Γιατί πρέπει να είναι ισχυρό το ΚΚΕ και στη Βουλή;

-- Γιατί πρέπει να έχει το ΚΚΕ ισχυρή κοινοβουλευτική παρουσία στην επόμενη Βουλή;

Οποια κυβέρνηση βγει από τις εκλογές θα είναι με το μέρος των επιχειρηματικών ομίλων. ΝΔ - ΠΑΣΟΚ πάντα ήταν και θα είναι. Η πολιτική τους χρεοκόπησε το λαό. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι με την ΕΕ και την Ευρωζώνη, μιλά για ανάπτυξη της υγιούς επιχειρηματικότητας, δηλαδή στρατηγική υπέρ του κεφαλαίου και της ΕΕ, σκορπώντας αυταπάτες για ανακούφιση του λαού. Γι' αυτό λέμε, μην τον εμπιστεύεστε. Μόνο ένα οργανωμένο εργατικό, λαϊκό κίνημα με το ΚΚΕ μπροστά, ισχυρό, μπορεί να εγγυηθεί ότι η θέση των εργαζομένων δε θα γίνει χειρότερη, ότι θα δυναμώνει το ρεύμα ανατροπής της αντιλαϊκής πολιτικής, η προοπτική για άλλη πολιτική και δρόμο ανάπτυξης. Αυτό πρέπει να είναι ένα βασικό κριτήριο για την ψήφο στο ΚΚΕ, για να γίνει πανίσχυρο το αντίπαλο δέος, το εργατικό λαϊκό κίνημα που θα σηκώσει ασπίδα στον πόλεμο του κεφαλαίου.

Αλλά μία ακόμη από τις πλευρές που πρέπει να σκεφτούν οι εργαζόμενοι μπροστά στις εκλογές της Κυριακής είναι ότι το να βγει όσο πιο ισχυρό γίνεται το ΚΚΕ, έχει άμεση σχέση και με τη δυνατότητα παρέμβασής του στο κοινοβούλιο. Να αντιπαλεύει και μέσα στη Βουλή στην αντιλαϊκή πολιτική, να αναδεικνύει τα λαϊκά προβλήματα και τη λύση τους. Αν είναι κυβέρνηση η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ π.χ. με δεδομένη την πολιτική του υπέρ της ΕΕ και της ανάπτυξης της υγιούς ειχειρηματικότητας δεν μπορεί να της ασκήσει φιλολαϊκή αντιπολίτευση. Αλλά και αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κυβέρνηση ποια πολιτική δύναμη μπορεί να τον πιέζει πιο αποτελεσματικά; ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δε θα το κάνουν, αφού και αυτός θα διαχειρίζεται το σύστημα. Επομένως, μόνο το ΚΚΕ μπορεί. Αλλά θα μπορεί να του ασκεί τόση μεγαλύτερη πίεση, όσο πιο δυνατό είναι και στη Βουλή.

Εχει σημασία να υπάρχει μια ισχυρή κοινοβουλευτική ομάδα του ΚΚΕ στην επόμενη Βουλή, γιατί η πολιτική ρευστότητα στα αστικά κόμματα και τα κόμματα του ευρωμονόδρομου είναι τέτοια - με δεδομένη την όξυνση των προβλημάτων από το βάθεμα της κρίσης - που η κοινοβουλευτική παρέμβαση του ΚΚΕ μπορεί να φέρει κάποια θετικά αποτελέσματα προς όφελος του λαού, στην κατεύθυνση της προσωρινής ανακούφισης. Η προηγούμενη Βουλή είχε 5 κόμματα και κατέληξε να έχει 9, όταν έκλεισε για να γίνουν οι εκλογές της 6ης Μάη, κάτω από την πίεση του λαϊκού κινήματος κόντρα στα αντιλαϊκά μέτρα και από τις αποφασιστικές παρεμβάσεις του ΚΚΕ. Ας θυμηθούμε, για ένα διάστημα υπήρχαν 60 ανεξάρτητοι βουλευτές στους 300, δηλαδή ξέκοψαν από τα κόμματά τους, ανεξάρτητα αν δεν άλλαξαν ριζικά πολιτική άποψη. Εφερε όμως ορισμένες δυσκολίες στο σύστημα. Το ΚΚΕ με τους 22 βουλευτές που είχε έκανε ορισμένες κινήσεις, μέσα σε αυτές τις συνθήκες. Κινήσεις που επέτρεπε ο συγκεκριμένος αριθμός των βουλευτών. Και που δε θα μπορούσαν να γίνουν αν οι βουλευτές ήταν 10 ή λιγότεροι.

Για παράδειγμα, το ΚΚΕ επέβαλε την ονομαστική ψηφοφορία όταν ψηφιζόταν το Μνημόνιο και οι εφαρμοστικοί νόμοι. Και θυμίζουμε ότι εκείνη την περίοδο αυτή η απόφαση στρίμωξε για τα καλά τα υπόλοιπα κόμματα, αφού ήθελαν να το αποφύγουν για ευνόητους λόγους. Η ονομαστική ψηφοφορία έδειξε κάποιες φυγόκεντρες δυνάμεις από τα αστικά κόμματα, ανεξάρτητα πόσο βάθος είχαν. Στην επόμενη Βουλή, με μια ισχυρή κοινοβουλευτική ομάδα φέρνοντας ένα επεξεργασμένο σχέδιο νόμου, μπορεί να κλονίσεις, κάτι να εμποδίσεις. Κι έχει πολύ μεγάλη σημασία, γιατί ο κανονισμός της Βουλής προβλέπει πως για να γίνει κάποια συγκεκριμένη παρέμβαση πρέπει να υπάρχει συγκεκριμένος αριθμός βουλευτών. Χωρίς ισχυρή κοινοβουλευτική ομάδα δεν υπάρχει η δυνατότητα να γίνει παρέμβαση που μπορεί να αποφέρει κάποια αποτελέσματα έστω για την ανακούφιση του λαού.

Δηλαδή, αυτή τη φορά και η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ, πέρα από τη μεγάλη σημασία που έχει μέσα στο κίνημα, μπορεί να παίξει και ένα ρόλο σημαντικό μέσα στη Βουλή, έστω, αξιοποιώντας τις αντιθέσεις ανάμεσα στα κόμματα ή βουλευτές των κομμάτων, αξιοποιώντας τη λαϊκή πίεση. Γι' αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία και η κοινοβουλευτική δύναμη του ΚΚΕ, ειδικά σε αυτή τη φάση, που τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα και που είναι ταυτόχρονα και ιδιαίτερα ρευστά.

Τζήμερος και «Χρυσή Αυγή»...ποτίζουν το ίδιο δέντρο

Ο Θ. Τζήμερος, πρόεδρος του κόμματος «Δημιουργία Ξανά» και συνεργαζόμενος με τη «Δράση» του Στ. Μάνου, έδωσε συνέντευξη σε κανάλι της Κορίνθου και σχολιάζοντας το επεισόδιο με τους τραμπουκισμούς του χρυσαυγίτη Κασιδιάρη σε βάρος της Λιάνας Κανέλλη, είπε: «Οταν οι φασίστες της δεξιάς συναντιούνται με τους φασίστες της αριστεράς, γιατί φασισμός είναι και αυτός, οι διαφορές θα λύνονται με καρπαζιές, με κλοτσιές. Μακάρι να μπουν στο ίδιο κλουβί. Είναι φασισμός όταν το ΠΑΜΕ, ας πούμε, έχει καταλύσει κάθε έννοια νομιμότητας, όταν έρχεται ο τουρίστας από την Ιαπωνία ένα ταξίδι ζωής, για να επισκεφτεί την Ακρόπολη και τη βρίσκει κλειστή, από δέκα νταβατζήδες του ΠΑΜΕ. Τι είναι αυτό; Δεν είναι φασισμός; Οταν προσπαθεί να αποπλεύσει ένα πλοίο και πάνε και καταλαμβάνουν τον καταπέλτη, δεν είναι φασισμός; Οταν ξεκινάνε εκδρομές επαναστατικής γυμναστικής από την Αθήνα και πηγαίνουν στο Βόλο, απαγορεύοντας στους εργάτες της "Χαλυβουργίας" εκεί να δουλέψουν, οι άνθρωποι έχουν αποφασίσει να δουλέψουν, και πλακώνονται εκεί με τους εργάτες της "Χαλυβουργίας" και τους χτυπάνε, υποχρεώνοντάς τους να μην πάνε να δουλέψουν, δεν είναι φασισμός; Είναι αδικήματα του κοινού ποινικού κώδικα, τα οποία κανονικά θα έπρεπε να αντιμετωπιστούν με τη διαδικασία του αυτόφωρου. Αυτό προβλέπει ο νόμος. Η παρακώλυση των συγκοινωνιών λέει ο νόμος ότι είναι αυτόφωρο αδίκημα και πρέπει όποιος εμποδίζει ένα πλοίο να φύγει, όποιος κλείνει ένα δρόμο, να συλλαμβάνεται, να πηγαίνει στο αυτόφωρο και το βράδυ να περνάει τη νύχτα του στη φυλακή και πολλές άλλες νύχτες ακόμα. Οταν όμως έχουμε δείξει τόσα χρόνια τέτοια ανοχή στην κατάλυση της νομιμότητας από την πλευρά του ΚΚΕ και των αριστεριστών, θα έρθει η ώρα που οι ακροδεξιοί θα καταλύσουν και αυτοί τη νομιμότητα με λοστούς και με μαχαίρια. Ε, καιρός είναι να απαλλαγεί η δημοκρατία μας και από τους μεν και από τους δε».

Ο Τζήμερος και το κόμμα του, όπως και ο Μάνος με τον οποίο συνεργάζεται, καυχιόνται ότι εκπροσωπούν απευθείας τους επιχειρηματίες στην πολιτική. Από αυτή την άποψη, καμιά εντύπωση δεν προκαλεί το μίσος τους για τους εργατικούς αγώνες και τις κινητοποιήσεις που συλλογικά και μαζικά αποφασίζουν οι εργάτες, οργανώνοντας στοιχειωδώς την αντίστασή τους στη βαρβαρότητα που πάει να τους επιβάλει η τάξη του Τζήμερου. Αλλωστε, ο ίδιος παραδέχεται ότι σαν κόμμα μιλάει εκ μέρους των επιχειρηματιών, άρα εκ μέρους του Μάνεση, των εφοπλιστών και συνολικά της αστικής τάξης, που βγάζει σπυράκια με τους ταξικούς εργατικούς αγώνες και άρα με το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ, που βρίσκονται στην πρωτοπορία τους. Ο Τζήμερος θεωρεί «φασισμό» να αντιπαλεύει ο εργάτης άδικους νόμους και το τσάκισμα κάθε δικαιώματος, επειδή είναι υπέρμαχος της δικτατορίας των μονοπωλίων, που θέλει εργάτες δούλους, να σκοτώνονται για 400 ευρώ στα καμίνια του κάθε Μάνεση. Τα ίδια λέει άλλωστε και η ΕΕ, την οποία υπερασπίζεται. Εχει για επίσημη ιδεολογία τον αντικομμουνισμό και δαπανά ασύλληπτα ποσά σε προπαγάνδα, για να ξαναγράψει την Ιστορία και να ταυτίσει τον κομμουνισμό με το σοσιαλισμό. Σε χώρες μάλιστα της Βαλτικής, οι κομμουνιστές που αγωνίζονται στην πρωτοπορία του λαού, περνάνε όντως πολλές νύχτες στα κρατητήρια, όταν οι συνεργάτες των ναζί τιμώνται από το κράτος. Παρεμπιπτόντως, για τη «Χαλυβουργία», τα λιμάνια και τον Παρθενώνα, τα ίδια λέει και η «Χρυσή Αυγή». Καθόλου παράξενο, αφού οι κάθε λογής Τζήμεροι και χρυσαυγίτες το ίδιο δέντρο ποτίζουν. Αυτό της αστικής τάξης και του συστήματος, που θέλει να τσακίσει τους εργατικούς αγώνες και το ΚΚΕ, για να περάσει ευκολότερα αλυσίδες στο λαό. Να αλλάξουν πλευρό οι Τζήμεροι, οι Κασιδιάρηδες και τα άλλα λιβανιστήρια των αστών, αν νομίζουν ότι θα το πετύχουν.

Η κρίση στις πλάτες των εργαζομένων...

Η ΙΣΠΑΝΙΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ τώρα στο επίκεντρο της κρίσης και αύριο θα βρεθεί η Ιταλία, λόγω της μεγάλης της ύφεσης, προειδοποιούν όπως διαβάζουμε περισπούδαστοι αναλυτές. Χρησιμοποιούν μάλιστα και τις ...συνηθισμένες πια εκφράσεις όπως «στο μάτι του κυκλώνα», «στο στόχαστρο των αγορών» και όλα τα σχετικά.
Πιθανόν αυτή να είναι η σειρά των επερχόμενων εξελίξεων, πιθανόν και όχι. Το σίγουρο είναι όμως ότι η κρίση δεν θα χτυπήσει καμία «Ισπανία» και καμία «Ιταλία». Οπως δεν χτύπησε ποτέ καμία «Ελλάδα». Θα χτυπήσει (ήδη χτυπάει) τον ιταλικό και τον ισπανικό λαό όπως έγινε και με τον ελληνικό.
Οσο για την θεωρία του ...κρυφού μνημονίου της Ισπανίας, ή της «χαλαρής» δανειοδότησής της, μάλλον ανέκδοτο είναι παρά έχει κάποια σχέση με την πραγματικότητα. Σε μια χώρα που ούτως ή άλλως έχει πολιτικές δραματικής μείωσης μισθών και δαπανών για λαϊκές ανάγκες, τι να το κάνεις το μνημόνιο;
Αλλωστε δεν έχουν «μνημόνια» όλες οι χώρες της Ευρώπης που λαμβάνουν ανάλογα μέτρα. Συμπεριλαμβανομένων και των λεγόμενων «παραδείσων» της Σκανδιναβίας.
Η ΕΕ, το ΔΝΤ και η ΕΚΤ την ...δουλειά τους θέλουν να κάνουν. Αυτή είναι το να ακολουθούνται πολιτικές σκληρής λιτότητας που μεταφέρουν τα βάρη της κρίσης στους εργαζόμενους. Οχι η σύνταξη μνημονίων.
Και να είστε βέβαιοι πως όταν πρόκειται να πετύχουν το στόχο τους, το τελευταίο που τους ενδιαφέρει είναι το ...τυπικό της υπόθεσης. Αυτό το τελευταίο ίσως το διαπιστώσουμε πολύ - πολύ σύντομα.
ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΝ δεν το έχει παρατηρήσει, οι φράσεις «καμένη γη», «ερείπια», «συντρίμμια», «κατεστραμμένη χώρα» βρίσκονται με εξαιρετική συχνότητα στο στόμα του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα. Δεν τσιγκουνεύεται καθόλου τέτοιου είδους επίθετα.

Οχι πως έχουμε κάποιου είδους ...λογοτεχνική παρατήρηση για το θέμα. Είναι όμως διαχρονική μέθοδος για όσους ξέρουν εκ των προτέρων πως θα ...τα στρίψουν εκ των υστέρων.
Αλλωστε έχουμε πλούσια πολιτική εμπειρία από τέτοια σ' αυτή τη χώρα και παλιότερη και πρόσφατη.

ΕΛΑ ΜΕ ΤΟ Κ.Κ.Ε.

Ευρωπαϊκή Ενωση, επιχειρηματικοί όμιλοι, κόμματα του «ευρωμονόδρομου» έχουν βάλει σκοπό τους όλοι τους να χτυπήσουν το λαό που αντιστέκεται, το εργατικό κίνημα που δυναμώνει.
Θέλουν να έχουν ελεύθερα τα χέρια τους να γδέρνουν το λαό με βάρβαρους νόμους και άλλα χαράτσια για να αυγαταίνουν τα κέρδη τους.
Θέλουν να εγκλωβίσουν το κίνημα σε αυταπάτες και ψεύτικες ελπίδες.
Μοναδικό εμπόδιο σ' όλα αυτά πλέον μπορεί να είναι μόνο το ΚΚΕ, ο οργανωμένος λαός.
Μην τους επιτρέψεις να αποδυναμώσουν το Κόμμα της ελπίδας, της αντεπίθεσης.
Ξεπέρασε φόβους, δισταγμούς και αυταπάτες.
Ελα με το ΚΚΕ! Δώσε του την ψήφο σου.

Κριτήριο: Ποια τάξη κερδίζει ποια ψήφο

Τα νέα από το πραγματικό μέτωπο επαυξάνουν την εκτίμηση ότι η καπιταλιστική κρίση καλά κρατεί, ότι ο ανταγωνισμός μεταξύ ιμπεριαλιστών φουντώνει, ότι τα συσσωρευμένα κεφάλαια δύσκολα βρίσκουν τρόπο να κερδοφορήσουν ακόμα και στα μητροπολιτικά κέντρα του καπιταλισμού, όπως η Γερμανία.
Οτι δέκα χρόνια παγωμένοι μισθοί στη Γερμανία έφεραν μεν τρελά κέρδη στους καπιταλιστές, αλλά δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν το μοιραίο:
Τον ερχομό της κρίσης ακριβώς σαν κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων που πια δεν έχουν χώρο να επενδυθούν για να συνεχίσουν να είναι κερδοφόρα.
Τα κέρδη έφεραν την κρίση.
Είναι αυτή η καπιταλιστική κρίση και το γεγονός ότι πλέον όλο και πιο δύσκολα ξεπερνιέται, αυτή ακριβώς που φέρνει τα αντεργατικά μέτρα είτε με τη μορφή μνημονίων, όπως στην Ελλάδα, είτε χωρίς μνημόνιο όπως στην Ισπανία.
 Είναι αυτή η κρίση που σε πείσμα όσων προσπαθούν να βγάλουν από το κάδρο την αλήθεια για να μπορούν να κοκορομαχούν ως προς το ποιος είναι καλύτερος διαχειριστής, αυτή είναι που καθορίζει τις εξελίξεις, αυτή είναι που επιβάλλει συναγερμό στην εργατική τάξη, τέτοιον,
 που αντί να ψάχνει σωτήρα ανάμεσα στους δυνάστες της, να οργανώνεται για να αποτρέψει τα χειρότερα, αλλά και να προβάλλει το δικό της δρόμο, αυτόν στον οποίο ιδιοκτήτης του πλούτου που παράγει θα είναι η ίδια.

Ως τότε το αστικό κράτος θα μαζεύει φόρους για να ενισχύει με ζεστό χρήμα τους καπιταλιστές, και τα κόμματα του κεφαλαίου θα «κονταροχτυπιούνται» για το ποιο απ' αυτά θα ανεβάσει ή θα κατεβάσει κατά ορισμένα λεπτά τους φόρους στα λαϊκά στρώματα.
Σ' ένα τέτοιο πλαίσιο οι χτεσινές εξαγγελίες Τσίπρα ήταν πιστό αντίγραφο μιας κλασικής αμερικανιάς,
όπου θεωρείται δεδομένη η καπιταλιστική πραγματικότητα και οι επίδοξοι κυβερνήτες με μοιρασμένους ρόλους προσφέρουν διαφορετικά καθρεφτάκια στους εργάτες.

Τα κόμματα που είτε ως καθαρόαιμοι εκπρόσωποι της αστικής τάξης, είτε ως σοσιαλδημοκρατική υπεράσπιση της ίδιας εξουσίας, για να υφαρπάξουν τη λαϊκή ψήφο οργανώνουν την εκστρατεία τους με βάση τις εντολές ενός και του αυτού «ίματζ μέικερ», φτάνουν στο σημείο -όπως χτες
όπου ήταν δύσκολο να ξεχωρίσεις πού διαφέρουν ουσιαστικά
η Μπακογιάννη της ΝΔ
όταν μιλώντας στο «Σκάι», δήλωνε «κοιτάω τον κόσμο στα μάτια»
και ο Τσίπρας που,
κλείνοντας τη συνέντευξή του (ΝΕΤ),
δήλωσε κι αυτός ότι κοιτά τον κόσμο στα μάτια...
Σ' αυτές τις περιπτώσεις ο λαός μας λέει:
μην κοιτάς τα μάτια του, πρόσεχε τα χέρια του την ώρα που ψάχνουν την τσέπη σου...
Οι εξαγγελίες τόσο της ΝΔ όσο και του ΣΥΡΙΖΑ έχουν άμεση επίπτωση στην τσέπη των εργαζομένων.
Οι κουβέντες περί «καμένης γης» του Τσίπρα
 ή «κατεστραμμένης οικονομίας» του Σαμαρά έχουν κοινό διά ταύτα: Παράταση της λιτότητας για να ανακάμψει η οικονομία, δηλαδή τα καπιταλιστικά κέρδη.

Οι ισχυρισμοί του Τσίπρα χτες ότι η Ισπανία δεν εφαρμόζει μνημόνιο αλλά μια περιοριστική πολιτική (σ.σ. που όμως περιέχει ακριβώς τα μέτρα του μνημονίου)
δείχνουν τι δεν θέλει να πει ο Τσίπρας:
Οτι η κρίση είναι καπιταλιστική.
Με μνημόνιο και χωρίς μνημόνιο στο στόχο είναι η εργατική τάξη. Με μνημόνιο και χωρίς μνημόνιο η κρίση είναι αξεπέραστη αν δεν κάνει τον πλήρη κύκλο της, αν δηλαδή δεν καταστρέψει κυρίως εργατική δύναμη και κάποια κεφάλαια για να περάσει σε ανάκαμψη, που όλα πλέον δείχνουν πως, αν έρθει, θα είναι αναιμική ως την επόμενη κρίση.

Η αντιπαράθεση γύρω από το πλαστό δίλημμα «μνημόνιο - αντιμνημόνιο» κρύβει τον αντίπαλο.
Βάζει τον εργάτη να ψηφίζει στα κοινοβουλευτικά καλλιστεία για το ποιος δυνάστης έχει πιο εύκαμπτο μαστίγιο.
Η επιμονή του ΣΥΡΙΖΑ να αποφεύγει σαν ο διάολος το λιβάνι κάθε συζήτηση για την καπιταλιστική κρίση προαναγγέλλει δεινά για το λαό. Και γιατί τον αφοπλίζει και τον βάζει σε θέση αναμονής για ανακούφιση από μια κυβέρνηση που δεν μπορεί να τον ανακουφίσει. Αλλωστε ήδη προαναγγέλλει παράταση της λιτότητας, παράταση, δηλαδή, της εξαθλίωσης.
Δεν είναι θέμα καλού ή κακού.
Η καπιταλιστική κρίση είναι αντικειμενική πραγματικότητα.
Η ανάκαμψη από αυτήν δεν μπορεί να γίνει με κερδισμένους και τους καπιταλιστές και τους εργάτες.
Αυτή είναι η ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ όταν παρουσιάζει το πρόβλημα σαν ηθικό.
Είναι ένα πεδίο που τον βολεύει στην αντιπαράθεση με τη ΝΔ, η οποία επίσης παρουσιάζει το πρόβλημα σαν ηθικό.
Και οι δυο πατάνε στην αγανάκτηση του κόσμου για τη φαυλότητα, πατάνε στην αγανάκτηση του κόσμου για τα δεινά που υποφέρει και για τα οποία κανείς -εκτός του ΚΚΕ- δεν του λέει ότι ένοχος είναι ένα σύστημα - βαμπίρ, που υπάρχει μόνο γιατί η εργατική τάξη δεν είναι έτοιμη ακόμη να το θάψει.

Οι εκλογές της 17 Ιούνη δεν θα λύσουν το πρόβλημα, μπορούν όμως να καταγράψουν συσχετισμούς τέτοιους που να δίνουν τη δυνατότητα στην εργατική τάξη να κάνει ένα βήμα μπροστά.
Να βρεθεί ετοιμοπόλεμη την επόμενη μέρα.
Εχοντας προσθέσει στα κριτήρια ψήφου:
την ίδια την καπιταλιστική κρίση, τη φοροληστεία την οποία κάνουν... γαργάρα οι επίδοξοι κυβερνήτες, την εξέλιξη της ταξικής πάλης όπως αυτή εκφράζεται στα προπύργια του αγώνα (βλέπε «Χαλυβουργία», όπου αναγκάζεται ως και ο αστός δημοσιογράφος να καταγράψει πως εκεί κάτι άλλο πιο βαθύ συμβαίνει, εκεί οι εργάτες έχουν ήδη καθαρό ποιος είναι ο αντίπαλος, αυτόν παλεύουν...).
Η ψήφος στο ΚΚΕ ενσωματώνει αυτά τα κριτήρια, είναι ψήφος για να παλέψουμε από καλύτερες θέσεις έναν αντίπαλο που για να σωθεί απειλεί με απόλυτο γονάτισμα την εργατική τάξη.

Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

Στις 18 ...καπιταλισμός

G20 - ΣΥΡΙΖΑ: «Κλίμα εμπιστοσύνης»...

«Εγινε μια πολύ σοβαρή συζήτηση, απαντήσαμε σε πολλά και ουσιώδη ερωτήματα, και νομίζω ότι εδραιώθηκε κατ' αρχήν ένα κλίμα εμπιστοσύνης που απέχει πολύ από την κινδυνολογία και την καταστροφολογία που έχει εξαπολυθεί στο εσωτερικό, ενόψει της 17ης Ιουνίου».

*

Με αυτό τον τρόπο απάντησε ο κ. Α. Τσίπρας στην ερώτηση που του τέθηκε («Αυγή», 10/6/2012) για την πρόσφατη συνάντησή του με τους πρεσβευτές των χωρών του G20.

*

Αλλά αν μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ - ενόψει της επαγγελλόμενης από τον ίδιο «αριστερής κυβέρνησης» - και του G20, έχει... «εδραιωθεί»
- και μάλιστα πριν ακόμα από τη σύσταση «αριστερής κυβέρνησης» -
αυτό που διαβεβαιώνει ο κ. Τσίπρας,
δηλαδή ένα «κλίμα εμπιστοσύνης» του ΣΥΡΙΖΑ με το κλαμπ των ανά τον κόσμο κεφαλαιοκρατών και ιμπεριαλιστών,
τότε αυτό δεν θέτει ένα θέμα
(σσ: για την ακρίβεια θέτει «πολλά θέματα»...)
όσον αφορά την εμπιστοσύνη που μπορούν να έχουν τα λαϊκά στρώματα, οι αριστεροί, οι ριζοσπάστες και οι προοδευτικοί άνθρωποι, στις διακηρύξεις του ΣΥΡΙΖΑ περί «αριστερής κυβέρνησης»;...

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Ο ΣΥΡΙΖΑ και η «καμένη γη»

Ολο και πιο προσφιλές γίνεται τώρα τελευταία για τον ΣΥΡΙΖΑ το επιχείρημα της «καμένης γης» που θα παραλάβει αν αναδειχθεί πρώτο κόμμα.
«Διακατέχονται από το σύνδρομο του Νέρωνα, που αφού έκαψαν τον τόπο έχουν το θράσος να εγκαλούν τον ΣΥΡΙΖΑ», είπε για τη ΝΔ ο Π. Σκουρλέτης, σε συνάντηση με τους δημοσιογράφους.
Στο ίδιο μήκος κύματος, έλεγε ο Π. Λαφαζάνης σε πρωινή εκπομπή ότι υπάρχει «πλήρης καταστροφή και ρήμαγμα της χώρας», και«δε γίνεται από το χάος να βρεθούμε κατευθείαν στον παράδεισο».
Τα ίδια και ο Α. Τσίπρας, κατά την επίσκεψή του στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, όταν έλεγε ότι η «εικόνα της Ελλάδας μοιάζει με ένα νεκρό κουφάρι».
Τα ίδια και η «Αυγή» όταν έγραφε «''Καμένη γη'' άφησε πίσω της η συγκυβέρνηση του πρώην κεντρικού τραπεζίτη Λ. Παπαδήμου (...) Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει συνείδηση των μεγάλων δυσκολιών, που επισημειώνονται από τα άδεια δημόσια ταμεία και την αυξανόμενη ύφεση».

Το παραμύθι το έχουμε ακούσει πολλές φορές, τόσο που καταντάει προκλητικό και προσβλητικό για το λαό. Ενα επιχείρημα πανομοιότυπο σχεδόν σε κάθε εκλογική αναμέτρηση στα πλαίσια του δικομματικού καυγά: Πότε η ΝΔ παραλαμβάνει καμένη γη από το ΠΑΣΟΚ, πότε το ΠΑΣΟΚ από τη ΝΔ, τώρα στη νέα εκδοχή, ο ΣΥΡΙΖΑ παραλαμβάνει καμένη γη από ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και όλοι μαζί προβάλλουν αυτήν τη λογική, για να προετοιμάσουν τη διάψευση των προσδοκιών που έχουν καλλιεργήσει στα λαϊκά στρώματα. Τουλάχιστον παλαιότερα αυτά τα ακούγαμε μετά τις εκλογές, όπου ο νικητής έλεγε «παραλάβαμε καμένη γη» από τον ηττημένο. Τώρα, τα ακούμε προεκλογικά για να ετοιμάζουν το λαό για τη νέα σφαγή που έρχεται. Φανταστείτε τι θα γίνει μετεκλογικά.
Πίσω από αυτά τα επιχειρήματα, της «καμένης γης» και των «άδειων ταμείων», που είναι ένα από τα κοινά σημεία στα προγράμματα ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθούν και τα δύο κόμματα να κρύψουν τον τεράστιο πλούτο που παράγει ο λαός μας και καρπώνονται οι πλουτοκράτες, πλούτος που μεταφράζεται με κέρδη στα χρηματιστήρια, επενδύσεις σε ακίνητα στο Λονδίνο, επενδύσεις στα πλοία των εφοπλιστών που παραγγέλνουν στην Κορέα και την Κίνα. Και κυρίως κρύβουν τις τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες που έχει η χώρα μας, η οποία είναι πλούσια σε πηγές ενέργειας και ορυκτό πλούτο, έχει τη βάση για μεγαλύτερη αγροτική και βιομηχανική παραγωγή, διαθέτει εξειδικευμένο ανθρώπινο δυναμικό. Δυνατότητες οι οποίες μπορούν να απογειωθούν με το λαό στο τιμόνι και με άξονα την κάλυψη των λαϊκών αναγκών, κόντρα στα συμφέροντα και την κυριαρχία των μονοπωλίων, τα οποία ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ δεν αμφισβητούν.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και αποκοιμίζει το λαό με παχιά λόγια και την ίδια ώρα τον καλεί να κάνει θυσίες για τον ευρωμονόδρομο. Μιλάει για Νέρωνες που κάψανε την Ελλάδα, για να πει στο λαό «μη ζητάς πολλά», για να μειώσει τις απαιτήσεις και τις διεκδικήσεις του. Γι' αυτό και το προεκλογικό του πρόγραμμα δεν έχει καμία σχέση με τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Τάζει μόνο μερικά ψίχουλα για ομάδες ακραίας φτώχειας.
Μειώνουν τις προσδοκίες του λαού και παρουσιάζουν τις προτάσεις του ΚΚΕ που απαντούν στις σύγχρονες ανάγκες, με βάση τον τεράστιο πλούτο που παράγεται ως «ανέφικτες», ότι το ΚΚΕ «τα θέλει όλα ή τίποτα». Ο λαός να μην εγκλωβιστεί στη λογική του «μικρότερου κακού». Είναι επιζήμια και επειδή την ακολουθούσε τόσα χρόνια βρέθηκε απροετοίμαστος σήμερα. Να μην περάσει η λογική που λέει «υπομονή και θυσίες», για να ξεπεραστεί η κρίση, γιατί θέλουν η κρίση να ξεπεραστεί στην πλάτη του. Να βάλει στο κέντρο τα δικά του δικαιώματα και τις δικές του ανάγκες. Αυτά για τα οποία δε βγάζουν άχνα τα υπόλοιπα κόμματα και να παλέψει για το δρόμο ανάπτυξης που μπορεί να τα εξασφαλίσει, το δρόμο της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας.

Ανιστόρητος και προκλητικός ο ΣΥΡΙΖΑ

Εντελώς ανιστόρητος και προκλητικός είναι ο παραλληλισμός του ΣΥΡΙΖΑ με το ΕΑΜ, που έκανε ο Αλ. Τσίπρας, προκειμένου να διατυπώσει το συκοφαντικό εφεύρημα σε βάρος του ΚΚΕ ότι δε συμβάλλει στη χειραφέτηση του λαού. Θέλει πολύ θράσος, και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι το έχει, για να βάζει όπως η μυλωνού τον άντρα της με τους πραματευτάδες. Καλλιεργώντας ψέματα και αυταπάτες, μετεξελίσσεται ταχύτατα σε ΠΑΣΟΚ του 2009 και το σύστημα και ένα μέρος της πλουτοκρατίας τον αξιοποιούν για να εμποδίσουν τη λαϊκή χειραφέτηση. Το μεγάλο έπος του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ δημιουργήθηκε με τον πρωταγωνιστικό ρόλο του ΚΚΕ, με το αίμα χιλιάδων μελών και στελεχών του. Το ΚΚΕ τιμά, εμπνέεται και διδάσκεται από αυτό και δεν το πουλάει για κυβερνητικές θέσεις. Το ΚΚΕ ήταν και είναι στην πρώτη γραμμή στην οργάνωση της πάλης του ίδιου του λαού, για το παρόν και το μέλλον του

H συνέντευξη της Αλέκας Παπαρήγα στον 902

Αναρτήθηκε από τον/την redship

Δημοσιεύθηκε στο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα | Με ετικέτα: ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα |

απλά εκπληκτικός

Αναρτήθηκε από τον/την amartwlos

Δημοσιεύθηκε στο προβοκάτορες δολοφόνοι, ταξικός πόλεμος,

Νίκος Μπογιόπουλος

Να σπάσουμε τις αυταπάτες

Οταν τα αστικά κόμματα μπορούν και διαπληκτίζονται έντονα μεταξύ τους με κάλπικα διλήμματα είναι γιατί θέλουν το εργατολαϊκό κίνημα δεμένο χειροπόδαρα. Αυτό συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, με βασικούς πρωταγωνιστές δύο υπό διαμόρφωση πόλους, την αστική δεξιά (ΝΔ) και τη νέα σοσιαλδημοκρατία ή την «αριστερά» της διαχείρισης του καπιταλισμού (ΣΥΡΙΖΑ). Σε κοινωνικό επίπεδο ακολουθούν από τη μια πλευρά συντηρητικά μεσοαστικά και μικροαστικά στρώματα. Από την άλλη πλευρά, ένα συνονθύλευμα εργατικής διευθυντοκρατίας, αριστοκρατίας και γραφειοκρατίας και λαϊκές δυνάμεις με αυταπάτες καλύτερης διαχείρισης του καπιταλισμού. Ενα κοινωνικό στρώμα διανθισμένο από μικρομαγαζάτορες του ποδαριού, που βλέπουν στο ΣΥΡΙΖΑ μια «καθώς πρέπει» πιθανή αλλαγή, που δεν ταράζει τη μικροαστική και διευθυντική τους θεσούλα. Το «πολιτικό βιολί» έχει πολλούς διαφορετικούς ήχους. Ολοι χωράνε στην πολιτική χοάνη αρκεί να συνεισφέρουν από την πλευρά που βρίσκονται, από συντηρητικά μέχρι επαναστατημένα γκρουπούσκουλα.

Αυτή είναι η «έτσι γενικώς αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή, η άλλη διαχειριστική εκδοχή. Μια βδομάδα πριν τις νέες εκλογές δείχνει να έχει «βγει στα κεραμίδια» και να κατηγορεί ασύστολα το άλλο πολιτικό κομμάτι της αστικής διαχείρισης, την αστική δεξιά. Οι συνθήκες γενικευμένης εξαθλίωσης της πλειοψηφίας του εργαζόμενου λαού, που συνεχώς αναπτύσσεται την ευνοεί. Είναι η ώρα της να συνδέσει το πρόβλημα της λαϊκής ανέχειας με μέτρα διεξόδου κι ανανέωσης του αστικού συστήματος. Σ' αυτό βρίσκει κατανόηση μέχρι στιγμής και από λαϊκές δυνάμεις που φοβούνται να μπουν στο μονοπάτι της κινητοποίησης και αμφισβήτησης του αστικού κοινωνικού καθεστώτος, της πάλης για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, που προτείνει μόνο το ΚΚΕ.

Αυτή η στάση θα ξεπεραστεί όταν ο λαός καταλάβει τον αρνητικό ρόλο της αριστεράς της διαχείρισης στα συμφέροντά του. Τότε οι αναταράξεις θα είναι δυνατές. Σ' αυτό ας προετοιμάζεται η πρωτοπορία του εργατολαϊκού κινήματος με υπομονή, επιμονή και προπάντων σταθερότητα. Ας εξακολουθήσει να επιμένει στη δημιουργία και λειτουργία λαϊκών κι εργατοϋπαλληλικών επιτροπών στους χώρους εργασίας και στις γειτονιές της Ελλάδας. Ο αγώνας θα 'ναι μακρύς και θα περάσει από συμπληγάδες άσπονδων φίλων κι ορκισμένων εχθρών. Οι εργατοϋπάλληλοι βρίσκονται κυριευμένοι από την πείνα και το φόβο. Το εργατολαϊκό κίνημα Θα χρειαστεί να νικήσει τον Κέρβερο του αστικού Αδη για να βγει στην ευλογημένη γη των Μακάρων. Ο ύμνος των κολασμένων της Γης θα ακουστεί ξανά με φωνή στεντόρεια και περισσή υπερηφάνεια.

Την άλλη Κυριακή γίνονται εκλογές. Οι άμοιρες αστικές εκλογές. Οι σύντροφοι και συναγωνιστές του εργατολαϊκού αγώνα καλούνται για μια ακόμη φορά να πουν «παρών» κόντρα στις πιέσεις. Οι λιπόψυχοι κι οι ριψάσπιδες ας παραμεριστούν.

Η θέληση είναι δυνατή και το βήμα σταθερό. Εμπρός, λοιπόν, Ελληνες εργαζόμενοι. Εμπρός!

Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ

    

Με αφορμή την Ισπανία

Η είδηση για την παροχή δανείου από τους μηχανισμούς της ΕΕ στην Ισπανία, προκειμένου να στηρίξει το τραπεζικό της σύστημα, προβλήθηκε σαν χαράς ευαγγέλιο από τις διεθνείς καπιταλιστικές αγορές. Λένε μάλιστα ότι το «μνημόνιο light», που θα υπογράψει η ισπανική κυβέρνηση για να πάρει το δάνειο, είναι προμήνυμα για αλλαγές στις δανειακές συμφωνίες ανάμεσα στην τρόικα και τα κράτη που έχουν ήδη μνημόνιο, μεταξύ αυτών και η Ελλάδα. Κάπως έτσι, αστοί και οπορτουνιστές πανηγυρίζουν για τον «άλλο αέρα» που τάχα πνέει στην ΕΕ και καθησυχάζουν το λαό ότι μέσα από διαπραγματεύσεις και συνεννόηση με τη λυκοσυμμαχία θα ξημερώσουν καλύτερες μέρες για τον ίδιο. Κρύβουν την αλήθεια και λένε ψέματα στο λαό. Κι αυτό γιατί:

-- Η ισπανική κυβέρνηση εφαρμόζει ήδη μέτρα άγριας λιτότητας και καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, ανάλογα με αυτά που παίρνονται και στην Ελλάδα. Η ισπανική κυβέρνηση ανακοίνωσε και προωθεί αντιλαϊκά μέτρα στο όνομα της συγκράτησης του χρέους και των ελλειμμάτων. Οσα δισ. κι αν πάρουν οι τράπεζες με δάνεια από τους μηχανισμούς της ΕΕ, με ή χωρίς μνημόνια, η ζωή δεν πρόκειται να γίνει καλύτερη για το λαό της Ισπανίας. Αντίθετα, θα πάει προς το χειρότερο, αφού η κρίση βαθαίνει, τόσο στη χώρα του όσο και πανευρωπαϊκά και η αστική τάξη οξύνει την επίθεση, για να ξεπεράσει την κρίση σε βάρος του λαού. Ηδη, στην Ισπανία η επίσημη ανεργία τρέχει με 25% και οι περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες, μόνο για το τρέχον έτος, φτάνουν στον προϋπολογισμό στα 35 δισ. ευρώ, προσθετικά στα άλλα αντιλαϊκά μέτρα.
-- Οσοι ισχυρίζονται ότι και στην Ελλάδα ανοίγει ο δρόμος για χαλάρωση τάχα του μνημονίου, κοροϊδεύουν το λαό. Τα μονοπώλια και το πολιτικό τους προσωπικό στην Ελλάδα και στην ΕΕ προσπαθούν να διαχειριστούν με ελεγχόμενο τρόπο τη βαθιά κρίση και σ' αυτή την κατεύθυνση υποτάσσονται όλες οι πολιτικές αποφάσεις και οι μεταξύ τους συμβιβασμοί. Για παράδειγμα, η δημιουργία των μηχανισμών στήριξης της ΕΕ, στους οποίους αντιδρούσε αρχικά η Γερμανία και άλλες χώρες, προβλήθηκε ως κοσμογονία και «αλλαγή νοοτροπίας» στην Ευρωένωση. Τι κέρδισαν οι αστοί και τι ο λαός στην Ελλάδα; Η αστική τάξη κέρδισε φτηνότερο δανεισμό για το κράτος της και παράταση της παραμονής της χώρας στο ευρώ και ο λαός σκληρά μνημόνια και άγρια πακέτα μέτρων. Τι κέρδισε ο λαός από το «κούρεμα» του δημόσιου χρέους, το οποίο αρχικά ξόρκιζαν στην ΕΕ και στην Ελλάδα; Φορτώθηκε ένα δεύτερο μνημόνιο και μερικά δισ. ευρώ ακόμα στην πλάτη, όσο είναι το δεύτερο δάνειο, το οποίο υποτίθεται ότι θα χρηματοδοτήσει το χρέος που απέμεινε μετά το «κούρεμα»! Το ίδιο θα γίνει και τώρα. Οποιαδήποτε επιμέρους αλλαγή στους όρους ή στα χρονοδιαγράμματα των μνημονίων, αν τελικά γίνει καινούριος ενδοαστικός συμβιβασμός, θα παρουσιαστεί προπαγανδιστικά σαν κοσμογονία, αλλά θα περιέχει μέτρα πιο επώδυνα για το λαό, τα δικαιώματα και τις πραγματικές του ανάγκες.
-- Ολοι αυτοί που πανηγυρίζουν για τη «διάσωση» της Ισπανίας, δε λένε ότι, μόλις προχτές, ο πρωθυπουργός της χώρας ζήτησε από την ΕΕ να παρέμβει ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι η ισπανική κυβέρνηση θα χάσει μέρος της εθνικής της κυριαρχίας στον τραπεζικό τομέα. Η δήλωση αυτή αποκτά ξεχωριστή σημασία, επειδή γίνεται λίγο πριν τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, όπου θα συζητηθεί η παραπέρα πολιτική και νομισματική ενοποίηση της λυκοσυμμαχίας. Σαν αντάλλαγμα στα δάνεια που παρέχει, η ΕΕ θα πάρει περισσότερες εξουσίες στα χέρια της από τις εθνικές κυβερνήσεις, στα δημοσιονομικά, στα εργασιακά, ακόμα και στα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής. Η παραχώρηση μέρους της εθνικής κυριαρχίας είναι εθελοντική από την αστική τάξη της κάθε χώρας, που βλέπει το γενικό της συμφέρον, είναι όμως επώδυνη για το λαό, που σε κάθε χώρα θα κληθεί να πληρώσει το μάρμαρο της βαθύτερης ενσωμάτωσης στην ιμπεριαλιστική συμμαχία.

Η κρίση βαθαίνει στην Ευρωζώνη και το επόμενο διάστημα δεν αποκλείεται η Ελλάδα ή και άλλες χώρες - μέλη να βρεθούν σε κατάσταση ανεξέλεγκτης πτώχευσης. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, όλοι όσοι σήμερα προσπαθούν είτε να τρομοκρατήσουν το λαό, είτε να τον κοιμίσουν για μια ΕΕ που δήθεν αλλάζει, αξιοποιώντας και το παράδειγμα της Ισπανίας, θα αφήσουν το λαό στο έλεος των μονοπωλιακών ομίλων, που θα τρέξουν να λάβουν θέσεις και να σταθεροποιηθούν στη νέα κατάσταση. Σε τέτοιες συνθήκες, ο λαός χρειάζεται περισσότερο από ποτέ ένα ισχυρό ΚΚΕ για να μην πεινάσει, να μη στερηθεί τα στοιχειώδη, να μη γονατίσει, να μην ηττηθεί. Στις 17 Ιούνη, ο λαός έχει τη δυνατότητα να κάνει ένα βήμα μπροστά, βγάζοντας όρθιο και δυνατό το ΚΚΕ, αντίβαρο στην αντιλαϊκή διαχείριση που θα προκύψει, είτε με κεντροδεξιά είτε με κεντροαριστερή κυβέρνηση.

Ποια διακυβέρνηση έχει ανάγκη ο λαός;

-- Ποια διακυβέρνηση έχει ανάγκη ο λαός; Σε ποια κυβέρνηση έχει θέση το ΚΚΕ;

 

Ας σκεφτούν οι εργαζόμενοι και όλα τα λαϊκά στρώματα.

Ποια διακυβέρνηση μπορεί να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά τους;

Ποια κυβέρνηση μπορεί να τούς εξασφαλίσει μόνιμη δουλειά, εισόδημα που να καλύπτει όλες τις ανάγκες τους, ξεκούραση, Υγεία, Πρόνοια, μόρφωση για τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών, παιδικούς σταθμούς, στέγη, επαρκή και ποιοτική διατροφή, ελεύθερο χρόνο;

Κυβερνήσεις που θα δουλεύουν για λογαριασμό των επιχειρηματιών, μέσα στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που τάζουν κάποια ψίχουλα με προϋποθέσεις;

Και τα κεντροδεξιά και τα κεντροαριστερά σχήματα που διεκδικούν τη διακυβέρνηση έχουν έναν κοινό στόχο.
Λένε: "Πάση θυσία μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση" των μονοπωλίων και του κεφαλαίου, άρα με μέτρα και κατευθύνσεις αντιλαϊκές, με στρατηγική πέρα για πέρα αντεργατική.
Γιατί και κάλυψη των εργατικών λαϊκών αναγκών και ανάπτυξη προς όφελος των καπιταλιστών δε γίνεται με τίποτα.
Και κέρδη για το κεφάλαιο και προκοπή για τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους είναι ασυμβίβαστα.
Στην ουσία, όλα όσα έχει ανάγκη ο εργαζόμενος λαός δεν θα μπορεί να τα απολαύσει ούτε στη δευτέρα παρουσία.

Ο εργαζόμενος λαός έχει ανάγκη από μια κυβέρνηση που ορθώνει το ανάστημα και δε θα συμμετέχει στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και στις στρατιωτικές επεμβάσεις, στις πολιτικές απειλές και εκβιασμούς εναντίον των λαών που θέλουν να πάρουν την τύχη τους στα χέρια τους. Δεν παίρνει μέρος, με οποιονδήποτε τρόπο, στον ανταγωνισμό για τη ληστεία του πλούτου που ανήκει στους λαούς.

Μια κυβέρνηση που μετέχει στον πόλεμο και στον ανταγωνισμό είναι επικίνδυνη και αντιλαϊκή στο εσωτερικό, απέναντι στο δικό της λαό.

Ο λαός δεν έχει ανάγκη από μια κυβέρνηση με Ραυτόπουλους που έχουν ξεπουλήσει την εργατική τάξη, με Κοτσακάδες πρώην πρωτοπαλίκαρα του Τσοχατζόπουλου που έπαιξαν βρώμικα παιχνίδια στις πλάτες του λαού.

Για ποια διακυβέρνηση παλεύει το ΚΚΕ, σε ποια διακυβέρνηση αναλαμβάνει πρωταγωνιστική ευθύνη;
Το ΚΚΕ παλεύει για να αναδείξει ο λαός, με εμπροσθοφυλακή την κοινωνικοπολιτική συμμαχία της εργατικής τάξης και των αυτοαπασχολουμένων στην πόλη και στην ύπαιθρο, με συνειδητή του οργάνωση, συμμετοχή και θέληση:
ΤΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ.
Αυτή η κυβέρνηση αξίζει στο λαό.

Αυτό σημαίνει η εργατική τάξη να κάνει κουμάντο εκεί που παράγεται ο πλούτος, σημαίνει να έχει ανατραπεί ο υπέρτατος νόμος που είναι πάνω από οποιοδήποτε νόμο ψηφιστεί στη βουλή, αυτός του κέρδους για το κεφάλαιο. σημαίνει εξουσία που θα ασκείται μέσω της οργάνωσης των εργαζομένων πρώτα απ' όλα στους τόπους δουλειάς.

Η συμμετοχή σε αυτή την οργάνωση θα εξασφαλίζει τη συμμετοχή των εργαζομένων, του λαού στη διεύθυνση της παραγωγής, στην διακυβέρνηση και τον έλεγχο.

 Στις αποφάσεις και στην υλοποίησή τους.

Στην ανάδειξη λαϊκών αντιπροσώπων σε όλες τις βαθμίδες της εξουσίας.

Σημαίνει ότι θα αξιοποιηθεί άμεσα για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών ο τεράστιος πλούτος που παράγεται ήδη σ' αυτή τη χώρα και σήμερα μεταφράζεται σε κέρδη στο χρηματιστήριο, καταθέσεις στην Ελβετία, επενδύσεις στα Βαλκάνια και στο Λονδίνο, νέα πλοία που ναυπηγούνται στην Κίνα.

Σημαίνει ότι θα απελευθερωθούν οι αναξιοποίητες παραγωγικές δυνατότητες της Ελλάδας που είναι πλούσια σε εξειδικευμένο ανθρώπινο δυναμικό, ενεργειακές πηγές, ορυκτό πλούτο, που έχει τη βάση για μεγαλύτερη αγροτική και βιομηχανική παραγωγή.

Σημαίνει επίσης όργανα αντιπροσωπευτικά που δεν θα αποτελούνται από επαγγελματίες βουλευτές, αλλά από εκπροσώπους των εργατών αιρετούς και ανακλητούς, χωρίς κανένα υλικό προνόμιο για αυτή τη συμμετοχή τους.

Στη διακυβέρνηση αυτής της λαϊκής εξουσίας, το ΚΚΕ θα έχει αποφασιστικό και τον πρωταγωνιστικό ρόλο.

Αυτήν την πρόταση διακυβέρνησης και εξουσίας προβάλλει το ΚΚΕ στο λαό.

Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει ούτε στιγμή να παραπλανηθούν από την αναβίωση του παλιού και απατηλού συνθήματος

«Το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, ο λαός στην εξουσία»

ούτε να υποκύψουν στην τρομοκρατία της ΝΔ περί ευρώ και ευρωζώνης...

Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ, που λέει καθαρά ότι την επόμενη μέρα των εκλογών θα βρεθεί στο δρόμο της οργάνωσης της λαϊκής αντεπίθεσης, της ισχυροποίησης του εργατικού κινήματος και της λαϊκής συμμαχίας, στην προοπτική για τη λαϊκή εξουσία και τη λαϊκή οικονομία, είναι που θα κρίνει τη θέση στην οποία θα βρεθεί ο λαός την επόμενη μέρα.

Και ο λαός πρέπει να είναι πρωταγωνιστής, με ισχυρό ΚΚΕ.

«Δείχνει» ΣΥΡΙΖΑ

Αναδημοσιεύουμε δήλωση που έκανε ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ, Κ. Κουλούρης στο «enikos.gr»:

«Θεωρώ απόλυτα υπεύθυνους όσους συμπορεύθηκαν, στήριξαν, ανέχθηκαν, ψήφισαν και χειροκρότησαν τον Γιώργο Παπανδρέου και την κυβέρνησή του. Ολοι αυτοί, και κυρίως οι υπουργοί του, μέσα σε δύο χρόνια κατέστρεψαν τον τόπο, φτώχυναν το λαό και την κοινωνία και διέλυσαν την παράταξή μας, έκαναν μία υπερήφανη και μεγάλη παράταξη περιθωριακό κόμμα».

Μετά από αυτά, ο Κουλούρης ρωτήθηκε για την πληροφορία που κάνει το γύρο του διαδικτύου, σύμφωνα με την οποία θα στηρίξει τον ΣΥΡΙΖΑ και απάντησε:

«Αυτό που χρειάζεται σήμερα ο τόπος είναι ένα ισχυρό σοκ και δυνάμεις που θα πουν όχι στην περαιτέρω ταπείνωση του Ελληνα».

Εμμέσως πλην σαφώς, κατεύθυνση για ψήφο στο ΣΥΡΙΖΑ. Ο,τι έκανε τις προάλλες και ο Λαλιώτης, διαψεύδοντας κατά τα άλλα ότι είναι μυστικοσύμβουλος του Τσίπρα.

Το είπαμε και το ξαναλέμε:
Το ΠΑΣΟΚ μετακομίζει στον ΣΥΡΙΖΑ, με στόχο τη νέα σοσιαλδημοκρατία που για λογαριασμό της αστικής τάξης θα επιχειρήσει να καθίσει στο σβέρκο του λαού για πολλά χρόνια. Να το πάρει σοβαρά υπόψη του ο λαός στο δρόμο προς την κάλπη.

Χρεοκοπημένα ψευτοδιλήμματα

Κρατισμός ή ιδιωτικοποιήσεις;
Πρόκειται για ένα ακόμα αποπροσανατολιστικό και πλαστό δίλημμα που αναδεικνύει με έμφαση μπροστά στις κάλπες ο πρόεδρος της ΝΔ.
«Εδώ μπαίνει ένα ευρύτερο διακύβευμα: Ξαφνικά θα επιστρέψουμε στον κρατισμό; Την ώρα που εμείς προσπαθούμε να αποενοχοποιήσουμε την επιχειρηματικότητα, να πούμε ότι ο Ελληνας επιχειρηματίας είναι ένας υγιής, σωστός (!) άνθρωπος που δίνει θέσεις εργασίας, την ώρα που πάμε αυτό να το φουσκώσουμε, ερχόμαστε και λέμε ξαφνικά οπ! ποτέ ιδιωτικοποιήσεις, και πάλι όλα στο κράτος»,
τόνισε χαρακτηριστικά ο Α. Σαμαράς στη συνέντευξή του στο «Μέγκα».
Ολοκληρώνοντας το εκβιαστικό δίλημμά του συμπλήρωσε:
«Ποιο κράτος; Με ποια χρήματα; Ποιος θα κάνει τις επενδύσεις στον ΟΣΕ; Δεν έχουμε εμείς να κάνουμε επενδύσεις, αλλά και να είχαμε, το κράτος έχει αποδειχθεί ότι είναι ο σωστός επιχειρηματίας;».
Λέει συνειδητά ψέματα ο πρόεδρος της ΝΔ όταν ισχυρίζεται ότι δεν υπάρχει σήμερα κρατισμός ή ότι το κράτος δεν είναι «σωστός επιχειρηματίας».
Κρατισμός και μάλιστα καραμπινάτος είναι η διάσωση των τραπεζών και του χρηματοπιστωτικού συστήματος σε ΗΠΑ και ΕΕ μετά από παρέμβαση των κυβερνήσεων, που κρατικοποίησαν τα χρέη, δηλαδή τα μετέφεραν στις πλάτες των λαών μέσω του κρατικού χρέους, ενώ ιδιωτικοποίησαν τα υπερκέρδη.
Το ίδιο φυσικά έγινε και στη χώρα μας όπου οι τράπεζες έχουν ήδη πάρει σε «ρευστό» και εγγυήσεις από το κράτος πάνω από 150 δισ. ευρώ.
Γενικότερα η ιστορική εμπειρία, αλλά και η σύγχρονη πραγματικότητα έχει αποδείξει πως τέτοιο ψευτοδίλημμα, κρατισμός ή ιδιωτικοποιήσεις, δεν υπάρχει για τον καπιταλισμό. Είναι εργαλεία που χρησιμοποιεί εκ περιτροπής ή ταυτόχρονα προκειμένου να στηρίξει την κερδοφορία του κεφαλαίου και να σταθεροποιήσει το σύστημα.
Αρα το δίλημμα δεν είναι κρατισμός ή ιδιωτικοποιήσεις στο έδαφος του καπιταλισμού, αλλά ανατροπή του καπιταλισμού για να μπορεί ο παραγόμενος πλούτος να είναι λαϊκή περιουσία.

«Επενδύσεις» ψεμάτων και ανεργία

Το μοντέρνο παραμύθι, που αναπαράγουν σε όλους τους τόνους τα κόμματα του «ευρωμονόδρομου», ότι τάχα η ανεργία θα αντιμετωπιστεί με τα μεγάλα έργα που θα γίνουν στον τομέα της πράσινης ανάπτυξης, όπως, π.χ., οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, καταρρέει με πάταγο κάτω από το βάρος της ίδιας της πραγματικότητας.

Τα επίσημα στοιχεία δείχνουν ότι παρά τον πακτωλό των εκατοντάδων εκατομμυρίων που διοχετεύονται από το κράτος για την ενίσχυση των επιχειρηματικών ομίλων που δραστηριοποιούνται σ' αυτούς τους τομείς, οι νέες θέσεις εργασίας είναι ελάχιστες.

Για του λόγου το αληθές παραθέτουμε ρεπορτάζ της κυριακάτικης «Καθημερινής» με τον εύληπτο τίτλο

«Μία μόνο θέση εργασίας για κάθε επένδυση 2,7 εκατ.»!

Σύμφωνα, λοιπόν, με το ρεπορτάζ, «μόλις μία θέση εργασίας δημιουργείται για κάθε 2,7 εκατομμύρια ευρώ επιχορήγησης που εγκρίνονται για επενδυτικά σχέδια στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας».

Από την εξέταση 406 αποφάσεων υπαγωγής στον αναπτυξιακό νόμο, που επικαλείται η εφημερίδα, διαπιστώνεται ότι προβλέπεται η δημιουργία 84 θέσεων, όταν οι ενισχύσεις για τα συγκεκριμένα έργα φτάνουν τα 224 εκατομμύρια ευρώ!

Η συντριπτική πλειοψηφία των έργων αυτών αφορά σε μικρά φωτοβολταϊκά, αιολικά πάρκα και μονάδες παραγωγής βιοντίζελ.

Το συμπέρασμα που αβίαστα προκύπτει είναι πως καμία ανακούφιση δεν πρόκειται να υπάρξει για τα εκατομμύρια των ανέργων από τη δημιουργία μερικών εκατοντάδων ή έστω μερικών χιλιάδων - προσωρινών και με ευέλικτες εργασιακές σχέσεις - θέσεων από τις γενναία επιχορηγούμενες επενδύσεις σε τομείς όπως η πράσινη ανάπτυξη, ή σε άλλα πεδία της οικονομίας που επιλέγουν να «επενδύσουν» οι επιχειρηματικοί όμιλοι με γνώμονα, φυσικά, τα εγγυημένα υπερκέρδη.

Η μόνη φιλολαϊκή διέξοδος είναι να πάρει ο λαός την εξουσία, να κοινωνικοποιήσει τα μονοπώλια και να οργανώσει την οικονομία με γνώμονα την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του.

 

ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Το κέντρο των εξελίξεων να είναι ο λαός

Αυτοί που ψήφιζαν ΚΚΕ και δεν το ψήφισαν στις 6 Μάη, γιατί πήγαν τελευταία στιγμή με το ρεύμα, πρέπει να σκεφτούν πολύ σοβαρά.

Αυτοί που ήθελαν να το ψηφίσουν και δεν το ψήφισαν, γιατί ήθελαν μια κυβέρνηση της αριστεράς να το σκεφτούν ξανά και να προβληματιστούν,

γιατί το ΚΚΕ λέει "εγώ δεν φοβάμαι να κυβερνήσω, δεν φοβάμαι να αντέξω οποιαδήποτε δυσκολία, αλλά εγώ απέναντι σε μια κυβέρνηση που θα διαχειριστεί την κρίση υπέρ του κεφαλαίου αντιπαραθέτω το ΚΚΕ πρωτοπόρα δύναμη μέσα στο κίνημα σήμερα και το ΚΚΕ πρωταγωνιστή στην πάλη για τη λαϊκή εξουσία αύριο".

Ξέρουμε ότι θα χρειαστεί πολλή δουλειά για να πείσουμε εργάτες, αυτοαπασχολούμενους, αγρότες ότι δε θα έχουν να φοβηθούν τίποτα από την εργατική - λαϊκή εξουσία.
Απολύτως τίποτα.
Βεβαίως, ο δρόμος προς τα κει είναι δρόμος σκληρής αναμέτρησης. Αν όμως συγκριθεί με τη σκληράδα της βαρβαρότητας που ζούμε σήμερα και της πλήρους αβεβαιότητας για το αύριο, δεν ξέρω τι είναι πιο σκληρό.
Τι έχει να φοβηθεί ο εργάτης της ΣΕΛΜΑΝ αν γίνει κοινωνική ιδιοκτησία; Δική του είναι και φοβάται μην του πάρουν τη ΣΕΛΜΑΝ; Είναι του καπιταλιστή και την ανοίγει και την κλείνει όποτε θέλει. Τι φοβούνται, μήπως η εργατική - λαϊκή εξουσία καταλάβει το "Χίλτον"; Ανήκει στο λαό; Ανήκει στους ξενοδοχοϋπάλληλους; `Η μήπως κοινωνικοποιηθεί η "Μεγάλη Βρετάνια"; Τι φοβούνται; Την κοινωνικοποίηση των λιμανιών, των αεροδρομίων; Γιατί; Ανήκουν στο λαό; Τι έχει να φοβηθεί αυτός που έχει ένα μικρομάγαζο; Αισθάνεται ότι είναι επιχειρηματίας που μπορεί να έχει μικρότερο εισόδημα ακόμα και από τον εργάτη;
Εμείς λέμε ότι το εμπόριο θα είναι κρατικό.
Και εκεί μέσα θα υπάρχουν υπάλληλοι που θα δουλεύουν ορισμένες ώρες με σταθερό μισθό.
Τι φοβάται ο αγρότης;
Τον λαϊκό παραγωγικό συνεταιρισμό που προτείνουμε; Που θα παράγει με τα καλλιεργητικά εφόδια που θα τον εφοδιάζει το κράτος και την παραγωγή θα τη συγκεντρώνει και θα τη διανέμει το κράτος και θα την πληρώνει. Τώρα έχει την ελευθερία να παράγει; Κι αν παράγει πού τα πουλάει; Τον συμφέρει να παράγει;



Κι αν δεν έχει πειστεί κάποιος για την εργατική - λαϊκή εξουσία, να καταλάβει το εξής:
Οι επόμενοι μήνες χρειάζονται το κέντρο των εξελίξεων να είναι ο λαός. Δε χρειάζονται απλώς πορείες στο Σύνταγμα και έξω από τη Βουλή. Χρειάζεται κάθε τόπος δουλειάς και γειτονιά να γίνει κάστρο πάλης και όλα μαζί ένα μεγάλο πανελλαδικό ρεύμα. Αργά ή γρήγορα ο λαός θα καταλάβει ότι με σύγκρουση θα λύσει τα προβλήματα. Ας μη χαθεί όμως πολύτιμος χρόνος.

 

Καμιά υποχώρηση

 

Το λέμε καθαρά: Ψηφίζοντας ΚΚΕ ξέρεις τι ψηφίζεις. Ψηφίζοντας ΝΔ ξέρεις επίσης ότι χειρότερη γίνεται, καλή δε θα γίνει.
 ΠΑΣΟΚ; Είναι, λέει, υπό επανίδρυση και αυτοδιάλυση. Δε θα τα καταφέρει.
Ενα κομμάτι θα πάει με τη ΝΔ και ένα με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ; Δεν είναι αστείο, δυστυχώς ψηφίζεις ξανά ΠΑΣΟΚ.
Βεβαίως, η ΝΔ έχει κάνει ζημιά στο λαό με τους μονόδρομους και τον αντικομουνισμό, αλλά τη μεγαλύτερη ζημιά την έκανε το ΠΑΣΟΚ γιατί διαπαιδαγώγησε το ριζοσπαστισμό έτσι που τον υπέσκαψε κα τον αλλοίωσε με τον χειρότερο τρόπο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει η δύναμη για νέα φθορά και αλλοίωση των αριστερών ιδεών που ένα μέρος του κόσμου ασπάζεται.
Εμείς το δηλώνουμε για να ξέρει ο λαός τι ψηφίζει:
Περίπτωση να γίνουμε συνιστώσα της αριστεράς, να καταντήσουμε - και το λέμε με πόνο ψυχής - σαν τα Κομμουνιστικά Κόμματα της Ευρώπης, όπου από μεγάλα κόμματα, από κόμματα της ταξικής πάλης και της διεθνούς αλληλεγγύης που συνέβαλαν στην ιστορία του κινήματος και που σήμερα εξαφανίστηκαν και έγιναν κουκκίδες σε θολά σχήματα, εμείς δε θα καταντήσουμε έτσι, με όποιο κόστος.
Και να το πούμε καθαρά:
Ναι, είχαμε κόστος στις 6 Μάη, είχαμε κόστος σε ψήφους.
Δέκα μέρες πριν τις εκλογές οι εταιρείες δημοσκοπήσεων μιλούσαν για διψήφιο ποσοστό του ΚΚΕ. Περιμέναμε ότι θα χάσουμε, γιατί ξέραμε ότι θα κόστιζε πολιτικά η θέση μας να αποκαλύψουμε τι σημαίνει συνεργασία σε κυβέρνηση της αριστεράς.
Και όχι, βεβαίως, δε δηλώσαμε ποτέ ότι δε θέλουμε να είμαστε στην εξουσία, να κυβερνήσουμε.
Σκεφτείτε, όμως, αν στο όνομα του κόστους σε ψήφους λέγαμε "ναι".
Τώρα ενδεχομένως θα υπήρχε κυβέρνηση κι αν δεν υπήρχε θα είχαμε δεσμευτεί και για τις 18 Ιούνη. Και ξέρετε, ένα πολιτικό κόστος προσωρινό μπορείς να το ανατρέψεις όταν είσαι μέσα στο λαό και επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις σου, όταν εν πάση περιπτώσει αποδειχτείς ικανός μαχητής και πρωταγωνιστής στις εξελίξεις.
Ενα, όμως, πολιτικό λάθος διαρκείας, αυτό δεν το διορθώνεις εύκολα.
Υπάρχουν λάθη και λάθη. Υπάρχουν λάθη που διορθώνονται έγκαιρα, υπάρχουν λάθη που δε διορθώνονται και πληρώνονται ακριβά και συνήθως πληρώνονται χρόνια μετά.
 Οπως πληρώθηκε η διάλυση των Κομματικών Οργανώσεων του Κόμματος και η ένταξή μας, η μονόπλευρη, στην ΕΔΑ - δεν έφταιγε η ΕΔΑ βέβαια, μεγάλους αγώνες έκανε, αλλά συνήθισε κι ένας κόσμος στην αντίληψη "από πίσω το ΚΚΕ", "να μη φαίνεται" και δυστυχώς πολλοί της γενιάς εκείνης διατηρούν σήμερα τέτοιες απόψεις.
Ακούστε να δείτε, όταν θα συμμαχήσουμε, θα το κάνουμε ανοιχτά και μπροστά στο λαό. Ο λαός θα ξέρει πού, αν θέλεις να κάνεις κάποιες υποχωρήσεις.
Αλλά δεν πρόκειται να κάνουμε καμιά υποχώρηση, που όχι μόνο αφορά το αύριο, αλλά μας ζητούν να κάνουμε υποχωρήσεις για το σήμερα, μας ζητάνε να δεχτούμε ότι "μέσα στην Ευρωζώνη είναι η σωτηρία", "μέσα στην ΕΕ είναι η σωτηρία".
Μας ζητάνε να υποχωρήσουμε στη στρατηγική του ΝΑΤΟ, στη στρατηγική της ΕΕ, στη στρατηγική των μονοπωλίων, να υποχωρήσουμε στο σήμερα.
Και να σας πω και κάτι:
Δεν τους φοβίζει ούτε ο σοσιαλισμός που υπερασπιζόμαστε στο πρόγραμμά μας.
Αλλωστε, όλοι για σοσιαλισμό μιλάνε.
Αυτό που τους φοβίζει σήμερα είναι ότι το ΚΚΕ, ενώ θα μπορούσε να πάρει μερικά υπουργεία, ενώ θα μπορούσε να παρασυρθεί και να μπει σε μια κυβέρνηση, σε μια δύσκολη ώρα και με κόστος είπε "όχι!"
Και ξέρουν πάρα πολύ καλά ότι αυτό το "όχι" θα βγει σε καλό για το λαό και θα το πληρώσουν αυτοί που πρέπει να το πληρώσουν».

• 
• 
• 
• 

Διάβαζε θέσεις, μέτρα πράξεις

Οσο πλησιάζει η ώρα της κάλπης τα κόμματα που διεκδικούν για λογαριασμό του κεφαλαίου την ψήφο του λαού ελαχιστοποιούν και στρογγυλεύουν τις εξαγγελίες τους έτσι ώστε να χωράνε όλοι μέσα σ' αυτές. Κοινό μοτίβο: «Κοιμήσου εσύ (εργάτη) και η τύχη σου (τα κέρδη του καπιταλιστή) δουλεύει».
Αυτό είναι και το ενιαίο πρόγραμμα με το οποίο κατεβαίνουν στις εκλογές τόσο η ΝΔ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ. Το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί ακόμα να διαλέξει ανάμεσα στην αυτοδιάλυση ή την ανασυγκρότηση...

 

Κοινό είναι το πρόγραμμά τους και στα επιμέρους: «Οχι άλλη μείωση μισθών και συντάξεων», διακηρύσσουν τόσο η ΝΔ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Πόσο πιο κάτω να τις πάνε; Κι όμως, ακόμη και σ' αυτό το σημείο λαθροχειρούν. Μιλάνε για κατώτερους μισθούς και συντάξεις, με ποσά που αντικειμενικά δεν μπορούν να πάνε πιο κάτω και υπόσχονται να τα διατηρήσουν εκεί, στα όρια της εξαθλίωσης. Παράλληλα, το πλάνο του ΣΕΒ που έχουν αναλάβει να προωθήσουν προβλέπει τώρα μείωση του μέσου μισθού. Αυτό σημαίνει ότι θα κλαδευτούν κι άλλο οι μισθοί των 1.200 - 1.400 ευρώ, με αντίστοιχη κλιμάκωση προς τα κάτω για τις συντάξεις. Αυτό το ονομάζουν μισθολογική δικαιοσύνη αντιγράφοντας με άλλες λέξεις τον Α. Παπανδρέου, που όταν επέβαλε τη μείωση μισθών μιλούσε για χτύπημα των «ρετιρέ».

Εκεί που τα πράγματα ξεφεύγουν είναι στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ όταν το εξειδικεύουν διάφορα στελέχη. Ο Δραγασάκης, της μίας συνιστώσας, επιμένει πως είναι ταξικό - υπέρ των εργατών - πρόγραμμα που «οδηγεί σε αναδιανομή μέσω της ανάπτυξης», που σε απλή μετάφραση σημαίνει πως αν υπάρχουν κέρδη (ανάπτυξη) ίσως υπάρχουν και αυξήσεις μισθών (αναδιανομή). Το καπιταλιστικό κέρδος, δηλαδή, παραμένει προϋπόθεση για να δουν αύξηση στο μισθό οι εργάτες. Αλλά ακόμη και τότε, η ανταγωνιστικότητα δεν το επιτρέπει. Τώρα, τι σόι αριστερά είναι αυτή που θεωρεί προϋπόθεση τα κέρδη των καπιταλιστών για να ζήσουν ανθρώπινα οι εργάτες, αυτό μόνο οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ το ξέρουν. Και το ίδρυμα «Φρίντιχ Εμπερτ» από το οποίο έχουν ξεσκολίσει πολλοί απ' όσους επεξεργάζονται το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ.
Από μια άλλη συνιστώσα, ο Ρινάλντι, επιμένει πως το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ «λατινοαμερικανοποιεί» την κοινωνική ζωή! Δηλαδή, και μ' αυτή την ερμηνεία καπιταλισμός προκύπτει, αλλά ακούγεται πιο εξωτικός. Εχει λίγο από το άρωμα της κυρίας Μιτεράν, που είχε αναλάβει υπό την προστασία της κάτι «κινήματα» εκεί κάτω.
Ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, πάντως, κάνει καθαρό πως το μνημόνιο που θα καταργούσε, θα αντικατασταθεί με άλλο που θα έχει άλλο όνομα.

Η αστική τάξη, από την πλευρά της, έχει κάνει καθαρό πως στηρίζει κάθε προσπάθεια «αναδιαπραγμάτευσης» από όποια συνιστώσα των κομμάτων της κι αν προέρχεται. Σημειώνοντας με νόημα «αρκεί να γίνουν οι μεταρρυθμίσεις», δηλαδή όλα όσα έχει περιγράψει κατά καιρούς ο ΣΕΒ και για τα οποία τα κόμματα του «ευρωμονόδρομου» συμφωνούν ήδη πως έπρεπε να έχουν γίνει μερικά χρόνια πριν. Το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει τα αντεργατικά μέτρα ως τωρινό - ξαφνικό αποτέλεσμα του μνημονίου ενώ τα στελέχη του στο συνδικαλιστικό κίνημα πρωτοστατούν χρόνια τώρα για να περάσουν τέτοια μέτρα, δηλώνει μόνο ως πού μπορεί να φτάσει η πολιτική απατεωνιά του οπορτουνιστή - σοσιαλδημοκράτη, στην προσπάθειά του να ξελασπώσει το κεφάλαιο.
Ενα τμήμα της αστικής τάξης, πάντως, δείχνει ήδη να διασκεδάζει την κατάσταση. Σου λέει «μια ψυχή που είναι να βγει ας βγει». Και ήδη ανακοίνωσε πως περιμένει την ...επιστροφή του επόμενου πρωθυπουργού από τις Βρυξέλλες, δηλαδή, την προσγείωσή του στην πραγματικότητα της πολιτικής διαχείρισης του καπιταλισμού που βρίσκεται σε κρίση, συμβολικά και κυριολεκτικά.

Σε κάθε περίπτωση το δεδομένο είναι ένα: Στις 28 - 29 Ιούνη στις Βρυξέλλες αποφασίζουν μεγαλύτερη απώλεια κυριαρχικών δικαιωμάτων των κρατών - μελών, κατάσταση που προβλεπόταν από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Και για το κεφάλαιο δεν υπάρχει πρόβλημα, υπάρχει όμως για τους λαούς. Γεγονός για το οποίο οι διεκδικητές της κυβέρνησης για λογαριασμό του κεφαλαίου κάνουν γαργάρα. Αυτό για το οποίο δε λένε κουβέντα είναι ένα από τα κεντρικά σημεία της πολιτικοϊδεολογικής συμφωνίας τους με οδυνηρές επιπτώσεις για το λαό.
Κι αυτό είναι ένα ακόμα κριτήριο ψήφου.
Είναι, επίσης, ένας ακόμα λόγος για τον οποίο το ΚΚΕ τονίζει πως στις 18 Ιούνη το επίκεντρο θα είναι στο λαϊκό κίνημα καθώς στη Βουλή η προδιαγραμμένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία (καμιά σχέση με την πλειοψηφία που συγκροτούν τα λαϊκά συμφέροντα) από σήμερα κάνει καθαρό πως θα επιχειρεί να εφαρμόσει με όποια κυβέρνηση πολιτικές κομμένες και ραμμένες στα μέτρα της ανάγκης του κεφαλαίου να ανακάμψουν τα κέρδη του. Να γιατί τα λαϊκά στρώματα πρέπει να ενισχύσουν τη μόνη συμπαγή δύναμη που αποδεδειγμένα δεν κάνει κομπρεμί με την αστική τάξη, αξιοποιεί και το Κοινοβούλιο για να προωθήσει τα λαϊκά συμφέροντα, το ΚΚΕ, κάνοντάς το πιο ισχυρό και στη Βουλή και στο λαό.

Ασχετο: Χάρμα οφθαλμών χτες στη ΝΕΤ: Η Κωνσταντοπούλου του ΣΥΡΙΖΑ να καταγγέλλει ότι στελέχη του ΠΑΣΟΚ ενέχονται σε σκάνδαλα και η Αποστολάκη που ξέμεινε στο ΠΑΣΟΚ να κάνει μούφα αντίκαρφο με τη φράση «οι συνεργάτες τους σας στηρίζουν, κυρία Κωνσταντοπούλου, αλλά μην ανοίξουμε αυτή τη συζήτηση». Κρίμα, θα ήταν μια ωραία συζήτηση με όλα τα ονόματα των τάσεων του ΠΑΣΟΚ που συγκροτούν τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ στην πίστα.

Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

Χαμένοι οι εργαζόμενοι

Οι πρόσφατες εξελίξεις στην Ισπανία επιβεβαιώνουν τις εκτιμήσεις του ΚΚΕ για την καπιταλιστική κρίση τόσο στην Ελλάδα όσο και στο σύνολο της ΕΕ για βάθεμα της ανισομετρίας στο εσωτερικό της ΕΕ, για μετατροπή της Ισπανίας και στη συνέχεια της Ιταλίας στους μεγάλους «αδύναμους κρίκους» της Ευρωζώνης. Επιβεβαιώνονται οι εκτιμήσεις του ΚΚΕ σχετικά με το αβέβαιο μέλλον της σημερινής Ευρωζώνης. Οι μεγάλες θυσίες του ισπανικού λαού, που επιβλήθηκαν -χωρίς τρόικα και μνημόνιο- το προηγούμενο διάστημα, σύμφωνα με τις στρατηγικές κατευθύνσεις της ΕΕ, δεν οδήγησαν σε φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση. Η νέα συμφωνία δανειοδότησης για τη στήριξη των ισπανικών τραπεζικών ομίλων, ανεξάρτητα από το συγκεκριμένο τρόπο που θα υλοποιηθεί, θα συνοδευτεί με επιτάχυνση των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων, με μοναδικό ωφελημένο το μεγάλο κεφάλαιο, την κερδοφορία του και τη θωράκιση των ομίλων του χρηματοπιστωτικού τομέα της Ευρωζώνης. Οποια και να είναι η συνέχεια του σίριαλ των αντιθέσεων στην ΕΕ, οι εργαζόμενοι θα βγουν χαμένοι. Είτε λόγω μιας ανεξέλεγκτης κρατικής χρεοκοπίας και αποπομπής της Ελλάδας από την ΕΕ και την ανεξέλεγκτη λαϊκή χρεοκοπία στην οποία θα οδηγήσει, είτε λόγω νέου μνημονίου, νέων ακόμα πιο σκληρών μέτρων που θα σφραγίσουν την επαναδιαπραγμάτευση πριν τη δανειακή σύμβαση. Το δίλημμα μπροστά στους εργαζόμενους, στα λαϊκά στρώματα, τόσο στις εκλογές στις 17 Ιούνη, όσο και συνολικότερα, είναι: λαϊκή εξαθλίωση ή αντεπίθεση του λαϊκού κινήματος με ισχυρό ΚΚΕ;

Αυτοί που λήστεψαν τα Ταμεία

Τα στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα τις προηγούμενες μέρες για τα δύο μεγάλα ασφαλιστικά ταμεία, το ΙΚΑ και τον ΟΑΕΕ, δείχνουν ότι το σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης μελετημένα και σχεδιασμένα οδηγήθηκε στον γκρεμό.

Γιατί η σημερινή κατάσταση των Ταμείων, η κατάρρευση των εσόδων τους, που βάζει σε κίνδυνο ακόμα και την καταβολή των μίζερων αυτών συντάξεων που δίνουν, δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Πίσω από την κρίσιμη αυτή κατάσταση, αλλά και το δράμα που βιώνουν εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχοι, με συντάξεις - ψίχουλα που δε φτάνουν ούτε για τα βασικά, με το αίσχος να τους στερούν ακόμα και τα φάρμακά τους, υπάρχουν αιτίες.

Υπάρχουν αιτίες και συγκεκριμένες πολιτικές ευθύνες.

Η αλήθεια είναι ότι η δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση ναρκοθετήθηκε εδώ και χρόνια από τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Τα αποθεματικά των Ταμείων, δηλαδή οι εισφορές από τον ιδρώτα των εργαζομένων, έγιναν το καύσιμο της μεταπολεμικής καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Τεράστια κεφάλαια που οδηγήθηκαν - με πολιτικές αποφάσεις - για δεκαετίες άτοκα στην Τράπεζα της Ελλάδας, χρηματοδότησαν την ανάπτυξη του κεφαλαίου.

Εγιναν «δανεικά και αγύριστα» και μετατράπηκαν σε βιομηχανίες, σε καράβια, σε τράπεζες και επιχειρήσεις.

Στη συνέχεια,
 στη νέα φάση ανάπτυξης του καπιταλισμού,
στις δεκαετίες του '90 και του 2000 ρίχτηκαν στο χρηματιστηριακό τζόγο, λεηλατήθηκαν. Τελευταία πράξη,
το «κούρεμα» των ομολόγων, που απογύμνωσε τα Ταμεία και από τα τελευταία ευρώ.
Την ίδια στιγμή,
παράλληλα με τη λεηλασία των αποθεματικών, η εισφοροδιαφυγή, η εισφοροαποφυγή και οι συνεχείς εισφοροαπαλλαγές και χαριστικές ρυθμίσεις προς τις επιχειρήσεις κατέτρωγαν τα σπλάχνα του Ασφαλιστικού.
Ακόμα και σήμερα, οι απώλειες του ΙΚΑ, απ' όλα τα παραπάνω, ανέρχονται στο ποσό των 6 δισ. ευρώ ετησίως.
Και μαζί με όλα τα παραπάνω η αυξανόμενη συνεχώς ανεργία τα τσακίζει.

Η καπιταλιστική κρίση επιτάχυνε τις αρνητικές εξελίξεις, έκανε ακόμα πιο οξυμένα τα χρόνια προβλήματα και ταυτόχρονα έγινε το πρόσχημα οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου να εξαπολύσουν μια νέα επίθεση που είχε στρατηγικό στόχο όχι την αντιμετώπιση των «στρεβλώσεων», όπως ισχυρίζονταν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, αλλά το τσάκισμα και των ελάχιστων ασφαλιστικών δικαιωμάτων.

Οι αντιασφαλιστικοί νόμοι της τελευταίας διετίας δεν έγιναν για να αντιστραφεί η κατάσταση και να «σωθεί το σύστημα» - όπως έλεγαν οι κυβερνώντες - αλλά για να φορτωθούν στις πλάτες των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων και νέα βάρη.

Και δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι «οι λύσεις» που ετοιμάζονται θα έχουν την ίδια πικρή γεύση για τους εργαζόμενους.

Σχεδιάζονται νέες μειώσεις σε κύριες και επικουρικές συντάξεις, παραπέρα αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, ριζικές περικοπές στην Υγεία και την Πρόνοια.

Και όλα αυτά και με τη σφραγίδα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η οποία τα προωθεί με την «Ατζέντα 2020» και την Πράσινη Βίβλο για τις συντάξεις, για όλες τις χώρες της Ενωσης, ισχυρές και αδύνατες, με χρέος ή χωρίς χρέος, με μνημόνια ή χωρίς αυτά.

Η μόνη δύναμη που μπορεί να σταθεί εμπόδιο σε όλα αυτά τα σχέδια, που θα κόψει τη φόρα του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του, που θα σταθεί εμπόδιο και θα περάσει με αξιώσεις στην αντεπίθεση είναι το οργανωμένο εργατικό κίνημα.

Μέσα σε αυτό το κίνημα - όπως έκανε τόσα χρόνια - το ΚΚΕ θα σταθεί και πάλι στην πρώτη γραμμή, δίνοντας όλες του τις δυνάμεις.

Γιάννης ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ

Κινητήρια δύναμη των εξελίξεων είναι η ταξική πάλη

 

Αποσπάσματα από την ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, χτες,
σε μεγάλη συγκέντρωση στο Κερατσίνι

Σε μεγάλη συγκέντρωση στην πλατεία Λαού στο Κερατσίνι μίλησε χτες βράδυ η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα. Ανάμεσα σε άλλα, σημείωσε στην ομιλία της:

«Καλούμε τους εργατοϋπάλληλους που υποφέρουν, αυτούς που δουλεύουν στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα, τους ανέργους, αυτούς που ταλαιπωρούνται στα μικρομάγαζα και που τους ονομάζουν μάλιστα και επιχειρηματίες, όλους εκείνους που έχουν δεχτεί συντριπτικά πλήγματα τα τελευταία χρόνια όχι μόνο να ξανασκεφτούν και να μετρήσουν πολύ σοβαρά την ψήφο τους στις 17 του Ιούνη. Να την μετρήσουν πάρα πολύ καλά και να σκεφτούν τη μεγάλη σημασία που έχει η κάλπη να αναδείξει πολύ πιο δυνατό το ΚΚΕ και η "Χρυσή Αυγή" να μείνει απ' έξω.

Ξέρουμε πολύ καλά και το έχουμε ζήσει, όταν καλούμε εργαζόμενους να ξανασκεφτούν την ψήφο, να προβληματιστούν, καμιά φορά μας απαντάνε: Εμείς ξέρουμε, έχουμε επιλέξει, έχουμε αποφασίσει, δε θέλουμε οδηγίες.

Δε θέλουμε σε κανένα να επιβάλουμε τι θα κάνει. Αλλωστε, δεν είναι εύκολο αυτό. Αλλά ας μην πει κανείς, ιδιαίτερα από αυτούς που δίστασαν στην προηγούμενη εκλογική μάχη να ψηφίσουν το ΚΚΕ για μια σειρά λόγους γνωστούς, αυτούς που ενδεχομένως σκέφτονται αν πρέπει να το ξαναψηφίσουν, πάλι για γνωστούς λόγους, πηγαίνοντας με το ρεύμα, ας σταθμίσουν τα πράγματα.

Από τη χτεσινή συγκέντρωση στο Κερατσίνι

Αλλωστε δεκάδες χιλιάδες ψηφοφόροι, εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόροι, που ψήφισαν τη "Χρυσή Αυγή" στις προηγούμενες εκλογές, το ίδιο έλεγαν, "ξέρω τι κάνω". Επομένως, δεν υποτιμάμε τη νοημοσύνη κανενός ψηφοφόρου, ούτε το δικαίωμα της ευθύνης στην επιλογή. Αλλά καλό είναι να μετράει κανείς πάρα πολύ σοβαρά τα πράγματα.

 

Το ΚΚΕ προειδοποίησε έγκαιρα

Να τους θυμίσουμε και κάτι άλλο. Εδώ και αρκετά χρόνια, αν δεν κάνω λάθος κοντεύουν να κλείσουν περίπου δέκα χρόνια από τότε που η ΕΕ υιοθέτησε ένα ψήφισμα με βάση το οποίο καλούσε τους λαούς να αποκηρύξουν το φασισμό και τον κομμουνισμό γιατί, λέει, είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.

Τότε ξεσηκώσαμε μια ολόκληρη εκστρατεία, πραγματοποιήσαμε συγκεντρώσεις, μαζέψαμε υπογραφές, αντιπροσωπεία του Κόμματος και άλλων Κομμουνιστικών Κομμάτων βρεθήκαμε όχι μόνο στις Βρυξέλλες, αλλά εκεί που συνεδρίαζε το Συμβούλιο της Ευρώπης.

Και τότε προειδοποιήσαμε πόσο επικίνδυνη ήταν αυτή η άποψη, η εξίσωση του φασισμού με τον κομμουνισμό.

Και, μάλιστα, σε μία ήπειρο που γνώρισε δύο παγκόσμιους πολέμους, που δε γνώρισε γενικά και αφηρημένα την πάλη των λαών - βεβαίως τη γνώρισε - αλλά σε μία ήπειρο όπου η Σοβιετική Ενωση αναγκάστηκε να δώσει 25 εκατομμύρια νεκρούς, τα πιο διαλεχτά παιδιά του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ενωσης.

Οπου η ελληνική Εθνική Αντίσταση, με καθοδηγητή και αιμοδότη το ΚΚΕ και η γιουγκοσλαβική Εθνική Αντίσταση, πάλι με καθοδηγητή και αιμοδότη του ΚΚ της Γιουγκοσλαβίας, ήταν οι δυο πιο ισχυρές αντιστάσεις μετά τη Σοβιετική Ενωση σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Το ελληνικό και γιουγκοσλαβικό κίνημα ήταν ακριβώς τα δύο κινήματα - και μάλιστα σε χώρες σχετικά μικρές, η Ελλάδα από τις πιο μικρές χώρες της Ευρώπης - που έδωσαν συντριπτικό χτύπημα στο γερμανικό ναζισμό και τον ιταλικό.

Προειδοποιήσαμε τότε ότι το καπιταλιστικό σύστημα, και μάλιστα όσο γίνεται πιο βάρβαρο και αντιδραστικό, θα γεννήσει μέσα στα σπλάχνα του τέτοια φασιστικά μορφώματα, όπως είναι η "Χρυσή Αυγή" στην Ελλάδα και άλλα ανάλογα μορφώματα στις χώρες της Ευρώπης.

Και τότε το ΚΚΕ βροντοφώναξε ότι το σύνθημα που έλεγαν όλες οι κυβερνήσεις, τα κράτη - μέλη της ΕΕ, ότι η ΕΕ και το ΝΑΤΟ μπορούν να διασφαλίσουν ότι ποτέ πια φασισμός και ποτέ πια πόλεμος ότι ήταν ένα κάλπικο σύνθημα.

Γιατί όσο υπάρχει ιμπεριαλισμός και τα ναζιστικά μορφώματα μπορούν να εμφανιστούν και μάλιστα να μπουν και σε κυβερνήσεις συνεργασίας, όπως έγινε παλιότερα στην Αυστρία, όπως έγινε στην Ολλανδία.

Και, βεβαίως, ο πόλεμος θα είναι πανταχού παρών.

Πριν 10 χρόνια, μπορεί κάποιοι να γελούσαν με αυτή τη θέση του ΚΚΕ.

Αλλά σήμερα πρέπει να προβληματιστούν. Και να προβληματιστούν για ένα άλλο ζήτημα. Ποιο κίνημα, ποια στρατηγική, ποια πολιτική και, σε τελευταία ανάλυση, ποιο κόμμα είναι αυτό που μπορεί να αποτρέψει την άνοδο της επίδρασης ναζιστικών αντιλήψεων;

Ποιο κίνημα, ποια τάξη και ποιο κόμμα μπορεί να βάλει στο περιθώριο, χωρίς καν βία, στο πολιτικό και στο κοινωνικό περιθώριο, τέτοιες τάσεις;

Και θα το πούμε τώρα και ας μη μας πούνε ότι βλέπουμε τα πράγματα εγωιστικά. Αυτό μπορεί να το κάνει το εργατικό κίνημα και το ΚΚΕ.

Για έναν πολύ απλό λόγο, για ένα λόγο που δεν μπορεί να τον εκπληρώσει κανένα άλλο κόμμα, βεβαίως κανένα αστικό κόμμα, αλλά και κανένα άλλο κόμμα, ανεξάρτητα από τα συνθήματα και τις προθέσεις του.

Γιατί εμείς λέμε ότι η κινητήρια δύναμη των εξελίξεων είναι ο ταξικός αγώνας, η ταξική πάλη. Γιατί τα προβλήματα τα βλέπουμε ταξικά.

Γιατί το ΚΚΕ θα παραμείνει, χωρίς να υποτιμάμε άλλα κινήματα, άλλες τάσεις που αναπτύσσονται ριζοσπαστικές μέσα στο λαό, ο πραγματικός εχθρός του καπιταλιστικού συστήματος. Και ακριβώς η πάλη κατά του καπιταλισμού είναι ο καλύτερος αγώνας κατά του φασισμού, του ρατσισμού και κάθε μορφής αντικομμουνισμού, ανοιχτού και συγκαλυμμένου.

Αναγεννιέται η σοσιαλδημοκρατία

 

Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ πρέπει να καταδικαστούν ως τα κόμματα που υπηρετούν τα συμφέροντα της αστικής τάξης στην Ελλάδα.

Και η αστική τάξη στην Ελλάδα είναι πολύ συγκεκριμένη.

Είναι οι βιομήχανοι, είναι οι εφοπλιστές, είναι αυτοί που τα συμφέροντά τους συνδέονται με το χρηματοπιστωτικό σύστημα, το τραπεζικό σύστημα, είναι οι μεγαλοεργολάβοι, οι κατασκευαστικές εταιρείες, ισχυρές, είναι όλοι οι μονοπωλιακοί όμιλοι, όλοι οι επιχειρηματικοί όμιλοι. Αυτή είναι η αστική τάξη.

Και, επομένως, τα κόμματα αυτά δεν έκαναν τίποτα άλλο παρά να υπηρετούν αυτή την τάξη. Και είναι απολύτως φυσιολογικό να είναι και φιλομνημονιακά κόμματα.

Και, αν θέλετε, είναι και απολύτως φυσιολογικό σήμερα, μετά την εκλογική τους ήττα, να εμφανίζονται ως υπερασπιστές της τροποποίησης του μνημονίου.

Αυτό τον ελιγμό έκαναν. Σαν τέτοια πρέπει να καταδικάζονται από τα εργατικά, λαϊκά στρώματα η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.

Γιατί, θα το πούμε καθαρά, η πολιτική τους θα επανέλθει μέσα από άλλα κόμματα αντιμνημονιακά. Και η πολιτική τους μπορεί να επανέλθει και από μία κεντροαριστερή κυβέρνηση. Σήμερα το χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, αρχίζουμε να τον αντιμετωπίζουμε με βάση τα δεδομένα που υπάρχουν και λίγο διαφορετικά.

 Αποτελεί την κοιτίδα γέννησης της νέας σοσιαλδημοκρατίας.

Και η σοσιαλδημοκρατία προ πολλού έχει περάσει σε όλη την Ευρώπη και όχι μόνο στην Ελλάδα στις γραμμές της υπηρέτησης της αστικής τάξης.

Αυτή η σοσιαλδημοκρατία, που αναγεννιέται σήμερα στην Ελλάδα με πυρήνα το ΣΥΡΙΖΑ. Σε καμία περίπτωση - και να το πούμε - δεν ταυτίζουμε τη ΝΔ με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Σε συνθήκες όμως κρίσης, βαθιάς κρίσης καπιταλιστικής, όπου αυτή τη στιγμή όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη οξύνεται και δεν μπορεί να κουμαντάρει ο καπιταλισμός την κρίση του, δεν μπορεί να πετύχει τη διέξοδο από την κρίση, ούτε για λογαριασμό των δικών του συμφερόντων όπως θα ήθελε, σε αυτές τις συνθήκες, η επιτάχυνση της συντηρητικοποίησης και του συμβιβασμού και ενός ριζοσπαστικού κόμματος, για να μιλήσω έτσι γενικά, θα είναι πολύ πιο γρήγορη.

Γιατί σε αυτές τις συνθήκες δεν έχουμε να αντιμετωπίσουμε μια αντιλαϊκή πολιτική λιτότητας, μια αντιλαϊκή πολιτική καθήλωσης ή μείωσης του πραγματικού εισοδήματος.

Εχουμε να αντιμετωπίσουμε μια επίθεση εφ' όλης της ύλης.

Την αρπαγή των κατακτήσεων που ο καπιταλισμός παραχώρησε, άλλοτε εθελοντικά, άλλοτε από πίεση, των κατακτήσεων του 20ού αιώνα.

Να δυναμώσει η πρωτοπορία

 

Για μας προέχει το εξής ζήτημα:

Στις 18 Ιούνη, όποια κυβέρνηση και να 'ναι, μαζικά οι εργαζόμενοι να είναι γραμμένοι στα σωματεία, να παίρνουν μέρος στην ανάπτυξη των αιτημάτων, στις μορφές πάλης, στην υλοποίηση των μορφών πάλης.

Κι αν μας ενδιαφέρει το δυνατό ΚΚΕ, είναι για τον εξής λόγο.

Γιατί δίχως μαχητική αντιμονοπωλιακή αντιιμπεριαλιστική αντικαπιταλιστική πρωτοπορία, δεν μπορεί να υπάρξει ένα πολύ ευρύχωρο μαζικό και μαχητικό κίνημα.

Δεν είναι για μας αυτοσκοπός το δυνάμωμα της πρωτοπορίας, αλλά κανένας λαός δεν κατέκτησε, δεν απέσπασε κατακτήσεις και δε νίκησε δίχως τον οργανωμένο, στοχοπροσηλωμένο, μελετημένο λαϊκό ξεσηκωμό.

Δε μας ενδιαφέρει να έχουμε απλώς ένα μεγάλο εκλογικό ποσοστό, αλλά θέλουμε να δυναμώσει η πρωτοπορία και αυτή η πρωτοπορία να είναι αναπόσπαστο κομμάτι μέσα σε ένα ισχυρό λαϊκό εργατικό κίνημα.

Εμείς λοιπόν έχουμε πρόγραμμα δράσης που λέει το εξής:

Οργάνωση του λαού στα συνδικάτα, στις μαζικές οργανώσεις, στις λαϊκές γειτονιές, γιατί θα περάσουμε ενδεχομένως και σε άναρχη πτώχευση.

Και το πρώτο πράγμα που μας ενδιαφέρει είναι:

Τρόφιμα και φάρμακα για όλο το λαό.

Και ο λαός θα σωθεί από τα ίδια του τα χέρια.

Και πρέπει να 'μαστε έτοιμοι για τη μεγαλύτερη λαϊκή αυτενέργεια.

Το ΚΚΕ δεν θέλει περισσότερη δύναμη για να βγάλει περισσότερους λόγους στη βουλή. Πάνω απ' όλα μας ενδιαφέρει, κι αυτό είναι το άμεσο, να οργανώσει ο λαός την αντεπίθεση. Αυτό μπορεί να μπει στην ημερήσια διάταξη σε 3, 4, 5 μήνες ή και σε ένα χρόνο.

Καμιά κυβέρνηση δεν πρόκειται να του εξασφαλίσει ούτε τρόφιμα ούτε φάρμακα. Και δεν κινδυνολογούμε. Μακάρι να μη χρειαστεί.

Δεν πρόκειται να παραιτηθούμε από την πάλη για την εργατική λαϊκή εξουσία. Και να ξέρετε, όσο κλείνουν εργοστάσια, όσο σημαντικά τμήματα της παραγωγικής βάσης της χώρας απαξιώνονται και καταστρέφονται, το ζήτημα της εργατικής λαϊκής εξουσίας, ως στόχος, σκοπός, προοπτική δεν πρέπει να φεύγει από τη συνείδηση του λαού.

Αυτό δεν τον εμποδίζει να παλεύει και για συγκεκριμένα προβλήματα.

Κανένας λαός δε νίκησε όταν το ΚΚ και η πρωτοπορία, το εργατικό κίνημα, δεν ήταν προετοιμασμένοι και για την εξουσία».

Κανένα ξεστράτισμα

Ενας μετά τον άλλον διεθνείς αναλυτές ομολογούν πια πως ο κόσμος θα βγει από την καπιταλιστική κρίση με λιγότερους πόρους (δηλαδή πιο φτωχός) και με περισσότερο πόνο (δηλαδή θα χαθεί κόσμος και κοσμάκης). Ηταν θέμα χρόνου η ομολογία. Ετσι ακριβώς ξεπερνιούνται οι καπιταλιστικές κρίσεις. Δεν είναι θέμα καλού ή κακού, αλλά αντικειμενικό γεγονός που ζητά αυτήν την αντικειμενική διέξοδο όσο οι εξελίξεις τρέχουν μέσα σ' αυτό το σύστημα.
Επειδή είναι καπιταλιστική η κρίση, επειδή μαίνεται ο πόλεμος των μονοπωλίων, επειδή διάφορες κυβερνητικές λύσεις που αφήνουν στο απυρόβλητο την εξουσία των μονοπωλίων αναγκαστικά οδηγούν σε σφαγή το λαό, για όλα αυτά η ανάλυση και η πρόταση του ΚΚΕ καθίσταται δραματικά επίκαιρη.
Για την υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων, απαιτείται καθαρό μέτωπο με τα μονοπώλια και την εξουσία τους. Κι απ' αυτή τη σκοπιά έχουν τεράστιες ευθύνες εκείνες οι πολιτικές δυνάμεις, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, που καθησυχάζουν το λαό και τον αφήνουν απροετοίμαστο στη λαίλαπα που έρχεται.
Η φράση «ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται», όταν συνοδεύεται με το «δεν έχω να χάσω τίποτα», αλλά καταλήγει σε επιλογή κυβέρνησης που όχι μόνο δε θίγει την εξουσία των μονοπωλίων, αλλά και τη στεριώνει, οδηγεί το λαό σε τραγωδία. Γιατί ο λαός έχει να χάσει κι άλλα.

Την ώρα που τα κόμματα του ευρωμονόδρομου υπόσχονται λαγούς με πετραχήλια έναντι της λαϊκής ψήφου, το ΚΚΕ παρουσιάζει σχεδόν καθημερινά προτάσεις άμεσης πάλης που συγκλίνουν σε πολιτική διεκδίκηση ενός άλλου δρόμου για το λαό. Εδώ είμαστε. Οι τάσεις που καταγράφηκαν στις 6 Μάη δείχνουν μισό δρόμο. Η καταδίκη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ εκφράστηκε υπέρ άλλων κομμάτων του ευρωμονόδρομου που στηρίζουν τους μεγαλοεπιχειρηματίες, δεν αμφισβητούν την εξουσία των μονοπωλίων. Η επιδιωκόμενη αλλαγή στην κυβέρνηση με αδιατάρακτη την εξουσία των μονοπωλίων δίνει χρόνο στην αστική τάξη, προαναγγέλλει βαριά δεινά για το λαό. Μ' αυτά τα δεδομένα, η ενίσχυση του ΚΚΕ αποκτά χαρακτήρα επείγοντος, αφορά άμεσα καθέναν που δεν εκχωρεί τα δικαιώματά του σε καμιά κυβέρνηση, που κατανοεί ότι πρέπει να στηριχτεί στα δικά του χέρια.

Το ΚΚΕ κόντρα στο ρεύμα των ημερών, που προβάλλουν διαχειριστή «αριστερό», έδωσε προχτές άμεσους στόχους για υπεράσπιση της λαϊκής οικογένειας μ' αφορμή το φορολογικό. Προχτές είχε δώσει συνολικό πρόγραμμα, χτες στόχους για την εξωτερική πολιτική. Ολα αυτά, όμως, φτάνουν στο λαό μόνο μέσα από τον «Ριζοσπάστη», τον «902» και τις περιοδείες στελεχών σε χώρους δουλειάς και γειτονιές.
Επειδή έτσι έχουν τα πράγματα, όσο και να μη φτάνει ο χρόνος, είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε τη νύχτα μέρα.
Η 18 Ιούνη καταγράφεται ήδη σαν εφιαλτική για τα λαϊκά συμφέροντα και το θέμα είναι να μην πάθει ο λαός μεγάλη ζημιά, να αποτρέψει τα χειρότερα, να αποσπάσει κατακτήσεις, να ανοίξει δικό του δρόμο.
Αυτό σημαίνει ΚΚΕ ισχυρό στη βουλή και στο λαό, δεμένο «νύχι - κρέας» μ' ένα δυνατό - αποφασιστικό εργατικό λαϊκό κίνημα.

Σε σχέση με τον χτεσινό τραμπουκισμό: Βγήκαν στα κεραμίδια διάφοροι που καλά θα έκαναν να σιωπούν. Δείχνουν τον μπαμπούλα, αλλά όχι τι τον γέννησε για να κρύψουν την πραγματική λύση στο πρόβλημα. Ενας αρθρογράφος στα ΝΕΑ (ο καθηγητής Χατζημπίρος) πρότεινε να ξεχάσει η εργατική τάξη τον πραγματικό αντίπαλο, τα μονοπώλια και την εξουσία τους, και να ασχοληθεί με την αισθητική του πράγματος, τις παρεκτροπές που τραυματίζουν τη δημοκρατία, δηλαδή τη δικτατορία των μονοπωλίων. Δεν μπορεί να πει αυτό που πραγματικά συμβαίνει σ' αυτή τη δημοκρατία, ότι η «Χρυσή Αυγή» είναι δημιούργημά της, δημιούργημα του συστήματος ενάντια στο εργατικό κίνημα, ξεχνά πως όπως στήθηκε το ΛΑ.Ο.Σ. που το απέσυραν όταν εκπλήρωσε την αποστολή του, έτσι στήθηκαν και οι τραμπούκοι του Μιχαλολιάκου.
Το σημείο συνάντησης όσων εμφανίζουν τη δικτατορία των μονοπωλίων σαν «δημοκρατικό κεκτημένο» είναι ακριβώς η ανάγκη να χτυπηθεί το εργατικό κίνημα. Γι' αυτό και επιμένουν να δείχνουν το ΚΚΕ και τη «Χρυσή Αυγή» ως τα «δύο άκρα» απέναντι στα οποία πρέπει να στηθεί «δημοκρατικό μέτωπο», ρίχνοντας νερό στο μύλο του καπιταλιστή που μια χαρά βολεύεται με «ιμπεριαλιστικές δημοκρατικές λύσεις». Οπως αυτή στις ΗΠΑ που καίει το Αφγανιστάν κι αυτήν που ετοιμάζεται στην Ελλάδα, για να εξασφαλιστεί η παραμονή στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ που πλέον έχει γίνει παγκόσμιος χωροφύλακας του ιμπεριαλισμού.
Να, γιατί λέμε έχει να χάσει κι άλλα η εργατική τάξη, αν δε σηκώσει κεφάλι.
Οι τραμπουκισμοί της «Χρυσής Αυγής», η τρομοκρατία που ασκούν στους χώρους δουλειάς ο Μάνεσης και το σινάφι του, το καθημερινό έγκλημα κατά της ζωής της εργατικής τάξης όπως εκφράζεται αυτές τις μέρες στην ιστορία με τα φάρμακα, με το τσάκισμα των μισθών, με την ανεργία και την αναγγελία ότι επίκειται παύση πληρωμών στις συντάξεις, όλα αυτά μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνο από ένα ρωμαλέο εργατικό λαϊκό κίνημα που γνωρίζει τον αντίπαλο, ξέρει που να χτυπήσει για να τον τσακίσει. Σ' αυτό το κίνημα, το ΚΚΕ καταθέτει όλες τις δυνάμεις του, γι' αυτό έχει δικαίωμα να ζητά και την εκλογική του ενίσχυση έτσι που να είναι ισχυρότερο το λαϊκό κίνημα.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

Λαε μην στρώνεις το κόκκινο χαλί στο φασισμό!

από     Αμπελοφιλοσοφίες

Όταν βρίσκονται καλεσμένοι σε συζητήσεις και ξεμείνουν από επιχειρήματα ξυλοκοπούν γυναίκες. Όταν είναι πολλοί μαζί χτυπούν και τρομοκρατούν ανυπεράσπιστους μετανάστες. Όταν γίνουν εξουσία ψήνουν μαζικά ανθρώπους σε φούρνους επειδή έχουν διαφορετικό dna.
Δεν διστάζουν να στρατολογούν παιδιά από σχολεία και να κάνουν την προπαγάνδα τους σε σχολικά προαύλια. Δεν διστάζουν να παρεισφρέουν στους συλλόγους γονέων ως «αγανακτισμένοι έλληνες πατέρες/μητέρες» και να χύνουν το δηλητήριο τους(σύμφωνα με μαρτυρίες πολλών εκπαιδευτικών και άλλων γονέων).
Αυτά να τα έχουν υπόψη τους όσοι τους νομιμοποιούν!
Αυτό θέλουν οι ίδιοι για τα παιδιά τους;
Αίμα(το αίμα εκείνων που είναι οι πιο αδύναμοι)
Τιμή(η τιμή του να βαράς γυναίκες)
Αποκαλύφθηκαν τα «καλά παιδία», γιατί τέτοια εικόνα πήγαν να περάσουν με το που τους μύρισαν βουλευτικές έδρες, αλλά όπως λέει και η λαϊκή ρήση «θέλει η πουτάνα να κρυφτεί αλλά η χαρά δεν την αφήνει». Αυτό το φανερώνει και η επίσημη τοποθέτηση τους απέναντι στο στο συγκεκριμένο συμβάν.
Μαφιόζοι και άνθρωποι της νύχτας, ντραμπούκοι παρακρατικοί που και καλά πολεμούν το έγκλημα και βοηθούν τους ανυπεράσπιστους πολίτες. Αν νομιμοποιήσουμε με την ψήφο και την ανοχή μας τέτοιους φύλακες, να δούμε ποιος θα μας φυλάξει από εκείνους.
Να καταλάβει ο λαός ότι δεν του χρειάζονται ούτε τα SS ούτε τα τάγματα ασφαλείας για να τον προστατεύσουν από την λαίλαπα που βιώνει και από την θύελλα που έρχεται. Να συνειδητοποιήσει ο λαός ότι πρέπει να πάρει ο ίδιος την μοίρα του στα χέρια του. Να δώσει δύναμη στο κίνημα με τη συμμετοχή του στις λαϊκές επιτροπές, στα εργατικά σωματεία. Να πολεμήσει το σύστημα στη ρίζα του, εκεί που γεννιέται η αδικία, το έγκλημα, η φτώχεια.
Λαέ, σου έχουν αδειάσει το στομάχι, μην τους αφήνεις να σου αδειάσουν και το μυαλό! Μην αφήνεις πουθενά χώρο στον φασισμό, ούτε στη γειτονιά σου, ούτε στη συνείδηση σου, ούτε στο σχολείο του παιδιού σου, ούτε στη βουλή.
Διαφορετικά θα δεις και θα βιώσεις πράγματα που θα κάνουν το επεισόδιο με την Κανέλλη να μοιάζει παιχνιδάκι.

Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)

Η αηδιαστική ανακοίνωση του Τζήμερου

Αναρτήθηκε από τον/την redship

από   γλόμπινγκ

 

Το φασιστοειδές ψευτοάντρα-κότα ταγματασφαλίτη που κρύβεται να γλιτώσει το αυτόφωρο τον ξέρουμε, τον κάναν και φίρμα τα κανάλια.

Για τον αρχιαλήτη, κρυπτοφασίστα ντεμέκ “φιλελεύθερο” πού έπεσε απ’ το facebook κ. κ. Τζήμερο, που ντύνει τις φασίζουσες απόψεις του με νεοφιλελεύθερες αηδίες και εμετούς σε στιλ “δουλέψτε τεμπέληδες” κλπ τι να πει κανείς για την κατάπτυστη, τυπική και άθλια ανακοίνωση

που έβγαλε “για ακραία και επικίνδυνα στοιχεία της δεξιάς και της αριστεράς” εξομοιώνοντας τη βούρτσα με την…

Πίσω απ’ την ανέκφραστη πραγματιστική μάσκα κρύβεται το αηδιαστικό πρόσωπο της παλιανθρωπιάς του κεφαλαιοκράτη που θα σκότωνε τη μάνα του για να βγάλει λεφτά.

“Λήθη, λήθη, λήθη” και γι’ αυτόν όπως είπε η Λιάνα.

 

Δημοσιεύθηκε στο

ο φασισμός δεν έρχεται απ΄το μέλλον, ο βιασμός της ανθρωπότητας

Δυο λόγια για την επίθεση Κασιδιάρη στην Κανέλλη και τη Δούρου σε εκπομπή του Αντένα

από   lenin reloaded

 

“Εκτός ελέγχου ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής Ηλίας Κασιδιάρης” γράφει ο τίτλος του ποστ των συντρόφων του Redfly Planet για το σημερινό περιστατικό. Όμως μια τέτοια περιγραφή του περιστατικού είναι μάλλον παραπλανητική. Η επίθεση Κασιδιάρη στην Κανέλη είναι ταυτόχρονα απόλυτα πραγματική και πλήρως μιντιακή: Με άλλα λόγια, ο υπόδικος και χτύπησε την Κανέλη πραγματικά (και δεν προσποιήθηκε ότι την χτύπησε ή ότι είχε πρόθεση να την χτυπήσει), και έδωσε μία παράσταση για τα ΜΜΕ ενσυνείδητα. Αυτή ακριβώς τη διάσταση παραγνωρίζει μια περιγραφή με όρους “απώλειας ελέγχου.” Ο Κασιδιάρης δεν απώλεσε κανέναν έλεγχο. Έδρασε ακριβώς για να δει όλη η Ελλάδα τις προθέσεις της Χ.Α απέναντι στο ΚΚΕ. Και αυτό δεν είναι εικασία: Δεν υπάρχει “αυθόρμητο” όταν γνωρίζεις ότι είσαι καλεσμένος σε τηλεοπτική εκπομπή και ότι τα όσα λες ή κάνεις παρακολουθούνται σε πανελλήνια κλίμακα (οι γελοίες παραστάσεις κουτσαβακισμού του Τατσόπουλου τον οποίο απέσυρε άρον-άρον ο ΣΥΡΙΖΑ απ’ την TV είναι ένα άλλο πρόσφατο δείγμα).

Φυσικά ο Κασιδιάρης γνώριζε ότι ασκώντας πραγματική φυσική βία μπροστά στις κάμερες θα συλληφθεί. Και φυσικά δεν πήρε την απόφαση να το κάνει χωρίς συμφωνία του κόμματός του. Η συζήτηση συνεπώς δεν πρέπει καθόλου να είναι για τον “τρελό” που “έχασε τον έλεγχο” και επιτέθηκε με γροθιές εναντίον της βουλευτή του ΚΚΕ, αλλά για τους πολιτικούς λόγους που αποφασίστηκε από την Χ.Α μια θεαματική πράξη τρομοκράτησης των κομμουνιστών.

Ο Κασιδιάρης, και συνεπώς η Χ.Α, έστειλε ένα τηλεοπτικό μήνυμα σήμερα σε όλη τη χώρα. Έστειλε ένα μήνυμα προθέσεων. Και δεν το έστειλε για να δυσφημιστεί αλλά για να διαφημιστεί. Ή καλύτερα, το ότι για κάποιους από μας η πράξη Κασιδιάρη είναι αποτρόπαια και συνιστά δραματική απόδειξη του γιατί η Χ.Α δεν πρέπει να μπει στη Βουλή, για άλλους συνιστά έναν έμπρακτο λόγο να ψηφίσουν την Χ.Α. Σε αυτούς τους άλλους απευθύνθηκε η Χ.Α “κλείνοντας το μάτι” κατά πώς συνηθίζει ο αποκρουστικός Κασιδιάρης, όπως έκανε και όταν κινηματογράφησε την επίσκεψή της στην Χαλυβουργία για να εξευτελίσει το ΚΚΕ και να διασύρει τον αγώνα των Χαλυβουργών (με την βοήθεια πλήθους πρόθυμων βοηθών “εξ αριστεράς”…). Η Χ.Α είναι φορέας μιας θεατρικότητας βασισμένης στο πραγματικό του φασιστικού τρόμου. Η υπόσχεσή της –αυτό ήταν το μήνυμα που μεταδόθηκε παντού μέσω της τηλεόρασης για χάρη της οποίας έδρασε ο Κασιδιάρης– είναι η φυσική εξόντωση των κομμουνιστών. Για όποιον θεωρεί ότι τούτο την καθιστά ακίνδυνη ή αλλόκοτα “μεταμοντέρνα”, ας σκεφτεί πόσο θεατρικό, πόσο ενσυνείδητο για τη δύναμη της μιντιακής εικόνας (και ήχου) ήταν σε όλες του τις εκδηλώσεις το ναζιστικό καθεστώς που πρωτοστάτησε στις πραγματικές μαζικές δολοφονίες εκατομμυρίων κατοίκων της Ευρώπης κατά την περίοδο 1932-1945. Ή πόσο θεατρικός και ενσυνείδητος για την δύναμη των ΜΜΕ ήταν ένας απόλυτα ψυχρός δολοφόνος φασίστας όπως ο Άντερς Μπρέβικ.

Δημοσιεύθηκε στο ο φασισμός δεν έρχεται απ΄το μέλλον

ΣΤΕΛΕΧΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΠΡΩΗΝ ΣΤΕΛΕΧΗ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ Σπέρνουν βρωμιές και λάσπη σε βάρος του ΚΚΕ

Τους διάφορους «άθλιους γυρολόγους που από το χώρο του ΠΑΣΟΚ συντονισμένα έχουν μεταφερθεί στο ΣΥΡΙΖΑ» και «σπέρνουν βρωμιές και λάσπη στον κόσμο για μέλη της ΚΕ του ΚΚΕ και άλλα στελέχη του, προκειμένου να δημιουργήσουν συγχύσεις, να κλέψουν ψήφους, να ψαρέψουν σε θολά νερά» καταγγέλλει στους εργαζόμενους του Αιγάλεω η Αχτιδική Επιτροπή Νοτιοδυτικών συνοικιών της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ. Στην ανακοίνωσή της, αναφέρει ένα συγκεκριμένο από τα πολλά περιστατικά και σημειώνει:

«Χρησιμοποιούν το όνομα του μέλους της ΚΕ, υποψήφιου βουλευτή στη Β’ Αθήνας και ηγετικού στελέχους του ΠΑΜΕ, συντρόφου Γιώργου Πέρρου, ότι δήθεν διαφωνεί με την Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ. Καταγγέλλουμε στους εργαζόμενους του Αιγάλεω τις άθλιες αυτές πρακτικές, δοκιμασμένες χρόνια από το ΠΑΣΟΚ και τους μηχανισμούς του, που τις μιμείται με τον καλύτερο τρόπο ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι τυχαίο ότι τα πρωτοπαλίκαρα του μηχανισμού του ΠΑΣΟΚ έχουν μεταφερθεί – όλως τυχαία – σύσσωμοι στο μηχανισμό του ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι γελασμένοι αν πιστεύουν ότι με το ψέμα και τη λασπολογία θα βάλουν στο χέρι τίμιο και λαϊκό κόσμο. Είναι μακριά νυχτωμένοι αν θεωρούν ότι έτσι θα κάμψουν την αγωνιστικότητα των μελών του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, τους ψηφοφόρους του Κόμματος της εργατικής τάξης. Καλούμε τον κόσμο να βγάλει και από αυτές τις πρακτικές τα συμπεράσματά του. Καλούμε το λαό να στηρίξει με όλες του τις δυνάμεις το ΚΚΕ, ώστε η επόμενη μέρα των εκλογών να βρει το λαό σε θέση μάχης. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δεν αλλάζουν – Μην εμπιστεύεσαι το ΣΥΡΙΖΑ. Για να είναι πρωταγωνιστής ο λαός – Ισχυρό ΚΚΕ».

Στο παιχνίδι και τα τοπικά Μέσα

Το παραπάνω περιστατικό είναι ένα από τα πολλά που καταγράφονται αυτές τις μέρες σε όλη τη χώρα, με πρωταγωνιστές στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ, που από κοινού πρωταγωνιστούν στο σχέδιο των αστικών επιτελείων για αποδυνάμωση του ΚΚΕ με κάθε μέσο. Είναι χαρακτηριστικό το κατάπτυστο δημοσίευμα «ενημερωτικού» μπλογκ στην Ημαθία, με την επωνυμία «Χρονικά Ημαθίας», που ανακάλυψε «πρώην ΚΚΕ» να στηρίζουν ΣΥΡΙΖΑ.
Πιο συγκεκριμένα, την προηγούμενη βδομάδα, στάλθηκε σε τοπικά Μέσα Ενημέρωσης μια επιστολή 62 ανθρώπων που καλούν σε στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ. Στο εν λόγω μπλογκ, η επιστολή προβλήθηκε με τον τίτλο: «62 πρώην ΠΑΣΟΚ – ΚΚΕ – Ανένταχτοι κ.λπ. ΣΥΝΙΣΤΟΥΝ ΣΥΡΙΖΑ». Ανατρέχοντας στα ονόματα δεν υπάρχει κανένα πρώην μέλος του ΚΚΕ, πλην ελαχίστων που διέκοψαν τη σχέση τους με το Κόμμα τη δεκαετία του 1980, δηλαδή προ αμνημονεύτων ετών! Είναι φανερό ότι ο τίτλος αποσκοπούσε να δημιουργήσει την πέρα για πέρα ψευδή αίσθηση ότι μέλη του ΚΚΕ στην Ημαθία στηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ.
Την απαράδεκτη μεθόδευση κατήγγειλε, με ανακοίνωσή της, η ΝΕ Ημαθίας του ΚΚΕ. Ομως, ο δημοσιογράφος – ιδιοκτήτης του ενημερωτικού μπλοκ, Χάρης Μόχλας, που εμφανίζεται πολιτικά να στηρίζει την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, επανήλθε και σχολιάζοντας την ανακοίνωση του Κόμματος, ισχυρίζεται με θράσος ότι «η ηγεσία του ΚΚΕ στην Ημαθία (…) επιχειρεί να απαξιώσει ένα αναμφισβήτητο γεγονός. Οτι στελέχη, μέλη και οπαδοί του ΚΚΕ μετακινούνται μαζικά προς την κάλπη του ΣΥΡΙΖΑ και το πράγμα δε μαζεύεται».

Απάντηση στην κάλπη!

Η ΝΕ Ημαθίας του ΚΚΕ καλεί το λαό να βγάλει συμπεράσματα από την επίθεση που έχει εξαπολυθεί ενάντια στο Κόμμα. Σε ανακοίνωσή της σημειώνει: «Στο δρόμο προς τις κάλπες, οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα θα δουν πολλούς τρόπους, ωμούς ή πιο “κομψούς” που θα έχουν ως στόχο να παραπλανήσουν ή να κατευθύνουν ψηφοφόρους του Κόμματος προς τον ΣΥΡΙΖΑ.
Πρέπει να προβληματίσει το λαό το γεγονός ότι δίπλα σε εκείνο το τμήμα των κεντρικών αστικών ΜΜΕ που κάνει συστηματική δουλειά, με στόχο να αποδυναμωθεί το ΚΚΕ, συμμετέχουν και τοπικά μέσα ενημέρωσης. Είτε χοντροκομμένα, είτε πιο αθώα, αλλά εξίσου επικίνδυνα.
Ομως, ακριβώς αυτός είναι και ένας βασικός λόγος, για να μείνουν οι ψηφοφόροι αταλάντευτα δίπλα στο ΚΚΕ, να το στηρίξουν και με την ψήφο τους. Αλλά και κόσμος που σκέφτεται το τι θα ψηφίσει, να κάνει το βήμα και να ψηφίσει ΚΚΕ».