Η πρόταση για «Νέα σεισάχθεια»: του ΣΥΡΙΖΑ και η απόκριση του ΚΚΕ στην βουλή

Α

«Νέα σεισάχθεια»: Πρόταση νόμου για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ

Σε δημόσια διαβούλευση έως τις 3 Αυγούστου έθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ πρόταση νόμου για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, η οποία χαρακτηρίστηκε από τον Αλέξη Τσίπρα «νέα σεισάχθεια». Όπως επεσήμανε ο Αλέξης Τσίπρας, η πρόταση αφορά τη ρύθμιση κάθε κατηγορίας δανειακής υποχρέωσης νοικοκυριών προς τις τράπεζες, τις εταιρείες στις οποίες οι τράπεζες έχουν εκχωρήσει τις απαιτήσεις τους και το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων. Αφορά, δηλαδή, στεγαστικά δάνεια, επισκευαστικά δάνεια, προσωπικά/καταναλωτικά δάνεια, πιστωτικές κάρτες και όρια υπεραναλήψεως.

Ειδικότερα, ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει:

1.Την ολική διαγραφή των δανειακών υποχρεώσεων προς τις τράπεζες όσων δανειοληπτών το ατομικό ή οικογενειακό εισόδημα είναι κάτω από το όριο της φτώχειας (7178 κατ’ άτομο και 15073 για τετραμελή οικογένεια).

2.Τη μερική διαγραφή των δανειακών υποχρεώσεων προς τις τράπεζες όσων δανειοληπτών έχουν υποστεί μείωση του ονομαστικού εισοδήματός τους. Η διαγραφή θα αντιστοιχεί στο ποσοστό μείωσης του εισοδήματός τους από 1/1/2010 μέχρι σήμερα.

3.Τη μείωση των συνολικών δανειακών υποχρεώσεων προς τις τράπεζες ενός ατομικού δανειολήπτη ή μιας οικογένειας, έτσι ώστε η μηνιαία καταβολή δόσεων προς όλες τις τράπεζες να μην ξεπερνά το 30% των μηνιαίων ατομικών ή οικογενειακών αποδοχών. Το υπόλοιπο ποσό άνω του 30%, της ετήσιας υποχρέωσης του δανειολήπτη, θα διαγράφεται οριστικά. Οι μειώσεις αυτές θα πρέπει να γίνονται σε ετήσια βάση και να αναθεωρούνται στο τέλος του έτους, έτσι ώστε να περιλαμβάνονται ενδεχόμενες μεταβολές στο συνολικό ετήσιο εισόδημα.

4.Την εκλογίκευση των επιτοκίων, κυρίως στα καταναλωτικά δάνεια, τις πιστωτικές κάρτες και τα όρια υπεραναλήψεως.

5.Το πάγωμα κάθε διαδικασίας αναγκαστικής είσπραξης ή εκτέλεσης των απαιτήσεων από την κατάθεση της αιτήσεως.

6.Τη θέσπιση αναγκαστικών κανόνων ρύθμισης για τις τράπεζες, ώστε οι δανειολήπτες να μην εξαρτώνται από χρονοβόρες και πολυδάπανες δικαστικές διαδικασίες.

Σύμφωνα με τον κ. Τσίπρα, η πρόταση νόμου αποτελεί μια κοινωνικά δίκαιη, οικονομικά ορθολογική και πολιτικά ρεαλιστική πρωτοβουλία. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ παρατήρησε ακόμη ότι η κυβέρνηση «μετέτρεψε το εισόδημα από εργασία του Έλληνα πολίτη σε διαρκή υποχρέωση προς τρίτους, σε μόνιμη μηνιαία οφειλή» και πρόσθεσε πως «ο μισθός φεύγει όπως έρχεται».

«Είναι αυτονόητο», συνέχισε, «ότι με τα σημερινά δεδομένα οι τράπεζες δεν μπορούν να ελπίζουν ότι θα αποπληρωθούν για δάνεια που, σήμερα, ούτε οι πολίτες θα ζητούσαν, αλλά ούτε και οι ίδιες θα χορηγούσαν».

Πηγη tvxs (http://tvxs.gr/news/ellada/nea-seisaxtheia-protasi-nomoy-gia-ta-yperxreomena-noikokyria-katethese-o-syriza)

Β

ΠΡΟΤΑΣΗ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑ «ΝΕΑ ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ»
Δε λύνει τη θηλιά της υπερχρέωσης από το λαιμό του λαού
Ανεπαρκή και αποπροσανατολιστική τη χαρακτήρισαν οι βουλευτές του ΚΚΕ, κατά τη χτεσινή συζήτηση στη Βουλή

Ο λαός πρέπει να οργανωθεί στους τόπους δουλειάς και να βγει στους δρόμους, για να ανατρέψει την κυρίαρχη πολιτική, χωρίς αυταπάτες για μια καλύτερη διαχείριση ή για ένα χρηματοπιστωτικό σύστημα που θα λειτουργεί τάχα προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων, στο πλαίσιο αυτού του συστήματος.
Αυτό ανέδειξαν χτες με τις παρεμβάσεις τους οι βουλευτές του ΚΚΕ, κατά τη διάρκεια της συζήτησης πρότασης νόμου του ΣΥΡΙΖΑ για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, την οποία χαρακτήρισαν ανεπαρκή, όσο και αποπροσανατολιστική. Κατά πάγια πρακτική, η πρόταση νόμου -όπως και κάθε άλλη που καταθέτει κόμμα της αντιπολίτευσης- δεν τέθηκε σε ψηφοφορία.

Στην τοποθέτησή του, ο εισηγητής του ΚΚΕ Νίκος Καραθανασόπουλος αναφέρθηκε στην πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ λέγοντας ότι «είναι ανεπαρκής γιατί δεν περιέχει μέτρα ουσιαστικής ανακούφισης των υπερχρεωμένων νοικοκυριών. Επιπλέον δεν καλύπτει τους επαγγελματίες και τους αγρότες για τα επαγγελματικά και αγροτοκτηνοτροφικά δάνεια που έχουν λάβει, όπως κάνει η πρόταση που έχουμε καταθέσει ως ΚΚΕ και την επαναφέρουμε και τώρα». Σημείωσε ακόμα ότι «θα μπορούσαμε να ψηφίσουμε τα άρθρα που περιέχονται παρότι έχουμε μία σειρά επιφυλάξεων».
Αναφερόμενος συγκεκριμένα, διαφώνησε με τον ορισμό του όρου «υψηλό εισόδημα» που περιέχεται στην πρόταση, λέγοντας ότι «ο καθένας μπορεί να θεωρήσει ως υψηλό εισόδημα τα 1.000 ή τα 800 ευρώ», όπως και με την πρόβλεψη για ετήσια επανεξέταση της κατάστασης του δανειολήπτη, αφού «η ελάχιστη βελτίωση της θέσης του εργαζόμενου μπορεί να οδηγήσει στην επιβάρυνση του δανεισμού». Παρατήρησε ακόμα ότι στην πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ «δεν υπάρχει όριο στη δανειακή υποχρέωση».

Ενοχη η πλουτοκρατία και το κράτος της

Κυρίως όμως -όπως είπε ο Ν. Καραθανασόπουλος- η διαφωνία του ΚΚΕ συνίσταται στο σκεπτικό της πρότασης και στην εκτίμηση του ΣΥΡΙΖΑ ότι ο υψηλός δανεισμός των νοικοκυριών έχει να κάνει με την ανεπάρκεια του τραπεζικού συστήματος και με την «ασύδοτη δράση των τραπεζών».
Οπως είπε ο βουλευτής του ΚΚΕ, «βγάζετε από το κάδρο το πραγματικό τρίγωνο. Ποιο είναι αυτό; Ο κεφαλαιοκράτης, ο καπιταλιστής, η ΕΕ που είναι στρατηγική του επιλογή και το κράτος του, που θωρακίζει και διασφαλίζει την εξουσία του. Ετσι δημιουργείτε την επίπλαστη λογική ότι ένας άλλος διαχειριστής θα ήταν ικανός να απαντήσει στις συνθήκες της κρίσης και να βελτιώσει τη θέση του λαού, πράγμα το οποίο δεν γίνεται».

Στη δική του τοποθέτηση, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Θανάσης Παφίλης, είπε ότι «ακούστηκε πολύ συμπάθεια από την πλευρά της κυβέρνησης για τα χρεοκοπημένα νοικοκυριά. Την ίδια στιγμή ετοιμάζεται ένα πακέτο 13,5 δισ. που θα συντρίψει τους εργαζόμενους. Εμείς καλούμε το λαό να βγει στο δρόμο και να ακυρώσει τα μέτρα».
Παράλληλα, τόνισε πως «δεν ήταν τυχαία η αύξηση του τραπεζικού δανεισμού στα νοικοκυριά. Σε περίοδο συσσώρευσης υπερκερδών γίνεται τοποθέτηση συσσωρευμένων κεφαλαίων και στο δανεισμό, που έφερε τεράστια κερδοφορία. Με επιτόκια ληστρικά και τοκογλυφία σε βάρος του ελληνικού λαού. Και στηρίχθηκε φυσικά από την κυβερνητική πολιτική».

Γι' αυτό, επισήμανε, η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ «συσκοτίζει τις πραγματικές αιτίες. Αθωώνει το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα. Θολώνει το τοπίο για το χαρακτήρα των τραπεζών», αφού «δεν μπορεί να υπάρξει τίμιος καπιταλισμός ούτε τίμιο τραπεζικό σύστημα».

Να βολευτούν οι τράπεζες...

Χαρακτηριστική του αποπροσανατολιστικού χαρακτήρα της πρότασης νόμου του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν η τοποθέτηση του εισηγητή του, Α. Μητρόπουλου, ο οποίος ανέφερε ότι για την κατάσταση των νοικοκυριών ευθύνονται οι τράπεζες που «δημιούργησαν την εντύπωση στον πολίτη ότι η ποσότητα του εικονικού χρήματος δεν συνδέεται με την πραγματική οικονομία» και «δεν εκπόνησαν ποτέ κανένα σχέδιο προληπτικής ή μεταγενέστερης προστασίας των δανειοληπτών»!

Μάλιστα, ομολόγησε κυνικά ότι «η πρότασή μας λαμβάνει πρωταρχικά υπόψη της το συμφέρον μιας κατακερματισμένης κοινωνίας, χωρίς να αγνοεί τα συμφέροντα των πολιτών και των τραπεζών».

Από την πλευρά της κυβέρνησης, ο υφυπουργός Ανάπτυξης Αθ. Σκορδάς έδωσε ρεσιτάλ υποκρισίας, αναφέροντας πως «το σοβαρό θέμα είναι ο πόνος κάθε νοικοκυριού να τα φέρει βόλτα» και αναγγέλλοντας πρωτοβουλίες που προτίθεται να πάρει η κυβέρνηση για το θέμα.

Ομιλίες Παφίλη & Καραθανασόπουλου (Βουλή, 4/10/2012)

Πηγή : Ταξική Αντεπίθεση

Μήπως;

Μας αποκαλούν τρομοκράτες κάθε φορά που διαδηλώνουμε επειδή δεν έχουμε πλέον την δυνατότητα να ταΐσουμε τα παιδιά μας...

Μας χαρακτηρίζουν αδικαιολόγητους όταν φωνάζουμε ότι δεν πάει άλλο...

Μας πλακώνουν στα δακρυγόνα και στα κάθε λογής χημικά κι ύστερα ισχυρίζονται πως αμύνονταν επειδή τάχα επιχειρήσαμε να εισβάλουμε στην ΓΑΔΑ...

Μας μιλάνε για θυσίες ενώ μας εκτελούν δίχως δίκη και με συνοπτικές διαδικασίες...

Μας υπενθυμίζουν ότι πρέπει να νοιαστούμε για το μέλλον αυτού του τόπου, την ώρα που εμείς κι οι οικογένειές μας δεν έχουμε καν παρόν...

Μας λιβανίζουν με την αδήριτη ανάγκη μεταρρυθμίσεων, ενώ το μόνο που κάνουν είναι απορρυθμίσεις παντού...

Μας κάνουν πλύση εγκεφάλου για το δήθεν σπάταλο κράτος αλλά εξακολουθούν να μοιράζουν δισεκατομμύρια στις τράπεζες...

Μας επαναλαμβάνουν δακρύβρεχτα λογύδρια για εθνική αξιοπρέπεια αυτοί, οι αποδεδειγμένοι οσφυοκάμπτες...

Μας βομβαρδίζουν για τα δεινά που μας περιμένουν αν βγούμε από το ευρώ, λες και είχαμε πλουτίσει όταν μπήκαμε σ' αυτό...

Μας διατυμπανίζουν την  προσήλωσή τους στην διαφάνεια και στην ηθική αυτοί που μας έχουν ...... την μάνα και όλο μας το σόι...

Μας έχουν ρουφήξει το αίμα με τους απανωτούς φόρους, την ώρα που χορηγούν απόλυτη φορολογική απαλλαγή στους εφοπλιστές...

Μας αυξάνουν συνέχεια τους φορολογικούς συντελεστές μας και ταυτόχρονα μειώνουν τους φορολογικούς συντελεστές των μονοπωλίων...

Μας φορολογούν ακόμη και το σπίτι που μένουμε, την ώρα που χαρίζουν την δημόσια περιουσία (την περιουσία μας!) στο ιδιωτικό κεφάλαιο...

Μας σμπαραλιάζουν τις συντάξεις επειδή τάχα ξέμειναν από λεφτά τα ασφαλιστικά μας ταμεία και την ίδια ώρα μειώνουν τις εργοδοτικές εισφορές...

Μας κοκορεύονται για το κούρεμα που πέτυχαν στο δημόσιο χρέος, όταν το μόνο που κούρεψαν είναι τα αποθεματικά των πανεπιστημίων, των νοσοκομείων και των ΔΕΚΟ...

Μας πιπιλίζουν το μυαλό με παπαριές περί δημοκρατίας αλλά πορεύονται με τρόπο που θα ζήλευε οποιαδήποτε δικτατορία...



Μήπως να πάψουμε να τους ακούμε πια;

Μήπως να αρχίσουμε να εξετάζουμε την περίπτωση να μην καθόμαστε απλώς να τις τρώμε;

Μήπως πρέπει, επί τέλους, να θυμηθούμε την αξιοπρέπειά μας;

Μήπως επιβάλλεται να αντισταθούμε στο να μας πηδάνε ασάλιωτα και να τους δείξουμε πώς ο λαός και ξέρει και μπορεί να πηδάει τους τυράννους του;

Μήπως έφτασε η ώρα να θυμηθούμε ότι 63 ολόκληρα χρόνια κρατάμε το όπλο παρά πόδα και κάποια στιγμή πρέπει να το χρησιμοποιήσουμε;

Μήπως...;;;

Τους αξίζει γκρέμισμα

Τι σύμπτωση!
Λίγες μέρες μετά την άφιξη νέων στρατιωτικών δυνάμεων άμεσης επέμβασης στην περιοχή μας, μια ρουκέτα στη μεθόριο Συρίας - Τουρκίας δίνει το σήμα για επέμβαση στη Συρία.
Δεν ξέρουμε αν είναι η αναγκαία σε τέτοιες περιπτώσεις προβοκάτσια, θυμόμαστε μόνο την εκτίμηση του ΚΚΕ ότι οι δρόμοι του πετρελαίου χαράσσονται με το αίμα των λαών.
Και το άμεσο αίτημα: Καμιά εμπλοκή, να κλείσει η βάση της Σούδας.

***

Την ώρα που στα ψιλά των εφημερίδων γραφόταν η είδηση για τη νομιμότατη αρπαχτή (την παραχώρηση του διεθνούς κέντρου Τύπου σε μια εταιρεία), την ίδια ώρα η διατεταγμένη αστική δημοσιογραφία ανακάλυπτε παραβίαση της νομιμότητας στους εργάτες των ναυπηγείων που διεκδικούσαν το αυτονόητο.
Αυτή η δημοσιογραφία δεν κάνει λάθος στις εκτιμήσεις της.
Αυτή η δημοσιογραφία έχει αναλάβει εργολαβικά να καλύψει την ένταση του κρατικού αυταρχισμού, να δικαιολογήσει την κρατική καταστολή που έχει πλέον αναδειχτεί σε κεντρικό στοιχείο της κυβερνητικής πολιτικής, προκειμένου να περάσουν διά πυρός και σιδήρου τα μέτρα που τσακίζουν για γενιές και γενιές την εργατική τάξη.
Οποιος δεν άκουγε 902 που είχε διαρκή σύνδεση με τη διαδήλωση των εργατών στα ναυπηγεία θα νόμιζε πως μπήκαν στην πόλη οι εχθροί.
Αυτό ήταν το κλίμα που δημιουργούσαν τα αστικά κανάλια.
Κι όμως, εργάτες ήτανε αυτοί που ζητούσαν λύση στο πρόβλημά τους.
Αλλά ανέλαβε δράση το «βαρύ πυροβολικό», οι παρουσιαστές των δελτίων και οι σχολιαστές.
Την ώρα που στην οθόνη εμφανιζόταν εργάτης με σπασμένο κεφάλι, ο σχολιαστής δήλωνε με στόμφο «δεν δικαιολογείται η συμπεριφορά τους»
(Καψής στο Mega).
Την ώρα που η λεωφόρος Αλεξάνδρας ήταν πνιγμένη από τα δακρυγόνα, μια δημοσιογράφος μετέδιδε ότι οι εργαζόμενοι επιχείρησαν να εισβάλουν στη ΓΑΔΑ
(η Καραμήτρου, επίσης στο Mega).
Αυτοί που ξεπέρασαν κάθε όριο ήταν ο Τσίμας που χρησιμοποίησε μια φράση του Φωτόπουλου της ΓΕΝΟΠ για να δημιουργήσει συνειρμό περί «επίθεσης στις ερπύστριες», και μια κυρία δημοσιογράφος με παρατσούκλι «φως - νερο - τηλέφωνο» (για τη μισθωτή σχέση που είχε σε άλλη εποχή μ' αυτές τις δημόσιες υπηρεσίες),
 η οποία κατήγγειλε τους εργάτες ότι είναι «αχαλίνωτοι» κι ότι ξέρουν μόνο από δικαιώματα και όχι από υποχρεώσεις.

***

Δεν είναι ηθικό παράπτωμα η στάση αυτών των δημοσιογράφων. Είναι ένας προς έναν μέρος του μηχανισμού της αστικής τάξης.
Η ηθική τους είναι η ηθική των καπιταλιστών.

***

Ολο και πιο συχνά στις εικόνες από την καθημερινότητα της ταξικής πάλης εμφανίζεται το αποκρουστικό πρόσωπο της αστικής τάξης που, για να διατηρηθεί στην εξουσία, κάνει χρήση όλου του οπλοστασίου της.
Οι χτεσινές επιθέσεις στους εργάτες των ναυπηγείων και στους αγρότες του Ηρακλείου Κρήτης το μαρτυρούν.
Η απάντηση δεν μπορεί να 'ναι άλλη από τη χρήση όλου του οπλοστασίου και από την πλευρά της εργατικής τάξης και των συμμάχων της.
Αυτό το οπλοστάσιο δεν περιλαμβάνει γκλομπ και δακρυγόνα.
Εχει κάτι πιο αποτελεσματικό: Την όσο το δυνατόν καλύτερη οργάνωση του αγώνα «από τα κάτω», έτσι που να γίνεται όλο και πιο πλατιά η συνείδηση για την ανάγκη ανατροπής αυτού του βάρβαρου συστήματος.
Ετσι που να κόψει την ανάσα στους καπιταλιστές.

***

Οι κραυγές στον αστικό Τύπο περί «ασυδοσίας» των διαδηλωτών πρέπει να αφήνουν παγερά αδιάφορα την εργατική τάξη, καθέναν που παλεύει για το δίκιο του.
Ασύδοτη είναι η αστική τάξη.
Η εμφάνιση χτες το βράδυ του υπουργού Δημόσιας Τάξης στην κρατική τηλεόραση το επιβεβαιώνει.
Είχε το θράσος την ώρα που κρατούσε 106 εργάτες στο κρατητήριο - θύματα της πολιτικής και της κυβέρνησης στην οποία μετέχει, να μιλά για «άκρα» που πρέπει να αντιμετωπιστούν, δηλαδή να ταυτίζει τους τραμπούκους που επιστρατεύει η τάξη του, με τους αγωνιζόμενους εργάτες, και να προαναγγέλλει ακόμα περισσότερο βούρδουλα για να αντιμετωπίσει αυτούς που ζητάνε το αυτονόητο:
να σταματήσει η κλοπή του ιδρώτα τους.

Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

Σκαραμαγκάς: Οι «σωτήρες» επί το έργον!

Το 1985 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ όταν πήρε τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά από το Νιάρχο

- στο πλαίσιο της αμαρτωλής πολιτικής που βαφτίστηκε «κοινωνικοποίηση των προβληματικών» και ισοδυναμούσε με κρατικομονοπωλιακή επιδότηση των κεφαλαιοκρατών -
του πρόσφερε από πάνω και 130 εκατ. δολάρια

*

Η ιστορία της συνεχούς υπονόμευσης, του πλιάτσικου, της συρρίκνωσης και της ιδιωτικοποίησης εξελίχθηκε ως εξής:

***

Μετά το πέρασμα του 51% των μετοχών του ναυπηγείου στην ΕΤΒΑ

(η οποία στην πορεία και μετά από το πρόγραμμα «εξυγίανσης» ύψους 1 τρισ. δραχμών πέρασε στον όμιλο «Σάλλας» έναντι... 250 δισ. δρχ.)
ήρθαν οι «σωτήρες» της αγγλικής πολυεθνικής «Brown & Root».

*

Το επιτυχές «μάνατζμεντ» που ακολούθησε - και για το οποίο η πολυεθνική αμειβόταν με 600 εκατ. δραχμές ετησίως - φέσωσε το ναυπηγείο με 15 δισ. δραχμές...

***

Το 2001 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ παρέδωσε το ναυπηγείο στη γερμανική πολυεθνική «HDW» που απορροφήθηκε στη συνέχεια από την «Thyssen Kroupp».

Η γερμανική πολυεθνική, αφού πήρε προίκα 1,5 τρισ. δραχμές παραγγελίες του Πολεμικού Ναυτικού, τεμάχισε το ναυπηγείο, το απαξίωσε και έφτασε να ζητάει άλλα 520 εκατ. ευρώ από το ελληνικό δημόσιο για το θεάρεστο έργο της.
Στο πλαίσιο αυτού του θεάρεστου έργου της εντάσσονται και τα «υποβρύχια που γέρνουν»...

*

Η πείρα από την «Thyssen Krupp» είναι διδακτική και αποδεικτική. Ενώ διαφημίστηκε κι αυτή ως «σωτήρας», που θα έφερνε νέες δουλειές στα ναυπηγεία, δεν έφερε στο ναυπηγείο ούτε ένα εμπορικό πλοίο για κατασκευή, υποβάθμισε το επισκευαστικό έργο και το μόνο που την ενδιέφερε ήταν τα δισ. ευρώ που της χαρίζονταν για την κατασκευή πολεμικών πλοίων.

***

Αφού επί «Thyssen Krupp» η δεξαμενή των 60.000 τόνων του Σκαραμαγκά πουλήθηκε σε ναυπηγείο στην Τουρκία, αφού ξεπουλήθηκε το λιμάνι, αφού μεταβιβάστηκε το τμήμα τροχαίου υλικού σε μία εταιρεία-«φάντασμα» με αποτέλεσμα επί της ουσίας να κλείσει,

το Σεπτέμβρη του 2010, στη Βουλή το ΠΑΣΟΚ και ο ΛΑ.Ο.Σ. με τη στήριξη της ΝΔ παρέδωσαν το 75% των μετοχών του ναυπηγείου στο αραβικό μονοπώλιο «ADM» (με το υπόλοιπο ποσοστό να παραμένει στην «Thyssen»).

*

Στο πλαίσιο αυτής της νέας φάσης του σκανδάλου, έβαλαν «λουκέτο» στο εμπορικό τμήμα του ναυπηγείου για 15 χρόνια, επικυρώνοντας απόφαση της Ευρωπαϊκής Ενωσης που εκδόθηκε με πρόσχημα κρατικές ενισχύσεις στο ναυπηγείο την περίοδο του 1996.

***

Για όλη αυτή τη «σωτήρια» πολιτική, που επιβλήθηκε από τα κόμματα του κεφαλαίου και στηρίχτηκε με όλες τις μεθόδους της «συνδικαλιστικής» προστυχιάς από τους συνδικαλιστικούς τους εκπροσώπους στο ναυπηγείο,

*

α) τα δύο μονοπώλια μέχρι τώρα έχουν τσεπώσει 2,3 δισ. ευρώ από τα εξοπλιστικά προγράμματα του Πολεμικού Ναυτικού.

*

β) οι εργαζόμενοι, από τους 3.200 που ήταν το 1985, σήμερα έχουν απομείνει 1.000, ζουν σε συνθήκες εξαθλίωσης με τα αραβογερμανικά μονοπώλια να έχουν επιβάλει σε βάρος τους το μέτρο της εκ περιτροπής εργασίας (σ.σ.: δουλειά μια μέρα τη βδομάδα!) και ήδη διανύουν τον 6ο μήνα απλήρωτοι.

*

Επιπρόσθετα:
Στις 11 Ιούλη ανακοινώθηκε από την κυβέρνηση ότι προχωράει στην υλοποίηση του δεύτερου σκέλους της απόφασης της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Τι προβλέπει;
Οτι πέρα από το κλείσιμο του εμπορικού τμήματος του ναυπηγείου, επιβάλλεται και η εκποίηση των περιουσιακών του στοιχείων!

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Λίστες α λα(γ)κάρτ...

γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος

 

 

 

Πράγματι... (1)

«Εκανα για τη φοροδιαφυγή
ό,τι δεν έγινε ποτέ»!
(Ε. Βενιζέλος - προχτές στο MEGA,
μιλώντας για τη λίστα Λαγκάρντ)

Σχόλιο στήλης:
Πράγματι...

Πράγματι... (2)

«Εγώ ως υπουργός Οικονομικών εκείνη την περίοδο
- σ.σ.: της λίστας Λαγκάρντ -
είχα προτεραιότητες που αφορούσαν στη σωτηρία της χώρας»...
(Ε. Βενιζέλος - για το ίδιο θέμα, στο MEGA)

Πράγματι... (3)

Ο κ. Βενιζέλος, που δεν έχει δει τη λίστα Λαγκάρντ,
επέλεξε να δώσει τηλεοπτική συνέντευξη για το θέμα στο MEGA.
Δηλαδή, στον τηλεοπτικό σταθμό, οι συντελεστές του οποίου δεν είχαν δει - όπως θυμάστε - το περιβόητο εκείνο DVD της «υπόθεσης Ζαχόπουλου»...
Ενδιαφέρον. Πράγματι...

«Νιάου βρε γατούλα, με τη ροζ μυτούλα»...

Κάποιοι φαίνεται ότι μας θεωρούν
για εντελώς «ιθαγενείς»...

Κουίζ...

Σκάνδαλα,
διαπλοκή, λίστες, ληστές, ομερτά, ρεμούλα, παρασιτισμός, διαφθορά, συναλλαγή, ατιμία, απληστία.
Ψέμα, κοροϊδία, υποκρισία, δολιότητα και ανανδρία.
Βούρκος, παρακμή και αθλιότητα.
Κατάντια, ξετσιπωσιά και αναισχυντία.
Υστεροβουλία και θράσος.
Γλίτσα, αγυρτεία και αυθάδεια.
Ευτέλεια, φαυλότητα, μπόχα, δυσωδία, οχετός, αηδία.
Εξαχρείωση.
Εκφυλισμός, εκφασισμός, μαυρίλα.
Σαπίλα.

Τι είναι;...

Μποχα... νστάιν

Κάτι περί «λίστας Λιχτενστάιν» (σ.σ.: άλλη λίστα αυτή...) πέταξε προχτές ο Βενιζέλος.
Αλλά μέχρι εκεί. Χωρίς, δηλαδή, να ερωτηθεί από το MEGA (γιατί;...) και χωρίς, βέβαια, να πει αυτοβούλως καμία περαιτέρω λεξούλα που να εξηγεί τι (δεν) έκανε ο ίδιος και οι συγκυβερνήτες του (ούτε) γι' αυτήν τη λίστα...

Πάντως, απ' ό,τι πληροφορούμεθα, κι αυτή η λίστα έχει το ενδιαφέρον της.
Μάλιστα, ορισμένοι υποστηρίζουν ότι πέραν των υπολοίπων η συγκεκριμένη λίστα «αγνοείται» διότι κάποιοι - που όπως λέγεται γνωρίζουν το άγνωστο σε μας περιεχόμενό της - της έχουν δώσει τον εξής τίτλο:
«Είναι ποτέ δυνατόν οι υπάλληλοι να πιάσουν τ' αφεντικά τους;»...

Ακρως επικίνδυνες εξελίξεις στη Συρία

Οι άκρως επικίνδυνες εξελίξεις στη Συρία όπως προδιαγράφονται μετά την εξαπόλυση στρατιωτικών πληγμάτων από την Τουρκία και την ανακοίνωση του ΝΑΤΟ, απαιτούν επαγρύπνηση από το λαό μας. Η Ελλάδα είναι κρίκος σε μια ενδεχόμενη πιο γενικευμένη ιμπεριαλιστική πολεμική εμπλοκή και λόγω της βάσης της Σούδας που φαίνεται ότι προετοιμάζεται.
Οι εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο και στην ευρύτερη περιοχή, που εκδηλώνονται με την υλοποίηση σχεδίου ιμπεριαλιστικής επέμβασης για την επέκταση των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων μεγάλων οικονομικών ομίλων κρατών - μελών της ΕΕ και των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, στη Βόρεια Αφρική, στον Περσικό Κόλπο, για την απόκτηση γεωστρατηγικού πλεονεκτήματος στον ανταγωνισμό με τη Ρωσία, την Κίνα, τη συμμαχία των BRICS, που απειλούν την αμερικανική παγκόσμια πρωτοκαθεδρία στην ιμπεριαλιστική «πυραμίδα», έχουν ως κρίκο την κρίση στη Συρία, που τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία την εμφάνισαν ως πρόβλημα «δημοκρατίας», αλλά έχει αποκαλυφθεί πλέον ότι εντάσσεται στην αλυσίδα ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, που ονομάστηκαν από τα αστικά επιτελεία και τους οπορτουνιστές «Αραβική Ανοιξη».
Ηδη έχει εκδηλωθεί η ιμπεριαλιστική επέμβαση στα εσωτερικά της Συρίας από ΗΠΑ, ΕΕ, ΝΑΤΟ, Ισραήλ, Τουρκία, Κατάρ, Σαουδική Αραβία που ενισχύουν τους αντικαθεστωτικούς.

Ποιο είναι το περιεχόμενο των οξύτατων ανταγωνισμών που εκδηλώνονται στο «ζήτημα Συρία»;
Είναι το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο, οι δρόμοι μεταφοράς τους, το ποια μονοπώλια θα πάρουν τη μερίδα του λέοντος.
Οι κίνδυνοι νέας εστίας ιμπεριαλιστικής πολεμικής ανάφλεξης είναι εμφανείς.
Οι BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότια Αφρική) από τη Λιβύη έχασαν, εδώ δε φαίνονται διατεθειμένοι να χάσουν.
Η ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία, έχει ήδη ομολογηθεί εδώ και πολύ καιρό με άμεση επέμβαση των ΗΠΑ, με τον πρόεδρο Μπάρακ Ομπάμα να έχει υπογράψει διάταγμα για μεγαλύτερη στήριξη στους ενόπλους της λεγόμενης «αντιπολίτευσης», με άμεση ανάμειξη της CIA στη χώρα, στα πρότυπα της Λιβύης.
Στόχος, η καλύτερη «οργάνωση» των ενόπλων, ο έλεγχος των ομάδων των αντικαθεστωτικών και ο συντονισμός της δράσης τους. Οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν επίσης την αύξηση κατά δέκα εκατομμύρια δολάρια της «βοήθειάς» τους προς τους αντικαθεστωτικούς.
Είναι επίσης γνωστό ότι η λεγόμενη συριακή αντιπολίτευση, που επιδιώκει την ανατροπή του καθεστώτος Ασαντ, είναι υποκινούμενη από ΗΠΑ, ΕΕ και χρηματοδοτούμενη από Κατάρ και Σαουδική Αραβία, ενώ η Τουρκία μέσω των εδαφών της τροφοδοτεί με όπλα τους Σύρους αντικαθεστωτικούς.
Στους ανταγωνισμούς στην περιοχή εμπλέκονται άμεσα Ισραήλ και Ιράν.
Ας μην ξεχνάμε ότι το Ιράν έκανε προσπάθεια μέσω και της «διάσκεψης των αδεσμεύτων» μέσα στον Αύγουστο, να εμπλακεί ακόμη πιο ενεργά, ενώ το Ισραήλ απειλεί το Ιράν με άμεση πολεμική επίθεση.

Οι σχεδιασμοί στην περιοχή δεν είναι τωρινοί, έρχονται από παλιά.
Αμέσως μετά τα καταστροφικά γεγονότα της 11ης Σεπτέμβρη, το Ιράκ πρόβαλε ως στόχος των αμερικανικών δυνάμεων, ενώ ως στόχοι είχαν επισημανθεί και οι εξής: Ιράν, Συρία, ΛΔ Κορέας, Κούβα... αλλά και η Ρωσία και η Κίνα σε δεύτερο επίπεδο.
Μετά τον πόλεμο στο Αφγανιστάν έγινε πρώτος στόχος το Ιράκ.
Ο πόλεμος στο Ιράκ, είναι απλώς το πρώτο στάδιο της πρωτοφανούς εκστρατείας των ΗΠΑ, όπου μετά το Ιράκ αυτές οι αμερικανικές δυνάμεις θα χρησιμοποιηθούν για τον ευρύτερο πόλεμο κατά όλης της περιοχής, και στο οποίο κατέληξε με ενδελεχείς αναλύσεις και το Ινστιτούτο «Stratfor».
Επιπρόσθετα, σύμφωνα με το «Stratfor», στόχος αυτού του πρώτου σταδίου, «είναι να εισαχθούν μαζικές στρατιωτικές δυνάμεις για να πιέσουν τις χώρες της περιοχής, ώστε να τις υποχρεώσουν είτε να συνεργαστούν, ή, διαφορετικά, να πραγματοποιήσουν μελλοντικά νέες στρατιωτικές συγκρούσεις», δηλαδή κυρίως τη Συρία και το Ιράν. Το «Stratfor» σε τότε αναλύσεις του έλεγε: «αναμένουμε το Ιράν να αποτελέσει την επόμενη μεγάλη σύγκρουση, ως η μόνη χώρα που μπορεί πραγματικά να αμφισβητήσει την αμερικανική ηγεμονία στην περιοχή».
Ο Κόλιν Πάουελ, υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ τότε, μιλώντας ενώπιον της Επιτροπής Δημοσίων Ισραηλινο-Αμερικανικών Υποθέσεων του Κογκρέσου, ενός από τα ισχυρότερα φιλοϊσραηλινά λόμπι της αμερικανικής πολιτικής σκηνής, μετά την εισβολή στο Ιράκ είπε: «Η Συρία ή θα συνεχίσει να υποστηρίζει τρομοκρατικές οργανώσεις και το ετοιμοθάνατο καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν ή θα εισέλθει σε έναν πιο ελπιδοφόρο δρόμο. Βρίσκεται μπροστά σε μια κρίσιμη επιλογή και έχει την πλήρη ευθύνη για τις συνέπειες των επιλογών της»...
Χρειάζεται επαγρύπνηση για να μη συρθεί η Ελλάδα στους νέους ιμπεριαλιστικούς πολέμους των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, που ετοιμάζονται σε βάρος της Συρίας και του Ιράν. Να μην τηρηθεί οποιαδήποτε «συμβατική υποχρέωση» που άμεσα ή έμμεσα εμπλέκει τη χώρα.
Να μη χρησιμοποιηθεί η βάση της Σούδας.
Να κλείσει τώρα!
Να επιστρέψουν όλα τα ελληνικά στρατεύματα που βρίσκονται εκτός συνόρων.
Να ακυρωθούν όλες οι συμφωνίες στρατιωτικής συνεργασίας με το Ισραήλ.
Να δυναμώσει η πάλη για την αποδέσμευση από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και το ΝΑΤΟ.

Η απορία των μουμουεδοεγκέφαλων

Το παν είναι να έχεις "έγκαιρη και έγκυρη" ενημέρωση.

Καθ' ότι σωστός και συνειδητοποιημένος πολίτης, είναι ο ενημερωμένος πολίτης.

Βέβαια, στην εποχή τού διαδικτύου και των ευρυζωνικών δικτύων, η ενημέρωση είναι και εύκολη και γρήγορη, αλλά έχει ένα μειονέκτημα: το κεφάλι μας πήζει από ένα σωρό αντικρουόμενες ή άχρηστες πληροφορίες. Γι' αυτό, λοιπόν, πρέπει κάποιος να τις διηθεί, να κάνει ένα ξεδιάλεγμα βρε αδερφέ. Να μας καθοδηγεί τι είναι χρήσιμο κι αναγκαίο να μάθουμε και τι όχι.

Εδώ, λοιπόν, φαίνεται ο σημαντικώτατος ρόλος των διαφόρων ΜουΜουΕ και, μάλιστα, ρόλος διπλός: πρώτα σου ξεπλένουν το κεφάλι από την σαβούρα που βρίσκεται εκεί μαζεμένη και μετά στο γεμίζουν με χρήσιμα πράγματα.

Έγκαιρα και έγκυρα. Κ

υρίως, όμως, φροντίζουν να σε ξεκουράζουν: στα δίνουν όλα έτοιμα, οπότε δεν χρειάζεται να σκέφτεσαι.

Αναρωτιέσαι πόσο ακόμη θα μειωθούν οι μισθοί; στο αποκαλύπτει ο Μπάμπης (ένας είναι ο Μπάμπης και είναι στον Σκάι). Προβληματίζεσαι για την αποτελεσματικότητα των μέτρων; στα αναλύει μεθοδικώτατα ο Πρετεντέρης.

 Σκέφτεσαι να πάρεις μέρος στην απεργία; σου αποδεικνύει το λάθος σου ο Πορτοσάλτε. Αγαναχτείς με την κυβέρνηση ΦΑΒΑ; σε επαναφέρει στην τάξη ο Μανδραβέλης.

Δεν μπορείς να αποφασίσεις σχετικά με το τι πρέπει να γίνει με τους μετανάστες; σου δίνει την απάντηση ο Σρόιτερ.

Σου δημιουργεί άγχος η κατάρρευση της υγείας και της παιδείας; στο λύνει με απλά λόγια ο Ρογκάκος.

Θεωρείς τους χρυσαυγίτες εχθρούς τής δημοκρατίας; σε διορθώνει ο Καρακούσης.

Σαλτάρεις με τους μαλάκες γύρω σου; βλέπεις τον Καψή και δοξάζεις τον θεό που δεν σ' έκανε σαν κι αυτόν.

Όμορφα πράγματα!

Δυστυχώς, όμως, φαίνεται ότι υπάρχει ένα σοβαρό ερώτημα στο οποίο τα ΜουΜουΕ δεν μπορούν να βρουν απάντηση:

πώς διάβολο γίνεται να πέφτουν ιλιγγιωδώς οι αποδοχές των εργαζομένων αλλά οι τιμές των αγαθών να τραβούν την ανηφόρα; Δηλαδή, εδώ που τα λέμε, το ίδιο ερώτημα θα μπορούσε να τεθεί και με διαφορετική διατύπωση (π.χ. πώς γίνεται και τα λαϊκά στρώματα φτωχαίνουν αλλά οι μεγάλες επιχειρήσεις αυξάνουν τα κέρδη τους;) αλλά, εν πάση περιπτώσει, έτυχε κι αυτή την διατύπωση διάλεξαν τα ΜουΜουΕ, ας μη το ψάχνουμε.

Το θέμα είναι ότι τα μεγάλα δημοσιογραφικά κεφάλια αδυνατούν να βρουν απάντηση.

Η δόλια η Τρέμη, η φουκαριάρα η Χούκλη κι η μαύρη η Κοσιώνη κοντεύουν να παλαβώσουν. Όσα τηλεπαράθυρα κι αν ανοίξουν κι όσους αναλυτές κι αν συμβουλευτούν, απάντηση δεν παίρνουν.

Είναι φυσικό να βραχυκυκλώνουν οι μουμουεδοεγκέφαλοι. Το φαινόμενο είναι τουλάχιστον ανεξήγητο, εφ' όσον παραβαίνει τον βασικό οικονομικό νόμο προσφοράς και ζήτησης.

Κάθε μαθητής γυμνασίου γνωρίζει ότι, σύμφωνα με αυτόν τον νόμο, οι τιμές μειώνονται είτε όταν πέφτει η ζήτηση είτε όταν αυξάνεται η προσφορά.

Με την ανεργία, λοιπόν, να αβγαταίνει και τα μεροκάματα να κατρακυλούν, οι καταναλωτές δεν έχουν λεφτά για ψώνια, άρα μειώνεται η ζήτηση, άρα οι επιχειρήσεις πρέπει να μειώσουν τις τιμές τους για να προσελκύσουν αγοραστές.

 Οπότε, πώς διάβολο γίνεται και οι τιμές αυξάνονται αντί να μειωθούν;

Δε λέω, σπουδαγμένοι και παρασπουδαγμένοι είναι οι μουμουεδοεγκέφαλοί μας αλλά κάνουν ένα βασικό, βασικώτατο λάθος: ξεχνάνε ότι ο νόμος προσφοράς και ζήτησης ισχύει ΜΟΝΟ σε μια υποδειγματική οικονομία απολύτως ελεύθερου ανταγωνισμού.

Δηλαδή, σε μια οικονομία που υπάρχει μόνον ως θεωρητικό υπόδειγμα.

Στην πράξη, δεν υπάρχει πουθενά απολύτως ελεύθερος ανταγωνισμός αλλά συγκέντρωση των μέσων παραγωγής στα χέρια ολίγων και εκλεκτών.

 Παναπεί, στην πράξη έχουμε ολιγοπωλιακό ανταγωνισμό.

Π.χ., η αγορά του γάλακτος στον τόπο μας ελέγχεται, σε συντριπτικό ποσοστό, από 3-4 μεγάλες εταιρείες, οι οποίες έχουν την δυνατότητα να επηρεάζουν τις τιμές παραγωγού.

Μάλιστα, η κατάσταση γίνεται ακόμα χειρότερη όταν αυτές οι 3-4 εταιρείες συμφωνήσουν σε κοινή πολιτική (δηλαδή, συμπήξουν καρτέλ) κι αποφασίσουν να πουλήσουν το γάλα προς 1,5 ευρώ το λίτρο.

Πού είναι ο ελεύθερος ανταγωνισμός;

Μονοπώλιο έχουμε! Τί να κάνει ο καταναλωτής;

Να ψάξει για φτηνότερο γάλα δεν γίνεται, αφού όλες οι εταιρείες πουλάνε στην ίδια τιμή. Σκάει και πληρώνει, γιατί δεν μπορεί ν' αφήσει τα παιδιά του δίχως γάλα.

Ναι, αλλά πού βρίσκει λεφτά, αφού του γδάρανε τον μισθό ή έμεινε άνεργος;

Πρώτα-πρώτα, εξαφανίζει όσες οικονομίες είχε βάλει τόσα χρόνια στην άκρη, μετά πουλάει τα οικογενειακά κειμήλια, ύστερα βάζει για πούλημα όσο-όσο το σπιτάκι ή το χωραφάκι του (όπως την περίοδο της κατοχής, ένα πράμα) και μετά...έχει ο θεός.

Αυτό το πολύ βασικό είναι που καμώνονται πως δεν καταλαβαίνουν οι μουμουεδοεγκέφαλοι.

Και λέω "καμώνονται" επειδή το καταλαβαίνουν και το παρακαταλαβαίνουν αλλά το κάνουν γαργάρα.

Επειδή αν το παραδεχτούν, θα πρέπει να ομολογήσουν ότι το μόνο αποτέλεσμα που έχουν οι περικοπές των μισθών και η κατάλυση του κοινωνικού κράτους, είναι η αύξηση των κερδών των κεφαλαιοκρατών.

Οπότε, πάπαλα το παραμυθάκι τής ανάπτυξης. Οπότε, τέρμα η καραμέλλα "σφίξου σήμερα να φας αύριο". Οπότε, θα ξυπνήσει ο ζαβλακωμένος λαός και θα τους πάρει παραμάζωμα, μαζί με το σάπιο σύστημα που στηρίζουν.

 

από

Cogito ergo sum

Στο διά ταύτα ΚΚΕ

Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ


Η αξονική τομογραφία παρουσιάζει το μυαλό ενός ανθρώπου με αλκοολική άνοια σαν μια σούπα. Ενα απέραντο χάος βασιλεύει.
Με βεβαιότητα μπορούμε να προβλέψουμε μετά και τις χτεσινοβραδινές εμφανίσεις διαφόρων αστών πολιτικών στις TV,
ότι η «τηλεοπτική άνοια»
 – αυτό δηλαδή που παθαίνει ο άνθρωπος που βλέπει σε μεγάλες δόσεις αστικά κανάλια, έχει χειρότερα αποτελέσματα και από την αλκοολική άνοια.
Αλλοτε ήταν η λοβοτομή το εργαλείο τους για τον έλεγχο των απείθαρχων.
Τώρα εργαλείο τους είναι η TV.
Δυστυχώς, ο χτεσινός αγώνας Αρσεναλ – Ολυμπιακού ήταν στις 10 το βράδυ.
Κι έτσι μεγάλες μάζες πληθυσμού στο διάστημα 7 με 10 το βράδυ που περίμεναν να δουν τον αγώνα εκτέθηκαν σε τεράστιες ποσότητες απόλυτης σύγχυσης μέσα από τις ειδησεογραφικές εκπομπές.
Συνταγματολόγοι και αρχηγοί κομμάτων, απ’ αυτούς που τσακίζουν με τις αποφάσεις τους τα λαϊκά στρώματα, άφριζαν στις οθόνες ότι έχουν χάσει τον ύπνο τους από την αγωνία τους να σώσουν τη χώρα.
Εφτασε ο άνθρωπος που έχει κάνει επιστήμη την αρένα στις εκπομπές του, ο Πρετεντέρης, να λέει στον Βενιζέλο: «Μη με αναγκάζετε να φωνάζω περισσότερο για να ακουστώ». Ακάθεκτος, όμως, ο Βενιζέλος ούρλιαζε «δεν ανέχομαι να διασύρεται η πολιτεία» και ζητούσε να πάει το CD με τα ονόματα όσων έβγαλαν χρήμα στην Ελβετία, στην επιτροπή θεσμών και διαφάνειας.
Εδώ κολλάει αυτό που λέει ο λαός μας για τη φοράδα στο αλώνι.

Το ερώτημα «τι φταίει» στη βάση της σελίδας είναι ρητορικό.
Τα στοιχεία που παρουσιάζουν οι ίδιοι οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί δείχνουν και τον ένοχο και την αιτία.
Μιλάνε για μια γενικευμένη σε παγκόσμιο επίπεδο καπιταλιστική κρίση, για την οποία δεν υπάρχουν σημάδια ανάκαμψης, και ταυτόχρονα ομολογούν ότι η αγωνία τους εστιάζεται στο επίσης γεγονός ότι το σύστημα απονομιμοποιείται όλο και περισσότερο στις λαϊκές συνειδήσεις.
Και οι δύο διαπιστώσεις πρέπει να αντιμετωπιστούν θετικά από τη σκοπιά του εργατικού κινήματος. Και γιατί συνιστούν ομολογία για τα όρια του συστήματος και γιατί αποκαλύπτουν το φόβο των καπιταλιστών.
Αυτό που έχει ξεχωριστό ενδιαφέρον είναι η τονωτική ένεση που επιχειρεί ένα τμήμα της αστικής προπαγάνδας, που μέσα από την «Καθημερινή» κλείνει το μάτι στην αστική τάξη λέγοντάς της να μην ανησυχεί, καθώς οι Ελληνες είναι «προσαρμοστικά όντα», άρα αργά ή γρήγορα θα καταπιούν κι αυτό το πικρό ποτήρι, αρκεί να βρεθεί μια νέα γενιά πολιτικού προσωπικού που θα καλύψει το κενό το οποίο προκύπτει από την πλήρη απαξίωση των σημερινών πολιτικών εκπροσώπων της αστικής τάξης.
Δε γνωρίζουμε ακόμα αν στα νέα πρόσωπα περιλαμβάνουν και τον Κουτρουμάνη που έσπευσε χτες να επιβεβαιώσει ότι διεκδικεί επάξια έναν τίτλο αντεργάτη πλάι σε ονόματα όπως Ρέππας και Βρούτσης. Σίγουρα, όμως, βλέπουν τύπους σαν τον Λοβέρδο.
Απόδειξη ότι η όποια αναπαλαίωση θα στηριχτεί στα ίδια παλιά φθαρμένα υλικά.
Το σίγουρο, επίσης, είναι ότι αυτή η αλλαγή βάρδιας στο πολιτικό προσωπικό δε θα είναι αναίμακτη.
Εξίσου σίγουρο είναι ότι πλέον εκτός από ανυπάκουοι πρέπει να αποδείξουμε ότι είμαστε και απροσάρμοστοι…

Ορισμένοι πρέπει να εξεταστούν πάραυτα για τη διχασμένη προσωπικότητα με την οποία εμφανίζονται. Ως κυβέρνηση αποδέχονται ως και υπερθεματίζουν στα μέτρα που συζητάνε με την τρόικα, ως φυσικά πρόσωπα βγαίνουν στα κανάλια και καταγγέλλουν την τρόικα.
Ολοι μαζί υπογράφουν το ένα μετά το άλλο τα αντεργατικά – αντιλαϊκά μέτρα: χτες παρουσίασαν σχέδιο για νέες περικοπές στις συντάξεις του ΟΓΑ, είπαν, δηλαδή, σ’ αυτόν που έχει οργωμένο το κορμί του ότι πρέπει να ζήσει με 300 ευρώ.
Ολοι μαζί εκτίμησαν ότι ένα παιδί κοστίζει στην οικογένεια το ευτελές ποσό των 40 ευρώ το μήνα και ως εκ τούτου αποφάσισαν να ξεμπερδεύουν με το σχετικό επίδομα.
Ολοι μαζί εκτίμησαν ότι ο καπιταλιστής, ο ψιλικατζής και ο μισθωτός έχουν την ίδια φοροδοτική ικανότητα και ως εκ τούτου επιβάλλουν σε όλους 35% φόρο. Δηλαδή, μειώνουν το φόρο των καπιταλιστών και αυξάνουν το φόρο στους υπόλοιπους.
Διά ταύτα; ΚΚΕ.
Το κάλεσμα στις σημερινές διαδηλώσεις ανταποκρίνεται στην ανάγκη έκφρασης μιας πηγαίας λαϊκής αγανάκτησης, αλλά και συνειδητής αντίδρασης σ’ όσους νομίζουν ότι η κοινωνία είναι ήδη λοβοτομημένη.

Θες φορο-απαλλαγή; Γίνε εφοπλιστής!

Γράφει  ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ


Ο κ. Θόδωρος Βενιάμης είναι ο πρόεδρος της Ενωσης Εφοπλιστών.
Είναι ο ίδιος άνθρωπος που στις 13/6/2010, λίγο μετά δηλαδή από την ψήφιση του πρώτου Μνημονίου, είχε δηλώσει για λογαριασμό των εφοπλιστών:
«Αισθανόμαστε καλά στην Ελλάδα»…
Προχτές, ο κ. Βενιάμης και ο πρωθυπουργός συναντήθηκαν.
Λίγο πριν κλείσουν οι πόρτες και φύγουν οι κάμερες δόθηκε μια απολαυστική παράσταση.
Ο μεν Σαμαράς δήλωσε:
«Σε αυτές τις δύσκολες ώρες που περνάει ο τόπος μας είναι και ουσιαστικό και ηθικό το χρέος όλων να συμβάλουν στην προσπάθεια για την ανάκαμψη του τόπου».
Ο κ. Βενιάμης απάντησε:
«Ο εφοπλιστικός κόσμος συναισθανόμενος την κρισιμότητα των στιγμών αλλά και τη μοναδική ευκαιρία που έχει η χώρα να ανακάμψει και να αναπτυχθεί, ανταποκρίνεται πλήρως στις προκλήσεις, δηλώνει “παρών” και συμβάλλει στην προσπάθεια μέσα από τα φορολογικά έσοδα που τόσο έχει ανάγκη ο τόπος»…
Κατόπιν αυτών, έχουμε να υπενθυμίσουμε:

1) Η «πατριωτική» συνεισφορά των εφοπλιστών στα φορολογικά έσοδα έχει προσδιοριστεί επ’ ακριβώς:

Το ποσό, που πληρώνουν ως φόρο οι εφοπλιστές, είναι μικρότερο ακόμα κι από το ποσό που πληρώνουν οι μετανάστες για παράβολα προσωρινής παραμονής τους στη χώρα!
Τόσος είναι ο… «φορο-πατριωτισμός» τους.

2) Οντως, οι εφοπλιστές δηλώνουν «παρών». Αλλά όχι με τον τρόπο που παριστάνουν ο πρόεδρός τους και ο πρωθυπουργός. Είναι «παρόντες» με τον δικό τους «πειρατικό» τρόπο. Και συγκεκριμένα:

Την ώρα που ο ελληνικός λαός χειμάζεται και η Ελλάδα βυθίζεται, αυτοί αποδεικνύουν τι κρύβεται πίσω από τη φράση «η κρίση είναι ευκαιρία»:
Μέσα στους πρώτους επτά μήνες του 2012, οι «πατριώτες» εφοπλιστές δαπάνησαν πάνω από 2 δισ. δολάρια για την απόκτηση μεταχειρισμένων πλοίων, αγοράζοντας από τη δευτερογενή αγορά 111 ποντοπόρα πλοία, σπάζοντας παγκόσμιο ρεκόρ στην αγορά αυτού του είδους. Οσο για τις παραγγελίες νεότευκτων πλοίων, εκεί δεν τους πιάνει κανένας! Τα ποσά που θα δοθούν μέχρι το τέλος του 2012 σε παραγγελίες νεότευκτων πλοίων από τους Ελληνες εφοπλιστές υπερβαίνουν τα 6 δισ. δολάρια!
Σύμφωνα, μάλιστα, με τα στοιχεία που συγκέντρωσε ο ναυλομεσιτικός οίκος «Allied Shipbroking Inc», οι Ελληνες πλοιοκτήτες προηγούνται μακράν των υπολοίπων τόσο σε ποσά που κατέβαλαν, όσο και σε αριθμό πλοίων. Τα «πατριωτάκια» μας – αυτοί που φτιάχνουν «αυτοκρατορίες» πάνω στην ανείπωτη εκμετάλλευση των ναυτεργατών και των επιβατών έχοντας ως μόνιμο χορηγό το κράτος – έχουν αφήσει δεύτερους τους Κινέζους, τρίτους τους Νορβηγούς και τέταρτους και καταϊδρωμένους τους… Γερμανούς.

3) Αυτό το εφοπλιστικό «θαύμα» έχει πολύ… γήινες εξηγήσεις.

Ιδού:
Στην Ελλάδα, που οι νόμοι αλλάζουν σαν τα πουκάμισα, υπάρχει ένας και μοναδικός νόμος που εδώ και τέσσερις δεκαετίες αποτελεί το «ιερό ευαγγέλιο» όλων των κυβερνητικών «σωτήρων».
Πρόκειται για το νόμο 27/1975 «Περί φορολογίας πλοίων κ.λπ.», που
στα 30 άρθρα του περιλαμβάνει κοντά …60 φοροαπαλλαγές (!) για τους εφοπλιστές.
Κάθε άρθρο και δύο φοροαπαλλαγές, δηλαδή!
Σύμφωνα με τον παραπάνω νόμο, το φορολογικό καθεστώς για τους εφοπλιστές είναι πολύ απλό:
Δεν πληρώνουν φόρο!
Για την ακρίβεια, πληρώνουν ένα συμβολικό «παράβολο» βάσει της χωρητικότητας του πλοίου τους. Αν, για παράδειγμα, ένας εφοπλιστής διαθέτει πλοίο 20.000 κόρων, ηλικίας έως 4 χρόνων, τότε ο «φόρος» που θα πληρώσει είναι της τάξης των 5.300 δολαρίων!
Δηλαδή,
είτε 1 εκατομμύριο κέρδη έχει από αυτό το πλοίο, είτε 1 δισ. ευρώ κέρδη έχει, αυτός 5.300 δολάρια θα πληρώσει!
Αλλά κι αυτό ελέγχεται. Γιατί με άλλες διατάξεις (άρθρα 7, 8, 9 κ.λπ.), ακόμα και το παραπάνω «συμβολικό» ποσό, υπό κάποιες πολύ …συχνές προϋποθέσεις, είτε μειώνεται στο μισό είτε εξαλείφεται πλήρως!
Αλλωστε, ο νόμος (άρθρο 2) είναι σαφής:
«Ο κατά τας διατάξεις του παρόντος νόμου επιβαλλόμενος φόρος (σ.σ.: τα 5.300 δολάρια, δηλαδή) εξαντλεί πάσαν υποχρέωσιν του πλοιοκτήτου, ως και του μετόχου ή εταίρου ημεδαπής ή αλλοδαπής εταιρείας οιουδήποτε τύπου εκ φόρου εισοδήματος, καθ’ όσον αφορά εις τα κέρδη, τα οποία προκύπτουν εκ της εκμεταλλεύσεως πλοίων»!
*
Και δεν είναι μόνο ότι οι εφοπλιστές απαλλάσσονται από κάθε μορφής φόρο εισοδήματος. Απαλλάσσονται από κάθε μορφής φόρο, γενικώς!
Συγκεκριμένα:

• Απαλλάσσονται από τα κέρδη αν πουλήσουν ένα πλοίο,
• απαλλάσσονται από τα έσοδα αν εισπράξουν ασφαλιστική αποζημίωση για ένα πλοίο,
• απαλλάσσονται από τα κέρδη των ναυτιλιακών τους επιχειρήσεων,
• απαλλάσσονται ακόμα και από τα παράβολα για τα έγγραφα με τα οποία διανέμουν τα κέρδη τους (!),
• απαλλάσσονται μέχρι και από φόρο κληρονομιάς (!), αφού, σύμφωνα με το άρθρο 29, οι εφοπλιστές έχουν επιτύχει την «απαλλαγήν εκ του φόρου κληρονομιών επί πλοίων, μετοχών ή μεριδίων ημεδαπών ή αλλοδαπών εταιρειών πλοιοκτητριών πλοίων, καλύπτουσαι εφεξής άπαντα τα άνω των 1.500 κόρων ολικής χωρητικότητος πλοία»!

Συμπέρασμα:
Στην Ελλάδα, που έχει μετατραπεί σε τεκμήριο φορολόγησης ακόμα και ο αέρας που αναπνέουμε, αν είσαι εργάτης, συνταξιούχος ή άνεργος και έχεις την …ατυχία να απέκτησες ή να κληρονόμησες κάποιο σπίτι, τότε η Εφορία ισοδυναμεί με μαύρο φίδι που σε έφαγε.
Αν όμως είσαι κανακάρης ή θυγατέρα κάποιου «Σεβάχ»
και διαθέτεις ή κληρονομήσεις …στόλο,
τότε δεν πληρώνεις τίποτα!
***
Δε χρειάζεται, λοιπόν, να απορούμε γιατί οι εφοπλιστές, σύμφωνα με τον πρόεδρό τους, «αισθάνονται καλά στην Ελλάδα».
Ούτε να αμφιβάλλουμε για το τι κρύβεται πίσω από τις έννοιες «φορολογική ασυλία», από τη μια και… «φορολογική δικαιοσύνη», από την άλλη.
Κατά τα λοιπά, όπως μας διαβεβαίωσαν ο εφοπλιστής Βενιάμης και ο πρωθυπουργός Σαμαράς, ο εφοπλιστικός κόσμος ήταν και θα παραμείνει – καθόλου δεν αμφιβάλλουμε -
«”παρών” και συμβάλλει στην προσπάθεια μέσα από τα φορολογικά έσοδα που τόσο έχει ανάγκη ο τόπος»…

Σχόλιο του Γραφείου Τύπου για τη λίστα της Λαγκάρντ

03/10/12

Μέγιστη υποκρισία και φαρισαϊσμός χαρακτηρίζει τις αντιδράσεις των κομμάτων της ΕΕ. Ενώ είναι υπέρ της ελεύθερης κίνησης κεφαλαίων και των φοροαπαλλαγών τους, της ανωνυμίας των μετοχών, των τραπεζικών και επιχειρηματικών απορρήτων, των off shore που είναι πολύτιμα εργαλεία και για τη νόμιμη καπιταλιστική κερδοφορία αλλά και για τη συγκάλυψη εκτεταμένης φοροδιαφυγής και μαύρου χρήματος, εμφανίζονται επικριτικοί για τα αποτελέσματά τους!! Οι εργαζόμενοι έχουν κάθε δικαίωμα να μάθουν για τη μεγάλη ληστεία που έγινε και γίνεται σε βάρος τους. Έχουν συμφέρον να βάλουν τέλος στην εκμετάλλευση - ληστεία τους είτε νόμιμη, είτε παράνομη.

Σχόλιο του Γραφείου Τύπου για τη λεγόμενη λίστα Λαγκάρντ

02/10/12

Όλοι αυτοί που λοιδορούσαν το ΚΚΕ όταν υποστήριζε ότι τα 600 δις. που έχουν οι μεγάλοι επιχειρηματίες και οι υπηρέτες τους, στην Ελβετία είναι μόνο ένα μικρό μέρος του πλούτου που έχουν αρπάξει από το λαό, τώρα παριστάνουν τους έκπληκτους ή τους τιμητές παίζοντας το κρυφτούλι γύρω από τη λεγόμενη λίστα Λαγκάρντ. Η καπιταλιστική κερδοφορία και η εξαγωγή κεφαλαίων έστω κι αν έγινε τηρώντας  τους νόμους του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και της ΕΕ είναι επονείδιστη και παράνομη για τους εργαζομένους και έχουν δικαίωμα να μάθουν όλη την αλήθεια και κυρίως να βάλουν τέρμα στις θυσίες και στην εκμετάλλευση τους.

«Οι φίλοι» της εργατικής τάξης και πώς να τους αποφεύγουμε

Με μια ανακοίνωση του «Δικτύου Συνδικαλιστών του ΣΥΡΙΖΑ» που κυκλοφόρησε τις τελευταίες μέρες πριν την απεργία που έγινε στις 26 Σεπτέμβρη, αλλά και με τις δηλώσεις του κ. Τσίπρα κάτω από την εξέδρα της ΓΣΕΕ, δόθηκε το στίγμα της δράσης του ΣΥΡΙΖΑ στην απεργιακή μάχη της προηγούμενης βδομάδας.

Τόσο το περιεχόμενο της ανακοίνωσης στα κεντρικά συνθήματα και στους στόχους πάλης με τους οποίους καλείται η εργατική τάξη να αγωνιστεί όσο και το περιεχόμενο των δηλώσεων του Αλ. Τσίπρα αποτελούν πλευρές διαπάλης για τις οποίες πρέπει να δοθεί μάχη ώστε να μην περάσουν στους λαϊκούς αγώνες.
Τα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά του τυχοδιωκτισμού, της μετάλλαξης και της προσαρμογής που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζονται ξεσκέπασμα, να αποκαλύπτεται ο καιροσκοπισμός του κάθε ώρα και στιγμή.
Στην ανακοίνωση του Δικτύου Συνδικαλιστών του ΣΥΡΙΖΑ το πλαίσιο πάλης είναι το ακόλουθο:
«Ακύρωση των Μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων τους.
Καταγγελία των επαχθών όρων των δανειακών συμβάσεων.
Αποδέσμευση της χώρας από την τρόικα.
Διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους.
Εθνικοποίηση – κοινωνικοποίηση των τραπεζών».
Θέλει μεγάλη τέχνη μέσα σε πέντε στόχους να μπορείς να μιλάς για ακύρωση του μνημονίου, να συζητάς παράλληλα για επαχθείς όρους, την ίδια στιγμή να βάζεις μέτρο στη διαγραφή του χρέους και τελικώς να αποδεσμεύεσαι από την τρόικα αλλά όχι από τα συστατικά που την αποτελούν.
Το παραπάνω πλαίσιο με λίγα λόγια βάζει το ζήτημα της αποδέσμευσης από την τρόικα (;) και την ίδια στιγμή μπαίνουν όροι και παζάρια για τη μη αποδέσμευση.
Το αίτημα για «αποδέσμευση από την τρόικα» αποτελεί ένα ακόμα σύνθημα που φαντάζει φανταχτερό και δυναμικό αλλά είναι δυναμικά κούφιο, ειδικά όταν γνωρίζουμε τη θετική στάση του ΣΥΡΙΖΑ για την Ευρωπαϊκή Ενωση, θέση που την έκαναν άλλωστε γνωστή με κάθε τρόπο κατά τη διάρκεια των εκλογών.
Παίζουν με τη λέξη «αποδέσμευση», σίγουρα όχι γιατί δε βρήκαν καλύτερη αλλά για να ξεγελάσουν και να παρασύρουν το λαό.
Το σταθερό σύνθημα του ΚΚΕ για ρήξη και αποδέσμευση από την ΕΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ το μεταλλάσσει, το αλλοιώνει, το φέρνει στα μέτρα του.
Και αν το 1981 η λογοκλοπή συνθημάτων από το ΠΑΣΟΚ έφερε οπισθοχώρηση στη συνείδηση της εργατικής τάξης,
το 2012 σε συνθήκες κρίσης τα συνθήματα που μπερδεύουν σκόπιμα ώστε να εξακολουθεί να βγαίνει λάδι η ΕΕ και να αποτελεί μονόδρομο για τη ζωή του λαού μας, πρέπει πολιτικά να χρεοκοπήσουν.
Στις δηλώσεις του ο κ. Τσίπρας είπε πως
«η απεργιακή κινητοποίηση πρέπει να είναι ένα ορόσημο μιας μεγάλης κοινωνικής αντεπίθεσης με όριο την τελική νίκη του λαού μας απέναντι στην τρόικα εξωτερικού και την τρόικα εσωτερικού (…) Ο λόγος δεν μπορεί παρά να είναι στην κοινωνία, γιατί δεν αντέχει άλλο ο ελληνικός λαός αυτή την άδικη μονόπλευρη εξόντωση που επιβάλλεται εδώ και δυόμιση χρόνια».

Δυο ερωτήματα πηγάζουν από το παραπάνω.

1) Ποια είναι η «τρόικα εσωτερικού»; Με την αφαιρετική μέθοδο αν γενικά η τρόικα είναι κάτι το αυτοτελές που μας ήρθε ουρανοκατέβατη και αποκόπτεται από το ρόλο των καπιταλιστικών οργανισμών της ΕΕ, του ΔΝΤ, της ΕΚΤ, τότε και η τρόικα εσωτερικού προφανώς για το ΣΥΡΙΖΑ είναι οι πολιτικές δυνάμεις που στελεχώνουν τη σημερινή κυβέρνηση και τίποτα παραπάνω. Πέρα από μια συνθηματική γενική αναφορά στον ΣΕΒ, δεν υπάρχει κεφάλαιο, δεν υπάρχει μονοπώλιο, δεν υπάρχει μεγαλοεργοδοσία, δεν υπάρχουν κερδισμένοι από τα μέτρα παρά μόνο το πολιτικό προσωπικό των μονοπωλίων, οπότε αν τους βγάλουμε αυτούς από τη μέση, ο λαός θα νικήσει.

Θέση επικίνδυνη που συσκοτίζει, που δημιουργεί αυταπάτες για διαφορετική διαχείριση μέσα στην ΕΕ, που σκεπάζει το καθήκον της ταξικής σύγκρουσης με τα αφεντικά, που εξυψώνει το στοιχείο της εναλλαγής κυβέρνησης σε ύψιστο χρέος της εργατικής τάξης.

Η θέση αυτή δε μας προξενεί έκπληξη αφού ο ΣΥΡΙΖΑ από τη μια ήταν μέσα στις δυνάμεις που βρίσκονταν στην «όσμωση» των πλατειών κάτω από το γενικό σύνθημα «κλέφτες – κλέφτες» εστιάζοντας στους 300 της Βουλής, με στόχο τη φθορά του σάπιου πολιτικού συστήματος.
Από την άλλη οι συνδικαλιστικές του δυνάμεις συμβάλλουν πρωταγωνιστικά στην επίθεση στους μισθούς σε μια σειρά κλάδους, δηλαδή όχι μόνο αθωώνουν αλλά στηρίζουν ενεργητικά το κεφάλαιο που πουλάει και αγοράζει το πολιτικό προσωπικό.

2) Τι σημαίνει η αναφορά «άδικη μονόπλευρη εξόντωση»;

Με τη δύναμη της ατάκας θα μπορούσε κάποιος να αντιπαρατεθεί με αντιστροφή αυτής της πρότασης, ρωτώντας αν υπάρχει δίκαιη μονόπλευρη εξόντωση.

Με ταξική ανάλυση της πρότασης είναι ξεκάθαρο πως για τον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει χρέος των εργαζομένων που πρέπει να το πληρώσει ο λαός με την προϋπόθεση να μην πληρώνει μόνο αυτός. Βάζει από την πίσω πόρτα το στοιχείο της εθνικής αντιμετώπισης της κρίσης, καλλιεργεί τη συνυπευθυνότητα.

Την ίδια στιγμή διαβάζουμε από το «Ξεκίνημα» (συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ) επαναστατικές κορόνες που δείχνουν την κατεύθυνση που θέλουν να πάνε τον αγώνα και με ποιους. Στην εκτίμησή τους για την απεργία γράφουν: «Αν οι μεγάλες ομοσπονδίες των ΔΕΚΟ, του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα συντονιστούν και προχωρήσουν σε επαναλαμβανόμενες 48ωρες απεργίες μαζί με καταλήψεις θα συμπαρασύρουν ολόκληρη την κοινωνία ενώ η πίεση προς τις Συνομοσπονδίες θα είναι τεράστια. Τις τελευταίες ημέρες συνδικαλιστές όπως ο πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ Νίκος Φωτόπουλος περιγράφουν, με δηλώσεις τους, ένα σχέδιο αγώνα πολύ κοντά στα παραπάνω».
Αποθέωση της μορφής πάλης, υπόκλιση σε μικροαστικά ρεύματα που απαιτούν διορθώσεις εδώ και τώρα, χωρίς να υπολογίζουν τον έναν και μοναδικό πρωταγωνιστή των εξελίξεων, τους εργαζόμενους, τις Γενικές Συνελεύσεις τους, τις συζητήσεις που πρέπει να ανάψουν στους τόπους δουλειάς.
Υποτιμούν τις συλλογικές διαδικασίες, βάζουν εμπόδια στο δικαίωμα της ενημέρωσης και της πλατιάς συζήτησης στους εργαζόμενους, στην εξασφάλιση των καλύτερων όρων για την προετοιμασία μιας απεργίας.
Και όλα αυτά διότι ο στόχος τους είναι προφανής, όπως μας ενημερώνει η ΔΕΑ (άλλη συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ) στη δική της εκτίμηση για την απεργία.
«Η χθεσινή απεργία πρέπει να γίνει η αρχή για αυτό που ξέρει να κάνει καλά το κίνημα: να ανατρέπει κυβερνήσεις. Μετά τον Παπανδρέου και τον Παπαδήμο, ήρθε η ώρα της τρόικας εσωτερικού να πάει σπίτι της».
Οι απεργιακοί αγώνες, δηλαδή, πρέπει να έχουν έναν και μόνο στόχο.
Να ανεβάσουν στην κυβέρνηση τον ΣΥΡΙΖΑ, να δοθεί άφεση αμαρτιών στην ΕΕ και να απενοχοποιηθεί το κεφάλαιο.
Στόχος ο οποίος ενέχει τον κίνδυνο να προσαρμόσει τους αγώνες της η εργατική τάξη στις επιδιώξεις της σοσιαλδημοκρατίας χάνοντας πολύτιμο χρόνο στην οργάνωσή της και στον προσανατολισμό της, κεντράροντας στο πολιτικό προσωπικό των μονοπωλίων και όχι απευθείας σε αυτά.

Θανάσης ΓΚΩΓΚΟΣ
Μέλος του Τμήματος της ΚΕ του ΚΚΕ για την Εργατική – Συνδικαλιστική δουλειά

ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΝΑ ΜΗ ΣΥΜΠΛΗΡΩΘΕΙ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΚΑΙ ΓΟΝΙΟ!

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
Το Υπουργείο Παιδείας έδωσε στη δημοσιότητα το ερωτηματολόγιο για την “αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου και του έργου των εκπαιδευτικών”
με το οποίο στην ουσία επιχειρεί να αποσπάσει τη συναίνεση των εκπαιδευτικών και των γονιών στην αξιολόγηση σφαγείο.
Αυτοί που τσακίζουν τη ζωή μας και τη ζωή των παιδιών μας, φορτώνοντας αποκλειστικά στους εργαζόμενους την καπιταλιστική κρίση, δεν θα μπορούσαν να ενδιαφέρονται για το καλό και τη μόρφωση των παιδιών μας.
Είναι αυτοί που αφήνουν πεινασμένα τα παιδιά, που αφήνουν τα σχολεία χωρίς θέρμανση, που αποκλείουν χιλιάδες παιδιά από τα σχολεία, που δίνουν κυριολεκτικά μισθούς πείνας στους εκπαιδευτικούς.
Γι’ αυτό το λέμε ξεκάθαρα:
Η αξιολόγηση δεν έχει να κάνει με το πόσο καλύτερο θα γίνει το σχολείο και ο εκπαιδευτικός.
Η αξιολόγηση είναι κατεύθυνση της Ε.Ε., του ΟΟΣΑ, θέση των κομμάτων της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ και γενικότερα των κομμάτων του ευρωμονόδρομου.
Είναι το εργαλείο για να προωθήσουν όλες τις αντιδραστικές αλλαγές στη δημόσια διοίκηση και στην Παιδεία. Είναι το εργαλείο για να προωθήσουν το σχολείο της αγοράς, και να τσακίσουν όσα δικαιώματα έχουν απομείνει στους εκπαιδευτικούς.
Η αξιολόγηση δεν είναι ουδέτερη, είναι εργαλείο για να γίνει η κοινωνία και το σχολείο πιο ταξικά.
Δεν υπάρχει καλή και κακή αξιολόγηση, δε διαφέρει η λεγόμενη εσωτερική από την εξωτερική αξιολόγηση, δεν πρέπει να αυταπατάται κανείς με την καραμέλα της αυτοαξιολόγησης.
 Όποια μορφή και αν επιλεγεί είναι όψεις του ίδιου νομίσματος, είναι εργαλείο για να σφαγιάσουν δημόσια παιδεία, εκπαιδευτικούς και μαθητές.
Να μην πέσει κανείς στην παγίδα. Να μη συμπληρωθεί από κανέναν το ερωτηματολόγιο αυτό. Κανείς μόνος του. Συλλογικά και μαζικά, μέσα από τα σωματεία μας παίρνουμε θέση ενάντια στην αξιολόγηση-σφαγείο και δεν συμπληρώνουμε το ερωτηματολόγιο παγίδα.
Το ΠΑΜΕ εκπαιδευτικών καλεί τους Συλλόγους και τις ΕΛΜΕ, τις Ενώσεις και τους Συλλόγους Γονέων να πάρουν όλα τα μέτρα ώστε να ακυρωθεί στην πράξη η αξιολόγηση και να μη συμπληρωθεί το ερωτηματολόγιο.
Συγκεκριμένα:

1.              I.      Μπλοκάρουμε με όρους συλλογικών αποφάσεων και όρους κινήματος την οποιαδήποτε απόπειρα εφαρμογής της αξιολόγησης και την ακυρώνουμε στην πράξη με αποφάσεις Δ.Σ., Γενικών Συνελεύσεων και Επιτροπών Αγώνα.
2.           II.      Δε συμμετέχουμε σε οποιαδήποτε διαδικασία που σχετίζεται με την εφαρμογή της αξιολόγησης (π.χ. ερωτηματολόγια κ.α.)
3.        III.      Κανένα στέλεχος της Δημόσιας Διοίκησης που αναλαμβάνει οποιονδήποτε ρόλο στην εφαρμογή της αξιολόγησης δεν έχει θέση στο συνδικαλιστικό κίνημα. Έξω οι αξιολογητές από τα συνδικάτα και τα σωματεία.

2 Οκτώβρη 2012

Αύριο! Παντού!

Την Πέμπτη! Αύριο!
Στην Αθήνα, σε όλες τις πόλεις, στα χωριά, στις συνοικίες, παντού!
Στους δρόμους!
Ξεσηκωμός!
*
Πρέπει να τους σταματήσουμε!
Μπορούμε να τους σταματήσουμε!
Από τη μια η συγκυβέρνηση, η ΕΕ, τα κόμματά της, το ΔΝΤ, τα μονοπώλια, η τάξη των κεφαλαιοκράτων, των τραπεζιτών, των κηφήνων.
Από την άλλη ο εργάτης, ο άνεργος, ο νέος, ο συνταξιούχος, όλος ο λαός!
*
Το ΚΚΕ, κόντρα στον τυφώνα της αισχρής προπαγάνδας, του ψέματος, της απάτης, της τρομοκρατίας,
σαλπίζει για μια ακόμα φορά το μήνυμα της αντίστασης και της αναδημιουργίας.

*

Οργάνωση παντού, σε όλους τους χώρους δουλειάς, σε κάθε γειτονιά.
Την ημέρα που θα ανακοινώνουν τα μέτρα της κοινωνικής φρίκης πρέπει να βρουν απέναντί τους το ποτάμι του ανυποχώρητου ταξικού αγώνα!
Είναι η ώρα της αφύπνισης. Της ανάτασης. Της απεργίας. Της διαδήλωσης.
Είναι η ώρα του εργατικού - λαϊκού μπλόκου στους καπιταλιστές και τους υπαλλήλους τους.

*

Στον αφανισμό που μας ετοιμάζουν ντόπιες και ξένες τρόικες, στην παραπλάνηση του κάθε επίδοξου χαλίφη, στα φίδια του φασισμού που τρέφονται στον κόρφο της πλουτοκρατίας,
το ΚΚΕ απαντά με έργα:
'Η εμείς, τα παιδιά μας, τα δικαιώματα και η ζωή μας
ή αυτοί, τα Μνημόνια, τα κέρδη και η σαπίλα τους !

 Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Πού το πάνε;

Το πρωτοσέλιδο του «Βήματος» την Κυριακή για... «Το πραξικόπημα που δεν έγινε» τον Οκτώβρη του 2011, από άποψη ρεπορτάζ ήταν τόσο πολύ ...θωρακισμένο και ...στοιχειοθετημένο που χωρίς αμφιβολία (και εδώ αναφερόμαστε στον τρόπο γραφής του και όχι στην ουσία της υπόθεσης) συναγωνίζεται ένα παλιότερο. Εκείνο που παρουσίαζε αναλυτικότατα τα όσα είχαν διαμειφθεί μεταξύ Καραμανλή - Ερντογάν κατά την επίσκεψη του δεύτερου στην Αθήνα.
Λεπτομέρεια:
Εκείνη η συνάντηση δεν έγινε ποτέ και ο Ερντογάν δεν ήρθε ποτέ στην Αθήνα. Εντούτοις αυτό δεν εμπόδισε το «Βήμα» να γνωρίζει με το «νι» και με το «σίγμα» τι είχε συζητηθεί μεταξύ των δυο πρωθυπουργών στην (ανύπαρκτη) συνάντησή τους...
Βεβαίως, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τι άλλα στοιχεία μπορεί να έχει το «Βήμα» από αυτά που (δεν) παρουσίασε. Αν έχει και αν υπάρχουν, θα τα παρουσιάσει;
*
Επίσης από την άποψη της δημοσιογραφικής έρευνας υπάρχουν ακόμη κενά. Το «Βήμα», μετά τη φοβερή αυτή αποκάλυψη, την οποία συνδέει με την αποστράτευση το Νοέμβρη του 2011 των επικεφαλής των Τριών Οπλων, μεταξύ των οποίων των Φραγκούλη Φράγκου και Δημήτρη Ελευσινιώτη, τότε αρχηγών ΓΕΣ και ΓΕΝ αντίστοιχα, οφείλει να μας πει τη συνέχεια της έρευνας.
Για παράδειγμα: Πώς γίνεται - και τι εξήγηση δίνει η εφημερίδα - ο μεν πρώτος να ορίζεται λίγους μήνες αργότερα υπουργός Αμυνας στην υπηρεσιακή κυβέρνηση Πικραμμένου και ο δεύτερος να αποτελεί τον νυν υφυπουργό Αμυνας;
Πώς το εξηγεί το «Βήμα»; Μήπως ισχυρίζεται ότι τα κόμματα που συγκρότησαν την υπηρεσιακή, αλλά και τα κόμματα που συγκροτούν τη σημερινή τρικομματική κυβέρνηση, φλερτάρουν με επίδοξους «πραξικοπηματίες»;...
Και πώς εξηγείται το υποτονικότατο της αντίδρασης των εν λόγω κομμάτων; Γιατί μπορεί να βρεθεί και κανένας κακόβουλος που θα ισχυριζόταν ότι μπροστά στο συγκρότημα Λαμπράκη και στα παιχνίδια που αυτό παίζει ισχύει εκείνη η παλιά ρήση: «Ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο;»...

*

Σε συνδυασμό με τα δυο προηγούμενα, υπάρχει η άλλη, η σοβαρή, η πολιτική παράμετρος, που έχει να κάνει με τις σκοπιμότητες ενός τέτοιου δημοσιεύματος, τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή.
Μια δηλαδή περίοδο που τα περί «αποσταθεροποίησης» έχουν γίνει ψωμοτύρι στο στόμα εκείνων που θέλουν να μας πείσουν ότι «σταθερότητα» είναι να περνούν το ένα μετά το άλλο τα λαοκτόνα μέτρα και ο λαός να μην αντιδρά.
Αφήστε που το όλο σκηνικό, παραπέμποντας σε διαμόρφωση «κλίματος» του τύπου «νέα μέτρα ή πραξικόπημα», θυμίζει εξόφθαλμα εκείνο το προηγούμενο:
«Μεσοπρόθεσμο ή τανκς»...

 Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

MEGA-ανακάλυψη!

Εντονη η απορία της Ολγας Τρέμη στο δελτίο του MEGA:

Μα καλά - ρωτούσε με απροσποίητο ενδιαφέρον τη ρεπόρτερ - πού οφείλεται το γεγονός ότι οι μισθοί και οι συντάξεις μειώνονται, αλλά οι τιμές των προϊόντων ανεβαίνουν;...

*

Πρώτον, θέλουμε να ευχαριστήσουμε θερμά την κυρία Τρέμη τόσο για την ανακάλυψη του θέματος ότι οι μισθοί πέφτουν, αλλά η ακρίβεια ανεβαίνει, όσο και για το ενδιαφέρον το δικό της και όλων των συντελεστών του σταθμού για τις δυσκολίες που περνάμε...

*

Δεύτερον, ως πρόχειρες σκέψεις για την εξέταση του δυσεπίλυτου αινίγματος που έθεσε, έχουμε να συνεισφέρουμε τα κάτωθι:
α) εκτίναξη ΦΠΑ,
β) εκρήξεις αυξήσεων σε ρεύμα, ενέργεια, μεταφορικά,
γ) μεσάζοντες συν καρτέλ
και κυρίως
δ) το μονοπωλιακό κέρδος (για την ακρίβεια: υπερκέρδος)
Σημείωση: Τα γ) και δ) ας μην τα λάβει υπόψη της, αυτά τα λένε οι κομμουνιστές...

*

Τρίτον, πέραν της ανακάλυψης του ΜEGA ότι ενώ μειώνονται οι μισθοί, η ακρίβεια μεγαλώνει, υπάρχει και η υποψία ότι η Γη γυρίζει...

 Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ από το Ριζοσπάστη

Διαχείριση ή σύγκρουση;

Υπάρχουν εργαζόμενοι, λαϊκοί άνθρωποι που μπροστά στον τυφώνα των αντεργατικών αντιλαϊκών μέτρων της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ,
μας επαναφέρουν το ζήτημα ότι αν το ΚΚΕ είχε συμβάλλει στη δημιουργία μιας «κυβέρνησης της αριστεράς»,
σήμερα δε θα προωθούσαν αυτά τα άγρια μέτρα.
Νωρίτερα εξηγήσαμε ότι καμιά κυβέρνηση στον καπιταλισμό δε μπορεί να κάνει διαχείριση σε όφελος του λαού.
Πολύ περισσότερο, σε συνθήκες βαθιάς οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης, όπου θα είναι υποχρεωμένη να εφαρμόσει πολιτική διεξόδου σε όφελος του κεφαλαίου.
Και δεν υπάρχει κυβέρνηση που να ενισχύει και το κεφάλαιο και την εργατική τάξη.
Με δεδομένη την ιδιοκτησία των καπιταλιστών, είναι υποχρεωμένη να εφαρμόζει πολιτική ενίσχυσης της κερδοφορίας τους.
Συμμετοχή του ΚΚΕ σε τέτοια κυβέρνηση σημαίνει απεμπόληση της γραμμής πάλης ενάντια στο κεφάλαιο, υποβιβασμό της ταξικής συνείδησης της εργατικής τάξης και κατά συνέπεια ταξική πάλη στο μέτρο και στο επίπεδο διατήρησης του συστήματος.

***

Ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ αναγνωρίζουν το κρατικό χρέος,
έστω και όχι όλο, έχουν επεξεργασμένη πολιτική για την αποπληρωμή του, δηλαδή να πληρώσει ο λαός...
Το ΚΚΕ λέει καμιά αναγνώριση από το λαό του χρέους, μονομερής διαγραφή του, αποδέσμευση από την ΕΕ και να δημιουργήσει ο λαός τις πολιτικές προϋποθέσεις να πάρει την οικονομία από τους καπιταλιστικές στα δικά του χέρια του.
 Γιατί όσο υπάρχουν καπιταλιστές, όσο είμαστε στην ΕΕ, όσο αναγνωρίζουμε το χρέος και ψάχνουμε συνταγή για την αποπληρωμή του μόνο μέτρα σαν αυτά των μνημονίων θα επιβάλλονται.
Πώς λοιπόν μια «κυβέρνηση της αριστεράς» θα δώσει λύσεις σε προβλήματα της εργατικής, λαϊκής οικογένειας όταν όλοι οι παράγοντες που τα γεννούν - μονοπώλια, η εξουσία τους στην Ελλάδα, η ΕΕ - παραμένουν στη θέση τους και υπηρετούνται από την «κυβέρνηση της αριστεράς»;
Και πώς θα αντεπεξέλθει στους οξύτατους ενδομονοπωλιακούς ανταγωνισμούς, που εκδηλώνονται και στο έδαφος της Ελλάδας, ανάμεσα σε ΗΠΑ, ΕΕ, Κίνα, Ρωσία, γύρω από ζητήματα ενέργειας, μεταφορών, λιμανιών κλπ,
όταν ο ΣΥΡΙΖΑ αναζητά επενδυτές για να υπάρξει ανάπτυξη;

***

Υπάρχει ένα ακόμη ζήτημα.
Η εξωτερική πολιτική κάθε χώρας συνδέεται άμεσα με την εσωτερική.
Η Ελλάδα είναι ενταγμένη σε ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και ενώσεις, ένας αυτούς είναι και το ΝΑΤΟ.
 Η Ελλάδα είναι βαθιά ενσωματωμένη στο ΝΑΤΟ, συμμετέχει ενεργά στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και αυτό προκύπτει ως συμβατική της υποχρέωση ως χώρα μέλος του ΝΑΤΟ.
Εχει στρατιωτικές βάσεις, όπως της Σούδας, με ενεργότατη συμμετοχή στους πολέμους.
Ηδη η κατάσταση στη Μέση Ανατολή, ιδιαίτερα με την «υπόθεση Συρία», εγκυμονεί κινδύνους όχι μόνο πολεμικής επέμβασης στη χώρα (ήδη υπάρχει ιμπεριαλιστική επέμβαση), αλλά και ενός πιο γενικευμένου ιμπεριαλιστικού πολέμου.
Επομένως, μια κυβέρνηση δεν έχει να αντιμετωπίσει μόνο ορισμένα ζητήματα όπως π.χ. τα αντιλαϊκά μέτρα για την αντιμετώπιση της κρίσης, αλλά όλα όσα έχουν σχέση με τις υποθέσεις του κράτους. Και στο πιο πάνω ζήτημα, όπως και στα υπόλοιπα, η γραμμή του ΚΚΕ απέχει παρασάγγας, είναι αντίθετη απ' αυτήν του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.

***

Τι λέει ο ΣΥΝ ως προς τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή;
«Η ευρύτερη περιοχή μας, ιδιαίτερα το κρισιμότατο γεωπολιτικό σταυροδρόμι της Ανατ. Μεσογείου και της Μ. Ανατολής ζει έντονα τις διεθνείς ανακατατάξεις και τους γεωπολιτικούς κλυδωνισμούς που συνδέονται με τη βαθιά κρίση και του συστήματος των διεθνών σχέσεων, το οποίο εξυπηρετεί τη σημερινή άνιση, άδικη και άκρως εκμεταλλευτική τάξη στον κόσμο. Στην περιοχή αυτή βρίσκουν την έκφρασή τους όλες οι αντιθέσεις του σύγχρονου κόσμου και οι σημερινοί οξύτατοι διεθνείς ανταγωνισμοί. Η ΚΠΕ του ΣΥΝ θεωρεί καθήκον πρώτης προτεραιότητας για τις αριστερές δυνάμεις της περιοχής, της Ευρώπης και του κόσμου την υπεράσπιση της ειρήνης. Ο πολυαίμακτος εμφύλιος πόλεμος της Συρίας πρέπει να τερματιστεί με τον τερματισμό όλων των ξένων επεμβάσεων με συμφωνία ειρήνης ανάμεσα σ' όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές στο πλαίσιο του ΟΗΕ, που θα εγγυηθεί την ακεραιότητα της χώρας και θα οδηγήσει σε μια μεταβατική αντιπροσωπευτική κυβέρνηση, η οποία θα οργανώσει ελεύθερες εκλογές, ώστε ο ίδιος ο Συριακός λαός να αποφασίσει ελεύθερα για το μέλλον του χωρίς ντόπιους δυνάστες και ξένους πάτρωνες. Λέμε κατηγορηματικά "ΟΧΙ" σε μια στρατιωτική επέμβαση τύπου Λιβύης στη Συρία».
Ολη η παραπάνω τοποθέτηση είναι στον αέρα, από την άποψη της ουσίας, έστω και της πρότασης για μη εμπλοκή της Ελλάδας ή της «ειρήνης».
Πουθενά ο ιμπεριαλισμός και ο ενδοϊμπεριαλιστικός ανταγωνισμός. Πουθενά το ΝΑΤΟ, η ΕΕ, ιδιαίτερα η Γαλλία, αλλά και οι άλλες χώρες - Τουρκία, Κατάρ, Σαουδική Αραβία...
Δεν κατονομάζεται δηλαδή η «ξένη επέμβαση» που υποδαύλισε τον «εμφύλιο».
Είναι τυχαίο;
Οχι για μια δύναμη που θέλει να κυβερνήσει και να διαχειριστεί τον καπιταλισμό.
Πώς να εναντιωθεί στο ΝΑΤΟ, την ΕΕ, τις ΗΠΑ;
Αλλωστε προεκλογικά έκανε συνάντηση με τους πρέσβεις και αυτών των κρατών.
Μιλά για λύση στα πλαίσια του ΟΗΕ.
Μα ο ΟΗΕ έχει γίνει «πλυντήριο» των ιμπεριαλιστικών πολέμων. Τέλος, ζητά για τη Συρία, ό,τι ακριβώς οι ΗΠΑ και η ΕΕ.
Ποια συνεργασία για κυβέρνηση με τέτοιες δυνάμεις που χαντακώνουν το λαό στην υποταγή της εκμετάλλευσης των μονοπωλίων;

«Κυβέρνηση αριστεράς» ή σύγκρουση με το κεφάλαιο

«Ο πολιτικός μας στόχος είναι σαφώς καθορισμένος. Απαραίτητη προϋπόθεση, απαραίτητος κρίκος στη διαδικασία ανατροπής της καταστροφικής κατάστασης είναι η δημιουργία μιας συμμαχίας κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που θα διεκδικήσει την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από τις δυνάμεις της Αριστεράς... Η επιθετική στάση της ηγεσίας του ΚΚΕ καθόλου ωφέλιμη στην ενότητα δράσης, δίνει επικοινωνιακά όπλα στον βασικό αντίπαλο. Ομως η κοινωνία απαιτεί ενότητα. Υποστηρίζουμε μια πολιτική ενότητας και "ανοιχτής πόρτας" προς τις δυνάμεις της αριστεράς για την ουσιαστική συμβολή τους στην προσπάθεια που επιχειρεί ο λαός μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, όμως ξεκαθαρίζουμε πως η ανταπόκριση των άλλων δυνάμεων δεν συνιστά προϋπόθεση για τη δική μας στρατηγική».

Σ' αυτό το απόσπασμα της τελευταίας απόφασης της ΚΠΕ του ΣΥΝ μπαίνουν προπαγανδιστικά δύο ζητήματα της στρατηγικής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που χρειάζονται προσοχή γιατί λειτουργούν παραπλανητικά.
Το ένα η «ανατροπή», που περιορίζεται στην ανάδειξη μιας κυβέρνησης και το δεύτερο η «ενότητα» γι' αυτή την κυβέρνηση.
Θα είναι μια κυβέρνηση που θα «ανατρέψει την καταστροφική κατάσταση»,
αλλά δε θα συγκρούεται με τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, άλλωστε ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ μιλά για ανάπτυξη, τους αρκεί να είναι «υγιής».
Αρα, η στρατηγική του ΣΥΝ δεν είναι στρατηγική εξόδου από την κρίση σε όφελος των εργαζομένων .
Η πολεμική στο ΚΚΕ γίνεται επειδή αρνείται να υποταχτεί στη στρατηγική του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και στην «ενότητά» του για μια τέτοια κυβέρνηση.
Το ζήτημα «συμμετοχή του ΚΚΕ σε κυβέρνηση» είναι στρατηγικό. Σε συνθήκες που το αστικό κράτος είναι κυρίαρχο, η συμμετοχή του επαναστατικού κόμματος της εργατικής τάξης στην κυβέρνηση σημαίνει συμμετοχή στη διαχείριση των υποθέσεων του κεφαλαίου.
Στην επεξεργασία και άσκηση πολιτικής στην κοινωνία του κεφαλαίου.
Υπάρχουν και καλοπροαίρετοι άνθρωποι του μόχθου που πιστεύουν ότι μια ανάδειξη κυβέρνησης της «αριστεράς» με τη συμμετοχή και του ΚΚΕ θα ανοίξει δρόμους ανακούφισης του λαού.

Προκύπτει όμως το ερώτημα:
Μπορεί μια κυβέρνηση στον καπιταλισμό να τον διαχειρίζεται σε όφελος του λαού; Πολύ περισσότερο, σε συνθήκες βαθιάς οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης, που καταστρέφει παραγωγικές δυνάμεις, καταστρέφει δηλαδή και εργατική δύναμη, με την ανεργία, τη φτώχεια, την εξαθλίωση να απλώνονται με γεωμετρική πρόοδο, και ταυτόχρονα το κεφάλαιο να πασχίζει να σωθεί από την καταστροφική δύναμη της κρίσης;
Δηλαδή, τη στιγμή που πασχίζουν οι καπιταλιστές, οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι να διατηρήσουν πάση θυσία τις επιχειρήσεις τους - και σ' αυτό συμβάλλει και η αντεργατική-αντιλαϊκή πολιτική που μειώνει μισθούς, διευκολύνει τις απολύσεις, επιβάλλει ελαστικές εργασιακές σχέσεις, έτσι που σε συνθήκες μειωμένης κερδοφορίας να μπορούν να πάρουν μέτρα αντισταθμίσματος της χασούρας των κερδών τους από την πάμφθηνη εργατική δύναμη, καταναλώνοντας δηλαδή ολοένα και μικρότερο μέρος του κεφαλαίου για πληρωμή των εργατών.
Δεν μπορεί.
Μια κυβέρνηση, με δεδομένη την ιδιοκτησία των καπιταλιστών, είναι υποχρεωμένη να εφαρμόζει πολιτική ενίσχυσης της κερδοφορίας τους αφού νόμος κίνησης της καπιταλιστικής κοινωνίας είναι ο νόμος του κέρδους.
Πολιτική κόντρα σ' αυτό το νόμο σημαίνει καταστροφή του κεφαλαίου.
Επομένως, μια κυβέρνηση, ακόμη και με συμμετοχή του Κομμουνιστικού Κόμματος, σε αστικές συνθήκες, αντικειμενικά δεν μπορεί να εφαρμόσει πολιτική κόντρα στους νόμους που κινούν αυτή την κοινωνία, κόντρα στο νόμο του κέρδους.
Να γιατί λέμε ότι η συμμετοχή του ΚΚΕ σε κυβέρνηση είναι στρατηγικό ζήτημα.
Στην προκειμένη περίπτωση,
 συμμετοχή του ΚΚΕ σε κυβέρνηση και με το κράτος και την οικονομία στα χέρια των αστών σημαίνει ότι το ΚΚΕ αλλάζει στρατηγική και γίνεται κόμμα αστικής διαχείρισης, άρα απεμπολεί τον ταξικό πολιτικό αγώνα για να πάρει η εργατική τάξη την εξουσία και υποτάσσει την ίδια την εργατική τάξη στους καπιταλιστές, και το κίνημά της σε μέσο διαιώνισης του καπιταλισμού.
Θα δρα όχι για συγκέντρωση των δυνάμεων για ρήξη - ανατροπή, αλλά για ανάδειξη κυβέρνησης που θα διαχειρίζεται την καπιταλιστική κοινωνία!

Ορισμένοι «αριστεροί» μιλούν για την αναγκαιότητα προβολής του ζητήματος της κυβέρνησης σε αστικές συνθήκες και της κατάκτησής της ως μια «στιγμή» στη μεταβατική διαδικασία για την επανάσταση, για την εργατική εξουσία.
Αυτή η τακτική που υποτάσσει τη στρατηγική στην εξυπηρέτηση αυτού του στόχου, τελικά οδηγεί στο ρεφορμισμό, αφού αντικειμενικά καλείς την εργατική τάξη να επιλέξει κυβέρνηση αστικής διαχείρισης, δηλαδή συγκέντρωση δυνάμεων σε κυβέρνηση στα πλαίσια του καπιταλισμού.
Αυτό απαντά και στην άποψη που λέει ότι ναι μεν η εποχή είναι εποχή του ιμπεριαλισμού, του ανώτατου σταδίου του καπιταλισμού, ναι μεν δεν υπάρχει ενδιάμεσος κοινωνικοοικονομικός σχηματισμός, αλλά άλλο το αντικειμενικό στοιχείο με βάση το χαρακτήρα της εποχής, άλλο η πολιτική που θα ωριμάζει τον υποκειμενικό παράγοντα, δηλαδή τη συνείδηση της εργατικής τάξης και των συμμάχων της για την ανατροπή του καπιταλισμού.
Και εδώ το ζήτημα της κυβέρνησης, λένε, είναι κρίκος.
Αλλά είναι κρίκος ενίσχυσης του κυβερνητισμού και των αυταπατών ότι με κοινοβουλευτική διαδικασία μπορεί να γίνονται ρήξεις μέσα στον καπιταλισμό και μέσω αυτής της διαδικασίας στην πορεία να αφαιρεθούν η ιδιοκτησία και η εξουσία από τα μονοπώλια. Αντικειμενικά αυτός ο κρίκος είναι κρίκος υποβιβασμού της ταξικής συνείδησης και κατά συνέπεια ταξικής πάλης στο μέτρο και στο επίπεδο διατήρησης του συστήματος.

ΠΡΟΤΑΣΗ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ

Οπλο στα χέρια των εργαζομένων και του λαού

 

Η στήριξή της από το εργατικό - λαϊκό κίνημα δίνει διέξοδο για να εμποδιστούν τα χειρότερα, να ανοίξει ο δρόμος για ριζικές αλλαγές

Το εργατικό λαϊκό κίνημα έχει πραγματικό συμφέρον να στηρίξει την πρόταση νόμου του ΚΚΕ, να στριμώξει τη συγκυβέρνηση και τα κόμματα που θέλουν το λαό μοιρολάτρη, εγκλωβισμένο σε αυταπάτες

Οι εξελίξεις στην Ελλάδα και στην ΕΕ, σε ό,τι αφορά στην καπιταλιστική κρίση και στις συνέπειες που έχει για το λαό, η προσπάθεια των αστών να τη διαχειριστούν υπέρ τους, επιβεβαιώνουν τις προειδοποιήσεις και τις εκτιμήσεις του ΚΚΕ.
Οι διάφορες παραλλαγές στο μείγμα της διαχείρισης, με τις οποίες τα κόμματα του κεφαλαίου και ο ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησαν προεκλογικά να υφαρπάσουν την ψήφο του λαού, αποδείχτηκαν ανίκανες να τον ανακουφίσουν από τα δεινά του, παρά τις θριαμβολογίες τους για την ΕΕ που δήθεν «αλλάζει», με μεγαλύτερη παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στην αγορά του χρέους, με βάθεμα της πολιτικής και οικονομικής ενοποίησης της ΕΕ και άλλα.
Η κατάθεση στη Βουλή του προσχεδίου του προϋπολογισμού για το 2013, που αποτελεί το πρώτο μέρος των μέτρων ύψους 13,5 δισ. ευρώ για το 2013 - 2014 από την κυβέρνηση και την τρόικα,
στο πλαίσιο της δανειακής σύμβασης που συνόδευε το PSI και του δεύτερου μνημονίου,
καθιστούν επίκαιρη και αναγκαία την πρόταση νόμου που κατέθεσε το ΚΚΕ στις 12 Ιούλη 2012,
για «Κατάργηση των Μνημονίων, του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012 - 2015 και των Εφαρμοστικών τους νόμων - Καταγγελία των Δανειακών Συμβάσεων που έχουν ως προαπαιτούμενο την εφαρμογή των Μνημονίων».

Στην αιτιολογική έκθεση της πρότασης νόμου, το ΚΚΕ σημείωνε μεταξύ άλλων:
«Στην ουσία, όλα αυτά τα μέτρα εκπορεύονται από τη στρατηγική της ΕΕ, τη στρατηγική του κεφαλαίου για να φορτωθούν τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Είναι μέτρα που προωθούνται σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ ανεξάρτητα από το χρέος και τα ελλείμματα.
Τα μνημόνια επιβλήθηκαν για να διασφαλίσουν την επάνοδο της κερδοφορίας του κεφαλαίου σε μια φάση που εντείνεται ο διεθνής ανταγωνισμός. Τα μνημόνια συμπεριλαμβάνουν πολλά μέτρα που προέβλεπε η Συνθήκη του Μάαστριχτ, που αποφασίστηκαν από την Ευρωπαϊκή Ενωση και τις ελληνικές κυβερνήσεις την προηγούμενη περίοδο, αλλά η εφαρμογή τους εμποδίστηκε, καθυστέρησε από την ανάπτυξη της εργατικής, λαϊκής πάλης.
Το ΚΚΕ κρίνει τις δανειακές συμβάσεις, τα μνημόνια και τους σχετικούς νόμους με κριτήριο τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα. Με αυτό το κριτήριο τονίζει ότι οι δανειακές συμβάσεις, τα μνημόνια και οι σχετικοί νόμοι υπηρετούν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, των τραπεζιτών, των βιομηχάνων, των εφοπλιστών και των άλλων τμημάτων της πλουτοκρατίας, είναι εργαλείο για τη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, την κατάργηση βασικών εργατικών, λαϊκών δικαιωμάτων και έχουν οδηγήσει στην πτώχευση του λαού.
Το ΚΚΕ υπογραμμίζει ότι η διέξοδος για το λαό βρίσκεται στη γραμμή κατάργησης των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων, της μονομερούς διαγραφής του χρέους, την αποδέσμευση από την ΕΕ, με εργατική, λαϊκή εξουσία, με το λαό ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει, για να αξιοποιηθούν σχεδιασμένα οι μεγάλες αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας μας, να ικανοποιηθούν οι λαϊκές ανάγκες.
Η πρόταση νόμου που καταθέτει το ΚΚΕ στη Βουλή και η προσπάθεια που θα καταβάλει να γίνει αυτή κτήμα του εργατικού - λαϊκού κινήματος, είναι μια συμβολή στην πάλη για τα λαϊκά συμφέροντα. Ταυτόχρονα με την ανάγκη κατάργησης των μνημονίων, των δανειακών συμβάσεων και των εφαρμοστικών νόμων, το ΚΚΕ υποστηρίζει ένα συνεκτικό πλαίσιο με σημαντικούς στόχους πάλης που υπηρετούν τα άμεσα λαϊκά συμφέροντα και δίνουν ανακούφιση στο λαό».

Τα άρθρα της πρότασης νόμου

Η πρόταση νόμου περιλαμβάνει τέσσερα άρθρα.

• Με το άρθρο 1 ζητείται η κατάργηση του από 3 Μαΐου 2010 «Μνημονίου Συνεννόησης» (Μνημόνιο Ι), των αναθεωρήσεών του, των εφαρμοστικών του μνημονίου νόμων και λοιπών σχετικών ουσιαστικών διατάξεων - Καταγγελία της από 8.5.2010 «Σύμβασης δανειακής Διευκόλυνσης».
• Με το άρθρο 2 ζητείται η κατάργηση του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012-2015 και των εφαρμοστικών του νόμων.
• Με το άρθρο 3, ζητείται η κατάργηση του Μνημονίου Συνεννόησης μεταξύ Ελλάδας, Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Τράπεζας της Ελλάδας για τη μείωση του δημοσίου χρέους (Μνημόνιο ΙΙ), των εφαρμοστικών αυτού του Μνημονίου νόμων και των λοιπών σχετικών ουσιαστικών διατάξεων - Καταγγελία του πακέτου των δανειακών συμβάσεων και της «Κύριας Σύμβασης Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης», που υπεγράφησαν στα πλαίσια του Μνημονίου ΙΙ.
• Με το άρθρο 4 ορίζεται η έναρξη ισχύος του νέου νόμου.

Στηρίζουν την πρόταση νόμου του ΚΚΕ

 

Αποφάσεις και ψηφίσματα, με τα οποία στηρίζουν την πρόταση νόμου του ΚΚΕ και καλούν τους βουλευτές όλων των κομμάτων να την υπερψηφίσουν, όταν έρθει για συζήτηση στη Βουλή, έχουν εκδώσει μέχρι στιγμής οι παρακάτω φορείς του εργατικού και λαϊκού κινήματος:

Συνομοσπονδίες - Ομοσπονδίες - Εργατικά κέντρα - Σωματεία

-- Το Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ.
-- Τα Εργατικά Κέντρα Πειραιά, Λάρισας, Αγρινίου, Κεφαλονιάς και Ιθάκης.
-- Το Γενικό Συμβούλιο της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ.
-- Το Γενικό Συμβούλιο του Συνδικάτου Οικοδόμων Λάρισας.
-- Τα ναυτεργατικά συνδικάτα ΠΕΜΕΝ, ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ, ΠΕΕΜΑΓΕΝ, ΠΕΠΡΝ (Ενωση Πληρωμάτων Ρυμουλκών Ναυαγοσωστικών) και η Επιτροπή Ανέργων Ναυτεργατών.
-- Το ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων Χρηματοπιστωτικού και Συναφών Επαγγελμάτων του Νομού Ζακύνθου.
-- Τα ΔΣ των Σωματείων Οικοδόμων και Συναφών Επαγγελμάτων, Ιδιωτικών Υπαλλήλων, Ιματισμού, Μετάλλου Αγρινίου.
-- Το ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων και Εργατοτεχνιτών στην Ενέργεια (ΣΕΕΝ), που δραστηριοποιείται στη Δυτική Μακεδονία.
-- Το ΔΣ του Σωματείου Εργατοϋπαλλήλων Ιδιωτικού Τομέα Νομού Ζακύνθου.
-- Ο Σύλλογος Μηχανολόγων Μηχανικών Αγρινίου.
-- Το Διοικητικό Συμβούλιο και η Γενική Συνέλευση των εργαζομένων ΟΤΑ Νομού Ιωαννίνων.
-- Το Διοικητικό Συμβούλιο των εργαζομένων ΟΤΑ του Δήμου Αγρινίου.
-- Το ΔΣ του Σωματείου των Εργαζομένων στο Θριάσιο Νοσοκομείο.
-- Το ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής.
-- Τα Σωματεία των Εργαζομένων στα νοσοκομεία Μεσολογγίου και Αγρινίου.

Εκπαιδευτικοί - Φοιτητές

 

-- Οι ΕΛΜΕ: Πειραιά, Α' και Γ' Δυτικής Αττικής, Πειραιά, Ε' Αθήνας, Δ' και Ε' Ανατολικής Αττικής, Νότιας Αθήνας, Α', Β', Γ' , Δ', Ε' Θεσσαλονίκης, Α' και Β' Αγρινίου, Φωκίδας, Καρδίτσας, Λάρισας, Κεφαλονιάς - Ιθάκης, Πιερίας, Εορδαίας.
-- Οι Σύλλογοι Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης: Λιοσίων - Καματερού - Πετρούπολης «Δ. Γληνός», Πειραιά «Η πρόοδος», Περιστερίου «Ελλη Αλεξίου», Αγ. Αναργύρων, Αιγάλεω, Χαϊδαρίου, Αθήνας «Αριστοτέλης», Ηλιούπολης, Νέας Ιωνίας - Ηρακλείου - Μεταμόρφωσης - Λυκόβρυσης «Γ. Σεφέρης», Αμαρουσίου, Αργυρούπολης - Αλίμου - Ελληνικού «Θουκυδίδης», Παλαιού Φαλήρου, Καλλιθέας, Καισαριανής - Βύρωνα - Παγκρατίου «Ρ. Ιμβριώτη», Μενιδίου «Σωκράτης», Νομού Ηρακλείου «Δ. Θεοτοκόπουλος».
-- Ο Σύλλογος Εργαζομένων στην Ιδιωτική Εκπαίδευση Νομού Αττικής «Ο Βύρων».
-- Το Διοικητικό Συμβούλιο του Διδασκαλικού Συλλόγου Ξάνθης.
-- Το ΔΣ Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Αγρινίου.
-- Οι Διδασκαλικός Σύλλογος Μεσολογγίου και ο Διδασκαλικός Σύλλογος Αγρινίου - Θέρμου.
-- Τα ΔΣ των παρακάτω Φοιτητικών Συλλόγων στην Πάτρα: Ηλεκτρολόγων Μηχανικών, Μηχανικών Η/Υ, Χημικών Μηχανικών, Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Μαθηματικό, Φυσικό, Βιολογικό, Ιατρική, Οικονομικό.

Σωματεία Συνταξιούχων

 

-- Η Πανελλήνια Ενωση Συνταξιούχων ΝΑΤ (ΠΕΣ/ΝΑΤ).
-- Ο Σύλλογος Συνταξιούχων της Τράπεζας της Ελλάδος.

Από την Τοπική διοίκηση

 

-- Το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Τεμπών Λάρισας.

Από το χώρο της Υγείας

 

-- Ο Ιατρικός Σύλλογος Αγρινίου.

Με το ΚΚΕ κόντρα στη λαίλαπα

Τρεις σχεδόν μήνες μετά την κατάθεση από το ΚΚΕ της πρότασης νόμου για την κατάργηση των μνημονίων, των δανειακών συμβάσεων, των εφαρμοστικών τους νόμων και του μεσοπρόθεσμου προγράμματος,

η αναγκαιότητα να αποτελέσει αυτή στόχο πάλης του εργατικού λαϊκού κινήματος, επαληθεύεται και δυναμώνει.

Ιδιαίτερα στο φόντο των εξελίξεων που προκαλεί η βαθιά καπιταλιστική κρίση στην Ευρωζώνη και στην Ελλάδα, σε συνδυασμό με την προσπάθεια των αστικών δυνάμεων να τη διαχειριστούν υπέρ των μονοπωλίων, χωρίς να παραγνωρίζονται οι μεταξύ τους ανταγωνισμοί.

Αυτές τις εξελίξεις συζητάει το ΚΚΕ με τους εργαζόμενους και το λαό, μπροστά και στις συγκεντρώσεις που διοργανώνει αύριο σε όλη τη χώρα, καλώντας σε μαζική συμμετοχή.

Στη χώρα μας,

η κατάθεση στη Βουλή του προσχεδίου του προϋπολογισμού και η ολοκλήρωση της λίστας με τα μέτρα ύψους 13,5 δισ.,

από τη συγκυβέρνηση που προπαγάνδιζε προεκλογικά ένα «άλλο» μείγμα διαχείρισης, με «αναδιαπραγμάτευση» του μνημονίου, δείχνει ότι τίποτα δεν έχει να περιμένει ο λαός από τις μανούβρες των αστών στην προσπάθειά τους να υπηρετήσουν με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα τα συμφέροντα της αστικής τάξης.

Είναι αποκαλυπτικό εξάλλου το γεγονός ότι η «πολιτική διαπραγμάτευση» που τώρα κάνει η συγκυβέρνηση,

προσθέτει μέρα με τη μέρα και νέα μέτρα στα ήδη επώδυνα που περιλαμβάνονται στο προαποφασισμένο πακέτο για τη διάσωση της πλουτοκρατίας.

Προπαγανδίζοντας το δικό του μείγμα διαχείρισης,

ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εγκαταλείψει σήμερα ακόμα και το σύνθημα της ακύρωσης του μνημονίου, ενώ αναγνωρίζει τη δανειακή σύμβαση, την οποία λέει ότι θα επαναδιαπραγματευθεί.

Σκόπιμα κάνει το διαχωρισμό δανειακή σύμβαση - μνημόνιο,

για να κρύψει ότι δεν υπάρχει συμφωνία για δάνεια από την ΕΕ χωρίς σκληρά μέτρα για το λαό, είτε αυτά περιέχονται σε μνημόνιο, είτε στο «σχέδιο ανασυγκρότησης της οικονομίας»,

με το οποίο θέλει να αντικαταστήσει ο ΣΥΡΙΖΑ τη σημερινή συμφωνία με την τρόικα.

Στον πυρήνα τους, η μια και η άλλη λογική αποδέχεται το χρέος σαν υποχρέωση του λαού να το ξεπληρώσει, θεωρεί απαραίτητη τη διαβούλευση και τη συμφωνία στο εσωτερικό της ιμπεριαλιστικής ΕΕ και αναγνωρίζει ότι κάθε τέτοια συμφωνία προϋποθέτει μέτρα σε βάρος του λαού.

 

Μόνο το ΚΚΕ μιλάει σήμερα για κατάργηση των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων, μαζί και των νόμων που τα συνοδεύουν.

Λέει ακόμα ότι μια τέτοια πρόταση, δεμένη με την πάλη για αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους και κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, δημιουργεί προϋποθέσεις ανάτασης και ριζοσπαστικοποίησης του κινήματος, που είναι όρος αναγκαίος για να αναχαιτιστεί σήμερα η επίθεση και να κερδίσει ο λαός ακόμα και την ελάχιστη ανακούφιση.

Οσο περισσότεροι εργαζόμενοι και φορείς του εργατικού λαϊκού κινήματος υιοθετούν και κάνουν δική τους υπόθεση την πρόταση νόμου του ΚΚΕ, τόσο θα δυναμώνουν τα ζόρια των αστών να χειραγωγήσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια, να την εκτονώσουν ανώδυνα.

Ο λαός έχει τη δύναμη να τους ανατρέψει.

Σ' αυτό τον αναγκαίο αγώνα, μόνη δοκιμασμένη δική του δύναμη και μπροστάρης είναι το ΚΚΕ, που έχει στρατηγική ρήξης με τα μονοπώλια και την ΕΕ, δεν έχει δεσμεύσεις από το κεφάλαιο, παλεύει για να πάρει ο λαός την εξουσία και την οικονομία στα χέρια του.

Τα σενάρια

Το βιβλίο που εξέδωσε ο μέχρι πρόσφατα εκπρόσωπος του ελληνικού κράτους στο ΔΝΤ,

Παναγιώτης Ρουμελιώτης,

αναζωπύρωσε τη συζήτηση για την πολιτική που θα έπρεπε να επιλεγεί προκειμένου να αντιμετωπιστεί η οικονομική κρίση.

Ο συγγραφέας υποστηρίζει την άποψη ότι τα σκληρά δημοσιονομικά μέτρα που πάρθηκαν το 2010 αποδείχθηκαν ανεπαρκή επειδή ταυτόχρονα «έτρεχε» το κρατικό χρέος, η εξυπηρέτηση του οποίου απορροφούσε τα οφέλη που προέρχονταν από την περιοριστική δημοσιονομική πολιτική.

Διατυπώνει την άποψη ότι το επιτόκιο δανεισμού της τρόικας ήταν υψηλό, ενώ υποστηρίζει ότι η εξέλιξη θα ήταν καλύτερη στην περίπτωση που από την αρχή είχε αποφασιστεί «κούρεμα» μέρους του κρατικού χρέους της χώρας.

Τα λεγόμενα του Π. Ρουμελιώτη έδωσαν τροφή για απαντήσεις από την ...«αντίπαλη» πλευρά.

Εκείνους, που ανεξάρτητα αν υιοθετούν ή όχι το μείγμα της περιοριστικής πολιτικής που δρομολογείται από την ΕΕ, αποδέχονται και αναπαράγουν την εκβιαστική λογική «υποταγή στις επιλογές της ΕΕ-πλουτοκρατίας, ή εκτός ευρώ».

Ουσιαστικές διαφορές με το πρώην στέλεχος του ΔΝΤ δεν έχουν και οι αναφορές σε «αντιπάλους» περιγράφουν τα επιμέρους σενάρια και εκδοχές της ίδιας πολιτικής αντιμετώπισης της κρίσης, παρά κάποια θεμελιακού χαρακτήρα αντιπαράθεση.

Διαφορές που συνδέονται με την εξυπηρέτηση διαφορετικών συμφερόντων ομάδων της οικονομικής ολιγαρχίας,

όμως το κύριο δεν είναι αυτό.

Στην περίπτωση της Ελλάδας, για παράδειγμα, εκείνο που έχει σημασία για τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα δεν είναι το επιτόκιο των δανείων της τρόικας, ή ο χρόνος που η τρόικα θα αποφασίσει να «κουρέψει» ένα μέρος του χρέους, ούτε αν τα δάνεια πηγαίνουν σε τραπεζίτες ή εμποροβιομηχάνους,

αλλά η θέση που τους επιφυλάσσει το κεφάλαιο στην κοινωνία.

Ανεξάρτητα από τη ...σχολή σεναρίου διαχείρισης της κρίσης που επιλέγεται κάθε φορά, το βέβαιο είναι ένα:

Ολοι τους,

μηδενός εξαιρουμένου ταυτίζονται με ανατριχιαστικά απόλυτο τρόπο στην αντίληψη ότι

η αντιμετώπιση της κρίσης με φιλομονοπωλιακά κριτήρια, ο επανακαθορισμός, δηλαδή, των ισορροπιών για την εξασφάλιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου, περνάει μέσα από τη συνεχή κλιμάκωση της ολομέτωπης επίθεσης ενάντια στα λαϊκά στρώματα, ώστε ακυρώνοντας δικαιώματα και καταχτήσεις πολλών δεκαετιών, να εξασφαλιστεί η αναγκαία για την πλουτοκρατία χρηματοδότηση του κεφαλαίου.

Υπάρχει, με δυο λόγια, στημένο μέτωπο που κανονίζει τους ρυθμούς, τους τρόπους και τα μέσα, της ακόμα μεγαλύτερης ανατροπής και περιθωριοποίησης των λαϊκών στρωμάτων.

Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο, επιλέγουν πού θα πάνε τα δάνεια, ποια κεφάλαια θα ενισχυθούν, ποια θα είναι τα επιτόκια, πότε θα γίνει το επόμενο «κούρεμα».

Αυτή είναι η πολιτική τους εδώ και τρία χρόνια, όμως η κρίση βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη παρασύροντας σε ανεξέλεγκτη χρεοκοοπία εκατοντάδες χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά.

Για τους εργαζόμενους, για όλα τα θύματα της φιλομονοπωλιακής πολιτικής, η διέξοδος δε βρίσκεται στο ένα ή το άλλο σενάριο διαχείρισης της κρίσης.

Η λύση για εμάς, δεν μπορεί καν να μοιάζει με τη λύση που προτείνουν οι κεφαλαιοκράτες.

Αλλωστε, εμείς δε χρωστάμε τίποτα σε κανέναν, οι άλλοι χρωστάνε σε εμάς.

Αρα προοπτική μας είναι η μονομερής διαγραφή του χρέους, η απαγκίστρωση της χώρας από την ΕΕ και η επαναλειτουργία της οικονομίας με κοινωνικοποιημένα μέσα παραγωγής, που θα δουλεύουνε στο φουλ για να ικανοποιούν τις ανάγκες του λαού και του τόπου.

Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ από το Ριζοσπάστη

Φορο-λησταρχία

Η νέα φορολογική κλίμακα-λαιμητόμος για τα  εισοδήματα,
που η συγκυβέρνηση (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ) σκοπεύει να βάλει από το 2013 οδηγεί σε παραπέρα μειώσεις μισθών και συντάξεων, που μέσω της αυξημένης παρακράτησης φόρου θα γίνουν αισθητές σε κάθε  τσέπη από το Γενάρη που έρχεται.
Ολα τα εισοδήματα στο κλιμάκιο από 16.000 μέχρι 26.000 ευρώ το χρόνο επιβαρύνονται με διογκωμένους φόρους στο 35% (από 25% στα φετινά εισοδήματα).
Για παράδειγμα, μισθωτός με ετήσιο εισόδημα 20.000 θα πληρώσει επιπλέον! 400 ευρώ ή από 28 ευρώ το μήνα (για 14 μισθούς) τα οποία και θα παρακρατούνται μήνα - μήνα από τα λογιστήρια των επιχειρήσεων.
Η απογείωση της φοροληστείας έχει και συνέχεια με τη δρομολογημένη από τη συγκυβέρνηση κατάργηση του αφορολόγητου των παιδιών.
Τα λαϊκά νοικοκυριά με 1 παιδί επιβαρύνονται με επιπλέον 200 ευρώ το χρόνο,
με 2 παιδιά με 400 ευρώ το χρόνο, με 3 παιδιά με 700 ευρώ κ.ο.κ. Για τους μισθωτούς στον ιδιωτικό τομέα τα λογιστήρια επιμερίζουν τα επιπλέον χαράτσια σε 14μηνη βάση, τα παρακρατούν μήνα με το μήνα και τα αποδίδουν απευθείας στο φοροεισπρακτικό μηχανισμό. Ετσι από εργαζόμενο με 2 παιδιά θα αφαιρούν κάθε μήνα ακόμη 28 ευρώ...
Στο συγκεκριμένο παράδειγμα, μισθωτός με ετήσιο εισόδημα στα 20.000 ευρώ και με 2 παιδιά θα δει παραπέρα αφαίμαξη 400 ευρώ από τη νέα φορολογική κλίμακα και άλλο ένα 400άρι το χρόνο από την κατάργηση του αφορολόγητου των παιδιών του, συνολικά, και μόνο από τις 2 αυτές κατηγορίες, του ληστεύουν επιπλέον 800 ευρώ το χρόνο.
Από το Γενάρη του 2013 η μείωση του μισθού, μέσω της αυξημένης παρακράτησης, θα φτάνει στα 56 ευρώ το μήνα...