Τα κριτήρια για όλες ανεξαίρετα τις λεγόμενες αντιμνημονιακές δυνάμεις πρέπει να είναι ταξικά πολιτικά, εξίσου συγκεκριμένα και αυστηρά με αυτά που κρίνονται το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ. Κριτήριο απόλυτο και καθοριστικό θα είναι ότι όλοι μαζί ο καθένας με τα δικά του λόγια, από τον Καμμένο και τον Καρατζαφέρη, μέχρι τον Κουβέλη και τον Τσίπρα, ορκίζονται και υποκλίνονται πίστη και αφοσίωση στα ιερά και τα όσια της ΕΕ και της Ευρωζώνης.
Κριτήριο για την απάτη σε βάρος του λαού είναι ότι όλοι αυτοί οι αντιμνημονιακοί συγκαλύπτουν, όπως κάνουν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, τις πραγματικές αιτίες της καπιταλιστικής κρίσης, τους πραγματικούς υπεύθυνους που είναι η καπιταλιστική ιδιοκτησία και εξουσία, η ίδια η καπιταλιστική ανάπτυξη και ανταγωνιστικότητα, τα αστικά πολιτικά κόμματα, την ΕΕ. Εξαπατούν με υποσχέσεις για δήθεν φιλολαϊκή διαχείριση χωρίς να ανατρέψουν τις πραγματικές αιτίες και τους υπεύθυνους.
Κριτήριο είναι η απάτη που κάνουνε, γιατί έτσι τους βολεύει, ότι για τα αντεργατικά μέτρα και πολιτικές ευθύνονται τα μνημόνια, για να κρύψουν ότι αυτές οι πολιτικές είχαν προαποφασιστεί πολλά χρόνια πριν. Από το Μάαστριχτ που ψήφισαν όλοι μαζί, από τη Λευκή Βίβλο, από τη Συνθήκη της Λισαβόνας και άλλες αποφάσεις της ΕΕ ότι τώρα απλά αξιοποιούν την κρίση για να τις εφαρμόσουν με τα συγκεκριμένα μέτρα. Οτι τα μνημόνια δεν είναι τίποτα περισσότερο από τα μέσα για να υλοποιήσουν τις αποφάσεις τους στις συνθήκες της κρίσης.
Οτι ακόμα και αν καταργούσαν τα μνημόνια η ανεργία δε θα αντιμετωπιζόταν, τα μεροκάματα και οι συντάξεις δε θα αυξάνονταν, τα κλεμμένα από τα ασφαλιστικά ταμεία δε θα επέστρεφαν πίσω, τα ωράρια δε θα σταμάταγαν να είναι ελαστικά και τόσα άλλα μέτρα που έχουν εφαρμοστεί δε θα είναι προσωρινά, αλλά είναι μόνιμα όσο θα υπάρχει η αστική εξουσία. Λένε ψέματα ότι θα τα καταργήσουν, χωρίς να έρθουν σε ρήξη με την ΕΕ, γιατί αυτά δεσμεύουν τη χώρα για 30 χρόνια.
Κριτήριο είναι ο ιδιαίτερα επικίνδυνος ρόλος του ΣΥΝ ΣΥΡΙΖΑ, γιατί για άλλη μια φορά βγάζει σε πέρας τη βρώμικη δουλειά για λογαριασμό της άρχουσας τάξης, παγιδεύοντας τις λαϊκές δυνάμεις που πάνε να ριζοσπαστικοποιηθούν και τις σπρώχνει στον εύκολο δρόμο των αυταπατών και στις παγίδες αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος. Αξιοποιεί την επιθυμία του λαού να μπει εδώ και τώρα τέλος στην αντιλαϊκή επίθεση και παρουσιάζεται ως δύναμη κυβερνητική, που μάλιστα μπορεί όχι μόνο να κυβερνήσει αλλά και να δώσει λύσεις υπέρ του εργαζόμενου λαού.
Καταγγέλλει ταυτόχρονα την ηγεσία του ΚΚΕ γιατί δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες της ώστε "όλοι μαζί οι αριστεροί ενωμένοι να σώσουμε το λαό", "ότι το ΚΚΕ φοβάται και δε θέλει να κυβερνήσει". Την ίδια ώρα, όμως, αποκαλύπτει τις πραγματικές του προθέσεις. Λέει: Αφού η ηγεσία του ΚΚΕ αρνείται τη συνεργασία, πρέπει στις εκλογές να ηττηθεί για να υποχρεωθεί να αλλάξει πολιτική.
Επιδιώκουν με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Και το τμήμα αυτό του εργαζόμενου λαού που αντιστέκεται και ξεκόβει από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ να το μαντρώσουν στις αυταπάτες για φιλολαϊκή διαχείριση του συστήματος, αλλά και τη στρατηγική του ΚΚΕ να χτυπήσουν, ώστε να το κάνουν σαν αυτούς, οπορτουνιστικό, ανυπόληπτο, προδοτικό.
Ομως, λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο. Ενα είναι σίγουρο, δε θα τους περάσει.
Κριτήριο για την απάτη σε βάρος του λαού είναι ότι όλοι αυτοί οι αντιμνημονιακοί συγκαλύπτουν, όπως κάνουν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, τις πραγματικές αιτίες της καπιταλιστικής κρίσης, τους πραγματικούς υπεύθυνους που είναι η καπιταλιστική ιδιοκτησία και εξουσία, η ίδια η καπιταλιστική ανάπτυξη και ανταγωνιστικότητα, τα αστικά πολιτικά κόμματα, την ΕΕ. Εξαπατούν με υποσχέσεις για δήθεν φιλολαϊκή διαχείριση χωρίς να ανατρέψουν τις πραγματικές αιτίες και τους υπεύθυνους.
Κριτήριο είναι η απάτη που κάνουνε, γιατί έτσι τους βολεύει, ότι για τα αντεργατικά μέτρα και πολιτικές ευθύνονται τα μνημόνια, για να κρύψουν ότι αυτές οι πολιτικές είχαν προαποφασιστεί πολλά χρόνια πριν. Από το Μάαστριχτ που ψήφισαν όλοι μαζί, από τη Λευκή Βίβλο, από τη Συνθήκη της Λισαβόνας και άλλες αποφάσεις της ΕΕ ότι τώρα απλά αξιοποιούν την κρίση για να τις εφαρμόσουν με τα συγκεκριμένα μέτρα. Οτι τα μνημόνια δεν είναι τίποτα περισσότερο από τα μέσα για να υλοποιήσουν τις αποφάσεις τους στις συνθήκες της κρίσης.
Οτι ακόμα και αν καταργούσαν τα μνημόνια η ανεργία δε θα αντιμετωπιζόταν, τα μεροκάματα και οι συντάξεις δε θα αυξάνονταν, τα κλεμμένα από τα ασφαλιστικά ταμεία δε θα επέστρεφαν πίσω, τα ωράρια δε θα σταμάταγαν να είναι ελαστικά και τόσα άλλα μέτρα που έχουν εφαρμοστεί δε θα είναι προσωρινά, αλλά είναι μόνιμα όσο θα υπάρχει η αστική εξουσία. Λένε ψέματα ότι θα τα καταργήσουν, χωρίς να έρθουν σε ρήξη με την ΕΕ, γιατί αυτά δεσμεύουν τη χώρα για 30 χρόνια.
Κριτήριο είναι ο ιδιαίτερα επικίνδυνος ρόλος του ΣΥΝ ΣΥΡΙΖΑ, γιατί για άλλη μια φορά βγάζει σε πέρας τη βρώμικη δουλειά για λογαριασμό της άρχουσας τάξης, παγιδεύοντας τις λαϊκές δυνάμεις που πάνε να ριζοσπαστικοποιηθούν και τις σπρώχνει στον εύκολο δρόμο των αυταπατών και στις παγίδες αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος. Αξιοποιεί την επιθυμία του λαού να μπει εδώ και τώρα τέλος στην αντιλαϊκή επίθεση και παρουσιάζεται ως δύναμη κυβερνητική, που μάλιστα μπορεί όχι μόνο να κυβερνήσει αλλά και να δώσει λύσεις υπέρ του εργαζόμενου λαού.
Καταγγέλλει ταυτόχρονα την ηγεσία του ΚΚΕ γιατί δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες της ώστε "όλοι μαζί οι αριστεροί ενωμένοι να σώσουμε το λαό", "ότι το ΚΚΕ φοβάται και δε θέλει να κυβερνήσει". Την ίδια ώρα, όμως, αποκαλύπτει τις πραγματικές του προθέσεις. Λέει: Αφού η ηγεσία του ΚΚΕ αρνείται τη συνεργασία, πρέπει στις εκλογές να ηττηθεί για να υποχρεωθεί να αλλάξει πολιτική.
Επιδιώκουν με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Και το τμήμα αυτό του εργαζόμενου λαού που αντιστέκεται και ξεκόβει από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ να το μαντρώσουν στις αυταπάτες για φιλολαϊκή διαχείριση του συστήματος, αλλά και τη στρατηγική του ΚΚΕ να χτυπήσουν, ώστε να το κάνουν σαν αυτούς, οπορτουνιστικό, ανυπόληπτο, προδοτικό.
Ομως, λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο. Ενα είναι σίγουρο, δε θα τους περάσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου