Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου

Κυβερνούν με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου!

Αλλά προς τι η έκπληξις;
Δεν πρόκειται για μέθοδο που την προβλέπει το δημοκρατικό (τους) Σύνταγμα;
Με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου δεν «παγώνουν» μισθούς και συντάξεις, εδώ και δεκαετίες;
Με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου δεν είναι που επιβάλλουν «σταθεροποιητικά προγράμματα», ήδη από το 1985;
Με τον απόλυτο... σεβασμό που αρμόζει στο είδος της αστικής δημοκρατίας (τους) δεν ήταν που πέρασαν την πρώτη δανειακή σύμβαση, τον Ιούνη του 2010, χωρίς καν να την κυρώσουν από το Κοινοβούλιο;
Με την αναίδεια της κοινοβουλευτικής «τάξης» που υπαγορεύουν τα συμφέροντα της τάξης τους,
δεν ήταν που έφτασαν να επιχειρηματολογούν υπέρ της ψήφισης του πρώτου Μνημονίου και να την προωθούν στη Βουλή με βάση όχι την ουσία αλλά την τυπική νομιμότητα - όπως έλεγαν - του Συντάγματος;
Με διατάγματα του πρώην πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου δεν ήταν που αποφάσισαν την πρόσβαση των... εμπειρογνωμόνων σε όλα τα έγγραφα και στοιχεία του ελληνικού κράτους, κατά παρέκκλιση κάθε νομοθεσίας;

*

Κατά το τρέχον διάστημα δεν είναι - από τον Αύγουστο και μετά - που οι τρικομματικοί συγκυβερνώντες έχουν επιβάλει ήδη μια ντουζίνα Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου;

Με τέτοιες Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου κινήθηκαν σε μια σειρά θέματα:
Από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, μέχρι τη στελέχωση του ταμείου αποκρατικοποιήσεων (ΤΑΙΠΕΔ)
και από την κατάργηση του ελάχιστου ποσοστού του Δημοσίου στις δημόσιες επιχειρήσεις μέχρι τη λειτουργία των στρατοπέδων συγκέντρωσης για μετανάστες!
Αυτή είναι η δημοκρατία (τους).
Τόσο «δημοκρατική» είναι η δημοκρατία τους, τόσο αντιδραστικά και τόσο αντιλαϊκά αυτά που προωθούν, που ακόμα και το «φύλλο συκής», τους στενεύει.
Για παράδειγμα μόλις πριν μια βδομάδα, στη συζήτηση του προϋπολογισμού, αρμόδιος υφυπουργός τάχθηκε υπέρ της κατάργησης ακόμα και του άρθρου 60 του Συντάγματος που αφορά στην ψήφο των βουλευτών κατά συνείδηση.

*

Η τόσο «δημοκρατική» δημοκρατία τους ήταν, είναι και θα είναι σαθρή.

Το περιεχόμενό της «στενό».

Τα όριά της αυστηρά καθορισμένα να προασπίζουν την ελευθερία και τα δικαιώματα του δυνατού, του ισχυρού.

Η δημοκρατία τους,
η «δικτατορία του κεφαλαίου» δηλαδή,
αποτυπώνει - και μάλιστα στις συνθήκες του αποκαλυπτικού φακού της κρίσης - τον αντιδραστικό χαρακτήρα μιας τάξης, της αστικής τάξης, που απέχει πολύ από τον προ τριών αιώνων επαναστατικό εαυτό της.
Η δημοκρατία τους είναι οικοδομημένη με τέτοιο τρόπο ώστε να παρέχει στους πολιτικούς δυνάστες του λαού όλες τις δυνατές ελευθερίες και όλες τις αντίστοιχες σχετικές θεσμικές πρόνοιες, αλλά μόνο για την καταδυνάστευση του λαού.
Και είναι προφανές:
στο πλαίσιο αυτής της δημοκρατίας, της αστικής, η ελευθερία του λαού να κατακτήσει την πραγματική λαϊκή κυριαρχία, δεν πρόκειται να του παραχωρηθεί με καμία Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου.

Γράφει
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Αρχίσανε οι «διευκρινίσεις»...

«...Το μεγαλύτερο έγκλημα δεν είναι οι μισθοί και οι συντάξεις, γιατί αυτούς θα τους επαναφέρουμε με έναν νόμο και ένα άρθρο, όταν πολύ γρήγορα θα βρεθούμε, με τη βοήθεια του λαού, σε θέση διακυβέρνησης για να αντιστρέψουμε αυτή την καταστροφή».

*

Αυτά ακριβώς ήταν τα λόγια του κ. Τσίπρα κατά τη διάρκεια της ομιλίας του, την περασμένη Πέμπτη, στη ΛΑΡΚΟ.

Αλλά αυτό το... υποδεέστερο έγκλημα - τις μειώσεις μισθών και συντάξεων δηλαδή - φαίνεται ότι το ξανασκέφτηκαν στο ΣΥΡΙΖΑ. Και αποφάσισαν ότι δεν είναι και τόσο υποδεέστερο. Γι' αυτό και, όπως αναδρομικά αποφάνθηκαν, ο κ. Τσίπρας αυτά που είπε στη ΛΑΡΚΟ «δεν τα είπε»...
Ναι, αλλά αν ο κ. Τσίπρας «δεν είπε» όσα είπε, τότε τι τελικά είπε; Ισχύουν ή δεν ισχύουν οι δηλώσεις του;
Για το θέμα των δηλώσεων του κ. Τσίπρα στη ΛΑΡΚΟ και για την υπόσχεσή του ότι «θα επαναφέρει με έναν νόμο και ένα άρθρο» τους μισθούς και τις συντάξεις,
ρωτήθηκε χτες ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο κ. Π. Σκουρλέτης έδωσε τις ακόλουθες... διευκρινίσεις (στον ρ/σ «Real FM»):

*

«(Ο κ. Τσίπρας) δεν είπε κάτι τέτοιο (...). Σκοπός μας είναι να αποκαταστήσουμε σε ένα βάθος χρόνου και με βάση μια διαδικασία ανασυγκρότησης της ελληνικής οικονομίας όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος των απωλειών και κατά προτεραιότητα όσων ήτανε στα χαμηλότερα κλιμάκια. Δεν έχουμε πει, όμως, γιατί δεν γίνεται αυτό το πράγμα, ότι μπορούμε με ένα διακόπτη να γυρίσουμε το χρόνο. Αυτή είναι η πραγματική διάσταση και το περιεχόμενο των δηλώσεών του»...

*

Τα συμπεράσματα δικά σας.
Μία επισήμανση μόνο:
Αυτό το «άλλα λέω, κι άλλα εννοώ», που αποτελεί την άλλη όψη του «άλλα λέω κι άλλα κάνω», το έχουμε ζήσει στην Ελλάδα κάτι δεκαετίες τώρα. Με το ΠΑΣΟΚ...

 Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ από το Ριζοσπάστη

«... τα ντόπια θεριά... »

Καλά, δε χρειάζεται να επιχειρηματολογούν τόσο παθιασμένα οι κυβερνητικοί εταίροι για το γεγονός ότι οι «επίτροποι» της τήρησης του μνημονίου θα είναι Ελληνες και να το παρουσιάζουν και σαν «απόδειξη» ότι με την επιτήρηση δε θίγεται, όπως λένε, η «εθνική κυριαρχία».
Ελληνες, άλλωστε, ήταν και οι Τσολάκογλου, Λογοθετόπουλος και Ράλλης...

*

Η αξία της... ελληνικότητας των επιτρόπων βρίσκεται αλλού. Οτι τα περί «κατοχής» ούτε ως «άλλοθι» δεν μπορούν πλέον να τα χρησιμοποιούν κάποια από τα «ριζοσπαστικά» παπαγαλάκια των κυβερνώντων.
Καθότι η μόνη «κατοχή» που υπάρχει είναι εκείνη εκ μέρους του έθνους των ντόπιων και ξένων πλουτοκρατών, που έχουν θέσει υπό το καθεστώς της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης και της δεσποτικής επιτροπείας το άλλο έθνος, το έθνος των εργαζομένων.
Και στο πλαίσιο της δικής τους «εθνικής κυριαρχίας», της κυριαρχίας του έθνους των κεφαλαιοκρατών, είναι που τώρα τοποθετούν στο σβέρκο του άλλου έθνους, του έθνους των εργαζομένων, ακόμα και επιτρόπους!

*

Και να γιατί - και για όσο θα υπάρχουν αυτά τα δυο «έθνη» - θα είναι πάντα επίκαιρα τα λόγια του Βάρναλη:
«Τις φορές, που ο δεμένος πετάχτηκε απάνου /
με τα δόντια να κόψει του ξένου τυράννου /
το λυτάρι, δεμένος βρισκότανε πάλι. /
Τονε δένανε τρίδιπλα οι ντόπιοι μεγάλοι.
Τώρα η Νύχτα τελειώνει... Παθοί και μαθοί /
 ξέρουν, όταν η μάχ' η μεγάλη δοθεί, /
για να μην ξαναχάσουνε τη λεφτεριά τους, /
θ' αφανίσουνε πρώτα τα ντόπια θεριά τους».

 Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ από το Ριζοσπάστη

ΜΑΝΑ, ΕΜΠΛΕΞΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ!!!

…Μόλις τ’ άκουσες, γύρισες και κοίταξες τη φωτογραφία τού πατέρα μου. Του αγαπημένου σου Αρίστου. Τσαγκάρης ήταν και κουτσά-στραβά έβγαιναν τα καθημερινά μας έξοδα. Τι τού ’ρθε να φύγει στα βαπόρια…! Στις 21 Απρίλη 1967 μπαρκάρισε. Έτσι, ξαφνικά. Κι εσύ μάνα, όλο άναβες το καντήλι, να τον έχει ο Άι-Νικόλας γερό.

«Μην μπλέκεις με τους κομμουνιστές γιε μου», με συμβούλεψες τότε μάνα.

Ήταν στα δεκατρία μου χρόνια. Το 1968. Τότε που στο σχολειό ήρθαν δυο παιδιά από άλλο προάστιο τής εργατούπολης.

Αυτό το μελαγχολικό κορίτσι κι εκείνο το πάντα σκεπτικό αγόρι, κέρδισαν αμέσως τη φιλία μου κι εγώ την εμπιστοσύνη τους. Αυτό το χρωστάω στις αρχές που μου δώσατε εσύ κι ο πατέρας, μα και στο δικό τους ένστικτο. Τούτα τα δυο ήταν που τους διαβεβαίωσαν πως δεν είμαι εκκολαπτόμενος ρουφιάνος.

Τότε μάνα, επειδή σ’ εμπιστευόμουν, σ’ εκτιμούσα βαθιά δηλαδή, ήρθα τρέχοντας και σού ’πα το λόγο που τα μάτια τους ήταν τόσο περήφανα!!!

            Οι μανάδες και οι πατεράδες τους, ήταν κομμουνιστές! Κρατούμενοι στο κολαστήριο τής Γυάρου, γιατί το ΚΚΕ ήταν «παράνομο». Έτσι, ανέλαβαν αυτά τα παιδιά κάποιοι συγγενείς τους στην παραπάνω γειτονιά.

«Μην μπλέκεις με τους κομμουνιστές γιε μου», με συμβούλευες τότε μάνα με την αγωνία ζωγραφισμένη στο ρυτιδιασμένο απ’ τα βάσανα πρόσωπό σου. Τό ’πες όμως τόσο σιγανά… Μα και κακό λόγο γι’ αυτούς, δεν ξεστόμισες. Μόνο έσφιγγες τα δόντια μην κλάψεις. Γιατί;

            Πέρασαν άλλα πέντε χρόνια που όλα τά ’σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά, για να μάθω επιτέλους, ότι τα μαύρα δεν τα φόραγες από γούστο. Ότι ο πατέρας μου δεν βρισκόταν σ’ αυτό το ατέλειωτο μπάρκο…

Γιατί μου τά ’κρυβες βρε μάνα;!

Ήταν τ’ απόγιομα της 16ης Νοέμβρη 1973, ανήμερα των γενεθλίων μου. Γινόμουν δεκαοκτώ χρονών.

«Πού πας πάλι(!!!) γιε μου; Γύρνα πίσω! Έλα να σου πω! Σε ικετεύω…», σωριάστηκες στο χωματόδρομο έξω απ’ το σπίτι μας. Γύρισα. Μόνο για να σε σηκώσω γλυκιά μου μάνα, μα και για να σ’ ακούσω.

Έτσι έμαθα, ότ’ ήσουν μοναχοπαίδι γιατί οι γονείς σου δεν πρόλαβαν να ζήσουν τη ζωή και τον έρωτά τους. Εκτελέστηκαν το 1950 απ’ το μετεμφυλιακό καθεστώς τής Ελλάδας επί εσχάτη προδοσία… Κυβέρνηση Πλαστήρα… Κι ήταν λιγότερο από τριάντα και οι δυο…

Αντάρτες τού τιμημένου ΕΑΜ-ΕΛΑΣ πρώτα και μαχητές τού διπλοτιμημένου ΔΣΕ μετά. Οι «νικητές», η αστική τάξη, οι πολιτικοί εκφραστές της και το Παλάτι, τούς κήρυξαν εχθρούς τής «πατρίδας»… Των θησαυροφυλακίων τους δηλαδή.   

Δέκα χρονών παιδάκι έμεινες πεντάρφανη. Σε κλείσανε σ’ ένα απ’ τα κολαστήρια, τις γνωστές παιδουπόλεις της βασίλισσας Φρειδερίκης, που εμπνεύστηκε κι έκανε πράξη το παιδομάζωμα, για να αναμορφώσει τα παιδιά των κομμουνιστών… Οι χίτες και οι ταγματασφαλίτες που απολάμβαναν δόξα, τιμές και χρήμα για την προδοσία τους ενάντια στη χώρα, σε βάλαν στο σημάδι πριν ακόμη κλείσεις τα δεκαπέντε σου χρόνια. Για να σε σώσουν απ’ το …κληρονομικό σου κομμουνιστικό μικρόβιο, σε βίασαν. Τρία κτήνη με τη σειρά! Επί κυβέρνησης Παπάγου…

«Τι Πλαστήρας, τι Παπάγος;», μουρμούρισες σα να μονολογούσες.

Απ’ αυτόν το βιασμό γεννήθηκα εγώ… «Μάνα, τι λες; Κι ο μπαμπάς; Ο Αρίστος μάνα…», σ’ έσφιξα στα μπράτσα μου, που τά ’νοιωσα να δυναμώνουν όμοια μ’ εργάτη που στύβει την πέτρα και βγάζει λάδι για τη φαμίλια του! «Δολοφονήθηκε με φριχτά βασανιστήρια παιδί μου απ’ τη χούντα, λίγο μετά τη σύλληψή του. Συνελήφθη στις 21 Απρίλη γιατ’ ήταν κομμουνιστής! Κι εγώ γιε μου κομμουνίστρια είμαι», όρθωσες επιτέλους(!) πελώριο το ανάστημά σου, μικροκαμωμένη και μόνιμα μαυροφορεμένη μάνα.

«Κάνεις λάθος κυρα-Αρίσταινα! Δεν είμαι γιος βιασμού εγώ! ‘Βιολογικός’ μου πατέρας είναι ο κομμουνιστής Αρίστος!», σου αποκάλυψα πως ήδη ήμουν μέλος τής παράνομης Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας! Της ΚΝΕ!

«Περίμενε τότε λεβέντη μου!», όρμησες σπίτι και σε πέντε λεπτά ξαναβγήκες, έχοντας βγάλει τα μαύρα…

«Μαζί θα πάμε στο Πολυτεχνείο γιε μου!!!», έχωσες καλύτερα τη φωτογραφία τού Αρίστου στην τσέπη σου.

Εκεί, στο Πολυτεχνείο 17 Νοέμβρη 1973 πριν το ξημέρωμα, μια φασιστική σφαίρα σ’ έσμιξε πάλι με τον Αρίστο σου…

Τό ’μαθα δυο μέρες αργότερα μάνα, που με συνέλαβε η χούντα. Μου το αποκάλυψαν οι βασανιστές μου γελώντας σαρκαστικά. Εκεί, στα μπουντρούμια τής ασφάλειας, την ώρα που οι σοσιαλδημοκράτες Ντερτιλήδες τού «Πλαστήρα» και οι φασίστες Ντερτιλήδες τού «Παπάγου» με δολοφονούσαν, όπως εσένα, τον Αρίστο, τους παππούδες και τις γιαγιάδες μου, για να προασπίσουν τον καπιταλισμό και τα κέρδη των καπιταλιστών. Μόνο που πλέον είχαν τη μούρη τού φασιστοναζί Γεώργιου Παπαδόπουλου και των ομοίων του. Ή μήπως τού φασιστοναζί Ιωάννη Μεταξά; Ή μήπως…

Πόσο ίδιοι είναι όλοι τους…

             

Ευτυχώς μάνα, οι σφαίρες των Ντερτιλίδων με πήραν ξώφαλτσα. Οι επιπτώσεις όμως απ’ τα βασανιστήρια στο κορμί μου, με συνοδεύουν ακόμη. Αλλά δεν τους δίνω σημασία. Όλο το νοιάξιμό μου, όπως και της νύφης σου, είναι για τα παιδιά μας! Για τα εγγόνια σου. Για το μέλλον τους, που δεν είναι ο καπιταλισμός, αλλά ο νέος κόσμος ο σοσιαλισμός-κομμουνισμός.

Κι είμαστε όλοι κομμουνιστές μάνα, όχι όμως για συναισθηματικούς λόγους, παρότι κι αυτοί έχουν ιερή αξία. Απλά, ξέρουμε την ταξική μας θέση.

Όπως ξέρουμε, ότι όλες οι κυβερνήσεις στα πλαίσια τού καπιταλισμού, «Δεξιές» και «Αριστερές», την ίδια εξουσία προσκυνάνε. Την εξουσία των μονοπωλίων. Των μεγαλοαφεντάδων. Των καπιταλιστών.

Κι εμείς μάνα, χρειαζόμαστε τη δική μας εξουσία. Την Εργατική-Λαϊκή Εξουσία. Το Σοσιαλισμό-Κομμουνισμό, ώστε να ζούμε χωρίς στερήσεις. Χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Μόνο έτσι θ’ απολαμβάνουμε, εμείς, οι παραγωγοί όλου τού πλούτου, τον πλούτο που παράγουμε.

Ναι μάνα, είχες απόλυτο δίκιο όταν μουρμούραγες, τι Πλαστήρας, τι Παπάγος…

Κι εγώ μάνα, δεν το μουρμουράω! Το βροντοφωνάζω!

«Τι Πλαστήρας, τι Παπάγος»;!

Κι όσοι μάνα απ’ τους σύγχρονους γκεμπελίσκους το επικαλούνται για να κατηγορήσουν το ΚΚΕ, αν έχουν μια στάλα τσίπα πάνω τους, ας αποκαλύψουν την αλήθεια για τον Πλαστήρα.

Επειδή όμως δεν έχουν καθόλου τσίπα, την αποκαλύπτουμε εμείς μάνα. Οι κομμουνιστές!

Ο σοσιαλδημοκράτης Πλαστήρας, υπήρξε ένθερμος οπαδός του Μουσολίνι. Επιχείρησε στρατιωτικά πραξικοπήματα μαζί τον Ελ. Βενιζέλο. Ήταν πρωθυπουργός στην εκτέλεση των: Μπελογιάννη, Αργυριάδη, Καλούμενου και Μπάτση. Η κυβέρνηση Πλαστήρα έβαλε την Ελλάδα στο ΝΑΤΟ. Με γραμμή τής κυβέρνησης Πλαστήρα, που δόθηκε σε δικούς της αξιωματικούς, εντάθηκαν τα βασανιστήρια στη Μακρόνησο πριν τις εκλογές του 1952, για να υποστηρίξουν οι πλαστηρικοί ότι ξεσάλωσαν οι της «Δεξιάς», τότε που μυρίστηκαν ότι μπορεί να πέσει η κυβέρνηση Πλαστήρα και να έρθει ο Παπάγος! Άρα, τι λέγανε; Ψηφίστε Πλαστήρα!... Το μικρότερο κακό… Επομένως, ναι! Τι Πλαστήρας, τι Παπάγος; Αστικά κόμματα ήταν και τα δυο. Κι ως γνωστό, οι όποιες επιμέρους διαφορές δύο αστικών κομμάτων εξουσίας, είναι …αναγκαίες για να στηρίζεται το σύστημα και να εγκλωβίζεται ο λαός, επιλέγοντας πότε τον ένα και πότε τον άλλο βραχίονα, ως το μικρότερο κακό. Για να μην πηγαίνει ο λαός προς το καλό...

Όμοια σήμερα μάνα, που μας μοστράρουν ένα ακόμη ίδιο δίπολο, βροντοφωνάζω: Τι η ΝΔ με τους δορυφόρους της, τι ο ΣΥΡΙΖΑ με τους δορυφόρους του; Έτσι κι αλλιώς, και οι δυο πλευρές τον καπιταλισμό υπηρετούν, με τον τρόπο του ο καθένας.

Κανέναν λοιπόν από δαύτους! ΚΚΕ και μόνο ΚΚΕ!  

Μάνα, φτάσαμε ήδη στο 2012, κι επειδή δεν βρέθηκε ποτέ ο τάφος τού Αρίστου, αφήνω πάλι στον δικό σου δυο μπουκέτα κατακόκκινα γαρύφαλλα. Να του δώσεις το ένα από μένα. Απ’ το γιο του.

Να ξέρετε και οι δυο, πως δεν το βάζω κάτω. Είμαι αισιόδοξος ακόμη και σήμερα, που βαθαίνει επικίνδυνα η καπιταλιστική κρίση. Κι είμαι αισιόδοξος μάνα, γιατί έχω εμπιστοσύνη στο μεγάλο κομμάτι τού λαού μας που δεν έχει βρωμιστεί…

Άλλωστε, υπάρχει λύση μάνα, κι είναι ΛΥΣΗ για ΤΩΡΑ!!! Για το σήμερα!

Την ξέρεις. Όπως την ξέρουν όλοι οι αλύγιστοι εκεί στο πάνθεον των ηρώων!

Ναι μάνα! ΦΙΛΟΛΑΪΚΗ ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ!!!

(Το διήγημα «ΜΑΝΑ, ΕΜΠΛΕΞΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ», είναι άλλη μια προσφορά τής συγγραφέως Καλής Γκέλμπεση στο blog ANEΡΓΟΙ και ΑΦΡΑΓΚΟΙ. Κι εμείς με τη σειρά μας, το προσφέρουμε σ’ εσάς. Αναδημοσιεύστε το ελεύθερα!)

 

Ν. Μπογιόπουλος 19-11 στην “Πρωϊνή Ενημέρωση” της ΝΕΤ

Αναρτήθηκε από τον/την redship

βίντεο  από  βαθύ κόκκινο

Τι κρύβεται πίσω από την κόντρα για το ελληνικό χρέος;

Νέα επεισόδια στη διαμάχη Ευρωζώνης - ΔΝΤ για τη διαχείριση του χρέους στην Ελλάδα, πρόσθεσε στις αρχές της βδομάδας η συνεδρίαση του Γιούρογκρουπ στις Βρυξέλλες, με τη συμμετοχή και της Κ. Λαγκάρντ.
Αργά το βράδυ της Δευτέρας ανακοινώθηκε ότι η απόφαση για εκταμίευση της επόμενης δόσης για την Ελλάδα παραπέμπεται στο μεθαυριανό Γιούρογκρουπ, ή σε επόμενη συνεδρίαση, στις 26 Νοέμβρη, επειδή από την πλευρά της Ελλάδας εκκρεμούν ορισμένες «προαπαιτούμενες δράσεις».
Ωστόσο, η κόντρα που ακολούθησε και τα όσα διέρρευσαν από τις διαπραγματεύσεις, φανερώνουν ότι ο πραγματικός λόγος είναι η ασυμφωνία Ευρωζώνης - ΔΝΤ για τον τρόπο με τον οποίο το ελληνικό χρέος θα καταστεί «βιώσιμο» κατά τα πρότυπα του ΔΝΤ και άρα το Ταμείο θα συνεχίσει να συμμετέχει στην αναχρηματοδότησή του μέσω της τρόικας.
Στην πραγματικότητα, η κόντρα για το χρέος κρύβει τη διαφορετική θεώρηση που έχουν οι δυο πλευρές για τη συνταγή διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης, η οποία βαθαίνει και οξύνει τους ανταγωνισμούς ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Αλλά και στο εσωτερικό τους εκφράζονται αντιθέσεις, οι οποίες συνδέονται με τα ιδιαίτερα συμφέροντα των μονοπωλίων σε κάθε χώρα, τη θέση της στην πυραμίδα της καπιταλιστικής ανάπτυξης, την ένταση με την οποία η κρίση χτυπάει κάθε οικονομία.
Για παράδειγμα, Γαλλία και Γερμανία έχουν διαφορές ως προς τον τρόπο διαχείρισης της κρίσης στην Ευρωζώνη. Η οικονομία της πρώτης είναι σε δυσκολότερη θέση από τη γερμανική και η αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία που θέλει η Γερμανία, στερεί πόρους για ανάκαμψη από τα γαλλικά μονοπώλια. Συμφωνούν, όμως, ότι για το ελληνικό χρέος θα πρέπει να βρεθεί άλλη λύση από το «κούρεμα», το οποίο ισοδυναμεί με καταστροφή κεφαλαίου και άρα χασούρα για τα μονοπώλιά τους.
Από την πλευρά του, το ΔΝΤ, εκπροσωπώντας στην τρόικα τις ΗΠΑ και άλλες ανερχόμενες καπιταλιστικές οικονομίες, που έχουν ανταγωνιστικά συμφέροντα προς τη Γερμανία και την Ευρωζώνη, πιέζει για νέο κούρεμα του ελληνικού χρέους, αυτή τη φορά στα ομόλογα που κατέχει ο λεγόμενος «επίσημος τομέας», δηλαδή τα κράτη - μέλη και η ΕΚΤ.
Ο λόγος που το κάνει είναι για να επωμιστεί η Ευρωζώνη μεγαλύτερο βάρος από την ελεγχόμενη χρεοκοπία των κρατών μελών της και να απαλλαχθούν οι ΗΠΑ και οι άλλοι από τη ζημιά που συνεπάγεται για τα μονοπώλιά τους η επιπλέον χρηματοδότηση ανταγωνιστικών οικονομιών μέσω της τρόικας.

Κούρεμα ή νέα άτοκα δάνεια;

Τη διαμάχη ανάμεσα στα δύο μέρη, συμπληρώνουν οι διαφορετικές εκτιμήσεις για την «ωρίμανση» του ελληνικού χρέους. Το ΔΝΤ θεωρεί ότι με τα σημερινά δεδομένα το ελληνικό χρέος θα φθάσει το 2020 το 150% του ΑΕΠ. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της ΕΚΤ, το χρέος θα αγγίξει το 140% το 2020, από 189% το 2013 και σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το 2020 το χρέος δε θα ξεπερνά το 140% του ΑΕΠ.
Θέλοντας να μεταθέσει για αργότερα το συμβιβασμό με το ΔΝΤ, η Ευρωζώνη υποστηρίζει ότι το χρέος είναι βιώσιμο, αν ο στόχος για 120% του ΑΕΠ, όπως προβλέπει η συμφωνία για τα δάνεια από την τρόικα, μετατεθεί από το 2020 στο 2022 και αν στο μεταξύ ληφθούν μέτρα όπως η χρηματοδότηση της Ελλάδας για την επαναγορά ομολόγων της, η μείωση των επιτοκίων για τα δάνεια της τρόικας, η παραίτηση των κρατών μελών από τα κέρδη που προσδοκούν από τα ελληνικά ομόλογα και άλλα.
Στον αντίποδα, το ΔΝΤ ισχυρίζεται ότι οι λύσεις που προτείνει η Ευρωζώνη είναι μεσοβέζικες και πως χρειάζεται οριστική διευθέτηση στο ζήτημα, με κούρεμα των ομολόγων που κατέχει ο επίσημος τομέας. Με τους επικρατέστερους υπολογισμούς, για να καταστεί το χρέος βιώσιμο κατά τα πρότυπα του ΔΝΤ, χρειάζεται μια «ελάφρυνση» της τάξης των 80 δισ ευρώ, που αντιστοιχεί σε κούρεμα μεγαλύτερο του 50% των ομολόγων που κατέχει η ΕΚΤ και τα κράτη μέλη.
Συνολικά, ο λεγόμενος «επίσημος τομέας» στην Ευρωζώνη, κατέχει σήμερα ελληνικό χρέος ύψους 179,8 δισ. ευρώ, το οποίο κατανέμεται ως εξής: Η ΕΚΤ 41 δισ. ευρώ, οι Εθνικές Κεντρικές Τράπεζες της Ευρωζώνης 12 δισ. ευρώ, από διμερή δάνεια της Ελλάδας στο πλαίσιο του πρώτου Μνημονίου 52,9 δισ. ευρώ και από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης (EFSF), στο πλαίσιο του δεύτερου Μνημονίου, δάνεια ύψους 73,9 δισ. ευρώ. Το ΔΝΤ έχει δανείσει στην Ελλάδα 21,7 δισ. ευρώ.
Μια μελέτη που δημοσιεύτηκε την Τρίτη στο «Reuters», εκτιμά ότι το κόστος για τη Γερμανία από ένα ενδεχόμενο νέο κούρεμα, θα ξεπερνούσε τα 17,5 δισ. ευρώ, καθώς μέχρι τώρα έχει χορηγήσει στην Ελλάδα δάνεια και εγγυήσεις ύψους 35,2 δισ. ευρώ. Με αυτά τα δεδομένα, εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς γιατί η Ευρωζώνη αντιδρά σχεδόν ενιαία στην προοπτική να κουρευτεί το ελληνικό χρέος, η βιωσιμότητα του οποίου τίθεται σαν προϋπόθεση για να παραμείνει το ΔΝΤ στην τρόικα και να συνεχίσει να χρηματοδοτεί την ελεγχόμενη χρεοκοπία των κρατών μελών της.
Καθόλου τυχαία, μετά τις ΗΠΑ, που τάχθηκαν ανοιχτά υπέρ του να κουρευτεί ξανά το ελληνικό χρέος, την ίδια άποψη διατύπωσε την Τετάρτη και ο εκπρόσωπος της Βραζιλίας και άλλων δέκα χωρών στο ΔΝΤ, αποκλείοντας ταυτόχρονα κάθε επιπλέον στήριξη στην Ελλάδα από το ΔΝΤ.

Πού βρίσκεται το πρόβλημα;

 

Είναι το χρέος το πραγματικό τους πρόβλημα; Η απάντηση είναι πως όχι. Ο βραχνάς τους είναι η βαθιά και συγχρονισμένη καπιταλιστική κρίση και η αδυναμία τους να τη διαχειριστούν με τα εργαλεία του παρελθόντος. Το υψηλό χρέος δυσκολεύει τη διαχείριση, πολύ περισσότερο που το «κούρεμά» του για χώρες όπως η Ελλάδα, ισοδυναμεί με καταστροφή κεφαλαίου, ενάντια στα συμφέροντα που έχουν ανταγωνιστικές οικονομίες.
Εκεί είναι το πρόβλημά τους, αφού ξέρουν πως όσα μέτρα κι αν πάρουν για το χρέος, όσα δισ. κι αν κουρέψουν, τα πράγματα θα παραμένουν ίδια αν δεν πάρει ξανά μπρος η μηχανή της καπιταλιστικής οικονομίας. Αυτός είναι ο λόγος που ορισμένες μερίδες του κεφαλαίου και πολιτικές δυνάμεις ζητάνε να χαλαρώσει η δημοσιονομική πειθαρχία και να διοχετευτούν κεφάλαια στους μονοπωλιακούς ομίλους για να επενδύσουν.
Γι' αυτό, ανεξάρτητα από τη στάση τους απέναντι στο χρέος, όλες οι χώρες μέλη της Ευρωζώνης, αλλά και οι ΗΠΑ, οι άλλες καπιταλιστικές οικονομίες, προωθούν αντιλαϊκές και αντεργατικές μεταρρυθμίσεις, προκειμένου να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για ανάκαμψη, με επενδύσεις που θα εξασφαλίζουν αποδοτική για τους επιχειρηματίες αναπαραγωγή του κεφαλαίου.
Είναι χαρακτηριστικά τα όσα διαπιστώνει ο οίκος «Moody's», έχοντας εξετάσει τις περιπτώσεις 31 κρατών που αναδιάρθρωσαν τα χρέη τους. Ο «οίκος» κατέληξε ότι την περίοδο 1997 - 2012, τα ονομαστικά επίπεδα χρέους αυξήθηκαν στις μισές περιπτώσεις ανταλλαγής κρατικού χρέους, ενώ κατά μέσον όρο οι χώρες που διευθέτησαν το χρέος τους εξήλθαν με αναλογία χρέους προς ΑΕΠ μόλις 5% χαμηλότερα από ό,τι πριν την αναδιάρθρωση! Μάλιστα, στο 50% των περιπτώσεων τα επίπεδα του χρέους αυξήθηκαν κατά πολύ.
Οσοι σήμερα μιλάνε για κρίση χρέους και προπαγανδίζουν ότι αν κουρευτεί ή διαγραφεί ένα μέρος του, αυξάνονται οι προϋποθέσεις να ευημερήσει ο λαός, λένε συνειδητά ψέματα. Η διαμάχη για τη διαχείριση του ελληνικού χρέους ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα, έχει να κάνει και με τους ανταγωνισμούς για το ποια μονοπώλια θα πλασαριστούν καλύτερα στην κούρσα για την εκποίηση των υποδομών και της δημόσιας περιουσίας στην Ελλάδα. 'Η για το ποιας χώρας τα στρατηγικά συμφέροντα θα υπηρετηθούν κατά προτεραιότητα από τη γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας.
Ολα αυτά, πρέπει να προβληματίσουν σοβαρά το λαό, που του γανώνουν το κεφάλι με θεωρίες περί χρέους και διαμάχες ανάμεσα στους «κακούς» Γερμανούς και όλους τους άλλους «φίλους» της Ελλάδας. Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα θα συναινέσουν στην εξαθλίωσή τους, αν δεχτούν να σηκώσουν ξένες προς τα συμφέροντά τους σημαίες.
Στα αποπροσανατολιστικά διλήμματα «κούρεμα του χρέους ή μείωση των επιτοκίων», «με την ΕΕ ή με τις ΗΠΑ ή τη Ρωσία», «λιτότητα ή ανάπτυξη», «διαχείριση ΝΔ ή διαχείριση ΣΥΡΙΖΑ», η απάντηση από τη σκοπιά του λαϊκού συμφέροντος είναι μία: Πάλη για αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία και μονομερή διαγραφή του χρέους που έφτιαξε η πλουτοκρατία.

από το Ριζοσπάστη

Η «διαθεσιμότητα» στους Δήμους και οι επιπτώσεις στις υπηρεσίες προς το λαό

Σε κλείσιμο οδηγούνται με μαθηματική ακρίβεια όσες υπηρεσίες των δήμων έχουν απομείνει να λειτουργούν, μετά και τις τελευταίες αποφάσεις της κυβέρνησης με τις οποίες χιλιάδες εργαζόμενοι αναμένεται να τεθούν σε διαθεσιμότητα

(και ύστερα από ένα χρόνο τους περιμένει η ανεργία).

Είναι γνωστό ότι οι δήμοι παρέχουν μια σειρά υπηρεσίες που ναι μεν είναι υποτυπώδεις και δεν καλύπτουν το σύνολο των αναγκών, ωστόσο, στις συγκεκριμένες συνθήκες εξυπηρετούν πολλές χιλιάδες ανθρώπους που έχουν σοβαρό πρόβλημα και χρειάζονται βοήθεια.

Το να απολύονται εργαζόμενοι, να μειώνεται το προσωπικό μαζί με τις ακόμα μεγαλύτερες δραστικές περικοπές που προβλέπει το νέο μεσοπρόθεσμο και ο κρατικός προϋπολογισμός του 2013 για τους δήμους, σημαίνει πρακτικά ότι αυτές οι υπηρεσίες, θα οδηγηθούν σε «λουκέτο».

Αλλωστε, ήδη υπάρχουν υπερχρεωμένοι δήμοι που αυτή τη στιγμή ουσιαστικά υπολειτουργούν μη μπορώντας να καλύψουν ούτε τις ανάγκες μισθοδοσίας του προσωπικού.

Καθόλου άσχετες με αυτές τις εξελίξεις δεν είναι και οι συνεργασίες που έχουν εγκαινιάσει δεκάδες δήμοι με Γερμανούς επιχειρηματίες ή εμπειρογνώμονες

(μετά από συμφωνία ανάμεσα σε ελληνική και γερμανική κυβέρνηση) και που μάλιστα με σχετικά ερωτηματολόγια έχουν εκφράσει γνώμη για το πού μπορούν να φανούν χρήσιμοι οι επιχειρηματίες...

Τη μείωση του προσωπικού, τις απολύσεις, τις περικοπές στους πόρους προς τους δήμους, ακολουθεί η ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών, δηλαδή νέα βάρη στο λαό.

Υπάρχει τέτοια εμπειρία, όπως για παράδειγμα στη Γαλλία, στη Γερμανία και σε άλλες καπιταλιστικές χώρες, όπου έκλεισαν ακόμα και μαιευτικές κλινικές, επειδή δεν είχαν τα προσδοκώμενα έσοδα...

Τι υπηρεσίες προσφέρουν οι δήμοι

Για να δώσουμε μια εικόνα του τι ακριβώς σημαίνει να μην μπορούν να λειτουργήσουν, για παράδειγμα, οι κοινωνικές υπηρεσίες των δήμων, αναφέρουμε συνοπτικά, τι υπηρεσίες παρέχουν και σε ποιες κατηγορίες του πληθυσμού.

• Κέντρα Ανοιχτής Προστασίας Ηλικιωμένων (ΚΑΠΗ). Αυτά τα κέντρα έχουν ως σκοπό την πρόληψη των βιολογικών, ψυχολογικών και κοινωνικών προβλημάτων των ηλικιωμένων. Βέβαια, κάτι τέτοιο είναι πρακτικά πολύ δύσκολο, αφού οι υποδομές δε δίνουν τέτοια δυνατότητα.
• Προγράμματα Φροντίδας Τρίτης ηλικίας (π.χ. πρόγραμμα «Βοήθεια στο σπίτι», πρόγραμμα Κέντρων Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων). Προγράμματα που είναι στελεχωμένα με κοινωνικούς λειτουργούς, νοσηλευτές, οικογενειακούς βοηθούς που παρέχει συναισθηματική στήριξη, νοσηλευτική φροντίδα, μέτρηση ζωτικών σημείων (αρτηριακή πίεση, σάκχαρο κ.λπ.), συνοδεία - μεταφορά σε υπηρεσίες Υγείας, συνεργασία με προσωπικούς ιατρούς των εξυπηρετουμένων, οικογενειακή βοήθεια, πρακτικές εξυπηρετήσεις, συντροφιά, συνοδεία σε υπηρεσίες ή περιπάτους, στοιχειώδης καθαριότητα, ατομική υγιεινή.

Οι άνθρωποι που ωφελούνται των παραπάνω υπηρεσιών είναι: Ατομα που πάσχουν από χρόνια νοσήματα (καρδιαγγειακά, διαβήτη, υπέρταση, άνοια). Πολίτες που διαμένουν μόνοι με νόσημα που χρήζει εντατικής ιατρικής παρακολούθησης. Ατομα με κινητικά προβλήματα. Ηλικιωμένοι που πρέπει να παρακολουθούν την εξέλιξη της υγείας τους. Ατομα με ειδικές ανάγκες. Αστεγοι, άποροι, οικονομικοί μετανάστες.

• Γενικά προγράμματα Κοινωνικής Προστασίας με αποδέκτες όλους τους κατοίκους του Δήμου (Δημοτικά Ιατρεία, Κέντρο Υποστήριξης Γυναικών, Προγράμματα Αιμοδοσίας κ.ά.)
• Ειδικά προγράμματα κοινωνικής προστασίας για Ευπαθείς Κοινωνικές Ομάδες. Για παράδειγμα, προγράμματα παροχής υπηρεσιών φροντίδας σε άτομα με αναπηρίες, προγράμματα στήριξης των θυμάτων της ενδοοικογενειακής βίας, υπηρεσίες για τσιγγάνους ή μετανάστες κ.λπ.
• Παιδικοί, βρεφικοί και βρεφονηπιακοί σταθμοί. Εξυπηρετούν νέα ζευγάρια που πρέπει να βγουν στο μεροκάματο και παίζουν σημαντικό ρόλο στη διαπαιδαγώγηση και την κοινωνικοποίηση του παιδιού σε μια ιδιαίτερα ευαίσθητη ηλικία.
• Προγράμματα για το Παιδί, την Οικογένεια και τη Νεολαία. Αυτά είναι: Παιδικές κατασκηνώσεις, Συμβουλευτικό κέντρο για τα παιδιά και την οικογένεια, Κέντρο Πληροφόρησης Νέων, Κέντρο Πρόληψης και Καταπολέμησης Ναρκωτικών, Πρόγραμμα Υποστήριξης της σχολικής κοινότητας κ.λπ.

Μερικά παραδείγματα

Εκτός από τα παραπάνω, υπάρχουν και άλλες υπηρεσίες και αρμοδιότητες των δήμων που αφορούν:
Καθαριότητα, Διαχείριση Απορριμμάτων, Υδρευση, Αποχέτευση, Σχολεία, Εκπαίδευση, Πολιτισμός, Αθλητισμός.

Ας δούμε μερικά πιο συγκεκριμένα παραδείγματα για τις επιπτώσεις στις λαϊκές οικογένειες από τη μείωση προσωπικού και πόρων:
Το πρόβλημα με τη διαθεσιμότητα εργαζομένων που δουλεύουν σε παιδικούς σταθμούς ενός δήμου, δηλαδή τη μείωση προσωπικού, δεν αφορά μόνο τους ίδιους τους εργαζόμενους. Αφορά τα ίδια τα νήπια και τις οικογένειές τους.
Γιατί, εάν κλείσει ο σταθμός ή μειωθεί το προσωπικό, οι γονείς δε θα μπορούν να βγουν στο μεροκάματο ή θα πρέπει να πληρώνουν για να μπορεί το παιδί να μένει σπίτι με κάποιον, ώστε να μπορούν να δουλέψουν.
Μια κινητοποίηση λοιπόν των εργαζομένων στους σταθμούς, αφορά άμεσα και τους γονείς των παιδιών που πηγαίνουν στους σταθμούς. Αφορά τον συνταξιούχο παππού ή γιαγιά των παιδιών, που συμμετέχουν όλο και περισσότερο στο μεγάλωμά τους, βοηθώντας την οικογένεια να βγει στο μεροκάματο.
Να γιατί πρέπει να υπάρχει κοινός και συντονισμένος αγώνας. Δεν μπορεί να λένε οι γονείς ότι δεν τους ενδιαφέρει το θέμα των εργαζομένων και το μόνο που τους νοιάζει είναι να λειτουργεί ο παιδικός σταθμός.
Οπως, δεν μπορούν και οι βρεφονηπιοκόμοι και το παιδαγωγικό προσωπικό, απλά να μοιράζουν λίστες με τα απαραίτητα υλικά που χρειάζεται ο παιδικός σταθμός ή το νηπιαγωγείο για να τα αγοράσουν οι ίδιοι οι γονείς, επειδή ο δήμος δε δίνει λεφτά και να μην παίρνουν υπόψη τους την οικονομική κατάσταση των εργαζόμενων γονιών και το γεγονός ότι τα ίδια προβλήματα αφορούν και τους ίδιους.

Αλλο παράδειγμα:
Λόγω της οικονομικής δυσκολίας που αντιμετωπίζουν οι δήμοι, των περικοπών και της έλλειψης προσωπικού στους δήμους, των επικείμενων απολύσεων, οι υπηρεσίες καθαριότητας υπολειτουργούν.
Τα ωράρια είναι εξαντλητικά, οι δρόμοι πήζουν στο σκουπίδι, οι κάδοι δεν καθαρίζονται με τη συχνότητα που πρέπει. Οι εργαζόμενοι παλεύουν για να μην απολυθούν αλλά και για να γίνουν προσλήψεις προσωπικού, να μπορούν να παίρνουν τα απαραίτητα ρεπό και να ξεκουράζονται όσο πρέπει.
Αυτός ο αγώνας αφορά μόνο τους ίδιους;
Αφορά το σύνολο των κατοίκων του δήμου. Αφορά την υγεία τη δική τους και των παιδιών τους.
 Αφορά τους μικρούς καταστηματάρχες του δήμου. Δεν μπορεί να λέει ο μικρέμπορος που έχει ένα μαγαζάκι να ζητά να μαζέψουν τα σκουπίδια έστω και απλήρωτοι, έστω και με 10 ή 12 ώρες δουλειάς. Το ότι δε χρηματοδοτεί το κράτος τους δήμους και άρα δεν πληρώνονται οι εργαζόμενοι ή δε γίνονται προσλήψεις και δεν μπορούν να λειτουργήσει η καθαριότητα, έχει άμεση σχέση με την επίθεση που δέχονται και οι ίδιοι οι φτωχοί επαγγελματίες που φορολογούνται άγρια, που πληρώνουν υπέρογκα δημοτικά τέλη, που ετοιμάζονται να βάλουν λουκέτο.
Είναι η ίδια η αντιλαϊκή πολιτική που χτυπά αλύπητα και τους δύο για να βγουν ωφελημένοι οι επιχειρηματίες του τομέα καθαριότητας, οι μεγαλέμποροι και οι πολυεθνικές του κλάδου, το κεφάλαιο συνολικά.
Πολλοί δήμοι έχουν μειώσει τη συχνότητα πλυσίματος των κάδων απορριμμάτων λόγω έλλειψης προσωπικού και χρημάτων.
Αυτό μπορεί να προκαλέσει μολυσματικές ασθένειες. Το συγκεκριμένο δεν αφορά τους γιατρούς, το υγειονομικό προσωπικό ενός νοσοκομείου που βρίσκεται στα όρια του δήμου;
 Δεν αφορά τους ίδιους τους ασθενείς και τις οικογένειές τους;
Δεν αφορά τους εργαζόμενους του δήμου αλλά και το σύνολο των κατοίκων;
Εχει νόημα να ψάχνει κάποιος από τους παραπάνω να βρει αν φταίνε οι εργαζόμενοι που δεν πλένουν τους κάδους;
Απέναντι σ' αυτήν την κατάσταση μόνο ένας δρόμος υπάρχει. Συνδικάτα, εργαζόμενοι, γονείς, κάτοικοι, πρέπει οργανωμένα να αντιδράσουν. Και να διεκδικήσουν να μη γίνει καμία απόλυση εργαζόμενου, είτε μέσω διαθεσιμότητας είτε με άλλο τρόπο και να υπάρξουν άμεσα μέτρα χρηματοδότησης των υπηρεσιών των δήμων από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Πολυτεχνείο

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Το Πολυτεχνείο και η 17η του Νοέμβρη, για τους περισσότερους, για τις γενιές τις παλιότερες αλλά και τις δικές μας, που δεν έζησαν το «γύψο», είναι το ορόσημο.

Εκείνο το βράδυ, εκείνες τις τρεις μέρες, εκείνες τις στιγμές, ο πρωτοκαπετάνιος Αρης και ο Κολοκοτρώνης μαζί, ο ΕΛΑΣίτης και ο μαχητής του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, χέρι χέρι με τον κλέφτη και τον αρματολό, παρέδωσαν τη σκυτάλη των ανεκπλήρωτων ονείρων, των αδικαίωτων οραμάτων, των ματοβαμμένων αγώνων σε κείνους, που συνέχισαν να κρατάνε τις σημαίες ψηλά.

Το Πολυτεχνείο έγινε η ελπίδα και ο όρκος, ο πόθος και η υπόσχεση:

Σ’ αυτόν τον τόπο, κόντρα στα εμπόδια, ενάντια στους αμερικανοτσολιάδες της «νέας τάξης», στους «ευρωπαϊσμένους» και τους νεοναζί επιγόνους των γερμανοτσολιάδων, ό,τι κι αν κάνουν όλες οι εκφάνσεις των υποτακτικών της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, τελικά, σ’ αυτόν τον τόπο «θα κάνει ξαστεριά»!

Το Πολυτεχνείο, αδικαίωτο και ζωντανό, σε πείσμα όσων το ξεπούλησαν και επιχείρησαν να το διασύρουν μέσα από το δικό τους διασυρμό, σε πείσμα όσων πέρασαν από το

«εδώ Πολυτεχνείο»

στο… «εδώ Πεντάγωνο – εδώ Βρυξέλλες – εδώ ΔΝΤ»,

μια μόνιμη Ερινύα για όσους πέρασαν από την όχθη των «ελεύθερων πολιορκημένων Ελλήνων» στην αντίπερα όχθη των πολιορκητών και των «ελεύθερων σκοπευτών», θα συνεχίζει να ενσαρκώνει τις μνήμες του μέλλοντός μας.

Για μια Ελλάδα της λαϊκής εξουσίας, πραγματικά δημοκρατική και πραγματικά ανεξάρτητη, με ψωμί για τα παιδιά της, με μόρφωση για τα παιδιά της, με εθνική ανεξαρτησία και λευτεριά για το λαό της.

 Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Εταιρείες «off shore»: Ζουν το μύθο τους στην Ελλάδα!

Γράφει   ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

 

Το θέμα αποκαλύφθηκε την περασμένη βδομάδα. Αλλά, περιέργως πως

(ή μήπως καθόλου περιέργως…) «χάθηκε».

Ας το υπενθυμίσουμε:
Οι αλλοδαπές εταιρείες που βρίσκονται στην Ελλάδα, οι λεγόμενες «οφ σορ», σύμφωνα με το έγγραφο που παρουσίασε ο υφυπουργός Οικονομικών Γ. Μαυραγάνης την περασμένη βδομάδα, ανέρχονται στις 21.065.
Από αυτές οι 16.580 είναι ενεργές.
Σύμφωνα με το έγγραφο, τα στοιχεία που προκύπτουν για τις «οφ σορ» εταιρείες όσον αφορά στις δηλώσεις Ειδικού Φόρου επί των Ακινήτων, είναι τα εξής:
Το 2003 υποβλήθηκαν 383 δηλώσεις και ο φόρος ανήλθε σε 4,8 δισ. ευρώ.
Το 2004: δηλώσεις 411 – φόρος 3,6 δισ. ευρώ.
Το 2005: δηλώσεις 352 – φόρος 3 δισ. ευρώ.
Το 2006: δηλώσεις 311 – φόρος 3,1 δισ. ευρώ.
Το 2007: δηλώσεις 275 – φόρος 2,8 δισ. ευρώ.
Το 2008: δηλώσεις 239 – φόρος 3,4 δισ. ευρώ.
Το 2009: δηλώσεις 201 – φόρος 3,4 δισ. ευρώ.
Το 2010: δηλώσεις 1177 – φόρος 3,4 δισ. ευρώ.
Το 2011: δηλώσεις 998 – φόρος 0,9 δισ. ευρώ
Το 2012: δηλώσεις 965 – φόρος 0,3 δισ. ευρώ.

Από τα καταπληκτικά αυτά στοιχεία εξάγονται τα εξής καταπληκτικότερα συμπεράσματα:

Πρώτο, από τις «οφ σορ» εταιρείες που λειτουργούν στην Ελλάδα, αυτό που συμβαίνει επί μια ολόκληρη δεκαετία είναι ότι δηλώσεις

– ως υποχρεούνται –

για τον προσδιορισμό του ειδικού φόρου επί των ακινήτων που διαθέτουν,

καταθέτουν στην καλύτερη περίπτωση μόλις οι 7 (!) από τις 100 «οφ σορ» που λειτουργούν στην Ελλάδα και στη χειρότερη περίπτωση… η μία (!!!) από τις 100 «οφ σορ»!

 

Δεύτερον: Από το 2010 και μετά, από την εποχή των Μνημονίων δηλαδή και μετά, παρότι ο αριθμός των κατατεθεισών δηλώσεων έχουν έως και πενταπλασιαστεί, ο φόρος που καλούνται να πληρώνουν οι «οφ σορ» έχει μειωθεί έως και… δέκα φορές!

Αυτά τα θαυμάσια συμβαίνουν στην Ελλάδα τόσο όσον αφορά το γενικό, δηλαδή
α) τη μη υποβολή φορολογικών δηλώσεων μέχρι και από το 99% (!) των «οφ σορ» που λειτουργούν στην Ελλάδα,
όσο και σε ό,τι αφορά το ειδικό, δηλαδή
β) το φόρο που πληρώνουν αυτές που τελικώς υποβάλουν δηλώσεις, ο οποίος φόρος μειώθηκε έως και 92%!
Και τούτο μετά την τροποποίηση του νόμου 3091/2002 (με τον οποίο επιβλήθηκε ειδικός φόρος 3% επί της αξίας των ακινήτων που ανήκουν σε νομικά πρόσωπα και νομικές οντότητες) από το νόμο 3842/2010.
Μια λεπτομέρεια:
Αυτός ο τόσο φιλικός προς τις «οφ σορ» εταιρείες δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ 58, τεύχος Α, στις 23/4/2010.
Ηταν την ίδια μέρα που ο Γιώργος Παπανδρέου ανακοίνωσε από το Καστελόριζο την υπαγωγή της Ελλάδας σε καθεστώς Μνημονίων…

Κι άλλη λεπτομέρεια:
Αυτά συμβαίνουν σε μια Ελλάδα όπου 30.000 οικογένειες μένουν κάθε μήνα χωρίς ηλεκτρικό, γιατί, λόγω των χαρατσιών επί των ακινήτων, αδυνατούν να πληρώσουν το λογαριασμό και η ΔΕΗ τους κόβει το ρεύμα…

Αναρτήθηκε από τον/την redship

ΚΥΡΙΕ ΛΑΖΟΠΟΥΛΕ, ΕΓΚΡΙΝΕΤΕ ΤΗ ΣΑΤΙΡΑ ΜΟΥ;;;;

(Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και πράγματα είναι …συμπτωματική ή …τυπογραφικό λάθος…)

Ο τηλεαστέρας Λάκης, ετοιμάζει συνήθως μες στη μαύρη νύχτα την America line τηλεοπτική εκπομπή του «Chantiri News». Μετά, ύπνος βαθύς… Μόνο μέχρι το μεσημέρι όμως, αφού εθεάθη επανειλημμένα ο άνθρωπος ντάλα μεσημέρι έξω από ένα διαμέρισμά του στο Κολωνάκι. Άρα δεν κοιμάται ολημερίς και συνεπώς βλέπει με τα ίδια του τα μάτια και της μέρας τα καμώματα...

Σκοντάφτει πάνω τους, θέλει δε θέλει. Πάνω στις αραδιασμένες στους δρόμους τού Κολωνακίου εξαθλιωμένες μάνες με τα μωρά στην αγκαλιά να ζητιανεύουν. Στις αραδιασμένες γριές που κάνουν το ίδιο για δεν φτάνει η σύνταξη. Στ’ άλλα δημιουργήματα-θύματα του καπιταλισμού, τους χρήστες ουσιών και λοιπούς εξαθλιωμένους.

Όταν όμως ο τηλεαστέρας μας κλείνεται τη νύχτα πίσω απ’ τους ήρεμους τοίχους να ετοιμάσει την εκπομπή του, σηκώνει μαντρότοιχο αμνησίας σ’ όλα αυτά. Δουλειά του είναι να προσφέρει γέλιο στους τηλεθεατές. Όχι όμως γέλιο που διευρύνει και βαθαίνει την σκέψη τους. Δεν είναι δα κι άκαρδος! Τους προσφέρει εκείνο το γέλιο που τους κάνει να ξεχνάνε τι πέρασαν για να εξασφαλίσουν το ψωμί τής μέρας και τι γολγοθάς τούς περιμένει την επομένη για να ξαναστήσουν τσουκάλι. Δίκιο έχει! Δεν φτάνει δηλαδή που ζουν οι τηλεθεατές στο πετσί τους τόσα βάσανα, πρέπει να τα σκέφτονται κιόλας;;;!!! Όχι βέβαια! Κάλιο να τα ξεχνούν, γιατί υπάρχει κίνδυνος ν’ αναζητήσουν την αιτία και να την ξεριζώσουν.

Αυτό πια, είναι κάτι που έχει ορκιστεί στο θεό να μην το επιτρέψει. Στο κάτω-κάτω, έχουν δικαίωμα και οι «καναπέδες» σ’ αυτήν τη ζωή! Τι διάολο θ’ απογίνουν αν δε νανουρίζουν «χαλαρούς» ανθρώπους! Για να είμαστε όμως αντικειμενικοί, δικαιούται και ο Λάκης ν’ αγωνίζεται για την παραμονή των τηλεθεατών στους «καναπέδες». Αλλιώς… Αλλιώς θα μπει κι αυτός στο κλαμπ τής ανεργίας. Κι είναι στο 97% η ανεργία των ηθοποιών…

Τώρα θα μου πείτε, τι είναι αυτά που λες;! Ο Λάκης είχε πρωτοστατήσει στη μαζικοποίηση του λεγόμενου κινήματος της «πλατείας»! Τον καλύτερο εαυτό του είχε δώσει! Ολόκληρη εκπομπή πρόσφερε γι’ αυτόν τον σκοπό, με τίτλο, «Άρατε τον καναπέ σας έκαστος και στην πλατεία Συντάγματος». Θυμάστε σε ποια γεγονότα αναφέρομαι. Τότε που πρωτοστατούσαν εκείνοι που φώναζαν «έξω τα κόμματα και τα συνδικάτα». Σε ακριβή μετάφραση αυτό σήμαινε, «έξω το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ». Λογικό, αφού τα ηνία εκεί κρατούσαν τα πάσης φύσεως φασιστοειδή. Δυστυχώς, μαζί τους και λεγόμενοι …Αριστεροί. Βέβαια, όταν ο κόσμος κατάλαβε πού πήγαινε να μπλέξει, τους απομόνωσε και ταχιά εγκατέλειψε την «πλατεία»…

Δυστυχώς όμως, αυτός ο κόσμος κουβάλησε πάλι τούς «καναπέδες» στο σπίτι… Τα φασιστοειδή δε, ανέλαβαν άλλη αποστολή… Την φανερή περιφρούρηση των κερδών των καπιταλιστών με τραμπουκισμούς, βιαιοπραγίες και τρομοκρατία πάσης φύσης, ενάντια σ’ όσους αγωνίζονται για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Ενάντια στους κομμουνιστές δηλαδή και τους άλλους αγωνιστές, κάθε ηλικίας. Ούτε(!) οι μαθητές εξαιρούνται απ’ τις ορέξεις τους γι’ ανθρώπινο αίμα. Η αλήθεια όμως είναι, ότι ξεκίνησαν πρώτα απ’ τους φτωχούς οικονομικούς μετανάστες. Όχι όλους όμως, αλλά μόνο εκείνους που έχουν μελαμψό ή μαύρο χρώμα…

          Νύχτα βαθιά κι ο Λάκης συνεχίζει πυρετωδώς να ετοιμάζει το επόμενο America line “Chantiri News”. Οι συνεργάτες του τον εφοδιάζουν μέσω e-mail με διάφορα θέματα, ώστε να επιλέξει. Κι εκεί που βασανίζεται να επιλέξει ανάμεσα στις πορδές των γιαγιάδων, τα «μαργαριτάρια» των γκέι παρουσιαστών και τα αλληλοπηδήματα των πιθήκων, σκάει ένα e-mail στη μάπα του με το πρωτοσέλιδο του Ριζοσπάστη, όπου είχε μια φωτογραφία κόλαφο στην αποκοιμισμένη συνείδηση των «καναπεδάκηδων».  Ποιος κερατάς τού τό ’στειλε;! Ποιος τολμάει να παίζει μαζί του!!!

Η φωτογραφία στο πρωτοσέλιδο του Ριζοσπάστη δείχνει ένα δύστυχο Παλαιστίνιο πατέρα, να κρατά στην αγκαλιά του το μόλις προ ολίγου δολοφονημένο μωράκι του απ’ τους ιμπεριαλιστές Ισραηλινούς.

Το μυαλό τού Λάκη τρέχει αμέσως στο ΣΥΡΙΖΑ. Ο Τσίπρας πρόσφατα είχε πιει φιλικό καφεδάκι με τον σφαγέα Ισραηλινό Πέρες. Βέβαια δικαίωμά του ήταν, πολύ περισσότερο που το ντόπιο και διεθνές μεγάλο κεφάλαιο προωθεί το ΣΥΡΙΖΑ ν’ αναλάβει χρέη κυβέρνησης στην Ελλάδα, για να προασπίσει με το δικό του …Αριστερό τρόπο τα συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών, μεγάλων ή και μικρότερων. Κι ο ΣΥΡΙΖΑ ως γνωστό, δεν το κωλοβαράει! Δείχνει εξαιρετική εργατικότητα και συνέπεια σ’ αυτές τις υποχρεώσεις του! Α, όλα κι όλα! Το δίκιο και η αλήθεια, να λέγονται!  

Ναι, αλλά σχετικά μ’ όλα τούτα, έχει αναλάβει και ο Λάκης ηθικές υποχρεώσεις απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, που έχει επωμιστεί τόσο βαριές ευθύνες. Αλληλεγγύη γαρ… Τι πιο ιερό;

Πρέπει λοιπόν να ντύσει όλα τούτα τα δίκια και τις αλήθειες των κεφαλαιοκρατών και ιμπεριαλιστών, μη εξαιρουμένων των Ισραηλινών, με το συνήθη παραπλανητικό μανδύα. Είναι η μόνη λύση για να φαντάζουν ως δίκια και αλήθειες υπέρ των λαϊκών συμφερόντων. Αλλιώς…

Ουφ… Σπάει ο ταλαίπωρος ο Λάκης το κεφάλι του, να κατεβάσει καμιά ιδέα, πώς θα παρουσιάσει με τούτη τη φωτογραφία το άσπρο, μαύρο…

Ωπ! Νάτη η έμπνευση! Σιγά που δεν θα τα κατάφερνε! Μωρέ είναι πανέξυπνος ο άνθρωπος!

Τι είχε κάνει στην τελευταία του εκπομπή για να παραπλανήσει τους πάμπολλους τηλεθεατές του, μην καταλάβουν τον φιλοκαπιταλιστικό ρόλο τού ΣΥΡΙΖΑ;

Μαύρη προπαγάνδα σε βάρος τού ΚΚΕ!!! Ξεφτίλισε με βρώμικα κόλπα την Αλέκα Παπαρήγα! Φυτίλια την έκανε! Τρεις το λάδι, τρεις το ξύδι, έξι το λαδόξυδο, παρουσίασε την Αλέκα και το ΚΚΕ σαν υποστηρικτές τής συγκυβέρνησης ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, που τσακίζουν για λογαριασμό των καπιταλιστών το λαό. «Να γιατί στρέφεται το ΚΚΕ ενάντια στον μαχόμενο για τα λαϊκά συμφέροντα ΣΥΡΙΖΑ», είχε ολοκληρώσει την προβοκάτσια του, δακρύζοντας κιόλας, τάχαμου από αγανάκτηση…

Και μόνο που τα θυμήθηκε όλα αυτά ο Λάκης, σηκώνεται και τρέχει στον καθρέφτη του να καμαρώσει τον εαυτό του! Ηθοποιάρα ο τύπος! Τότε κλείνει τα μάτια κι ονειρεύεται να τον χειροκροτεί όλο το Κολωνάκι! Μαζί και όλοι οι ζητιάνοι. Γριές ανήμπορες, φτωχές μανάδες με τα μωρά στην αγκαλιά, χρήστες ουσιών και άλλοι.  «Ανακοινώνει» δε και τη δημιουργία τής δικής του ΜΚΟ που επιχορηγείται απ’ το κράτος. «Λαζοπούλειον Ίδρυμα συσσιτίων δι’ άπορα σκυλάκια τού Κολωνακίου. Τ’ αποφάγια δεν(!) θα πετιούνται στα σκουπίδια. Θα δίδονται εις απόρους ανθρώπους». Ποτάμι(!!!) τα χειροκροτήματα, που ρέει γλυκά ως τα νύχια των ποδιών του! Ως πού;;;!!! Πφφφ… Του είχαν φύγει τα ούρα απ’ το πολύ κόρδωμα και το καμάρι…

Δεν πτοείται όμως! Άλλωστε έχει να ολοκληρώσει το νέο επεισόδιο της America line εκπομπής του, «Chantiri News».

Κι επειδή δεν είναι όποιος κι όποιος ηθοποιός αλλά «επαγγελματίας…», πρώτα δημιουργεί την ανάλογη ατμόσφαιρα. Επειδή όμως και δικαίως δεν έχει κεριά απ’ αυτά που συνηθίζονται στις κηδείες, ανάβει όσα αρωματικά διέθετε. Μετά, βγάζει απ’ την τσέπη τα τεχνητά δάκρυα. Πάντα τα έχει πρόχειρα… Σβήνει τα φώτα και στο ημίφως των κεριών, ξαναστέκει μπρος στον καθρέφτη του. Κρααατς…!!!, σπάει αυτός σε αμέτρητα κομμάτια. Προφανώς δεν άντεχε άλλο «θέατρο…». Ή μπορεί να θύμιζε και κάτι από βρικόλακα εκείνην την στιγμή το είδωλό του...

Απτόητος όμως ο Λάκης, ρίχνει τα τεχνητά δάκρυα στα μάτια του. Εκείνα αρχίζουν να κυλούν τόσο …φυσιολογικά. «Ηθοποιάρα είμαι!», ξανακαμαρώνει ο Λάκης και στρώνεται στον υπολογιστή του.

Αρχινά να γράφει με οίστρο το μονόπρακτο θεατρικό, που θα παίξει ο ίδιος στην εκπομπή του. Τίτλος, « Η ρίζα τού κακού»

«…Πού οφείλεται αγαπητοί μου Chantiriotes και Chantiriotisses η δολοφονία τού μωρού στη φωτογραφία απ’ την Παλαιστίνη; Ας μορφωθούμε λοιπόν. Η λέξη Παλαιστίνιος, προέρχεται απ’ τη λέξη Παλαιστής, η οποία προέρχεται απ’ το αρχαίο ρήμα Παλαίω, που σημαίνει Παλεύω-Πάλη. Αν λοιπόν οι Παλαιστίνιοι δεν Πάλευαν για ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, θα ήταν νεκρό σήμερα αυτό το μωράκι; Για δείτε το και με βάση την επέτειο του Πολυτεχνείου, κι αν έχω άδικο, πείτε το. Ποιος θα σας ακούσει άλλωστε; Εγώ και τ’ αφεντικά μου ορίζουμε ποια φωνή θ’ ακούγεται εδώ μέσα… Αν λοιπόν ο Ελληνικός λαός δεν είχε εξαπολύσει αντιδικτατορική Πάλη, κι αν αυτή η Πάλη δεν κορυφωνόταν με το ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ στο Πολυτεχνείο, με 150.000 σπουδαστές, μαθητές, εργάτες και άλλα λαϊκά στρώματα, θα είχε δολοφονήσει η χούντα, ο φασισμός, τότε, δεκάδες ανθρώπους; Θα είχαμε με την ίδια φασιστική φονική επίθεση κι εκατοντάδες τραυματίες; Όχι!!! Εντάξει, δεν πιάνω όλους τούς άλλους δολοφονημένους και σακατεμένους απ' τη χούντα. Τι δίδαγμα βγαίνει λοιπόν απ’ αυτό για τις νεότερες γενιές; Ότι όποιος κάθεται φρόνιμα, δεν κινδυνεύει! Ότι όποιος δεν υιοθετεί τη λέξη «Πάλη», ο μόνος κίνδυνος που διατρέχει είναι να πεθάνει απ’ την πείνα. Ποιος είναι λοιπόν καλύτερος θάνατος; Η πείνα ή οι σφαίρες…;;;!!! Ποιο είναι το μικρότερο κακό απ’ τα δύο; Διαλέξτε λοιπόν την πιο συμφέρουσα θανάτωσή σας, μην σπαταλάτε κι άδικα δυνάμεις».

Ντιν!, τον διακόπτει ο θόρυβος στον υπολογιστή του που τον ενημερώνει ότι έχει καινούριο e-mail.

«Όχι κύριε Λάκη! Δε θα διαλέξουμε το μικρότερο κακό, αλλά το μεγαλύτερο καλό!!! Την Ταξική Πάλη!!! Κι αυτήν την Πάλη, την οργανώνουμε καθημερινά και θα τη συνεχίσουμε με στόχο την ανατροπή τού καπιταλισμού. Έχουμε κι εμείς δικαίωμα στην καλή ζωή κύριε Λάκη! Οι φτωχοί και σκληρά εργαζόμενοι με μισθούς πείνας,  οι πεταμένοι στην ανεργία, οι πεινασμένοι γέροντες, κι όλης τής γης οι κολασμένοι, που εντέλει παράγουμε και όλον(!) τον πλούτο, κύριε Λάκη! Κι αν δεν μας είχατε πείσει για την φιλοκαπιταλιστική επιλογή σας, θα σας αφιερώναμε το σύνθημα, ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΙΣ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ! Ή ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ, Ή ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ!».

(Το παρόν ΣΑΤΙΡΙΚΟ κείμενο με τίτλο «ΚΥΡΙΕ ΛΑΖΟΠΟΥΛΕ ΕΓΚΡΙΝΕΤΕ ΤΗ ΣΑΤΙΡΑ ΜΟΥ;;;», είναι προσφορά τής συγγραφέως Καλής Γκέλμπεση στο blog ΑΝΕΡΓΟΙ και ΑΦΡΑΓΚΟΙ. Κι εμείς με τη σειρά μας, το προσφέρουμε σ’ όποιον εκτιμά την αξία του. Αναδημοσιεύστε το ελεύθερα!)

ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΕΔΩ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟ ΑΠ' ΤΟΥΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΕΣ ΜΩΡΑΚΙ...

ΦΟΝΙΑΔΕΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ!!! ΟΛΟΙ ΟΙ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΕΣ!!!

 

«Καλά Χριστούγεννα»! «Εφεραν» 156,6 δισ. ευρώ – βούτηξαν 202,7 δισ. ευρώ

Γράφει    ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Παλιά θα «τρώγαμε με χρυσά κουτάλια», επειδή έβαλαν τη χώρα στην ΕΟΚ.
Στη συνέχεια, θα ζούσαμε «ζωή χαρισάμενη» γιατί βάλανε τη χώρα στην Ευρωζώνη.
Αργότερα, θα κατέβαιναν επί της Γης τα ουρί και τα αγγελάκια του παραδείσου, επειδή μας φέρανε το ευρώ.

Τώρα, καθώς για ευνόητους λόγους τις μακροπρόθεσμες προβλέψεις τις αποφεύγουν, μας λένε ότι τουλάχιστον θα περάσουμε… «καλά Χριστούγεννα» «σούπερ δόση» (όπως έγραφαν προχτές τα «Νέα»),
επειδή μετά την ψήφιση του νέου Μνημονίου και του νέου μνημονιακού προϋπολογισμού έρχεται η δόση του δανείου!

Τελικά, είναι έως και διασκεδαστικό να παρακολουθείς τον κατήφορο της χρεοκοπίας του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος.
Χωρίς αυτό, βέβαια, να μειώνει στο ελάχιστο τον εξοργιστικό χαρακτήρα της διαχρονικής απάτης που αυτό εκπροσωπεί.

Ας δούμε μια ακόμα πλευρά αυτής της απάτης:
Ας θεωρήσουμε ότι είναι ακριβή (παρά τα συχνά μαγειρεμένα και τη μη δυνατότητα να διασταυρωθούν)
τα στοιχεία τα οποία εμφανίζουν στον προϋπολογισμό.
Από τα στοιχεία αυτά, όπως ισχυρίζονται οι κυβερνώντες (Κρατικός Προϋπολογισμός 2013, Εισηγητική Εκθεση, σελίδα 127)
στα τρία χρόνια των Μνημονίων (2010 – 2012) και μέχρι την ψήφιση του προϋπολογισμού,
τα χρήματα που με τη μορφή των «σωτήριων» δανείων έχουν εκταμιευθεί από την τρόικα στην Ελλάδα ανέρχονται στα 112,6 δισ. ευρώ.
Τώρα, μας λένε ότι έρχεται η αποκαλούμενη και ως «σούπερ δόση». Ας θεωρήσουμε, λοιπόν, ότι όντως θα γίνει η εκταμίευση των 44 δισ. ευρώ, όπως οι κυβερνώντες τα υπολογίζουν.
Σε αυτήν την περίπτωση, αν δηλαδή μέχρι το τέλος του χρόνου εκταμιευτεί το ποσό της λεγόμενης «σούπερ δόσης», το σύνολο των χρημάτων που θα έχουν «έρθει» στην Ελλάδα ως απόρροια των Μνημονίων
 (σ.σ.: και τα οποία, φυσικά, έχουν έρθει για τους τραπεζίτες και τους κεφαλαιοκράτες και ουχί για το λαό),
δε θα ξεπερνά τα 156,6 δισ. ευρώ.

Ας πάμε τώρα στο «ζουμί» της υπόθεσης.
Και αυτό, το «ζουμί» βρίσκεται πάλι στον προϋπολογισμό (σελίδα 133).
Εκεί, λοιπόν, υπάρχουν δύο πολύ σημαντικοί πίνακες, όπου παρουσιάζεται αναλυτική κατάσταση με τα χρήματα που έχει κατ’ έτος πληρώσει ο ελληνικός λαός σε κερδοσκόπους και σε τοκογλύφους αυτά τα τρία χρόνια της μνημονιακής «σωτηρίας».
Τι προκύπτει:
Οτι μόνο για την περίοδο 2010 – 2012, η Ελλάδα – τουτέστιν ο ελληνικός λαός – για τόκους, για χρεολύσια, για εξοφλήσεις εντόκων γραμματίων και βραχυπρόθεσμων τίτλων, για τα χρέη των πλουτοκρατών δηλαδή, έχει πληρώσει στους ντόπιους και ξένους «σωτήρες» το ποσό των 202,73 δισ. ευρώ!

Με άλλα λόγια:
Πρώτον: Αυτοί που δημιούργησαν τα χρέη, κατά τη μνημονιακή περίοδο 2010 – 2012, μας «έφεραν» δάνεια 156,6 δισ. ευρώ (σ.σ.: που δεν τα «έφεραν» και όλα, μιας και ακόμα περιμένουμε τα 44 δισ. ευρώ της «σούπερ δόσης», ώστε να περάσουμε… «καλά Χριστούγεννα»). Δάνεια που ένα μεγάλο μέρος τους ξαναγύρισε στους δανειστές και το υπόλοιπο το έφαγαν μεταξύ τους οι πλουτοκράτες.
Δεύτερον: Την ίδια ακριβώς περίοδο, εμείς, ο λαός, τους πληρώσαμε από τους μισθούς, τις συντάξεις, από τα δικαιώματα και τελικά από το αίμα της καρδιάς μας, τοκογλυφικά που ανέρχονται στο ύψος των 202,73 δισ. ευρώ!
Αυτό, δε, το αποκαλούν «σωτηρία» της Ελλάδας!

Οι νεκροί του Πολυτεχνείου

Αναρτήθηκε από τον/την redship

Το «αμειφθήσεται», λοιπόν, στα χρυσαυγίτικα έγινε… «αμοιφθήσεται». Αλλά είπαμε: Τέτοιοι «εγέρθουτου» που είναι, τέτοια ορθογραφία θα ήξεραν…

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
























Οταν ρωτούσαν τον Γκέμπελς για την εξολόθρευση των Εβραίων, απαντούσε:
«Αδύνατον, αν συνέβαινε κάτι τέτοιο θα το γνώριζα»!
Επομένως τίποτα το πρωτότυπο από τα ναζιστικά αποβράσματα της Χρυσής Αυγής, που ως απόγονοι των ταγματασφαλιτών, ως επίγονοι του φασίστα Μεταξά και ως υπερασπιστές της χούντας των συνταγματαρχών, ισχυρίζονται πως δεν υπήρξαν νεκροί στο Πολυτεχνείο και πως οι νεκροί του Πολυτεχνείου είναι «μύθος».

Προφανώς «η Γη γυρίζει»…
Αλλά αυτό το «προφανές» κάποιες φορές δεν αρκεί. Υπάρχουν ιστορικές στιγμές που πρέπει να επαναβεβαιώνεται ακόμα και το αυτονόητο. Οτι δηλαδή «η Γη γυρίζει». Μια τέτοια στιγμή είναι όταν ο φασισμός επιδιώκει να φυλακίσει τη «Γη», την Ιστορία και το μυαλό των ανθρώπων στο βάλτο του.

Δεν θα αναφερθούμε στους 88 εκ των δολοφονημένων από τη χούντα που μνημονεύονται στην επέτειο του Πολυτεχνείου. Ούτε σε προσωπικές μαρτυρίες (πλην αυτής που αφορά στον δολοφόνο Ντερτιλή). Ούτε στους (πιστοποιημένα) 1.103 τραυματίες των γεγονότων του Πολυτεχνείου.

Θα σταθούμε μόνο στο κομμάτι της ιστορικής έρευνας του «Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών» με τίτλο «Τεκμηριώνοντας τα γεγονότα του Νοεμβρίου 1973» που αφορά στους νεκρούς του Πολυτεχνείου κατά τη διάρκεια της εξέγερσης και αμέσως μετά την καταστολή της.
Σύμφωνα με τα τεκμήρια, από τη χούντα κατά την εξέγερση του Πολυτεχνείου δολοφονήθηκαν δεκάδες άνθρωποι. Να μερικές χαρακτηριστικές περιπτώσεις:

Διομήδης Κομνηνός του Ιωάννη, 17 ετών, μαθητής, κάτοικος Λευκάδος 7, Αθήνα. Στις 16/11/1973, μεταξύ 21.30 και 21.45, στη διασταύρωση των οδών Αβέρωφ και Μάρνη τραυματίστηκε θανάσιμα στην καρδιά από πυρά της φρουράς του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε νεκρός στο «Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών».
Toril Margrethe Engeland του Per Reidar, 22 ετών, φοιτήτρια από το Molde της Νορβηγίας. Στις 16/11/1973, γύρω στις 23.30, τραυματίστηκε θανάσιμα στο στήθος από πυρά της φρουράς του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε από διαδηλωτές στο ξενοδοχείο «Ακροπόλ» και αργότερα, νεκρή ήδη, στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του ΙΚΑ.
Βασίλειος Φάμελλος του Παναγιώτη, 26 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, από τον Πύργο Ηλείας, κάτοικος Κάσου 1, Κυψέλη, Αθήνα. Στις 16/11/1973, γύρω στις 23.30, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά της φρουράς του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε νεκρός στο «Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών».
Γεώργιος Σαμούρης του Ανδρέα, 22 ετών, φοιτητής Παντείου, από την Πάτρα, κάτοικος πλατείας Κουντουριώτου 7, Κουκάκι. Στις 16.11.1973 γύρω στις 24.00, ενώ βρισκόταν στην ευρύτερη περιοχή του Πολυτεχνείου (Καλλιδρομίου και Ζωσιμάδων), τραυματίστηκε θανάσιμα στον τράχηλο από πυρά της αστυνομίας. Μεταφέρθηκε νεκρός στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του ΙΚΑ.
Δημήτριος Κυριακόπουλος του Αντωνίου, 35 ετών, οικοδόμος, από τα Καλάβρυτα, κάτοικος Περιστερίου Αττικής. Κατά τις βραδινές ώρες της 16/11/1973, ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, χτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, συνεπεία των οποίων πέθανε, από οξεία ρήξη αορτής, ενώ μεταφερόταν στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ερυθρού Σταυρού.
Σπύρος Μαρίνος του Διονυσίου, 31 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, από την Εξωχώρα Ζακύνθου. Στις 16/11/1973, ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, κτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους και υπέστη κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις. Μεταφέρθηκε στο Θεραπευτήριο Πεντέλης, όπου πέθανε τη Δευτέρα 19/11/1973, από οξύ αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο.
Νικόλαος Μαρκούλης του Πέτρου, 24 ετών, εργάτης, από το Παρθένι Θεσσαλονίκης, κάτοικος Χρηστομάνου 67, Σεπόλια, Αθήνα, εργάτης. Στις 17/11/1973, στην πλατεία Βάθης, τραυματίστηκε στην κοιλιά από ριπή στρατιωτικής περιπόλου. Μεταφέρθηκε στο «Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών», όπου πέθανε τη Δευτέρα 19/11/1973.
Στυλιανός Καραγεώργης του Αγαμέμνονος, 19 ετών, οικοδόμος, κάτοικος Μιαούλη 38, Νέο Ηράκλειο Αττικής. Στις 10.15 το πρωί της 17/11/1973, ενώ βρισκόταν μαζί με άλλους διαδηλωτές στην οδό Πατησίων, μεταξύ των κινηματογράφων «ΑΕΛΩ» και «ΕΛΛΗΝΙΣ», τραυματίστηκε από ριπή πολυβόλου που έριξε εναντίον τους περίπολος πεζοναυτών που επέβαινε τεθωρακισμένου οχήματος. Μεταφέρθηκε στο ΚΑΤ, όπου εξέπνευσε στις 30/11/1973.
Μάρκος Καραμανής του Δημητρίου, 23 ετών, ηλεκτρολόγος, από τον Πειραιά, κάτοικος Χίου 35, Αιγάλεω. Στις 17/11/1973, επί της πλατείας Αιγύπτου, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του ΟΤΕ. Στην κλινική «Παντάνασσα» (πλατεία Βικτορίας) διαπιστώθηκε ο θάνατός του.
Αλέξανδρος Σπαρτίδης του Ευστρατίου, 16 ετών, μαθητής, από τον Πειραιά, κάτοικος Αγίας Λαύρας 80, Αθήνα. Στις 10.30 με 11.00 περίπου το πρωί της 17/11/1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Κότσικα, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του ΟΤΕ. Με διαμπερές τραύμα μεταφέρθηκε στο Κ.Α.Τ., όπου τον βρήκε νεκρό ο πατέρας του.
Αλέξανδρος – Βασίλειος (Μπασρί) Καράκας, 43 ετών, Αφγανός τουρκικής υπηκοότητας, κάτοικος Μύρων 10, Αγιος Παντελεήμονας, Αθήνα. Στις 13.00, της 17/11/1973, ενώ βάδιζε με τον 13χρονο γιο του στη διασταύρωση των οδών Χέιδεν και Αχαρνών, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από ριπή μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Μεταφέρθηκε απευθείας στο νεκροτομείο, όπου πιστοποιήθηκε ο θάνατος του.
Ανδρέας Κούμπος του Στέργιου, 63 ετών, βιοτέχνης, από την Καρδίτσα, κάτοικος Αμαλιάδος 12, Κολωνός. Γύρω στις 11.00 με 12.00 της 18/11/1973, στη διασταύρωση των οδών Γ’ Σεπτεμβρίου και Καποδιστρίου, τραυματίστηκε στη λεκάνη από πυρά μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Εξέπνευσε στο ΚΑΤ στις 30/1/1974.
Μιχαήλ Μυρογιάννης του Δημητρίου, 20 ετών, ηλεκτρολόγος, από τη Μυτιλήνη, κάτοικος Ασημάκη Φωτήλα 8, Αθήνα. Στις 12.00 το μεσημέρι της 18/11/1973, στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Στουρνάρη, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά περιστρόφου αξιωματικού του Στρατού (αυτουργός ο συνταγματάρχης Νικόλαος Ντερτιλής). Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. σε κωματώδη κατάσταση και κατόπιν στο «Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών», όπου πέθανε αυθημερόν.

Ο κατάλογος που προηγήθηκε είναι ενδεικτικός. Περιλαμβάνει κι άλλους. Πολλούς. Αρκετοί από αυτούς δολοφονημένοι και στην ευρύτερη, πέραν του Πολυτεχνείου, περιοχή της Αθήνας, από τις δυνάμεις καταστολής που είχε εξαπολύσει η χούντα.
Τέτοιες ήταν, για παράδειγμα, οι δολοφονίες του Κυριάκου Παντελεάκη, εκτελεσμένου στις 18/11/1973 από πυρά άρματος μάχης στην Πατησίων, του Ευστάθιου Κολινιάτη που κτυπήθηκε στις 18/11/1973 από αστυνομικούς, των θυμάτων της αστυνομίας Σπυρίδωνα Κοντομάρη (πρώην βουλευτής Κερκύρας), Σωκράτη Μιχαήλ που τον χτύπησαν στην οδό Μπουμπουλίνας στις 16/11/1973, του Δημήτριου Παπαϊωάννου, του Δημήτρη Θεοδώρα που γαζώθηκε στις 17/11/1973 από πυρά στρατιωτικής περιπόλου, του Αλέξανδρου Παπαθανασίου που εκτελέστηκε από τα πυρά των αστυνομικών του ΙΣΤ’ Αστυνομικού Τμήματος Αθήνας…

Τα θρασίμια του ναζισμού λένε:
«Αυτοί δεν είναι νεκροί του Πολυτεχνείου. Αυτοί ήταν “έξω” από το Πολυτεχνείο»!
Είναι μάλιστα ικανοί να ισχυριστούν ότι οι «έξω» από το Πολυτεχνείο δεν δολοφονήθηκαν από τη χούντα στο πλαίσιο της καταστολής της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, αλλά ότι «σκόνταψαν και χτύπησαν μόνοι τους»…

Να, όμως ένα παράδειγμα, για το τι έγινε με τους «έξω» από το Πολυτεχνείο:
To μεσημέρι της 18ης Νοέμβρη 1973, ο ταγματάρχης Ντερτιλής βρίσκεται με το υπηρεσιακό τζιπ έξω από την κατεστραμμένη πύλη του Πολυτεχνείου. Απέναντι, Πατησίων και Στουρνάρη, οι αστυφύλακες χτυπούν ένα νεαρό, που προς στιγμήν τους ξεφεύγει. Ο Ντερτιλής βγάζει από το μπουφάν το περίστροφο και πυροβολεί.
«Ο νεαρός έπεσε σαν κοτόπουλο», περιγράφει στην κατάθεσή του ένα χρόνο αργότερα ο οδηγός του Ντερτιλή – ο 21 ετών τότε Αντώνης Αγριτέλης – και συνεχίζει:
«Μετά το φόνο ο Ντερτιλής σαν να μη συνέβαινε τίποτα μπήκε στο τζιπ και χτυπώντας με στην πλάτη μου είπε: “Με παραδέχεσαι, ρε; Σαράντα πέντε χρονών άνθρωπος και με τη μία στο κεφάλι!”»…

Αυτός είναι ο «μύθος» των νεκρών του Πολυτεχνείου. Αυτή ήταν η χούντα των «Ντερτιλήδων». Αυτά είναι και τα ναζιστοειδή της Χρυσής Αυγής που την εκπροσωπούν σήμερα.

Ο αγώνας για «ψωμί - παιδεία - ελευθερία» συνεχίζεται

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΠΑΜΕ

Επιστολή προς τους μαθητές

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"Τιμάμε την εξέγερση του Πολυτεχνείου, έχοντας μπροστά μας τις αποδείξεις ότι ο αγώνας για "ΨΩΜΙ - ΠΑΙΔΕΙΑ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" συνεχίζεται.

Στο σπίτι, στο σχολείο, στη γειτονιά ... τα πράγματα δεν πάνε καλά.

Οι γονείς κι οι γείτονες χωρίς δουλειά.

Κι όσοι έχουν δουλειά παίρνουν (αν τα παίρνουν) ψίχουλα.

Τα χαράτσια πάνε σύννεφο. Τα σχολεία χωρίς πετρέλαιο, χωρίς καθηγητές, χωρίς φράγκο στα ταμεία τους.

Η πείνα θερίζει. Το ψωμί είναι ανάγκη επιβίωσης πια.

Για παιδεία ούτε λόγος.

Πραγματική ελευθερία για εμάς σήμερα δεν υπάρχει.

Η φτώχεια, η εξαθλίωση, η τρομοκρατία όταν αντιστεκόμαστε, δε μας επιτρέπουν να ζούμε σαν άνθρωποι, αλλά σαν σύγχρονοι δούλοι!

Κι αυτές τις ώρες που κάνει κανείς τέτοιες σκέψεις, έρχεται ένα τεράστιο ερώτημα, που επιστρέφει κάθε φορά που τιμάμε κάτι "«ηρωικό":

Τι ήταν αυτοί που έκαναν το Πολυτεχνείο;

- Αυτοί που ... "έκαναν" το Πολυτεχνείο ήταν απλοί εργαζόμενοι, άνθρωποι του λαού που είχαν στο πλευρό τους κάτι "παιδιά" σαν κι εσένα.

Ούτε γεννήθηκαν ήρωες, ούτε είχαν αποφασίσει να πεθάνουν. Απλά δεν άντεχαν άλλο την αδικία και την καταπίεση. Κάτι "παιδιά" που σκέφτηκαν ότι αποκλείεται ο κόσμος να φτιάχτηκε για να έχουν μερικοί ό,τι γουστάρουν κι οι πολλοί να πεινάνε, να μη σπουδάζουν, να φυλακίζονται όταν αντιδράσουν κι αγωνιστούν για μια καλύτερη ζωή. Κάτι "παιδιά" που ονειρεύτηκαν έναν άλλο κόσμο ισότητας και δικαιοσύνης.

- Αυτοί που ..."έκαναν" το πολυτεχνείο δεν ήξεραν ίσως το μέγεθος της δύναμής τους.

Ισως κιόλας να νόμιζαν ότι "νικήθηκαν" την ώρα που τους σκότωναν οι χουντικοί. Αλλά με την πράξη τους απέδειξαν ότι νικητής στην ιστορία είναι αυτός που έχει δίκιο, κι όχι αυτός που κερδίζει μια μάχη με άδικα όπλα. Απέδειξαν ότι ο λαός που αγωνίζεται είναι πανίσχυρος και μπορεί να γονατίσει κάθε εξουσία, ακόμα κι αν διαθέτει όπλα και τανκς κι αεροπλάνα. Αρκεί ο λαός να αποφασίσει να παλέψει. Και τότε τα μπορεί όλα.

- Αυτοί που ... "έκαναν" το Πολυτεχνείο ξέσκισαν σε μια βραδιά τόμους ολόκληρους βιβλίων κι αναλύσεων που ισχυρίζονταν ότι "δε γίνεται τίποτα".

Πέταξαν στον κάλαθο των αχρήστων χιλιάδες σελίδες εφημερίδων της εποχής που έλεγαν ότι οι φοιτητές του Πολυτεχνείου ήταν "αλήτες", "επικίνδυνοι κομμουνιστές", ότι "κάνουν ζημιές" και "δεν καταλαβαίνουν την αναγκαιότητα της πατρίδας".

- Αυτοί που... "έκαναν" το Πολυτεχνείο δε σκέφτηκαν αν οι πράξεις τους είναι... "νόμιμες".

Σκέφτηκαν ότι έχουν δίκιο κι είναι ανάγκη να πέσει η Χούντα.

Και το έκαναν.

Οπως έδρασε "παράνομα" ο λαός το 1821, στην αντίσταση εναντίον των Γερμανών το 1940-1944, στην αντίσταση εναντίον των Αγγλων, κ.λπ.

Οπως κάνουν πάντα οι λαοί που αγωνίζονται ενάντια στους δυνάστες τους: ξεπερνούν και καταργούν το νόμο του δυνάστη τους και φτιάχνουν άλλο νόμο δικό τους, δίκαιο κι ανθρώπινο.

- Εδειξαν αυτοί οι "νέοι" ότι ο αγώνας που φέρνει αποτέλεσμα μπορεί να είναι μόνο ο οργανωμένος και προετοιμασμένος αγώνας. Αυτοί που κλείστηκαν στο Πολυτεχνείο δεν ξεσηκώθηκαν "μέσα σ' ένα βράδυ" κι έφτιαξαν όλη την κατάληψη "αυθόρμητα". Αγωνίζονταν απ' την αρχή συνειδητά κι οργανωμένα. Δε φορούσαν κουκούλες, γιατί ήταν περήφανοι και χαρούμενοι μ' αυτό που έκαναν. Κουκούλες φοράνε αυτοί που θέλουν να κρυφτούν γενικά και όχι μόνο να κρύψουν το πρόσωπό τους.

- Προχώρησαν παρά και ενάντια στις φωνές κάποιων "ρεαλιστών" που τους έλεγαν "μην τραβάτε στα άκρα", "να τα βρούμε με το καθεστώς", "να κάνουμε κι εμείς ένα βήμα κατανόησης" κι επιχειρούσαν να συμβάλουν στην προσπάθεια της Χούντας να δείξει "δημοκρατικό πρόσωπο"».

Συνεχίστε τον αγώνα, μέσα απ' τα 15μελή και τα 5μελή

Οι εκπαιδευτικοί του ΠΑΜΕ αναφέρονται ακόμα στο ρόλο της Χρυσής Αυγής και τις συκοφαντίες της για το Πολυτεχνείο και καταλήγει για τους σύγχρονους αγώνες:

«Και σήμερα, είναι χιλιάδες οι εργαζόμενοι, που σηκώνουν κεφάλι στην εργοδοσία, παρά την τρομοκρατία της απόλυσης και κάνουν απεργία. Τέτοια παλικάρια είχε και θα έχει πάντα ο λαός μας και η νεολαία.
Δε θα περάσει ο φασισμός ούτε τώρα. Οπως δεν πέρασε τότε που έσπασε τα μούτρα του πάνω στο ΕΑΜ, στον ΕΛΑΣ και την ΕΠΟΝ. Οπως δεν πέρασε τότε που ναυάγησε πάνω στον τεράστιο βράχο του ηρωικού Πολυτεχνείου. Θα τσακιστεί απ' το οργανωμένο κίνημα των εργαζομένων και της νεολαίας.
Συνεχίστε τον αγώνα. Μέσα απ' τα 15μελή και τα 5μελή. Για καλύτερη ζωή. Για καλύτερο σχολείο. Για ένα μέλλον όπως το ονειρεύεστε κι όπως το δικαιούστε.
Αυτά σκεπτόμαστε, είτε είμαστε καθηγητές, είτε είμαστε μαθητές. Αυτά σκεπτόμαστε και μ' αυτές τις σκέψεις:
Τιμάμε το Πολυτεχνείο και τους ήρωες που έπεσαν εκεί.
Συνεχίζουμε τον αγώνα τους για Ψωμί - παιδεία - Ελευθερία.
Οι λαοί μπορούν να φέρουν τα πάνω - κάτω!»