Να μην ξεπουληθεί η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης ζητάει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δε λέει τίποτα για το ότι πρέπει να πάψει να εφαρμόζεται η ολέθρια πολιτική της ΚΑΠ, που έχει οδηγήσει την εγχώρια παραγωγή ζάχαρης σε δραματική συρρίκνωση.
Ο Αλ. Τσίπρας, για καθαρά λόγους δημιουργίας επικοινωνιακών εντυπώσεων, με αφορμή την Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης κάλεσε την κυβέρνηση να μην προχωρήσει στο ξεπούλημα του εθνικού πλούτου έναντι πινακίου φακής. Τ
ο πρόβλημα, βέβαια, δεν είναι το τίμημα που θα ξεπουληθεί η ΕΒΖ. Το πρόβλημα είναι η εφαρμοζόμενη πολιτική σε όφελος των μονοπωλίων.
Γιατί η πολιτική αυτή έκλεισε τα εργοστάσια ζάχαρης και αν στο παρελθόν κάναμε εξαγωγές, τώρα εισάγουμε πάνω από το 50% των αναγκών μας, γιατί έτσι αποφάσισε η ΚΑΠ της ΕΕ με την αναθεώρηση του Κανονισμού Ζάχαρης.
Το ίδιο γίνεται και με το αγελαδινό γάλα.
Επιβάλλει ποσόστωση 800.000 τόνους, όταν ο λαός χρειάζεται 1.500.000 τόνους.
Παράγουμε μια σειρά καλά και ποιοτικά προϊόντα και δεν μας έλειψαν ούτε τα πιστοποιημένα, ούτε τα σήματα ποιότητας.
Ομως παραμένουν απούλητα, γιατί η ενιαία εσωτερική αγορά της ΕΕ, που ψήφισε και ο ΣΥΡΙΖΑ, επιτρέπει τις αθρόες εισαγωγές φτηνότερων ίδιων προϊόντων.
Δηλαδή, αν και παράγουμε καλά σε πληθώρα (πατάτες, λάδι, κρασί, πορτοκάλια, κηπευτικά κ.ά.) σαπίζουν στο χωράφι.
Γιατί για τους εμποροβιομήχανους οι εισαγωγές αποφέρουν υψηλότερα κέρδη.
Αυτή την ολέθρια πολιτική υποστηρίζει και προωθεί η ΕΕ του κεφαλαίου.
Και ο ΣΥΡΙΖΑ αυτό που συνεχίζει να κάνει από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, είναι να συνεχίζει να καλλιεργεί αυταπάτες, ότι η ΕΕ του κεφαλαίου μπορεί να πιεστεί και να γίνει φιλολαϊκή και να είναι υπέρ των μικρομεσαίων αγροτών και των εργαζομένων.
Ο Αλ. Τσίπρας, για καθαρά λόγους δημιουργίας επικοινωνιακών εντυπώσεων, με αφορμή την Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης κάλεσε την κυβέρνηση να μην προχωρήσει στο ξεπούλημα του εθνικού πλούτου έναντι πινακίου φακής. Τ
ο πρόβλημα, βέβαια, δεν είναι το τίμημα που θα ξεπουληθεί η ΕΒΖ. Το πρόβλημα είναι η εφαρμοζόμενη πολιτική σε όφελος των μονοπωλίων.
Γιατί η πολιτική αυτή έκλεισε τα εργοστάσια ζάχαρης και αν στο παρελθόν κάναμε εξαγωγές, τώρα εισάγουμε πάνω από το 50% των αναγκών μας, γιατί έτσι αποφάσισε η ΚΑΠ της ΕΕ με την αναθεώρηση του Κανονισμού Ζάχαρης.
Το ίδιο γίνεται και με το αγελαδινό γάλα.
Επιβάλλει ποσόστωση 800.000 τόνους, όταν ο λαός χρειάζεται 1.500.000 τόνους.
Παράγουμε μια σειρά καλά και ποιοτικά προϊόντα και δεν μας έλειψαν ούτε τα πιστοποιημένα, ούτε τα σήματα ποιότητας.
Ομως παραμένουν απούλητα, γιατί η ενιαία εσωτερική αγορά της ΕΕ, που ψήφισε και ο ΣΥΡΙΖΑ, επιτρέπει τις αθρόες εισαγωγές φτηνότερων ίδιων προϊόντων.
Δηλαδή, αν και παράγουμε καλά σε πληθώρα (πατάτες, λάδι, κρασί, πορτοκάλια, κηπευτικά κ.ά.) σαπίζουν στο χωράφι.
Γιατί για τους εμποροβιομήχανους οι εισαγωγές αποφέρουν υψηλότερα κέρδη.
Αυτή την ολέθρια πολιτική υποστηρίζει και προωθεί η ΕΕ του κεφαλαίου.
Και ο ΣΥΡΙΖΑ αυτό που συνεχίζει να κάνει από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, είναι να συνεχίζει να καλλιεργεί αυταπάτες, ότι η ΕΕ του κεφαλαίου μπορεί να πιεστεί και να γίνει φιλολαϊκή και να είναι υπέρ των μικρομεσαίων αγροτών και των εργαζομένων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου