Αποσπάσματα από την ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, χτες,
σε μεγάλη συγκέντρωση στο Κερατσίνι
Σε μεγάλη συγκέντρωση στην πλατεία Λαού στο Κερατσίνι μίλησε χτες βράδυ η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα. Ανάμεσα σε άλλα, σημείωσε στην ομιλία της:
«Καλούμε τους εργατοϋπάλληλους που υποφέρουν, αυτούς που δουλεύουν στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα, τους ανέργους, αυτούς που ταλαιπωρούνται στα μικρομάγαζα και που τους ονομάζουν μάλιστα και επιχειρηματίες, όλους εκείνους που έχουν δεχτεί συντριπτικά πλήγματα τα τελευταία χρόνια όχι μόνο να ξανασκεφτούν και να μετρήσουν πολύ σοβαρά την ψήφο τους στις 17 του Ιούνη. Να την μετρήσουν πάρα πολύ καλά και να σκεφτούν τη μεγάλη σημασία που έχει η κάλπη να αναδείξει πολύ πιο δυνατό το ΚΚΕ και η "Χρυσή Αυγή" να μείνει απ' έξω.
Ξέρουμε πολύ καλά και το έχουμε ζήσει, όταν καλούμε εργαζόμενους να ξανασκεφτούν την ψήφο, να προβληματιστούν, καμιά φορά μας απαντάνε: Εμείς ξέρουμε, έχουμε επιλέξει, έχουμε αποφασίσει, δε θέλουμε οδηγίες.
Δε θέλουμε σε κανένα να επιβάλουμε τι θα κάνει. Αλλωστε, δεν είναι εύκολο αυτό. Αλλά ας μην πει κανείς, ιδιαίτερα από αυτούς που δίστασαν στην προηγούμενη εκλογική μάχη να ψηφίσουν το ΚΚΕ για μια σειρά λόγους γνωστούς, αυτούς που ενδεχομένως σκέφτονται αν πρέπει να το ξαναψηφίσουν, πάλι για γνωστούς λόγους, πηγαίνοντας με το ρεύμα, ας σταθμίσουν τα πράγματα.
Από τη χτεσινή συγκέντρωση στο Κερατσίνι
 |
Αλλωστε δεκάδες χιλιάδες ψηφοφόροι, εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόροι, που ψήφισαν τη "Χρυσή Αυγή" στις προηγούμενες εκλογές, το ίδιο έλεγαν, "ξέρω τι κάνω". Επομένως, δεν υποτιμάμε τη νοημοσύνη κανενός ψηφοφόρου, ούτε το δικαίωμα της ευθύνης στην επιλογή. Αλλά καλό είναι να μετράει κανείς πάρα πολύ σοβαρά τα πράγματα.
Το ΚΚΕ προειδοποίησε έγκαιρα
Να τους θυμίσουμε και κάτι άλλο. Εδώ και αρκετά χρόνια, αν δεν κάνω λάθος κοντεύουν να κλείσουν περίπου δέκα χρόνια από τότε που η ΕΕ υιοθέτησε ένα ψήφισμα με βάση το οποίο καλούσε τους λαούς να αποκηρύξουν το φασισμό και τον κομμουνισμό γιατί, λέει, είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Τότε ξεσηκώσαμε μια ολόκληρη εκστρατεία, πραγματοποιήσαμε συγκεντρώσεις, μαζέψαμε υπογραφές, αντιπροσωπεία του Κόμματος και άλλων Κομμουνιστικών Κομμάτων βρεθήκαμε όχι μόνο στις Βρυξέλλες, αλλά εκεί που συνεδρίαζε το Συμβούλιο της Ευρώπης.
Και τότε προειδοποιήσαμε πόσο επικίνδυνη ήταν αυτή η άποψη, η εξίσωση του φασισμού με τον κομμουνισμό.
Και, μάλιστα, σε μία ήπειρο που γνώρισε δύο παγκόσμιους πολέμους, που δε γνώρισε γενικά και αφηρημένα την πάλη των λαών - βεβαίως τη γνώρισε - αλλά σε μία ήπειρο όπου η Σοβιετική Ενωση αναγκάστηκε να δώσει 25 εκατομμύρια νεκρούς, τα πιο διαλεχτά παιδιά του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ενωσης.
Οπου η ελληνική Εθνική Αντίσταση, με καθοδηγητή και αιμοδότη το ΚΚΕ και η γιουγκοσλαβική Εθνική Αντίσταση, πάλι με καθοδηγητή και αιμοδότη του ΚΚ της Γιουγκοσλαβίας, ήταν οι δυο πιο ισχυρές αντιστάσεις μετά τη Σοβιετική Ενωση σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Το ελληνικό και γιουγκοσλαβικό κίνημα ήταν ακριβώς τα δύο κινήματα - και μάλιστα σε χώρες σχετικά μικρές, η Ελλάδα από τις πιο μικρές χώρες της Ευρώπης - που έδωσαν συντριπτικό χτύπημα στο γερμανικό ναζισμό και τον ιταλικό.
Προειδοποιήσαμε τότε ότι το καπιταλιστικό σύστημα, και μάλιστα όσο γίνεται πιο βάρβαρο και αντιδραστικό, θα γεννήσει μέσα στα σπλάχνα του τέτοια φασιστικά μορφώματα, όπως είναι η "Χρυσή Αυγή" στην Ελλάδα και άλλα ανάλογα μορφώματα στις χώρες της Ευρώπης.
Και τότε το ΚΚΕ βροντοφώναξε ότι το σύνθημα που έλεγαν όλες οι κυβερνήσεις, τα κράτη - μέλη της ΕΕ, ότι η ΕΕ και το ΝΑΤΟ μπορούν να διασφαλίσουν ότι ποτέ πια φασισμός και ποτέ πια πόλεμος ότι ήταν ένα κάλπικο σύνθημα.
Γιατί όσο υπάρχει ιμπεριαλισμός και τα ναζιστικά μορφώματα μπορούν να εμφανιστούν και μάλιστα να μπουν και σε κυβερνήσεις συνεργασίας, όπως έγινε παλιότερα στην Αυστρία, όπως έγινε στην Ολλανδία.
Και, βεβαίως, ο πόλεμος θα είναι πανταχού παρών.
Πριν 10 χρόνια, μπορεί κάποιοι να γελούσαν με αυτή τη θέση του ΚΚΕ.
Αλλά σήμερα πρέπει να προβληματιστούν. Και να προβληματιστούν για ένα άλλο ζήτημα. Ποιο κίνημα, ποια στρατηγική, ποια πολιτική και, σε τελευταία ανάλυση, ποιο κόμμα είναι αυτό που μπορεί να αποτρέψει την άνοδο της επίδρασης ναζιστικών αντιλήψεων;
Ποιο κίνημα, ποια τάξη και ποιο κόμμα μπορεί να βάλει στο περιθώριο, χωρίς καν βία, στο πολιτικό και στο κοινωνικό περιθώριο, τέτοιες τάσεις;
Και θα το πούμε τώρα και ας μη μας πούνε ότι βλέπουμε τα πράγματα εγωιστικά. Αυτό μπορεί να το κάνει το εργατικό κίνημα και το ΚΚΕ.
Για έναν πολύ απλό λόγο, για ένα λόγο που δεν μπορεί να τον εκπληρώσει κανένα άλλο κόμμα, βεβαίως κανένα αστικό κόμμα, αλλά και κανένα άλλο κόμμα, ανεξάρτητα από τα συνθήματα και τις προθέσεις του.
Γιατί εμείς λέμε ότι η κινητήρια δύναμη των εξελίξεων είναι ο ταξικός αγώνας, η ταξική πάλη. Γιατί τα προβλήματα τα βλέπουμε ταξικά.
Γιατί το ΚΚΕ θα παραμείνει, χωρίς να υποτιμάμε άλλα κινήματα, άλλες τάσεις που αναπτύσσονται ριζοσπαστικές μέσα στο λαό, ο πραγματικός εχθρός του καπιταλιστικού συστήματος. Και ακριβώς η πάλη κατά του καπιταλισμού είναι ο καλύτερος αγώνας κατά του φασισμού, του ρατσισμού και κάθε μορφής αντικομμουνισμού, ανοιχτού και συγκαλυμμένου.
Αναγεννιέται η σοσιαλδημοκρατία
Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ πρέπει να καταδικαστούν ως τα κόμματα που υπηρετούν τα συμφέροντα της αστικής τάξης στην Ελλάδα.
Και η αστική τάξη στην Ελλάδα είναι πολύ συγκεκριμένη.
Είναι οι βιομήχανοι, είναι οι εφοπλιστές, είναι αυτοί που τα συμφέροντά τους συνδέονται με το χρηματοπιστωτικό σύστημα, το τραπεζικό σύστημα, είναι οι μεγαλοεργολάβοι, οι κατασκευαστικές εταιρείες, ισχυρές, είναι όλοι οι μονοπωλιακοί όμιλοι, όλοι οι επιχειρηματικοί όμιλοι. Αυτή είναι η αστική τάξη.
Και, επομένως, τα κόμματα αυτά δεν έκαναν τίποτα άλλο παρά να υπηρετούν αυτή την τάξη. Και είναι απολύτως φυσιολογικό να είναι και φιλομνημονιακά κόμματα.
Και, αν θέλετε, είναι και απολύτως φυσιολογικό σήμερα, μετά την εκλογική τους ήττα, να εμφανίζονται ως υπερασπιστές της τροποποίησης του μνημονίου.
Αυτό τον ελιγμό έκαναν. Σαν τέτοια πρέπει να καταδικάζονται από τα εργατικά, λαϊκά στρώματα η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.
Γιατί, θα το πούμε καθαρά, η πολιτική τους θα επανέλθει μέσα από άλλα κόμματα αντιμνημονιακά. Και η πολιτική τους μπορεί να επανέλθει και από μία κεντροαριστερή κυβέρνηση. Σήμερα το χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, αρχίζουμε να τον αντιμετωπίζουμε με βάση τα δεδομένα που υπάρχουν και λίγο διαφορετικά.
Αποτελεί την κοιτίδα γέννησης της νέας σοσιαλδημοκρατίας.
Και η σοσιαλδημοκρατία προ πολλού έχει περάσει σε όλη την Ευρώπη και όχι μόνο στην Ελλάδα στις γραμμές της υπηρέτησης της αστικής τάξης.
Αυτή η σοσιαλδημοκρατία, που αναγεννιέται σήμερα στην Ελλάδα με πυρήνα το ΣΥΡΙΖΑ. Σε καμία περίπτωση - και να το πούμε - δεν ταυτίζουμε τη ΝΔ με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Σε συνθήκες όμως κρίσης, βαθιάς κρίσης καπιταλιστικής, όπου αυτή τη στιγμή όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη οξύνεται και δεν μπορεί να κουμαντάρει ο καπιταλισμός την κρίση του, δεν μπορεί να πετύχει τη διέξοδο από την κρίση, ούτε για λογαριασμό των δικών του συμφερόντων όπως θα ήθελε, σε αυτές τις συνθήκες, η επιτάχυνση της συντηρητικοποίησης και του συμβιβασμού και ενός ριζοσπαστικού κόμματος, για να μιλήσω έτσι γενικά, θα είναι πολύ πιο γρήγορη.
Γιατί σε αυτές τις συνθήκες δεν έχουμε να αντιμετωπίσουμε μια αντιλαϊκή πολιτική λιτότητας, μια αντιλαϊκή πολιτική καθήλωσης ή μείωσης του πραγματικού εισοδήματος.
Εχουμε να αντιμετωπίσουμε μια επίθεση εφ' όλης της ύλης.
Την αρπαγή των κατακτήσεων που ο καπιταλισμός παραχώρησε, άλλοτε εθελοντικά, άλλοτε από πίεση, των κατακτήσεων του 20ού αιώνα.
Να δυναμώσει η πρωτοπορία
Για μας προέχει το εξής ζήτημα:
Στις 18 Ιούνη, όποια κυβέρνηση και να 'ναι, μαζικά οι εργαζόμενοι να είναι γραμμένοι στα σωματεία, να παίρνουν μέρος στην ανάπτυξη των αιτημάτων, στις μορφές πάλης, στην υλοποίηση των μορφών πάλης.
Κι αν μας ενδιαφέρει το δυνατό ΚΚΕ, είναι για τον εξής λόγο.
Γιατί δίχως μαχητική αντιμονοπωλιακή αντιιμπεριαλιστική αντικαπιταλιστική πρωτοπορία, δεν μπορεί να υπάρξει ένα πολύ ευρύχωρο μαζικό και μαχητικό κίνημα.
Δεν είναι για μας αυτοσκοπός το δυνάμωμα της πρωτοπορίας, αλλά κανένας λαός δεν κατέκτησε, δεν απέσπασε κατακτήσεις και δε νίκησε δίχως τον οργανωμένο, στοχοπροσηλωμένο, μελετημένο λαϊκό ξεσηκωμό.
Δε μας ενδιαφέρει να έχουμε απλώς ένα μεγάλο εκλογικό ποσοστό, αλλά θέλουμε να δυναμώσει η πρωτοπορία και αυτή η πρωτοπορία να είναι αναπόσπαστο κομμάτι μέσα σε ένα ισχυρό λαϊκό εργατικό κίνημα.
Εμείς λοιπόν έχουμε πρόγραμμα δράσης που λέει το εξής:
Οργάνωση του λαού στα συνδικάτα, στις μαζικές οργανώσεις, στις λαϊκές γειτονιές, γιατί θα περάσουμε ενδεχομένως και σε άναρχη πτώχευση.
Και το πρώτο πράγμα που μας ενδιαφέρει είναι:
Τρόφιμα και φάρμακα για όλο το λαό.
Και ο λαός θα σωθεί από τα ίδια του τα χέρια.
Και πρέπει να 'μαστε έτοιμοι για τη μεγαλύτερη λαϊκή αυτενέργεια.
Το ΚΚΕ δεν θέλει περισσότερη δύναμη για να βγάλει περισσότερους λόγους στη βουλή. Πάνω απ' όλα μας ενδιαφέρει, κι αυτό είναι το άμεσο, να οργανώσει ο λαός την αντεπίθεση. Αυτό μπορεί να μπει στην ημερήσια διάταξη σε 3, 4, 5 μήνες ή και σε ένα χρόνο.
Καμιά κυβέρνηση δεν πρόκειται να του εξασφαλίσει ούτε τρόφιμα ούτε φάρμακα. Και δεν κινδυνολογούμε. Μακάρι να μη χρειαστεί.
Δεν πρόκειται να παραιτηθούμε από την πάλη για την εργατική λαϊκή εξουσία. Και να ξέρετε, όσο κλείνουν εργοστάσια, όσο σημαντικά τμήματα της παραγωγικής βάσης της χώρας απαξιώνονται και καταστρέφονται, το ζήτημα της εργατικής λαϊκής εξουσίας, ως στόχος, σκοπός, προοπτική δεν πρέπει να φεύγει από τη συνείδηση του λαού.
Αυτό δεν τον εμποδίζει να παλεύει και για συγκεκριμένα προβλήματα.
Κανένας λαός δε νίκησε όταν το ΚΚ και η πρωτοπορία, το εργατικό κίνημα, δεν ήταν προετοιμασμένοι και για την εξουσία».
Όλα τα παραπάνω φανερώνουν ότι τίποτα καλό δεν πρέπει να περιμένει κάποιος από τον Πασοκοκρατούμενο ΣΥΡΙΖΑ. Καμιά ελπίδα από την Κεντροδεξιά. Το πραγματικό δηλαδή δίλλημα των εκλογών στις 17 του Ιούνη δεν είναι το: « Ευρώ ή δραχμή» που προβάλλει ο Σαμαράς. Δεν είναι ούτε το « Μνημόνιο ή ΣΥΡΙΖΑ που προβάλλει ο Τσίπρας. Το πραγματικό, το ουσιαστικό δίλλημα είναι: « ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ του λαϊκού κινήματος ή ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ των λαϊκών στρωμάτων; Η διέξοδος μια και μοναδική: 
