Κλιμακώνονται οι ευρω-εκβιασμοί σε βάρος του λαού

Τη συντονισμένη εκστρατεία, με στόχο να εγκλωβίσουν προεκλογικά το λαό στη στρατηγική του ευρωμονόδρομου, κλιμακώνουν οι εκπρόσωποι της λυκοσυμμαχίας της ΕΕ.
Μετά την Γερμανίδα καγκελάριο, που πρότεινε στον Κ. Παπούλια τη διενέργεια δημοψηφίσματος με το ερώτημα «ευρώ ή δραχμή» ταυτόχρονα με τις εκλογές της 17ης Ιούνη,
τη σκυτάλη πήραν οι κυβερνήσεις της Γαλλίας και της Μεγάλης Βρετανίας.

Η πλέον προκλητική δήλωση ήταν του Γάλλου νέου υπουργού Εξωτερικών Λ. Φαμπιούς, που υποστήριξε ότι οι Ελληνες
 «αν θέλουν να παραμείνουν στο ευρώ, και πιστεύω ότι αυτό θέλει η πλειοψηφία τους, δεν μπορούν να στηρίξουν κόμματα που θα τους κάνουν να το εγκαταλείψουν».
Είναι και αυτό ένα δείγμα του …νέου αέρα που πνέει στην Ευρώπη μετά την εκλογή Ολάντ, όπως λένε ο ΣΥΡΙΖΑ και οι άλλοι.
Απόλυτα ευθυγραμμισμένος με τον ωμό εκβιασμό των κυβερνήσεων της Ευρωζώνης εμφανίστηκε και ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντ. Κάμερον, επιβεβαιώνοντας περίτρανα ότι κοινή επιδίωξη των εκπροσώπων των μονοπωλίων είναι το γονάτισμα του λαού.
 «Οι Ελληνες ψηφοφόροι έχουν να κάνουν μια επιλογή στις εκλογές του επόμενου μήνα, ανάμεσα στην παραμονή ή την έξοδο από το ευρώ», δήλωσε ο Ντ. Κάμερον, καλώντας ταυτόχρονα την Ευρωζώνη να ετοιμάσει ισχυρά αποτρεπτικά σχέδια για κάθε περίπτωση.
Το «σχέδιο Α» της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) είναι η διατήρηση της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ και η ΕΚΤ δεν εργάζεται παρά μόνο πάνω σ’ αυτό, δήλωσε χτες ένας από τους διευθυντές της, ο Γερμανός Γεργκ Ασμουσεν.
 Η Ελλάδα θα μπορούσε να καταφύγει σε ένα τέχνασμα για να αποφύγει τον εξοστρακισμό της από το ευρώ, εκτίμησε ο επικεφαλής οικονομολόγος της Deutsche Bank Τόμας Μάγερ.

H Αθήνα θα μπορούσε να εκδώσει χρεόγραφα «ελληνικού ευρώ» ή «Geuro» που θα λειτουργούσαν ως παράλληλο νόμισμα με το οποίο θα εξυπηρετούνταν τουλάχιστον οι υποχρεώσεις της χώρας. Προϋπόθεση γι’ αυτό, όπως ανέφερε, θα αποτελούσε η συνέχιση της χρηματοδότησης από την Ευρωζώνη και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, αν και σε μικρότερο βαθμό από τώρα.

Η αναδιαπραγμάτευση του χρέους φέρνει νέες αντιλαϊκές συμφωνίες

 

Αϊντε πες πως καταργούν το μνημόνιο οι ΣΥΡΙΖΑίοι.
 Αν και διαβεβαιώνουν πως δε θα κάνουν μονομερείς ενέργειες.
Αλλά πες, για τη συντομία του λόγου, πως το καταργούν.
Και πες πως πάνε στην Ευρώπη να διαπραγματευτούν τη... «στρατηγική».
Κι αυτό για γέλια είναι, γιατί η στρατηγική της ΕΕ δεν είναι υπό διαπραγμάτευση για κανέναν. Ούτε καν για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Η στρατηγική της ΕΕ υπηρετεί τον καπιταλισμό και τα μονοπώλια. Κι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αμφισβητεί αυτή τη στρατηγική. Στην πραγματικότητα, θα διαπραγματευτούν το με ποιο μείγμα διαχείρισης θα υπηρετήσουν καλύτερα αυτή τη στρατηγική.
Πάνε, λοιπόν, στην ΕΕ για διαπραγμάτευση.
 Εχουν ένα το κρατούμενο και μια δέσμευση: Αναγνωρίζουν ένα μέρος του χρέους. Αρα λένε θα το πληρώσουν.
Αρα θα το πληρώσει και ο λαός. Κι άλλο. Ακόμα περισσότερο απ' όσα έχει πληρώσει. Γι' αυτό λέει ο Τσίπρας ότι ο δρόμος που προτείνουν δεν είναι εύκολος και θα χρειαστεί να κάνει ο λαός μας ΘΥΣΙΕΣ.
Οπως ακριβώς έλεγε και το ΠΑΣΟΚ πριν από κάθε μνημόνιο. Ασε που πέρα από το χρέος, το κύριο πρόβλημα είναι αυτή καθεαυτή η κρίση που θέλουν να ξεπεράσουν.
Προς όφελος του κεφαλαίου (αφού η στρατηγική και γι' αυτούς είναι αδιαπραγμάτευτη). Θέλουν να φέρουν ανάπτυξη. Πάλι προς όφελος του κεφαλαίου.
Γι' αυτό μάλιστα λένε ότι θα ρίξουν λεφτά στις τράπεζες θα τις εξυγιάνουν και μετά θα τις παραδώσουν πάλι στους ιδιώτες.
Ομως, η καπιταλιστική ανάπτυξη θέλει και φθηνούς εργάτες. Να πάλι, λοιπόν, πώς έρχονται και κολλάνε οι ΘΥΣΙΕΣ που θα πρέπει να κάνει ο λαός.
Και πάμε πάλι στο χρέος που θα διαπραγματευτούν.
Θα το πληρώσουμε, λένε, αλλά θα χρειαστεί να το ξανακουρέψουμε λίγο.
Μάλιστα. Τι σημαίνει όμως διαπραγμάτευση για το χρέος;
Σημαίνει μια νέα συμφωνία για την αποπληρωμή του.
Σημαίνει ένα νέο μνημόνιο. Κι όταν διαπραγματεύεσαι μια συμφωνία δε βάζεις μόνο εσύ όρους, σου βάζει κι ο άλλος με τον οποίο διαπραγματεύεσαι.
 Κι όταν και εσύ και ο άλλος υπηρετείτε την ίδια στρατηγική, δηλαδή τους καπιταλιστές, τότε οι όροι που θα σου βάλουν θα είναι προς όφελος των καπιταλιστών και σε βάρος του λαού και θα είσαι αναγκασμένος να δεχτείς τέτοιους όρους, αφού κι εσύ ανάπτυξη για τους καπιταλιστές θέλεις να φέρεις.
 Γι' αυτό θα ξαναγυρίσεις μετά τη διαπραγμάτευση, κύριε Τσίπρα, να πεις πάλι στο λαό να κάνει θυσίες.
Θα μας φέρεις ένα νέο μνημόνιο.
Και συμφωνία για νέο κούρεμα να κάνεις, πάλι νέο μνημόνιο θα μας φέρεις.
Εξάλλου το έργο το 'χουμε ξαναδεί. Είχαμε μνημόνιο 1, που μετά από κάποιο διάστημα είδαν ότι δεν τους φτάνει.
Φέρανε μνημόνιο 2 και κούρεμα.
Τώρα όλοι μιλούν για επαναδιαπραγμάτευση. Αν αυτή γίνει, αντικειμενικά, θα έχουμε μνημόνιο 3. Και για το λαό... πάρε να 'χεις!
Οταν αναγνωρίζεις το χρέος, όταν η στρατηγική σου είναι μέσα στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, όταν θέλεις να υπηρετήσεις τους καπιταλιστές, δεν υπάρχει άλλος δρόμος.
Σημαίνει μνημόνια και θυσίες για το λαό.

Τι κρίνεται σε αυτές τις εκλογές

Ολοι, κομματικά μέλη, οπαδοί, φίλοι του ΚΚΕ έχουμε συνείδηση ότι δίνουμε μια από τις πιο δύσκολες και σκληρές μάχες των τελευταίων χρόνων.
Πρέπει να είναι σαφές, καθαρό σε όλους μας τι κρίνεται σε αυτές τις εκλογές.
Σε αυτές τις εκλογές επιδιώκεται να δοθεί ένα διπλό πλήγμα στο εργατικό και λαϊκό κίνημα και στην καρδιά του που είναι το ΚΚΕ.
Από τη μια μεριά να αναχαιτιστεί αυτό το κίνημα που αναπτύσσεται, αντίθεσης, αντίστασης στις αντεργατικές και αντιλαϊκές πολιτικές με όλες τις δυσκολίες και αδυναμίες του. Να χτυπηθεί ο ριζοσπαστικός, ανατρεπτικός του χαρακτήρας, που εκφράζεται με τα γνωστά συνθήματα του βγαλμένα μέσα από τους αγώνες. «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη», «Ανυπακοή και απειθαρχία στις αντιλαϊκές πολιτικές», «Αγώνας ταξικός γιατί εμείς δε ζούμε με 400 ευρώ», «Χωρίς εσένα γρανάζι δε γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά», «Γκρέμισε μνημόνια και αφεντικά», «Ολη η Ελλάδα μια Χαλυβουργία», και άλλα.
Αυτά τα συνθήματα τρομάζουν τους εκμεταλλευτές του λαού και αυτό το κίνημα που δυναμώνει θέλουν να τσακίσουν. Αυτή την πολιτική και προοπτική στηρίζει το ΚΚΕ.
Από την άλλη μεριά θέλουν να ευνουχίσουν και να εγκλωβίσουν αυτό το κίνημα σε ένα νέο ρεύμα αυταπατών και ψεύτικων ελπίδων. Ενα κίνημα που θα βάζει πλάτη στη διαχείριση της κρίσης παρακαλώντας και πιέζοντας να αλλάξει στρατηγική η ΕΕ και τους καπιταλιστές να υπολογίζουν τις ανάγκες του λαού.
Είναι η γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ.
Στην επιδίωξη αυτή υπάρχει σύμπτωση συμφερόντων και επιδιώξεων όλων. Από τον ΣΕΒ, τα άλλα κόμματα που έχουν την ΕΕ κορόνα και την επιχειρηματικότητα ευαγγέλιο, ως τους ηγετικούς κύκλους της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, των Αμερικάνων. Ολοι αυτοί θέλουν να απαλλαγούν από τη θαρραλέα φωνή του ΚΚΕ. Για να πετύχουν αυτό το στόχο δύο προϋποθέσεις έχουν.
'Η θα υποχρεώσουν το ΚΚΕ να μαντρωθεί σε μια κυβέρνηση διαχείρισης της κρίσης προς όφελος του κεφαλαίου και να παραιτηθεί από την ταξική πάλη ή θα το τσακίσουν. Αυτό κρίνεται σε αυτές τις εκλογές.
Κρίνεται αν θα περάσει αυτή η στρατηγική.
Κανένας τίμιος, έμπειρος αγωνιστής δεν πρέπει να επιτρέψει να περάσει η στρατηγική της αποδυνάμωσης του ΚΚΕ, του εργατικού και λαϊκού κινήματος.
Ο αγώνας είναι σκληρός και άνισος και μόνο με ορισμένους όρους μπορεί να αναχαιτιστεί αυτή η βρώμικη, ύπουλη και επικίνδυνη ενιαία στρατηγική.
Να τεθεί ανοιχτά χωρίς δισταγμούς αυτό το σχέδιο μπροστά στην εργατική τάξη, το λαό. Αν ξεκαθαριστούν τα πράγματα μέσα στην εργατική τάξη, στον εργαζόμενο λαό υπάρχουν δυνάμεις που θα στηρίξουν το ΚΚΕ.
Να δοθεί αυτή η μάχη για να αποτραπεί αυτό το έγκλημα σε βάρος του κινήματος και του Κόμματος με πάθος, με αξιοπρέπεια, με περηφάνια για το ΚΚΕ, με αυτοπεποίθηση για το δίκιο και την πολιτική του. Να περάσουμε στην αντεπίθεση. Να δώσουμε μάχη σώμα με σώμα με αυτοθυσία. Να παλέψουμε όπως ξέρουν να παλεύουν οι κομμουνιστές, οι οπαδοί και φίλοι του ΚΚΕ.

Γιατί έχουν αυτό το στόχο

• Τα χρόνια αυτά της κρίσης με πρωτεργάτη το ΚΚΕ αναπτύχθηκε ένα ισχυρό εργατικό λαϊκό κίνημα. Αυτό το κίνημα με τα αιτήματα και συνθήματά του τους δυσκόλεψε, τους εμπόδισε να ισοπεδώσουν όλες τις κατακτήσεις.

Αυτό το κίνημα αποκτά δυναμισμό και τρέμουν στην κλιμάκωση του αγώνα και τη μαζικοποίησή του.
Είμαστε σε αυτή την πορεία με το ΚΚΕ μπροστά.

• Τα προηγούμενα χρόνια η αστική τάξη είχε στα χέρια της είναι ισχυρό δικομματισμό και μπορούσε με την εναλλαγή στην κυβέρνηση πότε της ΝΔ, πότε του ΠΑΣΟΚ να ενσωματώνει αυτό το κίνημα. Τώρα αυτό το σύστημα είναι σε χρεοκοπία και ειδικά το ΠΑΣΟΚ. Δεν μπορούν όπως πριν.
• Η κρίση είναι πολύ βαθιά και στην Ελλάδα και στην ΕΕ και έχουν μεγάλες δυσκολίες στη διαχείρισή της. Οι καπιταλιστές ξέρουν ότι δεν μπορούν να βγουν από την κρίση χωρίς τα αντεργατικά μνημόνια, δηλαδή με αύξηση της εκμετάλλευσης και της ληστείας του λαού.
• Δοκίμασαν διάφορες μεθόδους για να αναχαιτίσουν τη λαϊκή πάλη και πάλι δεν μπόρεσαν. Δοκίμασαν την προβοκάτσια, τη μούντζα των πλατειών, την εργοδοτική και κρατική τρομοκρατία.
• Η αστική τάξη στο πρόσωπο, στην πολιτική και πρακτική του ΣΥΡΙΖΑ βρήκε τον κατάλληλο σύμμαχο για τον εγκλωβισμό και αναχαίτιση του κινήματος και το χτύπημα του ΚΚΕ, με όχημα την «ενότητα της αριστεράς».

Εδωσαν και δίνουν στήριξη για την ισχυροποίησή του γιατί δεν ανησυχούν για τα συμφέροντά τους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δώσει διαβεβαιώσεις σε όλους τους τόνους ότι δεν πρόκειται να αμφισβητήσει τη θέση της Ελλάδας στην ΕΕ, τα προνόμια, την κερδοφορία και την καπιταλιστική ιδιοκτησία. Το μόνο που τους ανησυχεί είναι μήπως αυτό το κύμα διαμαρτυρίας ξεφύγει αύριο από την ενσωμάτωσή του στο ΣΥΡΙΖΑ. Ενας ακόμα λόγος να μην υπάρχει ισχυρό ΚΚΕ.

• Επιπλέον ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να είναι ωφέλιμος για να ασκήσουν μεγαλύτερη πίεση στην ΕΕ για καλύτερη και πιο φτηνή χρηματοδότηση των καπιταλιστών μέσω νέων διαπραγματεύσεων.
• Θέλουν να κερδίσουν χρόνο μέχρι να ανασυντάξουν τις πολιτικές δυνάμεις που θα υπερασπίζονται πιο αποτελεσματικά το σύστημα από τη λαϊκή πάλη, από την άνοδο της ταξικής πάλης που αναπόφευκτα θα έρθει.

Και μέσα στα σχέδια αυτά συγκαταλέγεται ή προσφέρεται ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει ένας πυλώνας ή ο κορμός μιας αναγεννημένης σοσιαλδημοκρατίας, και συναγωνίζεται το ΠΑΣΟΚ ποια θα είναι η ηγετική δύναμη.
Αυτά όλα μπορούν να προχωρήσουν αν δεν έχουν απέναντί τους ένα ισχυρό ΚΚΕ. Γι' αυτό θέλουν ένα ΚΚΕ είτε ενσωματωμένο είτε αποδυναμωμένο. Αυτός ο κίνδυνος είναι υπαρκτός. Δεν πρέπει να υποτιμηθεί. Δεν πρέπει να το επιτρέψουμε.

Να εξηγήσουμε ακόμα πιο επίμονα, πιο πλατιά και μαχητικά τις θέσεις του ΚΚΕ, τη στάση του

Να προβληματίσουμε γιατί το ΚΚΕ κρατάει αυτή τη στάση στο κύριο ζήτημα, που θέτουν όχι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και πολλοί άλλοι.
Δε ζητάνε από το ΚΚΕ απλώς να βάλει λίγο νερό στο κρασί του, αλλά να κάνει δήλωση μετανοίας στο σύστημα. Να δεχθεί να είμαστε όλοι μαζί απέναντι στην ΕΕ και να πιέζουμε να αλλάξει στρατηγική και οι καπιταλιστές να προσαρμοστούν στις ανάγκες του λαού. Να λυπηθούν το λαό. Αυτοί που έχουν εξαπολύσει ένα φοβερό πόλεμο σε βάρος των λαών και ακονίζουν τα μαχαίρια και για νέους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.
Να υιοθετήσουμε την πολιτική τους ότι η κρίση μπορεί να ξεπεραστεί και με το σκύλο χορτάτο και την πίτα γερή.
Να δεχθούμε την πολιτική ότι ο εργαζόμενος λαός, που παράγει όλο τον πλούτο, πρέπει να αρκείται σε ορισμένα ψίχουλα και στην ελεημοσύνη των ισχυρών.
Ας προβληματίσουμε κάθε καλόπιστο άνθρωπο γιατί το ΚΚΕ δε δέχεται μια τέτοια «ενότητα» και συμμετοχή σε κυβέρνηση με τις δυνάμεις που αυτοαποκαλούνται αριστερές. Θα ήταν εύκολο για το ΚΚΕ να μπει σε μια τέτοια κυβέρνηση, θα είχε θεσούλες και κυβερνητικά προνόμια και πολλά άλλα.
Αν το ΚΚΕ έκανε ένα τέτοιο βήμα τότε οι αντίπαλοί μας θα μας ανέβαζαν στα ουράνια ότι είμαστε ένα κόμμα υπεύθυνο, ανοιχτόμυαλο και η Παπαρήγα η πιο έξυπνη πολιτικός.
Αλλά μια τέτοια στάση θα ήταν προδοσία και κάλεσμα στην εργατική τάξη, στο λαό να παραιτηθεί από τις διεκδικήσεις του και την προοπτική να απαλλαγεί από τα βάσανα της εκμετάλλευσης, της ανεργίας, της φτώχειας.
Θα ήταν κάλεσμα να περιμένουν πότε η ΕΕ θα αλλάξει στρατηγική, δηλαδή, ποτέ, ούτε στη δευτέρα παρουσία.
Το ΚΚΕ δεν κάνει ούτε βήμα πίσω γιατί ξέρει πολύ καλά τον ταξικό αντίπαλο και τους εχθρούς του λαού. Δεν πατά σε δυο βάρκες. Είναι αμετάκλητα με τους εκμεταλλευόμενους στην πόλη και το χωριό και παλεύει για τα συμφέροντά τους, για την κοινωνική τους απελευθέρωση από το ζυγό των μονοπωλίων και της ΕΕ.
Εχουμε πολλή πείρα και γνώση και πρέπει να βοηθήσουμε όσο γίνεται περισσότερα εργατικά και λαϊκά στρώματα να μην παγιδευτούν. Οποια κυβέρνηση, είτε κεντροδεξιά είτε κεντροαριστερή, δεν πρόκειται να ανακουφίσουν το λαό, αφού κινούνται μέσα στην ΕΕ, δηλαδή μαζί με τους επιχειρηματικούς ομίλους.
Πάμε κόντρα στο ρεύμα και στις δυσκολίες. Αντιμετωπίζουμε άγριο και ύπουλο πόλεμο. Δεν υποχωρούμε, δεν παραδινόμαστε. Θα δικαιωθούμε, όπως δικαιωθήκαμε πολλές φορές.
Μπορεί αρκετοί ψηφοφόροι του ΚΚΕ να μη συμφωνούν σε όλα με το ΚΚΕ, να έχουν επιφυλάξεις, ερωτήματα, παρατηρήσεις, ενστάσεις.
Δεν πρέπει να επιτρέψουν να περάσει το σχέδιο της εκμετάλλευσης του λαού.
Πολλά μπορούμε να συζητήσουμε και μετά τις εκλογές. Σε άλλα μπορούμε να συμφωνήσουμε, αλλού μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι.
Ενα πράγμα όμως δεν πρόκειται να δεχθούμε. Να αλλάξουμε πολιτική. Να πάψουμε να είμαστε Κόμμα εργατικό, λαϊκό, Κόμμα επαναστατικό. Τέτοιες αλλαγές μας ζητάνε. Γι' αυτό πολεμούν αδίστακτα την πολιτική του Κόμματος και την ηγεσία του.
Αυτό το Κόμμα υπερασπιζόμαστε όλοι σαν ένας άνθρωπος. Από την ΚΕ ως την τελευταία Κομματική Οργάνωση Βάσης, τους οπαδούς, ψηφοφόρους, φίλους.
Οι αντίπαλοι με ύπουλο τρόπο χτυπούν αυτή την ενότητα.

Ποιο είναι το πραγματικό δίλημμα των εκλογών

Δεν είναι ποια κυβέρνηση, τι κυβέρνηση αλλά ποια πολιτική, προς όφελος τίνος.
Κρίνεται αν η έξοδος από την κρίση θα είναι προς όφελος του λαού ή προς όφελος του κεφαλαίου. Ποιος θα πληρώσει. Και οι δυο δε γίνεται να βγουν κερδισμένοι.
Η κρίση είναι βαθιά και το ζουν οι εργαζόμενοι σε κάθε κλάδο και ξέρουν πολύ καλά τι ζητάνε οι βιομήχανοι, οι μεγαλοξενοδόχοι, οι μεγαλοκατασκευαστές, όλοι οι επιχειρηματικοί όμιλοι.
Θέλουν να υλοποιηθούν τα μνημόνια γιατί αυτά διασφαλίζουν την κερδοφορία τους σε βάρος των εργαζομένων.
Οποιος αμφιβάλλει ότι όποια κυβέρνηση βγει από τις εκλογές θα είναι με το μέρος των επιχειρηματικών ομίλων, όποιος αυτό δεν το καταλαβαίνει θα βρεθεί για άλλη μια φορά εξαπατημένος και απογοητευμένος.
Μόνο ένα οργανωμένο εργατικό και λαϊκό κίνημα με το ΚΚΕ μπροστά μπορεί να εγγυηθεί ότι η θέση των εργαζομένων δε θα γίνει χειρότερη, ότι θα δυναμώνει το ρεύμα ανατροπής της αντιλαϊκής πολιτικής, η προοπτική για άλλη πολιτική και δρόμο ανάπτυξης.
Σαμαράς και Βενιζέλος κραδαίνουν το μαστίγιο με τη θέση ότι δεν πρόκειται να επιτρέψουν «αντιπολίτευση στις επιχειρήσεις» και ο Τσίπρας το καρότο των αυταπατών και των ψεύτικων ελπίδων.
Ο εργαζόμενος λαός έχει ανάγκη από δουλειά, μόνιμη, σταθερή, αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο, φροντίδα για την υγεία της οικογένειάς του, μόρφωση και δουλειά για τα παιδιά του, ελεύθερο χρόνο, φροντίδα για τους γέρους γονείς, παιδικούς σταθμούς και πολλά άλλα. Δεν έχει ανάγκη από ψίχουλα.
Αυτές τις ανάγκες δε θα τις ικανοποιήσει κανένας παρά μόνο αν ο ίδιος τις διεκδικήσει οργανωμένος και αποφασισμένος να αναμετρηθεί με αφεντικά, μνημόνια και ΕΕ.
Αυτά λέει το ΚΚΕ, γι' αυτά παλεύει το ΚΚΕ.
Πάντα θυσιάζεται και είναι έτοιμο για κάθε θυσία.

Του
Δημήτρη ΓΟΝΤΙΚΑ

Ποια κυβέρνηση έχει ανάγκη ο εργαζόμενος λαός;

-- Ποια κυβέρνηση έχει ανάγκη ο λαός και για ποια διακυβέρνηση παλεύει το ΚΚΕ;

 

Οι εργάτες, οι υπάλληλοι, οι φτωχοί αγρότες και οι αυτοαπασχολούμενοι, θέλουν να έχουν σταθερή μόνιμη δουλειά, εισόδημα που να ικανοποιεί όλες τις ανάγκες τους, ασφάλιση και σύνταξη, αποκλειστικά δωρεάν υπηρεσίες υγείας, πρόνοιας, αποκλειστικά δωρεάν παιδεία, θέλουν να έχουν χρόνο ανάπαυσης, ψυχαγωγίας, να μπορούν να κάνουν διακοπές κλπ.

 Αλλά αυτά δεν μπορεί να τα εξασφαλίσει μια κυβέρνηση που θέλει σταθερά και μόνιμα τη χώρα στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, δηλαδή μιά κυβέρνηση του ευρωμονόδρομου, αφού η λυκοσυμμαχία είναι του κεφαλαίου, των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, άρα βαθιά αντιλαϊκή. Δεν μπορεί να τα εξασφαλίσει μια κυβέρνηση που λέει ότι η ανακούφιση των εργαζομένων περνά μέσα από την ανάπτυξη των επιχειρηματικών ομίλων, ότι αυτή η ανάπτυξη, θα βελτιώσει μισθούς, θα αντιμετωπίσει την ανεργία κλπ.

Ανάπτυξη των επιχειρηματικών ομίλων σημαίνει κέρδη. Και δεν υπάρχει κυβέρνηση που να καταφέρει και όλες τις ανάγκες του λαού να ικανοποιεί και τα κέρδη των μονοπωλίων, όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ανθρώπινος δε γίνεται ο καπιταλισμός.

Ο εργαζόμενος λαός που υποφέρει έχει ανάγκη από μια κυβέρνηση που θα καταργήσει το Μνημόνιο και την δανειακή σύμβαση, που θα τον απαλλάξει από τις δεσμεύσεις της ιμπεριαλιστικής ΕΕ και του ΝΑΤΟ, που θα γίνει ο ιδιοκτήτης του πλούτου της χώρας, θα αποφασίζει τι και πώς θα παράγεται, που θα καταργήσει την ανεργία και τις περιφερειακές ανισότητες.

Που θα αναπτύσσει τις διεθνείς οικονομικές συνεργασίες της χώρας με κριτήριο το αμοιβαίο όφελος των λαών. Θεμελιακή της αρχή στο έργο της είναι η υπηρέτηση των ανθρώπινων αναγκών (και όχι του κέρδους των μονοπωλίων, των καπιταλιστών).

 Θα κατοχυρώνει το λαϊκό έλεγχο από τα κάτω προς τα πάνω.

 Ο εργαζόμενος λαός έχει ανάγκη από μια κυβέρνηση που ορθώνει το ανάστημα και δεν θα συμμετέχει στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και στις στρατιωτικές επεμβάσεις, στις πολιτικές απειλές και εκβιασμούς εναντίον των λαών που θέλουν να πάρουν την τύχη τους στα χέρια τους. Δεν παίρνει μέρος, με οποιοδήποτε τρόπο, στον ανταγωνισμό για την ληστεία του πλούτου που ανήκει στους λαούς.

Μια κυβέρνηση που μετέχει στον πόλεμο και στον ανταγωνισμό είναι επικίνδυνη και αντιλαϊκή στο εσωτερικό, απέναντι στο δικό της λαό.

Για ποια διακυβέρνηση παλεύει το ΚΚΕ, σε ποια διακυβέρνηση αναλαμβάνει πρωταγωνιστική ευθύνη;

Το ΚΚΕ παλεύει για να αναδείξει ο λαός με εμπροσθοφυλακή την κοινωνικοπολιτική συμμαχία της εργατικής τάξης και των αυτοαπασχολουμένων στην πόλη και στην ύπαιθρο, με συνειδητή του οργάνωση, συμμετοχή και θέληση:

ΤΗΝ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ.

Αυτή η κυβέρνηση αξίζει στο λαό.

Ο δρόμος της ΕΕ, με το σημερινό ή κάποιο τροποποιημένο «Σύμφωνό» της, αν βαθύνει η κρίση στην Ευρωζώνη, σημαίνει σχετική και απόλυτη εξαθλίωση, ανεργία, καταπίεση, μόνιμη ανασφάλεια. Κανένα νέο Σύμφωνο, κανένα νέο Μνημόνιο ή νέα Δανειακή Συμφωνία δεν θα έρθει σε αντιπαράθεση με το στρατηγικό στόχο της ΕΕ που είναι: Ανταγωνιστικότητα - επιχειρηματικότητα - κερδοφορία και αυτός ο στόχος εξυπηρετείται μόνο με όλο και πιο βάρβαρη εκμετάλλευση των εργαζόμενων.

Αυτά τα σενάρια πρέπει να τα αντιμετωπίσει έγκαιρα ο λαός με παλλαϊκό κίνημα αντεπίθεσης, ριζωμένο στους τόπους δουλειάς, στα γραφεία.

Εδώ κρίνεται αν ο λαός θα αποσπάσει παραχωρήσεις, αν τελικά θα νικήσει. Χωρίς ενισχυμένο ΚΚΕ στο κίνημα και στην Βουλή δεν θα είναι αποτελεσματική η λαϊκή αντεπίθεση. Μονόδρομος για τη λαϊκή ευημερία είναι η ρήξη και με την ΕΕ και με την κυριαρχία των μονοπωλίων, των καπιταλιστικών επιχειρήσεων στην Ελλάδα.

Φτιασιδώνουν τη βαρβαρότητα

«Δεν αποκλείεται η συρρίκνωση της Ευρωζώνης, με έξωση της Ελλάδας και άλλων χωρών ή με εσωτερική υποτίμηση του ευρώ στη χώρα μας».

Πριν προλάβει το ΚΚΕ να σημειώσει ότι ανάμεσα στα σχέδια των ίδιων των καπιταλιστών είναι και η χρήση διπλού νομίσματος ήρθε η Ντόιτσεμπανκ να ανακοινώσει ότι είναι κι αυτό μια λύση. Μια λύση που διασφαλίζει τα συμφέροντα των καπιταλιστών και φέρνει νέα δεινά για τους εργάτες.

Ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά είναι που οι εκτιμήσεις του ΚΚΕ επιβεβαιώνονται στη ζωή.

Η «Ευρώπη που αλλάζει» δεν είναι άλλη από την καπιταλιστική ΕΕ που προσπαθεί να αντιμετωπίσει την κρίση με όσο το δυνατόν μικρότερες ζημιές για τους καπιταλιστές και παράλληλο χτύπημα της εργατικής τάξης.

Η «Ευρώπη που αλλάζει» δεν είναι άλλη από αυτήν που στα πλαίσιά της «ακόμα κι ο Μελανσόν είπε στον κύριο Τσίπρα κοιτάξτε να τηρήσετε τις δεσμεύσεις σας» (στο δελτίο του ΣΚΑΪ). Γεγονός που από τον ΣΥΡΙΖΑ μεταφράζεται σε «η συνταγή Μέρκελ πέθανε», όπως δήλωσε ο Παπαδημούλης, που συμπλήρωσε ότι «θα αλλάξουμε μερικά πράγματα στο μνημόνιο, όχι ολόκληρο».

Στην «Ευρώπη που αλλάζει» η νέα συνταγή είναι «ανάπτυξη χωρίς λιτότητα». Πρόκειται για νέα απάτη. Η ανάπτυξη στα καπιταλιστικά κέρδη πάει μαζί με τη λιτότητα για τους εργάτες (το πάγωμα στους μισθούς το έζησαν 20 χρόνια οι Γερμανοί και οι σημερινές αυξήσεις στους μισθούς τους δεν είναι τίποτα άλλο από συνέπεια της ανάγκης να τηρηθούν κάποιες από τις ισορροπίες σ' ένα σύστημα που είναι αναγκαστική η ανισομετρία).

Το «όχι μόνο λιτότητα αλλά και ανάπτυξη» αναδεικνύει τις αντιφάσεις που προσπαθεί διαρκώς να λύσει το σύστημα στην προσπάθειά του να υπάρχει διαρκής αύξηση του ποσοστού κέρδους χωρίς την οποία δεν μπορεί να υπάρξει καπιταλιστική ανάπτυξη.

Μέσα από το σύνολο των λύσεων που προωθούνται αυτή την περίοδο (μαζί και το ευρωομόλογο, δηλαδή μια μορφή δανείου, για το οποίο πανηγυρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ) επιχειρούν να μετατρέψουν τους λαούς σε χειροκροτητές της σφαγής τους, επειδή αυτή θα γίνει με λίγο βαμβάκι.

Απέναντι σε μια τέτοια προοπτική έχει σταθεί μόνο το ΚΚΕ. Κι αυτό ακριβώς το αμάρτημά του το κάνει στόχο. Ζητάνε, λοιπόν, από το ΚΚΕ να βάλει πλάτη στη διαχείριση της κρίσης σε βάρος του λαού. Κι επειδή δεν το κάνει οξύνεται η επίθεση σ' αυτό. Γιατί είναι το μόνο Κόμμα που δε δεσμεύεται από τις δεσμεύσεις των αστικών κομμάτων. Είναι το μόνο που δείχνει στην εργατική τάξη ότι η γενική τάση της καπιταλιστικής ανάπτυξης με όποια παραλλαγή της είναι σε βάρος των εργατών και δείχνει πως με την Ευρωπαϊκή Ενωση και την εξουσία των μονοπωλίων δεν υπάρχει ελπίδα.

Για την εργατική τάξη, ο χρόνος κυλά αντίστροφα καιρό τώρα.

Το ΚΚΕ και με το κάλεσμά του μπροστά στις εκλογές του Ιούνη, έθεσε ακόμα πιο επιτακτικά την ανάγκη «να πάρουν ενεργό ρόλο όλοι οι εργαζόμενοι στα σωματεία, στους κλάδους, στην εργατική συνέλευση στον τόπο δουλειάς και στον κλάδο, να αλλάξουν τον αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων στα όργανα του εργατικού κινήματος, του κινήματος των αυτοαπασχολούμενων, της αγροτιάς, στα σχολεία και στα πανεπιστήμια, στα ΤΕΙ».
Και τονίζει ότι «μόνο όταν οι εργαζόμενοι πάρουν την υπόθεσή τους στα δικά τους χέρια, διαμορφώνουν αποφάσεις, ελέγχουν τις αποφάσεις, μόνο τότε θα ανακαλύψουν τη βαθύτερη αιτία των προβλημάτων τους, θα αποκτήσουν πολιτική πείρα, ταξική συνείδηση. Μόνο έτσι θα οικοδομήσουν την ισχυρή κοινωνική συμμαχία της ανατροπής. Θα αποκτήσουν πείρα και εμπειρία των δυνατοτήτων ανάπτυξης της χώρας, της δυνατότητας να κατακτήσουν την κοινωνική λαϊκή ευημερία, μακριά από τις δεσμεύσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Σ' αυτό το δρόμο πάλης θα αποσπούν παραχωρήσεις, θα δυσκολεύουν τα χειρότερα, θα αποτρέπουν, βαδίζοντας συνεχώς μπροστά στον ελπιδοφόρο δρόμο της λαϊκής διακυβέρνησης και εξουσίας. Η αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ενωση, σε συνδυασμό με τη μονομερή διαγραφή του χρέους και με τον πλούτο στα χέρια του λαού, αποτελεί την αισιόδοξη προοπτική του λαού».
Σ' αυτή την προοπτική η εργατική τάξη έχει ανάγκη το δικό της Κόμμα, το ΚΚΕ, ενισχυμένο και την επομένη των εκλογών.

Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

Να ποιοι είναι!

Από το... σωτήριο «κούρεμα» και το PSI,
τα 150 εκατ. ευρώ που είχαν συνολικά τα ΤΕΙ «έγιναν» 50 εκατ. ευρώ!

*

Ενδεικτικά:
Το ΤΕΙ Αθήνας έμεινε με 1,9 εκατ. ευρώ από 11 εκατ. ευρώ, το ΤΕΙ Πάτρας με 2 εκατ. ευρώ από 7 εκατ. ευρώ, το ΤΕΙ Θεσσαλονίκης με 180.000 ευρώ από 8,2 εκατ. ευρώ, το ΤΕΙ Καβάλας με 400.000 ευρώ από 2 εκατ. ευρώ, το ΤΕΙ Σερρών με 1,1 εκατ. ευρώ από 5 εκατ. ευρώ, το ΤΕΙ Δυτικής Μακεδονίας με 110.000 ευρώ από 370.000 ευρώ, το ΤΕΙ Ηπείρου με 3,6 εκατ. ευρώ από 11,7 εκατ. ευρώ, το ΤΕΙ Κρήτης με 1,6 εκατ. ευρώ από 5,3 εκατ. ευρώ, το ΤΕΙ Λαμίας με 3,7 εκατ. ευρώ από 12,2 εκατ. ευρώ.

***

Επίσης, τα ΑΕΙ φτωχοποιήθηκαν.

*

Ενδεικτικά:
Από το «κούρεμα» το Πανεπιστήμιο Αθήνας έχασε 13 εκατ. ευρώ, το ΕΜ Πολυτεχνείο 30 εκατ. ευρώ, το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας 4,5 εκατ. ευρώ, το Γεωπονικό Αθήνας από 1,2 εκατ. ευρώ έμεινε με 372 χιλιάδες, το Αριστοτέλειο Θεσσαλονίκης από 11,5 εκατ. ευρώ έμεινε με 3,5, το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων από 1,5 εκατ. ευρώ έμεινε με 470 χιλιάδες ευρώ, η ΑΣΟΕΕ από 4,2 εκατ. ευρώ έμεινε με 1,2, το Ιόνιο Πανεπιστήμιο από 3,9 εκατ. ευρώ έμεινε με 1,2, το Πολυτεχνείο Κρήτης από 3,3 εκατ. ευρώ έμεινε με 1, το Πανεπιστήμιο Πειραιά από 16 εκατ. ευρώ έμεινε με 5, το Πανεπιστήμιο Αιγαίου από 2,9 εκατ. ευρώ έμεινε με 900 χιλιάδες, το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο από 1,3 εκατ. ευρώ έμεινε με 200 χιλιάδες, το Χαροκόπειο από 463 χιλιάδες ευρώ έμεινε με 140 χιλιάδες ευρώ, το Πανεπιστήμιο Κρήτης από 1,2 εκατ. ευρώ έμεινε με 366 χιλιάδες, το Πανεπιστήμιο Πάτρας από 5,4 εκατ. ευρώ έμεινε με 1,6, το Διεθνές Πανεπιστήμιο από 1,6 εκατ. ευρώ έμεινε με 500 χιλιάδες, το Πάντειο από 16 εκατ. ευρώ έμεινε με 5, το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας από 6 εκατ. ευρώ έμεινε με 1,8.

*

Συνολικά:
Τα Πανεπιστήμια, από τη μετατροπή των λογαριασμών τους στην Τράπεζα της Ελλάδας σε ομόλογα Δημοσίου και το «κούρεμά» τους, έχασαν 87 εκατ. ευρώ.

***

Επίσης, τα Nοσοκομεία λεηλατήθηκαν.

*

Ενδεικτικά:
Τα 10 εκατ. ευρώ του «Ιπποκράτειου» Θεσσαλονίκης πήγαν στο 1 εκατ. ευρώ, στο Ψυχιατρικό Θεσσαλονίκης από 969.000 ευρώ τα ταμειακά διαθέσιμα μειώθηκαν στις 212.000 ευρώ, περισσότερα από 1.700.000 ευρώ έκαναν φτερά από τους λογαριασμούς που διατηρούν στην Τράπεζα της Ελλάδας τα Νοσοκομεία Κοζάνης και Πτολεμαΐδας, στο Νοσοκομείο «Αγιοι Ανάργυροι» οι καταθέσεις από 1,8 εκατ. ευρώ πήγαν στις 575 χιλιάδες ευρώ.
Απ' το «κούρεμα» δε γλίτωσε ούτε και ο Εθνικός Οργανισμός Φαρμάκων (ΕΟΦ), του οποίου τα αποθεματικά μειώθηκαν από 106 σε 32 εκατ. ευρώ.

***

Επίσης, τα Ταμεία καταληστεύτηκαν.

*

Ενδεικτικά:
Από το Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης Ιδιωτικού Τομέα (ΤΕΑΙΤ) κλάπηκαν 361,2 εκατομμύρια ευρώ, τα αποθεματικά του Ταμείου Βενζινοπωλών (Τομέα Επικουρικής Ασφάλισης Πρατηριούχων Υγρών Καυσίμων - ΤΕΑΠΥΚ - του ΟΑΕΕ) από 126,81 εκατ. ευρώ πήγαν στα 38,77 εκατ. ευρώ, τα αποθεματικά του Μετοχικού Ταμείου Στρατού από 84 εκατ. ευρώ πριν το «κούρεμα» έμειναν 25,9 εκατ. ευρώ, στο Μετοχικό Ταμείο Ναυτικού από 110,175 εκατ. ευρώ έμειναν 33,685 εκατ. ευρώ, στο Μετοχικό Ταμείο Αεροπορίας από 72,9 εκατ. ευρώ έμειναν 21,8 εκατ. ευρώ, τα ομόλογα ύψους 1,44 δισεκατομμυρίων ευρώ που διέθετε το ΙΚΑ «κουρεύτηκαν» κατά 57%, το 1,5 δισ. ευρώ του ΤΕΑΔΥ, παρομοίως.

*

Σημείωση:
Στο κοινό κεφάλαιο που διαχειριζόταν η Τράπεζα της Ελλάδας προ «κουρέματος» τα αποθεματικά ανέρχονταν στο ποσό των 2,347 δισ. ευρώ, ενώ μετά το «κούρεμα» η τρέχουσα αξία των νέων ομολόγων πήγε στα 717,8 εκατ. ευρώ.

***

Τα παραπάνω - πέραν του προφανούς - τα σημειώνουμε και για έναν επιπλέον λόγο:
Διότι ακόμα και στις λίγες ώρες που απέμεναν μέχρι η κυβέρνηση Παπαδήμου να παραδώσει στην υπηρεσιακή κυβέρνηση
(σ.σ.: θυμίζουμε ότι τον κ. Παπαδήμο τον ήθελαν ακόμα και για υπηρεσιακό πρωθυπουργού οι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, με τη συμφωνία και του ΣΥΡΙΖΑ...),
η συγκεκριμένη κυβέρνηση Παπαδήμου φρόντισε να επιτελεί, ως την ύστατη στιγμή, το χρέος της απέναντι στους τοκογλύφους:
Ενώ δηλαδή με το ένα χέρι «κούρεψε» το λαό, με το άλλο χέρι κατέβαλε στο ακέραιο το ομόλογο των 435 εκατ. ευρώ που κατείχαν οι κερδοσκόποι και το οποίο έληξε προχτές.

*

Το πού συγκεκριμένα πήγαν αυτά τα λεφτά - και μάλιστα την ίδια ώρα που, επαναλαμβάνουμε, έχουν λεηλατηθεί μισθοί, συντάξεις, Ταμεία, νοσοκομεία, Πανεπιστήμια και ΤΕΙ - το αποκάλυψαν οι «Νιου Γιορκ Τάιμς»:
Πήγαν σε ένα διεθνές «κοράκι», σε ένα από εκείνα τα λεγόμενα «fund» υπό την επωνυμία «Dart Management», με έδρα τα νησιά... Κέιμαν!
Αυτοί είναι οι «σωτήρες».
Εκοψαν ακόμα και τις επικουρικές συντάξεις γιατί, όπως έλεγαν, τους έλειπαν 300 εκατ. ευρώ. Αλλά βρήκαν - στο ακέραιο - τα 435 εκατ. ευρώ για να πληρωθούν οι «γύπες» και οι «κανίβαλοι»!

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Επικίνδυνη προπαγάνδα

Προχτές το πρωί ο Θ. Πάγκαλος φιλοξενούνταν στην εκπομπή του ΣΚΑΪ και ξεδίπλωνε την «αριστεροσύνη» του επικαλούμενος ότι προέρχεται από το ΚΚΕ και περιγράφοντας τη μετέπειτα πορεία του για να δείξει ότι είναι ένας συνεπής αριστερός. Κάπου εκεί όμως ένιωσε την ανάγκη να... ξεκαθαρίσει ακόμα περισσότερο τη γνωστή πολιτική του ταυτότητα, λέγοντας: Διαβάζω ένα βιβλίο που (...) περιγράφει τα στρατόπεδα του Στάλιν όπου κλείνονταν άνθρωποι που είχαν άλλη άποψη ή υπερασπίζονταν το δικαίωμα να υπάρχει άλλη άποψη... Λίγη ώρα αργότερα ο Αντ. Σαμαράς μιλώντας στην Κοινοβουλευτική του Ομάδα, έκανε λόγο για «νεκρανάσταση του σφυροδρέπανου»... Οι Χρυσαυγίτες βουλευτές όταν στριμώχνονται για το θαυμασμό τους στο Χίτλερ αρχίζουν να μιλούν για... τα «εγκλήματα του Στάλιν»! Οι ΣΥΡΙΖΑίοι που πασχίζουν να πείσουν - κοροϊδεύοντας συνειδητά το λαό - ότι έχουν κοινά σημεία με το ΚΚΕ, νιώθουν συχνά πυκνά την ανάγκη να πουν ότι η μόνη(!) διαφωνία τους με το ΚΚΕ είναι η αντίληψή μας για το σοσιαλισμό στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και... για το Στάλιν!

***

Ολο το φάσμα των αστικών κομμάτων, ανασύρει με κάθε ευκαιρία το Στάλιν, χρόνια τώρα. Γιατί; Διότι η αστική προπαγάνδα έχει οικοδομήσει έναν «μπαμπούλα» όπως έκαναν οι γιαγιάδες για να τρομάξουν τα παιδάκια να φάνε το φαγητό τους. Κι αντί να τα πείσουν να φάνε και να εκτιμούν το φαγητό τους τα φοβέριζαν με τον «μπαμπούλα». Ετσι κι όσοι δεν μπορούν να αντιπαρατεθούν αλλιώς με το σοσιαλισμό, με τα επιτεύγματα και τις αξίες του, πετάνε έναν «Στάλιν» που ήδη προηγουμένως του έχουν προσδώσει την εικόνα του «μπαμπούλα» για να... καθαρίσουν με ένα σύστημα που είχε εξασφαλίσει σε όλο το λαό δουλειά, παιδεία υψηλού επιπέδου, υγεία, πολιτισμό, αθλητισμό, δημιουργικό ελεύθερο χρόνο, διακοπές, να ξεμπερδέψουν με ένα σύστημα που ο λαός καρπώνονταν τον πλούτο που παρήγαγε. Ετσι και μιλήσεις σήμερα, το 2012, για την πραγματικότητα του σοβιετικού εργάτη πριν 60 χρόνια και τη συγκρίνεις με την πραγματικότητα του εργάτη στην Ελλάδα τότε ή τώρα... δε θα 'χεις πού να κρυφτείς αν είσαι υπερασπιστής του σοσιαλισμού!
Κι όχι μόνο επειδή δεν μπορούν να αντιπαρατεθούν με το σοσιαλισμό, αλλά και επειδή δεν μπορούν να εξηγήσουν και να απαντήσουν για το χάλι στο οποίο έχουν φέρει το λαό μας, επειδή δεν μπορούν να πείσουν το λαό με επιχειρήματα για την αναγκαιότητα εφαρμογής της πολιτικής τους που κυριολεκτικά τον πτωχεύει ανεξέλεγκτα είναι η εύκολη λύση ένας «μπαμπούλας - Στάλιν». Ακόμα κι όταν στριμώχνονται από το ΚΚΕ που τους αποκαλύπτει, κάποιοι ανασύρουν για να του αντιπαρατεθούν τη... λύση «Στάλιν», για να αντιπαρατεθούν στη λύση που προτείνει το ΚΚΕ για λαϊκή διακυβέρνηση, για το λαό κυρίαρχο με την οικονομία και την εξουσία στα δικά του χέρια.

***

Αυτή η προπαγάνδα με την εμμονή στην ταύτιση «Χίτλερ-Στάλιν» είναι επίσημη κρατική προπαγάνδα της ΕΕ. Το ψέμα και η διαστρέβλωση (Γκαίμπελς), «πατάει» στο πες και ξαναπές θα θεωρείται ως αλήθεια που πιάνει τόπο. Κι αυτό δεν είναι επικίνδυνο μόνο για το ΚΚΕ, αλλά συνολικά για την κοινωνία.
Κι όταν τα τελευταία χρόνια διάφοροι μηχανισμοί, από την ΕΕ έως τα σχολικά βιβλία και κάποιους εκπαιδευτικούς με υπερβάλλοντα ζήλο, έχουν αντιγράψει την προπαγάνδα της CIA και των ευρωενωσιακών ιμπεριαλιστικών επιτελείων και διδάσκουν ως «μάθημα ιστορίας» την ταύτιση του κομμουνισμού με το φασισμό, είναι πραγματική υποκρισία να αναρωτιούνται τώρα ποιος φούσκωσε τη «Χρυσή Αυγή» στη χώρα μας. Γιατί αυτοί είναι που έχουν επιδοθεί σε μια διαδικασία νομιμοποίησης του φασισμού, αφού - εξωφρενικά - τον ταυτίζουν με μια δίκαιη κοινωνία που ο λαός κάνει κουμάντο κι έχει την εξουσία στα χέρια του. Δεν δικαιούνται τώρα να κάνουν τις «μωρές παρθένες» όταν ταυτίζουν τους φασίστες με τους κομμουνιστές. Αφού ο λαός γνωρίζει το ΚΚΕ, γνωρίζει τους κομμουνιστές ως αγωνιστές, ως σάρκα από τη σάρκα του, ως πρωτοπόρο κομμάτι της κοινωνίας στην υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων.... αν τον ταυτίζεις με το φασισμό είναι σα να λες ότι κι αυτοί είναι λαϊκοί αγωνιστές!

ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΦΛΩΡΑΚΗΣ

Εφτά χρόνια από το θάνατό του

Με τον Διαμαντή, διοικητή της 2ης Μεραρχίας του ΔΣΕ

22 Μάη του 2005. Πέρασαν ήδη εφτά χρόνια. Αλλά ...η σπορά μένει.

Εκείνος ο ζευγάς έσπειρε αρκετά στα 91 χρόνια του.

Από τα πρώτα του βήματα ως «τριατατικός»^*, στη φυσική συνέχεια ως αντάρτης ενάντια στη ναζιστική κατοχή αρχικά και στην ιμπεριαλιστική επέμβαση στη συνέχεια, συναντάμε έναν σύντροφο που η συνείδησή του διαπερνάται ακριβώς από τη σχέση του με το Κόμμα.

Οι αφηγήσεις για τον Χ. Φλωράκη δεν μπορούν να χωρέσουν ούτε καν στα έτσι κι αλλιώς περιορισμένα όρια μιας τυπωμένης σε βιβλίο «βιογραφίας», πόσο μάλλον σ' ένα αφιέρωμα στην εφημερίδα. Επιλέγουμε, λοιπόν, μερικά απ' αυτά που όπως ο ίδιος έλεγε «την κάθε φορά μας είναι χρήσιμα».

Στρατοδικείο Λάρισας, 1955:

«Οι κομμουνιστές είναι απλοί άνθρωποι, εργατικοί, δεμένοι με τη γη που γεννήθηκαν. Και σ' αυτή τη γη κρίνεται η τύχη τους, μαζί με όλο τον άλλο λαό. Εκείνοι που δεν πιστεύουν σε πατρίδα και που δεν έχουν πατρίδα είναι οι πλουτοκράτες. Τα πλούτη τούς παρέχουν τη δυνατότητα να ζουν σε όποιον τόπο και σε όποια χώρα επιθυμούν. Η Κατοχή απέδειξε και η σημερινή κατάσταση αποδεικνύει ποιος έχει πατρίδα, ποιος πονά γι' αυτήν και ποιος θυσιάζεται για τη λευτεριά και την προκοπή της.

Σε ό,τι με αφορά προσωπικά εμφορούμαι από τα μεγάλα ιδεώδη του κομμουνισμού. Δεν υπάρχει δύναμη στον κόσμο που να μπορεί να με υποχρεώσει να τα αρνηθώ. Για την πραγματοποίηση της γραμμής του Κόμματος, για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του λαού μας, για την Ελλάδα, με ευχαρίστηση προσφέρω όλες μου τις δυνάμεις και ακόμη, ανεπιφύλακτα, και το πιο πολύτιμο αγαθό για τον άνθρωπο, τη ζωή μου».

216 μήνες, 6.570 μέρες σε φυλακές και εξορίες δεν του άλλαξαν αυτό το δρόμο.

Με φόντο την «Κοιμωμένη» που σχηματίζεται απ' τις κορφές των Αγράφων

Αντίθετα: Ακόμα και «στις φυλακές οι κομμουνιστές οργανωθήκαμε για να επιβιώσουμε. Και από μια άποψη τις εξανθρωπίσαμε. Οχι μόνο επειδή τις απαλλάξαμε από το καθεστώς των νταήδων και των εκβιαστών, όχι μόνο επειδή με αγώνες πήραμε στα χέρια μας μαγειρεία και συσσίτιο, όχι μόνο επειδή ιδρύσαμε κοινά ταμεία, αλλά και διότι κατορθώσαμε μέσα στις φυλακές να κάνουμε σημαντική μορφωτική και εκπαιδευτική και ιδεολογικοπολιτική δουλειά. Κατορθώσαμε να γίνουμε οι νέοι "ελεύθεροι πολιορκημένοι"».

Ορισμένοι επιλέγουν να κρατήσουν από τον Χαρίλαο Φλωράκη ψήγματα της σκέψης του που οι ίδιοι θεωρούν ακίνδυνα. Ο ίδιος φρόντισε έγκαιρα, γραπτά, να αντιμετωπίσει τέτοιου είδους ζουλάπια.

Αντιγράφουμε:

-- «Αν οι εκλογές μπορούσαν ν' αλλάξουν το καπιταλιστικό καθεστώς, σίγουρα οι καπιταλιστές θα τις είχαν καταργήσει...».

-- «Να μην ταυτίζουμε τη δημοκρατία με το κοινωνικοοικονομικό σύστημα. Ο καπιταλισμός ή ο σοσιαλισμός είναι κοινωνικοοικονομικό σύστημα. Η δημοκρατία είναι μορφή πολιτικού καθεστώτος. Γι' αυτό και προϋποθέτει: Υποταγή της μειοψηφίας στην πλειοψηφία, πολιτικά δικαιώματα και ελευθερίες των πολιτών και συνθήκες άσκησης αυτών των δικαιωμάτων. Η λειτουργία της δημοκρατίας, όμως, συνδέεται με τις υλικές συνθήκες ζωής μιας κοινωνίας. Συνδέεται με το κοινωνικό - οικονομικό σύστημα κάθε χώρας. Αρα, με την έννοια αυτή, η δημοκρατία δεν είναι αταξική...» (αποσπάσματα από τις προσωπικές σημειώσεις του Χαρίλαου Φλωράκη που δημοσιεύονται στο βιβλίο του Χρ. Θεοχαράτου «Χαρίλαος Φλωράκης, Ο Λαϊκός Ηγέτης», εκδόσεις ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΕ).

 

 

Οπως σημείωνε η ΚΕ του ΚΚΕ αναγγέλλοντας το θάνατο του συντρόφου μας, όλη του η ζωή «ταυτίζεται με τις μεγαλύτερες στιγμές του λαϊκού μας κινήματος: Με τον αγώνα του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, με την ηρωική πάλη του λαού κατά των Εγγλέζων και της ντόπιας αστικής κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου το Δεκέμβρη του 1944, με την ένδοξη δράση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ) κατά της εγχώριας αστικής τάξης και των Αγγλοαμερικανών συμμάχων της. Ταυτίζεται με την ιστορία των διώξεων, των φυλακίσεων και των εκτελεστικών αποσπασμάτων που οδηγήθηκαν χιλιάδες παιδιά του ΚΚΕ, του ΕΑΜ και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας».

Ο σ. Χαρίλαος Φλωράκης όχι μόνο δε μετάνιωσε για το δρόμο που επέλεξε, αλλά συνήθιζε να επαναλαμβάνει ότι τον ίδιο δρόμο θα ακολουθούσε ξανά, αν αυτό μπορούσε να γίνει. Γιατί γνώριζε ότι δεν είχε κάνει λάθος. Γιατί γνώριζε ότι η ζωή ομορφαίνει περισσότερο και ότι η ανθρώπινη υπόσταση καταξιώνεται μόνο στον αγώνα για την αλλαγή της κοινωνίας.

Οταν άρχισε η αντεπανάσταση στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, στη διάρκειά της και μετά, τότε που ακόμη και επιφανείς ηγέτες πολλών Κομμουνιστικών Κομμάτων υποχώρησαν και αναδιπλώθηκαν, ο σ. Χαρίλαος Φλωράκης αποτέλεσε μια από τις εξαιρέσεις του κανόνα. Εμεινε όρθιος, υπεράσπισε το ΚΚΕ, κόντρα σε εκείνους που μεθόδευαν τη διάλυσή του με τη βοήθεια και την παρασκηνιακή συμμετοχή αστικών δυνάμεων. Ηταν αποφασιστική η συμβολή του στη λεγόμενη «πλατιά Ολομέλεια της ΚΕ», το 1990, καθώς και στο 13ο Συνέδριο του ΚΚΕ (Φλεβάρης 1991), τότε που επιχειρήθηκε η «μεγάλη έφοδος» για τη διάχυση του ΚΚΕ στον τότε Συνασπισμό. Τότε που το Κόμμα μας χτυπήθηκε από μέσα, στο όνομα της «ανανέωσης», που σήμαινε την προσαρμογή του ΚΚΕ στο σύστημα. Ο σ. Χαρίλαος δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι ήταν δυνατό να γίνει και το παραμικρό θετικό σε τούτο τον τόπο δίχως την ύπαρξη του ΚΚΕ.

 

Εγνοια μόνιμη

Με τον επιτελάρχη Αλέκο Παπαγεωργίου το 1949 στο ελεύθερο Καρπενήσι

Το 1978 πραγματοποιείται το 10ο Συνέδριο του ΚΚΕ, το πρώτο νόμιμο, μετά από τρεις δεκαετίες βαθιάς παρανομίας. Το ζήτημα της ιδεολογικής δουλειάς έμπαινε στην πρώτη γραμμή. Στην εισήγησή του, τότε, είχε σημειώσει ανάμεσα στα άλλα:

«Η διαδικασία της ριζοσπαστικοποίησης των μαζών αναπτύσσεται σε συνθήκες βαθιάς κρίσης της ιδεολογίας της άρχουσας τάξης και ανόδου της ακτινοβολίας των προοδευτικών ιδανικών. Ακόμα και του σοβαρού πλήγματος που δέχτηκε η θεωρία και πρακτική του χυδαίου αντικομμουνισμού της "εθνικοφροσύνης" και της υποτέλειας, στην οποία στήριξε η άρχουσα τάξη ολόκληρη τη μεταπολεμική πορεία της Ελλάδας.

Θα ήταν όμως λάθος να υποθέσουμε ότι οι διαφοροποιήσεις αυτές στις συνειδήσεις των μαζών βρίσκουν αυτόματα συνεπή προσανατολισμό, ότι όλες οδηγούν σε θετικά πολιτικά αποκρυσταλλώματα και τοποθετήσεις. Πέρα απ' αυτό τα νέα κοινωνικά στρώματα και δυνάμεις, που πυκνώνουν το μαζικό κίνημα, μπάζουν στο επαναστατικό κίνημα μιαν ολόκληρη κλίμακα αστικών και μικροαστικών ιδεών, ρεφορμιστικών ή δεξιών και "αριστερών" οπορτουνιστικών αντιλήψεων. Ακόμα, η άρχουσα τάξη καταβάλλει επίμονες προσπάθειες να εκτρέψει το ριζοσπαστισμό των μαζών σε λαθεμένες κατευθύνσεις, στο αδιέξοδο, να τον συγκρατήσει στα "όρια" της αστικής ιδεολογίας ή να τον σπρώξει στο μικροαστικό σοσιαλισμό ή και τον αναρχισμό (...)

Χρειάζεται ν' αντικρούσουμε τις θέσεις που αρνούνται τον ηγετικό ρόλο της εργατικής τάξης στην πάλη για τη δημοκρατία και το σοσιαλισμό. Που μειώνουν τη σημασία της ταξικής πάλης και του αντιμονοπωλιακού αγώνα και την υποκαθιστούν είτε με το πνεύμα του συμβιβασμού και της ταξικής συνεργασίας, είτε μ' ένα αταξικό εθνικοαπελευθερωτικό εθνικισμό καλυμμένο πίσω από το αντιεπιστημονικό σχήμα της αντιπαράθεσης μητρόπολης - περιφέρειας. Χρειάζεται επίσης να αντιπαλεύουμε τις αντιλήψεις του λεγόμενου "ελληνικού σοσιαλισμού" στις διάφορες παραλλαγές τους, που απολυτοποιούν τις εθνικές ιδιομορφίες και μας καταλογίζουν πως μιμούμαστε τάχα ξένα πρότυπα, για να διαστρεβλώσουν την ουσία του σοσιαλισμού, ν' αγνοήσουν τις γενικές του νομοτέλειες, ν' αρνηθούν την πείρα της οικοδόμησης του υπαρκτού σοσιαλισμού κ.ά.».

* Τριατατικοί λέγονταν τα μέλη του σωματείου Τηλεγραφητών, Τηλεφωνητών, Ταχυδρομικών, μέλος του οποίου ήταν ο Χ. Φλωράκης, τηλεγραφητής ήταν η δουλειά του μέχρι που βγήκε στο βουνό. Ως τηλεγραφητής πρωτογνώρισε μέσα από τις πάμπολλες μεταθέσεις του απ' άκρη σ' άκρη την Ελλάδα.

Μια ζωή ταυτισμένη με το ΚΚΕ

Ο Χαρίλαος Φλωράκης επέλεξε να ταφεί έξω απ' τον Αηλιά, στο Παλιοζογλώπι, για νάχει αγνάντι, λίγο πάνω απ' τη Ραχούλα Καρδίτσας, λίγο πριν την «κάτω δέση» του Ιταμου, εκεί όπου η μανιά Σουλτάνα τον έπαιρνε ζαλίκα για να τον πάει δυο ώρες δρόμο κάτω στην πόλη στο γιατρό, λίγο πιο πάνω από τον έλατο στην καλύβα του Λιανού, λίγο πιο πέρα απ' τη βρύση του Τσιόκι. Εκεί όπου πιτσιρίκος σκαρφάλωνε στα δέντρα για να διαβάσει ώσπου γίνηκε σταυραετός και πέταξε μακριά, απ' τα Αραποκέφαλα ως το Αυγό, απ' τη Κυρα-Βγένα ως τη Μουργκάνα. Κι όταν έφυγε δεν πήρε μαζί του ούτε καν τα γουρνοτσάρουχα.

Στην εκδήλωση που έγινε στις 25 Μάη του 2008 στο Παλιοζογλώπι για τιμηθεί η μνήμη του Χ. Φλωράκη, η Γενική Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα ανάμεσα σε άλλα σημείωσε:
«Ο λαός, στη μεγάλη του πλειοψηφία, αλλά και ένα σημαντικό μέρος της νεολαίας, γνωρίζει αρκετά για τον Χαρίλαο Φλωράκη. Οι πιο πολλοί τον γνωρίζουν ως τον Γενικό Γραμματέα της ΚΕ του Κόμματος για 17 χρόνια, ως τον επίτιμο Πρόεδρο του Κόμματος για 14 χρόνια. Πολλοί ξέρουν τη μεγάλη δράση του στα χρόνια της Κατοχής, στον ΔΣΕ, την πολύχρονη φυλακή και εξορία του, τα λίγα χρόνια στην προσφυγιά, ώσπου να έλθει στην Ελλάδα για να προσφέρει άμεσα στο σκληρό αγώνα του λαού μας στις άγριες συνθήκες των πρώτων χρόνων της 10ετίας του '50. Τον ξέρουν σαν καπετάν Γιώτη, σαν Χαρίλαο με το γνήσιο λαϊκό προφίλ, τη γλαφυρή και κατανοητή γλώσσα, την αμεσότητα και τον αυθορμητισμό, το πείσμα και την εμμονή στην υπόθεση του γνήσιου πατριωτισμού και διεθνισμού, του σοσιαλισμού».
«Ο Χαρίλαος δεν έγινε Γραμματέας εν μια νυκτί, ανέβηκε σκαλί - σκαλί στην ιεραρχία των αγώνων, έζησε όλες τις φάσεις του, συνδικαλιστής απεργός, μαχητής του ΕΛΑΣ, καπετάνιος του ΔΣΕ, στέλεχος μέσα στο καμίνι του αγώνα, στις συνθήκες της παρανομίας, της φυλακής και της εξορίας, στις συνθήκες της μεταπολίτευσης, στα χρόνια της νίκης της αντεπανάστασης.
Αυτόν τον τόπο ο Χαρίλαος επέλεξε να γίνει το τελευταίο ταξίδι μιας συναρπαστικής ζωής, που αποτέλεσε αναπόσπαστο στοιχείο της Ιστορίας του ΚΚΕ, του εργατικού και λαϊκού κινήματος της πατρίδας μας.
Αυτό το μέρος το αγαπάμε και το σεβόμαστε και εμείς σήμερα, γιατί έδωσε όλα εκείνα τα ερεθίσματα, που μετέτρεψαν ένα σχεδόν παιδί, έναν έφηβο σε έναν συνειδητό και σταθερό αγωνιστή που έμεινε κομμουνιστής ως το τέλος. Εδώ σ' αυτόν τον τόπο μυήθηκε από στελέχη ή απλά μέλη του ΚΚΕ στρατολογημένα ή και αυτοστρατολογημένα ιδιαίτερα από την προσφυγιά που περιέρχονταν από χωριό σε χωριό πότε ως πραματευτάδες, πότε ως ζωέμποροι και πότε ως επαίτες.
Τον συντάραξαν τα βάσανα των καπνεργατών στην αποθήκη επεξεργασίας καπνού του ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΟΥ, που κάθε χρόνο ενώνονταν με τους αγρότες που κατέβαιναν από τα χωριά τους και όλοι μαζί πραγματοποιούσαν μεγάλα συλλαλητήρια και διαδηλώσεις. Σ' αυτόν τον τόπο μυήθηκε, σμίγοντας με τα στελέχη και τους εργάτες που μαζεύονταν στο Εργατικό Κέντρο για να σχεδιάσουν πώς θα διεκδικήσουν το δίκιο τους. Και όπως ο ίδιος διηγείται (...) αυτό που τον συνέγειρε σαν παιδί ήταν τα ίδια τα εργατικά τραγούδια που διαδέχονταν τις συζητήσεις για το μόχθο και τον πόνο. Μια ζωή ζυμωμένη και ταυτισμένη με το ΚΚΕ, με την εργατική τάξη, με το λαό».

Τι είναι η μετενέργεια

Μετενέργεια σημαίνει ότι μετά τη λήξη ή την καταγγελία μιας ΣΣΕ, εφόσον δεν έχει υπογραφεί καινούρια για 3 μήνες (πριν το μνημόνιο ΙΙ 6 μήνες), οι όροι της σύμβασης που έληξε ή καταγγέλθηκε ισχύουν για τους ήδη εργαζόμενους και για τους νεοπροσλαμβανόμενους.
Μετά την πάροδο των 3 μηνών και εφόσον δεν έχει υπογραφεί νέα σύμβαση, για τους ήδη εργαζόμενους ο εργοδότης έχει τη δυνατότητα να διατηρήσει μόνο το βασικό κλαδικό μισθό και τα τέσσερα επιδόματα (τέκνων, ωριμάνσεων, σπουδών, επικινδύνου εργασίας) σε ατομικό επίπεδο, εφόσον προϋπάρχουν. Για τις νέες προσλήψεις οι όροι έχουν σαν κατώτερο όριο την ΕΓΣΣΕ και όχι την κλαδική σύμβαση.
Οι εργαζόμενοι, συσπειρωμένοι στα σωματεία τους, πρέπει να ορθώσουν ανάστημα και να μην αποδεχτούν μειώσεις στις αμοιβές τους (νομότυπες και μη) με οποιονδήποτε τρόπο, να βάλουν φρένο στους εκβιασμούς και στις απειλές της εργοδοσίας με όρους ταξικής αναμέτρησης, γιατί το βαρέλι δεν έχει πάτο. Αυτός ο δρόμος της σύγκρουσης συμβάλλει σε εξελίξεις προς όφελος του λαού και όχι οι λογικές του «ευρωμονόδρομου» και του ταξικού συμβιβασμού που σερβίρει πλουσιοπάροχα ο ΣΥΡΙΖΑ.

Μνημόνια (Αλλεπάλληλα κύματα φοροληστείας)

 Τα αντιλαϊκά φορολογικά μέτρα των δύο τελευταίων χρόνων

Με φορολογικό λιντσάρισμα των λαϊκών νοικοκυριών ισοδυναμεί η πολιτική φόρων που επιβλήθηκε από τις εκλογές του 2009 και μετά, πότε στο όνομα των ελλειμμάτων και του χρέους, αργότερα επειδή έτσι προβλεπόταν στα μνημόνια και σε κάθε περίπτωση στο πλαίσιο της διαχείρισης των επιπτώσεων της οικονομικής κρίσης προς όφελος του κεφαλαίου και των εκπροσώπων του.
Η φορολογική επίθεση του ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε πριν καν υπογραφεί το πρώτο μνημόνιο, ακολούθησαν τα μέτρα του πρώτου μνημονίου με τις τεράστιες αυξήσεις στους έμμεσους φόρους, αργότερα επήλθαν οι ρυθμίσεις για την αρχική μείωση των αφορολόγητων ορίων, το Νοέμβρη σειρά είχαν τα φορολογικά μέτρα που συνόδευσαν το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο, ενώ αμέσως μετά τις εκλογές αναμένονται τα νέα αντιλαϊκά μέτρα στο πλαίσιο του νέου φορολογικού νομοσχεδίου.
Αν επιχειρήσουμε να κωδικοποιήσουμε τα κύματα των φορολογικών μέτρων, μπορούμε να διακρίνουμε:

Πριν από το μνημόνιο

Το πρώτο φορολογικό χαστούκι σε βάρος των εργαζομένων παρουσιάστηκε στις 9 του Φλεβάρη του 2010 και προέβλεπε:
1. Αύξηση των συντελεστών του ΦΠΑ, από 19% σε 21%, από 9% σε 10% και από 4,5% σε 5%, από την 1η Απρίλη του 2010.
2. Αύξηση από τα 41 στα 53 λεπτά του ευρώ του ειδικού φόρου κατανάλωσης για κάθε λίτρο βενζίνης. Η επιβάρυνση ήταν 12 λεπτά του ευρώ, που μαζί με την αύξηση του ΦΠΑ επιβάρυνε τους κατόχους ΙΧ με 14 λεπτά το λίτρο.
3. Αύξηση κατά 20% των ειδικών φόρων κατανάλωσης σε τσιγάρα.
4. Αύξηση κατά 20% των ειδικών φόρων κατανάλωσης σε ποτά.
5. Μείωση του αφορολόγητου ορίου των 12.000 ευρώ, μέσω της υποχρεωτικής κατάθεσης αποδείξεων.
6. Αύξηση τεκμηρίων διαβίωσης, που αυτόματα οδήγησε σε φορολογική επιβάρυνση δεκάδων χιλιάδων λαϊκών νοικοκυριών, που τούτες τις μέρες με την αποστολή των εκκαθαριστικών αντιλαμβάνονται τι θα πει τεκμήρια στα χέρια μιας κυβέρνησης που ξεζουμίζει ακόμα και εκείνους που πρακτικά δεν έχουν εισοδήματα.
7. Αύξηση των τιμολογίων της ΔΕΗ, μέσω της επιβολής ειδικού φόρου κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας.
Με εκείνη τη φουρνιά των μέτρων είχε ανακοινωθεί επίσης:
8. Μείωση της φορολογίας κερδών από το 25% στο 20%.
9. Φορολογική ασυλία πέντε χρόνων για κάθε νέα επιχείρηση.

Τα μέτρα του Μάρτη

Η κυβέρνηση, που ήδη βρισκόταν σε μυστικές διαπραγματεύσεις με ΕΕ και ΔΝΤ για να μαντρώσουν τους εργαζόμενους στα γρανάζια της ελεγχόμενης χρεοκοπίας, πήρε το σήμα ότι τα μέτρα αυτά δε φτάνουν για να εξασφαλιστεί η απρόσκοπτη καταβολή των τοκοχρεολυτικών δόσεων προς τους πιστωτές. Ετσι, το Μάρτη, την εποχή που ο πρωθυπουργός εξηγούσε στους εταίρους του τα περί «Τιτανικού», εξαπολύθηκε η νέα φορο-αφαίμαξη των λαϊκών οικογενειών. Το «πακέτο» των φορολογικών μέτρων του Μάρτη του 2010 προέβλεπε:
10. Νέα αύξηση των συντελεστών του ΦΠΑ, οι οποίοι διαμορφώθηκαν σε 5,5%, 11% και 23%.
11. Νέα αύξηση του ειδικού φόρου στα καύσιμα, που τώρα έφτασε τα 61 λεπτά του ευρώ για κάθε λίτρο, με αποτέλεσμα ο ειδικός φόρος να επιβαρυνθεί με ακόμα 8 λεπτά το λίτρο και συνολικά 10 λεπτά μαζί με την αύξηση του ΦΠΑ.
12. Νέες αυξήσεις του ειδικού φόρου στα ποτά και τα τσιγάρα.
13. Επιβολή έκτακτης εισφοράς στους ελεύθερους επαγγελματίες, με βάση τα εισοδήματα του 2009.
Μέσα στο 2010 επίσης:
14. Στο πλαίσιο της πρώτης αναθεώρησης του μνημονίου, το Δεκέμβρη έγινε νέα αύξηση του μεσαίου συντελεστή ΦΠΑ, ο οποίος διαμορφώθηκε στο 13%.

Το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο

Η κλιμάκωση της επίθεσης συνεχίζεται και με το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής, που προκάλεσε πρόσθετα αδιέξοδα στους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Στις σχετικές ρυθμίσεις προβλέπεται:
15. Μείωση του αφορολόγητου ορίου από τις 12.000 ευρώ στις 8.000 ευρώ.
16. Μείωση της φορολογικής έκπτωσης για τα παιδιά των φορολογουμένων. Κάποιος με εισόδημα 15.000 ευρώ και ένα παιδί θα πληρώσει επιπλέον φόρο 340 ευρώ.
17. Επιβολή «έκτακτης εισφοράς» για όλους τους εργαζόμενους που έχουν εισόδημα πάνω από 857 ευρώ το μήνα, με την προκλητική ονομασία ...«εισφορά αλληλεγγύης». Οι συντελεστές της εισφοράς ξεκινούν από 1% (για εισόδημα 12.000 - 20.000 ευρώ) και καταλήγουν στο 4% για εισοδήματα πάνω από 100.000 ευρώ.
18. Επιβολή από την 1η του Αυγούστου πρόσθετης «εισφοράς», για τους συνταξιούχους του Δημοσίου, του ΝΑΤ και των φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης που είναι μέχρι 60 ετών. Η «εισφορά» αυτή, δηλαδή η μείωση των συντάξεων, θα είναι:
6% για τις συντάξεις 1.700 μέχρι 2.300 ευρώ.
8% για τις συντάξεις 2.301 μέχρι 2.900 ευρώ.
10% για τις μεγαλύτερες.
19. Από την 1η του Σεπτέμβρη επιβλήθηκε «ειδική εισφορά» για όλες τις επικουρικές συντάξεις που είναι πάνω από 300 ευρώ το μήνα. Η «εισφορά» αυτή, δηλαδή η μείωση των επικουρικών, είναι:
3% για τις συντάξεις 300 μέχρι 350 ευρώ.
4% για τις συντάξεις 351 μέχρι 400 ευρώ.
5% για τις συντάξεις 401 μέχρι 450 ευρώ.
6% για τις συντάξεις 451 μέχρι 500 ευρώ.
7% για τις συντάξεις 501 μέχρι 550 ευρώ.
8% για τις συντάξεις 551 μέχρι 600 ευρώ.
9% για τις συντάξεις 601 μέχρι 650 ευρώ.
10% για τις συντάξεις πάνω από 651 ευρώ.
20. Επεκτάθηκε η ληστεία με το κόλπο των αποδείξεων αφού όλοι πλέον οι φορολογούμενοι - και οι χαμηλόμισθοι - θα πρέπει να παρουσιάζουν αποδείξεις δαπανών ίσο με το 25% του εισοδήματός τους, ενώ όσοι δε συγκεντρώσουν τόσες αποδείξεις, θα πληρώνουν πρόστιμο 10% της αξίας των αποδείξεων που «λείπουν»!
21. Καταργήθηκε η απαλλαγή που ίσχυε για τις ασφαλιστικές εισφορές των αυτοαπασχολούμενων.
22. Αυξήθηκαν εξωφρενικά τα λεγόμενα αντικειμενικά κριτήρια διαβίωσης, που θα εκτοξεύσουν τους φόρους που πληρώνουν ιδιαίτερα τα λαϊκά νοικοκυριά, με χαμηλό ή καθόλου εισόδημα. Ετσι:

• Για το σπίτι που διαμένει κάποιος, ακόμα κι αν είναι στο νοίκι, θα υπολογίζεται τεκμήριο 40 ευρώ για τα πρώτα 80 τ.μ., 65 ευρώ για τα 81-120 τ.μ. και 110 ευρώ για τα μέχρι τα 200 τετραγωνικά. Δηλαδή, αν κάποια οικογένεια μένει σε διαμέρισμα 100 τετραγωνικών, θα θεωρείται ότι έχει εισόδημα τουλάχιστον 4.500 ευρώ.
• Για τα ΙΧ υπολογίζεται τεκμήριο 4.000 ευρώ για αυτοκίνητα μέχρι 1.200 κ.ε. και από εκεί και πέρα ακόμα 600 ευρώ για κάθε 100 κυβικά και μέχρι τα ΙΧ που είναι 2.000 κυβικά. Για τα μεγαλύτερου κυβισμού τα τεκμήρια είναι ακόμα υψηλότερα. Σε περίπτωση που κάποιος διαθέτει κάποιο όχημα 1.600 κυβικών μπαίνει «τεκμήριο» 6.400 ευρώ το χρόνο.
• Αυξάνονται τα τεκμήρια για όσους διαθέτουν σκάφη, πισίνες, ελικόπτερα και αεροπλάνα, κάτι βεβαίως που δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, αφού αυτοί που διαθέτουν τέτοια μέσα ...ξέρουν να μην πληρώνουν φόρους.

23. Για όσους αυτοαπασχολούμενους καταφέρνουν να αντιστέκονται στις συνέπειες της κρίσης και συνεχίζουν τη δραστηριότητά τους, επιβάλλεται επιπλέον «τέλος άσκησης επιτηδεύματος», που ορίστηκε στα 500 ευρώ το χρόνο για τα μεγάλα αστικά κέντρα, όπου εργάζεται η συντριπτικά μεγάλη πλειοψηφία των αυτοαπασχολούμενων, και 400 ευρώ για όσους είναι σε πόλεις και οικισμούς με λιγότερους από 200.000 κατοίκους.
24. Τον Οκτώβρη του 2011 άρχισε η σταδιακή κατάργηση του μειωμένου φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης.
25. Αυξήθηκε, από την 1η του Σεπτέμβρη, ο ΦΠΑ (23% από 13%) στον κλάδο της εστίασης.
26. Μετατάχθηκαν από την 1η του Σεπτέμβρη, από το συντελεστή του 13% στο 23% τα εμφιαλωμένα νερά και τα αναψυκτικά.
27. Επιβλήθηκε ειδικός φόρος (που δεν υπήρχε) στο φυσικό αέριο των νοικοκυριών.
28. Αυξήθηκαν οι ειδικοί φόροι στα τσιγάρα, ειδικότερα στις φτηνότερες μάρκες.
29. Αυξήθηκαν τα τέλη των ΙΧ οχημάτων τουλάχιστον 10%.
30. Μειώθηκε το αφορολόγητο όριο για το Φόρο Ακίνητης Περιουσίας στα 200.000 ευρώ (από 400.000 ευρώ), με αποτέλεσμα να υποχρεωθούν να πληρώσουν φόρο και πολλοί εργαζόμενοι που διαθέτουν απλά ένα σπίτι για να καλύπτουν τις οικογενειακές τους ανάγκες.
31. Το Σεπτέμβρη του 2011 επιβλήθηκε το λεγόμενο «τέλος για τα ηλεκτροδοτούμενα ακίνητα», το γνωστό χαράτσι που υποχρεώθηκαν οι φορολογούμενοι να πληρώσουν με τους λογαριασμούς της ΔΕΗ.

Το δεύτερο μνημόνιο

Πριν ακόμα εφαρμοστούν πλήρως όλα τα παραπάνω μέτρα, η κυβέρνηση του μαύρου μετώπου ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ. προχώρησε στην επιβολή και νέων επώδυνων φορολογικών ρυθμίσεων και μέτρων, με αφορμή το δεύτερο μνημόνιο και τις συμπληρωματικές συμφωνίες με την τρόικα.
Στο πλαίσιο αυτό:
32. Αποφασίστηκε παραπέρα μείωση του αφορολόγητου ορίου, αυτή τη φορά στις 5.000 ευρώ. Με βάση τη ρύθμιση, κάθε φορολογούμενος που έχει εισόδημα πάνω από 12.000 ευρώ, επιβαρύνεται με πρόσθετους φόρους εισοδήματος 750 ευρώ.
33. Συρρίκνωση του πρόσθετου αφορολόγητου που ισχύει για τα προστατευόμενα παιδιά.
Αλλά και μετά τις εκλογές αναμένεται η κατάθεση νέου φορολογικού νομοσχεδίου, με το οποίο σχεδιάζονται παραπέρα ανατροπές σε απόλυτα αντιλαϊκή κατεύθυνση. Ανάμεσα στις αλλαγές που θα γίνουν εκτιμάται ότι θα συμπεριλαμβάνονται:

• Νέες αλλαγές στη φορολογική κλίμακα και ενδεχόμενη ολική κατάργηση του αφορολόγητου ορίου. Η νέα κλίμακα θα έχει λιγότερα κλιμάκια και στόχος είναι να μειωθεί ο ανώτατος συντελεστής. Το αποτέλεσμα θα είναι ότι τα πρόσθετα βάρη θα πέσουν και πάλι στις πλάτες των εργαζομένων.
• Σχεδιάζεται νέα μείωση των συντελεστών φορολόγησης των επιχειρηματικών κερδών.
• Νέο τσεκούρι ή και πλήρης κατάργηση στις ελαφρύνσεις για τις δαπάνες των νοικοκυριών, όπως «εκπτώσεις» από το φόρο εισοδήματός τους για τόκους στεγαστικών δανείων, νοίκια, φροντιστήρια κ.ά.
• Περικόπτονται ή καταργούνται φορολογικές «απαλλαγές» για αγορά α' κατοικίας, γονικές παροχές, κληρονομιές.
• Αύξηση των αντικειμενικών τιμών στα ακίνητα, ρύθμιση που θα αυξήσει ακόμα περισσότερο το κόστος απόκτησης σπιτιού για τα λαϊκά νοικοκυριά.
• Ετήσιο χαράτσι στα αγροτεμάχια όπως και συνολικά στα εκτός σχεδίου οικόπεδα.

Οι φορολογικές παρεμβάσεις του μαύρου μετώπου των κυβερνήσεων με την τρόικα και την πλουτοκρατία απέδειξαν, με τον πλέον δραματικό τρόπο, πόσο σημαντικό εργαλείο είναι οι φόροι στα χέρια της άρχουσας τάξης. Ενα όπλο που για τα λαϊκά νοικοκυριά ήταν στην κυριολεξία φονικό, αφού ξεπάστρεψε ένα πολύ σημαντικό μέρος από το εισόδημά τους, το οποίο έτσι κι αλλιώς ήταν μειωμένο λόγω των άλλων μέτρων, εκείνων που αφορούν είτε στη μείωση των μισθών, είτε στην κατάργηση των δωρεάν υπηρεσιών σε Υγεία και Παιδεία, είτε στην αύξηση των τιμολογίων των ΔΕΚΟ κ.ο.κ.

Μνημόνια (Ιδιωτικοποιήσεις για ενίσχυση του κεφαλαίου)

Πολιτική - τερατούργημα μπορεί να χαρακτηριστούν οι επιλογές του μαύρου μετώπου για την ολοκληρωτική εκποίηση του συνόλου των περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου. Με βάση μια συμφωνία που στηρίχθηκε αποκλειστικά στις ανάγκες χρηματοδότησης των τραπεζών που δανείζουν το ελληνικό Δημόσιο, ΠΑΣΟΚ και τρόικα όρισαν από τις αρχές του 2011 ότι μέχρι και το 2015 πρέπει να συγκεντρωθούν, από το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, 50 δισ. ευρώ τα οποία θα πάνε κατευθείαν για την πληρωμή μέρους του κρατικού χρέους.

Με άξονα αυτό το στόχο εκπονήθηκε ένα πρόγραμμα ξεπουλήματος που αγκαλιάζει ό,τι ανήκει στο Δημόσιο, τα πάντα που μπορεί να ελέγχονται ιδιοκτησιακά από το Δημόσιο. Πρώην ΔΕΚΟ, μονάδες παραγωγής, τουριστικές εγκαταστάσεις, επιχειρηματικά πάρκα, μεταφορικές - τεχνικές - κοινωνικές και περιβαλλοντικές υποδομές, δημόσια ακίνητα χρήσεων, η γη, όλα μπαίνουν στο στόχαστρο της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων, αρκεί να υπάρχει ενδιαφέρον από το ιδιωτικό κεφάλαιο.
Ηδη, έχει συσταθεί το λεγόμενο Ταμείο Αξιοποίησης Δημόσιας Περιουσίας, όπου σταδιακά μεταφέρονται τα περιουσιακά στοιχεία του Δημοσίου και καταρτίζονται τα σχέδια για την... αξιοποίησή τους, για την παράδοσή τους, δηλαδή, στο μεγάλο κεφάλαιο.
Οι ιδιωτικοποιήσεις αποτελούσαν και αποτελούν αναπόσπαστο στοιχείο της αντιλαϊκής πολιτικής ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και γι' αυτό οι εργαζόμενοι και ο λαός πρέπει να αντιπαλέψουν με ενιαίο μέτωπο. Η λύση για το λαό είναι να μετατρέψει με τη συμμαχία και την εξουσία του τις μεγάλες επιχειρήσεις στρατηγικού χαρακτήρα σε λαϊκή περιουσία, ώστε η οικονομία να υπηρετεί τις δικές του ανάγκες και όχι τα καπιταλιστικά κέρδη.
Σύμφωνα με τα όσα αποτυπώνονται στην εισηγητική έκθεση του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου, θα παραχωρηθούν σε ιδιώτες (σε παρένθεση το ποσοστό ιδιοκτησίας που κατέχει το Δημόσιο) τα παρακάτω περιουσιακά στοιχεία:

• Εταιρεία Υδρευσης Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης (74,0%): Σχεδιάζουν να πουλήσουν πάνω από το 40%.
• Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών (55%): Αφού εξασφαλίσουν φέτος την επέκταση της σύμβασης και άρα τη σίγουρη εξασφάλιση κερδών για κάθε υποψήφιο επενδυτή, θα πουλήσουν σε ιδιώτες τουλάχιστον το 21% των μετοχών. Το «φιλέτο» είναι παραχωρημένο στη γνωστή πολυεθνική «Χόχτιφ», η οποία έκανε τα πάντα για να βάλει πόδι στα Σπάτα και μέχρι πρόσφατα ζητούσε επέκταση της σύμβασης, ωστόσο τη βδομάδα που μας πέρασε ανακοινώθηκε ότι αναζητά αγοραστή για το σύνολο των αεροδρομίων που κατέχει.
• Οργανισμός Προγνωστικών Αγώνων Ποδοσφαίρου - ΟΠΑΠ (100%): Σχεδιάζεται επέκταση της σύμβασης που ήδη υπάρχει. Ενώ προσβλέπουν στην είσπραξη νέων δικαιωμάτων από καινούριες συμβάσεις που θα υπογραφούν μέσα στη χρονιά.
• Οργανισμός Λιμένος Θεσσαλονίκης - ΟΛΘ (74,3%): Στόχος είναι να πουληθεί ακόμα 23,3% των μετοχών.
• Κρατικά Λαχεία (100%): Το σύνολο των εσόδων από τα Κρατικά Λαχεία εισρέουν στα ταμεία του υπουργείου Οικονομικών και όπως καταλαβαίνει ο καθένας είναι παραπάνω από κερδοφόρα. Κι όμως οι άθλιοι, θέλοντας να καλοπιάσουν τους εκπροσώπους της τρόικας και τους διάφορους επιχειρηματικούς ομίλους, σχεδιάζουν «την εκχώρηση των δικαιωμάτων του Δημοσίου για συγκεκριμένη χρονική περίοδο».
• Οργανισμός Λιμένος Πειραιώς - ΟΛΠ (74,1%): Στόχος είναι να πουληθεί ακόμα 23,1% των μετοχών.
• Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα - ΕΑΣ (99,8%): Σχεδιάζεται η πλήρης πώληση σε ιδιώτη.
• Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο (34,0%): Η μεθόδευση εδώ προβλέπει την πώληση του συνόλου των μετοχών που διαθέτει το Δημόσιο.
• Δημόσια Επιχείρηση Αερίου - ΔΕΠΑ (65,0%): Το υπόλοιπο 35% ανήκει στην εταιρεία «Ελληνικά Πετρέλαια», που προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ έχουν παραχωρήσει ουσιαστικά στον όμιλο Λάτση. Τώρα ετοιμάζονται να πουλήσουν ακόμα 55,0% των μετοχών.
• Διαχειριστής Εθνικού Συστήματος Φυσικού Αερίου - ΔΕΣΦΑ (65,0%): Μέσα στο χρόνο θα ιδιωτικοποιηθεί ακόμα 31,0% των μετοχών.
• ΤΡΑΙΝΟΣΕ (100%): Το κυβερνητικό σχέδιο προβλέπει την ολοκλήρωση της αναδιάρθρωσης των μεταφορικών υπηρεσιών και του δικτύου, με στόχο την προσέλκυση ιδιώτη επενδυτή στον οποίο θα πωληθεί το 100% των μετοχών.
• ΛΑΡΚΟ (55,2%): Αναζητείται ενδιαφερόμενος για να αποκτήσει ολόκληρη τη συμμετοχή του Δημοσίου.
• Οργανισμός Διεξαγωγής Ιπποδρομιών Ελλάδος - ΟΔΙΕ (100%): Ακόμα ένα «φιλέτο» κερδοφορίας που προορίζεται να πουληθεί στο σύνολό του.
• Αδειες Κινητής Τηλεφωνίας (100%): Τα δικαιώματα χρήσης των συχνοτήτων των 900 MHz, που έχουν δοθεί στις εταιρείες VODAFONE ΑΕ και WIND ΑΕ λήγουν το Σεπτέμβρη 2012. Η κυβέρνηση προγραμματίζει τη διενέργεια νέου διαγωνισμού για την εκχώρηση νέων δικαιωμάτων χρήσης.
• Καζίνο Πάρνηθας (49%): Θα πουληθεί και το 49% των μετοχών.
• Ελληνική Βιομηχανία Οχημάτων - ΕΛΒΟ (72,6%): Η επιχείρηση ανήκε 100% στο Δημόσιο, αλλά η κυβέρνηση Σημίτη παρέδωσε το 24% στον όμιλο Μυτιληναίου. Τώρα στοχεύουν στην 100% ιδιωτικοποίηση με την πώλησή της σε στρατηγικό επενδυτή, ο οποίος θα αναλάβει και τη διοίκησή της, εντός του 2012.
• Ελληνικό (100%): Γύρω από το πρώην αεροδρόμιο έχουν ειπωθεί πολλά. Με βάση τη συγκεκριμένη περίπτωση η κυβέρνηση σχεδιάζει να ενεργοποιήσει το νόμο για τις επενδύσεις - ταχείας συμφωνίας (fast track), ενώ, όπως διαφημίζει, υποτίθεται πως έχει επαφές με επενδυτές από το Κατάρ.
• «Ελληνικά Πετρέλαια» - ΕΛΠΕ (35,5%): Θα ολοκληρωθεί η διαδικασία της παράδοσης των διυλιστηρίων στο ιδιωτικό κεφάλαιο, με πώληση ολόκληρης της συμμετοχής του Δημοσίου.
• Αγροτική Τράπεζα Ελλάδος - ATE (77,3%): Σχεδιάζεται να πουληθεί το 26,2% των μετοχών, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την εξέλιξη της χρηματοδότησης της μικρομεσαίας αγροτιάς και την τύχη που θα έχουν οι υποθήκες των αγροτών στην Τράπεζα. Επιπλέον, η μεθόδευση της κυβέρνησης εδώ είναι πρωτοφανής. Προκειμένου να κάνει πιο ελκυστική την ΑΤΕ σε επίδοξους μνηστήρες, αποφάσισε να ενισχύσει την κεφαλαιακή επάρκειά της, με αύξηση του μετοχικού της κεφαλαίου κατά 1,26 δισ. ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι πριν πουληθεί (και για όσο πουληθεί) το κομμάτι που σχεδιάζεται να δοθεί στους ιδιώτες, η κυβέρνηση θα βάλει στα ταμεία της τράπεζας περί το 1 δισ. ευρώ!!! Μαζί με το 26,2% των μετοχών που θα δοθούν σε ιδιώτες, η κυβέρνηση «προτίθεται να προχωρήσει στην πώληση των συμμετοχών της ΑΤΕ» και συγκεκριμένα στο σφυρί αναμένεται να βγουν συνεταιριστικές μονάδες και επιχειρήσεις όπως η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΖΑΧΑΡΗΣ, η ΔΟΔΩΝΗ, η ΣΕΚΑΠ, η ΕΛΒΙΖ, αλλά και η τράπεζα FBB, η ATEBANK ROMANIA κλπ. Στην ΑΤΕ ανήκει και το 10% της ΕΥΔΑΠ.
• Ελληνικά Ταχυδρομεία - ΕΛΤΑ (90%): Σχεδιάζει την παραχώρηση πακέτου μετοχών πάνω από το 40% σε στρατηγικό επενδυτή, ο οποίος θα αναλάβει και τη διοίκησή της.
• Εταιρεία Υδρευσης Αποχέτευσης Πρωτευούσας - ΕΥΔΑΠ (61,3%): Το σχέδιο προβλέπει ότι το Δημόσιο θα πουλήσει το 27,3% των μετοχών του το 2012, ενώ το 2013 θα πουλήσει και νέο πακέτο μετοχών, παραδίδοντας παράλληλα την ΕΥΔΑΠ σε στρατηγικό επενδυτή.
• Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων (100%): Αφού αποσπαστεί το εμπορικό τμήμα του Ταμείου, θα πουληθεί κατά 100% σε ιδιώτη.
• Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού - ΔΕΗ (51%): Πρώτο βήμα για την παραπέρα ιδιωτικοποίηση θα είναι ο διαχωρισμός του κλάδου παραγωγής από τα δίκτυα μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας. Στη συνέχεια θα πουλήσουν το 17% των μετοχών σε ιδιώτες επενδυτές, ενώ παράλληλα θα προχωρήσουν στη λεηλασία της περιουσίας της επιχείρησης, με την πώληση περιουσιακών της στοιχείων.

Τα λιμάνια

Η παραχώρηση των λιμανιών σε ιδιώτες είναι μια διαδικασία που ήδη έχει ξεκινήσει με την είσοδο του ΟΛΠ και του ΟΛΘ στο Χρηματιστήριο. Η διαδικασία αναμένεται να συνεχιστεί με την παραχώρηση νέων μετοχών αυτών των λιμανιών σε ιδιώτες, ενώ το δρόμο της παραχώρησης στο κεφάλαιο θα ακολουθήσουν, μέχρι και το 2013, και τα υπόλοιπα λιμάνια.
Το χαρτοφυλάκιο του Δημοσίου περιλαμβάνει 12 λιμάνια και ειδικότερα τα λιμάνια: Πειραιά, Θεσσαλονίκης, Βόλου, Ηγουμενίτσας, Πάτρας, Αλεξανδρούπολης, Ηρακλείου, Ελευσίνας, Ραφήνας, Λαυρίου, Κέρκυρας και Καβάλας, ενώ κατέχει και μια πληθώρα άλλων μικρότερων λιμανιών με διαφορετικές νομικές μορφές.
Μαζί με το στόχο για μεταβίβαση «στρατηγικών μεριδίων» των λιμανιών στον ιδιωτικό τομέα την περίοδο 2011 - 2013, σχεδιάζουν τη δημιουργία ενός εκτεταμένου συστήματος μαρίνων υπό τη μορφή ανωνύμων εταιρειών, που αργότερα θα τις προσφέρουν ως φιλέτο σε επιχειρηματικούς ομίλους.

Τα αεροδρόμια

Λόγος γίνεται για 29 περιφερειακά αεροδρόμια, μεταξύ των οποίων τα αεροδρόμια Θεσσαλονίκης, Ηρακλείου, Ρόδου, Κέρκυρας, Χανίων, Κω, Ζακύνθου, Σαντορίνης, Μυτιλήνης και Χίου. Η κυβέρνηση προωθεί την επιχειρησιακή ανεξαρτητοποίησή τους από την ΥΠΑ, καθώς και τη μετατροπή τους σε ανώνυμες εταιρείες, που στη συνέχεια θα ιδιωτικοποιηθούν με συμβάσεις παραχώρησης. Το πρόγραμμα θα υλοποιηθεί στα μέσα του 2013.

Οι αυτοκινητόδρομοι

Με ειδικό τρόπο αναμένεται να εξελιχθεί το πρόγραμμα παραχώρησης των αυτοκινητοδρόμων σε ιδιωτικές εταιρείες. Σε ό,τι αφορά την Εγνατία Οδό, που ανήκει 100% στο Δημόσιο, αναμένεται να επιλεγεί ο ιδιώτης που θα αναλάβει τη λειτουργία και συντήρηση. Για τους υπόλοιπους αυτοκινητόδρομους και ανάλογα με την πορεία εκτέλεσης των έργων, θα επιλέγονται σταδιακά, μέχρι και το 2015, οι ιδιωτικές επιχειρήσεις που θα αναλαμβάνουν τη διαχείρισή τους.

Η ακίνητη περιουσία

Εδώ θα γίνει το ανείπωτο φαγοπότι, αφού χωρίς το παραμικρό πρόσχημα η κυβέρνηση βγάζει στο σφυρί «φιλέτα» γης που ούτε στα καλύτερα όνειρά τους δε θα μπορούσαν να φανταστούν κάποιοι ότι θα περιέρχονταν στην ιδιοκτησία τους.
Η κυβέρνηση προχωρά στη δημιουργία του λεγόμενου «Ταμείου Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου», που δεν είναι τίποτα άλλο από τον οργανισμό που θα ψάχνει για ενδιαφερόμενους αγοραστές κομματιών δημόσιας γης. Στο Ταμείο αυτό «θα περιέλθουν μεταξύ άλλων περιουσιακών δικαιωμάτων και όλα τα ιδιωτικά ακίνητα του Δημοσίου που μπορούν να αξιοποιηθούν», δηλαδή να ξεπουληθούν. Ο πλήρης εντοπισμός, η καταχώρηση και ο χαρακτηρισμός των ακινήτων αναμένεται να ολοκληρωθεί μέχρι τα τέλη του 2012. Ιδιαίτερο ρόλο σ' αυτή τη διαδικασία αναμένεται να παίξουν τράπεζες, χρηματοοικονομικές εταιρείες και άλλες εταιρείες... συμβούλων, ενώ είναι πολύ πιθανό να συμμετέχουν και εκπρόσωποι της τρόικας των δανειστών.
Οπως σημειώνεται στο Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο, «έχει ήδη επιλεγεί συγκεκριμένος αριθμός σημαντικού μεγέθους ακινήτων από την περιουσία του Δημοσίου τα οποία αναμένεται να προσελκύσουν σημαντικό επενδυτικό ενδιαφέρον»...

Μνημόνια (Αλλα μέτρα στο όνομα της κερδοφορίας)

Τα μνημόνια και οι εφαρμοστικοί τους νόμοι περιλαμβάνουν και μια σειρά ακόμα μέτρα που αποτελούν πλήγμα για τις λαϊκές οικογένειες και τις συνθήκες διαβίωσής τους. Να, ορισμένα παραδείγματα, όπως έχουν περιληφθεί στα μνημόνια, όπως αποφασίστηκε από το μαύρο μέτωπο των κυβερνώντων, της τρόικας και της πλουτοκρατίας.

• Απελευθέρωση των επαγγελμάτων, με στόχο την δημιουργία προϋποθέσεων ώστε να εισβάλουν σε διάφορους κλάδους της οικονομίας μεγάλες επιχειρηματικές ομάδες. Οι περισσότεροι από εμάς συχνά πιστεύουμε ότι λόγος γίνεται για γνωστούς τομείς όπου μπορούν ακόμα και δραστηριοποιούνται δεκάδες χιλιάδες μικροεπαγγελματίες (ταξί, μεταφορές, φαρμακοποιοί, κομμωτές κ.ο.κ.), τους οποίους εποφθαλμιούν οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου και των εταιρειών. Ναι, αυτό είναι σωστό, όμως στην κατηγορία των λεγόμενων «κλειστών» επαγγελμάτων που πρέπει να απελευθερωθούν συμπεριλαμβάνονται και πολλά άλλα που κανείς μας δεν φαντάζεται. Σύμφωνα με τα χρονοδιαγράμματα των μνημονίων, μέχρι τον επόμενο μήνα πρέπει να υπάρξει «απελευθέρωση» για επαγγέλματα όπως: Λιμενεργάτες, καπνοπωλεία-περίπτερα-κυλικεία, κατ' οίκον διδασκαλία, διδασκαλία σε φροντιστήρια δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και ξένων γλωσσών, εμπορία πετρελαιοειδών, ιδιωτικά ΚΤΕΟ, επιχείρηση ενοικίασης λιμουζίνων, ενεργειακοί επιθεωρητές.Μέχρι τα τέλη του Σεπτέμβρη θα ακολουθήσουν δεκάδες ακόμα επαγγέλματα.
• Παρέα με την «απελευθέρωση των επαγγελμάτων» και σε κάθε περίπτωση με στόχο την εκχώρηση κερδοφόρων πεδίων δράσης στα σαπρόφυτα τους καπιταλιστές, πάει και η μεθόδευση για την πλήρη εφαρμογή της κοιναγορίτικης οδηγίας Μπολκεστάιν, κύριο στοιχείο της οποίας είναι η παραχώρηση της δυνατότητας σε εταιρείες παροχής υπηρεσιών, να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε οποιαδήποτε χώρα της ΕΕ, τηρώντας τις εργασιακές σχέσεις που ισχύουν στη χώρα όπου είναι η έδρα της εγκατάστασής τους. Με αυτή την έννοια, δηλαδή, μπορούν να λειτουργούν σε χώρες υψηλού κόστους ζωής και να αμείβουν τους απασχολούμενους με μισθούς χώρας που τα μεροκάματα είναι κατά πολύ χαμηλότερα.
• Τρανταχτές ανατιμήσεις μέχρι και 25% στα εισιτήρια των αστικών συγκοινωνιών και του ΟΣΕ, επίσης στα τιμολόγια και άλλων πρώην ΔΕΚΟ.
• Μαζικά λουκέτα σε εκατοντάδες φορείς και υπηρεσίες του Δημοσίου, μαζί και «αναδιαρθρώσεις» σε σχολεία, νοσοκομεία, Κέντρα Υγείας κ.ά.
• Συρρίκνωση της Αγροτικής Τράπεζας (ΑΤΕ) με μαζικά λουκέτα σε υποκαταστήματα, απομάκρυνση εργαζομένων, ξεπούλημα για όλες τις θυγατρικές επιχειρήσεις, μεταξύ των οποίων και γνωστές συνεταιριστικές επιχειρήσεις όπως είναι η ΔΩΔΩΝΗ, η ΣΕΚΑΠ, η ΕΛΒΙΖ, και η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης.

Τα μνημόνια για την Υγεία - Πρόνοια

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και η συγκυβέρνησή του με τη ΝΔ και το ΛΑ.Ο.Σ. έχουν προωθήσει πληθώρα νομοθετικών ρυθμίσεων σε εφαρμογή των μνημονιακών πολιτικών στο χώρο της Υγείας και της Πρόνοιας. Κεντρικός μοχλός σε αυτή την πολιτική είναι η δημιουργία του Εθνικού Οργανισμού Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ), με το «ελάχιστο πακέτο παροχών», που σημαίνει ότι οι ασφαλισμένοι για να έχουν ένα ικανοποιητικό επίπεδο παροχών Υγείας θα πρέπει να πληρώσουν απ' την τσέπη τους. Μ' άλλα λόγια, αποτελεί έναν ακόμα διάδρομο εμπορευματοποίησης των υπηρεσιών Υγείας.
Α) Ο Νόμος 3918/2011 προβλέπει:
Δημιουργία του ΕΟΠΥΥ και ένταξη σε αυτόν των κλάδων Υγείας των ΙΚΑ, ΟΑΕΕ, ΟΠΑΔ και ΟΓΑ απ' την 1η Γενάρη 2012. Με το νόμο 4075/2012 εντάχτηκαν στον ΕΟΠΥΥ ο «Οίκος του Ναύτη» (από 1.4.2012), το ΤΑΥΤΕΚΩ (περιλαμβάνει τους ασφαλισμένους των ΔΕΗ, Εθνικής Ασφαλιστικής, ΗΣΑΠ, ΗΛΠΑΠ, ΟΤΕ, ΕΤΒΑ, Εμπορικής Τράπεζας, Τράπεζας Πίστεως και Αμέρικαν Εξπρές) απ' την 1.5.2012 και την ένταξη των αυτοαπασχολούμενων (απ' την 1.6.2012).

• Συγχώνευση πέντε νοσοκομείων του ΙΚΑ στο δημόσιο σύστημα Υγείας. Ηδη οι ασφαλισμένοι του ΙΚΑ που μέχρι τώρα δεν είχαν καμιά επιβάρυνση όταν προσέρχονταν στα νοσοκομεία του ΙΚΑ, τώρα πληρώνουν για τις εξετάσεις τους αρχίζοντας απ' τα 5 ευρώ στα εξωτερικά ιατρεία.

Β) Ακολούθησαν σχετικές υπουργικές αποφάσεις με τις οποίες:

• Οι διοικήσεις 132 νοσοκομείων συγχωνεύτηκαν σε 81 και καταργήθηκαν 11.503 κλίνες (Μειώθηκαν σε 35.280 από 46.783). Ηταν δύσκολη η πρόσβαση στα δημόσια νοσοκομεία, τώρα θα γίνει ακόμα δυσκολότερη με το κλείσιμο των κλινών.
• Συντάχτηκε ο Ενιαίος Κανονισμός Παροχών του ΕΟΠΥΥ που πετσόκοψε τις παροχές και μεταξύ των άλλων προβλέπει συμμετοχή 15% για εξετάσεις, που πριν γίνονταν χωρίς πληρωμές απ' τους αρρώστους, σε περίπτωση εκτέλεσής τους από συμβεβλημένα ιδιωτικά εργαστήρια.
• Αρχισε η εφαρμογή των Κλειστών Ενοποιημένων Νοσηλίων (ΚΕΝ) που ξετίναξε τα Ταμεία. Μάλιστα, οι υπερβολικές τιμές που θεσπίστηκαν αρχικά οδήγησαν στην προσωρινή αναστολή για να γίνει επανακοστολόγηση, η οποία δε θίγει τον πυρήνα της εμπορευματοποίησης των υπηρεσιών Υγείας, που γίνεται με την εφαρμογή των ΚΕΝ.

Γ) Νόμος 4025/2011

• Συγχωνεύτηκαν ή καταργήθηκαν 46 απ' τις 94 δομές Πρόνοιας. Από τις 46 μονάδες οι 7 είναι τα Κέντρα Αποθεραπείας, Φροντίδας και Κοινωνικής Αποκατάστασης (ΚΑΦΚΑ).

Η εφαρμογή αυτών των ρυθμίσεων θα οδηγήσει στην κατάργηση πολύτιμων υπηρεσιών, που αν και δε λειτούργησαν ποτέ ολοκληρωμένα, εντούτοις ήταν σημαντικές στον τομέα της αποκατάστασης. Ετσι, όσοι έχουν ανάγκη αποκατάστασης θα αναγκαστούν να οδηγηθούν σε παρόχους υπηρεσιών - ιδιώτες, ΜΚΟ, δήμοι - που θα συμβάλλονται με το κράτος.
Δ) Εφαρμοστικός νόμος 4052/2012

• Τα διασυνδεόμενα νοσοκομεία χάνουν την αυτοτελή οντότητά τους και μετατρέπονται σε ένα ενιαίο Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου. Στο πλαίσιο αυτής της ρύθμισης θα μπορούν να γίνονται μετακινήσεις προσωπικού για την κάλυψη των τρομακτικών κενών, αντί να γίνουν προσλήψεις μόνιμου προσωπικού.
• Η Πρόνοια μεταφέρθηκε απ' το υπουργείο Υγείας στο υπουργείο Εργασίας, με αποτέλεσμα να καταργηθεί ως άσκηση κοινωνικής πολιτικής.
• Καταργούνται τα πέντε ψυχιατρικά νοσοκομεία.
• Απ' την 1.1.2013 «τα νοσοκομεία του ΕΣΥ θα πληρώνονται απ' τον ΕΟΠΥΥ το σύνολο των εσόδων απ' τις απαιτήσεις των Φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης που συμμετέχουν στον ΕΟΠΥΥ, συμπεριλαμβανομένων και των επιχορηγήσεων του υπουργείου Οικονομικών προς τα νοσοκομεία». Αυτό σημαίνει την παραπέρα μείωση της περιορισμένης κρατικής χρηματοδότησης προς τα νοσοκομεία. Ετσι, η χρηματοδότηση θα μεταφερθεί εξολοκλήρου στα Ταμεία και στις τσέπες των ασθενών.
• Καθιερώθηκε η συνταγογράφηση φαρμάκων με βάση τη δραστική ουσία, που σημαίνει χορήγηση φαρμάκων με βάση το κόστος και όχι με βάση τις ανάγκες του ασθενούς. Επιπλέον θα οδηγήσει και σε νέα χαράτσια για τους ασθενείς όταν ο γιατρός συστήσει άλλο φάρμακο από εκείνο που είναι το φτηνότερο με βάση τη δραστική ουσία. Ο ασθενής θα πληρώσει τη διαφορά μεταξύ της εμπορικής τιμής του φαρμάκου και της λεγόμενης Τιμής Αναφοράς, που ισχύει για το ασφαλιστικό ταμείο.
• Απελευθερώθηκε το ωράριο λειτουργίας των φαρμακείων, που σημαίνει χτύπημα του μικρομεσαίου φαρμακείου της γειτονιάς.

Ε) Νόμος 4058/2012

• Θεσμοθετήθηκε η πρόσληψη γιατρών, νοσηλευτών και κοινωνικών λειτουργών με μπλοκάκι. Αντί δηλαδή για μόνιμες προσλήψεις προσωπικού επιχειρείται η κάλυψη των κενών με εργαζόμενους που θα πληρώνουν για την ασφάλισή τους οι ίδιοι.

ΣΤ) Επίσης, προωθήθηκαν μια σειρά από ρυθμίσεις, κυρίως με υπουργικές αποφάσεις, όπως:

• Αυξήθηκε σε 5 ευρώ (από 3 ευρώ) το εισιτήριο στα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων.
• Καθιερώθηκε η λεγόμενη θετική λίστα των φαρμάκων και αυξήθηκε με την προσθήκη κι άλλων - που θα τα πληρώνουν απ' την τσέπη τους οι ασφαλισμένοι - η λεγόμενη αρνητική λίστα φαρμάκων. Αναθεωρήθηκε και η λίστα των Μη Συνταγογραφούμενων Φαρμάκων (ΜΗΣΥΦΑ). Η θετική λίστα σημαίνει αποκλεισμό απ' τα φάρμακα που επιλέγουν οι γιατροί στον άρρωστο. Για τα φάρμακα της αρνητικής λίστας - που δεν καλύπτονται πια απ' τα Ταμεία - οι ασφαλισμένοι πληρώνουν 132 εκατ. ευρώ το χρόνο. Επιπλέον, οι ασφαλισμένοι πληρώνουν και 20,9 εκατ. ευρώ για τα ΜΗΣΥΦΑ.
• Με το νέο Κανονισμό Εκτίμησης Βαθμού Αναπηρίας (ΦΕΚ Β' 2611/2011) μειώθηκαν πολύ τα ποσοστά αναπηρίας για δεκάδες κατηγορίες αναπήρων και χρονίως πασχόντων. Αυτό σημαίνει ότι πολλοί ανάπηροι και χρονίως πάσχοντες με ποσοστό αναπηρίας κάτω από 67% δε θα δικαιούνται πια δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, και θα πληρώνουν απ' την τσέπη τους. Επίσης, χάνουν παλιότερες φοροαπαλλαγές όσοι είχαν ποσοστό αναπηρίας πάνω από 67%.

Οι αντιασφαλιστικοί νόμοι

Η κυβέρνηση το 2010 ψήφισε τους αντιασφαλιστικούς νόμους 3863 και 3865 για τον ιδιωτικό και το δημόσιο τομέα, αντίστοιχα. Βασικοί άξονες του νόμων αυτών είναι:

• Η αύξηση στα 40 χρόνια εργασίας (αντί για 35) για δικαίωμα στην πλήρη σύνταξη.
• Αύξηση του γενικού ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης στα 65 χρόνια για όλους.
• Ριζική μείωση των μελλοντικών συντάξεων μέσα από το νέο τρόπο υπολογισμού τους και τους νέους συντελεστές. Το νέο σύστημα «σπάει» τη μια ενιαία σύνταξη στη «βασική» και στην «αναλογική». Για τον υπολογισμό της αναλογικής σύνταξης οι συντελεστές αναπλήρωσης καθορίζονται από το 0,8% ετησίως έως το 1,5% αντί του 2% που ισχύει. Συνολικά το ποσοστό αναπλήρωσης στην 35ετία αντί του 70% μειώνεται - για τα ίδια χρόνια ασφάλισης - στο 34,19%. Δηλαδή, το ποσοστό αναπλήρωσης μειώνεται κατά 50%. Ακόμα και για τα 40 χρόνια εργασίας και ασφάλισης το ποσοστό αναπλήρωσης μειώνεται στο 41,2% και όχι στο 48% που ισχυρίζεται η κυβέρνηση. Η μείωση στο ποσοστό αναπλήρωσης θα συνδυαστεί με συρρίκνωση και του συντάξιμου μισθού στον οποίο υπολογίζεται αυτό το ποσοστό. Ετσι ο συντάξιμος μισθός αντί για το μέσο όρο των αποδοχών της τελευταίας πενταετίας θα είναι ο μέσος όρος των αποδοχών ολόκληρου του εργάσιμου βίου. Και μόνο αυτή η ανατροπή οδηγεί σε συντάξιμο μισθό μειωμένο από 30% έως και 50%. Το συνολικό αποτέλεσμα του νέου τρόπου υπολογισμού ιδιαίτερα για τη νέα γενιά, η οποία θα συνταξιοδοτηθεί μετά από 15 και 20 χρόνια, θα είναι συντάξεις - προνοιακά επιδόματα. Την εξέλιξη αυτή δεν αποτρέπει ούτε η λεγόμενη «βασική» σύνταξη των 360 ευρώ.

Τα χαράτσια στις συντάξεις

Οι μειώσεις στις κύριες συντάξεις από το 2010 μέχρι σήμερα:

• Μείωση από την παρακράτηση του ΛΑΦΚΑ, 3% έως 14% ανάλογα με το ύψος της σύνταξης.
• Πρόσθετη μείωση ΛΑΦΚΑ, 6% έως 10% σε συντάξεις άνω των 1.700 ευρώ, για συνταξιούχους κάτω των 60 ετών.
• Μείωση 20% για το τμήμα της σύνταξης άνω των 1.200 ευρώ για όσους είναι άνω των 55 ετών και 40% για το τμήμα άνω των 1.000 ευρώ για τον συνταξιούχο που είναι κάτω των 55 ετών
• Νέα μείωση (μετά το 2ο μνημόνιο) κατά 12% στο τμήμα της σύνταξης άνω των 1.300 ευρώ που απομένει μετά τις παραπάνω περικοπές.
• Μείωση στις συντάξεις του ΝΑΤ κατά 7% από το πρώτο ευρώ (επιβλήθηκε μετά το 2ο μνημόνιο).

Οι μειώσεις τις επικουρικές συντάξεις από το 2010 μέχρι σήμερα:

• Μείωση από την παρακράτηση εισφοράς από 3% έως 10% από τα 300 ευρώ και άνω.
• Μείωση κατά 15% σε Ταμεία πρώην ΔΕΚΟ (ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΛΤΑ, ΕΤΒΑ). Στην επικουρική του ΕΤΕΑΜ μείωση κατά 30% για το τμήμα της σύνταξης άνω των 150 ευρώ.
• Μείωση κατά 10% για ποσά 200-250 ευρώ, κατά 15% για ποσά 251-300 ευρώ, κατά 20% για ποσά 300 ευρώ και πάνω (η μείωση μετά το 2ο μνημόνιο).

Στις παραπάνω μειώσεις δεν περιλαμβάνονται οι περικοπές στη 13η και 14η σύνταξη για τον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα που επιβλήθηκαν σε εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχους.

«ΜΝΗΜΟΝΙΟ 1» - «ΜΝΗΜΟΝΙΟ 2»

Το αντιλαϊκό περιεχόμενο και οι συνέπειες για το λαό

Ο ΣΥΡΙΖΑ μιλά για κατάργηση του Μνημονίου 2. Εστιάζει αποκλειστικά και μόνο στα εργασιακά ζητήματα που απορρέουν από αυτό. Αλλά τα Μνημόνια είναι δύο. Υπάρχει το Μνημόνιο 1 και το Μνημόνιο 2. Και βέβαια δεν αφορούν μόνο τα εργασιακά. Αφορούν ζητήματα όπως: Υγεία, Πρόνοια, Ιδιωτικοποιήσεις, Φορολογία κλπ. Ο «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» παρουσιάζει όλο το αντιλαϊκό περιεχόμενο και των δύο Μνημονίων και των εφαρμοστικών του νόμων.

Η ανατροπή των εργασιακών σχέσεων στα μνημόνια

Οι νόμοι που ψηφίστηκαν τα χρόνια του μνημονίου αποκαλύπτουν το μέγεθος της ολομέτωπης επίθεσης που έχουν εξαπολύσει οι κεφαλαιοκράτες και οι κυβερνήσεις στους εργάτες και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Παρακάτω παρουσιάζονται οι νόμοι που αφορούν τις εργασιακές σχέσεις.

Πρώτο μνημόνιο

Α) Ν.3845/2010

• Μηδενικές αυξήσεις στο σύνολο του δημόσιου τομέα και για το 2011.
• Περαιτέρω μείωση των αποδοχών στον ευρύτερο δημόσιο τομέα κατά 3%.
• Κατάργηση 13ου και 14ου μισθού. Αντικατάστασή τους με το ποσό των 500 ευρώ αντίστοιχα, για τους εργαζόμενους στο Δημόσιο που αμείβονται με μηνιαίες αποδοχές κάτω από 3.000 ευρώ.
• Περαιτέρω μείωση των επιδομάτων κατά 8% στο σύνολο του δημόσιου τομέα.
• Απασχόληση στο Δημόσιο ηλικιωμένων ανέργων (55-64 ετών) μέσω γραφείων «ενοικίασης» προσωπικού που επιχορηγούνται από το κράτος.
• Αντικατάσταση του επιδόματος ανεργίας με την «επιταγή επανένταξης» των ανέργων για την απασχόλησή τους από επιδοτούμενες επιχειρήσεις. Ετσι, αντί να ενισχύονται οι άνεργοι, οι επιχειρήσεις εξασφαλίζουν εργατικό δυναμικό εισπράττοντας το επίδομα ανεργίας τους.
• Κατάργηση της ευνοϊκότερης ρύθμισης υπέρ των μισθωτών σε περίπτωση που ισχύουν ταυτόχρονα όροι διαφορετικών Συλλογικών Συμβάσεων. Δηλαδή, ο εργαζόμενος χάνει το δικαίωμα να απολαμβάνει τις ευνοϊκότερες ρυθμίσεις.

Β) Ν.3847/2010

• Περαιτέρω μείωση του ποσού που αντικατέστησε τον 13ο και τον 14ο μισθού στα 400 ευρώ αντίστοιχα, για τους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα με μηνιαίες αποδοχές κάτω από 2.500 ευρώ.

Γ) Ν.3863/2010

• Καθιέρωση της ειδικής σύμβασης μαθητείας για νέους ηλικίας 15-18 ετών με αμοιβή το 70% του γενικού κατώτατου μισθού.
• Μείωση κατά 20% της αμοιβής της υπερεργασίας και κάθε μορφής υπερωριακής απασχόλησης.
• Μείωση μέχρι και κατά 3/4 του χρόνου προειδοποίησης (από 24 σε 6 μήνες) της απόλυσης. Με την έγκαιρη προειδοποίηση δίνεται μόνο η μισή αποζημίωση, γεγονός που διευκολύνει τον εργοδότη να κάνει απολύσεις αφού αυτές «κοστίζουν» λιγότερο.
• Επίσης οι ατομικές απολύσεις διευκολύνονται και γιατί ο εργοδότης μπορεί σε μεγαλύτερο, από πριν, χρονικό διάστημα να καταβάλει την αποζημίωση.
• Αύξηση του ορίου ομαδικών απολύσεων. Από 4 σε 6 μηνιαίως για τις επιχειρήσεις από 20-150 εργαζόμενους. Από 2% στο 5% για τις επιχειρήσεις άνω των 150 εργαζομένων (το όριο του 2% ίσχυε για τις επιχειρήσεις άνω των 200 εργαζομένων).

Δ) Ν.3871/2010

• Η κυβέρνηση απαγόρευσε οποιαδήποτε μισθολογική αύξηση μέσω ΟΜΕΔ, για την περίοδο 2010-2012, που ήταν μεγαλύτερη της αύξησης που όριζε η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΕΓΣΣΕ) στην ίδια περίοδο. Χαρακτηριστικό είναι ότι επειδή η ΕΓΣΣΕ για το 2010 δεν προέβλεπε καμία αύξηση, η απαγόρευση αυτή σήμαινε πάγωμα των μισθών.

Ε) Ν.3899/2010

• Επέκταση της δοκιμαστικής περιόδου από τους δύο στους 12 μήνες για τους εργαζόμενους ιδιωτικού τομέα. Σε περίπτωση απόλυσης εντός της περιόδου αυτής ή με τη λήξη της ο εργαζόμενος δε δικαιούται αποζημίωση. Ετσι ο εργοδότης μπορεί να εκμεταλλεύεται έναν εργαζόμενο επί ένα χρόνο και να τον απολύσει αμέσως μετά καθώς η απόλυση δεν κοστίζει. Το μέτρο αυτό διευκολύνει την ανακύκλωση φθηνού εργατικού δυναμικού.
• Επέκταση της ανώτατης διάρκειας «δανεισμού» εργαζομένων από τους 18 στους 36 μήνες.
• Επέκταση της ανώτατης διάρκειας της επιβαλλόμενης εκ περιτροπής εργασίας από 6 σε 9 μήνες ανά έτος. Ο εργοδότης έχει τη δυνατότητα να επιβάλει στους εργαζόμενους για ακόμα μεγαλύτερο χρονικό διάστημα μείωση των μερών και των ωρών εργασίας. Αυτό σημαίνει μειωμένες αποδοχές για τους εργαζόμενους και μεγαλύτερα κέρδη για τους εργοδότες καθώς προσαρμόζουν απόλυτα το εργατικό δυναμικό στις ανάγκες της παραγωγής.
• Κατάργηση της προσαύξησης στο ωρομίσθιο της μερικής απασχόλησης σε περίπτωση υπερωρίας και απασχόλησης με εβδομαδιαία εργασία κάτω των 20 ωρών.
• Εισαγωγή των ειδικών επιχειρησιακών ΣΣΕ για το χτύπημα του κατώτατου κλαδικού μισθού. Ηταν η πρώτη απόπειρα να επιβάλεται μείωση των αποδοχών κάτω από τα όρια που προέβλεπαν οι κλαδικές και ομοιοεπαγγελματικές συμβάσεις.
• Επιβολή μηδενικών αυξήσεων στο σύνολο του δημόσιου τομέα.
• Μείωση κατά 10% των αποδοχών στις ΔΕΚΟ για όσους αμείβονται με αποδοχές άνω των 1.800 ευρώ μηνιαίως.
• Επιβολή μετατάξεων στις ΔΕΚΟ χωρίς τη διατήρηση των δικαιωμάτων της προηγούμενης θέσης απασχόλησης. Αυτό σημαίνει ότι ο εργαζόμενος δε δικαιούται να διατηρήσει τα μισθολογικά και ασφαλιστικά δικαιώματα της προηγούμενης θέσης τους σε περίπτωση που είναι καλύτερα από αυτά της νέας θέσης.
• Περιορισμός κατά 15% στις προσλήψεις συμβασιούχων ορισμένου χρόνου και έργου στο Δημόσιο, σε σχέση με το 2010.
• Μείωση κατά 10% των αποδοχών των εργαζομένων στον όμιλο της ΑΤΕ όσων υπερβαίνουν τα 1.800 ευρώ μηνιαίως.

ΣΤ) Ν.3979/2011

• Ο εβδομαδιαίος χρόνος εργασίας στο Δημόσιο ορίζεται στις 40 ώρες και μάλιστα χωρίς αντίστοιχη αύξηση του μισθού. Αυτό σημαίνει αύξηση του απλήρωτου χρόνου εργασίας από 2,5 μέχρι και 10 ώρες τη βδομάδα σε ορισμένες ειδικότητες.

Ζ) Ν.3986/2011

• Επέκταση της ανώτατης διάρκειας των συμβάσεων ορισμένου χρόνου μετά από 3 διαδοχικές ανανεώσεις από τους 24 στους 36 μήνες. Ετσι ο εργοδότης έχει τη δυνατότητα να κρατά για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα ομήρους τους εργαζόμενους χωρίς να υποχρεούται να τους απασχολεί με συμβάσεις αορίστου χρόνου.
• Ακόμα και ο παραπάνω περιορισμός των 36 μηνών αίρεται με το μέτρο που δικαιολογεί την χωρίς όρια δυνατότητα ανανέωσης των συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε περίπτωση που ο εργοδότης επικαλεστεί δήθεν «αντικειμενικούς λόγους».
• Ενίσχυση της διευθέτησης του χρόνου εργασίας. Δίνεται η δυνατότητα στον εργοδότη να αυξάνει τον ημερήσιο χρόνο εργασίας, πέραν του 8ωρου, για διάστημα έξι μηνών ανά έτος (αντί για τέσσερις που ήταν πριν). Αυτός ο χρόνος δεν αμείβεται ως υπερωρία.
• Εισαγωγή του καθεστώτος της εργασιακής εφεδρείας στο δημόσιο τομέα με καταβολή του 60% του βασικού μισθού για το πλεονάζον προσωπικό.
• Ορίζεται ότι μέχρι το 2015 θα προσλαμβάνεται στο Δημόσιο μόλις ένας εργαζόμενος για κάθε πέντε που αποχωρούν. Το μέτρο αυτό είναι συνέχεια προηγούμενων, υπηρετεί το στόχο δραματικής μείωσης του προσωπικού και οδηγεί στην εντατικοποίηση της εργασίας. Να σημειωθεί πως παρά τις αποχωρήσεις δεν έχουν γίνει ούτε αυτές οι λίγες προσλήψεις μέχρι τώρα.
• Περιορισμός των προσλήψεων με σύμβαση ορισμένου χρόνου και έργου στο Δημόσιο κατά 50% για το 2011 και κατά 10% για την περίοδο 2012-15.
• Μείωση της επιδότησης των ανέργων σε 450 ημερήσια επιδόματα ανά 4ετία από το 2011 και σε 400 από το 2012-15. Αυτό σημαίνει περιορισμός του δικαιώματος λήψης του επιδόματος ανεργίας.

Η) Ν.4024/2011

• Εισαγωγή της «προσυνταξιοδοτικής διαθεσιμότητας» με το 60% του βασικού μισθού. Και αυτό το μέτρο εξυπηρετεί τη μείωση του προσωπικού.
• Ενταξη στο καθεστώς της εργασιακής εφεδρείας των εργαζομένων που απασχολούνται στο Δημόσιο με συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου. Μετά το τέλος της εφεδρείας απολύονται χωρίς αποζημίωση.
• Εισαγωγή του νέου μισθολογίου στο Δημόσιο από 1 Νοέμβρη 2011. Οδήγησε στην τεράστια μείωση των μισθών (σε πολλές περιπτώσεις ξεπέρασε το 50%). Συνδέει το μισθό με το βαθμό, ο οποίος δίνεται αφού ο υπάλληλος «αξιολογηθεί». Σε περίπτωση αρνητικής «αξιολόγησης» παραμένει στον ίδιο βαθμό και στερείται την αύξηση.
• Δεν ισχύει μέχρι το τέλος του 2012 η αρχή της επέκτασης των κλαδικών και ομοιοεπαγγελματικών ΣΣΕ, η οποία ίσχυε μέχρι τώρα. Δηλαδή οι εργοδότες που δεν υπογράφουν τη σύμβαση δεν είναι πλέον υποχρεωμένοι να την εφαρμόσουν.

Δεύτερο μνημόνιο

Α) Ν.4046/2012 (Εφαρμογή του αρθρ. 1, παρ. 6)

• Μείωση του γενικού κατώτατου μισθού κατά 22% και κατάργηση της ΕΓΣΣΕ 2010-12. Ο βασικός μεικτός μισθός από 751 ευρώ πήγε στα 586 ευρώ. Το μεροκάματο από 33,57 ευρώ μεικτά πήγε στα 26,18 ευρώ μεικτά. Μείωση του γενικού κατώτατου μισθού κατά 32% για τους νέους μέχρι 25 ετών και για τους μαθητευόμενους. Από 751 ευρώ μεικτά στα 511 ευρώ μεικτά. Το μεροκάματό από 33,57 ευρώ μεικτά πήγε στα 22,83 ευρώ μεικτά.
• Οι παραπάνω μειώσεις γίνονται μονομερώς από τον εργοδότη, χωρίς τη συναίνεση του εργαζόμενου.
• Μείωση του χρόνου μετενέργειας, μετά τη λήξη της ΣΣΕ, από 6 σε 3 μήνες. Από εκεί και πέρα διατηρούνται πλέον μόνο ο βασικός μισθός και τέσσερα επιδόματα, εφόσον προϋπάρχουν. Οι υπόλοιποι όροι των προηγούμενων ΣΣΕ καταργούνται χωρίς τη συναίνεση του εργαζόμενου. Εκτιμάται ότι οι ρυθμίσεις αυτές οδηγούν σε μειώσεις των μισθών μέχρι και 40%.
• Κατάργηση του δικαιώματος για μονομερή προσφυγή στη διαιτησία μετά από την άρνηση της πρότασης του μεσολαβητή και καθιέρωση της από κοινού προσφυγής σε αυτήν. Ετσι, τα συνδικάτα δεν θα μπορούν πλέον να προσφεύγουν στον ΟΜΕΔ χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του εργοδότη.
• Περιορισμός της διαιτητικής απόφασης στον καθορισμό του βασικού μισθού και ημερομισθίου. Κριτήρια της απόφασης είναι οι οικονομικές συνθήκες, η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, η μείωση του μοναδιαίου κόστους εργασίας κατά την περίοδο του δεύτερου μνημονίου. Δηλαδή, ο στόχος είναι η διασφάλιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου.
• Πάγωμα των αυξήσεων σε μισθούς και ωριμάνσεις μέχρι τη μείωση του ποσοστού ανεργίας στη χώρα κάτω από το 10%. Με δεδομένο ότι η ανεργία έχει φθάσει το 22% και θα συνεχίσει να αυξάνεται ο όρος αυτός ουσιαστικά απαγορεύει οποιαδήποτε αύξηση για πολλά χρόνια.
• Κατάργηση της μονιμότητας στις πρώην ΔΕΚΟ. Καταργούνται όσοι κανονισμοί ή νόμοι προστάτευαν τη μόνιμη και σταθερή εργασία χιλιάδων εργαζομένων, δίνοντας στην εργοδοσία τη δυνατότητα να απολύει κατά το δοκούν και να τους αντικαταστήσει από πιο φθηνά εργατικά χέρια. Με αυτόν τον τρόπο διευκολύνεται η παραπέρα ιδιωτικοποίησή τους.

Παραπλανητικά διλήμματα και νέο αστικό δίπολο

«Κεντροδεξιά ή κεντροαριστερά» - «Δεξιά ή αριστερή διαχείριση» - «Ευρωπαϊκός ή αντιευρωπαϊκός προσανατολισμός» - Εκλογές «δημοψήφισμα ευρώ ή δραχμή».

 

Από τις πρώτες μέρες της νέας προεκλογικής περιόδου διαμορφώθηκαν τα παραπλανητικά (ψευτο)διλήμματα με τα οποία επιχειρείται τα λαϊκά στρώματα να εγκλωβιστούν στο νέο αστικό δίπολο «κεντροδεξιά - κεντροαριστερά», το οποίο αντικαθιστά την παραδοσιακή εναλλαγή της ΝΔ με το ΠΑΣΟΚ, που, όπως όλα δείχνουν, εξάντλησε τις υπηρεσίες της στην αστική διαχείριση.

Είναι ολοφάνερο ότι τα παραπάνω και άλλα παρεμφερή διλήμματα εξυπηρετούν την αναμόρφωση του αστικού πολιτικού σκηνικού, που πλέον στήνεται στη νέα βάση «κεντροδεξιά - κεντροαριστερά», με πόλο αντίστοιχα τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ.

Προφανής στόχος είναι να διασφαλίσουν ότι στην Ελλάδα θα συνεχιστεί η πολιτική του ευρωμονόδρομου, δηλαδή η πολιτική της σφαγής του λαού για χάρη της θωράκισης της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων.
Μ' αυτό το σκοπό χρησιμοποιούν προπαγανδιστικά ακόμα και την επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου ως μια ανώδυνη για το κεφάλαιο διαδικασία, που σε τίποτα δεν πρόκειται να ανακουφίσει ή να βελτιώσει τη ζωή του λαού.
Αντίθετα, θα τον οδηγήσει πιο βαθιά στη φτώχεια και την εξαθλίωση, που θα συνοδεύεται τώρα και από μεγάλη απογοήτευση, αφού γρήγορα θα αποδειχτούν φρούδες οι προσδοκίες που καλλιεργεί μια ενδεχόμενη κυβέρνηση της αριστεράς.
Τα παραπάνω ψευτοδιλήμματα επιχειρούν να αποκρύψουν από το λαό ότι και οι δύο νέοι πόλοι του αστικού σκηνικού, από μια ο λεγόμενος «δεξιός» ή «κεντροδεξιός» και από την άλλη ο «κεντροαριστερός» ή λεγόμενος «αριστερός», βρίσκονται στην ίδια όχθη, στην όχθη της πλουτοκρατίας και του καπιταλιστικού συστήματος.
Τόσο ο πρόεδρος της ΝΔ όσο και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έσπευσαν από την πρώτη στιγμή να θέσουν και ενισχύσουν με κάθε τρόπο τα παραπάνω παραπλανητικά ψευτοδιλήμματα, επιδιώκοντας να στήσουν, κατά τρόπο βολικό για τα κόμματά τους και την πλουτοκρατία, το νέο δίπολο «δεξιάς - αριστεράς».

 

Κατασκευάζει βολικούς αντίπαλους

Πρώτος ο Α. Σαμαράς κατέστησε σαφές ότι βασικός στόχος της προεκλογικής τακτικής της ΝΔ είναι η ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ ως βολικού εκλογικού αντιπάλου. Για το σκοπό αυτό διαστρεβλώνει τις θέσεις του, επιχειρώντας να τον εμφανίσει ως δήθεν αντιευρωπαϊκό κόμμα, αλλά και σαν εχθρό της «αγοράς» και του καπιταλισμού,
όταν ο ΣΥΡΙΖΑ διακηρύττει πίστη στην ΕΕ και στην «υγιή επιχειρηματικότητα».
 Στη βάση αυτή στήνει τα ψεύτικα εκβιαστικά διλήμματα, που υπηρετούν την αναμόρφωση του αστικού πολιτικού σκηνικού, με πυλώνες τη «φιλοευρωπαϊκή κεντροδεξιά και την αντιευρωπαϊκή αριστερά».
Σε αυτό το πλαίσιο έσπευσε να δώσει στις εκλογές δημοψηφισματικό χαρακτήρα ανάμεσα στο «ευρώ και δραχμή», επιχειρώντας ακριβώς να αποκρύψει από το λαό ότι δίχως ριζική πολιτική αλλαγή, δίχως ρήξη και ανατροπή με την πολιτική και οικονομική εξουσία των μονοπωλίων, θα είναι μονίμως χρεοκοπημένος και θα βουλιάζει ολοένα και πιο βαθιά στη φτώχεια και εξαθλίωση.
«Η μάχη που αρχίζει από μεθαύριο αφορά το αν η Ελλάδα θα παραμείνει μέσα στην Ευρώπη ή αν η Ελλάδα θα υποχρεωθεί να βγει από την Ευρώπη, χάνοντας πολλά και ρισκάροντας ακόμα περισσότερα», τόνισε μιλώντας την Πέμπτη στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ, ενώ κινδυνολογώντας ασύστολα συμπλήρωσε ότι «η Ελλάδα θα ζούσε ολοκληρωτική καταστροφή - αυτός είναι ο εφιάλτης που μας φέρνουν όσοι μιλάνε για μονομερή καταγγελία της σύμβασης».
Στη βάση αυτή οικοδομεί τα βολικά για το κόμμα του και την πλουτοκρατία εκλογικά μέτωπα: «Το δίλημμα (σ.σ. στις εκλογές) θα είναι καθαρό:
 Ανάμεσα στο αντι-ευρωπαϊκό μέτωπο της Αριστεράς, που βγάζει την Ελλάδα από την Ευρώπη, τη θέλει ξέφραγο αμπέλι στους λαθρομετανάστες και της επιφυλάσσει μοίρα διεθνούς απομόνωσης. Κι από την άλλη πλευρά, το μεγάλο ευρωπαϊκό μέτωπο, που θέλει την Ελλάδα μέσα στην Ευρώπη, αλλά και παλεύει για μιαν Ευρώπη της Ανάπτυξης, με ισχυρές συμμαχίες και με μεγάλες πρωτοβουλίες προάσπισης των εθνικών συμφερόντων».
Κατασκευάζοντας έναν εικονικό αντίπαλο κατά πώς βολεύει τα σχέδια της πλουτοκρατίας για την αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού, ο Α. Σαμαράς καταλόγισε στον ΣΥΡΙΖΑ ότι «επιδιώκει να τα "σπάσουμε" με τους εταίρους μα και να βγούμε από το ευρώ και την Ευρώπη», αλλά και ότι πρόκειται για «ομοσπονδία από συνιστώσες αριστερών ομάδων, που ξεκινάνε από τη νεκρανάσταση του σφυροδρέπανου και φτάνουν μέχρι την αναρχία» (!).

 

Ο «καλύτερος» διαχειριστής

Συντονισμένος απόλυτα, ο Α. Τσίπρας ξεκαθάρισε ότι η μάχη δίνεται στο έδαφος της ΕΕ και του ευρωμονοδρόμου, διεκδικώντας μάλιστα ρόλο εγγυητή αυτής της «ευρωπαϊκής πορείας». «Εμείς θα θέλαμε να επαναλάβουμε, για ακόμα μια φορά, το αποδεδειγμένο και γι' αυτό πλέον αυτονόητο: Η συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη δεν κινδυνεύει από την αντίσταση του λαού μας στην κοινωνική λεηλασία ούτε φυσικά από την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ» (!), διαβεβαίωσε μιλώντας την ίδια μέρα στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του δικού του κόμματος, στέλνοντας έτσι (ένα ακόμα) σαφές μήνυμα και διαπιστευτήρια στην πλουτοκρατία και την τρόικα.
Το πλέον επικίνδυνο όμως από την παραπάνω τοποθέτηση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι διακηρύσσει προκλητικά ότι η «αντίσταση του λαού» δεν πρέπει να θέσει σε κίνδυνο «τη συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη» (!), ομολογώντας στην πραγματικότητα ότι στοχεύει στην άμβλυνση των ριζοσπαστικών διαθέσεων, τον αφοπλισμό και την ήττα του εργατικού - λαϊκού κινήματος.
Εχοντας ξεκαθαρίσει σε όλους τους τόνους και με κάθε μέσο (επιστολή στην τρόικα, τοποθετήσεις στις συσκέψεις των πολιτικών αρχηγών κ.α.) ότι ο ευρωμονόδρομος δεν αμφισβητείται στο ελάχιστο από μια αριστερή κυβέρνηση, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επιλέγει να αντιπαρατεθεί με τις ηγεσίες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στη βάση του ποιος είναι ο καλύτερος επαναδιαπραγματευτής του μνημονίου. Στην πραγματικότητα, ποιος είναι ο καλύτερος διαχειριστής της καπιταλιστικής κρίσης.
«Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, ο κ. Σαμαράς και ο κ. Βενιζέλος, έχουν προσωπικά και πολιτικά δεσμευτεί στο μνημόνιο γι' αυτό και δεν είναι ικανοί, δεν έχουν τη δυνατότητα να αξιοποιήσουν τη δυναμική αλλαγής στην Ευρώπη», τόνισε στην ίδια ομιλία του, εννοώντας σαφώς ότι αυτός είναι πιο κατάλληλος για τη «δουλειά» της επαναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου, γεγονός που έχει διακρίνει έγκαιρα και η ηγεσία του ΣΕΒ, όταν ζητούσε τη συμμετοχή του αντιμνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ σε μια «κυβέρνηση εθνικής ενότητας».
Διεκδικώντας τον ίδιο ρόλο, ο πρόεδρος της ΝΔ αμφισβήτησε τις διαπραγματευτικές ικανότητες του Α. Τσίπρα, δείχνοντας πως ο καυγάς γίνεται για το πάπλωμα της διαχείρισης. «Εμείς έχουμε την γνώση και την ικανότητα να αλλάξουμε με ρεαλιστικό τρόπο το μνημόνιο, είμαστε εκείνοι που μπορούμε να λειτουργήσουμε με ρεαλιστικό τρόπο αντιμνημονιακά», αποφάνθηκε ο Α. Σαμαράς, που δε δίστασε μάλιστα να διακηρύξει ξεδιάντροπα ότι «κανείς δεν συμφωνεί με το μνημόνιο» (!) και να επικαλεστεί ότι «εγώ πρώτος είχα προβλέψει, ένα προς ένα, τα δεινά που θα φέρει το μνημόνιο και έγιναν ακριβώς όπως είχα προειδοποιήσει» (!).

Αναπαλαίωση και μπαλαντέρ

Τα κάλπικα διλήμματα και οι ψευτοκαυγάδες που παραπλανούν, προετοιμάζουν το νέο σκηνικό και τους δύο πόλους του αστικού συστήματος. Διακριτό ρόλο διεκδικεί και το ΠΑΣΟΚ, με τον Ευ. Βενιζέλο να προεξοφλεί τη συμμετοχή του κόμματός του σε μια «κυβέρνηση της υπεύθυνης κεντροαριστεράς, μια κυβέρνηση με κορμό την υπεύθυνη κεντροαριστερά», αλλά την ίδια ώρα, όπως απέδειξε και μετεκλογικά, κρατάει ορθάνοιχτη την πόρτα για συγκυβέρνηση με τη ΝΔ, ενδεχόμενα και άλλους πρόθυμους, αν αυτό εξυπηρετεί το σύστημα.
Στη βάση αυτή, στηρίζει την προεκλογική τακτική του σε παραπλανητικά διλήμματα και ψευδεπίγραφα μέτωπα.
«Το ΠΑΣΟΚ ανοίγει μέτωπο με τη δεξιά, με όλες τις εκδοχές της ακροδεξιάς και με το λαϊκισμό και την ανευθυνότητα που εμφανίζεται ως αριστερά», τόνισε, θέλοντας να κρύψει ότι με τη ΝΔ έχει ήδη συγκυβερνήσει, ενώ μετεκλογικά πρότεινε στήριξη στο ΣΥΡΙΖΑ, για να κυβερνήσει με το πρόγραμμά του.
Το ΠΑΣΟΚ, μετά τη βαριά εκλογική ήττα, βρίσκεται σε φάση αναπαλαίωσης και γι' αυτό προσπαθεί να σταθεί διακριτά τάχα απέναντι στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ υπηρετούν την ίδια στρατηγική. Το βέβαιο είναι ότι δεν έχει παραιτηθεί από το να ανακτήσει ρόλο στη σοσιαλδημοκρατία και συνολικά στη διαχείριση του αστικού συστήματος, ανεξάρτητα αν θα έχει τη σημερινή μορφή ή κάποια άλλη.

Σε ό,τι αφορά τέλος τη ΔΗΜΑΡ, μιλώντας την Παρασκευή στην Κοινοβουλευτική του Ομάδα, εστίασε «στον υπεύθυνο τρόπο με τον οποίο ενεργήσαμε ως κόμμα τις κρίσιμες αυτές ημέρες» και εξήγησε ότι το γεγονός πως δεν προχώρησε με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ σε συγκυβέρνηση «δεν οφείλεται σε ευθυνοφοβία, κάθε άλλο, και αυτό θα αποδειχθεί πολύ γρήγορα», αλλά «στην εκτίμησή μας ότι αυτή η κυβέρνηση (...) δεν θα μπορούσε να σταθεί, σύντομα θα κατέρρεε, ενώ θα άφηνε παράλληλα χώρο για ανέξοδη και ανεύθυνη δημαγωγία».
Ο ίδιος διαβεβαίωσε ότι «σε ό,τι μας αφορά δεν θα επιτρέψουμε να μπει η χώρα σε περιπέτειες με τρίτες κατά σειρά εκλογές», δηλαδή ότι αυτή τη φορά, ανεξαρτήτως του αποτελέσματος, θα συνεργαστεί με κάποια από τα άλλα κόμματα, βάζοντας πάνω απ' όλα το γενικό συμφέρον της αστικής τάξης, απέναντι στο οποίο η ΔΗΜΑΡ ζητάει να αναβαθμίσει το ρόλο της.

Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ αποδυναμώθηκαν σημαντικά στις προηγούμενες εκλογές και πρέπει να συρρικνωθούν ακόμα περισσότερο.
Δεν αλλάζουν όση μεταμφίεση και αν κάνουν.
Ο λαός δεν πρέπει να εμπιστευτεί ούτε τον ΣΥΡΙΖΑ, που παραπλανά με δήθεν εύκολες και φιλολαϊκές λύσεις στο πλαίσιο της μονόδρομου της ΕΕ και του καπιταλισμού.
Λύση δεν είναι η ΔΗΜΑΡ και ο Καμμένος, μπαλαντέρ σε κεντροαριστερές και κεντροδεξιές αντιλαϊκές κυβερνήσεις.
Τώρα είναι η ώρα ο λαός να δώσει δύναμη στο ΚΚΕ, αλλάζοντας την ψήφο του. Για να δυναμώσουν οι εργατικοί λαϊκοί αγώνες, στην προοπτική του άλλου δρόμου ανάπτυξης, για αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία και μονομερή διαγραφή του χρέους.