Πλευρές της στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ

Ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσε στη δημοσιότητα
«ΣΧΕΔΙΟ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗΣ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΙ ΘΕΛΕΙ Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ» («Αυγή», 4/11/2012).
Για το «στρατηγικό στόχο» το σχέδιο αναφέρει:
«Ο "άλλος κόσμος" που "είναι εφικτός" είναι ο "κόσμος" του σοσιαλισμού με δημοκρατία και ελευθερία. Είναι ο "κόσμος" όπου όντως ο "άνθρωπος" και οι ανάγκες του είναι "πάνω από τα κέρδη"... Για μας ο σοσιαλισμός είναι το αίτημα για ένα σοσιαλισμό του 21ου αιώνα...».
Πώς θα επιτευχθεί αυτός ο στόχος; Σ' αυτό λένε τα εξής:
«Αλλά η στρατηγική στόχευση επιμερίζεται σε άμεσους στόχους και στις αντίστοιχες τακτικές κινήσεις... Ο κεντρικός στόχος που θέτει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ είναι η ανατροπή της κυριαρχίας των δυνάμεων του νεοφιλελευθερισμού και των μνημονίων, των δυνάμεων της κοινωνικής καταστροφής, είναι η ανάδειξη μιας κυβέρνησης της συμπαραταγμένης Αριστεράς στηριγμένης σε μια πλατιά συμμαχία κοινωνικών δυνάμεων... Μια τέτοια κυβέρνηση θα σηματοδοτήσει μια κομβική αλλαγή του πολιτικού συσχετισμού υπέρ των δυνάμεων της εργασίας, φέρνοντας αυτές τις δυνάμεις στο προσκήνιο. Θα ανοίξει το δρόμο στην πραγματική δημοκρατία και στην ανασυγκρότηση της χώρας...».

Από τα παραπάνω προκύπτουν τα εξής:
Ως προς το σοσιαλισμό, τον προσδιορίζει, «σοσιαλισμός του 21ου αιώνα», δηλαδή ένα καθεστώς τύπου Βενεζουέλας, με καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και με κάποιες κρατικές επιχειρήσεις που δεν αλλάζουν την ταξική ουσία του συστήματος.
Κρατικός καπιταλισμός.
Και στην Ελλάδα υπήρξαν κάποτε κρατικά μονοπώλια τα οποία δρούσαν για να ενισχύουν το κεφάλαιο σε ενέργεια (ΔΕΗ), τηλεπικοινωνίες (ΟΤΕ) κλπ,
γιατί σ' αυτούς τους τομείς δεν έκανε επενδύσεις το κεφάλαιο επειδή είχαν υψηλό επενδυτικό κόστος,
ενώ η έως τότε ανάπτυξη της τεχνολογίας και της επιστήμης δεν είχε το ευρύτατο σημερινό πεδίο εφαρμογών,
(π.χ. κινητή τηλεφωνία, πληροφορική),
ώστε να μπορούν να βγάζουν γρήγορο και εύκολο κέρδος, όπως αντίστοιχα και ηλεκτρικά ενεργοβόρες βιομηχανίες.
Επίσης δεν υπήρχε η ΕΕ, η απελευθέρωση της αγοράς, στο μέγιστο βαθμό όπως σήμερα που έχει ως υπέρτατο νόμο την ελευθερία κίνησης του κεφαλαίου και τις αποκρατικοποιήσεις.

Κεντρικός στόχος του ΣΥΡΙΖΑ, η ανάδειξη κυβέρνησης.

Αλλά αυτή η κυβέρνηση θα είναι υποχρεωμένη να αντιμετωπίζει και να διαχειρίζεται ζητήματα, με τους μεγαλοεπιχειρηματίες να έχουν την ιδιοκτησία των επιχειρήσεων και την Ελλάδα μέσα στην ΕΕ.
Τι μπορεί να κάνει μια τέτοια κυβέρνηση, σ' αυτές τις συνθήκες, σε όφελος του λαού;
Λέει ο ΣΥΡΙΖΑ:
«Να μην υπάρχει πολίτης χωρίς το αναγκαίο για την επιβίωσή του ελάχιστο εισόδημα... Να ακυρώσουμε τα μνημόνια και τους εφαρμοστικούς τους νόμους στη Βουλή όπου ψηφίστηκαν και να τα αντικαταστήσουμε με ένα εθνικό σχέδιο οικονομικής και κοινωνικής ανόρθωσης, παραγωγικής ανασυγκρότησης, κοινωνικά δίκαιης δημοσιονομικής εξισορρόπησης και πολιτιστικής αναγέννησης... να διαμορφώσουμε έναν ισχυρό, παραγωγικό και αποτελεσματικό, δημόσιο τομέα... να επαναδιαπραγματευθούμε το δημόσιο χρέος... Να επιτύχουμε μια αποτελεσματική και κοινωνικά δίκαιη αντιμετώπιση των ελλειμμάτων προτάσσοντας την ανάπτυξη και την αναδιανομή... να μη μειώνονται αλλά σταδιακά να αυξάνουν οι μισθοί και οι κοινωνικές δαπάνες, ενώ τα κρατικά έσοδα να αυξάνουν παράλληλα. Ο στόχος μπορεί να επιτευχθεί μέσω της φορολόγησης, επιτέλους, του πλούτου, των καθαρών κερδών, των υψηλών εισοδημάτων και της μεγάλης ακίνητης περιουσίας και βεβαίως μέσα από την αύξηση της πρωτογενούς παραγωγής».

Για την ακύρωση των μνημονίων πρέπει να συγκρουστεί με την ΕΕ.
Λέει ότι είναι έτοιμος να το κάνει αν χρειαστεί.
 Γιατί λοιπόν δε βάζει ζήτημα αποδέσμευσης, αλλά καλλιεργεί αυταπάτες ότι μπορεί η ΕΕ να δεχτεί αναδιαπραγμάτευση;
Αλλωστε η πολιτική των μνημονίων εφαρμόζεται και χωρίς μνημόνια σε όλες τις χώρες της ΕΕ.
Οσο για τα υπόλοιπα.
Παίρνει τα μέτρα του αναγνωρίζοντας ότι «Μια κυβέρνηση της Αριστεράς δεν μπορεί να υποσχεθεί την άμεση λύση όλων των συσσωρευμένων προβλημάτων».
Καλεί όμως το λαό να στηρίξει αυτήν την κυβέρνηση που θα αντιμετωπίσει «κοινωνικά δίκαια» τα ελλείμματα, δηλαδή να πληρώσει ο λαός για την αντιμετώπισή τους, ενώ αυτά τα δημιούργησαν οι κυβερνήσεις χρηματοδοτώντας το κεφάλαιο.
Θα αυξάνει σταδιακά τους μισθούς όταν θα υπάρξει ανάπτυξη,
γι' αυτό κάνει λόγο για ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα για όλους, δηλαδή τον ελάχιστο μισθό που θέλει να νομοθετήσει η κυβέρνηση. Θα επαναδιαπραγματευτεί το δημόσιο χρέος, άρα θα πληρώσει ο λαός για χρέος των καπιταλιστών.
Κάνει λόγο για φορολόγηση του πλούτου και αναδιανομή μέσω της φορολόγησης των κερδών κλπ.
Ως προς την ανάπτυξη δεν μιλά για κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, επομένως μιλά για καπιταλιστική ανάπτυξη, προσθέτοντας ένα δημόσιο τομέα που θα δρα μαζί με την καπιταλιστική ιδιοκτησία.
Αρα υπέρ των καπιταλιστών.
Αλλά σε συνθήκες απελευθέρωσης, ακόμη και αν προσωρινά τα καταφέρει, στην πορεία θα ξανα-ιδιωτικοποιηθεί.
Ενώ αναδιανομή, και μάλιστα σε συνθήκες αντιμετώπισης της κρίσης, είναι απάτη.
Οι καπιταλιστές επιδιώκουν αύξηση κερδών και κεφαλαίου, ανταγωνιστικότητα, άρα θέλουν πάμφθηνη εργατική δύναμη και φοροαπαλλαγές, τα δε κρατικά έσοδα από τη φορολογία χρειάζονται για επενδύσεις.
Αρα φιλολαϊκή ανάπτυξη με τα μονοπώλια στην οικονομία και την Ελλάδα στην ΕΕ δεν μπορεί να γίνει.
Καλεί λοιπόν το λαό να αγωνιστεί για μια κυβέρνηση στη λογική του μικρότερου κακού, με αβέβαιο αν μπορεί και αυτό να επιτύχει.
Κριτήριο ριζοσπαστισμού σήμερα μιας πολιτικής είναι η ρήξη με την ΕΕ και και τους μεγαλοεπιχειρηματίες.
Και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι και με τους δύο...

από το Ριζοσπάστη

ΑΝ ΘΕΣ ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΕΣΑΙ.....ΞΥΠΝΑ!!!!

Το σύνδρομο του ξυπνητηριού

από 2310net

Από τότε που τα κινητά τηλέφωνα άρχισαν να αναβαθμίζουν τα μενού τους και να τα διανθίζουν με πολλές εφαρμογές, αντικατέστησαν παραδοσιακά αντικείμενα που μέχρι τότε ήταν απολύτως χρήσιμα στην καθημερινότητά μας.
Σήμερα δεν υπάρχει πραγματικός λόγος να έχει κανείς ρολόι αφού έχει το κινητό για να του λέει την ώρα.
Δεν υπάρχει λόγος να έχεις walkman ούτε καν mp3 player, αφού το κινητό σου μπορεί να χωρέσει όλα τα τραγούδια που θέλεις να ακούσεις και μπορεί να πιάσει όλους τους ραδιοφωνικούς σταθμούς με το πάτημα μερικών κουμπιών.
Η μεγαλύτερη όμως αλλαγή έγινε στα ξυπνητήρια.
Παραμερίστηκαν εκείνα τα μικρά ρολογάκια που είχαν μέσα ένα πιο μικρό ρολογάκι που ήταν το ξυπνητήρι, όπως παραμερίστηκαν και εκείνα τα όμορφα ψηφιακά ξυπνητήρια που είχαμε στα κομοδίνα μας
και μας ξυπνούσαν με ραδιόφωνο ή με εκείνο τον απαίσιο ήχο.
Τα παραπάνω αναφερόμενα ξυπνητήρια είχαν ένα σοβαρό ελάττωμα: Η λειτουργία τους βασιζόταν στο πάτημα ενός κουμπιού.
Αν το πατούσες και έκλεινες το ξυπνητήρι έχανες την ευκαιρία για ένα πεντάλεπτο χουζούρεμα καθώς ο φόβος να μην ξαναξυπνήσεις ήταν πάντα υπαρκτός.

Τα ξυπνητήρια των κινητών τηλεφώνων προσφέρουν στον χρήστη την δυνατότητα να κάνει άπειρες αναβολές στην αφύπνιση.
Αυτό για κάποιους είναι καλό, καθώς τους προσδίδει την ψευδαίσθηση της ικανοποίησης για «πέντε λεπτάκια ακόμα».
Για άλλους πάλι λειτουργεί αντίστροφα, αφού τους κρατάει για πολλή ώρα σε μια κουραστική κατάσταση μεταξύ ύπνου και ξύπνου.

Σήμερα βιώνουμε μια κατάσταση που δείχνει να έχει πολλά κοινά με την ιστορία του ξυπνητηριού.
Αφού μάταια περιμέναμε την προηγούμενη τριετία «να ξυπνήσει ο κόσμος», μάλλον πρέπει να αναζητήσουμε την αιτία της αποτυχημένης αφύπνισης στα …ξυπνητήρια.
Ο λαός δεν ξυπνά γιατί βάζει διαρκώς αναβολή στην αφύπνισή του. Είναι το σύνδρομο του ξυπνητηριού.

Παρατηρούμε αυτή την αναβλητικότητα στην «έκρηξη» του δοκιμαζόμενου ελληνικού λαού:
«τον Σεπτέμβρη θα γίνει χαμός»,
 «όταν περάσουν τα μέτρα θα βγει ο κόσμος στους δρόμους»,
 «τον χειμώνα που θα βάλουμε πετρέλαιο θα τους πάρει ο διάολος», «κάτσε να γίνουν εκλογές και θα τα πούμε» και άλλα σχετικά.

Πάντα υπάρχει μια μετάθεση στο μέλλον.
Μια αναβολή για λίγο αργότερα.
Μια αναβολή που μοιάζει με δικαιολογία της παθητικοποίησής μας και είναι ίδια με αυτή την αναβολή που βάζουμε στο πρωινό ξύπνημα.

Στην πραγματικότητα η μεγάλη μάζα του λαού θέλει να χουζουρέψει.
Θέλει να διατηρηθεί σε μια κατάσταση ύπνου-ξύπνου, ελπίζοντας πως αυτή η κατάσταση θα διαρκέσει όσο χρειάζεται ώστε να περάσουν οι επώδυνες συνθήκες της ζωής του, όπως ελπίζει ότι το πεντάλεπτο της αναβολής είναι ικανό να τον χορτάσει ύπνο μέχρι να χρειαστεί να σηκωθεί για την δουλειά.
Βάζουμε διαρκώς αναβολή στο ξυπνητήρι της πράξης μας γιατί θέλουμε να πιστεύουμε πως δεν θα χρειαστεί να ξυπνήσουμε. Θέλουμε να ελπίζουμε ότι εμείς μπορούμε να συνεχίσουμε να κοιμόμαστε και να ονειρευόμαστε και όλα θα πάνε καλά.

Ας δούμε τι συμβαίνει με την απεργία.
Κάντε ένα πείραμα: Επιχειρήστε να μιλήσετε σε τρεις συναδέλφους σας και πείτε τους να κατέβουν στην απεργία.
Και οι τρεις θα συμφωνήσουν μαζί σας ότι τα μέτρα είναι άδικα και ότι δεν πρέπει να περάσουν.
Ενδεχομένως να συμφωνήσουν ότι πρέπει κάτι να γίνει για να μην περάσουν τα μέτρα.
Πιθανόν δε, να συμφωνήσουν ότι και οι ίδιοι κάτι πρέπει να κάνουν για να μην περάσουν τα μέτρα.
Αν τους ρωτήσεις όμως αν θα κατέβουν οι ίδιοι στην απεργία θα σου φέρουν δεκατρείς δικαιολογίες γιατί δεν θα κατέβουν. Από τύψεις θα σου πούνε ότι θα ήθελαν πολύ να απεργήσουν, αλλά βλέπουν πως είναι μάταιο αφού έχουν γίνει ήδη πολλές απεργίες και δεν άλλαξε τίποτα.
Οπότε με ελαφρώς χαμηλωμένο το βλέμμα και με μια γεμάτη υποκρισία υπόσχεση θα αναβάλουν το ραντεβού με την απεργία και τον αγώνα για κάποια άλλη στιγμή στο μέλλον,
όταν «θα ξυπνήσει ο λαός»,
όταν «θα κατέβει ο κόσμος στους δρόμους».
Με αυτόν τον τρόπο θα έχουν βάλει αναβολή στο δικό τους ταξικό ξυπνητήρι, θα έχουν παραμείνει στην κατάσταση που (τους) θέλουν: μισοκοιμισμένοι και αδύναμοι να σηκωθούν.

Θα μπορούσαμε, αν θέλουμε να σκεφτούμε αισιόδοξα, να σκεφτούμε ότι αυτή η αναβολή στην καθημερινή αφύπνιση προκύπτει από την υποχρέωσή μας να πάμε στη δουλειά. Άρα, ας σκεφτούμε ότι η ταξική αφύπνιση είναι εξίσου απαραίτητη και ακόμα περισσότερο υποχρεωτική…



Καλό απεργιακό διήμερο…

Το "παιδί" για όλα τα θελήματα !

Και να !

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Την ώρα που οι Ταξικές Δυνάμεις Οργώνουν τους χώρους δουλειάς για να ξεσηκώσουν τον κόσμο, ώστε να πάρουν μαζικό πανελλαδικό χαραχτήρα οι διήμερες Απεργιακές Εκδηλώσεις της Τρίτης και Τετάρτης,

τσουπ και ... πετιέται ο γνωστός μας Mr. Alexis ως καλό μαθητούδι να δώσει χείρα βοηθείας στο σύστημα !

Σε ομιλία του στην ΚΟ του κόμματός του, ζήτησε ... εκλογές !!!

Και φυσικά, όλα τα μέσα ενημέρωσης, ως έτοιμα από καιρό, άρχισαν να το ... διαλαλούν !

Προφανώς κι από αύριο Δευτέρα, αντί όλες οι πρωινές εκπομπές, σίγουρα και τα δελτία ειδήσεων, να ασχολούνται με την Απεργία, θα έχουν θέμα αν πρέπει ή δεν πρέπει να γίνουν ... εκλογές !

Λες και δεν είχαμε και μάλιστα διπλές πριν πέντε μήνες !

Το σκηνικό λοιπόν στήνεται:

- Από τη μία η Νέα Δημοκρατία (και τα συναιτεράκια της στην κυβέρνηση) θα λένε "όχι να μην γίνουν εκλογές γιατί θα είναι κακό για τη χώρα" - όπου χώρα, φυσικά, εννούν το μεγάλο κεφάλαιο.

Και είναι φυσικό να μην θέλει η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ εκλογές, γιατί έχει αναλάβει το ... καθήκον να ολοκληρώσει την πολιτική της υπέρ των μονοπωλίων.

- Κι απ΄την άλλη θα έχουμε τον ΣΥΡΙΖΑ να ζητάει εκλογές για να σώσει (κι αυτός) τη χώρα, κρύβοντας την αγωνία του μην τυχόν και ο λαός επιτέλους τους πάρει πρέφα ότι ως κόμμα του ευρωμονόδρομου έχει την ίδια ακριβώς πολιτική υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου.
Ο ΣΥΡΙΖΑ κρύβει επιμελώς ότι κι αυτός έχει ως σκοπό να διαχειριστεί την καπιταλιστική κρίση σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων.

Είναι καιρός πια ο λαός μας, η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα να ξεσηκωθούν, να επιλέξουν την ρήξη και την ανατροπή της πολιτικής που υπηρετεί τα μονοπώλια, να αλλάξουν τα πράγματα υπέρ τους.

Ο Αγώνας δεν πρέπει να πάει χαμένος !

 

γλόμπινγκ

ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Αναρτήθηκε από τον/την redship

ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ

      ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ  ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Εργαζόμενοι-εργαζόμενες, άνεργοι-άνεργες, νέοι-νέες,

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗ 48ωρη απεργία 6 και 7 Νοέμβρη

         Την ΤΡΙΤΗ 6 ΝΟΕΜΒΡΗ στις 10.30 το πρωί στο Άγαλμα Βενιζέλου
        Την ΤΕΤΑΡΤΗ 7 ΝΟΕΜΒΡΗ στις 10.30 το πρωί στο Άγαλμα Βενιζέλου και το απόγευμα στις 7 στον ίδιο χώρο.
Τίποτα δεν τελείωσε αν δεν πούμε εμείς την τελευταία λέξη!
Εμείς έχουμε τη δύναμη. Εμείς θα τους ανατρέψουμε!
Να μη χαθεί ούτε ένα λεπτό!
Χωρίς καμιά καθυστέρηση, με οργάνωση, αποφασιστικότητα, μέσα από συνελεύσεις και συλλογικές αποφάσεις, να πάρουμε όλα εκείνα τα μέτρα, ώστε η 48ωρη απεργία να γνωρίσει πρωτόγνωρη επιτυχία. Σε όλους τους χώρους δουλειάς, στα εργοστάσια, στα σχολεία και τις σχολές, στις γειτονιές να γίνει συζήτηση, να παρθούν αποφάσεις καθολικής συμμετοχής όλων των εργαζομένων στην απεργία.
Όλοι στις συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ οργανωμένα από κάθε χώρο δουλειάς και κάθε γειτονιά, με τις σημαίες της ταξικής πάλης και του αγώνα κόντρα στις φωνές που μας καλούν σε συμβιβασμό και σπέρνουν απογοήτευση. Να τελειώσουμε με τις ξεπουλημένες ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος που αποτελούν νεροκουβαλητή κυβερνήσεων και εκλογικών σχεδιασμών, τους φορείς της ήττας και της μοιρολατρίας, τους ανθρώπους της εργοδοσίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η επιτυχία της απεργίας να τους τρομάξει! Να σηματοδοτήσει νέες καταστάσεις, αντεπίθεση, αγώνες με αποτελέσματα, νίκες. Να μη μείνει μόνο στο αίτημα της καταψήφισης, αλλά να σηματοδοτήσει την έναρξη νέας αγωνιστικής κλιμάκωσης και λαϊκής αντεπίθεσης, που θα συμπαρασύρει, θα ανατρέψει αντιλαϊκές πολιτικές, τρόικα, μνημόνια και δανειακές συμβάσεις.
Τώρα γενικός παλλαϊκός ξεσηκωμός. Όλοι στους δρόμους, όλοι στην

απεργία.

Να βουλιάξουν τα πεζοδρόμια, οι δρόμοι, η Θεσσαλονίκη.

ΝΑ ΑΝΑΤΡΑΠΟΥΝ ΤΑ ΜΕΤΡΑ! ΤΟ ΛΟΓΟ ΤΟΝ ΕΧΕΙ Ο ΛΑΟΣ!

Ή εμείς ή τα μονοπώλια!

Ή με τις ανάγκες του λαού ή με τη χλιδή και τα πλούτη των μονοπωλίων.
Δεν είναι ανίκητοι! Μπορεί το κράτος των μονοπωλίων να φαίνεται ισχυρό, αλλά τη μάχη την κερδίζει ο πιο οργανωμένος, ο πιο πειθαρχημένος, αυτός που ξέρει για ποιο λόγο αγωνίζεται και που πρέπει να σημαδέψει. Ο εργαζόμενος λαός, δεν πρέπει απλά να αρκεστεί σε ένα βροντερό «όχι» στα νέα βάρβαρα μετρά, αλλά να οξύνει ακόμα περισσότερο τις δυσκολίες και τα προβλήματα που έχουν, να δημιουργήσει συνθήκες αδυναμίας λειτουργίας στο πολιτικό σύστημα, να προκαλέσει τριγμούς, να το παραλύσει, να μη μπορεί να περνά αντιλαϊκά μέτρα.

ΠΟΛΕΜΑ ΤΑΞΙΚΑ, ΣΗΜΑΔΕΨΕ ΣΩΣΤΑ

ΓΚΡΕΜΙΣΕ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

Δεν υπάρχει περιθώριο διαπραγμάτευσης μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Όσοι υποστηρίζουν τέτοιες απόψεις λένε χοντρά ψέματα, είναι επικίνδυνοι. Να μη ματώσει άλλο ο λαός έχοντας ως λύση έναν καλύτερο διαπραγματευτή και διαχειριστή του συστήματος.
Η αποδοχή της διαπραγμάτευσης σε αυτές τις συνθήκες σημαίνει αποδοχή νέων μνημονίων, νέα μέτρα, διασφάλιση της κερδοφορίας των μονοπωλίων και των δανειστών. Όσο παραμένουμε μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όσο αναγνωρίζουμε το χρέος, όσο αποδεχόμαστε αυτή την πολιτική δε θα μπορούμε να αποτρέπουμε μέτρα και την εξαθλίωση.

Όσο υπάρχουν μονοπώλια δε θα υπάρχει ζωή και προοπτική!

Τα μέτρα που παίρνουν δε μειώνουν το χρέος. Είναι μέτρα στήριξης του κεφαλαίου. Γΐ’ αυτό το λόγο μας θέλουν σκλάβους με 400€ και ακατάπαυτη εργασία, χωρίς ωράριο, χωρίς δικαιώματα, ανέργους – μισοάνεργους – μισοεργαζόμενους, σύγχρονους ζητιάνους να παρακαλάμε για εργασία σε διάφορα ψευτοπρογράμματα. Ο στόχος που έχουν είναι να πληρώσει την καπιταλιστική κρίση ο λαός, να βγουν πιο ισχυροί οι μονοπωλιακοί όμιλοι σε κάθε κλάδο.

Έχουμε τη δύναμη να αντιστρέψουμε τους σχεδιασμούς τους!

Τρόικα, κεφαλαίο, ΕΕ και κόμματα της πλουτοκρατίας δεν αλλάζουν.

Τιμή και ευθύνη για σένα είναι ο μαχητικός αγώνας, η περηφάνια, η πίστη ότι θα
νικήσεις.
Άλλαξε εσύ θέση και στάση απέναντι σε αυτούς. Εμείς παράγουμε τον πλούτο, είμαστε η συντριπτική πλειοψηφικά, εμείς έχουμε τη δύναμη. Η εργατική τάξη με τη συμμαχία της, με τους αυτοαπασχολουμένους, με τη φτωχή αγροτιά να σηκώσουμε ψηλά τη σημαία του αγώνα για τα δικά μας συμφέροντα. Να πάρουμε στα χέρια μας τα μέσα παραγωγής και την εξουσία.

Πίστεψε στη δύναμή σου, φέρε τα πάνω-κάτω!

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗ 48ωρη απεργία 6 και 7 Νοέμβρη

                    Την ΤΡΙΤΗ 6 ΝΟΕΜΒΡΗ στις 10.30 το πρωί στο Άγαλμα Βενιζέλου

                        Την ΤΕΤΑΡΤΗ 7 ΝΟΕΜΒΡΗ στις 10.30 το πρωί στο Άγαλμα Βενιζέλου              

  και το απόγευμα στις 7 στον ίδιο χώρο.

Για την πώληση ληγμένων τροφίμων

 «Σου έκλεψε τον άμπακο των αρχηγών η στάνη,

άγιο ψωμί μπαγιάτικο και μούχλα παντεσπάνι...»

(Active Member «Από την αρχή»)

Ντόρος προκλήθηκε τις τελευταίες ημέρες με την ανακοίνωση από τα υπουργεία Ανάπτυξης και Υγείας που συνόδεψε τη «Νέα Υγειονομική Διάταξη» που διέπει τις επιχειρήσεις υγειονομικού ενδιαφέροντος (τροφίμων, ποτών και υπηρεσιών) και τους «Νέους Κανόνες Διακίνησης / Εμπορίας Προϊόντων και Παροχής Υπηρεσιών (ΔΙΕΠΠΥ)». Με βάση τις νέες διατάξεις, που συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν το τρόφιμο ως εμπόρευμα, μεταξύ άλλων «επιτρέπεται η διάθεση τροφίμων περασμένης χρονολογίας ελάχιστης διατηρησιμότητας, πλην όσων προσδιορίζονται από την κείμενη νομοθεσία ως ευαλλοίωτα, με τον όρο ότι αυτά θα πωλούνται σαφώς διαχωρισμένα από τα άλλα τρόφιμα και σε πινακίδα που θα αναρτάται σε αυτά, θα αναγράφεται, με κεφαλαία γράμματα, η φράση ΤΡΟΦΙΜΑ ΠΕΡΑΣΜΕΝΗΣ ΔΙΑΤΗΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑΣ».

 Τα τρόφιμα αυτά θα πρέπει να διατίθενται σε χαμηλότερη τιμή. Αποτελεί αυτή η εξέλιξη κάτι το καινούργιο; Οχι, καθώς το νομοθετικό πλαίσιο εδώ και δεκαετίες έδινε τη δυνατότητα πώλησης τροφίμων με περασμένη ημερομηνία ελάχιστης διατηρησιμότητας. Μια δυνατότητα όμως που σπάνια εφαρμοζόταν στην πράξη.

Ποιο όμως είναι το νέο δεδομένο; Σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης τα μονοπώλια του κλάδου των τροφίμων ψάχνουν επιπλέον τρόπους ώστε να θωρακιστεί η κερδοφορία τους. Αυτό σίγουρα ενισχύει τις τάσεις εφαρμογής και διεύρυνσης μιας μέχρι πρόσφατα σχετικά ανενεργής διάταξης. Δεν είναι άλλωστε καθόλου τυχαίο ότι η εξέλιξη αυτή διασταυρώνεται και με μια σειρά από εξελίξεις σε επίπεδο ΕΕ.

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με βάση το ΕΕ (2011/2175(INI)) Ψήφισμα της 19ης Ιανουαρίου 2012 καλεί την Επιτροπή «να εξετάσει και να προωθήσει μέτρα που αποσκοπούν στη μείωση της σπατάλης τροφίμων στα πρώτα στάδια της τροφικής αλυσίδας, όπως για παράδειγμα την επισήμανση με διπλή ημερομηνία λήξης («πώληση έως» και «ανάλωση έως») και την πώληση με έκπτωση προϊόντων με κοντινή ημερομηνία λήξης ή με ελαττώματα».¹

Ολα αυτά στο όνομα της ελαχιστοποίησης των απορριμμάτων τροφής. Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο. Η ΕΕ που με την πολιτική της στον αγροτικό τομέα έστελνε επί δεκαετίες εκατομμύρια τόνους αγροτικών προϊόντων στις χωματερές, σήμερα έρχεται να επιδείξει την ευαισθησία της γιατί δήθεν «σπαταλώνται μεγάλες ποσότητες τροφίμων». Αλλαξε κάτι; Εγινε ξαφνικά ευαίσθητη; Ασφαλώς και όχι.

Η ΕΕ από τη φύση της νομοθετεί, θεσμοθετεί και επιβάλλει κάθε μέτρο που θα εξυπηρετεί την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, ανεξάρτητα από το έμβλημα που χρησιμοποιεί κάθε φορά για να θολώσει τα νερά και να αποπροσανατολίσει. Εξάλλου, οι ίδιες οι πολυεθνικές στον κλάδο των τροφίμων και ποτών είναι αυτές, που καθορίζουν όχι μόνο τη διατηρησιμότητά τους, αλλά και τις μεθόδους επεξεργασίας που εφαρμόζουν και τα πρόσθετα που χρησιμοποιούν, χωρίς να έχουν καμιά νομική υποχρέωση να αποδεικνύουν εκ των προτέρων και με επιστημονική τεκμηρίωση την ασφαλή χρήση τους ως προς την υγιεινή, την ποιότητα και την ασφάλειά τους. Αρκεί σύμφωνα με το ευρωενωσιακό δίκαιο, να εφαρμόζουν σύστημα αυτοελέγχου, το λεγόμενο HACCP (ΧΑΣΠ), να ελέγχουν δηλαδή τα μονοπώλια των τροφίμων - ποτών τους εαυτούς τους!!! Προκειμένου μάλιστα οι μονοπωλιακοί όμιλοι να εξασφαλίζουν την όσο γίνεται μακρύτερη διατηρησιμότητα των παραγόμενων τροφίμων, εφαρμόζουν προηγμένες τεχνικές, όπως η εφαρμογή υψηλών θερμοκρασιών στην παραγωγική διαδικασία, που ναι μεν μηδενίζουν το όποιο μικροβιακό φορτίο υπάρχει, αλλά ταυτόχρονα παράγονται λόγω αυτής της τεχνικής νέες ουσίες που μπορεί να έχουν αρνητικές επιπτώσεις στη δημόσια υγεία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το «ακρυλαμίδιο» που είναι μία ουσία ύποπτη για καρκινογενέσεις και για την οποία δεν έχει θεσπιστεί όριο από τις αρμόδιες υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η συγκεκριμένη ουσία σχηματίζεται κατά την παραγωγή ψωμιού, φρυγανιών, μπισκότων, τσιπς κ.ά., στους 220 βαθμούς Κελσίου, όταν το άμυλο ενώνεται με τα ελεύθερα αμινοξέα. Οι πολυεθνικές χρησιμοποιούν αυτές τις μεθόδους παραγωγής προκειμένου τα παραγόμενα τρόφιμα να μην παρουσιάζουν για μακρύ χρονικό διάστημα αλλοιώσεις των μακροσκοπικών τους στοιχείων (οσμή, υφή, γεύση κλπ.). Αυτό σημαίνει ότι ενδεχομένως θα μπορούν να παραμείνουν στα ράφια των υπεραγορών τροφίμων «ως ασφαλή» για την κατανάλωση και μετά τη λήξη της διατηρησιμότητάς τους (ημερομηνία λήξης) και με δεδομένο ότι προκαλείται μείωση της θρεπτικής τους αξίας. Στις σημερινές συνθήκες της άγριας επίθεσης κυβέρνησης - ΕΕ - επιχειρηματικών ομίλων στα λαϊκά στρώματα που έχει ως αποτέλεσμα η φτώχεια και η εξαθλίωση να παίρνουν μαζικά χαρακτηριστικά, αυτή η αγορανομική διάταξη διευκολύνει το εμπόριο ληγμένων και χαμηλής θρεπτικής αξίας τροφίμων. Η πώλησή τους μπορεί να γίνεται είτε μέσω μικρών ή μεγάλων αλυσίδων απευθείας στα φτωχά λαϊκά στρώματα, είτε να διακινούνται μέσω των ΜΚΟ, των «φιλανθρωπικών» οργανώσεων, των «κοινωνικών παντοπωλείων» για τους τελείως εξαθλιωμένους.

Η επιχειρηματολογία με την οποία η ΕΕ στηρίζει τη λογική της είναι πέρα για πέρα σαθρή. Εστιάζει στο γεγονός της απόρριψης μεγάλων ποσοτήτων τροφίμων, τα οποία αν και υστερούν ποιοτικά δεν παρουσιάζουν σύμφωνα με τους ιθύνοντες των ευρωπαϊκών επιτελείων προβλήματα ασφάλειας. Μπαίνει, δηλαδή, μια απόλυτη διαχωριστική γραμμή μεταξύ της ποιότητας από τη μια και της ασφάλειας από την άλλη. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Το φαινόμενο αυτό έχει απασχολήσει ερευνητές στις ΗΠΑ όπου το νομοθετικό πλαίσιο διευκολύνει την πώληση προϊόντων με περασμένη ημερομηνία λήξης². Ετσι στις ΗΠΑ υπάρχει το φαινόμενο να πωλούνται συστηματικά τέτοια προϊόντα. Σε έρευνα³ που διεξήγαγε το Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας (USC) το 2009 παρατηρήθηκε ότι αυτή η πρακτική εφαρμοζόταν κατά κόρον σε περιοχές όπου διαμένουν φτωχά λαϊκά στρώματα ή στις κοινότητες των Αφρο - Αμερικάνων. Οι ερευνητές συμπεραίνουν ότι το γεγονός αυτό «αντανακλά μια ιδιαίτερα σημαντική έλλειψη πρόσβασης σε ποιοτικά διατροφικά προϊόντα για μεγάλο τμήμα του πληθυσμού». Με δεδομένη λοιπόν την παραπάνω διαπίστωση, ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι υπάρχουν αδιαπέραστα τείχη μεταξύ ποιότητας και ασφάλειας; Ποιος μπορεί να εγγυηθεί ότι η διαχρονική και συστηματική κατανάλωση τροφίμων αποδεδειγμένα ποιοτικά υποβαθμισμένων δεν εγείρει ζητήματα δημόσιας υγείας; Κανείς. Και σε αυτό το ερώτημα οι ερευνητές του USC είναι κατηγορηματικοί: «Δεν μπορούμε να είμαστε 100% σίγουροι. Για παράδειγμα, σε ανθρώπους που πάσχουν από χρόνιες παθήσεις το αποτέλεσμα της κατανάλωσης τροφίμων υποβαθμισμένης ποιότητας θα μπορούσε να είναι σοβαρότερο του αναμενόμενου»⁴.

Μια επιχειρηματολογία που χρησιμοποιείται υπέρ της πώλησης αποδεδειγμένα ποιοτικά υποβαθμισμένων τροφίμων είναι ο ισχυρισμός ότι η πώληση τους σε μειωμένες τιμές θα συμβάλλει δήθεν στη μείωση των τιμών των τροφίμων. Πρόκειται για ισχυρισμό παραπλανητικό. Ουσιαστικά, με το κυβερνητικό μέτρο τα μονοπώλια θα κερδίζουν και από την πώληση των «ληγμένων» που μέχρι τώρα τα απέσυραν και είχαν χασούρα και τα αντικαθιστούσαν με «μη ληγμένα». Επίσης, με αυτόν τον τρόπο καλύπτουν και ένα μέρος από τη μείωση της κατανάλωσης. Ετσι λειτουργεί η καπιταλιστική αγορά, με υπέρτατη αρχή και αξία το κέρδος ακόμα και σε βάρος της υγείας και της ζωής του λαού. Με αυτά τα λαϊκίστικα επιχειρήματα προσπαθούν να παρουσιάσουν ένα καθαρά φιλομονοπωλιακό μέτρο, ως δήθεν φιλολαϊκό.

Ενα άλλο επιχείρημα είναι ο ακόμα πιο εκβιαστικός και κυνικός ισχυρισμός ότι από το να μην έχει κάποιος να φάει, ας μπορεί τουλάχιστον να προμηθευτεί φθηνότερα ορισμένα τρόφιμα και ας είναι ληγμένα. Παρουσιάζει τη φτώχεια και την εξαθλίωση σαν φυσικά φαινόμενα και όχι σαν αποτέλεσμα της καπιταλιστικής κρίσης και της διαχείρισης των αστικών κυβερνήσεων υπέρ του κεφαλαίου που τα δημιουργεί. Δηλαδή, οι δήμιοι του λαού παρουσιάζονται σαν ευεργέτες του και ο λαός θα πρέπει να εκτιμήσει αυτήν την προσφορά. Να συμβιβαστεί με το «ελάχιστο» που στη συγκεκριμένη περίπτωση σημαίνει άμεση ή και μακροπρόθεσμη υπονόμευση της υγείας του. Την ίδια στιγμή που τα μονοπώλια των τροφίμων αβγαταίνουν τα κέρδη τους, εκπαιδεύουν τα λαϊκά στρώματα πώς να διαχειρίζονται τη φτώχεια τους.

Πρέπει να είναι καθαρό στους εργαζόμενους ότι και αυτή η εξέλιξη είναι συνδεδεμένη με τη συνολικά εφαρμοζόμενη πολιτική, την πολιτική που επιδιώκει να ρίξει στα τάρταρα την τιμή της εργατικής δύναμης ώστε το κεφάλαιο να βγει άθικτο από την κρίση. Θέλουν εργάτες χαμηλών απαιτήσεων, με σκυμμένο το κεφάλι, που να βολεύονται με ένα ξεροκόμματο και αυτό «αμφιβόλου» ποιότητας. Επιβεβαιώνεται ότι μονοπώλια και ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών δε συμβιβάζονται. Επιβεβαιώνεται και η δηλητηριώδης απάτη του οπορτουνισμού, ότι μπορεί ο καπιταλισμός να εξανθρωπιστεί και με κατάλληλη διαχείριση «ο άνθρωπος να μπει πάνω από τα κέρδη».

Γι' αυτό λέμε ότι η λύση δε βρίσκεται στην αναζήτηση της λιγότερης φτώχειας, της λιγότερης πείνας με πληρωμένα «ληγμένα» τρόφιμα, αλλά στην πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ για κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, για αποδέσμευση από την ΕΕ, με μονομερή διαγραφή του χρέους, με λαϊκή εξουσία. Μόνο έτσι απελευθερώνεται η δυνατότητα να σχεδιαστεί και να αναπτυχθεί η παραγωγή ποιοτικών, ασφαλών και σε επαρκή ποσότητα τροφίμων σύμφωνα με τις σύγχρονες διατροφικές ανάγκες του λαού. Σ' αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να κατατείνει η πάλη της κοινωνικής συμμαχίας των εργατοϋπαλλήλων, των αυτοαπασχολουμένων της πόλης και του χωριού, της νεολαίας και των γυναικών των λαϊκών οικογενειών.

Παραπομπές:

1. http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+TA+P7-TA-2012-0014+0+DOC+XML+V0//EL

2.

http://www.fda.gov/AboutFDA/Transparency/Basics/ucm210073.htm

3.

http://news.usc.edu/#!/article/30521/Study-Looks-at-Expired-Foods-in-Low-income-Areas

4.

http://abcnews.go.com/Technology/DyeHard/eat-expired food/story?id=8765766

από τον Κυριακάτικο Ριζοσπάστη

ΗΓΕΣΙΑ ΤΗΣ ΓΣΕΕ :Λέει ψέματα στους εργάτες

Την αποστολή, που έχει αναλάβει για την παραπλάνηση και την υποταγή των εργαζομένων, επιβεβαιώνει η ηγεσία της ΓΣΕΕ, μπροστά και στη 48ωρη απεργία στις 6 και 7 Νοέμβρη.

 Με το κεντρικό της κάλεσμα για την απεργία, καλεί τους εργάτες να απεργήσουν ενάντια σε μια

«λανθασμένη, αδιέξοδη και καταστροφική πολιτική», ενάντια σε ένα πρόγραμμα μέτρων που θεωρεί «αναποτελεσματικό». Μάλιστα, η ΓΣΕΕ διαμαρτύρεται, γιατί «οι θυσίες (σ.σ. των εργαζομένων) πάνε χαμένες, γιατί δε δίνουν λύση, δε δημιουργούν προοπτική και ελπίδα».

 

Το πρόβλημά της, δηλαδή, δεν είναι οι αβάσταχτες θυσίες στις οποίες υποβάλλονται συνέχεια οι εργάτες για να σωθούν τα μονοπώλια, αλλά το ότι αυτές δεν έχουν αποτέλεσμα!

Λες και είναι ποτέ δυνατόν, οι μειώσεις μισθών, το σμπαράλιασμα των δικαιωμάτων, η κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, η διάλυση των εργασιακών σχέσεων, να λειτουργήσουν προς όφελος της εργατικής τάξης.

Τι κάνει ξανά η ΓΣΕΕ;

Δίνει το σύνθημα στην εργατική τάξη, να στρέψει τις ελπίδες και τους αγώνες της στη διεκδίκηση της ...μέρας εκείνης που θα βγουν επιτέλους οι επιχειρήσεις απ' το αδιέξοδο.

Τους λέει ψέματα, τους λέει ότι οι εργάτες θα σωθούν όταν σωθούν και οι επιχειρήσεις και τους καλεί, μάλιστα, να υπομείνουν και θυσίες γι' αυτό.

Η ίδια η πείρα των εργατών βεβαιώνει πως ποτέ δε σώθηκαν σκύβοντας το κεφάλι στα σχέδια των μονοπωλίων.

Τι να πρωτοαναφέρει κανείς;

Τη «Φορντ», όπου πρόσφατα η πολυεθνική απέλυσε πάνω από 4.000 εργάτες στο Βέλγιο, παρά το ότι πριν από δύο χρόνια οι εργαζόμενοι είχαν αποδεχτεί μειώσεις μισθών στο όνομα της σωτηρίας του εργοστασίου;

Την «Ενωμένη Κλωστοϋφαντουργία» που έδιωξε εκατοντάδες κι έκλεισε ένα σωρό εργοστάσια, παρά το ότι είχαν προηγηθεί μαζικές απολύσεις (και είχαν γίνει δεκτές από το σωματείο) στο όνομα της σωτηρίας των υπόλοιπων θέσεων εργασίας;

Οι εργάτες θα δυναμώνουν τους αγώνες τους όσο δυναμώνει η ταξική τους ενότητα και οργάνωση ενάντια στα μονοπώλια.

Γι' αυτό και πρέπει να πετάξουν απ' το σβέρκο τους όσες δυνάμεις βαφτίζουν φίλους εκείνους που ζουν «ρουφώντας» το δικό τους αίμα.

Ολα πάνω σ’ ένα ψέμα

Μακρύ χέρι του συστήματος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, για τη χειραγώγηση του εργατικού - λαϊκού κινήματος και το χτύπημα του ΚΚΕ,

της μόνης πολιτικής δύναμης που η αστική τάξη γνωρίζει καλά ότι βρίσκεται απέναντί της,

όπως γνωρίζει εξίσου καλά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται εντός των τειχών της στα κρίσιμα θεμελιακά ζητήματα και γι' αυτό οι διαφωνίες του δε συνιστούν εναλλακτική λύση υπέρ του λαού.

 

Και δεν μπορούσε να είναι διαφορετικά, για τους παρακάτω δύο λόγους:
Ο πρώτος είναι ότι οι βασικές δυνάμεις που συγκροτούν τον ΣΥΡΙΖΑ είναι οι ίδιες που το 1990 - 1991 επιχείρησαν να διαλύσουν το ΚΚΕ.
Δεν το πέτυχαν, χάρη στο γεγονός ότι βρέθηκαν οι απαραίτητες δυνάμεις που ματαίωσαν τα σχέδιά τους.
Ο στόχος αυτός δεν εγκαταλείφθηκε ούτε στιγμή στα 22 χρόνια που πέρασαν από τότε.
Θέλουν να ξεμπερδεύουν με τη στρατηγική του ΚΚΕ, ώστε να υπάρχει στήριξη και ανοχή στη δική τους σοσιαλδημοκρατική πολιτική. Ούτε στιγμή δεν έπαυσαν οι προσπάθειές τους, που εκδηλώθηκαν άλλοτε με την από τα έξω υπονόμευση και ανοιχτή επίθεση, άλλοτε με χειρονομίες «φιλίας», ή και με τα δύο.
Οι εκλογές του Μάη και του Ιούνη 2012 το επιβεβαίωσαν περίτρανα.
Περίσσεψε η υποκρισία, η υπόγεια συνεργασία τους με τα αστικά ΜΜΕ ενάντια στο ΚΚΕ, η δολιότητα και η χρησιμοποίηση όλων των γνωστών μεθόδων του ΠΑΣΟΚ.
Τα γεγονότα του 1990 - 1991 δεν αφορούν μόνο την Ιστορία. Αφορούν πρωταρχικά το σήμερα.
Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνά κανένας αγωνιστής που όλα αυτά τα χρόνια έδωσε τις δυνάμεις του, αρχικά για να κρατηθεί το ΚΚΕ όρθιο και στη συνέχεια για να προχωρήσει η πολιτική του, την οποία χιλιάδες άνθρωποι έκριναν καθημερινά ότι επιβεβαιώνεται.
Τα γεγονότα του 1990 - 1991 αφορούν το σήμερα, γιατί εκείνο που κρίθηκε στην τότε αναμέτρηση και σε συνέχεια είναι το αν θα υπάρχει και θα ενισχύεται το Κόμμα που δεν πέταξε στα σκουπίδια την ένδοξη ιστορία του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος,
το Κόμμα που είδε κριτικά τη σοσιαλιστική οικοδόμηση και βγάζει συμπεράσματα από αυτή και από την πορεία του λαϊκού κινήματος στην Ελλάδα,
για να γίνει η πάλη σήμερα πιο ισχυρή, για να μπολιαστεί η εργατική συνείδηση με την αναγκαιότητα και τις νομοτέλειες του σοσιαλισμού.
Τα γεγονότα του 1990 - 1991 αφορούν το σήμερα, γιατί τη μόνη φιλολαϊκή πολιτική διέξοδο συγκροτεί η πρόταση του ΚΚΕ στο λαό για ρήξη και αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους με εργατική - λαϊκή εξουσία και κοινωνικοποίηση των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, απαραίτητες προϋποθέσεις για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα της ανεργίας, της φτώχειας, της καταπάτησης όλων των δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Ο δεύτερος λόγος, που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν δυνατό να μην επιτίθεται στο ΚΚΕ,
είναι γιατί έχει πολιτική διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης και επομένως έχει στο στόχο του το ΚΚΕ, το μοναδικό κόμμα που υποστηρίζει και παλεύει για να πληρώσει την κρίση το κεφάλαιο που τη δημιούργησε και όχι η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, που δεν ευθύνονται ούτε για την κρίση ούτε για το χρέος. Δεν έχει καμία σημασία και δεν πρέπει να ξεγελά το γεγονός ότι η επίθεση γίνεται μέσω της δήθεν ανάγκης του λαού να αποκτήσει η χώρα «κυβέρνηση της αριστεράς».
Ισα ίσα που αυτό είναι το πιο ύπουλο.
Γιατί απευθύνονται με τέτοια «πρόταση» σε ένα κόμμα, με το οποίο γνωρίζουν ότι τους χωρίζουν βαθιές διαφορές όχι μόνο στο ζήτημα του σοσιαλισμού, αλλά και σε σειρά επιμέρους ζητημάτων της πάλης, καθώς και στην κατεύθυνση που πρέπει να έχει ο αγώνας. Αρα γνωρίζουν ότι η συνεργασία είναι αδύνατη.
 Εκτός αν το ΚΚΕ γινόταν ένα είδος ΣΥΡΙΖΑ...

Ποιος είναι ο στόχος των αστικών μηχανισμών όσον αφορά το ΚΚΕ;
Ο στόχος είναι να το εξαφανίσουν, αν είναι δυνατό, είτε να το ενσωματώσουν στο σάπιο αστικό πολιτικό σύστημα.
Το τελευταίο θα γινόταν πραγματικότητα, αν το ΚΚΕ άλλαζε τη στρατηγική του και προσχωρούσε στην πολιτική της «αριστερής διακυβέρνησης».
Αυτό ακριβώς επιδιώκει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Εδώ η σύμπτωση αστικής τάξης και ΣΥΡΙΖΑ είναι απόλυτη.

Στις 24 του Οκτώβρη 2012, ο Ιταλός πρωθυπουργός Μόντι δήλωσε:

«Οποιος κι αν κερδίσει στις εκλογές της Ανοιξης, πρέπει να κινηθεί στο πλαίσιο των κανόνων και των πολιτικών που έχουν ορισθεί από την Ευρωπαϊκή Ενωση, που δεσμεύουν τις κυβερνήσεις (...) κάθε πολιτικού χρώματος».
Αυτός ο ειλικρινής αστός πολιτικός είναι ένας από εκείνους του Νότου, με τους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει συμμαχία, όπως και με τον Ολάντ, που ωστόσο ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αισθάνεται καμία υποχρέωση αυτοκριτικής για το νέο άνεμο που προπαγάνδιζε ότι θα φέρει ο Ολάντ στην Ευρώπη, παρότι ο τελευταίος έχει επιβάλει μέτρα δεκάδων δισ. στο γαλλικό λαό.
Το ίδιο, βέβαια, κάνουν όλες οι αστικές κυβερνήσεις του Μεσογειακού Νότου.
Η συζήτηση γίνεται για τους όρους του Δημοσιονομικού Συμφώνου Σταθερότητας, που αφορά σε αλλαγές υπέρ των μονοπωλιακών ομίλων και στους όρους δανεισμού τους από τα κράτη, καθώς και στη διαχείριση της πιο οξυμένης φτώχειας.
Το πλαίσιο που διατύπωσε ο Μόντι γνωρίζει ασφαλώς και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Γνωρίζει, δηλαδή, ότι και αυτός αν έρθει στην κυβέρνηση σε αυτή τη γραμμή θα κινηθεί.
Το ότι παριστάνει τον «αντιφρονούντα» υποδηλώνει μόνο και μόνο ότι κοροϊδεύει τον κόσμο.
Αλλά και στην περίπτωση που δεν είχε τέτοια πρόθεση, το ίδιο θα συνέβαινε εξ αντικειμένου, γιατί είναι αδύνατο να υπάρξουν μέτρα υπέρ του λαού, όσο η Ελλάδα παραμένει στην ΕΕ και τα μονοπώλια κυριαρχούν στην οικονομία, κατέχοντας φυσικά και την εξουσία.
Οταν βρίσκεσαι μέσα στην ΕΕ είσαι υποχρεωμένος να τηρείς τις δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί.
Αν δεν το κάνεις, σημαίνει ότι επιλέγεις το δρόμο της σύγκρουσης που η συνέπειά της είναι η αποδέσμευση.
Κάτι που ο ΣΥΡΙΖΑ δε θέλει ούτε να το ακούει. Σε διαφορετική περίπτωση οδηγείσαι στη συμμόρφωση, δηλαδή εξανεμίζεις τις λαϊκές ελπίδες. Μέσος δρόμος δεν υπάρχει. Και μόνο το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κατήγγειλε την κυβέρνηση Σαμαρά ότι δεν διαπραγματεύτηκε (!) τα λέει όλα...
Τα ίδια θα έπραττε και το ΚΚΕ, αν συμμετείχε στη λεγόμενη «κυβέρνηση της αριστεράς».
Και θα έπραττε ό,τι και ο ΣΥΡΙΖΑ, για τον απλούστατο λόγο ότι η συμμετοχή του προϋποθέτει εγκατάλειψη της θέσης για αποδέσμευση από την ΕΕ και για κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων.
Δεν θα έμενε να κάνει κάτι άλλο από τη διαχείριση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, υποστηρίζει και την παραμονή στην ΕΕ και στο ευρώ και ισχυρίζεται ταυτόχρονα ότι θα ακολουθήσει ως κυβέρνηση φιλολαϊκή πολιτική.
Ωστόσο, η κατάργηση των μνημονίων (που δεν την υποστηρίζει με ειλικρίνεια) σημαίνει έξοδο από την ΕΕ, όποια κυβέρνηση κι αν την επιχειρούσε.
Και εδώ βρίσκεται το μεγάλο ψέμα του ΣΥΡΙΖΑ.
Από την άλλη, δεν έχει καμία πρόθεση να συγκρουστεί με τους επιχειρηματικούς ομίλους στην Ελλάδα, οι οποίοι μαζί με την ΕΕ και τις κυβερνήσεις επιβάλλουν τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, τη λιτότητα, την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων κ.λπ.
Πώς θα βελτιωθεί, επομένως, η ζωή των εργαζομένων;
Αυτή η στάση του συμπληρώνει το μεγάλο ψέμα.
Το λεγόμενο σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι καθόλου πρωτότυπο.
Εφαρμόστηκε σε σειρά άλλων χωρών (Γερμανία, Ισπανία κ.α.), δίχως, εννοείται, να έχουν το παραμικρό όφελος οι εργαζόμενοι.
Οι τράπεζες και άλλες επιχειρήσεις δεν είναι δυνατό να λειτουργήσουν υπέρ του λαού στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος, ακόμα και στην περίπτωση που ήταν 100% κρατικές.
Και αυτό έχει επιβεβαιωθεί και στην Ελλάδα.
Από την άλλη, το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αναγνωρίζει μέρος του χρέους, σημαίνει ότι ο λαός θα χρωστά διαρκώς.
Ενώ καταντά ανιστόρητη η εμμονή του στο ότι το μνημόνιο απέτυχε. Επέτυχε!
Γιατί τα μνημόνια δε διαμορφώθηκαν για να χτυπηθεί η ύφεση, αλλά για να τσακιστούν οι εργαζόμενοι, επιβάλλοντας μονομιάς εκείνα τα μέτρα που είχαν αποφασιστεί με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, που εφαρμόζονταν αργά αργά, αλλά η εφαρμογή τους επιταχύνθηκε εξαιτίας της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης.
Το μνημόνιο εξασφαλίζει, όταν έρθει η ανάκαμψη, να υπάρχει κερδοφορία με αρπαγή των όποιων κατακτήσεων είχαν αποσπαστεί ή παραχωρηθεί μετά το 1974.

Η πρόταση του ΚΚΕ στο λαό είναι η μόνη ρεαλιστική και πραγματικά προς όφελος των εργαζομένων.

Απαιτεί θυσίες, οι οποίες θα είναι τιμή για την εργατική τάξη και τους συμμάχους της, αλλά και θα ανοίξουν το δρόμο για να μπει στο προσκήνιο αυτή μαζί με τους συμμάχους της.

Τυχόν κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα οδηγήσει στην απογοήτευση και με τη σειρά της είναι πολύ πιθανό να επιφέρει μια πελώρια συντηρητική μετατόπιση των μαζών.

Ας σκεφθεί καθένας και καθεμιά από τους εργαζόμενους μήπως αυτός είναι ένας μεσοπρόθεσμος σχεδιασμός της αστικής τάξης.

Του Μάκη ΜΑΪΛΗ

Σχετικά με τα επιχειρήματα ΣΥΡΙΖΑ και τις θέσεις του ΚΚΕ για την πρόταση νόμου για τα Μνημόνια

 

Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι συμφωνεί με την Πρόταση Νόμου του ΚΚΕ επί της αρχής, αλλά διαφωνεί με τη στρατηγική του ΚΚΕ, επειδή, όπως λέει, ο ίδιος δεν τα παραπέμπει όλα στο σοσιαλισμό, αλλά προτείνει «μεταβατικές παρεμβάσεις, παρεμβατικά αιτήματα (που) ενδυναμώνουν την εργατική τάξη και τον κόσμο της εργασίας, του δίνουν εμπιστοσύνη ότι τα πράγματα μπορεί να αλλάξουν, επεκτείνουν την ατζέντα και αλλάζουν συνειδήσεις» (Στ. Σαμοΐλης).

Ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι η Πρόταση Νόμου του ΚΚΕ είναι παρέμβαση για συζήτηση μεταξύ των αυτοαποκαλούμενων «αντιμνημονιακών» δυνάμεων και από αυτήν την άποψη επαναφέρει ζήτημα «ενότητας» και «κυβέρνησης της αριστεράς». Είπαν, μεταξύ άλλων, οι βουλευτές του: «Η λογική της Γ' Διεθνούς επιστρέφει και το ΚΚΕ θα μπορέσει να βάζει σε μια αντιμνημονιακή συζήτηση τις δικές του προτάσεις» (Ε. Τσακαλώτος). «(Αυτά που) αναγράφει η πρόταση νόμου είναι στην ουσία η καρδιά της δικής μας πολιτικής (...) αν υπήρχε συνεργασία αριστερών δυνάμεων, που είναι επιβεβλημένη και επίκαιρη, ιδιαίτερα της ριζοσπαστικής αριστεράς με επίκεντρο τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ αυτά τα μνημόνια θα ήταν παρελθόν γιατί θα είχαμε μια κυβέρνησης της συνεργαζόμενης, συμπαραταγμένης, συμπορεύουσας αριστεράς» (Π. Λαφαζάνης).

Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι συμφωνεί με την Πρόταση Νόμου του ΚΚΕ, αλλά διαφωνεί με τη μονομερή διαγραφή του συνόλου του χρέους και προτείνει διαγραφή «του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, το μορατόριουμ της πληρωμής τόκων και η αποπληρωμή του υπολοίπου με ρήτρα ανάπτυξης (...) σταδιακή κατάργηση των εφαρμοστικών νόμων (που θα εξαρτάται από τη) σταθεροποίηση και δρομολόγηση μιας πορείας σχεδιασμένης παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας (Ν. Βαλαβάνη).

Απαντώντας σε ένα προς ένα τα παραπάνω επιχειρήματα, οι βουλευτές του ΚΚΕ ανέδειξαν τη στρατηγική διαχείρισης που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ, συστατικό της οποίας είναι η ενσωμάτωση του κινήματος με αυταπάτες ότι ένα άλλο μείγμα, από μια άλλη κυβέρνηση εντός της ΕΕ, μπορεί να είναι ωφέλιμη για τα πραγματικά του συμφέροντα.

 

Χαρακτηριστικά ως προς αυτό είναι ορισμένα αποσπάσματα από την παρέμβαση που έκανε στη συζήτηση ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Θανάσης Παφίλης.

Είπε, μεταξύ άλλων: 

1. Για το αν μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση μέσα στην ΕΕ των μονοπωλίων:

«Εκείνοι που υποστήριξαν με θέρμη τότε ότι η ένταξη της Ελλάδος στην ΕΕ είναι ένα θετικό βήμα, σήμερα και πάλι - και εννοώ για τον ΣΥΡΙΖΑ - ξαναλένε το ίδιο και αυτό πρέπει να το μετρήσει ο ελληνικός λαός.

Ακόμη και προεκλογικά είπαν ότι φυσάει άλλος αέρας στην Ευρώπη.

Τι έχετε να πείτε τώρα;

Εσείς δεν είπατε ότι με την εκλογή του Ολάντ αλλάζουν τα πράγματα στην Ευρώπη, ναι ή όχι;

Τι έχετε να του πείτε σήμερα, όταν η ΕΕ, όχι απλώς δεν αλλάζει προς θετική κατεύθυνση, αλλά -και είναι λογικό- σε συνθήκες κρίσης και για να εξυπηρετηθούν συμφέροντα του κεφαλαίου, γίνεται ακόμη πιο σκληρή.

Δεύτερον, ας αποκωδικοποιήσουμε την αντιμνημονιακή κυβέρνηση κατά του μνημονίου.

Ποιος έφτιαξε το μνημόνιο;

Η ελληνική κυβέρνηση, η ΕΕ, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Αρα, λοιπόν, όταν λες "όχι" στο μνημόνιο και είσαι ενάντια στο μνημόνιο,

πρέπει να είσαι ενάντια σε αυτούς που το έφτιαξαν στο σύνολό τους και όχι όπως βολεύει». 

2. Για το αν η Πρόταση Νόμου του ΚΚΕ επιδιώκει να ανοίξει διάλογο με τα λεγόμενα «αντιμνημονιακά» κόμματα:

«Αύριο καταγγέλλεται το μνημόνιο - κάνω μια υπόθεση εργασίας - και οι δανειακές συμβάσεις.

Αυτόματα έρχεσαι σε σύγκρουση με την ΕΕ και σου λέει, "δεν το αποδέχομαι".

Ποιο είναι το επόμενο βήμα;

Εμείς έχουμε πρόταση ολοκληρωμένη.

Εμείς λέμε ότι δεν μπορεί να σταθεί φιλολαϊκή πολιτική χωρίς δύο προϋποθέσεις.

Η πρώτη προϋπόθεση είναι η αποδέσμευση από την ΕΕ.

Δεν μπορεί να είσαι μέσα, να δέχεσαι το ευρωπαϊκό "δίκαιο", τις αποφάσεις της ΕΕ, οι οποίες είναι όλες αντιλαϊκές και μνημονιακές και να λες ότι "θα ακολουθήσω φιλολαϊκή πολιτική".

Η δεύτερη σημαντική προϋπόθεση είναι ποιος θα έχει την οικονομία στα χέρια του;

Και εδώ σφυρίζουν αδιάφορα ορισμένοι για το ποιος θα έχει την οικονομία στα χέρια του.

Ποιος θα την έχει, ο λαός ή οι καπιταλιστές, τα μονοπώλια ή οι εργάτες, οι επιχειρηματίες ή οι εργαζόμενοι;

Αυτό είναι στην ημερήσια διάταξη σήμερα (...)

Το τρίτο, είναι η μονομερής διαγραφή του χρέους, που είναι δεδομένο.

Υπάρχουν ριζικές διαφωνίες και στα τρία θέματα». 

3. Για το αν το ΚΚΕ έχει προτάσεις για το σήμερα ή τα παραπέμπει όλα στο σοσιαλισμό:

«Σχετικά με το πότε θα έρθει αυτή η λαϊκή εξουσία, λένε ότι όσα φέρνει η ώρα, δεν τα φέρνει ο χρόνος.

Ετσι κινείται η Ιστορία.

Λέω ότι επαναλαμβάνονται σε χειρότερη κατάσταση και ειπώθηκε, αυτά που ζήσαμε στη δεκαετία του '80 με το ΠΑΣΟΚ, το οποίο θα έφερνε πιο γρήγορα το σοσιαλισμό και κατέληξε να υπηρετεί και να βάζει πλάτη να στηριχθεί ο καπιταλισμός. 

Υπάρχουν δύο δρόμοι, ο ένας είναι αυτός που ακολουθείται σήμερα, δηλαδή ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης και ο άλλος είναι ο σοσιαλιστικός δρόμος, που προτείνει το ΚΚΕ.

Σήμερα, υπάρχει μια τεράστια εμπειρία, δεν υπάρχει αριστερή ή δεξιά διαχείριση του καπιταλισμού.

Υπάρχει η πείρα, τα Κομμουνιστικά Κόμματα έκαναν κυβέρνηση με τον Πρόντι, στη Γαλλία το Κομμουνιστικό Κόμμα μπήκε στην κυβέρνηση Ζοσπέν, στην Κύπρο σήμερα το ΑΚΕΛ θέλει να φέρει το σοσιαλισμό, βρέθηκε να έχει την κυβερνητική εξουσία, ποιο είναι το αποτέλεσμα;

Το αποτέλεσμα είναι η ίδια κατάσταση. 

Εάν δε λυθεί το θέμα της εξουσίας και όχι της κυβέρνησης,

εκεί που θα καταντήσεις είναι η ονομαζόμενη "κυβερνώσα αριστερά".

Η ΔΗΜΑΡ είναι το παράδειγμα.

Αρα, όσοι προσπαθούν να παγιδεύσουν τον ελληνικό λαό στο δίλημμα της αριστερής κυβέρνησης, που θα αναλάβει να κάνει ανθρώπινο τον καπιταλισμό, προσφέρουν τη χειρότερη υπηρεσία. 

Οσοι λένε ότι "μέχρι να έρθει λαϊκή εξουσία, τι κάνουμε;", θέλουμε να πούμε ότι εμείς παλεύουμε καθημερινά, αλλά δεν θέλουμε να το διαφημίσουμε.

Αλλοι τρύπωσαν στα υπόγεια, όταν η ιστορία γύρισε ανάποδα και απαρνήθηκαν τα πάντα, το 1990, όπου ενστερνίστηκαν τον καπιταλισμό και όλη τη βαρβαρότητα.

Εμείς πληγωμένοι, ματωμένοι, τσακισμένοι σηκωθήκαμε όρθιοι και είπαμε όχι στη βαρβαρότητα του ιμπεριαλισμού.

Εσείς λέγατε ότι μπαίνουμε σε έναν νέο κόσμο, τον κόσμο της ειρήνης, της φιλίας.

Επομένως, μη μας εγκαλείτε για τέτοια πράγματα. Τα θυμόμαστε όλα αυτά πολύ καλά.

Εμείς, έχουμε εμπιστοσύνη στο λαό και στο ερώτημα "πότε;" λέμε όταν το αποφασίσει ο λαός. Οι συνθήκες είναι υπερώριμες. Η δική μας πρόταση είναι να γίνει τώρα, ακόμα και αύριο.

Γι' αυτό δεν μπορούμε σαν ΚΚΕ να παραδώσουμε για άλλη μια φορά το λαό στις χίμαιρες ενός ανθρώπινου καπιταλισμού. Οφείλουμε να του δείξουμε ποιος είναι ο δρόμος και είμαστε αισιόδοξοι ότι αργά ή γρήγορα θα τον ακολουθήσει». 

4. Για το χαρακτήρα της πρότασης νόμου του ΚΚΕ:

«Η πρόταση νόμου περιέχει την κατάργηση των μνημονίων, των δανειακών συμβάσεων, και αυτά αποτελούν ταυτόχρονα στόχους πάλης για το εργατικό λαϊκό κίνημα, για την πλειοψηφία του ελληνικού λαού, για τα λαϊκά στρώματα.

Και έχει και ολοκληρωμένη πρόταση διεξόδου που λέει: ανατροπή του συστήματος, λαϊκή εξουσία, λαϊκή οικονομία.

Δηλαδή, τέρμα στην καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής.

Ο λαός παίρνει την οικονομική εξουσία στα χέρια του.

Παίρνει τα μέσα παραγωγής.

Οργανώνει, σχεδιάζει αναπτύσσει τις πλουτοπαραγωγικές δυνατότητες - και είναι τεράστιες - που έχει η χώρα μας, σε όφελος αυτού και όχι των καπιταλιστών.

Ετσι είναι η δική μας πρόταση και δεν την κρύβουμε.

Και έχει και άμεσα στόχους πάλης για το κίνημα, (σ.σ. για μισθούς, συντάξεις που να ικανοποιούν τις ανάγκες, για σταθερό χρόνο δουλειάς για όλους, για αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία, για προστασία των ανέργων κ.λπ.), αλλά και μακροπρόθεσμα.

Εμείς δεν μπορούμε να λέμε στον ελληνικό λαό ψέματα.

Οτι μπορεί να καταργήσει τα μνημόνια, ότι μπορεί να καταργήσει τη δανειακή σύμβαση χωρίς να συγκρουστεί με την ΕΕ και να βγει από αυτήν. 

Το θέμα είναι από πού ξεκινάς και πού θέλεις να πας.

Η δική μας η πρόταση είναι καθαρή.

Χρειάζεται ριζική ανατροπή αυτής της πολιτικής.

 

Οταν είσαι κατά του μνημονίου, κατά της τρόικας αντικειμενικά, για να είσαι συνεπής,

πρέπει να είσαι κατά της ΕΕ, κατά της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Οσο για τα "ενδιάμεσα στάδια", τι θα κάνουμε, θα κοροϊδέψουμε τους Ευρωπαίους;

 Γι' αυτό ο λαός να βάλει στόχο και το λαϊκό κίνημα την ανατροπή του ίδιου του συστήματος, την αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους και να πάρει την εξουσία στα χέρια του γιατί του ανήκει».

Πηγή: Ριζοσπάστης

Ορισμένα βασικά πράγματα που πρέπει να γνωρίζει ο ελληνικός λαός

Χθες, ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης Σίμος Κεδίκογλου χαρακτήρισε τον ΣΥΡΙΖΑ "κομμουνιστικό κόμμα" που στηρίζει την κατάργηση του μνημονίου και της δανειακής σύμβασης και που επιθυμεί "έξοδο της χώρας από την Ευρώπη."

Πρόκειται για αισχρό και απόλυτα ενσυνείδητο ψέμμα, το οποίο έχει πολύ συγκεκριμένους στόχους:

α) Να εξαναγκάσει τον ΣΥΡΙΖΑ να μετακινηθεί ακόμα δεξιότερα από όσο έχει ήδη μετακινηθεί στην απόπειρά του να πείσει ότι η αστική τάξη, οι πλούσιοι, δεν πρέπει να τον φοβούνται. Αν κρίνουμε από το πόσο γρήγορα ο ΣΥΡΙΖΑ κατάπιε τη γλώσσα του και τους ψευτολεονταρισμούς των Λαφαζάνηδων (όνομα και πράμα!) και βγήκε μπροστά ως σταυροφόρος και ιππότης για τα συμφέροντα της ΕΕ που κινδυνεύει να "αποδομήσει" η ΝΔ, το κατάφερε άκοπα.

 

β) Να σπείρει σύγχυση στο λαό, κάνοντάς τον να πιστέψει πως δήθεν ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ εκπροσωπούν το ίδιο πράγμα, κι έτσι εξασφαλίζοντας ότι αυτό που πραγματικά φοβούνται οι έχοντες και κατέχοντες δεν θα ξεχωρίζει στα μάτια του λαού από αυτό το οποίο έχουν άνετα του χεριού τους οι πλουτοκράτες στην Ελλάδα και στις χώρες της ΕΕ.

Βεβαιώνεται, με άλλα λόγια, ο Κεδίκογλου και το κόμμα του ότι ο λαός θα προωθήσει την ακίνδυνη για την τάξη του "λύση" εάν αναζητήσει "λύση" εκτός της σημερινής κυβέρνησης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είπε την αλήθεια όταν είπε πως ο Κεδίκογλου "διαστρεβλώνει" τις θέσεις του με "παιδαριώδη τρόπο". Ας δούμε γιατί:

- Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΟΟΔΟΥ, ο βασικός κοινοβουλευτικός πυρήνας του ΣΥΡΙΖΑ έως και το 2011 περίπου (κατόπιν μιλούμε για κόμμα κατά βάση του ΠΑΣΟΚ), υπερψήφισε την συνθήκη του Μάαστριχτ, όπως ακριβώς έκανε η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ. 

Το ΚΚΕ, που ο Κεδίκογλου επιχειρεί να το ρίξει στο ίδιο τσουβάλι με τα κόμματα της αστικής τάξης, των πλουσίων και των υπηρετών τους, όχι μόνο απέρριψε την συνθήκη του Μάαστριχτ, αλλά ξεκίνησε αδιάκοπο αγώνα από την αρχή για να ενημερώσει το λαό για τις καταστροφικές επιπτώσεις της για τα εργασιακά και κοινωνικά του δικαιώματα.

- Ήδη από το 1994, και με αφορμή την έγκριση της συνθήκης του Μάαστριχτ από όλα τα άλλα κόμματα του κοινοβουλίου εκτός του ΚΚΕ, το ΚΚΕ εφιστούσε την προσοχή του εργαζόμενου Έλληνα:"--

 

 Σε κίνδυνο το 8ωρο, η κατάκτηση του αιώνα! --

Στο στόχαστρο η κοινωνική ασφάλιση και τα επιδόματα! --

Υπό κατάργηση συλλογικές συμβάσεις! --

Απολύσεις χωρίς όρια και χωρίς αποζημίωση! [...]

Οι αλλαγές στις σχέσεις μισθωτής εργασίας, που προβλέπονται στη "Λευκή Βίβλο"

[που γεννήθηκε από τη συνθήκη του Μάαστριχτ], έχουν ΒΑΘΙΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ.

Οδηγούν, στην ένταση και στην αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης από την αστική τάξη.

Οι κυριότερες αιχμές αυτής της επίθεσης των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, μέσω της "Λευκής Βίβλου", έχουν σχέση με το ΣΥΝΟΛΟ των κατακτήσεων, δικαιωμάτων και ελευθεριών της εργατικής τάξης και επιχειρούν να γυρίσουν τη ρόδα της ιστορίας πολλές δεκαετίες πίσω.

Η εξάλειψη του αντίπαλου δέους, δηλαδή των καθεστώτων του υπαρκτού σοσιαλισμού, από την ευρωπαϊκή ήπειρο, άλλαξε το διεθνή συσχετισμό των δυνάμεων υπέρ του ιμπεριαλισμού. Ελυσε τα χέρια των μονοπωλίων που αξιοποιούν τη νέα κατάσταση για τη, στρατηγικού χαρακτήρα, επίθεσή τους ενάντια στο εργατικό κίνημα."

-Η πραγματικότητα που βιώνει διαρκώς ο εργαζόμενος σήμερα --η ανεργία, οι περικοπές μισθών, η υποαπασχόληση και τα ελαστικά ωράρια, οι περικοπές στην υγεία, στην παιδεία, στην κοινωνική πρόνοια, η διάλυση του κοινωνικού κράτους-- όλα όσα συνθέτουν το σημερινό τοπίο καταστροφής για τα εργαζόμενα και λαϊκά στρώματα

μπήκαν σε εφαρμογή από την αστική τάξη σε όλη την Ευρώπη και με την υπογραφή και έγκριση του "ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΟΟΔΟΥ."

Ο καθένας μπορεί να το διαπιστώσει διαβάζοντας τις συμφωνίες μεταξύ των αστικών τάξεων της ΕΕ για τις οποίες πληροφόρησε αναλυτικά το ΚΚΕ.

- Είναι απόλυτα φυσικό ότι ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ψήφισε το Μάαστριχτ. Είναι ένα κόμμα από γεννησιμιού του ευρωενωσιακό, ένα κόμμα που είχε από την αρχή τον ρόλο της στήριξης της ευρωπαϊκής μονοπωλιακής και ιμπεριαλιστικής πλουτοκρατίας.

Για παράδειγμα:

-Το 2003, ο "ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΟΟΔΟΥ" πήρε την οργανωτική πρωτοβουλία να ανταποκριθεί στο κάλεσμα της ΕΕ για δημιουργία ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ, καλώντας διάφορα κόμματα της αριστεράς από τις χώρες της ΕΕ να δημιουργήσουν έναν νέο ενίαιο φορέα της ευρωενωσιακής αριστεράς.

Ο φορέας αυτός ονομάζεται Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς.

-Ως μέλος του ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, ο ΣΥΝ λαμβάνει ευρωενωσιακή χρηματοδότηση από την ίδρυση αυτού του φορέα και δώθε.

Παίρνει δηλαδή χρήματα για να προπαγανδίζει ιδέες τις οποίες έχει υπογράψει ότι δέχεται να είναι ιδέες συμβατές με τις προτεραιότητες και "αξίες" της ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ.

-Με άλλα λόγια, και ως ιδρυτικό μέλος του ΚΕΑ,

ο ΣΥΝ έχει υπογράψει τον κανονισμό ΕΕ 2004/2003, τον περί χρηματοδότησης κομμάτων και συνδεόμενων ινστιτούτων από την ΕΕ,

ο οποίος προβλέπει την υποχρέωσή του (του ΣΥΝ και των συνδεόμενων με αυτόν ινστιτούτων):

"Να τηρεί, στο πρόγραμμα και τις δραστηριότητές του τις αρχές πάνω στις οποίες στηρίζεται η Ευρωπαϊκή Ένωση, δηλαδή τις αρχές της ελευθερίας, της δημοκρατίας, του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των βασικών ελευθεριών".

Και αλλού (και για τα συνδεόμενα με το ΚΕΑ και άρα και τον ΣΥΝ "ινστιτούτα"):

"την παρατήρηση, ανάλυση και την συνεισφορά στην συζήτηση για ζητήματα της ευρωπαϊκής δημόσιας πολιτικής και για την διαδικασία της ευρωπαϊκής ενοποίησης".

Από αυτό το κόμμα περιμένει ο ελληνικός λαός να "πάει κόντρα" στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Πώς είναι ποτέ δυνατόν να πάει κόντρα στην αστικοιμπεριαλιστική λυκοσυμμαχία της Ευρωπαϊκής Ένωσης ένα κόμμα το οποίο την στήριξε ολόψυχα εξ αρχής και το οποίο χρηματοδοτείται με στόχο την διατράνωση και ενίσχυση των στόχων και προτεραιοτήτων της;

Ο Κεδίκογλου, και ο κάθε Κεδίκογλου, ξέρει πολύ καλά πως καμία κορώνα περί "κατάργησης" των μνημονίων ή οποιασδήποτε άλλης πολιτικής της ΕΕ που εκστομίζει ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει την παραμικρή βάση στην πραγματικότητα και "παίζει" με βάση αυτή την ξεκάθαρη γνώση.

Εσύ δεν το ξέρεις;

-Οι "βασικές ελευθερίες" είναι βέβαια οι τέσσερις ελευθερίες του Μάαστριχτ, που έφεραν τόση δυστυχία και εξαθλίωση στα εργατικά και λαϊκά στρώματα όλης της Ευρώπης:

η ελεύθερη πώληση αγαθών που εξυπηρετεί την κερδοφορία και κερδοσκοπία των κεφαλαιοκρατών,

η ελεύθερη μετακίνηση του κεφαλαίου που επιτρέπει και την πλήρως νόμιμη εξαγωγή κεφαλαίων στο εξωτερικό για την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ δήθεν κλαίει και οδύρεται,

η ελευθερία της διεθνοποίησης των υπηρεσιών που διαλύει τους μικροεπιχειρηματίες για να πλουτίσει τα μονοπώλια,

και η ελευθερία των ατόμων να πουλάνε την εργασία τους για ένα κομμάτι ψωμί.

-Το ΚΚΕ, το οποίο ο κύριος Κεδίκογλου θέλει ο λαός να "μπερδέψει" με τους αριστερούς υπηρέτες της ΕΕ,

δεν δέχτηκε να μπει στο ΚΕΑ, το κόμμα που φτιάχτηκε με πρωτοβουλία του ΣΥΝ. 

Το γιατί, δεν θα βάλουμε το ΚΚΕ να το πει στον ελληνικό λαό, αλλά έναν τρίτο, τον αρχηγό του ΚΚ Βοημίας και Μοραβίας Miroslav Grebenicek: 

"Ο αρχηγός του κόμματος [ΚΚΒΜ] Miroslav Grebenicek είπε πως το θέμα συζητήθηκε στην συνάντηση της Κεντρικής Επιτροπής τον περασμένο Οκτώβρη, και ότι το κόμμα είχε πάρει σαφή θέση για την δημιουργία ενός Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς.

Αναφέρθηκε στην άποψη του ΚΚΕ, το οποίο αρνήθηκε να παρακολουθήσει την συνάντηση του Βερολίνου διότι οι κανόνες του νέου κόμματος (του ΚΕΑ) περιέχουν ένα άρθρο το οποίο δηλώνει ότι:

'Το Ευρωπαϊκό Κόμμα θα αναπτύσσει τις δραστηριότητές του για τον συμφέρον των θεσμών της ΕΕ'".

-Το ΚΚΕ, λοιπόν, αυτό το λέει τρίτος,

αρνήθηκε τα λεφτά της ΕΕ, αρνήθηκε να γίνει μέλος του ΚΕΑ,

 για ένα λόγο,

που δεν είναι βέβαια ο "σεχταρισμός" που του αποδίδουν οι θρασύδειλοι συκοφάντες του:

δεν θέλησε να υπογράψει την υποτέλεια των κομμουνιστών και του ελληνικού λαού στην ευρωπαϊκή πλουτοκρατία και τα συμφέροντά της.

Δεν θέλησε να πουλήσει την ανεξαρτησία της χώρας για μια χούφτα ευρώ όπως η "αριστερά" των διανοουμένων που γράφουν κατά ευρωενωσιακή παραγγελία περί της αέναης και εξασφαλισμένα μάταιης αναζήτησης "μιας άλλης Ευρώπης".

Θέλησε να διαφυλάξει την πολιτική ανεξαρτησία και την εντιμότητά του για να μπορεί να είναι εκεί στις δύσκολες εποχές που ήξερε πως θα 'ρθουν και είχε προειδοποιήσει πριν δεκαετίες πως θα 'ρθουν.

Τι πέτυχε;

Πέτυχε να βγάλει τον Ιούνη τους μισούς βουλευτές από όσους είχε και άρα να συντηρείται με τα μισά έσοδα (αφού ένας από τους βασικούς του πόρους είναι οι μισθοί των βουλευτών του) επειδή αυτό αποφάσισες ΕΣΥ,

 ο "περήφανος" και "αδέσμευτος" ελληνικός λαός,

του οποίου το αίμα ρουφάει καθημερινά η ΕΕ και οι ντόπιοι πλουτοκράτες σε αγαστή συνεργασία.

Πέτυχε να μην μπορεί να συντηρήσει ούτε την Τυποεκδοτική ούτε τον 902,

τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα της ρητής και ανοιχτής υποτέλειας στην ΕΕ που ρημάζει τον τόπο, βγάζει κάθε μέρα και από ένα έντυπο ή ανοίγει και από ένα καινούργιο επαγγελματικό ιστότοπο (είδες τι πετυχαίνεις άμα είσαι "καλό παιδί";)

Πέτυχε να ζητά ταπεινά από τη φτωχολογιά να βάλει το χέρι στην τσέπη της για να μπορέσει το ίδιο να επιβιώσει ως κόμμα της, να επιτελέσει τα βασικά του οργανωτικά καθήκοντα για τη χειραφέτησή της.

 Πέτυχε να έχει μετακινήσει ήδη την εφημερίδα του στα γραφεία του για να εξοικονομήσει χρήματα,

 να μένει αποκλεισμένο από τα ΜΜΕ των πλουτοκρατών και να χλευάζεται σχεδόν καθολικά.

Ο ιστολόγος δείχνει πώς και από ποιους χρηματοδοτείται σήμερα το ΚΚΕ

Πέτυχε να είναι φτωχό όπως η εργατική τάξη, χλευασμένο όπως η εργατική τάξη, περιθωριοποιημένο και αποκλεισμένο όπως η εργατική τάξη.

Θέλεις καλύτερη απόδειξη για το ότι ΕΙΝΑΙ ΚΟΜΜΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ; 

Ή μήπως τάχα θεωρείς, ω καλέ μου ελληνικέ λαέ, ότι μπορείς να είσαι κόμμα της εργατικής τάξης σε μια καπιταλιστική κοινωνία που διέρχεται σφοδρή κρίση χωρίς να υποστείς πρώτα από όλα τον οικονομικό στραγγαλισμό;

Ξέρεις πολλά "κόμματα της εργατικής τάξης" που σε καιρό σφοδρότατης κρίσης να είναι σε θέση να πληρώνουν δεκάδες εκδόσεις, επιμελητές, μεταφραστές, τεχνικούς, σχεδιαστές, να καλούν διανοουμένους, να οργανώνουν σχολές, καλοκαιρινά σχολεία, σεμινάρια, συνέδρια λες και ζούμε στο 2004;

Φτάνει μια ματιά στην υλική "φτώχεια" του Ριζοσπάστη ως έκδοσης, στην τιμή του, στο γεγονός πως καταγράφει κάθε ευρώ που λαμβάνει το κόμμα ως δωρεά από τους αγωνιστές της Αντίστασης και τα παιδιά τους για να καταλάβεις την πραγματικότητα του τι σημαίνει να είσαι κόμμα της εργατικής τάξης σήμερα.

 Όσο για τους έτερους "κομμουνιστές" (τι άλλο θα ακούσουμε!), με ποιανού τα λεφτά σου φέρνει σε κομματικές εκδηλώσεις ή σου μεταφράζει σε κομματικά έντυπα τον κάθε Ζίζεκ ο ΣΥΡΙΖΑ πολύ πριν τις εκλογές, δεν αναρωτήθηκες ποτέ;

Αυτές λοιπόν ήταν οι "ανταμοιβές" που έδρεψε το κόμμα της εργατιάς για το γεγονός ότι δεν έσκυψε στην ΕΕ και τα τσιράκια της. 

Πέτυχε και κάτι άλλο όμως επίσης το ΚΚΕ.

 

 Πέτυχε

ΝΑ ΣΕ ΚΟΙΤΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΧΩΡΙΣ ΦΟΒΟ, ΜΕ ΤΗΝ ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΥΓΙΣΤΗ ΛΕΒΕΝΤΙΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕ Η ΧΩΡΑ, ΚΑΙ ΠΟΥ ΠΡΩΤΟΣΤΑΤΗΣΕ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΨΩΜΙ, ΓΙΑ ΙΣΟΤΗΤΑ, ΓΙΑ ΛΕΥΤΕΡΙΑ, ΚΑΙ ΓΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ. ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΠΟΥ ΕΙΠΕΣ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ "ΔΙΚΟΙ ΣΟΥ" ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΠΕΡΗΦΑΝΕΥΤΗΚΕΣ ΚΑΠΟΤΕ.

ΕΣΥ,

ΛΑΕ ΠΟΥ ΣΕ ΧΕΙΡΑΓΩΓΕΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ Ο ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ ΨΕΥΤΗΣ ΚΑΙ ΣΥΚΟΦΑΝΤΗΣ ΤΗΣ ΔΕΞΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΩΝ ΚΕΔΙΚΟΓΛΟΥ, 

ΕΣΥ ΠΟΥ ΑΓΕΣΑΙ ΚΑΙ ΦΕΡΕΣΑΙ ΣΤΟΝ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖ ΜΠΕΡΝΤΕ ΤΩΝ ΑΝΤΙΖΗΛΩΝ  ΜΝΗΣΤΗΡΩΝ ΤΗΣ ΕΕ,

 ΕΣΥ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟ ΚΚΕ;

 

 αναδημοσίευση από leninreloaded

Ξύνονται στην γκλίτσα του τσομπάνη

«Τι Μιχαλολιάκος, τι Τσίπρας» τιτλοφορείται σχόλιο της χτεσινής «Αυγής» η οποία προσπαθεί να αποδώσει την «εκτίμηση» αυτή στο ΚΚΕ και στη ΓΓ της ΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα!

Παλιά της τέχνη κόσκινο βέβαια - κάθε που αδυνατεί να απαντήσει επί της ουσίας της κριτικής που δέχεται ο χώρος που εκφράζει -

να καταφεύγει στη χυδαιολογία, στην παραποίηση, στην ασυναρτησία...

Πολύ περισσότερο όταν η αδυναμία αυτή συνοδεύεται από αντιΚΚΕ εμπάθεια.

Με αφορμή λοιπόν τα όσα είπε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, στην προχτεσινή συνέντευξη Τύπου,
όταν ρωτήθηκε για το πώς μπορεί να αξιοποιηθεί απ' το σύστημα η «Χρυσή Αυγή»,
η εφημερίδα αποκόπτει απ' την απάντησή της το εξής απόσπασμα, που αν και δε βοηθά να αντιληφθεί ο αναγνώστης στο σύνολό του τη συλλογιστική που ανέπτυξε, ωστόσο αντιλαμβάνεται ότι από πουθενά δεν προκύπτει ο τίτλος του σχολίου της «Αυγής»: «Ενισχύστε μια αριστερή κυβέρνηση, για να μην δυναμώσει η Χρυσή Αυγή. Αρα προοδευτικοί άνθρωποι, αριστεροί, κομμουνιστές, ψηφίστε ΣΥΡΙΖΑ για να γλυτώσετε απ' τη Χρυσή Αυγή».

Τρικυμία εν κρανίω, αλλά καλά θα κάνουν να μην ξύνονται στην γκλίτσα του τσοπάνη.

Γιατί μόλις προχτές ο πρόεδρός τους ήταν που έθεσε θέμα της «κοινωνικής συνοχής», που κατά την γνώμη του κινδυνεύει στην ΕΕ, λέγοντας ότι δημιουργούνται «συνθήκες κοινωνικής όξυνσης και επέλασης, διεύρυνσης της επιρροής του νεοναζισμού, του εθνικισμού που μπορεί να οδηγήσουν σε επικίνδυνους δρόμους όλη την Ευρώπη»! Δηλαδή, ούτε λίγο ούτε πολύ, προβάλλοντας τον κίνδυνο να διαταραχθεί η «κοινωνική συνοχή» από τους φασίστες, που αξιοποιούνται από το σύστημα για να τσακίσει το κίνημα, υπερασπίζεται το σάπιο αστικό σύστημα, υπονομεύοντας τους αγώνες του λαού, που αναπτύσσονται στο έδαφος της όξυνσης της ταξικής πάλης.

Και τα λέει αυτά απευθυνόμενος στην ΕΕ, στο έδαφος της οποίας ποινικοποιούνται τα σύμβολα του κομμουνισμού και αποδίδονται τιμές ήρωα σε συνεργάτες των Ες Ες.

Μήπως όλα τα παραπάνω δεν επαληθεύουν το γεγονός ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί η «Χρυσή Αυγή» σαν μπαμπούλας για να ενισχυθεί μια «αριστερή κυβέρνηση»;

 Μήπως ο ίδιος ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ο πρώτος διδάξας με αυτά που λέει στους εταίρους του στο εξωτερικό;

ΕΛΕΓΚΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ: Αναταράξεις προκαλεί η γνωμοδότηση για τα μέτρα

Να διασκεδάσει τις εντυπώσεις από την απόφαση της Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου, το οποίο γνωμοδότησε ότι είναι αντισυνταγματικές μια σειρά διατάξεων που αφορούν στις επικείμενες περικοπές των συντάξεων και επιδομάτων, επιχειρεί η συγκυβέρνηση.

Σύμφωνα με το υπουργείο Οικονομικών στο «πρακτικό του Ελεγκτικού Συνεδρίου δεν υπάρχει αναφορά για αντίθεση των διατάξεων με τις συνταγματικές επιταγές». Ισχυρίζονται, επίσης, ότι «οι γενικές παρατηρήσεις του Γενικού Επιτρόπου της Επικρατείας στο Ελεγκτικό Συνέδριο, επαναλαμβάνουν τις διαπιστώσεις για την ανάγκη, στην περίοδο της παρατεταμένης οικονομικής κρίσης, να κατανέμονται αναλογικά τα δημόσια βάρη με βάση τις θεμελιώδεις συνταγματικές επιταγές».
Η γνωμοδότηση δεν είναι δεσμευτική για την κυβέρνηση. Ωστόσο, είναι η πρώτη φορά που ανώτατο δικαστήριο κρίνει αντισυνταγματικές ρυθμίσεις που επιβάλλονται στο πλαίσιο των συμφωνιών με τους δανειστές, καθώς όσες προσφυγές είχαν γίνει μέχρι τώρα στα ανώτατα δικαστήρια και είχαν σχέση με αντιλαϊκές και αντεργατικές αποφάσεις, είχαν κριθεί από τη Δικαιοσύνη νόμιμες και συνταγματικές.
Ακόμα όμως και αυτή η απόφαση, είναι ενδεικτική της αστικής βαρβαρότητας που διαφυλάττει το Σύνταγμα, αφού κριτήριο της αντισυνταγματικότητας για τις περικοπές, είναι το γεγονός ότι αυτές προωθούνται με «άνισο» τρόπο και δε διασφαλίζουν εισοδήματα πάνω από το τυπικό όριο της φτώχειας. Σε κάθε περίπτωση, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τα οξυμένα προβλήματα που βιώνουν σήμερα τα λαϊκά στρώματα, όπως προσπάθησε να την παρουσιάσει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, κάνοντας λόγο για «ιστορική» απόφαση και «ισχυρό ράπισμα για την κυβέρνηση και τους τροϊκανούς».

Τι προβλέπει η γνωμοδότηση

Η γνωμοδότηση του Ελεγκτικού Συνεδρίου κρίνει αντισυνταγματική την περικοπή των επιδομάτων εορτών (Χριστουγέννων, Πάσχα) και άδειας όταν γίνεται σε χαμηλοσυνταξιούχους που έχουν απόλυτη ανάγκη αυτά τα ποσά για να επιζήσουν. Αν και δεν καθορίζεται ποιος είναι ο χαμηλοσυνταξιούχος, αφήνεται να νοηθεί ότι δεν μπορεί να γίνουν περικοπές σε συντάξεις κάτω των 600 ευρώ, που θεωρείται το όριο της φτώχειας.
Επίσης, με μεγάλη πλειοψηφία κρίθηκαν αντισυνταγματικές και οι μειώσεις των συντάξεων, με το σκεπτικό ότι παραβιάζεται η αρχή της αναλογικότητας, καθώς γίνεται με άνισο τρόπο και χωρίς ορθή κλιμάκωση.
Σχετικά με την αύξηση του ορίου ηλικίας για συνταξιοδότηση, το Ελεγκτικό Συνέδριο υποδεικνύει στην Πολιτεία να προβλέψει μεταβατική - κλιμακωτή ρύθμιση για όσους πλησιάζουν τη συμπλήρωση του 65ου έτους και τη θεμελίωση του συνταξιοδοτικού δικαιώματος. Τέλος, μη νόμιμη κρίθηκε και η αύξηση από 1η Γενάρη της ηλικίας όσων δικαιούνται το ΕΚΑΣ, από το 60ό έτος που είναι σήμερα στο 65 έτος.

Σχόλιο του Γραφείου Τύπου της ΚΕ

Σε σχόλιο για τη γνωμοδότηση του Ελεγκτικού Συνεδρίου, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ τονίζει:

«Το γεγονός ότι ακόμα και το Ελεγκτικό Συνέδριο κρίνει ως αντισυνταγματικό το νέο σφαγιασμό των συντάξεων, φανερώνει το πόσο κραυγαλέα, άδικα και βάρβαρα είναι τα νέα μέτρα κυβέρνησης - ΕΕ. Είναι η ώρα οι εργαζόμενοι, η νεολαία, όλα τα λαϊκά στρώματα, να δείξουν τη δύναμή τους, να ξεσηκωθούν οργανωμένα και αποφασιστικά, για να σταματήσουν τα νέα μέτρα, να απορρίψουν όλα τα αντιλαϊκά μέτρα και μνημόνια που τους έχουν επιβάλει. Να σταματήσει η καπιταλιστική εκμετάλλευση και ληστεία, η εξαθλίωση που επιβάλλουν στην εργατική τάξη και το λαό οι κυβερνήσεις και η ΕΕ για την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου».

Τι διδάσκει η Αργεντινή;

Σύμφωνα με τα ειδησιογραφικά πρακτορεία, η Αργεντινή βρίσκεται ξανά αντιμέτωπη με το φάσμα της χρεοκοπίας, ύστερα από απόφαση Εφετείου της Νέας Υόρκης που έκρινε παράνομη την απόφαση της τότε κυβέρνησης να αποπληρώσει το χρέος της χώρας, δίνοντας προτεραιότητα στους ομολογιούχους που συμμετείχαν στην ανταλλαγή χρέους το 2005 και 2010.

Εξαιτίας αυτής της επιλογής, δύο αμερικάνικα «hedge funds» που αρνήθηκαν να συμμετέχουν στις προηγούμενες αναδιαρθρώσεις του χρέους, κατέφυγαν στο δικαστήριο, ζητώντας να τους καταβληθεί το αντίτιμο για τα χρεοκοπημένα ομόλογα που έχουν στα χέρια τους, ονομαστικής αξίας 1,4 δισ. δολ.

Το εφετείο έκρινε ότι δικαιούνται ίσης μεταχείρισης οι κάτοχοι των νέων ομολόγων που εκδόθηκαν το 2005 και 2010 και εκείνοι που αρνήθηκαν να ανταλλάξουν τους τίτλους τους με καινούργιους και διεκδικούν δικαστικά την πληρωμή της ονομαστικής τους αξίας στο ακέραιο.

Αν το Μπουένος Αϊρες υποχρεωθεί να πληρώσει και αυτούς, τότε σύμφωνα με τα διεθνή πρακτορεία κινδυνεύει να μην επαρκέσουν τα χρήματα για να πληρώσει τους κατόχους των νέων ομολόγων. Υπενθυμίζουμε ότι η αστική τάξη της Αργεντινής επέλεξε να διαχειριστεί τη βαθιά καπιταλιστική κρίση με αποσύνδεση του εθνικού νομίσματος από το δολάριο και με αναδιάρθρωση του χρέους, σε συνεννόηση με τους δανειστές.

Τι επιβεβαιώνουν οι εξελίξεις;

Οτι στο πλαίσιο του καπιταλισμού και της αστικής διαχείρισης της κρίσης, όποια ρύθμιση/συμβιβασμός κι αν γίνει ανάμεσα στην αστική τάξη της μιας και της άλλης χώρας, δεν μπορεί να λύσει, αλλά αντίθετα οξύνει τα λαϊκά προβλήματα.

Το ίδιο έγινε και στην Αργεντινή, όπου ο λαός εμπιστεύτηκε την τύχη του σε μια αστική κυβέρνηση, η οποία υποσχόταν (και εφάρμοσε) ένα διαφορετικό μείγμα διαχείρισης της κρίσης από τις προηγούμενες, χωρίς όμως να θίξει τα ντόπια μονοπώλια.

Αντίθετα τα ενίσχυσε και ιδιαίτερα εκείνα που είχαν εξαγωγικό προσανατολισμό.

Ο διακανονισμός του χρέους, που τότε προβλήθηκε σαν σωτηρία, επανέρχεται τώρα σαν βρόχος στο λαιμό του λαού της Αργεντινής, που παγιδεύτηκε στην αυταπάτη ότι με συνεννοήσεις μεταξύ των αστών και νομικές συμφωνίες στα πλαίσια του καπιταλισμού, είναι δυνατόν να σωθεί και να ευημερήσει.

Το παράδειγμα της Αργεντινής είναι διδακτικό και επίκαιρο.

Στην Ελλάδα ο ΣΥΡΙΖΑ λέει διαγραφή μέρους του χρέους και αναδιάρθρωση του υπόλοιπου σε συνεννόηση με τους δανειστές. Λέει ακόμα λεφτά στους καπιταλιστές για να έρθει ανάπτυξη. Ετοιμάζεται παράλληλα να αναλάβει τη διαχείριση της κατάστασης από κυβερνητικό πόστο, αν επιλεγεί για την Ελλάδα η λύση της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας.

Κανένα πρόβλημα δεν πρόκειται να λύσει ο λαός με τη μία ή την άλλη εκδοχή της διαχείρισης, αν ο ίδιος δεν γίνει ιδιοκτήτης των μέσων παραγωγής.

Αν δεν γκρεμίσει τους αστούς και την εξουσία τους, για να αποδεσμεύσει τη χώρα από την ΕΕ και να διαγράψει μονομερώς το χρέος.

Δύο δρόμοι υπάρχουν

 

Τι ανέδειξε η προχτεσινή συζήτηση στη Βουλή της Πρότασης Νόμου του ΚΚΕ για την κατάργηση των μνημονίων, των δανειακών συμβάσεων, των εφαρμοστικών νόμων και των μεσοπρόθεσμων;

 

Οτι στην πολιτική και στο κίνημα συγκρούονται δύο γραμμές, στη βάση του δρόμου ανάπτυξης που υπηρετεί και προτείνει το κάθε κόμμα, η κάθε δύναμη.

Το γεγονός ότι τα αυτοαποκαλούμενα «αντιμνημονιακά» κόμματα δήλωσαν στη συζήτηση ότι συμφωνούν γενικά με την Πρόταση Νόμου του ΚΚΕ - με δεδομένο μάλιστα ότι αυτή δεν μπαίνει σε ψηφοφορία, λόγω της απαράδεκτης ερμηνείας του Συντάγματος - είναι κενό γράμμα για το λαό,

που πρέπει να στρέψει το ενδιαφέρον του στην επιχειρηματολογία την οποία ανέπτυξαν.

Ξεχωριστή μνεία χρειάζεται ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος επιχείρησε να παρουσιάσει την Πρόταση Νόμου σαν προσπάθεια του ΚΚΕ να ανοίξει «διάλογο» με τα λεγόμενα «αντιμνημονιακά» κόμματα, στην προοπτική μάλιστα της συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Οι βουλευτές του κατηγόρησαν ακόμα το ΚΚΕ ότι με την πρόταση για λαϊκή εξουσία τα παραπέμπει όλα στο σοσιαλισμό, ενώ κατέθεσαν την αντίθεσή τους στη μονομερή διαγραφή του χρέους και την κατάργηση των εφαρμοστικών νόμων.

Την ίδια ώρα, βέβαια, έλεγαν ότι συμφωνούν με την Πρόταση Νόμου του ΚΚΕ (!) η οποία - όπως είπαν - θα μπορούσε να είχε ήδη υλοποιηθεί, αν στις προηγούμενες εκλογές είχε γίνει μια κυβέρνηση της αριστεράς, όπως διακήρυττε ο ΣΥΡΙΖΑ.

Η προσπάθεια να κοροϊδέψουν το λαό βγάζει μάτι.

 

Το ΚΚΕ λέει μονομερή κατάργηση όλων των συμφωνιών που υπογράφτηκαν με τους δανειστές - εταίρους της ντόπιας αστικής τάξης, γεγονός που αντικειμενικά οδηγεί σε ρήξη με την ΕΕ.

Το ΚΚΕ έχει ολοκληρωμένη πρόταση για το μετά την κατάργηση των μνημονίων.

Μιλάει για αποδέσμευση από την ΕΕ με κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και μονομερή διαγραφή του χρέους.

Οι αντικειμενικές συνθήκες για να γίνει αυτό στην Ελλάδα είναι υπερώριμες, αρκεί ο λαός να το αποφασίσει και να το επιβάλει.

Ο ΣΥΡΙΖΑ μιλάει ενάντια στα μνημόνια - τα οποία αποσυνδέει από τη γενικότερη στρατηγική της ΕΕ - και ζητάει επαναδιαπραγμάτευση των δανειακών συμβάσεων, στο πλαίσιο μιας νέας συμφωνίας με την ΕΕ για την «ανασυγκρότηση» της ελληνικής (καπιταλιστικής) οικονομίας, με άλλο μείγμα διαχείρισης.

Δε θέλει μονομερή διαγραφή του χρέους, δε θέλει αποδέσμευση από την ΕΕ, αλλά συνεννόηση μαζί της.

 

Το σημαντικότερο,

δε θέλει κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, αλλά ενίσχυση των καπιταλιστών με χρήμα, για να κάνουν επενδύσεις και να έρθει ανάπτυξη.

Η πρότασή του οδηγεί αναπόφευκτα σε νέα μέτρα και βάσανα για το λαό, τα συμφέροντα του οποίου είναι ασυμβίβαστα με αυτά των καπιταλιστών, που ο ΣΥΡΙΖΑ αναγνωρίζει σαν κινητήρια δύναμη της ανάπτυξης.

Η στρατηγική αυτή αντικειμενικά υπηρετεί τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, όπως και των αστικών κομμάτων.

Στον αντίποδα όλων αυτών βρίσκεται το ΚΚΕ.

Η Πρόταση Νόμου του Κόμματος και οι στόχοι πάλης που προβάλλει, αν γίνουν υπόθεση του κινήματος, μπορεί να δώσουν ώθηση στη ριζοσπαστικοποίηση των λαϊκών αγώνων.

Να συμβάλουν στο δυνάμωμα της πάλης για αποδέσμευση από τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ με λαϊκή εξουσία και μονομερή διαγραφή του χρέους.

από το Ριζοσπάστη