Οι άκρως επικίνδυνες εξελίξεις στη Συρία όπως προδιαγράφονται μετά την εξαπόλυση στρατιωτικών πληγμάτων από την Τουρκία και την ανακοίνωση του ΝΑΤΟ, απαιτούν επαγρύπνηση από το λαό μας. Η Ελλάδα είναι κρίκος σε μια ενδεχόμενη πιο γενικευμένη ιμπεριαλιστική πολεμική εμπλοκή και λόγω της βάσης της Σούδας που φαίνεται ότι προετοιμάζεται.
Οι εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο και στην ευρύτερη περιοχή, που εκδηλώνονται με την υλοποίηση σχεδίου ιμπεριαλιστικής επέμβασης για την επέκταση των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων μεγάλων οικονομικών ομίλων κρατών - μελών της ΕΕ και των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, στη Βόρεια Αφρική, στον Περσικό Κόλπο, για την απόκτηση γεωστρατηγικού πλεονεκτήματος στον ανταγωνισμό με τη Ρωσία, την Κίνα, τη συμμαχία των BRICS, που απειλούν την αμερικανική παγκόσμια πρωτοκαθεδρία στην ιμπεριαλιστική «πυραμίδα», έχουν ως κρίκο την κρίση στη Συρία, που τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία την εμφάνισαν ως πρόβλημα «δημοκρατίας», αλλά έχει αποκαλυφθεί πλέον ότι εντάσσεται στην αλυσίδα ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, που ονομάστηκαν από τα αστικά επιτελεία και τους οπορτουνιστές «Αραβική Ανοιξη».
Ηδη έχει εκδηλωθεί η ιμπεριαλιστική επέμβαση στα εσωτερικά της Συρίας από ΗΠΑ, ΕΕ, ΝΑΤΟ, Ισραήλ, Τουρκία, Κατάρ, Σαουδική Αραβία που ενισχύουν τους αντικαθεστωτικούς.
Ποιο είναι το περιεχόμενο των οξύτατων ανταγωνισμών που εκδηλώνονται στο «ζήτημα Συρία»;
Είναι το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο, οι δρόμοι μεταφοράς τους, το ποια μονοπώλια θα πάρουν τη μερίδα του λέοντος.
Οι κίνδυνοι νέας εστίας ιμπεριαλιστικής πολεμικής ανάφλεξης είναι εμφανείς.
Οι BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότια Αφρική) από τη Λιβύη έχασαν, εδώ δε φαίνονται διατεθειμένοι να χάσουν.
Η ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία, έχει ήδη ομολογηθεί εδώ και πολύ καιρό με άμεση επέμβαση των ΗΠΑ, με τον πρόεδρο Μπάρακ Ομπάμα να έχει υπογράψει διάταγμα για μεγαλύτερη στήριξη στους ενόπλους της λεγόμενης «αντιπολίτευσης», με άμεση ανάμειξη της CIA στη χώρα, στα πρότυπα της Λιβύης.
Στόχος, η καλύτερη «οργάνωση» των ενόπλων, ο έλεγχος των ομάδων των αντικαθεστωτικών και ο συντονισμός της δράσης τους. Οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν επίσης την αύξηση κατά δέκα εκατομμύρια δολάρια της «βοήθειάς» τους προς τους αντικαθεστωτικούς.
Είναι επίσης γνωστό ότι η λεγόμενη συριακή αντιπολίτευση, που επιδιώκει την ανατροπή του καθεστώτος Ασαντ, είναι υποκινούμενη από ΗΠΑ, ΕΕ και χρηματοδοτούμενη από Κατάρ και Σαουδική Αραβία, ενώ η Τουρκία μέσω των εδαφών της τροφοδοτεί με όπλα τους Σύρους αντικαθεστωτικούς.
Στους ανταγωνισμούς στην περιοχή εμπλέκονται άμεσα Ισραήλ και Ιράν.
Ας μην ξεχνάμε ότι το Ιράν έκανε προσπάθεια μέσω και της «διάσκεψης των αδεσμεύτων» μέσα στον Αύγουστο, να εμπλακεί ακόμη πιο ενεργά, ενώ το Ισραήλ απειλεί το Ιράν με άμεση πολεμική επίθεση.
Οι σχεδιασμοί στην περιοχή δεν είναι τωρινοί, έρχονται από παλιά.
Αμέσως μετά τα καταστροφικά γεγονότα της 11ης Σεπτέμβρη, το Ιράκ πρόβαλε ως στόχος των αμερικανικών δυνάμεων, ενώ ως στόχοι είχαν επισημανθεί και οι εξής: Ιράν, Συρία, ΛΔ Κορέας, Κούβα... αλλά και η Ρωσία και η Κίνα σε δεύτερο επίπεδο.
Μετά τον πόλεμο στο Αφγανιστάν έγινε πρώτος στόχος το Ιράκ.
Ο πόλεμος στο Ιράκ, είναι απλώς το πρώτο στάδιο της πρωτοφανούς εκστρατείας των ΗΠΑ, όπου μετά το Ιράκ αυτές οι αμερικανικές δυνάμεις θα χρησιμοποιηθούν για τον ευρύτερο πόλεμο κατά όλης της περιοχής, και στο οποίο κατέληξε με ενδελεχείς αναλύσεις και το Ινστιτούτο «Stratfor».
Επιπρόσθετα, σύμφωνα με το «Stratfor», στόχος αυτού του πρώτου σταδίου, «είναι να εισαχθούν μαζικές στρατιωτικές δυνάμεις για να πιέσουν τις χώρες της περιοχής, ώστε να τις υποχρεώσουν είτε να συνεργαστούν, ή, διαφορετικά, να πραγματοποιήσουν μελλοντικά νέες στρατιωτικές συγκρούσεις», δηλαδή κυρίως τη Συρία και το Ιράν. Το «Stratfor» σε τότε αναλύσεις του έλεγε: «αναμένουμε το Ιράν να αποτελέσει την επόμενη μεγάλη σύγκρουση, ως η μόνη χώρα που μπορεί πραγματικά να αμφισβητήσει την αμερικανική ηγεμονία στην περιοχή».
Ο Κόλιν Πάουελ, υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ τότε, μιλώντας ενώπιον της Επιτροπής Δημοσίων Ισραηλινο-Αμερικανικών Υποθέσεων του Κογκρέσου, ενός από τα ισχυρότερα φιλοϊσραηλινά λόμπι της αμερικανικής πολιτικής σκηνής, μετά την εισβολή στο Ιράκ είπε: «Η Συρία ή θα συνεχίσει να υποστηρίζει τρομοκρατικές οργανώσεις και το ετοιμοθάνατο καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν ή θα εισέλθει σε έναν πιο ελπιδοφόρο δρόμο. Βρίσκεται μπροστά σε μια κρίσιμη επιλογή και έχει την πλήρη ευθύνη για τις συνέπειες των επιλογών της»...
Χρειάζεται επαγρύπνηση για να μη συρθεί η Ελλάδα στους νέους ιμπεριαλιστικούς πολέμους των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, που ετοιμάζονται σε βάρος της Συρίας και του Ιράν. Να μην τηρηθεί οποιαδήποτε «συμβατική υποχρέωση» που άμεσα ή έμμεσα εμπλέκει τη χώρα.
Να μη χρησιμοποιηθεί η βάση της Σούδας.
Να κλείσει τώρα!
Να επιστρέψουν όλα τα ελληνικά στρατεύματα που βρίσκονται εκτός συνόρων.
Να ακυρωθούν όλες οι συμφωνίες στρατιωτικής συνεργασίας με το Ισραήλ.
Να δυναμώσει η πάλη για την αποδέσμευση από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και το ΝΑΤΟ.
Οι εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο και στην ευρύτερη περιοχή, που εκδηλώνονται με την υλοποίηση σχεδίου ιμπεριαλιστικής επέμβασης για την επέκταση των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων μεγάλων οικονομικών ομίλων κρατών - μελών της ΕΕ και των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, στη Βόρεια Αφρική, στον Περσικό Κόλπο, για την απόκτηση γεωστρατηγικού πλεονεκτήματος στον ανταγωνισμό με τη Ρωσία, την Κίνα, τη συμμαχία των BRICS, που απειλούν την αμερικανική παγκόσμια πρωτοκαθεδρία στην ιμπεριαλιστική «πυραμίδα», έχουν ως κρίκο την κρίση στη Συρία, που τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία την εμφάνισαν ως πρόβλημα «δημοκρατίας», αλλά έχει αποκαλυφθεί πλέον ότι εντάσσεται στην αλυσίδα ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, που ονομάστηκαν από τα αστικά επιτελεία και τους οπορτουνιστές «Αραβική Ανοιξη».
Ηδη έχει εκδηλωθεί η ιμπεριαλιστική επέμβαση στα εσωτερικά της Συρίας από ΗΠΑ, ΕΕ, ΝΑΤΟ, Ισραήλ, Τουρκία, Κατάρ, Σαουδική Αραβία που ενισχύουν τους αντικαθεστωτικούς.
Ποιο είναι το περιεχόμενο των οξύτατων ανταγωνισμών που εκδηλώνονται στο «ζήτημα Συρία»;
Είναι το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο, οι δρόμοι μεταφοράς τους, το ποια μονοπώλια θα πάρουν τη μερίδα του λέοντος.
Οι κίνδυνοι νέας εστίας ιμπεριαλιστικής πολεμικής ανάφλεξης είναι εμφανείς.
Οι BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότια Αφρική) από τη Λιβύη έχασαν, εδώ δε φαίνονται διατεθειμένοι να χάσουν.
Η ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία, έχει ήδη ομολογηθεί εδώ και πολύ καιρό με άμεση επέμβαση των ΗΠΑ, με τον πρόεδρο Μπάρακ Ομπάμα να έχει υπογράψει διάταγμα για μεγαλύτερη στήριξη στους ενόπλους της λεγόμενης «αντιπολίτευσης», με άμεση ανάμειξη της CIA στη χώρα, στα πρότυπα της Λιβύης.
Στόχος, η καλύτερη «οργάνωση» των ενόπλων, ο έλεγχος των ομάδων των αντικαθεστωτικών και ο συντονισμός της δράσης τους. Οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν επίσης την αύξηση κατά δέκα εκατομμύρια δολάρια της «βοήθειάς» τους προς τους αντικαθεστωτικούς.
Είναι επίσης γνωστό ότι η λεγόμενη συριακή αντιπολίτευση, που επιδιώκει την ανατροπή του καθεστώτος Ασαντ, είναι υποκινούμενη από ΗΠΑ, ΕΕ και χρηματοδοτούμενη από Κατάρ και Σαουδική Αραβία, ενώ η Τουρκία μέσω των εδαφών της τροφοδοτεί με όπλα τους Σύρους αντικαθεστωτικούς.
Στους ανταγωνισμούς στην περιοχή εμπλέκονται άμεσα Ισραήλ και Ιράν.
Ας μην ξεχνάμε ότι το Ιράν έκανε προσπάθεια μέσω και της «διάσκεψης των αδεσμεύτων» μέσα στον Αύγουστο, να εμπλακεί ακόμη πιο ενεργά, ενώ το Ισραήλ απειλεί το Ιράν με άμεση πολεμική επίθεση.
Οι σχεδιασμοί στην περιοχή δεν είναι τωρινοί, έρχονται από παλιά.
Αμέσως μετά τα καταστροφικά γεγονότα της 11ης Σεπτέμβρη, το Ιράκ πρόβαλε ως στόχος των αμερικανικών δυνάμεων, ενώ ως στόχοι είχαν επισημανθεί και οι εξής: Ιράν, Συρία, ΛΔ Κορέας, Κούβα... αλλά και η Ρωσία και η Κίνα σε δεύτερο επίπεδο.
Μετά τον πόλεμο στο Αφγανιστάν έγινε πρώτος στόχος το Ιράκ.
Ο πόλεμος στο Ιράκ, είναι απλώς το πρώτο στάδιο της πρωτοφανούς εκστρατείας των ΗΠΑ, όπου μετά το Ιράκ αυτές οι αμερικανικές δυνάμεις θα χρησιμοποιηθούν για τον ευρύτερο πόλεμο κατά όλης της περιοχής, και στο οποίο κατέληξε με ενδελεχείς αναλύσεις και το Ινστιτούτο «Stratfor».
Επιπρόσθετα, σύμφωνα με το «Stratfor», στόχος αυτού του πρώτου σταδίου, «είναι να εισαχθούν μαζικές στρατιωτικές δυνάμεις για να πιέσουν τις χώρες της περιοχής, ώστε να τις υποχρεώσουν είτε να συνεργαστούν, ή, διαφορετικά, να πραγματοποιήσουν μελλοντικά νέες στρατιωτικές συγκρούσεις», δηλαδή κυρίως τη Συρία και το Ιράν. Το «Stratfor» σε τότε αναλύσεις του έλεγε: «αναμένουμε το Ιράν να αποτελέσει την επόμενη μεγάλη σύγκρουση, ως η μόνη χώρα που μπορεί πραγματικά να αμφισβητήσει την αμερικανική ηγεμονία στην περιοχή».
Ο Κόλιν Πάουελ, υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ τότε, μιλώντας ενώπιον της Επιτροπής Δημοσίων Ισραηλινο-Αμερικανικών Υποθέσεων του Κογκρέσου, ενός από τα ισχυρότερα φιλοϊσραηλινά λόμπι της αμερικανικής πολιτικής σκηνής, μετά την εισβολή στο Ιράκ είπε: «Η Συρία ή θα συνεχίσει να υποστηρίζει τρομοκρατικές οργανώσεις και το ετοιμοθάνατο καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν ή θα εισέλθει σε έναν πιο ελπιδοφόρο δρόμο. Βρίσκεται μπροστά σε μια κρίσιμη επιλογή και έχει την πλήρη ευθύνη για τις συνέπειες των επιλογών της»...
Χρειάζεται επαγρύπνηση για να μη συρθεί η Ελλάδα στους νέους ιμπεριαλιστικούς πολέμους των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, που ετοιμάζονται σε βάρος της Συρίας και του Ιράν. Να μην τηρηθεί οποιαδήποτε «συμβατική υποχρέωση» που άμεσα ή έμμεσα εμπλέκει τη χώρα.
Να μη χρησιμοποιηθεί η βάση της Σούδας.
Να κλείσει τώρα!
Να επιστρέψουν όλα τα ελληνικά στρατεύματα που βρίσκονται εκτός συνόρων.
Να ακυρωθούν όλες οι συμφωνίες στρατιωτικής συνεργασίας με το Ισραήλ.
Να δυναμώσει η πάλη για την αποδέσμευση από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και το ΝΑΤΟ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου