Το έτος που διανύουμε έχει οριστεί από τις δύο προηγούμενες και από τη σημερινή κυβέρνηση ως έτος ορόσημο για τις ιδιωτικοποιήσεις.
Ανάμεσα στα «φιλέτα» του δημόσιου πλούτου που οι «αριστεροκεντροδεξιές» συγκυβερνήσεις προωθούν για ξεπούλημα βρίσκονται και τα αεροδρόμια της χώρας - 39 το σύνολο - ενέργεια που από τις προηγούμενες πολιτικές ηγεσίες του υπουργείου Υποδομών είχε περιγραφεί περίπου ως «βασικός μοχλός για την ανάπτυξη της οικονομίας».
Το - απλοϊκό - σχήμα που χρησιμοποιούν είναι περίπου ίδιο με αυτό που έντυσε ιδεολογικά την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων στη χώρα μας και διεθνώς τις προηγούμενες δεκαετίες:
Σήμερα τα κρατικά αεροδρόμια υπολειτουργούν εξαιτίας των γνωστών «παθογενειών» του κράτους, οπότε τα παραχωρούμε - υπό μία ποικιλία μορφών - σε ιδιωτικές επιχειρήσεις, αυτές εξυγιαίνουν τη λειτουργία τους και στη συνέχεια λειτουργούν επαρκώς για την ανάπτυξη του εμπορίου και του τουρισμού.
Στην πράξη το παραπάνω σχήμα λειτουργεί ως εξής: Παραχωρούνται δημόσια αεροδρόμια σε ιδιώτες, τους χορηγείται επίσης κρατικό χρήμα είτε με τη μορφή ρευστού είτε με τη μορφή εγγυήσεων ή και με άλλους τρόπους - φοροαπαλλαγές κλπ - για να επενδύσουν στον εκσυγχρονισμό των υποδομών τους, αφρικανοποιούνται οι εργασιακές σχέσεις και στο εσωτερικό αυτών των εταιρειών αλλά και σε ολόκληρη την παραγωγική αλυσίδα που εμπλέκονται τα συμφέροντά τους.
Ανάμεσα στα «φιλέτα» του δημόσιου πλούτου που οι «αριστεροκεντροδεξιές» συγκυβερνήσεις προωθούν για ξεπούλημα βρίσκονται και τα αεροδρόμια της χώρας - 39 το σύνολο - ενέργεια που από τις προηγούμενες πολιτικές ηγεσίες του υπουργείου Υποδομών είχε περιγραφεί περίπου ως «βασικός μοχλός για την ανάπτυξη της οικονομίας».
Το - απλοϊκό - σχήμα που χρησιμοποιούν είναι περίπου ίδιο με αυτό που έντυσε ιδεολογικά την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων στη χώρα μας και διεθνώς τις προηγούμενες δεκαετίες:
Σήμερα τα κρατικά αεροδρόμια υπολειτουργούν εξαιτίας των γνωστών «παθογενειών» του κράτους, οπότε τα παραχωρούμε - υπό μία ποικιλία μορφών - σε ιδιωτικές επιχειρήσεις, αυτές εξυγιαίνουν τη λειτουργία τους και στη συνέχεια λειτουργούν επαρκώς για την ανάπτυξη του εμπορίου και του τουρισμού.
Στην πράξη το παραπάνω σχήμα λειτουργεί ως εξής: Παραχωρούνται δημόσια αεροδρόμια σε ιδιώτες, τους χορηγείται επίσης κρατικό χρήμα είτε με τη μορφή ρευστού είτε με τη μορφή εγγυήσεων ή και με άλλους τρόπους - φοροαπαλλαγές κλπ - για να επενδύσουν στον εκσυγχρονισμό των υποδομών τους, αφρικανοποιούνται οι εργασιακές σχέσεις και στο εσωτερικό αυτών των εταιρειών αλλά και σε ολόκληρη την παραγωγική αλυσίδα που εμπλέκονται τα συμφέροντά τους.
... Και στη συνέχεια λειτουργούν για την ανάπτυξη των δικών τους κερδών και των κερδών των πολυεθνικών του τουρισμού και του εμπορίου, με τις οποίες οι πρώτοι όμιλοι που πήραν τα αεροδρόμια βρίσκονται σε σχέση αλληλοδιαπλοκής.
Απειρα τα παραδείγματα που αποδεικνύουν τον παραπάνω ισχυρισμό από χώρες - της Ανατ. Ευρώπης, της Ασίας, της Λ. Αμερικής - που ακολούθησαν το προωθούμενο και στη χώρα μας μοντέλο με «αντάλλαγμα» την εικόνα που περιγράψαμε.
Με λίγα λόγια, πρόκειται για ενέργεια που ενισχύει το κεφάλαιο, την κερδοφορία του, επομένως αντικειμενικά είναι κόντρα στα συμφέροντα των εργαζομένων συνολικά, γιατί αφενός για τους εργαζόμενους σ' αυτόν τον τομέα οι μισθοί θα είναι τσακισμένοι, οι εργασιακές σχέσεις λάστιχο, επομένως οι εργασιακές συνθήκες θα τους κάνουν τη ζωή κόλαση, αφετέρου για το σύνολο των εργαζόμενων οι υπηρεσίες που θα προσφέρουν θα είναι πανάκριβες, οι δε μετακινήσεις τους αδύνατες μέσω αεροπορικών συγκοινωνιών, λόγω αύξησης των τιμών στις αερομεταφορές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου