Ψήφος πραγματικής χειραφέτησης

Το ΚΚΕ, χωρίς κομπασμούς, δικαιούται σήμερα να λέει ότι είχε την πιο καθοριστική συμβολή στην αποδυνάμωση του δικομματισμού.

Ηταν το μόνο κόμμα που αντιπάλεψε διαχρονικά και με συνέπεια, όχι μόνο τον έναν ή τον άλλον εταίρο του δικομματισμού, αλλά την ενιαία στρατηγική τους, την οποία επαλήθευσαν πανηγυρικά με τη συγκυβέρνηση Παπαδήμου.

Μην ξεχνάμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, το 2009, όταν το ΠΑΣΟΚ κέρδιζε τις εκλογές και έφτιαχνε κυβέρνηση, μιλούσε για προγραμματική αντιπολίτευση στο ΠΑΣΟΚ ώστε να εφαρμόζει τα θετικά του προγράμματός του και να εμποδίζει τα αρνητικά σπέρνοντας αυταπάτες αφού το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ ήταν βαθιά αντιλαϊκό.

Ξεχωριστή συμβολή είχε το ανυποχώρητο μέτωπο που κράτησε το ΚΚΕ απέναντι στη σοσιαλδημοκρατία, που δρα εκφυλιστικά στο εργατικό - λαϊκό κίνημα με στόχο να το ενσωματώσει. Για τη στάση του αυτή το ΚΚΕ λοιδορήθηκε και συκοφαντήθηκε, όχι μόνο από το ΠΑΣΟΚ, αλλά και από αυτοαποκαλούμενα «αριστερά» κόμματα, όπως ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που έχουν πρόγραμμα βγαλμένο από τη σοσιαλδημοκρατία.

Ο Συνασπισμός στις αρχές της δεκαετίας του '90, παζάρευε τη συμμετοχή του σε «κεντροαριστερές» συνεργασίες, σηκώνοντας από τότε πλαστά τείχη ανάμεσα στη «νεοφιλελεύθερη» και σοσιαλδημοκρατική διαχείριση του σάπιου καπιταλισμού.

Ο μετέπειτα ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο συνεχίζει μέχρι σήμερα να εξωραΐζει τη σοσιαλδημοκρατία, αλλά συνεργάστηκε ανοιχτά μαζί της στην τοπική διοίκηση, στο εργατικό και το λαϊκό κίνημα, ενάντια στο ΚΚΕ και στις ταξικές δυνάμεις. Ο αντιδικομματικός λόγος του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ήταν πάντα αθωωτικός για τη σοσιαλδημοκρατία, γι' αυτό είναι άσφαιρος και νόθος.

Αποδείχτηκε ότι επιδίωκε την αποδυνάμωση του δικομματισμού είτε για να δημιουργηθούν καλύτεροι όροι (κυβερνητικής) συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ, είτε για να αναβαθμίσει ο ίδιος το ρόλο του στο δίπολο κεντροδεξιά - κεντροαριστερά, όπως γίνεται τώρα, με στόχο τον εγκλωβισμό της λαϊκής δυσαρέσκειας.

Συμβολή στην αποδυνάμωση του δικομματισμού είχε και η ανυποχώρητη θέση του ΚΚΕ ενάντια στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ.

Οταν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ κοκορομαχούσαν στην Ελλάδα για το ποιος είναι καλύτερος διαχειριστής, το ΚΚΕ αποκάλυπτε ότι στην Ευρωβουλή, σοσιαλδημοκράτες και «φιλελεύθεροι» ψήφιζαν μαζί το 97% των οδηγιών και των άλλων στρατηγικών αποφάσεων, όπως η Συνθήκη του Μάαστριχτ, η Συνθήκη της Λισαβόνας και άλλα.

Σε πολλές χώρες της ΕΕ, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τη Γερμανία, συγκυβέρνησαν νωρίτερα απ' ό,τι στην Ελλάδα, δείχνοντας ότι οι διαφωνίες τους είναι στα επιμέρους και όχι στην ουσία της αστικής διαχείρισης.

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο υπερασπίστηκε στρατηγικές αποφάσεις της ΕΕ του κεφαλαίου, αλλά καλλιεργεί και αυταπάτες για μια άλλη τάχα Ευρώπη, αν κυριαρχήσουν οι σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις, έναντι των «νεοφιλελεύθερων».

Ριζοσπάστες αγωνιστές, πρώην ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, μπορούν σήμερα να δουν πιο καθαρά αυτό που για χρόνια τους έλεγε το ΚΚΕ.

Οτι η δικομματική εναλλαγή και η ενιαία στρατηγική των δύο κομμάτων ωφέλησαν διαχρονικά το κεφάλαιο, ενάντια στο λαό και τα δικαιώματά του. Το βήμα τους να εγκαταλείψουν το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ είναι καθοριστικό, αλλά θα μείνει μετέωρο αν με την ψήφο τους συμβάλουν στη δημιουργία ενός νέου δίπολου, κεντροδεξιάς - κεντροαριστεράς, με το οποίο το αστικό πολιτικό σύστημα προσπαθεί να χειραγωγήσει εκ νέου τη δίκαιη λαϊκή οργή, πριν αυτή ριζοσπαστικοποιηθεί και το απειλήσει συθέμελα.

Στην προσπάθεια αυτή, από τη μια πρωταγωνιστεί η ΝΔ και από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ, εξαιτίας της συγγένειάς του με τη σοσιαλδημοκρατία και της στρατηγικής του υπέρ της ΕΕ.

 Ψήφος πραγματικής χειραφέτησης από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, τα κόμματα που χαντάκωσαν τη ζωή του λαού, είναι ψήφος στο ΚΚΕ, το μόνο κόμμα που με συνέπεια αντιπάλεψε την πολιτική τους. Συμφέρον του λαού είναι να αλλάξει στις 17 του Ιούνη την ψήφο του.

 Να κρατήσει όρθιο και ισχυρό το ΚΚΕ, ζωντανή την ελπίδα.