ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ; ΓΙΑΤΙ; ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΟ ΛΟΓΟ;

 ( Του Μάνου Δούκα *)

ΔΕΝ ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΜΕ ΡΕ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΙ !

ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ;

ΓΙΑΤΙ; ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΟ ΛΟΓΟ;

Να αλλάξουμε μήπως επειδή λέμε ψέματα κι έχουμε άδικο;

Κάθε άλλο. Όλος ο κόσμος δε λέει αυτό.

Λέει «δίκιο έχετε αλλά αυτό που λέτε είναι δύσκολο».

Κι επιλέγει ένα συμβιβασμό και μια αυταπάτη που ονειρεύεται μάταια «σκαλοπάτια» κι «ενδιάμεσα στάδια». Σκαλοπάτια που οδηγούν αριστερούς ανθρώπους σε δεξιές κι όλο και δεξιότερες θέσεις.

Αριστερές δήθεν δυνάμεις που παίρνουν την εκλογική τους προίκα και την οδηγούν συστηματικά στο «ρεαλισμό» και την «αφομοίωση».

Σε δεξιά στροφή. Όπως έκανε και το ΠΑΣΟΚ το 81. Το δικό μας δίκιο όμως δεν διεκδικείται ... «με γλυκό τρόπο». Όποιος το υποσχέθηκε αυτό ήταν και είναι απατεώνας.

Το ίδιο και τώρα που ο λεγόμενος Έλληνας «Che Gevara» που είναι στην πραγματικότητα «Pse Matara».

Να αλλάξουμε όχι γιατί έχουμε άδικο, αλλά γιατί έτσι λέει ο περισσότερος κόσμος.

Κάτι σαν Ιερά εξέταση δηλαδή.

Ή σαν δήλωση μετάνοιας. 

Να αλλάξουμε λένε γιατί «ο κόσμος πήγε με το ΣΥΡΙΖΑ»! Οι ίδιοι που μας κούναγαν το δάχτυλο κάποτε γιατι «δεν τα βρίσκουμε με το ΠΑΣΟΚ που το έχει επιλέξει ο κόσμος», οι ίδιοι τώρα μας καλούν «να τα βρούμε με το ΣΥΡΙΖΑ». Κι από πότε η απόδειξη της ορθότητας μιας άποψης είναι η πλειοψηφία κι η αποδοχή της κοινής γνώμης;

Μήπως ο Γιωργάκης δεν είχε μόλις πριν δύο χρόνια 45%; Τι θα πει αυτό;

Είναι απόδειξη ότι είχαν δίκιο;  

Ή ότι θα κάνουν κάτι καλό;  

Η αλήθεια μιας γνώμης κρίνεται απ΄ την πραγματικότητα κι απ΄ την επιβεβαίωση των θέσεων και των εκιμήσεών σου. Απ΄ το αν σε βάθος χρόνου επιβεβαιώνεται η γνώμη σου από την πραγματικότητα.

Κι εμείς απ΄ αυτό δεν πάσχουμε. Άλλοι το έχουν το πρόβλημα.

Ή μήπως να αλλάξουμε επειδή πολύς κόσμος ονειρεύεται αλλαγές κι επαναστάσεις που θα   τις βλέπει απ΄ τον καναπέ τους στην τηλεόραση και δε τους βολεύει η θέση μας που τους βάζει μπροστά στην ευθύνη της συμμετοχής τους;

Γιατί υπάρχουν κάποιοι που νομίζουν ότι αριστερός είναι μια σκέτη επιλογή ψήφου;

Που διαλέγουν την «περίπου αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί η «εντελώς» αριστερά του ΚΚΕ ζητά πολλά απ΄ τον καθένα μας;

Που διαλέγουν τον «σωτήρα» γιατί το ΚΚΕ δεν τους υπόσχεται καμιά σωτηρία;

Μήπως λοιπόν να αλλάξουμε γιατί είμαστε ... «εκτός πραγματικότητας»;

Εμείς δεν είμαστε που προβλέψαμε και την κρίση και όλες τις εξελίξεις που συνέβησαν στην Ελλάδα και την Ευρώπη; Εμείς δεν είμασταν που προβλέψαμε τις συνέπειες από την ένταξη της Ε.Ο.Κ. - Ε.Ε. πριν ακόμα μπει η χώρα στην Ε.Ο.Κ.;

Εμείς δεν είμασταν που λέγαμε όχι στο Μάαστριχ όταν όλες οι καλές κυρίες το  ψήφιζαν με χέρια και με πόδια;

Εμείς δεν είμασταν που πήγαμε κόντρα στο ρεύμα κι είπαμε αυτά που έγιναν πολύ πριν να γίνουν; 

Έτσι και σήμερα: Την ώρα που οι ραγιάδες συνωστίζονται στα σκαλιά της Ε.Ε. για τα «προσπέσματα» - ποιός είναι ο καλύτερος υπηρέτης της.

Την ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ φεύγει χιλιόμετρα μακριά από τις πάγιες θέσεις της αριστεράς

(ακόμα και τις θέσεις της παλιάς ΕΔΑ: «Λάκκο των λεόντων» την έλεγε την ΕΟΚ).

Την ώρα που συζητούν, απειλούν, πιέζουν, αγωνιούν για το μέλον της Ε.Ε. και του ευρώ.

Εμείς πάλι λέμε ότι ποτέ καμιά οικονομική κρίση δεν τέλειωσε με ... εκλογές.

Και τώρα η συζήτησή τους αυτή μοιάζει σα να συζητούσαμε 6 μήνες πριν τον πόλεμο του 1940 για το ποιός θα πάρει καλό ποσοστό στις εκλογές.

Δεν κινδυνολογώ. Ούτε ξέρω αν θα γίνει πόλεμος ή πτώχευση ή κατάρρευση ή άλλου είδους καταστροφή. Πάντως οικονομική καταστροφή και πτώχευση του λαού ήδη έχουμε.

Λέω όμως ότι αυτοί όλοι αγωνίζονται μή τυχόν και δεν ανήκουμε στο ευρώ ή στην ΕΕ.

Και σε λίγο ίσως αυτό το δίλημα να μη νοιάζει κανέναν, γιατί δε θα υπάρχει ούτε ευρώ, ούτε Ε.Ε. 

Ή μπορεί να έχουμε πολλά ευρώ και να μην έχουμε τι να τα κάνουμε και τι να ψωνίσουμε μ΄ αυτά.

Δε ξέρω τι ακριβώς θα γίνει.

Ο Ολάντ όμως - η ελπίδα τους - μόλις βγήκε μίλησε για πόλεμο στη Συρία ... κι ύστερα έρχεται το Ιράν ... και ποιος ξέρει ποιος άλλος έχει σειρά.

Οι αντιθέσεις του καπιταλισμού και της Ε.Ε. εκεί οδηγούν νομοτελειακά.

Εμείς το βλέπουμε και το λέμε επειδή δε φιλοδοξούμε να σώσουμε τον καπιταλισμό.

Ποιός είναι λοιπόν «εκτός» πραγματικότητας; Και ποιός κρύβει απ΄ το λαό την πραγματικότητα παρουσιάζοντας «εύκολες λύσεις» κι «αισιόδοξες προοπτικές»;

Nα αλλάξουμε για να μην υπάρχει αύριο κανένας δίπλα στο λαό όταν αυτός θα χρειάζεται οργάνωση του αγώνα του κι υπεράσπιση της ζωής του; 

Μήπως να αλλάξουμε γιατί είμαστε άχρηστοι στην πολιτική σκηνή;

Μήπως να αλλάξουμε γιατί έτσι θα βοηθήσουμε το λαό; Πως φαντάζεστε δηλαδή το «μετά» χωρίς ΚΚΕ;  Ή με αδυνατισμένο το ΚΚΕ;

Mήπως να αλλάξουμε για να γίνουμε τέτοιοι που να μας διαλέγουν σαν καταφύγιο και ομπρέλλα τους οι Λαλιώτηδες, οι Ραυτόπουλοι, οι Τσοχατζόπουλοι, οι Φωτόπουλοι, οι Αρσένηδες κι οι Κατσέλληδες;

Χάρισμά σας.

Ευχαριστούμε ... δε θα πάρουμε.

Οι μεταγραφές αυτές κι οι ομαδικές μετακομίσεις δεν είναι δείγματα αύξησης της επιροής του ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι δείγματα αποφασιστικής δεξιάς στροφής του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να έρθει κοντά σ΄ αυτές τις δυνάμεις. Είναι αποτέλεσμα των εξετάσεων που έδωσε και δίνει στο σύστημα προκειμένου να αποδείξει ότι δεν πρέπει να τον φοβούνται ... είναι κι αυτός καλό κι ευρωπαϊκό παιδάκι. Δεν είναι σαν το ΚΚΕ που θέλει έξοδο απ΄ την Ε.Ε. κι απ΄ το ΝΑΤΟ.

Να αλλάξουμε γιατί δεν επιτρέπει η Ε.Ε. να λέμε ότι θέλουμε κυβέρνηση που να δώσει σταθερή δουλειά, υγεία, παιδεία σ΄ όλους και ότι αυτό δε μπορεί να γίνει μέσα στην Ε.Ε. αφού αυτή έχει αποφασίσει χρόνια τώρα ότι όλα αυτά δεν μπορούν να τα έχουν όλοι και κυρίως οι εργαζόμενοι.

Η Ε.Ε. που καθιέρωσε τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, που θεωρεί την ανεργία «αναγκαίο κακό», που θεωρεί την υγεία και την παιδεία «ευκαιρία» όποιου μπορεί να τα «δόσει», που φορτώνει την κρίση της στους λαούς;

Ποιά κυβέρνηση ΝΔ ή ΣΥΡΙΖΑ μπορεί και τολμά να πάει κόντρα στα αφεντικά τους της Ε.Ε.;

Μήπως να αλλάξουμε ώστε αύριο να μην υπάρχει κανένας που να λέει όχι στον καπιταλισμό και στην ΕΕ;

Να μην υπάρχει κανένας διαφορετικός απ΄ αυτούς;

Να αλλάξουμε ώστε να μην υπάρχει κανένας που να μιλά για την σοσιαλιστική προοπτική του ανθρώπου, της γης και της ιστορίας;

Αυταπάτες έχουν και σ΄ αυτό.

«Δεν είμαι εγώ σπορά της τύχης»... λέει ο ποιητής.

Κι αν δεν υπήρχε ΚΚΕ έπρεπε να το ανακαλύψουμε και να το δημιουργήσουμε.

Όπως ακριβώς προσπαθούν με δυσκολίες αλλά και με αποφασιστικότητα οι σύντροφοί μας εκεί που ο ευρωκομμουνισμός έκανε τη λέξη «αριστερά» να φαίνεται σαν ντροπή.

Η ύπαρξή μας και το δυνάμωμά μας θα δώσει δύναμη κι ελπίδα και σ΄ αυτούς.

Θα επισημάνει ότι ακόμα υπάρχει δύναμη που λέει όχι στο μονόδρομο της Ε.Ε. και του καπιταλισμού. Κι κάποιοι παριστάνουν ότι θέλουν να αλλάξουμε λέει «επικοινωνιακό λόγο», «τακτική», «πρόσωπα», κλπ, λένε ψέμματα. Ο ομολογημένος στόχος τους είναι να αλλάξουμε στρατηγική.

Να πάψει να υπάρχει κόμμα που αμφισβητεί τον καπιταλισμό και τον μονόδρομο της ΕΕ.

Να μην υπάρχει κανένα κόμμα που δε θέλει να βάλει πλάτη για να σωθεί το βάρβαρο σύστημα της εκμετάλευσης. Που παλεύει για την επόμενη σελίδα της κοινωνίας, της ιστορίας και της οικονομίας : το σοσιαλισμό.

Να τι έλεγε ο Τσίπρας :

«Για να αλλάξει το ΚΚΕ στρατηγική, πρέπει να ηττηθεί πολιτικά» (ΕΠΟΧΗ 5/1/2008).

Υπάρχει εμπειρία κάποιο ΚΚ να ... «άλλαξε» και να πήγε καλύτερα εκείνο κι λαός της χώρας του;

Πέστε μας μια χώρα που η ... «αλλαγή» βγήκε σε καλό του λαού.

Ας το ξεχάσουν.

Δεν αλλάζουμε.

Δεν υποχωρούμε.

Δεν υπογράφουμε δηλώσεις μετανοίας.

Αν αλλάξουμε και κάνουμε όλα αυτά που μας προτείνουν, δε θα είμαστε πια εμείς, αλλά θα είμαστε σαν τα μούτρα τους: χρήσιμοι στο σύστημα.  

Αυτό όμως δεν είναι στις επιλογές μας. 

Ας το βγάλουν απ΄ το μυαλό τους.

Όπως τόσα χρόνια αλλάζουν τα κόμματα, οι κυβερνήσεις, τα πρόσωπα, οι τακτικές, του αντικομουνισμού, αλλά μάταια προσπαθούν να μας σβήσουν και να μας υποτάξουν.  

Έτσι και τώρα ματαιοπονούν.  

Το ΚΚΕ είναι ανάγκη του λαού. 

Έχει ρίζες μέσα στην Εργατική Τάξη.  

Είναι η Ιστορία της.

Κι αυτή δε σβήνει.  

Η εργατική τάξη, σαν επαναστατική τάξη, σαν η τάξη που γράφει το επόμενο κεφάλαιο της ιστορίας, έχει το δικαίωμα να υπάρχει και να είναι δυνατή η δική της φωνή:  το ΚΚΕ. Ο λαός έχει ανάγκη από ένα «αριστερό έρμα»,  που να τραβά την πολιτική ζωή, τη σκέψη των ανθρώπων, αλλά ακόμα και τις θέσεις των άλλων κομμάτων,  προς τη μεριά της αριστεράς και των λαϊκών αναγκών, κι όχι πάντα υπέρ της Ε.Ε. και του καπιταλιστικού κέρδους.

Η ιστορία έχει την ανάγκη να υπάρχει κάποιος που να λέει την αλήθεια γυμνή και σκληρή, κι ας προτιμά κάποιες φορές ο κόσμος τις εύπεπτες αυταπάτες.

Γι'  αυτό δεν υπογράφουμε δήλωση μετάνοιας.

Κι αύριο θα βγούμε απ΄ τις εκλογές ακόμα πιο δυνατοί.  

Η  ίδια ιστορία συνεχίζεται απ΄ τον καιρό της Μακρονήσου. Τότε που υπήρχαν δύο τρόποι πίεσης προς τους εξόριστους για υποχωρήσουν και να υπογράψουν δήλωση μετάνοιας.  Απ΄ τη μία τα βασανιστήρια κι οι σκληρές συνθήκες διαβίωσης.

Κι απ΄ την άλλη κάποιοι φίλοι ή σε κάποιες περιπτώσεις και οι γυναίκες και οι μανάδες των εξόριστων να τους παρακαλάνε κλαίγοντας και να προσπαθούν (θελημένα ή αθέλητα) να λυγίσουν τη ψυχή τους, το συναίσθημά τους, την αντοχή τους.

Να τους κάνουν να ονειρευτούν την ήσυχη ζωή που θα ζούσαν ... αν υπέγραφαν ... αν έβαζαν λίγο νερό στο κρασί τους... αν άλλαζαν λίγο !!!

Τι άλλαξε άραγε τώρα;

Μπορεί να μην είμαστε στην παρανομία, αλλά πάλι τα ίδια έχουμε.

Το βούρδουλα της τρομοκρατία και της απειλής. Και το καρότο της προσαρμογής.

Απ΄ τη μια μεριά επιθέσεις των ΜΑΤ ή των κουκουλοφόρων της Χρυσής Αυγής και των λεγόμενων αναρχικών, αποκλεισμός του ΚΚΕ απ΄ τα ΜΜΕ, συστηματική διαστρέβλωση των θέσεών μας, διαρκή επίκλιση της νομιμότητας την οποία εμείς λένε παραβιάζουμε, απειλή του εμφυλίου που πάλι συχνά και συστηματικά χρησιμοποιούν ενάντια στις θέσεις μας.

Κι απ΄ την άλλη μεριά έχουμε τους «φίλους» μας.  Αυτούς που μας συμβουλεύουν ... «για το καλό μας».  Που μας συμβουλεύουν να δείξουμε κατανόηση ... να βάλουμε νερό στο κρασί μας ... να αλλάξουμε λίγο τις θέσεις μας, την τακτική μας,  τη στρατηγική μας,  τη Γραμματέα μας,  τη γλώσσα μας ... να βρεθούμε με το ΣΥΡΙΖΑ, για να κυβερνήσουμε μαζί με την υπόλοιπη αριστερά. Μέσα από μπλόκς και sites ιδρώνουν για το καλό μας.

(Όπως τότε που η ασφάλεια έβγαζε το δικό της Ριζοσπάστη).

Ίδια προσπάθεια.

Ίδιος στόχος:

Επιδιώκουν να υπογράψουμε δήλωση μετάνοιας. Επιδιώκουν να σταματήσουμε να είμαστε ότι είμαστε, γιατί αυτό ενοχλεί το σύστημά τους.

Και να γίνουμε σαν την «αριστερά» που την αποδέχεται ο καπιταλισμός κι η Ευρωπαϊκή Ένωση γιατί κι αυτή δεν αμφισβητεί την κυριαρχία του κέρδους και του ιμπεριαλισμού.

Επιδιώκουν να εξαφανιστεί ή να αλλάξει το ΚΚΕ.

Να τι λέει η Le Monde Diplomatique :

«Ανομολόγητος σκοπός και ευχή όλων των αριστερών Ελλήνων: να διαλύσουν το ΚΚ και να το αναμορφώσουν σε νέες βάσεις και να δώσουν στην ελληνική Αριστερά τη σωστή της θέση στην κοινωνία»! ...

 Όνειρα θερινής νυκτός !

* Ο Μάνος Δούκας είναι μαθηματικός, υποψήφιος βουλευτής Λέσβου του Κ.Κ.Ε., μέλος της Πανελλαδικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών, και μέλος του Γ.Σ της ΑΔΕΔΥ.

Το συμφέρον των Αμερικάνων και το ποντάρισμα στο ΣΥΡΙΖΑ

 

Από το Red River

Ανέκαθεν η παρέμβαση του παράγοντα των ΗΠΑ ήταν συγκεκριμένη, έντονη και καθοριστική σε αρκετές στιγμές της νεότερης ιστορίας της χώρας μας.
Και τώρα; Στις εκλογές του 2012, ο αμερικάνικος παράγοντας είναι οff; Παίζει μπάλα μόνο η ΕΕ; Μόνο η Γερμανία και η Γαλλία είναι στο παιχνίδι; Ο αμερικάνικος παράγοντας είναι αδιάφορος, αμέτοχος και ανενεργός για τις εκλογές; Δεν τον ενδιαφέρουν οι εξελίξεις στη χώρα μας; Δεν έχει κανένα συμφέρον;
Δεν έχει η χώρα μας γεωστρατηγικη σημασία; Δεν υπάρχουν ανοιχτά ζητήματα όσον αφορά τις ΑΟΖ και τους αγωγούς; Δεν είναι εκ νέου ορμητήριο για επεμβάσεις σε Σύρια και Ιράν;
Στο νέο έδαφος ανάκαμψης της οικονομίας δεν έχουν ρόλο; Σε αυτό το έδαφος δεν παίζουν επιχειρήσεις και μονοπώλια; Το τσάκισμα της εργατικής δύναμης που θα βοηθήσει στην καπιταλιστική ανόρθωση έστω και αναιμικά δεν ενδιαφέρει τα αμερικάνικα μονοπώλια; Υπάρχει μόνο siemens; Μicrosoft δεν υπάρχει;
Αν η απάντηση είναι πως ο Αμερικάνικος παράγοντας είναι αθώος και πως δεν εμπλέκεται, δεν υπάρχει λόγος να διαβάσει κανείς παρακάτω και τις παραπομπές. Αν η απάντηση είναι πως οι Αμερικάνοι έχουν κάθε λόγο να είναι εντός των εξελίξεων και με ισχυρή παρέμβαση, τότε σε ποιον έχουν ποντάρει;

Ας δούμε κάποιες πλευρές.

Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έβγαλε άχνα για την αμερικάνικη κυβερνητική αντιπροσωπία και τις επισκέψεις της στα υπουργεία, τις συναντήσεις με διάφορους παράγοντες την προηγούμενη βδομάδα; Δεν τους ενόχλησε; Ειδικά όταν για την ΤΡΟΪΚΑ, και τους Γερμανούς είχε άμεσα αντανακλαστικά , βγάζοντας ανακοίνωση το επόμενο λεπτό; Όταν τους έχει χαρακτηρίσει με όλους τους επιθετικούς προσδιορισμούς για τους Αμερικάνους δε βρήκε τίποτα;
Η κ. Κατσελη τελικά σε ποια βάση συμφώνησε με τον ΣΥΡΙΖΑ; Ποια είναι η κοινή βάση που αποτυπώθηκε η συμφωνία και η στήριξη; Η Υπουργός του πρώτου μνημονίου και των δεκάδων αντιλαϊκών νόμων. Συνεργάτιδα του Αντρέα σε ζητήματα οικονομίας, επικεφαλής του ΟΑΣΑ, άριστη συνεργάτιδα των Αμερικανών σύμφωνα με τα δικά τους wikileaks που λένε «Η Κατσέλη χρειάζέται να καταστήσει σαφές ότι υποστηρίζει απόλυτα μια φιλοεπιχειρηματική προσέγγιση στην οικονομία. Είναι μία έξυπνη γυναίκα, με εντυπωσιακά ακαδημαϊκά διαπιστευτήρια, που φαίνεται ότι αντιλαμβάνεται ότι απαιτούνται δομικές αλλαγές για να δοθεί νέα ώθηση στην οικονομία».
Τελικά οι πρόσφατες δηλώσεις Δραγασάκη για τον Ομπάμα που δε θέλει τη λιτότητα σε σχέση με τους Γερμανούς, η συζήτηση για τα οπλικά συστήματα που μουτζουρώνουν μόνο το ένα ιμπεριαλιστικό κέντρο, οι δηλώσεις για τις προσεχτικές κινήσεις του Σημίτη στα Ίμια, παλιότερες δηλώσεις του κ. Τσίπρα για τον πιο απαλό ρόλο των Αμερικάνων σε σχέση με την ΕΕ και μία σειρά άρθρα που βγαίνουν στο προσκήνιο δένουν αρμονικά.

Ανάμεσα στα δύο ιμπεριαλιστικά κέντρα από τον ΣΥΡΙΖΑ έχει γίνει ξεκάθαρη επιλογή. Και αντιστρόφως, οι Αμερικάνοι έχουν βρει το νέο ταλέντο τους.

Παραπομπές

Άρθρο για τις κόντρες ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα με άξονα τις εκλογές
http://www.newsbomb.gr/politikh/story/138486/oi-kontres-ipa-germanias-kai-oi-ellinikes-ekloges
Κλείσιμο ματιού το 2009 προς την Αμερική από τον κ. Τσίπρα
http://followtheredriver.blogspot.gr/2012/06/blog-post_03.html
Για τις επαφές των Αμερικάνων Αξιωματούχων στην Ελλάδα, την προηγούμενη βδομάδα
http://www.skai.gr/news/politics/article/204313/epafes-amerikanon-axiomatouhon-stin-ellada-/

Για την επαφή της Αμερικανικής Αντιπροσωπείας με τον Υπουργό Οικονομικών
http://www.inews.gr/225/synantisi-zania-me-axiomatouchous-tou-amerikanikou-ypourgeiou-oikonomikon.htm
Συνεργασία Κατσέλη-ΣΥΡΙΖΑ πάνω σε θέσεις
http://followtheredriver.blogspot.gr/2012/05/blog-post_31.html

Περιοδικό Επίκαιρα για την κόντρα Γερμανία-ΗΠΑ
http://followtheredriver.blogspot.gr/2012/05/blog-post_7306.html

Η προσεχτικές κινήσεις του κ. Σημίτη στα Ίμια από τον κ. Μπαλάφα
http://followtheredriver.blogspot.gr/2012/05/blog-post_7381.html

Η Αμερική του Ομπάμα θέλει να σταματήσει τη λιτότητα (Δραγασάκης)
http://followtheredriver.blogspot.gr/2012/05/blog-post_4042.html

Κατσέλη/wikileaks
http://wikileaks.folders.gr/main/wikileak?id=31&locale=el

Το μοντέλο Ομπάμα λείπει από την Ευρώπη (Τσίπρας)
http://followtheredriver.blogspot.gr/2012/05/blog-post_19.html

Για τον απεγκλωβισμό από τα ιμπεριαλιστικά σχέδια

http://www1.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=6792259

 

 

Οι ‘παρά φύσιν γάμοι’ και τα μπικινίνια της γηραιάς Εξουσίας.

Οι ‘παρά φύσιν γάμοι’ και τα μπικινίνια της γηραιάς Εξουσίας.

Η μια νύφη είχε πλούτο ιδεολογικό, ψυχικό, πλούτο καρδιάς. Πλούσια, με την αστική έννοια του όρου, δεν ήταν. Απλά, έμενε σε κτίριο στην περιοχή του Περισσού, το οποίο της είχαν κτίσει τα παιδιά κι οι φίλοι της. Όσοι από σας έχετε ασχοληθεί με το παιδί, είτε σαν γονείς είτε σαν ‘δάσκαλοι’, θα γνωρίζετε πως όλα τα παιδιά δεν βγαίνουν το ίδιο. Έτσι  και τα παιδιά της κυρίας Μαρξισμός-Λενινισμός φάνηκε, ότι δεν είχαν καταλάβει όλα το ίδιο τα βιβλία που τους έδωσε η μάνα τους. Και να δεις τα άτιμα τα παιδιά της κουλτούρας-δήθεν-και της τσιτατολογίας που μια μέρα ξεσηκώθηκαν και πήγαν να πετάξουν  τη μάνα έξω από το σπίτι της. Έλα όμως που κάτι αδέλφια τους, οίτινες το ψωμάκι τους το έβγαζαν στις οικοδομές κι είχαν κάνει κάτι μπράτσα σαν τις κολώνες της ΔΕΗ κι ήταν σαν τετράφυλλες ντουλάπες, που τους πλάκωσαν στις ψιλόχοντρες περί τα μάγουλα, τα σβέρκα, τα αποτέτοια τους   κι έφυγαν οι κουλτουράτοι άπρακτοι. Μπράβο στα παιδιά, που στήριξαν τέτοια μάνα.

     Τι να σου κάνουν τώρα κι οι απόκληροι; Από δουλειά δεν σκάμπαζαν γρυ και πήγαν κι έπεισαν δουλειά στο μαγαζί περί την πλατεία Καρύτση , ως δημοσιογράφοι –σιγά τη βαριά δουλειά-  και σ’ άλλες κουλτουρέ επιχειρήσεις. Από το ψωμί άμα πέσεις στο χαβιάρι και τη σαμπάνια, εύκολο είναι ν’ αρχίσεις να συκοφαντείς  τη μάνα σου. Τινές των αποκλήρων του Περισσού εστράφησαν εις το ευγενές επάγγελμα του πολιτικού. Όμως ο κόσμος τους είχε γυρίσει την πλάτη, επειδή έμαθαν με το νι και με το σίγμα, πως φέρθηκαν στη μάνα τους και ρόλο σοβαρό δεν έπαιζαν. Ήταν οι εποχές που στο τιμόνι  του ΠΑΣΟΚ και της αστικής Εξουσίας ήταν ο Αντρέας, ο οποίος είχε ρεμιζάρει στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας και δεν τον κούναγες με τίποτα. Κι άρχισαν οι γκρίνιες στο νέο σπίτι, εκεί κατά Κουμουνδούρου μεριά, και άρχισαν οι κλάψες κι οι μουρμούρες και τα τοιαύτα: ‘Βρε εμείς, οι εκσυγχρονιστές και νάμαστε σ’ αυτό το χάλι;’ Κι αρχίσαν τα παιδιά να φλερτάρουν με τον αείμνηστο: ‘Είμαστε κι εμείς εδώ, ξέρεις το τηλέφωνό μας’, αλλά ο άλλος είχε κάτι ζόρια με κάποια Μιμή και τους αγνοούσε επιδεικτικά. Και γιατί να τους δώσει σημασία άλλωστε; Αυτοί πούλησαν τη μάνα τους, αυτόν θα σεβόντουσαν;  Είχε εξάλλου πελατεία το μαγαζί εξασφαλισμένη. Καναδυό- τρεις απόκληροι, είχαν κάτι κονέ με κάτι μικρολαμογάκια του μαγαζιού από την εποχή του Πολυτεχνείου και την έκαναν   στο μαγαζί του Αντρέα με ελαφρά πηδηματάκια.  Οι άλλοι αναστέναζαν έξω από κτίριο της Χαριλάου Τρικούπη και του Μαξίμου και ψιλοτραγούδαγαν ένα τραγούδι του Παπαϊωάννου:

Το παράθυρο κλεισμένο, σφαλισμένο σκοτεινό,

για ποιο λόγο δεν ανοίγεις, πεισματάρη να σε δω;

Άνοιξε, άνοιξε, γιατί δεν αντέχω,   φτάνει πια, φτάνει πια να με τυραννάς.

Ξεροστάλιασα στ’ αγιάζι ώρες να σου τραγουδώ,

η καρδιά μου φλόγες βγάζει, μα δε βγαίνεις να σε δω.

Άνοιξε, άνοιξε γιατί δεν αντέχω, φτάνει πια να με τυραννάς.

     Ο ‘τύραννος’ όμως ο Αντρέας ένα πρωί απόθανε και ανήλθε στα υπερκόσμια διαμερίσματα, διότι ο Μέγας Χάρος σάλπισε την τρομπέτα της αναγγελίας του θανάτου του κι έτσι και δουλέψει η καραμούζα του δεν την γλυτώνεις την εξόδια  μετακόμιση, έστω κι αν σε λένε Αντρέα Παπανδρέου. Το μαγαζί του Αντρέα περιήλθε εις την πλήρη νομή και κατοχήν ‘καθηγητού’ τινός, ονόματι Σημίτης, μιας και ο γιος Γεώργιος Αντρέα Παπανδρέου ήτο ακόμη μειράκιον και άπαντες τον αποκαλούσαν Γιωργάκη . Ο εν λόγω ‘καθηγητής’ εκτός από κακάσχημος ήταν και αλαζών, διότι ούτε αυτός άνοιξε το παράθυρο στους απόκληρους,   αλλ’ όμως  έβαλε στα ψηφοδέλτιά του ένα παραμυθά και μια μορφονιά  και τους λιγοστούς εναπομείναντες εις το Λόχο των ‘Αποκλήρων’ τους παρέδωσε στα συνδικαλιστικά του στελέχη, διά συνεργασίαν μόνιμον, διαρκή έχοντας το βλέμμα στραμμένο στους φίλους της μάνας τους.

     Μολονότι ο κ. ‘Καθηγητής’ ήτο υποχρεωμένος από τις συμβατικές, συζυγικές του υποχρεώσεις να αντέχει εις την στυφνή  θέα της αλησμόνητης Δάφνης-ευτυχώς χάθηκε από τα τηλεοπτικά  παράθυρα- , πράγμα το οποίο πρέπει να ομολογήσουμε έχει κάποιο κόστος, απεδείχθη τελικά ότι είχε εμπεδώσει τους νόμους της Λαμογιάς, καλύτερα από τον αείμνηστο. Διότι ο κ. ‘Καθηγητής’ δεν έκανε παρέα με χαμερπή στοιχεία, να του κουβαλάν σπίτι τα φράγκα σε κούτες από πάμπερς. Αυτός έκανε παρέα απ’ ευθείας με Τραπεζίτες κι είχε το κεφάλι του ήσυχο-άσε που γλύτωνε και τα μεταφορικά. Τα χοντρά ήθελε αυτός, τα ‘ψιλά’ τ’ άφησε στον Τσουκάτο, το Μαντέλη  και τον Άκη. Να μη σας κουράζω πάντως με θέματα τα οποία και γνωστά είναι και χώρο πιάνουν, τ’ άτιμα! Έπηξαν όλοι τους από τις μίζες, έγιναν οχτάπαχοι, έκαναν κοιλιές και προγούλια, δεν χώραγαν στα κοστούμια τους, μέχρι που ανέλαβε ο Άρχοντας, ο Κώστας ντε, ο ανιψιός. Ο φόβος κι ο τρόμος της σούβλας. Τι κοκορέτσια, τι σπληνογάρδουμπα, τι κακαβιές, τι ξιφίες φιλέτο, τι, τι, τι…. Μούσχαρος ον, τον έστελναν οι γαλάζιοι ‘αετοί’ σε ταβέρνες κι αυτοί συνέχιζαν το έργο των προκατόχων τους.  Η ειδικότητα των περισσοτέρων γαλάζιων οι παπάδες κι οι καλογέροι-δώστε του δεξιού παπά κι από δαύτον ότι γουστάρετε.

     Έχω μάλιστα πληροφορίες από σοβαρές πηγές-βλέπετε τηρώ το αρθρογραφικό απόρρητο-πως ένα μεσημεράκι κι ενώ στο Μέγαρο της  Βουλής διεξήγετο μια σοβαρή συζήτηση, ο Άρχοντας της ‘Σούβλας’  εθεάθη στον έτερο Άρχοντα, αυτόν του κεμπάπ στην πλατεία Μοναστηρακίου, όπου μια ‘διαβατάρικη’, ρεμπέτικη παρέα του τραγούδησε το γνωστό Τσιτσάνειον άσμα:

Πέφτεις σε λάθη, τι έχεις πάθει και κάθε μέρα βρίζεις και γελάς,

με πικραίνεις, σα ξένο με κοιτάς και στο ρέμα με τραβάς.

δεν είσαι εκείνη, πούχα γνωρίσει κι ήτανε σφάλμα να σε παντρευτώ,

με προδίνεις και πρέπει να σε βρει, τιμωρία σοβαρή.

     Το ως άνω τραγούδι, το οποίο αποδίδει εξαιρετικά η Σωτηρία Μπέλλου, ήταν παραγγελιά του Προέδρου, όστις-προς στιγμήν μόνο- ενόμισε ότι η Εξουσία είναι παντοτινή, ενώ η ανεπανάληπτη Dame SHIRLEY BASSEY, ήταν ξεκάθαρη: μόνο τα   ‘DIAMONDS are forever’. Όντως η γηραιά αστική Εξουσία συναντήθηκε με τον Γιωργάκη και στρατσαπαρίστηκε ανεπανόρθωτα. Και μαζί με την Εξουσία έχασε το ΠΑΣΟΚ οριστικά κι αμετάκλητα την κουτάλα της κυβερνητικής ματζαδούρας.

     Έκανε ένα λίφτινγκ η κυρά-Εξουσία, πάλι όμως τα αποτελέσματα είναι πενιχρότατα. Πλούσια όμως καθώς είναι κι αφού είδε ότι το ΠΑΣΟΚ ξόφλησε, προέτρεψε τα παιδιά του ‘Κάτσε καλά, Γεράσιμε’ να προσχωρήσουν  στον ΣΥΡΙΖΑ και τώρα έχει στείλει κάτι δημοσιογράφους και κάτι ρεμπέτες και τραγουδάνε κάτω από το παράθυρο του Τσίπρα,

όστις τυγχάνει μεν ανύπαντρος, όμως είναι κάργα αρχομανής, το παρακάτω άσμα με τη Σωτηρία Μπέλλου, ελπίζουσα –η Εξουσία- ότι το πολυπόθητο ειδύλλιο θα ευοδωθεί και θα βρει κι αυτή τώρα στα γεράματα τη δική της Σωτηρία:

Είσαι εσύ, ο άνθρωπός μου, το μεράκι το κρυφό,

αν σε χάσω θα πεθάνω, απ’ τον κόσμο θα χαθώ

είσαι εσύ ο άνθρωπός μου, της καρδιάς μου η χαρά,

αν μ’ αφήσεις, πίστεψέ με, θα με πνίξει η συμφορά,

Είσαι εσύ ο άνθρωπός μου, η καρδιά που αγαπώ,

 το καντήλι της ζωής μου, που αν σβήσει θα σβηστώ.

     Τι να σου κάνει κι η φουκαριάρα η αστική Εξουσία;

Τόσες φορές που δόθηκε σε διάφορους λαοπλάνους τους οποίους πίστεψε με την καρδιά της  κοίτα πως την εκαταντήσανε, του κλώτσου και του μπάτσου.

Από το να την καταλάβουν αυτοί οι κομμουνιστές, καλύτερα ο σαλιάρης ο Τσίπρας. Αρχομανής μεν, αλλά ΑΚΙΝΔΥΝΟΣ.

Μοιάζει μ’ αυτόν τον ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟ, τον οποίο περιγράφει ο Ζαμπέτας στο ημερολόγιο μιας κυρίας. Καλά στέφανα και ΛΙΓΟΧΡΟΝΟΙ.

Έρχονται, αργά ή γρήγορα έρχονται, οι ξέρετε  ποιοί.

Από τον "βυσσινόκηπο"

O Nίκος Μπογιόπουλος στο ΣΚΑΙ

Αναρτήθηκε από τον/την redship

από ταξική αντεπίθεση

Την παρακάτω ανάρτηση θεωρήστε τη ως απάντηση στο προβοκατόρικο δημοσίευμα του ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ   ότι πίσω από την περίφημη “επιστολή των στελεχών” κρύβεται ο Νίκος Μπογιόπουλος. Στη συνέχεια το blog  έσβησε την επίμαχη παράγραφο  στην οποία αναφερόταν το όνομα του δημοσιογράφου, η προβοκάτσια όμως παραμένει
Στο συγκεκριμένο θέμα θα επανέλθω

 

Δημοσιεύθηκε στο Νίκος Μπογιόπουλος | Με ετικέτα: δυνατό κκε δυνατός ο λαός, με το ΚΚΕ για λαϊκή εξουσία και λαϊκή οικονομία

ΑΜΑ ΣΕ ΣΤΗΡΙΖΕΙ Η «ΑΥΡΙΑΝΗ» ΤΟΥ ΚΟΥΡΗ…

Βρέθηκε ο νέος Αντρέας!

Αυτό ήταν το πρωτοσέλιδο του Κουρή στις 5 Μαΐου, μια μέρα πριν τις εκλογές…



Αυτό στις 12 Μαΐου…

Και αυτό στις 13 Μαΐου, μια εβδομάδα μετά τις εκλογές!

Ο εμπαιγμός δεν έχει τέλος.

Τσίπρειον ‘Άγος’, μ’ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια.

από redfly planet

Τίποτα δεν ήρθε σαν κεραυνός εν αιθρία.
Τα πάντα ήρθαν, όπως τα είχαν προγραμματίσει η άρχουσα τάξη και το πολιτικό της προσωπικό. Ανήκουν εξάλλου στην ίδια ομάδα, υπό την επωνυμία ‘ Ευρωμονόδρομος’.
 Απλά ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ έπαιζε στα δεύτερα, περίμενε την ευκαιρία, για να υπογράψει επαγγελματικό συμβόλαιο.
Να εξασφαλίσει κι αυτός το μέλλον του.

     Πολλές φορές, αναφερόμενος στον ΓΑΠ-Γεώργιος Ανδρέα Παπανδρέου, φτου κακά!-τον χαρακτήρισα πανίβλακα.

Ήταν μακράν ο βλακωδέστερος, όλων των άλλων του ηγετικού πυρήνα του ΘΑΣΟΚ. Γι αυτό εξάλλου και το γνωστό συγκρότημα τον προώθησε στη θέση του Προέδρου του ΘΑΣΟΚ. Μόνο  αυτός, λόγω κληρονομιάς επιθέτου, θα μπορούσε να φέρει σε πέρας το τελευταίο στάδιο της προσφοράς του Κινήματος προς την εγχώρια και διεθνή ολιγαρχία.

Από το ‘ Λεφτά υπάρχουν’ μέχρι το ΔΝΤ, την Τρόικα και το αντι-Συνταγματικό  έκτρωμα Παπαδήμος.

Κι όμως αυτός ο πανίβλακας υποχρέωσε το συμμαθητή του, τον Αντώνη, από πολέμιος του ΠΑΣΟΚ, να γίνει συγκυβερνήτης της εκτροπής.

       Το ΠΑΣΟΚ, ότι ήταν να προσφέρει στην αστική τάξη το πρόσφερε.

Το έδειξαν εξάλλου και τα αποτελέσματα των εκλογών της 6^ης Μαΐου.

Την στολή του Πατριάρχη της Σοσιαλδημοκρατίας στη χώρα μας, την παρέδωσαν στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, αφού τον προώθησαν στην πρώτη ομάδα.

Είχε περάσει με ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ τα διάφορα τεστ συνεργασίας τόσο με το ΠΑΣΟΚ, όσο και με τη ΝΔ κι όποιον άλλο χρειαζόταν, προκειμένου να αλλοιωθεί και να διαστρεβλωθεί η πολιτική του ΚΚΕ, να απομονωθεί και να οδηγηθεί σε τέτοιας έκτασης εκλογική ήττα, ώστε να αυτοδιαλυθεί. Μιας και δεν συνεμορφώθη με τις υποδείξεις και τις άμεσες και έμμεσες απειλές της άρχουσας τάξης, να σταματήσει να ξεσηκώνει τους εργαζόμενους να διεκδικούν τη ζωή που τους αξίζει, να παύσει πλέον το φαινόμενο να υπάρχουν χιλιάδες εργαζομένων στους δρόμους  διαμαρτυρόμενοι, να μην κρεμάει πανώ στην Ακρόπολη και κάνουν το γύρο του κόσμου τα σχετικά ρεπορτάζ, να μην δένουν τους κάβους οι ναυτεργάτες και στερούν πολύτιμο παραδάκι από τους ‘ Ευεργέτες-άκουσον, άκουσον-εφοπλιστές, του αξίζει να πάθει τέτοια ζημιά εκλογικά, ώστε να υποχρεωθεί ή να αλλάξει πολιτική ή να σταματήσει τη δράση του, λόγω οικονομικού στραγγαλισμού.

Άλλωστε αυτός ο ‘Περισσός’ τους έχει κάτσει για τα καλά στο στομάχι.

Ποια είναι αυτά τα ‘κουμούνια’ που θέλουν να ηγηθούν της μαρξιστικής-λενινιστικής ορθοδοξίας-διεθνώς-και οργανώνουν κάθε λίγο και λιγάκι Διεθνείς Συναντήσεις των Κομμουνιστικών κι Εργατικών Κομμάτων, όπου Γης; 

Ποια είναι αυτά τα κομμούνια, που τόλμησαν να υπερασπίσουν το ‘Σπίτι του Λαού’, όταν οι πρώην ΓΕΝΙΤΣΑΡΟΙ της ΚΝΕ και του ΚΚΕ, επιχείρησαν να το καταλάβουν;

Ποια είναι αυτά τα ‘κουμμούνια’ που τολμούν να λένε, ότι υπάρχει κι άλλος δρόμος ανάπτυξης;

     Δεν είχα καμιά διάθεση να κάτσω να γράφω.

Αλλά το μεσημέρι στο καφενείο, ήρθε, προφανώς σε διατεταγμένη υπηρεσία ευρισκόμενος, ένας τύπος  οποίος, με τσίπρεια θρασύτητα και αλαζονεία μου πέταξε:

’ Αν δεν έρθετε μαζί μας στο πείραμα που γίνεται, θα χάσετε την ματζαδούρα των βουλευτών’. Κι επειδή δεν αφήνω χαμένη καμιά ευκαιρία να πάει χαμένη, του απάντησα :

’ Ποιο πείραμα; Εδώ στον Άγιο ο Κουνενάκης δυο τετραετίες δεν βγήκε Δήμαρχος με τις ψήφους του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ;

Στην Ικαρία δεν συνεργαστήκατε και με τον Καρατζαφέρη χέρι-χέρι, για να μην βγει ο υποψήφιος του ΚΚΕ;

Στο Εργατικό Κέντρο Καρδίτσας δεν κατεβήκατε μαζί με την ΠΑΣΚ και την ΔΑΚΕ ενάντια στο ψηφοδέλτιο του ΠΑΜΕ;

Στους ΟΜΕ-ΟΤΑ δεν κάνατε πραξικόπημα, μέχρι κι η δικαστικός σας πήρε χαμπάρι κι έπιασε μια της Εφορευτικής με –δε θυμάμαι πόσα ακριβώς- φάκελα με την υπογραφή της δικαστικού στην τσέπη της ;

Μήπως είναι δικοί σας οι ψήφοι αυτοί, που πήρατε και θα πάρετε; Του ΠΑΣΟΚ που διάλυσε είναι. Τυχαία έπεσε το όνομα του Αρσένη στο τραπέζι, ως υποψήφιου πρωθυπουργού; Τα συνδικαλιστικά στελέχη του πρώην ΠΑΣΟΚ, αλλά κι εκείνα στην Τοπική Διοίκηση, που προσχώρησαν στην μπάντα σας, γιάντα, ρε βλάμη, ήρθαν;

Επειδή ΣΑΣ ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΝΤΑΙ απόλυτα, ότι θα συνεχίσετε ΜΕ ΣΥΝΕΠΕΙΑ , ότι άφησε στη μέση το ΠΑΣΟΚ.

 Εξάλλου στην στρούγκα της Ε.Ε δεν υπάρχουν περιθώρια για άσκηση άλλης πολιτικής.

Αλλά πες σ’ αυτούς που σ’ έστειλαν, ότι το ΚΚΕ έχει ακατάλυτους δεσμούς αίματος με τον ελληνικό Λαό.

Και σύρε πες τους, ότι ακόμα κι ένας ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ, αν απομείνει ζωντανός,

ζήτω που καήκατε, μαϊμούνια που θα τολμήσετε να τα βάλετε με το ΚΚΕ’.

     Η Αλέκα κι ο Περισσός σημαίνουν πολλά περισσότερα για τους κύριους ‘πρώην’, οίτινες σήμερον κόπτονται για τη λάθος γραμμή του Κόμματος.

Δυο βδομάδες έμειναν μέχρι τις κάλπες, μην χάνουμε καιρό και μην τους χαρίσουμε ούτε ένα ψήφο. Πολλοί ψηφοφόροι του Κόμματος δεν ξέρουν τι διακυβεύεται σ’ αυτές τις εκλογές. Στο βαθμό που κι εμείς οι ίδιοι δουλέψουμε με τις παρυφές, θα βάλουμε τα σχέδια της αστικής τάξης, μέσω Τσίπρα, στα εκλογικά ποσοστά που τους αξίζουν.

Σε πλήρη εξέλιξη η αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού

 

«Στην Ελλάδα, καθώς εμφανίζονται δυσκολίες πραγματοποίησης της δικομματικής εναλλαγής, γίνονται διεργασίες και συζητήσεις για τη θωράκιση του αστικού πολιτικού συστήματος, προετοιμασίες για εναλλακτικές λύσεις κυβερνήσεων συνεργασίας. Η επιχείρηση αυτή έχει στο κέντρο της προσοχής της την οργανωμένη και μελετημένη επίθεση στο Κόμμα, με σαφή στόχο να αλλάξει ο συσχετισμός και η διάταξη των δυνάμεων στο "χώρο της αριστεράς", ώστε να υπερκεράσει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ το ΚΚΕ. Το ΚΚΕ γίνεται στόχος για το ρόλο που διαδραματίζει στην προσπάθεια να αναπτυχθεί η ταξική πάλη, να κερδίσει έδαφος η πρότασή του στο ζήτημα της εξουσίας, ανάμεσα σε λαϊκές δυνάμεις που δείχνουν τάση ριζοσπαστικοποίησης. Γίνεται στόχος για τον ενεργητικό ρόλο στη διαπάλη με τον οπορτουνισμό στο Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα, για την προσπάθεια που κάνει να ισχυροποιηθεί αυτό σε παγκόσμιο επίπεδο, να αποκτήσει ενιαία στρατηγική. (...) Η αντίθεση προς τα δύο κόμματα δεν έχει πάρει αντιμονοπωλιακή αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση, για ένα μεγάλο μέρος των εργαζομένων. Στην πολιτική τους άποψη παραμένει ως ζητούμενο η διόρθωση ή η αλλαγή του τρόπου διακυβέρνησης, της διαχείρισης. Η κρίση φέρνει ακόμα πιο πλατιά στην επιφάνεια τη λογική του "μικρότερου κακού", την αναζήτηση έστω και κάποιων προσωρινών ημίμετρων, ώστε να υπάρχει ανακούφιση από τα πιεστικά προβλήματα, σε συνθήκες που δεν έχει ακόμα ωριμάσει στη συνείδηση πλατιών λαϊκών μαζών η ανάγκη αντεπίθεσης, ρήξης».

(Απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ για τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών,Ιούλης 2009).

 

Δυο βδομάδες πριν από τις εκλογές και σχεδόν έναν μήνα από την κάλπη της 6ης Μάη, οι πολιτικές διεργασίες στο προσκήνιο και το παρασκήνιο επιβεβαιώνουν την εκτίμηση του ΚΚΕ ότι η αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, με βασικό μοχλό τη συγκρότηση του δίπολου κεντροδεξιά με πυρήνα τη ΝΔ - κεντροαριστερά με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ.

Την αναμόρφωση στο αστικό πολιτικό σύστημα επιτάχυνε η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ., αλλά και το αποτέλεσμα των εκλογών της 6ης Μάη. Η κυβέρνηση Παπαδήμου, που ήταν στρατηγική επιλογή της ντόπιας αστικής τάξης και της ΕΕ, για να κερδίσουν χρόνο απέναντι στην κλιμακούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια, επισφράγισε την ενιαία στρατηγική ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ και διέλυσε την «αντιμνημονιακή» δημαγωγία της δεύτερης. Ταυτόχρονα, αξιοποιήθηκε προπαγανδιστικά για να εγκλωβιστεί στο ψευτοδίλημμα «μνημόνιο - αντιμνημόνιο» η λαϊκή αγανάκτηση για την κυρίαρχη πολιτική, μπροστά στις διαφαινόμενες από τότε εκλογές.

Η θετική δυναμική χειραφέτησης από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, πριν από τις εκλογές του Μάη, σκόρπισε στην κάλπη ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αυτοαποκαλούμενα «αντιμνημονιακά» κόμματα, πυροδοτώντας νέες διεργασίες στο αστικό πολιτικό σύστημα.

Η κάλπη επιβεβαίωσε ότι το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, μετά από δεκαετίες δικομματικής εναλλαγής, «κουτσάθηκαν» στην κούρσα της αστικής διαχείρισης και πλέον είναι ανίκανα να υπηρετήσουν την αστική τάξη με αυτοδύναμες κυβερνήσεις, ακόμα και με μεταξύ τους συγκυβέρνηση. Αρα, κάτι «άλλο» πρέπει να φτιαχτεί για να τα αντικαταστήσει και αυτό είναι το - δοκιμασμένο στην υπόλοιπη Ευρώπη - δίπολο «κεντροδεξιάς - κεντροαριστεράς».

Πρώτη έγνοια των αστικών επιτελείων ήταν και παραμένει να ανακόψουν την τάση ριζοσπαστικοποίησης πλατιών λαϊκών στρωμάτων και να εμποδίσουν τη συνάντησή τους με την πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ.

Ταυτόχρονα, να αντιστρέψουν το κλίμα δυσαρέσκειας απέναντι στην ΕΕ, για να θωρακίσουν την πολιτική του ευρωμονόδρομου, την οποία πολεμάει το ΚΚΕ και υπηρετούν όλα τα αστικά κόμματα και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ο άλλος δρόμος ανάπτυξης, που αντικειμενικά προβάλλει σαν αναγκαιότητα για λαϊκή ευημερία, θέλουν να εξαλειφθεί από τον προβληματισμό εκείνων των λαϊκών ανθρώπων, που μαζί με την εγκατάλειψη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, δείχνουν διάθεση να χειραφετηθούν.

Επιλογή μερίδας των αστών

 

Πού βρισκόμαστε σήμερα; Μια ισχυρή μερίδα της αστικής τάξης έχει επιλέξει σαν μοχλό για την αναμόρφωση του αστικού συστήματος την κεντροαριστερά με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ.

Πρόκειται για το πιο «ανοιχτομάτικο» κομμάτι των αστών, που αξιοποιούν την πείρα από άλλες ευρωπαϊκές χώρες και μεθοδεύουν κεντροαριστερή κυβερνητική λύση, για να προωθήσουν ευκολότερα στρατηγικού χαρακτήρα αντιλαϊκές ανατροπές, ανεξάρτητα από μνημόνια και δανειακές συμβάσεις.

Ταυτόχρονα, όμως, αντιλαμβάνονται τη χρησιμότητα της κεντροαριστερής διαχείρισης μπροστά στο ενδεχόμενο να βαθύνει κι άλλο η κρίση στην Ελλάδα και στη Ευρωζώνη και η ελληνική καπιταλιστική οικονομία να περάσει σε φάση ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας.

Ποια κυβέρνηση μπορεί να διαχειριστεί καλύτερα ένα τέτοιο ενδεχόμενο; Μια κυβέρνηση της κεντροδεξιάς, με ολίγον από ΠΑΣΟΚ, θα δυσκολευτεί να κουμαντάρει τις γενικευμένες λαϊκές αντιδράσεις και θα αποτελέσει κόκκινο πανί για το κίνημα.

Αντίθετα, μια κεντροαριστερή κυβέρνηση, με «αριστερή» φρασεολογία και με άλλοθι τις «καλές προθέσεις», θα είναι ευκολότερο να καλλιεργήσει στάση ανοχής και προσμονής στο κίνημα και άρα να δώσει χρόνο στην αστική τάξη να προσαρμοστεί καλύτερα στις νέες συνθήκες που θα δημιουργήσει μια ανεξέλεγκτη χρεοκοπία.

 Με δεδομένα τα παραπάνω, καλλιεργήθηκε τις τελευταίες μέρες πριν τις εκλογές της 6ης Μάη ένα ρεύμα υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ, σαν εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, ή στη συγκυβέρνηση των δύο.

Για πρώτη φορά, εδώ και δεκαετίες, αστικά ΜΜΕ με περγαμηνές στη συκοφάντηση των εργατικών αγώνων και με συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα από πίσω τους, ακόμα και η κρατική τηλεόραση, άσκησαν προεκλογικά σφοδρή κριτική στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ.

Οχι βέβαια για την αντιλαϊκή πολιτική τους, αλλά για την αδυναμία να περάσουν ταχύτερα τις αντεργατικές αναδιαρθρώσεις και να ρίξουν το κίνημα στο καναβάτσο.

Κατήγγειλαν, μάλιστα, εν χορώ τα δύο κόμματα ότι η ολιγωρία τους, για παράδειγμα στις ιδιωτικοποιήσεις, στο άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, στην παραπέρα ελαστικοποίηση της αγοράς εργασίας και στην αναμόρφωση της φορολογίας προς όφελος των μεγαλοεπιχειρηματιών, στην ισοπέδωση ό,τι έχει απομείνει όρθιο από κοινωνικές παροχές και δαπάνες, ευθύνονται για τα μέτρα λιτότητας και τα σφιχτά μνημόνια.

Αρα, μια άλλη διαχείριση, θα μπορούσε τάχα να γλιτώσει το λαό από τα μνημόνια και ταυτόχρονα να προωθήσει τα μέτρα εκείνα που προβλέπονται από τη συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ και τις δανειακές συμβάσεις.

Πάνω εκεί οικοδομήθηκε το παραμύθι της «ανάπτυξης», που παρουσιάστηκε παραπλανητικά και από τον ΣΥΡΙΖΑ σαν το αντίδοτο τάχα στα μέτρα λιτότητας.

Μετακομίσεις απ' το ΠΑΣΟΚ στον ΣΥΡΙΖΑ

 

Ακολουθώντας και ενισχύοντας αυτό το ρεύμα, μεγάλος αριθμός συνδικαλιστών και στελεχών του ΠΑΣΟΚ, κύρια από τις πρώην ΔΕΚΟ, τη Δημόσια Διοίκηση και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, κατευθύνθηκε οργανωμένα στον ΣΥΡΙΖΑ, επηρεάζοντας με τη στάση τους εργατικές συνειδήσεις που έχουν φτάσει στο αμήν και ψάχνουν να πιαστούν από τα μαλλιά τους, προσδοκώντας εδώ και τώρα λύση στα οξυμένα προβλήματά τους.

Η μετακίνηση αυτή δεν κρύβει από πίσω καμιά συνωμοσία. Εγινε στο έδαφος της οξυμένης λαϊκής δυσαρέσκειας για την πολιτική κύρια του ΠΑΣΟΚ και με δεδομένο ότι ιδεολογικά βρίσκονταν πιο κοντά στον ΣΥΡΙΖΑ απ' ό,τι σε οποιοδήποτε άλλο κόμμα.

Πριν από αυτούς, είχαν μετακινηθεί στον ΣΥΡΙΖΑ πολιτικά στελέχη που υπηρέτησαν το ΠΑΣΟΚ από επιτελικές θέσεις.

Τέτοιοι είναι, για παράδειγμα, τα μέλη του «Ρεύματος της Κοινωνικής Αριστεράς», όπως ο Γιώργος Ραυτόπουλος, πρόεδρος της ΓΣΕΕ την περίοδο 1983 - '89, που είχε ταχθεί με τον Ακη Τσοχατζόπουλο. Ακόμη, ο Αντώνης Κοτσακάς, πρώην υπουργός των κυβερνήσεων Ανδρέα Παπανδρέου και γραμματέας του οργανωτικού του ΠΑΣΟΚ από το 1989 έως και το 1993 και ο Γιάννης Γκόβας, παλαιός συνδικαλιστής της «Πειραϊκής - Πατραϊκής», εκλεγμένος δημοτικός σύμβουλος Πάτρας με τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ.

Στον ΣΥΡΙΖΑ εγκαταστάθηκε και ο Π. Κουρουμπλής, ο οποίος, με τον Ν. Κοτζιά, συμμετείχαν στην «Ενωτική Κίνηση», ένα ακόμη «ρεύμα» που δημιουργήθηκε το 2011 από πρώην βουλευτές και στελέχη του ΠΑΣΟΚ.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα που δε διαψεύστηκαν, ο Ν. Κοτζιάς, στενός συνεργάτης παλαιότερα του Θ. Πάγκαλου και αργότερα του Γ. Παπανδρέου, είχε συζητήσεις με τον Α. Τσίπρα για οικονομικά και διπλωματικά θέματα πριν από τις εκλογές της 6ης Μάη.

Η κινητικότητα ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ εντάθηκε μετά τις εκλογές, οπότε απογειώθηκε στην κυριολεξία και η υποστήριξη στον ΣΥΡΙΖΑ από την κρατική τηλεόραση και συγκεκριμένα εκδοτικά συγκροτήματα, όπως αυτό του Κουρή.

Η Λ. Κατσέλη προστέθηκε και επίσημα την περασμένη Τετάρτη στους συνεργαζόμενους με τον ΣΥΡΙΖΑ. Επίσης, ο Γ. Σταθάς, πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Λιβαδειάς, ενώ λέγεται ότι και ο Β. Χωραφάς, σύμβουλος κάποτε του Ακη Τσοχατζόπουλου, είναι στα επιτελεία του ΣΥΡΙΖΑ.

Πριν από λίγες μέρες, 127 στελέχη του ΠΑΣΟΚ εξέφρασαν την υποστήριξή τους στον ΣΥΡΙΖΑ. Στην πλειοψηφία τους είναι μέλη του «Ρεύματος Νέων Σοσιαλιστών» και όπως γράφτηκε στον Τύπο, συνδέονται με τον Δ. Σακελλάρη, ο οποίος παραιτήθηκε προ εβδομάδων από το Πολιτικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ και τώρα φέρεται να συζητά με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Πρόκειται για στελέχη που είχαν διαχρονικά προνομιακές σχέσεις με τον Ακη Τσοχατζόπουλο, αλλά και την Λούκα Κατσέλη.

Οπως αποκαλύφθηκε την περασμένη βδομάδα, στους θιασώτες του «ΣΥΡΙΖΑ και ξερό ψωμί» είναι και ο Γ. Λαλιώτης.

Σε επιστολή με την οποία προσπαθεί να διαψεύσει δημοσίευμα που τον ήθελε να έχει ρόλο συμβούλου του Αλ. Τσίπρα, επί της ουσίας επιβεβαιώνει την ιδεολογική και πολιτική του συγγένεια με τον ΣΥΡΙΖΑ, γράφοντας μάλιστα ότι στόχος του ήταν πάντα η «σύγχρονη, πολυκομματική και ριζοσπαστική Κυβερνώσα Κεντροαριστερά με αδιαπραγμάτευτο Ευρωπαϊκό προσανατολισμό».

Θέλουν αποδυνάμωση του ΚΚΕ

 

Η αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος θα ενταθεί το επόμενο διάστημα.

Η αστική τάξη καταλαβαίνει ότι ΠΑΣΟΚ - ΝΔ τέλειωσαν και πως πρέπει να διαμορφώσουν νέα κόμματα. Δίνουν την τελευταία πίστωση χρόνου στη ΝΔ, η οποία όμως δεν πρόκειται να σταθεί, επειδή διευρύνθηκε με την Μπακογιάννη, απορρόφησε τον ΛΑ.Ο.Σ. κι επειδή θα πάρει ένα κομμάτι απ' το κόμμα του Καμμένου.

Το σύστημα καταλαβαίνει ότι δεν τραβάει η ΝΔ, επειδή ξεσκεπάστηκε στο λαό.

Πάνω απ' όλα, τα αστικά επιτελεία έχουν αποφασίσει να φτιάξουν νέα σοσιαλδημοκρατία και αυτό φανερώνει η κινητικότητα στον πόλο της «κεντροαριστεράς».

Σε μια πορεία, ένα μεγάλο κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ θα ενωθεί με ένα κομμάτι του ΠΑΣΟΚ και θα γίνει το νέο ΠΑΣΟΚ με άλλο όνομα.

Ενα άλλο κομμάτι των δήθεν αριστερών, θα σταθεί εκεί και - ενδεχομένως με άλλες εξωκοινοβουλευτικές ομάδες - θα παίξει το ρόλο που έπαιζε ο Συνασπισμός ως ανάχωμα προς το ΚΚΕ.

Αυτά είναι τα σχέδια με τα οποία προσπαθούν να κρατήσουν μαντρωμένο το λαό στην αστική διαχείριση, αποδυναμώνοντας το ΚΚΕ.

Σε ό,τι αφορά το Κόμμα, ο λαός μπορεί να είναι σίγουρος ότι δε θα τον προδώσει, δε θα τον εγκαταλείψει ποτέ.

Στο χέρι της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκων στρωμάτων είναι να βάλουν εμπόδια στα σχέδια των αστικών επιτελείων, αλλάζοντας την ψήφο του στις 17 Ιούνη, δίνοντας δύναμη στο ΚΚΕ.

Συνειδητή διαστρέβλωση

Σε μια συζήτηση μεταξύ δημοσιογράφων, για τα ενδεχόμενα που θα έχει να αντιμετωπίσει όποια κυβέρνηση προκύψει από τις εκλογές στη σχέση της Ελλάδας με το ευρώ, στην τηλεόραση του «ΣΚΑΪ», η Π. Τσαπανίδου είπε ότι «μόνο το ΚΚΕ έχει ξεκάθαρη θέση υπέρ της δραχμής και όλα τα υπόλοιπα κόμματα είναι με το ευρώ». Επειδή, η συγκεκριμένη δημοσιογράφος δεν έχει άγνοια κι επειδή πρόκειται για ένα θέμα στο οποίο το ΚΚΕ τοποθετείται με σαφήνεια διαρκώς, εδώ και πάνω από ένα χρόνο, τότε έχουμε το δικαίωμα να μιλήσουμε για συνειδητή διαστρέβλωση των θέσεων του Κόμματος. Εχουμε πει πάμπολλες φορές ότι το να πετάξουν την Ελλάδα από το ευρώ, με μια αστική κυβέρνηση και με μια οικονομία ενσωματωμένη στην ΕΕ και τις δεσμεύσεις που απορρέουν από αυτήν, θα είναι καταστροφικό για το λαό, θα κληθεί να το πληρώσει ακόμα πιο βαριά απ' ό,τι πληρώνει σήμερα τις συνέπειες της κρίσης του κεφαλαίου. Το να λες λοιπόν, σε μια συζήτηση για το ενδεχόμενο άτακτης χρεοκοπίας ότι το ΚΚΕ την αποζητά, είναι διαστρέβλωση, είναι σα να λες ότι το ΚΚΕ θέλει ακόμα μεγαλύτερη καταστροφή του λαού!
Εμείς λέμε ξεκάθαρα: Μονομερής διαγραφή του χρέους και αποδέσμευση από την ΕΕ (κι όχι μόνο από την ευρωζώνη) με ΛΑΪΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ. Κι ακριβώς επειδή η κρίση έχει βαθύνει πολύ και τα σενάρια για αναμόρφωση της Ευρωζώνης δεν είναι μπλόφες, λέμε σήμερα, τώρα, λαός οργανωμένος, ισχυρό ΚΚΕ γιατί ούτε οι κεντροαριστερές, ούτε οι κεντροδεξιές κυβερνήσεις δε θα μπορέσουν να τον σώσουν.

Τι θα κάνουν σε ενδεχόμενη πτώχευση;

Το ΚΚΕ δεν έχει "στα ψιλά" της πρότασής του το αγροτικό ζήτημα, γιατί στα άλλα κόμματα είναι "στα ψιλά". Πολύ περισσότερο που υπάρχουν κίνδυνοι άναρχης πτώχευσης στην Ελλάδα, ή και προγραμματισμένης πτώχευσης. Τότε όλα τα κόμματα λένε ότι δεν θα έχουμε ν' αγοράσουμε ζάχαρη, θα πεινάσουμε κ.λπ., κ.λπ.
Ενας λόγος παραπάνω, κι αν το ενδεχόμενο αυτό εγώ σας λέω είναι 10%, 20%, - για μας είναι πολύ πιο μεγάλο το ποσοστό - ένας λόγος παραπάνω να έπρεπε να οργανώσουν την αγροτική παραγωγή, να την αποθηκεύσουν σε τεράστιες αποθήκες για να διανεμηθεί στον πληθυσμό. Ενας λόγος παραπάνω να έχουν απόφαση επίταξης των αλευροβιομηχανιών, ο φούρναρης έχει το αλεύρι το τρέχον. Ακόμα κι αν είναι 10% ο κίνδυνος πτώχευσης, γιατί δεν μπορεί κανείς να πει δεν θα γίνει πτώχευση.
Από τη στιγμή που η κρίση βαθαίνει - δείτε την Ισπανία - και η Ευρωζώνη είναι έτοιμη να περάσει σε χειρότερη πτώχευση, έπρεπε τα κόμματα να έχουν μέτρα πάνω σ' αυτό το ζήτημα. Και εν πάση περιπτώσει, αυτοί που λένε ότι αν η Ελλάδα πτωχεύσει δεν θα έχουμε να φάμε, είναι αυτοί που οδήγησαν - μετέτρεψαν τη χώρα σε χώρα εισαγωγέα, που μεγάλωσε το χρέος και τα ελλείμματα. Ενα μέρος του χρέους είναι εισαγωγές αγροτικών προϊόντων. Είναι η καταστροφή των παραγωγικών δομών, κλείσιμο εργοστασίων ζάχαρης, τοματοπολτού, εκκοκκιστήρια, ξηραντήρια, ξεριζώματα καλλιεργειών, κάψιμο ψαροκάικων που είναι σε βάρος της αλιείας κλπ.
Η μόνη επένδυση που οι βιομήχανοι λένε ότι θα κάνουν στην Ελλάδα, είναι σε επιχείρηση παραγωγής τεχνητής ίνας, που σημαίνει τέλος στο βαμβάκι και το μαλλί που διαθέτει η κτηνοτροφία. Εφόσον τον καπιταλιστή παραγωγό τον συμφέρει η τεχνητή ίνα, τελείωσε το βαμβάκι για την παρασκευή ρούχων. Δεν έχει ξεπεραστεί το ντύσιμο, δε γυρνάμε γυμνοί, όλοι φοράμε ρούχα υφασμάτινα.
Οι επενδύσεις που θα γίνουν, όταν γίνει η ανάκαμψη, κι αν γίνει γρήγορα, λένε θα είναι σε εργοστάσια που έχουν μεγάλα μονοπώλια και θα κατασκευάζουν φυτικά καλλυντικά. Δηλαδή, δεν υπάρχει τίποτα γι' αυτό που λέμε διατροφή. Αυτές είναι οι επιλογές τους. Δεν ξέρω αν θα τρώμε φυτικές κρέμες στο τέλος. Ανάγκη υπάρχει για παιδικές κρέμες, παιδική τροφή, όλη η διατροφή έχει σχέση με τη γεωργική κτηνοτροφική παραγωγή. Την αλιεία. Αυτές είναι οι επενδύσεις που θα κάνουν.
Και μάλιστα θα είναι μεγάλοι μονοπωλιακοί όμιλοι, θα τονωθούν οι επενδύσεις εκεί που γίνονται εξαγωγές. Κι όταν ακούτε επιχειρήσεις για να κάνουν εξαγωγές, το αποτέλεσμα είναι ακόμα περισσότερες εισαγωγές. Παρασκευάζουν φάρμακα στην Ελλάδα τα οποία τα κάνουν εξαγωγή. Και δεν πουλιούνται μέσα στην Ελλάδα και είναι μάλιστα τα φάρμακα τα φτηνά. Να σας πω ένα παράδειγμα. Υπάρχει φάρμακο, λένε, πάρα πολύ καλό για το πάρκινσον που κάνει πέντε ευρώ, αλλά δεν το βρίσκεις στην Ελλάδα. Γίνεται εξαγωγή.

Το ΚΚΕ θέλει περίσσια δύναμη

 

Τα λέμε αυτά γιατί εμείς δε θέλουμε να μιλάμε στο λαό με συνθήματα. Θεωρούμε ότι η επόμενη εκλογική μάχη είναι μια μάχη που μπορεί να πισωγυρίσει το όποιο θετικό βήμα έκανε ο λαός γκρεμίζοντας προς τα κάτω τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Γιατί αυτό το θετικό βήμα που έγινε - χρόνια κι εμείς λέγαμε να εγκαταλείψουν τα φτωχά λαϊκά στρώματα τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ - αυτό το βήμα έμεινε μετέωρο. Σκορπίστηκε εδώ κι εκεί.
Πολύ περισσότερο τώρα, με την οπισθοχώρηση που έχουν όλα τα κόμματα με τη θέση "πάση θυσία στο ευρώ", όποια κυβέρνηση κι αν γίνει θα είναι ένας από τους χειρότερους αντίπαλους του λαού, λόγω της κρίσης, λόγω του βαθέματος της κρίσης. Και υπάρχει ο κίνδυνος, κάτω από το φόβητρο "πάση θυσία στην ΕΕ", εάν ο λαός συμφωνήσει με αυτήν την άποψη, θα έχει κάνει ένα σοβαρό βήμα πίσω.
Το ΚΚΕ θέλει περίσσια δύναμη. Οχι για να νιώσει αυτοϊκανοποίηση, αν και δικαιούμαστε την ενίσχυση, γιατί παλέψανε σκληρά όλα αυτά τα χρόνια. Αλλά κυρίως γιατί κάθε υποχώρηση, και ένας ψήφος υποχώρηση από τη δύναμη του ΚΚΕ - γιατί υπάρχει τέτοια πολιτική αποδυνάμωσης του ΚΚΕ - σημαίνει ότι ριζοσπαστικά λαϊκά στρώματα, φτωχή αγροτιά κάνουν ένα βήμα πίσω από τη διεκδίκηση των αιτημάτων. Κι αυτό είναι το πιο σημαντικό σήμερα. Στο όνομα του να σχηματιστεί μια κυβέρνηση, να γίνει αυτοδύναμη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ή να σχηματιστεί μια κυβέρνηση της ΝΔ αυτοδύναμη, για να μην ξανάχουμε εκλογές.
Κυβέρνηση θα φτιάξουν. Η δεύτερη εκλογική μάχη έγινε όχι γιατί δεν μπορούσαν να φτιάξουν κυβέρνηση την πρώτη φορά, γιατί η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ ήθελαν η μεν ΝΔ να αλώσει τα συγγενικά της κόμματα, ο δε ΣΥΡΙΖΑ να αλώσει ΚΚΕ, ΔΗΜΑΡ, να αφήσει τους Οικολόγους οριστικά απ' έξω, άλλα σχήματα που έμειναν έξω από το κοινοβούλιο, να πάρει ψήφους και να έχουνε μεγαλύτερη δύναμη για να μπορούν να έχουν μια πιο ισχυρή γι' αυτούς και τα σχέδιά τους κυβέρνηση.
Επειδή, λοιπόν, οι επόμενοι μήνες και τα επόμενα χρόνια θα είναι πάρα πολύ σκληρά για όλη την Ευρώπη, όχι μόνο για την Ελλάδα, γι' αυτό ο λαός, αυτή τη δεύτερη εκλογική μάχη πρέπει να κάνει πολλά βήματα μπροστά. Γιατί αυτοί που θα αισθανθούν νικητές ότι ψήφισαν ένα κόμμα που έγινε κυβέρνηση, θα είναι οι πιο μεγάλοι ηττημένοι».

Βασικό κριτήριο ψήφου

Οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, αλλά και η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, βρίσκονται από εκ διαμέτρου αντίθετες θέσεις μπροστά στο ενδεχόμενο χρεοκοπίας και αποπομπής της Ελλάδας από την ΕΕ. Το ίδιο και στο ενδεχόμενο διαχείρισης της κρίσης με νέο μεγάλο «κούρεμα» του χρέους» είτε με την καθιέρωση νέου υποτιμημένου σε σχέση με το ευρώ νομίσματος, που και οι δύο εκδοχές θα φέρουν αντικειμενικά μια νέα, ακόμη πιο απότομη και τεράστια καταστροφή για τις λαϊκές δυνάμεις. Βεβαίως, είτε με αποπομπή από την ΕΕ, δηλαδή επιστροφή στη δραχμή, είτε με νέο «κούρεμα» ή με υποτιμημένο ευρώ ένα μέρος του κεφαλαίου θα καταστραφεί. Αλλά ένα άλλο θα αναπτυχθεί, αφού θα μπορεί πλέον να αγοράσει τομείς της οικονομίας πάμφθηνα. Οι αστοί, το κεφάλαιο, δε θα χαθούν, θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Η κρίση καταστρέφει, αλλά ολοκληρωτικά καταστρέφει εργάτες, φτωχά λαϊκά στρώματα. Και ένα τμήμα επιχειρηματιών, ενώ ένα άλλο κερδίζει και αναπτύσσεται. Επομένως, το κριτήριο για τους εργαζόμενους, τις λαϊκές δυνάμεις στις εκλογές δεν μπορεί να είναι η επιλογή του κόμματος ή της συμμαχίας κομμάτων «κεντροαριστερά» ή «κεντροδεξιά» που θα διαχειριστεί την πορεία της Ελλάδας στην ΕΕ με πολιτική διάσωσης των μεγαλοεπιχειρηματιών και τη δική τους καταστροφή. Ηδη η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων αντιμετωπίζει την ανεργία (1,5 εκατομμύριο η πραγματική), τη φτώχεια και την αδυναμία να καλύψει στοιχειώδεις ανάγκες της οικογένειας με το τσάκισμα μισθών και συντάξεων και τη φοροληστεία με τα αλλεπάλληλα χαράτσια, ανάγκες όπως διατροφή, ηλεκτρικό ρεύμα, μόρφωση παιδιών, στέγη, και βεβαίως το φάσμα της ανεργίας μεγαλώνει ακόμη πιο απειλητικά.

***

Την ίδια ώρα, η οικονομική καπιταλιστική κρίση είναι αμείλικτη. Εργοστάσια και επιχειρήσεις εμπορίου και υπηρεσιών με δεδομένη τη συρρίκνωση των δραστηριοτήτων τους παίρνουν μέτρα. Μείωση εργαζομένων, απολύσεις δηλαδή, μείωση μισθών είναι στην πρώτη γραμμή. Για παράδειγμα, οι μεγαλοεπιχειρηματίες του τουρισμού απαιτούν δραστική μείωση μισθών, δουλειά με εξοντωτικά ωράρια και μειώνουν προσωπικό, το ίδιο γίνεται και στο εμπόριο. Ταυτόχρονα, κλείνουν επιχειρήσεις. Επομένως, η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα βρίσκονται και θα βρεθούν αμέσως μετά τις εκλογές μπροστά σε ανελέητο πόλεμο, ακόμη πιο σφοδρό απ' αυτόν που έζησαν ως τώρα, γιατί οι ιδιοκτήτες των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων θα προχωρήσουν και σε μεγαλύτερες μειώσεις μισθών .Ολα τα κόμματα, πλην ΚΚΕ, λένε πως δε θα γίνει άλλη μείωση μισθών αλλά μιλούν για τους κατώτατους. Αλλωστε τι να πάρουν απ' αυτούς... Ο ΣΕΒ όμως ζητά τη μείωση του λεγόμενου «μέσου μισθού», δηλαδή όσοι είναι π.χ. πάνω από 1.000 ευρώ να φτάσουν στα 800 και 700 ευρώ. Και είναι η πλειοψηφία. Θα αυξηθεί η ανεργία, γιατί θα κλείνουν εργοστάσια, είτε γιατί θα συρρικνωθεί κι άλλο η παραγωγή, ενώ την ίδια ώρα τα ασφαλιστικά ταμεία θα αδυνατούν να δίνουν συντάξεις, γιατί, εκτός από τη διαχρονική λεηλασία των αποθεματικών τους, ό,τι έμεινε το «κούρεψαν», η ανεργία μειώνει δραστικά τα έσοδα, ο δε ΣΕΒ ζητά μείωση έως κατάργηση των εργοδοτικών εισφορών. Θα τσακίσουν κι άλλο τις παροχές υπηρεσιών Υγείας, Πρόνοιας για τα λαϊκά στρώματα, λόγω εμπορευματοποίησης και αδυναμίας του κράτους να ανταποκριθεί έστω και στην ελάχιστη χρηματοδότηση. Ηδη οι Δήμοι κλείνουν μαζικά παιδικούς σταθμούς, ενώ τα συσσίτια αυξάνονται. Αντίστοιχα, οι απολύσεις στο Δημόσιο είναι προ των πυλών, ενώ τα μικρομάγαζα κλείνουν ραγδαία. Εντείνεται, επομένως, ο καθολικός αντεργατικός αντιλαϊκός πόλεμος. Αυτό είναι το πραγματικό πρόβλημα μπροστά στις εκλογές.

***

Οποια κυβέρνηση βγει από τις εκλογές θα είναι με το μέρος των επιχειρηματικών ομίλων. ΝΔ - ΠΑΣΟΚ πάντα ήταν και θα είναι. Η πολιτική τους χρεοκόπησε το λαό. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι με την ΕΕ και την Ευρωζώνη, μιλά για ανάπτυξη της υγιούς επιχειρηματικότητας, δηλαδή στρατηγική υπέρ του κεφαλαίου και της ΕΕ, σκορπώντας αυταπάτες για ανακούφιση του λαού. Γι' αυτό λέμε, μην τον εμπιστεύεστε.
Μόνο ένα οργανωμένο εργατικό, λαϊκό κίνημα με το ΚΚΕ μπροστά, ισχυρό, μπορεί να εγγυηθεί ότι η θέση των εργαζομένων δε θα γίνει χειρότερη, ότι θα δυναμώνει το ρεύμα ανατροπής της αντιλαϊκής πολιτικής, η προοπτική για άλλη πολιτική και δρόμο ανάπτυξης. Η εργατική τάξη έχει ανάγκη από μόνιμη και σταθερή δουλειά, μισθό που να καλύπτει όλες τις σύγχρονες ανάγκες της οικογένειας, φροντίδα για την υγεία της εργατικής οικογένειας, μόρφωση και δουλειά για τα παιδιά της, φροντίδα για τους ηλικιωμένους, παιδικούς σταθμούς, κ.λπ. Αυτές τις ανάγκες πρέπει να έχει κριτήριο για την ψήφο, σε συνδυασμό με το να βγάλει η κάλπη ακόμη πιο ισχυρό το ΚΚΕ, για να γίνει πανίσχυρο το αντίπαλο δέος, το εργατικό λαϊκό κίνημα που θα σηκώσει ασπίδα στον πόλεμο του κεφαλαίου, που θα αντεπιτεθεί, διεκδικώντας ικανοποίηση των αναγκών της εργατικής, της λαϊκής οικογένειας, που θα συγκρουστεί για να ανατρέψει στην πορεία το σάπιο σύστημα. Αλλά αυτός ο δρόμος απαιτεί ολόπλευρο δυνάμωμα του ΚΚΕ και εκλογικό. Είναι ευθύνη και καθήκον για το σήμερα και το αύριο των εργαζομένων.