Με αφορμή την Ισπανία

Η είδηση για την παροχή δανείου από τους μηχανισμούς της ΕΕ στην Ισπανία, προκειμένου να στηρίξει το τραπεζικό της σύστημα, προβλήθηκε σαν χαράς ευαγγέλιο από τις διεθνείς καπιταλιστικές αγορές. Λένε μάλιστα ότι το «μνημόνιο light», που θα υπογράψει η ισπανική κυβέρνηση για να πάρει το δάνειο, είναι προμήνυμα για αλλαγές στις δανειακές συμφωνίες ανάμεσα στην τρόικα και τα κράτη που έχουν ήδη μνημόνιο, μεταξύ αυτών και η Ελλάδα. Κάπως έτσι, αστοί και οπορτουνιστές πανηγυρίζουν για τον «άλλο αέρα» που τάχα πνέει στην ΕΕ και καθησυχάζουν το λαό ότι μέσα από διαπραγματεύσεις και συνεννόηση με τη λυκοσυμμαχία θα ξημερώσουν καλύτερες μέρες για τον ίδιο. Κρύβουν την αλήθεια και λένε ψέματα στο λαό. Κι αυτό γιατί:

-- Η ισπανική κυβέρνηση εφαρμόζει ήδη μέτρα άγριας λιτότητας και καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, ανάλογα με αυτά που παίρνονται και στην Ελλάδα. Η ισπανική κυβέρνηση ανακοίνωσε και προωθεί αντιλαϊκά μέτρα στο όνομα της συγκράτησης του χρέους και των ελλειμμάτων. Οσα δισ. κι αν πάρουν οι τράπεζες με δάνεια από τους μηχανισμούς της ΕΕ, με ή χωρίς μνημόνια, η ζωή δεν πρόκειται να γίνει καλύτερη για το λαό της Ισπανίας. Αντίθετα, θα πάει προς το χειρότερο, αφού η κρίση βαθαίνει, τόσο στη χώρα του όσο και πανευρωπαϊκά και η αστική τάξη οξύνει την επίθεση, για να ξεπεράσει την κρίση σε βάρος του λαού. Ηδη, στην Ισπανία η επίσημη ανεργία τρέχει με 25% και οι περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες, μόνο για το τρέχον έτος, φτάνουν στον προϋπολογισμό στα 35 δισ. ευρώ, προσθετικά στα άλλα αντιλαϊκά μέτρα.
-- Οσοι ισχυρίζονται ότι και στην Ελλάδα ανοίγει ο δρόμος για χαλάρωση τάχα του μνημονίου, κοροϊδεύουν το λαό. Τα μονοπώλια και το πολιτικό τους προσωπικό στην Ελλάδα και στην ΕΕ προσπαθούν να διαχειριστούν με ελεγχόμενο τρόπο τη βαθιά κρίση και σ' αυτή την κατεύθυνση υποτάσσονται όλες οι πολιτικές αποφάσεις και οι μεταξύ τους συμβιβασμοί. Για παράδειγμα, η δημιουργία των μηχανισμών στήριξης της ΕΕ, στους οποίους αντιδρούσε αρχικά η Γερμανία και άλλες χώρες, προβλήθηκε ως κοσμογονία και «αλλαγή νοοτροπίας» στην Ευρωένωση. Τι κέρδισαν οι αστοί και τι ο λαός στην Ελλάδα; Η αστική τάξη κέρδισε φτηνότερο δανεισμό για το κράτος της και παράταση της παραμονής της χώρας στο ευρώ και ο λαός σκληρά μνημόνια και άγρια πακέτα μέτρων. Τι κέρδισε ο λαός από το «κούρεμα» του δημόσιου χρέους, το οποίο αρχικά ξόρκιζαν στην ΕΕ και στην Ελλάδα; Φορτώθηκε ένα δεύτερο μνημόνιο και μερικά δισ. ευρώ ακόμα στην πλάτη, όσο είναι το δεύτερο δάνειο, το οποίο υποτίθεται ότι θα χρηματοδοτήσει το χρέος που απέμεινε μετά το «κούρεμα»! Το ίδιο θα γίνει και τώρα. Οποιαδήποτε επιμέρους αλλαγή στους όρους ή στα χρονοδιαγράμματα των μνημονίων, αν τελικά γίνει καινούριος ενδοαστικός συμβιβασμός, θα παρουσιαστεί προπαγανδιστικά σαν κοσμογονία, αλλά θα περιέχει μέτρα πιο επώδυνα για το λαό, τα δικαιώματα και τις πραγματικές του ανάγκες.
-- Ολοι αυτοί που πανηγυρίζουν για τη «διάσωση» της Ισπανίας, δε λένε ότι, μόλις προχτές, ο πρωθυπουργός της χώρας ζήτησε από την ΕΕ να παρέμβει ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι η ισπανική κυβέρνηση θα χάσει μέρος της εθνικής της κυριαρχίας στον τραπεζικό τομέα. Η δήλωση αυτή αποκτά ξεχωριστή σημασία, επειδή γίνεται λίγο πριν τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, όπου θα συζητηθεί η παραπέρα πολιτική και νομισματική ενοποίηση της λυκοσυμμαχίας. Σαν αντάλλαγμα στα δάνεια που παρέχει, η ΕΕ θα πάρει περισσότερες εξουσίες στα χέρια της από τις εθνικές κυβερνήσεις, στα δημοσιονομικά, στα εργασιακά, ακόμα και στα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής. Η παραχώρηση μέρους της εθνικής κυριαρχίας είναι εθελοντική από την αστική τάξη της κάθε χώρας, που βλέπει το γενικό της συμφέρον, είναι όμως επώδυνη για το λαό, που σε κάθε χώρα θα κληθεί να πληρώσει το μάρμαρο της βαθύτερης ενσωμάτωσης στην ιμπεριαλιστική συμμαχία.

Η κρίση βαθαίνει στην Ευρωζώνη και το επόμενο διάστημα δεν αποκλείεται η Ελλάδα ή και άλλες χώρες - μέλη να βρεθούν σε κατάσταση ανεξέλεγκτης πτώχευσης. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, όλοι όσοι σήμερα προσπαθούν είτε να τρομοκρατήσουν το λαό, είτε να τον κοιμίσουν για μια ΕΕ που δήθεν αλλάζει, αξιοποιώντας και το παράδειγμα της Ισπανίας, θα αφήσουν το λαό στο έλεος των μονοπωλιακών ομίλων, που θα τρέξουν να λάβουν θέσεις και να σταθεροποιηθούν στη νέα κατάσταση. Σε τέτοιες συνθήκες, ο λαός χρειάζεται περισσότερο από ποτέ ένα ισχυρό ΚΚΕ για να μην πεινάσει, να μη στερηθεί τα στοιχειώδη, να μη γονατίσει, να μην ηττηθεί. Στις 17 Ιούνη, ο λαός έχει τη δυνατότητα να κάνει ένα βήμα μπροστά, βγάζοντας όρθιο και δυνατό το ΚΚΕ, αντίβαρο στην αντιλαϊκή διαχείριση που θα προκύψει, είτε με κεντροδεξιά είτε με κεντροαριστερή κυβέρνηση.