17 Μαΐ 2012

«Κάτσε καλά... »

του Νίκου Μπογιόπουλου
 
 
«Κάτσε καλά... » (1)
Ο κ. Τσίπρας στη χτεσινή συνάντηση των πολιτικών αρχηγών υπό τον Κάρολο Παπούλια πρότεινε για υπηρεσιακό πρωθυπουργό τον κ. Γεράσιμο Αρσένη.
Ο κ. Τσίπρας δεν παραλείπει να σημειώνει ότι η πολιτική του ενηλικίωση συνέπεσε με τους μαθητικούς και φοιτητικούς αγώνες της δεκαετίας του '90 και ειδικά με την περίοδο που - επί υπουργού Παιδείας Γεράσιμου Αρσένη - οι δρόμοι της χώρας δονούντο από το νεολαιίστικο σύνθημα «κάτσε καλά Γεράσιμε».
Από τότε, φυσικά, έχουν περάσει αρκετά χρόνια. Διάστημα που απ' ό,τι φαίνεται βοήθησε τον κ. Τσίπρα, από τη φάση της πρώτης ενηλικίωσης, να περάσει στη φάση της - αριστερής φυσικά - «ωρίμανσης»...


«Κάτσε καλά... » (2)
Ας υποθέσουμε ότι η πρόταση του κ. Τσίπρα για την τοποθέτηση του κ. Αρσένη στη θέση του υπηρεσιακού πρωθυπουργού δεν έχει τίποτα το ψηφοθηρικό.
Ας υποθέσουμε ότι δεν συνιστά «κλείσιμο του ματιού» στο κόμμα της κυρίας Κατσέλη.
Ας υποθέσουμε ότι δεν αποτελεί χρησιμοποίηση ακόμα και της διαδικασίας συγκρότησης της υπηρεσιακής κυβέρνησης στην κατεύθυνση πρακτικών που έχουν από καιρό καταχωριστεί σε αυτό που αποκαλείται «μικροκομματικοί τακτικισμοί».
Ας υποθέσουμε ότι δεν εντάσσεται σε έναν ακόμα προεκλογικό «πασοκισμό» του τύπου «χρονοντούλαπο της Ιστορίας» κ.ο.κ.
Το γεγονός, όμως, ότι ο κ. Τσίπρας για τη θέση του υπηρεσιακού πρωθυπουργού αποδέχτηκε ακόμα και τον κ. Παπαδήμο,
δηλαδή τον μέχρι χτες «δοτό τραπεζίτη πρωθυπουργό»,
αυτό σε ποια «αριστερή» αρχή ανταποκρίνεται και ποια «ριζοσπαστική» συνέπεια αναδεικνύει;...

16 Μαΐ 2012

ΚΚΕ: Αλλάξτε την ψήφο σας

Γιατί το ΚΚΕ λέει «άλλαξε την ψήφο σου»;

-- Το ΚΚΕ λέει «άλλαξε την ψήφο σου».  Γιατί ;
 
Ο λαός έχει σήμερα περισσότερα δεδομένα για να κρίνει όλες τις πολιτικές δυνάμεις, ανεξάρτητα από το τι ψήφισε στις 6 του Μάη. 
 
Το ΚΚΕ είπε από την πρώτη ώρα ότι η τρομοκρατία με την οποία προσπαθούν να εκβιάσουν την ψήφο του το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, είναι εξίσου επικίνδυνη με τις αυταπάτες τις οποίες σπέρνει ο ΣΥΡΙΖΑ για μια δήθεν καλύτερη διαχείριση και φιλολαϊκή διέξοδο στο πλαίσιο της ΕΕ. 
 
Το αποτέλεσμα της 6ης Μάη, η αποδυνάμωση του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, επιβεβαίωσε τη θετική δυναμική για τον απεγκλωβισμό λαϊκών συνειδήσεων από την πολιτική του δικομματισμού. Ταυτόχρονα, όμως, το εκλογικό αποτέλεσμα έδωσε ώθηση στην προσπάθεια αναμόρφωσης του αστικού συστήματος, με στόχο τον εγκλωβισμό του λαού σε νέα ψευτοδιλήμματα και διαχειριστικές αυταπάτες, για να μη βρει ριζοσπαστική διέξοδο η δίκαιη αγανάκτηση και οργή του.
Το ΚΚΕ λέει στο λαό: Σκέψου!
Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ έχουν δοκιμαστεί στη διακυβέρνηση για δεκαετίες. Φόρτωσαν τα λαϊκά στρώματα με βάσανα, καταδίκασαν τους εργαζόμενους να δουλεύουν σαν δούλοι, έδεσαν πιο σφιχτά την Ελλάδα στο άρμα της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, εμπλέκοντας το λαό σε επικίνδυνες περιπέτειες, καθώς στην περιοχή μας μυρίζει μπαρούτι. Τώρα, κάτω από την πίεση του εκλογικού αποτελέσματος και σε συνεννόηση με τους εταίρους τους στην ΕΕ, μιλάνε για αναδιαπραγμάτευση, ξέροντας ότι αυτή τίποτα ουσιαστικό δεν έχει να προσφέρει στο λαό, παρά μόνο να τον ξεγελάσει, ότι χαλαρώνει δήθεν το μνημόνιο, ότι αλλάζει τάχα η πολιτική της ΕΕ. Λένε σε όλους τους τόνους ότι θέλουν σταθερές κυβερνήσεις για να μαντρώσουν το κίνημα, να μην υπάρχει αντίδραση στους χώρους δουλειάς, να περνάνε χωρίς αγώνες τα μέτρα που συμφέρουν τους επιχειρηματίες. Η καταδίκη τους στις εκλογές της 6ης Μάη πρέπει να μεγαλώσει στις κάλπες του Ιούνη. Να χάσουν χιλιάδες ακόμα ψήφους από τα λαϊκά στρώματα. Να καταστούν αδύναμα να εκβιάζουν και να επιτίθενται στο λαό, το καθένα μόνο του ή σε συνεργασία.
 
Την περίοδο μετά τις εκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαίωσε από τη μια ότι είναι αφερέγγυος και τυχοδιώκτης, και από την άλλη ότι έχει ισχυρές δεσμεύσεις απέναντι στην ΕΕ, που αναπόφευκτα καθορίζουν και το πρόγραμμά του. Επιβεβαιώθηκε ότι η δική του πρόταση παραπέμπει στη δευτέρα παρουσία, αφού είναι αδύνατο να ευημερεί ο λαός και ταυτόχρονα η χώρα να παραμένει παγιδευμένη στις συνθήκες της ΕΕ, τα μονοπώλια να γιγαντώνονται στην παραγωγή. Εδειξε ότι η βασική προεκλογική του δέσμευση, η καταγγελία και ακύρωση του μνημονίου, είναι κάλπικη, αφού δεν άργησε και αυτός να μιλήσει για «αναδιαπραγμάτευση» και την αποφυγή κάθε μονομερούς ενέργειας, όπως και τα άλλα κόμματα. Οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα, στο δρόμο προς την κάλπη του Ιούνη, δεν πρέπει να κρίνουν τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ μόνο από όσα τους έκρυψε πριν τις εκλογές του Μάη. Να τον κρίνουν με βάση και αυτά που τους είπε μετά τις εκλογές, όταν διαβεβαίωνε ότι η πρότασή του δεν απειλεί την παραμονή της χώρας στο ευρώ και στην ΕΕ, δε θίγει τα συμφέροντα των μεγαλοεπιχειρηματιών, για τους οποίους φτιάχτηκε το μνημόνιο. Καμιά εμπιστοσύνη στο ΣΥΡΙΖΑ. Το ΚΚΕ γρήγορα θα επαληθευτεί στην κριτική που του ασκεί, ακόμα και αν σήμερα, στην αγωνία τους να βρουν διέξοδο εδώ και τώρα από τα βάσανα που τους πνίγουν, πολλοί εργαζόμενοι και άνθρωποι του μόχθου δυσκολεύονται να δουν την πραγματικότητα πίσω από τις κάλπικες υποσχέσεις και τις αυταπάτες που καλλιεργεί συνειδητά ο ΣΥΡΙΖΑ.
 
Η ΔΗΜΑΡ έδειξε ότι είναι διατεθειμένη να παίξει πιο ενεργό ρόλο στο πλευρό του ΠΑΣΟΚ στον υπό διαμόρφωση πόλο της κεντροαριστεράς, δίνοντας διαπιστευτήρια συνεπούς δύναμης απέναντι στο σύστημα. Ο Καμμένος εκτέθηκε μετεκλογικά, συμμετείχε στα παζάρια για σχηματισμό κυβέρνησης με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, ενάντια στα όσα έλεγε προεκλογικά. Η «Χρυσή Αυγή» είναι κόμμα αντιδραστικό και επικίνδυνο πρώτα και κύρια ενάντια στους εργάτες και το ταξικό κίνημα. 
Εδώ χρειάζεται πραγματικά διόρθωση της ψήφου για όσους ψήφισαν «Χρυσή Αυγή» στις εκλογές του Μάη. 
 

Το ΚΚΕ είναι ελπίδα και δύναμη για το λαό. 

Δεν κορόιδεψε, δεν είπε ψέματα, δεν έκρυψε τη στρατηγική του, δεν κολάκεψε το λαό για να του κλέψει την ψήφο. Βρίσκεται εκεί που χτυπάει η καρδιά του κινήματος, στην αναμέτρηση με την εργοδοσία και το κράτος της. 

Δεν παραπέμπει την ανακούφιση του λαού και τη διέξοδο προς όφελός του στις διαβουλεύσεις με τον θύτη. 

Με τα σημερινά δεδομένα, όπως έχουν διαμορφωθεί, η μόνη ευκαιρία και ανάγκη που έχει ο λαός, πριν να είναι αργά, για να μη σβήσει η ελπίδα, είναι να δώσει δύναμη στο ΚΚΕ, το Κόμμα που δεν μπορούν να το βάλουν στο χέρι, που δεν μπορούν να το υποτάξουν, να το βάλουν στο μαντρί.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Η ΕΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ και... η ΕΔΑ

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

«Σας παραπλανούν

- σημείωσε η Αλέκα Παπαρήγα στην προχτεσινή συγκέντρωση του ΚΚΕ στο Πεδίον του Αρεως -
με τα ιστορικά παραδείγματα που χρησιμοποιούν σε άλλες συνθήκες και άλλες καταστάσεις. Οπως το παράδειγμα του 1958, όπου η ΕΔΑ έγινε αξιωματική αντιπολίτευση με ποσοστό πάνω από 24%.

Παραλείπουν να πούνε ότι τότε η ΕΔΑ - τηρουμένων των αναλογιών της περιόδου - δεν είχε τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ.

Λόγου χάρη, στο κρίσιμο ζήτημα της σύνδεσης και ένταξης της Ελλάδας στη ΕΟΚ έλεγε "όχι", μιλώντας για το λάκκο των λεόντων».
*
Ορισμένοι θεώρησαν ότι διαθέτουν το πολιτικό αλλά και το ιστορικό «μπόι» να αμφισβητήσουν - μερικοί μάλιστα... φιλίστορες ακόμα και να λοιδορήσουν - την παραπάνω τοποθέτηση του ΚΚΕ.
Ας δούμε, λοιπόν, την αλήθεια.
Καθώς η αλήθεια για το τότε, φωτίζει την «αξιοπιστία», τη «φερεγγυότητα» και την «αλήθεια» που πρεσβεύουν κάποιοι σήμερα.
*
Από την έναρξη κιόλας των διαπραγματεύσεων για τη σύνδεση της Ελλάδας με την ΕΟΚ, ήδη από το 1959 δηλαδή, η ΕΔΑ τόνιζε:

 
α)«...Με τη σύνδεση της Ελλάδος στην Κοινή Αγορά έγινε ένα νέο μεγάλο άλμα προς την πλήρη πολιτική και οικονομική υποδούλωση της χώρας στα ξένα μονοπώλια. Η υποανάπτυκτη Ελλάδα ρίπτεται από την κυβέρνησή της βορά στα πανίσχυρα δυτικοευρωπαϊκά τραστ και πρώτα απ΄όλα στα δυτικογερμανικά (...). Η τύχη που αναμένει τη γεωργία μας δεν είναι καλύτερη. Θα αντιμετωπίσει τον λυσσαλέο συναγωνισμό της Ιταλίας, της Γαλλίας και των αποικιών της (...). Ενα ζοφερό μέλλον ανοίγεται για τη χώρα μας (...). Αν σήμερα οι άνεργοι ξεπερνούν τις 250.000 αύριο θα διπλασιασθούν».

*
Αμέσως μετά από την ανακοίνωση της Υπογραφής Σύνδεσης με ανακοίνωσή της η Διοικούσα Επιτροπή της ΕΔΑ (31/3/1961) επισήμαινε τα εξής:

 
β)«1. Η μονογραφή της συμφωνίας συνδέσεως της Ελλάδος με τους Εξι της Κοινής Αγοράς αποτελεί πράγματι σταθμό στην ιστορία της χώρας. Οχι όμως προς την κατεύθυνση της "εξυψώσεως των συνθηκών διαβιώσεως του ελληνικού λαού" όπως πανηγυρίζων για το γεγονός, ισχυρίσθη ο κ. πρωθυπουργός, αλλά προς την εντελώς αντίθετη: της ταχύτατης επιδεινώσεως, μέχρις απαθλιώσεως, του βιοτικού επιπέδου του ελληνικού λαού, εφ' όσον η ελληνική οικονομία διά της συνδέσεως θα μεταβληθή σε τυπικό χώρο αποικιακής εκμεταλλεύσεως του μεγάλου μονοπωλιακού κεφαλαίου των χωρών της ΕΟΚ.

» 2. Η ΕΔΑ, ευθύς μόλις έγινε γνωστή η πρόθεσις της κυβερνήσεως να συνδεθή η Ελλάς μετά των χωρών της Κοινής Αγοράς, εξέφρασε την πλήρη αντίθεσή της προς αυτήν και δεν έπαυσε έκτοτε να αγωνίζεται για την αποτροπή της (...).
» 3. Η ΕΔΑ θεωρεί καταστροφική για την ελληνική οικονομία την σύνδεσή της με την Κοινή Αγορά διότι:
α) Η βιομηχανική και βιοτεχνική παραγωγή της χώρας, εκτεθειμένη στον διπλό θανάσιμο ανταγωνισμό της αντιστοίχου παραγωγής των Εξι, θα εξαφανισθή (...)
β) Η γεωργική παραγωγή, παρά τα όσα αντίθετα διακηρύσσει η κυβέρνηση για να παραπλανήση τους μοχθούντες αγρότες, θα υποστή τις αυτές με την βιομηχανική και βιοτεχνική παραγωγή συνέπειες. Και, αντί αυξήσεως των εξαγωγών ελληνικών γεωργικών προϊόντων (...) θα οδηγηθούμε στον περιορισμό και της γεωργικής παραγωγής».
***
Αυτά έλεγε η ΕΔΑ για την ΕΟΚ.

Πράγμα που κάνουν ότι «ξεχνούν» όσοι επιμένουν στους (εφ' όλης της ύλης, μάλιστα) παραλληλισμούς του ΣΥΡΙΖΑ με την ΕΔΑ.
*
Καλό είναι στο σημείο αυτό να θυμίσουμε τι έλεγε από τότε το ΚΚΕ για τη σύνδεση της Ελλάδας με την ΕΟΚ.

Η ΚΕ του ΚΚΕ με ανακοίνωσή της (4/4/1961) σημείωνε:

 
γ)«... Η μονογράφηση της συμφωνίας με την Κοινή Αγορά αποτελεί μεγάλης ολκής αντεθνική ενέργεια, που ο πραγματικός της χαρακτήρας δεν μπορεί να συγκαλυφθεί από τις θριαμβολογίες της κυβέρνησης και από τα υποβολιμαία συγχαρητήρια των εγκαθέτων της. Εργάτες, αγρότες, βιοτέχνες, βιομήχανοι, οικονομολόγοι, τα πιο πλατιά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας επανειλημμένα έχουν εκφράσει την ανοιχτή τους αντίθεση στη σύνδεσή μας με την Κοινή Αγορά, που σημαίνει ξεπούλημα της χώρας στα ευρωπαϊκά τραστ, πίσω από τα οποία κρύβονται το αμερικάνικο και δυτικογερμανικό μονοπωλιακό κεφάλαιο, που παίζουν ηγετικό ρόλο στο συνασπισμό του ΝΑΤΟ. Και όμως η κυβέρνηση Καραμανλή, αψηφώντας τη θέληση της ολότητας του έθνους, υπέγραψε την ολέθρια αυτή συμφωνία (...).

Για την εργατική τάξη της χώρας μας, η σύνδεση της Ελλάδας με την Κοινή Αγορά θα σημαίνει πιο άγρια εκμετάλλευση, μεγαλύτερη ανεργία, αύξηση της μετανάστευσης, ένταση της καταπάτησης των συνδικαλιστικών και δημοκρατικών ελευθεριών, των κοινωνικών κατακτήσεων.
Για την αγροτιά μας, η σύνδεση θα σημαίνει καινούργιες δυσκολίες (...). Το ξεκλήρισμα των φτωχών και μεσαίων αγροτών θα ενταθεί.
Για χιλιάδες βιοτεχνικές επιχειρήσεις (...) η σύνδεση με την Κοινή Αγορά θα σημαίνει την αναπόφευκτη καταστροφή (...). Οι μόνοι που θα βγουν κερδισμένοι θα είναι οι ξένοι και μια φούχτα ντόπιοι μεγαλοεπιχειρηματίες, που θα συνασπιστούν με τα μονοπωλιακά μεγαθήρια της Δύσης και θα συγκεντρώσουν στα χέρια τους την παραγωγή και το εμπόριο της χώρας.
Μια τεράστια ώθηση της συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου σε βάρος της μικρής και μεσαίας επιχείρησης θα είναι ένα από τα αποτελέσματα της σύνδεσης αυτής. Ανοίγοντας διάπλατα τις πόρτες της οικονομίας στα τραστ της Δυτικής Ευρώπης, η κυβέρνηση της ολιγαρχίας ετοιμάζεται να αναγνωρίσει το παλιό χιλιοπληρωμένο δημόσιο εξωτερικό χρέος και, παίρνοντας σε αντάλλαγμα καινούργια δάνεια, που τόσο έχει ανάγκη για να σταθεί στην εξουσία, θα υποτάξει ακόμα πιο πολύ τη χώρα στους ξένους ληστές...».

Αυτή είναι η ιστορική και πολιτική αλήθεια.

Μήπως, επομένως, θα έπρεπε να είναι πιο διαβασμένοι εκείνοι που - για λογαριασμό του ΣΥΡΙΖΑ - εγκαλούν το ΚΚΕ ότι στο θέμα της ΕΕ δεν ενεργεί όπως η ΕΔΑ;...

Πηγές:
-- Αλέξανδρος Α. Χατζηκώστας, «Η σύνδεση του 1961 με την ΕΟΚ».
-- «Επίσημα κείμενα ΚΚΕ», τόμος 9ος.
-- Τρίκκας Τάσος, «ΕΔΑ 1951-67, Το νέο πρόσωπο της αριστεράς», εκδόσεις ΘΕΜΕΛΙΟ, 2009.
 

15 Μαΐ 2012

Ο κ. Δραγασάκης τα είπε (ξανά) όλα!

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Τι ακριβώς λέει ο ΣΥΡΙΖΑ;
Τι ακριβώς εννοεί;
Πόσα από αυτά που λέει τα εννοεί και τι εννοεί από όσα λέει;
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταγγείλει και θα ακυρώσει το μνημόνιο;
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταγγείλει και θα ακυρώσει τη δανειακή σύμβαση;
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταγγείλει τους τοκογλύφους και θα απαλλάξει το λαό από το χρέος;
***
Οπως από το περασμένο Σάββατο σημείωνε η στήλη, τις απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά ήρθε να φωτίσει - και μάλιστα με τον πιο αποκαλυπτικό τρόπο - ο κ. Γιάννης Δραγασάκης με τη συνέντευξη που είχε παραχωρήσει μια μέρα πριν στον ρ/σ «Real Fm».
Ας θυμηθούμε τι είπε ο κ. Δραγασάκης
(«Real Fm», Παρασκευή, 11/5/2012):

«Η έννοια της καταγγελίας είναι ένας πολιτικός όρος. Τι θα πει καταγγέλλω;
Υπάρχουν αρκετές συγχύσεις. Στη σκέψη τη δική μας δεν υπάρχει η έννοια της μονομερούς πράξης. Δηλαδή, να βγούμε και μονομερώς να πούμε διαγράφουμε το χρέος, καταγγέλλουμε κ.λπ.
Δεν είναι και λογικό να το πει κανείς αυτό.
Αυτό που θα γίνει είναι μία επαναδιαπραγμάτευση, ένα πλαίσιο διαφορετικό μέσα στο οποίο θα θέσουμε τους δικούς μας στόχους.
Από εκεί και πέρα (...) άλλο το τι θέλουμε να κάνουμε κι άλλο το πώς θα γίνει αυτό».

«Ο κ. Δραγασάκης τα είπε όλα. Μα όλα!», τόνιζε ο «Ρ» την επομένη ακριβώς μέρα από τις παραπάνω δηλώσεις.

Ομως, ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί προφανώς ως μέγιστη ανάγκη του να καταστεί σαφέστερος (προς όσους θέλει να καταστεί σαφέστερος)...
Ανάγκη πρόδηλη από το γεγονός ότι ο κ. Δραγασάκης, μόλις δυο μέρες αργότερα, επανήλθε. Και μάλιστα τούτη φορά επανήλθε μιλώντας από την εφημερίδα «Το Βήμα», όπου φρόντισε να είναι ακόμα πιο αποκαλυπτικός
- έως διαυγής, θα λέγαμε -
ως προς το τι λέει και το τι, τελικά, εννοεί ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ιδού οι τοποθετήσεις του κ. Δραγασάκη
(«Βήμα», Κυριακή, 13/5/2012):

 
1. (Στην ερώτηση αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα «καταγγείλει» τη δανειακή σύμβαση):

«Πρέπει να διευκρινίσω ότι δεν έχουν κατανοηθεί πλήρως οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Εμείς δεν μιλάμε για μονομερείς ενέργειες. Αντιθέτως, αναγνωρίζουμε ότι έχουμε μια δομική αλληλεξάρτηση στην ΕΕ και γι' αυτό δεν μιλούμε για μονομερείς ενέργειες, αλλά για επαναδιαπραγμάτευση των πάντων, εκτός και αν υποχρεωθούμε σε μονομερείς ενέργειες».

2. (Στην ερώτηση για το «κούρεμα» των οφειλών δανειοληπτών στις τράπεζες):

«Σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι επειδή είναι δημόσιες οι τράπεζες θα πρέπει να χαρίσουν δάνεια, αλλά θα πρέπει να βρεθούν κοινωνικά δίκαιες και οικονομικά βιώσιμες λύσεις».

3. (Στην ερώτηση τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ με την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών - εδώ είναι και το καλύτερο):

«Τα 50 δισ. ευρώ που προβλέπεται να καταβληθούν για την ανακεφαλαιοποίηση και διάσωση του τραπεζικού συστήματος, με το έναν ή τον άλλον τρόπο, θα επιβαρύνουν το δημόσιο χρέος και εξ αντικειμένου τίθεται θέμα για δημόσιο έλεγχο των τραπεζών. Πρέπει να συζητήσουμε τον τρόπο που θα γίνει ο δημόσιος έλεγχος, ώστε να αποφευχθούν φαινόμενα του παρελθόντος. Εμείς προκρίνουμε κάτι κοντά στο σουηδικό μοντέλο, όταν η χώρα κρατικοποίησε τις τράπεζες, τις τροφοδότησε με κεφάλαια, τις εξυγίανε, τις κατέστησε κερδοφόρες και τις πούλησε σε ιδιώτες».

Κατόπιν αυτών των τόσο αποκαλυπτικών, πραγματικά δεν υπάρχει λόγος για κανένα μα κανένα σχόλιο.
Αξίζει μόνο να το επαναλάβουμε:
Ο ΣΥΡΙΖΑ, διά του κ. Δραγασάκη, τα είπε όλα!
Για την ακρίβεια:
Τα ξαναείπε όλα. Μα όλα!

Υπογράφτηκε κλαδική Συλλογική Σύμβαση στα Ποτά

 
Χτες, και κάτω από την πίεση της σημερινής απεργιακής κινητοποίησης, οι βιομήχανοι του ΣΕΒ στον κλάδο των Ποτών (αναψυκτικά, ζυθοποιία, οινοποιία, νερό) υπέγραψαν κλαδική Σύμβαση με την Πανελλήνια Ομοσπονδία Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών, η οποία προβλέπει την επέκταση της μέχρι τώρα Σύμβασης του κλάδου για έναν ακόμη χρόνο, χωρίς καμιά μείωση μισθών κι επιδομάτων, ενώ όλοι οι εργαζόμενοι και οι νεοπροσλαμβανόμενοι θα αμείβονται με αυτήν τη Σύμβαση ανεξάρτητα από ηλικία.
Οι εργαζόμενοι μέσα σ' αυτές τις συνθήκες, με όλους τους αντεργατικούς νόμους που ψήφισε η συγκυβέρνηση όπως τους μισθούς 511 ευρώ για νέους κάτω των 25 χρόνων, τη δυνατότητα που έδινε στην εργοδοσία ο νόμος για τις επιχειρησιακές ή ατομικές συμβάσεις στο ύψος του κατώτατου μισθού, δηλαδή όλο το νομικό οπλοστάσιο για να επιβάλουν οι εργοδότες μείωση μισθών, με τον αγώνα τους κατάφεραν να μην ενεργοποιήσει η εργοδοσία τους αντεργατικούς νόμους και να υπογράψουν Σύμβαση.
Και έφεραν αποτέλεσμα με τον ενιαίο διεκδικητικό τους αγώνα, σε αντίθεση με τις δυνάμεις του εργοδοτικού συνδικαλισμού σε άλλους χώρους που πάνε χωρίς κινητοποίηση σε συμβιβασμό με την εργοδοσία και στο όνομα να υπάρχει Σύμβαση και υπογράφουν μειώσεις μισθών.
Με ανακοίνωσή της η Ομοσπονδία τονίζει:
 «Είναι μια επιτυχία μέσα σε συνθήκες όπου η εργοδοσία, αξιοποιώντας το αντιλαϊκό οπλοστάσιο που της έδωσαν οι κυβερνήσεις του "ευρωμονόδρομου", μειώνει ραγδαία μισθούς και μεροκάματα, καταργεί δικαιώματα κατακτημένα παλιότερα με σκληρούς αγώνες. Καμιά επανάπαυση. Η Συλλογική Σύμβαση που υπογράψαμε και που κατοχυρώνει δικαιώματα είναι αποτέλεσμα του αγώνα μας, της οργάνωσής μας, της ενότητάς μας, στοιχεία που πρέπει να ενισχυθούν. Ολοι να γίνουμε ενεργά μέλη στα συνδικάτα μας».
Μετά τη χτεσινή εξέλιξη, η απεργία στον κλάδο των αναψυκτικών, ζυθοποιίας, οινοποιίας, νερών αναστέλλεται, αλλά πραγματοποιείται κανονικά στον υπόλοιπο κλάδο που καλύπτει η Ομοσπονδία Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών.

ΚΚΕ: Οι εργαζόμενοι να υψώσουν αγωνιστικό ανάστημα

Σε σχόλιό του, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ τονίζει σχετικά με τη συζήτηση που γίνεται, με αφορμή τη λήξη των κλαδικών Συμβάσεων και της μετενέργειας:

«Καλούμε τους εργαζόμενους σε όλους τους κλάδους και τους τόπους δουλειάς να υψώσουν πιο αποφασιστικά το αγωνιστικό τους ανάστημα για να αποτρέψουν τις νέες μειώσεις των αποδοχών τους, τις ατομικές συμβάσεις, με τη λήξη των συμβάσεων και της μετενέργειας. Είναι στο χέρι τους, με την οργάνωση, την ενότητα, τον αποφασιστικό τους αγώνα και την αλληλεγγύη να αποκρούσουν κάθε απόπειρα της εργοδοσίας, να ματαιώσουν τα σχέδιά της για κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων. Καμία αναμονή, καμία υποταγή στους αντεργατικούς νόμους της ΕΕ και των κομμάτων της! Να διεκδικήσουν την υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων με βάση τις ανάγκες τους και όχι τις αξιώσεις της εργοδοσίας».

ΚΛΑΔΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ

Τη λήξη της τρίμηνης μετενέργειας των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας που επέβαλε η κυβέρνηση με την Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου ν. 6/2012 τον περασμένο Φεβρουάριο, αξιοποιεί η εργοδοσία. Με τη μέθοδο της ανοιχτής τρομοκρατίας επιχειρεί να επιβάλει δραστική μείωση των μισθών και παραπέρα υπονόμευση των εργατικών δικαιωμάτων. Η επίθεση αυτή, που ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη και θα ενταθεί ακόμα περισσότερο από σήμερα 15 Μάη, που έχει τεθεί ως χρονικό όριο ισχύος της μετενέργειας των όρων των κλαδικών συμβάσεων, κάνει ακόμα πιο επιτακτική την πάλη των εργαζομένων και της οργάνωσής τους στις επιχειρήσεις και στους κλάδους για να μην περάσει η μείωση των μισθών και το χτύπημα των συμβάσεων.
Μπροστά στη λαίλαπα των ατομικών συμβάσεων που θέλουν να επιβάλουν οι εργοδότες με το όπλο που τους έδωσε η κυβέρνηση, εργαζόμενοι και συνδικάτα πρέπει να απαντήσουν με αγώνες που θα διεκδικούν την υπογραφή νέων Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, που δε θα παραχωρούν τίποτα και θα αντιστοιχίζονται με τις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής λαϊκής οικογένειας.

Δραστικές μειώσεις μισθών
 
Σημειώνεται ότι σύμφωνα με την Πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου για τις συμβάσεις που λήγουν ή καταγγέλλονται και μετά από την πάροδο του τριμήνου, οι συλλογικές συμβάσεις ανατρέπονται και πλέον οι εργοδότες δε δεσμεύονται απ' αυτές. Από εκεί και μετά, οι εργοδότες έχουν δύο δυνατότητες:
Πρώτον, να εφαρμόσουν τη ρύθμιση του νόμου που προβλέπει ότι ο μισθωτός στο εξής θα παίρνει μόνο το βασικό μισθό και τα τέσσερα επιδόματα (ωριμάνσεων, τέκνων, σπουδών και επικίνδυνης εργασίας) εφόσον αυτά προϋπήρχαν.
Δεύτερον, να αναγκάσουν το μισθωτό να υπογράψει ατομική σύμβαση με όρους χειρότερους και από αυτούς της πρώτης περίπτωσης.
Να γιατί οι εργαζόμενοι πρέπει άμεσα να απαντήσουν, διεκδικώντας την υπογραφή νέων Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας που θα κατοχυρώνουν τα δικαιώματα όλων των εργαζομένων.
Μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις, το υπουργείο Απασχόλησης παριστάνει ότι δεν τρέχει τίποτα και κλείνοντας τα μάτια στις συνθήκες που διαμόρφωσαν στην αγορά εργασίας οι αντεργατικές παρεμβάσεις της κυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, με ανακοίνωσή του υποστηρίζει πως «η 15η Μαΐου αποτελεί την ημερομηνία έναρξης εφαρμογής του νέου πλαισίου και της μετενέργειας και όχι την καταληκτική ημερομηνία»! Το ζήτημα, όμως, δε βρίσκεται, αν η λήξη της μετενέργειας αρχίζει σήμερα ή μετά από μερικούς μήνες ή εβδομάδες, ανάλογα με το πότε καταγγέλθηκε ή έληξε κάποια σύμβαση, αλλά ότι το νομοθετικό πλαίσιο που ψηφίστηκε και όλοι οι αντεργατικοί νόμοι που έχουν πριν χρόνια ακόμα τεθεί σε ισχύ, χαντακώνουν τα εργασιακά δικαιώματα και εξοπλίζουν την εργοδοτική επιθετικότητα.

Σιγή ιχθύος από τη ΓΣΕΕ
 
Ανάλογη τακτική ακολουθεί και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ η οποία αποδεχόμενη ουσιαστικά τη νέα κατάσταση εξαντλεί τη δράση της στην ενημέρωση των συνδικάτων για τα νέα νομικά δεδομένα. Με εγκύκλιό της προς τις ομοσπονδίες και τα εργατικά κέντρα περιορίζεται σε νομικές εκτιμήσεις και ερμηνείες της πράξης του Υπουργικού Συμβουλίου και καλεί το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας να βοηθήσει στην κατανόηση των νέων δεδομένων. Η αυτονόητη αυτή ενημέρωση των συνδικάτων όμως δεν απαντά στην ανάγκη οι εργαζόμενοι και τα συνδικάτα να οργανώσουν την πάλη τους ενάντια στην επίθεση της εργοδοσίας. Επ' αυτού, ήδη οι ταξικές δυνάμεις έχουν καταθέσει συγκεκριμένη πρόταση για σύγκλιση των οργάνων της ΓΣΕΕ και την προκήρυξη απεργιακής κινητοποίησης, αλλά η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ τηρεί ένοχη σιγή ιχθύος.

14 Μαΐ 2012

Η ΑΛΕΚΑ ΚΑΙ ‘ΟΙ ΟΛΙΓΟΝ ΠΑΡΘΕΝΕΣ’.

αναδημοσίευση από aristera sti mitilini
 
Του Ρωμύλου Αβδή *
 
Εν αρχή ήν ο Λόγος, η Λογική. Επ’ αυτής έχει στηθεί- εδώ και δεκαετίες-όλο το παιχνίδι.  Χρησιμοποιείται  ο Λόγος, όχι με την έννοια της Λογικής, αλλά με τη μορφή του ακατάσχετου, αναπάντητου τηλεοπτικού μονόλογου. Τα κανάλια της άρχουσας τάξης –ιδιοκτησία μεγαλοκατασκευαστών, δημοσιογραφικών συγκροτημάτων, άλλων αστέρων της εγχώριας και διεθνούς Λαμογιάς, άλλων τινών τα πλοία των οποίων ρυπαίνουν τις θάλασσες απανταχού της Γης και μετά καλούν τους τηλεθεατές σε δενδροφυτεύσεις για την προστασία του Περιβάλλοντος- έχουν μετατρέψει τον τηλεθεατή σ’ ένα ιδιόρρυθμο ‘πρεζάκια’. Το ‘ναρκωτικό’ προσφέρεται δωρεάν από την Όλγα, την Έλλη, τον Παύλο, τον Αυτιά-  φτου κακά!-, τον Εισαγγελάτο  κ.α, εις το ασφαλές  περιβάλλον της πολυθρόνας του σαλονιού σου διά της βυθίσεως της οπτικής βελόνας  ικανών δόσεων παραπληροφόρησης, αποπροσανατολισμού, σύγχυσης. διαστρέβλωσης ή αποσιώπησης της αλήθειας εις τον απονεκρωμένο εγκέφαλό σου. Το ζητούμενο για την άρχουσα τάξη είναι πως θα αλλοιώσουν τη Λογική, πως θα στερήσουν από τους ανθρώπους τη δυνατότητα να σκέφτονται με βάση τη Λογική και δια της κρίσεως-ανύπαρκτο προσόν για τη μέγιστη πλειονότητα από το σχολείο, το οποίο παράγει ημιμαθείς ‘παπαγάλους’- να πράττουν ανάλογα με την προσωπική τους πείρα, με τα δικά τους συμπεράσματα. Για παράδειγμα, θα έχετε όλοι σας διαπιστώσει την απουσία αστέγων και συσσιτίων κατά την προεκλογική περίοδο.
Άλλο παράδειγμα, εδώ και χρόνια έχει ξεκινήσει από το Mega και τους άλλους χρυσόν-εισπράττοντας δημοσιογράφους μια εκστρατεία ‘αποκαθήλωσης’ της Αλέκας Παπαρήγα από τη θέση της Γραμματέως της ΚΕ του ΚΚΕ. Λένε λοιπόν αυτοί ‘οι ολίγον Παρθένες’ δημοσιογράφοι : ‘Καλή ήταν η Αλέκα κάποτε, αλλά τώρα έχετε πιάσει ταβάνι. Αν δεν την αλλάξετε..’, ενώ οι σατιρικοί Αρβύλες κι ο Λάκης την παρουσιάζουν σαν την πιο κακοντυμένη αρχηγό κόμματος. Μα τους είπε κανένας ότι τα μέλη του ΚΚΕ, της ΚΕ και του ΠΓ την έχουν για παντριγιά; Το ΚΚΕ δια της παρουσίας  γυναίκας στη θέση της Γραμματέως της ΚΕ δείχνει και μ’ αυτόν τον τρόπο ΕΜΠΡΑΚΤΑ την εκτίμηση του Κόμματος στον πρωταγωνιστικό ρόλο της γυναίκας στους αγώνες της ελληνικής κοινωνίας. Γιατί τόση πρεμούρα άραγε από τα κανάλια της άρχουσας τάξης για τα ποσοστά του ΚΚΕ και την Αλέκα; Μήπως δεν είναι η Αλέκα, αλλά οι συνολικές θέσεις του ΚΚΕ που ενοχλούν;
Δεύτερη  παρατήρηση. Το ΚΚΕ με υπευθυνότητα απέναντι στους εργαζόμενους και την ιστορία του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα παρουσιάζει στην ελληνική κοινωνία ένα εντελώς διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης.  Δεν ντρέπεται για ότι δημιουργήθηκε στη Σοβιετική Ένωση τον 20ο αιώνα, δεν αποκηρύσσει και δεν κλαίει πάνω στα ερείπια που άφησε η συμμορία των Γιέλτσιν και Γκορμπατσόφ. Ψάχνει, ερευνά, επιβεβαιώνει, βγάζει συμπεράσματα από λάθη που έγιναν, αλλά υποστηρίζει: ’ Κυρίες και κύριοι, ο κομμουνισμός είναι η νιότη του κόσμου’. Αυτήν την επαναστατική πορεία της νιότης θέλουν να ανακόψουν, γι αυτό λεηλατούν τα οράματα της νέας γενιάς και βλέπεις στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ να υπάρχουν  βασιλεύουσες  η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ. Έναντι ψήφων της μιας ή της άλλης παράταξης, δίνονται τα θέματα των εξετάσεων, ανά καθηγητή. Από νεαρή ηλικία μαθαίνεις τη συναλλαγή.
Προτείνει το ΚΚΕ έξοδο της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν αναγνωρίζουμε το χρέος και το διαγράφουμε μονομερώς, γιατί δεν είναι οι εργαζόμενοι που το δημιούργησαν, αλλά η πολιτική των επιχορηγήσεων, των φοροαπαλλαγών, των εισφοροαπαλλαγών  προς τους  μεγάλους εγχώριους και ξένους μονοπωλιακούς κολοσσούς, κατά διαταγή των αποφάσεων οι οποίες ακολούθησαν την εξειδίκευση της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Την ώρα που οι εργαζόμενοι καλούνται να πληρώσουν τα χαράτσια στη ΔΕΗ, που βρέθηκαν 375 εκ. ευρώ για να επιχορηγηθεί και να κατασκευάσει ο Μάνεσης-ιδιοκτήτης της Χαλυβουργικής- ιδιόκτητο προβλήτα στο λιμάνι του Βόλου; Ποιος  πλήρωσε το 90εκ. ευρώ  χρέος του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών; Αυτοί που υπέγραψαν το Μάαστριχτ το ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΚΑΛΑ ποιοι και πως δημιούργησαν το χρέος και είναι διπλά υπεύθυνοι. Ακόμα και τώρα μπορούν να διορθώσουν το λάθος τους και να παλέψουν για την έξοδο της χώρας από την στρούγκα της ΕΕ. Αλλά δεν θα το κάνουν. Βρίσκονται σε διατεταγμένη –οικειοθελώς- υπηρεσία.
Το ΚΚΕ έχει πλήρη συνείδηση ότι ναι μεν το πρόγραμμα που παρουσιάζει στον ελληνικό λαό δίνει λύσεις σ’ όλα τα προβλήματά του-με την προϋπόθεση ότι ο ίδιος θα πάρει την υπόθεση της ζωής του στα χέρια του-, αλλά ουδέποτε έσπειρε χίμαιρες στο λαό ότι είναι δυνατό μέσα από μια εκλογική διαδικασία, η οποία ελέγχεται επικοινωνιακά σχεδόν πλήρως από τα ΜΜ Εξαπάτησης  να έλθει η αλλαγή σκηνικού-ακόμα κι αν πάρεις 20% του εκλογικού σώματος. Την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής την οποία προτείνει το ΚΚΕ ως άλλο δρόμο ανάπτυξης δεν μπορείς να την επιβάλεις με τον Παναγόπουλο-φτου και πάλι κακά!-και τον Παπασπύρου της ΑΔΕΔΥ. Χρειάζεται αγωνιστικό, μαζικό, ταξικό εργατικό κίνημα, που θα έρθει σε σύγκρουση με τα μονοπώλια, τους μηχανισμούς της άρχουσας τάξης και των παρακρατικών οργάνων της.
Το πρόγραμμα του ΚΚΕ παλεύει για την εξουσία, λέει ναι στην αυτοδυναμία. Το ΚΚΕ δεν παλεύει για να δικαιωθεί ο εργαζόμενος στην άλλη ζωή, ούτε τον επόμενο  αιώνα. Παλεύει για το σήμερα και το αύριο. Οι συνθήκες είναι ώριμες αντικειμενικά, αλλά κολλάνε στο υποκειμενικό.  Ποτέ δεν είπαμε ότι είμαστε αλάθητοι, δεν έχουμε αδυναμίες κι ελλείψεις.  Αλλά δεν σπέρνουμε μικροαστικές αυταπάτες, γι αυτό και δεν συνεργαζόμαστε με το ρεφορμισμό, μ’ αυτούς οίτινες υπέγραψαν στο Μάαστριχτ την καταδίκη της Ελλάδας και τώρα ψάχνουν  συνενόχους για δήθεν λύσεις εντός των κόλπων της ΕΕ.  Ένα παράδειγμα, όταν σας καλεί η Τράπεζα η οποία έχει υποθηκεύσει το σπίτι σας να επαναδιαπραγματευθείτε την αποπληρωμή του δανείου σας, άσχετα αν μικρύνετε τη δόση και πετύχετε περισσότερο χρόνο αποπληρωμής, όταν φεύγετε, το σπίτι σας έχει παύσει να είναι υποθηκευμένο;
Το ΚΚΕ γνωρίζει καλά, ότι το πρόγραμμα που παρουσιάζει στο Λαό θέλει θυσίες. Γνωρίζει καλά ότι σε συνθήκες οξυμένης κρίσης κι ανεργίας, επικρατεί το μικροαστικό ένστικτο της επιβίωσης.  Η άρχουσα τάξη γνωρίζει καλά ότι ο μικροαστικός ενθουσιασμός κι η μικροαστική ανυπομονησία εύκολα μετατρέπονται σε απογοήτευση. Το ΚΚΕ δεν μετέχει σε αγώνες αποπροσανατολισμού και σε εμπόριο ελπίδας. Λέει τα πράγματα με το όνομά τους.
Οι παρ’ ολίγον Παρθένες των μίντια γνωρίζουν πολύ καλά, ότι το ΚΚΕ δεν αστειεύεται  με το Λαό. Άλλωστε οι περισσότεροι απ’ αυτούς από το Ριζοσπάστη ξεκίνησαν. Με τη συνδρομή όλων των απλών κομματικών μελών σπούδασαν στο Πανεπιστήμιο Δημοσιογραφίας του Ριζοσπάστη ΔΩΡΕΑΝ. Αλλά θαμπώθηκαν από τα μπικινίνια της άρχουσας τάξης.
Τα ρεμάλια, ήρωες. Α, ρε Τσιφόρε. Α, ρε Τσιφόρε.
 
* Ο Ρωμύλος Αβδής, είναι συνταξιούχος εκπαιδευτικός, συγγραφέας

Μπαταριές, Μπουταριές και το Αξιόπλοον…

Να ‘μαστε, λοιπόν, την επόμενη μέρα των πολυπόθητων εκλογών. Ποιος πρωταγωνιστεί τώρα εκ του αποτελέσματος; Μα η απάντηση είναι εύκολη ακόμη και για τα παιδιά του νηπίου. Οι δημοσκοπήσεις και η τρόικα! Η ανεργία και η ακυβερνησία! Η δεξιά και η αριστερά! Με κορυφαία του χορού την… Ερμηνεία των αποτελεσμάτων!
Κακά τα ψέματα, σύντροφοι, έχουμε τόσες ερμηνείες του εκλογικού αποτελέσματος όσοι και οι Ελληνες πολίτες και οι ανάγκες τους, όσα τα κόμματα και οι νέες προεκλογικές τους σκοπιμότητες ή στοχοθεσίες. Τι χάθηκε σ’ αυτές τις εκλογές είναι βέβαιο. Η έντεχνη, άθλια και χειραγωγική αντίληψη, παλιάς κοπής και οδυνηρής εμπειρίας που λεγόταν «Αθωότητα» του Ελληνα ψηφοφόρου. Το έργο του υπαρκτού καπιταλισμού παίζεται και πεθαίνει και ανασταίνεται με πολέμους, αιώνες τώρα στην Ευρώπη των ιδεών και των ζυμώσεων, του πολιτισμού και της επιστήμης, των λαών που δημιούργησαν εντός κι εκτός της γεωγραφικής πρόσληψης της Ευρώπης τόσα θαύματα όσα και τραύματα υπέστησαν. Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα δεν λέγονταν προεκλογικώς με το πρώτο γάλα αλλά με το κοκτέιλ και το ποτάκι, με το δήθεν και με το σποτάκι των παλιάς και νέας κοπής αστών και ψευδοαστών.
Οι Ελληνες δεν ψήφισαν για σύνθεση κυβέρνησης, για αντιμνημονιακή αριστερο-δεξιο-φασιστική σύνθεση της αντίστασης όπως αποτυπώθηκε από το ψευτοδίλημμα με τα εισερχόμενα στη Βουλή κόμματα που φόρεσαν την αντισυστημική λεοντή για να ξεγελάσουν το πόπολο. Ούτε για να σωθεί η πατρίδα, μερικώς εκχωρημένη από το 1980 έτσι κι αλλιώς στην πατρωνία της ευρωτροϊκάνικης ανίερης συμμαχίας της εποχής. Μήτε οι σημερινοί αστοί ξέφυγαν από τον οικονομικό κομπραδόρικο φιλελληνισμό. Ετσι ψήφισαν, μ’ εκείνο το «πάμε σαν άλλοτε» που εμπορεύεται με επιτυχία ελπίδες στη θεσμικά και πανευρωπαϊκά εξαθλιούμενη εργατική τάξη, με την όποια σύγχρονη μορφή της. Ψήφισαν εν πολλοίς επιβιωτικά και βολικά πετώντας το μπαλάκι στους βρωμερούς πολιτικούς να τους λύσουν τα προβλήματα που οι ίδιοι δημιούργησαν. Πέταμα ευθύνης και πέταμα χειραφέτησης πάνε αντάμα. Η στολή παραλλαγής σε κρύβει προσωρινά μέσα στο άθλιο το περιβάλλον. Είναι ωραία να φωνάζεις πιάστε το δημόσιο λειτουργό που έβγαζε ψεύτικα επιδόματα τυφλότητας. Αλλά άμα πρέπει να τιμωρήσεις και τις χιλιάδες πολίτες Ελληνες, πατριωτάκια που τα τσέπωναν επί χρόνια, γαλάζια ή πράσινα, τι κάνεις; Μα απλό. Ψηφίζεις δύο ΠΑΣΟΚ, ένα μνημονιακό κι ένα αντιμνημονιακό (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ). Ψηφίζεις και δύο ΝΔ. Μνημονιακή (Σαμαράς) και μία αντιμνημονιακή (Καμμένος). Δύο μπαλαντέρ. Μια νεστόρειας σοφίας διαιτητική αριστερά (ΔΗΜΑΡ) κι έναν απαραίτητο συνήγορο του διαβόλου διά την τήρησιν της καθεστηκυίας τάξεως («Χρυσή Αυγή»).
Το ΚΚΕ στη θέση του. Στη μέση της πραγματικής γραμμής της ζωής. Νηογνώμονας του εργατικού κινήματος. Που κρίνει με τον κόπο και τον ιδρώτα του, τον σημερινό κι όχι στο όνομα κεφαλαιοποιημένων αγώνων που δικαιώθηκαν απ’ την ιστορία κι όχι από την εκλογική παρουσία σε χαλεπότερους των σημερινών καιρούς, το αξιόπλοον του σκάφους. Η κατάσταση του ΚΚΕ δεν κρίνεται παρά στα καρνάγια και τα λιμάνια και τα αληθινά σύγχρονα φυλλάδια των αγώνων. Μέσα αλλά κυρίως έξω ο νηογνώμονας ξέρει ότι κρίνει και κρίνεται το αξιόπλοον του σκάφους Ελλάδα. Από την υγεία, την επιμονή, την αγάπη για τη ζωή του πληρώματος του καραβιού, του λαού, του εργαζόμενου. Ηταν και είναι μέτρο υγείας λαϊκών αγώνων το Κόμμα. Ευτυχώς δεν υποχώρησε. Δυστυχώς δεν έφτασε να γίνει φάρμακο και να πειστεί ο άνεργος κι ο υποψήφιος άνεργος ότι μπορεί και πρέπει να έχει και δουλειά και πλούτο χωρίς αφεντικά. Αυτά για τώρα. Σε λίγο, μόλις μπούμε για τα καλά στη νέα προεκλογική περίοδο που άρχισε απ’ το πρωί των διερευνήσεων της σύνθεσης ευρωφρανκενστάιν… θα πέσουν κι άλλες φανερές μπαταριές και μπουταριές. Ο Μητσοτάκης θα ξαναπεί πως είμαστε παράνομοι οι του ΚΚΕ ως αντιευρωπαϊστές. Τον είχε προλάβει ο Μπουτάρης. Θα ντύσουν την προτροπή και με ολίγην από χρυσαυγή. Μπουταριές και μπαταριές μαζί, να φαίνεται δημοκρατική κι αντιστασιακή η υποταγή στο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο εξ ορισμού «πεφωτισμένη δεσποτεία». «Ακρα δεξιά» και «άκρα αριστερά» εκτός, για να μείνει το γήπεδο ελεύθερο να παίξουν μπάλα στη σέντρα οι βολικοί αριστεροί με τους βολικούς δεξιούς και να πετάει χαρτονομίσματα και ευλογίες το κονκλάβιο του κεφαλαίου.
Προσοχή. Θα κακοφορμίσει αυτή η «διορθωτική» εκλογή. Θα λυγίσουν και σίδερα και θα σπάσουν και κουπιά. Το περιστέρι πέρασε τις συμπληγάδες. Το καράβι μας για να περάσει θέλει και κουπί γερό κι αρμονικό, με ρυθμό και πάθος, και κουράγιο από το διπλανό. Θέλει και τιμονιέρη.Το Κόμμα, που μελετάει τον καιρό και τα σημάδια κι από κει κι από δω. Κι όσοι κουράστηκαν στα κουπιά, ας πάρουν όχι μια, όχι δυο, ανάσες εκατό. Από αύριο το πρωί δηλαδή, θέλει βοήθεια το κουπί. Και νερό, και φαΐ, και γάζα η πληγή και μια μολόχα στης τσουκνίδας την πληγή. Κι ένα τραγούδι κι ένα ποίημα. Μήτε του θρίαμβου μήτε του μοιρολογιού. Για τον αγώνα τον καλό, θάλασσα κι αλμυρό νερό να σε ξεχάσω δεν μπορώ! Και καράβι χωρίς θάλασσα δε γίνεται.

Παπαρήγα: Θα φέρουμε νόμο που θα καταργεί το Μνημόνιο

Αναρτήθηκε από τον/την redship στο 13 Μαΐου , 2012

Αυτή τη δήλωση έκανε μόλις τώρα βγαίνοντας από το προεδρικό μέγαρο η γενική γραμματέας του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα.
«Η χώρα θα πάει σε εκλογές όπως όλα δείχνουν» τόνισε η Αλέκα Παπαρήγα, αμέσως μετά τη συνάντηση της με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια και γνωστοποίησε την πρόθεσή της να καταθέσει στην επόμενη Βουλή «σχέδιο νόμου που θα καταργεί το Μνημόνιο και τις δανειακές συμβάσεις της χώρα»
Η Αλέκα Παπαρήγα σε δηλώσεις της μετά τη συνάντηση με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τόνισε ότι, «όποια κυβέρνηση και να προκύψει, δεν θα καταργήσει ούτε το μνημόνιο, ούτε τη δανειακή σύμβαση, αλλά κυρίως , ούτε τα αποτελέσματα τους».
Η κυρία Παπαρήγα, υποστήριξε ότι το ΚΚΕ θα καταθέσει σχέδιο νόμου στην επόμενη βουλή, που θα προβλέπει την κατάργηση του μνημονίου και της δανειακής σύμβασης, και όπως χαρακτηριστικά τόνισε, εκεί θα τοποθετηθούν όλοι.
Η Παπαρήγα όμως συμπλήρωσε ότι με αυτό το σχέδιο νόμου θα προκύψει μια απόφαση της βουλής που θα τάσσεται υπέρ ή κατά του μνημονίου, που την θεωρεί πιο έγκυρη από τις επιστολές των πολιτικών αρχηγών.
Υ.Γ.Το ΚΚΕ έχει κάνει ξεκάθαρο σε όλους τους τόνους οτι το Μνημόνιο είναι απλά ένα φαινόμενο και όχι η αιτία του προβλήματος, αλλά προσωπικά χαίρομαι πολύ που θα το κάνει αυτό, μπας και ξεκαθαρίσει η ήρα απο το στάρι. Γιατί πολύ έγινε ζήτημα το δίλλημα αυτό και η κοροϊδία πάει σύννεφο.

13 Μαΐ 2012

Για το «φαινόμενο Χρυσή Αυγή»


Γρηγοριάδης Κώστας
Από το βράδυ των εκλογών τα αστικά Μέσα Ενημέρωσης, με αφορμή την άνοδο του φασιστικού ναζιστικού μορφώματος της «Χρυσής Αυγής» και την παρουσία της στη Βουλή, προβάλλουν καθημερινά αυτό το «φαινόμενο», με την αιτιολογία - όπως ισχυρίζονται - «για να καταλάβει ο κόσμος τι ψήφισε»... Ετσι, ούτε λίγο ούτε πολύ, παρουσιάζουν συνεντεύξεις ακόμα και μιας ώρας σε κεντρικά δελτία ειδήσεων (ΣΚΑΪ περασμένη Πέμπτη) ή ειδικές εκπομπές (ΑΛΦΑ και ΝΕΤ περασμένη Τετάρτη). Ξαφνικά, αυτοί που είχαν κηρύξει εμπάργκο στα «βρωμοκάναλα» και «τσοντοκάναλα» του κατεστημένου - κατά δήλωση Μιχαλολιάκου - τείνουν να μετατραπούν σε γλάστρες του τηλεοπτικού τοπίου των αστικών ΜΜΕ και τυγχάνουν ιδιαίτερης προβολής. Και με κουστουμάκι παρακαλώ.

Ας δούμε συνοπτικά τι προκύπτει από αυτές τις εμφανίσεις. Κατ' αρχήν, οι δημοσιογράφοι που μιλούν με τους Χρυσαυγίτες βάζουν θέμα εάν είναι «φασιστική, ναζιστική οργάνωση», εάν «θαυμάζουν τον Χίτλερ», «ποια είναι η γνώμη τους για τον Παπαδόπουλο και το Μεταξά», «εάν είναι με τη Χούντα του '67-'74». Πριν ή ακόμα και μετά από αυτές τις ερωτήσεις εξηγούν ότι κάνουν τέτοιες ερωτήσεις για να τους εκθέσουν. Οι Χρυσαυγίτες λοιπόν με τις απαντήσεις τους μπορούν να λένε ό,τι θέλουν. Και με ιδιαίτερη προσοχή μάλιστα, γνωρίζοντας ότι απευθύνονται στο σύνολο του λαού μετά το εκλογικό αποτέλεσμα.
Παράδειγμα 1ο: Εμφανίζονται ως «Ελληνες πατριώτες εθνικιστές που ενδιαφέρονται για το καλό της πατρίδας».
Στο αυτί του ακροατή - που διόλου απίθανο να συμμετείχε στις κινητοποιήσεις των αγανακτισμένων στις πλατείες - ηχεί σαν η λογική συνέχεια όσων εδώ και 2, 3 χρόνια καλλιεργούν σκόπιμα συγκεκριμένα κέντρα του αστικού πολιτικού συστήματος, αστικά μέσα ενημέρωσης επιχειρηματιών, με αφορμή το Μνημόνιο με το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και την ΕΕ που χτύπησε ανελέητα εργαζόμενους και φτωχά λαϊκά στρώματα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όροι όπως «υποδούλωση από τους ξένους», «κυβέρνηση υποταγής στον ξένο παράγοντα», «γερμανική κατοχή», «ξεπούλημα της χώρας στο ΔΝΤ» κλπ. κλπ. κυριαρχούν σαν συνθήματα σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης όπου το κεφάλαιο προσπαθεί να βρει τρόπους να βγει αλώβητο χτυπώντας αλύπητα την εργατική τάξη. Τα παραπάνω θέτουν ως κυρίαρχο ζήτημα «να ενωθούν οι Ελληνες καπιταλιστές και οι Ελληνες εργάτες να διώξουν τους ξένους καπιταλιστές κατακτητές». Αυτό προβάλλει ως βασικό πολιτικό ζήτημα η «Χρυσή Αυγή». Αναφέραμε πιο πάνω τις πλατείες και τους αγανακτισμένους γιατί και εκεί καλλιεργήθηκε ιδιαίτερα αυτή η λογική («έξω οι δοσίλογοι», «έξω οι κλέφτες», «οι 300 στο Γουδή», «έρχονται κρεμάλες» και άλλα τέτοια). Εν ολίγοις το σύνθημά τους είναι το ίδιο με το «Η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες». Μόνο που αυτό το λανσάρισε το ΠΑΣΟΚ.
«Ποια χούντα...;»
Παράδειγμα 2ο: Οταν απαντούν για τον Χίτλερ, λένε ότι «έχουν κι άλλοι ευθύνη για όσα έγιναν στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο εκτός από τον Χίτλερ», πως «επί Παπαδόπουλου έγιναν και ορισμένα καλά για τη χώρα» και πως «για ποια χούντα μιλάτε; Αυτό που ζούμε τώρα είναι χούντα».
Την περασμένη Πέμπτη σε συνέντευξή τους εμφάνισαν το πραγματικό αντικομμουνιστικό τους πρόσωπο όταν διαστρέβλωσαν την ιστορική πραγματικότητα και είπαν: «Το 1941 αυτοί που πολεμούσαν τους Γερμανούς στα οχυρά του Μεταξά ήταν οι Ελληνες εθνικιστές. Οι κομμουνιστές εκείνη την εποχή ήταν σύμμαχοι των Γερμανών του Χίτλερ και έκαναν την πάπια. Και όταν έναν χρόνο μετά έγινε η εισβολή - μερικούς μήνες μετά - έγινε στη Σοβιετική Ενωση, τότε αποφάσισαν οι κομμουνιστές να πάρουν τα όπλα στην Ελλάδα». Η πιο χυδαία εκδοχή διαστρέβλωσης της Ιστορίας προκειμένου να κάνουν επίσης χυδαίο αντικομμουνισμό.
«Πατούν» πάνω στην άγνοια, ιδιαίτερα των νέων ηλικιών σε τέτοια ιστορικά ζητήματα, για να χύσουν το δηλητήριό τους. Αλλωστε το ΚΚΕ ήταν το Κόμμα που αν και σε παρανομία, αν και τσακισμένο από την Ασφάλεια του Μεταξά και του Μανιαδάκη, βγήκε με κάλεσμα παλλαϊκού αγώνα αμέσως με την επίθεση των Ιταλών φασιστών. Ο Μεταξάς μάλιστα δεν επέτρεψε στους φυλακισμένους κομμουνιστές να πάνε στον πόλεμο και τους παρέδωσε στους Γερμανούς κατακτητές.
Τέτοια ρητορική και τέτοια επιχειρήματα έχουν χρησιμοποιήσει εδώ και δεκαετίες οι συνεργάτες των Γερμανών, οι ένθερμοι υποστηρικτές του Χίτλερ. Μάλιστα, οι Χρυσαυγίτες επαναλαμβάνουν συχνά πυκνά ότι «και ο Στάλιν έκανε εγκλήματα».
Τι λογικές αναπαράγουν
Στο αυτί του ακροατή η απόπειρα εξίσωσης φασισμού - κομμουνισμού δεν είναι πρωτάκουστο. Είναι βασική και η πιο αντιδραστική αιχμή της αστικής προπαγάνδας. Δεν είναι μόνο το αγαπημένο σπορ των Χρυσαυγιτών. Απλά επιβεβαιώνουν ότι είναι γνήσια τέκνα του καπιταλιστικού συστήματος που λατρεύει την εξίσωση φασισμού - κομμουνισμού, που θέλει να διδάσκεται στα σχολεία, στα πανεπιστήμια. Θυμίζουμε ότι υπάρχουν σχετικές αποφάσεις του Συμβουλίου της Ευρώπης, της ΕΕ, για μέρα μνήμης των εγκλημάτων ναζισμού - κομμουνισμού (23 Αυγούστου).
Αστοί δημοσιολόγοι, που τώρα διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για το φαινόμενο «Χρυσή Αυγή», δυο τρεις μέρες πριν τις εκλογές έγραφαν: «Γιατί να είναι το ΚΚΕ στη Βουλή και όχι η Χρυσή Αυγή;» (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).
Τα περί χούντας και η λογική «τώρα δεν έχουμε χούντα;», δεν το ακούμε πρώτη φορά από τη «Χρυσή Αυγή». Είναι λογική που αναπαράχθηκε στις πλατείες όχι ίσως τόσο ωμά (σ.σ. για να μην ενεργοποιήσουν άλλα αντανακλαστικά), αλλά το έκαναν πιο μαστόρικα, ταυτίζοντας το ίδιο το Μνημόνιο με χούντα («κάτω η χούντα του Μνημονίου») και συνδέοντάς το και αυτό με μια «εθνικοπατριωτική αντίληψη» (θέσεις περί «κατοχής», «υποδούλωσης» κλπ.). Αντίστοιχες λογικές καλλιεργήθηκαν από ομάδες όπως η «Σπίθα» (τώρα στηρίζει το ΣΥΡΙΖΑ), η ΕΛ.ΛΑ.Δ.Α., το ΕΠΑΜ του Καζάκη, οι «Ανεξάρτητοι Ελληνες» του Καμμένου, ο ΛΑ.Ο.Σ. που μιλούν για πολιτικές ηγεσίες που πρόδωσαν την Ελλάδα στους ξένους.
Βεβαίως, το σύνθημα «χούντα είναι θα περάσει», το λανσάρισαν οι συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ από τις αρχές της 10ετίας του '90 ακόμη. Και διαμόρφωναν ανάλογες συνειδήσεις.
Το ναζιστικό μόρφωμα το «φουσκώνουν» οι αστοί, επιδιώκοντας την κοινοβουλευτική του έκφραση, όπως έκαναν με το ιστορικό προηγούμενο του Χίτλερ στη Γερμανία (η σοσιαλδημοκρατία με το Σύνταγμα της Βαϊμάρης και με κοινοβουλευτικές διαδικασίες τον ανέβασαν στην κυβέρνηση), φρόντισαν να εξισώσουν το ναζισμό με τον κομμουνισμό, να προπαγανδίζουν ότι το ΚΚΕ κινείται στα όρια της νομιμότητας, ενισχύοντας τη φασιστική δράση ενάντια στο οργανωμένο εργατικό κίνημα.
Σημαία τους το «έξω οι κλέφτες»
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ 3ο: Τους ρώτησαν για το ναζιστικό χαιρετισμό. Απάντησαν: «Σήμερα στη χώρα μας ο λαός δεν κινδυνεύει από αυτό το χαιρετισμό αλλά από έναν άλλο». Και έδειξαν τη γνωστή κίνηση που κάνει ο λαός όταν θέλει να πει ότι κάποιος έκλεψε. Λένε, λοιπόν, ότι για την οικονομική κατάσταση της χώρας φταίνε οι κλέφτες πολιτικοί, τα λαμόγια, ότι αυτοί έφεραν την κρίση που οφείλεται στις κλεψιές τους και πρέπει να πάνε φυλακή. Επικεφαλής αυτής της προπαγάνδας ήταν η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και ο ίδιος ο Γ. Παπανδρέου.
Μήπως με σημαία τη διαφάνεια, τις μίζες, τη διαπλοκή δεν έκανε την προεκλογική του εκστρατεία όταν στις εκλογές του 2009 πήρε 44%; Η λογική των «λαμογιών» δεν προετοίμασε συνειδήσεις ώστε τώρα να μπορούν πιο εύκολα να χωνέψουν καθετί που τους πασάρουν φασιστοειδή τύπου «Χρυσής Αυγής», περί κλεφτών πολιτικών; Λες και οι μίζες, η διαπλοκή, τα μυστικά κονδύλια δεν είναι σύμφυτα με την ίδια τη λειτουργία του καπιταλιστικού συστήματος και τους ανταγωνισμούς ανάμεσα στα μονοπώλια για να εξασφαλίσουν από το πολιτικό προσωπικό και τους μηχανισμούς του αστικού κράτους καλύτερο μερίδιο στην αγορά για να αυξήσουν τα κέρδη τους.
«Μανούλες» στον κοινωνικό αυτοματισμό
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ 4ο: Ρωτήθηκαν ποιες είναι οι θέσεις τους για την Υγεία. Λένε: «Δεν μπορεί να πηγαίνει ο Ελληνας στο νοσοκομείο και να είναι μπροστά του πριν από αυτόν 100 Πακιστανοί. Ετσι καταστρέφονται τα ασφαλιστικά ταμεία».
Εδώ συγκαλύπτουν την πολιτική ιδιωτικοποίησης - εμπορευματοποίησης στον τομέα Υγείας με στόχο το κέρδος γιατί δε διαφωνούν, ίσα - ίσα το αντίθετο, τη στηρίζουν. Συγκαλύπτουν τις δραστικές περικοπές του κράτους στο συγκεκριμένο τομέα γιατί τις υπερασπίζονται. Μήπως η πολιτική των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δεν είναι αυτή που αποκλείει εκατομμύρια ανθρώπους από την Υγεία με τα χαράτσια στα νοσοκομεία, τις περικοπές σε φάρμακα και εξετάσεις για τους ασφαλισμένους;
Επομένως ρίχνουν την αιτία στους μετανάστες, για να συγκαλυφθούν οι πραγματικές αιτίες και να μείνει στο απυρόβλητο η πολιτική που παραδίδει τον τομέα Υγείας στους καπιταλιστές. Και ταυτόχρονα στρέφει λαϊκές δυνάμεις της Ελλάδας ενάντια σε άλλες λαϊκές δυνάμεις που είναι μετανάστες. Αλλου είδους «κοινωνικός αυτοματισμός» και εθνικιστικό, φασιστικό μίσος ταυτόχρονα.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ 5ο: Λένε: «Αν δεν υπήρχαν μετανάστες, οι Ελληνες θα είχαν δουλειά». Πέρα από το ότι συγκαλύπτουν τα πραγματικά ταξικά αίτια για την ανεργία, που είναι σύμφυτη με τον καπιταλισμό, οι πράξεις τους δείχνουν το αντίθετο. Πώς νοιάζονται για τους εργάτες, όπως λένε; Το έδειξαν στην απεργία των χαλυβουργών στη Μαγνησία. Τι έλεγαν στην ανακοίνωση τους; «Μην τολμήσετε να απεργήσετε. Κάντε ό,τι σας ζητάει ο εργοδότης. Αλλιώς θα χάσετε τη δουλειά σας. Η πρόταση της "Ελληνικής Χαλυβουργίας" προς τους εργαζόμενους (σ.σ. για μείωση ωρών εργασίας και μισθών) ήταν λογική υπό τις δύσκολες συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στην αγορά». Να για ποιον νοιάζονται πραγματικά.
Ο λαός να διορθώσει την ψήφο του και ως προς τη «Χρυσή Αυγή»
Συμπερασματικά, δεν είναι η πρώτη φορά που το σύστημα οργανώνει και ενισχύει αντιδραστικές δυνάμεις συνδεδεμένες με κρατικούς μηχανισμούς, προκειμένου να τις χρησιμοποιήσει ενάντια στο εργατικό - λαϊκό κίνημα. Τέτοιο ρόλο είχε αναθέσει στον ΛΑ.Ο.Σ. το προηγούμενο διάστημα, για τέτοιο ρόλο προετοιμάζει τη «Χρυσή Αυγή».
Η Ιστορία έχει αποδείξει ότι η σοσιαλδημοκρατία έχει παίξει σημαντικό ρόλο στην άνοδο του ναζισμού και του φασισμού τις δεκαετίες 1920 και 1930, πρωτοστατώντας στην αντισοβιετική και αντικομμουνιστική εκστρατεία (βλέπε άρθρα στον «Ριζοσπάστη», 27/11/2011 και 8/4/2012). Ο αντικομμουνισμός στον οποίο πρωτοστάτησε το ΠΑΣΟΚ - το οποίο σημειωτέον στήριξε άμεσα και έμμεσα και τον ΛΑ.Ο.Σ. - συμβάλλει στο να θρέφονται τέτοιες δυνάμεις. Αλλωστε, και στην περίπτωση της Γαλλίας, το Σοσιαλιστικό Κόμμα και προσωπικά ο Μιτεράν πρωτοστάτησαν στην ενίσχυση του Λεπέν.
Η Ιστορία έχει διδάξει ότι απέναντι στην περαιτέρω αντιδραστικοποίηση, που είναι ένα φυσικό επακόλουθο σε συνθήκες κρίσης, η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα πρέπει να επαγρυπνούν. Μόνο ένα ισχυρό εργατικό λαϊκό κίνημα μπορεί να αντιμετωπίσει και να βάλει στο περιθώριο τέτοιες επικίνδυνες φασιστικές και ναζιστικές αντιλήψεις που φορούν φιλολαϊκή προβιά. Στις επικείμενες εκλογές ο λαός πρέπει να διορθώσει την ψήφο του και ως προς τη «Χρυσή Αυγή».

Κώστας ΠΑΣΑΚΥΡΙΑΚΟΣ

12 Μαΐ 2012

ΠΛΑΓΙΑΡΙ ΣΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ: Περί του «λογιστικού ελέγχου» του χρέους

ΠΛΑΓΙΑΡΙ ΣΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ: Περί του «λογιστικού ελέγχου» του χρέους: Του Νίκου Μπογιόπουλου H «χρεο-τρομοκρατία» είναι μια «μηχανή» που κατασκευάστηκε για να επαναλαμβάνει ότι βρισκόμαστε στο «χείλος του ...

ΠΛΑΓΙΑΡΙ ΣΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ: Εντυπωσιακά στοιχεία από τις εκλογές

ΠΛΑΓΙΑΡΙ ΣΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ: Εντυπωσιακά στοιχεία από τις εκλογές: Σύμφωνα με τον ιστότοπo του ΒΗΜΑΤΟΣ http://www.tovima.gr/afieromata/elections2012/article/?aid=457088,ένας  στους δύο αστυνομικούς ψ...

Εντυπωσιακά στοιχεία από τις εκλογές

Σύμφωνα με τον ιστότοπo του ΒΗΜΑΤΟΣ http://www.tovima.gr/afieromata/elections2012/article/?aid=457088,ένας  στους δύο αστυνομικούς ψήφισε "Χρυσή Αυγή" !!!

Το εντυπωσιακό αυτό άρθρο, παρατίθεται παρακάτω:
"Περισσότεροι από ένας στους δύο αστυνομικούς ψήφισαν «Χρυσή Αυγή»! Το εντυπωσιακό αυτό στοιχείο φαίνεται να προκύπτει από την ανάλυση των ψήφων σε εκλογικά τμήματα της πρωτεύουσας-κυρίως στις περιοχές των Αμπελοκήπων και στην Καισαριανή- όπου ψηφίζουν μαζικά περίπου 5.000 αστυνομικοί που υπηρετούν σε αστυνομικές υπηρεσίες της Αθήνας.
Στα περισσότερα από τα τμήματα στα οποία ψηφίζουν οι αστυνομικοί  - όπως κι άλλοι πολίτες -  το ποσοστό της «Χρυσής Αυγής» κυμαίνεται από 19-24% κι είναι το μεγαλύτερο που παρατηρείται σε ολόκληρη την πρωτεύουσα. Είναι χαρακτηριστικό ότι η οργάνωση σε περιοχές όπως ο Αγιος Παντελεήμονας ή η Κυψέλη, όπου θεωρείται ότι έχει ισχυρά ερείσματα, συγκεντρώνει ποσοστό από 15 έως 18%!
Η ανάλυση των ψήφων που έλαβε η «Χρυσή Αυγή» σε 11 εκλογικά τμήματα της Α΄ Αθηνών είναι εντυπωσιακή. Σ΄αυτά ψηφίζουν - με βάση ειδικούς εκλογικούς καταλόγους- χιλιάδες αστυνομικοί που υπηρετούν στην Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής και σε υπηρεσίες όπως η Άμεση Δράση, η ΔΙΑΣ, η Ασφάλεια Αττικής κι άλλες. Τα τμήματα αυτά- από το 806 ως και το 816 εκλογικό τμήμα-,βρίσκονται στα σχολικά συγκροτήματα στην οδό Αμπελακίων 24 και στην οδό Πανόρμου, κοντά στην έδρα του Μεγάρου της ΕΛ.ΑΣ, στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας.

Στα εν λόγω τμήματα η «Χρυσή Αυγή» έρχεται πρώτο κόμμα και το ποσοστό της κυμαίνεται από 18,64% (στο 813ο εκλογικό τμήμα) έως 23,67% (στο 816ο εκλογικό τμήμα). Επιπλέον η «Χρυσή Αυγή» έλαβε ποσοστά 23,08% στο 811ο εκλογικό τμήμα, 22,7% στο 808ο εκλογικό τμήμα και 22,2 στο 806ο.
Είναι χαρακτηριστικό ότι λίγες εκατοντάδες μέτρα πιο κάτω σε εκλογικά τμήματα της οδού Τσόχα, όπου δεν ψηφίζουν οι αστυνομικοί, το ποσοστό της «Χρυσής Αυγής» πέφτει στο 12-14%. Αν συνυπολογισθεί ότι κατά μέσο όρο σε κάθε ένα από αυτά τα τμήματα, όπως προκύπτει εξάλλου και από τους εκλογικούς καταλόγους, ψηφίζουν περίπου 550-700 άτομα κι ο αριθμός των αστυνομικών που ψηφίζουν σ΄αυτά κυμαίνεται από 20% ως 30% επί του συνόλου των ψηφισάντων, τότε με την σχετική αναγωγή το ποσοστό των αστυνομικών που ψηφίζουν «Χρυσή Αυγή» κινείται μεταξύ του του 45% και του 59%.

Εκτός τούτου, σε τέσσερα αστυνομικά τμήματα της Καισαριανής, που βρίσκονται δίπλα στην έδρα των ΜΑΤ, όπου και πάλι ψήφισαν αστυνομικοί της συγκεκριμένης αστυνομικής δύναμης, η «Χρυσή Αυγή» καταλαμβάνει ποσοστό από 13 έως 19%. Το ποσοστό αυτό είναι εξ ίσου εντυπωσιακό αν συσχετισθεί με το γεγονός ότι σε γειτονικά εκλογικά τμήματα στην περιοχή του Βύρωνα η δύναμη της «Χρυσής Αυγής» είναι από 7% ως 10% ".

Άλλη μία απόδειξη αυτού που από τη αρχή είπε το ΚΚΕ:
Η οργάνωση ή κόμμα πλέον "χρυσή αυγή", είναι άλλη μία έκφραση της αστικής τάξης, του καπιταλιστικού συστήματος, που χρησιμοποιείται ή θα χρησιμοποιηθεί ανάλογα με τα σύμφέροντα της άρχουσας τάξης.
 
 

Περί του «λογιστικού ελέγχου» του χρέους

Του Νίκου Μπογιόπουλου

H «χρεο-τρομοκρατία» είναι μια «μηχανή» που κατασκευάστηκε για να επαναλαμβάνει ότι βρισκόμαστε στο «χείλος του γκρεμού», με στόχο να σοκάρει τα λαϊκά στρώματα με την απειλή της χρεοκοπίας.
Υπήρξε και παραμένει ένα κατ' εξακολούθηση πρόσχημα
για την επιβολή του προαποφασισμένου κοινωνικού βανδαλισμού και του πρωτοφανούς εργοδοτικού κανιβαλισμού, που ουδόλως σχετίζονται με το «νοικοκύρεμα» των οικονομικών του ελληνικού κράτους.
*
Ο στόχος των εμπνευστών της ήταν εξ αρχής άλλος:

Από τη μια, επιδίωξαν τη συναίνεση του λαού, που κλήθηκε να αναπτύξει την ψυχολογία του «συνενόχου» και του «συνυπεύθυνου» για τα χρέη που οι εκμεταλλευτές του δημιουργούν, αλλά εκείνος «πρέπει» να τα πληρώνει.

Από την άλλη, η θεωρία του χρέους έγινε το προπέτασμα καπνού που, στο όνομα του «κοινού μας σπιτιού που καίγεται», προσπάθησε να αφοπλίσει τις λαϊκές αντιστάσεις απέναντι στην πολιτική που διασφαλίζει στην πλουτοκρατία «εργασιακούς κανόνες» τύπου «Αουσβιτς».
***
Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή κάλεσε το λαό να αποτινάξει την «χρεοτρομοκρατία» και να αντιμετωπίσει το ζήτημα του χρέους στην πραγματική του διάσταση.

Ελεγε η ανακοίνωση του ΚΚΕ στις 4/6/2010:
«Τα υπερκέρδη των μονοπωλίων, οι φοροαπαλλαγές τους και οι κρατικές χρηματοδοτήσεις δημιούργησαν την κρίση και το δημόσιο χρέος, που ο λαός πρέπει να αρνηθεί να πληρώσει, θυσιάζοντας τα δικαιώματά του στη δουλειά, στους μισθούς, στην Ασφάλιση και στις συντάξεις».
*
Επομένως:

Ούτε «διαπραγμάτευση», ούτε «αναδιαπραγμάτευση», ούτε «διάρθρωση», ούτε «αναδιάρθρωση» του χρέους, ούτε «ελεγχόμενη», ούτε... ανεξέλεγκτη «πτώχευση», ούτε «στάση», ούτε «παράταση» πληρωμών, ούτε «ευρωομόλογα», ούτε «επιμήκυνση», ούτε «κούρεμα», καμία απ' όλες αυτές τις διαχειριστικές στην ουσία τους προτάσεις δεν αποτελεί «λύση» για το λαό.

Ούτε, βεβαίως, «λογιστικός έλεγχος του χρέους» με το πρόσχημα να δούμε, όπως ισχυρίζονται οι εισηγητές του, ποιο ακριβώς μέρος του χρέους «οφείλει» να το πληρώσει ο λαός. Διότι - πολύ απλά - ο λαός δεν οφείλει τίποτα.
  • Γιατί, κανένα μέρος αυτού του χρέους δεν είναι χρέος του λαού.
  • Γιατί, κανένα μέρος αυτού του χρέους δεν πήγε σε μισθούς, σε συντάξεις, σε Υγεία, Παιδεία ή Πρόνοια υπέρ του λαού, αλλά όλο πήγε σε προνόμια στο μεγάλο κεφάλαιο.
  • Γιατί όλο αυτό το χρέος είναι επαχθές και ειδεχθές και όχι μόνο ένα «μέρος» του.
  • Γιατί ο λαός δεν χρωστάει τίποτα και σε κανένα.
  • Γιατί όλο αυτό το χρέος είναι παράνομο.
*
Οταν, λοιπόν, κάποιοι μας λένε «να δούμε τι πραγματικά χρωστάμε»
- και μάλιστα το λένε στο όνομα της εξυπηρέτησης του λαού -
στην πραγματικότητα εισάγουν από το παράθυρο την πολιτική των μνημονίων, που μια πλευρά τους έχει να κάνει με τη διευθέτηση του χρόνου και του τρόπου με τον οποίο θα ικανοποιηθούν οι δανειστές, οι κερδοσκόποι και οι τοκογλύφοι.

Πρόκειται, τελικά, για προτάσεις που εισηγούνται στον καπιταλισμό διάφορες εναλλακτικές μανούβρες και διαχειριστικά σχέδια, για να ξεπεράσει την κρίση του φορτώνοντάς την, πάντα, στο λαό.
***
Αντίθετα, σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, που ο λαός έχει πληρώσει την τελευταία δεκαετία πάνω από μισό τρισ. ευρώ για τοκοχρεολύσια, αλλά τώρα άλλοι του λένε ότι «χρωστάει» τα διπλά, κι άλλοι του λένε «έλα να δούμε πόσα ακόμα χρωστάς»,
σε μια χώρα που για να καταβληθούν αυτά τα 500 δισ. σημαίνει ότι ένας εργαζόμενος των 1.500 ευρώ μηνιάτικο τα πέντε από τα δέκα (!) χρόνια μετά το 2000 τα δούλεψε για να πληρώνει δανειστές, πιστωτές, τοκογλύφους και κερδοσκόπους,
σε μια χώρα που οι κυβερνήσεις, το αστικό πολιτικό κατεστημένο, το ΔΝΤ και η ΕΕ μαζί με όλους τους θιασώτες της λειτουργούν σαν «χωροφύλακες», σαν «φουσκωτοί» και σαν «εισπράκτορες» των τοκογλυφικών για λογαριασμό των ντόπιων «πατριωτών» και των «φιλελλήνων» δανειστών «μας»,
*
οι κομμουνιστές από την πρώτη στιγμή της «τρομοκρατίας» του χρέους και των ελλειμμάτων, τονίζουν, καθαρά και ξάστερα:
*

1) Η μόνη πολιτική που μιλά από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων είναι αυτή που λέει ότι ο λαός δεν έχει καμία υποχρέωση να αποδεχτεί σαν δικό του χρέος όσα αφαιρούνται από το δημόσιο ταμείο, για να γίνουν κέρδη της πλουτοκρατίας.


 
2) Ριζοσπαστική πολιτική δεν είναι αυτή που αυτοαναγορεύεται ως τέτοια, αλλά εκείνη που εν τοις πράγμασι το αποδεικνύει, καλώντας το λαό να αρνηθεί να πληρώσει για τα δάνεια της ολιγαρχίας.


 
3) Η πραγματικά ασυμφιλίωτη πολιτική με το καθεστώς που λεηλατεί το λαό, είναι εκείνη που προειδοποιεί τόσο τους εντός όσο και τους εκτός Ελλάδας «γύπες», ότι ο λαός δεν αναγνωρίζει σαν «δημόσιο χρέος» τα προνόμια της άρχουσας τάξης. Είναι η πολιτική που διακηρύσσει ότι το λεγόμενο «δημόσιο χρέος» δεν είναι παρά ο δημόσιος πλούτος που τα μονοπώλια τον σφετερίστηκαν από το λαό, και που ο λαός απαιτεί να του επιστραφεί, χωρίς να μπαίνει στο παζάρι αν θα του τον κλέψουν διά της «επιμήκυνσης», διά της «λογιστικής αποτίμησης» ή όποιας άλλης μορφής διαρρύθμισης της κλοπής.


 
4) Η μόνη φιλολαϊκή πολιτική είναι αυτή που σημειώνει ότι είτε σε ευρώ, είτε σε δραχμές, είτε σε δολάρια, είτε σε αρχαίες μνες, τα λαϊκά στρώματα πρέπει οργανωμένα και μαζικά να βροντοφωνάξουν πως «δεν πληρώνουμε» ούτε πεντάρα στους εγχώριους και ξένους ομολογιούχους - τοκογλύφους.

*
Με δυο κουβέντες:

Ο λαός δε χρωστάει τίποτα, σε κανέναν και πολύ περισσότερο σε εκείνους που του πίνουν το αίμα και που τους πληρώνει - αδιαλείπτως - από συστάσεως του ελληνικού κράτους.
Αυτή η πολιτική, που συμπυκνώνεται σε μια φράση, «ή θα πτωχεύσει ο λαός, ή θα πτωχεύσει η πλουτοκρατία», είναι απόλυτα συνυφασμένη με την προοπτική της λαϊκής εξουσίας, της μόνης ικανής να επιβάλει τους όρους του λαού και να σταθεί αποτελεσματικά απέναντι στους ντόπιους και διεθνείς κεφαλαιοκράτες και τους οργανισμούς τους.
Αυτή η πολιτική είχε περιγραφεί από τον Λένιν με τα παρακάτω λόγια:
«"Δημόσια χρέη"! Η εργατική τάξη ξέρει ότι αυτά τα χρέη δεν είναι δικά της και όταν πάρει την εξουσία θα αναθέσει την εξόφλησή τους σε εκείνους που τα έκαναν»1.
*
1 Λένιν, Απαντα, τόμος 33, σελ. 203, εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή»

Ο κ. Δραγασάκης τα είπε όλα!

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Τι ακριβώς λέει ο ΣΥΡΙΖΑ;
Τι ακριβώς εννοεί;
Πόσα από αυτά που λέει τα εννοεί και τι εννοεί από όσα λέει;
*
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταγγείλει και θα ακυρώσει το μνημόνιο;
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταγγείλει και θα ακυρώσει τη δανειακή σύμβαση;
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταγγείλει τους τοκογλύφους και θα απαλλάξει το λαό από το χρέος;
*
Την απάντηση την έδωσε χτες, μιλώντας στον «Real Fm», ο κ. Γιάννης Δραγασάκης.
Πρόκειται για τόσο αποκαλυπτική απάντηση που δε χρειάζεται κανενός είδους σχολιασμό.
*
Είπε ο κ. Δραγασάκης:
«Η έννοια της καταγγελίας είναι ένας πολιτικός όρος. Τι θα πει καταγγέλλω;
Υπάρχουν αρκετές συγχύσεις. Στη σκέψη τη δική μας δεν υπάρχει η έννοια της μονομερούς πράξης. Δηλαδή, να βγούμε και μονομερώς να πούμε διαγράφουμε το χρέος, καταγγέλλουμε κ.λπ.
Δεν είναι και λογικό να το πει κανείς αυτό.
Αυτό που θα γίνει είναι μία επαναδιαπραγμάτευση, ένα πλαίσιο διαφορετικό μέσα στο οποίο θα θέσουμε τους δικούς μας στόχους.
Από εκεί και πέρα (...) άλλο το τι θέλουμε να κάνουμε κι άλλο το πώς θα γίνει αυτό».
*
Ο κ. Δραγασάκης τα είπε όλα. Μα όλα!

Ρένα Δούρου : Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει μιλήσει ποτέ για μονομερή κατάργηση του μνημονίου

Αναρτήθηκε από τον/την redship στο 11 Μαΐου , 2012

Από το redfly planet
Για ψέμματα κατηγόρησε τον Ευάγγελο Βενιζέλο η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ρένα Δούρου, τονίζοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει μιλήσει ποτέ για μονομερή κατάργηση του μνημονίου.
«Μην τα μπερδεύουμε. Εμείς από το Μάρτη του 2010 λέμε για καταγγελία των όρων των δανειακών συμβάσεων. Δεν είμαστε ημίτρελοι να θεωρούμε ότι μια χώρα, που τη βγάλανε έξω από τις αγορές, δεν έχει την ανάγκη δανεισμού. Αντιθέτως, όταν λέγανε “λεφτά υπάρχουν” εμείς, τότε, σε κείνη την προεκλογική περίοδο λέγαμε προς τον κ. Παπανδρέου, “θα δανειστείτε, προσέξτε όμως με τι όρους θα δανειστείτε”. Όταν λοιπόν, λέμε καταγγελία του Mνημονίου, λέμε καταγγελία των όρων με τους οποίους η χώρα προσέτρεξε να δανειστεί» είπε.

«Η έκπληξη ήταν πολύ μεγάλη. Δεν μπορείς μέσα σε σαράντα ώρες, ούτε καν σαράντα οκτώ, να ακούς ότι στηρίζω μια κυβέρνηση της Αριστεράς με πολύ συγκεκριμένο πρόγραμμα και την επόμενη μέρα, ν’ ακούς από τα ίδια χείλη ότι “πάμε τώρα όλοι μαζί” και μάλιστα με κόμματα, που δεν έχει περάσει πολύς καιρός, που τα θεωρούσες άλλοθι, είχες ασκήσει δριμεία κριτική απέναντί τους» σχολίασε για την πρόταση Κουβέλη, η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ρένα Δούρου, μιλώντας στο ραδιοσταθμό ΒΗΜΑ.
Σχόλιο Redfly
Ψεύτες και απατεώνες του χειρίστου είδους, αποδεικνύονται τα πολιτικά ρετάλια του Συνασπισμού. Οι κωλοτούμπες των στελεχών και βουλευτών του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν τέλος, και τελικά ο ρόλος τους ως δούρειος ίππος των εργατικών συνειδήσεων, αποκαλύπτεται δια μαγείας λίγες μόλις μέρες μετά τις εκλογές …. ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ, απλά θέλουν να το καταγγείλουν ! Και ξέρετε που θα την γράψουν την καταγγελία του Μνημονίου, η ευρωπαϊκή και ελληνική αστική τάξη …
Όπως έχω ξαναγράψει στο παρελθόν : ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ, πριν καταστρέψουν και τις τελευταίες αντιστάσεις των εργαζομένων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και το χρέος

Ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρούσε και θεωρεί ως πανάκεια για την αντιμετώπιση της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα την αντιμετώπιση του κρατικού χρέους. Αλλωστε το συνδέει άμεσα, όπως και τα άλλα αστικά κόμματα με την ανάπτυξη, την καπιταλιστική ανάπτυξη όπως έχει αποδειχτεί, αφού έχει ήδη μιλήσει για την υγιή επιχειρηματικότητα και βεβαίως τη λύση την αναζητά στην Ευρωπαϊκή Ενωση.
Αλλά ποια είναι ακριβώς η θέση του για τη διαχείριση του χρέους; Εδώ έχει κάνει πολλές κωλοτούμπες που αποκαλύπτουν την αφερεγγυότητά του ως πολιτική δύναμη. Ας παρακολουθήσουμε τι έχει πει διαχρονικά:
  • Αρχικά υπέδειξε «επαναδιαπραγμάτευση του χρέους», την οποία έκανε η κυβέρνηση, συμφωνώντας με τους δανειστές στο «κούρεμα», με τις γνωστές συνέπειες για το λαό - το «κούρεμα» των χρημάτων των ασφαλιστικών ταμείων, των νοσοκομείων, των πανεπιστημίων και των ΤΕΙ, του ΟΕΚ κλπ.
  • Στη συνέχεια, υπερασπίστηκε τη συγκρότηση «επιτροπών ελέγχου του χρέους», αναγορεύοντας το χρέος που δημιούργησαν οι καπιταλιστές σε «εθνικό ζήτημα» (άρα να πληρώσει ο λαός), που θα αποφανθούν για το «επαχθές» τάχα κομμάτι του, το οποίο θα διαγραφεί.
  • Λίγο μετά, πρότεινε... «απευθείας δανεισμό από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, διαγραφή μέρους του ή επαναγορά του ή κοινό μηχανισμό δανεισμού, έκδοση ευρωομολόγου».
  • Μετά πρόβαλε τη θέση για... «ριζική αναδιαπραγμάτευση του χρέους, ριζική διαγραφή του χρέους ώστε να γίνει διαχειρίσιμο και βιώσιμο και μετά να μπορείς και να δανείζεσαι αν θέλεις και να έχεις δυνατότητα να κάνεις επενδύσεις για ανάπτυξη, το πρόβλημα είναι το χρέος (...) η αιτία είναι το χρέος».
  • Λίγο πριν τις εκλογές μίλησε για «τριετή αναστολή πληρωμών προς ιδιώτες», αλλά «με τη σύμφωνη γνώμη της ΕΕ» και «με τη σύμφωνη γνώμη των πιστωτών (...) Εμείς διεκδικούμε να συμφωνήσουν, από εκεί και πέρα τα πράγματα στη ζωή δεν γίνονται πάντα όπως τα διεκδικείς».
  • Τελευταία μετά τις εκλογές, ζητούν... «αναστολή πληρωμών για όσο χρειαστεί, ώστε να ανασυγκροτηθεί η οικονομία», με «επιλεκτική διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους και εξυπηρέτηση του υπόλοιπου με ευνοϊκούς όρους και ρήτρα ανάπτυξης».

Επίσης ο Αλ. Τσίπρας στις 25/1/2011 έλεγε: «Η κυβέρνηση, αντί να παίζει κρυφτούλι, πρέπει τώρα να διεκδικήσει επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, χωρίς νέα μνημόνια, επαναδιαπραγμάτευση που θα στηρίζει την κοινωνία και όχι τους τραπεζίτες. Ο ΣΥΡΙΖΑ και η Ευρωπαϊκή Αριστερά διεκδικούν μια νέα, δίκαιη ρύθμιση του χρέους, με επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής, χαμηλούς τόκους και "κούρεμα" του χρέους, που θα μπορέσει να δώσει ανάσα στην κοινωνία».
Ο ίδιος σε ομιλία στον «Ερυθρό Σταύρο» μίλησε για «διαγραφή του χρέους, αναστολή πληρωμών, στήριξη των κοινωνικών αναγκών και αναδιανομή του πλούτου με προοπτική ανάπτυξης».
Αλλά σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Λα Στάμπα», στις 8/5/2012, ανέφερε: Σε σχέση με τα «επόμενα βήματα και τα μηνύματα προς την Ευρώπη το πρώτο, είναι ένα μορατόριουμ επί του χρέους».

Ας δούμε τι είπαν άλλα στελέχη του...

Ο Π. Λαφαζάνης στο ΣΚΑΪ στις 8/5/2012, σχετικά με το ίδιο ζήτημα είπε: «Ο ΣΥΡΙΖΑ θα ζητήσει επαναδιαπραγμάτευση του χρέους με στόχο τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του».
Επίσης στις 13/10/2011, μιλώντας στην εκπομπή του ΣΚΑΪ «Πρώτη Γραμμή», ο Γ. Δραγασάκης πρότεινε τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, και την εξυπηρέτηση του υπόλοιπου χρέους σε συνάρτηση με τη δυνατότητα εξαγωγών, όπως έκανε και η Γερμανία μετά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο».

Ο δε Δ. Παπαδημούλης στο «Βήμα FM» στις 9/5/2012 έλεγε: «Θα καταγγείλουμε το μνημόνιο και δεν θα επιστρέψουμε τα χρήματα».

Μια μέρα πριν ο Δ. Στρατούλης πάλι στο «Βήμα FM» στις 8/5/2012 τόνιζε: «Οταν πούμε "όχι" στο μνημόνιο, το πιο πιθανό είναι να μας πουν "όχι" στις δόσεις. Από κει και πέρα, εμείς είπαμε, προεκλογικά, στο λαό, τους τρόπους με τους οποίους θα βρούμε χρήματα. Είπαμε ότι θα διακόψουμε ή θα αναστείλουμε την πληρωμή των χρεών προς τους πιστωτές και θα επαναδιαπραγματευτούμε μαζί τους, για τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους»...

Αλήθεια ποια η θέση τους;

11 Μαΐ 2012

Συγκέντρωση του ΚΚΕ στην Αθήνα Δευτέρα 14/05/2012 στις 20:30 στο Πεδίο του Άρεως -Ομιλήτρια Αλέκα Παπαρήγα

Αναρτήθηκε από τον/την redship στο 11 Μαΐου , 2012

Λαέ της Αττικής, εργαζόμενοι, νέοι και νέες, γυναίκες, άνεργοι, αυτοαπασχολούμενοι
Καμιά αναμονή, καμιά αυταπάτη, καμιά υποταγή! Να ματαιώσουμε και να ανατρέψουμε σχέδια παγίδευσης του λαού στους μονόδρομους της ΕΕ και των επιχειρηματικών ομίλων!
ΤΗΝ ΩΡΑ που στο όνομα της διακυβέρνησης της χώρας προετοιμάζουν τη νέα κυβέρνηση τσακίσματος του λαού, επιχειρείται από το κατεστημένο με τη συμμετοχή κυρίως Σαμαρά – Τσίπρα – Βενιζέλου – Κουβέλη μια άνευ προηγουμένου εκστρατεία υποκρισίας, αποπροσανατολισμού, εκβιασμών, αναπαραγωγής και δημιουργίας νέων κάλπικων διλημμάτων, προκειμένου να αξιοποιηθούν για την υποταγή του λαϊκού ριζοσπαστισμού.
ΤΗΝ ΩΡΑ που Ευρωπαϊκή Ένωση, βιομήχανοι, τραπεζίτες, εφοπλιστές «ψήνουν» τις σημερινές ή αυριανές κυβερνήσεις συνεργασίας, που θα αντικαταστήσουν τη χρεοκοπημένη και με την ψήφο του λαού εναλλαγή των δύο κλασσικών κομμάτων στην εξουσία, δουλεύοντας τη διαμόρφωση του νέου δίπολου κεντροδεξιάς με πυρήνα τη ΝΔ και κεντροαριστεράς με πυρήνα ΣΥΡΙΖΑ – ΔΗΜΑΡ.

ΤΗΝ ΩΡΑ που το πολιτικό προσωπικό των μονοπωλίων και της ΕΕ στην Ελλάδα, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ με την αποφασιστική συμβολή των ΣΥΡΙΖΑ – ΔΗΜΑΡ διαβουλεύονται για το ποια θα είναι η σύνθεση της κυβέρνησης «συνεργασίας» στη βάση των ψεύτικων διλημμάτων: ευρώ – δραχμή, μνημόνιο – αντιμνημόνιο, ήπια διαπραγμάτευση – σκληρή διαπραγμάτευση για ορισμένα ίδια ψίχουλα κοροϊδίας στους πιο εξαθλιωμένους.
Το ΚΚΕ απευθύνει σάλπισμα εγρήγορσης, ετοιμότητας, ασυμβίβαστης πάλης για ρήξη και ανατροπή του σάπιου συστήματος.
ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ (ΣΕΒ – ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ – ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ) ΣΠΕΡΝΟΥΝ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ ΣΤΟ ΛΑΟ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΘΕΡΙΣΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ.
ΑΠΟΡΡΙΠΤΟΥΜΕ ΤΟ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΟ ΣΧΕΔΙΟ ΜΑΖΙΚΗΣ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΑΦΟΠΛΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΛΑΟΥ. ΣΥΖΗΤΑΜΕ – ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΥΜΕ – ΟΡΓΑΝΩΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΛΗ ΚΑΙ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΧΩΡΟ ΔΟΥΛΕΙΑΣ – ΜΟΡΦΩΣΗΣ, ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ.
ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΤΙΜΩΡΙΑ, ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΚΦΡΑΣΗ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΟΡΓΗΣ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΗΣ 6ης ΜΑΗ, ΤΩΡΑ ΜΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΨΗΦΟΣ Η ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΗ: ΙΣΧΥΡΟ ΚΚΕ !
ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΜΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΜΑΣ ΣΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 14 ΜΑΗ ΣΤΙΣ 8:30μμ, ΣΤΟ ΠΕΔΙΟΝ ΤΟΥ ΑΡΕΩΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΜΕ ΟΜΙΛΗΤΡΙΑ ΤΗΝ ΓΓ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ.
Η ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΚΚΕ

Λυδία λίθος

Του Νίκου Μπογιόπουλου



H λυδία λίθος της πολιτικής πρότασης κάθε κόμματος,
σε ό,τι κι αν αναφέρεται αυτή η πρόταση, είτε η πρόταση αφορά στους μισθούς και στις συντάξεις, είτε στις εργασιακές σχέσεις, είτε η πρότασή του έχει να κάνει με την οικονομία, είτε με την εξωτερική πολιτική, είτε με τις δημοκρατικές ελευθερίες,
η λυδία λίθος, επαναλαμβάνουμε, για να κρίνουμε όχι μόνο το τι λέει, αλλά και το τι στην πραγματικότητα εννοεί το κάθε κόμμα, είτε αναφέρεται στα «μικρά» είτε στα «μεγάλα»,
είναι μία και μόνη:
Η στάση του απέναντι στην ΕΕ και στο κεφάλαιο.
Και στη στάση αυτή δεν υπάρχει «τρίτος δρόμος». Οπως δεν υπάρχει το «ολίγον έγκυος». Ισχύει ή το ένα ή το άλλο:
`Η στάση χειροκροτητή και πρόθυμου τροφοδότη αυταπατών για το ρόλο της ΕΕ ή στάση αντιπαράθεσης, καταδίκης, σύγκρουσης, διεξόδου και διαφυγής από ένα μηχανισμό στην υπηρεσία του κεφαλαίου και των μονοπωλίων.
*
Μάλιστα, ειδικά στις σημερινές συνθήκες,
  • σε συνθήκες τρόικας - όπου τα 2/3 της τρόικας είναι η ΕΕ (Κομισιόν και ΕΚΤ) -
  • σε συνθήκες μνημονίων και δανειακών συμβάσεων, που συντάσσονται από την ελληνική πλουτοκρατία και τους ευρωενωσιακούς εταίρους της υπό την πολεμική ιαχή του επιτροπάτου «καλό κουράγιο Ελληνες»,
  • σε συνθήκες βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης που τόσο σε παγκόσμιο όσο και - ειδικότερα - στο ευρωπαϊκό επίπεδο σαρώνει με τη σφραγίδα των Βρυξελλών ό,τι έχει απομείνει να θυμίζει λαϊκό δικαίωμα,
το να μην αναγνωρίζεις αυτήν την αυτονόητη αλήθεια, τον καθοριστικό ρόλο, δηλαδή, της ΕΕ και το πώς το κάθε κόμμα τοποθετείται απέναντί της, συνιστά είτε πολιτική αυταπάτη είτε ξεκάθαρη πολιτική απάτη.
*
Συνεπώς,
το να ισχυρίζεται κάποιος ότι θα «διαπραγματευτεί», θα «συνεννοηθεί», θα «διεκδικήσει», θα επιδιώξει να επιτύχει «λύση» για τα προβλήματα επιβίωσης του λαού μέσα στο πλαίσιο και τους μηχανισμούς της ΕΕ, εκεί δηλαδή που εξυφαίνονται τα σχέδια σφαγιασμού του λαού, ο ισχυρισμός του αυτός έχει την εξής «αξία»:
Είναι σαν να λες ότι θα πάω στο ΝΑΤΟ να διαπραγματευτώ για να λειτουργεί - το ΝΑΤΟ - ως παράγοντας ειρήνης, φιλίας και συναδέλφωσης των λαών...
Είναι σαν να λες ότι θα πάω να διαπραγματευτώ στο ΔΝΤ ώστε από βαμπίρ και αιμοσταγή οργανισμό στην υπηρεσία των τοκογλύφων να το μετατρέψω - το ΔΝΤ - σε φιλόπτωχο ταμείο...
Είναι σαν να λες, τελικά, ότι θα πάω στην Ιπποκράτους και στη Συγγρού για να διαπραγματευτώ με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ ώστε να πάψουν - το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ - να είναι κόμματα των τραπεζιτών, των βιομηχάνων, των εργολάβων, των εφοπλιστών και της «Ζήμενς»...
ΤΙ ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΑΝΑΛΥΣΗ της οικονομικής πραγματικότητας μας πρόσφερε με το χτεσινό εβδομαδιαίο δελτίο της η Αλφα Μπανκ. Να ξέρουμε - λέει - ότι η αναχρηματοδότηση των τραπεζών (δηλαδή το ...ζεστό χρήμα στις τράπεζες) γίνεται με δανεικά. Οπότε πρέπει να αισθανόμαστε και υποχρεωμένοι στην ΕΕ

Αυτό που δεν μπήκαν στον κόπο να μας εξηγήσουν είναι το ...τι έχει μπει ενέχυρο για τα δανεικά αυτά που θα πάνε στις τσέπες των μετόχων των τραπεζών (και από εκεί σε όλους τους υπόλοιπους φίλους τους).
Μάλλον γιατί το «ενέχυρο» είναι οι μισθοί, οι συντάξεις και τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων. Και, μάλιστα, με καμία πρόθεση να επιστραφούν ποτέ, αφού οι μειώσεις αποδοχών και η περιστολή δικαιωμάτων θεωρείται ... «ανταγωνιστικό πλεονέκτημα».
Αν μη τι άλλο, οι τραπεζίτες δε «μασάνε τα λόγια» τους και λένε την αλήθεια του ταξικού τους συμφέροντος. Βλέπετε, τον τομέα της κοροϊδίας του λαού για να αποδεχτεί τους μονοδρόμους της ΕΕ τον έχουν αναλάβει άλλοι.
Γιατί η Αλφα Μπανκ καίγεται να συγκροτηθεί γρήγορα κυβέρνηση που θα εφαρμόσει απαρέγκλιτα τις πολιτικές που προβλέπονται στο μνημόνιο; Οπως εξηγεί στο δελτίο της, για δύο λόγους:
Πρώτον, επειδή αν δεν εφαρμοστεί το μνημόνιο δε θα δοθεί η 2η δόση της χρηματοδοτικής ενίσχυσης των 29 δισ. ευρώ προς τις τράπεζες και
Δεύτερον, επειδή θα διακοπεί οριστικά η χρηματοδότηση των ελληνικών τραπεζών από την ΕΚΤ.
Αρα, το μνημόνιο πρέπει να εφαρμοστεί για να γεμίσουν με κεφάλαια τα ταμεία των τραπεζών.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Τι κέρδισαν οι εργαζόμενοι από την εικοσαετή πορεία κερδοφορίας των τραπεζών; Τι όφελος είχαν οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι από τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια που ενθυλάκωσαν όλα αυτά τα χρόνια οι τραπεζίτες; Τι κέρδος θα έχουν σήμερα τα 1,1 εκατομμύρια ανέργων από τις καινούριες ενέσεις ρευστότητας των τραπεζών;
Τα ερωτήματα είναι θεωρητικά, μιας και η απάντηση είναι γνωστή και κοινή για όλα: ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ.

Η πραγματική αντίθεση είναι ανάμεσα στη διακυβέρνηση της λαϊκής εξουσίας και στην εξουσία για τη μακροημέρευση της αστικής τάξης

Η αποκαλυπτική διαδικασία - κοροϊδία των διερευνητικών εντολών αποτέλεσε μέρος γενικότερου σχεδίου για μαζική παραπλάνηση και αφοπλισμό του λαού, με τα μάτια στραμμένα στη νέα κάλπη. Κάθε κόμμα μέσω της διαδικασίας των εντολών επιχείρησε να βάλει στο λαό νέα παραπλανητικά διλήμματα, ώστε στην περίπτωση εκλογών να εγκλωβισθεί ο λαός, όπως:


1. Ευρώ ή δραχμή, ενώ και με ευρώ και με δραχμή ο λαός θα είναι εξαθλιωμένος.

2. Ελληνική ή ευρωπαϊκή λύση, ενώ το ζήτημα κρίνεται στην ταξική πάλη και μέσα στην Ελλάδα ως προτεραιότητα και βεβαίως σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.

3. Λιτότητα ή ανάπτυξη, αλλά ο δρόμος της καπιταλιστικής ανάπτυξης συνεπάγεται τη λιτότητα.

4. Δεξιά ή αριστερά ή Μνημόνιο - Αντιμνημόνιο, διλήμματα που προετοιμάζουν το δίπολο κεντροδεξιά - κεντροαριστερά, συσκοτίζοντας τις πραγματικές αντιθέσεις σε Ελλάδα και ΕΕ.

Το πραγματικό ερώτημα είναι:
Εργαζόμενος λαός ανεξάρτητος και απεγκλωβισμένος από τις ευρωπαϊκές δεσμεύσεις ή Ελλάδα ενσωματωμένη στην ιμπεριαλιστική ΕΕ; Η μόνη πατριωτική φιλολαϊκή θέση είναι η μονομερής διαγραφή του χρέους, η πάλη για την αποδέσμευση από την ΕΕ και τους εκβιασμούς της.

 

10 Μαΐ 2012

Ας δούμε, λοιπόν, το «πλαίσιο»...

Του Νίκου Μπογιόπουλου από το Ριζοσπάστη

Κατά την παραλαβή της διερευνητικής εντολής ο κ. Τσίπρας δήλωσε:

«Η κρίση δεν αποτελεί ελληνική ιδιαιτερότητα, είναι κρίση ευρωπαϊκή και σε ευρωπαϊκό πλαίσιο πρέπει να αναζητηθεί λύση».

Ας προσπεράσουμε το γεγονός ότι ο κ. Τσίπρας προσπαθεί να παρακάμψει και να περιορίσει τον ταξικό χαρακτήρα της καπιταλιστικής κρίσης μέσα από ...γεωγραφικά (και μάλιστα γεωγραφικώς ελλιπή) όρια.
Ας σταθούμε σε αυτό καθαυτό το «ευρωπαϊκό πλαίσιο» εντός του οποίου - κατά τον κ. Τσίπρα - πρέπει να αναζητηθεί η «λύση» του ελληνικού προβλήματος.
*
Ο χάρτης του «ευρωπαϊκού πλαισίου» περιλαμβάνει:

Την Πορτογαλία και την Ιρλανδία των μνημονίων, της εκτίναξης του δημοσίου χρέους, της ύφεσης ως αποτέλεσμα της απεινούς λιτότητας, η οποία - όπως και στην Ελλάδα - φέρνει νέα μνημόνια.
*
Την Ισπανία που, χωρίς μνημόνιο και χωρίς χρέος, εντούτοις βυθίζεται όλο και πιο βαθιά στην κρίση, με την οικονομική κατάρρευση να αντανακλάται στο μανιασμένο τσουνάμι της ανεργίας.
*
Τη Γερμανία - την κατά πολλούς «ατμομηχανή» όχι μόνο του προβλήματος, αλλά και της «λύσης» - των 16 εκατομμυρίων φτωχών και κοινωνικά αποκλεισμένων. Των 7,5 εκατομμυρίων εργαζομένων με μηνιαίο εισόδημα 400 ευρώ το μήνα. Των εκατομμυρίων εργαζομένων με τους παγωμένους μισθούς εδώ και μια δεκαετία. Και φυσικά τη Γερμανία του «αρχιτεκτονικού οικοδομήματος» εντός της ΕΕ, ενός «οικοδομήματος» που δεν μπορεί παρά να ακολουθεί τον σιδηρούν κανόνα της καπιταλιστικής ανισόμετρης ανάπτυξης. Τουτέστιν: Το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό. 'Η, όπως με όρους οικονομικούς το είχε πει η κυρία Λαγκάρντ τον Οκτώβρη του 2010: «Τα πλεονάσματα της Γερμανίας είναι τα ελλείμματα της Ελλάδας».
*
Τη Γαλλία των επίσης 8 εκατομμυρίων φτωχών, ανέργων και κοινωνικά αποκλεισμένων, που αναζητούν καταφύγιο στα γκέτο και στις όχθες του Σηκουάνα.
*
Την Ολλανδία, που στην παρούσα φάση εκπροσωπεί με τον πιο καθαρό τρόπο τη βαρβαρότητα της καπιταλιστικής «ευημερίας»: Παρότι η χώρα εμφανίζει θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, εντούτοις οδεύει σε εκλογές με επίδικο την επιβολή λιτότητας ύψους 16 δισ. ευρώ στις πλάτες του ολλανδικού λαού.
*
Την Ιταλία της σύμπραξης των «αριστεροκεντροδέξιων» κομματικών παρατάξεων που με τα μέτρα λιτότητας βουλιάζουν τους εργαζόμενους στην απελπισία σε σημείο να διοργανώνονται κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας ενάντια στο διευρυνόμενο κύμα των αυτοκτονιών των οικονομικά κατεστραμμένων Ιταλών...
*
Τη Βρετανία, όπου, αν και εκτός Ευρωζώνης και χωρίς την ανάγκη να βαφτίσει τη λιτότητα με τον όρο «μνημόνιο», εφαρμόζεται η πολιτική της κοινωνικής λεηλασίας, στην οποία οι ίδιοι οι φορείς της έχουν προσδώσει τον κωδικό «δάκρυα και αίμα».
*
Αυτό το «ευρωπαϊκό πλαίσιο», εντός του οποίου υπόσχεται τη «λύση» του ελληνικού προβλήματος ο κ. Τσίπρας, συμπληρώνεται από τον τυφώνα της πολιτικής αγριότητας εναντίον των λαών σε Σλοβενία, Ουγγαρία, Σλοβακία, Δανία, Ρουμανία και παντού.
***
Ας έρθουμε τώρα στην Ελλάδα για να δούμε πώς αποτυπώνεται στη ζωή του ελληνικού λαού το «ευρωπαϊκό πλαίσιο», το πλαίσιο της ΕΕ, δηλαδή, εντός του οποίου η χώρα - κατά τον κ. Τσίπρα - θα αναζητήσει τη «λύση»:
*
  • Η - προ μνημονίων - Ελλάδα των 3 εκατομμυρίων φτωχών και χρεοκοπημένων, όπως και η - μετά μνημονίων - Ελλάδα του 1,5 εκατομμυρίου ανέργων,
           είναι η ίδια Ελλάδα του ίδιου «ευρωπαϊκού πλαισίου».
  • Η Ελλάδα των αστέγων, των συσσιτίων και των υποσιτιζόμενων παιδιών στα σχολεία,
          είναι η Ελλάδα του «ευρωπαϊκού πλαισίου».
  • Η Ελλάδα των υψηλών ρυθμών «ανάπτυξης» με τα 77 λεπτά του ευρώ «αύξηση» στο μεροκάματο, όπως και η Ελλάδα της κρίσης με τις μειώσεις μισθών και συντάξεων,
          είναι η ίδια Ελλάδα του ίδιου «ευρωπαϊκού πλαισίου».
  • Η Ελλάδα των εκατοντάδων χιλιάδων λουκέτων στα μικρομάγαζα και των ενεχυροδανειστηρίων που καλούν τα λαϊκά στρώματα να βάλουν ενέχυρο από γαμήλιες βέρες μέχρι χρυσά δόντια για ένα κομμάτι ψωμί,
          είναι η Ελλάδα του «ευρωπαϊκού πλαισίου».
  • Η Ελλάδα της - προ μνημονίων - εκ περιτροπής «απασχολησιμότητας», όπως και η Ελλάδα της - μετά μνημονίων - εκ περιτροπής ανεργίας,
          είναι η Ελλάδα του ίδιου «ευρωπαϊκού πλαισίου».
  • Η Ελλάδα της προ κρίσης υπερσυσσώρευσης αμύθητου πλούτου από τους τραπεζίτες, όπως και η Ελλάδα της μετά κρίσης τροφοδότησης των τραπεζιτών με πακτωλό «ενισχύσεων»,
         είναι η Ελλάδα του «ευρωπαϊκού πλαισίου».
  • Η Ελλάδα που ήταν πρώτη σε ΝΑΤΟικούς εξοπλισμούς, προ κρίσης, με την Ελλάδα που είναι πρώτη σε ΝΑΤΟικούς εξοπλισμούς, μετά κρίσης,
         είναι η Ελλάδα του «ευρωπαϊκού πλαισίου».
  • Η Ελλάδα του ξεπουλημένου ΟΤΕ, της ιδιωτικοποιημένης ΔΕΗ, των διαλυμένων ναυπηγείων, της ξεκληρισμένης αγροτιάς, του παραγωγικού μαρασμού, της μαύρης ανασφάλιστης εργασίας και της εξασφαλισμένης μαύρης ανεργίας, η Ελλάδα της μεταναστευτικής εξαθλίωσης, της «Ζήμενς» και των υποβρυχίων που γέρνουν, η Ελλάδα όπου «δεν υπάρχει σάλιο» για τους γέροντες, αλλά υπάρχει αθρόα εισαγωγή όπλων από Γερμανία και Γαλλία,
          είναι η Ελλάδα του «ευρωπαϊκού πλαισίου».
  • Η Ελλάδα της τρόικας, των μεσοπρόθεσμων, των εφαρμοστικών και των δανειακών συμβάσεων,
         είναι η ίδια Ελλάδα του ίδιου «ευρωπαϊκού πλαισίου»
         που για να φτάσει στο «σύμφωνο του   ευρώ» και της αιώνιας λιτότητας, πέρασε από τη    
         συνθήκη του Μάαστριχτ, από το Σύμφωνο Σταθερότητας και από τις οδηγίες  
         Μπολκενστάιν.
  • Η Ελλάδα που τούτη δω την ώρα - την ώρα του λαϊκού αποδεκατισμού - οι Ελληνες εφοπλιστές χτίζουν πλοία 11 δισ. ευρώ σε Κίνα και Νότια Κορέα και οι εισηγμένοι του Χρηματιστηρίου μετρούν λειτουργικά κέρδη ύψους 15 δισ. ευρώ για τη διετία 2009-2010,
          είναι η Ελλάδα του «ευρωπαϊκού πλαισίου».
*
Αυτή είναι η Ελλάδα της ΕΕ.
Και αυτό είναι το τόσο αγαπημένο και προσοδοφόρο για την ελληνική πλουτοκρατία «ευρωπαϊκό πλαίσιο», που κατάντησε την Ελλάδα και το λαό της εδώ που την κατάντησε.

Το ερώτημα, επομένως, είναι εύλογο:
Τι είδους «σωτηρία» μπορεί να αναμένει κανείς όταν
ως πλαίσιο αναζήτησης της «σωτηρίας» προσδιορίζεται - και μάλιστα προσδιορίζεται με τη μέγιστη δυνατή αυστηρότητα -
το ίδιο εκείνο πλαίσιο που έχει φέρει τη δυστυχία, το ίδιο εκείνο πλαίσιο εντός του οποίου συντελείται η συμφορά.
Και πόσο, τελικά, διαφέρει μια τέτοια πόζα, ένας τέτοιος εξωραϊσμός της βαρβαρότητας του «ευρωπαϊκού» (δηλαδή του «ευρωενωσιακού») πλαισίου, από άλλες πόζες, όπως αυτές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, που ενώ είναι ολετήρες παριστάνουν τους «σωτήρες»;