Ισχυρό ΚΚΕ για την επόμενη μέρα

Τι δείχνουν οι εξελίξεις στην Ισπανία;

Πρώτον, ότι η κρίση στην Ευρωζώνη βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και ότι δεν οδεύει προς το τέλος της, όπως άλλωστε επιβεβαιώνουν τα ίδια τα στοιχεία των αστών.

Μάλιστα, η συγχρονισμένη καπιταλιστική κρίση χτυπάει τώρα τις χώρες του σκληρού πυρήνα του ευρώ, δείχνοντας ότι σε τίποτα δεν έχει να κάνει με τα ελλείμματα και τα χρέη. Αντίθετα, η κρίση είναι αυτή που επηρεάζει το έλλειμμα και το χρέος κάθε χώρας - μέλους και ταυτόχρονα, τα ελλείμματα και τα χρέη δυσκολεύουν τη διαχείρισή της προς όφελος των αστών. Οσοι μίλησαν και συνεχίζουν να μιλούν για «κρίση χρέους» κοροϊδεύουν το λαό και θέλουν να κρύψουν ότι ο καπιταλισμός γεννάει τις κρίσεις. Συνακόλουθα, δεν υπάρχει καπιταλιστική οικονομία χωρίς χρέη και έλλειμμα, αφού για να κάνει το κεφάλαιο επενδύσεις χρειάζεται κρατικό χρήμα και προνόμια. Εκεί πάνε τα κρατικά λεφτά που μεγαλώνουν το έλλειμμα και το χρέος, και όχι σε μισθούς, συντάξεις και κοινωνικές δαπάνες.

Δεύτερο συμπέρασμα που προκύπτει,

είναι ότι η προσπάθεια του αστικού κόσμου να διαχειριστεί ελεγχόμενα την κρίση σε βάρος του λαού, ενισχύει τους ανταγωνισμούς και τις αντιθέσεις, πολύ περισσότερο που οι κόντρες για τον επιμερισμό της ζημιάς δεν είναι μόνο μεταξύ τους, αλλά και μεταξύ ανταγωνιζόμενων μερίδων της αστικής τάξης στο εσωτερικό της κάθε χώρας, αλλά και μεταξύ της κάθε επιμέρους χώρας της Ευρωζώνης με άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, όπως η Κίνα, οι ΗΠΑ, οι οικονομίες της Νοτιοανατολικής Ασίας, της Λατινικής Αμερικής και άλλες. Η περίπτωση της ισπανικής τράπεζας Bianka είναι αποκαλυπτική. Η ισπανική κυβέρνηση θέλησε να τη διασώσει βάζοντας με πλάγιο τρόπο στο παιχνίδι την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, που είναι η τράπεζα όλων των χωρών της Ευρωζώνης. Η προσπάθεια αυτή, να διαχυθεί η ζημιά σε όλες τις χώρες μέλη της Ευρωζώνης, ξεσήκωσε θύελλα και οδήγησε τελικά σε αναδίπλωση την ισπανική κυβέρνηση, που προστρέχει τώρα στις αγορές για να αναζητήσει (ακριβότερο) χρήμα και να ενισχύσει την τράπεζά της, άρα και την οικονομία της.

Τρίτο και σημαντικότερο:

Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο, το σενάριο της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας μιας ή περισσότερων χωρών, όπως η Ελλάδα, γίνεται ολοένα και πιο πιθανό. Τι θα συμβεί σε μια τέτοια περίπτωση; Ο λαός θα χρειαστεί να διασφαλίσει ακόμα και το ψωμί του με τα ίδια του τα χέρια, να σταθεί όρθιος και να παλέψει. Ποιους θα έχει απέναντί του σε μια τέτοια περίπτωση; Πρώτα απ' όλα τα ντόπιο κεφάλαιο, που θα επιχειρήσει να τον συντρίψει για να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες, να σταθεροποιήσει την εξουσία του. Θα έχει όμως απέναντί του και την όποια κυβέρνηση εκλεγεί, είτε κεντροδεξιά, είτε κεντροαριστερή, η οποία, ανεξάρτητα από διακηρύξεις, τίποτα δεν πρόκειται να κάνει για το λαό. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμα και ο ΣΥΡΙΖΑ, που διεκδικεί τη διακυβέρνηση, δε λέει κουβέντα για το ενδεχόμενο της άτακτης χρεοκοπίας, θέλοντας από τη μια να εφησυχάσει το λαό και από την άλλη να μη δεσμευτεί για τη δική του στάση σε μια τέτοια περίπτωση.

Πού μπορεί να βασίζεται ο λαός; Στη δική του οργάνωση και σε ένα ισχυρό ΚΚΕ, που θα μπει μπροστά στο εργοστάσιο, το γραφείο, το μαγαζί, το χωράφι, τη γειτονιά για ένα κίνημα σωτηρίας και αντεπίθεσης του λαού. Που θα εμπνεύσει τη λαϊκή αυτενέργεια και την κρίσιμη ώρα δε θα επιτρέψει στην πλουτοκρατία και τα κόμματά της να βυθίσουν το λαό στην απόλυτη εξαθλίωση. Που θα παλεύει για τα καθημερινά, συγκεντρώνοντας δυνάμεις για την ανατροπή της πολιτικής και της εξουσίας που του κλέβει την μπουκιά από το στόμα, τον θέλει υποταγμένο και φοβισμένο στη γωνία. Να γιατί είναι κρίσιμο ζήτημα να μην επιτρέψει ο λαός την αποδυνάμωση του ΚΚΕ στις 17 του Ιούνη. Είναι το μόνο κόμμα που μπορεί να εμπιστεύεται την επόμενη μέρα, όταν όλοι οι άλλοι θα τρέχουν να εξαργυρώσουν τις ψήφους τους στο ταμείο το μονοπωλίων και της βάρβαρης ΕΕ.