Το ΚΚΕ δε φοβάται να πάρει ευθύνες με κριτήριο τα συμφέροντα του λαού. Παλεύει για την εργατική λαϊκή εξουσία που φυσικά θα έχει και κυβέρνηση όπως κάθε εξουσία. Γι' αυτό το σκοπό όχι μόνο δε φοβάται, αλλά θα κάνει και όσες και όποιες θυσίες χρειαστούν. Αλλά κάθε κυβέρνηση δε σημαίνει και εξουσία. Αλλο το ένα και άλλο το άλλο.
Τι φοβάται το ΚΚΕ; Αυτό ακριβώς που επιδιώκει η αστική τάξη και η ηγεσία του ΣΥΝ / ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό, δηλαδή, που πρέπει να φοβάται και ο εργαζόμενος λαός. Να μπει και το ΚΚΕ σε κυβέρνηση μαζί με τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ ή μέρος του ΠΑΣΟΚ για να γίνεται πιο εύκολο το παιχνίδι της διαχείρισης του αστικού συστήματος και μάλιστα σε συνθήκες κρίσης. Πράγμα που σημαίνει να βάλει πλάτη και το ΚΚΕ για να δικαιολογήσει και να νομιμοποιήσει τις αντιλαϊκές πολιτικές στις εργατικές λαϊκές συνειδήσεις, στο πέρασμα χωρίς εμπόδια και άλλων μέτρων. Να μη δοθούν λύσεις στα προβλήματα. Να υπάρξουν απογοητεύσεις, να υπάρξει πισωγύρισμα. Με αυτόν τον τρόπο, να χτυπηθεί αποφασιστικά το λαϊκό κίνημα.
Να γιατί μια τέτοια πολιτική επιλογή, αν υποτίθεται γινόταν, θα ήταν προδοσία. Γιατί, κάθε φορά που υπήρξε συνεργασία κυβερνητική στην πρόσφατη ιστορία, ανεξάρτητα από προθέσεις όπως στην Ιταλία, στη Γαλλία και αλλού, κατέληξε στο να βάλουν πλάτη τα ΚΚ και αριστερά κόμματα στο πέρασμα των αντιλαϊκών και αντεργατικών μέτρων και στην ένταση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων σε βάρος άλλων λαών, όπως με τη συμμετοχή των κεντροαριστερών κυβερνήσεων στον πόλεμο κατά του λαού της Γιουγκοσλαβίας.
Γιατί, ενώ η αριστερά θα έχει την κυβέρνηση, την εξουσία θα την έχει η αστική τάξη. Δηλαδή, θα έχει τα μέσα παραγωγής, επομένως θα ελέγχει την οικονομία, θα έχει το στρατό και τα μέσα καταστολής, θα ελέγχει όλους τους μηχανισμούς. Επομένως, αυτοί θα καθορίζουν τι θα γίνει. Πέρα όμως από αυτό το θεμελιακό πρόβλημα, τι πρόγραμμα θα εφαρμόσει, τι θα λύσει αυτή η κυβέρνηση; Ακόμα και αν ήθελε να προχωρήσει μπροστά όπως η κυβέρνηση Αλιέντε στη Χιλή, χωρίς να πάρει την εξουσία θα κατέληγε σε τραγωδία.
Τι φοβάται το ΚΚΕ; Αυτό ακριβώς που επιδιώκει η αστική τάξη και η ηγεσία του ΣΥΝ / ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό, δηλαδή, που πρέπει να φοβάται και ο εργαζόμενος λαός. Να μπει και το ΚΚΕ σε κυβέρνηση μαζί με τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ ή μέρος του ΠΑΣΟΚ για να γίνεται πιο εύκολο το παιχνίδι της διαχείρισης του αστικού συστήματος και μάλιστα σε συνθήκες κρίσης. Πράγμα που σημαίνει να βάλει πλάτη και το ΚΚΕ για να δικαιολογήσει και να νομιμοποιήσει τις αντιλαϊκές πολιτικές στις εργατικές λαϊκές συνειδήσεις, στο πέρασμα χωρίς εμπόδια και άλλων μέτρων. Να μη δοθούν λύσεις στα προβλήματα. Να υπάρξουν απογοητεύσεις, να υπάρξει πισωγύρισμα. Με αυτόν τον τρόπο, να χτυπηθεί αποφασιστικά το λαϊκό κίνημα.
Να γιατί μια τέτοια πολιτική επιλογή, αν υποτίθεται γινόταν, θα ήταν προδοσία. Γιατί, κάθε φορά που υπήρξε συνεργασία κυβερνητική στην πρόσφατη ιστορία, ανεξάρτητα από προθέσεις όπως στην Ιταλία, στη Γαλλία και αλλού, κατέληξε στο να βάλουν πλάτη τα ΚΚ και αριστερά κόμματα στο πέρασμα των αντιλαϊκών και αντεργατικών μέτρων και στην ένταση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων σε βάρος άλλων λαών, όπως με τη συμμετοχή των κεντροαριστερών κυβερνήσεων στον πόλεμο κατά του λαού της Γιουγκοσλαβίας.
Γιατί, ενώ η αριστερά θα έχει την κυβέρνηση, την εξουσία θα την έχει η αστική τάξη. Δηλαδή, θα έχει τα μέσα παραγωγής, επομένως θα ελέγχει την οικονομία, θα έχει το στρατό και τα μέσα καταστολής, θα ελέγχει όλους τους μηχανισμούς. Επομένως, αυτοί θα καθορίζουν τι θα γίνει. Πέρα όμως από αυτό το θεμελιακό πρόβλημα, τι πρόγραμμα θα εφαρμόσει, τι θα λύσει αυτή η κυβέρνηση; Ακόμα και αν ήθελε να προχωρήσει μπροστά όπως η κυβέρνηση Αλιέντε στη Χιλή, χωρίς να πάρει την εξουσία θα κατέληγε σε τραγωδία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου