19ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΚΚΕ: Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΟΥ «ΠΡΙΝ» ΣΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΑ ΑΔΙΕΞΟΔΑ ΤΟΥ ΝΑΡ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΤΑΡΣΥΑ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Όσοι έσπευσαν να πολεμήσουν τις Θέσεις του 19ου Συνεδρίου εντελώς συμπτωματικά χρησιμοποίησαν τα εξής όπλα: διαστρέβλωση, συκοφάντηση, λαθροχειρία.

Ανάμεσα σε αυτούς και η εφημερίδα «Πριν» του ΝΑΡ/ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Θα περίμενε κανείς, από κάποιους που θεωρούν τον εαυτό τους αντικαπιταλιστική δύναμη και κλίνουν τις λέξεις ρήξη και ανατροπή σε όλες τις πτώσεις, να αντιπαρατεθούν στα κύρια σημεία των Θέσεων του 19ου Συνεδρίου του ΚΚΕ.

Κι όμως για αυτά ούτε λέξη.

 

Είναι δυνατόν να μην είδαν ότι η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ θέτει ως πιθανό ενδεχόμενο την εμπλοκή της Ελλάδας σε έναν γενικευμένο ιμπεριαλιστικό πόλεμο και μάλιστα με ξεκάθαρο τρόπο τοποθετείται για το ποια πρέπει να είναι θέση και η δράση του εργατικού κινήματος;

Είναι τόσο ασήμαντο ή δευτερεύον αυτό το ζήτημα;

Ακόμα: Δεν είδαν ότι οι Θέσεις κάνουν εκτενή αναφορά στη δημιουργία επαναστατικής κατάστασης, ως αποτέλεσμα της όξυνσης της κρίσης και του ιμπεριαλιστικού πολέμου;

Ή δεν ξέρουν τι σημαίνει;

Επίσης δεν πρόσεξαν τις επεξεργασμένες θέσεις του ΚΚΕ για τα βασικά χαρακτηριστικά της εργατικής – λαϊκής εξουσίας;

Από ό,τι φαίνεται έχουν πολύ σοβαρούς λόγους να σιωπούν γύρω από αυτά τα ζητήματα.

Αντιπαρερχόμαστε τις χοντροκομμένες διαστρεβλώσεις, τις συκοφαντίες περί «προκλητικού σεχταρισμού της ηγεσίας του ΚΚΕ» και «ότι αντιμετωπίζει αφ' υψηλού τους λαϊκούς αγώνες» (το ΚΚΕ;).

Προσπερνάμε τις ηλιθιότητες περί κοινοβουλευτικών αυταπατών στις οποίες το ΚΚΕ είναι δέσμιο.

Άλλωστε πάει πολύ να το λένε αυτό εκείνοι που πανηγύρισαν ως νίκη της αριστεράς το εκλογικό αποτέλεσμα της 6ης Μάη και οι οποίοι κρίνουν το ΚΚΕ με βάση το εκλογικό αποτέλεσμα.

Πάμε στην πιο σοβαρή πολεμική που υποτίθεται ότι κάνει το «Πριν», γιατί μόνο πολεμική στις Θέσεις του Συνεδρίου δεν είναι.

Λέει ότι το ΚΚΕ προτείνει «Λαϊκή συμμαχία με τον εαυτό του χωρίς ανατροπή».

Καταρχήν, από πότε η ανατροπή δεν είναι η επαναστατική ανατροπή της αστικής τάξης από την εργατική, αλλά αλλαγή μιας κυβέρνησης από μια άλλη;

Κι από πότε αυτός ο ορισμός είναι αντικαπιταλιστικός;

Συνεχίζουμε.

Πολύ πρωτότυπη η κατηγορία της απομόνωσης! Πρέπει να έψαξαν πολύ εκεί στο «Πριν» για να τη βρουν.

Όμως η συμμαχία της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων είναι απομόνωση;

Από ποιους;

Από τα ανώτερα μεσαία στρώματα ή από τμήματα της πλουτοκρατίας; Με αυτούς καμιά συμμαχία, την ανατροπή τους θέλουμε.

Όμως εσείς κύριοι του «Πριν» από ποια θέση ακριβώς κρίνετε το ΚΚΕ;

Γράφει το «Πριν»:

«Χαρακτηρίζουν τη λαϊκή συμμαχία ως ένα πολιτικό μέτωπο». Μα που το βρήκατε κύριοι αυτό;

Χίλιες αναφορές έχουν οι Θέσεις ότι πρόκειται περί συμμαχίας κοινωνικών δυνάμεων, αυτών που έχουν αντικειμενικά συμφέρον από την ανατροπή του καπιταλισμού (εργατική τάξη και μισοπρολετάριοι) και την πάλη κατά των μονοπωλίων (αυτοαπασχολούμενοι, φτωχοί αγρότες κλπ) και των δεσμών των ιμπεριαλιστικών οργανισμών.

Μια λαϊκή συμμαχία που σε συνθήκες επαναστατικής κατάστασης ο στόχος του ΚΚΕ είναι να εξελιχθεί σε επαναστατική.

Στη συνέχεια λένε ότι είναι «περίεργη η λαϊκή συμμαχία» που προτείνει το ΚΚΕ.

Συγχαρητήρια κύριοι, πρόκειται περί θαυμάσιας τοποθέτησης! Όμως πού βρίσκεται το περίεργο αυτής της συμμαχίας;

Μήπως στο ότι σε αυτήν συγκεντρώνονται τα πιο ριζοσπαστικά και μαχόμενα τμήματα της εργατικής τάξης και των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων, με κέντρο οργάνωσης και δράσης τους τόπους δουλειάς, τους κλάδους και τις λαϊκές συνοικίες;

Ότι αυτή θα μάχεται για να οργανώνει καθημερινά την πάλη της εργατικής τάξης και των συμμάχων της για τα άμεσα ζωτικά της ζητήματα, την απόκρουση των βάρβαρων μέτρων, θέτοντας ταυτόχρονα και το θέμα της κατάκτησης της εξουσίας;

Το «Πριν» διαστρεβλώνει τις θέσεις του ΚΚΕ για να κρύψει τα αδιέξοδα που έχει το ΝΑΡ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Αυτοί βλέπουν την ανάπτυξη του κινήματος να έρχεται από τα πάνω, μέσα από το παζάρι κάποιων αριστερών ηγεσιών να διαμορφώνονται όροι για κοινή δράση των εργαζομένων.

Η ριζοσπαστικοποίηση του λαού να γίνεται με κόλπα, με κάποιους προθάλαμους, που έχουν ως προμετωπίδα κάποια δόση ριζοσπαστικών συνθημάτων, αλλά σε καμία περίπτωση δεν οδηγούν έξω από το σύστημα.

Π.χ. στα συνθήματα «έξω η τρόικα – κάτω τα μνημόνια – σύγκρουση με την ΕΕ»! Μπορεί κάποιος να προσθέσει και δεκάδες άλλα ακόμα, όπως «έξω ο Ράιχενμπαχ και ο Φούχτελ» και η «εσωτερική τρόικα» και πάει λέγοντας.

Με αυτά κύριοι δεν ριζοσπαστικοποιούνται συνειδήσεις, ούτε διαμορφώνεται κίνημα ικανό να συγκρουστεί αποφασιστικά και να ανατρέψει την αστική τάξη και την εξουσία της.

Για να γίνουν αυτά χρειάζεται κίνημα χειραφετημένο, με ηγετική δύναμη την εργατική τάξη που στοχεύει στη λαϊκή εξουσία, στην αποδέσμευση από την ΕΕ και στην κοινωνικοποίηση όλων των μονοπωλίων.

Αυτά που λετε εσείς, εγκλωβίζουν το κίνημα μέσα στις μικροαστικές αυταπάτες και αστικές αντιθέσεις, τραβούν προς τα πίσω και αφοπλίζουν τα ριζοσπαστικά στοιχεία και τους όποιους αγώνες αναπτυχθούν.

 Όποιος θέλει να είναι συνεπής με τη γραμμή σας καταλήγει ή

στη θέση του καθηγητή Ε. Μπιστάκη που προτείνει «μίνιμουμ πρόγραμμα» και κυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ δήθεν για την ανακούφιση του λαού, δηλαδή την αυτοκτονία του κινήματος και του λαού ή

στην άλλη γραμμή του άλλου καθηγητή Ν. Κοτζιά, που υπήρξε κι αυτός ιδρυτικό σας στέλεχος και που στην ουσία λέει «αντιμνημονιακή συσπείρωση με τα πατριωτικά τμήματα της πλουτοκρατίας που θέλουν αποδέσμευση από το ευρώ και σύναψη συμμαχίας με άλλο κέντρο ΗΠΑ – Ρωσία – Κίνα».

Γι’ αυτό κύριοι του ΝΑΡ συνεχίστε όσο θέλετε τις ιδεολογικοπολιτικές ακροβασίες, τις διαστρεβλώσεις, την επανάληψη τετριμμένων συκοφαντιών κατά του ΚΚΕ.

Αλλά με αυτά δεν μπορείτε να αποφύγετε να δώσετε συγκεκριμένες απαντήσεις στα συγκεκριμένα ερωτήματα που αντικειμενικά τίθενται σήμερα.

Εφόσον είναι ώριμες οι υλικές συνθήκες για τη σοσιαλιστική επανάσταση, ο καπιταλισμός είναι ιστορικά ξεπερασμένος, οι ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις οξύνονται και είναι εμφανής ο κίνδυνος ενός γενικευμένου πολέμου,

γιατί η εργατική τάξη και ο λαός δεν μπορούν να οικοδομήσουν μια αντικαπιταλιστική – αντιμονοπωλιακή συμμαχία από σήμερα με στόχο να ανατρέψει την εξουσία των μονοπωλίων;

Τέλος, πρόγραμμα σημαίνει καθορισμός του στρατηγικού στόχου κάθε κόμματος.

Για το ΚΚΕ και την εργατική τάξη ο σοσιαλισμός είναι αναγκαίος και επίκαιρος.

Το ΝΑΡ και άλλες παρόμοιες οργανώσεις παραπέμπουν το σοσιαλισμό στις ελληνικές καλένδες.

902.gr

Φιλανθρωπία ή Αλληλεγγύη; Η φτώχεια είναι πιο βαριά τις γιορτινές μέρες

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Τα Χριστούγεννα ως γιορτή, πέρα από το θρησκευτικό περιεχόμενό της, προσφέρονταν ανέκαθεν ως μια ευκαιρία για κοινωνική προσφορά και φιλανθρωπία. Και χρησιμοποιούνταν πάντα, κατά το δοκούν, προκειμένου να εξυπηρετήσει συμφέροντα και να αποπροσανατολίσει το λαό.

Μόλις μπαίνει ο Δεκέμβρης ξεκινούν τα χριστουγεννιάτικα σποτάκια σε ραδιόφωνα και τηλεοράσεις παρουσιάζοντας τις φιλανθρωπίες όλης της αφρόκρεμας της κοινωνίας μας. Οι πλούσιοι κάνουν δωρεές σ’ ένα νοσοκομείο, χτίζουν ξενώνες, χρηματοδοτούν εκδηλώσεις αγάπης, σκάνε και αρκετά λεφτά σε κάποιον τηλεμαραθώνιο για ορφανά. Όλα αυτά με το αζημίωτο φυσικά, αφού οι δωρεές και οι χορηγίες προσφέρουν και συγκεκριμένες φοροαπαλλαγές.

Φιλανθρωπίες πάσης φύσεως, «ανάσες ζωής» όλο κι όλο για 15 ημέρες και μετά … μετά πάλι μια από τα ίδια. Ο φιλεύσπλαχνος εργοδότης που σου έδωσε τη γαλοπούλα και που σε έβαλε να μαζέψεις και τρόφιμα για τους φτωχούς της γειτονιάς μετά τα Χριστούγεννα επανέρχεται. Μειώνει το μισθό, σε βάζει να δουλεύεις παραπάνω, σε απολύει. Πάει έφυγε το πνεύμα των Χριστουγέννων, του χρόνου πάλι.

Πρέπει να γίνει ξεκάθαρο στη συνείδηση του λαού ότι τα κίνητρά τους δεν είναι καθαρά. Για να υπάρχουν αυτοί χρειάζεται να υπάρχουν θύματα, εμείς δηλαδή.

Ο φτωχός εργαζόμενος λαός και τα παιδιά του, ο άνεργος, ο άστεγος δεν έχει ανάγκη από φιλανθρωπίες. Ο εργαζόμενος λαός πρέπει να νιώσει μια ολοκληρωτική αλληλεγγύη που θα τον ενώσει μ’ αυτόν που βάλλεται, μ’ αυτόν που αντιστέκεται, μ’ αυτόν που χρειάζεται να κατανοήσει ότι πρέπει να αντισταθεί.

Αλληλεγγύη σημαίνει να βγεις στο δρόμο για τον εργάτη που απολύθηκε παρόλο που είσαι δημόσιος υπάλληλος, να φωνάξεις για τον δάσκαλο που θα δουλεύει για 600 ευρώ ενώ είσαι γονιός, να στηρίξεις τον δημόσιο υπάλληλο που θα χάσει τη δουλειά του ενώ είσαι ελεύθερος επαγγελματίας γιατί ξέρεις πως, τελικά, η δική του ευημερία είναι και δική σου, η δική του απελπισία θα είναι και δική σου.

Αλληλεγγύη οργανωμένη, ενεργητική, θετική και έμπρακτη.

Πηγή: 902.gr

Χριστός γεννάται σήμερον ...

Από τον 4ο αιώνα, καθιερώθηκε να γιορτάζεται η Γέννηση του Ιησού Χριστού, τα γενέθλιά του δηλαδή, την 25η Δεκέμβρη.

Στο σημερινό μας άρθρο, ας παραθέσουμε μια νέα, σύγχρονη, επίκαιρη,πραγματική, Επί του Όρους Ομιλία Του.

- Μακάριοι όσοι νιώθουν ότι αδικούνται και παλεύουν για να ανατρέψουν αυτή τη κατάσταση.

- Μακάριοι όσοι αγωνίζονται για να διώξουν την φτώχεια και την δυστυχία των ανθρώπων.

- Μακάριοι όσοι θέλουν έναν καινούργιο κόσμο, όπου θα βασιλεύει η Ισότητα, η Αλληλεγγύη, η Αγάπη, η Ανθρωπιά.

- Μακάριοι όσοι βλέπουν το κακό που κυριαρχεί στον κόσμο και δεν μένουν απαθείς, αλλά προσπαθούν να το εξαλείψουν.

- Μακάριοι όσοι απεχθάνονται τη βία που γεννάει το καπιταλιστικό σύστημα και κάνουν τα πάντα για την ανατροπή του.

- Μακάριοι όσοι λαχταρούν τον Νέο Κόσμο, την Νέα Κοινωνία, μια Νέα Ζωή.

- Μακάριοι όσοι δείχνουν με κάθε τρόπο την αλληλεγγύη τους, όσοι θέλουν να σμίξουνε τον κόσμο.

- Μακάριοι όσοι έχουν καθαρή καρδιά και μυαλό και  επιζητούν ένα Νέο Μέλλον για όλους τους λαούς.

- Μακάριοι όσοι δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους για να επικρατήσει στη Γη η ειρήνη, η συναδέλφωση των λαών, η ισότητα, η καλοσύνη.

- Μακάριοι όσοι σε πείσμα της μόδας και του ρεύματος, πασχίζουν νύχτα μέρα για τον Νέο Κόσμο, τον Σοσιαλισμό, αδιαφορώντας για τις συκοφαντίες, τις προβοκάτσιες, τις διώξεις που υφίστανται, τις προσωρινές ήττες και κάθε αναποδιά, στον δρόμο του Αγώνα που σύντομα και νομοτελειακά θα δικαιωθεί !

Να αισθάνονται ότι έχουν το δίκιο με το μέρος τους, άλλωστε οι διώξεις έχουν διαχρονικό χαρακτήρα, και όπως δεν λύγισαν οι πριν «ούτε με ξερονήσια, ούτε με φυλακές» δεν θα λυγήσουν και οι επόμενοι και πολύ σύντομα θα υπάρξει η προσδοκώμενη ανταμοιβή. 

 

γλόμπινγκ

ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΑΜΕΤΟΧΟΙ ΚΑΙ ΑΔΡΑΝΕΙΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΕΣ...(ΜΠΡΕΧΤ)

Τι δείχνει το παράδειγμα της Βραζιλίας;

 

-- Ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλλει τη Βραζιλία σαν μοντέλο για την ανάπτυξη που θέλει για την Ελλάδα. Τι αποδεικνύει το παράδειγμα της Βραζιλίας από τη σκοπιά του λαού;

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, από τη Βραζιλία όπου βρίσκεται και στη συνάντηση που είχε με το κυβερνών «Κόμμα των Εργατών», είπε ότι θέλει να αντλήσει εμπειρίες από το παράδειγμα αυτής της χώρας «για το πώς κατάφεραν πριν δέκα χρόνια να παραλάβουν μια χώρα στα πρόθυρα μιας μεγάλης κοινωνικής κρίσης, που είχε οδηγηθεί από την εφαρμογή ακραίων νεοφιλελεύθερων πολιτικών, και να την οδηγήσουν σε μια συντεταγμένη κοινωνικά δίκαιη έξοδο από την κρίση με αναδιανομή του πλούτου, αντιμετώπιση της ακραίας φτώχειας και μια προσπάθεια παραγωγικής ανασυγκρότησης με επιμονή σε αναπτυξιακές πολιτικές».

Πώς έχουν, όμως, τα πράγματα στην καπιταλιστική Βραζιλία της ανάπτυξης και της «παραγωγικής ανασυγκρότησης», που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ;

Ας δούμε ορισμένα ενδεικτικά στοιχεία:

• Η Βραζιλία μετά από δέκα χρόνια σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης με κυβερνήσεις Λούλα και σήμερα Ρουσέφ, είναι πρωταθλήτρια στη Λατινική Αμερική στην κοινωνική ανισότητα. Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Γεωγραφίας και Στατιστικής της Βραζιλίας (IBGE), το Σεπτέμβρη του 2011, 8.054.000 άνθρωποι ζούσαν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας. Αλλες μετρήσεις ανεβάζουν τους ανθρώπους που ζουν στην εξαθλίωση στα 16 εκατομμύρια, ενώ, σύμφωνα με το Διεθνές Ταμείο για την Αγροτική Ανάπτυξη (IFAD), το 55% του πληθυσμού στις αγροτικές περιοχές ζει κάτω από το επίσημο όριο της φτώχειας. Το ποσοστό αυτό εκτοξεύεται στο 66% για τη Βορειοανατολική Βραζιλία, όπου σχεδόν οι μισοί από τους φτωχούς ζουν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας.
• Το Πρόγραμμα Ανθρωπίνων Οικισμών του ΟΗΕ (UN Habitat), αναφέρει ότι 60 εκατομμύρια είναι συνολικά οι φτωχοί στη χώρα και ότι η ανισότητα εισοδήματος κατέγραψε αύξηση, όπως και στις περισσότερες χώρες της Νότιας Αμερικής. Παρόλο που ο ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ τριπλασιάστηκε αυτά τα χρόνια (7% του ΑΕΠ το 2010, 3% το 2011 και πρόβλεψη για 4-5% το '12 και '13) στη Βραζιλία και σε όλη την ήπειρο, οι μονοπωλιακοί όμιλοι αύξησαν τα πλούτη σε βάρος των λαών.
• Η Βραζιλία το 2011 έγινε η έκτη μεγαλύτερη οικονομία του πλανήτη, υπερσκελίζοντας τη Βρετανία και απειλεί άμεσα στην πέμπτη θέση τη Γαλλία. Η σοσιαλδημοκρατικού τύπου διαχείριση στη Βραζιλία ευνόησε το μεγάλο κεφάλαιο και δεν άλλαξε τις άθλιες συνθήκες που διαβιούν τα λαϊκά στρώματα. Ηδη και με την προοπτική της διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων το 2016, προδιαγράφονται υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης που βεβαίως αφορούν το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο και όχι το λαό. Ταυτόχρονα, ο πλούτος της Βραζιλίας (Αμαζονία, ενεργειακά αποθέματα) προκαλεί το ενδιαφέρον μεγάλων ενεργειακών κολοσσών, αμερικανικών, κινεζικών, ρωσικών και άλλων.

Η βραζιλιάνική αστική τάξη συμμετέχει ενεργά στις καπιταλιστικές ολοκληρώσεις που αφθονούν στη Λατινική Αμερική (Μερκοσούρ, Ουνασούρ κ.λπ.) είναι μέλος του κλαμπ των αναδυόμενων καπιταλιστικών χωρών BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότια Αφρική) και έχει σημαντικό ρόλο στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Πρόκειται, δηλαδή, για ισχυρό αστικό κράτος που παίζει σημαντικό ρόλο στο ιμπεριαλιστικό σύστημα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ (κάτι που άλλωστε δεν το κρύβει) επιχειρεί να βρει συμμάχους στο ιμπεριαλιστικό σύστημα και οραματίζεται καπιταλιστική ανάπτυξη ανάλογη με αυτή που εξακολουθεί να κρατάει το βραζιλιάνικο λαό στη φτώχεια και την ανέχεια, μακριά από τις δυνατότητες που θα είχε αν ήταν αφέντης του πλούτου που παράγει.

Ο Αλ. Τσίπρας στις δηλώσεις του είναι αποκαλυπτικός. Μίλησε για το «μήνυμα» που θέλουν να στείλουν ότι «η πολιτική που εφαρμόζεται, κυρίως στον ευρωπαϊκό νότο, δηλαδή η ακραία βάρβαρη νεοφιλελεύθερη πολιτική δεν αποτελεί μονόδρομο, αλλά υπάρχουν εναλλακτικές». Οπως αποδείχτηκε από τα στοιχεία, η εναλλακτική που προτείνει είναι ένας «καλύτερος» τάχα καπιταλισμός. Είναι η ενίσχυση του κεφαλαίου, αυτό δείχνει η πείρα της Βραζιλίας, το μοίρασμα της φτώχειας στο λαό, η επιλογή άλλων αστικών κυβερνήσεων ισχυρών καπιταλιστικών κρατών ως συμμάχων. Απ' όλα αυτά, η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα δεν έχουν να κερδίσουν τίποτε. Οσο πιο γρήγορα ξεπεράσουν αυταπάτες περί άλλης διαχείρισης μέσα στο σύστημα, όσο πιο γρήγορα δυναμώσουν την πάλη για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, τόσο πιο γρήγορα θα γίνουν αυτοί κυρίαρχοι του πλούτου που παράγουν, θα ικανοποιήσουν χωρίς καπιταλιστές τις σύγχρονες ανάγκες τους.

Η ενέργεια στα χέρια του λαού

Μετά από ένα μεγάλο χρονικό διάστημα που σημαδεύτηκε από νομοθετικές παρεμβάσεις των αστικών κυβερνήσεων για τη λεγόμενη απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας, γίνεται ένα ακόμη βήμα σε αυτή την κατεύθυνση με τα μέτρα που δρομολογεί η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ.

Η ΔΕΗ, που είναι πλέον ΑΕ, όπως και οι ανταγωνιστές της, ετοιμάζουν νέες αυξήσεις των τιμολογίων του ηλεκτρικού ρεύματος που ήδη έχει αυξηθεί πάνω από 50% τα τελευταία χρόνια. Ταυτόχρονα η πολιτική που εξυπηρετεί κατά γράμμα τις αξιώσεις κερδοφορίας του κεφαλαίου στον τομέα της ενέργειας, δεν περιορίζεται και δεν τελειώνει με μια μεγάλη αύξηση του ηλεκτρικού ρεύματος.

Δεν περιορίζεται καν στην ηλεκτρική ενέργεια.

Το «βαρύ πυροβολικό» των υδρογονανθράκων, όπως το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο ως προς την υποδομή προμήθειας και μεταφοράς, οι ηλεκτρικές διασυνδέσεις, γενικά όλα όσα συναποτελούν τον ενεργειακό τομέα και το μέρος τους που βρίσκεται ακόμη υπό κρατική ιδιοκτησία, όλα θα ελέγχονται από το μεγάλο κεφάλαιο.

Από τις αρχές του 2013, σε πολύ λίγες μέρες, οι νέες αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ θα είναι ένα δυσάρεστο γεγονός.

Ανεξάρτητα από τα διάφορα «τερτίπια» για το τελικό ποσοστό αύξησης, το δεδομένο είναι ότι μέχρι το καλοκαίρι οι αυξήσεις θα έχουν φτάσει έως και το 48%, αφού η κυβέρνηση θα νομοθετήσει σταδιακά δομικές αλλαγές στον τρόπο διαμόρφωσης της λιανικής τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος και των άλλων χρεώσεων, υιοθετώντας και μόνιμους μηχανισμούς διασφάλισης των κερδών. Τους πρώτους μήνες του 2013, όταν θα σταλθούν οι πρώτοι λογαριασμοί, οι εργατικές και λαϊκές οικογένειες, χτυπημένες ήδη από την υπερφορολόγηση, την ανεργία, τους χαμηλούς μισθούς, την ακρίβεια, θα αντιμετωπίσουν και το άμεσο πρόβλημα διασφάλισης της ηλεκτροδότησης.

Η αντιλαϊκή επίθεση θα ενταθεί.

Η «απελευθέρωση» της αγοράς θα ολοκληρωθεί.

Ο στόχος, που είναι αποκλειστικά και μόνο η εγγυημένη υπερκερδοφορία των ιδιωτικών ενεργειακών ομίλων με την εκχώρηση του ενεργειακού πλούτου της χώρας και του ελέγχου διαμόρφωσης των τιμών, θα γίνει μια τραγική πραγματικότητα. Εφόσον τους επιτραπεί...

Γιατί αν και οι στόχοι έχουν διατυπωθεί, όπως έχουν καταληχθεί τα χρονοδιαγράμματα και η προπαγάνδα που συνοδεύει τις νέες αντιλαϊκές ανατροπές, υπάρχει πάντα ο «ξενοδόχος».

Ο λαός, που με την πάλη του μπορεί να αποτρέψει τα σχέδια σε βάρος του.

Ακόμη μεγαλύτερη σημασία, όμως, έχει η δυνατότητα του οργανωμένου, μαζικού, διεκδικητικού λαϊκού κινήματος, της κοινωνικής συμμαχίας που ήδη υπάρχει και παλεύει, για ριζικές ανατροπές.

 Αυτό το κίνημα, εφόσον ενισχυθεί κι άλλο, μπορεί, πρέπει και ήδη το κάνει, να πορευτεί στη γραμμή της ρήξης με την πολιτική της «απελευθέρωσης» και με τη συνολική στρατηγική της ΕΕ.

Σ' αυτή τη γραμμή μπορεί να βάλει εμπόδια.

Αλλά δε φτάνει.

Οριστική λύση σε όφελος του λαού μπορεί να δοθεί όταν τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής αποτελούν κρατική κοινωνική ιδιοκτησία.

Αυτό το κίνημα πρέπει να διασφαλίσει αυτή τη διαδικασία με τη λαϊκή εξουσία.

Γιατί υπάρχει άλλη λύση και στον ενεργειακό τομέα.

Με την παραγωγή, τις εγχώριες πηγές, τη μεταφορά και τη διανομή του τομέα ενέργειας να αποτελούν λαϊκή περιουσία.

Με κεντρικό, πανεθνικό σχεδιασμό, προς όφελος του λαού.

Με έναν ενιαίο, αποκλειστικά κρατικό φορέα ενέργειας.

Σε αυτό το δρόμο καλεί το ΚΚΕ.

από το Ριζοσπάστη

Καζαμίας 2013 (πρώτο μέρος)

Posted by 2310net
 Γράψτε ένα σχόλιο

Μετά την πανηγυρική επιβεβαίωση του περσινού Καζαμία, γράφουμε και τον Καζαμία του 2013. Επειδή ζούμε σε επικίνδυνους καιρούς, διευκρινίζουμε ότι τα παρακάτω ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας και της σάτιρας και καμία σχέση δεν έχουν με πραγματικά πρόσωπα και γεγονότα.

Ιανουάριος

Η χρονιά αρχίζει επεισοδιακά. Η ΔΕΗ στις 12 παρά ένα κατεβάζει τους διακόπτες στα σπίτια που δεν έχουν πληρώσει το χαράτσι και το ρεύμα. Και ενώ όλοι περιμένουν στις 12 και ένα να ξαναβρούν το φως τους, αυτό δεν γίνεται. Έτσι, χιλιάδες νοικοκυριά στην Ελλάδα προσπαθούν στα τυφλά να φάνε 2-3 φέτες γαλοπούλα και μπαγιάτικο ψωμί του τοστ, που αποτελούν φέτος το εορταστικό τους γεύμα.

Στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του ο Πρωθυπουργός μιλάει για ένα δύσκολο μα ελπιδοφόρο 2013 και τονίζει ότι ήδη έχει αρχίσει να βλέπει τα πρώτα σημάδια ανάκαμψης. Οι ψηφοφόροι του χαίρονται, όχι για την ανάκαμψη, αλλά γιατί επιτέλους ο Αντώνης βλέπει. Ο Βενιζέλος είχε ξεκινήσει να εύχεται από τις 12 παρά τέταρτο η ώρα είναι 4:23 και ακόμα μιλάει. Ο Κουβέλης τονίζει ότι το έτος 2013 θα είναι μια χρονιά απαγκίστρωσης.

Σε άρθρο-παρέμβαση στο εορταστικό τεύχος της Αυγής, ο Σωκράτης ο Κόκκαλης γράφει για την σωστή σχέση κράτους-επιχειρήσεων, ως μοχλό ανάπτυξης της χώρας.

Ο Τζήμερος δηλώνει «παρών» στην πρωτοχρονιάτικη γιορτή στο Σύνταγμα, όμως αποχωρεί διαμαρτυρόμενος όταν οι πολίτες καταλαμβάνουν τα παγκάκια και τα πεζοδρόμια, καταγγέλλοντας μέσω facebook το σοβιετικό κράτος της Ελλάδας που οργανώνει γιορτές για αυτούς που μας έφεραν μέχρι εδώ. 148 likes

Ο Μιχαλολιάκος δεν γιορτάζει γιατί στην δική του θρησκεία είναι ακόμα Αύγουστος. Παρόλα αυτά δηλώνει ότι το 2013 θα είναι μια χρονιά αναγέννησης των οραμάτων της λευκής φυλής, όπως είπε και ο Γκέμπελς. Μετά από τον σάλο που προκλήθηκε δήλωσε ότι ο Γκέμπελς δεν έχει κριθεί ακόμα από την ιστορία αλλά σίγουρα ήταν φιλέλληνας.

Φεβρουάριος

Και ενώ ολόκληρη η χώρα περιμένει με κομμένη την ανάσα την 2352^η δόση, μια δήλωση του Υπουργού Οικονομικών έρχεται να ταράξει τα νερά: «Πρέπει να εξορθολογίσουμε το φορολογικό καθεστώς των σπερματοζωαρίων. Κάθε άνδρας έφηβος θα πληρώσει φόρο 3.000 ευρώ για σπατάλη σπέρματος. Αναμένεται σχετικό νομοσχέδιο». Προκαλείται χάος στις αγορές, καθώς όλοι ξέρουν ότι οι Έλληνες δεν είναι μαλάκες. Ο εκπρόσωπος της Χρυσής Αυγής κάνει λόγο για πόλεμο κατά του κόμματός του, καθώς το συγκεκριμένο νομοσχέδιο φωτογραφίζει τους ψηφοφόρους τους. Ο Κουβέλης διαφωνεί με το νομοσχέδιο αλλά το ψηφίζει για να διασφαλιστεί η παραμονή της χώρας στο ευρώ. Ο Βενιζέλος έχει μείνει μόνος στο ΠΑΣΟΚ και συνεδριάζει με τον εαυτό του για τρεις ημέρες. Τελικά καταλήγει στην υπερψήφιση του νομοσχεδίου μετά από εσωκομματική ψηφοφορία. Ο Άρειος Πάγος κρίνει αντισυνταγματικό το νομοσχέδιο, αλλά ο Παπούλιας παρεμβαίνει λέγοντας ότι το πολύ το τάκα-τάκα κάνει το παιδί μαλάκα.

Σε άρθρο της στην Αυγή, η Γιάννα Αγγελοπούλου κάνει εκτενή αναφορά στις υποδομές της Ολυμπιάδας και την ανάγκη αξιοποίησής τους. Ο Τσίπρας χαρακτηρίζει και πάλι τον Σαμαρά, Ηρώδη ενώ ο Λαφαζάνης μιλάει για την ανάγκη αριστερής κυβέρνησης που θα αφήνει το δικαίωμα στην αυτοϊκανοποίηση.

Στις 14 Φλεβάρη, επανεμφανίζεται η Ντόρα στέλνοντας μήνυμα αγάπης στον Αντώνη. Ο Σαμαράς κάνει λόγο για θαύμα που του είχε εκμυστηρευτεί ότι θα γίνει ο ίδιος ο θεός σε πρόσφατη τηλεφωνική τους συνομιλία.

Πραγματοποιείται το ιδρυτικό συνέδριο της ΡΙΚΣΣΥ όπου εκλέγεται αρχηγός ο Λοβέρδος λαμβάνοντας 32 ψήφους έναντι 29 λευκών ψηφοδελτίων. Στην ομιλία του κάνει λόγο για τις υγιείς δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας που κέρδισαν την μάχη κατά του λαϊκισμού.

Μάρτιος

Η κυβέρνηση αποφασίζει να δώσει επίδομα θέρμανσης σε όλους όσους ζουν σε πόλεις στις οποίες η θερμοκρασία είναι στους -24 βαθμούς Κελσίου. Ο Κεδίκογλου δηλώνει ότι αυτή είναι μια έμπρακτη απόδειξη ότι αυτή η κυβέρνηση σκέφτεται τον Έλληνα πολίτη. Ο Βενιζέλος αρχίζει σειρά διεθνών επαφών με πρώτο σταθμό την έδρα της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Εκεί έχει την ευκαιρία να συνομιλήσει με τον Πρόεδρό της και να του εκθέσει την δραματική κατάσταση της χώρας. Ο Κουβέλης ανακοινώνει ότι η απαγκίστρωση πέτυχε.

Στην Αυγή δημοσιεύεται συνέντευξη του Λαυρέντη Λαυρεντιάδη, στην οποία ο πετυχημένος επιχειρηματίας παραθέτει εκτενείς προτάσεις για την εξυγίανση του τραπεζικού συστήματος.

Η Χρυσή Αυγή σε μια έκρηξη αντισυστημικότητας προτείνει να μειωθούν τα μεροκάματα σε 3 ευρώ την ημέρα για να χτυπηθεί από τη ρίζα το κακό της λαθρομετανάστευσης. Ο Τζήμερος παρεμβαίνει, τονίζοντας ότι τα 3 αυτά ευρώ θα πρέπει να μπορούν να μειωθούν σε περίπτωση που ο επιχειρηματίας το ζητήσει.

Απρίλιος

Οι ετοιμασίες για το Πάσχα των Ελλήνων βρίσκουν τον Αντώνη τον Σαμαρά κλεισμένο στο γραφείο του για ώρες. Κύκλοι του Μαξίμου αναφέρουν ότι βρίσκεται σε διαρκή συνομιλία με τον Θεό. Η αποκλειστική σχέση θεού-Αντώνη, έχει ως συνέπεια να προκληθούν σεισμοί, τσουνάμι και πυρκαγιές σε όλες τις άλλες χώρες του κόσμου. Ο Λιακόπουλος εκδίδει το βιβλίο του «Σεισμοί, καταποντισμοί και τα Πρωτόκολλα που ζουν ανάμεσά μας. Μέρος 102^ο». Το προλογίζει ο Πάνος Καμμένος.

Η Αυγή πραγματοποιεί πολυσέλιδο αφιέρωμα στην ζωή και το έργο του Γιώργου Κοσκωτά. Σε συνέντευξή του στο Cosmopolitan ο Πέτρος Τατσόπουλος δηλώνει με νόημα «είχα πάει για weekend στο Παρίσι».

Εν τω μεταξύ στο 19^ο Συνέδριο του ΚΚΕ αποφασίζεται η άμεση έναρξη των επαναστατικών διαδικασιών. Σε κομμουνιστογενή blogs γίνεται χαμός γιατί στην απόφαση του Περισσού δεν γίνεται λόγος για το κίνημα της πατάτας.

Ο Βενιζέλος σε μια προσπάθεια να ανασυντάξει το ΠΑΣΟΚ δηλώνει παραίτηση και προχωράει σε εσωκομματικές εκλογές με μοναδικό υποψήφιο τον ίδιο. Οι εκλογές είναι δωρεάν, αλλά κανείς δεν έμαθε ποτέ πόσοι ψήφισαν.

Ο Καιάδας εκπροσωπεί την Χρυσή Αυγή στον Αναστάσιμο Εκκλησιασμό. Ο Παναγιώταρος έξω από την Εκκλησία φωνάζει κάτι για ιουδαϊκές κωλοτρυπίδες, ενώ ο Κασιδιάρης υπονομεύει τον Μιχαλολιάκο αφήνοντας να διαρρεύσει πως ο αρχηγός έγινε πιο πλούσιος από τότε που φορολογήθηκε ο αυνανισμός καθώς αυξήθηκε η πελατεία στο ξενοδοχείο του.

Στον αγώνα Ολυμπιακός-ΠΑΟΚ η ομάδα του Πειραιά αδικείται κατάφορα, γεγονός που εξοργίζει την ΟΑΚΚΕ η οποία σε αφίσα της αποκαλύπτει τις ύποπτες σχέσεις Ιβαν Σαββίδη και ΕΠΟ, καταγγέλλοντας το ρώσικο κεφάλαιο που εξαγοράζει τους τίμιους διαιτητές.

Μάιος

Η Πρωτομαγιά βρίσκει χιλιάδες εργαζόμενους στους δρόμους, γεγονός που ωθεί τον Τζήμερο να προτείνει κατάργηση της 1^ης Μαΐου. Η κυβέρνηση υιοθετεί την πρόταση αυτή κι έτσι από του χρόνου ο Μάιος θα ξεκινάει από την 2^η Μαϊου. Την απόφαση αυτή χαιρετίζουν οι αγορές και ο Άδωνις από την εκπομπή του κάνει λόγο για αποφασιστικό βήμα σωτηρίας της χώρας.

Ο Τσίπρας ζητάει εκλογές την ώρα που η Μαριλίζα βγαίνει από τα αριστερά γράφοντας στο twitter ότι αν οι εκλογές άλλαζαν τον κόσμο θα ήταν παράνομες. Η κυριακάτικη Αυγή δίνει δώρο τα άπαντα του Φρίντμαν και δώρο ένα dvd με συμβουλές για τους σωστούς επιχειρηματίες.

Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες διοργανώνουν φεστιβάλ με τίτλο: “Ένας χρόνος από το non-paper”.

Οι τρεις συγκυβερνήτες συσκέπτονται καθημερινά και αποφασίζουν να μην λάβουν πρόσθετα μέτρα αν αυτά δεν είναι αναγκαία. Ο Ψαριανός αντιδρά λέγοντας ότι πρέπει να λάβουμε νέα μέτρα, όποια κι αν είναι αυτά, για να μην συνηθίσει ο λαός σε μια κατάσταση που επικρατεί ο λαϊκισμός.

Η Χρυσή Αυγή με περηφάνια ανακοινώνει ότι ανοίγει νέα γραφεία στη Γαυδό. Παράλληλα δηλώνει ότι όποιος φέρει κομμένο κεφάλι αλλοδαπού θα κερδίζει δωροεπιταγή 20€ από το Lidl. Ο Δένδιας μαινόμενος τονίζει ότι δεν πρέπει η Χρυσή Αυγή να αναλαμβάνει αρμοδιότητες του κράτους και πως το ξεκλήρισμα των ανθρώπων είναι δική του δουλειά. Συστήνει την επιχείρηση «Φτερωτός Ερμής» και χιλιάδες αστυνομικοί ξεχύνονται στους δρόμους να φάνε όλα τα φαλάφελ από τα μαγαζιά των μουσουλμάνων έτσι ώστε να πεινάσουν και να αναγκαστούν να γυρίσουν στις πατρίδες τους.

«Σώπασε» ο «τροβαδούρος» της καρδιάς

Ο σπουδαίος λόγος του Αλκη Αλκαίου - κατά κόσμον Βαγγέλη Λιάρου - σίγησε, χτες τα ξημερώματα, σε ηλικία 63 χρόνων. Η κηδεία του θα γίνει σήμερα στην Πάργα.

Ο Αλκης Αλκαίος, ένας από τους σημαντικότερους ποιητές - στιχουργούς του πολιτικο-κοινωνικού τραγουδιού μας, που η παρουσία του λάμπρυνε τη μουσική σκηνή του τόπου μας, γεννήθηκε κοντά στα ελληνοαλβανικά σύνορα. Το όνομά του το πήρε από τον θείο του ΕΛΑΣίτη, που σκοτώθηκε σε ηλικία 23 χρόνων. Ο αδελφός της μητέρας του Ντίνος Ζήκος ήταν Μακρονησιώτης, μέλος του ΚΚΕ του οποίου παρέμεινε ως το τέλος της ζωής του.
Ο Β. Λιάρος σπουδάζει στη Νομική Σχολή την περίοδο της χούντας και τον Αύγουστο του 1973 συλλαμβάνεται για τη δράση του και κρατείται για μήνες στην Ασφάλεια, πράγμα που επιδεινώνει την επιβαρυμένη του υγεία. Μετά τη μεταπολίτευση γίνεται μέλος του ΚΚΕ στην Οργάνωση των Δικηγόρων.
Από παιδάκι «πολιτογραφήθηκε» κάτοικος Πάργας, αφού τον περισσότερο καιρό έμενε εκεί, γράφοντας υπέροχους στίχους, έχοντας σαν «δάσκαλό» του την ποίηση του μεγάλου Κ. Καρυωτάκη.
Στα γράμματα εμφανίστηκε το 1967, με την έκδοση ενός μικρού δοκιμίου για τον Κ. Γ. Καρυωτάκη. Το 1983 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΕΤ.ΝΕ.Μ. (ιδρυτής του ήταν ο Θάνος Μικρούτσικος) το βιβλίο του «Εμπάργκο - Ποιήματα», το οποίο περιλαμβάνει και το εμβληματικό ποίημα «Πρωινό τσιγάρο», αφιερωμένο στη μνήμη του πρόωρα χαμένου Μάνου Λοΐζου: «Αδειοι οι δρόμοι δε φάνηκε ψυχή / και το φεγγάρι μόλις χάθηκε στη Δύση / και γω σε γυρεύω σαν μοιραία λύση / και σαν Ανατολή».
Οι πρώτοι στίχοι του δημοσιεύτηκαν στον «Ριζοσπάστη»: «Μανουέλ Ντουάρτε απ' το Πράσινο Ακρωτήρι / ίσως ποτέ και να μην δω το πρόσωπό σου / ωστόσο αν κρίνω απ' το αιμάτινο γραφτό σου / θα πρέπει να 'ν' γιομάτο από λιοπύρι» ξεκινάει το ποίημα «1848», που δημοσιεύτηκε στα τέλη της δεκαετίας του '70. Ενα τραγούδι διεθνιστικό, κάλεσμα σε συντρόφους ποιητές. Αυτό το ποίημα διάβασε ο Θάνος Μικρούτσικος και το μελοποίησε αμέσως, ενώ αργότερα το ερμήνευσε η ανεπανάληπτη Μαρία Δημητριάδη.
Η γνωριμία του με τον συνθέτη έφερε μία από τις μακροβιότερες και σπουδαιότερες συνεργασίες δημιουργών στο ελληνικό τραγούδι, με δίσκους - ορόσημα, όπως το «Εμπάργκο» (1982) και «Στου αιώνα την παράγκα» (1996). Στο χώρο της δισκογραφίας, άλλες σημαντικές συνεργασίες του ήταν για δίσκους των Νότη Μαυρουδή, Σωκράτη Μάλαμα, Μίλτου Πασχαλίδη, Μάριου Τόκα, Διονύση Τσακνή, Λαυρέντη Μαχαιρίτσα. Συνεργάστηκε επίσης με τον Μπάμπη Στόκα, τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου και άλλους δημιουργούς.

αναδημοσίευση από το Ριζοσπάστη

Δημοκρατία...

Η ιστορία με το χαράτσι της ΔΕΗ είναι αποκαλυπτική πολλών πραγμάτων όσον αφορά τη Δημοκρατία τους.
Ας δούμε τρεις πλευρές:

α) Απύθμενη υποκρισία, αβυσσαλέο ψεύδος

Στις 23/6/2011 ο τότε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ευ. Βενιζέλος, δήλωνε τα εξής:
«Σε σχέση με τα ακίνητα, η εκτίμησή μας είναι ότι (...) δε χρειάζεται να γίνει άλλη παρέμβαση και κυρίωςδε χρειάζεται να γίνει άλλη παρέμβαση μέσα στο λογαριασμό της ΔΕΗ.Δεν είναι οι λογαριασμοί της ΔΕΗ ο μοχλός για να εισπράττεις τέλη ή φόρους και ιδίως φόρους, διότι το ηλεκτρικό ρεύμα είναι ένα κοινωνικό αγαθό θεμελιώδες και δεν μπορείς να συνδέεις την εκπλήρωση άλλων υποχρεώσεων, πέραν των δημοτικών εν πάση περιπτώσει των συνδεδεμένων απόλυτα με τον τόπο κατοικίας ή εγκατάστασης, με τους μηχανισμούς αυτούς οι οποίοι έχουν άλλο σκοπό και γιατί εν πάση περιπτώσει πρέπει να αναζητήσουμε κίνητρα για την οικοδομή και γιατί είναι ήδη πολύ επιβαρυμένο το ακίνητο».
*
Ομως, ο ίδιος άνθρωπος, ο Βενιζέλος, που τον Ιούνη έλεγε τα παραπάνω, ότι δηλαδή,
πρώτον, δεν θα επιβληθεί χαράτσι, και
δεύτερον, ότι δεν θα επιβληθεί χαράτσι με μοχλό τη ΔΕΗ,
τρεις μόλις μήνες αργότερα, στις 11/09/2011, δήλωνε και διέπραττε τα ακριβώς αντίθετα!
Ενώ τον Ιούνη έβγαζε παθιασμένους λόγους ενάντια στο χαράτσι και ενάντια στη χρησιμοποίηση του λογαριασμού της ΔΕΗ ως φοροεισπρακτικού μηχανισμού, το Σεπτέμβρη με το ίδιο πάθος υποστήριζε ότι η επιβολή χαρατσιού και η είσπραξή του μέσω της ΔΕΗ αποτελεί μέτρο «δίκαιο» και «κοινωνικά αποδεκτό»!
Θαυμάστε:

*

«Πρέπει να βρούμε κάτι που να είναι δίκαιο, κάτι που να είναι κοινωνικά αποδεκτό, κάτι που να διαφοροποιεί τον πλούσιο από το μεσαίο και από το φτωχό, κάτι το οποίο να μπορεί να εφαρμοστεί άμεσα, να αποδώσει γρήγορα, να μην εξαρτάται από το μηχανισμό της φορολογικής διοίκησης. Το μόνο μέτρο που έχει όλα αυτά τα προσόντα, που είναι μέτρο άμεσης καθολικής εφαρμογής, αλλά κλιμακωμένο δίκαια με κοινωνικά χαρακτηριστικά, είναι ένα ειδικό τέλος στην χτισμένη επιφάνεια, στην ακίνητη περιουσία, που θα εισπραχθεί μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ...»!

β) Αντιλαϊκός παροξυσμός

Ας δούμε τώρα ποιο είναι το κοινωνικό έδαφος πάνω στο οποίο εφαρμόζεται η πολιτική των Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη:
Σύμφωνα με τα στοιχεία της ίδιας της εταιρείας, μέσα στο 2010, η ΔΕΗ εξέδωσε 1.160.000 εντολές για διακοπή ρεύματος!
Δηλαδή, πριν ακόμα έρθουν το δεύτερο και το τρίτο Μνημόνιο. Πριν έρθουν οι νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων. Πριν η ανεργία εκτιναχτεί στο 30%. Πριν ο ΦΠΑ πάει στο 23%. Πριν ακόμα από την «εργασιακή εφεδρεία». Πριν δηλαδή συντελεστεί το κοινωνικό ολοκαύτωμα του 2011 και του 2012, ήδη από το 2010, πάνω από 1 εκατομμύριο λαϊκά νοικοκυριά και μικρομάγαζα είχαν φτάσει σε τέτοιο βαθμό εισοδηματικής καχεξίας που αδυνατούσαν να πληρώσουν εμπρόθεσμα το ρεύμα!
Κι όμως! Ενώ έτσι έχουν τα πράγματα, ενώ η τραγική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο λαός είχε ως συνέπεια, ήδη από το 2010, πάνω από ένα εκατομμύριο οικογένειες (με δυο, τρία ή περισσότερα μέλη) να μην έχουν τα λεφτά για να πληρώσουν το ρεύμα στην ώρα του, αυτοί τι έκαναν;
Πάνω στην πλάτη αυτού του χρεοκοπημένου λαού, ήρθαν οι «σωτήρες» και του πρόσθεσαν και το χαράτσι! Το οποίο το συνέδεσαν με το λογαριασμό του ρεύματος! Δηλαδή με ένα «θεμελιώδες κοινωνικό αγαθό» - καθ' ομολογία του Βενιζέλου - που όμως ο λαός, ήδη από το 2010, μετρούσε ευρώ το ευρώ για να καταφέρει να το πληρώσει!

*

Ποια είναι η συνέπεια;
Μα η αναμενόμενη. Πώς να εισπράξεις από αυτόν που του τα πήρες όλα; Πώς να είναι «συνεπής» αυτός που εσύ ο ίδιος τον οδήγησες με την πολιτική σου στην εξαθλίωση; Πώς να σε πληρώσει αυτός που ενώ τον έχεις καταληστέψει του επιβάλλεις από πάνω και χαράτσι!
Τη συνέπεια την ομολόγησε πριν μερικές βδομάδες η διοίκηση της ΔΕΗ:
Στην Ελλάδα των «φώτων του πολιτισμού», μετά το χαράτσι, η ΔΕΗ, κάθε μέρα που περνάει, κόβει το ρεύμα σε 1.000 οικογένειες και επιχειρήσεις!

γ) «Αποφασίζομεν και διατάσσομεν»!

Εδώ ακριβώς, σε αυτόν το ρυθμό, στο ρυθμό τού «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» είναι που χτυπά η καρδιά της Δημοκρατίας τους. Και δε θα μπορούσε να συμβαίνει αλλιώς σε μια Δημοκρατία όπως αυτή που ήδη περιγράφηκε: Δημοκρατία της απύθμενης υποκρισίας, του αβυσσαλέου ψεύδους και του αντιλαϊκού αγριανθρωπισμού.
Στη Δημοκρατίας τους, λένε, υπάρχουν κανόνες. Ενας από τους κανόνες, λένε, είναι ο σεβασμός των δικαστικών αποφάσεων. Και πράγματι. Δεν υπάρχει απεργία, κοινωνική διεκδίκηση, λαϊκή διαμαρτυρία που να μη βγήκε «παράνομη» ή «καταχρηστική» από τα δικαστήρια. Και που - στο όνομα του «σεβασμού των δικαστικών αποφάσεων» - να μην τη χτύπησαν αλύπητα! Με εισαγγελείς, με ΜΑΤ, με διατεταγμένη προπαγάνδα σπίλωσης.
Αλλά, οι κανόνες έχουν και... εξαιρέσεις. Ως εκ τούτου, παρότι δέησε και βγήκε μια δικαστική απόφαση που λέει ότι το χαράτσι και η είσπραξή του μέσω της ΔΕΗ είναι παράνομα πράγματα, εντούτοις οι ταγοί περί την εφαρμογή των δικαστικών αποφάσεων - κρατώντας ανά χείρας το φύλλο συκής τους - αποφάσισαν, διέταξαν και ανακοίνωσαν:
Η δικαστική απόφαση δεν ισχύει... Δεν εφαρμόζεται... Το χαράτσι θα συνεχίσει να επιβάλλεται και να εισπράττεται μέσω της ΔΕΗ κι ας λένε τα δικαστήρια ό,τι θένε...
Γιατί; Ενεκα, όπως απαντούν, «το υπέρτατον καθήκον», «η σωτηρία της χώρας», «η δημοσιονομική πειθαρχία», μπλα, μπλα, μπλα...

*

Βέβαια, τον πραγματικό λόγο που δεν εφαρμόζεται η δικαστική απόφαση, η πραγματική αιτία που ακόμα κι αν εφαρμοστεί η συγκεκριμένη απόφαση θα βρουν άλλη μεθόδευση για να την ακυρώσουν, είναι ότι στη Δημοκρατία τους ο «υπέρτατος» νόμος, στον οποίο υποτάσσονται τα πάντα, είναι ένας και μοναδικός:
Ο νόμος του ταξικού κανιβαλισμού!
Αυτός είναι ο νόμος. Αυτή είναι η αιτία. Αυτός είναι και ο λόγος. Και φυσικά αυτός ο λόγος, ο λόγος που κάνουν ό,τι γουστάρουν, δεν είναι ούτε νομικός, ούτε συνταγματικός. Είναι πολιτικός. Βαθύτατα πολιτικός. Και μόνο έτσι, πολιτικά, μπορεί και πρέπει να ανατραπεί.

 Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ από  το Ριζοσπάστη

Η νέα Βάρκιζα

Posted by 2310net

Aυτός ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ είναι προκλητικός. Δεν μπορείς να αντισταθείς στην επίθεση εναντίον του, όπως δεν θα μπορούσες να αντισταθείς σε ένα πιτόγυρο από το Γιώτη μετά από 40 μέρες νηστεία. Και εκεί που είχα πει ότι δεν θα κοροϊδέψω τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για 40 μέρες έρχονται τα τελευταία χτυπήματα να με κάνουν να υποκύψω στον πειρασμό.

Εν αρχή ην η Μαριλίζα με το άρθρο της. Εντάξει, κάνεις ένα σχόλιο και λες δεν βαριέσαι, τόσοι και τόσοι πασόκοι πήγαν στην Κουμουνδούρου. Ένας πάνω, ένας κάτω δεν χάλασε κι ο κόσμος. Βέβαια αναρωτιέσαι πότε οι Συριζαίοι θα καταλάβουν ότι έχουν γίνει ΠΑΣΟΚ. Πρέπει να πάρει μεταγραφή και ο ίδιος ο ΓΑΠ ή ο Μπένι για να αρχίζουν να το υποψιάζονται; Το ξεπερνάς, όμως και δείχνεις μια διάθεση να τους κατανοήσεις.

Μετά βλέπεις τον Μπαλάφα του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ να δηλώνει ότι αναγνωρίζει το χρέος κανονικά και με το νόμο. Και κάπου εκεί αναρωτιέσαι: μήπως εγώ δεν θυμάμαι καλά; Μήπως ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ αναγνώριζε το χρέος και προεκλογικα και απλά μου διαφεύγει; Ανατρέχεις σε παλαιότερες δηλώσεις του Τσίπρα και βλέπεις ότι όντως ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ ψέλλιζε κάτι περί διαγραφής του επαχθούς χρέους, ζητούσε το λογαριασμό του δημόσιου χρέους για να δει ποιο μέρος είναι αυτό που πρέπει να αφαιρεθεί και βεβαιώνεσαι ότι δεν αρμενίζεις εσύ στραβά.

Στα ελληνικά αυτές οι στάσεις του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ αποτυπώνονται με την όχι και τόσο εύηχη λέξη κωλοτούμπα. Αλλά επειδή δεν έχω πρόθεση να παραθέσω τις παλινωδίες των στελεχών της Κουμουνδούρου θέλω απλά να θέσω το ζήτημα σε μια άλλη διάσταση. Θέλω να φέρω στην κουβέντα τις επικοινωνιακές επικλήσεις των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ όλο το προηγούμενο διάστημα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ ξεκίνησε την εποχή της κρίσης με μια αναφορά στην αναγκαιότητα ενός νέου ΕΑΜ. Την εποχή της αθωότητας, όταν ακόμα τα ποσοστά ήταν μικρά, μια τέτοια πρόταση δεν αντιμετώπιζε έντονη κριτική, παρά τις αντιφάσεις σχετικά με το στόχο του νέου ΕΑΜ. Επρόκειτο για ένα νέο ΕΑΜ που θα αντισταθεί γενικά και αφηρημένα, με στόχο εκτός των άλλων να προσελκύσει και νέες επενδύσεις.

Στη συνέχεια, και καθώς η μπάρα με τα ποσοστά άρχισε να σκιρτάει, και ενώ ο κόσμος ήταν στις πλατείες, ο ΣΥΡΙΖΑ ψέλλιζε κάτι για εξέγερση και επανάσταση. Μέχρι στιγμής όλα πάνε καλά. Από την οργάνωση του ΕΑΜ πάμε στην εξέγερση.

Και εκεί που οι συριζαίοι έχουν αρχίσει να ψήνονται ότι αυτοί θα είναι η γενιά της εξέγερσης, αυτοί θα χτίσουν την κοινωνία του μέλλοντος, τους χαλάει τη δουλειά το ΠΑΜΕ που περιφρουρεί την βουλή. Και να ‘σου οι «Βάρκιζες», οι προδότες, αυτοί που προστετεύουν το σύστημα και διάφορα τέτοια.

Έπειτα έρχονται οι εκλογές. Αριστερή κυβέρνηση, λέει ο Τσιπρας και ο λαός από κάτω εκστασιάζεται όπως οι Ρουβίτσες, έτοιμος να σκίσει στα δύο την Αλέκα που πεισματικά αρνείται να βάλει νερό στο κρασί της, ακόμα κι όταν ο Αλέξης της τάζει την πρωθυπουργία. Άλλη μια ‘νέα Βάρκιζα’ για το ΚΚΕ, που τι κόμμα του λαού είναι αν δεν κάνει αυτό που λέει ο λαός;

Από την πρώτη εκλογική αναμέτρηση στην δεύτερη μεσολαβεί μια άμβλυνση του λόγου του ΣΥΡΙΖΑ. Τα χρώματα γίνονται λίγο πιο απαλά, ένα απαλό γαλάζιο αντικαθιστά το κόκκινο, η διγλωσσία σχετικά με την κατάργηση, ανατροπή ή επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου εμφανίζεται καθημερινά και αρχίζουν να πληθαίνουν οι επαγγελματίες πασόκοι που περιστοιχίζουν τον Τσίπρα. Ταυτόχρονα οι αναφορές στο σχέδιο Μάρσαλ αποδεικνύουν πόσο αστοιχείωτοι ιστορικά μπορούν να γίνουν.

Ανακεφαλαίωση: κάναμε το νέο ΕΑΜ, οργανώσαμε μια ανοργάνωτη και αυθόρμητη εξέγερση, εκεί βρήκαμε απέναντί μας τους προδότες που μας πούλησαν, μετά τους είπαμε να πάμε να συγκυβερνήσουμε και μας ξαναπούλησαν, και μετά εμείς αποφασίσαμε να πάρουμε ό,τι καλό είχαν οι άλλοι μας οι αντίπαλοι για να κερδίσουμε μόνοι μας.

Και πάμε στην μετεκλογική περίοδο, εκεί όπου εξαφανίζεται τόσο η πολυσυλλεκτικότητα του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς τις προϋπάρχουσες συνιστώσες τις έχει καταπιεί η συνιστώσα των πρώην πασόκων, και μαζί με αυτήν εξαφανίζονται και οι αναφορές στην «Αριστερά». Πουθενά δεν γίνεται πια λόγος για αριστερή κυβέρνηση, παρά μόνο κάποιες αοριστίες για δημοκρατία, διαφάνεια, στρατηγική και άλλες βλακείες που είχαμε συνηθίσει να ακούμε τόσα χρόνια. Επίσης εξαφανίζονται οι μεγάλες δηλώσεις τύπου «καμιά θυσία για το ευρώ», αλλά και τα παχιά τα λόγια για την «ώρα της ανατροπής». Αντί αυτών εμφανίζονται κάτι βαρετά, νερόβραστα συνθήματα όπως «ο σύριζα είσαι εσύ», επινοημένα μάλλον από πασοκογενείς επικοινωνιολόγους, που δεν έχουν καταλάβει ότι δεν μπορούν να πείσουν κανέναν. Προφανώς εκείνο το «λαοκρατία» του ΕΑΜ ήταν εντελώς παρωχημένο. Ας έβαζαν ένα «το εαμ είσαι εσύ». Ακόμα μέλη θα έγραφαν.

Με αυτά και με εκείνα φτάσαμε στον νέο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ που υποστηρίζει πως το χρέος είναι νόμιμο, το αναγνωρίζει και θέλει να φτιάξει ένα νέο μοντέλο παραγωγής για να το αποπληρώσει. Μέσα σε αυτή την πορεία έπρεπε ο ΣΥΡΙΖΑ να αποδεχθεί κάποιες ιδιωτικοποιήσεις (κάνει κριτική μόνο για τις κερδοφόρες δημόσιες επιχειρήσεις) και να τονίσει σε όλους τους τόνους πόσο ανάγκη έχουμε τις επενδύσεις, αλλά αυτή η κυβέρνηση δεν μπορεί να εγγυηθεί ένα ασφαλές περιβάλλον για αυτές! Και φυσικά έπρεπε να καταδικάσει τη βία από όπου κι αν προέρχεται.

Με μαθηματική βεβαιότητα οδηγούμαστε στο σημείο στο οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ θα πει ότι πρέπει να γίνει ό,τι είναι απαραίτητο για να εξασφαλιστεί η ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας και η παραμονή μας στη ζώνη του ευρώ, ότι πρέπει να γίνουν οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, ότι αυτά τα μέτρα θα είναι τα τελευταία, ότι οι θυσίες του λαού θα πιάσουν-αυτή τη φορά- τόπο, ότι η νέα, νέα, νέα σύμβαση θα είναι σωτηρία της χώρας κτλ.

Και όλα αυτά ενώ έχουν με θράσσος καπηλευθεί ιστορικές εποχές, ιστορικές συνθήκες τις οποίες φέρνουν στα μέτρα τους. Μιλάνε για ΕΑΜ, για Βάρκιζα, για Βαϊμάρη, για παλιούς κομμουνιστές που δεν θα έκαναν τα λάθη του σημερινού ΚΚΕ και άλλα τέτοια. Εξοργίζονται με το μονόστηλο του Ριζοσπάστη για τον Χρόνη Μίσσιο και μιλούν για ντροπή της ιστορικής αυτής εφημερίδας και δεν ενοχλούνται για τα άρθρα της Μαριλίζας στην επίσης ιστορική Αυγή. Κατηγορούν όσους μένουν πιστοί σε αυτά που λένε και κάνουν ότι προδίδουν το λαό, την ώρα που μεγαλύτερη προδοσία και μεγαλύτερη «Βάρκιζα» από το να λες συνειδητά ψέματα στο λαό προκειμένου να του υφαρπάξεις την ψήφο δεν έχει υπάρξει στα χρονικά της Αριστεράς. Έχουν αποσυρθεί από τους λαϊκούς αγώνες, τις απεργίες και τις διαδηλώσεις (δεν ήξεραν κατά που πέφτει η ισραηλινή πρεσβεία;) την πιο κρίσιμη στιγμή για το λαό και το κίνημά του, αποδεικνύοντας ότι αυτό που πραγματικά τους ενδιαφέρει είναι η με κάθε κόστος εκλογική νίκη. Είναι ή δεν είναι αυτή η νέα Βάρκιζα;

Ο βουλευτικός μισθός και οι ντουντούκες του χρυσαυγιτισμού

Γράφει  ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

 

 

Πριν λίγες μέρες παίχτηκε στη Βουλή μια άθλια παράσταση από τους χρυσαυγίτες. Αντικείμενο ήταν το ύψος της βουλευτικής αποζημίωσης.

Τα κανάλια της πλουτοκρατίας, με τους χρυσοπληρωμένους «άκορμαν» των εργολάβων, των τραπεζιτών και των εφοπλιστών καναλαρχών, ως έτοιμα από καιρό, πήραν την πάσα που τους έδωσαν από βήματος Κοινοβουλίου οι φασίστες.
Κι έτσι άρχισαν να αναπαράγουν τα χρυσαυγίτικα καραγκιοζιλίκια και να… οικτίρουν, με κάθε δυνατό λαϊκισμό, για το υπαρκτό θέμα, κάνοντας αβάντα στο χρυσαυγίτικο ασκέρι.
Αλλά αν η πρόθεση των χρυσοπληρωμένων τηλεαστέρων και των Κροίσων αφεντικών τους είναι η αντιστοίχηση του μισθού του βουλευτή με τα δεδομένα που βιώνει η ελληνική κοινωνία, και όχι το να κάνουν πλάτες στη Χρυσή Αυγή, τότε πώς εξηγείται ότι τόσα χρόνια τους έχει «ξεφύγει» το συγκεκριμένο ζήτημα και ότι το «ανακάλυψαν» μόνο μετά το χρυσαυγίτικο «θέατρο»;
Πώς, ας πούμε, τους έχουν «ξεφύγει» μια ντουζίνα τοποθετήσεις, δηλώσεις, ανακοινώσεις και παρεμβάσεις του ΚΚΕ στη Βουλή για το ύψος του βουλευτικού μισθού;
Πότε μετέδωσαν έστω και… μισή λέξη από τις παρεμβάσεις αυτές του ΚΚΕ στα δελτία τους;
Πότε διαμαρτυρήθηκαν έστω και για ένα δευτερόλεπτο του τηλεοπτικού τους χρόνου επειδή αυτές οι παρεμβάσεις του ΚΚΕ προσπερνιούνται με τόση ευκολία από την πλειοψηφία της Βουλής;
Πότε γνωστοποίησαν αυτές τις παρεμβάσεις του ΚΚΕ στο τηλεοπτικό κοινό;

Για να μην πάμε πιο πίσω:

Ηδη, προ μνημονίων, στις 22/3/2010, η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ δήλωνε:
«…Το ΚΚΕ επανειλημμένα έχει τοποθετηθεί και έχει ζητήσει τη δραστική μείωση της βουλευτικής αποζημίωσης και την κατάργηση της αποζημίωσης για τη συμμετοχή στις συνεδριάσεις των Επιτροπών και άλλες κοινοβουλευτικές δραστηριότητες. Εχει επίσης ζητήσει την κατάργηση της βουλευτικής σύνταξης ώστε οι βουλευτές να συνταξιοδοτούνται από τα ασφαλιστικά τους ταμεία. Η θέση αυτή του ΚΚΕ σχετίζεται με τη γενικότερη θέση του για το ρόλο των βουλευτών και δεν το συνδέει συγκυριακά με την κρίση».
Για το ίδιο θέμα, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, τόνιζε:
«Εχουμε ζητήσει τη μείωση των βουλευτικών μισθών, την κατάργηση των βουλευτικών συντάξεων, διαχρονικά, μονίμως, όχι τώρα στην περίοδο της κρίσης. Να μην παίρνει αμοιβή ο βουλευτής επειδή είναι σε επιτροπή. Είναι έργο του (…). Εμείς ακριβώς θεωρούμε ότι πρέπει να καταργηθούν όλα αυτά, που σημαίνει ότι το Δημόσιο και ο προϋπολογισμός της Βουλής θα ελαφρυνθεί».
Ηδη από το Μάη του 2010 – ανήμερα μάλιστα της ψήφισης του μνημονίου – το ΚΚΕ κατέθεσε πρόταση νόμου για τη μείωση της βουλευτικής αποζημίωσης και την κατάργηση της βουλευτικής σύνταξης.
Η συζήτηση της πρότασης δεν έχει γίνει ακόμα στην Ολομέλεια… Πότε διαμαρτυρήθηκαν τα κανάλια των πλουτοκρατών που εδώ και δυο χρόνια μια πρόταση νόμου για ένα θέμα που υποτίθεται ότι τόσο τους «συγκινεί», δεν έχει εισαχθεί καν για συζήτηση;

Στην εισηγητική έκθεση της πρότασης νόμου, μεταξύ άλλων, σημειώνεται:

«Η θέση του ΚΚΕ είναι ότι η βουλευτική σύνταξη πρέπει να καταργηθεί και ο χρόνος βουλευτικής θητείας να λογίζεται χρόνος πραγματικής ασφάλισης στον ασφαλιστικό φορέα που ήταν ασφαλισμένος ο κάθε βουλευτής πριν την εκλογή του. Ως προς το ύψος της σύνταξης, τα όρια συνταξιοδότησης καθώς και τις λοιπές διατάξεις, θα ισχύουν οι κοινές διατάξεις.
Επίσης, το ΚΚΕ υποστηρίζει την κατάργηση της αποζημίωσης των βουλευτών για τη συμμετοχή τους σε συνεδριάσεις των κοινοβουλευτικών επιτροπών, ή σε άλλες δραστηριότητες του Κοινοβουλίου, δεδομένου ότι η συμμετοχή αυτή δε συνιστά υπερωριακή απασχόληση, αλλά είναι μέσα στα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις του βουλευτή».
Αλλά και μετά το πρώτο μνημόνιο, στις 3/11/2010, το ΚΚΕ επανέφερε το θέμα του βουλευτικού μισθού και το πάγιο αίτημα του Κόμματος για «δραστικές μειώσεις στη βουλευτική αποζημίωση και κατάργηση της βουλευτικής σύνταξης».
Τι, όμως, δεν έκανε ποτέ το ΚΚΕ – που βεβαίως είναι πασίγνωστο στο πανελλήνιο το ποια είναι η σχέση των βουλευτών του με τη βουλευτική αποζημίωση:
Το αυτονόητο: Δεν έπαιξε ποτέ το «παιχνίδι» να γίνουν οι μειώσεις στο εισόδημα των βουλευτών επικοινωνιακό τρικ για να το φέρνουν μετά σαν «παράδειγμα» οι σφαγείς του λαού – όπως έκανε ο Παπανδρέου στις συνεντεύξεις του – για να αποδεχθεί ο κόσμος, ο συνταξιούχος, ο μισθωτός, ο αγρότης να μειωθεί το εισόδημά του.
«Αυτό δε μας βρίσκει σύμφωνους, να χρησιμοποιείται σαν παράδειγμα η Βουλή, ο μισθός και το εισόδημα του βουλευτή και πώς αντιμετωπίζεται για να αποδεχτεί ο κόσμος τα μέτρα τα οποία παίρνονται», τόνιζε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ το Νοέμβρη του 2010.

Τι για όλα αυτά και απ’ όλα αυτά μετέδωσαν ποτέ τα κανάλια των εργολάβων;
Τίποτα!
Εσπευσαν, όμως, να δηλώσουν το «παρών» τους και να παράσχουν τις συχνότητές τους ως επικοινωνιακές «ντουντούκες» του χρυσαυγιτισμού.

ΧρυσαυΧίτες

Γράφει ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ


«Ελληνες»…
«Δεν είμαστε φασίστες γιατί δεν είμαστε Ιταλοί», δήλωσε προχτές ο χρυσαυγίτης Μιχαλολιάκος.
Επιβεβαιώνοντας για πολλοστή φορά το πόσο μακάβριο και εξευτελιστικό είναι να είσαι φασίστας.
Τόσο που ούτε να το ομολογήσεις δεν μπορείς.
Κατά τα λοιπά, οι χρυσαυγίτες, σύμφωνα με τα λεγόμενα του αρχηγού τους, αν ήταν Ιταλοί, τότε θα ήταν και φασίστες.
 Ομοίως, αν ήταν Αμερικάνοι, τότε θα ήταν ρατσιστές της Κου Κλουξ Κλαν.
Κι αν ήταν Γερμανοί, τότε θα ήταν χιτλεράκια και ναζί.
Είναι, όμως, Ελληνες… Επομένως τι είναι;
Μα, προφανώς, είναι Ελληνες φασίστες, Ελληνες ρατσιστές και Ελληνες ναζί.
Και επειδή είναι όλα αυτά, όπως ακριβώς ήταν και οι πρόγονοί τους οι ταγματασφαλίτες, οι δωσίλογοι και οι χουνταίοι,
για αυτό είναι και τόσο «Ελληνες» όσο ήταν και εκείνος ο «Ηγεμών εκ Δυτικής Λιβύης».

—————-

«Εκμεταλλευόμαστε βεβαίως ορισμένα προνόμια αυτής της ιδιότητας (σ.σ.: της ιδιότητας του βουλευτή). Εχουμε πάρει και την οπλοφορία πλέον με άδεια, δεν έχει και αυτόφωρο αν γίνει κανένα επεισόδιο και είμαστε πιο άνετοι στις κινήσεις μας…».
Αυτά τα είπε ο νεοναζί Κασιδιάρης προχτές στα Χανιά.

Αλλά για το κράτος – το αστικό κράτος – και την αστική δημοκρατία, που λαμβάνοντας υπόψη τους λόγους για τους οποίους οπλοφορούν εντούτοις τροφοδοτεί με άδειες οπλοφορίας τους έτσι κι αλλιώς, κατά τα λεγόμενα των ίδιων, κουμπουροφόρους χρυσαυγίτες,
για το αστικό κράτος που παρέχει τη δυνατότητα στους νεοναζί να είναι «πιο άνετοι στις κινήσεις τους», απαλλαγμένοι από τον κίνδυνο του αυτόφωρου για τα «σιδερικά» που κουβαλάνε, και για τους λόγους που τα κουβαλάνε,
για το αστικό κράτος που παρακολουθεί τους επιγόνους των ταγματασφαλιτών να κοκορεύονται με το μόνο στιλάκι που μπορούν να έχουν, το στιλάκι του υποκοσμιακού «Ρίγκο»,
αρμόδιοι να τοποθετηθούν δεν είμαστε εμείς.
 Είναι οι εκπρόσωποι του κράτους. Του αστικού κράτους και της αστικής δημοκρατίας…
Ούτε βεβαίως θα μπούμε στον πειρασμό να πούμε στους χρυσαυγίτες πού θα τα βάλουν στο τέλος τα κουμπούρια τους. Αυτή είναι μια από – τις κατ’ εξοχήν – αρμοδιότητες του εργατικού λαϊκού κινήματος.

"Δημήτρηδες όλου του κόσμου, ενωθείτε!"

21 Νοεμβρίου 2012

Το να απευθυνθεί στην εκπομπή της Τ. Στεφανίδου για να γνωστοποιήσει την ιστορία του, είδε ως ύστατη λύση στο πρόβλημά του.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ο 26χρονος Δημήτρης εδώ κι ένα χρόνο ζει με τους δύο γονείς του στο αυτοκίνητό του.

Ο πατέρας του ήταν συμβασιούχος στον δήμο Κηφισιάς, όπου και διέμεναν.

Εργαζόταν ως οδηγός απορριμματοφόρου, με 8μηνες συμβάσεις από το '96-'97, όπως λέει, ως το 2008, οπότε και δεν ανανεώθηκε η τελευταία του σύμβαση, κι έμεινε άνεργος κοντά στα 60 του χρόνια.

Ο Δημήτρης, έχασε κι αυτός κάποια στιγμή τη δουλειά του, η μητέρα του προφανώς δεν εργαζόταν και, αφού έζησαν ένα διάστημα με κάποια χρήματα που είχαν καταφέρει να βάλουν στην άκρη, έχασαν τελικά και το σπίτι τους.

Χωρίς την παραμικρή, κατά τα λεγόμενά του, βοήθεια από συγγενείς και φίλους, ο Δημήτρης και η οικογένειά του, οι οποίοι σύμφωνα με την εκπομπή ανήκουν πια στην τάξη των νεόπτωχων(!),

κατέληξαν να "ζουν" στο αυτοκίνητό τους, έχοντας "δυο αλλαξιές ρούχα ο καθένας" και τα απολύτως απαραίτητα(!) προσωπικά αντικείμενα.

Πώς "επιβίωσαν";

Αφού ο πατέρας του δεν έβρισκε πουθενά δουλειά, κάνοντας περιστασιακά μεροκάματα ο ίδιος, ενώ έτυχε να δουλεύει και απλήρωτος, σε μία από αυτές τις δουλειές, μάλιστα, για 5 μήνες, αφήνοντάς την τελικά χωρίς να πάρει ποτέ τα δεδουλευμένα.

Τα έξοδα που επέλεγε να καλύψει με όσα χρήματα έβγαζε, ήταν τα φάρμακα των γονιών του, τα τσιγάρα τους και βενζίνη για το αυτοκίνητο για να έχουν "καλοριφέρ το χειμώνα".

Το φαγητό το εξασφάλιζε από ταβέρνες, που είτε το προσέφεραν δωρεάν, είτε παρέχοντάς του ένα μεροκάματο.

Είχε φτάσει στο σημείο, όπως είπε, να "παρακαλάει" να τους συλλάβουν για να μπορέσουν, έστω και για ένα βράδυ, να έχουν κρεβάτι και φαγητό. 

Πριν βέβαια αποφασίσει να πάει στην εκπομπή, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, είχε απευθυνθεί στην Πρόνοια, όπου του είπαν πως θα τους στεγάσουν σε περίπτωση που ρίξει χιόνι, στην εκκλησία, όπου τους έδωσαν ένα πιάτο φαΐ και για τους τρεις ενώ στέγη δεν μπορούσαν να τους προσφέρουν, και στο ίδρυμα αστέγων του δήμου Αθηναίων, όπου του είπαν πως δίνουν προτεραιότητα στους μετανάστες αστέγους. 

Εδώ η παρουσιάστρια τα πήρε στο κρανίο και ζήτησε από τους συνεργάτες της να επικοινωνήσουν με τη συγκεκριμένη δομή.

Την επόμενη μέρα, αφού (φυσικά!) ασχολήθηκε και πάλι με το θέμα, προέβαλε την τηλεφωνική επικοινωνία που είχαν με τον υπεύθυνο του ιδρύματος αστέγων, ο οποίος διαβεβαίωνε "με κάθε επίσημο τρόπο" ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει, πράγμα που μάλλον δεν την έπεισε, αφού σχολίασε πως η εκπομπή δεν είναι δικαστήριο και συνεπώς οφείλουννα παρουσιάσουν και την "άποψη" του.

Καθ΄όλη τη διάρκεια της συνέντευξης, η αισιόδοξη παρουσιάστρια βομβάρδιζε το κοινό της με μηνύματα του τύπου, "στον καθένα μπορεί να "τύχει" αυτό", "δεν πρέπει να χάνουμε την ελπίδα", και "εν καιρώ κρίσης δεν πρέπει να τα περιμένουμε όλα από το κράτος, αλλά να βοηθούμε ο ένας τον άλλο κι έτσι θα τα καταφέρουμε"!

Αυτή ήταν λοιπόν η συγκινητική ιστορία του Δημήτρη και της οικογένειάς του.

Και, όπως φάνηκε από τα δεκάδες τηλεφωνήματα που έγιναν από τηλεθεατές απ'όλα τα μέρη της Ελλάδας, οι οποίοι ήθελαν να προσφέρουν χρήματα, στέγη, δουλειά και φαΐ, πολύς κόσμος συγκινήθηκε. 

Πώς θα μπορούσε άλλωστε να ακούει κανείς μια τέτοια ιστορία και να βλέπει και την ανταπόκριση του κόσμου, και να μη συγκινηθεί...;

Εγώ πάντως εξοργίστηκα.

Εξοργίστηκα με την κατάσταση, με την προσέγγιση της κατάστασης, με την εκμετάλλευση της κατάστασης, με την αποτίμηση της κατάστασης και με την αντίδραση του κόσμου.

Γιατί δεν είναι θέμα "τύχης" να σου συμβεί κάτι τέτοιο. Ο Δημήτρης και η οικογένειά του δεν ήταν "άτυχοι".

Είναι κι αυτοί, όπως και όλη η εργατική τάξη στην οποία ανήκουν (και όχι στην τάξη των νεόπτωχων), θύματα του βάρβαρου εκμεταλλευτικού συστήματος που λέγεται καπιταλισμός.
Ποιος ευθύνεται που ο πατέρας του δούλευε επί 11-12 χρόνια στο δήμο με καθεστώς 8μηνων συμβάσεων και τελικά απολύθηκε χωρίς φυσικά αποζημίωση;
Ποιος ευθύνεται που εργοδότες έχουν τη "δυνατότητα" να εκμεταλλεύονται τους εργαζόμενους αφήνοντάς τους απλήρωτους επί μήνες, όπως είχε την "ατυχία" να διαπιστώσει ο Δημήτρης;
Ποιος ευθύνεται που εξαθλιώνονται οι άνθρωποι και, αντί να διεκδικούν το δικαίωμά τους στην εργασία, το δικαίωμά τους να είναι παραγωγικά μέλη της κοινωνίας (σε ποια κοινωνία θα συνέβαινε αυτό;; σε μια ΑΛΛΗ), παρακαλούν να στερηθούν την "ελευθερία" τους, που στην πραγματικότητα είναι σκλαβιά;

Ποιος είναι αυτός που ευθύνεται;;;

                                                  

Για την λειτουργία των κρατικών "κοινωνικών δομών" και την εκκλησία, που μάλλον δεν τους περισσεύει ο ένας χιτώνας από τους εκατομμύρια που έχουν, δεν θα μπω στη διαδικασία να σχολιάσω. Σχετικά με το ίδρυμα αστέγων του δήμου Αθηναίων και την "προτεραιότητα στους μετανάστες", δεν μπορώ να ξέρω ποιος λέει την αλήθεια και τι εν τέλει συνέβη πραγματικά, δεν θα αμφισβητήσω όμως, πορνικά, κανέναν από τους δύο.

Θέλω ωστόσο να καταθέσω πως, τον τελευταίο καιρό, μου προκαλεί πάντα δέος η μαεστρία με την οποία μοντάρονται στα μμε "τσόντες" ρατσιστικών ψηγμάτων σε κάθε δυνατή (και μη) ευκαιρία.


Ανταπόκριση όμως ο κόσμος ε...;

Συγκινήθηκαν, σίγουρα αρκετοί θα δάκρυσαν κιόλας με την τραγική αυτή ιστορία και προσέφεραν στο Δημήτρη λεφτά, σπίτια, δουλειές, φαΐ . Και σίγουρα μετά θα ένιωσαν καλά γιατί προσφέρθηκαν να βοηθήσουν ένα συνάνθρωπο. Και καλά έκαναν και προσφέρθηκαν, γιατί πρέπει να βοηθάμε αυτούς που έχουν ανάγκη, που δεν έχουν δουλειά, δεν έχουν σπίτι, δεν έχουν να φάνε.

Το ερώτημα είναι πώς. Και ποιους. Αυτούς που τυχαίνει να μαθαίνουμε την ιστορία τους, την ακούμε και συγκινούμαστε παροδικά γιατί γίνεται "προσωπικό"; Και με τους υπόλοιπους "Δημήτρηδες" τι κάνουμε;


Περνάμε δίπλα από τα χαρτόκουτά τους και τους βλέπουμε και συγκινούμαστε μεν, αλλά δεν κάνουμε κάτι, γιατί δεν ξέρουμε την ιστορία του καθενός, δεν είναι τόσο "προσωπικό".

                            

Ακούμε για τους χιλιάδες απολυμένους και συγκινούμαστε μεν, αλλά δεν κάνουμε κάτι, γιατί δεν ξέρουμε την ιστορία του καθενός και πώς θα ζήσει από εκεί και πέρα, δεν είναι τόσο "προσωπικό".

                            


Διώχνουμε το νοικάρη από το σπίτι μας γιατί δεν έχει να μας πληρώσει μιας και απολύθηκε από τη δουλειά του, και τον πετάμε στο δρόμο μη γνωρίζοντας κι ακόμη αδιαφορώντας για το αν θα καταλήξει να μένει στο αυτοκίνητό του, γιατί σε αυτή την περίπτωση πια είναι κυριολεκτικά προσωπικό.


Ακόμη όμως και να συγκινούμαστε πραγματικά και να θέλουμε να βοηθήσουμε όλο τον κόσμο που έχει ανάγκη, τι μπορούμε να κάνουμε; Σαφώς και πρέπει να βοηθάμε όσους έχουν ανάγκη, ειδικά τέτοιες βασικές ανάγκες, και όχι να αδιαφορούμε ή να συμπάσχουμε και να συμπαραστεκόμαστε στα λόγια μόνο. Μπορούμε όμως να προσφέρουμε τα αυτονόητα, στέγη, φαΐ, δουλειά σε όλους όσοι τα χρειάζονται; Πρέπει τελικά να αναλάβουμε την ευθύνη των συνεπειών των πράξεων άλλων, και να τα προσφέρουμε εμείς οι ίδιοι;
Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να παλέψουμε.
Να οργανωθούμε, να διεκδικήσουμε και να απαιτήσουμε αυτά που δικαιούμαστε για να έχουμε μια ανθρώπινη ζωή.
Να οργανωθούμε, να διεκδικήσουμε και να απαιτήσουμε αυτό που δικαιούμαστε και άλλοι καρπώνονται, τον πλούτο που παράγουμε.
Να οργανωθούμε, να διεκδικήσουμε, να απαιτήσουμε και να επιτύχουμε οι ίδιοι την πραγματική αλλαγή, η οποία μπορεί να έρθει μόνο με την αλλαγή αυτού του εκμεταλλευτικού συστήματος, μπορεί να έρθει μόνο με ένα άλλο σύστημα, το Σοσιαλισμό, και μόνο παίρνοντας οι ίδιοι στα χέρια μας την εξουσία.
Γιατί μπορούμε και πρέπει να το κάνουμε.
Μαζί με τον Δημήτρη, για τον Δημήτρη και όλους τους "Δημήτρηδες", για μας, γιατί και εμείς είμαστε "Δημήτρηδες" εν δυνάμει, και η "Δημητροποίησή" μας μάλλον δεν είναι τόσο μακρυά όσο φαντάζει.


                                     

Πηγη:Λαικη Αντεπιθεση

Θα φορεθεί από την…μισή Αθήνα

Αφού ο Πέτρος τον… “φόρεσε” στη μισή Αθήνα, η άλλη μισή πρέπει να φορέσει ένα t-shirt  σαν κι αυτό, για  να καθαρίσει το όνομά της.
Για μια τιμή ζούμε άλλωστε...

allu fun marx

Δουλικό…

Η διαχείριση της αστικής εξουσίας είναι μια πολύ βρώμικη δουλειά.
Είναι γεμάτη σκοτεινούς διαδρόμους, δολοπλοκίες, διαπλοκές, διαφθορά, ατιμία, γλιστερά περάσματα, αισχρούς συμβιβασμούς, ψευτιές και πάνω από όλα αδικία εναντίον των απλών ανυποψίαστων ανθρώπων του λαού που έχουν μάθει να εμπιστεύονται άλλους και να αφήνουν σε ξένα χέρια τη ζωή και την τύχη τους. Και μη  μας πουν πως «είναι μια βρώμικη δουλειά που όμως κάποιος πρέπει να την κάνει». Άλλη είναι η δική μας δουλειά.
Βλέποντας κάθε μέρα αριστερούς εκπροσώπους του λαού, είτε από αυτούς που ήδη βρίσκονται στην κυβέρνηση είτε από κείνους που το ‘χουν βάλει στόχο να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη, δεν μπορείς παρά να στενοχωριέσαι.
Άλλο ένα στενό ρούχο, που δε μας χωράει με τίποτα, ετοιμάζουν για το λαό πλέκοντας ψιλοβελονιά με ωραία λόγια.
Τους χαζεύεις να συγκρούονται τηλεοπτικά με τους «συναδέλφους» της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ για το ποιος είναι ο πιο άξιος, ο πιο καλός για τη «δουλειά» και σε πιάνει ένα σφίξιμο στο στομάχι. Αξιολύπητο θέαμα πραγματικά να τους βλέπεις να πιστεύουν πως αυτοί θα μπορέσουν …να βάλουν τάξη επιτέλους.
Τάξη όμως βάζει κανείς στο δικό του σπίτι, όχι στο σπίτι του αλλουνού. Κι αυτό το κράτος, το αστικό, ανήκει αλλού κι όχι στο λαό. Δεν είναι δικό μας σπίτι.
Όταν τακτοποιείς ξένα σπίτια, δεν είσαι αφεντικό, είσαι υπηρετικό προσωπικό. «Δουλικό», όπως έστω σκληρά το λέγανε παλιά στη  λαϊκή γλώσσα, που μπορεί για όσους και όσες κάνανε αυτή τη δουλειά στα πλούσια σπίτια να ήταν πραγματικά άδικο, στην περίπτωσή μας όμως  η λέξη τα λέει όλα. «Δουλικά» της εξουσίας άλλων. Αυτό πάνε να γίνουν.
Το αστείο μάλιστα είναι που λένε πως παρότι υπηρετικό προσωπικό, θα σώσουν κι εμάς τους υπόλοιπους. Μάλλον θα ‘χουν στο μυαλό τους να πουν καλά λόγια στ’ αφεντικά για μας…
Ας κάνουν ό,τι νομίζουν. Εμείς πάλι θα χτίσουμε και θα φροντίσουμε το δικό μας σπίτι.
Εκεί που θα ‘μαστε εμείς αφεντικά.

του Γιώργου Σαρρή


από  902.gr

Για την ιστορία των ΙΚΕΑ στην Ελλάδα

Με αφορμή την κινητοποίηση των εργαζομένων στο ΙΚΕΑ απέναντι στις αξιώσεις της εργοδοσίας να μειωθούν οι μισθοί τους,  αξίζει να δούμε ορισμένα στοιχεία για την πορεία της εταιρείας, η οποία ανήκει στον όμιλο Φουρλή και στην κυριολεξία «διαπρέπει» από το 1999, εκμεταλλευόμενη τον ιδρώτα των εργαζομένων. 

Έχοντας ξεκινήσει από την δεκαετία του '50 με την εισαγωγή ηλεκτρικών ειδών, η οικογενειακή επιχείρηση Φουρλής, που αργότερα μετατράπηκε σε όμιλο, αναλαμβάνει σταδιακά τις αντιπροσωπείες μιας σειράς ευρωπαϊκών και αμερικανικών εταιριών, ενώ όπως κοκορεύονται και οι ίδιοι από την δεκαετία του '80, «καταλαμβάνει θέση στην πρώτη δεκάδα των πλέον κερδοφόρων εταιρειών του Ελλαδικού χώρου».

Στηριζόμενοι στα τεράστια κεφάλαια και στα κέρδη που έχουν συσσωρεύσει από τις εισαγωγές ηλεκτρικών ειδών σε μονοπωλιακό καθεστώς την δεκαετία 1990-99 περνάει στην «εποχή της μεγάλης επέκτασης σε άλλους κλάδους», εξαγοράζοντας ή ιδρύοντας επιχειρήσεις όπως η «Π. Κωτσόβολος ΑΕΒΕ», το «ΡΑΔΙΟ ΑΘΗΝΑΙ ΑΕΒΕΤΕ», η «One Way Technostores ΑΕΒΕ», η «ΤLF Electroline Κύπρου».

Εκείνη την εποχή εισβάλει στη Ρουμανία, τη Βουλγαρία και την Τσεχία με αντικείμενο την χονδρική πώληση ηλεκτρικών συσκευών.

Ταυτόχρονα αναλαμβάνει την αποκλειστική αντιπροσωπεία της μεγαλύτερης διεθνώς αλυσίδας καταστημάτων αθλητικών ειδών INTERSPORT για την Ελλάδα.

Από το 1999, συνδέεται με τη Σουηδική ΙΚΕΑ. Από το 2001 μέχρι και το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης, τα αφεντικά του κατάφερναν να πολλαπλασιάζουν συνεχώς τα κεφάλαια που είχαν στη διάθεσή τους, ανοίγοντας μάλιστα και δεύτερο ΙΚΕΑ το 2004 (Αεροδρόμιο Αθήνας), ενώ το 2007 ανοίγουν ακόμα δύο καταστήματα, σε Αθήνα και Λευκωσία.

Η εταιρεία μόνο μέσα στο 2008:

• Άνοιξε νέο ΙΚΕΑ στον Κηφισό
• Αγόρασε οικόπεδο 60 στρεμμάτων στην Βίτοσα ένα από τα ακριβότερα προάστια της Σόφιας
• Ολοκλήρωσε τις εργασίες και λειτούργησε ιδιόκτητους χώρους αποθήκευσης και εκμετάλλευσης στο Σχηματάρι

Αλλά και την επόμενη χρονιά (2009) ο Όμιλος Φουρλή άνοιξε στη Θεσσαλία, ακόμα 7 νέα καταστήματα «intersport» κ.ο.κ.

Και επειδή πολλά λέγονται για την κερδοφορία της επιχείρησης, όσοι δεν έχουν ταχθεί ακόμα ανεπιφύλακτα με τους εργαζόμενους ας γνωρίζουν ότι ο «Όμιλος Φουρλή πανηγυρίζει λέγοντας, ότι τα προ φόρων και τόκων κέρδη του ήταν:

• 2005: 43,9 εκ ευρώ
• 2006: 60,1 εκ ευρώ
• 2007: 83,4 εκ ευρώ
• 2008: 101,7 εκ ευρώ
• 2009: 54,3 εκ ευρώ
• 2010: 46,6 εκ ευρώ
• 2011: 28,0 εκ ευρώ

Αυτοί που τώρα ζητάνε να ψαλιδίσουν τα μεροκάματα των εργαζομένων στο ΙΚΕΑ, στον όμιλό τους διαθέτουν μια σειρά συνδεδεμένες- θυγατρικές εταιρείες, μεταξύ των οποίων και οι:

PRIME TELECOM ΑΕ

HOUSE MARKET ΑΕ

INTERSPORT ΑΕ

SERVICE ONE

TRADE LOGISTICS SA (RHF)

GENCO BULGARIA (RSG)

INTERSPORT CYPRUS

HOUSE MARKET CYPRUS

SPEEDEX ΑΕ

RENTIS SA

HOUSE MARKET BULGARIA EAD

ΒΗΤΑ ΤΡΙΤΗ

WYLDES

INTERSPORT ATLETIK

GENCO TRADE SRL

Πηγή : 902.gr

Σχόλιο Redfly

Να συμπληρώσω απλά, πως η οικογένεια Φουρλή, αποτελεί μεταξύ όλων των παραπάνω και μεγαλομέτοχος της Τράπεζας Πειραιώς, με την οποία θα ασχοληθούμε εκτεταμένα τις επόμενες μέρες.

 

αναδημοσίευση από redflyplanet