Χρεωκοπία (ποιά χρεωκοπία;) και δανειστές (ποιοί δανειστές;)

Όσοι ψιλονογάνε από οικονομικά και είναι ειλικρινείς με τον εαυτό τους,

αντιλαμβάνονται ότι η πολυθρύλητη επαπειλούμενη "χρεωκοπία τής Ελλάδας" (όπως λέγεται) είναι αναπόφευκτη,

όπως αναπόφευκτη είναι και η παρόμοια "χρεωκοπία" αρκετών (για να μη πω πολλών) ακόμη χωρών τόσο της ευρωζώνης όσο και της ευρύτερης Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και άλλων μη ευρωπαϊκών χωρών.

Και λέω ότι η "χρεωκοπία" είναι αναπόφευκτη επειδή, όπως έχουμε κατ' επανάληψη καταδείξει σε τούτο το ιστολόγιο, είναι αναπόφευκτη η καταστροφή μεγάλου μέρους του παγκοσμίως συσσωρευμένου κεφαλαίου.

Βάζω την λέξη "χρεωκοπία" μέσα σε εισαγωγικά

επειδή κατ' ουσίαν δεν πρόκειται περί χρεωκοπίας.

 

Χρεωκοπώ σημαίνει "με πλακώσανε τα χρέη", έχω πάρει δανεικά και δεν μπορώ να τα επιστρέψω.

Όμως, οι υποχρεώσεις τής χώρας μας δεν είναι δανειακές, παρ' ότι τόσο οι αστοί πολιτικοί όσο και τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης εξακολουθούν να τις αποκαλούν έτσι.

Για την ακρίβεια, δεν είναι καν υποχρεώσεις!

Αυτό το τελευταίο ας το εξηγήσουμε με απλά λόγια:

Βγαίνει η Ελλάδα στις "αγορές" (π' ανάθεμά τες για αγορές!) και λέει:

"Μάγκες, χρειάζομαι 100 ευρώ τα οποία θα σας τα επιστρέψω του χρόνου τέτοια μέρα και, για να σας καλύψω, θα σας δώσω ομόλογα".

 

Όμως, τί παναπεί "ομόλογο";

Παναπεί ότι με τούτο το χαρτί "ομολογώ" ότι μου δώσατε κάποια λεφτά και, πρώτα ο θεός κι αν πάνε καλά οι δουλειές, θα σας τα επιστρέψω, υγεία να 'χουμε.

Βάζουνε, λοιπόν, κάτω τα χαρτιά και τα μολύβια τους οι "αγορές" (ήγουν, οι επενδυτές-κερδοσκόποι),

μετράνε τις δυνατότητες της ελληνικής οικονομίας, λογαριάζουν και τον κίνδυνο να χάσουν τα λεφτά τους

κι απαντάνε:

"Εν τάξει, μαντάμ Ελλάς αλλά, επειδή σε βλέπουμε λίγο στριμόκωλη, θέλουμε τόκο 6%".

Νταμπλάς! "Μα είναι πολλά, ρε παιδιά. Στην Γερμανία δίνετε λεφτά με 0,25%".

Γελάνε οι τοκογλύφοι. "Δώσε τώρα 6% και να χρωστάς και χάρη γιατί αν είχες μεγαλύτερα ζόρια θα σου ζητάγαμε 10% και 15% κι άμα η οικονομία σου γίνει σαν της Γερμανίας που πάει σφυρίζοντας, τα ξανασυζητάμε".

Νά το περίφημο spread στον θεό, λοιπόν.

Μέχρις εδώ, είδατε πουθενά κανένα δάνειο;

Εμείς "πουλήσαμε" κάποια ομόλογα και κάποιοι (κοινοί επενδυτές), αφού πρώτα υπολόγισαν τους κινδύνους, τα αγόρασαν με υψηλό επιτόκιο (κοινοί τοκογλύφοι) προσδοκώντας υψηλά κέρδη (κοινοί κερδοσκόποι).

Αν τελικά πληρώσουμε, οι επενδυτές-τοκογλύφοι-κερδοσκόποι θα κονομήσουν.

Αν πούμε "παρντόν αλλά δεν υπάρχει σάλιο", θα την πατήσουν. Κέρδη και ζημίαι.

Αγορά είναι αυτή. Χρηματιστήριο. Παιχνίδι να πούμε.

Και στο παιχνίδι δεν μπορείς να είσαι πάντα κερδισμένος.

Ας ανοίξουμε μια παρένθεση για να πάμε λίγο ανάποδα την σκέψη μας.

Αν οι οποιοιδήποτε επενδυτές-τοκογλύφοι-κερδοσκόποι

(επιμένω στο "επενδυτές-τοκογλύφοι-κερδοσκόποι" και διαφωνώ απολύτως με τον όρο "δανειστές")

πρέπει να πάρουν ντε και καλά τα λεφτά τους,

τί νόημα έχουν τα spread;

Αφού οι μάγκες αυτοί "απαγορεύεται" να βγουν χαμένοι είτε με την Γερμανία έχουν να κάνουν είτε με την Ελλάδα,

δεν θα έπρεπε να "δανειζόμαστε" όλοι με τα ίδια επιτόκια;

Έλα ντε!

 Κλείνουμε την παρένθεση.

Απ' αυτά τα λίγα που είπαμε ίσαμε τώρα, είναι σαφές ότι απέναντί μας δεν έχουμε δανειστές αλλά νταραβεριτζήδες, οι οποίοι επί χρόνια κονόμαγαν αλλά πρέπει να γυρίσει ο κόσμος ανάποδα τώρα που ήρθε η ώρα να χάσουν κι αυτοί το κατιτίς τους.

Δυστυχώς γι' αυτούς, όμως,

είναι αυτοί οι ίδιοι που, εμμέσως πλην σαφέστατα, ομολογούν ότι δεν είναι "δανειστές" αλλά "επενδυτές-τοκογλύφοι-κερδοσκόποι".

Και, μάλιστα, το ομολογούν με δυο τρόπους:

με τις "δευτερογενείς αγορές" και με το περίφημο "κούρεμα".

 

Τι είναι όμως οι "δευτερογενείς αγορές"¨?

 

Στην καθημερινή γλώσσα, αυτό λέγεται "αγορά από δεύτερο χέρι" ή "αγορά μεταχειρισμένου", σαν να ψωνίζεις αυτοκίνητο από μάντρα, ας πούμε.

Πώς δουλεύουν, όμως, οι "δευτερογενείς αγορές" με τα ομόλογα; Ρίξτε μια ματιά στο παράδειγμα του κειμένου που αναφέρεται στην παραπάνω εισαγωγή , είναι άκρως κατατοπιστικό.

Θα καταλάβετε πώς γίνεται και τα ομόλογα του ελληνικού κράτους έφτασαν να "πωλούνται" στο 20% (ή και στο 15%) της ονομαστικής αξίας τους.

Ανατριχιάσατε; Περιμένετε και την συνέχεια!

Τώρα, πηγαίνετε να διαβάσετε το κείμενο "Το κοτσύφι", του περασμένου Μαΐου.

Εκεί θα δείτε, λοιπόν, πώς το ελληνικό κράτος έσπευσε να χρησιμοποιήσει τα αποθεματικά των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου (Ν.Π.Δ.Δ. - νοσοκομεία, πανεπιστήμια, επιμελητήρια κλπ) για να αγοράσει στην ονομαστική τους αξία ομόλογα που βρίσκονταν στα χρηματοκιβώτια των τραπεζών πριν το κούρεμα!

Έδεσε το γλυκό; Όμορφα! Αλλά έχουμε και περαιτέρω συνέχεια!

Μεταξύ των διαφόρων σκιτζήδων και τσικιρικιτζήδων της αγοράς (σημ.: για όποιον δεν καταλαβαίνει την μόρτικια γλώσσα, μιλάω για αεριτζήδες και καιροσκόπους),

οι οποίοι έτρεξαν να αγοράσουν ελληνικά ομόλογα με "κάτω τιμή"

(στο 15% και στο 20% της αξίας τους, όπως προαναφέραμε)

ήταν και η μεγάλη Ε.Κ.Τ., η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Θα μου πείτε τώρα: "Τι λες,  βρε βλάκα;

Η Ε.Κ.Τ. απαγορεύεται να αγοράζει κρατικά ομόλογα".

Σωστά. Δηλαδή, σωστά εν μέρει.

Η Ε.Κ.Τ. απαγορεύεται να πάρει μέρος στην δημοπρασία ομολόγων, την οποία διενεργεί κάποιο κράτος-μέλος της.

 Όμως, δεν απαγορεύεται να αγοράσει ό,τι γουστάρει από "δεύτερο χέρι", δηλαδή από τις "δευτερογενείς αγορές".

Κατανοητό;

Πάμε παρακάτω.

Αυτό που στην καθομιλουμένη αποκαλείται "κούρεμα", στο πιο "μορφωμένο" αποκαλείται Πι-Ες-Άι (PSI), το οποίο σημαίνει

 "Private Sector Involvement", παναπεί "Εμπλοκή Ιδιωτικού Τομέα".

Με απλά λόγια, στο περίφημο "κούρεμα", για το οποίο τόσος και τόσος λόγος έγινε, συμμετέχει μόνο ο ιδιωτικός τομέας.

Αν δεν το καταλάβατε, ας το κάνουμε πιο λιανά:

 στο "κούρεμα" συμμετέχουν μόνο τα ομόλογα που βρίσκονται σε χέρια ιδιωτών.

Το καταλάβαμε; Ωραία!

Προχωρούμε.

Πριν λίγες μέρες, λοιπόν, έληξαν ελληνικά ομόλογα περίπου 3,5 δισ ευρώ και επειδή εμείς είμαστε σοβαρό κράτος, είπαμε να τα πληρώσουμε.

Πάει καλά;

Έλα, όμως, που κάπου 90% αυτών των ομολόγων βρισκόταν στα συρτάρια τής Ε.Κ.Τ., η οποία τα είχε αγοράσει στην "δευτερογενή αγορά" για πενταροδεκάρες.

Τί κανουμε με δαύτα;

Μα, οι συμφωνίες είναι καθαρές: στο κούρεμα συμμετέχει μόνο ο ιδιωτικός τομέας και η Ε.Κ.Τ. δεν ανήκει σ' αυτόν.

Οπότε; Χμμμ...

Τί οπότε; Οπότε σκάμε και τα πληρώνουμε στην ονομαστική τους αξία!

Μείνατε με το στόμα ανοιχτό;

Κλείστε το.

Η ΕΚΤ ξόδεψε, ας πούμε, 600 εκατομμύρια για να αγοράσει  ελληνικά ομόλογα και στην λήξη τους εισέπραξε πάνω από 3 δισεκατομμυριάκια.

Ζάχαρη! Δυόμιση δισ. κέρδη άκοπα, χέρι με χέρι που λένε.

Αυτό είναι αλισβερίσι, όχι μαλακίες!

Και τώρα, το κερασάκι.

Τί τα κάνει τα κέρδη της η Ε.Κ.Τ.;

Μα, τι άλλο;

Τα μοιράζει στους εταίρους της, στους μετόχους της.

Και ποιοί είναι οι μέτοχοί της; Μα, ποιοί άλλοι;

Οι χώρες τής ευρωζώνης.

Στα ίσα;

Όχι, ντε!

Άλλοι έχουν βάλει περισσότερα κι άλλοι λιγώτερα, οπότε η μοιρασιά γίνεται αναλογικά.

Σωστό και δίκαιο.

Και ποια χώρα έχει βάλει τα περισσότερα;

Για μαντέψτε.... Μπράβο, το βρήκατε! Η Γερμανία!

Κάπως έτσι, λοιπόν, τα λεφτά που αυτή η γαμημένη ελληνική κυβέρνηση κόβει από τους μισθούς, τις συντάξεις, το κοινωνικό κράτος κλπ καταλήγουν στις τσέπες εκείνων  που μας δείχνουν με το δάχτυλο τεντωμένο και μας κράζουν "χρωστάτε και πρέπει να πληρώσετε".

Κι εμείς καθόμαστε και τους ακούμε αντί να τους ρωτήσουμε να μας πουν τί ακριβώς χρωστάμε και σε ποιούς ακριβώς τα χρωστάμε...