«Φωστήρες» και «φον φούφουτοι»

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Εδώ και τρία χρόνια, πρωί, μεσημέρι, βράδυ, με ρυθμούς πολυβόλου, επαναλαμβάνεται η ίδια ανοησία:
«Για την κρίση, για τα χρέη, για τα ελλείμματα,
φταίει το Δημόσιο»...
Το ύφος, δε, που χρησιμοποιούν οι διάκονοι της παραπάνω «μπαρούφας», από τους πολιτικούς και δημοσιογραφικούς αστέρες μέχρι τους κάθε λογής ειδικούς... πανεπιστήμονες,
καθιστά δυσδιάκριτο αν πρόκειται απλώς για ηλίθιους, αστοιχείωτους, άσχετους και αμόρφωτους ή για το ακόμα χειρότερο και πιο επικίνδυνο είδος:
Εκείνο του μορφωμένου ηλίθιου...
Στην τελευταία κατηγορία ανήκουν, προδήλως, οι σε διατεταγμένη προπαγανδιστική υπηρεσία ινστρούκτορες της πλουτοκρατίας. Ολοι εκείνοι οι «ξύπνιοι», δηλαδή, που όσο πιο αντιλαϊκές είναι οι επιδιώξεις των αφεντικών τους
(σ.σ.: τέτοια επιδίωξη είναι το γενικό ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου),
τόσο περισσότερο μετέρχονται την ηλιθιότητα ως «ασφυξιογόνο» για την παράλυση της αντίστασης των υπολοίπων διά της αποβλάκωσης.

***

Τρεις παρατηρήσεις, λοιπόν, όσον αφορά την «αξία» των «επιχειρημάτων» τους:

*

Πρώτον, αυτοί που αναφέρονται στον κακό δημόσιο τομέα, που ευθύνεται - όπως λένε - για τα χρέη και τα ελλείμματα, πέραν ότι είναι οι ίδιοι που κόβουν μισθούς στον ιδιωτικό τομέα (σ.σ.: αλήθεια, τι σχέση έχουν οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα με τα δημόσια χρέη, «φωστήρες»;...), προφανώς αναφέρονται στον δικό τους, στον κατ' όνομα «δημόσιο» τομέα.
Αναφέρονται, από τη μια μεριά, στον «δημόσιο» τομέα
της κομματοκρατίας,
της αναξιοκρατίας,
της ρουσφετοκρατίας και
των «δικών τους παιδιών».
Δηλαδή στο «δημόσιο» τομέα που κατασκευάστηκε κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση της σαπίλας τους.
Αναφέρονται, από την άλλη μεριά, σε έναν «δημόσιο τομέα» - δυνάστη για το λαό και για την πλειοψηφία των εργαζόμενων σε αυτόν, αλλά ταυτόχρονα πρόθυμο υπηρέτη των συμφερόντων των ισχυρών.

*

Επομένως οτιδήποτε αποκαλούν «Δημόσιο» δεν έχει καμία σχέση με το πραγματικά Δημόσιο, με το πραγματικά κοινωνικό, με το πραγματικά συλλογικό, όπως μπορεί να επιβεβαιώσει μια και μόνο ματιά στην κατ' όνομα «δημόσια» Υγεία και στην κατ' όνομα «δημόσια» Παιδεία τους.
Το γνωρίζουν.
Ωστόσο επιλέγουν μεθοδευμένα και συστηματικά τη συκοφάντηση της έννοιας του πραγματικά Δημόσιου, του πραγματικά κοινωνικού και του πραγματικά συλλογικού, χρησιμοποιώντας ως απόδειξη της «αποτυχίας» του Δημόσιου, εκείνο το «Δημόσιο» - καρικατούρα, εκείνο το «Δημόσιο» - Φρανκενστάιν που οι ίδιοι δημιούργησαν.
Ενα «Δημόσιο» - Φρανκενστάιν που, φυσικά, το κατασκεύασαν έχοντας ως προδιαγραφές ό,τι συμφέρει και εξυπηρετεί την λεγόμενη «οικονομία της αγοράς», δηλαδή ό,τι συμφέρει και εξυπηρετεί τους κεφαλαιοκράτες.

***

Δεύτερον, οι «φωστήρες» του ανορθολογισμού και της αντιεπιστημονικότητας, που αποδίδουν την αιτία της κρίσης στην Ελλάδα και στον κόσμο, στον «δημόσιο» τομέα, στον «δημόσιο» χώρο, στην «δημόσια» οικονομία, θα πρέπει να μας πουν:

*

α) Στις ΗΠΑ, η Lehman Brothers, που κατέρρευσε αποτελώντας την αφετηρία εκδήλωσης της παγκόσμιας κρίσης, τι ήταν; «Δημόσια» ή ιδιωτική;
Η AIG, που κατέρρευσε, συμπαρασύροντας τα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα εκατομμυρίων ανθρώπων, τι ήταν; «Δημόσια» ή ιδιωτική;
Τα μονοπώλια και οι πολυεθνικές της «Γουόλ Στριτ», που από το αμερικανικό «Δημόσιο» - δηλαδή με λεφτά του αμερικανικού λαού - έχουν «μπουκωθεί» με πάνω από 7 τρισ. δολάρια (!) από το 2008 ώστε να μην καταρρεύσουν, τι είναι; «Δημόσια» ή ιδιωτικά;

*

β) Οι τράπεζες της Ιρλανδίας, της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, της Γαλλίας, της Ελλάδας
(σ.σ.: εδώ οι ενισχύσεις που έχουν λάβει οι τραπεζίτες από το 2008 ανέρχονται στα 200 δισ. ευρώ),
οι τράπεζες όλης της ΕΕ, που από την έναρξη της κρίσης έχουν λάβει το αστρονομικό ποσό των 5 τρισ. ευρώ (!) σε ενισχύσεις ώστε να μην καταρρεύσουν, με συνέπεια τον εκτροχιασμό των δημόσιων ταμείων των κρατών - μελών της ΕΕ και την επιβολή βάρβαρης λιτότητας στους λαούς, τι είναι: «Δημόσιες» ή ιδιωτικές;

***

Τρίτον, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας, το παγκόσμιο χρέος ανερχόταν το 2010 στα 158 τρισ. δολάρια.
Ομως από αυτά

• τα 43 τρισ. ήταν χρέη από χρηματοπιστωτικά ομόλογα,
• τα 11 τρισ. ήταν χρέη εταιρειών,
• τα 64 τρισ. ήταν χρέη νοικοκυριών και μόνο
• τα 40 τρισ. ήταν κρατικά χρέη.

*

Θα κάνουμε, λοιπόν, την αφαίρεση
(ασύγγνωστη ενέργεια εφόσον κουβεντιάζουμε με σοβαρούς ανθρώπους, αλλά εδώ δεν πρόκειται για κάτι τέτοιο...),
ότι το λεγόμενο «Δημόσιο» στον καπιταλισμό δεν συνιστά και πάλι κρατικομονοπωλιακό καπιταλισμό, δηλαδή κεφαλαιοκρατική οικονομία.
Και θα κάνουμε αυτή την (αντιεπιστημονική) αφαίρεση ώστε να θέσουμε στους εγχώριους «φωστήρες» και στους «φον φούφουτους» της τρόικας, την ακόλουθη ερώτηση, ακολουθώντας τους κανόνες της δικής τους «λογικής» και για να δείξουμε ακριβώς πόσο χυδαία είναι η «λογική» και η προπαγάνδα τους:
Οταν στο σύνολο του παγκόσμιου χρέους μόλις το 25% αποτελεί αυτό που αποκαλείται «δημόσιο χρέος», τότε πώς γίνεται την ευθύνη για την κρίση, για τα χρέη και για τα ελλείμματα να την έχει το «Δημόσιο» που συμμετέχει στο πρόβλημα κατά το 1/4,
και να μην έχει την ευθύνη το υπόλοιπο 75% που συνιστά το λεγόμενο «ιδιωτικό χρέος»; Πώς γίνεται, δηλαδή, να μην φταίνε για την κρίση αυτοί που συνθέτουν τα 3/4 του προβλήματος και που αποτελούν την ακραιφνώς «ιδιωτική», δηλαδή την χωρίς κρατικομονοπωλιακές διαθλάσεις, κεφαλαιοκρατική οικονομία;
Ε;

 

Προπαγάνδα εξαπάτησης

Από τη μέρα που τα τρία κόμματα τα οποία συγκροτούν την τωρινή κυβέρνηση του κεφαλαίου στην Ελλάδα έδωσαν στη δημοσιότητα την «Προγραμματική Διακήρυξη» της κυβέρνησης, μέχρι σήμερα, μεσολάβησε η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ που τα αστικά επιτελεία τη βάφτισαν και «ιστορική» γιατί, τάχα, με την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών μέσω του μηχανισμού της ΕΕ συμβάλλει στην αντιμετώπιση των κρατικών χρεών.
Ετσι, στην Ελλάδα αυτό συνδέθηκε και από την κυβέρνηση και από τον ΣΥΡΙΖΑ με την ανάγκη να αξιοποιηθεί ως μέσο για την επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου, ανεξάρτητα από τις επιμέρους διαφορές μεταξύ τους.
Βεβαίως, το ζήτημα της επαναδιαπραγμάτευσης ήταν θεμέλιο στην προεκλογική προπαγάνδα των κομμάτων του «ευρωμονόδρομου» προκειμένου να εγκλωβίσουν τις λαϊκές δυνάμεις σε δήθεν λύσεις που θα απαλύνουν τις συνέπειες της κρίσης στην εργατική τάξη και στα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, θα τα ανακουφίσουν μέσα στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη, αφού θα αμβλύνουν τάχα τα μέτρα του μνημονίου.
 Σ' αυτή τη γραμμή έχουν εντάξει και τη συμβολή της Συνόδου Κορυφής, με την οποία λένε ότι νίκησαν οι χώρες του Νότου της ΕΕ, Ιταλία και Ισπανία, άρα και οι λαοί τους με την αποφασιστική συμβολή και του Προέδρου της Γαλλίας Ολάντ.

***

Μια βδομάδα μετά τη Σύνοδο ήταν αρκετή για να σκορπίσει αυτή τη σαθρή τους προπαγάνδα, αποκαλύπτοντας πως οι σιδερένιοι νόμοι του καπιταλισμού απαιτούν πολιτική σε όφελος του κεφαλαίου, άρα και σε βάρος των λαών, προκειμένου να δρουν χωρίς να βάζουν σε κίνδυνο το σύστημα, επομένως να δείξει την απάτη ότι οι λαοί θα ανακουφιστούν.
 Και μάλιστα αυτό στις χώρες που νίκησαν, δηλαδή Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία.
Στη Γαλλία ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε μέτρα μείωσης κατά 2,5% του προσωπικού που απασχολούν τα υπουργεία σε όλους τους οργανισμούς τους μεταξύ 2013 - 2015, ενώ παράλληλα θα μειώνονται οι δαπάνες τους το 2013 κατά 7% σε σύγκριση με το 2012, κατά 4% το 2014 και κατά 4% το 2015.
Στην Ιταλία η κυβέρνηση Μάριο Μόντι εξήγγειλε μείωση των δημοσίων υπαλλήλων κατά τουλάχιστον 100.000 ως το τέλος του 2014 στο όνομα του δημοσιονομικού προβλήματος.
Στη δε Ισπανία αναμένονται επίσης απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων μετά τις περικοπές στην Παιδεία και στην Υγεία, ύψους 10 δισεκατομμυρίων ευρώ, που προστέθηκαν στα μέτρα λιτότητας ύψους 27,3 δισεκατομμυρίων ευρώ που ήδη είχαν παρθεί, ενώ ετοιμάζονται και νέες προσαρμογές του προϋπολογισμού για το 2013 και το 2014 για τη μείωση του χρέους, άρα νέα αντιλαϊκά μέτρα.
Δεν αναφέρουμε εδώ τα μέτρα που ήδη έχουν παρθεί σ' αυτές τις χώρες τα προηγούμενα χρόνια, όπως δραστικές μειώσεις μισθών και συντάξεων, αύξηση φορολογίας του λαού, μείωση κοινωνικών δαπανών κ.λπ., με δεδομένη ταυτόχρονα την αύξηση της ανεργίας.

***

Στην Ελλάδα, επίσης, επιμένουν τα κυβερνητικά στελέχη και τα αστικά επιτελεία ότι πρέπει να προχωρήσουν άμεσα οι αναγκαίες αναδιαρθρώσεις, ξεκινώντας από τις ιδιωτικοποιήσεις, τις απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, την κατάργηση οργανισμών του Δημοσίου, νέες περικοπές στην Υγεία και το Φάρμακο (γίνεται λόγος για 800 εκατομμύρια ευρώ επιπλέον), ενώ αντεργατικές αναδιαρθρώσεις αναμένονται και στον ιδιωτικό τομέα, όπως αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, μειώσεις στους μισθούς τους πάνω από τους κατώτατους, αλλά και στην Κοινωνική Ασφάλιση, αφού τα Ταμεία ασφυκτιούν.
Ολα δε αυτά την ώρα που το λαϊκό εισόδημα εξαϋλώνεται, πέρα από τη δραστική μείωση μισθών και συντάξεων και την ανεργία, από τα χαράτσια και τη φοροληστεία που τώρα φαίνεται στην πράξη με τα εκκαθαριστικά της εφορίας.
Και σαν δε φτάνουν αυτά, στην Ελλάδα βρίσκεται η τρόικα για ελέγχους, που θα φέρουν νέα μέτρα και ας προπαγανδίζει η κυβέρνηση ότι έχει κόκκινες γραμμές, δηλαδή ότι δε θα πάρει νέα αντιλαϊκά μέτρα.
Αλλά οι κόκκινες γραμμές της είναι ψευδεπίγραφες και για εσωτερική κατανάλωση, όπως φαίνεται από το ζήλο στην εφαρμογή των αναδιαρθρώσεων.
Η δε επαναδιαπραγμάτευση των μνημονίων μέσα στην ΕΕ που θα έφερνε ανακούφιση στο λαό ήταν και παραμένει τέχνασμα, όπως αποδεικνύεται αμέσως μετά τη Σύνοδο Κορυφής και από Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία.
Το μόνο που γίνεται είναι η στήριξη τραπεζών και επιχειρηματικών ομίλων από την ΕΕ.
Τα εξοντωτικά φορολογικά βάρη, η ανεργία, το γκρέμισμα μισθών και η ισοπέδωση ασφαλιστικών, εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, οι ιδιωτικοποιήσεις, είναι το μόνο αποτέλεσμα για τους λαούς.
Τις κόκκινες γραμμές μπορεί και πρέπει να τις θέσει η εργατική τάξη και τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, με την οργάνωση και την απόφασή τους να βάλουν τέλος στις θυσίες για την Ευρωζώνη και την ΕΕ, για την κρίση και την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων.
Ηδη το κάλεσμα των ΠΑΜΕ, ΠΑΣΕΒΕ, ΠΑΣΥ, ΜΑΣ, ΟΓΕ, στα συνδικάτα, στους μαζικούς φορείς, στις λαϊκές επιτροπές για οργάνωση της δράσης κόντρα στη φοροληστεία και για την Υγεία και το Φάρμακο του λαού, πρέπει να γίνει υπόθεση όλων μας.

Πλήρωσε τώρα μα@@κα!

Πρώτα έκανες το χρέος σου ως "ωραίος Έλλην" και ψήφισες για να κυβερνηθείς. Ψήφισες λοιπόν για να παραμείνεις στον "σκληρό πυρήνα" της Ευρώπης, να έχεις  (έχεις;) ευρώ στην τσέπη , γιατί έτσι σου είπαν θα έχεις μέλλον. Μάλιστα σου έταξαν επαναδιαπραγμάτευση για να ξαλαφρώσεις λιγουλάκι από τα βάρη. Να ανασάνεις βρε αδερφέ λιγάκι , να ξαναθυμηθείς την ταβέρνα, το καφεδάκι με τους φίλους, την κυριακάτικη εκδρομή  με το αυτοκίνητο.... τέτοια όνειρα απλά σου έταζαν.  Μόνο κάτι περίεργοι κόκκινοι σου χάλαγαν το ...ονειράκι λέγοντάς σου ότι θα φτωχύνεις κι άλλο ( μα έχει κι άλλο σκεφτόσουν), σου έλεγαν ότι σε κοροϊδεύουν  οι άλλοι, ότι δεν έχεις σωτηρία, δεν  πρόκειται να δεις άσπρη μέρα  κάνοντας τη διαδρομή σπίτι - εκλογικό κέντρο. Κάθε φορά που άνοιγες την τηλεόραση και την...έβλεπες μπροστά σου αναρρωτιόσουν γιατί δεν την αλλάζουν επιτέλους αυτήν, και το έλεγες εσύ που θεωρούσες σωτήρες τον Γ.Α.Π, τον Κωστάκη και τον Κινέζο.  Ενώ οι άλλοι μάλιστα. Νέοι, ωραίοι, ανεξάρτητοι,αντημνημονιακοί, να σου υπόσχονται τα πάντα. Έτσι λοιπόν παραμέρισες τους ενοχλητικούς κόκκινους μη σου χαλάνε τη θέα στο..λαμπρό μέλλον.

Έκανες το χρέος σου λοιπόν,σου χάλασαν βέβαια  τη διάθεση τα 4 γκολ από την Γερμανία, ευτυχώς που καθάρισε ο αδερφός Μάριο και ο άλλος αδερφός Μάριο που έκανε την ....Γερμανίδα με τα κρεμμυδάκια. Εκεί ήταν που χαλάρωσες. Επιτέλους, είπες, έχει ο Θεός και για μας. 

Αλλά γιατί τώρα τελευταία αρχίσουν να ζώνουν πάλι τα φίδια; Πάλι  για χαράτσια ακούς, για υποχρεώσεις και δεσμεύσεις που πρέπει να τηρήσουμε. Πάλι αυτή η αναθεματισμένη η Τρόϊκα έρχεται και ζητάει , ζητάει, ζητάει... Ρε λες να απολύσουν κόσμο , πάνω που νόμιζες πως την είχες γλιτώσει; Κι οι άλλοι ,οι νέοι,οι ωραίοι ,οι ανεξάρτητοι, οι αντιμνημονιακοί που είναι;

Έτσι ήρθε πάλι η ώρα να πληρώσεις.

ΚΑΙ ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΕΝΟΧΛΗΤΙΚΟΙ ΚΟΚΚΙΝΟΙ ( ΕΙΔΕΣ ΤΙ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΙ ΜΑΛΑΚΕΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ)  ΤΡΕΧΟΥΝ ΣΤΟ ΠΕΡΑΜΑ, ΣΤΟ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ, ΣΤΗΝ ΚΟΚΚΙΝΙΑ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ  ΝΑ  ΕΜΠΟΔΙΣΟΥΝ ΤΑ ΣΥΝΕΡΓΕΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΚΟΨΟΥΝ ΤΟ ΡΕΥΜΑ. 

Αλήθεια ο Χρυσαυγίτης που ψήφισες που χάθηκε;

Ο «υπεύθυνος» ΣΥΡΙΖΑ

Αφού ανέκρουσε πρύμναν από τις προεκλογικές ψηφοθηρικές του υποσχέσεις και διαβεβαίωσε σε όλους τους τόνους τους αστούς ότι θα ασκήσει «υπεύθυνη» αντιπολίτευση, ήρθε η ώρα να αποδείξει ο ΣΥΡΙΖΑ -στην τάξη στην οποία δίνει εξετάσεις ως ικανός διαχειριστής των υποθέσεών της- ότι το εννοεί.

Αυτό ακριβώς έκανε ο Αλ. Τσίπρας όταν από το βήμα της Πανελλαδικής του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και του Συνεδρίου του «Economist», επιστράτευσε όλες του τις δυνάμεις για να προπαγανδίσει τις αντιλαϊκές και αντιδραστικές αποφάσεις της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής της ΕΕ.

Η ηγεσία του σχήματος στο σύνολό της ταυτίστηκε με τους Μόντι, Ολάντ και Ραχόι, εξαίροντας την υποτιθέμενη «νίκη» τους στη Σύνοδο Κορυφής, αξιώνοντας να ισχύσουν οι αποφάσεις της και για την Ελλάδα, να μπορούν δηλαδή οι ελληνικές τράπεζες να ανακεφαλαιοποιούνται απευθείας από το μηχανισμό στήριξης.

Εφτασε ο Αλ. Τσίπρας να δηλώσει πως αν ήταν πρωθυπουργός, η Ελλάδα «θα ήταν βασική συνιστώσα της συμμαχίας του Νότου και θα είχε ήδη κερδίσει τουλάχιστον όσα και οι Ισπανία και Ιταλία διεκδίκησαν και κέρδισαν»!

Γιατί χαίρεται ο Τσίπρας και χειροκροτά ο ΣΥΡΙΖΑ;

Για μια συμφωνία, προϊόν συμβιβασμού, που αφορά στα συμφέροντα των μονοπωλίων, η οποία προϋποθέτει την εφαρμογή «μνημονίων» σε βάρος των λαών και πρώτα απ' όλα του πιο σκληρού και μόνιμου μνημόνιου, που είναι η στρατηγική της ΕΕ, «Ευρώπη 2020».

Πριν καλά καλά στεγνώσει το μελάνι των αποφάσεων αυτών, ο Ολάντ ανακοίνωσε ένα αιματηρό πρόγραμμα λιτότητας, ο Μόντι μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων και ο Ραχόι μείωση φοροαπαλλαγών, μείωση μισθών δημοσίων υπαλλήλων και αύξηση ΦΠΑ!

Αυτά πρόσθετα στα όσα μέτρα είχαν ήδη λάβει γονατίζοντας τους λαούς τους.

Αυτούς που στήνουν τους λαούς στον τοίχο αναγνωρίζει σαν συμμάχους του ο ΣΥΡΙΖΑ.

Στο Συνέδριο του «Economist» ο Αλ. Τσίπρας αφού επικρότησε το στόχο της «δημοσιονομικής εξυγίανσης» και σταθεροποίησης, απευθυνόμενος σε ένα ακροατήριο που ξέρει καλά πώς επιτυγχάνεται αυτός ο στόχος, έβγαλε από τη «φαρέτρα» του προτάσεις για τόνωση της ανάπτυξης.

Μια δέσμη μέτρων, την υλοποίηση των οποίων αξιώνουν μερίδες της πλουτοκρατίας και για λογαριασμό της υπερασπιζόταν σε άρθρο του τρεις μέρες πριν τις εκλογές της 6ης Μάη ο Γ. Παπανδρέου. Π.χ. ευρωομόλογο, μετατροπή της ΕΚΤ σε δανειστή ύστατης καταφυγής, χρηματοδότηση δημοσίων επενδύσεων, φόρο Tobin και άλλα.

Η αντιπολίτευση που ασκεί ήδη ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πράγματι «υπεύθυνη», αλλά όχι απέναντι στο λαό και τα συμφέροντά του.

Αντικειμενικά, είτε στην κυβέρνηση, είτε στην αντιπολίτευση, όποια δύναμη δηλώνει εκ των προτέρων ότι θα πορευτεί «εντός και επί τ' αυτά» του πλαισίου που διαμορφώνει η εξουσία των μονοπωλίων και η ενσωμάτωση της χώρας στην ευρωενωσιακή λυκοσυμμαχία, είναι σαν να δηλώνει ότι θα πορευτεί στην πεπατημένη της σφαγής των δικαιωμάτων του λαού.

Αυτή είναι η «κόκκινη γραμμή» που χαράσσουν τα συμφέροντα των αστών και διαπερνά απ' άκρη σ' άκρη την ΕΕ, απολύτως δεσμευτική για νυν και επίδοξους διαχειριστές.

Η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, μπορούν και πρέπει να χαράξουν τις δικές τους «κόκκινες γραμμές».

Με την οργάνωση και την πάλη τους, που να απαντά στις ανάγκες τού σήμερα, κρατώντας σταθερό τον προσανατολισμό και το στόχο για την οικοδόμηση της δικής τους εξουσίας.

Βάσω ΝΙΕΡΡΗ

«Το χρέος δεν είναι βιώσιμο κι αυτό το γνώριζαν οι πάντες»!

Νίκος Μπογιόπουλος

Το δήλωσε την Κυριακή σε τηλεοπτική του εμφάνιση ο πρώην εκπρόσωπος της Ελλάδας στο ΔΝΤ, ο κ. Π. Ρουμελιώτης:
«Το χρέος δεν είναι βιώσιμο κι αυτό το γνώριζαν οι πάντες».
Οτι, βέβαια, το χρέος δεν είναι βιώσιμο, δεν αποτελεί είδηση.
Με εκείνο «το γνώριζαν οι πάντες», όμως, τι ακριβώς να εννοεί ο κ. Ρουμελιώτης;
Οτι το γνώριζαν πρωθυπουργοί, όπως ο Παπανδρέου και ο Παπαδήμος;
Οτι το γνώριζαν υπουργοί Οικονομικών, όπως ο Παπακωνσταντίνου και ο Βενιζέλος;
Οτι το γνώριζαν κυβερνώντες και κάθε λογής συγκυβερνώντες, από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ μέχρι τους πρώην υπουργούς - και νυν εκ μεταγραφής κυβερνητικούς βουλευτές - του ΛΑ.Ο.Σ.;
Οτι το γνώριζαν οι εγχώριοι και οι εξωχώριοι τροϊκανοί;
Κι αν «γνώριζαν οι πάντες», τότε δηλαδή, τι να υποθέσουμε; Ολοι αυτοί οι αγαθοί άνθρωποι, με την καλή ανατροφή, με τους καλούς τρόπους και με τις αγαθές προθέσεις, τι είναι;
Μπας και είναι ένα μάτσο ψεύτες, που κορόιδευαν και κοροϊδεύουν ασύστολα τον ελληνικό λαό, που του πίνουν το αίμα συνειδητά, στο όνομα ενός χρέους που δεν τους ενδιαφέρει να μειωθεί, αφού το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να το χρησιμοποιούν για να συνεχίζουν να του πίνουν το αίμα;
Βαριές κουβέντες κ. Ρουμελιώτη μας. Πολύ βαριές...

Πάρε να ΄χεις...

... πάρε να 'χεις και «αέρα» (κοπανιστό)!

 

Ο Ζαν-Μαρκ Ερό είναι ο πρωθυπουργός του Γάλλου Προέδρου Ολάντ, γνωστού και ως κομιστή του «νέου αέρα στην Ευρώπη»...
Μόλις χτες, λοιπόν, ο πρωθυπουργός του «νέου αέρα», ανακοίνωσε
δραστική περικοπή δημοσίων δαπανών,
κάλεσε το γαλλικό λαό «να επιδείξει θάρρος και υπευθυνότητα» αφού το γαλλικό κράτος υπό το «συντριπτικό» βάρος του χρέους πρέπει «να εξοφλεί εγκαίρως τους πιστωτές του» (σ.σ.: σας θυμίζουν τίποτα όλα αυτά;...) και, εν τέλει, ανακοίνωσε μεγαλοπρεπώς:
«Θα καταφύγουμε λοιπόν σε νέα φορολογικά έσοδα»...

Πάρε να 'χεις ανακεφαλαιοποίηση...

 

Ο Λουίς ντε Γκίντος είναι ο υπουργός Οικονομικών του Ισπανού πρωθυπουργού Ραχόι, του «ήρωα» που την περασμένη βδομάδα κατατρόπωσε την Μέρκελ στις Βρυξέλλες και που - σύμφωνα με την εγχώρια ελληνική προπαγάνδα - άνοιξε το τούνελ της εξόδου από τη λιτότητα...
Ε, λοιπόν, μόλις χτες, ο υπουργός του «ήρωα» ανακοίνωσε νέα μέτρα αδυσώπητης λιτότητας δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ εις βάρος του ισπανικού λαού. Το «πακέτο» περιλαμβάνει αυξήσεις έμμεσων φόρων, αυξήσεις άμεσων φόρων και μειώσεις μισθών.
Σημείωση:
Είναι αμέσως μετά την πρόσφατη συμφωνία των Βρυξελλών για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών,
η οποία παρουσιάστηκε ως το «ελιξίριο της κρίσης» και η «αρχή του τέλους της λιτότητας»,
που τα μέτρα λιτότητας του «ήρωα» - τα οποία ήδη θεωρούνται πιο σκληρά ακόμα και από την εποχή του δικτάτορα Φράνκο - εντείνονται και πολλαπλασιάζονται...

Ποια στροφή;

«Ακουσα χτες τον κ. Τσίπρα στο συνέδριο του "Economist" που μίλησε, να κάνει λόγο για ακύρωση του μνημονίου ως μη βιώσιμου, από κοινού σε συνεργασία με τους εταίρους. Αν καταλαβαίνω καλά αυτό συνιστά στροφή στην αρχική στάση περί μονομερούς κίνησης».

«Ναι, υπάρχει μια στροφή, γιατί υπάρχει εκ των πραγμάτων μια στροφή και στην Ευρώπη, την οποία πρέπει να αναγνωρίσουμε όλοι...»!

Το απόσπασμα είναι από χτεσινή συνέντευξη του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Γ. Σταθάκη στο ρ/σ της ΝΕΤ.

Η στροφή τους σε σχέση με τα προεκλογικά πυροτεχνήματα και τις ψηφοθηρικές τους υποσχέσεις, είναι 180 μοιρών, αλλά όχι για το λόγο που επικαλείται υποκριτικά ο Γ. Σταθάκης.

 Η Ευρωπαϊκή Ενωση εξάλλου δεν έκανε καμία στροφή.

Συνεχίζει σταθερά στην πορεία που έχει χαράξει, τα παίρνει από τους λαούς όλα και τα δίνει όλα στα μονοπώλιά της.

Οι κυβερνήσεις κρατών - μελών, των οποίων ο ΣΥΡΙΖΑ καταγράφεται ως ο μεγαλύτερος θαυμαστής, νομοθετούν το ένα μετά το άλλο τα αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα.

Στο πλαίσιο της κοινά συμφωνημένης ευρωενωσιακής στρατηγικής, τσακίζουν αλύπητα τους λαούς, κάνουν ό,τι μπορούν για να ξελασπώσουν το κεφάλαιο από την κρίση και να διαμορφώσουν για λογαριασμό του τις καλύτερες δυνατές προϋποθέσεις για την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη κερδοφορία.

Ακόμα όμως και οι βασικοί εταίροι του ΣΥΡΙΖΑ στην ΕΕ, όπως το Die Linke της Γερμανίας, είναι πιο ειλικρινείς όταν μιλάνε για τις διαθέσεις των οπορτουνιστών απέναντι στις συμφωνίες με την τρόικα.

Χαρακτηριστική είναι η τοποθέτηση που έκανε χτες η πρόεδρος της GUE/NGL και στέλεχος της γερμανικής «αριστεράς», Γκάμπι Ζίμερ στο Ευρωκοινοβούλιο σχετικά με τα συμπεράσματα της Συνόδου. Μιλώντας για την Ελλάδα, εξέφρασε το θαυμασμό της για το ΣΥΡΙΖΑ και μεταξύ άλλων είπε:

«Εγώ περιμένω τώρα μια επείγουσα επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου μεταξύ της τρόικας και της ελληνικής κυβέρνησης».

 

Αρα, επαναδιαπραγμάτευση και όχι ακύρωση λένε οι σύμμαχοι του ΣΥΡΙΖΑ, τους οποίους προεκλογικά παρουσίαζε σαν υπέρμαχους δήθεν της ακύρωσης των μνημονίων.

 

Επιβεβαιώνεται και μ' αυτόν τον τρόπο ότι η στροφή που επικαλούνται οι του ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχει μόνο στο μυαλό τους και μόνο για να δικαιολογήσουν τη δική τους στροφή σε σχέση με όσα έταζαν προεκλογικά για να βάλουν στο χέρι ψήφους.

Κι ακόμα είναι η αρχή.

Εχει πολλά να δει ο λαός και οδυνηρές εκπλήξεις να δοκιμάσει αν έγκαιρα δεν βγάλει τα συμπεράσματά του και δεν γυρίσει την πλάτη σε όσους τον κοροϊδεύουν τόσο απροκάλυπτα.

ΣΥΡΙΖΑ, όπως ΠΑΣΟΚ...

Μιλώντας χτες στο συνέδριο του «Εκόνομιστ», ο Αλ. Τσίπρας κατέθεσε μια σειρά από προτάσεις του κόμματός του για τη διαχείριση της κρίσης. Μεταξύ άλλων ζήτησε:

1. Την έκδοση ευρωομολόγων, από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ή από άλλο θεσμό της Ευρωζώνης.
2. Την πολιτική ρύθμιση του ευρωπαϊκού χρηματοπιστωτικού τομέα, με τέσσερα βασικά εργαλεία: α) την εισαγωγή φόρου Tobin στη βραχυπρόθεσμη κίνηση κεφαλαίων σε ευρωπαϊκό επίπεδο. β) Ευρωπαϊκή τραπεζική νομοθεσία κατά το πρότυπο της Νομοθετικής Πράξης Glass-Steagall, που ίσχυσε στις ΗΠΑ από το 1933 έως το 1999, και διαχώριζε τις εμπορικές από τις επενδυτικές τραπεζικές δραστηριότητες γ). Την κατάργηση των φορολογικών παραδείσων εντός και εκτός ευρωπαϊκών εδαφών. δ) Τη δημιουργία δημόσιου ευρωπαϊκού οίκου πιστοληπτικής αξιολόγησης των οικονομιών.
3.«Τη θεσμοθέτηση Ευρωπαϊκού Ταμείου Κοινωνικής Ανάπτυξης και Αλληλεγγύης, που προτείνει το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, για τη χρηματοδότηση δημόσιων επενδύσεων στους τομείς της έρευνας και ανάπτυξης»
4.«Την απόδοση στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ρόλου πραγματικής κεντρικής τράπεζας. Δηλαδή ρόλου δανειστή ύστατης καταφυγής στην αγορά κρατικών ομολόγων».
5. «Την εποπτεία και ανακεφαλαιοποίηση των εθνικών τραπεζών στο επίπεδο της Ευρωζώνης».

Ο Γ. Παπανδρέου, σε άρθρο του στις 3/05/2012 (τρεις μέρες πριν τις πρώτες εκλογές) με τίτλο: «Από τον Συντηρητικό Ευρωπαϊκό Χειμώνα στην Προοδευτική Ευρωπαϊκή Ανοιξη», παρουσιάζει τις προτάσεις που έχει καταθέσει «για την εισαγωγή στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα, νέων εργαλείων, θεσμικών, πολιτικών, οικονομικών και αναπτυξιακών» προτείνοντας τα εξής:

1.«Ευρωομόλογα, τόσο για το χρέος όσο και για την ανάπτυξη».
2.«Ο φόρος επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών (Tobin), ο φόρος του διοξειδίου άνθρακα, η ανάγκη ελέγχου αλλά και ρύθμισης του χρηματοπιστωτικού συστήματος, των CDS, των οίκων αξιολόγησης, των φορολογικών παραδείσων».
3.«Μια νέα φιλόδοξη αναπτυξιακή στρατηγική πανευρωπαϊκού επιπέδου με προτεραιότητα στην πράσινη ανάπτυξη, στις καθαρές τεχνολογίες και στην καινοτομία, που θα έφερνε δουλειές και θα προσέδιδε ξανά ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στην Ευρώπη».
4.«Πρέπει να είναι περισσότερο παρεμβατική η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, όπως η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ» (αυτό πρότεινε ο Γιώργος Παπανδρέου, μιλώντας στο ετήσιο Συνέδριο της Google «Zeitgeist» στο Λονδίνο στις 21/05/2012).
5. Πρέπει να «δουλέψουμε μαζί, για μια τραπεζική ένωση, που θα εγγυάται τις καταθέσεις όλων των πολιτών, μια οικονομική, δημοσιονομική ένωση» (Δήλωση του Γ. Παπανδρέου στις Βρυξέλλες 28/06/2012).
Η «τραπεζική ένωση» που προτείνει ο Γ. Παπανδρέου και η σημερινή ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, έχει στόχο την «εποπτεία» των τραπεζικών ομίλων από την ΕΕ, όπως ακριβώς δηλαδή προτείνει και ο Αλ. Τσίπρας...

Αντί άλλου σχολίου: Το ΠΑΣΟΚ (και η καραμπινάτη διαχείριση) είναι εδώ...

ΣΥΡΙΖΑ:Ταύτιση με όσους στήνουν το λαό στον τοίχο

Στον καλύτερο προπαγανδιστή των αντιδραστικών αποφάσεων της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής αναδεικνύεται ο Αλ. Τσίπρας

Με τον Αλ. Τσίπρα να ταυτίζεται απολύτως με τα όσα αντιλαϊκά και αντιδραστικά αποφασίστηκαν στην πρόσφατη Σύνοδο της ΕΕ, αξιώνοντας να ισχύσουν και για την Ελλάδα όλα όσα θα ισχύσουν για την Ιταλία και την Ισπανία και για τα οποία οι λαοί τους θα πληρώσουν βαρύτατο τίμημα,

η συνεδρίαση της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ δε άφησε καμία αμφιβολία για το ρόλο που επιδιώκει να παίξει το σχήμα στο αναμορφούμενο αστικό πολιτικό σκηνικό.

Συσκοτίζοντας πως οι αποφάσεις της Συνόδου είναι επωφελείς αποκλειστικά για τα μονοπώλια και πως οι χώρες που θα κάνουν χρήση της δυνατότητας για ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών τους απευθείας απ' το μηχανισμό στήριξης,

έχουν ήδη δεσμευτεί για εφαρμογή των μνημονίων διαρκείας της ΕΕ,

ο Αλ. Τσίπρας διεκδίκησε αντικειμενικά το ρόλο του καλύτερου διαπραγματευτή για τις υποθέσεις της ντόπιας αστικής τάξης.

Είπε, μεταξύ άλλων, πως αν κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ,

«η Ελλάδα δεν θα ήταν ένας απλός αμήχανος παρατηρητής σε μια πρώτη ουσιαστική σύγκρουση σε μια Σύνοδο Κορυφής. Δεν θα ήταν παντελώς απομονωμένη στις ευρωπαϊκές εξελίξεις (...) Θα ήταν βασική συνιστώσα της συμμαχίας του Νότου. Και θα είχε ήδη κερδίσει τουλάχιστον όσα και οι Ισπανία και Ιταλία διεκδίκησαν και κέρδισαν»!

Δημαγωγώντας ασύστολα και κοροϊδεύοντας το λαό, κάλεσε την κυβέρνηση να απειλήσει με βέτο στο δημοσιονομικό σύμφωνο, προκειμένου να ισχύσουν και για την Ελλάδα οι αποφάσεις της Συνόδου,

που σε τίποτα δεν αναιρούν τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα, αντίθετα προσθέτουν κι άλλα.

Επενδύοντας στη δημιουργία εντυπώσεων στο επίπεδο της διαχείρισης,

ο Αλ. Τσίπρας εγκάλεσε την κυβέρνηση, επειδή δήθεν δεν είχε την τόλμη να ζητήσει «ίση μεταχείριση για την Ελλάδα» και ότι «η Εθνική της επαναδιαπραγμάτευσης, δυστυχώς, αποκλείστηκε πριν προλάβει να φτάσει στα τελικά της Συνόδου Κορυφής».

Πρόσθεσε, μάλιστα, πως αν η κυβέρνηση διεκδικήσει εφαρμογή των αποφάσεων της Συνόδου, ο ΣΥΡΙΖΑ

«θα την υποστηρίξει σθεναρά», αφού «αυτό σημαίνει υπεύθυνη αντιπολίτευση» και τσουβαλιάζοντας τα συμφέροντα του λαού με αυτά των αστών συμπλήρωσε: «Υπευθυνότητα είναι να υποστηρίζεις και να προωθείς το συμφέρον της χώρας και του λαού. Οχι να σφυρίζεις αδιάφορα και να συναινείς στις εθνικές ήττες»!

Αναγορεύοντας τους Μόντι και Ραχόι σε εν δυνάμει συμμάχους του ΣΥΡΙΖΑ, τάχτηκε υπέρ μιας «νέας ευρωπαϊκής συσπείρωσης», ισχυριζόμενος ότι αυτή θα «είχε σαν πρώτο στόχο να βάλει φρένο στην κρίση και την πολιτική των μνημονίων»,

όταν αυτή ακριβώς τη διαχείριση εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις της Ιταλίας και της Ισπανίας, χωρίς να έχουν καν υπογράψει «μνημόνια».

Θέλει κι αυτός «δημοσιονομική σταθερότητα»

 

Στο ίδιο πνεύμα ήταν και η ομιλία του Αλ. Τσίπρα στο συνέδριο του «Εκόνομιστ», όπου υπερασπίστηκε σαν μεγάλη νίκη τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής.

Μάλιστα, εφηύρε και νέες κίβδηλες διαχωριστικές γραμμές, ανάμεσα στον ευρωπαϊκό Βορρά και στο Νότο, εξαίροντας το δεύτερο για τις διαπραγματευτικές του ικανότητες που δεν διαθέτει δήθεν η κυβέρνηση της Ελλάδας και ισχυριζόμενος ότι πέτυχε «τις πρώτες του δημοσιονομικές ανάσες και κάποιες ορατές ρωγμές στη λογική της λιτότητας»!

Κουβέντα, βέβαια, δε βρήκε να πει ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ για το Σύμφωνο της Ανάπτυξης που συμφώνησαν οι Ευρωπαίοι εταίροι και το οποίο αποτελεί πιστό αντίγραφο της αντιλαϊκής στρατηγικής «Ευρώπη 2020», που προβλέπει ανάπτυξη για το κεφάλαιο, με σκληρή και μόνιμη λιτότητα για τους λαούς.

Προχωρώντας σε ανέξοδους λεονταρισμούς, πρόσθεσε ότι «θέση του ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ είναι πως, ό,τι ισχύει για την υπόλοιπη Ευρωζώνη, θα πρέπει να ισχύει και για τη χώρα μας»,

κρύβοντας ότι η ανισομετρία είναι αγιάτρευτη στον καπιταλισμό και πως στο μόνο πράγμα που είναι ίσες όλες οι χώρες της Ευρωζώνης, είναι στο μέγεθος της επίθεσης που δέχονται οι λαοί τους από την αστική τάξη και τα κόμματά της.

Στο υπόλοιπο της ομιλίας του, αναλώθηκε σε μια ασύστολη χρεολογία για να κρύψει την πραγματική αιτία της κρίσης.

Μάλιστα, υπερασπιζόμενος τις «διαρθρωτικές αλλαγές», απαρίθμησε σαν αιτίες της κρίσης «τη διαφθορά» και το «σύμπλεγμα του Λαοκόοντα ανάμεσα στην πολιτική εξουσία, το οικονομικό, επιχειρηματικό και τραπεζικό κεφάλαιο και την ιδιωτική τηλεοπτική ενημέρωση»!

Κατά τα άλλα, έκανε λόγο για «εμμονή στο αποτυχημένο Μνημόνιο» που «συνιστά νεοφιλελεύθερη ιδεοληψία», αθωώνοντας την Ευρωένωση που, εξειδικεύοντας τη στρατηγική της σε «μνημόνια», επιδιώκει να ξελασπώσει τα μονοπώλια απ' την κρίση και να διαμορφώσει για λογαριασμό τους ευνοϊκές συνθήκες κερδοφορίας στη μετά την κρίση εποχή.

Ο Αλ. Τσίπρας επανέλαβε ότι στόχος τους είναι «η αντικατάσταση του Μνημονίου με ένα Εθνικό Σχέδιο Ανόρθωσης» και προϊδέασε για το αντιλαϊκό περιεχόμενό του, όταν το έθεσε ως προαπαιτούμενο για τη «δημοσιονομική εξυγίανση της χώρας» και τη «δημοσιονομική σταθεροποίηση», με πρόβλεψη για «σταθεροποίηση των πρωτογενών δαπανών ως ποσοστό του ΑΕΠ, η οποία θα πρέπει να καλυφθεί από την αύξηση των δημόσιων εσόδων».

Είναι πρόδηλο ότι η αύξηση των δημοσίων εσόδων ταυτίζεται με τη φορολεηλασία του λαού και τις περικοπές δαπανών, αφού ακόμα και τα ανέξοδα περί «φορολόγησης του πλούτου» ο Αλ. Τσίπρας τα παρέπεμψε στο αόριστο μέλλον,

όταν και αν διαμορφωθούν οι μηχανισμοί ελέγχου των εισοδημάτων,

όταν όλοι οι αστικοί νόμοι υπηρετούν τη φοροκλοπή και φοροαπαλλαγή της πλουτοκρατίας.

Καταλήγοντας, επανέφερε τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, που ταυτίζεται μέχρι τελείας με τις προτάσεις τμημάτων του κεφαλαίου, όπως μετατροπή της ΕΚΤ σε «δανειστή ύστατης καταφυγής», δημιουργία ευρωπαϊκού οίκου πιστοληπτικής αξιολόγησης, έκδοση ευρωομολόγων, εποπτεία και ανακεφαλαιοποίηση των εθνικών τραπεζών στο επίπεδο της Ευρωζώνης, θεσμοθέτηση ενός ταμείου για τη χρηματοδότηση των δημοσίων επενδύσεων.

Ενώ ανέσυρε απ' τα κιτάπια του ΠΑΣΟΚ προτάσεις όπως επιβολή του φόρου Tobin.

Συντασσόμενος, για μια ακόμα φορά με την ηγεσία των ΗΠΑ, δήλωσε πως ακόμα κι αυτή, όπως και της Γαλλίας «συνειδητοποιούν και δηλώνουν δημόσια ότι πρέπει να μπουν προτεραιότητες ανάπτυξης», παρότι έχει γίνει ολοκάθαρο ότι οι ΗΠΑ και η Γαλλία μιλούν για ανάπτυξη των καπιταλιστών, αδιαίρετη με τη λιτότητα για τους λαούς.

Ο ίδιος άλλωστε ο Αλ. Τσίπρας ομολόγησε πως θέλει ένα «κράτος που δεν θα εμποδίζει την ανάπτυξη, αλλά θα την στηρίζει (...) θα κινητοποιεί τις δυνάμεις του για να στηρίξει την ανάπτυξη, την απασχόληση και την κοινωνική συνοχή».

Το ξεπούλημα των αεροδρομίων...αντιστρατεύεται τα λαϊκά συμφέροντα

Το έτος που διανύουμε έχει οριστεί από τις δύο προηγούμενες και από τη σημερινή κυβέρνηση ως έτος ορόσημο για τις ιδιωτικοποιήσεις.
Ανάμεσα στα «φιλέτα» του δημόσιου πλούτου που οι «αριστεροκεντροδεξιές» συγκυβερνήσεις προωθούν για ξεπούλημα βρίσκονται και τα αεροδρόμια της χώρας - 39 το σύνολο - ενέργεια που από τις προηγούμενες πολιτικές ηγεσίες του υπουργείου Υποδομών είχε περιγραφεί περίπου ως «βασικός μοχλός για την ανάπτυξη της οικονομίας».
Το - απλοϊκό - σχήμα που χρησιμοποιούν είναι περίπου ίδιο με αυτό που έντυσε ιδεολογικά την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων στη χώρα μας και διεθνώς τις προηγούμενες δεκαετίες:
Σήμερα τα κρατικά αεροδρόμια υπολειτουργούν εξαιτίας των γνωστών «παθογενειών» του κράτους, οπότε τα παραχωρούμε - υπό μία ποικιλία μορφών - σε ιδιωτικές επιχειρήσεις, αυτές εξυγιαίνουν τη λειτουργία τους και στη συνέχεια λειτουργούν επαρκώς για την ανάπτυξη του εμπορίου και του τουρισμού.
Στην πράξη το παραπάνω σχήμα λειτουργεί ως εξής: Παραχωρούνται δημόσια αεροδρόμια σε ιδιώτες, τους χορηγείται επίσης κρατικό χρήμα είτε με τη μορφή ρευστού είτε με τη μορφή εγγυήσεων ή και με άλλους τρόπους - φοροαπαλλαγές κλπ - για να επενδύσουν στον εκσυγχρονισμό των υποδομών τους, αφρικανοποιούνται οι εργασιακές σχέσεις και στο εσωτερικό αυτών των εταιρειών αλλά και σε ολόκληρη την παραγωγική αλυσίδα που εμπλέκονται τα συμφέροντά τους.

... Και στη συνέχεια λειτουργούν για την ανάπτυξη των δικών τους κερδών και των κερδών των πολυεθνικών του τουρισμού και του εμπορίου, με τις οποίες οι πρώτοι όμιλοι που πήραν τα αεροδρόμια βρίσκονται σε σχέση αλληλοδιαπλοκής.

Απειρα τα παραδείγματα που αποδεικνύουν τον παραπάνω ισχυρισμό από χώρες - της Ανατ. Ευρώπης, της Ασίας, της Λ. Αμερικής - που ακολούθησαν το προωθούμενο και στη χώρα μας μοντέλο με «αντάλλαγμα» την εικόνα που περιγράψαμε.

Με λίγα λόγια, πρόκειται για ενέργεια που ενισχύει το κεφάλαιο, την κερδοφορία του, επομένως αντικειμενικά είναι κόντρα στα συμφέροντα των εργαζομένων συνολικά, γιατί αφενός για τους εργαζόμενους σ' αυτόν τον τομέα οι μισθοί θα είναι τσακισμένοι, οι εργασιακές σχέσεις λάστιχο, επομένως οι εργασιακές συνθήκες θα τους κάνουν τη ζωή κόλαση, αφετέρου για το σύνολο των εργαζόμενων οι υπηρεσίες που θα προσφέρουν θα είναι πανάκριβες, οι δε μετακινήσεις τους αδύνατες μέσω αεροπορικών συγκοινωνιών, λόγω αύξησης των τιμών στις αερομεταφορές.

Δεν αλλάζει τίποτα!

Αν υπάρχει κάτι που ξεχωρίζει στην αστική προπαγάνδα γύρω από τις εργασίες και τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της προηγούμενης βδομάδας,

είναι το γεγονός ότι παρότι και αυτές οι αποφάσεις της ΕΕ αποτελούν μία κατάληξη,

ένα συμβιβασμό που έγινε προκειμένου να επαναβεβαιωθεί ο άκρως αντιλαϊκός προσανατολισμός και ο φιλομονοπωλιακός χαρακτήρας των μέτρων και της πολιτικής διαχείρισης της οικονομικής κρίσης, υπάρχουν παράγοντες που πανηγυρίζουν για τη νίκη, λέει, των λαών. Οι συμμετέχοντες στη Σύνοδο ομοφώνησαν ότι η διαρκής και σκληρή λιτότητα σε βάρος των εργαζομένων θα εξακολουθήσει να είναι συστατικό στοιχείο των κρατικών παρεμβάσεων για την αντιμετώπιση κάθε παρέκκλισης από τις ευρωενωσιακές νόρμες,

κάποιοι όμως βγήκαν στις ρούγες για να δείξουν την Ευρώπη που αλλάζει, τον Ολάντ που ανοίγει το δρόμο και τον Μόντι που βάζει τα γκολ...

Κανονικά θα 'πρεπε να το καταλαβαίνουν όλοι.

Η απόφαση της Συνόδου, ότι στις περιπτώσεις προσφυγής χωρών στο Μηχανισμό Σταθερότητας τα κεφάλαια που απαιτούνται για την ανακεφαλαίωση των τραπεζών μπορούν να δίνονται απευθείας στις ενδιαφερόμενες τράπεζες,

δεν απαντά σε κανένα απολύτως πρόβλημα, από αυτά που ταλανίζουν τους εργαζόμενους.

Ο τρόπος που θα στηριχτούν οι τραπεζίτες, κάθε άλλο παρά ελαφρύνει τους εργαζόμενους από τα δεινά που πληρώνουν στο βωμό της διαχείρισης της κρίσης υπέρ του κεφαλαίου.

Το γεγονός ότι έγιναν και πάλι αναφορές στα ...«αναπτυξιακά» κονδύλια, που αναμένεται να δοθούν για να στηριχτούν διάφορες ομάδες μεγαλοεπιχειρηματιών προκειμένου να κάνουν επενδύσεις, σε καμιά περίπτωση δεν βελτιώνει το λαϊκό εισόδημα, ούτε ανακουφίζει τα θύματα των άθλιων εργασιακών σχέσεων, ούτε κάνει πιο εύκολη τη ζωή των εκατομμυρίων οικονομικά περιθωριοποιημένων συνανθρώπων μας.

Εντάξει, πάντα υπάρχουν οι... επιμελέστεροι.

Αυτοί που κόντρα στα πραγματικά δεδομένα, αναζητούν στηρίγματα που υποτίθεται ότι τους δικαιώνουν και τα προβάλλουν επειδή φαντάζονται ότι έτσι γίνονται πιο φερέγγυοι.

Καταλαβαίνουν πολύ καλά το παιχνίδι που παίζουν, όμως αυτός ακριβώς είναι και ο ρόλος τους.

Να δείχνουν την ΕΕ σαν την... ωραία κοιμωμένη που περιμένει τάχα το παλικάρι να την αναστήσει.

Σκέτο παραμύθι, δηλαδή, ή απροκάλυπτος εμπαιγμός, αν μιλάμε για... μεγαλύτερα παιδιά.

 Γιατί, εμπαιγμό αποτελούν αυτά που λένε τις τελευταίες μέρες κεντρικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο ένας, για παράδειγμα, εκτιμά ότι η Σύνοδος «θα πρέπει να διδάσκεται ως παράδειγμα των κανόνων του αποτελεσματικού «διαπραγματεύεσθαι».

Ο άλλος, είναι και ευρωβουλευτής, θεωρεί ότι η Σύνοδος «σηματοδοτεί ένα πρώτο ρήγμα στις πολιτικές που προσπαθούν να ρίξουν τα βάρη της μεγάλης δημοσιονομικής και τραπεζικής κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων».

Η κοροϊδία είναι ολοφάνερη.

Ο,τι αποφασίστηκε στην ΕΕ, έγινε στο πλαίσιο απόλυτης συμφωνίας ότι οι χώρες μέλη, κύρια η Ελλάδα που δεσμεύεται με το μνημόνιο, θα κλιμακώσουν τις κρατικές παρεμβάσεις για εφαρμογή των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων και αναδιαρθρώσεων.

Με αυτή την έννοια στο στόχαστρο βρίσκονται και πάλι μισθοί και συντάξεις, εργασιακές σχέσεις και πολιτικές πρόνοιας, απελευθέρωση επαγγελμάτων και κλάδων οικονομικής δραστηριότητας, ιδιωτικοποιήσεις και ακόμα μεγαλύτερη συρρίκνωση του δημόσιου τομέα.

Οι εργαζόμενοι οφείλουν πια να το γνωρίζουν. Κανένα χαΐρι δεν πρόκειται να δούμε μ' αυτήν την πολιτική, κι όσοι το αμφισβητούν το κάνουν για να πληγώσουν τις ελπίδες των εργαζομένων για μια καλύτερη ζωή.

Το μέλλον το δικό μας είναι η ανατροπή αυτής της πολιτικής, η αποδέσμευση από την ΕΕ, η λαϊκή εξουσία - οικονομία.

Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ

Ο Γερμανός ... τα χρειάστηκε!

Σύμφωνα με τα «ΝΕΑ» (27/6/2012)

«ίσως το μεγαλύτερο προτέρημα του νέου υπουργού Οικονομικών (σ.σ.: του Γιάννη Στουρνάρα)
είναι ότι στο παρελθόν έχει υπερασπισθεί με επιτυχία τα συμφέροντα της Ελλάδας στην Ευρώπη και έχει αποτρέψει την εφαρμογή πολιτικών λιτότητας που είχαν και τότε - όπως και σήμερα - εμπνευστή τη Γερμανία».

Αυτός είναι - κατά τα «ΝΕΑ» - ο κ. Στουρνάρας.

Ας πάμε τώρα να δούμε ποιος είναι ο κ. Ασμουσεν.

Πρόκειται για τον Γερμανό, μέλος της ηγεσίας της ΕΚΤ, ο οποίος με τις τελευταίες δηλώσεις του κάλεσε την ελληνική κυβέρνηση να αφήσει τα περί «επαναδιαπραγμάτευσης» και χωρίς περιστροφές απαίτησε από την Ελλάδα να εφαρμόσει 100% - όπως είπε - τα μέτρα λιτότητας του μνημονίου.

*

Αυτοί οι δύο, λοιπόν,
ο Στουρνάρας (που «έχει αποτρέψει την εφαρμογή πολιτικών λιτότητας με εμπνευστή τη Γερμανία») και
ο Ασμουσεν (ο Γερμανός που απαιτεί την εφαρμογή 100% των μέτρων λιτότητας),
χτες συναντήθηκαν.

Ρητορικό το ερώτημα:
Μετά τις συστάσεις των «ΝΕΩΝ», όσον αφορά τον κ. Στουρνάρα, υπάρχει κανείς που να αμφιβάλλει ότι με το που αντίκρισε ο Γερμανός τον Ελληνα υπουργό Οικονομικών,
κάθισε μπροστά του «κλαρίνο»;...

 Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Θα τους ρημάξουμε στην ... «επαναδιαπραγμάτευση»!

Τι θα κάνει η συγκυβέρνηση Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη;
Αν μείνουμε σε όσα έλεγαν προεκλογικά, αλλά και κατά τη συγκρότηση της μεταξύ τους κυβερνητικής τρόικας, θα κάνουν «επαναδιαπραγμάτευση» του μνημονίου...
Ετσι έλεγαν - και συνεχίζουν να λένε - στους εδώ, στους «ιθαγενείς»...

*

Για να μάθουμε, όμως, τι πραγματικά θα κάνει η συγκυβέρνηση, το προτιμότερο είναι να δούμε πώς η ίδια περιγράφει τα «μελλούμενα», τι δεσμεύεται ότι θα πράξει (αλλά και πώς το δεσμεύεται), όταν απευθύνεται όχι στον «λαουτζίκο», αλλά στους εταίρους και ευρω-συνομιλητές της.
Διαβάζουμε, λοιπόν, από την επιστολή του πρωθυπουργού Σαμαρά προς τους ομολόγους του της ΕΕ, την οποία και μετέφερε για λογαριασμό του στη Σύνοδο των Βρυξελλών ο Κάρολος Παπούλιας:

«(...). Με την παρούσα επιστολή - αναφέρει ο κ. Σαμαράς - θα ήθελα να σας επαναβεβαιώσω ότι η Ελλάδα είναι απόλυτα αποφασισμένη να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις που προκύπτουν από την πρόσφατη συμφωνία διάσωσης.
Η νέα κυβέρνηση της Ελλάδας αποδέχεται την ιδιοκτησία του προγράμματος σταθεροποίησης και είναι πλήρως δεσμευμένη στους στόχους, στους αντικειμενικούς σκοπούς και σε όλες τις βασικές πολιτικές του Προγράμματος.
Θα επιταχύνω την εφαρμογή του Προγράμματος με έμφαση στον τομέα των Ιδιωτικοποιήσεων (...)».

Οτι η κοροϊδία εις βάρος του ελληνικού λαού παίρνει αστρονομικές διαστάσεις, αποτελεί - εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα - το ελάχιστο.
Είναι το δευτερεύον συμπέρασμα που προκύπτει τόσο από το ύφος, όσο και από το περιεχόμενο αυτής της εξευτελιστικής (για όσους τη συνέταξαν) επιστολής.

*

Το κύριο συμπέρασμα για τον ελληνικό λαό είναι ότι δεν έχει κανένα, πια, περιθώριο.
Οτι δεν μπορεί και δεν πρέπει να χάσει ούτε μια μέρα, δείχνοντας ανοχή σε μια κυβέρνηση που στο όνομα της «επαναδιαπραγμάτευσης» (!) του μνημονίου,
πριν καν ακόμα προχωρήσει στην ανάγνωση των προγραμματικών της δηλώσεων στη Βουλή,
διατρανώνει - προς εκείνους με τους οποίους υποτίθεται ότι θα «επαναδιαπραγματευτεί» -
ότι προσέρχεται ενώπιόν τους
«πλήρως δεσμευμένη» και
«απόλυτα αποφασισμένη» στην εφαρμογή του - υπό «επαναδιαπραγμάτευση» τάχα - μνημονίου!

 Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Οι ήρωες της... «Αριστεράς»

Νίκος Μπογιόπουλος

Ο Ραχόι είναι ο Ισπανός «Σαμαράς», ο οποίος ...δε θα έβαζε τη χώρα του σε μνημόνιο.
Είναι αυτός που ως αντιστάθμισμα για την παροχή πακέτου διάσωσης 25 δισ. ευρώ σε μια μόνο ισπανική τράπεζα, την Bankia, ταυτόχρονα επέβαλε μέτρα λιτότητας ύψους 27 δισ. ευρώ στον ισπανικό λαό. Και είναι αυτός που, λόγω ακριβώς της πολιτικής της διάσωσης των τραπεζών διά της πολιτικής του στραγγαλισμού των εργαζομένων, υπέγραψε προχτές στις Βρυξέλλες την απόφαση της συνόδου της ΕΕ για «ταχεία σύναψη μνημονίου συμφωνίας» της Ισπανίας...

*

Ο Μόντι, από την άλλη, είναι ο Ιταλός «Παπαδήμος».
Είναι αυτός που πριν πάει στις Βρυξέλλες για τη σύνοδο της ΕΕ είχε περάσει από την ιταλική Βουλή πακέτο μέτρων που γυρίζει τις εργασιακές συνθήκες στην Ιταλία του 19ου αιώνα. Είναι οι υπουργοί της δικής του κυβέρνησης (ευαίσθητοι γαρ...) που λόγω της αγριότητας των μέτρων λιτότητας που επιβάλλουν, όταν τα ανακοινώνουν ...δακρύζουν. Οσο γι' αυτούς, για τα εκατομμύρια του ιταλικού λαού που υφίστανται τα μέτρα, από το «πάγωμα» των συντάξεων και τα χαράτσια στα σπίτια μέχρι την κατακρεούργηση του Ασφαλιστικού, «απλώς» χρεοκοπούν και αρκετές χιλιάδες από αυτούς αυτοκτονούν...

***

Ε, λοιπόν, αυτοί οι δύο, ο Ραχόι και ο Μόντι είναι οι... «ήρωες» της τελευταίας Συνόδου Κορυφής της ΕΕ.
Και καλά να πλασάρονται σαν «ήρωες» από τους κεντροδεξιούς ομοϊδεάτες τους.
Αλλά να εμφανίζονται σαν «παραδείγματα προς μίμηση» και από τους εδώ «ριζοσπάστες», όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτό δύο τινά μπορεί να σημαίνει:
`Η ότι οι Ραχόι και Μόντι κατά βάθος είναι ή έγιναν στην πορεία Αριστεροί (!), ή ότι εκείνοι που τους εκθειάζουν παραμένουν αυτό που ήταν πάντα: «Αριστεροί»...

 

Επιτακτική ανάγκη: Οργάνωση και δράση

Οσοι εργαζόμενοι πήραν το εκκαθαριστικό της εφορίας αντιμετωπίζουν έναν εφιάλτη. Ανεργοι με μηδενικό εισόδημα το 2011, επειδή κάποτε μπόρεσαν να αγοράσουν ένα ΙΧ πρέπει να πληρώσουν ακόμα και 300 ευρώ φόρο. Σε χιλιάδες νέα ζευγάρια κόπηκε το επίδομα παιδικού σταθμού και δεν μπορούν να πάνε εκεί τα παιδιά τους για να βγουν στο μεροκάματο. Καρκινοπαθείς δεν μπορούν να κάνουν θεραπεία και κινδυνεύει η ζωή τους. Υπάρχουν οικογένειες που δεν κάνουν εμβόλια στα παιδιά τους γιατί δεν έχουν ούτε ευρώ στην τσέπη. Θερίζει η ανεργία και οι μισθοί πέφτουν κατακόρυφα.
Για όλα αυτά, το ΚΚΕ βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του αγώνα.
Σε ό,τι αφορά στην κοινοβουλευτική του δράση έχει ξεκαθαρίσει ότι θα καταθέσει πρόταση νόμου για την κατάργηση του μνημονίου, της δανειακής σύμβασης και όσων νόμων σχετίζονται με αυτά.
Και, ταυτόχρονα, τονίζει ότι οργανωμένα, μέσα από τα συνδικάτα, τους μαζικούς φορείς, τις Λαϊκές Επιτροπές, πρέπει να υπάρξει αντίδραση και σχέδιο απόκρουσης της άγριας αντιλαϊκής επίθεσης. Με πολύ συγκεκριμένο σχέδιο, στήριξη και αλληλεγγύη προς εκείνους που αντιμετωπίζουν άμεσα πρόβλημα επιβίωσης.
Ολα τα παραπάνω αφορούν ακόμα και στη ζωή πολύ άμεσα. Το να πάρει ένας ασθενής, ένας χρονίως πάσχων το φάρμακό του μία μέρα, το να πιει ένα βρέφος γάλα το βράδυ πριν κοιμηθεί, το να έχει ένα καρβέλι ψωμί στο τραπέζι ένα νέο ζευγάρι, να πάρουν το επίδομά τους και να έχουν φάρμακα τα Ατομα με Αναπηρία, είναι ζήτημα ζωής και θανάτου.
Γι' αυτό το ΚΚΕ καλεί όλο το λαό σε δράση. Οι δυνάμεις του στα συνδικάτα και στους άλλους φορείς του λαϊκού κινήματος πρωτοστατούν για την οργάνωση της δράσης για όλα αυτά τα ζητήματα, όπως και για το εργατικό εισόδημα, το επίδομα του ανέργου, γενικά να μπει φρένο στην αντιλαϊκή πολιτική.

***

Δεν αρκείται όμως μόνο σε αυτό.
Λίγο - πολύ προεκλογικά ακόμα και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ μιλούσαν - έστω και κάλπικα - για τέτοια ζητήματα, λέγοντας ότι μπορούν να αντιμετωπιστούν με την επιμήκυνση του χρόνου εφαρμογής του μνημονίου με επαναδιαπραγμάτευση στην ΕΕ. Δημαγωγούσαν ακριβώς γιατί ήθελαν να περιορίσουν τις εκλογικές τους απώλειες. Δημαγωγούσαν και άλλα κόμματα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, που προσπαθούσε και προσπαθεί να εξηγήσει ότι αρκεί η τροποποίηση του μνημονίου με επαναδιαπραγμάτευση στο πλαίσιο της ΕΕ για να λυθούν τέτοια προβλήματα και καλούσε στην ανάδειξη μιας τέτοιας κυβέρνησης.
Αυτή η πολιτική προπαγανδίστηκε ως πολιτική που θα συμβάλει στην αντιμετώπιση της κρίσης και των συνεπειών της για τα λαϊκά στρώματα, αλλά γι' αυτό ακριβώς είναι κάλπικη.
Γιατί εφαρμόζεται σε όλες τις χώρες της ΕΕ προκειμένου να αντιμετωπιστεί η κρίση αλλά σε όφελος του κεφαλαίου.
Χτυπάνε το λαϊκό εισόδημα, κάνουν περικοπές στην ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών (Υγεία, φάρμακα, Πρόνοια, επιδόματα ανεργίας κ.λπ.), γιατί αυτό βοηθά το κεφάλαιο να έχει λιγότερες απώλειες από τη χασούρα του λόγω κρίσης, λιγότερες ή και καθόλου απώλειες κερδών.

***

Η αιτία για όλα τα δεινά του λαού έχει μία συγκεκριμένη πηγή. Το καπιταλιστικό σύστημα.
Οσο υπάρχει αυτό θα φέρνει οικονομικές κρίσεις που θα θερίζουν την κοινωνία.
Μέσα από τον αναγκαίο αγώνα για τα άμεσα ζητήματα που καίνε, όσο υπάρχει πάνω απ' το κεφάλι των λαϊκών στρωμάτων ο καπιταλιστής, η καπιταλιστική Ευρωπαϊκή Ενωση θα τους καταστρέφει τη ζωή και αυτό σημαίνει: Πεινασμένα παιδιά που λιποθυμούν, φτώχεια, ανεργία, δουλειά χωρίς ασφάλιση, χρέη στις τράπεζες, αδυναμία να πληρώσουν φάρμακα και να πάνε στο γιατρό, να ζητιανεύουν ψίχουλα για να φάνε, ιμπεριαλιστικούς πολέμους κ.λπ.
Είναι δυνατόν οι εργάτες να ανεχτούν να περνά έτσι η ζωή τους;
Να γιατί η πάλη γι' αυτά τα άμεσα λαϊκά προβλήματα πρέπει να εναντιώνεται στην αιτία που τα προκαλεί.
Την πολιτική του κεφαλαίου, τους καπιταλιστές και τις κυβερνήσεις τους στην ΕΕ. Που συνδέει αυτό τον αγώνα με την πάλη για την εξουσία.
Γιατί διαφορετικά είναι αδύνατον να απαντήσουμε πώς ο λαός θα βγει απ' την κρίση, πώς θα κερδίσει όλα όσα έχασε, πώς θα ικανοποιήσει όλες τις ανάγκες του στις οποίες κάνει όλο και περισσότερες εκπτώσεις.
Αυτό δε σημαίνει ότι κάτω από προϋποθέσεις δεν μπορεί να έχει κάποιες κατακτήσεις.
Αλλά αν μένει σ' αυτό μόνο θα τις ξαναχάσει όπως τις χάνει και τώρα.
Αν δε βγει ο λαός στην επίθεση, τα προβλήματα θα εμφανίζονται σαν τη Λερναία Υδρα. Θα κόβεις 1 κεφάλι, θα φυτρώνουν 10. Και θα κυλά η βάρβαρη ιστορία του καπιταλισμού αναπαράγοντας τη ζοφερή πραγματικότητα της ανεργίας, της φτώχειας, των υποσιτισμένων παιδιών, των θυμάτων από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τόσα άλλα.
Και όσο περισσότερο θα σαπίζει τόσο περισσότερο θα παρασέρνει εκατομμύρια εργαζόμενους και τις οικογένειές τους στον όλεθρο.

Κανένα όφελος

Τα κόμματα του «ευρωμονόδρομου», σύσσωμα τα αστικά επιτελεία, πανηγυρίζουν για τις αποφάσεις της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής της ΕΕ γιατί αποφασίστηκε να χρηματοδοτείται η ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών των κρατών - μελών από το μηχανισμό της ΕΕ και όχι από τα κράτη.
Ετσι, λένε, δε θα αυξάνεται το κρατικό χρέος γιατί δε θα χρειάζονται πρόσθετα κρατικά δάνεια για την ανακεφαλαιοποίηση, ή για την Ελλάδα λένε ότι αν διαπραγματευτεί να ενταχθεί σ' αυτή τη διαδικασία θα το μειώσει.
Και ποιο το όφελος για το λαό;
Δε θα χρειαστούν, λένε, πρόσθετα αντιλαϊκά μέτρα.
Την ίδια ώρα λένε ότι πρέπει να εφαρμοστούν άμεσα οι αναδιαρθρώσεις, όπως ιδιωτικοποιήσεις, κλείσιμο οργανισμών του Δημοσίου και απολύσεις υπαλλήλων, άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων, μειώσεις εργοδοτικών εισφορών κ.λπ., αυτά δηλαδή που απαιτεί η ανάκαμψη της κερδοφορίας του κεφαλαίου, ώστε να ζητήσει και να ενταχθεί και η Ελλάδα σ' αυτή την απόφαση της ΕΕ. Ο ΣΥΡΙΖΑ επίσης πανηγυρίζει ακριβώς για τους ίδιους λόγους, αλλά ασκεί κριτική στην κυβέρνηση επειδή δε διεκδίκησε να ενταχθεί τώρα σ' αυτή τη διαδικασία.
Ολοι λένε ψέματα στο λαό.
Γιατί κρύβουν ότι αυτή η απόφαση βάζει μία προϋπόθεση.
Την απαρέγκλιτη εφαρμογή του «Δημοσιονομικού Συμφώνου Σταθερότητας» και του «Συμφώνου για το ευρώ».
Που σε συνδυασμό με τη στρατηγική «Ευρώπη 2020» σημαίνει διαρκή λιτότητα με αντιλαϊκές ανατροπές και αναδιαρθρώσεις σε ένα μνημόνιο που θα καλείται να υπογράψει το κάθε κράτος - μέλος, άρα ένταση της αντεργατικής, αντιλαϊκής πολιτικής.
Για το λαό όχι μόνο δεν υπάρχει κανένα όφελος αλλά έρχονται νέα δεινά.

Τα 450 εκατ. έκαναν - ήδη - φτερά!

Νίκος Μπογιόπουλος

Ακόμα δεν εκταμιεύτηκε το 1 δισ. ευρώ που υπολειπόταν από τη δόση του «πακέτου στήριξης» προς την Ελλάδα για το μήνα Μάη
(σ.σ.: το οποίο οι καλοί μας εταίροι το είχαν παρακρατήσει κατά την προεκλογική περίοδο)
και ποια λέτε ότι ήταν η πρώτη πράξη «αξιοποίησής του»;
Η πρώτη πράξη ήταν ότι τα 450 εκατ. ευρώ από αυτό το 1 δισ. «έκαναν - ήδη - φτερά»!
Συγκεκριμένα, με το που ήρθε το 1 δισ. από το EFSF (Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας), τα 450 εκατ. ευρώ αυθωρεί και παραχρήμα... επέστρεψαν και πάλι στο EFSF!
Γιατί; Μα για να καλυφθεί η ελληνική συμμετοχή στο εν λόγω ταμείο, το αποκαλούμενο και «μηχανισμός στήριξης»...

Αμ δε, που έφταιγε η αποχέτευση!

από Black Bedlam

Τα θεμέλια φταίγαν

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Προχθές έπεσε η κεραμοσκεπή της Σούλας.

Είναι καιρός τώρα που διαπιστώνει μεγάλη υγρασία στον τοίχο της.

Μην φανταστείτε, μιλάμε για ένα σπίτι χτισμένο από το 1922 και μάλιστα δίχως ιδιαίτερη συντήρηση.

Τι να κάνει το κορίτσι, πέθαναν οι γονείς της, χώρισε από τον άντρα της, την έδιωξαν και από την δουλειά της, και ήρθε να μείνει στο παλιό πατρικό.

Πολύ υγρασία το σπίτι.

Θα πάθω τίποτα έλεγε και ξανάλεγε.

Φταίει η αποχέτευση !

Από κει προέρχεται η υγρασία απεφάνθησαν όλοι όσοι φίλοι και γνωστοί το είδαν.

Βρε ρώτα και κανέναν ιδικό της έλεγα,ανθρωπο δοκιμασμένο στην δουλειά.

Ο μπάρμπας της ήταν παλιός Οικοδόμος.

Μωρέ γκρέμισμα θέλει, μουρμούραγε κάτω από τα μουστάκια του.

Η Σούλα φώναξε τον υδραυλικό τον κυρ Αντώνη.

Αυτός της είπε ότι φταίει η αποχέτευση του πλυντηρίου.

Της άλλαξε σωλήνες,της άλλαξε βρύση και ...

Η υγρασία υγρασία.

Τον ξεδιάντροπο έλεγε και ξανάλεγε η Σούλα και πλήρωσα και ένα σωρό λεφτά.

Μετά της σύστησαν έναν άλλον υδραυλικό.

Ξηγημένος είναι, της είπε μια γνωστή της.

Εμένα όταν τον χρειάστηκα μου τα  βόλεψε μια χαρά.

Έτσι η Σούλα έφερε και τον κυρ Βάγγο.

Αυτός πάλι της είπε είναι από τα πλακάκια.

Έχουν ρωγμές και μπάζουν νερά της βροχής της είπε, μην σε νοιάζει τίποτα, εγώ θα σου τα φτιάξω. Και τα στοκάρισε ένα ένα.

Της κόστισε της Σούλας ο κούκος αηδόνι.

Αλλά  η υγρασία εκεί σταθερή και ανυποχώρητη.

Και να θρίβουν τα ντουβάρια και πέφτουν οι σοβάδες .......νερό έσταζαν.

Ο μπάρμπας της που ήταν παλιά οικοδόμος.

"Μωρέ κατεδάφιση θέλει αυτό" έλεγε μονολογόντας.

Και μετά ξανά, ......"μια μπουλντόζα θέλει.

Να μπει από την μια, να βγει από την άλλη"......

Μπουλντόζα... μια κουβέντα είναι, την Σούλα την βόλευε να είναι η υγρασία από το μπάνιο,ξέρεις τι θα πει σπίτι από την αρχή;

Ο κυρ Αλέκος ο υδραυλικός στην γειτονιά,της εξήγησε ότι το πρόβλημα πράγματι ήταν στο μπάνιο.

Εγώ ξέρω της είπε, μην στεναχωριέσαι.

Άστο επάνω μου.

Η Σούλα σε κακή κατάσταση.

Δουλειά δεν είχε, κάποιες οικονομίες που είχε βάλει στην πάντα από την δουλειά της άρχισαν να εξαφανίζονται.

Αλλά ο κυρ Αλέκος,μεγάλη καρδιά  ανέλαβε να της κάνει  τσάμπα την εργασία, αλλά  μάλλον δεν πολυενδιαφέρθηκε και αυτός.

Της άλλαξε κάποιους από τους σωλήνες, της άλλαξε και το σιφόνι της αποχέτευσης και της είπε:

"Τώρα μπορείς να κοιμάσαι ήσυχα".

Και εκείνη κοιμήθηκε  ήσυχα, αλλά η υγρασία δεν υποχωρούσε.

Χειμώνας είπε είναι, το καλοκαιράκι όταν ο καιρός ζεστάνει θα τραβήξει και την υγρασία.

Και ήρθε το καλοκαιράκι και ανέβασε θερμοκρασία ο καιρός, αλλά η υγρασία πεισματάρα αδερφέ μου δεν έλεγε να φύγει.

Οι τοίχοι είχαν αρχίσει να θρίβουν και να πέφτουν.

Και ο μπάρμπας της εκεί το χαβά του.

Να μονολογεί κάτω από τα μουστάκια του, ...."δεν με ακούει της να της κάνω".

"Γκρέμισμα θέλει,γκρέμισμα και ξαναχτίσημο".

"Μια μπουλντόζα να μπει από την μια να βγει από την άλλη".

 "Και τι να της κάνω, δικό μου σάματις είναι, άμα δεν το αποφασίσει μονάχη της ,εγώ και που το λέω μόνος το λέω μόνος τ΄ακούω. Εκείνη θα το πλερώσει, εκείνη θα κουραστεί, σάματις έτσι εύκολα στήνετε ένα σπίτι, θέλει κότσια, θέλει κουράγιο, θέλει να τρέξεις.... εκείνη θα μείνει στο κάτω κάτω".

Και προχθές το βράδυ ακούμε έναν κρότο ένα Μπροοουυμμμ.

Βγήκε όλη η γειτονιά στο δρόμο και στα μπαλκόνια.

Κατέβηκα σαν τρελή,το πίσω δωμάτιο είχε μετατραπεί σε ακάλυπτο.

Είχε πέσει η κεραμοσκεπή, είχε υποχωρήσει ο ένας τοίχος παρασέρνονταν μάλιστα και τον τοίχο του διπλανού σπιτιού.

Βλέπεις τα σπίτια εδώ είναι μεσοτοιχίες.

Πάνε τα σπίτια.

Ο καθ΄ύλην αρμόδιος μηχανικός που ήρθε, απεφάνθη ότι το πρόβλημα ήταν στην βάση του σπιτιού.

Το χώμα κάτω είχε μπάσει από τους βόθρους και είχε πια διαβρωθεί.

Πλινθόκτιστα σπίτια χωρίς θεμέλια στην ουσία.

Από εκεί και η υγρασία, το σπίτι αυτό δεν σωνόταν με τίποτα.

Τσάμπα έδωσε τόσα λεφτά, τσάμπα προσδοκούσε ότι μπορεί η κατάσταση στο σπίτι να βελτιωθεί.

Χτισμένο από το ΄22, ότι είχε να δώσει το έδωσε.

Παλιά κατασκευή ,χωρίς προδιαγραφές, δίχως  υποδομή, χτισμένο με πλιθιά που δεν εξασφάλιζε πια ασφαλή διαμονή και όλο ζητούσε, για τα ηλεκτρικά του, για τα υδραυλικά του, για τα βαψίματα του, για, για, για.......

Όλο ζητούσε αλλά σπίτι δεν γινόταν.

Δίκιο είχε ο Μπάρμπα Νίκος, γκρέμισμα ήθελε .....

Είναι μια τραγική ιστορία.

 

Θα μπορούσα να σας την περιγράψω και να σας συγκινήσω, να σας κάνω να κλαίτε για ώρες.

Αλλά δεν είναι που θέλω να σας πω την ιστορία της Σούλας και των γονιών της που ήρθαν πρόσφυγες από την Μ.Ασία.

Το ζήτημα που μπαίνει είναι ότι δεν μπορέσαμε να κάνουμε έγκαιρα την σωστή εκτίμηση για τα αίτια του προβλήματος.

Όταν προχωρήσεις σε λάθος εκτίμηση, σε λάθος επιλογές θα οδηγηθείς. 

Και θα πληρώνεις όλο και θα πληρώνεις, θα φθείρεσαι  χωρίς μάλιστα να μπορέσεις να σώσεις και τίποτα.

Αν δεν βρεθεί ο κατάλληλος,ο έμπιστος άνθρωπος,που θα είναι σε θέση να ξέρει και να σου εξηγήσει,  να σε πείσει, εσύ λάθος δρόμο θα ακολουθείς γιατί στο κάτω κάτω δεν είσαι και ιδικός.

Κρίση σου λέει τι πάει να πει κρίση.

 

Εγώ το μόνο που καταλαβαίνω είναι ότι η κυρά μου έχασε την δουλειά της, εμένα μου μείωσαν τον μισθό μου, του παππού του μείωσαν την σύνταξη, ο μικρός έχει δώσει 9 βιογραφικά και δουλειά δεν βρίσκει, ο αδερφός μου έχει να πληρωθεί 6 μήνες, η γιαγιά δεν μπορεί να πάρει τα χάπια για την πίεση και για το ζάχαρό της......

Και άσε τα χαράτσια κάθε τρις και τόσο.

Χέσε μέσα δηλαδή.

Τι είναι λοιπόν η κρίση, είναι αυτό ακριβώς το πράγμα που μας συμβαίνει.

Για την κυρά; Φταίει εκείνη η Αλβανέζα που την πήρανε στην θέση της.

Και μήπως για μένα δεν φταίει εκείνος ο Πακιστανός που του δίνει 15 ευρώ μεροκάματο.

Μου λέει το αφεντικό  και μένα, θέλεις;

Άμα και δεν θέλεις φύγε, άνεργοι νααααα περιμένουν απ΄έξω.

Να φύγουν, να τους διώξουν, να τους πατήσουν κάτω, τι θέλουν στην χώρα μας!

 

Ύστερα κοίτα να δεις, φταίμε και μεις, απλώναμε τα πόδια μας παραπάνω από το πάπλωμα μας, περισσότερο απ΄ότι μας έπαιρνε.

Αυτοκίνητο η κυρά, αυτοκίνητο εγώ, να οι διακοπές ,να το σπίτι,.....θα μου πεις θα έπεφτε πάνω στα κεφάλια μας, αλλά άμα δεν έχεις, τι πας και δανείζεσαι;

Μην σου πω ότι είναι και κάποιοι που φάγανε, φάγανε ,φάγανε και τους έχουν και τους κοιτάνε.

Για να χώνανε  κάποιους στην στενή και θα σου έλεγα εγώ.

Μήπως οι δημόσιοι; Τί έχεις να πεις για τους δημόσιους που τρώγανε με δέκα μασέλες, με τα προνόμιά τους και το αραλίκι τους,... οι τεμπελαράδες.

Άσε τα χρέη της χώρας, τι διάβολο ξέρεις κανέναν να δανείζει τσάμπα;

Και θα μου πεις  μήπως εμείς δεν κάναμε προσπάθειες;

Εγώ μόλις ξέσπασε  η κρίση, τους μάζεψα όλους γύρω στο τραπέζι.

Κομμένα τους είπα τα παραπανίσια.

Κομμένα και τα φροντιστήρια, κομμένα και τα μπάνια, κομμένα και τηλεφωνήματα με το παραμικρό και τα φώτα, προσοχή και στο νερό, οικονομία και με το αυτοκίνητο, περιορισμένες μετακινήσεις.

Και να ξέρεις αγωνίστηκα.

Ξέρεις πόσες φορές πήγα και μούτζωνα τους πουλημένους εκεί στο Μπουρδέλο τους;

Αλλά ήρθε το μνημόνιο.

Πιάσανε οι τσογλαναραίοι και υπογράψανε το μνημόνιο χωρίς να το διαβάσουν.

Αν ήταν έντιμοι, αν είχαν λιγάκι πατριωτισμό, αν σκεφτόντουσαν καλύτερα δεν θα υπέγραφαν.

Και απεφάνθησαν!

Όλοι το είπαν, όλοι δεξιοί και αριστεροί Οικονομολόγοι κοινωνιολόγοι ντόπιοι και ξένοι.

Όλα τα μεγάλα κεφάλια απεφάνθησαν!

Για όλα μας τα δεινά φταίει το μνημόνιο! και μετατράπηκαν σε  αντιμνημονιακούς, μέχρι και αυτοί που το υπέγραψαν, αυτοί που δεσμεύτηκαν με τις υπογραφές τους, έγιναν αντιμνημονιακοί!

Γκρέμισμα θέλει, έλεγε ο μαστρο Νίκος ο Οικοδόμος, αλλά το έλεγε και αυτός ο ευλογημένος κάτω από τα μουστάκια του.

"Σακαλί ντιεγιορ  μπιγιγιου ντουγίορ"

Έτσι που κανείς δεν έμαθε για την άναρχη ανάπτυξη του συστήματος, κανείς, παρά μονάχα λίγοι έμαθαν για τις εσωτερικές αντιθέσεις του συστήματος, ελάχιστοι γνωρίζουν για τις νομοτέλειές του.

Δεν μπορεί να συνειδητοποιήσουν ότι όλον αυτόν τον πλούτο τον παράγει μόνον η εργασία, δεν καταλαβαίνουν ότι το δεντράκι μπροστά στην πόρτα τους δεν πρόκειται από μόνο του ποτέ, να γίνει τραπεζάκι.

Δεν έμαθε ο κόσμος του μόχθου ότι με  την ανάπτυξη της τεχνολογίας και της επιστήμης μπορεί να παραχθεί πολύ περισσότερο προϊόν με πολύ λιγότερες ώρες εργασίας.

Δεν ξέρει ότι σήμερα τα εμπορεύματα συσσωρεύονται στις αποθήκες και μένουν απούλητα, έτσι που ο εργοδότης δεν χρειάζεται άλλο εμπόρευμα και άρα εργατικά χέρια.

Αλλά χωρίς εργατικά χέρια αφεντικά δεν υπάρχουν.

Δεν γνωρίζει ο κόσμος  τι σημαίνει συσσώρευση κεφαλαίου.

Τι να την κάνει ο κεφαλαιοκράτης την παραγωγή εμπορευμάτων  αφού αυτό που έχει ήδη παραχθεί δεν μπορεί να καταναλωθεί;

Έτσι ο ίδιος ο εργοδότης που το κέρδος του το εισπράττει από την εργασία του εργαζόμενού, που το συμφέρον του είναι να έχει στην δούλεψή του όσο γίνεται περισσότερους εργαζόμενους είναι υποχρεωμένος να καταστρέψει "το μηχάνημα που του παράγει τον πλούτο"

Δεν πάει το μυαλό τους, ότι με την ανάπτυξη της τεχνολογίας σήμερα πια ο εργαζόμενος, δεν χρειάζεται να δουλεύει 8 και 10 ώρες.

Σήμερα είναι αρκετό να εργάζεται κανείς πολύ λιγότερες ώρες για να εξασφαλίσει τις σύγχρονες ανάγκες του.

Αλλά αυτό θα σήμαινε ότι δεν θα παράγεται υπεραξία, δεν θα καρπώνεται ο εργοδότης,  το κέρδος από την απλήρωτη εργασία του εργαζόμενου του.

Πάει να πει Σοσιαλισμός!

Σοσιαλισμός ή Μεσαίωνας!

Σοσιαλισμός, Λαϊκή κυριαρχία ή τραγωδία για τον λαό και τους εργαζόμενους.

Και όσοι απομείνουν να θρηνούν πάνω σε πτώματα και σε ερείπια.

Ή το γκρεμίζεις και το ξαναχτίζεις Σούλα ή ....

Α,δεν σας είπα ότι στο τέλος ο υδραυλικός της γειτονιάς ο κυρ Αλέκος που της έφτιαξε της Σούλας την αποχέτευση, τους σωλήνες,  τα σιφόνια, μετά που γκρεμίστηκε το σπίτι,μεσολάβησε στο αφεντικό του που ήταν εργολάβος και αγόρασε το οικόπεδο της και το διπλανό  μπιρ παρά.

Μην νομίζετε και ο κυρ Αλέκος έβγαλε το κάτι τις του.

 

Η Σούλα;................

Το πρόβλημα της "πολιτικής αστάθειας"

από Cogito ergo sum

 

Επί τέλους, μάθαμε τον λόγο για τον οποίο δεν πάει καλά ο τουρισμός μας! Στην αρχή νομίζαμε ότι έφταιγαν οι απεργιακές κινητοποιήσεις και οι διαδηλώσεις των εργαζομένων, οι οποίοι διεκδικούσαν, με απαράδεκτα μαχητικό τρόπο, το δικαίωμα στην ζωή. Θυμάμαι ότι τότε είχαμε θεωρήσει λογική αυτή την άποψη, καθ' ότι πώς να έρθει ο τουρίστας στην Αθήνα όταν κινδυνεύει να φάει κανένα μάρμαρο κατακέφαλα ή να πνιγεί από τα δακρυγόνα;

Βέβαια, υπήρχαν και κάποιοι στενοκέφαλοι, οι οποίοι παρατηρούσαν ότι τα ξενοδοχεία έχουν αναδουλειές ακόμα και στην Μύκονο, την Ρόδο ή την Σαντορίνη, όπου ούτε διαδηλώσεις γίνονται ούτε δακρυγόνα πέφτουν. Τρίχες! Πού να ξέρει ο κάθε Λεττονός τουρίστας ότι το ΠΑΜΕ δεν σχεδιάζει κατάληψη της Καλντέρας ή ότι η ΓΕΝΟΠ δεν πρόκειται να κόψει το ρεύμα στο Σούπερ Παραντάις;

 Παράλληλα είχαμε και μερικούς άλλους (κατά κανόνα, κουκουέδες), οι οποίοι επέμεναν ότι η πτώση τού τουρισμού οφείλεται στην φτώχεια που αναγκάζει τους απανταχού εργαζόμενους να αντιμετωπίζουν πλέον τις καλοκαιρινές διακοπές ως περιττή πολυτέλεια. Αλλά τί καταλαβαίνουν οι κουκουέδες; Αυτοί έχουν τον γνωστό "ξύλινο λόγο" τους και τα γνωστά κολλήματά τους με τον Μαρξ, τον Λένιν και τον Στάλιν. Δεν καταλαβαίνουν ότι ακόμα κι ένας άνεργος ιρλανδός θα προτιμούσε ν' αφήσει τα παιδιά του νηστικά προκειμένου να απολαύσει μερικά μακροβούτια στα κρυστάλλινα νερά τής Γαύδου.

Ευτυχώς, τώρα μάθαμε την αιτία των τουριστικών μας δεινών. Μας την αποκάλυψαν οι δοκησίσοφοι της -τηλεοπτικής και μη- ενημέρωσής μας: έφταιξε η πολιτική αστάθεια των διαδοχικών εκλογικών αναμετρήσεων. Αυτή η γαμημένη η πολιτική αστάθεια τα έκανε όλα. Και, μεταξύ μας, αυτό είναι πολύ σωστό; Ποιος από μας ταξιδεύει σε οποιαδήποτε χώρα του εξωτερικού χωρίς πρώτα να ενημερωθεί τι σόι είναι ο πρωθυπουργός της ή αν υπάρχει σταθερή κυβέρνηση; Δηλαδή, πάς εσύ στο Λονδίνο αν μάθεις ότι κατατέθηκε πρόταση μομφής κατά του Κάμερον ή θα πήγαινες ποτέ στο Παρίσι πριν βγει ο Ολάντ; Μη τρελλαθούμε κιόλας!


Αρκετά με την πλάκα. Ας μιλήσουμε και λίγο σοβαρά. Από πότε, άραγε, η οποιαδήποτε προεκλογική περίοδος συνιστά "πολιτική αστάθεια"; Υποτίθεται ότι η κορωνίδα τής -δυτικού τύπου- δημοκρατίας είναι οι εκλογές και τα δημοψηφίσματά της. Πώς είναι δυνατόν να χαρακτηρίζεται ως "αστάθεια" αυτή η κορωνίδα;

Στην αρχαία Αθήνα, την θεωρούμενη ως "κοιτίδα τής Δημοκρατίας", οι πολίτες βρισκόντουσαν σχεδόν κάθε μέρα στην Ηλιαία, όπου μαζεύονταν έξι χιλιάδες αρκουδιαραίοι και πλακώνονταν με το παραμικρό, ενίοτε δε και "περί όνου σκιάς", όπως μας "καρφώνει" ο κουτσομπόλης Δημοσθένης. Παράλληλα, υπήρχε και η Εκκλησία τού Δήμου, που συνεδρίαζε καμμιά σαρανταριά φορές τον χρόνο. Για να μην αναφέρουμε την αλλαγή των πρυτάνεων κάθε τρεις και λίγο, ανάλογα με το ποια φυλή βρισκόταν στο δοβλέτι. Πραγματικός πολιτικός χαμός αλλά ποιος πούστης μίλησε ποτέ για "πολιτική αστάθεια" στην αρχαία Αθήνα; Φυσικά, κανένας! Βλέπετε, στην αρχαία Αθήνα δεν υπήρχαν Πρετεντεροκαψήδες, Πασχομπάμπηδες και λοιποί τυχάρπαστοι "βαθυστόχαστοι" αναλυτές τής κακιάς ώρας...

Από την άλλη, κάνω και μια περίεργη σκέψη. Εφ' όσον οι συχνές προσφυγές στην -οποιαδήποτε- κάλπη συνιστούν "πολιτική αστάθεια", η παντελής έλλειψη εκλογικών διαδικασιών θα πρέπει να οδηγεί στην απόλυτη πολιτική σταθερότητα. Οπότε, τί στον διάβολο την θέλουμε την δημοκρατία και τις εκλογές της, αφού μας δημιουργεί προβλήματα; Ας πάρει την εξουσία ο Μιχαλολιάκος με τα "λεβεντόπαιδά" του, να ησυχάσει το κεφάλι μας.

Τέλος πάντων, με το τούτο και με το κείνο, την εβγάλαμε την κυβέρνηση. Με Αντώνη μπροστά, Αβραμό στα έξω, Στουρνάρα στο ταμείο και πάγκο πολυτελείας με Βαγγέλη και Φώτη, αλλά την εβγάλαμε. Παναπεί, πολιτική αστάθεια τέλος. Λογικά, τώρα πρέπει να περιμένουμε μιλιούνια τουρίστες. Κι όμως, εγώ δεν θα στοιχημάτιζα ούτε μασημένη τσίκλα σ' αυτή την προοπτική...

«Το αληθινό βασίλειο της ελευθερίας αρχίζει εκεί που σταματά η αναγκαιότητα,
εκεί που η εργασία δε μετατρέπεται σε εμπόρευμα,
αλλά αποτελεί αυτοσκοπό και μέσο για να εκφράσει ο άνθρωπος τις πλούσιες δημιουργικές ικανότητές του.
Οταν η αναγκαστική εργασία αντικατασταθεί από τη δημιουργική εργασία, όταν η ελευθερία του ενός ατόμου γίνει όρος και προϋπόθεση για την ελευθερία των άλλων ατόμων, τότε, μέσα στο κλίμα της γενικής ελευθερίας, που είναι η ουσία της ανθρώπινης φύσης, θα κάνει την εμφάνισή του ο καινούργιος τύπος του ολοκληρωμένου ανθρώπου».
Καρλ Μαρξ

«Ευρωπαϊκό κεκτημένο»...

«Μέσα σε 3,5 μήνες το 6,5% του εργατικού δυναμικού της χώρας έχασε άνω του 23% των εισοδημάτων του εξαιτίας των μειώσεων στους μισθούς με επιχειρησιακές ή ατομικές συμβάσεις».
Αυτό δήλωσε σε συνέντευξή του στο «Βήμα Fm», ο ειδικός γραμματέας Επιθεωρητών Εργασίας Μ. Χάλαρης.
Οσον αφορά, δε, στο σύνολο των εργαζομένων, πρόσθεσε:
«Στο σύνολο, μιλάμε για μειώσεις μισθών που σε κάποιες περιπτώσεις φτάνουν ακόμη και πάνω από το 30%»!
*
Αυτή είναι η τραγική πραγματικότητα για εκατομμύρια εργαζομένους.
Αυτά υπαγορεύει η μισθολογική ζούγκλα που νομοθετήθηκε μέσω των μνημονίων τα προηγούμενα χρόνια, με τους νόμους 3899/2010 και 4024/2011, που προβλέπουν την εισαγωγή των ειδικών επιχειρησιακών συμβάσεων, οι οποίες υπερισχύουν των κλαδικών.
Στην πράξη, δηλαδή, δίνουν το «δικαίωμα» στους εργοδότες να επιβάλουν μαζικά επιχειρησιακές και ατομικές συμβάσεις με ό,τι μισθούς «κρίνουν», οδηγώντας μαζικά στη φτώχεια και την εξαθλίωση την εργατική τάξη της χώρας.

*

Τι θα κάνουν οι μέτοχοι της νέας τρικομματικής συγκυβέρνησης που εμφανίζονται δήθεν έτοιμοι να «επαναδιαπραγματευτούν» με τους συνεταίρους τους των Βρυξελλών την «επαναφορά της μετενέργειας» για τις «συλλογικές συμβάσεις» και την «προστασία του κατώτατου μισθού» της ΕΓΣΣΕ;
Την απάντηση επ' αυτού τη δίνουν τα «αφεντικά» - τα πραγματικά «αφεντικά» στην Ελλάδα:
Την ίδια ώρα που οι συγκυβερνώντες «θα επαναδιαπραγματευτούν», εκείνοι αξιοποιούν καθημερινά όλο το οπλοστάσιο των αντεργατικών ρυθμίσεων και στην - κυριολεξία - περνούν τους μισθούς από πριονοκορδέλα.

*

Οσο για την επικείμενη «επαναδιαπραγμάτευση», καθόλου τυχαία οι Σαμαράς, Βενιζέλος και Κουβέλης δε θέτουν ούτε καν φραστικά το ενδεχόμενο κατάργησης των συγκεκριμένων νόμων.
Περιορίζονται απλώς να ψελλίζουν ότι προσβλέπουν - σε συνεννόηση πάντα με τους εταίρους - για μισθούς που θα πληρούν, όπως λένε στην προγραμματική τους συμφωνία, τους όρους του «ευρωπαϊκού κεκτημένου»...
Ποιο είναι, όμως, το «ευρωπαϊκό κεκτημένο»; Μα τίποτα λιγότερο από αυτό που επικρατεί στην ισχυρότερη καπιταλιστική οικονομία της ΕΕ, στη Γερμανία, όπου, το εν λόγω «ευρωπαϊκό κεκτημένο», έχει οδηγήσει 7,5 εκατομμύρια εργαζομένους να «αμείβονται» με μισθούς - πείνας των 400 ευρώ το μήνα...

 Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Καπιταλισμός

Στην Πορτογαλία, ο πρωθυπουργός κάλεσε προ μηνών τους νέους αν δεν βρίσκουν δουλειά, να μεταναστεύσουν...
Στην Ισπανία του 25% των ανέργων, η χώρα μπήκε και επισήμως σε μνημόνιο νέας λαϊκής λεηλασίας ως «αντισταθμιστικό» για την παροχή νέου πακτωλού δισεκατομμυρίων στις τράπεζες...
Στη Γαλλία, οι φορείς οργάνωσης συσσιτίων ζήτησαν επιπλέον 5 εκατομμύρια ευρώ ενίσχυση, αφού αδυνατούν πλέον να ανταποκριθούν στην αυξημένη ζήτηση μερίδων σίτισης προς τους απόρους που πολλαπλασιάζονται...
Στην Ιρλανδία, νέες μειώσεις στα κοινωνικά βοηθήματα προς αναπήρους, στα επιδόματα τέκνων και αυξήσεις στο πετρέλαιο θέρμανσης για ευπαθείς οικονομικά ομάδες...
Στην Ιταλία, οι υπηρεσίες αγνοούν τον πραγματικό αριθμό των χιλιάδων αυτοκτονιών λόγω της κρίσης...
Στη Γερμανία, οι δαπάνες για τους εκμισθωμένους από τα «δουλεμπορικά» γραφεία εργαζόμενους, από τα πολυεθνικά πιράνχας, όπως η «Ζήμενς», δεν εγγράφονται στις δαπάνες για μισθούς, αλλά στις «δαπάνες για υλικά»...
Αυτή είναι η «Ευρώπη» τους...
Οσο για την Αμερική των δεκάδων εκατομμυρίων πάμφτωχων, ανασφάλιστων και περιθωριοποιημένων, ο «δημοκράτης» Ομπάμα , ο... σύμμαχος των κάθε λογής εγχώριων «διαπραγματευτών» μας, επικύρωσε το νόμο που προβλέπει την εκταμίευση πάνω από 660 δισ. δολάρια για την ενίσχυση της πολεμικής ετοιμότητας των ΗΠΑ...

*

Υπάρχει, άραγε, λέξη που να περιγράφει όλη αυτή
την απανθρωπιά,
την αγριότητα,
τον «παραλογισμό» και
τη βαρβαρότητα;
Υπάρχει. Μία και μόνο λέξη: «Καπιταλισμός».

 Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ