Η κρίση υπάρχει και βαθαίνει αντικειμενικά.
Το τι θα γίνει «αύριο», δεν έχει τόσο μεγάλη σχέση με το πόσες υποχωρήσεις θα κάνει ο λαός και η χώρα. Περισσότερο εξαρτάται από τις νομοτέλειες του καπιταλισμού, από τις αντιθέσεις που υπάρχουν ανάμεσα τους. Αντιθέσεις που έχουν αρχίσει να γιγαντώνονται και να γίνονται πασιφανείς. Ότι γίνεται κι ότι συμβαίνει λοιπόν, χρειάζεται κανείς να το βλέπει σαν μια προσπάθεια να σωθεί .... ποιός;
Να σωθεί ο λαός ή το σύστημα; Γιατί και τα δύο δεν γίνεται!
Εμείς λέμε: να σωθεί ο λαός κι όχι η πλουτοκρατία. Μάλιστα για να σωθεί ο λαός πρέπει να εξαφανιστεί η πλουτοκρατία.
Αντίθετα, όλα τα σενάρια των «σωτήρων» (ΕΕ, ΔΝΤ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ κλπ) έχουν σαν κοινό παρονομαστή «να σωθεί η Ε.Ε.».
«Να σωθεί το σύστημα».
Κι αυτό δε μπορεί να γίνει παρά μόνο θυσιάζοντας το λαό. Έτσι σήμερα μας καλούν να διαλέξουμε: «Ανάπτυξη με λιτότητα» (Ολάντ) ή «Λιτότητα με ανάπτυξη» (Μέρκελ).
Είμαστε «καταδικασμένοι» λένε να αποφασίσουμε ένα απ΄ τα δύο αυτά.
Οι επιπλέον «δυσκολίες» που έχουν στην Ελλάδα, οφείλονται στην ύπαρξη και τη δράση του ΚΚΕ.
Έρχονται λοιπόν σήμερα να κάνουν μια αναγκαστική προσαρμογή: προκειμένου να στηρίξουν το σύστημά τους, την Ευρωπαϊκή τους υποτέλεια και προκειμένου να χτυπήσουν το ΚΚΕ, κάνουν την αναγκαστική επιλογή:
ΣΥΡΙΖΑ.
Μετακομίζουν οργανωμένα το ΠΑΣΟΚ στο ΣΥΡΙΖΑ, αναδεικνύουν το ΣΥΡΙΖΑ σε πόλο του νέου δικομματισμού και δημιουργούν ένα νέο ισχυρό δίλημμα στους «αριστερούς» ανθρώπους.
(Δε μου αρέσει η λέξη «αριστερός». Δεν πιστεύω ότι εκφράζει κάτι. Το έχω πει πολλές φορές. Ο παππούς μου έπρεπε να λέει ότι είναι αριστερός γιατί το ΚΚΕ ήταν παράνομο. Δε μπορούσε να πει ότι είναι ΚΚΕ. ΚΚΕ όμως ήταν πάντα. Εγώ δεν έχω λόγο να λέω «αριστερός». Λέω ότι είμαι ΚΚΕ. Τέλος πάντων ... θα χρησιμοποιήσω αυτή τη λέξη για να συνεννοηθούμε).
Εμφανίζουν λοιπόν σήμερα το ΣΥΡΙΖΑ σαν «Την Αριστερή Λύση».
Κι εδώ βρίσκεται το θέμα που πιστεύω ότι χρειάζεται να ανοίξουμε καθαρότερα από ποτέ:
1. Ο ΣΥΡΙΖΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ «ΑΡΙΣΤΕΡΟ» ΚΟΜΜΑ !
• Δεν ήταν ποτέ χαρακτηριστικά της «αριστεράς» ο «ευρωπαϊσμός» κι ο «κυβερνητισμός».
Δεν καταλαβαίνω πως μπορεί να είναι ... «αριστερός» κάποιος που είναι υπέρ της Ε.Ε.
Δεν καταλαβαίνω πως μπορεί να είναι ... «αριστερός» κάποιος που καίγεται να γίνει κυβέρνηση και προκειμένου να το πετύχει θυσιάζει τις θέσεις του.
• Ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα «ξεκινά» από πολύ δεξιότερες θέσεις ακόμα κι από αυτές που είχε το ΠΑΣΟΚ του 1981-1985. Διαβάστε το «Συμβόλαιο με το Λαό» και το σημερινό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Σκεφτείτε που κατέληξε το ένα για να δείτε που θα καταλήξει και το άλλο.
• Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα σαν όλα τα άλλα κόμματα που συμμετέχουν στο «Ευρωπαϊκό Κόμμα της Αριστεράς».
Κόμματα που όπου κυβέρνησαν εφάρμοσαν όλες τις πολιτικές των «μνημονίων» και τα ίδια κι απαράλλαχτα μέτρα, χωρίς να υπάρχουν μνημόνια.
Ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα εμφανίζεται συχνά με μια αριστερότερη φρασεολογία, μόνο και μόνο γιατί έτσι χρειάζεται το σύστημα για να αντιμετωπίσει το ΚΚΕ και την πολιτική του.
• Ένα κόμμα που χρησιμοποιεί κι αναπαράγει τη λογική του «σκαλοπατιού», δε μπορεί να είναι αριστερό !
Είναι ένα κόμμα σαν το ΠΑΣΟΚ που πήρε ανθρώπους αριστερούς και τους έκανε στην πορεία να προσκυνούν την Ε.Ε. και την πλουτοκρατία.
Είναι πράγματι ο ΣΥΡΙΖΑ ένα «σκαλοπάτι» για αριστερούς ανθρώπους.
Ένα «ενδιάμεσο στάδιο». Ένα «σκαλοπάτι» όμως προς τα που;
Ένα σκαλοπάτι που τους ρίχνει εκεί που τους έριξε και το αντίστοιχο σκαλοπάτι του 1981 με το ΠΑΣΟΚ.
• Ένα κόμμα του «ρεαλισμού», δεν οδηγεί πουθενά αλλού παρά μόνο στην υποταγή στην «εγκλωβισμένη πραγματικότητα» και στην απεμπόληση κάθε έννοιας οράματος και αγώνα για προοπτική κοινωνικής αλλαγής.
Κι η ιστορία ... τους ρεαλιστές τους λέει «Ραγιάδες».
Σήμερα τους «Ραγιάδες» τους λένε «Ευρωπαϊστές».
• Ένα κόμμα που αναπαράγει τη λογική του «εργολάβου» και του «σωτήρα» δε μπορεί να είναι αριστερό.
Είναι κόμμα που θέλει τον κόσμο στη γωνία και στον καναπέ. Στο συμβιβασμό και στην υποταγή.
• Αριστερός ή δεξιός καθορίζεται κανείς ανάλογα με τις θέσεις του στο κίνημα. Πως χαρακτηρίζονται άραγε τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που στις ομοσπονδίες τους υπέγραψαν χωρίς μάχη μείωση μισθών με τους εργοδότες, μέχρι και 25% ;
Πως χαρακτηρίζεται η ηγεσία τους που κάνει ότι αυτά δε τα ξέρει και μιλά για συλλογικές συμβάσεις;
2. Ο ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΑΜΕΣΩΣ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΗΣ 6 ΜΑΗ ΕΔΕΙΞΕ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ: ΟΛΟΤΑΧΩΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΑ ΚΑΙ ΔΕΞΙΑ.
• Οι αντιμνημονιακές κορώνες για «καταγγελία» και «κατάργηση» του μνημονίου, έδωσαν τη θέση τους σε «μορατόριουμ», «παρατάσεις χρόνου», «επαναδιαπραγματεύσεις» και άλλες ρεβεράντζες που δείχνουν ότι στο βάθος του «αριστερού δρόμου τους» υπάρχει ένα νέο, τρίτο ... «αριστερό» όμως μνημόνιο.
• Η κωλοτούμπα τους όσο αφορά το νόμιμο και παράνομο χρέος δείχνει ότι πάλι κριτής του πόσα χρωστάμε, πως θα τα πληρώσουμε και κυρίως το ποιός θα τα πληρώσει θα είναι το αφεντικό όλων τους:
η ΕΕ κι η πλουτοκρατία.
• Η κωλοτούμπα τους «δεν είπαμε εμείς ότι θα αυξήσουμε τους μισθούς» ή «δεν είπαμε εμείς ότι θα καταργήσουμε τα χαράτσια», αλλά κι οι υποσχέσεις τους «θα διορίσω 10.000 υγειονομικούς και 10.000 εκπαιδευτικούς», τους καθιστά πιο αναξιόπιστους ακόμα κι από το ΠΑΣΟΚ.
Το ΠΑΣΟΚ για να αποδειχθεί ότι κορόιδευε τον κόσμο πέρασαν και 4 - 5 χρόνια. Αυτοί το δείχνουν μέσα σε μια βδομάδα.
• Και μάλιστα την κωλοτούμπα την κάνουν ενώ έχουμε προεκλογική περίοδο. Φανταστείτε τι θα λένε μετά τις εκλογές.
• Οι εξετάσεις που δίνουν στο σύστημα και στην Ε.Ε. προκειμένου να τους καθιερώσει το κατεστημένο σαν τον ένα πόλο του νέου δικομματισμού, τους οδηγούν σε αστείες μετάνοιες:
«η χώρα χρειάζεται θυσίες», «μια καταγγελία του μνημονίου οδηγεί κατευθείαν στη πτώχευση της χώρας», «θέλουμε μια κυβέρνηση που να εκφράζει τα συμφέροντα του λαού ΜΕΣΑ στην ΕΕ», «είμαστε υπέρ του Ευρώ», κλπ.
Μετάνοιες που όμως τους δίνουν «καλό βαθμό»:
Το σύστημα φαίνεται ότι έχει διαλέξει: ανάμεσα σε ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ προτιμά το ΣΥΡΙΖΑ.
Γιατί μπορεί να βγάλει πιο εύκολα σε πέρας τη «βρωμοδουλειά» του νέου μνημονίου και της νέας υποταγής. Αυτό που κάποτε μπορούσε καλύτερα να το κάνει ο Παπανδρέου, τώρα μπορεί να το κάνει πιο καλά μόνο ο Τσιπρανδρέου.
3. Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑ ΠΟΥ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΤΟΝ ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΟ ΚΑΙ ΚΑΘΟΔΗΓΟΥΜΕΝΟ ΜΕΣΟ ΟΡΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΛΟΓΙΚΗ: ΑΝΕΡΜΑΤΙΣΤΟ.
Ένα κόμμα που δεν τολμά να πάει ποτέ κόντρα στο ρεύμα, ακόμα κι όταν αυτό το ρεύμα είναι αντιδραστικό.
Ένας σχηματισμός που είναι επιρρεπής στο τράβηγμα από τη μύτη που κάνει πολύ συχνά η προπαγάνδα του συστήματος.
Ένα κόμμα που ψήφισε το Μάαστριχ τότε που ήταν μόδα «το τέλος της ιστορίας». Ένα κόμμα που πήρε μέρος στις διαδηλώσεις για τη Μακεδονία μαζί με τους παπάδες.
Ένα κόμμα που από τις κεντρικές του θέσεις μέχρι τις θέσεις του για το μαζικό κίνημα και για κάθε χώρο τις διαμορφώνει ανάλογα με τους συσχετισμούς. Ανάλογα με το ποιός πιέζει περισσότερο σε κάθε περίπτωση.
Έτσι είναι ένας χώρος που δεν έχει θέσεις ή δεν έχει σταθερές θέσεις.
Ή - για να το πούμε καλύτερα - έχει όποια θέση θέλει, ανάλογα με την περίσταση. Αυτό το κόμμα δεν αποτελεί έτσι ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΕΡΜΑ.
Δε μπορεί ένα τέτοιο κόμμα να είναι η ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΛΥΣΗ.
Ακόμα και το ... «πόσο αριστερές θα είναι οι θέσεις του», εξαρτάται από το πόσο θα πιέζεται από τα αριστερά του - δηλαδή απ΄ το ΚΚΕ.
Εξαρτάται από το πόσο ισχυρό θα είναι το ΚΚΕ.
Και τα αδερφά κόμματα του ΣΥΡΙΖΑ σε άλλες χώρες στην Ευρώπη είναι εντελώς δεξιά όχι γιατί είναι αριστερότερος ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά γιατί στη χώρα τους δεν υπάρχει ισχυρό ΚΚ που να πιέζει.
4. ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΛΟΙΠΟΝ «ΑΝΤΙΠΑΛΟ ΔΕΟΣ»; ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ «ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΕΡΜΑ»;
Ισχυρίζομαι ότι κριτήριο και εγγύηση της πορείας, όχι μόνο του ΣΥΡΙΖΑ ή της λεγόμενης «αριστεράς», αλλά της χώρας και του λαού γενικότερα, είναι η δύναμη του ΚΚΕ.
Της δύναμης που έχει σταθερές θέσεις που δικαιώνονται και που τραβούν την πολιτική ζωή του τόπου και τη σκέψη των ανθρώπων «αριστερότερα».
Που κάνουν τις άλλες δυνάμεις να αλλάζουν θέσεις (παραδείγματα δεκάδες, ειδικά για το ΣΥΡΙΖΑ).
5. Και με την ευκαιρία να θυμίσω ότι - κατά τη γνώμη μου πάντα:
• Η «κοινή γνώμη» δεν είναι κριτήριο ορθότητας μιας άποψης. Ούτε η «πλειοψηφία». Η αλήθεια έχει αντικειμενική βάση. Ούτε «έχει άδικο όποιος έχει τη γνώμη που υποστηρίζουν οι λιγότεροι».
Πολύ συχνά μάλιστα (προσοχή: δεν λέω «πάντα» !!!) ισχύει ακριβώς το αντίθετο: η κοινή γνώμη είναι ... εγγύηση αυταπάτης.
Μη σας ξαναλέω τώρα για την Κασσάνδρα και το Δούρειο Ίππο. Ούτε για το Γαλιλαίο. Ούτε για το Μάαστριχ. Ούτε για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004.
• Αυτά όλα δεν τα λέω για να σας αλλάξω τη γνώμη. Θέλω να είναι καταγεγραμμένα για να σας τα τρίβω στη μούρη όταν «θα κόβετε πάλι τα χέρια σας» και θα έχει αποδειχθεί ότι πάλι αλήθεια σας λέμε την ώρα που οι «συμπαθητικοί», «γλυκομίλητοι», «ευέλικτοι», «προσαρμοσμένοι μα και προσαρμοστικοί», «διαθέσιμοι» και «πρόθυμοι», λαοπλάνοι, τσαρλατάνοι, «φωστήρες» και «σωτήρες» σας,
σας οδηγούν σε νέες περιπέτειες.
Περιπέτειες που μπορεί να είναι οικονομικές θυσίες και λιτότητα.
Ή και στρατιωτικές εμπλοκές σε πολέμους των αφεντικών τους των Ευρωπαίων. Περιπέτειες που είστε καταδικασμένοι να τις ζείτε όσο δεν εμπιστεύεστε τον εαυτό σας και φοβάστε.
Κι όσο συνεχίζετε να είστε αφελείς και ευκολόπιστοι.
Kι όσο προτιμάτε τα παραμύθια απ΄ την αλήθεια.
Παρ΄ όλο που κατά βάθος τα γνωρίζετε όλα κι έχετε μέσα στο μυαλό σας τη φωνή μας σαν φωνή της συνείδησής σας.
* Ο Μάνος Δούκας είναι μαθηματικός, μέλος της Πανελλαδικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών, και μέλος του Γ.Σ της ΑΔΕΔΥ
Αναρτήθηκε από Aristera sti Mitilini
Ετικέτες ΔΟΥΚΑΣ ΜΑΝΟΣ, ΕΚΛΟΓΕΣ 2012, ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ
