21 Αυγ 2012

Ανακάλυψε το… «κοινωνικό κράτος»

Τις μύχιες επιθυμίες της αστικής τάξης της χώρας και του διεθνούς παράγοντα να ξεμπερδεύουν μία και καλή με κάθε έννοια και συμβολισμό που παραπέμπει στις κοινωνικές κατακτήσεις των εργαζομένων του προηγούμενου αιώνα εξέφρασε ο υπουργός Οικονομικών, ο οποίος προαναγγέλλει τον ολοκληρωτικό και πλήρη ενταφιασμό των κοινωνικών δαπανών.
Ο Γ. Στουρνάρας σε δηλώσεις που έκανε σε κυριακάτικη εφημερίδα, με τον πλέον προκλητικό τρόπο υποστήριξε ότι
«έχουμε το ακριβότερο κοινωνικό κράτος στην Ευρωζώνη, δεν μπορούμε να το συντηρούμε άλλο με δανεικά».
Πρόκειται για δήλωση με πολλαπλές ερμηνείες και αποδέκτες. Καταρχάς, ο υπουργός Οικονομικών παραποιεί βάναυσα την αλήθεια όταν δηλώνει ότι «έχουμε το ακριβότερο κοινωνικό κράτος στην Ευρωζώνη».
Αυτό είναι πέρα για πέρα ψευδές, δεδομένου ότι για ιστορικούς και πολιτικούς λόγους υψηλές κοινωνικές παροχές είχαν τα κράτη της Κεντρικής Ευρώπης (Γερμανία, Ολλανδία, Βέλγιο, Αυστρία, Μ. Βρετανία) και οι σκανδιναβικές χώρες.
Φυσικά, το επίπεδο κοινωνικών παροχών της Ελλάδας δεν μπορεί να συγκριθεί – τουλάχιστον στα σοβαρά – ούτε με αυτά της Ιταλίας και της Γαλλίας.
Σε κάθε περίπτωση, «ατάκες» όπως αυτή του υπουργού αποτελούν τον πυρήνα της επιχειρηματολογίας με την οποία η κυβέρνηση προσπαθεί να νομιμοποιήσει στις λαϊκές συνειδήσεις το ξερίζωμα και των τελευταίων κατακτήσεων που απέσπασε η εργατική τάξη και ο λαός με ανείπωτες θυσίες και αίμα όλες τις προηγούμενες δεκαετίες.
Η αυθαιρεσία του υπουργού Οικονομικών απογειώνεται και από το γεγονός ότι είναι ευρέως γνωστό πως το «συγκριτικό πλεονέκτημα» του ελληνικού καπιταλισμού, όλο τον 20ό αιώνα, ως και τις μέρες μας, ήταν και παραμένει το χαμηλό επίπεδο των μισθών, των συντάξεων και των κοινωνικών παροχών.
Τομείς οι οποίοι από το Μάρτη του 2010 έχουν υποστεί κυριολεκτικά καθίζηση και σήμερα επιδιώκουν να ξεμπερδεύουν και με τα θεμέλια…
Από τη στιγμή, επομένως, που ο υπουργός Οικονομικών διαστρέφει τόσο βάναυσα την πραγματικότητα περί «κοινωνικού κράτους», η δήλωσή του θα πρέπει να διαβαστεί διαφορετικά.
Οτι, δηλαδή,
η άρχουσα τάξη της χώρας σε αγαστή συνεργασία με το διεθνή παράγοντα,
στις σημερινές συνθήκες οξύτατης οικονομικής κρίσης και έντασης του ανταγωνισμού με τις άλλες χώρες της Ευρωζώνης,
αλλά και τις αναδυόμενες δυνάμεις των Κίνας, Ινδίας, Ρωσίας, Βραζιλίας κ.λπ.,
δεν ανέχεται πλέον την παραμικρή κοινωνική κατάκτηση,
προϊόν των σκληρών ταξικών αγώνων της εργατικής τάξης της χώρας, για έναν και πλέον αιώνα.
Η μόνη «παραχώρηση» που εμφανίζονται να κάνουν,
είναι η χορήγηση κάποιων επιδομάτων πτωχοκομείου, στα πιο εξαθλιωμένα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας, τα οποία ζουν σε συνθήκες απόλυτης εξαθλίωσης.
Το δεύτερο μήνυμα που φρόντισε να στείλει ο υπουργός Οικονομικών,
πάντα για λογαριασμό των συμφερόντων της άρχουσας τάξης,
είναι η πάση θυσία και με οποιοδήποτε,
για τα λαϊκά συμφέροντα, κόστος,
παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη.
Ετσι εμφανίζεται να δηλώνει ότι
«εμείς πρέπει να μείνουμε ζωντανοί, να κρατηθούμε κάτω από την ομπρέλα του ευρώ, γιατί μόνο αυτή η επιλογή μπορεί να μας προστατεύσει από την φτώχεια που δεν έχουμε ζήσει».
Συνεχίζοντας τα εκβιαστικά διλήμματα αναφέρει επίσης:
«Ας μη γελιόμαστε. Αν δεν πάρουμε τα μέτρα τα οποία η τρόικα ζητούσε να ξεπερνούν τα 13,5 δισ. ευρώ όταν ήλθε στην Αθήνα τον Ιούλιο, τότε απειλείται η παραμονή μας στο ευρώ».
Δραματοποιώντας την κατάσταση εμφανίζεται να δηλώνει στους αρχηγούς της συγκυβέρνησης ότι στην περίπτωση αυτή (της αποπομπής της Ελλάδας από την Ευρωζώνη),
δε θα ήθελε να είναι αυτός που θα κρεμάσουν στο Σύνταγμα!
Με την κινδυνολογία να χτυπάει «κόκκινο» εμφανίζεται να δηλώνει τι θα συμβεί αν δεν περάσουν τα μέτρα…
Στην περίπτωση αυτή – κατά τον Γ. Στουρνάρα πάντα –
1) θα μας κόψουν τις δόσεις και θα διακοπεί η χρηματοδότηση των τραπεζών,
2) αυτό θα οδηγήσει σε οικονομική ασφυξία τα νοικοκυριά, τις επιχειρήσεις και το Δημόσιο,
γ) όταν το Δημόσιο δεν θα έχει να πληρώσει μισθούς – συντάξεις,
η κυβέρνηση δεν θα έχει άλλη λύση παρά να τυπώσει νόμισμα.
Εχοντας όλες τις αρετές της τάξης που εκπροσωπεί, πρώτα και κύρια τη διαστρέβλωση της αλήθειας, επιχειρεί να εμφανίσει την Ευρωζώνη σαν περιοχή προστασίας των λαϊκών στρωμάτων από… τη φτώχεια, τη στιγμή μάλιστα που ετοιμάζονται να εξαγγείλουν τα νέα φονικά μέτρα ύψους 14 δισ. ευρώ, που θα πλήξουν περαιτέρω το λαϊκό εισόδημα.
Μιλά για οικονομική ασφυξία, τη στιγμή που εκατομμύρια εργαζόμενοι, αυτοαπασχολούμενοι κ.λπ., έχουν ήδη χρεοκοπήσει.
Και ως άνθρωπος που τα όρια της σκέψης του κινούνται μέσα στον καπιταλιστικό ορίζοντα,
βλέπει τη ζωή να κινείται στο δίπολο «καπιταλισμός με ευρώ – καπιταλισμός χωρίς ευρώ».
Προσπαθεί και μ’ αυτόν τον τρόπο να συγκαλύψει ότι η μόνη προοπτική που συμφέρει το λαό είναι αυτή της υπέρβασης του ίδιου του καπιταλισμού, με αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία και μονομερή διαγραφή του χρέους.


από  τον  ριζοσπάστη

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου