Η κρίση στις πλάτες των εργαζομένων...

Η ΙΣΠΑΝΙΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ τώρα στο επίκεντρο της κρίσης και αύριο θα βρεθεί η Ιταλία, λόγω της μεγάλης της ύφεσης, προειδοποιούν όπως διαβάζουμε περισπούδαστοι αναλυτές. Χρησιμοποιούν μάλιστα και τις ...συνηθισμένες πια εκφράσεις όπως «στο μάτι του κυκλώνα», «στο στόχαστρο των αγορών» και όλα τα σχετικά.
Πιθανόν αυτή να είναι η σειρά των επερχόμενων εξελίξεων, πιθανόν και όχι. Το σίγουρο είναι όμως ότι η κρίση δεν θα χτυπήσει καμία «Ισπανία» και καμία «Ιταλία». Οπως δεν χτύπησε ποτέ καμία «Ελλάδα». Θα χτυπήσει (ήδη χτυπάει) τον ιταλικό και τον ισπανικό λαό όπως έγινε και με τον ελληνικό.
Οσο για την θεωρία του ...κρυφού μνημονίου της Ισπανίας, ή της «χαλαρής» δανειοδότησής της, μάλλον ανέκδοτο είναι παρά έχει κάποια σχέση με την πραγματικότητα. Σε μια χώρα που ούτως ή άλλως έχει πολιτικές δραματικής μείωσης μισθών και δαπανών για λαϊκές ανάγκες, τι να το κάνεις το μνημόνιο;
Αλλωστε δεν έχουν «μνημόνια» όλες οι χώρες της Ευρώπης που λαμβάνουν ανάλογα μέτρα. Συμπεριλαμβανομένων και των λεγόμενων «παραδείσων» της Σκανδιναβίας.
Η ΕΕ, το ΔΝΤ και η ΕΚΤ την ...δουλειά τους θέλουν να κάνουν. Αυτή είναι το να ακολουθούνται πολιτικές σκληρής λιτότητας που μεταφέρουν τα βάρη της κρίσης στους εργαζόμενους. Οχι η σύνταξη μνημονίων.
Και να είστε βέβαιοι πως όταν πρόκειται να πετύχουν το στόχο τους, το τελευταίο που τους ενδιαφέρει είναι το ...τυπικό της υπόθεσης. Αυτό το τελευταίο ίσως το διαπιστώσουμε πολύ - πολύ σύντομα.
ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΝ δεν το έχει παρατηρήσει, οι φράσεις «καμένη γη», «ερείπια», «συντρίμμια», «κατεστραμμένη χώρα» βρίσκονται με εξαιρετική συχνότητα στο στόμα του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα. Δεν τσιγκουνεύεται καθόλου τέτοιου είδους επίθετα.

Οχι πως έχουμε κάποιου είδους ...λογοτεχνική παρατήρηση για το θέμα. Είναι όμως διαχρονική μέθοδος για όσους ξέρουν εκ των προτέρων πως θα ...τα στρίψουν εκ των υστέρων.
Αλλωστε έχουμε πλούσια πολιτική εμπειρία από τέτοια σ' αυτή τη χώρα και παλιότερη και πρόσφατη.