Η κυβέρνηση της λαϊκής εξουσίας

Στις 10 Μάρτη του 1944, στο χωριό Βίνιανη της Ευρυτανίας, ιδρύθηκε με πρωτοβουλία του ΕΑΜ η Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης (ΠΕΕΑ), γνωστή και ως Κυβέρνηση του Βουνού, αφού έτσι την κατέγραψε ο λαός στη δική του μνήμη κι έτσι πέρασε στη λαϊκή ψυχή από γενιά σε γενιά.

Στιγμιότυπο απο τη συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου στις Κορυσχάδες.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Η ίδρυσή της ΠΕΕΑ δεν ήταν κάτι το απρόσμενο, το περιττό ή το βιαστικό. Αντίθετα ήταν ένα υπερώριμο βήμα του ΕΑΜικού κινήματος, που αν δεν

πραγματοποιήθηκε νωρίτερα οφείλεται στο γεγονός ότι η ΕΑΜική ηγεσία κατέβαλε όλες τις δυνατές προσπάθειες ώστε αυτή η πρωτοβουλία να αγκαλιάσει ευρύτερες πολιτικές δυνάμεις, οργανώσεις και προσωπικότητες, που κινούνταν έξω από τον ΕΑΜικό χώρο. Κατά τα άλλα, αν εξετάσει κανείς την ίδρυση της ΠΕΕΑ από τη σκοπιά των αντικειμενικών αναγκών που είχε δημιουργήσει η ανάπτυξη του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα με όλα τα επακόλουθά της, θα διαπιστώσει με ευκολία πόσο ασφυκτικά πιεστική ήταν η ανάγκη να συγκροτηθούν τα κεντρικά όργανα της λαϊκής εξουσίας που είχε δημιουργηθεί στις ελεύθερες περιοχές της χώρας και αναπτυσσόταν ραγδαία.

«Εχοντας υπόψη - έλεγε η ιδρυτική πράξη της Επιτροπής - 1) τις υπέρτατες εθνικές ανάγκες και την επιτακτική απαίτηση του ελληνικού λαού για τη δημιουργία μέσα στη χώρα ενός κεντρικού πολιτικού οργάνου που να συντονίζει τις προσπάθειες και τον αγώνα για την εθνική απολύτρωση και να αναλάβει την υπεύθυνη διοίκηση των ελεύθερων και ελευθερουμένων περιοχών της χώρας και 2) την από 15 Δεκεμβρίου 1943 πρόσκληση της Κεντρικής Επιτροπής του Εθνικοαπελευθερωτικού Μετώπου σε όλα τα κόμματα και τις οργανώσεις καθώς και στην κυβέρνηση Τσουδερού, για το σχηματισμό κυβέρνησης Γενικού Εθνικού Συνασπισμού, ΣΥΓΚΡΟΤΟΥΜΕ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ» (ΠΕΕΑ: «Δελτίο Πράξεων και αποφάσεων», αριθμός φύλλου 1, εκδόσεις ΟΛΚΟΣ 1976 και «Κείμενα της Εθνικής Αντίστασης», εκδόσεις ΣΕ, τόμος Β`, σελ. 15).

Τα μέλη της ΠΕΕΑ και ο Μητροπολίτης Κοζάνης Ιωακείμ. Απο αριστερά προς τα δεξιά: Κ.Γαβριηλίδης, Στ.Χατζήμπεης, Αγγ.Αγγελόπουλος, Εμμ.Μάντακας, Γεωργ.Σιάντος, Πετ.Κόκκαλης, Αλεξ.Σβώλος, Ευρ.Μπακιρτζής,Ηλ.Τσιριμώκος, Ν.Ασκούτσης

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ας σταθούμε όμως αναλυτικότερα σ' αυτά τα δύο ζητήματα που η ιδρυτική πράξη καταγράφει ως τα σπουδαιότερα απ' όσα συντέλεσαν στην ίδρυση της Επιτροπής.

 

 

Η ανάγκη για κεντρική λαϊκή εξουσία

Το πρόβλημα της συγκρότησης κεντρικής εξουσίας και μάλιστα λαϊκής δεν προέκυψε ούτε τυχαία ούτε από τη μια στιγμή στην άλλη στην Ελλάδα της κατοχικής περιόδου. Με την κατάρρευση του μετώπου και την είσοδο των γερμανικών στρατευμάτων στην ελληνική επικράτεια, τα τότε κυβερνητικά όργανα και ο αστικός πολιτικός κόσμος, σχεδόν στο σύνολό του, εγκατέλειψαν τη χώρα. Ο λαός αφέθηκε στη μοίρα του και ούτε λόγος δεν μπορούσε να γίνει για αποδοχή από μέρους του της εξουσίας των κατακτητών και των ντόπιων Κουίσλιγκς. Ετσι ο μόνος δρόμος που ανοιγόταν για κάθε πραγματικό πατριώτη ήταν η συμμετοχή στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα, που από την πρώτη στιγμή πρότεινε, οργάνωσε και καθοδήγησε το ΚΚΕ, η ψυχή, δηλαδή, ο νους και η ραχοκοκαλιά της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης.

Με την ανάπτυξη της ένοπλης πάλης του ΕΛΑΣ δημιουργήθηκαν γρήγορα στην ορεινή Ελλάδα ελεύθερες περιοχές, οι οποίες εκ των πραγμάτων έπρεπε να διοικηθούν, για να μπορέσουν οι κάτοικοί τους να ζήσουν οργανωμένα, προσφέροντας στον εαυτό τους και στον αγώνα για την Εθνική Απελευθέρωση. Ετσι σιγά - σιγά άρχισαν να δημιουργούνται τα πρώτα όργανα λαϊκής αυτοδιοίκησης και δικαιοσύνης. Ηταν τέτοια δε η ανάπτυξη αυτών των οργάνων που το Δεκέμβρη του 1942 οι περιφερειακές επιτροπές του ΚΚΕ, του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ Φθιωτιδοφωκίδας- Ευρυτανίας συνέταξαν τον πρώτο κώδικα για τη λαϊκή αυτοδιοίκηση και δικαιοσύνη, γνωστό με το όνομα «Κώδικας Ποσειδών».

Από εκεί και ύστερα, από το Δεκέμβρη του 1942, δηλαδή, ως το Μάρτη του 1944, που δημιουργήθηκε η Κυβέρνηση του Βουνού, οι απελευθερωμένες περιοχές πολλαπλασιάστηκαν και η Ελεύθερη Ελλάδα κάλυπτε μια τεράστια έκταση από τα ελληνοαλβανικά σύνορα έως και λίγο έξω από την Αθήνα. Χιλιάδες χωριά και κωμοπόλεις, ακόμη και πόλεις, όπως η Καρδίτσα, η Καλαμπάκα, η Αγιά, το Καρπενήσι, το Μέτσοβο, η Κόνιτσα, τα Γρεβενά, η Δεσκάτη κ. ά. απαλλάχτηκαν από την μπότα του κατακτητή, με αποτέλεσμα να πολλαπλασιαστούν τα όργανα τη λαϊκής εξουσίας. Δεν υπήρχε χωριό χωρίς το Λαϊκό του Συμβούλιο, δεν υπήρχε περιοχή χωρίς το Λαϊκό της Δικαστήριο. Παράλληλα η ίδια η οργάνωση της ζωής των ελεύθερων Ελλήνων περνούσε σε νέα επίπεδα. Χτίζονταν δρόμοι, φτιάχνονταν γεφύρια, ιδρύονταν συνεταιρισμοί, ρυθμίζονταν εδαφικές και άλλες διαφορές, οργανώνονταν σχολεία, νηπιαγωγεία, παιδικοί σταθμοί, αναπτυσσόταν πλούσια εκπαιδευτική και πολιτιστική δραστηριότητα, γινόταν απονομή της δικαιοσύνης. Ολα αυτά - και όσα άλλα συνέβαιναν τότε στη ζωή των κατοίκων της Ελεύθερης Ελλάδας, τα οποία δεν είναι καθόλου εύκολο να απαριθμήσει κανείς - καθιστούσαν από ένα σημείο και μετά υποχρεωτική τη δημιουργία κεντρικής λαϊκής εξουσίας.

Προσπάθειες του ΕΑΜ για πλατύ κυβερνητικό σχήμα

Αντιλαμβανόμενο την ανάγκη της δημιουργίας κυβέρνησης στην Ελεύθερη Ελλάδα, το ΕΑΜ κατέβαλε, όπως προαναφέραμε, τεράστιες προσπάθειες να συμμετέχουν σ' αυτήν όσο το δυνατό ευρύτερες πολιτικές δυνάμεις. Στο διάγγελμά της μάλιστα στον ελληνικό λαό, με την ευκαιρία της ίδρυσής της, η ΠΕΕΑ δεν παραλείπει ν' αναφερθεί σ' αυτό το θέμα, τονίζοντας ανάμεσα στα άλλα: «Ο σχηματισμός αυτού του οργάνου (της ΠΕΕΑ δηλαδή) αργοπόρησε γιατί γινότανε προσπάθεια να συμπέσει με την πραγματοποίηση γενικής πολιτικής ενότητας. Ομως η προσπάθεια της ενότητας, που γίνεται εδώ και δυόμισι χρόνια από το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο, σκόνταψε πάντα στα ίδια εμπόδια: την αδικαιολόγητη κακή θέληση, το μικροπολιτικό υπολογισμό, την ακατανίκητη αδράνεια, τη βαθιά αδιαφορία για το μεγάλο αγώνα του λαού, τον παθολογικό φόβο της λαϊκής χειραφέτησης, την ιδιοτελή αντιπάθεια προς το λαϊκό κίνημα. Δυόμισι χρόνια διαπραγματεύσεις του ΕΑΜ με τα παλιά πολιτικά κόμματα, δυόμισι χρόνια καρτερικής ανοχής της αχαλίνωτης συκοφαντίας, που γινόταν σε βάρος του εις απάντηση των διαβημάτων και του αγώνα του, δεν κατόρθωσαν να νικήσουν αυτά τα εμπόδια, που τα εκμεταλλεύτηκε ο κατακτητής για να βρει ηθική και υλική ενίσχυση στον αγώνα του εναντίον του έθνους...» (ΠΕΕΑ: «Δελτίο Πράξεων και αποφάσεων», αριθμός φύλλου 1, εκδόσεις ΟΛΚΟΣ 1976 και «Κείμενα της Εθνικής Αντίστασης», εκδόσεις ΣΕ, τόμος Β`, σελ. 17).

Για να έχουμε μια πιο συγκεκριμένη εικόνα όσων αναφέρει στο διάγγελμά της η ΠΕΕΑ αξίζει να σημειώσουμε πως τον Δεκέμβρη του '43 το ΕΑΜ προχώρησε - χωρίς να βρει ανταπόκριση - σε μια γενναία έκκληση για ενότητα, καλώντας με απόφαση της ΚΕ του «όλα τα πολιτικά κόμματα, που ειλικρινά αγωνίζονται για τη λευτεριά και τις ελευθερίες του λαού να συνεννοηθούν πάνω στη βάση να σχηματιστεί εδώ στην Ελλάδα από τώρα Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας, που θα αναλάβει και την ενιαία διεξαγωγή του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα και την ομαλή λύση του Πολιτειακού ζητήματος, σύμφωνα με τη λαϊκή θέληση». («Κείμενα της Εθνικής Αντίστασης», εκδόσεις ΣΕ, τόμος Α`, σελ. 56-57 και Θ. Χατζή: «Η Νικηφόρα Επανάσταση που χάθηκε», εκδόσεις Δωρικός, τόμος Γ`, σελ. 28).

Σημαντικές πρωτοβουλίες πήρε επίσης το ΕΑΜ ώστε να συμμετέχουν στο σχηματισμό της Κυβέρνησης του Βουνού πολιτικά πρόσωπα που βρίσκονταν τότε στη χώρα, όπως ο Σβώλος, ο Σοφιανόπουλος κ. ά., αλλά προσέκρουσε στους δισταγμούς και σε άλλες σκοπιμότητες των τελευταίων, με αποτέλεσμα να υποχρεωθεί να προχωρήσει μόνο του στο σχηματισμό της κυβέρνησης.

Η Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης

Στις αρχές Γενάρη του '44 η 10η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ υπογράμμισε ως επιτακτική την ανάγκη συγκρότησης κεντρικού κυβερνητικού οργάνου στις περιοχές της Ελεύθερης Ελλάδας. Στην πολιτική της απόφαση αναφερόταν συγκεκριμένα: «Το φούντωμα του εθνικού αγώνα, η απελευθέρωση σημαντικού μέρους του εθνικού εδάφους, η ανάγκη της υπέρτατης συνένωσης και επιστράτευσης όλων των εθνικών δυνάμεων στη σημερινή τελική φάση του πολέμου για την ολοκληρωτική συντριβή των κατακτητών στο πλευρό των συμμάχων, βάζουν μπροστά στο αγωνιζόμενο έθνος επιτακτικά το πρόβλημα της δημιουργίας στην Ελεύθερη Ελλάδα κεντρικού κυβερνητικού οργάνου εθνικής ενότητας και απελευθέρωσης» («Επίσημα Κείμενα ΚΚΕ», εκδόσεις ΣΕ, τόμος Ε`, σελ. 201-202).

Στην ίδια απόφαση κατέληξε και η ΚΕ του ΕΑΜ που συνεδρίασε, σύμφωνα με τη μαρτυρία του Θ. Χατζή στις 10/1/1944, στην Κυψέλη. «Η ΚΕ του ΕΑΜ - γράφει ο Χατζής - προσανατολίστηκε σταθερά προς τη συγκρότηση κυβερνητικού οργάνου στην Ελεύθερη Ελλάδα. Αντίθετη άποψη δεν υπήρχε από κανένα κόμμα ή οργάνωση που αντιπροσωπεύονταν στο ανώτατο καθοδηγητικό όργανο του κινήματος» (Θ. Χατζή, στο ίδιο, σελ. 51-54). Ετσι από τα μέσα του Γενάρη άρχισε να περνά η κεντρική καθοδήγηση του κινήματος στο βουνό και στις 10 Μάρτη συγκροτήθηκε η ΠΕΕΑ, που στην αρχική της σύνθεση είχε πέντε μέλη ΕΑΜικής προέλευσης, με πρόεδρο (πρωθυπουργό) τον Ευριπίδη Μπακιρτζή και γραμματείς (υπουργούς) τους Εμ. Μάντακα, Γ. Σιάντο, Η. Τσιριμώκο και Κ. Γαβριηλίδη. Πολύ σύντομα όμως, σαράντα, περίπου, μέρες μετά την ίδρυσή της και συγκεκριμένα στις 18 Απρίλη του 1944, στη σύνθεσή της θα προστεθούν πέντε νέα μέλη, μερικά από τα οποία δεν ανήκαν σε καμία από τις ΕΑΜικές οργανώσεις και κόμματα. Ταυτόχρονα θα γίνει και ανακατανομή αρμοδιοτήτων. Πρόεδρος θα οριστεί ο Αλ. Σβώλος και αντιπρόεδρος ο Ευρ. Μπακιρτζής. Τα υπόλοιπα νέα μέλη, εκτός του Σβώλου, ήταν: Ν. Ασκούτσης, Α. Αγγελόπουλος, Π. Κόκκαλης και Στ. Χατζήμπεης («Αρχείο ΠΕΕΑ - πρακτικά συνεδριάσεων», εκδόσεις ΣΕ, σελ. 81-82).

Η ΠΕΕΑ αγκαλιάστηκε θερμά από τον ελληνικό λαό κι ήταν γι' αυτόν η πραγματική έκφραση της θέλησής του, γεγονός που αποδείχτηκε περίτρανα από τη λαϊκή συμμετοχή στις εκλογές της 25ης Απριλίου 1944 για την ανάδειξη των μελών του Εθνικού Συμβουλίου, το οποίο λίγες μέρες αργότερα - από τις 14 έως 27 Μάη - πραγματοποίησε την ιστορική του συνεδρίαση στις Κορυσχάδες.

Η ΠΕΕΑ αυτοδιαλύθηκε, τυπικά, μετά την απελευθέρωση, στις 5/11/1944. Ουσιαστικά, όμως, η αντίστροφη, γι' αυτήν μέτρηση είχε αρχίσει όταν, βάσει του συμφώνου του Λιβάνου, δημιουργήθηκε - και με τη συμμετοχή του ΕΑΜ - η περιβόητη κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας υπό τον Γ. Παπανδρέου.

Το έργο της ΠΕΕΑ υπήρξε πολύμορφο και μοναδικό σε σπουδαιότητα, παρά το γεγονός ότι ο βίος της ήταν βραχύς. Στις 64 πράξεις, 79 αποφάσεις και δύο διαγγέλματα που εξέδωσε φανερώνεται ένας νέος τύπος εξουσίας, μια νέου τύπου δημοκρατία, όπου ο λαός είναι πραγματικά αφέντης στον τόπο του, κύριος του εαυτού του. Το έργο της αποτελεί μια ζωντανή, μοναδική για το λαϊκό και επαναστατικό κίνημα της χώρας μας, κληρονομιά, που αποδεικνύει περίτρανα πως η λαϊκή εξουσία δεν είναι ουτοπία, πως το μέλλον ανήκει σ' αυτούς που αγωνίζονται για να την πραγματοποιήσουν.

Πηγη/ Via Ριζοσπάστης

"Πατρίς", "Θρησκεία", "Οικογένεια"

του Κώστα Καίσαρη

Ιδού, λοιπόν, που η Χρυσή Αυγή έχει θαυμαστές και στον καλλιτεχνικό χώρο. Επειδή οι "κωλόμαυροι", λέω εγώ, πουλάνε τα σιντί και χάνουνε λεφτά από τα πνευματικά δικαιώματα. Κατά τα άλλα οργή και αγανάκτηση για τα τάγματα εφόδου. Ορμάνε σε θέατρα για να διακόψουν και βαράνε εν ψυχρώ. Δεν κοπανάνε πλέον μόνο τους μετανάστες. Βαράνε όποιον θεωρούν αντίπαλο ή αντίθετο τους. Και πάντα στην πρώτη γραμμή των μαχών οι βουλευτές.

Όπως ο Παναγιώταρος που ζήτησε στοιχεία από όλους τους βρεφονηπιακούς σταθμούς της Ελλάδας για παιδιά μεταναστών. Που τρώνε τις θέσεις από τα ελληνόπουλα. Δεν συνιστούσε, όμως, κάποια πρωτοτυπία η ερώτηση του Παναγιώταρου. Ήδη τον είχαν προλάβει άλλοι. Άλλωστε οι διαφορές μεταξύ εθνικοφρόνων, δεξιών, ακροδεξιών και εθνικιστών ήταν πάντα δυσδιάκριτες.

Οι κ.κ Πλεύρης-Γεωργιάδης, λοιπόν, σαν βουλευτές του Λάος την 1-10-2009 είχαν υποβάλει στη Βουλή, την ίδια ακριβώς ερώτηση. Απέδιδαν, δηλαδή, το πρόβλημα στους παιδικούς σταθμούς της Αθήνας στην "υπερσυγκέντρωση τέκνων αλλοδαπών και επί των πλείστων Αφρικανών λαθρομεταναστών". Κι ερωτούσαν την Κυβέρνηση "τι προτίθεται επιτέλους να κάνει για να δοθεί προτεραιότητα στα ελληνόπουλα. Ποια είναι, λοιπόν, η διαφορά Γεωργιάδη-Παναγιώταρου; Μικρή θα έλεγα εγώ. Ελάχιστη.

Η διαφορά της Χρυσής Αυγής είναι ότι δεν μένει στα λόγια, όπως το Λαος, αλλά είναι κόμμα των "έργων". Έτσι πάει. Πριν από τη Χρυσή Αυγή και τον Μιχαλιολάκο είχαν προϋπάρξει το Λαος κι ο Καρατζαφέρης. Για μια δεκαετία και βάλε, προσκεκλημένος σε καθημερινή βάση όλων των καναλιών, όλων των μεγαλοδημοσιογράφων. Προβεβλημένος στα δελτία ειδήσεων και στις πολιτικές εκπομπές υψηλής ακροαματικότητας. Έτσι ανδρώθηκε και γιγαντώθηκε το Λαος. Στην σκοπιμότητα ότι κόβει ψήφους από τη  Νέα Δημοκρατία.

Ο Καρατζαφέρης, όμως, δεν έλεγε μόνο εξυπνάδες και καμιά "μαλακία να περνάει η ώρα". Έλεγε κι άλλα πράγματα. Έλεγε από πριν (όταν ήταν στη Νέα Δημοκρατία - όποιος θέλει μπορεί να το βρει στο Γιου Τουμπ) ότι πρέπει η δεξιά να ενωθεί. Να γίνει μεγάλη παράταξη. Να τους φωνάξουμε όλους και να τους βάλουμε μέσα. Και τη Χρυσή Αυγή. Δικά μας παιδιά είναι. Κι επειδή δεν τους φώναξε όλους αυτούς η Νέα Δημοκρατία, έφυγε τότε αυτός. Και φώναζε στις συγκεντρώσεις του Λαος "Ελλάς, Ελλήνων Χριστιανών" του Γεωργίου Παπαδόπουλου και της "επαναστάσεως" της 21ης Απριλίου, που όπως έχει πει ο ίδιος "δημιούργησε δίκαιο".

Φώναζε επίσης το σύνθημα του Ανδρέα Παπανδρέου "η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες". Όχι σε σχέση με το 1974 σε αντιδιαστολή με τη δεξιά που ήταν με την Αμερική και την Αριστερά που ήτανε με τη Ρωσία. Τώρα το "Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες" έχει να κάνει με τους μετανάστες και μόνο. Έχει πει ακόμα ότι "η επανάσταση του 1821 τελεί εν αναστολή"!

Δεν ήταν μόνος, όμως. Στο ίδιο επίπεδο και τα πρωτοπαλίκαρα του. Ο Άδωνις Γεωργιάδης πούλαγε από το Τηλεάστυ το βιβλίο του πατέρα Πλεύρη (ιδρυτή του κόμματος της 4ης Αυγούστου) για το δήθεν Ολοκαύτωμα, που επικαλούνται οι Εβραίοι στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως!

Ποια είναι η διαφορά; Ότι ο Καρατζαφέρης κι οι δικοί του λέγανε. Ενώ ο Μιχαλιολάκος και οι δικοί του και λένε και δέρνουν κι από πάνω. Επιτρέψτε μου να μη θεωρώ αυτή τη διαφορά ιδιαίτερα σημαντική. Κάπως άνοιξε ο δρόμος για τους Κασιδιάρηδες και τους Μπαρμπαρούσηδες. Από τα ΜΜΕ που δήθεν έκαναν πλάκα με τις εξυπνάδες του Καρατζαφέρη, ενώ ταυτόχρονα το Λαος έσπερνε τους καρπούς της ακροδεξιάς. Μέχρι που ήρθε η Χρυσή Αυγή για να καλύψει το τον χώρο και να το εξαφανίσει σαν κόμμα.

Δεν είναι μόνο, όμως, η Χρυσή Αυγή. Τι έλεγε ο εν δυνάμει Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς πριν τις εκλογές για το πρόβλημα στο κέντρο της Αθήνας με τους μετανάστες: "Να ανακαταλάβουμε τις πόλεις μας". Δεν υπήρχε πολιτική, οικονομική, κοινωνική εκτίμηση και τοποθέτηση από τον επόμενο πρωθυπουργό της χώρας, για το υπαρκτό πράγματι πρόβλημα. Όχι. Σύνθημα έδινε. Δίκην στρατιωτικού παραγγέλματος: "Για ανακατάληψη των πόλεων". Για να ξεβρωμίσει ο τόπος από τους λαθρομετανάστες συμπληρώνει ο Μιχαλιολάκος, που το πήγαινε ένα βήμα παραπέρα.

Κι επειδή, όμως, φαίνεται ο Ξένιος Δίας του Δένδια, δεν είναι αρκετές για την ανακατάληψη των πόλεων, μπήκε μπροστά η "ιδιωτική πρωτοβουλία" της Χρυσής Αυγής. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να απορεί και να εξίσταται. Όλοι είχαν ανοίξει το δρόμο με ροδοπέταλα, μέσω του Καρατζαφέρη. Όλοι, άλλοι λιγότερο, άλλος περισσότερο, έγιναν σαν τα μούτρα του. Για να αρδεύσουν από την πολιτική δεξαμενή του.

Ο Σαμαράς, μάλιστα, έτρεξε να δώσει στέγη και σε στελέχη υψηλού κύρους όπως οι Πλεύρης-Άδωνις, αλλά και υψηλού παρελθόντος ταυτόχρονα όπως ο Βορίδης. Που ποτέ δεν αποκήρυξε το παρελθόν του, όταν είχε αδελφοποιηθεί σαν "Μέτωπο" με τον Λεπέν και το μόνο που είχε να πει για τη φωτογραφία του με το αυτοσχέδιο τσεκούρι ότι "ήμουν ακτιβιστής της δεξιάς". Τίποτε άλλο. Όπως, θα μπορεί να λέει ο Κασιδιάρης αύριο "ήμουν ακτιβιστής του εθνικισμού".

Κάπως έτσι η "δεξιά" γίνεται όπως λέγαμε ένα από τη δημοκρατική μέχρι τη Δεξιά της 21ης Απριλίου, του Λεπέν και του Λαος. Πάνω σ' αυτή τη μάχη, λοιπόν, ποιος θα προλάβει πρώτος να εισπράξει από τη φθορά και τον πολιτικό θάνατο του Λαος, η Χρυσή Αυγή, ήταν η πλέον γρήγορη και αποτελεσματική. Βρήκε ανοιχτό το δρόμο, πάτησε ακριβώς στα ίδια χνάρια και το πήγε ακόμα παραπέρα. Πέρασε από τα λόγια του Καρατζαφέρη στα έργα.

Έτσι πάει. Όταν ο Βορίδης κι ο Άδωνις γίνονται Υπουργοί και μέρος του συστήματος, κάποιος πρέπει να πάρει τη θέση τους και να τους αντικαταστήσει. Όπως αποδεικνύεται μια μερίδα των Ελλήνων, έχει ανάγκη κι από αυτού του είδους τον "Χριστιανισμό" κι απ' αυτού του είδους τον "Πατριωτισμό". Κι από κοντά κι ένα κομμάτι της εκκλησίας. Ο Άνθιμος είχε πει από αμβώνος, για τους μετανάστες ότι "βγαίνω στο δρόμο και μαύριζε η ψυχή μου". Όχι βέβαια από λύπη. Τώρα ο Σεραφείμ Πειραιώς κατέθεσε μήνυση κατά των "αντίχριστων" της θεατρικής παράστασης στο Χυτήριο, συνοδευόμενος από τρεις Βουλευτές της Χρυσής Αυγής. Η "Πατρίς" κι η "Θρησκεία" βρήκαν στη Χρυσή Αυγή την "οικογένεια" τους.

από το sport24

το ΔΝΤ αναγκάζεται να κρούει νέους κώδωνες κίνδυνου

Το ΔΝΤ προειδοποιεί την ευρωζώνη για φυγή κεφαλαίου [1]

Στην πρόσφατη Έκθεση Παγκόσμιας Χρηματοοικονομικής Σταθερότητας του ΔΝΤ συμπέραναν ότι εξ αιτίας των φόβων για διάλυση της νομισματικής ένωσης, η φυγή κεφαλαίων από την περιφέρεια της ευρωζώνης προς τον πυρήνα του μπλοκ έχει εντείνει έναν «ακραίο κατακερματισμό" των αγορών χρηματοδότησης της ζώνης του ευρώ, προκαλώντας νέες πιέσεις για συρρίκνωση των ισολογισμών τραπεζών, ιδιαίτερα σε χώρες με δημοσιονομικά προβλήματα. Εάν η ευρωζώνη δεν επιλύσει την κρίση του κεφαλαίου της, προειδοποιεί, οι ισολογισμοί ευρωπαϊκών τραπεζών θα συρρικνωθούν δραστικά , υπονομεύοντας την ανάπτυξη και διογκώνοντας την ανεργία στην περιοχή.

Συνολικά εκτιμάται ότι μέχρι το τέλος του επόμενου έτους οι ευρωπαϊκές τράπεζες θα εχουν απολέσει $ 2.8τρις - πάνω από 7 % των περιουσιακών στοιχείων στους ισολογισμών τους - Οι τράπεζες στην περιφέρεια θα χάσουν κάτι λιγότερο από το 10 % των στοιχείων του ενεργητικού τους. Οι εκτιμήσεις βασίζονται στη συμπεριφορά των 58 μεγαλύτερων τραπεζών της περιοχής.

[...]

"Δεν μπορείς να έχεις μια ένωση όταν έχεις ορισμένες χώρες που είναι μόνιμα πιστωτές και μια σειρά από χώρες που είναι μόνιμα οφειλέτες», είπε Ο κ. Draghi.

Το πλάνο εξαγοράς ομόλογων απο τη ΕΚΤ σχεδιάστηκε για να αντιμετωπιστεί η αυξανόμενη διαφορά στα επιτόκια της αγοράς που καταβάλλονται από τις επιχειρήσεις σε χώρες όπως η Ισπανία σε σύγκριση με εκείνες στη Γερμανία.
Παρ’ όλα αυτά, το ΔΝΤ επισημαίνει ότι οι κίνδυνοι για την παγκόσμια χρηματοπιστωτική σταθερότητα έχουν αυξηθεί από την άνοιξη, με την κρίση της ευρωζώνης να εξακολουθεί να είναι η κύρια ανησυχία, παρά τις προσπάθειες των φορέων χάραξης πολιτικής να καθησυχάσουν τους φόβους για διάλυση του ενιαίου νομίσματος.

*****

Γιατί να μην εχουν επαρκή διάθεση να «κάνουν κάτι»;

Όπως και στο πρόσφατο άρθρο που δημοσιεύσαμε εδώ, Παγκόσμια Οικονομία: Απο Ελπίδες σε Αβεβαιότητα και Φόβο, φαίνεται ότι η Ευρωζώνη, αντί να λύνει τα δικά της προβλήματα οξύνει τα ήδη έντονα προβλήματα της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας, τόσο που το ΔΝΤ αναγκάζεται να κρούει νέους κώδωνες κίνδυνου. Η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση μαστίζει την ΕΕ με ιδιαίτερη οξύτητα - και στον μάτι αυτού του κυκλώνα βρίσκεται η Ελλάδα. Εδώ βέβαια δεν ισχυρίζεται κανείς ότι η Ελλάδα είναι η αιτία του προβλήματος. Μάλλον το αντίθετο – η ένταση της οικονομικής κατάθλιψης της Ελλάδας είναι συνάρτηση των κραυγαλέων αντιθέσεων στην Ευρώπη.

Φαινομενικά, το πρόβλημα δεν λύνεται όσο το πολιτικό προσωπικό της ΕΕ, το οποίο όντως εκφράζει το πιο επιθετικό τμήμα του κεφαλαίου, αδυνατεί να διανοηθεί οτιδήποτε άλλο εκτός απο κινήσεις που αποσκοπούν αποκλειστικά στην προστασία του συσσωρευμένου κεφαλαίου. Η πολιτική τους είναι συντήρηση της αιτίας της κρίσης. Στην ουσία όμως , ούτε μπορούν ούτε θέλουν να κάνουν κάτι καλύτερο για τον πάσχοντα καπιταλισμό τους. Γιατί όμως να μην "θέλουν", γιατί να μην εχουν επαρκή διάθεση να «κάνουν κάτι»;

Το ζήτημα για την μεγαλοαστική άρχουσα τάξη, η οποία βλέπει ξεκάθαρα ποίος είναι ο ρόλος κι ο σκοπός ύπαρξης αυτού του υπερ-διακρατικου μορφώματος της ΕΕ, δεν είναι τόσο το ξεπέρασμα της κρίσης όσο η δημιουργία των πλέον ευνοϊκών συνθηκών για τη στήριξη της κερδοφορίας των μεγάλων οικονομικών «παικτών» στην Ευρώπη. Τους είναι σχετικά δευτερεύον αν οι πολιτικές τους οξύνουν ή διαιωνίζουν την κρίση, εφόσον το ζητούμενο γι αυτούς είναι να λειτουργήσει το σύστημα με τον πλέον ευνοϊκό τρόπο για αυτούς. Η κρίση καθαυτή είναι εν μέρει έκφραση αυτής της εγγενούς στο σύστημα τάσης: Πραγματοποίηση του μέγιστου κέρδους για τους μεγαλύτερους «παίκτες» πάση θυσία...

[1] red rock vies - synopsis-translation from http://www.ft.com/intl/cms/s/0/917df0da-121b-11e2-bbfd-00144feabdc0.html#axzz29V0xTPsj  

Πηγη: red rock views

Η αληθινή Ιστορία του λαού μας δεν είναι γραμμένη στα σχολικά βιβλία!

 Επιστολή των εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ στους μαθητές

για την 28^η Οκτωβρίου

Αγαπητέ μαθητή–μαθήτρια

Κρατάς ένα γράμμα των εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ προς εσένα, για την αλήθεια της Ιστορίας που δεν την γράφουν τα σχολικά βιβλία, ούτε τη λένε στις σχολικές γιορτές. Για την αλήθεια του λαού μας, που όταν λέγεται μισή είναι χειρότερη κι απ΄ τα ψέμματα.  Δε σου λέμε να πιστέψεις ότι διαβάσεις εδώ, χωρίς να το σκεφτείς και χωρίς να το ελέγξεις. Ρώτα, διάβασε βιβλία, σκέψου! Η αλήθεια είναι γραμμένη με αίμα απ’ το λαό και μπορείς να τη βρείς. Ψάξτην.

·   Θα σου πούνε για το δικτάτορα Μεταξά, χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα. Δε θα σου πούνε όμως πώς έγινε αυτός ο δικτάτορας πρωθυπουργός. Έκανε πραξικόπημα; Πώς επέβαλε τη δικτατορία του; Δε θα σου πούνε ότι ο Μεταξάς πήρε ψήφο εμπιστοσύνης από όλα τα κόμματα της Βουλής (εκτός απ΄ το ΚΚΕ), δηλάδή απ’ το κόμμα των φιλελευθέρων του Θ. Σοφούλη κι απ’ το Λαϊκό Κόμμα του Παν. Τσαλδάρη. Θα σου κρύψουν ότι ο φασισμός είναι επιλογή του αστικού πολιτικού συστήματος, κάποιες φορές που το συμφέρει ή που δεν έχει άλλη επιλογή.

·   Με παρόμοιο άλλωστε τρόπο ανέβηκε στην εξουσία κι ο «τρελός» ο Χίτλερ κι οι άλλοι φασίστες φίλοι τους σε άλλες χώρες (Ιταλία, Πορτογαλία, Βουλγαρία, Ουγγαρία κλπ). Ο Φασισμός γιγαντώθηκε στρατιωτικά χάρη στην ενίσχυση που απλόχερα του παρείχαν δεκάδες μεγάλοι μονοπωλιακοί όμιλοι των Ηνωμένων Πολιτειών, της Αγγλίας και της Γαλλίας (Ford, General Motors, IBM).

·    «Ο ηρωϊκός ελληνικός στρατός στην Αλβανία κατατρόπωσε τους Ιταλούς» - λένε στις γιορτές. Σωστά. Δε λένε όμως: Αυτός ο ηρωϊκός στρατός, όταν επιτέθηκαν οι Γερμανοί νικήθηκε «από την υπεροπλία του αντιπάλου»; Ή τον «πούλησαν» και τον παρέδοσαν χωρίς μάχη οι κυβερνήτες της χώρας, ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Παπάγος κι οι άλλοι «αρχιστράτηγοι» του Ελληνικού στρατού;

·   «Οι Έλληνες αντιστάθηκαν ηρωϊκά στους Γερμανούς κατακτητές» - λένε. Κι εδώ σου κρύβουν πάλι τη μισή αλήθεια. Αντιστάθηκαν οι Έλληνες ηρωϊκά. Πράγματι. Αντστάθηκαν όμως «όλοι» οι Έλληνες; Ήταν «όλοι μαζί» τότε; Ή ένα μέρος του αστικού πολιτικού κόσμου την κοπάνησε στο Κάϊρο, μαζί με το θυσαυροφυλάκιο της χώρας, στην «αγκαλία» της Αγγλίας και προετοιμαζόταν για την επόμενη μέρα για να τσακίσει το εαμικό κίνημα και το λαό (βλ.Δεκέμβρης 44) κι ένα ένα άλλο μέρος φόρεσε τη στολή των γερμανοτσολιάδων όπως τους έλεγαν κι υπηρετούσαν τα στρατεύματα κατοχής των Γερμανών;

·   Δε θα σου πούν -και το κρύβουν- ότι ο λαός έμεινε μόνος του, με μοναδικό όπλο το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ, την ΕΠΟΝ, τις οργανώσεις που τον υπεράσπισαν, που οργάνωσαν την αντίσταση, που πολέμησαν τον κατακτητή, που προστάτεψαν το σοδειά του λαού, που απελευθέρωσαν τη μισή Ελλάδα πολύ πριν φύγουν οι Γερμανοί, που λειτούργησαν σχολεία, θέατρα και σισίτια στις ελεύθερες περιοχές. Που οργάνωσαν ελεύθερες εκλογές.

·   Κανένας δε θα σου πει μέσα στη «γιορτή» ότι οι «Εθνικιστές» του καθεστώτος Μεταξά παρέδοσαν τους φυλακισμένους κι εξόριστους κομμουνιστές στους κατακτητές, αντί να τους επιτρέψουν να πάνε στο μέτωπο για να πολεμήσουν, όπως ζητούσαν οι ίδιοι. Κι όταν ήρθε η κατοχή των Γερμανών, αυτοί οι ίδιοι πάλι «υπερεθνικόφρωνες» φόρεσαν τις κουκούλες του χαφιέ για να καταδίδουν τον αγωνιζόμενο λαό.

·   Θα σου μιλήσουν για τις «θυσίες των Ελλήνων» και για «το ΌΧΙ που είπε ο λαός». Αλλά θα ξεχάσουν να σου πούνε ότι το ΟΧΙ είναι υποχρέωση του λαού, όταν καταπιέζεται όπως σήμερα. Και θα συνεχίσουν να σε καλούνε σήμερα να λες «ΝΑΙ» στην πολιτική τους και να αποφεύγεις τους αγώνες και τις θυσίες.

·   Δε θα σου πούνε ότι οι φωνές της «λογικής» και του «ρεαλισμού» της υποταγής υπήρχαν πάντα, και τότε. Και δε θα σου πούνε ότι ο λαός όσες φορές μεγαλούργησε, όπως τότε, το έκανε βάζοντας πάνω απ΄ όλα τις λαϊκές ανάγκες και ελευθερίες, και αδιαφόρησε για τις φωνές των γονατισμένων «ρεαλιστών» που καλούσαν σε σωφροσύνη και υποταγή - όπως κάνουν και σήμερα.

·   Άλλοι πάλι θα σου πούνε για «κατοχή» που δήθεν έχουμε και σήμερα. Κι ίσως σου πούν και για την ανάγκη να αντισταθούμε όπως τότε. Δε θα σου πούνε όμως ότι οι Έλληνες αντιστασιακοί ποτέ δε φιλοδόξησαν να αλλάξουν το καθεστώς των κατακτητών απ΄ τα μέσα. Ενώ αυτοί που μιλάνε για «κατοχή» απ΄ την τρόϊκα (δηλαδή την ΕΕ ), απ΄ την άλλη μεριά υπερασπίζονται τη συμμετοχή της χώρας μας στην ΕΕ, περισσότερο ακόμα κι απ΄ τους αστούς.

·   Θα σου πούνε για «μια χούφτα Έλληνες ...». Σωστά. Κι ύστερα θα προσπαθούν μονίμως να σε πείσουν ότι δε γίνεται να τα βάζεις σήμερα με όσους πίνουν το αίμα του λαού, της οικογένειας σου, με τους εκμεταλλευτές, γιατί είναι «παντοδύναμοι».

Εσύ κράτα το μήνυμα: Η μόνη υπερδύναμη είναι οι λαοί!

Κι οι καταχτητές ή οι εκμεταλευτές, τρέμουν τη λαϊκή οργή και τον οργανωμένο λαϊκό αγώνα.

·   Κανένας δε θα σου πεί ότι αυτοί που αγωνίζονταν για να ελευθερώσουν την Ελλάδα, θυσιάζοντας και τη ζωή τους, πάλευαν παράλληλα με την απελευθέρωση απ΄ τον κατακτητή και για την κοινωνία των αναγκών και των ονείρων τους. Αυτή που θα κατοχυρώνει το δικαίωμα στη δουλειά, στη μόρφωση, στον ελεύθερο χρόνο και θα απαγορεύει την ανεργία, την πείνα, τα ναρκωτικά. Αυτή που οργάνωνε κι ονειρευόταν και το ΕΑΜ: «λαοκρατία» έλεγε τότε το ΕΑΜ. Σήμερα το σύγχρονο περιεχόμενο της πάλης του ΕΑΜ είναι ο αγώνας για λαϊκή εξουσία και λαϊκή οικονομία. Μια κοινωνία όπου αυτός ο λαός που παράγει τον πλούτο, υλικό και πνευματικό, θα τον δικαιούται και θα τον απολαμβάνει. Δε θα υπάρχουν παράσιτα, τραπεζίτες, βιομήχανοι, κεφαλαιοκράτες που να πίνουν το αίμα και τον ιδρώτα του λαού, που θα κλέβουν τον κόπο τον γονιών σου.

·   Απομόνωσε το ναζιστικό-φασιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής. Είναι μέρος του σάπιου πολιτικού συστήματος που στερεί δικαιώματα και στοιβάζει ανέργους. Δουλεύουν για τα αφεντικά. Στηρίζει στην πράξη την πολιτική που ετοιμάζει για σένα το σύστημα, αφού φτιάχνει δουλεμπορικά γραφεία για 18 ευρώ τη μέρα (360 ευρώ το μήνα) χωρίς ασφάλιση! Τα ίδια που θέλει η τρικομματική κυβέρνηση και η Τρόικα! Βάλε στη γωνία τους εκπροσώπους της σε κάθε σχολείο! Είναι συμμορία, μπράβοι της νύχτας ενάντια στο λαό. Είναι απόγονοι των ναζιστών.

Αγαπητέ μαθητή - μαθήτρια

Εμείς σου βάζουμε μερικά ερωτήματα που διευκολύνουν το ψάξιμμο της αλήθειας. Η ιστορία όμως κι η αλήθεια της είναι και δική σου υπόθεση. Κι είναι δίπλα σου. Η ιστορία αυτή είναι ζωντανή ακόμα. Ίσως να είναι ο παππούς ή η γιαγιά σου. Ίσως να είναι η φωτογραφία του σκοτωμένου συγγενή που έχετε στο σαλόνι σας. Και σίγουρα είναι αυτά τα γερόντια που κρατούν το λάβαρο των αγωνιστών της εθνικής αντίστασης. Η ΠΕΑΕΑ. Αυτοί έγραψαν αυτές τις «λαμπρές σελίδες». Βρες τους. Ρώτα τους. Κάλεσέ τους στο σχολείο σου να σου μιλήσουν γι’ αυτά που έζησαν. Γι’  αυτά που έκαναν και που είναι ανάγκη να τα μαθαίνουμε, γιατί χρειάζεται να τα ζωντανέψουμε με τη νέα αντεπίθεση και αντίσταση της εποχής μας. Για να φέρουμε πιο κοντά τη νίκη του λαού μας στις νέες συνθήκες.

Υλικό του ΠΑΜΕ για την 28^η Οκτωβρίου (ταινίες, βιντεάκια, κείμενα, φωτογραφίες, κτλ): http://www.edupame.gr

Αθήνα

Αγωνιστές με ξένα κόλυβα...

Πιθανόν αρκετοί από τους αναγνώστες να θυμούνται την προεκλογική αφίσσα του ΣΥΡΙΖΑ (..."προχωράμε χωρίς αυτούς"...) με τις ...κνίτισσες να εκτελούν χρέη άθελα τους χρέη κομπάρσων στην σχετική φωτό, αφού προφανώς μαζική διαδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ για τις ανάγκες της φωτογράφησης, απλά δεν υπήρχε.

Και οι απατεώνες ξαναχτυπούν, αυτή την φορά στο εξωτερικό! Θαυμάστε αφίσσα για την ομιλία στελεχους του ΣΥΡΙΖΑ στην ...Ιρλανδία, όπου προφανώς φαντάστηκαν πως πέφτει πολύ μακρυά για να τους πάρουν χαμπάρι:

Από την μεριά μας, ξαναβάζουμε την ....μη-λογοκριμένη φωτό και τους παραδίδουμε στην χλεύη σας...

Πηγή είδησης: soviet-empire.com

Επιστολή των εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ στους μαθητές για την 28η Οκτωβρίου : «Η μόνη υπερδύναμη είναι οι λαοί»!

Επιστολή των εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ

στους μαθητές για την 28^η Οκτωβρίου

«Η μόνη υπερδύναμη είναι οι λαοί»!

 



Αγαπητέ μαθητή, μαθήτρια

 

Μη σκεφτείς ότι κρατάς άλλο ένα χαρτί που μιλά για το μεγάλο ΟΧΙ που γιορτάζουμε κάθε φορά την 28^η Οκτωβρίου.

Εμείς οι εκπαιδευτικοί του ΠΑΜΕ, μόνο σαν επέτειο και μνημόσυνο δεν το βλέπουμε.

Θέλουμε να σου μιλήσουμε για το νόημα και το σημερινό περιεχόμενο που έχει το ΟΧΙ, η Αντίσταση κι η γιορτή.

Σου λένε κάθε φορά στις γιορτές: «Μια χούφτα Έλληνες, αντιμετώπισαν την πιο καλά εξοπλισμένη αυτοκρατορία». Κράτα το. Πίστεψέ το.

Αλήθεια είναι: «η μόνη υπερδύναμη είναι οι λαοί»....φωνάζουμε ακόμα στους δρόμους.

Δεν είναι παντοδύναμοι ούτε οι κατακτητές, ούτε οι ντόπιοι δυνάστες.

Ο λαός ενωμένος, οργανωμένος μπορεί να τους νικήσει όλους. Όπως έκανε τότε με τους Ιταλούς. Όπως έκανε τότε με το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ που έδιωξε τους Γερμανούς.

Σου λένε καθηγητές στις ομιλίες τους και στο μάθημα: «Το ΟΧΙ το είπε ο λαός». Κάντο πράξη και σήμερα!

Το ΟΧΙ απέναντι σε κάθε αυταρχισμό είναι δικαίωμα, είναι υποχρέωσή μας, είναι ανάγκη για να βγει η ιστορία μπροστά. Η απόκρουση των αντιλαϊκών μέτρων σε κάθε εποχή είναι υπόθεση δική σου: του λαού.

 Όπως ήταν τότε που μια παλλαϊκή επιστράτευση και δράση στήριξε το στρατό στο να αποκρούσει τους Ιταλούς.

Όπως ήταν λίγο αργότερα που μια τεράστια διαδήλωση του λαού της Αθήνας ματαίωσε την επιστράτευση και την αποστολή εργαζομένων στα ναζιστικά κάτεργα, που επιχείρησαν οι κατοχικές δυνάμεις.

Όπως τώρα που εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες βγήκαν στο δρόμο ενάντια στην φτώχεια και την ανεργία, ενάντια στην κυβέρνηση , στο ΔΝΤ και την τρόικα.

Λέμε εμείς οι καθηγητές στις γιορτές:

«ο λαός πήρε τα όπλα». Πράγματι. Θέριεψε τότε πάλι ο γίγαντας λαός για να σπάσει δεσμά κι αλυσίδες όπως λέει κι ένα αντάρτικο τραγούδι.

Όπως θεριεύει και σήμερα.

Αλλά δε «θέριεψε» όλος ο λαός. Υπήρξαν κι αυτοί οι «ρεαλιστές» που έτρεξαν να κρυφτούν πίσω απ’ τους προστάτες τους Άγγλους κι Αμερικάνους.

Υπήρξαν κι άλλοι που πίστεψαν στην παντοδυναμία του αντιπάλου κι έγιναν συνεργάτες των Γερμανών και κουκουλοφόροι που κάρφωναν λαϊκούς αγωνιστές.

Και σήμερα θα δεις παρόμοιους «ρεαλιστές» που πιστεύουν ότι «δε γίνεται τίποτα» ή ότι «οι αντίπαλοι είναι παντοδύναμοι κι ανίκητοι». Έχει η ιστορία παραδείγματα να τους δείξεις. Σαν το 1940 και την ηρωική αντίσταση  του λαού μας.

Ακούς για τα αντίποινα που έκαναν οι Γερμανοί στους αντάρτες.

Πάντα έτσι γίνεται.

Πάντα ο τύραννος προσπαθεί να τρομοκρατεί τους αγωνιστές κι όλο το λαό που τους στηρίζει.

Και τότε και τώρα.

Τώρα που το κράτος και το παρακράτος τρομάζει με το μέγεθος του κινήματος που αναπτύσσεται κι αναγκάζεται να βγάζει τα «κρυφά χαρτιά του»:

τους προβοκάτορες, αναρχοφασίστες-κουκουλοφόρους να χτυπάνε το λαό στις συγκεντρώσεις και τις πορείες. Όπως τότε όμως που οι αντάρτες είχαν οργανώσει την αυτοάμυνα και την προστασία των λαϊκών αγωνιστών, έτσι και τώρα το ΠΑΜΕ περιφρουρεί τις συγκεντρώσεις του κι έχει τη δυνατότητα να απωθεί τους τραμπούκους και τους τρομοκράτες.

Ακούς στο αντάρτικο τραγούδι που λέει : «Το ΕΑΜ μας έσωσε απ’ την πείνα»…

Είναι ακριβώς έτσι: όταν οι κατακτητές έκλεβαν με το ζόρι όλα τα αγαθά που παρήγαγε η Ελληνική γη για να θρέψουν τις μαύρες λεγεώνες τους, το ΕΑΜ οργάνωσε τη μάχη της σοδειάς. Φρουρούσε με τα όπλα του ΕΛΑΣ τα χωράφια και τα χωριά που ο κόσμος μάζευε τη σοδειά του. Ταυτόχρονα βοήθησε κιόλας στο μάζεμα αυτής της σοδειάς. Οργάνωνε συσσίτια στις πόλεις και στα χωριά.

 Έτσι και σήμερα, που τα φαινόμενα της φτώχειας και της πείνας επανέρχονται μέσα στα σπίτια μας, στους μαθητές του διπλανού θρανίου, στα παιδιά που λιποθυμάνε στα σχολεία απ’ την πείνα. Χρειάζεται πάλι να οργανώσουμε τον αγώνα ενάντια στη φτώχεια.

Χρειάζεται να αγωνιζόμαστε για την κοινωνία των αναγκών και των ονείρων μας. Αυτή που θα κατοχυρώνει το δικαίωμα στη δουλειά, στη μόρφωση, στον ελεύθερο χρόνο και θα απαγορεύει την ανεργία, την πείνα, τα ναρκωτικά.

Αυτή που οργάνωνε κι ονειρευόταν και το ΕΑΜ: «λαοκρατία» έλεγε τότε το ΕΑΜ. Σήμερα το σύγχρονο περιεχόμενο της πάλης του ΕΑΜ είναι ο αγώνας για λαϊκή εξουσία και λαϊκή οικονομία.

Μια κοινωνία όπου αυτός ο λαός που παράγει τον πλούτο, υλικό και πνευματικό, θα τον δικαιούται και θα τον απολαμβάνει. Δε θα υπάρχουν παράσιτα, τραπεζίτες, βιομήχανοι, κεφαλαιοκράτες που να πίνουν το αίμα και τον ιδρώτα του λαού, που θα κλέβουν τον κόπο τον γονιών σου.   

Ίσως να έχεις ακούσει ότι οι αντάρτες στα μέρη που ελευθέρωναν κατοχύρωναν τη λαϊκή δικαιοσύνη, τη λαϊκή παιδεία, έκαναν θέατρα, πολιτιστικές εκδηλώσεις, κλπ.

Αλήθεια είναι.

 Το ΕΑΜ ήταν ταυτόχρονα μορφωτικό κίνημα.

Οργάνωνε μαθήματα και σχολεία που λειτουργούσαν κανονικά στην «Ελεύθερη Ελλάδα» όπως λέγανε τότε τις περιοχές που είχε ελευθερώσει ο ΕΛΑΣ.

Το ΕΑΜ έλεγε: «Ένας λαός – μια παιδεία».

Όπως και σήμερα που αγωνιζόμαστε για να έχουν όλοι οι μαθητές βιβλίο, σχολείο και δάσκαλο. Για να έχουν όλοι οι μαθητές δικαίωμα στη μόρφωση και στη γνώση, ενάντια στην πολιτική που μετατρέπει το σχολείο σε επιχείρηση και το γονιό και το μαθητή πελάτη σ’ ένα σχολείο της φτηνής κατάρτισης.

Που κάνει τη μόρφωση απλησίαστο εμπόρευμα.

Ίσως να έχεις διαβάσει στο σχολείο ή στο σπίτι σου το βιβλίο «Τα ψηλά βουνά».

Βιβλίο που θυμάσαι για την ποιότητά του και την ζωντάνια του.

Αυτό το βιβλίο μαζί με άλλα παρόμοια ήταν σχολικό βιβλίο που είχε τότε εκδώσει το ΕΑΜ.

Σκέψου το σε αντιπαράθεση με τα σημερινά σχολικά βιβλία, που επιχειρούν τη διαστρέβλωση της ιστορίας.

Που σου κρύβουν το μεγαλείο της εθνικής αντίστασης και επιχειρούν να σου κρύψουν τις αγωνιστικές σελίδες της αληθινής ιστορίας του λαού μας.

Ψάξτα όλα αυτά. Μάθε !

Είναι η δική σου ιστορία.

 Κι είναι δίπλα σου. Η ιστορία αυτή είναι ζωντανή ακόμα. Ίσως να είναι ο παππούς κι η γιαγιά σου. Ίσως να είναι η φωτογραφία του σκοτωμένου συγγενή που έχετε στο σαλόνι σας. Και σίγουρα είναι αυτοί οι γέροι που κρατούν το λάβαρο των αγωνιστών της εθνικής αντίστασης. Η ΠΕΑΕΑ. Αυτοί έγραψαν αυτές τις «λαμπρές σελίδες». Βρες τους. Ρώτα τους. Κάλεσέ τους στο σχολείο σου να σου μιλήσουν γι’ αυτά που έζησαν. Γι’  αυτά που έκαναν και που είναι ανάγκη να τα μαθαίνουμε, γιατί χρειάζεται να τα ζωντανέψουμε με τη νέα αντεπίθεση και αντίσταση της εποχής μας. Για να φέρουμε πιο κοντά τη νίκη του λαού μας στις νέες συνθήκες.

ΣΥΡΙΖΑ. Πρόστυχος και επικίνδυνος!

Καταγγέλλουμε ανοιχτά και με όλη τη δύναμη της φωνής μας,

τα ύπουλα σχέδια του ΣΥΡΙΖΑ για την ανατροπή και διάλυση του Συνδικαλιστικού Κινήματος,

 προφανώς εν όψει της ανάληψης της διακυβέρνησης της χώρας – πράγμα που μάλλον τους το έχουν υποσχεθεί οι ντόπιοι και ξένοι καπιταλιστές.

Σε άρθρο του που δημοσιεύεται στην “Αυγή”, αλλά και στην ιστοσελίδα  της “Αυτόνομης Παρέμβασης”,

ο γνωστός μας από το παρελθόν Αντρέας Κολλάς – που από την ΠΑΣΚΕ, πλέον προσχώρησε στον ΣΥΡΙΖΑ,

υλοποιώντας απόφαση της παράταξής του, ούτε λίγο ούτε πολύ, προτείνει μέσω της δήθεν “αναδιάταξης” του Συνδικαλιστικού Κινήματος,

την οριστική κατάργησή του !

Μεταξύ άλλων προτείνει:

• Τη συγχώνευση των 176 Εργατικών Κέντρων και Ομοσπονδιών σε 13 περιφερειακές συνδικαλιστικές οργανώσεις. Τα υπάρχοντα γραφεία Ε.Κ. και Ομοσπονδιών θα παραμείνουν ως γραφεία εξυπηρέτησης εργαζομένων για διεκπεραίωση αιτημάτων εργαζομένων, π.χ. σχηματισμό φακέλου για σύνταξη κ.λπ.

• Τη μετατροπή των πρωτοβάθμιων σωματείων σε εργασιακά συμβούλια.

• Τη θεσμοθέτηση περιφερειακής ΣΣΕ άρα θα έχουμε την ΕΓΣΣΕ και ΠΣΣΕ.

Οργανωτική διάταξη: ΓΣΕΕ – ΠΣΟ – ΕΡΓ. ΣΥΜ.

Στην αναμόρφωση του συνδικαλιστικού κινήματος θα περιλαμβάνονται επίσης η διενέργεια πανελλαδικών δημοψηφισμάτων, η συλλογή υπογραφών βάσει του Συντάγματος και ως μέσου παρέμβασης του συνδικαλιστικού κινήματος σε ιδιαίτερα σημαντικές κοινωνικοοικονομικές συνθήκες όπως σήμερα.

Με απλά λόγια, προτείνει την κατάργηση των πρωτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων και τη μετατροπή τους σε … ΚΕΠ !!!

Προτείνει την κατάργηση της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, ώστε κάθε περιοχή της χώρας – εν όψει μάλιστα της καθιέρωσης ΕΟΖ – να έχει τους δικούς της μισθούς και άλλες παροχές !!!

Ξεκαθαρίζει ότι τελειώνουμε οριστικά με τις απεργιακές κινητοποιήσεις, τα συλλαλητήρια και τις όποιες άλλες δράσεις και θα περιοριστούμε πλέον σε … δημοψηφίσματα και συλλογή … υπογραφών !!!

Εργάτες, Εργάτριες, Προσοχή ! Είναι πλέον αδίσταχτοι !

Κυβέρνηση, Τρόϊκα, Καπιταλιστές, Κυβερνώσα “αριστερά” έχουν βαλθεί να μας ξεκάνουν !

Η μεν Δεξιά παίρνει τα ρίσκα για την λήψη των πιο βάρβαρων αντιλαϊκών μέτρων και η δε Αριστερά (τύπου ΔΗΜΑΡ – ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΤΑΡΣΥΑ) αναλαμβάνει των βρώμικο και πρόστυχο ρόλο της καθυπόταξης της Εργατικής Τάξης μέσω της διάλυσης του Συνδικαλιστικού Κινήματος.

Θα τους αφήσουμε ;

 

γλόμπινγκ

Ο λαός «αφέντης» του παραγόμενου πλούτου

«H Ελλάδα, πιστέψτε με, δεν είναι "φτωχή": Είναι μια πλούσια χώρα - πλούσια από κάθε άποψη - που, όμως, δεν μπόρεσε ως τώρα να αξιοποιήσει τον πλούτο της. Εχουμε φυσικούς πόρους, ορυκτό πλούτο, ενεργειακά αποθέματα, διαθέτουμε ένα ανθρώπινο δυναμικό υψηλής μόρφωσης, έχουμε προικοδοτηθεί από τη φύση με ομορφιές και χαρίσματα, έχουμε συγκριτικά πλεονεκτήματα σε πολλούς παραγωγικούς τομείς, διαθέτουμε νευραλγική γεωπολιτική, γεωστρατηγική θέση...».

Η διαφήμιση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας, που έκανε ο πρωθυπουργός στην προχτεσινοβραδινή ομιλία του στο συνέδριο της «Χέραλντ Τρίμπιουν», είναι ολοφάνερο ότι αποσκοπούσε στην προσέλκυση των «επενδυτών», δηλαδή των επιχειρηματικών ομίλων που ψάχνουν ευκαιρίες για γρήγορη και εγγυημένη αύξηση των υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων τους.

Με άλλα λόγια, πρόκειται για πρόσκληση για το νέο πάρτι, δηλαδή το νέο πλιάτσικο του πλούτου της χώρας, που αυτή τη φορά η κυβέρνηση υπόσχεται ότι θα είναι πιο «ξέφρενο» απ' ό,τι στο παρελθόν.

Ακριβώς γι' αυτό έσπευσε αμέσως μετά να αναδείξει ως

 «απόλυτη προτεραιότητα» τη διασφάλιση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων γιατί όπως είπε «αποτελεί την αληθινή μας δύναμη».

Παρέλειψε, προφανώς ως ευκόλως εννοούμενο, να αναφέρει ότι η ανταγωνιστικότητα διασφαλίζεται με τη φτηνή εργατική δύναμη, η οποία αποτελεί την αστείρευτη πηγή για την κερδοφορία του κεφαλαίου.

Ομως αυτός ο δρόμος ανάπτυξης, που υπηρετεί τα συμφέροντα μιας χούφτας επιχειρηματικών ομίλων και σπρώχνει ολοένα και περισσότερα λαϊκά στρώματα στη φτώχεια και την ανέχεια, έχει φάει τα ψωμιά του.

Η χώρα πράγματι διαθέτει μεγάλες πλουτοπαραγωγικές πηγές, αλλά ο εργαζόμενος λαός, που είναι ο αληθινός παραγωγός του παραγόμενου πλούτου, ξεπέφτει σε καθεστώς σύγχρονου είλωτα.

Η κατάσταση αυτή δεν πρόκειται να αλλάξει όσο στην παραγωγή και την οικονομία κυριαρχούν τα μονοπώλια και διαφεντεύουν τις τύχες των ανθρώπων.

Η ανατροπή της εξουσίας τους είναι μονόδρομος για να δει ο λαός καλύτερες μέρες και αυτός πρέπει να είναι ο ξεκάθαρος στόχος της οργανωμένης αντεπίθεσης του λαού.

Το παίζουν ανήξεροι!

Σαν «εμμονές» της τρόικας και «πρόσθετες απαιτήσεις των δανειστών» επιχειρούν να εμφανίσουν τη δρομολόγηση των νέων εργασιακών ανατροπών στον ιδιωτικό τομέα και τις απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων οι ηγεσίες των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ και οι υπουργοί της συγκυβέρνησης.

Με τη συνδρομή των αστικών ΜΜΕ επιχειρείται ταυτόχρονα να παρουσιαστεί μια δήθεν «καθολική αντίδραση» της κυβέρνησης στην επιβολή των αντεργατικών μέτρων και στις «πιέσεις» της τρόικας.

Πίσω από το σκηνικό που στήνουν ξανά οι εταίροι της συγκυβέρνησης, επιχειρούν να κρύψουν ότι τα μέτρα είναι προαποφασισμένα και συμφωνημένα στα πλαίσια της ΕΕ. Ειδικότερα για την περίπτωση της Ελλάδας έχουν εγκριθεί και ψηφιστεί μέσω και του δεύτερου μνημονίου.

 

Στη σελίδα 518 του μνημονίου σημειώνεται:

«Εως το τέλος Ιουλίου 2012 θα καταρτιστεί ένα χρονοδιάγραμμα για την αναθεώρηση της εθνικής γενικής συλλογικής σύμβασης εργασίας. Η πρόταση θα στοχεύει στην αντικατάσταση του ύψους των μισθών που ορίζονται στην ΕΓΣΣΕ με ελάχιστο ύψος μισθού νομοθετημένο από την κυβέρνηση σε διαβούλευση με τους κοινωνικούς εταίρους».

 

Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί να «αντικατασταθούν» οι σημερινοί μισθοί (μαζί με επιδόματα και τριετίες) που προβλέπει η ΕΓΣΣΕ με έναν νέο ελάχιστο μισθό που δεν θα προβλέπει τίποτα περισσότερο πέραν των 586 ευρώ μεικτά!

Επίσης, στη σελίδα 413 του μνημονίου προβλέπονται

«15.000 υποχρεωτικές αποχωρήσεις» δημοσίων υπαλλήλων «έως το τέλος του 2012».

 

Ούτε η παραπέρα ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων που ετοιμάζεται να επιβάλει η κυβέρνηση με 13 ώρες δουλειά τη μέρα, 6 μέρες τη βδομάδα χωρίς πληρωμή υπερωριών, δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία.

Από το 2008 ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ψήφισαν στο Ευρωκοινοβούλιο την «έκθεση Σέρκας» που έδινε το δικαίωμα στους εργοδότες να διαμορφώνουν ωράρια εργασίας που θα ξεπερνούν τις 65 ώρες εβδομαδιαίως (13 ώρες τη μέρα).

 

Η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, η προώθηση διαρθρωτικών αλλαγών για την «ελαστικοποίηση» και «ευελιξία» της εργασίας προβλέπονται από τη «στρατηγική της Λισαβόνας», αλλά και την «ΕΕ 2020»,

που ήρθε για να την αντικαταστήσει και έχουν στόχο να καταστήσουν την ΕΕ των μονοπωλίων

«την πλέον ανταγωνιστική οικονομία στον κόσμο».

 

Στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ το Δεκέμβρη του 2011 οι κυβερνήσεις των «27» συμφώνησαν για μεγαλύτερες μειώσεις του «εργατικού κόστους» με κινεζοποίηση των μισθών, προκειμένου να διασφαλιστεί η κερδοφορία και η ανταγωνιστικότητα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων έναντι των «βασικών εμπορικών εταίρων της ΕΕ» (Κίνα, Ινδία, Ρωσία).

 

Ανάλογη πρόβλεψη για την Ελλάδα υπάρχει και στο δεύτερο μνημόνιο, αφού σε σχέση με τις μειώσεις των μισθών και την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων σημειώνεται:

«Τα μέτρα αυτά θα δώσουν τη δυνατότητα μείωσης της απόκλισης στο επίπεδο του κατώτατου μισθού σε σχέση με τους ανταγωνιστές μας (Πορτογαλία, Κεντρική και Νοτιοανατολική Ευρώπη)» (σελίδα 427).

 

Η κυβέρνηση που σήμερα κάνει ότι «ξαφνιάζεται» από ζητήματα που προκύπτουν στις συνεννοήσεις με την τρόικα, κοροϊδεύει ασύστολα τους εργαζόμενους.

 

Ταυτόχρονα επαληθεύεται ότι διέξοδο για το λαό μπορεί να δώσει η συγκέντρωση των πυρών στην ίδια τη στρατηγική της ΕΕ, της κυβέρνησης, δηλαδή στη στρατηγική του κεφαλαίου μέχρι την ανατροπή της, γιατί αυτή είναι η μήτρα του κακού για τα λαϊκά στρώματα.

Παναγιώτης ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ