Δεν θα πεθάνουμε ποτέ κουφάλα νεκροθάφτη

Μια πρώτη ανάγνωση.

Στις 6 Μαίου ο λαός ψήφισε πάση θυσία παραμονή στο ευρώ.

Σήμερα ψήφισε πάση θυσία σχηματισμό κυβέρνησης.

Κάθε κυρίαρχο στερεότυπο επικράτησε ολοκληρωτικά. Οι ψηφοφόροι λειτούργησαν ακριβώς όπως "έπρεπε" να λειτουργήσουν. Κατ' εμέ η μόνη ελπίδα για προσωρινή ανακούφιση βρισκόταν στον "μπαμπούλα" της ακυβερνησίας. Αυτό το γνώριζαν καλά κι άλλοι πέρα από εμάς, προτίμησαν όμως να κάνουν την ανάγκη για νέρωμα του κρασιού τους φιλοτιμία, εγκαλώντας μάλιστα εμάς με κάθε πρόσφορη κατηγορία και αξιοποιώντας κάθε άθλιο ψευτοσυναισθηματικό εκβιασμό. Ήδη όμως ο φορέας του "φόβου της δραχμής" κι ο "φορέας της ελπίδας" ανταλλάσουν συγχαρητήρια για την ανάδειξή τους στους νέους μνηστήρες της αστικής εξουσίας. Μεγάλο κομμάτι των αριστερών αυτής της χώρας προτίμησε να συνταχθεί με την ελπίδα για μια τέτοια "αριστερή κοινοβουλευτική εξουσία", θέση σαφώς πιο ξεκούραστη ηθικά από αυτή του μαχόμενου ενάντια στο "εφικτό".

Εμείς έτσι κι αλλιώς γνωρίζαμε πως η αλήθεια δεν ήταν ποτέ δημοφιλής.

Γνωρίζαμε πως ο λαός θέλει παραμύθι κι όμορφες ιστορίες με εξασφαλισμένο, άκοπο χάπι εντ.

Γνωρίζουμε καλά πως το δικό μας χάπι εντ μπορεί να προκύψει μόνο μέσα από σκληρούς, αιματηρούς αγώνες.

Δεν αλλάζουμε γνώμη με μία-δυο φάπες.

Ένα εκλογικό χαστούκι δεν πρόκειται να μας μετατρέψει σε αναγνώστες ρομάντζων. Όσο κι αν μας πληγώνει, όσο κι αν βλέπουμε την ασχήμια του νέου κοινοβουλευτικού τοπίου, με τους ακροδεξιούς στην κυβέρνηση, τους φασίστες ακλόνητους και δυόμιση νέα ΠΑΣΟΚ να διαγκωνίζονται για την αριστερότερη μουτσούνα, εμείς, μισοί και τσαλακωμένοι δεν θα τους κάνουμε τη χάρη να πεθάνουμε.

Θα είμαστε εδώ μέχρι οι χειρότεροι εφιάλτες των κατασκευαστών εκβιασμών να γίνουν πραγματικότητα

Μηνύματα από όσους ξέχασαν να πεθάνουν

Αναρτήθηκε από τον/την amartwlos

από το lenninreloaded

 

Προς “συντρόφους”:

Λυπούμεθα ειλικρινώς που δεν πεθάναμε εντελώς να δει επιτέλους άσπρη μέρα η Αριστερά σας στην Ελλάδα και διεθνώς,

μέσω της επανάστασης των δημοσιοσχετιστών.

Κατανοούμε τον εκνευρισμό σας παρά το γεγονός ότι η επιθυμία σας, και να υλοποιούνταν, δεν θα σας βοηθούσε στο παραμικρό, όπως αποκαλύπτουν οι αριθμοί, που τόσο ολοκληρωτικά λατρέψατε (κι αυτοί σας πρόδωσαν, οι άθλιοι!)

Σας ευχόμεθα καλή τύχη τώρα που όλα τα επιχειρήματά σας εναντίον μας θα χρησιμοποιηθούν εναντίον σας απ’ την γηραιότερη και εμπειρότερη υμών αστική πουτάνα που λέγεται Μπένι για να σας τρομοκρατήσουν σε συγκυβέρνηση ολικού ξεβρακώματος.

Αν θέλετε να πάμε σε τρίτο γύρο εκλογών παίζοντας το ΚΚΕ με ένα μήνα και βάλε καθυστέρηση

(και αφού το σκυλολοιδωρήσατε για αυτό που σκέφτεστε να κάνετε),

και υφιστάμενοι τις ανάλογες τιμωρητικές εκλογικές συνέπειες για την “ανευθυνότητα” μπροστά στην ανάγκη “διακυβέρνησης” της ταξικής κόλασης, κανένα πρόβλημα από μας.

Καλωσήλθατε στον εκλογισμό!

Τέλος, σας συγχαίρουμε ολόθερμα για την συνέπεια με την οποία, αφού μετατρέψατε τον “αντιπολιτευτικό κινηματισμό” των πλατειών σε

“αριστερό κυβερνητισμό” μόλις μυριστήκατε κάλπη,

επιχειρείτε να τον ξαναμετατρέψετε τώρα σε

“αντιπολιτευτικό κινηματισμό” μόνο και μόνο επειδή η κακούργα η κάλπη μοίρασε χυλόπιτα.

Όποιος παραμένει τόσο βαθιά νυχτωμένος ώστε να μην έχει ακόμα καταλάβει με τι υποστάθμης άτομα έμπλεξε και σας ακολουθήσει, αξίζει να σας κάνει παρέα επ’ άπειρον.

Bye.

Προς Μπένι: 

Είσαι μεγάλη πουτάνα χοντρέ. Τίποτε άλλο. Και εκδικητικιά.

Α πα πα πα.

Προς Σαμαράν: 

Τι να διαλέξετε τώρα;

Την δυσαρέσκειαν της Ευρώπης με τρίτας εκλογάς ή την ειλικρίνειαν και ωριμότηταν μιας κυβέρνησης φασιστικής συνεργασίας με την Χ.Α;

Η Μέρκελ τι λέει;  Πάρ’τε την τηλέφωνο.

Προς φασίστες:

Ανοίξαμε και σας περιμένουμε, κόπροι. Βιάζεστε, ε, βοθρολύματα των αστών; Κατουρήθηκες απ’ τη χαρά ρε άλαιμε κομπλεξικέ, πουτανόσπορε των ταγματασφαλιτών; Γυάλισε το μάτι σου; Ξέρεις πόσα κονσερβοκούτια έχει η Ελλάδα; Πολλά. Και από πίσω σου, χέστη, δεν έχεις εργάτες. Φοβισμένα και συμπλεγματικά ανθρωπάκια έχεις. Και θα την καταλάβεις τη διαφορά, στο εγγυώμαι.

Προς αληθινούς συντρόφους: 

Χάρηκα το ήρεμο χαμόγελό σας.

Το ξέρω πως το ξέρετε πως αύριο θα ‘ρθουν να μας σκοτώσουν, όπως λέει και ο ποιητής.

Λεκτικά και σωματικά. Αλλά είμαστε ήδη πέρα από το φόβο και πέρα απ’ την ελπίδα.  Ίσως είμαστε ήδη νεκροί.

 Ίσως οι μόνοι που έμειναν ζωντανοί πια.

ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΗ «CARREFOUR» Αποχωρεί, αφού ξεζούμισε την ελληνική αγορά

Στα 2 δισ. ευρώ τα μεικτά κέρδη της πενταετίας. Αξιώνουν μεγαλύτερη κερδοφορία τα επιτελεία της γαλλικής πολυεθνικής

Εντονες επιχειρηματικές διεργασίες προκαλεί στην ελληνική αγορά το βάθεμα της οικονομικής κρίσης που ανατρέπει τους όρους και τους σχεδιασμούς κερδοφορίας στους οποίους είχαν «επενδύσει» και συνηθίσει για χρόνια τα πολυεθνικά μονοπώλια. Οπως ανακοίνωσε χτες η «Carrefour», μετά από 20 χρόνια υπερκερδοφόρας παρουσίας στην Ελλάδα, εκχωρεί το ποσοστό του μεριδίου που κατείχε στην οικογένεια των Μαρινόπουλων, οι οποίοι έτσι κι αλλιώς κατείχαν το 50% μετά τη δημιουργία της «Carrefour - Μαρινόπουλος» που πραγματοποιήθηκε το 2000. Σύμφωνα με πληροφορίες, η γαλλική πολυεθνική φέρεται να ρίχνει το βάρος στην Αργεντινή. Στο εξής ο «Μαρινόπουλος» θα είναι ο μοναδικός μέτοχος στην «Carrefour - Μαρινόπουλος» και θα έχει τη διαχείριση του ομίλου σε Ελλάδα, Κύπρο και άλλες βαλκανικές χώρες.
Η απόφαση της «Carrefour» αποκαλύπτει με κραυγαλέο τρόπο την κερδοσκοπική δράση των κεφαλαιοκρατών - δράση αρπαχτικού, που είναι συνυφασμένη με την ύπαρξη και τη διαιώνιση των μονοπωλίων. Σε όλα αυτά τα χρόνια, απ' όταν ήρθε ως ...«σωτήρας επενδυτής», κατόρθωσε με μια σειρά εμπορικές πρακτικές να αναδειχτεί σε κυρίαρχη στον κλάδο των σούπερ μάρκετ, καταλαμβάνοντας τη μακράν καλύτερη θέση σε κερδοφορία έναντι της δεύτερης πιο κερδοφόρας αλυσίδας, της βελγικής «Delheize» στην οποία ανήκει η «AB Bασιλόπουλος».
Μέσα σε είκοσι χρόνια δραστηριότητας η συγκεκριμένη και μόνο πολυεθνική:

• «Καταβρόχθισε» αρκετές εκατοντάδες μικρά και μεγαλύτερα καταστήματα.
• Μετέτρεψε σε υπαλλήλους της εκατοντάδες μικροβιοτέχνες και προμηθευτές της εγχώριας αγοράς, που αναγκάστηκαν να αποδεχτούν «στραγγαλιστικούς» όρους της πολυεθνικής για μια θέση στα ράφια των καταστημάτων της.
• Εκτόπισε τα ντόπια προϊόντα γεμίζοντας τα μαγαζιά της με εισαγόμενα είδη, δεύτερης ποιότητας πολλές φορές.
• Καταλήστευσε τους εργαζόμενους - καταναλωτές με ληστρικές κερδοσκοπικές τιμές.
• Επέβαλε εργασιακές σχέσεις γαλέρας καθιερώνοντας τη μη σταθερή εργασία, τα ελαστικά ωράρια εργασίας κ.ο.κ.

Επί χρόνια η κερδοφορία της διαμορφωνόταν σε ιλιγγιώδη επίπεδα. Μόνο μέσα στην πενταετία 2006-2010, η εταιρεία εμφάνισε μεικτά κέρδη που ξεπερνούν τα 2 δισ. ευρώ.
Το 2009, όταν ξεκίνησε η κρίση, άρχισε η «κάμψη» της κερδοφορίας, ενώ από το προηγούμενο καλοκαίρι ξεκίνησαν οι πρώτοι «ψίθυροι» για προθέσεις «αποχώρησης» της «Carrefour» που συνδυάστηκαν και με την αναθεώρηση των επιχειρηματικών σχεδιασμών για άνοιγμα νέων καταστημάτων και με πληροφορίες για «πάγωμα» των διαπραγματεύσεων με ιδιοκτήτες καταστημάτων που νοίκιαζε, για ανανέωση μισθώσεων, ενώ έδιναν κι έπαιρναν οι «φήμες» για μεγάλες καθυστερήσεις πληρωμών στους προμηθευτές της, πράγμα που όλους τους τελευταίους μήνες «μαρτυρούν» και οι ελλείψεις προϊόντων από τα ράφια των καταστημάτων της. Φαίνεται ότι οι αποφάσεις οριστικοποιήθηκαν και μετά την πτώση κατά 16,4% των πωλήσεων της «Carrefour - Μαρινόπουλος» το πρώτο τρίμηνο του 2012.
Ενδεικτική πάντως είναι η διατύπωση που επέλεξαν για την είδηση οι συντάκτες της γαλλικής «Le Figaro» που τιτλοφορούν το σχετικό άρθρο «Η "Carrefour" αποχωρεί από τον ελληνικό βούρκο - το χρηματιστήριο το εκτιμά», αφού η μετοχή της μετά τη γνωστοποίηση της είδησης ανέβηκε πάνω από 2%. Χαρακτηριστική του τρόπου που αξιολογούν τη δράση τους τα μονοπώλια, αλλά και των εκβιαστικών πιέσεων που επιχειρείται να ασκηθούν στο λαό ενόψει των αυριανών εκλογών, είναι και η διατύπωση της «Les Echo»: «Οι διοικούντες την "Carrefour" αποφάσισαν να πετάξουν την πετσέτα στην Ελλάδα όπου όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών της Κυριακής, η ανάπτυξη δεν έχει καμιά πιθανότητα να αρχίσει ξανά, προτού περάσουν πολλά χρόνια».

Η μάχη που δίνει το ΚΚΕ είναι και δική μας μάχη!

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ

Κοινό μήνυμα αλληλεγγύης ενόψει των αυριανών εκλογών

Κοινό μήνυμα αλληλεγγύης προς το ΚΚΕ για την εκλογική μάχη υπογράφουν
45 Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματααπό όλο τον κόσμο, ενώ και δικά τους ξεχωριστά μηνύματα έστειλαν άλλα κόμματα.Το πλήρες κείμενο έχει ως εξής:
«Τα κόμματα που υπογράφουν αυτήν την ανακοίνωση πιστεύουν ότι η μάχη που δίνει το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας αυτήν την περίοδο έχει εξαιρετική σημασία για τους λαούς σε όλη την Ευρώπη και τον κόσμο, καθώς και για όλα τα κομμουνιστικά κόμματα. Η συνεπής πάλη των κομμουνιστών στην Ελλάδα ενάντια στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, η αγωνιστική δράση τους για να μην πληρώσει την καπιταλιστική κρίση ο εργαζόμενος λαός, αλλά οι καπιταλιστές, παίζουν σημαντικό ρόλο στο ανέβασμα της συνείδησης των λαών της Ευρώπης και όλου του κόσμου.
Ενοχλεί την αστική τάξη ότι το ΚΚΕ δε συμμετέχει σε αστικές κυβερνήσεις, ότι δε συμβιβάζεται με κυβερνήσεις που σε συνθήκες κρίσης θα εξασφαλίσουν μια ανάσα για το καπιταλιστικό σύστημα, ώστε να κερδηθεί χρόνος για να συνεχιστεί η ίδια αντιλαϊκή βαρβαρότητα.
Το ΚΚΕ δεν υποτάχθηκε και ούτε πρόκειται υποταχθεί στα συμφέροντα της αστικής τάξης και για αυτό επιδιώκουν να το χτυπήσουν στις εκλογές της 17ης Ιούνη. Είμαστε σίγουροι πως οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα θα εμποδίσουν αυτό το σχέδιο!
Τα κόμματά μας προωθούν το καθένα στη χώρα του ένα κίνημα αλληλεγγύης στην πάλη των Ελλήνων εργαζομένων και του ΚΚΕ. Η μάχη που δίνει το ΚΚΕ είναι και δική μας μάχη! Ο αγώνας των εργαζομένων, των αυτοαπασχολούμενων, των μικρομεσαίων αγροτών και της νεολαίας στην Ελλάδα είναι και αγώνας των λαών μας. Πάλη με την κοινωνική και λαϊκή συμμαχία, όχι για τη διάσωση και διαιώνιση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, όπως υποστηρίζουν οι ρεφορμιστικές θέσεις, αλλά για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου και την οικοδόμηση μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση, του σοσιαλισμού».

Τα κόμματα που υπογράφουν

1. Κομμουνιστικό Κόμμα Αζερμπαϊτζάν
2. Κομμουνιστικό Κόμμα Αιγύπτου
3. Κόμμα Δημοκρατίας και Σοσιαλισμού Αλγερίας
4. Κομμουνιστικό Κόμμα Αυστραλίας
5. Κομμουνιστική Πρωτοβουλία (Αυστρία)
6. Κομμουνιστικό Κόμμα Βενεζουέλας
7. Κόμμα Εργατών Βελγίου
8. Βραζιλιάνικο Κομμουνιστικό Κόμμα
9. Κομμουνιστικό Κόμμα Βρετανίας
10. Νέο Κομμουνιστικό Κόμμα Βρετανίας
11. Πόλος για την Κομμουνιστική Αναγέννηση στη Γαλλία (PRCF)
12. Ενωση Επαναστατών Κομμουνιστών Γαλλίας (URCF)
13. Κομμουνιστικό Κόμμα στη Δανία
14. Κομμουνιστικό Κόμμα Δανίας
15. Κομμουνιστικό Κόμμα Ελ Σαλβαδόρ
16. Κομμουνιστικό Κόμμα Εσθονίας
17. Κομμουνιστικό Κόμμα των Λαών της Ισπανίας
18. Κομμουνιστές – Λαϊκή Αριστερά, Κομμουνιστικό Κόμμα, Ιταλία
19. Κομμουνιστικό Κόμμα Κιργιστάν
20. Σοσιαλιστικό Κόμμα Λετονίας
21. Κομμουνιστικό Κόμμα Εργαζομένων Λευκορωσίας
22. Σοσιαλιστικό Λαϊκό Μέτωπο Λιθουανίας
23. Κομμουνιστικό Κόμμα Μάλτας
24. Κομμουνιστικό Κόμμα Μεξικού
25. Λαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα Μεξικού
26. Κομμουνιστικό Κόμμα Μολδαβίας
27. Κομμουνιστικό Κόμμα Νεπάλ (Μαρξιστικό – Λενινιστικό)
28. Κομμουνιστικό Κόμμα Ονδούρας
29. Ουγγρικό Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα
30. Ενωση Κομμουνιστών Ουκρανίας
31. Κομμουνιστικό Κόμμα Πακιστάν
32. Παλαιστινιακό Κομμουνιστικό Κόμμα
33. Κομμουνιστικό Κόμμα Πολωνίας
34. Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας
35. Κομμουνιστικό Κόμμα Ρωσικής Ομοσπονδίας
36. Κομμουνιστικό Κόμμα Σοβιετικής Ενωσης
37. Νέο Κομμουνιστικό Κόμμα Γιουγκοσλαβίας
38. Κομμουνιστικό Κόμμα Σλοβακίας
39. Κομμουνιστικό Κόμμα Σουηδίας
40. Συριακό Κομμουνιστικό Κόμμα (ενοποιημένο)
41. Κομμουνιστικό Κόμμα Τατζικιστάν
42. Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας
43. Κομμουνιστικό Κόμμα Βοημίας Μοραβίας
44. Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Φινλανδίας
45. Κομμουνιστικό Κόμμα Φιλιππίνων (PKP-1930)
Κοινό κείμενο αλληλεγγύης με το ΚΚΕ εξέδωσαν επίσης τα Κομμουνιστικά Κόμματα του Μπενελούξ:

• Κόμμα Εργατών Βελγίου (σ.σ. το κόμμα αυτό υπογράφει και την κοινή ανακοίνωση των 44 κομμάτων)
• Κομμουνιστικό Κόμμα Λουξεμβούργου
• Νέο Κομμουνιστικό Κόμμα Ολλανδίας

Ξεχωριστά μηνύματα αλληλεγγύης στο ΚΚΕ έστειλαν και τα παρακάτω κόμματα:

• Κομμουνιστικό Κόμμα Λιβάνου
• Κομμουνιστικό Κόμμα Νορβηγίας
• Πορτογάλικο ΚΚ
• Κομμουνιστικό Κόμμα Χιλής.

ΓΙΑΤΙ ΚΚΕ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΤΩΡΑ;

Αναρτήθηκε από τον/την redship στο 15 Ιουνίου , 2012

από aristera sti mitilini

 

Γιατί ΚΚΕ και γιατί τώρα – 10 λόγοι για να ψηφίσεις ΚΚΕ.

Άρθρο του Νικόλαου Μόττα *

(αναδημοσίευση από το http://www.palmografos.com/)

 

 

Καθώς οι εκλογές της 17ης Ιουνίου πλησιάζουν αυξάνονται ολοένα και περισσότερο τα εκβιαστικά διλήμματα που το πολιτικό σύστημα θέτει στους πολίτες: Παραμονή ή έξοδος απ’ την ευρωζώνη; Ευρωπαϊκή Ένωση ή χάος; Μνημόνιο ή χρεωκοπία; Αυτό δεν προκαλεί εντύπωση. Όταν βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο η αστική δημοκρατία συνηθίζει να θέτει τρομοκρατικά διλήμματα στον ψηφοφόρο με σκοπό να τον κρατήσει «στο μαντρί» του καπιταλιστικού εποικοδομήματος. Να τον εκφοβίσει ή να του δημιουργήσει αυταπάτες.

Ο πολίτης οφείλει να προσέλθει στις κάλπες χωρίς φόβο και αυταπάτες. Γνωρίζοντας ότι έχει να επιλέξει μεταξύ 22 πολιτικών σχηματισμών – έχοντας όμως επί της ουσίας μπροστά του δύο μόνο δρόμους. Ο ένας είναι αυτός που προτείνει το αστικό πολιτικό εποικοδόμημα στο σύνολο του, με τις όποιες μικρές ή μεγαλύτερες διαφοροποιήσεις του. Ο άλλος είναι αυτός που «δείχνει» το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας – ο δρόμος της χειραφέτησης του λαού απ’ τις δυνάμεις του Κεφαλαίου, της λαϊκής εξουσίας που κοινωνικοποιεί τον πλούτο παίρνοντας στα χέρια της τα μέσα παραγωγής της χώρας. Αυτό το επιχείρημα πιθανώς να ακούγεται γενικόλογο σε κάποιους. «Για ποιούς λόγους να στηρίξω το ΚΚΕ;» είναι μια ερώτηση που έχω ακούσει τελευταία σε φιλικές συζητήσεις για τις επερχόμενες εκλογές. Ιδού λοιπόν:

1. Διότι η ουσία της κρίσης που ζούμε δεν είναι αποκλειστικά ούτε κρίση χρέους, ούτε κρίση του ευρώ, ούτε γενικά και αόριστα πολιτική κρίση. Είναι κρίση του ίδιου του καπιταλισμού. Έχουν περάσει 160 χρόνια από τότε που ο Μαρξ προέβλεψε τις εγγενείς αδυναμίες του καπιταλιστικού οικονομικού μοντέλου οι οποίες το αναγκάζουν να δημιουργεί ανα τακτά χρονικά διαστήματα κρίσεις υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου. Το ερώτημα λοιπόν που προκύπτει είναι το εξής: Θέλουμε διαχείρηση ή ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος; Στην διαχείρηση της καπιταλιστικής κρίσης έχουν επενδύσει οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Ανεξ. Έλληνες, ΔΗΜ.ΑΡ κ.α) παρά τις όποιες προγραμματικές διαφορές τους.

2. Διότι τα μνημόνια δεν είναι η «μήτρα» της κρίσης αλλά παράγωγα της. Οι δανειακές συμβάσεις που υπέγραψε η Ελλάδα εμπεριέχουν όρους (μείωση μισθών/συντάξεων, ιδιωτικοποιήσεις, ξεπούλημα εθνικής περιουσίας κλπ.) που αποτελούν σταθερή οικονομική πολιτική της Ε.Ε. (προβλέπονται στην Συνθήκη της Λισαβώνας). Στο πλαίσιο της φιλελεύθερης οικονομίας και του ανταγωνισμού της με άλλες οικονομικές υπερδυνάμεις (Κίνα, ΗΠΑ) η Ε.Ε. είναι υποχρεωμένη να μειώνει συνεχώς το κόστος παραγωγής (άρα περικοπές μισθών, φτηνό εργατικό δυναμικό) προς όφελος της ανταγωνιστικότητας της. Αυτή η πολιτική παραμένει σταθερή από το 1992 όταν και υπογράφτηκε η Συνθήκη του Μάαστριχτ. Η κρίση αποτέλεσε την «χρυσή ευκαιρία» για την υπογραφή μνημονίων που θα δικαιολογούσαν τη βαρβαρότητα των προαποφασισμένων μέτρων.

3. Διότι έχει δικαιωθεί πλήρως στις προβλέψεις του για την επερχόμενη θύελλα, την κρίση, τη λιτότητα και τα βάρβαρα μέτρα που πλήττουν την κοινωνία. Το Μάρτιο του 1994, δύο χρόνια μετά την κύρωση της συνθήκης του Μάαστριχτ από την πλειοψηφία της ελληνικής Βουλής (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΛ.ΑΝ., Συνασπισμός), ο «Ριζοσπάστης» κυκλοφόρησε ένθετο με τίτλο «Λευκή Βίβλος: η επιχείρηση επιστροφής στον εργασιακό μεσαίωνα». Η «Λευκή Βίβλος» ήταν η βασική οικονομική γραμμή στις ράγες της οποίας το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Κοπενχάγης (1993) καλούσε την Ε.Ε. να κινηθεί. Το ένθετο της εφημερίδας κωδικοποιούσε τότε τα αντεργατικά μέτρα: «Σε κίνδυνο το 8ωρο», «στο στόχαστρο κοινωνική ασφάλιση και επιδόματα», «υπό κατάργηση οι συλλογικές συμβάσεις», «απολύσεις χωρίς όρια και χωρίς αποζημίωση». Αυτά που τότε ίσως να έμοιαζαν εξωπραγματικά, σήμερα επιβεβαιώνονται και με το παραπάνω. Το σύνθημα «έρχεται θύελλα», με το οποίο συχνά η ηγεσία του ΚΚΕ έχει προειδοποιήσει το λαό για τα επερχόμενα μέτρα, ηχεί μονότονα στα αυτιά ορισμένων. Τα γεγονότα όμως έρχονται να επιβεβαιώσουν την ορθότητα της προειδοποίησης. Τρία απλά παραδείγματα:

α) «Ριζοσπάστης», 27 Μαρτίου 1997: «Ασφαλιστικά-Εργασιακά Δικαιώματα. Έρχεται Θύελλα: Η κυβέρνηση επιχειρεί κατεδάφιση της κοινωνικής ασφάλισης και πλήρη αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, μέσω των “Τοπικών Συμφώνων Απασχόλησης”. Επίκειται αύξηση ορίου συνταξιοδότησης, αποδεκατισμός των συντάξεων, αύξηση εισφορών, κατάργηση του θεσμού βαρέων και ανθυγιεινών».

β) «Ριζοσπάστης», 6 Μαρτίου 2004: «Σύνοδος ΕΚΟΦΙΝ. Έρχονται νέες θύελλες…: Ενα βαρύ πακέτο αντιλαϊκών μέτρων (επιμήκυνση του εργάσιμου βίου, κατάργηση πρόωρων συντάξεων, αύξηση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης, νέες ανατροπές στα δημόσια συστήματα Κοινωνικής Ασφάλισης και Υγείας, καθώς και σκληρές δημοσιονομικές πολιτικές) συζητούνται την ερχόμενη Δευτέρα και Τρίτη στις Βρυξέλλες».

γ) «Ριζοσπάστης», 4 Οκτωβρίου 2009: «Ανεξάρτητα από το ποιος θα σχηματίσει αύριο κυβέρνηση, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ σκοπεύουν να επιταχύνουν την αντιδραστική πολιτική της ΕΕ και του κεφαλαίου, με στόχο να φορτωθούν οι συνέπειες της κρίσης στους εργαζόμενους» έγραφε ο Γ.Κακουλίδης.

4. Διότι κανένας – πλην του ΚΚΕ – δεν κάνει λόγο για τα υπέρογκα ποσά που δαπανά η Ελλάδα στο πλαίσιο της συμμετοχής της στο ΝΑΤΟ. Μεταξύ 2000-2011 η Ελλάδα δαπάνησε 11.092 εκατομ. δολάρια (σταθερές τιμές 1990) για εισαγωγές όπλων, όντας 4η παγκοσμίως σε αγορά πολεμικού υλικού. Να θυμήσουμε ότι το ΝΑΤΟ είναι η «Συμμαχία» που, πέραν των ιμπεριαλιστικών εγκλημάτων που έχει διαπράξει σε Μέση Ανατολή και Βαλκάνια, δεν… «γνωρίζει» που ανήκουν τα Ίμια, εάν υπάρχουν «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο ή αν υπάρχει κατοχικός στρατός στην Κύπρο. Τι έχει κερδίσει άραγε η Ελλάδα από την συμμετοχή της σε αυτήν τη βάρβαρη συμμορία κυβερνήσεων;

5. Διότι αυτοί που υπόσχονται «λύσεις» στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος και της Ε.Ε. είναι οι ίδιοι που δημιούργησαν τα προβλήματα. Οι νεοφιλελεύθερες συνταγές που προτείνουν η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τα «εξαπτέρυγα» τους της ελεύθερης οικονομίας (π.χ. “Δημιουργία Ξανά/Δράση”) είναι οι ίδιες που δημιούργησαν στρατιές ανέργων, που βάζουν λουκέτο στις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, που οδηγούν τους εργαζομένους στην εξαθλίωση, που επιβάλλουν το ξεπούλημα της εθνικής περιουσίας προς όφελος επιχειρηματικών κύκλων. Και αφού διαπράξουν τα εγκλήματα αυτά έχουν το πολιτικό θράσος να ψέγουν τα εργατικά συνδικάτα για το αυτονόητο (ή μήπως όχι;) στον 21ο αιώνα δικαίωμα στην απεργία.

6. Διότι το επιχείρημα ότι υπάρχει δυνατότητα «επαναδιαπραγμάτευσης των όρων του μνημονίου» είναι μια μεγάλη αυταπάτη. Και δυστυχώς σε αυτήν την αυταπάτη επενδύει τυχοδιωκτικά η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και άλλων δυνάμεων της κεντροαριστεράς. Διότι, επί της ουσίας, όταν λες ότι θα διαπραγματευτείς το μνημόνιο είναι σαν να διαπραγματεύεσαι τον τρόπο με τον οποίο θα σε εκτελέσουν: με θανατηφόρο ένεση ή απευθείας στη γκιλοτίνα. Μέχρι στιγμής, μόνο το ΚΚΕ – εκ στόματος της Γενικής Γραμματέως – έχει δηλώσει ευθέως ότι μετά τις εκλογές θα καταθέσει νομοσχέδιο για την κατάργηση του μνημονίου και των κοινωνιοκτόνων μέτρων που εμπεριέχει.

7. Διότι καμία πολιτική με πραγματικό όφελος για το λαό δε μπορεί να ασκηθεί εντός της Ε.Ε. και με άθικτα τα μονωπολιακά συμφέροντα. Για ποια «ανάπτυξη» μιλάμε όταν η περίφημη ατζέντα οικονομικής πολιτικής «Ευρωπαϊκή Ένωση 2020» βασίζεται σε δύο πυλώνες: την ασφυκτική δημοσιονομική σταθερότητα και τις αντιλαϊκές, αντεργατικές μεταρρυθμίσεις; Και είναι προφανές ότι οι πανηγυρισμοί και τα μεγάλα λόγια για τον «άνεμο αλλαγής στην Ευρώπη» μετά την εκλογή του Φρ.Ολάντ στη Γαλλία ήταν αδειανό βαρέλι. Η πραγματικότητα προσγειώνει και τους πλέον υπεραισιόδοξους. Η αντιδραστική, ακραία νεοφιλελεύθερη δομή της Ε.Ε. και οι συσχετισμοί εντός των ενδοευρωπαϊκών ανταγωνισμών (μονομαχία γερμανικού-γαλλικού Κεφαλαίου) δεν αφήνουν κανένα παράθυρο ελπίδας για τους λαούς.

8. Διότι ο δανεισμός της χώρας για την αποπληρωμή του χρέους αποτελεί φαύλο κύκλο. Το χρέος της χώρας δεν αποτελεί παρά απότοκο των σχέσεων παραγωγής που διαμορφώθηκαν σε καπιταλιστικά πλαίσια. Το χρέος καθεαυτό δεν είναι η αιτία της κρίσης – είναι παράγωγο της, από αυτήν τρέφεται και γιγαντώνεται. Η «αναδιάρθρωση» του, την οποία ευαγγελίζονται οι αστικές πολιτικές ηγεσίες, δεν οδηγεί σε λύση του προβλήματος αλλά στην χρονική μετατόπιση του. Και όσο η Ελλάδα συνεχίσει να δανείζεται με σκοπό να αποπληρώσει το χρέος τόσο αυτό θα συσσωρεύεται και θα αναπαράγεται με θύματα πάντα τους εργαζόμενους, τα χαμηλά και μεσαία στρώμματα της κοινωνίας.

9. Διότι η ψήφος στα νεοναζιστικά κομματικά μορφώματα είναι ψήφος επιβράβευσης των παρακρατικών «μαντρόσκυλων» του καπιταλιστικού συστήματος. Είναι ψήφος εμπιστοσύνης στην αναβίωση των ιδεών που αιματοκύλησαν τον κόσμο τη δεκαετία του ’40, την ρατσιστική παράνοια και στον πλήρη εκχυδαϊσμό της πολιτικής και κοινωνικής ζωής.

10. Διότι ακόμη μεγαλύτερη σημασία από την κρίση καθεαυτή (από το μνημόνιο και τα ασφυκτικά δημοσιονομικά μέτρα) έχει η ισχυροποίηση των λαϊκών αγώνων. Αυτό που θα μετρήσει την επομένη των εκλογών είναι η ετοιμότητα του ελληνικού λαού να αντισταθεί στις πολιτικές που ακολουθήσουν, στα νέα μνημόνια, τις νέες περικοπές, τους νέους αντεργατικούς νόμους. Η πολυετής δραστηριοποίηση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας στους χώρους εργασίας, η άοκνη υποστήριξη των συμφερόντων των εργαζομένων, των ανέργων, των χαμηλοσυνταξιούχων, της νεολαίας, αποτελούν απόδειξη αταλάντευτης αγωνιστικής δράσης στο πλευρό του λαού μας.

Οι πολίτες οφείλουν στις 17 Ιουνίου να κάνουν την επιλογή τους, πετώντας στον κάλαθο των αχρήστων εκβιαστικά διλλήματα, απάτες και αυταπάτες. «…Στις λεωφόρους του μέλλοντος ο δρόμος φεύγει γρήγορα, η Ιστορία δεν γυρίζει πίσω» έγραφε ο σπουδαίος ποιητής της Ρωμιοσύνης, ο Γιάννης Ρίτσος. Σε αυτές τις λεωφόρους του μέλλοντος οφείλει να περπατήσει ο ελληνικός λαός.

ΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΑΠΟ ΠΕΙΝΑ ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ!

Αναρτήθηκε από τον/την redship

από  αριστερά και πολιτική

Από το Γιάννη Αγιάννη στη… Γιάννα Αγιάνα!
Η είδηση από το Ηράκλειο λέει:
«Μια 35χρονη μητέρα αναγκάστηκε για να μην πεθάνουν από την πείνα τα παιδιά της να μπει σε ένα σουπερ μάρκετ και να κλέψει γάλα και τρόφιμα για τα παιδιά της.
Η Ασφάλεια Ηρακλείου που κλήθηκε τη συνέλαβε και την έχει ήδη στα κρατητήρια, αλλά σύμφωνα με πληροφορίες του Cretalive,gr πρόκειται για συγκλονιστική υπόθεση. Και οι ίδιοι οι αστυνομικοί έχουν συγκλονιστεί.

Η 35χρονη σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες τους είπε ότι τα παιδιά της δεν έχουν φάει και δεν ήξερε από την απόγνωσή της τι να κάνει. Ότι βοήθεια ζήτησε δεν της άνοιξαν πόρτες. Και μπρος στο να κινδυνεύσουν τα παιδιά της αποφάσισε να κλέψει ένα μπουκάλι γάλα για να τα βοηθήσει…
Το πρωί της Παρασκευής 15/6/2012, δύο μέρες πριν τις εκλογές στις οποίες συνωθούνται πολλοί παλιοί και νέοι «σωτήρες» της κοινωνίας μας, η 35χρονη θα οδηγηθεί στον εισαγγελέα , αλλά η υπόθεση πλέον παίρνει τραγικές κοινωνικές διαστάσεις.»
Σε ποια κοινωνία ζούμε;
Δεν καταλαβαίνω “τίποτα” από την είδηση! Είμαστε μια κοινωνία ελεύθερων ατόμων – ανθρώπων και ο καθένας είναι υπεύθυνος για τον εαυτό του. Διαθέτει στην αγορά ακόμη και τον εαυτό του και ανταλλάσει ό,τι έχει με ό,τι του προσφέρουν. Aν τώρα αυτή η μάνα δεν έχει να πουλήσει τίποτα και δεν της προσφέρει κανένας τίποτα με αποτέλεσμα να μην έχει να φάει, δικό της πρόβλημα. Αν είναι να πεθάνει αυτή και τα παιδιά της από πείνα πάλι δικό της πρόβλημα. Απορώ γιατί τη μάζεψαν οι αστυνομικοί και τώρα την ταΐζουν τζάμπα στο κρατητήριο ενώ αν τη βάλουν στη φυλακή θα την ταΐζουν τζάμπα για καιρό. Όσο για τα παιδιά θα είναι τραγικό να αρχίσει ο ένας και ο άλλος να προσφέρει τζάμπα βοήθεια για να ζήσουν. Δεν έχουν να φάνε, δεν έχουν να προσφέρουν τίποτε στην αγορά της προσφοράς και της ζήτησης, ας πεθάνουν!

Αυτή είναι η κοινωνία της ζούγκλας και δεν επιδέχεται αλλοιώσεις πέρα από μακιγιάρισμα. Αυτή είναι η κοινωνία του νεοφιλελευθερισμού, δηλαδή του καπιταλισμού σε ένα από τα τελευταία επεισόδια της παρακμής του ιμπεριαλιστικού του σταδίου. Ίδια με την κοινωνία της αυγής του καπιταλισμού, του «ελεύθερου ανταγωνισμού» και της πρωταρχικής συσσώρευσης. Και η ιστορία ίδια είναι. Από τον Γιάννη Αγιάννη στη… Γιάννα Αγιάννα! Ίδιος πάντα ο καπιταλισμός.
Αν διαφωνείτε διαβάστε και τον πατριάρχη του νεοφιλελευθερισμού, τον Χάγιεκ στο περίφημο έργο του «Το Σύνταγμα της Ελευθερίας»! Πλημμύρα ελευθερίας! Εκεί θα καταλάβετε καλά ότι ΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΑΠΟ ΠΕΙΝΑ ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ!

Εκλογές στις 17/6/2012.
Εσύ φίλε τι θα κάνεις; Θα διαλέξεις κάποιους που θα δασώσουν και πάλι το «δικαίωμά σου» να πεθάνεις από πείνα ελεύθερος; Θα επιλέξεις κάποιους που ισχυρίζονται ότι ο καπιταλισμός δεν είναι αυτός που φαίνεται αλλά αυτός που από τη φαντασία τους μας πασάρουν, επιδιορθωμένο, ευρωπαϊκό, με διασφαλισμένο το δικαίωμα στην πείνα και στην εκμετάλλευση και με «ανθρώπινο πρόσωπο»; Θέλεις την επανάληψη της ίδιας ιστορίας; Εσύ αποφασίζεις…

Δημοσιεύθηκε στο Δύο Ελλάδες δύο τάξεις μία λύση, Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα!

Ποια διακυβέρνηση;

Λίγα 24ωρα πριν την κάλπη ο κάθε εργαζόμενος μπορεί και πρέπει να ξανασκεφτεί, να αναρωτηθεί γιατί δεν ικανοποιούνται οι σύγχρονες ανάγκες του. Τα άλλα κόμματα του υπόσχονται πως μέσα στην ΕΕ, με επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου και της δανειακής, με την επερχόμενη χαλάρωση, όπως λένε, των μέτρων σε όλη την ΕΕ μπορεί να επέλθει ανακούφιση του λαού από τη βαρβαρότητα. Λένε ψέματα. Αυτοί που προσκυνάνε την ΕΕ και το κεφάλαιο δεν μπορούν, δε θέλουν να βγάλουν το λαό από την κρίση. Στοχεύουν να σώσουν το κεφάλαιο από την κρίση. Η ανάπτυξη που υπόσχονται είναι ανάπτυξη των επιχειρηματικών ομίλων που απαιτεί αντεργατικά, αντιλαϊκά μέτρα. Οποια κυβέρνηση και αν προκύψει, ανεξάρτητα από επιμέρους διαφορές, την ίδια ρότα θα ακολουθήσει. Ο λαός να είναι έτοιμος για κάθε ενδεχόμενο λόγω της βαθιάς κρίσης, ώστε να αναλάβει ο ίδιος τη διεκδίκηση της υπεράσπισης της ζωής του. Αλλά ταυτόχρονα, να σκέφτεται την πρόταση διακυβέρνησης και εξουσίας του ΚΚΕ.

Το ΚΚΕ δεν παραμυθιάζει το λαό ότι μπορεί και η «πίτα να είναι γερή και το σκυλί χορτάτο», ότι δήθεν μπορούν να κερδίζουν και οι καπιταλιστές και οι εργάτες, όπως λένε με παραλλαγές όλες οι δυνάμεις του ευρωμονόδρομου. Μόνος δρόμος για να έχουν οι λαϊκοί άνθρωποι σταθερή δουλειά, εισόδημα που να ικανοποιεί τις σύγχρονες ανάγκες τους, αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Παιδεία, Υγεία, δικαίωμα στην ξεκούραση, στον Πολιτισμό, στον Αθλητισμό, είναι να θέσουν την παραγωγή στην υπηρεσία τους, να πάρουν τα κλειδιά της οικονομίας στα δικά τους χέρια. Γι' αυτό η ολοκληρωμένη πρόταση του ΚΚΕ λέει: αποδέσμευση από την ΕΕ και όλους τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, μονομερής διαγραφή του χρέους, κοινωνικοποίηση των βασικών μέσων παραγωγής με εργατική λαϊκή εξουσία.

Για αυτή τη λαϊκή διακυβέρνηση παλεύει το ΚΚΕ, για αυτό σήμερα πρωτοστατεί στην πάλη για όλα τα λαϊκά προβλήματα, διεκδικεί και άμεσες λύσεις καλώντας το λαό να γίνει πρωταγωνιστής. Σε αυτή τη λαϊκή εξουσία θα είναι μπροστάρης το ΚΚΕ, και στις ευθύνες και στις θυσίες. Σε τι θα ωφεληθούν οι λαϊκοί άνθρωποι από αυτή τη λαϊκή εξουσία; Θα απελευθερωθούν οι αναξιοποίητες σήμερα παραγωγικές δυνατότητες της Ελλάδας που σημαίνει δουλειά για όλους και πλούτος που επιστρέφει στην κοινωνία. Θα μπορεί να παραχθούν βιομηχανικά προϊόντα, και στην πλούσια γη της χώρας μας, τεράστια γκάμα αγροτικών προϊόντων, που μέσα από την οργάνωση των αγροτών σε καθετοποιημένους παραγωγικούς συνεταιρισμούς θα εξασφαλίζεται υγιεινή και φτηνή διατροφή. Να πώς θα μειωθούν οι εισαγωγές, που έχουν πλημμυρίσει την Ελλάδα λόγω της φιλομονοπωλιακής απελευθερωμένης αγοράς της ΕΕ.

Παραπέρα, οι εργαζόμενοι θα έχουν το κουμάντο στην παραγωγή απαλλαγμένοι από εκμεταλλευτές και καταχραστές του πλούτου, που μόνο αυτοί παράγουν. Οργανωμένοι οι εργάτες σε κάθε χώρο δουλειάς θα συμμετέχουν και θα ελέγχουν όλη τη διαδικασία παραγωγής και τη διεύθυνσή της. Οι αντιπρόσωποί τους που θα εκλέγονται σε όλα τα όργανα εξουσίας θα είναι άμεσα ελεγχόμενοι και ανακλητοί και δε θα έχουν κανένα υλικό προνόμιο για τη συμμετοχή τους στην λαϊκή εξουσία. Η ρεαλιστικότητα αυτής της πρότασής της αποδεικνύεται από τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζουν καθημερινά στη ζωή τους οι άνθρωποι του μόχθου αλλά και την καπιταλιστική κρίση. Γι' αυτό ισχυρό ΚΚΕ σημαίνει ισχυρός λαός που προετοιμάζεται να επιβάλει το δίκιο του.

Δημήτρης ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ

Δυνατό ΚΚΕ, αυτή είναι η μάχη

«Εμείς θα παγώσουμε τους μισθούς και τις συντάξεις»!

Η δήλωση που έκανε, χτες στις 9 το βράδυ, στο «Mega», ο Σταθάκης του ΣΥΡΙΖΑ, δεν ακούστηκε στην πλατεία Ομονοίας, όπου την ίδια ακριβώς ώρα γινόταν η κεντρική προεκλογική συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ με τον Τσίπρα να διακηρύσσει ότι την Κυριακή γυρίζει σελίδα, χωρίς, βέβαια, να πει ότι είναι γύρισμα της σελίδας προς τα πίσω.
Οποιος ως τώρα κρατούσε επιφυλάξεις για το ποιος ακριβώς είναι ο ρόλος του οπορτουνισμού (μεταφορά της αστικής αντίληψης μέσα στο εργατικό κίνημα, λέμε εμείς) από χτες το βράδυ έχει όλο το πακέτο στη διάθεσή του.

***

Κάτω από άλλες συνθήκες θα είχαν σηκωθεί και οι πέτρες. Ομως, διερχόμαστε αυτή την περίοδο από τον αστερισμό μιας σχεδόν απόλυτης ποδηγέτησης χιλιάδων και χιλιάδων συνειδήσεων. Ετσι που να γίνεται αποδεκτό χωρίς να σπάνε τηλεοράσεις το να βγαίνει ο ΣΚΑΪ παραμονή των εκλογών και να παρουσιάζει ένα κατασκευασμένο γκάλοπ σαν «πολιτική εκτίμηση» για να εκβιάσει ως την τελευταία ώρα με το δίλημμα: «`Η ΝΔ, ή ΣΥΡΙΖΑ, δεν υπάρχει άλλη επιλογή».

***

Κάτω από άλλες συνθήκες η είδηση ότι συγκεντρώνονται γόνοι της αστικής τάξης για να αποφασίσουν με ποιο τρόπο θα στηρίξουν ένα αριστερό κόμμα, θα ήταν αρκετό για να κάνει τους αριστερούς να βγουν στο δρόμο με βρεγμένες σανίδες. Οχι όμως και τους «αριστερούς» της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ που μετακόμισαν στον ΣΥΡΙΖΑ για να διασφαλίσουν ότι η πολιτική του κεφαλαίου θα συνεχίσει να εφαρμόζεται ανεμπόδιστη, με μεγάλες μάζες του λαού εγκλωβισμένες στην ίδια παλιά αυταπάτη: Οτι και οι καπιταλιστές θα περνάνε καλά και ο λαός δε θα παθαίνει της ψυχής του τον τάραχο.

***

Ολα αυτά δίνουν υλικό στους αναλυτές του μέλλοντος. Μόνο που μεθαύριο, στις 17 του μήνα, ο λαός καλείται να ψηφίσει όχι μόνο για το ποια κυβέρνηση, αλλά κυρίως για το πώς θα αντιμετωπίσει την όποια κυβέρνηση.
Αυτό που παρουσιάζεται μπροστά στο λαό από τα μέσα ενημέρωσης της αστικής τάξης είναι ένα χοντρό παιχνίδι όπου είτε κυβέρνηση ψηφίζει, είτε αξιωματική αντιπολίτευση, να ψηφίζει ένα και το αυτό.

***

Είναι ακριβώς η στιγμή που αξίζει κάποιος να σταθεί στις ανακοινώσεις του ΚΚΕ. Στα ρήματα που χρησιμοποιεί. Μιλάει το ΚΚΕ γι' «αυτό που χρειάζεται ο λαός» κι όχι αυτό που έχουν οι αστοί επιβάλει να «θέλει» ο λαός.
Το «χρειάζεται» βασίζεται σε μια ανάλυση των ταξικών επιλογών και το αναγκαστικό διά ταύτα που παράγει αυτή ή η άλλη επιλογή. Το «χρειάζεται» αναφέρεται στην πραγματικότητα της καπιταλιστικής κρίσης, στην πραγματικότητα ενός καπιταλισμού που έχει παρασαπίσει και δείχνει τον ιστορικό μονόδρομο για την εργατική τάξη: Την ανατροπή της σαπίλας για να χτιστεί μια νέα κοινωνία.
Το «θέλει» εκφράζει μια στρεβλή εικόνα της πραγματικότητας που του δημιουργεί η αστική προπαγάνδα μέσα σ' ένα συγκεκριμένο σκηνικό. Γνωρίζουμε το σκηνικό, την κινητοποίηση της αστικής τάξης για να διασφαλίσει ότι με όποια κυβέρνηση τα δικά της συμφέροντα δε θα θιγούν.
Γνωρίζουμε και τα στοιχεία της ανάλυσης: Ολα εκείνα που επιβεβαιώνουν την εκτίμηση του ΚΚΕ πως στον καιρό της κρίσης ο λαός ή θα κάνει ένα άλμα μπροστά ή θα ηττηθεί.
Το σκηνικό που έχει στήσει η αστική τάξη οδηγεί σε ήττα το λαό. Τα στοιχεία της ανάλυσης που μόνο το ΚΚΕ παρουσιάζει ανοιχτά καθαρά στο λαό δίνουν τη δυνατότητα σ' όποιους επιμένουν να περπατούν με το κεφάλι ψηλά να κάνουν το αναγκαίο άλμα.

***

Στις δυο μέρες που απόμειναν ως τις εκλογές δεν ισχύει για μας το «Κυριακή κοντή γιορτή». Κάθε ώρα, κάθε λεπτό πρέπει να είναι αφιερωμένο στο να τους χαλάσουμε τα σχέδια. Οσο μπορούμε να τους χαλάσουμε τα σχέδια. Με εμπιστοσύνη στις λαϊκές δυνάμεις, πόρτα πόρτα, άνθρωπο τον άνθρωπο με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ στο χέρι συγκεντρώνουμε τη δύναμη πυρός που αντιπροσωπεύει κάθε αγωνιστής έτσι που αυτή να εκφραστεί και με δυνατό ΚΚΕ μέσα στη Βουλή και με ακόμα πιο ισχυρό ΚΚΕ στους αγώνες που έρχονται.
Καθώς οι επικεφαλής του ιμπεριαλιστικού κέντρου μιλούν ήδη για 100 μέρες ανοχής στην όποια κυβέρνηση προκύψει, για τα αγωνιζόμενα τμήματα του λαού είναι καθαρό πως δεν υπάρχει ούτε μια μέρα ανοχής σε μια πολιτική που με όποιον στην κυβέρνηση τσακίζει το λαό.
Τα ραβασάκια της εφορίας, οι απλήρωτοι λογαριασμοί, οι νέοι άνεργοι, τα γερόντια χωρίς φάρμακα, οι οικογένειες χωρίς μεροκάματο, είναι καταστάσεις άμεσα πιεστικές. Το κρίσιμο είναι σε ποια κατάσταση θα είναι το λαϊκό κίνημα στις 18 του μήνα. Η αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ ως της μόνης δύναμης που σταθερά και αταλάντευτα βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της εργατικής - λαϊκής πάλης, αναδεικνύεται και πάλι σε κρίσιμο παράγοντα που θα καθορίσει τις εξελίξεις. Τόσο με τη μέγιστη δυνατή πίεση μέσα στη Βουλή, όσο και κυρίως με τη βέλτιστη οργάνωση και διεξαγωγή της λαϊκής πάλης στους χώρους δουλειάς, όπου και με όποιον τρόπο χρειαστεί.
Σ' αυτή την κατεύθυνση κάθε ψήφος στο ΚΚΕ μετράει σαν ψήφος ανατροπής των σχεδιασμών της αστικής τάξης και εκείνων των τμημάτων της που στηρίζουν ΝΔ και των άλλων που τα δίνουν όλα για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Το σχέδιο μαζικού ευνουχισμού του λαού δεν πρέπει να περάσει.
ΥΓ: Ερώτηση που προκλήθηκε από τη χτεσινή σπέκουλα του Τσίπρα που παρομοίωσε τον εαυτό του με τους αδούλωτους της ταξικής πάλης: Δηλαδή, ο Τατάκης έμεινε όρθιος μέχρι το θάνατο στο Μακρονήσι γιατί έβλεπε στο μέλλον να έρχεται ο Τσίπρας;
Και το αναγκαίο σχόλιο: Και μόνο γιατί δεν έχει ίχνος τσίπας αυτός ο τύπος αρκεί για να καταψηφιστεί.

ΚΚΕ

 

«Κ.Κ.Ε. -
Τρία γράμματα
χαραγμένα στους τοίχους των φυλακών
μέσα στις νύχτες της παρανομίας
χαραγμένα στις μάντρες των εργοστασίων
σταθερά δυνατά πάνω από το θάνατο
εκεί που τρέμει η ρίζα της ανθρώπινης ανάσας
εκεί που ρέει στους δρόμους σαν ποτάμι ο ουρανός,
πρωί με τα πουλιά, με τις σημαίες, με τα φύλλα
πρωί με την τίμια κραυγή».
(ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ, «Στα 57 χρόνια του ΚΚΕ», Αθήνα 14. ΧΙ.75)

Ωμός εκβιασμός

Δυο μέρες πριν την Κυριακή των εκλογών, οι αστοί χρησιμοποιούν κάθε μέσο για να εκβιάσουν ωμά την ψήφο του λαού και να ισχυροποιήσουν το νέο δικομματισμό - διπολισμό, κατευθύνοντας την ψήφο του. Πρέπει, λένε, οπωσδήποτε να υπερψηφιστεί η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ. Επιδιώκουν να τον χειραγωγήσουν, να τον υποτάξουν στην πολιτική εξόδου από την κρίση σε όφελος του κεφαλαίου, άρα στην ολοένα εντεινόμενη βαρβαρότητα. Ετσι, χτες το απόγευμα, η τηλεόραση του ΣΚΑΪ παρουσίασε μια δική της εκτίμηση εκλογικού αποτελέσματος! (ο ΣΚΑΪ έβγαλε αποτέλεσμα πριν την κάλπη με κατασκευασμένα στοιχεία), με γράφημα ανάλογο των δημοσκοπήσεων, που έδινε στο 25% τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ, στο 13,5% το ΠΑΣΟΚ και σε ποσοστό 4,5% - 7% όλα τα άλλα κόμματα που είχαν μπει στη Βουλή στις εκλογές της 6ης Μάη. Αν αυτό δεν είναι ωμή παρέμβαση, για να κατευθύνει την ψήφο του λαού και για να διαμορφώσει αποτέλεσμα, υπέρ της κεντροδεξιάς με τη ΝΔ ή της κεντροαριστεράς με τον ΣΥΡΙΖΑ τότε τι είναι; Αλλωστε, με βάση την εκτίμηση - προτροπή για ψήφο του ΣΚΑΪ, ή το ένα πρέπει να γίνει ή το άλλο, συμπιέζοντας τα άλλα κόμματα, όπως είπε και ο παρουσιαστής κ. Ευαγγελάτος. Αθλια η αστική δημοσιογραφία, άθλια η αστική ενημέρωση. Ο λαός να απεγκλωβιστεί από τις λογικές και τις επιρροές αυτών που τον θέλουν σκλάβο των αφεντικών.
Τώρα στην κάλπη ψήφο στο ΚΚΕ. Ισχυρό ΚΚΕ για να πάμε μπροστά

Κάθε ψήφος έχει ταυτότητα στο αποτέλεσμα

Τρεις μέρες πριν τις εκλογές η αστική προπαγανδιστική μηχανή δεν αφήνει περιθώρια για σκέψεις.
Ο,τι έχει κερδηθεί ως εντύπωση από το πρώτο διαφημιστικό κύμα που εκφράστηκε στις 6 Μάη, τώρα επιχειρείται να κεφαλαιοποιηθεί μέσα από ένα βομβαρδισμό που δεν αφήνει περιθώρια για σκέψεις.
Μεγάλες μάζες πληθυσμού καλούνται να φτάσουν στην κάλπη είτε πανικόβλητες μην και τυχόν τη Δευτέρα έχουν δραχμή αντί για ευρώ, είτε μακάριες ότι «στις 18 θα 'χουμε σοσιαλισμό».
Κι όμως, πέρα απ' τα κάλπικα διλήμματα, αυτές οι εκλογές είναι εξαιρετικά κρίσιμες.
Γίνονται στην κορύφωση μιας καπιταλιστικής κρίσης που δε δείχνει σημάδια ανάκαμψης.
 Γίνονται σε μια στιγμή που η αστική τάξη επιχειρεί να αντικαταστήσει το χρεοκοπημένο πολιτικό προσωπικό της με μια νέα φρουρά πιο ικανή να εγκλωβίσει μεγάλες μάζες εργαζομένων έτσι που να γίνουν σύμμαχοι στην προσπάθεια των καπιταλιστών να ανακάμψουν.
Τα αστικά επιτελεία δεν κρύβουν το πλάνο:
Να βουλιάξει κι άλλο η εργατική τάξη.
Σ' αυτή την κατεύθυνση η νέα σοσιαλδημοκρατία χρησιμοποιεί γνωστά παλιά υλικά όπως η «καμένη γη» για να προαναγγείλει νέες θυσίες εργατών στο βωμό του καπιταλιστικού κέρδους.
Εχοντας ήδη εισπράξει την άπλετη εκλογική ενίσχυση που τους πρόσφερε η παλιά σοσιαλδημοκρατία, αξιώνουν τώρα από το λαό να περιορίσει τις ανάγκες και τα αιτήματά του και να αποδεχτεί ότι θα ζήσει με αριστερή κυβέρνηση χειρότερα απ' ό,τι ζούσε προηγούμενα. Ζητάνε, μάλιστα, μετεκλογικά άκρα του τάφου σιωπή για να ανταποκριθούν στις δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει απέναντι στο μεγάλο κεφάλαιο.
Κριτήρια ψήφου όλα αυτά, αλλά τέτοιες ώρες τέτοια λόγια.
Οποιος πρόλαβε, κατάλαβε.
Το σίγουρο είναι μόνο ένα:
Στις 18 του μήνα που «η αριστερά του ρεαλισμού» θα συναγωνίζεται «τη δεξιά της ευθύνης», για το ποια απ' τις δυο υπηρετεί καλύτερα το καπιταλιστικό κέρδος, οι εργάτες θα φτύνουν αίμα.
Κι εκεί μόνος αρωγός - όπως ιστορικά βεβαιώνεται - θα 'ναι το ΚΚΕ, ένας προς έναν οι κομμουνιστές.
Αυτή είναι η δουλειά μας. Γι' αυτό ζητάμε μία προς μία την ψήφο των εργατών για το ΚΚΕ.
Το μόνο κόμμα που έχει δικαίωμα να ζητά από τους εργάτες ενίσχυση ακόμα κι όταν οι εργάτες έχουν προς το παρόν άλλες επιλογές.

***

Στο μέτωπο της προπαγάνδας καταγράφονται αξιοσημείωτες επιδόσεις έτσι που να κάνουν το λαό να λαλήσει.
Η «Αυριανή» βγαίνει με τίτλο που ισχυρίζεται ότι «όπως ο Πούτιν έκανε τη Ρωσία παγκόσμια υπερδύναμη» έτσι και το «ηγετικό ανάστημα του Α. Τσίπρα μοναδική ελπίδα για την Ελλάδα».
Ο Πούτιν είναι ηγέτης ενός ιμπεριαλιστικού κράτους που χτίστηκε με τσάκισμα της εργατικής τάξης.
Αυτό είναι το μοντέλο και του Τσίπρα;
Είναι μια υπερβολή της «Αυριανής» ο τίτλος, ή μία ακόμα ναπολεόντεια προβολή για να συνηθίσουμε στην ιδέα;
Τα ίδια τους τα λόγια δίνουν κάποιες απαντήσεις:
Εκεί που έλεγαν ότι θα καταργήσουν το μνημόνιο και αφού εξασφάλισαν να κυλά το ρεύμα υπέρ τους, τώρα δηλώνουν:
«Θα αρχίσουμε με τους εφαρμοστικούς νόμους, είναι πολλές δεκάδες οι εφαρμοστικοί, 211» (δήλωση Στρατούλη, χτες), δηλαδή ζήσε μαύρε μου να φας τριφύλλι κι άμα δεις εσύ κατάργηση του μνημονίου γράψε μου.
Εξάλλου, το δήλωσε ήδη ο Τσίπρας: «Δεν θα προβούμε σε μονομερείς ενέργειες».
Ακόμα πιο καθαρά ο Βαρουφάκης, εκ των οικονομολόγων που απ' το μακρινό Αμέρικα στηρίζουν ΣΥΡΙΖΑ, δήλωσε χτες για το τι πρέπει να κάνει η κυβέρνηση της αριστεράς:
«Το δημόσιο πρέπει να βρει τρόπο (μείωση μισθών, συντάξεων, μείωση δαπανών, φοροομόλογα, δηλαδή προπληρωμή φόρων)».

***

Στον αντίποδα όλων εκείνων που λένε στο λαό ότι δεν έχει άλλη επιλογή, η πρόταση του ΚΚΕ είναι πάρα πολύ συγκεκριμένη:
Δείχνει για αύριο κιόλας έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης με το λαό κυρίαρχο στον τόπο του.
Παράδειγμα: Το νικέλιο που παράγει η ΛΑΡΚΟ και το χρώμιο στη Κοζάνη που οδηγούν στην παραγωγή ανοξείδωτου χάλυβα, δηλαδή στην πρώτη ύλη για παραγωγή λευκών συσκευών.
Σήμερα η μονοπώληση κρατάει πεθαμένο το μεταλλείο και οδηγεί σε εισαγωγή προϊόντων που λίγα χρόνια πριν παρήγε αυτή η χώρα.
Στην ίδια ρότα: Η κεντρικά σχεδιασμένη καθετοποιημένη αγροτική παραγωγή μέσα από την κοινωνικοποίηση των καπιταλιστικών αγροτικών εκμεταλλεύσεων και από τους παραγωγικούς συνεταιρισμούς πετάει έξω τη «Μοσάντο», αξιοποιεί τους ντόπιους σπόρους, ταΐζει το λαό.
Η κεντρικά σχεδιασμένη κτηνοτροφική παραγωγή σταματάει την αιμορραγία των εισαγωγών, ασκεί έλεγχο στην ποιότητα του προϊόντος, δίνει λύση στις διατροφικές ανάγκες σε συνδυασμό με την κοινωνικοποιημένη βιομηχανία τροφίμων.
Η κεντρικά σχεδιασμένη βιομηχανική παραγωγή, π.χ., στο μέταλλο μπορεί να ξεκινά από την αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου και να φτάνει στην παραγωγή μηχανών, πραγματικότητα που επίσης έχει αποδειχτεί ότι είναι στις δυνατότητες της χώρας (το παράδειγμα των πετρελαιομηχανών Μαλκότσι που κατασκευάζονταν στο Βόλο μέχρι το '80 δεν είναι τόσο παλιό για να το πετάμε στα σκουπίδια).

***

Η αστική προπαγάνδα λέει ότι στο ΚΚΕ δεν αρέσουν οι επιλογές του λαού και προτιμά να αλλάξει λαό.
Το ΚΚΕ δε θέλει ν' αλλάξει λαό.
Θέλει να πείσει το λαό ότι έχει τη δύναμη να είναι κυρίαρχος.
Και σ' αυτό θα επιμείνει.
Τώρα, πριν τις εκλογές, αλλά και την αμέσως επόμενη μέρα.
Η ταξική πάλη δε σταματά και δεν καθορίζεται η έκβασή της από το αποτέλεσμα μιας εκλογικής αναμέτρησης.
Απέναντι στον εκβιασμό να διαλέξει ο λαός το χέρι που θα κρατά το μαχαίρι πάνω από το σβέρκο του, εμείς περισσότερο από χτες συγκεντρώνουμε έναν προς έναν τους μαχητές και αποφασίζουμε πώς θα διατάξουμε δυνάμεις από το βράδυ της Κυριακής.
Αυτό που την Κυριακή θα καταγραφεί στην κάλπη, παρότι η ψήφος είναι μυστική, για τους ανθρώπους του μόχθου έχει όνομα στο αποτέλεσμα, έχει ταυτότητα:
Είναι ψήφος βόλι με το ΚΚΕ ενάντια στην εξουσία των μονοπωλίων, ή ψήφος αγχόνη με ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και όποια άλλη δύναμη συμπληρώνει το κυβερνητικό καρέ της εξουσίας των μονοπωλίων.

Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

Καμιά θυσία για την πλουτοκρατία

Ο λαός να μην εγκλωβιστεί στη λογική του "μικρότερου κακού". Είναι επιζήμια και επειδή την ακολουθούσε τόσα χρόνια βρέθηκε απροετοίμαστος σήμερα. Να μην περάσει η λογική που λέει "υπομονή και θυσίες", για να ξεπεραστεί η κρίση, γιατί θέλουν η κρίση να ξεπεραστεί στην πλάτη του. Να βάλει στο κέντρο τα δικά του δικαιώματα και τις δικές του ανάγκες. Αυτά για τα οποία δε βγάζουν άχνα τα υπόλοιπα κόμματα και να παλέψει για το δρόμο ανάπτυξης που μπορεί να τα εξασφαλίσει, το δρόμο της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας»

Για την «επαναδιαπραγμάτευση» του ΣΥΡΙΖΑ

ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ

O κ. Τσίπρας είπε σε συνέντευξή του («Αυγή», 10/6/2012):

«Εμείς ξεκινάμε από μια βάση εκτίμησης. Οτι κανέναν δε συμφέρει και άρα κανένας εταίρος δεν θέλει ούτε χρεοκοπία ούτε διατάραξη της συνοχής στην Ευρωζώνη. Αυτό δημιουργεί σημαντικές δυνατότητες για διαπραγμάτευση. Επιπλέον, ας θυμόμαστε ότι το συντριπτικά μεγαλύτερο κομμάτι των χρημάτων της δανειακής σύμβασης επιστρέφει στους ίδιους τους δανειστές μας για την αποπληρωμή ληξιπρόθεσμων ομολόγων. Επομένως, μια αρνητική στάση τους στο ζήτημα της επαναδιαπραγμάτευσης της δανειακής σύμβασης θα είχε άμεσες συνέπειες σε ένα σύστημα που ήδη δοκιμάζεται από την εξάπλωση της κρίσης. Γι' αυτό πιστεύουμε ότι η επαναδιαπραγμάτευση των όρων της δανειακής σύμβασης είναι η επωφελέστερη στρατηγική και για τις δύο πλευρές».

*

Καταρχάς, η παραπάνω θέση του κ. Τσίπρα για τον «επωφελή χαρακτήρα της επαναδιαπραγμάτευσης» βασίζεται, όπως εξαρχής ξεκαθαρίζει στην - τουλάχιστον - επιπόλαιη εκτίμηση ότι «κανένας εταίρος δεν θέλει» και ότι στην Ευρωζώνη «κανέναν δε συμφέρει» η χρεοκοπία κ.λπ.
Προφανώς, δεν έχουν ενημερωθεί στον ΣΥΡΙΖΑ για τις ενδοαστικές αντιθέσεις στο εσωτερικό της ΕΕ.
Ούτε φαίνεται να έχουν διδαχτεί από το γεγονός ότι τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών δεν ταυτίζονται πάντα με τη «συνοχή» στις μεταξύ τους σχέσεις.
Αλλά, ενίοτε, όπως αποδεικνύεται ιστορικά και πολιτικά, τα συμφέροντά τους περνούν μέσα από εκείνον ακριβώς το δρόμο που ο ΣΥΡΙΖΑ τον ξορκίζει ως περίπου φανταστικό (!) σενάριο.
Δηλαδή, τα συμφέροντά τους - καθόλου σπάνια - επιτάσσουν όχι τη διατήρηση, αλλά τη «διατάραξη της συνοχής» τους.
Με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα βατράχια που θέλουν να «διαπραγματεύονται» εντός του βάλτου και μάλιστα την ώρα που τσακώνονται τα βουβάλια...

*

Πέρα από αυτό, όμως, έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον το σκεπτικό που αναπτύσσει ο κ. Τσίπρας όσον αφορά στην ίδια την «επαναδιαπραγμάτευση».
Διότι από το σκεπτικό αυτό προκύπτουν συμπεράσματα, τόσο για το πλαίσιο όσο και για την πραγματική στόχευση και την τελική κατάληξη αυτής της «επαναδιαπραγμάτευσης».
Συγκεκριμένα:
Ο κ. Τσίπρας λέει ότι οι εταίροι θα διαπραγματευτούν ώστε να διασφαλίσουν αυτό που προβλέπει η σύμβαση: Οτι, δηλαδή, τα δάνεια της δανειακής σύμβασης θα επιστρέψουν στους ίδιους, αφού όπως - σωστά - αναφέρει, «ας θυμόμαστε ότι το συντριπτικά μεγαλύτερο κομμάτι των χρημάτων της δανειακής σύμβασης επιστρέφει στους ίδιους τους δανειστές μας για την αποπληρωμή ληξιπρόθεσμων ομολόγων».
Μα, όμως,

• αν η βάση και ταυτόχρονα το «ατού» της «επαναδιαπραγμάτευσης» με το οποίο θα... σαγηνέψει τους δανειστές ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι οι δανειστές, οι τοκογλύφοι και οι κερδοσκόποι «θα πάρουν πίσω τα λεφτά τους»,
• αν ο «φιλολαϊκός άσος στο μανίκι» δεν είναι άλλος από την πεμπτουσία της δανειακής σύμβασης (την οποία, υποτίθεται, «επαναδιαπραγματεύεσαι»), που προβλέπει τοκογλυφικό παιχνίδι με το ελληνικό δημόσιο χρέος
• αν, τελικά, αναγνωρίζεις ότι αυτή η ληστεία, το περίφημο χρέος - στο όνομα του οποίου έχει επέλθει η λεηλασία μισθών, συντάξεων και δικαιωμάτων - είναι χρέος του λαού και της χώρας, που θα πληρωθεί από το λαό μέσω της «επιστροφής» των δανείων στους πιστωτές,

τότε, επί της ουσίας, σε τι διαφέρει αυτή η «αντιμνημονιακή επαναδιαπραγμάτευση» του ΣΥΡΙΖΑ από τις «μνημονιακές διαπραγματεύσεις» του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ;

Ο Σαμαράς χαρίζει (πραγματικά) φόρους!

του Νίκου ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ
Στην Ελλάδα - σύμφωνα με την έκθεση του ΟΟΣΑ -
καθ' όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 2000
η εργασία φορολογείτο με μέσο συντελεστή φορολόγησης 35%
όταν ο μέσος πραγματικός φορολογικός συντελεστής για το κεφάλαιο ήταν 15%...
Προσοχή:
Αυτός ο μέσος πραγματικός φορολογικός συντελεστής για τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου, το 15% δηλαδή, διαμορφώθηκε σε μια περίοδο που υποτίθεται ότι το κεφάλαιο φορολογείτο με ονομαστικό φορολογικό συντελεστή 45%, 35% και 25% επί των κερδών του!

*

Είναι απλό:
Μπορεί ο φορολογικός συντελεστής για βιομηχάνους, τραπεζίτες και εργολάβους να εμφανιζόταν - στα χαρτιά - στα επίπεδα του κάθε φορά θεσπισμένου ορίου (45%, 35%, 25% κ.λπ.),
αλλά, την ίδια ώρα, ήταν και είναι τόσα τα «παραθυράκια», οι φοροαπαλλαγές, οι χαριστικές ρυθμίσεις, οι «ειδικές» ρυθμίσεις για τους κεφαλαιούχους, που είχαν αποτέλεσμα οι τραπεζίτες, οι πετρελαιάδες και λοιποί ...αναξιοπαθούντες να πληρώνουν φόρο
τρεις φορές λιγότερο από εκείνον που υποτίθεται ότι πλήρωναν μέσω του (εικονικού) ονομαστικού φορολογικού συντελεστή επί των κερδών τους
και
δύο φορές λιγότερο από το φόρο που πλήρωναν οι μισθωτοί!

*

Από τα παραπάνω προκύπτουν δύο παρατηρήσεις και αντίστοιχα συμπεράσματα:

1) Υπάρχει η εικονική Ελλάδα, που υποτίθεται ότι η μείωση των φόρων των κεφαλαιοκρατών θα φέρει «ανάπτυξη» καθώς, τάχα, η μείωση των φόρων (για τους κεφαλαιοκράτες, πάντα) θα προκαλέσει «τόνωση των επενδύσεων».

Υπάρχει, όμως, και η πραγματική Ελλάδα, όπου

η διαχρονική μείωση της πραγματικής φορολόγησης του μεγάλου κεφαλαίου (από το 45% στο 25% σε μια δεκαετία) εκείνο που επέφερε ήταν την ασύλληπτη κερδοφορία για τους ίδιους τους κεφαλαιοκράτες, τα άδεια δημόσια ταμεία για τον προϋπολογισμό, τις ουρές εκατομμυρίων εργατών στα ταμεία ανεργίας και την «ανάπτυξη» των εκατοντάδων χιλιάδων λουκέτων στην αγορά.

*

2) Είπαμε ότι με ονομαστικό φορολογικό συντελεστή 45%, κατόπιν 35% και αργότερα 25%, ο πραγματικός φορολογικός συντελεστής για τους καπιταλιστές δεν ξεπερνούσε το 15%.

Συνεπώς, με τη νέα μείωση ακόμα και αυτού του ονομαστικού και εικονικού φορολογικού συντελεστή που, όπως υποσχέθηκε ο Σαμαράς στους κεφαλαιούχους, θα πέσει στα επίπεδα του 15%, ας σκεφτούμε:

Οταν οι κεφαλαιοκράτες φορολογούνταν για τα κέρδη τους με το υποτιθέμενο «45%», στην πραγματικότητα πλήρωναν για «15%». Τώρα που θα φορολογούνται για υποτιθέμενο «15%», τι θα μείνει για να πληρώνουν πραγματικά;...

*

Αυτό που θα γίνει είναι ότι:

α) Η Ελλάδα της κρίσης, της φτώχειας και της λεηλασίας του λαού (που μεταξύ άλλων συντελείται μέσω της απανωτής φοροληστείας και των χαρατσιών), θα μετατραπεί σε απόλυτο «φορολογικό παράδεισο» για τους πλουτοκράτες.

β) Η «ανάπτυξή» τους αποτελεί την απόλυτη εγγύηση ότι σε αυτόν τον τόπο - όπου οι εργαζόμενοι των 360 ευρώ μηνιάτικο είναι υπόχρεοι καταβολής φόρου (!) εισοδήματος - τα «αφεντικά» δε θα πληρώνουν πλέον φόρο για τα κέρδη τους ούτε δεκάρα τσακιστή!

 

Γη και ύδωρ στους καπιταλιστές

Αξίζει τον κόπο να διαβάσει κανείς τη συνέντευξη του Γ. Δραγασάκη, οικονομικού νου του ΣΥΡΙΖΑ, στο euro2day. Αντιγράφουμε ορισμένα σημεία απ' το ρεπορτάζ της ιστοσελίδας:

«"Εμείς δεν είμαστε φιλοευρωπαϊκό κόμμα, είμαστε ευρωπαϊκό κόμμα" (...) Για μετά τις εκλογές εισηγείται "μέχρι να μπούμε σε λογικές αναδιαπραγμάτευσης ή ακύρωσης του μνημονίου" να τρέξει ό,τι πρέπει να τρέξει, εκτός από μέτρα που επιτείνουν την ύφεση και να διασφαλίσουμε ότι θα έρθει η δόση των 4 δισ. ευρώ. Εμφανίζεται "αντιδογματικός" όσον αφορά τη σχέση δημοσίου και ιδιωτικής οικονομίας, αναφέροντας πως στις προθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ είναι ο διάλογος με τις παραγωγικές τάξεις. Σημειώνει ότι θα επιδιωχθεί διάλογος με τον κλάδο της ναυτιλίας, με στόχο την αύξηση των φορολογικών εσόδων, αλλά και τη δημιουργία κινήτρων για την ανάπτυξη δραστηριοτήτων εντός Ελλάδας. Εκτιμά ότι η πάταξη της παραοικονομίας (...) μπορεί να προέλθει από συντονισμένες πολιτικές, όπου το "κράτος κάτι θα δώσει, ζητώντας πίσω να πληρώνονται οι φόροι". Υποστηρίζει ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις (...) ώστε η επιχειρηματικότητα να απεμπλακεί. Υπογραμμίζει δε ότι αν γίνουν αυτά ίσως "μια αριστερή κυβέρνηση αποδειχθεί πιο φιλική προς τις επιχειρήσεις"».

***

Αυτά λέει ο Γ. Δραγασάκης και ο Δ. Παπαδημούλης συμπληρώνει στον «ΣΚΑΪ»:
«Στις δηλώσεις του Τσίπρα αποσαφηνίζεται βήμα - βήμα ο σχεδιασμός μας και μάλιστα λέει ότι θα προωθήσουμε άμεσα ορισμένα νομοσχέδια και στη συνέχεια θα αντικαταστήσουμε το μνημόνιο (...) Ποτέ δεν είπαμε και δεν είναι δυνατόν την Δευτέρα των εκλογών να καταργηθούν τα πάντα (...) προτείνουμε να συγκροτηθεί ένα ταμείο, ένας φορέας ο οποίος θα δει πώς θα αξιοποιήσει και την επιχειρηματική συμμετοχή του δημόσιου τομέα με κοινοπραξίες με τον ιδιωτικό τομέα για την προσέλκυση επενδύσεων και την κινητή και ακίνητη περιουσία του δημοσίου (...) Δεν υπάρχει καμία επανακρατικοποίηση ως άμεσο μέτρο στο κυβερνητικό μας πρόγραμμα».

***

Ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει ότι θα δώσει γη και ύδωρ στους επιχειρηματίες.
Αντιθέτως στο λαό εάν, εφόσον και όταν το επιτρέψει η πορεία ανάκαμψης της οικονομίας θα πετάξει ένα κόκαλο, κι αυτό αν του δώσει την άδεια η ευρωενωσιακή λυκοσυμμαχία.

Κατόπιν αυτών, είναι τουλάχιστον πρόκληση να αξιώνουν απ' το ΚΚΕ να βάλει πλάτη στην προσπάθειά τους να ξελασπώσουν την πλουτοκρατία απ' την κρίση.
 Ο Δ. Παπαδημούλης παραδέχεται ότι «μια κυβέρνηση (...) πρέπει να έχει στοιχειώδη λειτουργικότητα και αποτελεσματικότητα (...) Οχι ο ένας να κοιτάει προς την Ανατολή και ο άλλος προς τη Δύση».
Το ΚΚΕ τραβάει προς την Ανατολή και ο ΣΥΡΙΖΑ συνοδεύει στη Δύση του τον γερασμένο καπιταλισμό.
Για το λαό, η επιλογή είναι μία:
Ισχυρό ΚΚΕ και ο ίδιος πρωταγωνιστής σε ένα κίνημα, που από τις 18 του Ιούνη θα αποτελέσει το μόνο αντίβαρο στην αντιλαϊκή διαχείριση, είτε αυτή την κάνει μια κεντροδεξιά, είτε μια κεντροαριστερή κυβέρνηση.

Η διέξοδος

Η κρίση ξεσπάει σε κάθε χώρα χωριστά, βρίσκεται στα σπλάχνα του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης κάθε χώρας.
Η Ελλάδα είναι λιγότερο σχετικά αναπτυγμένη χώρα, η κρίση είναι πιο βαθιά, κρατάει περισσότερο και λόγω της ενσωμάτωσης στην ΕΕ, είναι πιο δύσκολη, σύνθετη η ανάκαμψη.
Η θέση «ή πανευρωπαϊκά θα χαθούμε ή πανευρωπαϊκά θα σωθούμε», βολεύει πάρα πολύ για να επιλέξει στις εκλογές ο λαός ποιος είναι ο καλύτερος, ο ικανότερος διαπραγματευτής.
Ολα τα άλλα κόμματα ενοχοποιούν το μνημόνιο, ότι πέρα από τη λιτότητα επέφερε την ύφεση και ευθύνεται για το βάθεμα της κρίσης.
Και το ΚΚΕ ενοχοποιεί το μνημόνιο, το καταγγέλλει, θα κάνει κάθε προσπάθεια για να ανατραπεί στην πράξη, να ανατραπούν οι συνέπειές του.
Ωστόσο, το μνημόνιο επιτέλεσε το σκοπό για τον οποίο έγινε.
Και σκοπός του μνημονίου είναι αυτό το οποίο γίνεται παντού, σε κάθε καπιταλιστική χώρα που έχει κρίση: Να υποτιμηθεί, να απαξιωθεί η εργατική δύναμη, να καταστραφούν κατακτήσεις που υπήρχαν, να εξασφαλιστεί μια πιο φθηνή και χειραγωγήσιμη εργατική δύναμη για τη φάση της ανάκαμψης.
Αυτό το στόχο το μνημόνιο τον πέτυχε.
Ολα τα κόμματα λένε ότι θα βγούμε από την κρίση αν γίνουν επενδύσεις για την ανάπτυξη.
Αυτή η ανάπτυξη κριτήριο έχει τη μέγιστη δυνατή κερδοφορία και όχι την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.
Διέξοδος από την κρίση δεν μπορεί να γίνει χωρίς την προετοιμασία του λαού - ψυχολογική, ιδεολογική, πολιτική, οργανωτική - να συγκρουστεί με τα μονοπώλια και την ΕΕ.

Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα του ΣΥΡΙΖΑ

Αναρτήθηκε από τον/την redship  από     2310net

Συγγνώμη για τον κλισεδιάρικο τίτλο του κειμένου. Το κείμενο εναλλακτικά θα μπορούσε να έχει τίτλο: Δεν είμαι αντι-ΣΥΡΙΖΑ, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αντι-εγώ, αλλά δεν μου φάνηκε καλαίσθητο. Παρακάτω θα προσπαθήσω να επιχειρηματολογήσω σύντομα σχετικά με το τι δεν μου αρέσει στον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν θα μπω σε βαθιές πολιτικές αναλύσεις για τον ρόλο και τον χαρακτήρα του ευρωκομμουνισμού ή της σοσιαλδημοκρατίας. Θα αναφερθώ σε κάποια μικροπράγματα μεταξύ των οποίων κάποια από αυτά που πολλοί μπορεί να μην προσέχουν, όμως επειδή ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες, πρέπει να δώσουμε την πρέπουσα προσοχή σε ορισμένα ζητήματα που συνήθως περνάνε στα ψιλά.

1. Σημειολογικές παρατηρήσεις: Λίγο πριν το τέλος της πρώτης προεκλογικής περιόδου, ο ΣΥΡΙΖΑ υιοθέτησε το γαλάζιο χρώμα. Ένα κόμμα το οποίο το είχαμε συνηθίσει να βγαίνει σε διάφορες αποχρώσεις του κόκκινου, (άλλωστε έτσι ονόμασε και τον ραδιοφωνικό του σταθμό) λίγο ροζ, λίγο πορτοκαλί και μπόλικο κίτρινο, ξαφνικά ντύνεται στα μπλε. Και μάλιστα στο απαλό Καραμανλικό γαλάζιο.

Λίγες ώρες μετά την πρώτη εκλογική διαμάχη ο ΣΥΡΙΖΑ φρόντισε να σβήσει από το πρωτοσέλιδο της Αυγής το σφυροδρέπανο από την κόκκινη σημαία της ΚΟΕ που κυμάτιζε δίπλα στον πρόεδρο. Όμορφα πράγματα, ταιριαστά στο ήθος της Αριστεράς…
Φυσικά ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ φροντίζει που και που να κρατάει τις ισορροπίες, προσπαθώντας να δώσει έναν «αριστερό» τόνο ακόμα και στις εμφανίσεις του. Δεν μιλάω για την άρνησή του να φορέσει γραβάτα, άλλωστε αυτό δεν αποτελεί κάποιου είδους επανάσταση. Γραβάτα δεν φοράει ούτε ο Ψαριανός, όμως η σχέση του με την Αριστερά είναι όση του Κασιδιάρη με τον Γκάντι. Μιλάω για πιο απλά πράγματα, όπως για παράδειγμα το κόκκινο στιλό που κρατούσε ο Τσίπρας κατά τη διάρκεια της διακαναλικής συνέντευξης τύπου της Τρίτης.

2. Λεξιλόγιο και τρόπος έκφρασης: Ο ΣΥΡΙΖΑ σε αυτές τις εκλογές έδωσε την εντύπωση ότι υιοθέτησε διπλό λόγο. Αλλιώς εκφραζόταν στο κομματικό και αλλιώς στο ευρύτερο ακροατήριο. Για παράδειγμα σε κομματικές ομιλίες έλεγε καμιά φορά την λέξη «καπιταλισμός» την οποία απέφευγε να εκστομίσει στα πάνελ ή στις συνεντεύξεις τύπου. Στο ίδιο μήκος κύματος, προσπαθούσε να ξεσηκώσει τον λαό όταν μιλούσε σε περιορισμένο κοινό, δίνοντας όμως την αίσθηση ότι θέλει να τον καθησυχάσει όταν απευθυνόταν σε ευρύτερο ακροατήριο.
3. Διλήμματα: Το πρώτο δίλημμα ήρθε με την μορφή εκβιασμού: «Ψηφίστε μας για να αναγκαστεί το ΚΚΕ να συμμαχήσει μαζί μας».Όχι και πολύ έντιμο απέναντι σε ένα κόμμα με το οποίο υποτίθεται ότι θέλεις να συμμαχήσεις! Περνώντας οι μέρες το δίλημμα κορυφώθηκε: «ΣΥΡΙΖΑ ή Μνημόνιο»! Όταν η «Αριστερά» (όπως αρέσκεται να αυτοαποκαλείται ο ΣΥΡΙΖΑ καπελώνοντας όποιον άλλον πιστεύει ότι ανήκει στον συγκεκριμένο πολιτικό χώρο) χρησιμοποιεί τέτοιου είδους εκβιαστικά διλήμματα, από τα οποία χρόνια υπέφερε, δείχνει δύο πράγματα: Είτε έχει αρχίσει να απεμπολεί αξίες τις οποίες η Αριστερά δεν είχε εγκαταλείψει ούτε στις πιο μαύρες εποχές του τόπου είτε τελικά έχει αρχίσει να μετεξελίσσεται πολύ γρήγορα σε μια αστική πολιτική δύναμη υιοθετώντας τις χειρότερες από τις συνήθειές των παραδοσιακών κομμάτων εξουσίας.
4. Παλινωδίες: Πολλές είναι οι περιπτώσεις στις οποίες στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ εκφράζουν διαφορετικές θέσεις. Καλή είναι η πολυφωνία, αλλά όχι για κόμματα. Ένα κόμμα πρέπει να έχει ενιαία πολιτική γραμμή, όχι γιατί το είπε ο Λένιν, αλλά γιατί αυτό δείχνει μια καθαρότητα απέναντι στον ψηφοφόρο του, που πρέπει να ξέρει ότι η ψήφος του είναι το ένα μέρος ενός συμβολαίου το οποίο αναμένει να τηρηθεί και από την άλλη πλευρά. Όμως ακόμα κι αν κανείς δώσει το ελαφρυντικό της κατ’ ανάγκη πολυφωνίας (για λόγους εισόδου στην Βουλή το 2009 και για λόγους διεκδίκησης της κυβέρνησης σήμερα) στον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, θα περιμέναμε στο κατεξοχήν ζήτημα της προεκλογικής του καμπάνιας να υπάρχει μια σύμπνοια. Τι θα κάνουμε με το μνημόνιο; Θα το καταργήσουμε, θα το ανατρέψουμε, θα το καταγγείλουμε, θα το επαναδιαπραγματευτούμε ή θα το αντικαταστήσουμε με ένα νέο σχέδιο; Η ίδια ασάφεια επικρατεί στην σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με την ΕΕ. Είναι πολύ πιθανό να ακούσουμε το πρωί καταγγελία της ΕΕ και το μεσημέρι την πίστη ότι μόνο μέσα σε αυτήν μπορούμε να ελπίζουμε.
5. Ιδεολογικές αναφορές: Είχα διαβάσει το παλιό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ πολύ πριν τις εκλογές. Γενικόλογες διατυπώσεις που δεν έχουν καμία ιδεολογική συνοχή, φανερά δομημένες έτσι ώστε να ικανοποιούν όλες τις συνιστώσες.
   Ωστόσο το κερασάκι στην τούρτα της μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ σε σοσιαλδημοκρατικό κόμμα μπήκε από τον ίδιο τον πρόεδρό του κατά τη διάρκεια της ανακοίνωσης των θέσεων για την οικονομία πριν από τις εκλογές του Ιουνίου. Η αναφορά του σε κάποιον θεωρητικό της σοσιαλδημοκρατίας δεν είχε μόνο συμβολικό χαρακτήρα (για να χαϊδέψει τα αυτιά αυτών που εγκαταλείπουν το ΠΑΣΟΚ) αλλά και πολιτικό. Σηματοδοτεί την διάρρηξη κάθε δεσμού που είχε ο ΣΥΡΙΖΑ με την θεωρητική παρακαταθήκη της Αριστεράς, τον Μαρξισμό. Όχι ότι θα περίμενα καμιά σοβαρή σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με τον Μαρξισμό, αλλά είναι τουλάχιστον οξύμωρο την ώρα που ο παγκόσμιος καπιταλισμός βιώνει μια κρίση που ο Μαρξ είχε αναλύσει πριν από ενάμιση αιώνα, την ώρα που ακόμα και αστοί οικονομολόγοι ξαναγυρνάνε στον Μαρξ, ένα κόμμα της Αριστεράς να εξοπλίζει το θεωρητικό του οπλοστάσιο με αναφορές στην χρεωκοπημένη σοσιαλδημοκρατία.
6. Αλέξης Τσίπρας: Γενικά, ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ δεν μου είναι αντιπαθής. Κάθε άλλο. Τον θεωρώ έξυπνο, σοβαρό και ικανό. Επίσης πιστεύω ότι επικοινωνιακά είναι εξαιρετικός. Ήρεμος, χαμογελαστός, με ικανότητα να επιστρατεύει το χιούμορ του όποτε χρειαστεί. Η μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε αρχηγικό κόμμα άλλωστε έγινε εξαιτίας –κυρίως- των επικοινωνιακών αρετών του προέδρου του. Ωστόσο εκτιμώ ότι έχει εγκλωβιστεί σε αυτή την εικόνα του. Η ικανότητά του να αποφεύγει ερωτήσεις και να δίνει τις απαντήσεις που θέλει. Τελευταίο παράδειγμα, η διακαναλική του συνέντευξη. Ρωτήθηκε για τυχόν μειώσεις μισθών των 1500 ευρώ και για το γεγονός ότι εμφανίζει ρητορεία παρόμοια με αυτή του Γ. Παπανδρέου το 2009. Απάντησε για τους κατώτατους μισθούς και τον Ανδρέα Παπανδρέου του 1981!
7. Κοινωνικές τάξεις: Ο ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποιεί την έννοια «τάξη» μόνο για να μιλήσει για τους μικρομεσαίους, θέλοντας να εκφράσει την ραχοκοκκαλιά του πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ. Που πήγε η εργατική τάξη ρε σύντροφοι; Που πήγε η αστική τάξη; Που πήγε η ταξική πάλη; Προφανώς ξεχάστηκαν μπροστά στην ανάγκη ευρύτερων συσπειρώσεων. Δεν είναι ώρα να τρομάζουμε και τις αγορές μιλώντας για πράγματα «ξεπερασμένα» και μπανάλ!

Δημοσιεύθηκε στο Ο οπορτουνισμός

22 κατασκευαστές πλυντηρίων συνιστούν ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοί κάτι ξέρουν!!!

Του Βασίλη Ζιώβα

 

Οι περισσότεροι από εσάς ασφαλώς και θα γνωρίζεται τη σχετική διαφήμιση του γνωστού …απορρυπαντικού SKIP. Θέλοντας προφανώς να αποδείξει την αποτελεσματικότητα του συγκεκριμένου προϊόντος, στην εξαφάνιση των …λεκέδων, η εταιρία παραγωγής του αξιοποιεί στη σχετική διαφήμιση το κύρος 22 γνωστών εταιριών πλυντηρίων.

Έ λοιπόν, με όσα συμβαίνουν προεκλογικά στο χώρο της κεντροαριστεράς, η συγκεκριμένη διαφήμιση θα ταίριαζε γάντι. Αρκεί στη θέση του SKIP να βάλτε τον ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ, στη θέση των λεκέδων τα εκατοντάδες πρωτοκλασάτα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, που ψάχνουν εναγωνίως να ξεπλυθούν και φυσικά στη θέση των 22 κατασκευαστών πλυντηρίων όλα εκείνα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης –με ναυαρχίδα φυσικά την ΑΥΡΙΑΝΗ- που με τα καθημερινά πρωτοσέλιδά τους προτρέπουν τους εργαζόμενους να εμπιστευτούν τον ΣΥΡΙΖΑ. 

Αλήθεια! Ας αναλογιστεί ο κάθε καλοπροαίρετος εργαζόμενος. Που οφείλεται η μαζική εισδοχή και στήριξη στο χώρο του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ όλων αυτών των στελεχών του ΠΑΣΟΚ που ευθύνονται για την εξαθλίωση του ελληνικού λαού; Στο να συνεχίσουν το θεάρεστο έργο τους μέσου του ΣΥΡΙΖΑ; Να ξεπλύνουν τους λεκέδες τους για να επανέρθουν …αμόλυντες παρθένες στην κοινωνία ή στο να συνεχίσουν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στα αφεντικά, που χρόνια τώρα εξυπηρετούσαν;

Μια ματιά, έστω και φευγαλέα, στον μακρύ κατάλογο των « μπουμπουκιών» που έχουν σπεύσει στη κολυμπήθρα του Σιλωάμ, την οποία έβαλε σε λειτουργία ο ΣΥΡΙΖΑ, θα πείσει, και τον πλέον καλόπιστο, για τον προσανατολισμό της υπό διαμόρφωση Κεντροαριστεράς. Μια ματιά στα συγκεκριμένα στελέχη, που πλαισιώνουν και προσφέρουν την «τέχνη» τους στο ΣΥΡΙΖΑ θα δώσει απάντηση ΤΩΡΑ και όχι αύριο για το που το πάει η σοσιαλδημοκρατία.

Έχουμε λοιπόν και λέμε:

Λούκα ΚΑΤΣΕΛΛΗ. Χρειάζονται …συστάσεις; Από όπου κι’ αν την πιάσεις σκέτος …λεκές ή γνήσιος λακές της άρχουσας τάξης. Για χάρη της ο κ. Τσίπρας πρότεινε τον σύζυγο της υπηρεσιακό πρωθυπουργό!!! Ναι ναι τον « κάτσε καλά Γεράσιμε» τον οποίο προχθές, ως μαθητής, αντιμάχονταν. Φυσικά με αυτή αλλά και δεκάδες άλλες προγραμματικές κωλοτούμπες έχει δώσει δείγματα γραφής στην άρχουσα τάξη της χώρας αλλά και στους πρέσβεις των G20 με επιτυχία ο πιθανά αυριανός διαχειριστής της καπιταλιστικής κρίσης.

Νίκος ΚΟΤΖΙΑΣ. Χρημάτισε πρόεδρος του ινστιτούτου Ανδρέας Παπανδρέου!

Ο επί σειρά ετών οργανωτικός γραμματέας του ΠΑΣΟΚ και στενός συνεργάτης του …γνωστού ΑΚΗ κ Κοτσακάς. Ο γνωστός συνδικαλιστής Φωτόπουλος της ΔΕΗ ! Ο Τσουκαλάς του ΟΤΕ. Ο Μητρόπουλος, ο Χωραφάς, ολόκληρο το επιτελείο του ΑΚΗ, σύσσωμη η Ένωση Νέων Σοσιαλιστών, η Σοφία Σακοράφα, ο κ Κουρουμπλής, ο…, η…και φυσικά δεν μπορούσε να απουσιάζει ο Βέρος Πασοκτζής ο ΚΙΜΩΝ ο ΚΟΥΛΟΥΡΗΣ!!! Φυσικά δεν θα μπορούσε να λείψει και ο Μάρτης από τη σαρακοστή! Δεν είναι δυνατόν ο ΣΥΡΙΖΑ να ΠΑΣΟΚοκρατείται και ο ΚΟΥΡΗΣ να είναι …αλλού. Δεν είναι δυνατόν η ΑΥΡΙΑΝΗ να μην συνεχίσει να συμβάλει για την άνοδο του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων! Να απουσιάζει την ώρα που θα αρχίσει το νέο …φαγοπότι. Εύστοχο λοιπόν το σχόλιο στελέχους του ΠΑΣΟΚ που είπε το εξής απολαυστικό: Με την πρώτη συνέλευση που θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ το ΠΑΣΟΚ θα έχει πλειοψηφία!!! Λέτε; Προς το παρών πάντως αποτελεί την πολυπληθέστερη συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ.

Όλα τα παραπάνω φανερώνουν ότι τίποτα καλό δεν πρέπει να περιμένει κάποιος από τον Πασοκοκρατούμενο ΣΥΡΙΖΑ. Καμιά ελπίδα από την Κεντροδεξιά. Το πραγματικό δηλαδή δίλλημα των εκλογών στις 17 του Ιούνη δεν είναι το: « Ευρώ ή δραχμή» που προβάλλει ο Σαμαράς. Δεν είναι ούτε το « Μνημόνιο ή ΣΥΡΙΖΑ που προβάλλει ο Τσίπρας. Το πραγματικό, το ουσιαστικό δίλλημα είναι: « ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ του λαϊκού κινήματος ή ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ των λαϊκών στρωμάτων; Η διέξοδος μια και μοναδική:

Ψήφο στο Κάπα Κάπα Έψιλον .

Πλήρης ευθυγράμμιση με τις αντιλαϊκές ράγες της ΕΕ

η χτεσινή διακαναλική του Αλ. Τσίπρα

Διαχείριση στο τετράγωνο και ψίχουλα στο «περίμενε» για το λαό
Επεσε και η τελευταία απ' τις μάσκες, με τις οποίες κυκλοφορούσε καθ' όλη την προεκλογική περίοδο ο ΣΥΡΙΖΑ, ψηφοθηρώντας αγρίως και εκμεταλλευόμενος την αγωνία του λαού για ανακούφιση απ' την αφόρητη πραγματικότητα που βιώνει.

Χτες, στο πλαίσιο της διακαναλικής συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε ο Αλ. Τσίπρας δήλωσε κατηγορηματικά ότι μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα τηρήσει κατά γράμμα τις δεσμεύσεις που απορρέουν απ' τις ευρωενωσιακές συνθήκες, κάτι που αναγόρευσε σε «υποχρέωση της χώρας» και συμπλήρωσε ότι το εθνικό σχέδιο ανόρθωσης που υπόσχεται σε αντικατάσταση του μνημονίου θα κινείται στις ράγες των ευρωενωσιακών, βαθιά αντιλαϊκών συνθηκών.
Απέκρυψε σκόπιμα βεβαίως ότι γέννημα θρέμμα αυτών των συνθηκών είναι και το μνημόνιο, για το οποίο στην εισηγητική του τοποθέτηση δεν είπε κουβέντα.
 Αντιθέτως, διαβεβαίωσε την πλουτοκρατία ότι θα κάνει ό,τι είναι δυνατόν, ώστε να παραμείνει η χώρα στην ευρωενωσιακή της συμμαχία, για να σταθεροποιηθεί η οικονομία με το «σχέδιο ανόρθωσης της οικονομίας, ανάπτυξης και παραγωγικής ανασυγκρότησης», έπειτα από διαπραγματεύσεις με την ΕΕ. Πρόκειται για δέσμευση απέναντι στο μεγάλο κεφάλαιο ότι θα εφαρμόσει κατά γράμμα οτιδήποτε απαιτείται για να ξεπεράσει την κρίση στις πλάτες των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.
Στο πλαίσιο αυτό, τάχτηκε αναφανδόν υπέρ της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, ενώ ειδικά για τους εφοπλιστές δήλωσε ότι πρόθεσή τους είναι ο διάλογος μαζί τους, ώστε να πειστούν να συνεισφέρουν τον οβολόν τους τώρα που η Ελλάδα βρίσκεται σε κρίση!
Παραδέχτηκε όμως ότι αν δεν θέλουν να το κάνουν, μπορούν να το αποφύγουν.
Αλλωστε, και σε ό,τι αφορά στα περί φορολόγησης του μεγάλου κεφαλαίου, πρόσθεσε με νόημα ότι στόχος τους δεν είναι «να πλήξουν την ανταγωνιστικότητα».
Επανέλαβε, τέλος, ότι δεν αποτελεί προτεραιότητά τους η αποχώρηση απ' το ΝΑΤΟ,
χωρίς βέβαια να πει το παραμικρό για το ποια θα είναι η στάση μιας ενδεχόμενης κυβέρνησης της αριστεράς στην περίπτωση που στη γειτονιά μας ξεσπάσει πόλεμος, όπως ήδη φαίνεται από τις προετοιμασίες των ιμπεριαλιστών σε βάρος της Συρίας.
Κατά τα άλλα, στην εισήγησή του αναλώθηκε σε διακηρύξεις εντυπωσιασμού για ρετουσάρισμα της βιτρίνας του αστικού πολιτικού συστήματος.
Δεσμεύτηκε π.χ. για ολιγομελές υπουργικό συμβούλιο, για περικοπές στις αποζημιώσεις του πρωθυπουργού και των υπουργών, για περικοπή των προνομίων των βουλευτών και άλλα σχετικά.
Πρόκειται για εξαγγελίες που «άνθισαν» στο έδαφος της αποπροσανατολιστικής προπαγάνδας ότι για την κρίση φταίει το πολιτικό σύστημα, η σπατάλη και οι «κλέφτες».

Αυτήν την προπαγάνδα εξέθρεψε και ο ΣΥΡΙΖΑ,
 κρύβοντας τις πραγματικές αιτίες της κρίσης.
Τώρα έρχεται να ολοκληρώσει την κοροϊδία, λέγοντας ότι ορισμένες αλλαγές βιτρίνας στο αστικό πολιτικό σύστημα συνιστούν «ανατροπή».
Τα ίδια έλεγε και ο Γ. Παπανδρέου πριν αναλάβει τη διακυβέρνησης, τα ίδια πάνω κάτω λένε και όσοι διεκδικούν σήμερα αναβαθμισμένο ρόλο στην αστική διαχείριση, όπως ο Κουβέλης, ο Καμμένος, ο Βενιζέλος.

Ψίχουλα στο περίμενε...

 

Ο Αλ. Τσίπρας απέφυγε να συγκεκριμενοποιήσει το χρόνο κατά τον οποίο θα υλοποιήσει ακόμα και αυτές τις υποτυπώδεις εξαγγελίες του, όπως για παράδειγμα την επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ και του επιδόματος ανεργίας στα 461, την επαναφορά της μετενέργειας στους έξι μήνες, μέτρα για τους δανειολήπτες. Ακόμα και για την υλοποίηση αυτών των ελάχιστων μέτρων, τα οποία αφήνουν ανέγγιχτο το πλέγμα των αντεργατικών νόμων που έχουν ψηφίσει ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, ενσωματώνοντας οδηγίες της ΕΕ, ο Αλ. Τσίπρας είπε ότι «εμείς δεν έχουμε ιδιαίτερη βιάση»!

Στους ανέργους μάλιστα συνέστησε ...υπομονή έως ότου επέλθει η ανάπτυξη, συσκοτίζοντας ότι ακόμα και τότε θα είναι αδύνατη η επανόρθωση της καταστροφής παραγωγικών δυνάμεων, πρώτα και κύρια εργατικής δύναμης, που συντελείται σήμερα.
Καλλιεργώντας ήδη άλλοθι για την μετεκλογική αθέτηση κι αυτών των κουτσουρεμένων υποσχέσεων που δίνει στο λαό, αναπαρήγαγε το επιχείρημα της «καμένης γης» και των άδειων ταμείων και ανέσυρε το «άλλο η κυβέρνηση και άλλο η εξουσία».
Επικρίνοντας τα άλλα κόμματα δήλωσε «αφήνουν πίσω τους λεηλασία, εμείς απλά αναλαμβάνουμε την ευθύνη (...) δεν είμαστε σωτήρες, ούτε ήρωες (...) αν στο τέλος θα τα καταφέρουμε θα κριθεί απ' τη στήριξη του λαού (....) θα λέμε πάντα την αλήθεια για δυσκολίες και δυνατότητες που έχουμε μπροστά μας»!
Ανέφερε μάλιστα ότι προτείνουν «τις λιγότερες δυνατές παροχές», που κοστίζουν λιγότερο «από αυτά που εξήγγειλε ο Α. Σαμαράς», δείχνοντας ότι και αυτοί κοστολογούν τις ανάγκες του λαού ανάλογα με τις υποχρεώσεις απέναντι στην ντόπια πλουτοκρατία και την ΕΕ.
Ο Αλ. Τσίπρας, ενώ παραδέχτηκε στα λόγια ότι η κρίση βαθαίνει, επέμεινε στη γραμμή του εφησυχασμού του λαού ότι τίποτα πιο επώδυνο απ' όσα ήδη βιώνει δεν τον περιμένει, ότι η ΕΕ δεν μπορεί να πετάξει εκτός την Ελλάδα, αφού έτσι θα είναι η ίδια «ανάπηρη». Σε ερώτηση για το ενδεχόμενο να βαθύνει η κρίση και να υπάρξουν σοβαρές δραματικές εξελίξεις σε βάρος του λαού, αρκέστηκε να δηλώσει ότι «δεν μπορώ να εγγυηθώ ότι σε παγκόσμια κλίμακα θα επικρατήσει σύνεση» και «μη μας ζητάτε να σας αναλύσουμε το σχέδιο έκτακτης ανάγκης»!
Μάλιστα, ενώ ο ίδιος και το κόμμα του καθησυχάζουν και παροπλίζουν το λαό, πέταξε σ' αυτόν το μπαλάκι να αποτρέψει αρνητικές εξελίξεις απ' το βάθεμα της κρίσης.

Διασώστης του καπιταλισμού

 

Στην προσπάθειά του να υπερασπιστεί την ενσωμάτωσή τους στο σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης,
αξίωσε απ' το λαό να βάλει πλάτη για την κατάσβεση της πυρκαγιάς που τσουρουφλίζει σήμερα την αστική τάξη.
Οπως είπε, αναφερόμενος στην ΕΕ, δεν είναι η ώρα όταν το σπίτι καίγεται να επιρρίπτεις ευθύνες σ' αυτόν που έβαλε την πυρκαγιά, να επενδύεις στην καταστροφή, για να δηλώνεις δικαιωμένος και συμπλήρωσε «βεβαίως φταίει ο καπιταλισμός, αλλά έχουμε ιστορική ευθύνη να αγωνιστούμε για να σώσουμε ό,τι μπορούμε να σώσουμε και έτσι θα μπορέσουμε να αντιπαλέψουμε και να ξεπεράσουμε και τον καπιταλισμό»!
Πρόκειται για κυνική ομολογία ότι στόχος της διαχείρισης που θα ασκήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, αν κυβερνήσει, είναι η διάσωση του γερασμένου και σάπιου καπιταλισμού.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, αφού δήλωσε ότι συστρατεύεται με τον καπιταλισμό γενικώς στα δύσκολα που περνάει, δήλωσε και την ιδιαίτερη προτίμησή του στον αμερικάνικο καπιταλισμό. Πρόβαλε για πολλοστή φορά το «μοντέλο Ομπάμα» και την επεκτατική διαχείριση της κρίσης σαν παράδειγμα προς μίμηση, απέφυγε όμως να απαντήσει σε ερώτηση που του έγινε σχετικά με το ότι ο αμερικάνικος λαός δεινοπαθεί.
Σαν παράδειγμα προς μίμηση πρόβαλε και την πολιτική Ραχόι στην Ισπανία, επειδή δήθεν έλαβε δάνειο δίχως μνημόνιο.
Αναγκάστηκε όμως να παραδεχτεί σε σχετική ερώτηση που του έγινε ότι η ισπανική κυβέρνηση εφάρμοζε από τα πριν πολιτική μνημονιακή, σκληρής λιτότητας για το λαό.
Επιβεβαιώνοντας ότι θέλει το εργατικό λαϊκό κίνημα στον πάγο, ισχυρίστηκε ότι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ εγγυάται την «ομαλότητα» και την «κοινωνική συνοχή», την οποία αντιπαρέθεσε στο «χάος» που θα επέλθει αν συνεχιστεί η ίδια πολιτική. Και προεξόφλησε ότι στις 18 Ιούνη θα υπάρχει κυβέρνηση.
Μπερδεύοντας τον ίσκιο με το μπόι τους και ανακατεύοντας την βουλιμία τους να ασκήσουν αστική διαχείριση με το μεγαλείο της Εθνικής Αντίστασης, τόλμησε με θράσος να απευθυνθεί στο ΚΚΕ και να του υποδείξει να μην απουσιάζει τάχα απ' τις «διαδικασίες της λαϊκής χειραφέτησης», αλλά να συνεργήσει με τον ΣΥΡΙΖΑ για τη συγκρότηση μιας κυβέρνησης που θα ξελασπώσει την πλουτοκρατία απ' την κρίση της.
Προσβάλλοντας ευθέως τα μέλη του ΚΚΕ, που συλλογικά διαμορφώνουν τις αποφάσεις του Κόμματος, αλλά και τους χιλιάδες φίλους και ψηφοφόρους του ΚΚΕ, δήλωσε, κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια: «Ο κόσμος που ακολουθεί το ΚΚΕ έχει διαφορετική κουλτούρα. Μπορεί να μην εκπλαγεί από απότομες αλλαγές κατεύθυνσης, έχει ξανασυμβεί αυτό». Ο ΣΥΡΙΖΑ διαπράττει αθλιότητα πρώτου μεγέθους σε βάρος του ΚΚΕ όταν αντιστρέφει με ψέματα την πραγματικότητα και προσπαθεί να καλλιεργήσει συγχύσεις για τις αταλάντευτες θέσεις του Κόμματος. Είναι κι αυτό ένα κριτήριο για κάθε προοδευτικό και ριζοσπάστη να γυρίσει την πλάτη στον ΣΥΡΙΖΑ, να δυναμώσει και με την ψήφο του στις 17 Ιούνη το ΚΚΕ.