Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι συμφωνεί με την Πρόταση Νόμου του ΚΚΕ επί της αρχής, αλλά διαφωνεί με τη στρατηγική του ΚΚΕ, επειδή, όπως λέει, ο ίδιος δεν τα παραπέμπει όλα στο σοσιαλισμό, αλλά προτείνει «μεταβατικές παρεμβάσεις, παρεμβατικά αιτήματα (που) ενδυναμώνουν την εργατική τάξη και τον κόσμο της εργασίας, του δίνουν εμπιστοσύνη ότι τα πράγματα μπορεί να αλλάξουν, επεκτείνουν την ατζέντα και αλλάζουν συνειδήσεις» (Στ. Σαμοΐλης).
Ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι η Πρόταση Νόμου του ΚΚΕ είναι παρέμβαση για συζήτηση μεταξύ των αυτοαποκαλούμενων «αντιμνημονιακών» δυνάμεων και από αυτήν την άποψη επαναφέρει ζήτημα «ενότητας» και «κυβέρνησης της αριστεράς». Είπαν, μεταξύ άλλων, οι βουλευτές του: «Η λογική της Γ' Διεθνούς επιστρέφει και το ΚΚΕ θα μπορέσει να βάζει σε μια αντιμνημονιακή συζήτηση τις δικές του προτάσεις» (Ε. Τσακαλώτος). «(Αυτά που) αναγράφει η πρόταση νόμου είναι στην ουσία η καρδιά της δικής μας πολιτικής (...) αν υπήρχε συνεργασία αριστερών δυνάμεων, που είναι επιβεβλημένη και επίκαιρη, ιδιαίτερα της ριζοσπαστικής αριστεράς με επίκεντρο τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ αυτά τα μνημόνια θα ήταν παρελθόν γιατί θα είχαμε μια κυβέρνησης της συνεργαζόμενης, συμπαραταγμένης, συμπορεύουσας αριστεράς» (Π. Λαφαζάνης).
Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι συμφωνεί με την Πρόταση Νόμου του ΚΚΕ, αλλά διαφωνεί με τη μονομερή διαγραφή του συνόλου του χρέους και προτείνει διαγραφή «του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, το μορατόριουμ της πληρωμής τόκων και η αποπληρωμή του υπολοίπου με ρήτρα ανάπτυξης (...) σταδιακή κατάργηση των εφαρμοστικών νόμων (που θα εξαρτάται από τη) σταθεροποίηση και δρομολόγηση μιας πορείας σχεδιασμένης παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας (Ν. Βαλαβάνη).
Απαντώντας σε ένα προς ένα τα παραπάνω επιχειρήματα, οι βουλευτές του ΚΚΕ ανέδειξαν τη στρατηγική διαχείρισης που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ, συστατικό της οποίας είναι η ενσωμάτωση του κινήματος με αυταπάτες ότι ένα άλλο μείγμα, από μια άλλη κυβέρνηση εντός της ΕΕ, μπορεί να είναι ωφέλιμη για τα πραγματικά του συμφέροντα.
Χαρακτηριστικά ως προς αυτό είναι ορισμένα αποσπάσματα από την παρέμβαση που έκανε στη συζήτηση ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Θανάσης Παφίλης.
Είπε, μεταξύ άλλων:
1.
Για το αν μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση μέσα στην ΕΕ των μονοπωλίων:
«Εκείνοι που υποστήριξαν με θέρμη τότε ότι η ένταξη της Ελλάδος στην ΕΕ είναι ένα θετικό βήμα, σήμερα και πάλι - και εννοώ για τον ΣΥΡΙΖΑ - ξαναλένε το ίδιο και αυτό πρέπει να το μετρήσει ο ελληνικός λαός.
Ακόμη και προεκλογικά είπαν ότι φυσάει άλλος αέρας στην Ευρώπη.
Τι έχετε να πείτε τώρα;
Εσείς δεν είπατε ότι με την εκλογή του Ολάντ αλλάζουν τα πράγματα στην Ευρώπη, ναι ή όχι;
Τι έχετε να του πείτε σήμερα, όταν η ΕΕ, όχι απλώς δεν αλλάζει προς θετική κατεύθυνση, αλλά -και είναι λογικό- σε συνθήκες κρίσης και για να εξυπηρετηθούν συμφέροντα του κεφαλαίου, γίνεται ακόμη πιο σκληρή.
Δεύτερον, ας αποκωδικοποιήσουμε την αντιμνημονιακή κυβέρνηση κατά του μνημονίου.
Ποιος έφτιαξε το μνημόνιο;
Η ελληνική κυβέρνηση, η ΕΕ, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Αρα, λοιπόν, όταν λες "όχι" στο μνημόνιο και είσαι ενάντια στο μνημόνιο,
πρέπει να είσαι ενάντια σε αυτούς που το έφτιαξαν στο σύνολό τους και όχι όπως βολεύει».
2. Για το αν η Πρόταση Νόμου του ΚΚΕ επιδιώκει να ανοίξει διάλογο με τα λεγόμενα «αντιμνημονιακά» κόμματα:
«Αύριο καταγγέλλεται το μνημόνιο - κάνω μια υπόθεση εργασίας - και οι δανειακές συμβάσεις.
Αυτόματα έρχεσαι σε σύγκρουση με την ΕΕ και σου λέει, "δεν το αποδέχομαι".
Ποιο είναι το επόμενο βήμα;
Εμείς έχουμε πρόταση ολοκληρωμένη.
Εμείς λέμε ότι δεν μπορεί να σταθεί φιλολαϊκή πολιτική χωρίς δύο προϋποθέσεις.
Η πρώτη προϋπόθεση είναι η αποδέσμευση από την ΕΕ.
Δεν μπορεί να είσαι μέσα, να δέχεσαι το ευρωπαϊκό "δίκαιο", τις αποφάσεις της ΕΕ, οι οποίες είναι όλες αντιλαϊκές και μνημονιακές και να λες ότι "θα ακολουθήσω φιλολαϊκή πολιτική".
Η δεύτερη σημαντική προϋπόθεση είναι ποιος θα έχει την οικονομία στα χέρια του;
Και εδώ σφυρίζουν αδιάφορα ορισμένοι για το ποιος θα έχει την οικονομία στα χέρια του.
Ποιος θα την έχει, ο λαός ή οι καπιταλιστές, τα μονοπώλια ή οι εργάτες, οι επιχειρηματίες ή οι εργαζόμενοι;
Αυτό είναι στην ημερήσια διάταξη σήμερα (...)
Το τρίτο, είναι η μονομερής διαγραφή του χρέους, που είναι δεδομένο.
Υπάρχουν ριζικές διαφωνίες και στα τρία θέματα».
3. Για το αν το ΚΚΕ έχει προτάσεις για το σήμερα ή τα παραπέμπει όλα στο σοσιαλισμό:
«Σχετικά με το πότε θα έρθει αυτή η λαϊκή εξουσία, λένε ότι όσα φέρνει η ώρα, δεν τα φέρνει ο χρόνος.
Ετσι κινείται η Ιστορία.
Λέω ότι επαναλαμβάνονται σε χειρότερη κατάσταση και ειπώθηκε, αυτά που ζήσαμε στη δεκαετία του '80 με το ΠΑΣΟΚ, το οποίο θα έφερνε πιο γρήγορα το σοσιαλισμό και κατέληξε να υπηρετεί και να βάζει πλάτη να στηριχθεί ο καπιταλισμός.
Υπάρχουν δύο δρόμοι, ο ένας είναι αυτός που ακολουθείται σήμερα, δηλαδή ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης και ο άλλος είναι ο σοσιαλιστικός δρόμος, που προτείνει το ΚΚΕ.
Σήμερα, υπάρχει μια τεράστια εμπειρία, δεν υπάρχει αριστερή ή δεξιά διαχείριση του καπιταλισμού.
Υπάρχει η πείρα, τα Κομμουνιστικά Κόμματα έκαναν κυβέρνηση με τον Πρόντι, στη Γαλλία το Κομμουνιστικό Κόμμα μπήκε στην κυβέρνηση Ζοσπέν, στην Κύπρο σήμερα το ΑΚΕΛ θέλει να φέρει το σοσιαλισμό, βρέθηκε να έχει την κυβερνητική εξουσία, ποιο είναι το αποτέλεσμα;
Το αποτέλεσμα είναι η ίδια κατάσταση.
Εάν δε λυθεί το θέμα της εξουσίας και όχι της κυβέρνησης,
εκεί που θα καταντήσεις είναι η ονομαζόμενη "κυβερνώσα αριστερά".
Η ΔΗΜΑΡ είναι το παράδειγμα.
Αρα, όσοι προσπαθούν να παγιδεύσουν τον ελληνικό λαό στο δίλημμα της αριστερής κυβέρνησης, που θα αναλάβει να κάνει ανθρώπινο τον καπιταλισμό, προσφέρουν τη χειρότερη υπηρεσία.
Οσοι λένε ότι "μέχρι να έρθει λαϊκή εξουσία, τι κάνουμε;", θέλουμε να πούμε ότι εμείς παλεύουμε καθημερινά, αλλά δεν θέλουμε να το διαφημίσουμε.
Αλλοι τρύπωσαν στα υπόγεια, όταν η ιστορία γύρισε ανάποδα και απαρνήθηκαν τα πάντα, το 1990, όπου ενστερνίστηκαν τον καπιταλισμό και όλη τη βαρβαρότητα.
Εμείς πληγωμένοι, ματωμένοι, τσακισμένοι σηκωθήκαμε όρθιοι και είπαμε όχι στη βαρβαρότητα του ιμπεριαλισμού.
Εσείς λέγατε ότι μπαίνουμε σε έναν νέο κόσμο, τον κόσμο της ειρήνης, της φιλίας.
Επομένως, μη μας εγκαλείτε για τέτοια πράγματα. Τα θυμόμαστε όλα αυτά πολύ καλά.
Εμείς, έχουμε εμπιστοσύνη στο λαό και στο ερώτημα "πότε;" λέμε όταν το αποφασίσει ο λαός. Οι συνθήκες είναι υπερώριμες. Η δική μας πρόταση είναι να γίνει τώρα, ακόμα και αύριο.
Γι' αυτό δεν μπορούμε σαν ΚΚΕ να παραδώσουμε για άλλη μια φορά το λαό στις χίμαιρες ενός ανθρώπινου καπιταλισμού. Οφείλουμε να του δείξουμε ποιος είναι ο δρόμος και είμαστε αισιόδοξοι ότι αργά ή γρήγορα θα τον ακολουθήσει».
4. Για το χαρακτήρα της πρότασης νόμου του ΚΚΕ:
«Η πρόταση νόμου περιέχει την κατάργηση των μνημονίων, των δανειακών συμβάσεων, και αυτά αποτελούν ταυτόχρονα στόχους πάλης για το εργατικό λαϊκό κίνημα, για την πλειοψηφία του ελληνικού λαού, για τα λαϊκά στρώματα.
Και έχει και ολοκληρωμένη πρόταση διεξόδου που λέει: ανατροπή του συστήματος, λαϊκή εξουσία, λαϊκή οικονομία.
Δηλαδή, τέρμα στην καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής.
Ο λαός παίρνει την οικονομική εξουσία στα χέρια του.
Παίρνει τα μέσα παραγωγής.
Οργανώνει, σχεδιάζει αναπτύσσει τις πλουτοπαραγωγικές δυνατότητες - και είναι τεράστιες - που έχει η χώρα μας, σε όφελος αυτού και όχι των καπιταλιστών.
Ετσι είναι η δική μας πρόταση και δεν την κρύβουμε.
Και έχει και άμεσα στόχους πάλης για το κίνημα, (σ.σ. για μισθούς, συντάξεις που να ικανοποιούν τις ανάγκες, για σταθερό χρόνο δουλειάς για όλους, για αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία, για προστασία των ανέργων κ.λπ.), αλλά και μακροπρόθεσμα.
Εμείς δεν μπορούμε να λέμε στον ελληνικό λαό ψέματα.
Οτι μπορεί να καταργήσει τα μνημόνια, ότι μπορεί να καταργήσει τη δανειακή σύμβαση χωρίς να συγκρουστεί με την ΕΕ και να βγει από αυτήν.
Το θέμα είναι από πού ξεκινάς και πού θέλεις να πας.
Η δική μας η πρόταση είναι καθαρή.
Χρειάζεται ριζική ανατροπή αυτής της πολιτικής.
Οταν είσαι κατά του μνημονίου, κατά της τρόικας αντικειμενικά, για να είσαι συνεπής,
πρέπει να είσαι κατά της ΕΕ, κατά της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Οσο για τα "ενδιάμεσα στάδια", τι θα κάνουμε, θα κοροϊδέψουμε τους Ευρωπαίους;
Γι' αυτό ο λαός να βάλει στόχο και το λαϊκό κίνημα την ανατροπή του ίδιου του συστήματος, την αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους και να πάρει την εξουσία στα χέρια του γιατί του ανήκει».
