Εκπρόσωποι των πολυεθνικών...

Γρηγοριάδης Κώστας

Ε, ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΑ ήταν - τέτοιες μέρες - αυτά που ακούμε και διαβάζουμε στα περισσότερα μέσα ενημέρωσης.
Ξέρετε: «Το βλέμμα της Ευρώπης στις ελληνικές εκλογές», «ανησυχία για κυβερνητική αστάθεια», «αβεβαιότητα για το μέλλον της Ελλάδας» και όλα τα σχετικά.
Εντελώς τυχαία, ο διεθνής περίγυρος φαίνεται να συμμερίζεται τις ανησυχίες του Βενιζέλου και του Σαμαρά και όλοι να καταλήγουν στο ότι με κάθε θυσία και τρόπο πρέπει να συνεχιστεί η ίδια πολιτική.
Φυσικά, σε αυτά τα πράγματα δεν υπάρχουν συμπτώσεις. Σας βεβαιώνουμε, λοιπόν, πως οι ευρωπαϊκές πολυεθνικές έχουν ακριβώς τα ίδια άγχη με τους εγχώριους τραπεζίτες, εφοπλιστές και βιομηχάνους.
Το πώς θα διατηρήσουν φτηνή την εργατική δύναμη και να την κάνουν ακόμη φθηνότερη, πώς θα πληρώνουν λιγότερα για ασφάλιση (έως και καθόλου), ελάχιστους φόρους και, φυσικά, πώς θα έχουν εργαζόμενους χωρίς δικαιώματα.
Αφού λοιπόν αυτά ανησυχούν το κεφάλαιο αυτά ανησυχούν και τους εκπροσώπους τους είτε σε ευρωπαϊκό είτε σε εθνικό επίπεδο.
Οσο για τα μέσα ενημέρωσης ...δικά τους είναι, τι άλλο θα μπορούσαν να λένε; Τίποτε εκτός από το να αναπαράγουν αυτά τα επιχειρήματα. Απλά το κάνουν με ...υποβλητικά ρεπορτάζ και ιδιαιτέρως προβληματισμένους «αναλυτές» στα βραδινά τους δελτία.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Το πού τελειώνει η δημοσιογραφία (αν έστω ασκείται καν) και πού αρχίζει η ...υποκριτική σε όλους αυτούς, είναι πραγματικά δύσκολο να το εντοπίσεις.
ΠΟΛΥ ΣΚΛΗΡΟΣ Ο Ντράγκι της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, δεν αλλάζει γνώμη η Μέρκελ. Ομως, έρχεται ο Ολάντ και αρχίζει να πνέει ...καινούριος αέρας. Μέχρι και ο Μάριο Μόντι άφησε τα περί λιτότητας και αρχίζει να μιλάει για ανάπτυξη!
Και αυτό το παραμυθάκι «παίζει» πολύ τελευταία. Λες και αυτοί που μιλάνε για «λιτότητα» και αυτοί που μιλάνε για «ανάπτυξη», λένε κάτι διαφορετικό. Σαν να μην είναι η «λιτότητα» για τους εργαζόμενους προϋπόθεση «ανάπτυξης» για τις επιχειρήσεις!
`Η μήπως θέλουν να πιστέψουμε ότι η ανάπτυξη των εταιρειών είναι αυτό που θα μειώσει την ανεργία μιας και θα «δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας»;
Ο μόνος τρόπος που αντιλαμβάνονται αυτοί τη μείωση της ανεργίας είναι το να μοιράσεις μια θέση δουλειάς (και την αμοιβή της φυσικά) στα δύο. `Η στα τρία, στα τέσσερα, στα πέντε. Οσο περισσότεροι (φτωχοί) τόσο καλύτερα.