Ή με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες

Η άρχουσα τάξη, τρομοκρατημένη από το ενδεχόμενο να θέσει ο λαός στον εαυτό του το πραγματικό δίλημμα «Ή ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ή ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ», προσπαθεί να τον τρομοκρατήσει με το παραπλανητικό δίλημμα «ή με το Ευρώ ή με τη δραχμή»! Θέλει να μας πει δηλαδή ότι ο καπιταλισμός του ευρώ που μας καταστρέφει είναι καλύτερος από τον καπιταλισμό της δραχμής που θα μας… καταστρέψει! Αυτό που δεν αλλάζει είναι στο σκεπτικό τους είναι Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ έτσι ή αλλιώς.


Ε, δεν μας ενδιαφέρει ποιος καπιταλισμός μας καταστρέφει περισσότερο, μας αρκεί ότι μας καταστρέφει. Έτσι το δίλημμα επανέρχεται: ή με το κεφάλαιο και την καταστροφή ή με τους εργάτες και την εξουσία του λαού.


Αυτό που τους τρομοκρατεί πιο πολύ είναι ότι το δίλημμα αυτό θα επανέλθει δριμύτερο μετά τις εκλογές όταν οι εφεδρείες κυβερνητικών ελιγμών, γαλάζιων ή ροζέ θα έχουν εξαντληθεί άκαρποι και η παραπλάνηση θα καταρρεύσει κάτω από την οργή του λαού.


Εδώ έχουμε γενική κρίση του συστήματος, όχι απλά κρίση των κυβερνητικών και προπαγανδιστικών διαχειριστών του. Και στις γενικές κρίσεις των συστημάτων, οι λαοί επιλέγουν ή της αλυσίδες ή το σπάσιμό τους.

Το πρόγραμμα των «100 ημερών» του … Τσιπραντρέου !

Άνθρακες ο … θησαυρός ;
Όχι !
Απλά: Μία απ΄ τα ίδια !

Όποιος άκουσε σήμερα τον Τσιπραντρέου και νόμισε ότι άκουγε (ξανά, μανά) τον αείμνηστο Αντρέα ή έστω τον Σημίτη, δεν … παράκουσε !

Αυτούς άκουγε … με διαφορετική … προφορά !!!

Α. Αυτά τα περί «κατάκτησης» της … δημοκρατίας, τα κυριαρχικά δικαιώματα και της λαϊκής κυριαρχίας 37 χρόνια μετά την πτώση της χούντας, εν μέσω επικυριαρχίας στη χώρα μας της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και των ΕΠΑ, μάλλον ως κακόγουστο … ανεκδοτάκι ακούστηκαν.
 Β. Αυτά τα … καινούργια περί κατάργησης των Μνημονίων (προφανώς και των δανειακών συμβάσεων, εφαρμοστικών νόμων κλπ.) – αφού έγινε πρώτα στα κανάλια μια σπέκουλα με το τι εννοούν (πολιτική καταγγελία, διαπραγμάτευση κλπ.), χωρίς να δίνεται στη δημοσιότητα το ακριβές κείμενο του σχετικού Νόμου και χωρίς το χρονοδιάγραμμα εφαρμογής του, θυμίζει έντονα (για όποιον θυμάται) εκείνο το περίφημο … terminated του Αντρέα για τις Βάσεις, που τελικά όχι μόνο δεν έφυγαν, αλλά ετοιμάζονται και πάλι να δράσουν ενάντια στην Συρία και το Ιράν τόσα χρόνια μετά !

Γ. Για κείνη δε την περίφημη «διαγραφή του επαχθούς χρέους», εκτός που θυμίζει έντονα μια νέα προσπάθεια να «περάσει» στον λαό ένα νέο PSI, «κούρεμα» που στην ουσία του θα ρημάξει ακόμα πιο πολύ τα ασφαλιστικά ταμεία, την παιδεία την υγεία, την πρόνοια και τις εργασιακές σχέσεις, σίγουρα προδιαγράφει νέο Μνημόνιο που θα συνοδευτεί από νέα Δανειακή Σύμβαση.

Επίσης, μπορεί κανείς να μας πει ποιος θα είναι εκείνος ο φορέας που θα καθορίσει ποιο δάνειο είναι επαχθές και ποιο όχι ;

Αφήστε που στην ουσία ΟΛΟΚΛΗΡΟ το δάνειο, από … κτήσεως χώρας, είναι απαράδεχτο για τον λαό μας. Ο λαός μας δεν χρωστάει … φράγκο !

Δ. Το πρόγραμμα του Τσιπραντρέου σχετικά με τις λεγόμενες «κρατικοποιήσεις», θα μπορούσε κανείς να το σχολιάσει με τα εξής:

Δεν πρόκειται να γίνει ούτε μία (αριθ. 1) κρατικοποίηση επιχείρησης στρατηγικού χαραχτήρα.

Οι κρατικοποιήσεις στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος, δεν είναι … προνόμιο της αριστεράς, κυρίως έχουν γίνει από δεξιά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα. Εξ ου και υπάρχει ο όρος «κρατικομονοπωλιακός καπιταλισμός».


Κρατικοποιήσεις έκανε κι ο … original «…αντρέου», ποιος δεν θυμάται το περίφημο «άρθρο 4» ! Και τι έγινε μετά ; Αφού καθάρισε τις επιχειρήσεις από τα δάνεια και τις οφειλές τους, τις ξαναέδωσε «καθαρές» σε ιδιωτικά συμφέροντα – αυτό που λέμε ότι έγινε αναδιανομή σε νέα τζάκια.

Οι επιχειρήσεις, είτε ελέγχονται απευθείας από την αστική τάξη, είτε μέσω των κυβερνήσεων που ελέγχει, δεν πρόκειται να λειτουργήσουν προς όφελος του λαού.

Ε. Δυο λόγια για τα χαράτσια (επίδομα αλληλεγγύης, ΕΤΑΚ, μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ, έκτακτες εισφορές σε επαγγελματίες, περαίωση κλπ.).

Δεν κατάλαβα αν ο αρχηγός του ΣΕΚΜ μίλησε για όλα τα χαράτσια, αλλά τουλάχιστον κατάλαβα ότι μίλησε ότι ΔΕΝ θα τα καταργήσει ΟΛΑ !
Αλλά εκείνα που αφορούν στις κοινωνικές εκείνες ομάδες που δεν μπορούν να τα πληρώσουν !

Ποιος θα το κρίνει αυτό ;

Ξέρετε τι θα γίνει ;

Αυτός που παίρνει 800 ευρώ μισθό ή σύνταξη θα θεωρείται προνομιούχος και θα πληρώνει, ενώ εκείνος που δηλώνει … άνεργος, γιατί έχει τις επιχειρήσεις του και τα εισοδήματά του σε οφ σόρ εταιρίες, δεν θα πληρώνει !

ΣΤ. Εκεί βέβαια που ο Τσιπραντρέου τους ξεπέρασε όλους σε δημαγωγία και πολιτική απατεωνιά, ήταν στο θέμα των … συνεργασιών !

Εδώ και δύο μέρες, όλο το επιχειρηματικό και τηλεοπτικό φιλικό περιβάλλον του ΣΕΚΜ θέτει το ζήτημα ότι η δυνατότητα να φτιαχτεί κυβέρνηση με 151 και πάνω βουλευτές, εξαρτάται από το εκλογικό ποσοστό του … ΚΚΕ !!!

Το ΣΕΚΜ χρησιμοποιεί την σημαία της συνεργασίας για να ρίξει το ποσοστό του ΚΚΕ και άλλων, όπως των Οικολόγων-Πράσινων που τους θέλει εκτός, καθώς και της ΔΗΜ.ΑΡ. που επίσης την θέλει ακόμα και εκτός Βουλής, ει δυνατόν, ώστε να προχωρήσει σε μια κυβέρνηση αυτοδύναμη και μετά να προσκαλεί κομμουνιστές και άλλους να στελεχώσουν υπουργεία, υπηρεσίες και να δημιουργήσει μια νέα γενιά στελεχών του κρατικού μηχανισμού «αλά ΠΑΣΟΚ και ΝΔ», εξαρτημένων από τα «νέου τύπου» ρουσφέτια του ΣΕΚΜ (ΣΥ.ΡΙΖ.Α).

υ.γ.: Για όποιον του αρέσει να κρατάει αρχείο, ας κρατήσει το παραπάνω άρθρο, θα είναι μια ελάχιστη συνεισφορά σε όλους αυτούς που θα είναι στις 18 κοψοχέρηδες !

από γλόμπινγκ

 

Θύμιος Καλαμούκης

Μπορεί να υπάρξει αριστερά χωρίς λαό; 
Μπορεί να υπάρξει αριστερά χωρίς καθαρό πολιτικό λόγο;
Μπορεί να υπάρξει Αριστερά χωρίς ρήξεις;

Είναι τρία βασικά  ερωτήματα που μου έρχονται στο μυαλό καταγράφοντας την ανοδική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ.
Παρακολουθώντας την απόγνωση του μεγάλου μέρους του ταλαιπωρημένου κόσμου να μετατρέπεται σε προσδοκία και ελπίδα. Νομίζω ξέρω τις απαντήσεις και στα τρία κομβικά κατά τη γνώμη μου ερωτήματα. Και δεν τις ξέρω επειδή μου τις είπε κάποιος, ή τις διάβασα κάπου. Τις ξέρω επειδή αυτές οι απαντήσεις υπάρχουν χρόνια, με διάφορες εκδοχές σε διάφορους τόπους. Θα τις μοιραστώ μαζί σας.
Αριστερά χωρίς καθαρό λόγο δεν μπορεί να υπάρξει. Ο νεφελώδης λόγος, ο συγκεκαλυμμένος λόγος ο μη ολοκληρωμένος λόγος είναι γνώρισμα μη σοβαρών σχηματισμών, κομμάτων της αρπαχτής και της ανύπαρκτης ιδεολογίας. Η Αριστερά οφείλει να έχει πεντακάθαρες απόψεις, τεκμηριωμένες μελέτες, εναλλακτικές στρατηγικές, εφαρμόσιμο πρόγραμμα. Νομίζω στις μέρες μας η μέχρι στιγμής πρόταση της «υποψήφιας για εξουσία», αριστεράς δεν είναι σαφής και διαυγής. Λόγοι τουλάχιστον σοβαρότητας επιβάλλουν κάποιο ξεκαθάρισμα, όσο και αν αυτό στοιχίσει εκλογικά…
Αριστερά χωρίς ρήξεις επίσης δεν μπορεί να νοηθεί. Για τον απλό λόγο ότι την απλή διαχείριση την κάνουν «καλύτερα» οι άλλοι, που είναι μαθημένοι στους ελιγμούς και τις «απάτες». Οι ενστάσεις εδώ νομίζω είναι δύο. Πρώτον  τι εννοούμε ρήξεις και δεύτερον αν οι όποιες ρήξεις θα αρχίσουν από την πρώτη μέρα. Στο δεύτερο απαντώ, ΝΑΙ οι ρήξεις θα αρχίσουν από την πρώτη μέρα. Για την ακρίβεια πολλές μέρες πριν από την πρώτη μέρα. Αριστερή κυβέρνηση που δεν θα  χτυπήσει από την πρώτη μέρα τα δόντια του  τέρατος, έχει γίνει μεζές στα δόντια του τέρατος… Σχετικά με το πρώτο, για το τι εννοούμε ρήξεις, εδώ ξέρω ότι θα διαφωνήσουμε αρκετά, διότι εγώ θέλω 100 και πολλοί θέλουν 30. Όπως και να έχει πάντως και πέρα από το αριθμητικόν του πράγματος, θα συμφωνήσουμε ότι μια αριστερή κυβέρνηση, θα πρέπει να συγκρουστεί με την ασυδοσία των τραπεζών, τους αχαλίνωτους πάσης φύσεως κερδοσκόπους, τους αδίστακτους διαπλεκόμενους, μιζαδόρους, κρατικοδίαιτους νταβατζήδες. Θα πρέπει να συγκρουστεί με κάθε λογής παρασιτικά κυκλώματα, με εργολάβους αρπαχτής. Θα πρέπει να συγκρουστεί με αντιλήψεις και νοοτροπίες πολλών χιλιάδων ελλήνων. Σε θεωρητικό επίπεδο, με αυτά έχουν συγκρουστεί όλες οι κυβερνήσεις του παρελθόντος με πολύ μεγάλη επιτυχία… (πρωτίστως το ΠΑΣΟΚ αλλά και η ΝΔ).
Γνώμη μου είναι ότι όλες αυτές οι συγκρούσεις( για τις οποίες δεν πολυακούγονται προτάσεις) είναι αναγκαίες, αυτονόητες αλλά ελάχιστες. Για τον απλό λόγο ότι τις περισσότερες από αυτές τις παθογένειες, τις γεννά μια σάπια οικονομική βάση, ένα σύστημα που είναι και άδικο και σκληρό και ύπουλο και αδίστακτο. Αριστερά που δεν φτάνει στην ρίζα, δεν μπορεί να καταφέρει ουσιαστικό αποτέλεσμα, καθαρή νίκη.
Αριστερά χωρίς ρήξη με τις αιτίες και όχι με τα αποτελέσματα δεν είναι αριστερά. Μπορεί να είναι κάτι άλλο, κάτι χρήσιμο, κάτι γενικώς καλό αλλά δεν είναι αριστερά. Αριστερά χωρίς αμφισβητήσεις, ανατροπές, ακόμη και του εαυτού της, είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από αναγκαία.
Αριστερά χωρίς ενεργό λαό, επίσης δεν μπορεί να υπάρξει.
Αριστερά που δεν εμπνέει, που δεν παρακινεί, που εξασφαλίζει ψήφο ανοχής ή βαριεστιμάρας, ή ψήφο τιμωρίας προς τους άλλους, η ακόμη και ψήφο εξουσιοδότησης, είναι αφελής και ίσως και ύποπτη αριστερά. Αν θέλει να σώσει την χώρα τον λαό αλλά και να προστατέψει τον εαυτό της, οφείλει να απαιτήσει από τους νομιμόφρονες πολίτες να μην είναι νομιμόφρονες πολίτες. Να αμφισβητούν, να διεκδικούν, να επιβάλουν, να κατακτούν. Να πάψουν να επαναπαύονται και να γίνουν μαχητές στην πρώτη γραμμή ενός πολέμου για την κατάκτηση καλύτερης ζωής, αξιοπρέπειας και ποιότητας.  Από τηλεθεατές να γίνουν φρουροί, από απαθείς να γίνουν καχύποπτοι, από καταναλωτές απαιτητικοί δημιουργοί. Από οκνηροί, περίεργοι για κάθε τι. Από προβλέψιμοι, απρόβλεπτοι. Από ηττοπαθείς, νικητές.
Αριστερά που δεν εκπαιδεύει, δεν παρακινεί, δεν πυροδοτεί το μυαλό του κόσμου, δεν είναι αριστερά.
Αριστερά που δεν πατά στα βήματα όλων αυτών που βγήκαν στους δρόμους, στις εμπειρίες των παλιότερων, στα λάθη του παρελθόντος δεν είναι αριστερά. Και αυτό νομίζω είναι κατά την γνώμη μου καθοριστικό. Η μέχρι τώρα προεκλογική πορεία της «υποψήφιας για εξουσία», αριστεράς, επαναπαύει, καθησυχάζει τον λαό, τον κρατά σβηστό, δείχνει να μην τον πολυθέλει στα πόδια της, ή δείχνει να μην ξέρει τι να τον κάνει, επειδή ίσως και η ίδια δεν ξέρει τι θα κάνει.
Αριστερή εξουσία, τέλος δεν μπορεί να είναι η διαχείριση πλαισίων που έβαλαν άλλοι. Αριστερά είναι αυτή που αλλάζει το πλαίσιο, για την ακρίβεια αλλάζει τα φώτα του πλαισίου… Αριστερά δεν είναι η ευκολία, η επιφάνεια, η αναμονή των εξελίξεων.
Αριστερά δεν είναι επικυρωμένη εξουσιοδότηση, από το ΚΕΠ της γειτονιάς. Ο Λαός της πραγματικής αριστεράς, δεν θα κάνει ανάθεση έργου, δεν θα μηδενίσει το κοντέρ. Δεν θα ψάξει υποκατάστατο.
Η εποχή που η Αριστερά θα κυριαρχήσει δεν θα είναι εποχή ηρεμίας.
Αριστερά κυρίως, είναι φασαρία  μυαλού και καθημερινότητας.

 

Δημοσιεύθηκε στο Ελληνοφρένεια, Θύμιος Καλαμούκης

Αυτό δεν είναι…(Σεμινάρια εκπαίδευσης στην “κριτική στήριξη”)

Αναρτήθηκε από τον/την redship στο 31 Μαΐου , 2012

από lenin reloaded

Αυτό δεν είναι μία πίπα

(Είναι η αναπαράσταση μίας πίπας)

Αυτό δεν είναι ένα μήλο

(Είναι η αναπαράσταση ενός μήλου)

Αυτό δεν είναι η ευρωζώνη

(Είναι η αναπαράσταση της ευρωζώνης)

Αυτό δεν είναι ένα αστικό κόμμα

(Είναι η αναπαράσταση ενός αστικού κόμματος)

Αυτό δεν είναι ο Αλέξης Τσίπρας
(Είναι η μετεμψύχωση του Βλάντιμιρ Ίλιτς Ουλιάνοφ Λένιν)

 

Δημοσιεύθηκε στο Η «Δημοκρατία του φερετζέ»

Αλεξάνδρα Μπαλού στην ΝΕΤ (31/05/2012)

Αναρτήθηκε από τον/την redship στο 31 Μαΐου , 2012

από redfly planet

Το παρακάτω βίντεο αποτελεί ένα καλό παράδειγμα για να κατανοηθούν τα αίτια της δυσαρέσκειας που έχει εκφράσει επανελλημένως το τελευταίο διάστημα το ΚΚΕ, απέναντι στην αντιμετώπισή του από την δημόσια τηλεόραση, είτε επισήμως, είτε μέσω παρεμβάσεων σε πολιτικές εκπομπές (για την ιδιωτική τηλεόραση θεωρώ πως ο καθένας αντιλαμβάνεται τον ρόλο τους ως φερέφωνα των συμφερόντων της ιδιοκτησίας τους).
Η κατευθυνόμενη δημοσιογράφος της ΝΕΤ, Ντένια Σαρακίνη, στον δρόμο που χάραξαν και χαράσσουν όλα τα αστικά μέσα ενημέρωσης (μέσα σε αυτά και τα κρατικά), όσον αναφορά την συστηματική διαστρέβλωση των θέσεων του ΚΚΕ και την πρόταση της Λαϊκής Εργατικής Εξουσίας που έχει καταθέσει ξεκάθαρα και ολοκληρωμένα βάση των σημερινών αντικειμενικών συνθηκών, ήδη από τον ΑΠΡΙΛΙΟ ΤΟΥ 2010 (!!!), επέμενε για άλλη μια φορά στον αστικό μύθο πως το ΚΚΕ δεν θέλει να κυβερνήσει και πως δεν έχει διατυπώσει πτόταση εξουσίας. Μεγαλύτερη ανοησία απο αυτήν, δεν υπάρχει !  Μπροστά στο ξεκάθαρο προβοκάρισμα του ΚΚΕ εκ μέρους της δημοσιογράφου της ΝΕΤ, την ευκαιρία άρπαξε ώστε να ρίξει λίγη λάσπη και το φρούτο που περιφέρει ως στέλεχος η Νέα Δημοκρατία, Κατερίνα Παπακώστα “Αυτή είναι μια είδηση … Κάνει κυβερνητική πρόταση το ΚΚΕ”.
Εκτός απο αυτό όμως, χαρακτηριστικό είναι πλέον και το κόλπο των προβοκατόρικων ερωτήσεων εκ της διευθύνσεως της ΝΕΤ, όπου την τελευταία εβδομάδα πραγματικά έχει κολλήσει η βελόνα των δημοσιογράφων στο τι δείχνουν τα στημένα τους γκάλοπ και αποφεύγουν τις ερωτήσεις για το πρόγραμμα και τις προτάσεις του ΚΚΕ. Δεν κρύβεται πάντως η αγωνία τους να πάνε το ΚΚΕ, έστω και τεχνητά, στο 5 ή στο 4%. Βέβαια ο στόχος είναι εκτός βουλής (και εκτός νόμου όταν έρθει η ώρα), αλλά ξέρουν ότι οι κοινωνικές ρίζες του ΚΚΕ είναι πολύ βαθιές.

Η Αλεξάνδρα Μπαλού όμως αντέδρασε άμεσα στην διαστρέβλωση που επιχειρήθηκε για άλλη μια φορά, ξεκαθαρίζοντας το τοπίο όσο αναφορά και αυτόν τον αστικό μύθο.

http://youtu.be/5ceVd_q2XyI

Δημοσιεύθηκε στο τα παπαγαλάκια του κεφαλαίου, τα ΜΜΕ στην υπηρεσία του κεφαλαίου, ο δρόμος του ΚΚΕ

Για τη διακυβέρνηση της λαϊκής εξουσίας

Το ΚΚΕ διεκδικεί και θα διαδραματίσει τον πρωτοπόρο ρόλο στη διακυβέρνηση της λαϊκής εξουσίας που θα την αναδείξει ο λαός και θα είναι ο ίδιος πρωταγωνιστής.

 Είναι ο δρόμος της κοινωνικοποίησης των μονοπωλίων, των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, όλων των μέσων σε κλάδους στρατηγικής σημασίας, που αξιοποιούνται με επιστημονικό κεντρικό πανεθνικό σχεδιασμό της οικονομίας, με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες και εργατικό έλεγχο.

Αυτός ο δρόμος θα απογειώσει τις αναξιοποίητες παραγωγικές δυνατότητες της Ελλάδας.

Διαθέτει αναξιοποίητο ορυκτό πλούτο, απαραίτητη προϋπόθεση για την ανάπτυξη της βιομηχανίας. Εχει βωξίτη, νικέλιο, ψευδάργυρο, χρυσό.

 Εχει λευκόλιθο, μάρμαρο, λιγνίτη.

Εχει τεράστιο υδάτινο δυναμικό για την παραγωγή επίσης ηλεκτρικής ενέργειας.

Εχει πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου στο Βόρειο Αιγαίο, στη λεκάνη της Ρόδου, νότια της Κρήτης, στο Ιόνιο και τον Πατραϊκό κόλπο.

Εχει ήδη αναπτυγμένη βιομηχανία χάλυβα, σιδήρου, χαλκού, ναυπηγεία, αμυντική βιομηχανία, βιομηχανία πλαστικών, παραγωγή τσιμέντου και άλλων οικοδομικών υλικών.

Εχει, επίσης, δάση για ξυλεία και προϊόντα ξύλου.

Η Ελλάδα διαθέτει έμπειρο μορφωμένο και πολυάριθμο εργατικό και επιστημονικό δυναμικό. Διαθέτει δυνατότητες για παραγωγή σύγχρονων προϊόντων, μηχανών, εργαλείων και συσκευών. Επίσης, η Ελλάδα είχε, άρα μπορεί να αναπτύξει αγροτοκτηνοτροφική παραγωγή που να καλύπτει όλες τις διατροφικές της ανάγκες και να κάνει εξαγωγές, αντί να εισάγει.

Η Ελλάδα έχει σημαντική παραγωγή σιταριού, καλαμποκιού, άλλων δημητριακών, πατάτας, φασολιών, διαθέτει υψηλής ποιότητας λάδι, οπωροκηπευτικά, κρασί, ροδάκινα, εσπεριδοειδή, σταφίδα.

Μπορεί να παράγει τεύτλα άρα και ζάχαρη, βαμβάκι άρα και κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα.

Η κτηνοτροφία της Ελλάδας παρουσιάζει υψηλό βαθμό συγκέντρωσης και μπορεί να καλύψει το μεγαλύτερο μέρος των εγχώριων αναγκών κατανάλωσης σε πρόβειο γάλα, κρέας κ.λπ. αλλά και αναπτυγμένη βιομηχανία τροφίμων και ποτών.

Επίσης, η αγροτική παραγωγή μπορεί να στηρίξει τη βιομηχανία τροφίμων.

Τι μπορεί να κάνει ο κεντρικός σχεδιασμός;

Να σχεδιάζει την αξιοποίηση για ανάπτυξη όλων των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας, ώστε να αναπτύσσονται όλοι οι κλάδοι της βιομηχανίας και της αγροτικής οικονομίας που μπορεί να αναπτύξει η Ελλάδα.
Να παράγει και να κατανέμει τα αναγκαία μέσα παραγωγής σ' αυτούς τους κλάδους.
Να εκπαιδεύει και να μορφώνει το αναγκαίο εργατικό και επιστημονικό δυναμικό για την ανάπτυξη της παραγωγής.
Να φροντίζει την κατανομή των παραγόμενων προϊόντων για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Να κατανέμει πόρους από την ανάπτυξη για τη δωρεάν ικανοποίηση όλων των λαϊκών αναγκών σε Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια, Πολιτισμό, Αθλητισμό, σε έργα υποδομής - όπως αντισεισμική, αντιπλημμυρική προστασία και λαϊκή κατοικία.
Να αναπτύσσει την έρευνα και την επιστήμη, με βάση τις λαϊκές ανάγκες.
Βεβαίως, αυτή η ανάπτυξη δε χωρά στα πλαίσια της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Η λαϊκή εξουσία θα στηριχτεί σε λαϊκούς θεσμούς, που θα γεννήσει η πάλη και η πρωτοβουλία του εργατικού - λαϊκού κινήματος, θα αναδειχτούν, κατά συνέπεια, νέοι θεσμοί.
Βάση της λαϊκής εξουσίας θα είναι οι παραγωγικές μονάδες, οι τόποι εργασίας, στους οποίους θα ασκείται και ο εργατικός και κοινωνικός έλεγχος της διεύθυνσης.
Mέσα από τις παραγωγικές κοινότητες θα εκλέγονται και θα ανακαλούνται όταν πρέπει οι εκπρόσωποι των εργαζομένων στα όργανα εξουσίας, όπως λένε σήμερα, οι βουλευτές.
Οι συνεταιρισμένοι μικροί εμπορευματοπαραγωγοί και αγρότες κατοχυρώνονται ως σύμμαχοι της εργατικής τάξης, εκλέγουν τους αντιπροσώπους τους από τα κάτω προς τα πάνω με αντίστοιχα σώματα.
Οι νέοι και οι νέες που δε βρίσκονται στην εργασία, δηλαδή σπουδαστές, φοιτητές, θα εκλέγουν τους αντιπροσώπους μέσα από τις εκπαιδευτικές μονάδες, ενώ θα αξιοποιούνται με ειδικό τρόπο οι μαζικές οργανώσεις και ειδικές υπηρεσίες, ώστε να αντιπροσωπεύονται οι μη εργαζόμενοι για ειδικούς λόγους και οι συνταξιούχοι.
Η λαϊκή εξουσία θεσμοθετεί και παίρνει πρακτικά μέτρα, ώστε να εξασφαλίζεται η άσκηση του εργατικού και γενικότερα κοινωνικού ελέγχου, η ανεμπόδιστη άσκηση κριτικής σε αποφάσεις και χειρισμούς που εμποδίζουν την ανάπτυξη και ενίσχυση της λαϊκής οικονομίας.
Είναι ζωτική ανάγκη να καταγγέλλονται πάσης φύσεως και προέλευσης αυθαιρεσίες, γραφειοκρατία ή άλλα αρνητικά φαινόμενα.
Εκλέγεται από τα κάτω προς τα πάνω το ανώτατο όργανο εξουσίας με μη μόνιμους και ανακλητούς εκπροσώπους, που δεν πρέπει να ξεκόβονται από την παραγωγή.
Οπου χρειάζεται γίνεται απόσπαση κατά τη διάρκεια της θητείας τους ανάλογα με τις συγκεκριμένες ανάγκες.
Οι αντιπρόσωποι, όπως λένε σήμερα «βουλευτές», δεν έχουν κανένα ιδιαίτερο οικονομικό προνόμιο από τη συμμετοχή τους στα όργανα εξουσίας.
Από το ανώτατο όργανο ορίζονται η κυβέρνηση, οι επικεφαλής των διαφόρων εκτελεστικής αρμοδιότητας τομέων (υπουργεία, διευθύνσεις, επιτροπές, κ.λπ.).
Η Ελλάδα της λαϊκής εξουσίας, οικονομίας, θα επιδιώξει να αξιοποιήσει κάθε ρωγμή αντίθεσης και ανταγωνισμού ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις για τη διαφύλαξη και ενίσχυση της λαϊκής εξουσίας, οικονομίας, της εδαφικής ακεραιότητας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας.

Ι.

    

Ποτάμια οι κρατικές ενισχύσεις

«Πακέτα» με 200 δισ. ευρώ. Στα 125 δισ. ευρώ τα «δανεικά» που άντλησαν οι ντόπιοι τραπεζικοί όμιλοι από το ευρωσύστημα!

Κρατικά και διακρατικά πακέτα στήριξης με αμύθητα ποσά που φτάνουν στο παραγόμενο ΑΕΠ της χώρας, έχουν ξεκοκαλίσει οι ντόπιοι τραπεζίτες τα τελευταία χρόνια, προκειμένου να αντεπεξέλθουν στα ζόρια της καπιταλιστικής κρίσης.
Το αρχικό πακέτο με τα 28 δισ. ευρώ σε ζεστό κρατικό χρήμα επακολούθησαν ακόμη 3 με ποσά ύψους 70 δισ. ευρώ. Οι επιπλέον εθνικές εγγυήσεις στην άντληση φτηνών κεφαλαίων από τον έκτακτο μηχανισμό στήριξης από την Τράπεζα της Ελλάδας ξεπερνούν τα 46 δισ. ευρώ. Στα 146 δισ. ευρώ φτάνουν, για την ώρα, οι εγγυήσεις που πήραν από τις κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Πέρα και πάνω από τα προηγούμενα έχουν βάλει στο χέρι τα 25 δισ. ευρώ από τα δάνεια των ιμπεριαλιστικών Οργανισμών, τα οποία και φορτώνουν στις πλάτες του λαού, ενώ σύμφωνα με τους σχεδιασμούς τους, μέχρι το τέλος του Ιούνη, έχουν να περιμένουν και την επόμενη δόση με ακόμη 25 δισ. ευρώ, συνολικά 50 δισ. ευρώ από το μηχανισμό στήριξης ΕΕ - ΔΝΤ - Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Για την ώρα, η σούμα φτάνει στα 196 δισ. ευρώ !
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, με βάση τις παρεχόμενες κρατικές εγγυήσεις, τα φτηνά κεφάλαια που έχουν αντλήσει από το ευρωσύστημα (Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα - Τράπεζα της Ελλάδας) διαμορφώθηκαν στο τέλος Μάρτη του 2012 στα 125 δισ. ευρώ! Είναι απόλυτο βέβαιο ότι η επιχείρηση διάσωσης του εκμεταλλευτικού συστήματος, μετά το βάθεμα και την εξάπλωση της καπιταλιστικής κρίσης θα απαιτήσει ακόμη μεγαλύτερο «κούρεμα», την καταστροφή υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων, που σήμερα λιμνάζουν και αδυνατούν να βρουν κερδοφόρα διέξοδο στο πεδίο της παραγωγής.
Οι τραπεζίτες δε σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους, όταν πρόκειται για «κούρεμα» στα τραπεζικά δάνεια των καταχρεωμένων λαϊκών νοικοκυριών. Σε χτεσινό ραπόρτο από τη Γιούρομπανκ σημειώνεται χαρακτηριστικά ότι το «τελικό κόστος αποπληρωμής θα έπρεπε να το αναλάβει ο κρατικός προϋπολογισμός, δηλαδή ξανά ο συνεπής Ελληνας φορολογούμενος με συνεπαγόμενη επιπλέον αύξηση του δημοσίου χρέους»!
Σχετικά με το μνημόνιο και την πολιτική μετά τις εκλογές, η Alpha Bank κάνει λόγο για «περιορισμένη και στοχευμένη επαναδιαπραγμάτευση», που σύμφωνα με τους ίδιους είναι «σε κάθε περίπτωση και επιθυμητή και εφικτή», ιδιαίτερα με το... «κλίμα που έχει διαμορφωθεί μετά τις εκλογές στην Ελλάδα και στη Γαλλία και τις δυσοίωνες προοπτικές σε Ισπανία και Ιταλία»...

Να μην πισωγυρίσει αλλά να πάει μπροστά το λαϊκό κίνημα

Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα να κλείσουν τα αυτιά τους στις Σειρήνες των διλημμάτων, των εκβιασμών, της ιδεολογικής τρομοκρατίας, των νέων αυταπατών.
Να αντιμετωπίσουν τις εξελίξεις χωρίς φόβο, με ψηλά το κεφάλι, με το βλέμμα μπροστά. Να μη διαλέξουν ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη, όπως τους προτείνουν οι δυνάμεις του "ευρωμονόδρομου".
Να διαλέξουν και να επιλέξουν αυτό το δρόμο που έχει ως κριτήριο τα δικαιώματά τους και ανταποκρίνεται στα δικά τους συμφέροντα, το δρόμο που τους προτείνει το ΚΚΕ.
Ολες οι εμφανιζόμενες ως λύσεις μέσα στη στρούγκα του "ευρωμονόδρομου" δεν είναι λύσεις. Είναι συμπληγάδες πέτρες για να συνθλίψουνε τα λαϊκά δικαιώματα και το λαϊκό κίνημα.
Ούτε η επαναδιαπραγμάτευση, ούτε η ανάπτυξή τους είναι λύσεις.
Η επαναδιαπραγμάτευση θα συνοδευτεί με νέα μέτρα, νέα μνημόνια. Η ανάπτυξη θα συνοδευτεί με φτώχεια και καταπάτηση κάθε δικαιώματος.
Τρομοκρατούν το λαό με τη χρεοκοπία, για να του αρπάξουν την ψήφο τώρα, κρύβοντας ότι η χρεοκοπία για το λαό έχει αρχίσει.
Τον εκβιάζουν για να δεχτεί τα νέα αντεργατικά μέτρα που θα έρθουν αμέσως μετά τις εκλογές, φοβούμενος τα χειρότερα.
Τον απειλούν με έξοδο από την Ευρωζώνη για να τον υποτάξουν στον αντιλαϊκό "ευρωμονόδρομο". Για να κρύψουν ότι είτε μέσα είτε έξω από την Ευρωζώνη, όσο θα κυριαρχούν οικονομικά και πολιτικά οι δυνάμεις του κεφαλαίου το μέλλον θα είναι μαύρο για το λαό.
 Μέσα στην ΕΕ δεν υπάρχει λύση.
Τάζουνε όλοι μαζί, όσοι ψήφισαν και όσοι δεν ψήφισαν το μνημόνιο, δηλαδή την κατακρεούργηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, τάζουν ότι τώρα με την επαναδιαπραγμάτευση, θα αφαιρέσουν ή θα αλλάξουν κάποια απ' τα μέτρα.
Δηλαδή, "να σε κάψω Γιάννη, να σ' αλείψω λάδι".
 Για να μπορέσω να σε ξανακάψω, θα συμπληρώναμε.

Επιλογή που απαντάει στα λαϊκά συμφέροντα

 

Απέναντι σ' αυτόν τον ορυμαγδό της τρομοκρατικής προπαγάνδας, σας καλούμε να ακούσετε και να δώσετε προσοχή στη φωνή του ΚΚΕ.
Μία και μοναδική λύση και επιλογή που ανταποκρίνεται στα συμφέροντα του εργαζόμενου λαού υπάρχει.
Με ισχυρό ΚΚΕ στις εκλογές να υπάρξει πραγματικό αντίβαρο και ισχυρό κίνημα ενάντια στις δυνάμεις του "ευρωμονόδρομου".
Να αρχίσει να αλλάζει ο συσχετισμός των δυνάμεων.
Να ανοίξει ο δρόμος της πάλης του λαού για άλλη προοπτική, άλλη εξουσία.
Αυτό είναι σήμερα το ρεαλιστικό που μπορεί και πρέπει να γίνει.
Γιατί ανταποκρίνεται στις άμεσες ανάγκες ανάπτυξης της λαϊκής πάλης μπροστά σε όσα έρχονται την επόμενη μέρα των εκλογών, ανεξάρτητα αν υπάρχει κυβέρνηση της κεντροδεξιάς ή της κεντροαριστεράς, που ταυτόχρονα ανοίγει το δρόμο για άλλη προοπτική, της λαϊκής εξουσίας.
Αν τώρα στο όνομα των εκβιασμών και των διλημμάτων, αν στο όνομα της κεντροαριστερής κυβερνητικής αυταπάτης, δε γίνει αυτό που πρέπει και μπορεί να γίνει τώρα με ισχυρό ΚΚΕ, τότε αύριο τα πράγματα θα είναι πιο δύσκολα για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.
Βρισκόμαστε σε μια απ' τις πιο κρίσιμες περιόδους καμπής στην πάλη του λαϊκού κινήματος.
Το κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα είναι η τεράστια επιχείρηση για να πισωγυρίσει και να υποταχθεί αυτό το κίνημα που αναπτύχθηκε ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα και τις πολιτικές. Να παγιδευτεί ο λαϊκός ριζοσπαστισμός σε νέους φόβους και αυταπάτες.
Να συντηρητικοποιηθεί πολιτικά η λαϊκή συνείδηση.
Να χτυπηθεί το ΚΚΕ για να σκύψει ο λαός το κεφάλι, χωρίς όραμα και ελπίδα για άλλη κοινωνία.
Σ' αυτό το στρατηγικό σχεδιασμό της αστικής τάξης, τα κόμματά της έχουν καταμερισμένη αποστολή και ρόλους.
Ειδικό ρόλο, εξαιρετικά επικίνδυνο έχει αναλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ, για το χτύπημα του ΚΚΕ, το πισωγύρισμα του κινήματος.

Τώρα είναι ώρα ευθύνης και δράσης

Αυταπάτες, ολιγωρία, εφησυχασμός δε δικαιολογούνται.
Δε δικαιολογείται κανένας να ακούει τα απατηλά, τα ψεύτικα λόγια τα μεγάλα και να κλείνει τα αυτιά και τα μάτια στην αλήθεια και την πραγματικότητα.
Είναι παγίδα και ψευτοδίλημμα ότι μια κυβέρνηση της κεντροαριστεράς με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ θα είναι καλύτερη απ' της κεντροδεξιάς.
Για τα συμφέροντα των εργαζομένων θα είναι μια απ' τα ίδια. Ο βασικός λόγος είναι ότι και οι δύο κινούνται στα ίδια πλαίσια και στην ίδια στρατηγική της καπιταλιστικής Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Μέσα σ' αυτή την ιμπεριαλιστική συμμαχία περιθώρια φιλολαϊκής πολιτικής δεν υπάρχουνε. Λαϊκά δικαιώματα και ΕΕ δε συμβιβάζονται.
Αυτή είναι η μαύρη αλήθεια, όσο πικρή και εάν είναι.
Μόνο με αποδέσμευση και λαϊκή εξουσία ανοίγει ο δρόμος για τη λύση των λαϊκών προβλημάτων. Αλλος δρόμος δεν υπάρχει.
Η κεντροαριστερά δεν είναι καινούριο φρούτο που πρέπει να το δοκιμάσει ο λαός. Είναι ένα όμορφο απέξω και σαπισμένο μέσα φρούτο με απαίσια αντιλαϊκή γεύση.
Στην Ιταλία, στη Γαλλία, στη Δανία, όπου κυβέρνησε, εξαπάτησε τους λαούς, παγίδευσε και διέφθειρε το κίνημα, υλοποίησε όλες τις αντεργατικές πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ενωσης, συμμετείχε σ' όλους τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, στη Γιουγκοσλαβία, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ κ.α.
Εφάρμοσε μέτρα καταστολής σε βάρος των λαϊκών κινημάτων.
Τα ίδια και χειρότερα θα κάνουν και εδώ.

Ούτε θέλουν, ούτε μπορούν

 

Επιγραμματικά αναφέρουμε ορισμένα ζητήματα τα οποία αποτελούν κριτήρια.

Μπροστά στην κρίση που βαθαίνει σε μια σειρά χώρες της ΕΕ και στην Ελλάδα, είναι ισχυρό το ενδεχόμενο παραπέρα πτώσης της παραγωγής στη βιομηχανία, στην αγροτική οικονομία, πτώση της τουριστικής κίνησης, αρνητική πορεία σ' όλους σχεδόν τους τομείς της οικονομίας.
Σ' αυτή την περίπτωση οι εργοδότες θα απαιτήσουν νέα, πιο σκληρά μέτρα.
Απολύσεις, μειώσεις μισθών, μειώσεις συντάξεων και επιδομάτων, κατάργηση των εργοδοτικών εισφορών.
Γι' αυτή την εξέλιξη, που είναι η πιο πιθανή το αμέσως επόμενο διάστημα, κάνει το κορόιδο ή μόνο γενικολογίες λέει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν το κάνει τυχαία.
Γιατί ένα είναι σίγουρο, απ' τη στιγμή που ο Τσίπρας λέει ότι η κυβέρνηση της αριστεράς έχει ανάγκη τους επιχειρηματίες, λογικό είναι να τους κάνει τα χατίρια.
Τις τράπεζες και τις επιχειρήσεις που δηλώνουν ότι θα περάσουν σε κρατικό έλεγχο, το κάνουν για να τις στηρίξουν μπροστά στη χρεοκοπία, να τις εξυγιάνουν και να φορτώσουν τα σπασμένα στις πλάτες των εργαζομένων.
Τι θα κάνει με αυτά που ζητάει ο ΣΕΒ, μείωση των λεγόμενων "ευγενών συμβάσεων", που είναι πάνω από 20% της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας;
Θα τις ονομάσει "ρετιρέ", όπως έκανε ο Παπανδρέου.
Θα κλαίει γι' αυτούς που παίρνουνε 400 ευρώ.
Θα θυμηθεί τους άνεργους. Θα κάνει ακόμα χειρότερα όταν θα είναι στην κυβέρνηση απ' αυτό που κάνουν τώρα οι δυνάμεις του στο συνδικαλιστικό κίνημα, που κλείνουν συμφωνίες για μειώσεις μισθών.
Τι θα κάνει μπροστά στο φανερό κίνδυνο, το αμέσως επόμενο διάστημα, να εκδηλωθεί ανοιχτή ιμπεριαλιστική στρατιωτική επίθεση του ΝΑΤΟ στη Συρία και στο Ιράν;
Ενα είναι σίγουρο, ότι θα συμμετάσχει, θα δώσει "γην και ύδωρ" στους φονιάδες των λαών και θα λέει για δικαιολογία ότι φταίνε οι "χασάπηδες" της Συρίας και του Ιράν, όπως έλεγε ονομάζοντας χασάπη τον Μιλόσεβιτς στη Γιουγκοσλαβία.
Οταν τότε ήταν στην αντιπολίτευση, χωρίς κυβερνητικές ευθύνες.
Είναι ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα και κριτήρια.
Μπορούμε να αναφέρουμε και δεκάδες άλλα.
Ομως, το κυριότερο είναι ότι μια κυβέρνηση της κεντροαριστεράς θα απογοητεύσει τις λαϊκές δυνάμεις.
Θα ενισχύσει τη συντηρητική δημαγωγία.
Ο εργαζόμενος λαός δεν πρέπει να έχει προσδοκίες ότι μπορεί με μια κυβέρνηση της κεντροαριστεράς να σταματήσει τον κατήφορο.
Ούτε θέλει ούτε μπορεί να το κάνει.

Ορθιο το ΚΚΕ για να σταθεί όρθιος ο λαός

Είτε με κεντροδεξιά, είτε με κεντροαριστερή κυβέρνηση, χωρίς ισχυρό ΚΚΕ και ισχυρό κίνημα, τα πράγματα θα πάνε προς τα πίσω.
Με ισχυρό ΚΚΕ θα υπάρξει αντίσταση, θα μπουν εμπόδια, θα υπάρξουν κατακτήσεις. Θα ανασυνταχθεί και θα αντεπιτεθεί το κίνημα πιο γρήγορα.
Αυτό φοβούνται και γι' αυτό πολεμάνε λυσσασμένα το ΚΚΕ.
Δε θα τους περάσει. Ομως, χρειάζεται ο λαός να παρακολουθεί τις εξελίξεις κάθε ώρα. Να βγάζει συμπεράσματα.
Ο λαός λέει "η καλή μέρα απ' το πρωί φαίνεται".
Πριν καλά καλά προλάβει ο αλέκτωρ να λαλήσει, οι μάσκες πέφτουνε, πριν περάσουν λίγες μέρες απ' τις εκλογές της 6ης Μάη.
Η πολιτική γραμμή καταγγελίας και κατάργησης του μνημονίου, κατάργησης των μέτρων, με την οποία νίκησαν στις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΔΗΜΑΡ, ο Καμμένος, μέχρι και η "Χρυσή Αυγή", έγινε συντρίμμια και θρύψαλα.
Μετατράπηκε σε "επαναδιαπραγμάτευση".
Τώρα όλοι μαζί, μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί, αντιδικούν για το ποιος θα κάνει καλύτερη επαναδιαπραγμάτευση και πώς θα την κάνει.
Οσοι ψήφισαν στις 6 Μάη ΣΥΡΙΖΑ και αισθάνονται νικητές,
είναι από τώρα ηττημένοι, πριν τις επόμενες εκλογές της 17ης Ιούνη,
τους πούλησαν.
Οσοι έφυγαν απ' τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και ψήφισαν όλα τα λεγόμενα αντιμνημονιακά κόμματα για να "εκδικηθούν", τώρα τους εκδικούνται αυτοί που τους εμπιστεύθηκαν.
Να γιατί είναι ώρα να ξανασκεφθούν, να μη γυρίσουν πίσω, να μη μείνουν στα ίδια. Να αλλάξουν την ψήφο τους,
στηρίζοντας το ΚΚΕ.
Το γεγονός ότι το ΚΚΕ, για άλλη μια φορά, πάει κόντρα στο ρεύμα αποτελεί εγγύηση για το λαό. Τώρα πρέπει όλοι να σκεφτούν ότι το ΚΚΕ ήταν και παραμένει η δύναμη που σ' όλες τις δύσκολες και κρίσιμες ώρες, είπε την αλήθεια στο λαό, πάλεψε για τα δικαιώματα και τα συμφέροντά του. Στάθηκε όρθιο, κόντρα σε θεούς και δαίμονες για να σταθεί όρθιος και ο λαός.
Μπροστά στις αντεπαναστάσεις, στο όνομα της FYROM, στους πολέμους, μπροστά στην κρίση, ούτε δείλιασε ούτε υποχώρησε.
Κράτησε την τιμή και την αξιοπρέπεια του λαού.
Δικαιώθηκε.
Ετσι θα γίνει και αυτή τη φορά.
Η μη συμμετοχή του στις αστικές κυβερνήσεις είναι θέμα αρχής, με βάση το πρόγραμμα και το χαρακτήρα του.
Εάν έκανε πίσω σ' αυτό το καθοριστικό ζήτημα, θα πρόδιδε την Ιστορία του, θα πρόδιδε την εργατική τάξη σήμερα.
Θα έπεφτε σε βαθιά ανυποληψία στα λαϊκά στρώματα.
Με σιγουριά και υπερηφάνεια πρέπει να στηριχθεί αυτή η επιλογή του Κόμματος.
Σύντομα η εργατική τάξη θα έχει πολύ μεγάλη εκτίμηση και εμπιστοσύνη σε αυτήν την επιλογή του ΚΚΕ.
Οι επόμενες γενιές των κομμουνιστών με υπερηφάνεια θα μιλούν γι' αυτή την επιλογή και απόφαση.

ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ

μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ

Ισχυρό ΚΚΕ για την επόμενη μέρα

Τι δείχνουν οι εξελίξεις στην Ισπανία;

Πρώτον, ότι η κρίση στην Ευρωζώνη βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και ότι δεν οδεύει προς το τέλος της, όπως άλλωστε επιβεβαιώνουν τα ίδια τα στοιχεία των αστών.

Μάλιστα, η συγχρονισμένη καπιταλιστική κρίση χτυπάει τώρα τις χώρες του σκληρού πυρήνα του ευρώ, δείχνοντας ότι σε τίποτα δεν έχει να κάνει με τα ελλείμματα και τα χρέη. Αντίθετα, η κρίση είναι αυτή που επηρεάζει το έλλειμμα και το χρέος κάθε χώρας - μέλους και ταυτόχρονα, τα ελλείμματα και τα χρέη δυσκολεύουν τη διαχείρισή της προς όφελος των αστών. Οσοι μίλησαν και συνεχίζουν να μιλούν για «κρίση χρέους» κοροϊδεύουν το λαό και θέλουν να κρύψουν ότι ο καπιταλισμός γεννάει τις κρίσεις. Συνακόλουθα, δεν υπάρχει καπιταλιστική οικονομία χωρίς χρέη και έλλειμμα, αφού για να κάνει το κεφάλαιο επενδύσεις χρειάζεται κρατικό χρήμα και προνόμια. Εκεί πάνε τα κρατικά λεφτά που μεγαλώνουν το έλλειμμα και το χρέος, και όχι σε μισθούς, συντάξεις και κοινωνικές δαπάνες.

Δεύτερο συμπέρασμα που προκύπτει,

είναι ότι η προσπάθεια του αστικού κόσμου να διαχειριστεί ελεγχόμενα την κρίση σε βάρος του λαού, ενισχύει τους ανταγωνισμούς και τις αντιθέσεις, πολύ περισσότερο που οι κόντρες για τον επιμερισμό της ζημιάς δεν είναι μόνο μεταξύ τους, αλλά και μεταξύ ανταγωνιζόμενων μερίδων της αστικής τάξης στο εσωτερικό της κάθε χώρας, αλλά και μεταξύ της κάθε επιμέρους χώρας της Ευρωζώνης με άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, όπως η Κίνα, οι ΗΠΑ, οι οικονομίες της Νοτιοανατολικής Ασίας, της Λατινικής Αμερικής και άλλες. Η περίπτωση της ισπανικής τράπεζας Bianka είναι αποκαλυπτική. Η ισπανική κυβέρνηση θέλησε να τη διασώσει βάζοντας με πλάγιο τρόπο στο παιχνίδι την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, που είναι η τράπεζα όλων των χωρών της Ευρωζώνης. Η προσπάθεια αυτή, να διαχυθεί η ζημιά σε όλες τις χώρες μέλη της Ευρωζώνης, ξεσήκωσε θύελλα και οδήγησε τελικά σε αναδίπλωση την ισπανική κυβέρνηση, που προστρέχει τώρα στις αγορές για να αναζητήσει (ακριβότερο) χρήμα και να ενισχύσει την τράπεζά της, άρα και την οικονομία της.

Τρίτο και σημαντικότερο:

Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο, το σενάριο της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας μιας ή περισσότερων χωρών, όπως η Ελλάδα, γίνεται ολοένα και πιο πιθανό. Τι θα συμβεί σε μια τέτοια περίπτωση; Ο λαός θα χρειαστεί να διασφαλίσει ακόμα και το ψωμί του με τα ίδια του τα χέρια, να σταθεί όρθιος και να παλέψει. Ποιους θα έχει απέναντί του σε μια τέτοια περίπτωση; Πρώτα απ' όλα τα ντόπιο κεφάλαιο, που θα επιχειρήσει να τον συντρίψει για να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες, να σταθεροποιήσει την εξουσία του. Θα έχει όμως απέναντί του και την όποια κυβέρνηση εκλεγεί, είτε κεντροδεξιά, είτε κεντροαριστερή, η οποία, ανεξάρτητα από διακηρύξεις, τίποτα δεν πρόκειται να κάνει για το λαό. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμα και ο ΣΥΡΙΖΑ, που διεκδικεί τη διακυβέρνηση, δε λέει κουβέντα για το ενδεχόμενο της άτακτης χρεοκοπίας, θέλοντας από τη μια να εφησυχάσει το λαό και από την άλλη να μη δεσμευτεί για τη δική του στάση σε μια τέτοια περίπτωση.

Πού μπορεί να βασίζεται ο λαός; Στη δική του οργάνωση και σε ένα ισχυρό ΚΚΕ, που θα μπει μπροστά στο εργοστάσιο, το γραφείο, το μαγαζί, το χωράφι, τη γειτονιά για ένα κίνημα σωτηρίας και αντεπίθεσης του λαού. Που θα εμπνεύσει τη λαϊκή αυτενέργεια και την κρίσιμη ώρα δε θα επιτρέψει στην πλουτοκρατία και τα κόμματά της να βυθίσουν το λαό στην απόλυτη εξαθλίωση. Που θα παλεύει για τα καθημερινά, συγκεντρώνοντας δυνάμεις για την ανατροπή της πολιτικής και της εξουσίας που του κλέβει την μπουκιά από το στόμα, τον θέλει υποταγμένο και φοβισμένο στη γωνία. Να γιατί είναι κρίσιμο ζήτημα να μην επιτρέψει ο λαός την αποδυνάμωση του ΚΚΕ στις 17 του Ιούνη. Είναι το μόνο κόμμα που μπορεί να εμπιστεύεται την επόμενη μέρα, όταν όλοι οι άλλοι θα τρέχουν να εξαργυρώσουν τις ψήφους τους στο ταμείο το μονοπωλίων και της βάρβαρης ΕΕ.

Τι θα κάνουν με Μνημόνιο και Σύμβαση;

Αν τις προεκλογικές εξαγγελίες του Αν. Σαμαρά, του Αλ. Τσίπρα, του Ε. Βενιζέλου και του Φ. Κουβέλη τις παριστάναμε σαν ένα αριθμητικό κλάσμα, θα μπορούσαμε να τις περιγράψουμε κάπως έτσι:

Στον «αριθμητή» θα βάζαμε τις λέξεις «επαναδιαπραγμάτευση», «καταγγελία», «αναθεώρηση», «απαγκίστρωση» του μνημονίου

και στον «παρανομαστή» την κοινή στρατηγική των ηγεσιών όλων των κομμάτων, που δεν είναι άλλη από την παραμονή της χώρας στη ζώνη του ευρώ και στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ των μονοπωλίων.

• Ο Αντ. Σαμαράς υποστηρίζει ότι θα «διατηρήσει τη δανειακή σύμβαση και θα επαναδιαπραγματευτεί επιμέρους όρους του μνημονίου, που θα ανακουφίσουν τους αδύναμους και θα φέρουν ανάπτυξη».
• Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζεται ότι θα «καταγγείλει το μνημόνιο, τα επαχθή μέτρα και θα διαπραγματευτεί τους όρους της δανειακής σύμβασης».
• Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ προβάλλει την πρόταση για «αναθεώρηση της δανειακής σύμβασης, που θα μας επιτρέψει να κρατήσουμε όλες τις θετικές της όψεις, πρωτίστως τα κονδύλια που εκταμιεύονται και τα οποία έχουμε πολύ μεγάλη ανάγκη. Και να αναθεωρήσουμε, να αλλάξουμε όλες τις αρνητικές όψεις και ιδίως αυτές που επηρεάζουν το εισόδημα, τροφοδοτούν την ύφεση και την ανεργία».
• Η ΔΗΜ.ΑΡ. υπόσχεται «σταδιακή απαγκίστρωση από το μνημόνιο», αλλά με ταυτόχρονη «διατήρηση» της χρηματοδότησης της χώρας μέσω της δανειακής σύμβασης.

Αυτές είναι οι εκδοχές της ίδιας πάνω κάτω πρότασης που διακινούν προεκλογικά όλα τα κόμματα, πλην ΚΚΕ.

Η πραγματικότητα όμως είναι η εξής:

α) Δανειακή σύμβαση και μνημόνιο είναι ένα και το αυτό. Το μνημόνιο είναι η εξειδίκευση των μέτρων που περιγράφονται στη δανειακή σύμβαση.

β) Προς επιβεβαίωση των παραπάνω, στο κείμενο της δανειακής σύμβασης που ψηφίστηκε στις 12 Φλεβάρη 2012 στη Βουλή σημειώνεται:

«Η διαθεσιμότητα αυτής της Σύμβασης Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης εξαρτάται από τη συμμόρφωση της Ελλάδας με τα μέτρα που εκτίθενται στο Μνημόνιο και την κατανομή των εσόδων αυτής της Σύμβασης Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης σύμφωνα με τους όρους της παρούσας Σύμβασης, του Μνημονίου και της Σύμβασης Συγχρηματοδότησης» (Σελίδα 59, παράγραφος 8 της Δανειακής Σύμβασης και του Μνημονίου).

Είναι φανερό ότι αμέσως μετά τις κάλπες του Ιούνη, οι ηγεσίες των κομμάτων που σήμερα «παπαγαλίζουν» διάφορες εκδοχές «καλύτερης και δικαιότερης» εφαρμογής των βάρβαρων μέτρων, θα αλλάξουν γρήγορα σκοπό, όπως έχουν κάνει στον παρελθόν τόσο το ΠΑΣΟΚ, όσο και η ΝΔ.
Οσο για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ που μιλά για «καταγγελία» του μνημονίου και διαπραγμάτευση της δανειακή σύμβασης χωρίς να θιγεί η χρηματοδότηση της χώρας, αποδεικνύεται ότι κοροϊδεύει «διπλά» το λαό, γιατί κάθε δόση του δανείου θα συνοδεύεται από τη λήψη νέων μέτρων. Αλλωστε έχει πει ότι δε θα προχωρήσει σε μονομερείς ενέργειες.

Βεβαίως, δεν μπορεί να αποκλείσει κανείς κάποιες επιμέρους αλλαγές, τελευταία όλα αυτά τα κόμματα σ' αυτό συγκλίνουν, ποντάροντας στη συζήτηση στην ΕΕ για «ανάπτυξη».

Ανάπτυξη με λιτότητα θα είναι.

Αρα ακόμη και αυτό να γίνει, δεν αλλάζει η αντιλαϊκή κατεύθυνση.

Αλλωστε, έχουν οικονομική κρίση βαθιά και γενικευμένη, και πρέπει να την αντιμετωπίσουν σε όφελος του κεφαλαίου.

Αλλά δεν αντιμετωπίζεται με φιλολαϊκά μέτρα.

Οριστικό τέλος στη βαρβαρότητα και τη σφαγή του λαού, βάζει μόνο η πρόταση του ΚΚΕ για αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία και μονομερή διαγραφή του χρέους.
Εκεί πρέπει να βαρέσουν όλα τα σφυριά, με δεδομένο μάλιστα ότι πυκνώνουν τα σύννεφα της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας και ο λαός θα χρειαστεί να εξασφαλίσει με τα χέρια του ακόμα και το ψωμί του.
Το αν θα καταφέρει να επιβιώσει και να αντεπιτεθεί, εξαρτάται άμεσα από το αν θα έχει στο πλευρό του ένα ισχυρό ΚΚΕ, μπροστάρη και οργανωτή του αγώνα, εμπνευστή της λαϊκής αυτενέργειας.

ΤΣΙΠΡΑΣ:Παρακάλια στους αστούς

Βροχή τα μαργαριτάρια σε χτεσινή διαδικτυακή συνέντευξη

Χτες, ο Αλ. Τσίπρας έδωσε συνέντευξη στο διαδικτυακό «enikos.gr».
Σε ερώτηση για το αν θα καταργήσει μια «κυβέρνηση της αριστεράς» την ελεύθερη κίνηση κεφαλαίων, για να μη φεύγουν κεφάλαια και επιχειρήσεις στο εξωτερικό,
ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ είπε ότι «δεν μπορούμε».
Ποιος τους δεσμεύει;
Η Συνθήκη του Μάαστριχτ, την οποία ψήφισαν και τώρα υπερασπίζονται, αφού είναι υπέρ της παραμονής της χώρας στην ΕΕ.
Για τους εφοπλιστές είπε ότι με δική τους πρωτοβουλία θα έπρεπε να δώσουν χρήμα στη χώρα. Αρα, αέρας κοπανιστός τα περί φορολόγησης των εφοπλιστών.
Κατηγόρησε, μάλιστα, την αστική τάξη ότι δεν είναι τόσο πατριωτική όσο η ιταλική, επειδή εκεί οι αστοί αγόρασαν ομόλογα του κράτους, ενώ εδώ δε βάζουν το χέρι στην τσέπη, παρά το γεγονός ότι «σε κρίσιμες στιγμές, οι εφοπλιστές υπήρξαν ευεργέτες».
Αρα, παρακάλια στους καπιταλιστές να γίνουν ευεργέτες!
Ετσι, προφανώς, θα τους παρακαλάει μεθαύριο και για να δώσουν αυξήσεις στους μισθούς, να μην επιβάλουν ατομικές συμβάσεις και πάει λέγοντας.
Κοροϊδία στο τετράγωνο για τους εργαζόμενους, χάδια και κλείσιμο του ματιού στο κεφάλαιο.
Εξ ου και η δέσμευση σχετικά με το ΝΑΤΟ και το ενδεχόμενο της αποδέσμευσης,
ότι μια κυβέρνηση της αριστεράς «δεν θα προχωρήσει σε μονομερείς ενέργειες».
Αρα, μέσα στο ΝΑΤΟ και στους σχεδιασμούς του, τώρα μάλιστα που ζεσταίνει τις μηχανές για επιθέσεις στη γειτονιά μας.
Η αποθέωση του κομπογιαννιτισμού ήρθε όταν μίλησε για το ΚΚΕ.
Είπε ότι τον λυπεί (!) η δημοσκοπική του πτώση και η «ακατανόητη από το λαό στάση του», ότι θα απευθυνθεί στο ΚΚΕ για κυβερνητική συνεργασία,
παρά τις ξεκάθαρες θέσεις του Κόμματος, και κατέληξε λέγοντας ότι
η στάση του ΚΚΕ θα του επιφυλάξει την τύχη που είχαν άλλα Κομμουνιστικά Κόμματα, σε χώρες όπου το λαϊκό κίνημα τράβηξε μπροστά και τα ΚΚ έμειναν πίσω.
Εφερε, μάλιστα, σαν παράδειγμα την Κούβα, «όπου το ΚΚ διαλύθηκε και σχηματίστηκε νέο», και τη Βενεζουέλα, «όπου το ΚΚ δεν παίζει σοβαρό ρόλο»!
Ο Τσίπρας διαστρεβλώνει την ιστορία της Κουβανικής Επανάστασης και το ρόλο του τότε ΚΚ στην κοινή πάλη με το «Κίνημα 26 Ιούλη» για τη νίκη του λαού, που οδήγησε στη συνέχεια στην ενοποίηση των δύο κομμάτων και στη δημιουργία του σημερινού ΚΚ.
Αλλά και το ρόλο που παίζει σήμερα το ΚΚ Βενεζουέλας, μέσα σε ιδιαίτερα αντίξοες και εχθρικές συνθήκες.
Οσο για το σοσιαλισμό - σοσιαλιστική είναι η Κούβα - τον εχθρεύεται σαν τους αστούς. Ας αφήσει, λοιπόν, τις λαθροχειρίες.
Αν ήθελε να μιλήσει για την τύχη ΚΚ που έμειναν στα χαρτιά, αν δε χάθηκαν, ας κοιτάξει αυτά που συμμετείχαν σε κυβερνήσεις της σοσιαλδημοκρατίας και άλλα διαχειριστικά σχήματα και να δείξει τους Γάλλους και Ιταλούς εταίρους του στο ΚΕΑ.
 Οπου πρώην κραταιά ΚΚ ενσωματώθηκαν, χαντάκωσαν το κίνημα, συνέβαλαν στη συντηρητική στροφή των κοινωνιών (στη Γαλλία κάποτε έφτασαν να ψηφίσουν μαζί με τους σοσιαλδημοκράτες τον «δεξιό» Σιράκ για να μην εκλεγεί ο Λεπέν) και σήμερα λειτουργούν ως δυνάμεις του συστήματος.

Δεν καμουφλάρονται τα αντιλαϊκά σχέδια...

ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΑ τα μέτρα που ανακοίνωσε ο Αντώνης Σαμαράς για την «ανακούφιση» των λαϊκών στρωμάτων.

Δεν ξέρεις ποιο να πρωτοδιαλέξεις για να ...ανακουφιστείς !

Ιδιαιτέρως ξεχωρίσαμε αυτό που μετονομάζει το «χαράτσι» της ΔΕΗ σε «διευρυμένο ΕΤΑΚ». Γιατί ακριβώς εκεί ήταν το πρόβλημά μας: Δεν μπορούμε να πληρώνουμε έναν έκτακτο, πρόχειρο και νομικώς αμφισβητούμενο φόρο.

Τον θέλουμε ...σοβαρό, σύννομο και σωστά θεσμοθετημένο.

Εξαιρετικό και αυτό το μέτρο για την αύξηση του αφορολογήτου στα 8.000 «όταν τακτοποιηθούν τα έσοδα» (δηλαδή ποτέ) καθώς και το άλλο για τη «σταδιακή μείωση των φορολογικών συντελεστών» (δηλαδή, πάλι ποτέ).

Εκεί όμως που πραγματικά εκστασιαστήκαμε ήταν στην ανακοίνωση της πρόθεσης της Ν.Δ «να μην πέσουν άλλο οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα»!

Αυτή είναι δέσμευση!

Απλά, εάν γίνει κυβέρνηση θα διατηρήσει τις ατομικές συμβάσεις, τις επιχειρησιακές συμβάσεις, τη μερική απασχόληση και το σύγχρονο δουλεμπόριο.

Κατά τ' άλλα, οι μισθοί δε θα πέσουν.

Να υποθέσουμε γιατί οι εργοδότες δε θα θελήσουν να εκμεταλλευθούν τίποτε από τα παραπάνω καθότι είναι καλοί άνθρωποι;

'Η μήπως γιατί οι συνδικαλιστικές ηγεσίες της ΔΑΚΕ και της ΠΑΣΚΕ θα αντισταθούν;

Ολα αυτά - για να μην ξεχνιόμαστε - αποτελούν ...μέτρα προς διαπραγμάτευση με την τρόικα. Δηλαδή, είναι κανονικότατα υπό αίρεση, και ανακοινώνονται την προεκλογική περίοδο. Οπότε, μπορείτε να φανταστείτε την πραγματικότητα.

Καμιά επανάπαυση, ισχυρό ΚΚΕ

Δίνουν και παίρνουν οι προεκλογικές εξαγγελίες.
Με ένα κοινό στοιχείο:
Σα να μην υπάρχει η καπιταλιστική κρίση, σα να μην είναι στην ημερήσια διάταξη το ενδεχόμενο της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας που θα σημαίνει καταστροφή για το λαό.
Και τα τρία κόμματα (ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ) που υπερασπίζονται τον ευρωμονόδρομο υποσχόμενα «και παιδιά θα σας κάνουμε» ψαρεύουν σε θολά νερά, υποσχόμενα σε διαφορετικά ακροατήρια ό,τι θέλει να ακούσει ο καθένας.
Και τα τρία αυτά κόμματα - όπως και οι κατά βάση ομοϊδεάτες τους (Καμμένος - Κουβέλης) - κατεβαίνουν στις εκλογές με ενιαία γραμμή:
Υπεράσπιση της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Κι αυτό είναι τελικά κριτήριο ψήφου, καθώς αποκαλύπτει ότι αναγκαστικά η πολιτική που θα εφαρμόσουν θα είναι αντιλαϊκή.
Οι κορόνες περί κατάργησης ή διαπραγμάτευσης του μνημονίου γίνονται αμέσως κουρελόχαρτα μόλις η συζήτηση πάει στο συγκεκριμένο.
Οι υποσχέσεις της ΝΔ για μειώσεις φόρων, του ΠΑΣΟΚ για αναπτυξιακά μέτρα και του ΣΥΡΙΖΑ για κατάργηση των αντεργατικών μέτρων συγκρούονται με την πραγματικότητα που επιβάλλει η συμμετοχή στην ΕΕ.
Οι μόνες μειώσεις φόρων που γίνονται ανεκτές στην ΕΕ είναι η μείωση φόρων για το μεγάλο κεφάλαιο.
Τα μόνα αναπτυξιακά μέτρα που γίνονται δεκτά είναι εκείνα που βοηθάνε το κεφάλαιο να επενδύσει όπου εκτιμά ότι θα έχει κέρδη.
Οσο για την κατάργηση των αντεργατικών μέτρων έχει γίνει ήδη ανέκδοτο.
Μόλις χτες ο αρμόδιος για την οικονομική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ δήλωνε ότι όλη η φασαρία γίνεται, για να κρατηθεί ο κατώτερος μισθός στα 718 μεικτά,
την ίδια ώρα που οι συνδικαλιστές του κόμματός του παίρνουν μέρος σε διαπραγματεύσεις για υπογραφή συμβάσεων με μειωμένους μισθούς.
Οχι τυχαία, όλοι μαζί όταν φτάνουν στο διά ταύτα καταλήγουν να χρησιμοποιούν μια παραλλαγή της φράσης «αξιοπρεπής διαβίωση» που είπε ο Βενιζέλος ή σκέτο «αξιοπρέπεια» που επαναλαμβάνει ο Τσίπρας.
Είναι το ίδιο με το «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα» που έλεγαν παλιότερα κι αυτό ακριβώς, μια κατάσταση φτωχοκομείου, είναι το μέλλον που επιφυλάσσουν για την εργατική τάξη.
Η κριτική που τους γίνεται ότι κάνουν κωλοτούμπες δεν είναι σωστή.
Είναι εξαιρετικά συνεπείς στο στόχο τους:
Να εξασφαλίσουν συνθήκες σταθερότητας για τους καπιταλιστές με την εργατική τάξη στη γωνιά να περιμένει το μάννα εξ ουρανού.

Οι εξελίξεις στην ΕΕ ταιριάζουν με την παροιμία
«όταν χορεύουν τα βουβάλια την πληρώνουν τα βατράχια».
Ο νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Γκρούγκμαν ανακοίνωσε χτες την εκτίμηση ότι
- ανεξάρτητα από τις πολιτικές εξελίξεις - η Ελλάδα θα βρεθεί εκτός ευρώ το αργότερο ως το τέλος του 2012.
Εκτίμηση, με την οποία έσπευσαν να διαφωνήσουν οι οικονομολόγοι του ΣΥΡΙΖΑ, βεβαιώνοντας ότι τέτοιο ενδεχόμενο δεν υπάρχει, καθώς το κλίμα στην Ευρώπη αλλάζει.
Πράγματι, μετά τον Ολάντ, που είναι υπέρ του πολέμου ενάντια στη Συρία, και ζητάει να ανταποκριθούν οι Ελληνες στις υποχρεώσεις τους, να πληρώσουν δηλαδή τα χρέη των καπιταλιστών, χτες βγήκαν και οι Γερμανοί σοσιαλδημοκράτες με πρόταση για ομόλογα έναντι κρατικών αποθεμάτων χρυσού για να 'ναι απόλυτα διασφαλισμένοι ότι μόλις η χώρα τινάξει τα πέταλα τα συμφέροντά τους δε θα κινδυνεύουν.

 

Η καλλιέργεια της αυταπάτης ότι αλλάζει το κλίμα στην Ευρώπη είναι επικίνδυνη,
γιατί παροπλίζει το λαό ακριβώς τώρα που πρέπει να βρεθεί ετοιμοπόλεμος.
Η επόμενη μέρα για το σύνολο της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι μαύρη για τους λαούς της, καθώς αυτό που συμβαίνει παράλληλα με το βάθεμα της καπιταλιστικής κρίσης είναι η ισχυροποίηση της δικτατορίας των μονοπωλίων.
Και είναι η ανάγκη ισχυροποίησης αυτής της εξουσίας που οδηγεί - για όσους θέλουν να βλέπουν ... - και στη λυσσασμένη επίθεση στο ΚΚΕ,
για να το αποδυναμώσουν, για να μπορούν να βάλουν στο χέρι το εργατικό κίνημα.

Για τις λαϊκές δυνάμεις, που δεν αναζητούν ιμπεριαλιστή να ακουμπήσουν,
είναι επιτακτική ανάγκη να σκύψουν προσεκτικά στις θέσεις που διατυπώνει το ΚΚΕ για την αποδέσμευση από κάθε λυκοσυμμαχία.
Να ενισχύσουν και στην κάλπη το ΚΚΕ, ώστε από καλύτερες θέσεις το εργατικό, λαϊκό κίνημα να δίνει τη μάχη για τα καθημερινά προβλήματα του λαού σε μια πορεία συγκέντρωσης δυνάμεων για τη λαϊκή εξουσία.
Ετσι μόνο μπορεί ο λαός, με τη δύναμή του, να επιβάλει τη μονομερή διαγραφή του χρέους, να ανοίξει το δρόμο για μια ανάπτυξη που χωρίς τα κέρδη των καπιταλιστών θα υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες.

Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

Αλέκα Παπαρήγα: Χωρίς ισχυρό ΚΚΕ δεν πρόκειται να μπει φρένο ούτε στη λιτότητα, ούτε στην άνιση φορολογική πολιτική, ούτε στη φτώχεια. Ούτε σε περίοδο ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας στην Ελλάδα, ούτε σε περίοδο εμπλοκής της Ελλάδας σε πόλεμο

• Ο λαός να πάρει την υπόθεση στα χέρια του. Καμιά πίστωση χρόνου είτε σε κεντροδεξιά είτε σε κεντροαριστερή κυβέρνηση. «ΝΔ - ΠΑΣΟΚ δεν αλλάζουν». Λέμε μην εμπιστεύεσαι τον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί αυτά που λέει δεν μπορεί να τα κάνει. Λέει θα καταργήσει το μνημόνιο, αλλά τα μέτρα του περιέχονται στη στρατηγική της ΕΕ «Ευρώπη 2020», που είναι υποχρεωμένος να ακολουθήσει, αφού παραμένει στην ΕΕ. Δεν μπορεί να επανακρατικοποιήσει τις πρώην ΔΕΚΟ, διότι η ΕΕ δε θέλει κρατικό μονοπώλιο αλλά ελεύθερη αγορά.
• Ενα μεγάλο κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ με ένα τμήμα του ΠΑΣΟΚ θα γεννήσουν ενδεχομένως τη νέα σοσιαλδημοκρατία. Ενα άλλο κομμάτι, μαζί ίσως με κάποιες άλλες εξωκοινοβουλευτικές ομάδες, θα γίνουν ανάχωμα στο ΚΚΕ. Το ΚΚΕ αγωνίζεται για τα άμεσα καθημερινά ζητήματα και δείχνουμε στο λαό την προοπτική της διακυβέρνησης της λαϊκής εξουσίας, είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους.

Τι ετοιμάζει ο ΣΥΡΙΖΑ στο πρόγραμμά του;

Παραμονή της επίσημης παρουσίασης του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, αύριο Παρασκευή, διέρρευσε σε ΜΜΕ ένα κείμενο της Επιτροπής Πολιτικού Συντονισμού το οποίο παρουσιάζεται σαν βάση του προγράμματος. Στο κείμενο αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ:

-- Επανέρχεται στα περί «άμεσης ακύρωσης του δεύτερου μνημονίου» και αντικατάστασής του από «ένα Εθνικό Σχέδιο για την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη, τη παραγωγική ανασυγκρότηση, την αναδιανομή εισοδήματος και τη δίκαιη δημοσιονομική εξυγίανση», χωρίς να δίνει περισσότερες διευκρινίσεις για το περιεχόμενό του, παραπέμποντας σε ένα άλλο μνημόνιο, με το οποίο θα επιχειρήσει να διασφαλίσει την παραμονή της χώρας στην ΕΕ και τη συνέχιση της χρηματοδότησης με δάνεια.
-- Αναφέρεται σε ακύρωση των εφαρμοστικών νόμων που μειώνουν μισθούς, συντάξεις και κοινωνικές δαπάνες, καταργούν Συλλογικές Συμβάσεις, περιορίζουν συνδικαλιστικές ελευθερίες και αποδιαρθρώνουν εργασιακές σχέσεις. «Με αυτό τον τρόπο θα αποκατασταθούν σταδιακά οι συνέπειες των αντιλαϊκών πολιτικών» συμπληρώνει, χωρίς βέβαια να εξηγεί πώς όλα αυτά θα γίνουν δεκτά χωρίς αντίμετρα από την ΕΕ και τους εργοδότες στην Ελλάδα, που πιέζουν για παραπέρα συρρίκνωση του μέσου μισθού. Αλλωστε υπάρχει και η στρατηγική «ΕΕ-2010» για την ανταγωνιστικότητα, που απαιτεί αντεργατικά μέτρα. Σε άλλο σημείο γίνεται πιο ειλικρινής και μιλάει για «σταδιακή αύξηση των μισθών και συντάξεων» που εξαρτάται όμως από τους «ρυθμούς ανάκαμψης και ανασυγκρότησης της ελληνικής οικονομίας», δηλαδή αν και όταν ξεπεραστεί η κρίση, άσε που η ανάκαμψη θα είναι αναιμική. Αλλά μήπως πρόκειται οι καπιταλιστές να βάλουν τους εργάτες συνέταιρους στα κέρδη;
-- Γίνεται λόγος για καταγγελία των δανειακών συμβάσεων για «να αντικαταστήσει τους επαχθείς τους όρους και να επαναδιαπραγματευθεί τη διαδικασία διαγραφής του μεγαλύτερου μέρους του συνόλου του δημόσιου χρέους, προκειμένου το εναπομείναν να μπορεί να αποπληρώνεται». Συμπληρώνει ωστόσο με νόημα ότι «ο τρόπος, ο χρόνος και οι άλλες πολιτικές και νομικές πλευρές της καταγγελίας και επαναδιαπραγμάτευσης αυτών των Δανειακών Συμβάσεων θα αποφασιστούν και θα υλοποιηθούν από μια κυβέρνηση της Αριστεράς ανάλογα με τις δυνατότητές της και τις συγκεκριμένες συνθήκες». Από πού εξαρτώνται όμως οι δυνατότητες της κυβέρνησης της αριστεράς, αν όχι από την ίδια, όπως και οι συνθήκες; Αυτό μοιάζει σαν το «στρίβειν διά του αρραβώνος». Δηλαδή, ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι, αφού όλα παραπέμπονται στις διαπραγματεύσεις με την ΕΕ.
-- Δηλώνει ότι θα διεκδικήσει τη διαπραγμάτευσή του με στόχο τη «διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του και αποπληρωμή του υπόλοιπου με ρήτρες ανάπτυξης». Ο ΣΥΡΙΖΑ εννοεί καπιταλιστική ανάπτυξη, αλλά αυτή είναι σε βάρος του λαού, για να πάρουν τα λεφτά τους οι δανειστές, τις αξιώσεις των οποίων αναγνωρίζει.
-- Ξεκαθαρίζει ότι «δεν αντιτάσσεται στο πρόγραμμα ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών», αλλά το εντάσσει στην προοπτική της «εθνικοποίησής τους»! Αποδέχεται το PSI, παρά τις ολέθριες συνέπειές του σε ασφαλιστικά ταμεία, νοσοκομεία, πανεπιστήμια, φυσικά πρόσωπα κλπ., αναφέροντας πως «δεν μπορεί να διακοπεί τώρα, στη φάση της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, χωρίς να καταρρεύσουν. Ο ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, δεν αντιτάσσεται στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, και συνακόλουθα στη συγκεκριμένη δανειακή σύμβαση που στηρίζει αυτήν την ανακεφαλαιοποίηση, με τη μόνη διαφορά ότι αυτή θα πρέπει να γίνει με κοινές μετοχές μετά ψήφου». Δουλεύει κι αυτός για το κεφάλαιο και τις τράπεζες, κοροϊδεύοντας το λαό ότι θα δει χαΐρι αν οι μετοχές τους είναι κοινές ή προνομιούχες...
-- Γίνεται λόγος για «δημόσιο έλεγχο των στρατηγικών τομέων της οικονομίας (π.χ. ενέργεια, τηλεπικοινωνίες, σιδηρόδρομοι, λιμάνια, αεροδρόμια κλπ)». Πρόκειται για καραμπινάτο εμπαιγμό, όχι μόνο γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει στόχο σύγκρουσης με τα μονοπώλια που κυριαρχούν στους κλάδους αυτούς, όχι μόνο γιατί ο στόχος αυτός αντίκεινται στις ευρωενωσιακές αποφάσεις, αλλά και γιατί ο ίδιος ο πρόεδρός του όπου βρεθεί κι όπου σταθεί απευθύνει προσκλητήριο για επενδύσεις, καλώντας και ξένο κεφάλαιο, στους τομείς αυτούς. Και αυτές οι εξαγγελίες συνοδεύονται από το τετριμμένο «το χρονοδιάγραμμα, ο τρόπος, οι ρυθμοί και τα μέσα κάτω από τα οποία θα υλοποιηθούν (...) θα καθορισθούν συγκεκριμένα από την κυβέρνηση της Αριστεράς, με βάση τις ιδιαίτερες συνθήκες, τις δυνατότητες και τα προβλήματα που θα αντιμετωπίσει».

Δεν υπάρχει σωτηρία για το λαό στην ΕΕ

Το μνημόνιο είναι κρίκος στην αλυσίδα της αντεργατικής πολιτικής της EE αρχής γινομένης από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ 1992 και την εξειδίκευσή της στα εργασιακά και κοινωνικοασφαλιστικά ζητήματα συνδεδεμένα με την ανάπτυξη και ανταγωνιστικότητα από τη Λευκή Βίβλο το 1993.

Ολα αυτά τα τότε κόμματα ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ, πλην ΚΚΕ, τα ψήφισαν.

 

Το ΚΚΕ έγκαιρα ενημέρωσε το λαό και μέσω της Βουλής και με δημοσίευση αυτών των αντεργατικών συνθηκών και κυρίως οργάνωσε την πάλη του εργατικού - λαϊκού κινήματος, για να παρεμποδιστούν στην εφαρμογή τους οι αντεργατικοί νόμοι, να καταδικαστούν στη συνείδηση των εργατοϋπαλλήλων.

Αυτή η δράση του ΚΚΕ ήταν η μεγάλη συμβολή του στο κίνημα και στο γεγονός ότι καθυστέρησε η εφαρμογή αυτών των αντεργατικών μέτρων στην Ελλάδα, που τώρα, με αφορμή την οικονομική καπιταλιστική κρίση, επιδιώκουν με τους νόμους του μνημονίου και της εφαρμοστικής σύμβασης να τα κάνουν πράξη, τσακίζοντας δικαιώματα και τη ζωή των εργαζομένων.

 

Ολα τα κόμματα, που συμφωνούν με την πολιτική της EE και που ψήφισαν αυτές τις συνθήκες, και ο ΣΥΝ που ψήφισε τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, έσπερναν αυταπάτες στους εργαζόμενους ότι η ένταξη και συμμετοχή στην ΕΕ είναι ωφέλιμη για τους εργαζόμενους, το λαό.

Προπαγάνδιζαν π.χ. ότι με τη μερική απασχόληση, τις ελαστικές μορφές εργασίας θα αντιμετωπιστεί η ανεργία.

Η πείρα δείχνει ότι έχουμε το αντίθετο αποτέλεσμα, η ανεργία αυξανόταν, όχι μόνο τώρα στην κρίση, αλλά και στην προηγούμενη περίοδο της ανάπτυξης.

Ελεγαν ότι με τα κοινοτικά προγράμματα θα υπάρξει ανάπτυξη, θα ανοίξουν δουλειές, θα υπάρχουν καλοί μισθοί κ.λπ.

Πράγματι, έγιναν έργα, αναπτύχθηκαν επιχειρήσεις, αλλά ούτε η δουλειά για τους εργαζόμενους δόθηκε, ενώ οι μισθοί μειώνονταν.

Ελεγαν ότι οι φτωχοί αγρότες με τις επιδοτήσεις από τα κοινοτικά κονδύλια θα αύξαναν το εισόδημά τους.

Αντί γι' αυτό ξεκληρίζονται.

Εσπερναν τρομοκρατία ότι έξω από την ΕΕ υπάρχει η καταστροφή, καλλιεργώντας τη μοιρολατρία και την απογοήτευση, την υποταγή στη λογική του ευρωμονόδρομου, ότι έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει άλλος δρόμος που μπορούν να ακολουθήσουν οι εργαζόμενοι προς όφελός τους έξω από τη λυκοσυμμαχία των καπιταλιστών της EE.

 

Πώς είναι δυνατόν, λοιπόν, αυτά τα κόμματα και ιδιαίτερα ο ΣΥΡΙΖΑ που δίνουν όρκους πίστης στην EE, ακόμα και τώρα που έχουν επιβεβαιωθεί οι αρνητικές συνέπειες για τους εργαζόμενους από την πολιτική της ΕΕ, να καταγγείλουν, να επαναδιαπραγματευτούν, να απαγκιστρωθούν από νόμους όπως τα μνημόνια που είναι η εξειδίκευση των αντεργατικών συνθηκών της EE, της στρατηγικής της;

Για παράδειγμα, ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι θα καταγγείλει το μνημόνιο, το οποίο εφαρμόζει αντεργατικά μέτρα στο όνομα της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, αλλά τι θα κάνει με τη στρατηγική «ΕΕ-2020» για την ανταγωνιστικότητα που επιβάλλει παρόμοια μέτρα;
Θα την καταργήσει;
Μα τότε έρχεται σε σύγκρουση με την ΕΕ, ενώ ο ίδιος είναι υπέρμαχός της.
Τι θα κάνει με τους φτωχούς και μεσαίους αγρότες που τους ξεκληρίζει η Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) της ΕΕ;
Θα την καταργήσει; Δεν μπορεί, γιατί είναι υπέρμαχος της ΕΕ.

Γι' αυτό το ΚΚΕ ισχυρίζεται ότι όλη αυτή η δήθεν καταγγελτική πολυγλωσσία των μνημονίων είναι στάχτη στα μάτια των εργαζομένων, για να υποκλέψουν την ψήφο τους και στη συνέχεια τα μνημόνια που θα «έφευγαν, θα μείνουν», όπως οι αμερικάνικες βάσεις επί Α. Παπανδρέου και το κυριότερο, η Ελλάδα θα μείνει στην EE και το NATO που εφαρμόζει «μνημόνια» διαρκείας στους εργαζόμενους.

 

Γι' αυτό το ΚΚΕ με μεγάλη σιγουριά διαβεβαιώνει τους εργαζόμενους ότι και νόμο να φέρει στη Βουλή για κατάργηση όλων των εφαρμοστικών νόμων του μνημονίου και αυτών που απορρέουν από τη δανειακή σύμβαση
δεν θα τον ψηφίσει κανένα από τα αστικά κόμματα ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΔΗΜΑΡ ή ο Καμμένος που προεκλογικά εμφανίζονται ως αντιμνημονιακά κόμματα,
για να διεγείρουν φιλολαϊκά αντανακλαστικά υπέρ τους,
γιατί είναι κόμματα που στηρίζουν την πολιτική υπέρ του κεφαλαίου, γι' αυτό είναι με τα μπούνια φιλοευρωενωσιακοί.
Γι' αυτούς ισχύει το δόγμα «Ευρώ - EE ή θάνατος», αδιαφορώντας αν ο θάνατος μεταφορικά ή πραγματικά ισχύει για την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα.

Οι εργατοϋπάλληλοι, οι αυτοαπασχολούμενοι της πόλης και της υπαίθρου, η νεολαία και οι γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων, για να δουν άσπρη μέρα χρειάζεται να αντιστρέψουν αυτό το δόγμα προς όφελός τους και να το κάνουν «ο θάνατός σας η ζωή μας».

Να χαλάσουν τα σχέδια της αστικής τάξης.

Να αποδυναμώσουν όσο το δυνατόν περισσότερο τα κόμματα του ευρωμονόδρομου.

Να μην πιστέψουν τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα, να απελευθερωθούν από τις αυταπάτες, από τη μιζέρια του μικρότερου κακού.

Να πιστέψουν στη δύναμή τους, να υψώσουν το ανάστημά τους, να γίνουν πρωταγωνιστές των εξελίξεων.

Μπορούν.

Να τρομοκρατήσουν τους τρομοκράτες τους και αυτούς που τους νανουρίζουν με ψεύτικα γλυκόλογα.

Να δώσουν δύναμη στο ΚΚΕ.

Ισχυρό ΚΚΕ για να πάμε μπροστά, με πρωταγωνιστή το λαό με λαϊκή εξουσία, έξω από την EE, μονομερή διαγραφή του χρέους και κοινωνικοποίηση των επιχειρηματικών ομίλων.

 

• 
• 

Χειραγώγηση του λαού με μοχλό την «κεντροαριστερά»

Οι μετακινήσεις στελεχών του ΠΑΣΟΚ στο ΣΥΡΙΖΑ και η επιστολή Λαλιώτη αποκαλύπτουν διεργασίες στο προσκήνιο και το παρασκήνιο

Τις διεργασίες που εξελίσσονται στο προσκήνιο και το παρασκήνιο για την αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού προς όφελος της πλουτοκρατίας, με μοχλό την κεντροαριστερά και με στόχο να εγκλωβιστεί σε νέα δίπολα και σχήματα διαχείρισης η δίκαιη λαϊκή αγανάκτηση, επιβεβαιώνει η μετακίνηση στον ΣΥΡΙΖΑ μεγάλου αριθμού στελεχών από το μηχανισμό του ΠΑΣΟΚ.

Οπως γράφτηκε τις προηγούμενες μέρες, στελέχη που υπηρέτησαν τη στρατηγική του ΠΑΣΟΚ από επιτελικές θέσεις, έχουν μετακινηθεί οργανωμένα προς το ΣΥΡΙΖΑ και προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στην υπόθεση της «κεντροαριστερής διακυβέρνησης», στο πλαίσιο της συνολικότερης προσπάθειας του αστικού συστήματος να εγκλωβίσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια, πριν αυτή ριζοσπαστικοποιηθεί.
Από αυτή τη σκοπιά, καμιά έκπληξη δεν προκαλεί το περιεχόμενο της επιστολής με την οποία ο Κ. Λαλιώτης διαψεύδει δημοσίευμα της εφημερίδας «Δημοκρατία», σύμφωνα με το οποίο «καθοδηγεί τον Αλέξη Τσίπρα», αλλά αφήνει ταυτόχρονα να διαφανεί ότι συμμετέχει στις διεργασίες για μια «κεντροαριστερή διακυβέρνηση», με άξονα τον ΣΥΡΙΖΑ.
Στην επιστολή του, ο πρώην υπουργός των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, αν και σημειώνει ότι «η σχέση μου με το ΠΑΣΟΚ είναι διαχρονικά δεδομένη και αδιαμφισβήτητη», προσθέτει ότι έχει «ριζικές διαφωνίες σε στρατηγικές, προγραμματικές πολιτικές, κοινωνικές, ιδεολογικές και αξιακές επιλογές των ηγετικών οργάνων του Κινήματος (π.χ. σχέδιο Ανάν, "Λεφτά υπάρχουν", προσφυγή στο ΔΝΤ, υπογραφή Μνημονίων με όλα τα συνεπακόλουθα μέτρα κ.ά.)».
Στο διά ταύτα του δημοσιεύματος, απαντάει: «Ο Αλέξης Τσίπρας και τα ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν χρειάζονται "Συμβουλάτορες" και "Καθοδηγητές" στο παρασκήνιο γιατί έχουν τη δυνατότητα και την ικανότητα να αυτοπροσδιορίζονται ιδεολογικά, πολιτικά και προγραμματικά, γιατί έχουν τη δυνατότητα και την ικανότητα να ιεραρχούν μόνοι τους και με το δικό τους τρόπο τους στόχους στο στρατηγικό, πολιτικό, οικονομικό, επικοινωνιακό και εκλογικό σχεδιασμό τους».
Αφού εξυμνεί τις «ικανότητες» της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, ο Κ. Λαλιώτης σημειώνει με νόημα: «Διαχρονικά, έχω προσπαθήσει να συμβάλω γόνιμα και θετικά πάντα και κυρίως σε κάθε κρίσιμη καμπή για το γεωστρατηγικό γεωπολιτικό και γεωοικονομικό ισοδύναμο της χώρας μας μέσα στην Ενωμένη Ευρώπη, για την ανασύνθεση και την ανανέωση τής Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης μέσα από την αναγέννηση και την επανίδρυση του ΠΑΣΟΚ, για τη σύγχρονη, πολυκομματική και ριζοσπαστική Κυβερνώσα Κεντροαριστερά, με αδιαπραγμάτευτο Ευρωπαϊκό προσανατολισμό».
Υπενθυμίζεται ότι ο Κ. Λαλιώτης είναι από τα πρώτα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που έχουν αναφερθεί στην ανάγκη της δημιουργίας των «δυο πόλων» της «κεντροαριστεράς και κεντροδεξιάς», που θα «υπερβούν» το δικομματικό σύστημα εξουσίας για να πετύχουν με νέο περίβλημα τον εγκλωβισμό του λαού στην εξουσία της αστικής τάξης.

Στην εκλογική μάχη παίζεται και η αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού

Απόσπασμα από την ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στην Ηλιούπολη, την Τρίτη

 

Στην προωθούμενη αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος αναφέρθηκε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ .

Είπε μεταξύ άλλων:

«Απευθυνόμαστε σ' αυτούς που παρακολουθούν τα πολιτικά πράγματα συστηματικά, στον πολιτικοποιημένο, ριζοσπαστικοποιημένο κόσμο, που είναι πολλοί και δεν είναι κομμουνιστές όλοι.

Δεν είμαστε μόνο εμείς ριζοσπαστικοποιημένοι.

Δεν είναι φανερό πριν από τις εκλογές και ιδιαίτερα μετά τις εκλογές, ότι στην εκλογική μάχη παίζεται κι ένα άλλο πράγμα: Η αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού.

Η αστική τάξη της χώρας καταλαβαίνει ότι ΠΑΣΟΚ - ΝΔ τέλειωσαν.

Και πρέπει να διαμορφώσουν νέα κόμματα, όπως έγινε στην Ιταλία και σε άλλες χώρες.

Δίνουν την τελευταία πίστωση χρόνου στη ΝΔ.

Δεν πρόκειται η ΝΔ να σταθεί επειδή διευρύνθηκε με την Μπακογιάννη κι επειδή απορρόφησε τον ΛΑ.Ο.Σ. κι επειδή θα πάρει ένα κομμάτι απ' το κόμμα του Καμμένου.

Καταλαβαίνει το σύστημα ότι δεν τραβάει η ΝΔ, ξεσκεπάστηκε στο λαό.

Θα φτιάξουν καινούργια κατάσταση. Σε ένα χρόνο; Σε λιγότερο; Ενδεχομένως δεν έχουν φτιάξει ακόμα τα κατάλληλα στελέχη.

Αλλά πάνω απ' όλα έχουν αποφασίσει να φτιάξουν νέα σοσιαλδημοκρατία.

Γιατί στο κάτω κάτω υπάρχει η αστική τάξη, θα βρει τα στελέχη της.

Πρέπει να φτιάξουν σοσιαλδημοκρατία. Εχουμε τώρα καινούργιο δίπολο.

Στη μία πλευρά είναι κορμός η ΝΔ και στην άλλη κορμός ο ΣΥΡΙΖΑ.

Κάνουμε την εξής πρόγνωση.

Και δεν έχει να κάνει με ανταγωνισμό απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι αντικειμενικές εξελίξεις.

Ενα τμήμα της αστικής τάξης προτιμάει κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με ΠΑΣΟΚ και Κουβέλη.

Είναι η ανοιχτομάτα αστική τάξη, εκείνο το τμήμα της αστικής τάξης που καταλαβαίνει ότι αν η Ελλάδα μπει σε χρεοκοπία, μόνο μια τέτοια κυβέρνηση μπορεί να παραπλανήσει το λαό και να βάλει εμπόδια στο κίνημα.

Γιατί μια κυβέρνηση ΝΔ - Μπακογιάννη κ.λπ. θα ενώσει πιο εύκολα το λαό για ξεσηκωμό.

Κι επομένως, μια τέτοια κυβέρνηση - δεν ξέρω αν θα τους βγει -, μια κυβέρνηση με ένα κομμάτι του ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και Κουβέλη, θα καταφέρει να κάνει ό,τι έκανε το ΠΑΣΟΚ στη δεκαετία του '80. Και μάλιστα το έχει ανάγκη σε συνθήκες κρίσης.

Γιατί ο λαός θα δώσει μια πίστωση χρόνου σε μια τέτοια κυβέρνηση.

Γιατί άμα ξεσηκωθεί ο λαός, θα λέει η κυβέρνηση της αριστεράς, άμα πέσω εγώ θα έρθουν οι χειρότεροι και κάτι τέτοια.

Μέρος του ΠΑΣΟΚ μετακομίζει στον ΣΥΡΙΖΑ

 

Ενα μεγάλο κομμάτι του ΠΑΣΟΚ 15 μέρες πριν από τις εκλογές - εμείς το ξέραμε, το βλέπαμε, αλλά δεν ήταν ώριμο να το πεις δημόσια, δε θα σε καταλάβαινε, για να μη σας πω και μερικοί που ψήφισαν το Κόμμα δεν θα μας καταλάβαιναν - πήγε οργανωμένα και με γραμμή στον ΣΥΡΙΖΑ. Προσέχτε, δεν πήγαν σαν στρατιωτάκια στον ΣΥΡΙΖΑ.

Το "πήγαινε" στο ΣΥΡΙΖΑ εξέφραζε τη λαϊκή δυσαρέσκεια αναμφισβήτητα, και ταυτόχρονα ιδεολογικά ήταν πολύ πιο κοντά αυτός ο κόσμος στον ΣΥΡΙΖΑ.

Οργανωμένα - υπουργεία, ΔΕΚΟ -,

όλο αυτό το ΠΑΣΟΚ κατευθύνθηκε οργανωμένα.

Σήμερα (σ.σ. την Τρίτη), διαβάστε τη δήλωση του Λαλιώτη, το γνωστό παρασκήνιο.

ΣΥΡΙΖΑ και ξερό ψωμί!

Είναι τυχαία;

Ολη αυτή η εργατική αριστοκρατία των πρώην ΔΕΚΟ.

Και, βεβαίως, αυτά τα τμήματα του λαού ασκούν επίδραση και στην εργατική τάξη. Δεν είναι ανεπηρέαστη η εργατική τάξη απ' αυτά, ανακατεμένη είναι.

Και βεβαίως κι ένα τμήμα ανέργων που κάτω απ' τη δικαιολογημένη πίεση, αυτό που λέμε "δεν αντέχω άλλο" σου λέει μήπως, μήπως, μήπως....

Πρόγνωση:

Σε μια πορεία, θα είναι σε 6 μήνες, σε ένα χρόνο, ένα μεγάλο κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ θα ενωθεί με ένα κομμάτι του ΠΑΣΟΚ.

Και θα γίνει το νέο ΠΑΣΟΚ με άλλο όνομα.

Ενα άλλο κομμάτι των δήθεν αριστερών, θα σταθεί εκεί και θα παίξει το ρόλο, ενδεχομένως με άλλες εξωκοινοβουλευτικές ομάδες, θα παίξει το ρόλο που έπαιζε ο Συνασπισμός ως ανάχωμα προς το ΚΚΕ.

Δεν είναι συνωμοσία, είναι φυσιολογική στρατηγική της αστικής τάξης για να ξελασπώσει τον εαυτό της.

Δεν είναι συνωμοσία.

Αυτό δεν γίνεται παρασκηνιακά, γίνεται ανοιχτά.

Η πρόταση ας πούμε Τσίπρα για τον Αρσένη πρόεδρο κυβέρνησης, ε δεν πέταξε ένα όνομα έτσι, είναι η μετακόμιση ενός τμήματος του ΠΑΣΟΚ μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ».

Σχεδιασμένη κοροϊδία στο λαό...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΜΕΓΑΛΗ παρηγοριά - όταν ζεις στην Ελλάδα και περνάς όσα περνάς -

να σκέφτεσαι πως υπάρχει κάποιος που πράγματι σε συμπονάει και σε καταλαβαίνει.

Δε μιλάμε βέβαια για την κακιά την Κρ. Λαγκάρντ που είναι, όπως έχουμε καταλάβει όλοι, στριμμένη.

Ούτε για τον Φρ. Ολάντ που είναι δεδομένο ότι συμπάσχει μαζί μας σαν σοσιαλιστής που είναι.

Για τον ίδιο τον Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, τον Μπάρακ Ομπάμα, που κάθεται στο γρασίδι εκεί στο Λευκό Οίκο και δηλώνει πως «αναγνωρίζει τις δύσκολες θυσίες του ελληνικού λαού» και πως «στεκόμαστε στο πλευρό του».

Το μόνο πρόβλημα είναι πως ...πρόσφατα ο Μπάρακ Ομπάμα τόνισε ότι «στέκεται στο πλευρό» του λαού της Λιβύης, και τώρα τελευταία δε χάνει ευκαιρία να πει ότι είναι στο πλάι του συριακού λαού.

Κι όλοι γνωρίζουμε τι έγινε στη Λιβύη και μαντεύουμε τι θα γίνει στη Συρία.

Δε λέμε ότι θα μας βομβαρδίσουν κι εδώ (άλλωστε, γιατί να βομβαρδίσεις μια χώρα που φιλοξενεί και με το παραπάνω τις βάσεις σου),

αλλά καλό είναι να καταλαβαίνουμε πώς εννοούν τη ...συμπαράσταση.

«ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ να γίνουν απολύσεις στο Δημόσιο», απλά χρειάζεται «μικρότερο κράτος», μας είπε χτες ο Ευάγγελος Βενιζέλος.

Να υποθέσουμε ότι μόνο σε εμάς φαίνεται κάπως ...αντιφατικό αυτό;

Γρηγοριάδης Κώστας

Εκτός αν σκέφτονται μέτρα όπως η ...σμίκρυνση των γραφείων των υπαλλήλων, ο περιορισμός των χώρων ανά υπηρεσία.

Ισως πάλι να εννοούν νέες μειώσεις των αποδοχών, στις ήδη κουτσουρεμένες κατά 50%.

Πάντως, είμαστε βέβαιοι ότι ...καλά ακούγαμε τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ όταν ήταν υπουργοί που μιλούσαν για μείωση 150 χιλιάδων υπαλλήλων.

Οπως ακριβώς τους άκουγε και όλος ο ελληνικός λαός.

Αλλωστε, τι να συζητάμε αφού αυτά τα μέτρα δεν τα έχουν απλώς σκεφτεί και εκπονήσει μαζί με την ΕΕ και το ΔΝΤ, τα έχουν υπογράψει κιόλας...

Τώρα με το ΚΚΕ κόντρα στο ρεύμα της υποταγής και των αυταπατών

Η EE και το κεφάλαιο θέλουν αδύναμο το ΚΚΕ για να είναι παντοδύναμοι αυτοί, οι εκμεταλλευτές σου.
Τους ενοχλεί που το ΚΚΕ είναι με το λαό και όχι μαζί τους.
Τους ενοχλεί που δε γίνεται συνένοχο σε κυβερνήσεις, για να περνάνε θηλιά στο λαό.
Ξέρουν ότι με δυνατό ΚΚΕ θα είναι πιο δυνατός ο λαός, στους τόπους δουλειάς, στις λαϊκές συνοικίες, για να διεκδικήσει και να ανατρέψει με τη λαϊκή συμμαχία τον αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων.
Απάντησέ τους!
Τώρα με το ΚΚΕ μπροστά, κόντρα στο ρεύμα της υποταγής και των αυταπατών.

Φιλολαϊκή ανάπτυξη και παραμονή στην ΕΕ δε γίνεται

Το "όχι στο μνημόνιο, όχι στα αντεργατικά μέτρα" και το "πάση θυσία μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση" είναι δυο πράγματα ασυμβίβαστα.
Ο λαός πρέπει να συνειδητοποιήσει την ανάγκη αποδέσμευσης της Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Ενωση, όχι μόνο έξοδο από την Ευρωζώνη, αλλά απαλλαγή από τις δεσμεύσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Είναι ασυμβίβαστη η φιλολαϊκή ανάπτυξη με την παραμονή στην Ευρωπαϊκή Ενωση.
Το ΚΚΕ παλεύει γι' αυτό σε συνδυασμό, βεβαίως, με το να γίνει λαϊκή περιουσία ο πλούτος που υπάρχει σε αυτόν τον τόπο, και ο φυσικός, και ο υπόγειος, και ο υπέργειος και ο πλούτος που έχουν παράξει οι εργαζόμενοι όλα αυτά τα χρόνια.

ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΣΙΠΡΑ - ΚΑΤΣΕΛΗ

Ο ΣΥΡΙΖΑ ΤΟ ΝΕΟ ΠΑΣΟΚ

Το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ τα βρήκε με την Λούκα Κατσέλη, η οποία ως υπουργός υπερψήφισε το "μνημόνιο 1" και δεκάδες αντιλαϊκές αποφάσεις, είναι ένα ακόμα στοιχείο που δείχνει την υποκρισία και την εξαπάτηση του λαού που επιχειρεί ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος φιλοδοξεί να πάρει τη θέση του ΠΑΣΟΚ, με τη μετακόμιση στελεχών του παλιού ΠΑΣΟΚ στο νέο.

Facebook και CIA...

Επειδή πολλά γράφονται αυτές τις μέρες στο διαδίκτυο από διάφορους «ανώνυμους» εξυπνάκηδες ή εντεταλμένους με αφορμή τις καταγγελίες του ΚΚΕ ενάντια στο Facebook και το Twitter, ότι το ΚΚΕ στρέφεται ενάντια στο «μέσο» και όχι ενάντια σε αυτόν που το χρησιμοποιεί, θυμίζουμε ορισμένες ειδήσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας στις ιστοσελίδες αλλά και αλλού σχετικά με το Facebook. Αυτά τα δημοσιεύματα συνοδεύονται με βίντεο όπου εμφανίζεται ο διευθυντής της CIA, Christopher Sartinsky, στο πλαίσιο συνεδρίασης του Κογκρέσου να δίνει συγχαρητήρια στον Mark Zuckerberg (ιδρυτή του Facebook) δηλώνοντας τα εξής: «Μετά από χρόνια δημόσιας παρακολούθησης, μείναμε πραγματικά έκπληκτοι με το πόσο πολλοί άνθρωποι είναι πρόθυμοι να δημοσιεύσουν τη διεύθυνσή τους, τις θρησκευτικές και πολιτικές τους πεποιθήσεις, αλφαβητική λίστα με όλους τους φίλους τους, προσωπικά e-mail, τηλέφωνα, εκατοντάδες φωτογραφίες του εαυτού τους, ακόμα και πληροφορίες για το τι ακριβώς κάνουν από λεπτό σε λεπτό. Πραγματικά είναι ένα όνειρο που γίνεται πραγματικότητα για τη CIA». Επίσης, υπογράμμισε πόσα λεφτά γλιτώνει η CIA από το Facebook. Δυστυχώς, όπως δήλωσε, άλλα προγράμματα όπως το Twitter δεν πηγαίνουν τόσο καλά: «400 δισ. tweets και ούτε μια χρήσιμη πληροφορία...». Μάλιστα, δημοσιοποιήθηκαν και φωτογραφίες όπου ο Mark Zuckerberg βραβεύεται με το μετάλλιο επαίνου της CIA για τη δραστηριότητά του....

Ανοιχτή επιστολή …..

Αναρτήθηκε από τον/την redship

Με πλήρη συναίσθηση και συνείδηση της οξυμένης προεκλογικής αντιπαράθεσης, αισθάνομαι την υποχρέωση να απευθυνθώ δημόσια και να δώσω απαντήσεις σε μια σειρά ερωτήματα, που μου θέτουν νέοι-κυρίως-εργαζόμενοι και άνεργοι, πρώην μαθητές μου, αλλά και πολλοί γονείς .
Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, έχει επιστρατευτεί η διαστρέβλωση των θέσεων του Κόμματος, το οποίο ανέχεται τις παραξενιές μου επί δεκαετίες, σήμερα έχει αφαιρεθεί εντελώς η αντιπαράθεση πολιτικών επιχειρημάτων- δεν υπάρχουν πολιτικά επιχειρήματα μέσα στο βούρκο των Βρυξελλών- κι έχει πολλαπλασιαστεί η εμπάθεια προς το ΚΚΕ,
κυρίως από παλιά στελέχη και μέλη του ΚΚΕ.
Ο κυρίως αντικομουνισμός τώρα διοχετεύεται από το ΣΥΡΙΖΑ.
Το ΚΚΕ με ειλικρίνεια και ευθύτητα έχει προσδιορίσει  τη στρατηγική του, που δεν είναι άλλη από το δρόμο προς την ΕΞΟΥΣΙΑ-όχι την εξουσία στα πλαίσια της αστικής τάξης,
αλλά τη ΛΑΪΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ.
Όχι την Εξουσία των μονοπωλίων, αλλά την ΕΞΟΥΣΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ στα Μονοπώλια.
Το ΚΚΕ λέει ΞΕΚΑΘΑΡΑ στον Ελληνικό Λαό, αλλά και τους άλλους λαούς που παρακολουθούν τις εξελίξεις στη χώρα μας, ότι μέσα από μια εκλογική αναμέτρηση χωρίς να υπάρχει αντίστοιχο ΤΑΞΙΚΟ Συνδικαλιστικό κίνημα, δεν είναι δυνατή η πολυπόθητη ΑΛΛΑΓΗ του συσχετισμού προς όφελος των δυνάμεων της εργασίας.

     Το ΚΚΕ πλήρωσε με χαμηλά ποσοστά τη θέση του για το ΟΧΙ στη Συνθήκη του Μάαστριχτ στις εκλογές του ’93 με 4,5% και αντίστοιχα με 5,5% στις εκλογές για το ΟΧΙ στην ΟΝΕ. Οι εξελίξεις το ΔΙΚΑΙΩΣΑΝ, όπως το δικαίωσαν και σ’ όλες τις προβλέψεις για τις οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις, τόσο στην Ελλάδα, όσο και διεθνώς.
Τώρα το ΚΚΕ σου λέει ότι στα πλαίσια της ευρωζώνης, της ευρώ-υποταγής δεν ΥΠΑΡΧΕΙ φιλολαϊκή  διέξοδος.
Δεν σου κρύβει τη δυσκολία των περιστάσεων, δεν ωραιοποιεί τις δυνατότητές σου, δεν χαϊδεύει αυτιά.
Μόνο ο αγώνας της ΤΑΞΙΚΗΣ αναμέτρησης-δύσκολος, γιατί θέλει ενεργό συμμετοχή στα σωματεία, τους συλλόγους, σήκωμα από τον καναπέ σου- θα σε βγάλει από τα σημερινά αδιέξοδα του αστικού συστήματος.
ΑΡΝΕΙΤΑΙ το ΚΚΕ να συμμετάσχει σε μια ‘διακυβέρνηση’ για να λυθούν τα αδιέξοδα της αστικής τάξης.
Το ΚΚΕ ΔΕΝ ΣΕ ΔΟΥΛΕΥΕΙ για πρόσκαιρα ψηφοθηρικά οφέλη.
Πολλοί συμπολίτες μας πέρασαν κατά καιρούς από το ΚΚΕ. 
Άλλοι, διαφωνήσαντες, ιδιώτευσαν ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ, άλλοι, διατηρούν επί μέρους διαφωνίες και συνεργάζονται με το ΚΚΕ.
 Άλλων η κατάντια έχει φτάσει στο απροχώρητο, όπου σταθούν κι όπου βρεθούν υποσκάπτουν –έτσι νομίζουν, τρομάρα να τους έρθει- το κύρος του Κόμματος, σπέρνοντας την απογοήτευση στις παρυφές των ψηφοφόρων του ΚΚΕ, λοιδορούντες αυτούς τους οποίους στρέφουν ενάντια στο Κόμμα, εκμεταλλευόμενοι το χαμηλό νοητικό τους επίπεδο.
Ξεχνούν οι πρώην αυτοί σύντροφοι, οι οποίοι με τη στάση τους δικαιώνουν το ότι βρίσκονται εκτός Κόμματος, ότι οι ρίζες του ΚΚΕ είναι βαθιά ριζωμένες στη συνείδηση του ελληνικού Λαού. Μια δράκα ψήφων δεν θα το κάνει ν’ αλλάξει πολιτική.
Όθεν καλώ ΟΛΟΥΣ τους πρώην ΚΚέδες, ν’ αφήσουν κατά μέρος την μικροαστική ανυπομονησία τους και να στρατευτούν ΞΕΚΑΘΑΡΑ-όχι υποκριτικά-με το ΚΚΕ, μιας και στις επίσημες συζητήσεις αναγνωρίζουν, ότι  χωρίς ΚΚΕ οι εργαζόμενοι σήμερα θα ήταν ασιάτες.
Και για να τελειώνουμε, μ’ ένα θέμα τελευταίο.
Το πότε θ’ απαλλαγεί η σ. Αλέκα από τα καθήκοντα της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, θα το αποφασίσουν τα μέλη και τα στελέχη του ΚΚΕ, όταν έρθει η ώρα.
Την Αλέκα δεν θα την αλλάξουμε επειδή το λέει το ΜΕΓΚΑ και το ΣΚΑΊ.
Εμείς ΓΝΩΡΊΖΟΥΜΕ πολύ καλά ότι δεν είναι η Αλέκα το πρόβλημα, αλλά είναι οι συνολικότερες θέσεις του ΚΚΕ.
Δεν χτυπούν το γάιδαρο, χτυπούν το σαμάρι.
Ε, ΟΧΙ , κύριοι, δεν θα σας κάνουμε τέτοια χάρη.

Με εκτίμηση,

 Ρωμύλος Αβδής-άνευ αξιωμάτων και λοιπών τίτλων.

από redfly planet

40.639350 22.944607