4 Νοε 2012

Ολα πάνω σ’ ένα ψέμα

 

Μακρύ χέρι του συστήματος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, για τη χειραγώγηση του εργατικού - λαϊκού κινήματος και το χτύπημα του ΚΚΕ,
της μόνης πολιτικής δύναμης που η αστική τάξη γνωρίζει καλά ότι βρίσκεται απέναντί της,
όπως γνωρίζει εξίσου καλά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται εντός των τειχών της στα κρίσιμα θεμελιακά ζητήματα και γι' αυτό οι διαφωνίες του δε συνιστούν εναλλακτική λύση υπέρ του λαού.
 

Και δεν μπορούσε να είναι διαφορετικά, για τους παρακάτω δύο λόγους:
Ο πρώτος είναι ότι οι βασικές δυνάμεις που συγκροτούν τον ΣΥΡΙΖΑ είναι οι ίδιες που το 1990 - 1991 επιχείρησαν να διαλύσουν το ΚΚΕ.
Δεν το πέτυχαν, χάρη στο γεγονός ότι βρέθηκαν οι απαραίτητες δυνάμεις που ματαίωσαν τα σχέδιά τους.
Ο στόχος αυτός δεν εγκαταλείφθηκε ούτε στιγμή στα 22 χρόνια που πέρασαν από τότε.
Θέλουν να ξεμπερδεύουν με τη στρατηγική του ΚΚΕ, ώστε να υπάρχει στήριξη και ανοχή στη δική τους σοσιαλδημοκρατική πολιτική. Ούτε στιγμή δεν έπαυσαν οι προσπάθειές τους, που εκδηλώθηκαν άλλοτε με την από τα έξω υπονόμευση και ανοιχτή επίθεση, άλλοτε με χειρονομίες «φιλίας», ή και με τα δύο.
Οι εκλογές του Μάη και του Ιούνη 2012 το επιβεβαίωσαν περίτρανα.
Περίσσεψε η υποκρισία, η υπόγεια συνεργασία τους με τα αστικά ΜΜΕ ενάντια στο ΚΚΕ, η δολιότητα και η χρησιμοποίηση όλων των γνωστών μεθόδων του ΠΑΣΟΚ.
Τα γεγονότα του 1990 - 1991 δεν αφορούν μόνο την Ιστορία. Αφορούν πρωταρχικά το σήμερα.
Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνά κανένας αγωνιστής που όλα αυτά τα χρόνια έδωσε τις δυνάμεις του, αρχικά για να κρατηθεί το ΚΚΕ όρθιο και στη συνέχεια για να προχωρήσει η πολιτική του, την οποία χιλιάδες άνθρωποι έκριναν καθημερινά ότι επιβεβαιώνεται.
Τα γεγονότα του 1990 - 1991 αφορούν το σήμερα, γιατί εκείνο που κρίθηκε στην τότε αναμέτρηση και σε συνέχεια είναι το αν θα υπάρχει και θα ενισχύεται το Κόμμα που δεν πέταξε στα σκουπίδια την ένδοξη ιστορία του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος,
το Κόμμα που είδε κριτικά τη σοσιαλιστική οικοδόμηση και βγάζει συμπεράσματα από αυτή και από την πορεία του λαϊκού κινήματος στην Ελλάδα,
για να γίνει η πάλη σήμερα πιο ισχυρή, για να μπολιαστεί η εργατική συνείδηση με την αναγκαιότητα και τις νομοτέλειες του σοσιαλισμού.
Τα γεγονότα του 1990 - 1991 αφορούν το σήμερα, γιατί τη μόνη φιλολαϊκή πολιτική διέξοδο συγκροτεί η πρόταση του ΚΚΕ στο λαό για ρήξη και αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους με εργατική - λαϊκή εξουσία και κοινωνικοποίηση των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, απαραίτητες προϋποθέσεις για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα της ανεργίας, της φτώχειας, της καταπάτησης όλων των δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Ο δεύτερος λόγος, που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν δυνατό να μην επιτίθεται στο ΚΚΕ,
είναι γιατί έχει πολιτική διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης και επομένως έχει στο στόχο του το ΚΚΕ, το μοναδικό κόμμα που υποστηρίζει και παλεύει για να πληρώσει την κρίση το κεφάλαιο που τη δημιούργησε και όχι η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, που δεν ευθύνονται ούτε για την κρίση ούτε για το χρέος. Δεν έχει καμία σημασία και δεν πρέπει να ξεγελά το γεγονός ότι η επίθεση γίνεται μέσω της δήθεν ανάγκης του λαού να αποκτήσει η χώρα «κυβέρνηση της αριστεράς».
Ισα ίσα που αυτό είναι το πιο ύπουλο.
Γιατί απευθύνονται με τέτοια «πρόταση» σε ένα κόμμα, με το οποίο γνωρίζουν ότι τους χωρίζουν βαθιές διαφορές όχι μόνο στο ζήτημα του σοσιαλισμού, αλλά και σε σειρά επιμέρους ζητημάτων της πάλης, καθώς και στην κατεύθυνση που πρέπει να έχει ο αγώνας. Αρα γνωρίζουν ότι η συνεργασία είναι αδύνατη.
 Εκτός αν το ΚΚΕ γινόταν ένα είδος ΣΥΡΙΖΑ...

Ποιος είναι ο στόχος των αστικών μηχανισμών όσον αφορά το ΚΚΕ;
Ο στόχος είναι να το εξαφανίσουν, αν είναι δυνατό, είτε να το ενσωματώσουν στο σάπιο αστικό πολιτικό σύστημα.
Το τελευταίο θα γινόταν πραγματικότητα, αν το ΚΚΕ άλλαζε τη στρατηγική του και προσχωρούσε στην πολιτική της «αριστερής διακυβέρνησης».
Αυτό ακριβώς επιδιώκει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Εδώ η σύμπτωση αστικής τάξης και ΣΥΡΙΖΑ είναι απόλυτη.
Στις 24 του Οκτώβρη 2012, ο Ιταλός πρωθυπουργός Μόντι δήλωσε:

«Οποιος κι αν κερδίσει στις εκλογές της Ανοιξης, πρέπει να κινηθεί στο πλαίσιο των κανόνων και των πολιτικών που έχουν ορισθεί από την Ευρωπαϊκή Ενωση, που δεσμεύουν τις κυβερνήσεις (...) κάθε πολιτικού χρώματος».
Αυτός ο ειλικρινής αστός πολιτικός είναι ένας από εκείνους του Νότου, με τους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει συμμαχία, όπως και με τον Ολάντ, που ωστόσο ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αισθάνεται καμία υποχρέωση αυτοκριτικής για το νέο άνεμο που προπαγάνδιζε ότι θα φέρει ο Ολάντ στην Ευρώπη, παρότι ο τελευταίος έχει επιβάλει μέτρα δεκάδων δισ. στο γαλλικό λαό.
Το ίδιο, βέβαια, κάνουν όλες οι αστικές κυβερνήσεις του Μεσογειακού Νότου.
Η συζήτηση γίνεται για τους όρους του Δημοσιονομικού Συμφώνου Σταθερότητας, που αφορά σε αλλαγές υπέρ των μονοπωλιακών ομίλων και στους όρους δανεισμού τους από τα κράτη, καθώς και στη διαχείριση της πιο οξυμένης φτώχειας.
Το πλαίσιο που διατύπωσε ο Μόντι γνωρίζει ασφαλώς και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Γνωρίζει, δηλαδή, ότι και αυτός αν έρθει στην κυβέρνηση σε αυτή τη γραμμή θα κινηθεί.
Το ότι παριστάνει τον «αντιφρονούντα» υποδηλώνει μόνο και μόνο ότι κοροϊδεύει τον κόσμο.
Αλλά και στην περίπτωση που δεν είχε τέτοια πρόθεση, το ίδιο θα συνέβαινε εξ αντικειμένου, γιατί είναι αδύνατο να υπάρξουν μέτρα υπέρ του λαού, όσο η Ελλάδα παραμένει στην ΕΕ και τα μονοπώλια κυριαρχούν στην οικονομία, κατέχοντας φυσικά και την εξουσία.
Οταν βρίσκεσαι μέσα στην ΕΕ είσαι υποχρεωμένος να τηρείς τις δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί.
Αν δεν το κάνεις, σημαίνει ότι επιλέγεις το δρόμο της σύγκρουσης που η συνέπειά της είναι η αποδέσμευση.
Κάτι που ο ΣΥΡΙΖΑ δε θέλει ούτε να το ακούει. Σε διαφορετική περίπτωση οδηγείσαι στη συμμόρφωση, δηλαδή εξανεμίζεις τις λαϊκές ελπίδες. Μέσος δρόμος δεν υπάρχει. Και μόνο το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κατήγγειλε την κυβέρνηση Σαμαρά ότι δεν διαπραγματεύτηκε (!) τα λέει όλα...
Τα ίδια θα έπραττε και το ΚΚΕ, αν συμμετείχε στη λεγόμενη «κυβέρνηση της αριστεράς».
Και θα έπραττε ό,τι και ο ΣΥΡΙΖΑ, για τον απλούστατο λόγο ότι η συμμετοχή του προϋποθέτει εγκατάλειψη της θέσης για αποδέσμευση από την ΕΕ και για κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων.
Δεν θα έμενε να κάνει κάτι άλλο από τη διαχείριση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, υποστηρίζει και την παραμονή στην ΕΕ και στο ευρώ και ισχυρίζεται ταυτόχρονα ότι θα ακολουθήσει ως κυβέρνηση φιλολαϊκή πολιτική.
Ωστόσο, η κατάργηση των μνημονίων (που δεν την υποστηρίζει με ειλικρίνεια) σημαίνει έξοδο από την ΕΕ, όποια κυβέρνηση κι αν την επιχειρούσε.
Και εδώ βρίσκεται το μεγάλο ψέμα του ΣΥΡΙΖΑ.
Από την άλλη, δεν έχει καμία πρόθεση να συγκρουστεί με τους επιχειρηματικούς ομίλους στην Ελλάδα, οι οποίοι μαζί με την ΕΕ και τις κυβερνήσεις επιβάλλουν τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, τη λιτότητα, την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων κ.λπ.
Πώς θα βελτιωθεί, επομένως, η ζωή των εργαζομένων;
Αυτή η στάση του συμπληρώνει το μεγάλο ψέμα.
Το λεγόμενο σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι καθόλου πρωτότυπο.
Εφαρμόστηκε σε σειρά άλλων χωρών (Γερμανία, Ισπανία κ.α.), δίχως, εννοείται, να έχουν το παραμικρό όφελος οι εργαζόμενοι.
Οι τράπεζες και άλλες επιχειρήσεις δεν είναι δυνατό να λειτουργήσουν υπέρ του λαού στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος, ακόμα και στην περίπτωση που ήταν 100% κρατικές.
Και αυτό έχει επιβεβαιωθεί και στην Ελλάδα.
Από την άλλη, το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αναγνωρίζει μέρος του χρέους, σημαίνει ότι ο λαός θα χρωστά διαρκώς.
Ενώ καταντά ανιστόρητη η εμμονή του στο ότι το μνημόνιο απέτυχε. Επέτυχε!
Γιατί τα μνημόνια δε διαμορφώθηκαν για να χτυπηθεί η ύφεση, αλλά για να τσακιστούν οι εργαζόμενοι, επιβάλλοντας μονομιάς εκείνα τα μέτρα που είχαν αποφασιστεί με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, που εφαρμόζονταν αργά αργά, αλλά η εφαρμογή τους επιταχύνθηκε εξαιτίας της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης.
Το μνημόνιο εξασφαλίζει, όταν έρθει η ανάκαμψη, να υπάρχει κερδοφορία με αρπαγή των όποιων κατακτήσεων είχαν αποσπαστεί ή παραχωρηθεί μετά το 1974.

Η πρόταση του ΚΚΕ στο λαό είναι η μόνη ρεαλιστική και πραγματικά προς όφελος των εργαζομένων.
Απαιτεί θυσίες, οι οποίες θα είναι τιμή για την εργατική τάξη και τους συμμάχους της, αλλά και θα ανοίξουν το δρόμο για να μπει στο προσκήνιο αυτή μαζί με τους συμμάχους της.
Τυχόν κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα οδηγήσει στην απογοήτευση και με τη σειρά της είναι πολύ πιθανό να επιφέρει μια πελώρια συντηρητική μετατόπιση των μαζών.
Ας σκεφθεί καθένας και καθεμιά από τους εργαζόμενους μήπως αυτός είναι ένας μεσοπρόθεσμος σχεδιασμός της αστικής τάξης.


Του Μάκη ΜΑΪΛΗ

Σχετικά με τα επιχειρήματα ΣΥΡΙΖΑ και τις θέσεις του ΚΚΕ για την πρόταση νόμου για τα Μνημόνια

 
Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι συμφωνεί με την Πρόταση Νόμου του ΚΚΕ επί της αρχής, αλλά διαφωνεί με τη στρατηγική του ΚΚΕ, επειδή, όπως λέει, ο ίδιος δεν τα παραπέμπει όλα στο σοσιαλισμό, αλλά προτείνει «μεταβατικές παρεμβάσεις, παρεμβατικά αιτήματα (που) ενδυναμώνουν την εργατική τάξη και τον κόσμο της εργασίας, του δίνουν εμπιστοσύνη ότι τα πράγματα μπορεί να αλλάξουν, επεκτείνουν την ατζέντα και αλλάζουν συνειδήσεις» (Στ. Σαμοΐλης).

Ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι η Πρόταση Νόμου του ΚΚΕ είναι παρέμβαση για συζήτηση μεταξύ των αυτοαποκαλούμενων «αντιμνημονιακών» δυνάμεων και από αυτήν την άποψη επαναφέρει ζήτημα «ενότητας» και «κυβέρνησης της αριστεράς». Είπαν, μεταξύ άλλων, οι βουλευτές του: «Η λογική της Γ' Διεθνούς επιστρέφει και το ΚΚΕ θα μπορέσει να βάζει σε μια αντιμνημονιακή συζήτηση τις δικές του προτάσεις» (Ε. Τσακαλώτος). «(Αυτά που) αναγράφει η πρόταση νόμου είναι στην ουσία η καρδιά της δικής μας πολιτικής (...) αν υπήρχε συνεργασία αριστερών δυνάμεων, που είναι επιβεβλημένη και επίκαιρη, ιδιαίτερα της ριζοσπαστικής αριστεράς με επίκεντρο τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ αυτά τα μνημόνια θα ήταν παρελθόν γιατί θα είχαμε μια κυβέρνησης της συνεργαζόμενης, συμπαραταγμένης, συμπορεύουσας αριστεράς» (Π. Λαφαζάνης).

Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι συμφωνεί με την Πρόταση Νόμου του ΚΚΕ, αλλά διαφωνεί με τη μονομερή διαγραφή του συνόλου του χρέους και προτείνει διαγραφή «του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, το μορατόριουμ της πληρωμής τόκων και η αποπληρωμή του υπολοίπου με ρήτρα ανάπτυξης (...) σταδιακή κατάργηση των εφαρμοστικών νόμων (που θα εξαρτάται από τη) σταθεροποίηση και δρομολόγηση μιας πορείας σχεδιασμένης παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας (Ν. Βαλαβάνη).

Απαντώντας σε ένα προς ένα τα παραπάνω επιχειρήματα, οι βουλευτές του ΚΚΕ ανέδειξαν τη στρατηγική διαχείρισης που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ, συστατικό της οποίας είναι η ενσωμάτωση του κινήματος με αυταπάτες ότι ένα άλλο μείγμα, από μια άλλη κυβέρνηση εντός της ΕΕ, μπορεί να είναι ωφέλιμη για τα πραγματικά του συμφέροντα.
 
Χαρακτηριστικά ως προς αυτό είναι ορισμένα αποσπάσματα από την παρέμβαση που έκανε στη συζήτηση ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Θανάσης Παφίλης.
Είπε, μεταξύ άλλων: 

1. Για το αν μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση μέσα στην ΕΕ των μονοπωλίων:
«Εκείνοι που υποστήριξαν με θέρμη τότε ότι η ένταξη της Ελλάδος στην ΕΕ είναι ένα θετικό βήμα, σήμερα και πάλι - και εννοώ για τον ΣΥΡΙΖΑ - ξαναλένε το ίδιο και αυτό πρέπει να το μετρήσει ο ελληνικός λαός.
Ακόμη και προεκλογικά είπαν ότι φυσάει άλλος αέρας στην Ευρώπη.
Τι έχετε να πείτε τώρα;
Εσείς δεν είπατε ότι με την εκλογή του Ολάντ αλλάζουν τα πράγματα στην Ευρώπη, ναι ή όχι;
Τι έχετε να του πείτε σήμερα, όταν η ΕΕ, όχι απλώς δεν αλλάζει προς θετική κατεύθυνση, αλλά -και είναι λογικό- σε συνθήκες κρίσης και για να εξυπηρετηθούν συμφέροντα του κεφαλαίου, γίνεται ακόμη πιο σκληρή.
Δεύτερον, ας αποκωδικοποιήσουμε την αντιμνημονιακή κυβέρνηση κατά του μνημονίου.
Ποιος έφτιαξε το μνημόνιο;
Η ελληνική κυβέρνηση, η ΕΕ, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Αρα, λοιπόν, όταν λες "όχι" στο μνημόνιο και είσαι ενάντια στο μνημόνιο,
πρέπει να είσαι ενάντια σε αυτούς που το έφτιαξαν στο σύνολό τους και όχι όπως βολεύει». 

2. Για το αν η Πρόταση Νόμου του ΚΚΕ επιδιώκει να ανοίξει διάλογο με τα λεγόμενα «αντιμνημονιακά» κόμματα:
«Αύριο καταγγέλλεται το μνημόνιο - κάνω μια υπόθεση εργασίας - και οι δανειακές συμβάσεις.
Αυτόματα έρχεσαι σε σύγκρουση με την ΕΕ και σου λέει, "δεν το αποδέχομαι".
Ποιο είναι το επόμενο βήμα;
Εμείς έχουμε πρόταση ολοκληρωμένη.
Εμείς λέμε ότι δεν μπορεί να σταθεί φιλολαϊκή πολιτική χωρίς δύο προϋποθέσεις.
Η πρώτη προϋπόθεση είναι η αποδέσμευση από την ΕΕ.
Δεν μπορεί να είσαι μέσα, να δέχεσαι το ευρωπαϊκό "δίκαιο", τις αποφάσεις της ΕΕ, οι οποίες είναι όλες αντιλαϊκές και μνημονιακές και να λες ότι "θα ακολουθήσω φιλολαϊκή πολιτική".
Η δεύτερη σημαντική προϋπόθεση είναι ποιος θα έχει την οικονομία στα χέρια του;
Και εδώ σφυρίζουν αδιάφορα ορισμένοι για το ποιος θα έχει την οικονομία στα χέρια του.
Ποιος θα την έχει, ο λαός ή οι καπιταλιστές, τα μονοπώλια ή οι εργάτες, οι επιχειρηματίες ή οι εργαζόμενοι;
Αυτό είναι στην ημερήσια διάταξη σήμερα (...)
Το τρίτο, είναι η μονομερής διαγραφή του χρέους, που είναι δεδομένο.
Υπάρχουν ριζικές διαφωνίες και στα τρία θέματα». 

3. Για το αν το ΚΚΕ έχει προτάσεις για το σήμερα ή τα παραπέμπει όλα στο σοσιαλισμό:
«Σχετικά με το πότε θα έρθει αυτή η λαϊκή εξουσία, λένε ότι όσα φέρνει η ώρα, δεν τα φέρνει ο χρόνος.
Ετσι κινείται η Ιστορία.
Λέω ότι επαναλαμβάνονται σε χειρότερη κατάσταση και ειπώθηκε, αυτά που ζήσαμε στη δεκαετία του '80 με το ΠΑΣΟΚ, το οποίο θα έφερνε πιο γρήγορα το σοσιαλισμό και κατέληξε να υπηρετεί και να βάζει πλάτη να στηριχθεί ο καπιταλισμός

Υπάρχουν δύο δρόμοι, ο ένας είναι αυτός που ακολουθείται σήμερα, δηλαδή ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης και ο άλλος είναι ο σοσιαλιστικός δρόμος, που προτείνει το ΚΚΕ.
Σήμερα, υπάρχει μια τεράστια εμπειρία, δεν υπάρχει αριστερή ή δεξιά διαχείριση του καπιταλισμού.
Υπάρχει η πείρα, τα Κομμουνιστικά Κόμματα έκαναν κυβέρνηση με τον Πρόντι, στη Γαλλία το Κομμουνιστικό Κόμμα μπήκε στην κυβέρνηση Ζοσπέν, στην Κύπρο σήμερα το ΑΚΕΛ θέλει να φέρει το σοσιαλισμό, βρέθηκε να έχει την κυβερνητική εξουσία, ποιο είναι το αποτέλεσμα;
Το αποτέλεσμα είναι η ίδια κατάσταση

Εάν δε λυθεί το θέμα της εξουσίας και όχι της κυβέρνησης,
εκεί που θα καταντήσεις είναι η ονομαζόμενη "κυβερνώσα αριστερά".
Η ΔΗΜΑΡ είναι το παράδειγμα.
Αρα, όσοι προσπαθούν να παγιδεύσουν τον ελληνικό λαό στο δίλημμα της αριστερής κυβέρνησης, που θα αναλάβει να κάνει ανθρώπινο τον καπιταλισμό, προσφέρουν τη χειρότερη υπηρεσία. 

Οσοι λένε ότι "μέχρι να έρθει λαϊκή εξουσία, τι κάνουμε;", θέλουμε να πούμε ότι εμείς παλεύουμε καθημερινά, αλλά δεν θέλουμε να το διαφημίσουμε.
Αλλοι τρύπωσαν στα υπόγεια, όταν η ιστορία γύρισε ανάποδα και απαρνήθηκαν τα πάντα, το 1990, όπου ενστερνίστηκαν τον καπιταλισμό και όλη τη βαρβαρότητα.
Εμείς πληγωμένοι, ματωμένοι, τσακισμένοι σηκωθήκαμε όρθιοι και είπαμε όχι στη βαρβαρότητα του ιμπεριαλισμού.
Εσείς λέγατε ότι μπαίνουμε σε έναν νέο κόσμο, τον κόσμο της ειρήνης, της φιλίας.
Επομένως, μη μας εγκαλείτε για τέτοια πράγματα. Τα θυμόμαστε όλα αυτά πολύ καλά.
Εμείς, έχουμε εμπιστοσύνη στο λαό και στο ερώτημα "πότε;" λέμε όταν το αποφασίσει ο λαός. Οι συνθήκες είναι υπερώριμες. Η δική μας πρόταση είναι να γίνει τώρα, ακόμα και αύριο.
Γι' αυτό δεν μπορούμε σαν ΚΚΕ να παραδώσουμε για άλλη μια φορά το λαό στις χίμαιρες ενός ανθρώπινου καπιταλισμού. Οφείλουμε να του δείξουμε ποιος είναι ο δρόμος και είμαστε αισιόδοξοι ότι αργά ή γρήγορα θα τον ακολουθήσει». 

4. Για το χαρακτήρα της πρότασης νόμου του ΚΚΕ:
«Η πρόταση νόμου περιέχει την κατάργηση των μνημονίων, των δανειακών συμβάσεων, και αυτά αποτελούν ταυτόχρονα στόχους πάλης για το εργατικό λαϊκό κίνημα, για την πλειοψηφία του ελληνικού λαού, για τα λαϊκά στρώματα.
Και έχει και ολοκληρωμένη πρόταση διεξόδου που λέει: ανατροπή του συστήματος, λαϊκή εξουσία, λαϊκή οικονομία.
Δηλαδή, τέρμα στην καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής.
Ο λαός παίρνει την οικονομική εξουσία στα χέρια του.
Παίρνει τα μέσα παραγωγής.
Οργανώνει, σχεδιάζει αναπτύσσει τις πλουτοπαραγωγικές δυνατότητες - και είναι τεράστιες - που έχει η χώρα μας, σε όφελος αυτού και όχι των καπιταλιστών.
Ετσι είναι η δική μας πρόταση και δεν την κρύβουμε.
Και έχει και άμεσα στόχους πάλης για το κίνημα, (σ.σ. για μισθούς, συντάξεις που να ικανοποιούν τις ανάγκες, για σταθερό χρόνο δουλειάς για όλους, για αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία, για προστασία των ανέργων κ.λπ.), αλλά και μακροπρόθεσμα.
Εμείς δεν μπορούμε να λέμε στον ελληνικό λαό ψέματα.
Οτι μπορεί να καταργήσει τα μνημόνια, ότι μπορεί να καταργήσει τη δανειακή σύμβαση χωρίς να συγκρουστεί με την ΕΕ και να βγει από αυτήν. 

Το θέμα είναι από πού ξεκινάς και πού θέλεις να πας.
Η δική μας η πρόταση είναι καθαρή.
Χρειάζεται ριζική ανατροπή αυτής της πολιτικής.
 
Οταν είσαι κατά του μνημονίου, κατά της τρόικας αντικειμενικά, για να είσαι συνεπής,
πρέπει να είσαι κατά της ΕΕ, κατά της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Οσο για τα "ενδιάμεσα στάδια", τι θα κάνουμε, θα κοροϊδέψουμε τους Ευρωπαίους;
 Γι' αυτό ο λαός να βάλει στόχο και το λαϊκό κίνημα την ανατροπή του ίδιου του συστήματος, την αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους και να πάρει την εξουσία στα χέρια του γιατί του ανήκει».

Πηγή: Ριζοσπάστης

3 Νοε 2012

Ορισμένα βασικά πράγματα που πρέπει να γνωρίζει ο ελληνικός λαός

Χθες, ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης Σίμος Κεδίκογλου χαρακτήρισε τον ΣΥΡΙΖΑ "κομμουνιστικό κόμμα" που στηρίζει την κατάργηση του μνημονίου και της δανειακής σύμβασης και που επιθυμεί "έξοδο της χώρας από την Ευρώπη."

Πρόκειται για αισχρό και απόλυτα ενσυνείδητο ψέμμα, το οποίο έχει πολύ συγκεκριμένους στόχους:

α) Να εξαναγκάσει τον ΣΥΡΙΖΑ να μετακινηθεί ακόμα δεξιότερα από όσο έχει ήδη μετακινηθεί στην απόπειρά του να πείσει ότι η αστική τάξη, οι πλούσιοι, δεν πρέπει να τον φοβούνται. Αν κρίνουμε από το πόσο γρήγορα ο ΣΥΡΙΖΑ κατάπιε τη γλώσσα του και τους ψευτολεονταρισμούς των Λαφαζάνηδων (όνομα και πράμα!) και βγήκε μπροστά ως σταυροφόρος και ιππότης για τα συμφέροντα της ΕΕ που κινδυνεύει να "αποδομήσει" η ΝΔ, το κατάφερε άκοπα.
 
β) Να σπείρει σύγχυση στο λαό, κάνοντάς τον να πιστέψει πως δήθεν ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ εκπροσωπούν το ίδιο πράγμα, κι έτσι εξασφαλίζοντας ότι αυτό που πραγματικά φοβούνται οι έχοντες και κατέχοντες δεν θα ξεχωρίζει στα μάτια του λαού από αυτό το οποίο έχουν άνετα του χεριού τους οι πλουτοκράτες στην Ελλάδα και στις χώρες της ΕΕ.
Βεβαιώνεται, με άλλα λόγια, ο Κεδίκογλου και το κόμμα του ότι ο λαός θα προωθήσει την ακίνδυνη για την τάξη του "λύση" εάν αναζητήσει "λύση" εκτός της σημερινής κυβέρνησης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είπε την αλήθεια όταν είπε πως ο Κεδίκογλου "διαστρεβλώνει" τις θέσεις του με "παιδαριώδη τρόπο". Ας δούμε γιατί:

- Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΟΟΔΟΥ, ο βασικός κοινοβουλευτικός πυρήνας του ΣΥΡΙΖΑ έως και το 2011 περίπου (κατόπιν μιλούμε για κόμμα κατά βάση του ΠΑΣΟΚ), υπερψήφισε την συνθήκη του Μάαστριχτ, όπως ακριβώς έκανε η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ. 
Το ΚΚΕ, που ο Κεδίκογλου επιχειρεί να το ρίξει στο ίδιο τσουβάλι με τα κόμματα της αστικής τάξης, των πλουσίων και των υπηρετών τους, όχι μόνο απέρριψε την συνθήκη του Μάαστριχτ, αλλά ξεκίνησε αδιάκοπο αγώνα από την αρχή για να ενημερώσει το λαό για τις καταστροφικές επιπτώσεις της για τα εργασιακά και κοινωνικά του δικαιώματα.

 
 Σε κίνδυνο το 8ωρο, η κατάκτηση του αιώνα! --
Στο στόχαστρο η κοινωνική ασφάλιση και τα επιδόματα! --
Υπό κατάργηση συλλογικές συμβάσεις! --
Απολύσεις χωρίς όρια και χωρίς αποζημίωση! [...]
Οι αλλαγές στις σχέσεις μισθωτής εργασίας, που προβλέπονται στη "Λευκή Βίβλο"
[που γεννήθηκε από τη συνθήκη του Μάαστριχτ], έχουν ΒΑΘΙΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ.
Οδηγούν, στην ένταση και στην αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης από την αστική τάξη.
Οι κυριότερες αιχμές αυτής της επίθεσης των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, μέσω της "Λευκής Βίβλου", έχουν σχέση με το ΣΥΝΟΛΟ των κατακτήσεων, δικαιωμάτων και ελευθεριών της εργατικής τάξης και επιχειρούν να γυρίσουν τη ρόδα της ιστορίας πολλές δεκαετίες πίσω.
Η εξάλειψη του αντίπαλου δέους, δηλαδή των καθεστώτων του υπαρκτού σοσιαλισμού, από την ευρωπαϊκή ήπειρο, άλλαξε το διεθνή συσχετισμό των δυνάμεων υπέρ του ιμπεριαλισμού. Ελυσε τα χέρια των μονοπωλίων που αξιοποιούν τη νέα κατάσταση για τη, στρατηγικού χαρακτήρα, επίθεσή τους ενάντια στο εργατικό κίνημα."

-Η πραγματικότητα που βιώνει διαρκώς ο εργαζόμενος σήμερα --η ανεργία, οι περικοπές μισθών, η υποαπασχόληση και τα ελαστικά ωράρια, οι περικοπές στην υγεία, στην παιδεία, στην κοινωνική πρόνοια, η διάλυση του κοινωνικού κράτους-- όλα όσα συνθέτουν το σημερινό τοπίο καταστροφής για τα εργαζόμενα και λαϊκά στρώματα
μπήκαν σε εφαρμογή από την αστική τάξη σε όλη την Ευρώπη και με την υπογραφή και έγκριση του "ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΟΟΔΟΥ."
Ο καθένας μπορεί να το διαπιστώσει διαβάζοντας τις συμφωνίες μεταξύ των αστικών τάξεων της ΕΕ για τις οποίες πληροφόρησε αναλυτικά το ΚΚΕ.

- Είναι απόλυτα φυσικό ότι ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ψήφισε το Μάαστριχτ. Είναι ένα κόμμα από γεννησιμιού του ευρωενωσιακό, ένα κόμμα που είχε από την αρχή τον ρόλο της στήριξης της ευρωπαϊκής μονοπωλιακής και ιμπεριαλιστικής πλουτοκρατίας.
Για παράδειγμα:

-Το 2003, ο "ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΟΟΔΟΥ" πήρε την οργανωτική πρωτοβουλία να ανταποκριθεί στο κάλεσμα της ΕΕ για δημιουργία ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ, καλώντας διάφορα κόμματα της αριστεράς από τις χώρες της ΕΕ να δημιουργήσουν έναν νέο ενίαιο φορέα της ευρωενωσιακής αριστεράς.
Ο φορέας αυτός ονομάζεται Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς.

-Ως μέλος του ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, ο ΣΥΝ λαμβάνει ευρωενωσιακή χρηματοδότηση από την ίδρυση αυτού του φορέα και δώθε.
Παίρνει δηλαδή χρήματα για να προπαγανδίζει ιδέες τις οποίες έχει υπογράψει ότι δέχεται να είναι ιδέες συμβατές με τις προτεραιότητες και "αξίες" της ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ.

-Με άλλα λόγια, και ως ιδρυτικό μέλος του ΚΕΑ,
ο οποίος προβλέπει την υποχρέωσή του (του ΣΥΝ και των συνδεόμενων με αυτόν ινστιτούτων):
"Να τηρεί, στο πρόγραμμα και τις δραστηριότητές του τις αρχές πάνω στις οποίες στηρίζεται η Ευρωπαϊκή Ένωση, δηλαδή τις αρχές της ελευθερίας, της δημοκρατίας, του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των βασικών ελευθεριών".
Και αλλού (και για τα συνδεόμενα με το ΚΕΑ και άρα και τον ΣΥΝ "ινστιτούτα"):
"την παρατήρηση, ανάλυση και την συνεισφορά στην συζήτηση για ζητήματα της ευρωπαϊκής δημόσιας πολιτικής και για την διαδικασία της ευρωπαϊκής ενοποίησης".

Από αυτό το κόμμα περιμένει ο ελληνικός λαός να "πάει κόντρα" στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Πώς είναι ποτέ δυνατόν να πάει κόντρα στην αστικοιμπεριαλιστική λυκοσυμμαχία της Ευρωπαϊκής Ένωσης ένα κόμμα το οποίο την στήριξε ολόψυχα εξ αρχής και το οποίο χρηματοδοτείται με στόχο την διατράνωση και ενίσχυση των στόχων και προτεραιοτήτων της;
Ο Κεδίκογλου, και ο κάθε Κεδίκογλου, ξέρει πολύ καλά πως καμία κορώνα περί "κατάργησης" των μνημονίων ή οποιασδήποτε άλλης πολιτικής της ΕΕ που εκστομίζει ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει την παραμικρή βάση στην πραγματικότητα και "παίζει" με βάση αυτή την ξεκάθαρη γνώση.
Εσύ δεν το ξέρεις;

-Οι "βασικές ελευθερίες" είναι βέβαια οι τέσσερις ελευθερίες του Μάαστριχτ, που έφεραν τόση δυστυχία και εξαθλίωση στα εργατικά και λαϊκά στρώματα όλης της Ευρώπης:
η ελεύθερη πώληση αγαθών που εξυπηρετεί την κερδοφορία και κερδοσκοπία των κεφαλαιοκρατών,
η ελεύθερη μετακίνηση του κεφαλαίου που επιτρέπει και την πλήρως νόμιμη εξαγωγή κεφαλαίων στο εξωτερικό για την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ δήθεν κλαίει και οδύρεται,
η ελευθερία της διεθνοποίησης των υπηρεσιών που διαλύει τους μικροεπιχειρηματίες για να πλουτίσει τα μονοπώλια,
και η ελευθερία των ατόμων να πουλάνε την εργασία τους για ένα κομμάτι ψωμί.

-Το ΚΚΕ, το οποίο ο κύριος Κεδίκογλου θέλει ο λαός να "μπερδέψει" με τους αριστερούς υπηρέτες της ΕΕ,
δεν δέχτηκε να μπει στο ΚΕΑ, το κόμμα που φτιάχτηκε με πρωτοβουλία του ΣΥΝ. 
Το γιατί, δεν θα βάλουμε το ΚΚΕ να το πει στον ελληνικό λαό, αλλά έναν τρίτο, τον αρχηγό του ΚΚ Βοημίας και Μοραβίας Miroslav Grebenicek

"Ο αρχηγός του κόμματος [ΚΚΒΜ] Miroslav Grebenicek είπε πως το θέμα συζητήθηκε στην συνάντηση της Κεντρικής Επιτροπής τον περασμένο Οκτώβρη, και ότι το κόμμα είχε πάρει σαφή θέση για την δημιουργία ενός Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς.
Αναφέρθηκε στην άποψη του ΚΚΕ, το οποίο αρνήθηκε να παρακολουθήσει την συνάντηση του Βερολίνου διότι οι κανόνες του νέου κόμματος (του ΚΕΑ) περιέχουν ένα άρθρο το οποίο δηλώνει ότι:
'Το Ευρωπαϊκό Κόμμα θα αναπτύσσει τις δραστηριότητές του για τον συμφέρον των θεσμών της ΕΕ'".

-Το ΚΚΕ, λοιπόν, αυτό το λέει τρίτος,
αρνήθηκε τα λεφτά της ΕΕ, αρνήθηκε να γίνει μέλος του ΚΕΑ,
 για ένα λόγο,
που δεν είναι βέβαια ο "σεχταρισμός" που του αποδίδουν οι θρασύδειλοι συκοφάντες του:
δεν θέλησε να υπογράψει την υποτέλεια των κομμουνιστών και του ελληνικού λαού στην ευρωπαϊκή πλουτοκρατία και τα συμφέροντά της.
Δεν θέλησε να πουλήσει την ανεξαρτησία της χώρας για μια χούφτα ευρώ όπως η "αριστερά" των διανοουμένων που γράφουν κατά ευρωενωσιακή παραγγελία περί της αέναης και εξασφαλισμένα μάταιης αναζήτησης "μιας άλλης Ευρώπης".
Θέλησε να διαφυλάξει την πολιτική ανεξαρτησία και την εντιμότητά του για να μπορεί να είναι εκεί στις δύσκολες εποχές που ήξερε πως θα 'ρθουν και είχε προειδοποιήσει πριν δεκαετίες πως θα 'ρθουν.

Τι πέτυχε;
Πέτυχε να βγάλει τον Ιούνη τους μισούς βουλευτές από όσους είχε και άρα να συντηρείται με τα μισά έσοδα (αφού ένας από τους βασικούς του πόρους είναι οι μισθοί των βουλευτών του) επειδή αυτό αποφάσισες ΕΣΥ,
 ο "περήφανος" και "αδέσμευτος" ελληνικός λαός,
του οποίου το αίμα ρουφάει καθημερινά η ΕΕ και οι ντόπιοι πλουτοκράτες σε αγαστή συνεργασία.

Πέτυχε να μην μπορεί να συντηρήσει ούτε την Τυποεκδοτική ούτε τον 902,
τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα της ρητής και ανοιχτής υποτέλειας στην ΕΕ που ρημάζει τον τόπο, βγάζει κάθε μέρα και από ένα έντυπο ή ανοίγει και από ένα καινούργιο επαγγελματικό ιστότοπο (είδες τι πετυχαίνεις άμα είσαι "καλό παιδί";)

Πέτυχε να ζητά ταπεινά από τη φτωχολογιά να βάλει το χέρι στην τσέπη της για να μπορέσει το ίδιο να επιβιώσει ως κόμμα της, να επιτελέσει τα βασικά του οργανωτικά καθήκοντα για τη χειραφέτησή της.
 Πέτυχε να έχει μετακινήσει ήδη την εφημερίδα του στα γραφεία του για να εξοικονομήσει χρήματα,
 να μένει αποκλεισμένο από τα ΜΜΕ των πλουτοκρατών και να χλευάζεται σχεδόν καθολικά.

Ο ιστολόγος δείχνει πώς και από ποιους χρηματοδοτείται σήμερα το ΚΚΕ

Πέτυχε να είναι φτωχό όπως η εργατική τάξη, χλευασμένο όπως η εργατική τάξη, περιθωριοποιημένο και αποκλεισμένο όπως η εργατική τάξη.
Θέλεις καλύτερη απόδειξη για το ότι ΕΙΝΑΙ ΚΟΜΜΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ; 

Ή μήπως τάχα θεωρείς, ω καλέ μου ελληνικέ λαέ, ότι μπορείς να είσαι κόμμα της εργατικής τάξης σε μια καπιταλιστική κοινωνία που διέρχεται σφοδρή κρίση χωρίς να υποστείς πρώτα από όλα τον οικονομικό στραγγαλισμό;
Ξέρεις πολλά "κόμματα της εργατικής τάξης" που σε καιρό σφοδρότατης κρίσης να είναι σε θέση να πληρώνουν δεκάδες εκδόσεις, επιμελητές, μεταφραστές, τεχνικούς, σχεδιαστές, να καλούν διανοουμένους, να οργανώνουν σχολές, καλοκαιρινά σχολεία, σεμινάρια, συνέδρια λες και ζούμε στο 2004;
Φτάνει μια ματιά στην υλική "φτώχεια" του Ριζοσπάστη ως έκδοσης, στην τιμή του, στο γεγονός πως καταγράφει κάθε ευρώ που λαμβάνει το κόμμα ως δωρεά από τους αγωνιστές της Αντίστασης και τα παιδιά τους για να καταλάβεις την πραγματικότητα του τι σημαίνει να είσαι κόμμα της εργατικής τάξης σήμερα.
 Όσο για τους έτερους "κομμουνιστές" (τι άλλο θα ακούσουμε!), με ποιανού τα λεφτά σου φέρνει σε κομματικές εκδηλώσεις ή σου μεταφράζει σε κομματικά έντυπα τον κάθε Ζίζεκ ο ΣΥΡΙΖΑ πολύ πριν τις εκλογές, δεν αναρωτήθηκες ποτέ;

Αυτές λοιπόν ήταν οι "ανταμοιβές" που έδρεψε το κόμμα της εργατιάς για το γεγονός ότι δεν έσκυψε στην ΕΕ και τα τσιράκια της. 
Πέτυχε και κάτι άλλο όμως επίσης το ΚΚΕ.
 
 Πέτυχε
ΝΑ ΣΕ ΚΟΙΤΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΧΩΡΙΣ ΦΟΒΟ, ΜΕ ΤΗΝ ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΥΓΙΣΤΗ ΛΕΒΕΝΤΙΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕ Η ΧΩΡΑ, ΚΑΙ ΠΟΥ ΠΡΩΤΟΣΤΑΤΗΣΕ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΨΩΜΙ, ΓΙΑ ΙΣΟΤΗΤΑ, ΓΙΑ ΛΕΥΤΕΡΙΑ, ΚΑΙ ΓΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ. ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΠΟΥ ΕΙΠΕΣ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ "ΔΙΚΟΙ ΣΟΥ" ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΠΕΡΗΦΑΝΕΥΤΗΚΕΣ ΚΑΠΟΤΕ.

ΕΣΥ,
ΛΑΕ ΠΟΥ ΣΕ ΧΕΙΡΑΓΩΓΕΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ Ο ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ ΨΕΥΤΗΣ ΚΑΙ ΣΥΚΟΦΑΝΤΗΣ ΤΗΣ ΔΕΞΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΩΝ ΚΕΔΙΚΟΓΛΟΥ, 
ΕΣΥ ΠΟΥ ΑΓΕΣΑΙ ΚΑΙ ΦΕΡΕΣΑΙ ΣΤΟΝ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖ ΜΠΕΡΝΤΕ ΤΩΝ ΑΝΤΙΖΗΛΩΝ  ΜΝΗΣΤΗΡΩΝ ΤΗΣ ΕΕ,
 ΕΣΥ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟ ΚΚΕ;
 
 αναδημοσίευση από leninreloaded

Ξύνονται στην γκλίτσα του τσομπάνη

«Τι Μιχαλολιάκος, τι Τσίπρας» τιτλοφορείται σχόλιο της χτεσινής «Αυγής» η οποία προσπαθεί να αποδώσει την «εκτίμηση» αυτή στο ΚΚΕ και στη ΓΓ της ΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα!
Παλιά της τέχνη κόσκινο βέβαια - κάθε που αδυνατεί να απαντήσει επί της ουσίας της κριτικής που δέχεται ο χώρος που εκφράζει -
να καταφεύγει στη χυδαιολογία, στην παραποίηση, στην ασυναρτησία...
Πολύ περισσότερο όταν η αδυναμία αυτή συνοδεύεται από αντιΚΚΕ εμπάθεια.

Με αφορμή λοιπόν τα όσα είπε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, στην προχτεσινή συνέντευξη Τύπου,
όταν ρωτήθηκε για το πώς μπορεί να αξιοποιηθεί απ' το σύστημα η «Χρυσή Αυγή»,
η εφημερίδα αποκόπτει απ' την απάντησή της το εξής απόσπασμα, που αν και δε βοηθά να αντιληφθεί ο αναγνώστης στο σύνολό του τη συλλογιστική που ανέπτυξε, ωστόσο αντιλαμβάνεται ότι από πουθενά δεν προκύπτει ο τίτλος του σχολίου της «Αυγής»: «Ενισχύστε μια αριστερή κυβέρνηση, για να μην δυναμώσει η Χρυσή Αυγή. Αρα προοδευτικοί άνθρωποι, αριστεροί, κομμουνιστές, ψηφίστε ΣΥΡΙΖΑ για να γλυτώσετε απ' τη Χρυσή Αυγή».
Τρικυμία εν κρανίω, αλλά καλά θα κάνουν να μην ξύνονται στην γκλίτσα του τσοπάνη.
Γιατί μόλις προχτές ο πρόεδρός τους ήταν που έθεσε θέμα της «κοινωνικής συνοχής», που κατά την γνώμη του κινδυνεύει στην ΕΕ, λέγοντας ότι δημιουργούνται «συνθήκες κοινωνικής όξυνσης και επέλασης, διεύρυνσης της επιρροής του νεοναζισμού, του εθνικισμού που μπορεί να οδηγήσουν σε επικίνδυνους δρόμους όλη την Ευρώπη»! Δηλαδή, ούτε λίγο ούτε πολύ, προβάλλοντας τον κίνδυνο να διαταραχθεί η «κοινωνική συνοχή» από τους φασίστες, που αξιοποιούνται από το σύστημα για να τσακίσει το κίνημα, υπερασπίζεται το σάπιο αστικό σύστημα, υπονομεύοντας τους αγώνες του λαού, που αναπτύσσονται στο έδαφος της όξυνσης της ταξικής πάλης.

Και τα λέει αυτά απευθυνόμενος στην ΕΕ, στο έδαφος της οποίας ποινικοποιούνται τα σύμβολα του κομμουνισμού και αποδίδονται τιμές ήρωα σε συνεργάτες των Ες Ες.
Μήπως όλα τα παραπάνω δεν επαληθεύουν το γεγονός ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί η «Χρυσή Αυγή» σαν μπαμπούλας για να ενισχυθεί μια «αριστερή κυβέρνηση»;
 Μήπως ο ίδιος ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ο πρώτος διδάξας με αυτά που λέει στους εταίρους του στο εξωτερικό;

ΕΛΕΓΚΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ: Αναταράξεις προκαλεί η γνωμοδότηση για τα μέτρα

Να διασκεδάσει τις εντυπώσεις από την απόφαση της Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου, το οποίο γνωμοδότησε ότι είναι αντισυνταγματικές μια σειρά διατάξεων που αφορούν στις επικείμενες περικοπές των συντάξεων και επιδομάτων, επιχειρεί η συγκυβέρνηση.
Σύμφωνα με το υπουργείο Οικονομικών στο «πρακτικό του Ελεγκτικού Συνεδρίου δεν υπάρχει αναφορά για αντίθεση των διατάξεων με τις συνταγματικές επιταγές». Ισχυρίζονται, επίσης, ότι «οι γενικές παρατηρήσεις του Γενικού Επιτρόπου της Επικρατείας στο Ελεγκτικό Συνέδριο, επαναλαμβάνουν τις διαπιστώσεις για την ανάγκη, στην περίοδο της παρατεταμένης οικονομικής κρίσης, να κατανέμονται αναλογικά τα δημόσια βάρη με βάση τις θεμελιώδεις συνταγματικές επιταγές».
Η γνωμοδότηση δεν είναι δεσμευτική για την κυβέρνηση. Ωστόσο, είναι η πρώτη φορά που ανώτατο δικαστήριο κρίνει αντισυνταγματικές ρυθμίσεις που επιβάλλονται στο πλαίσιο των συμφωνιών με τους δανειστές, καθώς όσες προσφυγές είχαν γίνει μέχρι τώρα στα ανώτατα δικαστήρια και είχαν σχέση με αντιλαϊκές και αντεργατικές αποφάσεις, είχαν κριθεί από τη Δικαιοσύνη νόμιμες και συνταγματικές.
Ακόμα όμως και αυτή η απόφαση, είναι ενδεικτική της αστικής βαρβαρότητας που διαφυλάττει το Σύνταγμα, αφού κριτήριο της αντισυνταγματικότητας για τις περικοπές, είναι το γεγονός ότι αυτές προωθούνται με «άνισο» τρόπο και δε διασφαλίζουν εισοδήματα πάνω από το τυπικό όριο της φτώχειας. Σε κάθε περίπτωση, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τα οξυμένα προβλήματα που βιώνουν σήμερα τα λαϊκά στρώματα, όπως προσπάθησε να την παρουσιάσει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, κάνοντας λόγο για «ιστορική» απόφαση και «ισχυρό ράπισμα για την κυβέρνηση και τους τροϊκανούς».

Τι προβλέπει η γνωμοδότηση
Η γνωμοδότηση του Ελεγκτικού Συνεδρίου κρίνει αντισυνταγματική την περικοπή των επιδομάτων εορτών (Χριστουγέννων, Πάσχα) και άδειας όταν γίνεται σε χαμηλοσυνταξιούχους που έχουν απόλυτη ανάγκη αυτά τα ποσά για να επιζήσουν. Αν και δεν καθορίζεται ποιος είναι ο χαμηλοσυνταξιούχος, αφήνεται να νοηθεί ότι δεν μπορεί να γίνουν περικοπές σε συντάξεις κάτω των 600 ευρώ, που θεωρείται το όριο της φτώχειας.
Επίσης, με μεγάλη πλειοψηφία κρίθηκαν αντισυνταγματικές και οι μειώσεις των συντάξεων, με το σκεπτικό ότι παραβιάζεται η αρχή της αναλογικότητας, καθώς γίνεται με άνισο τρόπο και χωρίς ορθή κλιμάκωση.
Σχετικά με την αύξηση του ορίου ηλικίας για συνταξιοδότηση, το Ελεγκτικό Συνέδριο υποδεικνύει στην Πολιτεία να προβλέψει μεταβατική - κλιμακωτή ρύθμιση για όσους πλησιάζουν τη συμπλήρωση του 65ου έτους και τη θεμελίωση του συνταξιοδοτικού δικαιώματος. Τέλος, μη νόμιμη κρίθηκε και η αύξηση από 1η Γενάρη της ηλικίας όσων δικαιούνται το ΕΚΑΣ, από το 60ό έτος που είναι σήμερα στο 65 έτος.

Σχόλιο του Γραφείου Τύπου της ΚΕ
Σε σχόλιο για τη γνωμοδότηση του Ελεγκτικού Συνεδρίου, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ τονίζει:

«Το γεγονός ότι ακόμα και το Ελεγκτικό Συνέδριο κρίνει ως αντισυνταγματικό το νέο σφαγιασμό των συντάξεων, φανερώνει το πόσο κραυγαλέα, άδικα και βάρβαρα είναι τα νέα μέτρα κυβέρνησης - ΕΕ. Είναι η ώρα οι εργαζόμενοι, η νεολαία, όλα τα λαϊκά στρώματα, να δείξουν τη δύναμή τους, να ξεσηκωθούν οργανωμένα και αποφασιστικά, για να σταματήσουν τα νέα μέτρα, να απορρίψουν όλα τα αντιλαϊκά μέτρα και μνημόνια που τους έχουν επιβάλει. Να σταματήσει η καπιταλιστική εκμετάλλευση και ληστεία, η εξαθλίωση που επιβάλλουν στην εργατική τάξη και το λαό οι κυβερνήσεις και η ΕΕ για την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου».

Τι διδάσκει η Αργεντινή;

Σύμφωνα με τα ειδησιογραφικά πρακτορεία, η Αργεντινή βρίσκεται ξανά αντιμέτωπη με το φάσμα της χρεοκοπίας, ύστερα από απόφαση Εφετείου της Νέας Υόρκης που έκρινε παράνομη την απόφαση της τότε κυβέρνησης να αποπληρώσει το χρέος της χώρας, δίνοντας προτεραιότητα στους ομολογιούχους που συμμετείχαν στην ανταλλαγή χρέους το 2005 και 2010.
Εξαιτίας αυτής της επιλογής, δύο αμερικάνικα «hedge funds» που αρνήθηκαν να συμμετέχουν στις προηγούμενες αναδιαρθρώσεις του χρέους, κατέφυγαν στο δικαστήριο, ζητώντας να τους καταβληθεί το αντίτιμο για τα χρεοκοπημένα ομόλογα που έχουν στα χέρια τους, ονομαστικής αξίας 1,4 δισ. δολ.

Το εφετείο έκρινε ότι δικαιούνται ίσης μεταχείρισης οι κάτοχοι των νέων ομολόγων που εκδόθηκαν το 2005 και 2010 και εκείνοι που αρνήθηκαν να ανταλλάξουν τους τίτλους τους με καινούργιους και διεκδικούν δικαστικά την πληρωμή της ονομαστικής τους αξίας στο ακέραιο.
Αν το Μπουένος Αϊρες υποχρεωθεί να πληρώσει και αυτούς, τότε σύμφωνα με τα διεθνή πρακτορεία κινδυνεύει να μην επαρκέσουν τα χρήματα για να πληρώσει τους κατόχους των νέων ομολόγων. Υπενθυμίζουμε ότι η αστική τάξη της Αργεντινής επέλεξε να διαχειριστεί τη βαθιά καπιταλιστική κρίση με αποσύνδεση του εθνικού νομίσματος από το δολάριο και με αναδιάρθρωση του χρέους, σε συνεννόηση με τους δανειστές.

Τι επιβεβαιώνουν οι εξελίξεις;
Οτι στο πλαίσιο του καπιταλισμού και της αστικής διαχείρισης της κρίσης, όποια ρύθμιση/συμβιβασμός κι αν γίνει ανάμεσα στην αστική τάξη της μιας και της άλλης χώρας, δεν μπορεί να λύσει, αλλά αντίθετα οξύνει τα λαϊκά προβλήματα.
Το ίδιο έγινε και στην Αργεντινή, όπου ο λαός εμπιστεύτηκε την τύχη του σε μια αστική κυβέρνηση, η οποία υποσχόταν (και εφάρμοσε) ένα διαφορετικό μείγμα διαχείρισης της κρίσης από τις προηγούμενες, χωρίς όμως να θίξει τα ντόπια μονοπώλια.
Αντίθετα τα ενίσχυσε και ιδιαίτερα εκείνα που είχαν εξαγωγικό προσανατολισμό.
Ο διακανονισμός του χρέους, που τότε προβλήθηκε σαν σωτηρία, επανέρχεται τώρα σαν βρόχος στο λαιμό του λαού της Αργεντινής, που παγιδεύτηκε στην αυταπάτη ότι με συνεννοήσεις μεταξύ των αστών και νομικές συμφωνίες στα πλαίσια του καπιταλισμού, είναι δυνατόν να σωθεί και να ευημερήσει.

Το παράδειγμα της Αργεντινής είναι διδακτικό και επίκαιρο.
Στην Ελλάδα ο ΣΥΡΙΖΑ λέει διαγραφή μέρους του χρέους και αναδιάρθρωση του υπόλοιπου σε συνεννόηση με τους δανειστές. Λέει ακόμα λεφτά στους καπιταλιστές για να έρθει ανάπτυξη. Ετοιμάζεται παράλληλα να αναλάβει τη διαχείριση της κατάστασης από κυβερνητικό πόστο, αν επιλεγεί για την Ελλάδα η λύση της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας.
Κανένα πρόβλημα δεν πρόκειται να λύσει ο λαός με τη μία ή την άλλη εκδοχή της διαχείρισης, αν ο ίδιος δεν γίνει ιδιοκτήτης των μέσων παραγωγής.
Αν δεν γκρεμίσει τους αστούς και την εξουσία τους, για να αποδεσμεύσει τη χώρα από την ΕΕ και να διαγράψει μονομερώς το χρέος.

Δύο δρόμοι υπάρχουν

 
Τι ανέδειξε η προχτεσινή συζήτηση στη Βουλή της Πρότασης Νόμου του ΚΚΕ για την κατάργηση των μνημονίων, των δανειακών συμβάσεων, των εφαρμοστικών νόμων και των μεσοπρόθεσμων;
 
Οτι στην πολιτική και στο κίνημα συγκρούονται δύο γραμμές, στη βάση του δρόμου ανάπτυξης που υπηρετεί και προτείνει το κάθε κόμμα, η κάθε δύναμη.
Το γεγονός ότι τα αυτοαποκαλούμενα «αντιμνημονιακά» κόμματα δήλωσαν στη συζήτηση ότι συμφωνούν γενικά με την Πρόταση Νόμου του ΚΚΕ - με δεδομένο μάλιστα ότι αυτή δεν μπαίνει σε ψηφοφορία, λόγω της απαράδεκτης ερμηνείας του Συντάγματος - είναι κενό γράμμα για το λαό,
που πρέπει να στρέψει το ενδιαφέρον του στην επιχειρηματολογία την οποία ανέπτυξαν.

Ξεχωριστή μνεία χρειάζεται ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος επιχείρησε να παρουσιάσει την Πρόταση Νόμου σαν προσπάθεια του ΚΚΕ να ανοίξει «διάλογο» με τα λεγόμενα «αντιμνημονιακά» κόμματα, στην προοπτική μάλιστα της συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Οι βουλευτές του κατηγόρησαν ακόμα το ΚΚΕ ότι με την πρόταση για λαϊκή εξουσία τα παραπέμπει όλα στο σοσιαλισμό, ενώ κατέθεσαν την αντίθεσή τους στη μονομερή διαγραφή του χρέους και την κατάργηση των εφαρμοστικών νόμων.
Την ίδια ώρα, βέβαια, έλεγαν ότι συμφωνούν με την Πρόταση Νόμου του ΚΚΕ (!) η οποία - όπως είπαν - θα μπορούσε να είχε ήδη υλοποιηθεί, αν στις προηγούμενες εκλογές είχε γίνει μια κυβέρνηση της αριστεράς, όπως διακήρυττε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η προσπάθεια να κοροϊδέψουν το λαό βγάζει μάτι.

 
Το ΚΚΕ λέει μονομερή κατάργηση όλων των συμφωνιών που υπογράφτηκαν με τους δανειστές - εταίρους της ντόπιας αστικής τάξης, γεγονός που αντικειμενικά οδηγεί σε ρήξη με την ΕΕ.
Το ΚΚΕ έχει ολοκληρωμένη πρόταση για το μετά την κατάργηση των μνημονίων.
Μιλάει για αποδέσμευση από την ΕΕ με κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και μονομερή διαγραφή του χρέους.
Οι αντικειμενικές συνθήκες για να γίνει αυτό στην Ελλάδα είναι υπερώριμες, αρκεί ο λαός να το αποφασίσει και να το επιβάλει.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μιλάει ενάντια στα μνημόνια - τα οποία αποσυνδέει από τη γενικότερη στρατηγική της ΕΕ - και ζητάει επαναδιαπραγμάτευση των δανειακών συμβάσεων, στο πλαίσιο μιας νέας συμφωνίας με την ΕΕ για την «ανασυγκρότηση» της ελληνικής (καπιταλιστικής) οικονομίας, με άλλο μείγμα διαχείρισης.
Δε θέλει μονομερή διαγραφή του χρέους, δε θέλει αποδέσμευση από την ΕΕ, αλλά συνεννόηση μαζί της.
 

Το σημαντικότερο,
δε θέλει κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, αλλά ενίσχυση των καπιταλιστών με χρήμα, για να κάνουν επενδύσεις και να έρθει ανάπτυξη.
Η πρότασή του οδηγεί αναπόφευκτα σε νέα μέτρα και βάσανα για το λαό, τα συμφέροντα του οποίου είναι ασυμβίβαστα με αυτά των καπιταλιστών, που ο ΣΥΡΙΖΑ αναγνωρίζει σαν κινητήρια δύναμη της ανάπτυξης.
Η στρατηγική αυτή αντικειμενικά υπηρετεί τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, όπως και των αστικών κομμάτων.
Στον αντίποδα όλων αυτών βρίσκεται το ΚΚΕ.
Η Πρόταση Νόμου του Κόμματος και οι στόχοι πάλης που προβάλλει, αν γίνουν υπόθεση του κινήματος, μπορεί να δώσουν ώθηση στη ριζοσπαστικοποίηση των λαϊκών αγώνων.
Να συμβάλουν στο δυνάμωμα της πάλης για αποδέσμευση από τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ με λαϊκή εξουσία και μονομερή διαγραφή του χρέους.

από το Ριζοσπάστη

Στο 190% του ΑΕΠ το χρέος!

Σύμφωνα με την εισηγητική έκθεση του προϋπολογισμού που κατέθεσε προχτές ο κ. Στουρνάρας,
το 2008 το Χρέος της Γενικής Κυβέρνησης είχε κλείσει στα 263,3 δισ. ευρώ.
Ομως, μετά από τα απανωτά χαριστικά «πακέτα» στους τραπεζίτες για τη «σωτηρία» της οικονομίας
(αρχής γενομένης από τα 28 δισ. ευρώ επί Καραμανλή),
μετά από δύο μνημόνια και εν αναμονή του τρίτου,
μετά από εφαρμοστικούς νόμους, μεσοπρόθεσμα, «κουρέματα», PSI κ.ο.κ.,
το Χρέος της Γενικής Κυβέρνησης,
- όπως παραδέχτηκε ο Στουρνάρας στο σχέδιο του προϋπολογισμού που κατέθεσε στη Βουλή -
το 2013 θα έχει εκτιναχθεί στα 346,2 δισ. ευρώ!
*
Συνεπώς:

1) Με την πολιτική που έχει οδηγήσει την (επίσημη) ανεργία στο 25%,
που έχει στείλει στη φτώχεια τους 7 στους 10 εργαζόμενους (στοιχεία Γιούροστατ, Ιούλης 2012),
που ισοδυναμεί με ευθανασία για τους συνταξιούχους,
που έχει διαλύσει νοσοκομεία, σχολεία και κάθε ανάμνηση κοινωνικής πρόνοιας,
με αυτήν την πολιτική - που υποτίθεται ότι έχει στόχο να μειωθεί το χρέος - το χρέος διογκώνεται διαρκώς!

Το παραδέχονται οι ίδιοι:
Το Χρέος της Γενικής Κυβέρνησης
το 2013 έναντι του 2008
θα έχει αυξηθεί κατά 82,9 δισ. ευρώ!
***

2) Μετά το «κούρεμα» και τη σχετική εορταστική πανήγυρι για το PSI που το συνόδεψε, το χρέος προσδιορίστηκε στα 280 δισ. ευρώ.
Τότε, μας είπαν ότι οι «θυσίες» ήταν απαραίτητες και επιβεβλημένες να συνεχιστούν, ώστε αυτή η... πτωτική πορεία του χρέους να διατηρηθεί.
*
Ομως - όπως ομολογεί ο Στουρνάρας στο σχέδιο του προϋπολογισμού - το 2013, μετά και από τα νέα άγρια μέτρα της πιο κανιβαλικής πολιτικής των ντόπιων και ξένων τροϊκανών,
το «κουρεμένο» χρέος θα έχει αυξηθεί
κατά 66,2 δισ. ευρώ!
***
3) Το 2008 το ΑΕΠ ανερχόταν στα 231,2 δισ. ευρώ και το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ ήταν στο 112,9%.
Το 2013 με το ΑΕΠ να προϋπολογίζεται στα 183 δισ. ευρώ, το Χρέος της Γενικής Κυβέρνησης υπολογίζεται να εκτιναχθεί στο αστρονομικό 189,1% του ΑΕΠ της χώρας!
*
Δηλαδή:
α) Στα χρόνια της «σωτηρίας», η οικονομία της χώρας θα έχει συρρικνωθεί
(σ.σ.: που σημαίνει φτωχοποιημένος, κατεστραμμένος και χρεοκοπημένος ελληνικός λαός)
κατά 50,2 δισ. ευρώ ή ποσοστό 22%!
Πρόκειται για πρωτοφανές φαινόμενο σε ειρηνική περίοδο. Πρόκειται για καταστροφή που αντιστοιχεί σε περιόδους πολεμικών συγκρούσεων.
Γεγονός που μάλλον δε θα απασχολήσει ιδιαίτερα όσους συνεχίζουν να αμφισβητούν ότι διανύουμε περίοδο αδίστακτου ταξικού πολέμου.
*
β) Το Χρέος της Γενικής Κυβέρνησης,
από τότε ακριβώς που ξεκίνησε η συζήτηση και η πολιτική των «σωτήρων» για τη... μείωσή του,
θα έχει αυξηθεί κατά πάνω από 75 μονάδες ως ποσοστό επί του ΑΕΠ.
*
Αυτά είναι τα «φάρμακά τους», τέτοια και η δήθεν «θεραπεία» που προσφέρουν.
Δεν υπάρχει, επομένως, καμία αμφιβολία:
Πρώτον, είναι αδίστακτοι ψεύτες και πολιτικοί απατεώνες.
Δεύτερον, είναι «κουρδισμένοι» να οδηγήσουν τον ελληνικό λαό στον αφανισμό.
Τρίτον, η πολιτική τους δεν έχει καμία σχέση με τη «σωτηρία» της χώρας, αλλά αποτελεί προσχεδιασμένο έγκλημα μιας αδίστακτης ταξικής πολιτικής.
Μέσω του λαϊκού εξανδραποδισμού, ο Μινώταυρος της πλουτοκρατίας πατά επί λαϊκών πτωμάτων, όχι γιατί θέλει τη μείωση του χρέους (που αυξάνεται ιλιγγιωδώς), αλλά γιατί αυτό που θέλει να διασφαλίσει είναι
τη διαιώνιση της εκμετάλλευσης του λαού από τους εκμεταλλευτές,
τη διαιώνιση των κερδών για τους κερδοσκόπους,
τη διαιώνιση των τόκων για τους τοκογλύφους,
τη διαιώνιση της εξουσίας των μονοπωλίων.

 Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Φόροι: Συν 20% στους εργαζόμενους, μείον 40% στους πλουτοκράτες!

 
 
 
 
 
 
 
 
Οταν μιλούν οι ίδιοι για τη βαρβαρότητά τους, όταν ομολογούν οι ίδιοι, με τον πιο επίσημο τρόπο και στα πιο επίσημα κείμενά τους, τον ταξικά αδίστακτο χαρακτήρα της πολιτικής τους,
τα δικά μας λόγια περιττεύουν.
Στην εισηγητική έκθεση του προϋπολογισμού, στη σελίδα 75,
τα λένε όλα σε μια μόλις παράγραφο:

Το 2012 έναντι του 2011, από το φόρο εισοδήματος φυσικών προσώπων, δηλαδή από τη φοροληστεία του ελληνικού λαού, από το γεγονός ότι κατέβασαν το αφορολόγητο στα 5.000 ευρώ με συνέπεια να φορολογούν ακόμα και το επίδομα ανεργίας του ανέργου (!), τα έσοδα
«αναμένεται να αυξηθούν κατά 19,9%».

Την ίδια στιγμή, όμως, από τη φορολογία νομικών προσώπων, δηλαδή από τη φορολογία των εταιρειών, που έχουν φροντίσει να τους μειώσουν κι άλλο τους φορολογικούς συντελεστές επί των κερδών τους, τα έσοδα
«θα εμφανίσουν μείωση κατά 40,4%»!!!
*
Αυτό, για όσους δε γνωρίζουν,
άλλοτε το λένε «δίκαιη κατανομή των βαρών»,
άλλοτε «φορολογική δικαιοσύνη»,
άλλοτε «αναπτυξιακή πολιτική»,
κι όποτε ξεμένουν από τέτοιες προκλητικές και εξοργιστικές μπαρούφες, το αποκαλούν... «σωτηρία».

 Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ από το Ριζοσπάστη

 

2 Νοε 2012

ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ - ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΤΑ ΜΕΤΡΑ

  • Να μη χαθεί λεπτό, όλοι στην απεργία και στις συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ
  • Την απόφαση πήραν ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ την Τετάρτη














Πανελλαδική πανεργατική απεργία στις 6 και 7 Νοέμβρη θα πραγματοποιηθεί την ερχόμενη βδομάδα, ενάντια στα νέα μέτρα που εκείνες τις μέρες θα συζητιούνται στη Βουλή.
Την απόφαση για τη 48ωρη απεργία πήραν την Τετάρτη οι διοικήσεις των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ.
Ηδη, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ σε κάθε κλάδο ρίχνονται με όλες τους τις δυνάμεις στη μάχη για την επιτυχία της απεργίας. Ετσι, χτες, στο πλαίσιο της στάσης εργασίας που έγινε στα δημόσια νοσοκομεία και στην Αττική επεκτάθηκε σε όλους τους εργαζόμενους στο Δημόσιο, τονίστηκε εκ μέρους του ΠΑΜΕ: «Τίποτα δεν τελείωσε αν δεν πούμε εμείς την τελευταία λέξη. Η απεργία πρέπει να έχει πρωτόγνωρη επιτυχία»!
Στην Αθήνα, την Τρίτη 6 Νοέμβρη, η απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ θα γίνει στις 10.30 π.μ. στην Ομόνοια, ενώ την Τετάρτη στις 5 μ.μ. επίσης στην Ομόνοια.
Στην απεργία και στις απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ καλούν η Πανελλαδική Αντιμονοπωλιακή Συσπείρωση ΕΒΕ, η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας, το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών, το Συντονιστικό Αγώνα Σχολείων Αθήνας. Κάλεσμα απευθύνει και ο Σύλλογος Σπουδαστών Δημοσίων ΙΕΚ Αττικής, που καλεί και σε Γενική Συνέλευση αύριο, Σάββατο 3 Νοέμβρη, στις 17.00, στην αίθουσα της Ενωσης Λογιστών (Κάνιγγος 27).
Το απεργιακό κάλεσμα του ΠΑΜΕ
Η ανακοίνωση της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ για την απεργία έχει ως εξής:
«Εργαζόμενοι - εργαζόμενες, άνεργοι - άνεργες, νέοι - νέες,
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗ 48ωρη απεργία 6 και 7 Νοέμβρη.
Την ΤΡΙΤΗ 6 ΝΟΕΜΒΡΗ στις 10.30 π.μ. στην Ομόνοια.
Την ΤΕΤΑΡΤΗ 7 ΝΟΕΜΒΡΗ στις 5.00 μ.μ. στην Ομόνοια.
Τίποτα δεν τελείωσε αν δεν πούμε εμείς την τελευταία λέξη! Εμείς έχουμε τη δύναμη. Εμείς θα τους ανατρέψουμε! Να μη χαθεί ούτε ένα λεπτό!
Χωρίς καμιά καθυστέρηση, με οργάνωση, αποφασιστικότητα, μέσα από συνελεύσεις και συλλογικές αποφάσεις, να πάρουμε όλα εκείνα τα μέτρα, ώστε η 48ωρη απεργία να γνωρίσει πρωτόγνωρη επιτυχία.
Σε όλους τους χώρους δουλειάς, στα εργοστάσια, στα σχολεία και τις σχολές, στις γειτονιές να γίνει συζήτηση, να παρθούν αποφάσεις καθολικής συμμετοχής όλων των εργαζομένων στην απεργία.
Ολοι στις συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ οργανωμένα, από κάθε χώρο δουλειάς και κάθε γειτονιά, με τις σημαίες της ταξικής πάλης και του αγώνα, κόντρα στις φωνές που μας καλούν σε συμβιβασμό και σπέρνουν απογοήτευση.
Να τελειώσουμε με τις ξεπουλημένες ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος που αποτελούν νεροκουβαλητή κυβερνήσεων και εκλογικών σχεδιασμών, τους φορείς της ήττας και της μοιρολατρίας, τους ανθρώπους της εργοδοσίας και της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Η επιτυχία της απεργίας να τους τρομάξει! Να σηματοδοτήσει νέες καταστάσεις, αντεπίθεση, αγώνες με αποτελέσματα, νίκες. Να μη μείνει μόνο στο αίτημα της καταψήφισης, αλλά να σηματοδοτήσει την έναρξη νέας αγωνιστικής κλιμάκωσης και λαϊκής αντεπίθεσης, που θα συμπαρασύρει, θα ανατρέψει αντιλαϊκές πολιτικές, τρόικα, μνημόνια και δανειακές συμβάσεις.
Τώρα γενικός παλλαϊκός ξεσηκωμός.
Ολοι στους δρόμους, όλοι στην απεργία.
Να βουλιάξουν τα πεζοδρόμια, οι δρόμοι, οι πόλεις σε όλη την Ελλάδα.
ΝΑ ΑΝΑΤΡΑΠΟΥΝ ΤΑ ΜΕΤΡΑ! ΤΟ ΛΟΓΟ ΤΟΝ ΕΧΕΙ Ο ΛΑΟΣ!
`Η εμείς ή τα μονοπώλια!
`Η με τις ανάγκες του λαού ή με τη χλιδή και τα πλούτη των μονοπωλίων.
Δεν είναι ανίκητοι! Μπορεί το κράτος των μονοπωλίων να φαίνεται ισχυρό, αλλά τη μάχη την κερδίζει ο πιο οργανωμένος, ο πιο πειθαρχημένος, αυτός που ξέρει για ποιο λόγο αγωνίζεται και πού πρέπει να σημαδέψει. Ο εργαζόμενος λαός δεν πρέπει απλά να αρκεστεί σε ένα βροντερό "όχι" στα νέα βάρβαρα μέτρα, αλλά να οξύνει ακόμα περισσότερο τις δυσκολίες και τα προβλήματα που έχουν, να δημιουργήσει συνθήκες αδυναμίας λειτουργίας στο πολιτικό σύστημα, να προκαλέσει τριγμούς, να το παραλύσει, να μην μπορεί να περνά αντιλαϊκά μέτρα.
ΠΟΛΕΜΑ ΤΑΞΙΚΑ, ΣΗΜΑΔΕΨΕ ΣΩΣΤΑ
ΓΚΡΕΜΙΣΕ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
Δεν υπάρχει περιθώριο διαπραγμάτευσης μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Οσοι υποστηρίζουν τέτοιες απόψεις λένε χοντρά ψέματα, είναι επικίνδυνοι. Να μη ματώσει άλλο ο λαός έχοντας ως λύση έναν καλύτερο διαπραγματευτή και διαχειριστή του συστήματος.
Η αποδοχή της διαπραγμάτευσης σε αυτές τις συνθήκες σημαίνει αποδοχή νέων μνημονίων, νέα μέτρα, διασφάλιση της κερδοφορίας των μονοπωλίων και των δανειστών.
Οσο παραμένουμε μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση, όσο αναγνωρίζουμε το χρέος, όσο αποδεχόμαστε αυτή την πολιτική δε θα μπορούμε να αποτρέπουμε μέτρα και την εξαθλίωση.
Οσο υπάρχουν μονοπώλια δε θα υπάρχει ζωή και προοπτική!
Τα μέτρα που παίρνουν δε μειώνουν το χρέος. Είναι μέτρα στήριξης του κεφαλαίου. Γι' αυτό το λόγο μας θέλουν σκλάβους με 400 ευρώ και ακατάπαυτη εργασία, χωρίς ωράριο, χωρίς δικαιώματα, ανέργους - μισοάνεργους - μισοεργαζόμενους, σύγχρονους ζητιάνους, να παρακαλάμε για εργασία σε διάφορα ψευτοπρογράμματα.
Ο στόχος που έχουν είναι να πληρώσει την καπιταλιστική κρίση ο λαός, να βγουν πιο ισχυροί οι μονοπωλιακοί όμιλοι σε κάθε κλάδο.
Εχουμε τη δύναμη να αντιστρέψουμε τους σχεδιασμούς τους!
Τρόικα, κεφάλαιο, ΕΕ και κόμματα της πλουτοκρατίας δεν αλλάζουν.
Τιμή και ευθύνη για σένα είναι ο μαχητικός αγώνας, η περηφάνια, η πίστη ότι θα νικήσεις.
Αλλαξε εσύ θέση και στάση απέναντι σε αυτούς.
Εμείς παράγουμε τον πλούτο, είμαστε η συντριπτική πλειοψηφία, εμείς έχουμε τη δύναμη. Η εργατική τάξη με τη συμμαχία της, με τους αυτοαπασχολούμενους, με τη φτωχή αγροτιά να σηκώσουμε ψηλά τη σημαία του αγώνα για τα δικά μας συμφέροντα. Να πάρουμε στα χέρια μας τα μέσα παραγωγής και την εξουσία.
Πίστεψε στη δύναμή σου, φέρε τα πάνω κάτω!».

«Κρίκος» για ταξική κλιμάκωση

 
Η ανακοίνωση της κυβέρνησης ότι την επόμενη βδομάδα θα καταθέσει και θα ψηφίσει τα βάρβαρα μέτρα, που συνοδεύεται από το εκβιαστικό, τρομοκρατικό για το λαό δίλημμα «μέτρα ή χάος», πρέπει να σημάνει συναγερμό.
Το πακέτο που ετοιμάζεται να φέρει δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Αποτελεί συνέχεια των μέτρων που νομοθέτησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις του κεφαλαίου, μονοκομματικές ή και συνεργασίας, όχι μόνο σε συνθήκες κρίσης, αλλά και σε περιόδους καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Για παράδειγμα, η αύξηση των γενικών ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 65 στα 67 είναι η εξέλιξη νομοθετικών παρεμβάσεων που έκαναν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ από τις αρχές ακόμα της δεκαετίας του 1990, ακολουθώντας τις στρατηγικές κατευθύνσεις της ΕΕ, που θέλει το κεφάλαιο και το αστικό κράτος απαλλαγμένο από την ευθύνη της ασφάλισης και της σύνταξης των εργαζομένων.
 

Αντίστοιχα, ο νόμος για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας που τώρα προωθείται, έρχεται να συμπληρώσει τη νομοθεσία για τις ελαστικές μορφές απασχόλησης και την επί της ουσίας κατάργηση του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας, που υπάρχει εδώ και χρόνια στην Ελλάδα.
 
Το ίδιο ισχύει και για τις συλλογικές συμβάσεις, για τις οποίες υπάρχει και στη χώρα μας μακρά ιστορία υπονόμευσης από την κυβέρνηση και τους εργατοπατέρες, στη βάση των ευρωενωσιακών κατευθύνσεων για μετατροπή των συμβάσεων σε ατομικές, ώστε ο εργαζόμενος μόνος του και απροστάτευτος από τα συλλογικά του όργανα να διαπραγματεύεται τους όρους πώλησης της εργατικής του δύναμης.
 

Αρα, απ' όπου κι αν πιάσει κανείς το νήμα των μέτρων που τώρα προωθούνται, θα καταλήξει στη στρατηγική υπέρ του κεφαλαίου που υπηρετεί η ΕΕ και οι κυβερνήσεις στα κράτη - μέλη, όσο κι αν η ένταση της αντιλαϊκής επίθεσης κλιμακώνεται αντικειμενικά σε συνθήκες κρίσης.
 
Ποια είναι η απάντηση που μπορεί να φέρει αποτέλεσμα από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων;
 
Τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, με πρώτο τον ΣΥΡΙΖΑ, λένε η καταψήφιση των μέτρων και μια άλλη διαχείριση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δίνει ως διέξοδο την «αριστερή» κυβέρνηση χωρίς να θιχτεί η ΕΕ και η εξουσία των μονοπωλίων στην Ελλάδα και παντού.
 
 Απόκρουση αντιλαϊκών μέτρων από το κίνημα είχαμε και σε άλλες περιόδους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το αντιασφαλιστικό σχέδιο Γιαννίτση, το οποίο δεν προχώρησε τότε κάτω από το βάρος των λαϊκών αγώνων.

Τι έγινε όμως στη συνέχεια;
Τα μέτρα καθυστέρησαν, αλλά δεν αποτράπηκαν, επειδή η στρατηγική που τα επιβάλλει παρέμεινε άθικτη, παρά τους μαζικούς αγώνες.
Ετσι, φτάσαμε σήμερα να νομοθετείται η μία μετά την άλλη οι αυξήσεις στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και να ενοποιούνται τα ασφαλιστικά ταμεία στη λογική της εξίσωσης προς τα κάτω των παροχών.
Το ίδιο θα γίνει και τώρα, αν το κίνημα σταθεί μόνο στο αίτημα για καταψήφιση των μέτρων και αναθέσει στη συνέχεια στα κόμματα της ΕΕ να διαχειριστούν την κατάσταση με άλλο τάχα «μείγμα». Αργά ή γρήγορα, τα μέτρα θα ξανάρθουν, με μεγαλύτερη μάλιστα ένταση και με το λαό στη γωνία, ανεξάρτητα από διαχειριστή.
Να γιατί το ΚΚΕ λέει ότι η καταψήφιση των μέτρων δε φτάνει, αν δε γίνει σκαλοπάτι για κλιμάκωση της πάλης που βάζει στο στόχαστρο τα μονοπώλια και τη στρατηγική τους, παλεύοντας για αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία και μονομερή διαγραφή του χρέους.

Από τους εφοπλιστές 80 εκατ. ευρώ, από τους ανάπηρους 82 εκατ. ευρώ!

Πρόκειται για ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα όσον αφορά στο... «μεγαλείο» της πολιτικής τους.
 

Προσέξτε:
Στο κείμενο του «Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013 - 2016» (ΜΠΔΣ), που παρουσίασε χτες η κυβέρνηση, περιλαμβάνονται αναλυτικοί πίνακες με τις «προτεινόμενες παρεμβάσεις» στα δημοσιονομικά, με στόχο - πάντα - τη «σωτηρία» της χώρας.
Μια από τις «προτεινόμενες παρεμβάσεις» - σσ: για τη «σωτηρία» της χώρας - είναι κι αυτή που καταγράφεται στη σελίδα 34 του «ΜΠΔΣ».
Εκεί, λοιπόν, διαβάζουμε ότι η κυβέρνηση σχεδιάζει να βάλει χέρι στο... μεγάλο κεφάλαιο και συγκεκριμένα στους εφοπλιστές!
Τι σχεδιάζει; Να αυξήσει, λέει, τη φορολόγηση των πλοίων, ώστε μέσα στο 2013 να εισπράξει από τους εφοπλιστές φόρους που θα ανέλθουν στο... ιλιγγιώδες ύψος των 80 εκατ. ευρώ!
Αυτά τα... 80 εκατομμύρια ευρώ η κυβέρνηση θα τα πάρει - επαναλαμβάνουμε - από τους εφοπλιστές.
Από αυτούς, δηλαδή, που μέσα στους πρώτους επτά μήνες του 2012, δαπάνησαν πάνω από 2 δισ. δολάρια για την απόκτηση μεταχειρισμένων πλοίων και που μέχρι το τέλος του 2012 υπολογίζεται ότι οι παραγγελίες τους σε νεότευκτα πλοία θα υπερβούν τα 6 δισ. δολάρια!
*
Για να γίνει τώρα σαφέστερος ο ταξικός «κανιβαλισμός» των ανθρώπων που συντάσσουν, που ψηφίζουν και εφαρμόζουν τα μνημόνια, αξίζει να γίνει μια σύγκριση με την άλλη «προτεινόμενη ρύθμιση». Αυτή που περιλαμβάνεται στην αμέσως προηγούμενη σελίδα, στη σελίδα 33 του «ΜΠΔΣ».

Εκεί βλέπουμε ότι από την καρμανιόλα που ετοιμάζουν οι καλοί κυβερνώντες δε γλιτώνει κανένας. Ούτε καν οι ανάπηροι!
Οι «σωτήρες», λοιπόν, έχουν αποφασίσει να κόψουν δαπάνες μέχρι και από τη μετακίνηση των αναπήρων.
Και τι προβλέπουν; Οτι από τον «Εξορθολογισμό κανόνων αποζημίωσης μετακίνησης για άτομα με αναπηρία» (όπως έχουν βαφτίσει τον συγκεκριμένο κωδικό), το 2013 θα αφαιρέσουν από τους αναπήρους κονδύλι ύψους... 82 εκατ. ευρώ!
Με άλλα λόγια:
Στην Ελλάδα του Σαμαρά, του Βενιζέλου και του Κουβέλη (σ.σ.: ως γνωστόν στα δημοσιονομικά η ΔΗΜΑΡ δε διαφωνεί...) ο επιμερισμός του κόστους της «σωτηρίας» προβλέπει ότι
οι μεν εφοπλιστές θα πληρώσουν 80 εκατ. ευρώ,
οι δε ανάπηροι (που προφανώς βρίσκονται σε λιγότερο δεινή θέση από τους αναξιοπαθούντες εφοπλιστές) θα πληρώσουν 82 εκατ. ευρώ...
*
ΥΓ:Πάλι καλά που στο πρόγραμμά τους δεν προβλέπουν την απευθείας εξόντωση των αναπήρων με εκείνη την παλιά μέθοδο, τη ρίψη τους, δηλαδή, στον Καιάδα.
Ισως η εξήγηση να βρίσκεται στο γεγονός ότι για να μαζέψουν τους αναπήρους και να τους οδηγήσουν στον Καιάδα, όσο να 'ναι υπάρχει ανάγκη για κάποιες δαπάνες μετακίνησης. Που - ευτυχώς σε αυτή την περίπτωση - κόπηκαν από το «ΜΠΔΣ»...

 Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ από το Ριζοσπάστη

Γιατί επιμένουν στα εργασιακά;

Είναι γεγονός ότι η συζήτηση για τα αντεργατικά μέτρα τα οποία έχει αποφασίσει η κυβέρνηση να προωθήσει, βρίσκεται στο επίκεντρο της πολιτικής ζωής και μάλιστα με επιμονή από κυβέρνηση, Ευρωπαϊκή Ενωση και κεφάλαιο για τη νομοθέτηση και εφαρμογή τους.
 Μαζί βεβαίως με τις ιδιωτικοποιήσεις.
Γιατί αυτή η επιμονή στις λεγόμενες αναδιαρθρώσεις όπως τις ονομάζουν, λέγοντας ταυτόχρονα ότι μ' αυτές θα υπάρξει έξοδος από την κρίση και ανάπτυξη, θα σωθεί η οικονομία;
Η καπιταλιστική οικονομία, δηλαδή το κεφάλαιο, οι μεγαλοεπιχειρηματίες.

Ας δούμε τα μέτρα:
Νομοθέτηση από την κυβέρνηση ενός ελάχιστου μισθού, κάτω και απ' αυτόν των 586 ευρώ μεικτά, που σημαίνει κατάργηση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης (ΕΓΣΣΕ).
Κατάργηση του επιδόματος των τριετιών,
του επιδόματος γάμου,
που ανοίγουν το δρόμο για κατάργηση και αποψίλωση από κάθε άλλο εργατικό δικαίωμα που κατοχυρώνεται στη Σύμβαση (άδειες κ.λπ.).
Ο εργαζόμενος θα πληρώνεται μόνο με τον ελάχιστο μισθό.
Να παρθεί υπόψη ότι η ΕΓΣΣΕ είναι μπούσουλας και για τις κλαδικές, επομένως συμβάλλει και για το τσεκούρωμα μισθών και άλλων δικαιωμάτων των κλαδικών συμβάσεων.
Ας μην ξεχνάμε την απαίτηση του ΣΕΒ για μείωση του μέσου μισθού.
Νέα μείωση του ποσού της αποζημίωσης σε περίπτωση απόλυσης και του χρόνου προειδοποίησης για απόλυση από τους 6 στους τρεις μήνες που σημαίνει επίσης αποζημίωση στο 50% αυτής της ήδη μειωμένης.
Ετσι ανοίγει ο δρόμος να απολύουν εργάτες που έχουν πολλά χρόνια στη δουλειά, με μεγάλους μισθούς και να προσλαμβάνουν εργάτες νέους με τους μισθούς εξαθλίωσης, των 400 και 500 ευρώ.
Ας μην ξεχνάμε ότι το μεγαλύτερο ποσοστό ανεργίας είναι των νέων.
Μείωση των εργοδοτικών εισφορών στα ασφαλιστικά ταμεία, που σημαίνει νέο χτύπημα στα έσοδά τους άρα και νέες μεγάλες μειώσεις στις συντάξεις, ενώ οι όποιες παροχές σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, υπηρεσίες πρόνοιας, εργατική κατοικία και συντάξεις έχουν μείνει, αυτομάτως γκρεμίζονται.
Από τα παραπάνω μέτρα οι μεγαλοεπιχειρηματίες πληρώνουν πολύ λιγότερο κεφάλαιο για τους εργαζόμενους, άρα έχουν πολύ μεγαλύτερα κέρδη.
Επιτυγχάνεται αυτό που λέμε «μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης», οι καπιταλιστές έχουν πάμφθηνους εργάτες.

Αφήνουν ελεύθερο χρόνο στον εργαζόμενο 11 ώρες το 24ωρο,
που σημαίνει ότι όλος ο υπόλοιπος ημερήσιος χρόνος είναι στη διάθεση της επιχείρησης,
άρα εργάσιμος και συνοδεύεται και από την κατάργηση των περιορισμών μεταξύ πρωινής και απογευματινής βάρδιας με δυνατότητα διευθέτησης του εργάσιμου χρόνου ακόμη και για μια μέρα.
Επιβάλλουν, επομένως, 6ήμερη εργασία για 13 ώρες δουλειάς τη μέρα, δηλαδή 78 ώρες δουλειά τη βδομάδα χωρίς πληρωμή υπερωριών.
Ενώ ο ίδιος εργαζόμενος μπορεί να δουλεύει και στις δυο βάρδιες, για 13 ώρες, με κατανομή του ωραρίου όπως βολεύει την επιχείρηση, χωρίς πληρωμή υπερωριών.
Εδώ εφαρμόζεται ο ενεργός-ανενεργός χρόνος, δηλαδή στις 13 ώρες δουλειάς θα θεωρεί ο εργοδότης ότι ο εργάτης δουλεύει μόνο 8 ώρες σπαστά, ή και μόνο 7 ώρες κ.ο.κ.
Γι' αυτές τις ώρες θα τον πληρώνει. Τις υπόλοιπες θα τον έχει τάχα στο χώρο δουλειάς και θα ισχυρίζεται ότι δε δουλεύει.
Με αυτές τις ρυθμίσεις έχουμε αύξηση του ημερήσιου εργάσιμου χρόνου με αύξηση της απλήρωτης δουλειάς.
Αρα ένταση της εκμετάλλευσης.
Επομένως όλα τα παραπάνω μέτρα μειώνουν την πληρωμή των εργατών από τους μεγαλοεπιχειρηματίες και έτσι αυξάνονται τα κέρδη.
Οι ιδιωτικοποιήσεις σημαίνουν παράδοση στους καπιταλιστές κερδοφόρων τομέων οικονομίας, κρατικής ιδιοκτησίας (ενέργεια, νερό, λιμάνια, γι' αυτό εκθειάζουν την κινεζική ΚΟΣΚΟ, αεροδρόμια, μεταφορές όπως ο σιδηρόδρομος, κρατική γη), μάλιστα με ελάχιστο κόστος για να κάνουν επενδύσεις.

Διάφορα αστικά επιτελεία, η αστική προπαγάνδα, προβάλλουν τελευταία ολοένα και περισσότερο την αναγκαιότητα σχεδίου και πολιτικής από την κυβέρνηση, για την ανάπτυξη.
Των μεγαλοεπιχειρηματιών, της καπιταλιστικής οικονομίας. Προαπαιτούμενο βάζουν τη γοργή εφαρμογή των παραπάνω αντεργατικών αναδιαρθρώσεων.
Που αντισταθμίζουν την πτώση των κερδών του κεφαλαίου λόγω οικονομικής κρίσης, αφού με φθηνότερους εργάτες κερδίζουν περισσότερα, ενώ σε συνθήκες ανάκαμψης με δεδομένο ότι αυτά τα αντεργατικά μέτρα θα είναι μόνιμα, θα αυξάνουν πολύ περισσότερο και πιο γοργά τα κέρδη τους.

Με τις ιδιωτικοποιήσεις επιχειρήσεων και γης κρατικής ιδιοκτησίας, θα βρουν διέξοδο να επενδύσουν τα αδιάθετα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια, που τώρα λόγω κρίσης δεν τα επενδύουν.
 Ετσι, συμβάλλουν ώστε η αναπόφευκτη καταστροφή ενός τμήματος του κεφαλαίου λόγω κρίσης να είναι η μικρότερη δυνατή, δηλαδή ενισχύουν το κεφάλαιο, καταστρέφοντας εργατική δύναμη, με τη φτώχεια, την εξαθλίωση, την ανεργία.

Επενδύσεις για να κάνουν οι καπιταλιστές, προϋπόθεση είναι η κατάργηση κάθε κατάκτησης της εργατικής τάξης και οι ιδιωτικοποιήσεις.
 Γι' αυτό και καμιά πολιτική διαχείρισης δεν μπορεί να αναχαιτίσει αυτή την τάση της επιβολής των αντεργατικών μέτρων.
Χρειάζεται ρωμαλέο εργατικό λαϊκό κίνημα, λαϊκή συμμαχία, που θα αντιπαλεύει τα μονοπώλια σε κατεύθυνση ρήξης, ανατροπής της πολιτικής και της εξουσίας τους, αποδέσμευσης από την ΕΕ και κοινωνικοποίησης των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής.

από το Ριζοσπάστη

1 Νοε 2012

Η γ.γ. της Κ.Ε του Κ.Κ.Ε Αλέκα Παπαρήγα για τις πολιτικές εξελίξεις

Αναρτήθηκε από τον/την redship

Η ΓΑΓΓΡΑΙΝΑ, Η ΣΗΨΗ, ΕΧΕΙ ΜΕΛΛΟΝ???




Γάγγραινα : Σήψη  των  ιστών  ενός  μέρους,  τμήματος,  τού  σώματος.  
Σώμα : Ελλάδα
Μέρη,  τμήματα,  τού  σώματος : Δύο  (2)

Πρώτο  μέρος,  τμήμα,  του  σώματος :  
Εργάτες,  εργατοϋπάλλοι,  άνεργοιαυτοαπασχολούμενοι,  μικροαγρότες,  φουνταρισμένοι  μικροεπαγγελματίες,  ξεκληρισμένοι  αγρότες,  φτωχοί  επιστήμονες,  άνεργοι  επιστήμονες,  άνεργοι  πτυχιούχοι  όλων  των  κλάδων  που  τα  πτυχία  τους  δεν  είδαν  ούτε  θα  δουν  φως,  ηθοποιοί  στην  πιο  άγρια  εκμετάλλευση  και  ανεργίαάλλοι  άξιοι  καλλιτέχνες  στα  αζήτητα  και  την  ανεργία συγγραφείς  και  γενικά  άνθρωποι  των  γραμμάτων  στην  πείναγυναίκες  χιλιοεκμεταλλευόμενες  και  άνεργες,  φοιτητές  και  σπουδαστές  χωρίς  μέλλον,  μαθητές  καταδικασμένοι  στην  αμορφωσιάβρέφη  και   παιδιά  στον  καιάδα  τής  βαρβαρότητας  του  καπιταλισμού κλπ.      

Δεύτερο  μέρος,  τμήμα,  του σώματος :
Καπιτα-ληστές,  πολιτικές  και  συνδικαλιστικές  ορντινάντσες των καπιταλιστών. 

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ  ΚΡΙΣΕΩΣ

α) Ποιο  απ’  τα  δύο  τμήματα  τού  σώματος  βρίσκεται  υπό   σήψη;

β) Τι  θέαμα  παρουσιάζει;

γ) Έχετε  δει  γάγγραινα  να  έλκει;

δ) Τι  θα  πάθει  το  υγιές  μέρος  τού  σώματος,  αν  δεν  απαλλαγεί  απ’  το τμήμα  που  σάπισε; 

Για  να  μην  διακινδυνέψετε  να  μείνετε  μετεξεταστέοι,  μελετήστε  αυτό   

Μια απλή ερώτηση

Μέλι στάζει ο μέχρι πρότινος αντι-ΚΚΕ βόθρος του κυρίου Λαφαζάνη για το σχέδιο νόμου του ΚΚΕ, που ως προχθές είχε "αλλάξει στρατηγική" και "καταστρατηγούσε τις πολιτικές αρχές του".
Η γριά αλεπού, ως αναμενόμενο, βρήκε άλλη μια ευκαιρία να αρχίσει το μπίρι-μπίρι περί "ενότητας της αριστεράς", δηλαδή καταβρόχθισης του κομμουνιστικού χώρου στη μεγάλη αστική κοιλάρα των επαγγελματιών εκδουλευτών της "αριστεράς".

Μια και μόνο ερώτηση, αφού παρατεθούν δύο αποσπάσματα από το μελιστάλακτο, αίφνης, Ίσκρα που τώρα ούτε πρόβλημα παραχάραξης αρχών βλέπει ούτε προώθησης άτεγκτου και σκληρού Μαρίνου:
Ο εισηγητής επί του συγκεκριμένου νομοσχεδίου του ΣΥΡΙΖΑ, βουλευτής Κερκύρας Στέφανος Σαμοΐλης, τόνισε με σαφήνεια και κατηγορηματικότητα στην εισήγησή του ότι

υπερψηφίζει την πρόταση του ΚΚΕ και ανέλυσε τεκμηριωμένα τους λόγους για τους οποίους η ακύρωση των μνημονίων, των συναφών εφαρμοστικών νόμων και η απόρριψη μιας χρηματοδότησης με τους γνωστούς ληστρικούς και επαχθείς όρους, που συνοδεύεται και με μνημονιακές δεσμεύσεις, συνιστά προϋπόθεση για μια προοδευτική διέξοδο από την κρίση. 
[...] 
Ο Παν. Λαφαζάνης υπογράμμισε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υπερψηφίζει ολόθερμα την πρόταση νόμου του ΚΚΕ όχι κατ’ οικονομία ή κατά παραχώρηση και συμβατικά αλλά γιατί η ακύρωση των μνημονίων και των εφαρμοστικών τους νόμων, μαζί με την απόρριψη χρηματοδοτήσεων με ληστρικούς, επαχθείς, αποικιακούς και μνημονιακούς όρους, συνιστούν εξ αρχής την καρδιά της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ και τα πρώτα μεγάλα και αναντικατάστατα βήματα για την εφαρμογή από μια κυβέρνηση της συμπαραταγμένης Αριστεράς, που θα στηρίζεται στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, ενός προγράμματος προοδευτικών μετασχηματισμών με σοσιαλιστικό ορίζοντα.
Με αναφορά στις φράσεις με έντονα στοιχεία:
Πώς τότε φίλτατοι και δεν καταθέσατε εσείς καμία τέτοια πρόταση, αφού την θεωρείτε "προϋπόθεση για προοδευτική διέξοδο από την κρίση" και "καρδιά της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ"; Δεν προλαβαίνατε λόγω κομματικών συναντήσεων με Ράιχενμπαχ, διακηρύξεων περί σχεδίου Μάρσαλ, διαμαρτυριών για την "στοχοποίηση της ΕΕ" και παιάνων στον σοσιαλισμό του Ομπάμα και στις εξεγερσιακές δυνάμεις του ΔΝΤ;
αναδημοσίευση από leninreloaded