Ν. Μόττας-Χρυσή Αυγή: Γέννημα-θρέμμα και “μαντρόσκυλο” του Καπιταλισμού

από   lenin  reloaded

 

Χρυσή Αυγή: Γέννημα-θρέμμα και «μαντρόσκυλο» του

Καπιταλισμού

Του Νικόλαου Μόττα

«Ο Φασισμός είναι ο Καπιταλισμός σε σήψη»
Βλάντιμιρ Ίλιτς Λένιν.

Και τι δεν έχει γραφτεί για το “φαινόμενο Χρυσή Αυγή”. Ένα ζήτημα που παίρνει συνεχώς ολοένα και περισσότερο ανησυχητικές διαστάσεις έπειτα από τις εκλογές του περασμένου Ιούνη. Απ’ τη ρητορική του ρατσιστικού μίσους μέχρι τις δολοφονικές πράξεις βίας απέναντι σε μετανάστες και έλληνες, το νεοναζιστικό αυτό μόρφωμα έχει αποδείξει πως αποτελεί μια τερατογέννεση της μεταπολιτευτικής περιόδου. Δεν χρειάζεται να ψάξει πολύ κανείς για να αντιληφθεί ότι ξεκάθαρες “ιδεολογικές πηγές” του μορφώματος αυτού είναι ο ναζισμός των δεκαετίων 1930 και 1940, ο εθνικιστικός λαϊκισμός και η ρατσιστική παράνοια: τα ίδια τα επίσημα έντυπα της Χρυσής Αυγής, ο λόγος – και κυρίως οι πράξεις – των μελών της αποτελούν τα καλύτερα πειστήρια.

Πως προέκυψε όμως η Χρυσή Αυγή και – κυρίως – ποιούς εξυπηρετεί η εκλογική της άνοδος; Και τα δύο ερωτήματα είναι αλληλένδετα. Από τη δεκαετία του 1920 μέχρι και σήμερα, η ιστορία του φασισμού (σε οποιαδήποτε μορφή του, απ’ τον ιταλικό φασισμό του Μουσολίνι και τον χιτλερικό “εθνικοσοσιαλισμό” μέχρι το νεοναζισμό των ημερών μας) είναι συνυφασμένη με την προστασία του καπιταλιστικού συστήματος. Το ενδιαφέρον στοιχείο, που είναι άξιο μελέτης, αναφορικά με τις οργανώσεις τύπου “Χρυσής Αυγής” είναι η ικανότητα τους να εμφανίζονται, δήθεν, ως φορείς αντισυστημικών απόψεων. Και ασφαλώς σε στιγμές οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης ο πολιτικός χαμαιλεοντισμός του φασισμού καταφέρνει να εξαπατά πλατιά – μικροαστικά κυρίως – κοινωνικά στρώματα. Τι κρύβεται όμως πίσω απ’ το “προσωπείο” της αντισυστημικής ρητορείας, του δήθεν αντικαπιταλισμού και των υπερπατριωτικών κορώνων που προβάλει η οργάνωση αυτή;

Κρύβεται μια απάτη πρώτου μεγέθους που στοχεύει στην οικειοποίηση της λαϊκής οργής, κυρίως αυτής των εργατικών στρωμμάτων, των ανθρώπων του μεροκάματου που έχουν πληγεί περισσότερο από την παρούσα κρίση. Η Χ.Α. όχι μόνο δεν αποτελεί κίνδυνο για τον Καπιταλισμό και τα μονοπώλια αλλά, αντιθέτως, λειτουργεί ως στήριγμα και θεματοφύλακας αυτών. Αυτό το σημείο χρίζει ιδιαίτερης προσοχής καθώς η νεοναζιστική οργάνωση χρησιμοποιεί συχνά – και κατά το δοκούν – αόριστες και έντεχνα νεφελώδεις «αντικαπιταλιστικές-αντισυστημικές» κορώνες (π.χ. «διεθνείς τοκογλύφοι», «καθεστώς μεσαζόντων», «κερδοσκοπία», «αστικός κοινοβουλευτισμός» κλπ) με σκοπό να προκαλέσει σύγχυση. Στην πραγματικότητα, η Χρυσή Αυγή είναι τόσο “αντικαπιταλιστική” και “αντισυστημική” όσο ήταν και ο ιδεολογικός της πρόγονος, ο Χίτλερ.

Αξίζει να θυμήσουμε την οικονομική βοήθεια που ο ηγέτης του ναζιστικού Τρίτου Ράιχ και το κόμμα του έλαβαν τη δεκαετία του ΄30 από πολυεθνικούς – γερμανικούς και αμερικανικούς – κολοσσούς: “Kodak”, “Hugo Boss”, “Standard Oil” [1], “Volkswagen”, “Bayer”, “Siemens”, “IBM”, “Ford” κ.α.. Εθνικοσοσιαλισμός και μονοπώλια πορεύτηκαν χέρι-χέρι στην προσπάθεια αφανισμού του εργατικού κινήματος, σφαγιασμού των – απεχθών για το ναζισμό – μειονοτήτων και διάλυσης της Σοβιετικής Ένωσης. Είχε προηγηθεί η ταπεινωτική για τη Γερμανία συνθήκη των Βερσαλλιών και ο χιτλερικός λαϊκισμός βρήκε πρόσφορο έδαφος στη λαϊκή αγανάκτηση. Είχε επίσης προηγηθεί το μεγάλο οικονομικό κραχ του 1929 – μια μεγάλη κρίση καπιταλιστικής υπερσυσώρρευσης – και το μεγάλο Κεφάλαιο (που προκάλεσε το κραχ) έψαχνε εναγωνιωδώς ευκαιρία για την καταστροφή εργατικού δυναμικού ώστε να επανακινήσει και πάλι τη μηχανή της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Η έναρξη ενός δεύτερου γενικευμένου πολέμου συνέφερε προφανώς τόσο το καπιταλιστικό σύστημα της εποχής, όσο και τους γερμανούς εθνικοσοσιαλιστές. Είχαν άλλωστε έναν μεγάλο κοινό εχθρό: την εργατική τάξη και την πρωτοπόρα ιδεολογία αυτής, τον Κομμουνισμό.

Τους ίδιους εχθρούς είχε και ο “έλληνας Μουσολίνι”, ο δικτάτορας Ιωάννης Μεταξάς, στο όνομα του οποίου πίνουν νερό τα μέλη της Χ.Α.. Το καθεστώς του Μεταξά αποτέλεσε μια αντιγραφή – σε μικρογραφία – του εθνικοσοσιαλιστικού μοντέλου του Χίτλερ [2]. Βασιζόμενη στο τρίπτυχο αντικομμουνισμός – αντικοινοβουλευτισμός – αστυνομοκρατία, η δικτατορία της “4ης Αυγούστου” δεν ήταν παρά η πολιτική έκφραση της τότε ελληνικής αστικής τάξης και των εγχώριων κεφαλαιοκρατικών ελίτ που επιθυμούσαν τη διαφύλαξη και ενίσχυση των συμφερόντων τους εν όψει του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Το μεγάλο Κεφάλαιο (αυτό που σήμερα προσποιείται πως “χτυπά” η Χρυσή Αυγή) άνθισε οικονομικά την περίοδο της δικτατορίας Μεταξά, λαμβάνοντας εργολαβίες για μεγάλα δημόσια έργα πολεμικών προπαρασκευών. Ο “πατριωτισμός” του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου ήταν απόλυτα ταυτισμένος με τα συμφέροντα των μεγάλων μονοπωλίων της εποχής. Να θυμίσουμε πως μεγάλες εταιρείες (Εθνική Τράπεζα, Τράπεζα Αθηνών, Λαναράς, ΑΓΕΤ Ηρακλής, Εταιρεία Λιπασμάτων, Καλυκοποιείο, καπνέμποροι κ.α) πρόσφεραν στήριξη στο δικτατορικό καθεστώς, ενώ σημαίνοντες κεφαλαιοκράτες (βλέπε Ανδ.Χατζηκυριάκος της ΑΓΕΤ) κατέλαβαν υπουργικές καρέκλες. Το αντικομμουνιστικό μίσος του Μεταξά και της πλουτοκρατίας είχε επιβεβαιωθεί άλλωστε με τον τραγικότερο τρόπο το Μάη του 1936, τότε που οι απεργιακές κινητοποιήσεις στη Θεσσαλονίκη βάφτηκαν με αίμα. Στην προσπάθεια του να να μην επιτρέψει “την διατάρραξιν της τάξεως” (μετάφραση: τη διατάραξη των συμφερόντων του εγχώριου Κεφαλαίου), το αστυνομοκρατικό καθεστώς Μεταξά δεν δίστασε να δολοφονήσει εν ψυχρώ τουλάχιστον 12 καπνεργάτες πνίγοντας στο αίμα τις διεκδικήσεις της εργατικής τάξης. Αμφιβάλει κανείς ότι, εάν είχε τη δυνατότητα, το ίδιο θα έκανε και η Χρυσή Αυγή σήμερα;

Οι σημερινές “αντικαπιταλιστικές-αντισυστημικές” ρητορείες της Χρυσής Αυγής είναι κυριολεκτικά στάχτη στα μάτια ενός λαού που υποφέρει. Και αυτό διότι η νεοναζιστική οργάνωση είναι η ίδια γέννημα-θρέμμα του ελληνικού καπιταλιστικού συστήματος – είναι “σαρξ εκ της σαρκός” του ίδιου συστήματος το οποίο υποτίθεται πως πολεμάει. Πόσο, λοιπόν, “αντισυστημική” είναι η Χρυσή Αυγή όταν:

− κυνηγά, ξυλοκοπεί και μαχαιρώνει σκουρόχρωμους μετανάστες που εργάζονται υπό αντίξοες συνθήκες για ένα κομμάτι ψωμί;

− υπονομεύει διαρκώς κάθε προσπάθεια απεργιακής κινητοποίησης σε εργοστάσια και χώρους δουλειάς, παίζοντας το ρόλο του “μαντρόσκυλου” για εργοστασιάρχες και κεφαλαιοκράτες;

− στοχοποιεί τους “ξένους”, είτε αυτοί είναι αβοήθητοι αλλοδαποί εργάτες είτε γενικά και αόριστα “οι ξένοι τοκογλύφοι”, σιωπώντας πλήρως για την υπερκερδοφορία ελληνικών μονοπωλιακών ομίλων και μεγαλοεπιχειρηματιών;

− προωθεί την τρομοκρατία των “ταγμάτων εφόδου” ως αντίβαρο στην ταξική πάλη με σκοπό τον εκφοβισμό του εργατικού κινήματος προς όφελος του Κεφαλαίου;

− στήνει δουλεμπορικά γραφεία εκμεταλλευόμενη την αγωνία και τον πόνο των ανέργων, δημιουργεί πελατειακές σχέσεις με εργοδότες και πουλάει “όσο-όσο” (15-18 ευρώ μεροκάματο) την εργασία όσων έχουν ανάγκη;

− φέρεται να έχει “εκλεκτικές συγγένειες” με τον υπόκοσμο και ότι πιο βρώμικο υπάρχει στις παρυφές των παρακρατικών μηχανισμών;

Ο “πατριωτισμός” της Χ.Α. είναι ουσιαστικά η αντανάκλαση των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου. Αντίθετα με όσα ισχυρίζονται ορισμένοι η αυξημένη εκλογική ισχύς της δεν ήρθε ως απότοκος της κρίσης που το πολιτικό σύστημα αδυνατούσε, δήθεν, να αντιμετωπίσει. Ήρθε ακριβώς επειδή το μεγάλο κεφάλαιο, σε αγαστή συμμαχία με το αστικό πολιτικό κατεστημένο, εντατικοποίησε τις επιθέσεις ενάντια στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώμματα, οδηγώντας σταδιακά ένα μέρος της μικροαστικής τάξης στα “βαλτόνερα” του εκφασισμού. Είναι δε εξόχως υποκριτικό το αστικό πολιτικό σύστημα – αυτό που πρόσφατα συγκυβέρνησε με τη λαϊκίστικη ακροδεξιά (ΛΑΟΣ) και που υπουργοποίησε πρώην τσεκουροφόρους υμνητές της Χούντας – να “διαρρηγνύει τα ιμάτια” του για ένα φαινόμενο που το ίδιο προκάλεσε.

Σύμφωνα με τον μαρξιστή θεωρητικό Νίκο Πουλαντζά [3], χαρακτηριστικό αυτής της διαδικασίας εκφασισμού είναι το γεγονός ότι η πάλη της αστικής τάξης ενάντια στην εργατική παίρνει όλο και πιο πολιτικό χαρακτήρα ενώ η πάλη της εργατικής τάξης περιορίζεται προοδευτικά στον οικονομικό και διεκδικητικό τομέα. Οι ευθύνες της “αποριζοσπαστικοποίησης” και απονεύρωσης των διεκδικήσεων της εργατικής τάξης πρέπει να αναζητηθούν πρωτίστως στους “συνομιλητές” των μεγαλοβιομηχάνων (βλέπε ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ) και σε όσους υπόσχονται ανώδυνες λύσεις χωρίς ρήξη με το Κεφάλαιο, την Ε.Ε και τα μονοπώλια (βλέπε αξιωματική αντιπολίτευση του 27%).

Η ρήξη με το σύστημα που γεννά τις οικονομικές κρίσεις και τα “χρυσά αυγά” του φιδιού δεν θα είναι εύκολη, όσο προχωρά ο εκφασισμός της κοινωνίας. Ο πόλεμος ενάντια στον φασισμό δεν θα φέρει κανένα αποτέλεσμα εάν δεν είναι ταυτόχρονα και πόλεμος, αδιάκοπος και ανειρήνευτος, με το καπιταλιστικό σύστημα που τον εκτρέφει. Η διατράνωση της αντίθεσης μας στην παράλογη κοσμοθεωρία της Χ.Α – το ρατσισμό – δεν αρκεί. Απαιτείται ολομέτωπος ταξικός αγώνας: εκεί που Χρυσή Αυγή επιχειρεί να σπείρει διχόνοια μεταξύ ελλήνων και αλλοδαπών εργατών απαιτείται ισχυροποίηση της εργατικής αλληλεγγύης. Εκεί που η Χρυσή Αυγή “φοβερίζει” απεργούς χάρην των αφεντικών απαιτείται εντατικοποίηση του απεργιακού αγώνα. Εκεί που η Χρυσή Αυγή προσφέρει ψίχουλα δήθεν φιλανθρωπίας (μόνο σε έλληνες) απαιτείται κοινωνική αλληλεγγύη με ταξικά χαρακτηριστικά. Εκεί που η Χρυσή Αυγή και οι υμνητές του Μεταξά και του Χίτλερ μιλούν για “πατριωτισμό” και “ιστορία” απαιτείται ιστορική μνήμη και υπενθύμιση των δεινών που ο φασισμός και οι εγχώριοι συνεργάτες του έφεραν στη χώρα. Στις δήθεν “αντικαπιταλιστικές” ρητορείες των χρυσαυγιτών η απάντηση είναι η αποκάλυψη του πραγματικού ρόλου τους ως “μαντρόσκυλων” του μεγάλου κεφαλαίου. Αυτός είναι ο μοναδικός δρόμος.

Η ταξική πάλη και αλληλεγγύη είναι ο φόβος και ο τρόμος κάθε “Χρυσής Αυγής”. Ήταν άλλωστε ο φόβος κάθε ιδεολογικού προγόνου της νεοναζιστικής οργάνωσης, απ’ τον Μεταξά και τον Χίτλερ μέχρι τους απριλιανούς δικτάτορες. Οι ρίζες αυτές, λοιπόν, που «το σύστημα αγκαλιάζουν και χάνονται βαθιά στα περασμένα» [4] πρέπει να ξεριζωθούν, γιατί ο φασισμός και το σύστημα που αυτός προστατεύει – ο καπιταλισμός – δεν θα πεθάνουν μόνοι, αλλά οφείλει να τους τσακίσει ο ίδιος ο λαός.

 

Υποσημειώσεις: 

[1] Ο αμερικανικός πετρελαϊκός κολοσσός Standard Oil ήταν ο βασικός προμηθευτής καυσίμων της διαβόητης ναζιστικής πολεμικής αεροπορίας “Λουφτβάφ娔. Μετά το τέλος του πολέμου, από τη διάλυση της Standard Oil προέκυψαν τρεις πετρελαϊκές εταιρείες που σήμερα αποτελούν γιγαντιαίους μονοπωλιακούς ομίλους: ExxonMobil, BP και Chevron.

[2] Ενδιαφέροντα ντοκουμέντα για το δικτατορικό καθεστώς του Ι.Μεταξά και τις σχέσεις του με την χιτλερική Γερμανία περιλαμβάνοντα στο βιβλίο: Αννίβας Βελλιάδης, Ελληνογερμανικές σχέσεις στην Μεταξική δικτατορία, 1936-1941, Ενάλιος, 2003.

[3] Νίκος Πουλαντζάς, Φασισμός και Δικτατορία: Η Τρίτη Διεθνής αντιμέτωπη στον φασισμό, εκδ. Ολκός, 1975.

[4] Στίχος από το τραγούδι “Ο Φασισμός”, Στίχοι του Φώντα Λάδη και μουσική Μάνου Λοϊζου, Δίσκος “Τα τραγούδια της λευτεριάς” (1978).

 

Ο Νικόλαος Μόττας είναι υποψήφιος διδάκτωρ (PhD) Πολιτικής Ιστορίας και Εξωτερικής Πολιτικής. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το Γενάρη του 1984, σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Westminster του Λονδίνου και κατέχει μεταπτυχιακούς τίτλους στις Διπλωματικές Σπουδές (Διπλωματική Ακαδημία Λονδίνου) και στις διπλωματικές διαπραγματεύσεις (Πανεπιστήμιο Τελ Αβιβ). Υπήρξε επί τριετία τακτικός συνεργάτης των εφημερίδων «Μακεδονία» και «Θεσσαλονίκη» αρθρογραφώντας γιά διεθνή γεγονότα, ενώ κείμενα του περί ελληνικής, ευρωπαϊκης και διεθνούς πολιτικής έχουν δημοσιευθεί και σε αγγλόφωνες πηγές. Είναι ίδρυτής και διαχειριστής του ελληνικού αρχείου Τσε Γκεβάρα, www.guevaristas.net.

Στη Βουλή σήμερα η Πρόταση Νόμου του ΚΚΕ για κατάργηση των μνημονίων

Με απαράδεκτη καθυστέρηση, για την οποία ευθύνεται η συγκυβέρνηση, ξεκινάει η συζήτηση στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων

Στην Επιτροπή Οικονομικών υποθέσεων της Βουλής συζητιέται σήμερα Τετάρτη η Πρόταση Νόμου του ΚΚΕ για την κατάργηση των Μνημονίων και των Δανειακών Συμβάσεων, που ψήφισαν στη Βουλή η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αρχικά και η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ στη συνέχεια, με την ευθύνη που αναλογεί και στο ΛΑ.Ο.Σ. Με την ίδια Πρόταση Νόμου, το ΚΚΕ ζητά την κατάργηση του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012 - 2015, καθώς επίσης και των αντιλαϊκών νόμων που βασίζονται στις δανειακές συμβάσεις και στα μνημόνια των λεγόμενων εφαρμοστικών νόμων.

Πρόκειται για νόμους που:
-- Τσακίζουν μισθούς, συντάξεις και τα λαϊκά εισοδήματα.
-- Καταργούν Συλλογικές Συμβάσεις, εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.
-- Επιβάλλουν δυσβάστακτα φορολογικά βάρη και χαράτσια στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων.
-- Πετσοκόβοντας τις κοινωνικές δαπάνες και προωθώντας τις αρνητικές αλλαγές στο χώρο της Υγείας - Πρόνοιας, στερούν στοιχειώδεις υπηρεσίες, βάζοντας σε κίνδυνο ακόμη και την ίδια τη ζωή.

Η πρόταση νόμου του Κόμματος κατατέθηκε στις 12 Ιούλη 2012. Με ευθύνη όμως της συγκυβέρνησης, υπήρξε απαράδεκτη καθυστέρηση στο να δρομολογηθεί η συζήτησή της στη Βουλή. Για να γίνει αυτό, χρειάστηκαν αλλεπάλληλες παρεμβάσεις του ΚΚΕ στη Διάσκεψη των Προέδρων, ενώ και η Κοινοβουλευτική Ομάδα του Κόμματος εξέδωσε πρόσφατα ανακοίνωση με την οποία ζητούσε άμεσα να έρθει η Πρόταση Νόμου για συζήτηση στη Βουλή.

Σημαντική συμβολή στο να ξεκινήσει σήμερα η συζήτηση, είχαν οι χιλιάδες υπογραφές στήριξης που συγκέντρωσε το ΚΚΕ μέσα σε λίγες μόλις μέρες, στην ηλεκτρονική σελίδα που δημιούργησε γι' αυτό το σκοπό, αλλά και οι σχεδόν 250 αποφάσεις και ψηφίσματα φορέων του εργατικού και του λαϊκού κινήματος υπέρ της Πρότασης Νόμου. Η συγκέντρωση των υπογραφών συνεχίζεται με αμείωτους ρυθμούς στην ιστοσελίδα km.kke.gr και μέχρι χτες βράδυ είχαν προσεγγίσει τις 22.000.

Πάλη για πραγματική ανατροπή

 

αναδημοσίευση από το Ριζοσπάστη

 

Οι εξελίξεις αναφορικά με τα βάρβαρα μέτρα επαληθεύουν μέχρι κεραίας τις προειδοποιήσεις του ΚΚΕ.

Οπως ομολογούν ο ένας μετά τον άλλον οι υπουργοί της συγκυβέρνησης, οι ανατροπές στα εργασιακά είναι επιβεβλημένες από τα ισχύοντα στην ΕΕ.

Από αυτή την άποψη, τα περιθώρια των ελιγμών στις συνεννοήσεις με την τρόικα, προκειμένου να μετριαστεί το πολιτικό κόστος, είναι ελάχιστα.

Για παράδειγμα, στο θέμα των Συλλογικών Συμβάσεων και του καθορισμού του κατώτερου μισθού με νόμο, η συμφωνία με την τρόικα επιβεβαιώνει τα όσα συμπεριλήφθηκαν στο δεύτερο μνημόνιο. Ενώ και στο θέμα της διευθέτησης του χρόνου εργασίας και των αποζημιώσεων για απόλυση, οι προωθούμενες ανατροπές συνιστούν προσαρμογή της Ελλάδας στο ευρωπαϊκό αντεργατικό δίκαιο.

 

Τι σημαίνει αυτό;

Οτι οι ανατροπές στα εργασιακά, όπως και όλα τα αντιλαϊκά μέτρα, προκύπτουν ως στρατηγική επιλογή της ντόπιας πλουτοκρατίας και των κομμάτων της για διέξοδο από την κρίση σε όφελος του κεφαλαίου, ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων και παραμονή στην ΕΕ.

 

Από αυτή τη σκοπιά, όσο παραμένει κυρίαρχη η στρατηγική που λέει «ΕΕ και ξερό ψωμί, με το κεφάλαιο να διευθύνει την οικονομία»,

τα αλλεπάλληλα μέτρα θα είναι βρόχος στο λαιμό του λαού, που θα σφίγγει ολοένα και περισσότερο.

Αρα, από τη σκοπιά του πραγματικού λαϊκού συμφέροντος, δεν αρκεί σήμερα να λες «να μην περάσουν τα μέτρα», αν δεν έχεις πρόταση για το πού πρέπει να πάνε τα πράγματα για να δει ο λαός άσπρη μέρα.

Το ΚΚΕ λέει ότι η λαϊκή παρέμβαση για καταψήφιση των μέτρων πρέπει να συνοδεύεται με πάλη για ριζική ανατροπή της κυρίαρχης φιλομονοπωλιακής πολιτικής.

Με άλλα λόγια, η απόκρουση των μέτρων να γίνει κρίκος για δυνάμωμα της λαϊκής συμμαχίας που διεκδικεί αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία και μονομερή διαγραφή του χρέους.

Τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης στέκονται εσκεμμένα στην καταψήφιση των μέτρων, κρύβοντας από πίσω την πρόθεσή τους να περιορίσουν τη λαϊκή πάλη στην αλλαγή κυβέρνησης, που όμως θα εφαρμόσει την ίδια στρατηγική, ακόμα κι αν αλλάξει το μείγμα της διαχείρισης της κρίσης.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ζητάει να καταψηφιστούν τα μέτρα και αυτό να οδηγήσει σε «ανατροπή».

Με την «ανατροπή», όμως, εννοεί να γίνει αυτός κυβέρνηση και να διασφαλίσει με άλλο μείγμα διαχείρισης την παραμονή της χώρας στην ΕΕ και την ανάπτυξη της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας. Μια τέτοια στρατηγική, ακόμα κι αν ακούγεται «διαφορετική» στα αυτιά του λαού, έχει δοκιμαστεί στην ΕΕ και παγκόσμια με τραγικά αποτελέσματα για τα πραγματικά του συμφέροντα.

Αποδοχή της εξουσίας του κεφαλαίου και των διακρατικών του ενώσεων και οργανισμών σημαίνει μέτρα που μειώνουν την τιμή της εργατικής δύναμης, ακόμα κι αν το περιτύλιγμα αλλάζει.

Ο λαός δεν πρέπει να πέσει στην παγίδα που του στήνουν οι επίδοξοι διαχειριστές του αστικού συστήματος.

Στο χέρι του είναι με οργάνωση και πάλη ταξική να μπλοκάρει τα μέτρα και πάνω σ' αυτή τη νίκη του να πατήσει το κίνημα για να διεκδικήσει ριζικές αλλαγές στην οικονομία και στην εξουσία.

Δύο δισ. χασούρα για την αγροτιά

Στα 2 δισ. ευρώ τουλάχιστον θα είναι ετησίως η χασούρα της αγροτιάς από τα νέα μέτρα που έχουν προσυμφωνήσει η τρικομματική κυβέρνηση με την τρόικα.
Το ποσό αυτό ανακοίνωσε η ΠΑΣΕΓΕΣ, αναφέροντας ότι η επιβάρυνση που προκύπτει στους ασφαλισμένους και συνταξιούχους του ΟΓΑ ανέρχεται σε 1,1 δισ. ευρώ.
Επιπρόσθετα, από τη μείωση της επιστροφής του ΦΠΑ και του ειδικού φόρου πετρελαίου προκύπτει ένα ποσό 250 εκατ. ευρώ και από τη φορολόγηση της αγροτικής γης άλλο ένα ποσό της τάξης των 500 εκατ. ευρώ, ενώ επίσης θα προκύψει και ένα σημαντικό ποσό από την αλλαγή στον τρόπο φορολόγησης των αγροτών.
Να σημειωθεί ότι 2 δισ. ευρώ ετησίως είναι οι επιδοτήσεις που δίνονται στους αγροτοκτηνοτρόφους.
Δηλαδή, χάνεται ένα ποσό, όσο και οι αγροτικές επιδοτήσεις, οι οποίες μετά 2014 θα περικοπούν και αυτές.
Εφτασαν τα πράγματα στο σημείο, ακόμα και η συμβιβασμένη διοίκηση της ΠΑΣΕΓΕΣ να δηλώνει ότι, στην περίπτωση που υιοθετηθούν τα προτεινόμενα μέτρα, ως άμεση συνέπεια θα προκύψει σημαντική μείωση της εγχώριας αγροτικής παραγωγής, αλλά και περαιτέρω επιδείνωση του διατροφικού ελλείμματος της χώρας.
Η όλη κατάσταση δείχνει ότι η μικρομεσαία αγροτιά πρέπει να αντιδράσει αγωνιστικά, ώστε να μη γίνουν πράξη τα μνημόνια και τα δεινά που επιφέρουν.
 Η βάρβαρη πολιτική που ακολουθείται οδηγεί τους φτωχομεσαίους αγροτοκτηνοτρόφους σε απόγνωση, όπως και τους εργαζόμενους και τους φτωχούς αυτοαπασχολούμενους.
Και η απάντηση είναι το κοινό μέτωπο αγώνα για την ανατροπή αυτής της ολέθριας αντιλαϊκής πολιτικής και την εφαρμογή μιας άλλης φιλολαϊκής.

από το Ριζοσπάστη

«Ευρωπαϊκό κεκτημένο» η φτώχεια

Οπως είχε γράψει πρόσφατα και ο «Ριζοσπάστης», το φάσμα της πείνας και της εξαθλίωσης επεκτείνεται στη Γερμανία, καθώς ένας στους έξι Γερμανούς ή 12,9 εκατ. άνθρωποι, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, είναι φτωχοί ή αντιμετωπίζουν σοβαρό κίνδυνο να ολισθήσουν στη φτώχεια.

Επίσης, το 15,8% των Γερμανών ζει με χαμηλούς μισθούς, που σημαίνει ότι νοικιάζει φθηνά διαμερίσματα και επιβιώνει με στοιχειώδη τρόφιμα, σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας του Ομοσπονδιακού Γραφείου Στατιστικής (Destatis - Statistisches Bundesamt Deutschland) για τα εισοδήματα των πολιτών το 2010. Αυτή είναι η κατάσταση για τα λαϊκά στρώματα στην «ατμομηχανή» της Ευρώπης και δεύτερη εξαγωγική δύναμη στον κόσμο.

Τα ίδια ισχύουν όμως και στη Βρετανία, όπου ένας στους πέντε εργαζόμενους και η οικογένειά του έχουν πλέον βιοτικό επίπεδο τόσο χαμηλό που ο μισθός τους δε φτάνει ούτε καν για τις βασικές ανάγκες.

Σύμφωνα με τη μελέτη της συμβουλευτικής εταιρείας ΚΡMG, 4,82 εκατομμύρια Βρετανοί πρέπει να επιζήσουν με ημερομίσθια πείνας, που παραπέμπουν σε βικτοριανού τύπου εποχές. Το κατώτερο ωρομίσθιο είναι 7,7 ευρώ την ώρα, όμως σύμφωνα με την έκθεση της ΚΡMG, ένας άνθρωπος δε γίνεται να επιζήσει με λιγότερα από 10,3 ευρώ την ώρα στο Λονδίνο και 9 ευρώ στο υπόλοιπο της Βρετανίας, με την προϋπόθεση όμως ότι θα έχει σταθερή εργασία, πράγμα που δεν ισχύει για την πλειοψηφία.

Την ίδια ώρα, σύμφωνα με τα βρετανικά συνδικάτα, πάνω από 2.500.000 Βρετανοί είναι χωρίς δουλειά και άλλα 3 εκατομμύρια δουλεύουν σε καθεστώς μερικής απασχόλησης.

Σημειώνουμε ότι ούτε η Γερμανία ούτε η Βρετανία έχουν βυθιστεί ακόμα στην κρίση, πράγμα που δείχνει ότι ο καπιταλισμός, σε κρίση ή ανάπτυξη, παράγει φτώχεια, ανεργία, υποαπασχόληση και διαρκή συρρίκνωση στοιχειωδών δικαιωμάτων.

Αυτό είναι το «ευρωπαϊκό κεκτημένο» που υπερασπίζονται όλα τα αστικά κόμματα και ο ΣΥΡΙΖΑ, παραμυθιάζοντας το λαό ότι μέσα στην ΕΕ και με τα μονοπώλια στην εξουσία και την οικονομία ο λαός μπορεί να αναστρέψει με διαχειριστικά τερτίπια την πορεία προς την εξαθλίωση και τη σύγχρονη δουλεία.

Συντριβή ή ξεσηκωμός!

Ξεκίνησαν με το «Μνημόνιο ή χρεοκοπία» και έφεραν τη χρεοκοπία εκατομμυρίων ανθρώπων του λαού.

Απείλησαν «Μεσοπρόθεσμο ή τανκς» και έφεραν δοτούς πρωθυπουργούς, καταστολή, αυταρχισμό, διώξεις, λογοκρισία και εκφασισμό.

Συνέχισαν με το δεύτερο «Μνημόνιο ή χάος» και έφεραν το χάος της αδιανόητης ανεργίας, των συσσιτίων, των ληγμένων τροφίμων.

Εκβίασαν με το «ευρώ ή δραχμή» και έφεραν την πλήρη... αφραγκία, το μηδενικό εισόδημα, τη φτώχεια που ακόμα κι αυτήν τη φοροληστεύουν.

Τώρα, θέλουν να τρομοκρατήσουν, κραυγάζοντας «νέα μέτρα ή πείνα», «θα υποταχθείτε ή θα πεινάσετε»!

*

Εχουν το θράσος να μιλούν και να απειλούν με «πείνα» ένα λαό, σε μια χώρα, που την κατάντησαν το 70% του πληθυσμού της να ζει κάτω από το όριο της φτώχειας.
Που τα παιδιά της λιποθυμούν λόγω ασιτίας στα σχολεία.

*

Εχουν το θράσος να μιλούν για «σωτηρία», αυτοί που σφαγίασαν μισθούς, συντάξεις, αυτοί που «φυλάκισαν» δικαιώματα και «απελευθέρωσαν» τις απολύσεις.
«Σωτήρες»! Αυτοί που σώζουν τραπεζίτες, βιομήχανους και εφοπλιστές, κατακρεουργώντας εργάτες, υπάλληλους και ανέργους.

*

Τώρα που μετά και το χτεσινό μήνυμα του πρωθυπουργού, από την τελική φάση του θεάτρου της «διαπραγμάτευσης» και των ενδοτροϊκανών «διαφωνιών» εισερχόμαστε στη νέα φάση της λαϊκής σφαγής,
όντως, ο ελληνικός λαός τίθεται μπροστά σε ένα δίλημμα.

Μόνο που αυτό το δίλημμα είναι πραγματικό:
«`Η θα συνεχίσουμε να παρακολουθούμε τη συντριβή μας
ή θα εξεγερθούμε»!

*

Αλλος δρόμος από εκείνον που απευθύνει το ΚΚΕ,
το δρόμο της περήφανης, μαζικής, αγωνιστικής και άμεσης λαϊκής απάντησης, με αξιοποίηση όλων των μορφών πάλης, το δρόμο του πανεργατικού - παλλαϊκού ξεσηκωμού για την καταψήφιση των μέτρων, το δρόμο της λαϊκής αντεπίθεσης για αποδέσμευση από την ΕΕ, για κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων και για μονομερή διαγραφή του χρέους,
δεν υπάρχει.

 Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

«Φασισμός: Ο πιο ωμός, ο πιο καταπιεστικός, ο πιο θρασύς, ο πιο δόλιος καπιταλισμός» (Μπ. Μπρεχτ)

«Εμείς ήμασταν το καθεστώς εκείνο το οποίο εμείς εκφράζουμε ιδεολογικά, το καθεστώς της 4ης Αυγούστου του Ιωάννη Μεταξά».
(Ν. Μιχαλολιάκος, ΣΚΑΪ, 24/10/2012).

*

Θυμίζουμε:

*

1) Ο Μεταξάς ήταν αυτός που το 1936, λίγους μήνες πριν κηρύξει επίσημα τη φασιστική δικτατορία, είχε διοριστεί πρωθυπουργός από τον βασιλιά Γεώργιο και είχε λάβει την ψήφο εμπιστοσύνης όλων των αστικών κομμάτων, αν και το Γενάρη του ίδιου χρόνου στις εκλογές που είχαν προηγηθεί είχε λάβει μόλις 50.000 ψήφους και κατείχε μόλις 7 έδρες στη Βουλή.

Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του τότε βουλευτή Ηλείας του Λαϊκού Κόμματος, Βάσου Στεφανόπουλου:
«Χρεωκοπήσαμεν ως κοινοβουλευτισμός, εξεπέσαμεν ως συνέλευσις και χάσαμε τον ψυχικόν σύνδεσμο προς τον λαόν. Διότι τι είδους ψυχικός σύνδεσμος είναι δυνατόν να διατηρηθή όταν ο μεν λαός φωνάζη δεν θέλω να με κυβερνήση ο Μεταξάς, ημείς δε αδιαφορούντες του απαντώμεν: Και όμως θα σε κυβερνήσει ο Μεταξάς».

*

Τόσο... «αντισυστημικός», λοιπόν, ο διορισμένος από τα ανάκτορα και εκλεκτός της άρχουσας τάξης Μεταξάς. Οσο και οι χρυσαυγίτες απόγονοί του...

***

2) Μετά τη στάση πληρωμών του 1932, η Ελλάδα πλήρωνε μετά από συμφωνίες με τους δανειστές το 30% των τόκων που χρωστούσε. Το καθεστώς Μεταξά είναι αυτό που εξασφάλισε σε τοκογλύφους και κερδοσκόπους αποπληρωμές που έφτασαν μέχρι και το 43%.

*

Τόσο... «πατριωτικό» το καθεστώς Μεταξά. Οσο και οι χρυσαυγίτες απόγονοί του...

***

3)«Εκτός από τους χώρους της πολιτικής και του στρατεύματος, το καθεστώς (σ.σ. Μεταξά) άντλησε τα στελέχη του και από τον επιχειρηματικό κόσμο του αντιβενιζελικού χώρου και τους τραπεζιτικούς και χρηματιστικούς κύκλους, κυρίως από τα υψηλόβαθμα κλιμάκια της Εθνικής Τραπέζης της Ελλάδος (ΕΤΕ), του μεγαλύτερου χρηματοπιστωτικού ιδρύματος της χώρας, και δευτερευόντως της Τραπέζης της Ελλάδος (ΤτΕ). Οι βιομήχανοι Ανδρέας Χατζηκυριάκος (ως πρόεδρος του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων και Βιοτεχνών αλλά και ως υπουργός Εθνικής Οικονομίας μέχρι τις 24 Ιουλίου 1937), Επαμεινώνδας Χαρίλαος και Πρόδρομος ("Μποδοσάκης") Αθανασιάδης στήριξαν ενεργά την άνοδο και την οικονομική πορεία της μεταξικής κυβέρνησης. Ο Αλέξανδρος Κορυζής, υποδιοικητής (και από το 1939 διοικητής) της ΕΤΕ, ανέλαβε το υπουργείο Προνοίας (αργότερα μετονομασθέν σε Κρατικής Υγιεινής και Αντιλήψεως) και το 1941 διαδέχθηκε τον Μεταξά στην πρωθυπουργία. Από τον χώρο της ΕΤΕ προήλθε και ο διάδοχος του Χατζηκυριάκου στο υπουργείο Εθνικής Οικονομίας (ο Ιωάννης Αρβανίτης, ο οποίος τον Απρίλιο του 1938 ανέλαβε παράλληλα το υπουργείο Οικονομικών και παρέμεινε εκεί, στα δύο οικονομικά υπουργεία, μέχρι τον Απρίλιο του 1941). Ο οικονομολόγος καθηγητής Κυριάκος Βαρβαρέσος διατήρησε τη θέση του υποδιοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος, μέχρι την παραίτηση του Εμμ. Τσουδερού το 1939 - στον Βαρβαρέσο είχε προσφερθεί το αξίωμα του υπουργού Εθνικής Οικονομίας, αλλά εκείνος το αρνήθηκε, προσφέροντας ωστόσο ανελλιπώς τις οικονομικές του συμβουλές στην κυβέρνηση. Ο Αλέξανδρος Ν. Κανελλόπουλος, διευθύνων σύμβουλος της Ανωνύμου Ελληνικής Εταιρείας Χημικών Προϊόντων και Λιπασμάτων (ΑΕΕΧΠΛ), διατέλεσε κυβερνητικός επίτροπος της ΕΟΝ (1937-41)».

(Σπυρίδων Πλουμίδης, «Το καθεστώς Μεταξά», 1936-1940)

*

Τόσο... «αντικεφαλαιοκράτης» ο Μεταξάς. Οσο και οι χρυσαυγίτες απόγονοί του...

 Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Του Κώστα Μητρόπουλου (από το «Βήμα»)

Για τα περί αναδιανομής

Με αφορμή τη συζήτηση που εντάθηκε από τα ΜΜΕ γύρω από το θέμα των εργασιακών,
 ξαναβγήκαν διάφοροι αστοί δημοσιολόγοι και το παίζουν σφόδρα αντι-τρόικα γιατί οι αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις στα εργασιακά τσακίζουν τους εργαζόμενους,
αλλά βαθαίνουν και την ύφεση λένε.
Βεβαίως εξυπηρετούν τους μεγαλοεπιχειρηματίες οι οποίοι απαιτούν την επιβολή τέτοιων μέτρων αφού πληρώνουν ολοένα και λιγότερο κεφάλαιο για μισθούς, άρα βγάζουν μεγαλύτερο κέρδος, αντισταθμίζοντας τη χασούρα που έχουν λόγω κρίσης, ενώ και σε συνθήκες ανάκαμψης θα έχουν επίσης μεγάλη και γοργή κερδοφορία.
Τέτοιες συνθήκες απαιτούν για να επενδύσουν.
Και όμως υπάρχουν δυνάμεις όπως ο ΣΥΡΙΖΑ που προβάλλουν σ' αυτές τις συνθήκες πολιτική εξόδου της καπιταλιστικής οικονομίας από την κρίση και ταυτόχρονα αναδιανομή εισοδημάτων.
Αυτό θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ αν γίνει κυβέρνηση.
Σπέρνει αυταπάτες τέτοιες που εγκλωβίζουν λαϊκές δυνάμεις να βάζουν πλάτη για να αντιμετωπιστεί η κρίση του καπιταλισμού από το λαό, στο όνομα κάποιας αναδιανομής.

Μπαίνει όμως το ερώτημα:
Μπορεί μια κυβέρνηση να εξαναγκάσει το κεφάλαιο να διανείμει μέρος των κερδών του στην εργατική τάξη;
Δεν μπορεί.
Γιατί οι καπιταλιστές το κέρδος το βγάζουν από τη δουλειά των εργατών.
Οσο λιγότερο τους πληρώνουν τόσο περισσότερο κερδίζουν.
Και επίσης όσο περισσότερο αναπτύσσουν την παραγωγή τους, πάλι βγάζουν περισσότερα κέρδη. Μόνο αυτό το τελευταίο διακόπτεται από την οικονομική κρίση.
Επομένως αν μειώσουν τα κέρδη τους οι καπιταλιστές θα τσακιστούν από τους ανταγωνιστές τους.
Ταυτόχρονα στις συνθήκες κρίσης δεν έχουν άλλο δρόμο διεξόδου σε όφελός τους από το να μεταφέρουν τις συνέπειες της κρίσης στις πλάτες των εργατών.
Αυτό υπηρετούν τα αντεργατικά μέτρα.
Επομένως η ανάπτυξη που υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ, με δεδομένη την ιδιοκτησία στα χέρια των μεγαλοεπιχειρηματιών, δεν μπορεί να φέρει αναδιανομή του πλούτου υπέρ των εργαζομένων γιατί σκοντάφτει στο χτύπημα της κερδοφορίας.

Υπάρχει ένα δεύτερο ερώτημα:
Μπορεί σήμερα να κάνει παραχωρήσεις το κεφάλαιο όπως έκανε για παράδειγμα τις δεκαετίες του '60 και του '70;
Η πείρα της εξέλιξης του καπιταλισμού από τη δεκαετία του '80 μέχρι σήμερα, δείχνει πως δεν μπορεί.
Δεν είναι μόνο η δυσμενής αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων διεθνώς, στο εργατικό, στο κομμουνιστικό κίνημα.
Η πείρα δείχνει πως η τάση του κεφαλαίου να αυξάνει διαρκώς την εκμετάλλευση των εργαζομένων κάνει απαγορευτικές τις παραχωρήσεις.
Για παράδειγμα στην Ελλάδα και στην ΕΕ και όχι μόνο, οι αντεργατικές καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που καταργούσαν κατακτήσεις, εφαρμόζονταν σε συνθήκες καπιταλιστικής ανάπτυξης. Η τεράστια αλληλοδιαπλοκή των καπιταλιστικών οικονομιών, η ένταση της διεθνοποίησης σε συνδυασμό με την όξυνση των ανταγωνισμών και την αύξηση της καπιταλιστικής ανισομετρίας όχι μόνο δεν επιτρέπουν στο κεφάλαιο να κάνει παραχωρήσεις αλλά ίσα-ίσα το αντίθετο.
Οταν π.χ. έχουν να ανταγωνιστούν την Κίνα ή στην περιοχή μας οι μεγαλοεπιχειρηματίες στην Ελλάδα, τη Βουλγαρία, με μισθούς εξαθλίωσης, όχι μόνο παραχωρήσεις δεν μπορούν και δεν πρόκειται να κάνουν, αλλά θα επιβάλλουν μέτρα αφαίρεσης κατακτήσεων, μείωσης μισθών, συντάξεων κλπ., έντασης της εκμετάλλευσης, δηλαδή συνθήκες φτώχειας και εξαθλίωσης.
Να γιατί η εναλλακτική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ είναι ανεφάρμοστη. Και «χαϊδεύει αυτιά», παραπλανώντας ότι αρκεί η εναλλαγή κυβέρνησης για να έρθουν καλύτερες μέρες για τους εργαζόμενους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα.

Είναι επικίνδυνη αυτή η πολιτική γιατί συνειδητά εγκλωβίζει τις λαϊκές δυνάμεις στην αυταπάτη της συνύπαρξης και της αρμονικής ζωής εκμεταλλευτών και εκμεταλλευόμενων, όπου και κέρδη θα υπάρχουν και ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, ενώ αυτά τα δύο αλληλοαποκλείονται.
Είναι ακόμη πιο επικίνδυνη γιατί προβάλλεται σε συνθήκες οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης που καταστρέφει και κεφάλαιο και εργατική τάξη και φτωχά λαϊκά στρώματα.
Το κεφάλαιο για να σωθεί απαιτεί πολιτική που καταστρέφει το λαό. Ο λαός για να σωθεί χρειάζεται πολιτική που να καταστρέψει το κεφάλαιο, πιο σωστά να αφαιρέσει την ιδιοκτησία από τους καπιταλιστές.
Σ' αυτή τη ρότα είναι μονόδρομος για τους εργαζόμενους, η πάλη για διέξοδο με μονομερή διαγραφή του χρέους, αποδέσμευση από την ΕΕ και να δημιουργήσει ο λαός με το κίνημα, τη λαϊκή συμμαχία, τις πολιτικές συνθήκες για να πάρει την οικονομία στα χέρια του.

από το Ριζοσπάστη

Η διαπραγμάτευση ήταν μεθόδευση

 

από το Ριζοσπάστη

 

Μέρα τη μέρα και καθώς πλησιάζουμε στην κατάθεση των επαίσχυντων μέτρων στη Βουλή, κορυφώνεται η επιχείρηση παραπληροφόρησης των εργαζομένων.

Η διαπραγμάτευση και οι «κόκκινες γραμμές» αποδείχτηκαν τα δίχτυα που άπλωσε η συγκυβέρνηση με την αναφανδόν στήριξη της πλουτοκρατίας και των μέσων ενημέρωσης που έχουν στην κατοχή τους, για να παγιδεύσουν τα λαϊκά στρώματα, να τα τρομοκρατήσουν και να εξουδετερώσουν κάθε αντίστασή τους.

Στην πραγματικότητα, για 4 και πλέον μήνες είχαμε όχι διαπραγμάτευση όπως διατείνεται η κυβέρνηση,

αλλά μια απροκάλυπτη μεθόδευση.

Και δε θα μπορούσαμε να είχαμε κάτι άλλο, αφού ούτε μεταξύ τους τα κόμματα της συγκυβέρνησης, ούτε στο σύνολό της η κυβέρνηση με την τρόικα, δεν είχαν τίποτα ουσιαστικό να διαπραγματευτούν. Γιατί όλοι τους, είναι από την άλλη πλευρά του χαρακώματος, ενάντια στα εργατικά συμφέροντα.

Γι' αυτό οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να «τσιμπήσουν»,

δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από τις διαπραγματεύσεις, από μια κυβέρνηση με μάστερ στην κοινωνική εξαπάτηση.

Αλλωστε, τα γεγονότα είναι αμείλικτα.

Το αντεργατικό πακέτο, ολάκερο και χωρίς την ελάχιστη έκπτωση, «κλείδωσε» και προωθείται προς εφαρμογή.

Το ύψος της αφαίμαξης που επιβάλλεται στο λαό φτάνει τα 13,5 δισ. ευρώ για την επόμενη διετία, χωρίς να υπολογιστούν τα αντιλαϊκά χαράτσια που ήδη επιβλήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια.

Συντάξεις, εφάπαξ, μισθοί μπαίνουν για άλλη μια φορά στην κλίνη του Προκρούστη.

Από τη λαίλαπα αυτή δε γλιτώνουν ούτε οι απόμαχοι αγρότες των 360 ευρώ!

Στην Κοινωνική Ασφάλιση ρίχνουν τη χαριστική βολή.

Η φορολόγηση των λαϊκών νοικοκυριών έφτασε στο απόγειό της.

Αλλά εκεί που η εξαπάτηση ξεπέρασε κάθε όριο, είναι στα εργασιακά.
Για βδομάδες, κυβερνητικοί και αστικά ΜΜΕ κοροϊδεύαν φόρα - παρτίδα τους εργαζόμενους, ανακαλύπτοντας «σκληρές διαπραγματεύσεις».
Τι έμεινε όμως απ' όλα αυτά;
Κατάργηση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, πριν ακόμα από την Ανοιξη
-όπως αρχικά είχε ανακοινώσει η κυβέρνηση και προέβλεπε το 2ο Μνημόνιο-
με κατάργηση του επιδόματος γάμου,
κατάργηση της καθολικότητάς της, πάγωμα σε πρώτη φάση τριετιών, τις οποίες βέβαια θα καταργήσουν και αυτές στην επόμενη... διαπραγμάτευση.
Νέα μείωση, έως ελαχιστοποίηση των αποζημιώσεων λόγω απόλυσης που θα πυροδοτήσει νέο τσουνάμι απολύσεων.
Παραπέρα ευελιξία στο χρόνο εργασίας, κατάργηση 8ωρου, 5νθήμερου, 40ωρου, 6ήμερη ημέρα εργασίας, δουλειά ήλιο με ήλιο χωρίς υπερωριακή αμοιβή, εργάτες λάστιχο χωρίς την ελάχιστη προστασία.
Αυτά συνοπτικά είναι τα αποτελέσματα της περίφημης διαπραγμάτευσης...!

Είναι δηλαδή το ίδιο ακριβώς πακέτο, και ακόμα πιο επώδυνο, απ' αυτό που είχε προδιαγραφεί με το 2ο Μνημόνιο πριν ακόμα από τις εκλογικές αναμετρήσεις του Μάη και του Ιούνη.

Αποδεικνύεται έτσι, για πολλοστή φορά, ότι όσο οι εργαζόμενοι υποκύπτουν στα τρομοκρατικά διλήμματα, όσο στο όνομα του μικρότερου κακού κάνουν πίσω, τόσο πιο μεγάλο είναι το τίμημα. Οσο, συνεχίζουν να τρέφουν αυταπάτες και να ελπίζουν ότι αν συμβιβαστούν κάτι μπορεί να περισώσουν, θα ματώνουν ακόμα περισσότερο.

Να γιατί χρειάζεται ριζική αλλαγή πορείας.

Ο μόνος δρόμος είναι της αντίστασης και της σύγκρουσης, για να μην περάσουν τα μέτρα, να οργανωθεί ο αγώνας για να αχρηστευθούν στην πράξη και σε αυτή την κατεύθυνση η απεργιακή κινητοποίηση κατά την κατάθεση και συζήτηση των μέτρων, στην οποία καλούν τα 8 Εργατικά Κέντρα και οι 13 Ομοσπονδίες μπορεί να δώσει νέα ώθηση στη λαϊκή πάλη.

Κουρνιαχτός με τις «λίστες»

Με αφορμή τη δίωξη δημοσιογράφου για τη δημοσίευση της φερόμενης ως «λίστας Λαγκάρντ» περίσσεψαν τα προηγούμενα 24ωρα οι αντιδράσεις και οι αναλύσεις στα αστικά ΜΜΕ.

Κοινός τόπος όλων, αλλά και κομμάτων, πλην ΚΚΕ, ήταν η προσπάθεια να αξιοποιήσουν το περιστατικό στη γενικότερη προσπάθεια αποπροσανατολισμού του λαού με τις «λίστες» των εν δυνάμει φοροφυγάδων.

Από τον τρόπο που παρουσίασε και παρουσιάζει το θέμα η πλειοψηφία των αστικών κομμάτων και ΜΜΕ,

δημιουργείται η εικόνα ότι η «αδυναμία» του κράτους να πατάξει τη φοροδιαφυγή είναι αυτή που ευθύνεται για τα μέτρα και την κρίση, όταν το κεφάλαιο στην Ελλάδα, όπως και σε όλη την ΕΕ, απολαμβάνει πλήθος φοροαπαλλαγών και προνομίων, στο όνομα της καπιταλιστικής ανταγωνιστικότητας.

Εξίσου υποκριτικό είναι το όψιμο «ενδιαφέρον» τους και για τους επιχειρηματίες εκείνους που μετέφεραν χρήματα στο εξωτερικό, όταν η ελεύθερη μεταφορά κεφαλαίων είναι ακρογωνιαίος λίθος της ΕΕ του Μάαστριχτ, που όλοι, πλην ΚΚΕ, στηρίζουν και υπηρετούν.

Η προσπάθεια του αστικού κράτους να λογοκρίνει έναν δημοσιογράφο και ένα Μέσο που κάνει μια αποκάλυψη για ένα ζήτημα της επικαιρότητας, είναι καταδικαστέα από κάθε άποψη. Αυτό όμως, σε καμιά περίπτωση δεν αθωώνει όλους εκείνους που σηκώνουν κουρνιαχτό με αφορμή τις «λίστες», προκειμένου να συγκαλύψουν τον πραγματικό χαρακτήρα της κρίσης και να πείσουν το λαό ότι αρκεί μια αυτορύθμιση του συστήματος και μια πιο αποτελεσματική αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής για να λυθούν τα προβλήματά του.

Η υποκρισία τους αποδεικνύεται διπλή, όταν οι ίδιες δυνάμεις που σκίζουν τα ρούχα τους για τις «λίστες» με τη διακίνηση χρήματος στο εξωτερικό, απορρίπτουν τις προτάσεις που κάνει το ΚΚΕ για τον περιορισμό τέτοιων φαινομένων, με το αιτιολογικό ότι αυτές προσκρούουν στη νομοθεσία της ΕΕ.

Που είναι τα λεφτά?

Πού είναι τα προηγούμενα;

Προσέξτε πόσο «θαυμάσια» είναι η θεωρία τους:
Μας λένε ότι ο ελληνικός λαός πρέπει να σφαγιαστεί.
Γιατί; Για να έρθει η δόση.
Γιατί να έρθει η δόση; Για να γίνει η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.
Αλλά γιατί να γίνει η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών; Μα, για να πάρουν οι τραπεζίτες τα 25 δισ. ευρώ και να τα ρίξουν στην... «αγορά».

*

Μάλιστα η θεωρία τους θα ήταν ακόμα... πιο «θαυμάσια», αν μας έλεγαν και το εξής:
Εκείνα τα προηγούμενα 200 δισ. ευρώ που έχουν πάρει οι τράπεζες, αρχής γενομένης από τα πρώτα 28 δισ. ευρώ της εποχής του Καραμανλή,
λεφτά για τα οποία ο ελληνικός λαός τεμαχίζεται στην γκιλοτίνα των Μνημονίων,
σε ποια ακριβώς καταβόθρα τα έχουν ρίξει οι τραπεζίτες;
Στην... «αγορά», πάντως, των εκατοντάδων χιλιάδων «λουκέτων» δεν πήγανε. Ούτε στην... «αγορά» των 1,5 εκατομμυρίων ανέργων πήγανε. Ούτε στην... «αγορά» των εκατομμυρίων χρεοκοπημένων και φτωχοποιημένων Ελλήνων πήγανε.
Πού πήγανε, λοιπόν; Σε ποια... «αγορά»;
Για να ξέρουμε, δηλαδή, πού θα πάνε και τα επόμενα...

του Νίκου Μπογιόπουλου από το Ριζοσπάστη

Θράσος!!!

Βενιζέλος

«Να τι σημαίνει θράσος των κυβερνώντων:
Να ρητορεύουν ασυστόλως πατώντας στα ερείπια μιας χώρας που οι ίδιοι δημιούργησαν δηλώνοντας από πάνω και "εξουθενωμένοι" για το "πατριωτικό" τους επίτευγμα.
Να επιδίδονται σε "κρίσεις μεγαλείου" και να ασελγούν με ύφος βαρύγδουπο κατά του κοινού νου.
Να παριστάνουν τους "σωτήρες" την ώρα που βυθίζουν την κοινωνία στην καταστροφή και την απόλυτη χρεοκοπία.
Να μετέρχονται τον έσχατο ποπουλισμό, τον πιο χυδαίο λαϊκισμό, εμφανιζόμενοι σαν "συμπάσχοντες" των εργατών και των συνταξιούχων, την ώρα που κόβουν τους μισθούς των εργατών και πετσοκόβουν τις συντάξεις των συνταξιούχων.
Να εκφωνούν "οραματικούς λόγους" σε ένα λαό που την ίδια ώρα τον μετατρέπουν σε "πιστωτικό υπόλοιπο", τον αλυσοδένουν χειροπόδαρα και τον καταδικάζουν σε ρόλο εμπράγματης υποθήκης ενός "ειδικού λογαριασμού" αφιερωμένου σε κεφαλαιοκράτες, τραπεζίτες και τοκογλύφους.
*
Ο κ. Βενιζέλος το έχει αποδείξει πολλές φορές, το απέδειξε και χτες:
Διαθέτει αστείρευτες ποσότητες τέτοιου - και ακόμα περισσότερου - θράσους».

***

Το κείμενο αυτό είχε δημοσιευτεί στη στήλη στις 9/3/2012.

Λίγες μέρες, δηλαδή, αφότου ο Βενιζέλος συμμετείχε στο «Γιούρογκρουπ» της 20/2/2012 και πανηγύριζε για τις αποφάσεις του «Γιούρογκρουπ».

Ηταν σε εκείνη τη συνεδρίαση του «Γιούρογκρουπ» όπου και υπεγράφη η ρύθμιση για τη σύσταση «ειδικού λογαριασμού» για την Ελλάδα και το χρέος της.

*

Η αναδημοσίευσή του οφείλεται στο γεγονός ότι τώρα ο κ. Βενιζέλος αποφάσισε να ορθώσει το ανάστημά του
(σ.σ.: ο Βενιζελος!)
ενάντια στη μετατροπή της Ελλάδας σε «προτεκτοράτο»...

Αυτή είναι μια εξέλιξη που κατά τον κ. Βενιζέλο προκύπτει από τις σκέψεις των «εταίρων» για σύσταση «ειδικού λογαριασμού» για την Ελλάδα.
Ενα λογαριασμό, όμως, τη σύσταση του οποίου ο κ. Βενιζέλος, ως υπουργός Οικονομικών της Ελλάδας, τον περασμένο Φλεβάρη, την ψήφισε, την υπέγραψε και την πανηγύρισε...

 Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Το 1 δισ. ευρώ μας το χρεώνουν 13,5 δισ. ευρώ!

Από τα 31,5 δισ. ευρώ της «σωτήριας» δόσης:

α) Τα 25 δισ. ευρώ θα πάνε στους τραπεζίτες στο πλαίσιο της λεγόμενης «ανακεφαλαιοποίησης» των τραπεζών.
β) Τα 5 δισ. ευρώ θα πάνε για αποπληρωμές τόκων και χρεολυσίων ομολόγων και εντόκων γραμματίων που έληξαν ή λήγουν, με τη μερίδα του λέοντος - περί τα 4 δισ. ευρώ - να επιστρέφουν στην ΕΚΤ.
γ) Περί τα 500 εκατ. ευρώ, ίσως και περισσότερα, θα διατεθούν για την κάλυψη του ελλείμματος του 2012.

*

Δηλαδή:

Από τα 31,5 δισ. ευρώ, αυτό που απομένει για τον λαό (τάχα) είναι το... «σωτήριο» ποσό του μόλις ενός (αριθμός:1) δισ. ευρώ!
Ομως, αυτό το 1 δισ. ευρώ (στην ουσία: το ...κανένα δισ. ευρώ αφού ούτε ψίχουλο δεν θα πάει στον ελληνικό λαό), ο ελληνικός λαός καλείται να το πληρώσει
με επιπλέον φόρους, χαράτσια, μειώσεις μισθών, μειώσεις συντάξεων, κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων
και με μέτρα ύψους 13,5 δισ. ευρώ (τουλάχιστον)!

 Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ από το Ριζοσπάστη

Είμεθα «κράτος» και ουχί «ξέφραγο αμπέλι»!

Οπως και στην περίπτωση του «γέροντα Παστίτσιου» έτσι και στην περίπτωση του Βαξεβάνη, του εκδότη του περιοδικού που δημοσίευσε τη φερόμενη ως «λίστα Λαγκάρντ»,
το κράτος κινήθηκε με υποδειγματική ετοιμότητα.
Εισαγγελείς, ανακριτές, χωροφυλάκοι, δικαστές, «κοριοί»
δούλεψαν στην εντέλεια,
συνεργάστηκαν άψογα,
εντόπισαν τους «εγκληματίες»
και τους βούτηξαν στο άψε - σβήσε.
Θα έπρεπε να το περιμένει κανείς. Αλλωστε με την ίδια ακριβώς ετοιμότητα ξέρει να δουλεύει το κράτος μας σε όλες τις περιπτώσεις.
Οπως, για παράδειγμα, όταν πρέπει να διερευνήσει (πραγματικά) εγκλήματα, αλλά ατυχώς «χάνει τους φακέλους» (π.χ. υπόθεση «Φαράν»).
'Η όταν πρέπει να εξιχνιάσει σκάνδαλα, αλλά ατυχώς «χάνει τις λίστες» (π.χ. «λίστα Λαγκάρντ»).
'Η όταν πρέπει να αντιμετωπίσει το σκοταδισμό, αλλά ατυχώς «χάνει κρατουμένους» μετά από παρεμβάσεις χρυσαυγιτών βουλευτών (π.χ. «Χυτήριο»).
'Η όταν πρέπει να διασφαλίσει την απρόσκοπτη ελευθερία της έκφρασης και το δικαίωμα της ενημέρωσης, αλλά ατυχώς «χάνει» ακόμα και το ελάχιστο φύλλο συκής (π.χ. κόψιμο ενοχλητικών εκπομπών από την κρατική τηλεόραση)...
Αλλωστε το είχε ξεκαθαρίσει και ο πρωθυπουργός:
«Δεν θα γίνουμε ξέφραγο αμπέλι», κύριοι!

 Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

ΝΕΤ: Νέα Ελληνική Τροϊκοτηλεόραση!

Η εκπομπή του Κώστα Αρβανίτη στη «ΝΕΤ», μετά τον αρχικό εξορισμό της στη ζώνη 6 - 8 το πρωί, χτες «κόπηκε» και οριστικά.
Μέχρι νεωτέρας, όπως ανακοίνωσαν οι αρμόδιοι...
Βλέπετε, η «δημόσια» τηλεόραση, επειδή ακριβώς είναι «δημόσια» και ουχί τροϊκομματική, δεν μπορεί να λειτουργεί χωρίς «ορθές» προδιαγραφές.
Και τι πιο «ορθό» από τις προδιαγραφές του «δημοκρατικού», του «πλουραλιστικού», του «αντικειμενικού» και του «σωτήριου» Μνημονίου...

 Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Γελοίοι όπως πάντα

Αναρτήθηκε από τον/την redship 

Υπάρχει ένα θέμα που οι ελληνικές χούντες δεν μπορούν να περιορίσουν και να ελέγξουν. Τον χρόνο και τον τρόπο γελοιοποίησης τους. Πάντα αστείοι και  καταγέλαστοι, βαθειά ανίκανοι και διεφθαρμένοι, προσπαθούν με κατασταλτικά μέσα να φανούν υπερασπιστές των Νόμων και της τάξης, καταφέρνοντας τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα.
Αυτό κατάφεραν και με την υπόθεση του Κώστα Βαξεβάνη, έτσι όπως την έστησαν χτες και προχτές. Στην Ελλάδα του 2012, η σαπίλα μπορεί να βασιλεύει, αλλά όταν κάποιος αναταράξει τα βρώμικα και δυσώδη νερά της τότε τρέχουν όλοι να τον συλλάβουν και να τον φιμώσουν παραδειγματίζοντας και τους μελλοντικούς «ταραξίες».
Εδώ και μήνες δεν ισχύει το αστικό Σύνταγμα, ο κορυφαίος Νόμος το κράτους, αυτό το ξεκάρφωμα ισονομίας και ισότητας. Δεν ισχύει το άρθρο που προβλέπει δουλειά για όλους του έλληνες, δεν ισχύσει το άρθρο που προβλέπει την ισότητα όλων απέναντι στους Νόμους. Δεν ισχύει το άρθρο που προβλέπει την κύρωση των διεθνώς συμβάσεων από τα τρία πέμπτα της Βουλής, δεν ισχύει η εξασφάλιση υγείας και παιδείας για όλους τους πολίτες. Δεν ισχύει το δικαίωμα του συνέρχεστε, αφού καμία διαδήλωση δεν έχει ολοκληρωθεί τα τελευταία 3 χρόνια. Και δεν ισχύει το δικαίωμα της ελεύθερης διακίνησης ιδεών. Για την ακρίβεια δεν ισχύει το δικαίωμα της ελεύθερης διακίνησης ιδεών που δεν ενοχλούν την άρχουσα τάξη.
Κυβέρνηση που τόλμησε να κόψει επιδόματα αναπήρων, τυφλών και ανάπηρων παιδιών, κυβέρνηση που τόλμησε να κόψει την σύνταξη των 400 ευρώ, το δώρο Πάσχα και Χριστουγέννων, κυβέρνηση που ανέχεται να κυκλοφορούν στον δρόμο 1,5 εκ άνεργοι, 200.000 ταπεινωμένοι που τρώνε από κάδους, κυβέρνηση που εξοντώνει από πρόθεση και συστηματικά σχεδόν το σύνολο του ελληνικού λαού, εβρισκόμενη σε διατεταγμένη υπηρεσία, είναι ικανή να κάνει τα πάντα.
Δεν έπεσα από τα σύννεφα με την σύλληψη του Κώστα Βαξεβάνη.
Είναι ο κρίκος, ένας μεγάλος κρίκος, στην αλυσίδα που μας φόρεσαν. Ο αυταρχισμός, είναι το εργαλείο τους. Τα μέτρα τους δεν περνάνε χωρίς τρόμο, φόβο, απειλές, προειδοποιήσεις, βασανιστήρια  και ότι άλλο χρειαστεί.
Η Υπόθεση του Κώστα μας αφορά όλους.
Ανεξαρτήτως αν η λίστα είναι παλιά, από μια τράπεζα, χωρίς ποσά, αν λείπουν ονόματα, αν… αν… αν. Από τη στιγμή που η επίσημη πολιτεία δια των οργάνων της και δια των υπουργών της, φέρθηκαν «επιπόλαια» και την έχασαν, μπορώ και εγώ να φερθώ, «επιπόλαια» και να ισχυριστώ ότι θέλω, να ενοχοποιήσω όποιον θέλω. Ας μου αποδείξουν αυτοί ότι είναι αθώοι.
Έχουν άλλωστε το τεκμήριο ενοχής.
Η υπόθεση του Κώστα μας αφορά όλους, γιατί είναι θέμα ελευθερίας, διαφάνειας, ισοπολιτείας, δικαιοσύνης, υπεράσπισης του Συντάγματος.
Δεν αιφνιδιάστηκα επίσης, από την σιωπή των καθεστωτικών ΜΜΕ.
Το αντίθετο θα με ξάφνιαζε. Και αυτή η σιωπή, τους κάνει ακόμη πιο κατάπτυστους, κωμικούς και ανήμπορους.
Λυπάμαι που ως λαός τους αφήνουμε να μας κατακρεουργούν, ή τους εξουσιοδοτούμε κιόλας.
Αλλά χαίρομαι που τους χαλάμε την ηρεμία.
Που τους θυμίζουμε πόσο σάπιοι είναι. Και αυτοί μη ξέροντας τι άλλο να κάνουν αποδεικνύουν ακριβώς το ίδιο, δηλαδή το πόσο σάπιοι είναι. Χαίρομαι που αραιά και που, πανικοβάλλονται και δρουν σπασμωδικά. Όπως έδρασαν στην περίπτωση του Κώστα. Απροκάλυπτα, χαζά, χωρίς έμπνευση και φαντασία. Χαίρομαι που ξεβρακώνονται, που ούτε μια λίστα δεν μπορούν να κρύψουν, που δεν ξέρουν από προσχήματα και ευελιξία, που ψελλίζουν δικαιολογίες. Χαίρομαι να τους βλέπω να κάνουν μόνο ένα πράγμα. Να σέρνονται στην γη.

ΥΓ. Είναι λίγοι, είναι σάπιοι, είναι υπερόπτες και αλαζόνες, είναι απροετοίμαστοι.
Είναι εύκολος αντίπαλος. Ειδικά στο ιδεολογικό επίπεδο και σε θέματα εντυπώσεων και εικόνας. Και κάθε μέρα που περνά γίνεται ευκολότερος.

Θύμιος Κ.

Δημοσιεύθηκε στο Ελληνοφρένεια

ψαλιδι…

Αναρτήθηκε από τον/την redship

αναδημοσίευση από  Η φυλή των φίλων

 

Μόλις πληροφορηθήκαμε ότι με απόφαση της Γενικής Διεύθυνσης του τομέα ενημέρωσης της ΕΡΤ από αύριο και μέχρι νεωτέρας οι παρουσιαστές της “ΠΡΩΙΝΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ”, Κώστας Αρβανίτης και Μαριλένα Κατσίμη “κόβονται” από την εκπομπή.
Ο λόγος ήταν ο παρακάτω διάλογος μεταξύ των δύο παρουσιαστών:

Μ. Κατσίμη. …Και βγήκαν και τα ιατροδικαστικά πορίσματα για τους 15 που συνελήφθησαν και έγραφε η Guardian και
που ήθελε ο κ. Δένδιας να κάνει στην Guardian μήνυση
Κ. Αρβανίτης. Δεν έκανε μήνυση;
Μ. Κατσίμη. Δεν έκανε γιατί τα πορίσματα δείχνουν ότι όντως είναι κακούργημα.
Κ. Αρβανίτης. Και θα παραιτηθεί τώρα;
Μ. Κατσίμη. Δε νομίζω ότι θα παραιτηθεί. Πάντως ήταν περίεργο το ότι ο κ. Δένδιας είπε – σαν να ήξερε τα πορίσματα, που αυτό κανονικά δε γίνεται – που από τη μία έιναι καλό ότι δεν τα ήξερε τα πορίσματα, αλλά από την άλλη πώς πας και το λες αυτό;
Κ. Αρβανίτης. Και τώρα τι θα γίνει; Θα πει συγνώμη;
Μ. Κατσίμη. Δεν ξέρω….
Κ. Αρβανίτης. Πω πω δύσκολα για τον κ. Δένδια. Και είναι και κοντοχωριανός σου, είναι από την Κέρκυρα.
Μ. Κατσίμη. Και είναι και σοβαρός άνθρωπος έχω να πω.

http://www.ert.gr/webtv/net/item/8227-Prwinh-Enhmerwsh-29-10-2012#.UI5d1mdlmL

——

Σχόλιο του Γραφείου Τύπου του  Κ.Κ.Ε  για το κόψιμο της εκπομπής «Πρωινή Ενημέρωση» της ΝΕΤ

Το κόψιμο της εκπομπής «Πρωινή Ενημέρωση» της ΝΕΤ, με τους δημοσιογράφους Κ. Αρβανίτη και Μ. Κατσίμη, αποτελεί πράξη ωμής λογοκρισίας και πολιτικής δίωξης.

Η ευθύνη βαρύνει τη συγκυβέρνηση και τους εντεταλμένους της στην ΕΡΤ. Η απαράδεκτη αυτή απόφαση πρέπει να ανακληθεί τώρα.

Διαχρονικά μηνύματα

Τα γεγονότα της 28ης Οκτωβρίου 1940 έχουν καταγραφεί στην Ιστορία και δεν αλλάζουν. 

Η ερμηνεία τους όμως διαφέρει τόσο στους κατά καιρούς ερμηνευτές τους, όσο και στις εκάστοτε διαφορετικές συνθήκες.

Πέραν αυτής της εξωτερικής εικόνας, το εσωτερικό τους νόημα είναι ένας βασικός κρίκος της αλυσίδας αγώνων που σημάδευσαν τον ελληνικό λαό.

Γίνεται από χρόνια προσπάθεια να περιοριστεί η ερμηνεία τους και προπάντων τα πρακτικά τους συμπεράσματα σε ένα «φουσκωμένο» κατά φαντασία «ηρωισμό» ενός χωρίς αρχές εθνικισμού.

 Η ουσιώδης όμως αλήθεια βρίσκεται στην προσπάθεια του ελληνικού λαού να αντισταθεί στη χειρότερη μορφή εξουσίας του κεφαλαίου που είναι

ο ναζιστοφασισμός.

Η εξάπλωση της σιδερόφρακτης κατοχής και του πολέμου της χιτλερικής Γερμανίας έκφραζε το άκρον άωτον της πολεμικής επιβολής του γερμανικού κεφαλαίου.

Εκτός απ' αυτή την πλευρά επιβολής βρισκόταν και η άλλη.

Ηταν η επιβολή του αγγλικού ιμπεριαλισμού που φάνηκε ανάγλυφα στα μετά την Κατοχή χρόνια με το σπρώξιμο στον εμφύλιο πόλεμο στην Ελλάδα.

Η ερμηνεία επομένως της 28ης Οκτωβρίου 1940 δεν μπορεί να ξεφύγει από την ιστορική αλήθεια ότι

ήταν πόλεμος επιβολής παγκόσμιας κυριαρχίας του αγγλικού με το γερμανικό ιμπεριαλισμό.

Οι οξύτατες μιλιταριστικές μορφές ήταν η επιβεβαίωση ότι ο μιλιταρισμός ήταν και είναι το εργαλείο ακραίας αντιλαϊκής βίας.

 

Τα διεθνή κεφαλαιοκρατικά συμφέροντα στις μέρες μας έχουν τη σύγχρονη μορφή τους.

Ωστόσο εξακολουθούν στην ουσία τους να είναι τα ίδια.

Διαφορετικές μορφές, διαφορετικοί τρόποι προσαρμοσμένοι στις σύγχρονες ανάγκες της καπιταλιστικής εξουσίας.

Αυτή την εξουσία πολέμησε ο ελληνικός λαός στο πρόσωπο του ιταλο-γερμανικού φασιστο-ναζισμού.

 

 Αυτή η ιστορική αλήθεια επιχειρείται επίμονα να παραχαρακτεί από τους εκάστοτε υπηρέτες του κεφαλαίου.

Σε πείσμα τους όμως αυτό καθίσταται αδύνατο από γενιά σε γενιά.

Το θυμικό του αντιφασιστικού πολέμου στα βουνά της Αλβανίας το 1940 συνδέει αναπότρεπτα τα μετέπειτα γεγονότα του αντιφασιστικού αγώνα της Κατοχής.

Οι ίδιοι οι πολεμιστές της 28ης Οκτωβρίου συγκρότησαν την πολιτική οργάνωση του ΕΑΜ και τη στρατιωτική οργάνωση του ΕΛΑΣ.

Αυτοί σήκωσαν το βάρος της αντικατοχικής αντίστασης και θέλησαν να δώσουν την πατρίδα μιας νέας ελεύθερης Ελλάδας.

Ομως ο αγγλικός ιμπεριαλισμός αποδείχθηκε πολύ ισχυρός με τα ντόπια όργανά του.

Ματοκύλησε την Ελλάδα και έθαψε στο αίμα των θυμάτων του ελπίδες και όνειρα των Ελλήνων.

Η Ελλάδα δεμένη στο άρμα του ιμπεριαλισμού εξακολουθεί να αιμορραγεί.

Ομως, μια νέα γενιά ανδρώνεται στις αιώνιες ρίζες της ελευθερίας των Ελλήνων.

Το όραμα μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ

Αρχαία Ελληνικά ανέκδοτα

Τα αρχαία Ελληνικά ανέκδοτα είναι πνευματώδη και διδακτικά. Μας χαρίζουν το γέλιο αλλά εκφράζουν και το αρχαίο Ελληνικό πνεύμα στην πιο χαριτωμένη μορφή του. Διαβάστε μερικά:   Είπε κάποιος στον Αρίστιππο ότι η Λαΐδα δεν τον αγαπά, αλλά προσποιείται ότι τον αγαπά. Ο Αρίστιππος απάντησε: «Ούτε το κρασί ή το ψάρι με αγαπούν, εγώ όμως τα απολαμβάνω». Ένας άντρας είπε στην ερωτομανή γυναίκα του: «Τι θέλεις να κάνουμε, να φάμε ή να κάνουμε έρωτα». Εκείνη του είπε: «Ό,τι θέλεις, ψωμί πάντως δεν έχουμε». Είπε κάποιος στον Διογένη: «Οι συμπολίτες σου σε καταδίκασαν σε εξορία». ο φιλόσοφος απάντησε: «Κι εγώ τους καταδίκασα να μένουν στον τόπο τους». Ο Διδύμων, οφθαλμίατρος της εποχής εξετάζει το μάτι μιάς κοπέλας. Ο  Διογένης τον βλέπει. Ξέρει ο Διογένης ότι ο Διδύμων είναι τύπος ερωτίλος, κοινώς γυναικάς. Και του λέγει «Πρόσεξε Διδύμωνα, μήπως εξετάζοντας τον οφθαλμό, φθείρεις την κόρην». Επαινούσαν μερικοί μπροστά στον Άγη τους Ηλείους, γιατί ήταν πολύ  δίκαιοι κριτές στους Ολυμπιακούς αγώνες. Ο Άγης ρώτησε με απορία: - Και είναι τόσο σπουδαίο το ότι οι Ηλείοι μια φορά στα τέσσερα χρόνια γίνονται δίκαιοι; Ένας πατέρας ζήτησε από τον Αρίστιππο να διδάξει τον γιο του. Ο φιλόσοφος ζήτησε αμοιβή 500 δραχμές. Ο πατέρας θεώρησε υπερβολικό το ποσό. -«Με τόσα χρήματα», είπε, «θα μπορούσα να αγοράσω ένα ζώο».  -«Αγόρασε», είπε ο Αρίστιππος, «κι έτσι θα έχεις δύο». Ο Διογένης ζητούσε ελεημοσύνη απο ένα άγαλμα. Όταν τον ρώτησαν γιατί κάνει κάτι τέτοιο απάντησε: - Εξασκούμαι στο να μην απογοητεύομαι απο την αναισθησία των ανθρώπων.

Παρακινούσαν τον Φίλιππο τον Μακεδόνα να εξορίσει κάποιον που τον κακολογούσε. Ο Φίλιππος απάντησε:
- Δεν είστε καλά!! Θέλετε να τον στείλω να με κατηγορεί και σ' άλλα μέρη;

Ένας φαλακρός έβριζε τον Διογένη. Ο φιλόσοφος γύρισε και του είπε:
«Δεν σου ανταποδίδω τις βρισιές, αλλά θα ήθελα να πω ένα «μπράβο» στις  τρίχες σου, γιατί απαλλάχτηκαν από ένα κακορίζικο κεφάλι».

Ρώτησε κάποιος τον Αντισθένη τι είδους γυναίκα θα ήταν κατάλληλη για γάμο. Ο φιλόσοφος του είπε:
«Το πράγμα είναι δύσκολο. Αν παντρευτείς ωραία, θα την έχεις με άλλους κοινή, αν άσχημη, θα είναι σαν να σου επέβαλαν ποινή».

Πληροφορήθηκε ο Αριστοτέλης από κάποιον ότι μερικοί τον έβριζαν. Ο φιλόσοφος απάντησε: «Καθόλου δεν με νοιάζει. Όταν είμαι απών, δέχομαι  ακόμα και να με μαστιγώνουν».

ΑΝΑΡΤΗΣΗ Φιλιππας Ανθης

από το γλόμπινγκ

 

Κουτός ή βαλτός;

Παρακολούθησα στο Youtube την εκπομπή «Ευθέως» του Κ. Μπογδάνου που προβλήθηκε στον τηλεοπτικό ΣΚΑЇ. Ήταν η πρώτη  εκπομπή του δημοσιογράφου και είχε καλεσμένο τον αρχηγό της Χρυσής Αυγής. Αφορμή για να τη δω στάθηκε αυτό το κείμενο που αναδημοσιεύουμε πιο κάτω. Σε κάποιο σημείο του κειμένου ο  συντάκτης του διατυπώνει ένα ερώτημα, για το αν η εκπομπή ήταν «στημένη» ή ο δημοσιογράφος «απλώς βλάκας».
Ακόμα και τώρα δεν μπορώ να απαντήσω με βεβαιότητα. Αναρωτιέμαι όμως, ένας δημοσιογράφος όπως ο συγκεκριμένος, με τόση προβολή μέσα από ένα τηλεοπτικό κανάλι πρώτης γραμμής, είναι δυνατόν να είναι τόοοσο κουτός;…

(Οικοδόμος)

 

Το άρθρο:

"Την ώρα που σούφρωνε τα χείλη του (κραγιόν είχε βάλει ή liposan;) ο Μπογδάνος

Του Νίκου Μποζιονέλου από  Το Κουτί της Πανδώρας

Τον Κωνσταντίνο (κατά το «Ιωάννη», τον Μελισσανίδη ντε…) Μπογδάνο τον πρωτάκουσα ένα πρωινό στην Πόπη Τσαπανίδου, όταν μιλούσε για το ξύλο που είχε φάει από αγνώστους το προηγούμενο βράδυ. Τα τραύματά του πέρασαν ομολογουμένως γρήγορα. Όχι τόσο τα σωματικά, που τα είδαμε μόνο μια φορά όσο τα ψυχικά. Κακά τα ψέματα, αν σε έχουν ξυλοφορτώσει, δεν καλείς μετά από δύο μήνες τον πρόεδρο της Χρυσής Αυγής, στην πρεμιέρα της νέας σου εκπομπής.

Σωστά; Σωστά…

Τότε, μετά το ξυλοφόρτωμα, είχε βγει τηλεφωνικά στην Τσαπανίδου και μιλούσε, για τον εαυτό του, σαν… Μελισσανίδης: «Ο Μπογδάνος δεν θα σκύψει το κεφάλι μετά από αυτό», «ο Μπογδάνος δεν φιμώνεται» και άλλα συναφή και, κυρίως, γελοία. Όπως γελοία ήταν όλη η εκπομπή «Ευθέως» την Τετάρτη. Δεν θα την έβλεπα αλλά άντεξα ως τις 00:50 οπότε ξεκίνησαν στο STAR οι αγαπημένες μου «Ανεξιχνίαστες Υποθέσεις».

Αδιάβαστος, γλοιώδης (για τον εαυτό του και το κανάλι) όσο κανείς άλλος, ανιστόρητος και ανερμάτιστος προσπαθούσε να στριμώξει (;) τον Μιχαλολιάκο και το μόνο που κατάφερνε ήταν να τα… ακούει. Μιλάμε για τρελό σόου, αν δεν είδατε την εκπομπή και είστε σε κακό mood, αναζητήστε την!

Την ώρα που σούφρωνε τα χείλη του (κραγιόν είχε βάλει ή liposan;) όταν ο Μιχαλολιάκος τον έκραζε, αναρωτιόμουν αν πραγματικά ήταν στημένος. Αν πήρε μια εκπομπή μόνο και μόνο για να δώσει βήμα στους φασίστες και να κάνει μάγκα τον επικεφαλής τους.

Εντέλει, κατάλαβα πως δεν ήταν στημένος. Απλώς βλάκας. Ήθελε την επόμενη ημέρα άπαντες να ασχολούνται μαζί του. Το κατάφερε αλλά ανάθεμά και αν έχει την τόλμη να ξαναβγεί στο γυαλί.

Την ώρα που σούφρωνε τα βαμμένα, ούτως ή άλλως, χείλη του ο Μπογδάνος, άκουσε το κοντρόλ και απαντούσε, εξ ονόματος του ΣΚΑΪ, με 5λεπτη καθυστέρηση όταν ήδη η κουβέντα με τις φωνές είχε αλλάξει θέμα!

Κάπως έτσι, το κόμμα που η πλειονότητα καταδικάζει κέρδισε κι άλλους πόντους. Από έναν αντιπαθητικό, ανεπαρκή, ανενημέρωτο και ανόητο Μπογδάνο.

Δεν είναι ο πρώτος που προκάλεσε όλο τον ντουνιά να… γελάσει μαζί του και τον λυπάμαι, επειδή ξεφτιλίστηκε. Όπως κάποτε είχε ξεφτιλιστεί στον ΑΝΤ1 ο νυν υπουργός Άμυνας Πάνος Παναγιωτόπουλος καλώντας τη μια τον πρόεδρο της Ένωσης Κεντρώων Βασίλη Λεβέντη, την άλλη τον Νίκο Αλέφαντο.

Ποιος ξέρει, ίσως μια μέρα ο Μπογδάνος κάτσει στην καρέκλα του υπουργείου Αμύνης. Σε τέτοιο μπουρδελοκράτος, όλα να τα περιμένεις…"

 

H ρεμπέτισσα Αγγέλα Παπάζογλου μιλάει για τους ταγματασφαλίτες

 

 Τα χαΐρια μας εδώ. Ονείρατα της άκαυτης και της καμένης Σμύρνης (εκδ. Επτάλοφος-Ταμείον Θράκης, 2003) είναι μια καταγραφή της προφορικής μαρτυρίας της Αγγέλας Παπάζογλου, από τον γιο της Γεώργιο Παπάζογλου: για τη Σμύρνη, τον ξεριζωμό, την προσφυγιά και τη μετέπειτα ζωή της στην Κοκκινιά. Δημοσιεύουμε σήμερα ορισμένα αποσπάσματα, στα οποία η Παπάζογλου μιλάει για τους ταγματασφαλίτες (μας τα υπέδειξε η φίλη Ελένη Καρασαββίδου), καθώς ο γνήσιος λαϊκός της λόγος είναι, αρκετές φορές, πιο εύγλωττος από πολλές σελίδες αρθογραφίας.

ΕΝΘΕΜΑΤΑ

της Αγγέλας Παπάζογλου

 

Ταγματασφαλίτες στον Κάλαμο της Αττικής

Ο αρχηγός τους –ηλέγανε– επί Γερμανών ήτανε ο Ράλλης. 

Έτσι έλεγε ο λαός… Αυτός τα είχε όλα σοφιστεί. 
 

Δικά του ήτανε τα τάγματα ασφαλείας — γερμανοτσολιάδες που τσι λέγανε.

«Κουκουέδες», λέει, «σκοτώνουνε. 
Τι κάνετ’ έτσι; 
Δε σκοτώνουνε Έλληνες. 
Καλά τους κάνουνε… 
Θέλετε να σας γκρεμίσουνε τσ’ εκκλησιές; 
Να σας πάρουνε τα κορίτσια; 
Για το καλό μας τσι σκοτώνουνε… για νάχουμε πατρίδα κι οικογένεια και θρησκεία… γι’ αυτό τσι σκοτώνουνε… για το καλό σας». 
Αν σου πω, βρε Γιώργο, ποιοι τα λέγανε αυτά στη γειτονιά δε θα το πιστέψεις.

Στη Σμύρνη αυτό οι Τούρκοι το λέγανε «γιοκλαμά», που ζώνανε μια περιφέρεια και στη γωνιά στεκούντανε ένας με τ’ αυτόματο κι απαγορευούντανε να βγεις έξω από την πόρτα σου, να μη βγεις έξω, να ’μπουνε να ψάξουνε ένα ένα σπίτι… 

Τότε κατάλαβα πως γερμανικό θα ’ναι το κόλπο αυτό. Ας το λέγανε οι Τούρκοι «γιοκλαμά».

Ζώνανε το μέρος τη νύχτα… 
Άκου ρεζίληδες… ολόκληρος γερμανικός στρατός ε; 
Να ζώνει γυναικόπαιδα και άοπλους, πεινασμένους, μισοπεθαμένους, ύστερα από τόση πείνα και μαρτύρια και σκλαβιά. 

Κι αμολούσανε μες στο μπλόκο τα λυσσασμένα τα σκυλιά, αυτοί τσι μαύροι τσι προδότες και τσι τσολιάδες του Ράλλη, και ηκάναμε τα πιο μεγάλα αίσχη και εγκλήματα τσ’ οικουμένης.

Και σηκωνούμαστε, μάτια μου, ένα πρωί κι ήμαστε κι εμείς μπλοκαρισμένοι. Δηλαδή τόπιαμε μέχρι τον πάτο όλο το δηλητήριο της σκλαβιάς. 
Τι δηλητήριο… Ήπιαμε αναμμένα κάρβουνα. Μασήσαμε την ίδια την φωτιά… την κατάπιαμε.

Οι Τούρκοι, όσο Τούρκοι και νάτανε, δεν ήτανε τόσο πολύ σαν τους τσολιάδες φωτιά. 
Λυσσασμένοι… Αφού να φανταστείς τι λυσσασμό είχανε, που μας μιλούσανε απ’ τα χωνιά και λέγανε: 
«Πούστηδεεεεες… Πουτάνεεεες… Στείλτε τα παιδιά σας να τα γαμήσομε… Στείλτε τα σε μας… 
Όποιος δε βγει από μέσα σε τρία λεπτά θα μπούμε μέσα και θα τον εκτελέσουμε επιτόπου. 
Από δεκατεσσάρω χρονώ μέχρι εξήντα, να βγούνε όλοι οι πούστηδες έξω… Οι πουτάνες οι μανάδες κι οι γυναίκες τους κι οι αδερφές τους να μας τους φέρουνε… 
Εμπρός καθάρματα… γρήγορα!».

Ο Θεός να μην το δώκει σ’ άνθρωπο ν’ ακούει από τσι Ράλληδες αυτές τσι τσολιαδίστικες φωνές… 
Άμα τ’ ακούσεις, απ’ την αηδία τση προδοσίας, νομίζεις πως κιτρινίζει το αίμα σου… 
Ξυράφια-ξυράφια τ’ ανιώνεις μέσα σου. Ήτανε χειρότερες αυτές οι τσολιαδίστικες οι φωνές από σεισμό δέκα ρίχτερ… Παράθυρα… πόρτες… ντουβάρια… 
Η γη όλη ηκουνήθηκε. Δε μπορούσες να σταθείς πουθενά… Απ’ τ’ αυτιά σου έμπαινε ο θάνατος μέσα σου κι έβγαινε απ’ τα νύχια των ποδιών σου.

Ύστερα πήρα τη Ζωή και πήγαμε στο νεκροταφείο να δούμε, και τσ’ είχανε θάψει σ’ ότι μπαίνεις αριστερά σε ομαδικούς τάφους. Μόν’ τα πόδια τους είχανε αφήσει απόξω. 
Τσ’ είχανε θαμμένους με το κεφάλι… φυτεμένους… ποιος ξέρει… μη τυχόν και ζήσει κανένας, να σκάσει. 
Κι ήτανε όλα τα πόδια με τσι κάρτσες έξω… Ήτανε, ντροπή, ξεκάρτσωτος… Κι ηγνώριζες τσι κάρτσες τ’ ανθρώπου σου, και τονε μνημόνευες εκειδά, κι ήπεφτες απάνω και θρηνούσες, κι ηκαταριόσουνα κι ησπάραζες.

Προδότες αφορεσμένοι… μας κάψανε… Παντού προδότες… Στην ψυχή σου ερημιά… μοναξιά… δυστυχία και φόβος… Άδικα σε σπιουνιέρνανε… χωρίς λόγο… Παλιάνθρωποι του κερατά. Δεν ήξερες ποιος στην κάρφωσε. Μόνο που τώρα δε σε καρφώνανε στσι Γερμανοί, τώρα είχανε γίνει ένα με τσ’ Εγγλέζοι. 
Οι ρουφιάνοι δεν έχουν αφεντικό. 
Συνέχεια ρουφιανεύουνε. 
Το μεγαλύτερο έγκλημα από τότε πούρθαμε δώ ήτανε νάσαι πατριώτης, τίμιος και φτωχός, εργάτης.

«Πιάστε τον», ηλέγανε, «είναι πατριώτης». Φανερά το λέγανε: «Πιάστε τον, πάλεψε τσι Γερμανοί… Πιάστε τον. 
Βασανίστε τον, φυλακώστε τον, ξορίστε τον… Εκτελέστε τον. 
Δεν πρέπει να ζήσει να δει κι αύριο το πρωί αυτόν τον γαλανό ουρανό… 
Δεν τ’ αξίζει, δεν είναι Έλληνας. 
Δεν είναι δικός μας… δεν είναι κλέφτης… δεν είναι χαφιές… δεν είναι προδότης… (τους προδότες τους παρασημοφορούσανε)… 
Κι αν γλυτώσει την εκτέλεση, ξορίστε τον και δίνετέ του δυο δραχμές τη μέρα, και θέλει πεθάνει, θέλει ζήσει τέτοιος που είναι, αμετανόητος πατριώτης».

επιμέλεια: Ελένη Καρασαββίδου, Στρ. Μπουρνάζος

  

 Πηγή: Από τα   ΕΝΘΕΜΑΤΑ   εδώ