«Σεντόνια» το ένα πίσω απ' τ' άλλο στον αστικό Τύπο εξηγούν με μαύρο κλάμα τι θα πάθουμε.
Οι υπογραφές στα κείμενα είναι από τους ίδιους που αρκετούς μήνες τώρα εξηγούν γιατί όλα αυτά τα μέτρα είναι αναγκαία.
Στο μεταξύ, τα «τελευταία μέτρα» έγιναν ήδη προτελευταία, καθώς συμπληρώθηκαν με κάμποσα ακόμα στο δρόμο των νόμων για το εθνικό τυπογραφείο.
Αλλά, καμιά ανησυχία, αφού από τα «θετικά αποτελέσματα» θα ενισχυθούν οι ασθενέστεροι, όπως διατείνεται ο «Ελεύθερος Τύπος». Εδώ δεν ισχύει ούτε καν το «ζήσε Μαύρε μου να φας τριφύλλι».
Τα δισ. που αρπάζονται από τη δουλειά της εργατικής τάξης έχουν ήδη πάρει το δρόμο για να γίνουν νέες ενισχύσεις στο μεγάλο κεφάλαιο - «ευνοϊκό κλίμα για τις επενδύσεις» είναι ο όρος που χρησιμοποιείται.
Τώρα έρχεται η σειρά όλων αυτών που θα ζητάνε να εφαρμοστεί ο νόμος.
Αλλά τι είναι ο νόμος;
Είναι η κατοχύρωση του δίκιου του δυνατού.
Αυτό συνέβη το σαββατοκύριακο. Η αστική τάξη έκανε επίδειξη δύναμης με την έκδοση των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου. Και τώρα θα ζητά εφαρμογή του νόμου.
Γι' αυτή τη στιγμή προετοίμαζαν το κλίμα όλοι εκείνοι που καιρό τώρα διαπίστωναν ότι ο λαός μας ρέπει σε καταστάσεις παραβίασης της νομιμότητας.
Διαρκής Ανυπακοή!
Αυτό είναι το κάλεσμα που απευθύνει το ΚΚΕ.
Γι' αυτό και τα «Νέα» διαπιστώνουν ότι πλέον «δεν έχει λόγο ύπαρξης το ΚΚΕ». Τι παράξενη σύμπτωση. Το ίδιο έγραφε σε χτεσινή ανακοίνωσή της και μία από τις κρατικοδίαιτες οργανώσεις που εμφανίζονται ως τροτσκιστικές.
Ποιος είπε ότι βγήκε στη σύνταξη ο Λαλιώτης;
Η διαστροφή της πραγματικότητας έχει γίνει επιστήμη. Παρουσιάζουν τους δήμους σαν αυτοτελείς επιχειρήσεις που απλά δεν τα καταφέρνουν να έχουν ισοσκελισμένους ισολογισμούς εξαιτίας της διαφθοράς.
Ομως οι δήμοι είναι κράτος.
Αυτό το κράτος ανήκει σε συγκεκριμένη τάξη, την αστική και διοικείται από συγκεκριμένη κυβέρνηση. Ολα όσα παρουσιάζουν σαν παθογένεια της τοπικής διοίκησης είναι κεντρική πολιτική και μ' αυτήν έχει στηριχθεί η εξουσία του κεφαλαίου.
Και βεβαίως δεν είναι η παθογένεια και η διαφθορά, όσο και αν υπάρχει γιατί συναλλαγές κράτους-κεφαλαίου γίνονται, που φέρνει μη ισοσκελισμένους ισολογισμούς, αλλά η λιτότητα που επιβάλλει και αυτό θα γίνει με τους δήμους να πουλούν υπηρεσίες πανάκριβα.
Το παράδειγμα του 54χρονου που πήγε στο χωριό να ζήσει από τη βοήθεια της 81χρονης μάνας του, δεν είναι μοναδικό. Είναι όμως ένα καλό δείγμα του πώς αντιμετωπίζει τη συντήρηση και αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης η αστική τάξη.
Μια προαγγελία για το πώς θα ζήσει η επόμενη βάρδια της εργατικής τάξης αν δεν πάρει η ίδια έγκαιρα τα μέτρα της.
Με την οργάνωσή της, δηλαδή, από σήμερα, στα ταξικά συνδικάτα, με την ανατροπή των συσχετισμών σε κάθε πτυχή της ζωής της, έτσι που στα αζήτητα να βρεθεί τελικά ο αίτιος του κακού, ο κεφαλαιοκρατικός τρόπος παραγωγής που ό,τι είχε να δώσει το 'δωσε και τώρα πια μπορεί να επιβιώνει μόνο όσο του επιτρέπει η εργατική τάξη ζώντας η ίδια από τις σάρκες της.
Μετρώνται ήδη - με τις ευλογίες του Ομπάμα - ως εκατόμβη οι νεκροί στη Γάζα.
Αναγκάζοντας πια ακόμα και τον ΣΥΡΙΖΑ να εκδώσει στα σιωπηρά το βράδυ της Κυριακής μιαν ανακοίνωση με την οποία ζητά «αναστολή»
- αναστολή, όχι κατάργηση - της στρατιωτικής συμφωνίας με το Ισραήλ,
δυο μέρες μετά την με ελαφρά πηδηματάκια άρνησή του να διαδηλώσει έξω από την πρεσβεία του Ισραήλ,
όπου διαδήλωσαν όλοι οι άλλοι εκτός από αυτούς που θέλουν να κάνουν «ό,τι και ο Ομπάμα».
Καθώς από δω και πέρα όλα δείχνουν ότι θα επιδιωχθεί να μετατεθεί η συζήτηση στο ποιος από τους διαχειριστές είναι ικανότερος, διάβασε προσεκτικά τις εκτιμήσεις του ΠΑΜΕ για τους αγώνες που έγιναν και το τι πρέπει να γίνει, για το ποιο είναι εκείνο το κρίσιμο στοιχείο που θα κάνει τη διαφορά.
Για ένα κίνημα ταξικό, ένα κίνημα που θα αμφισβητεί την εξουσία των μονοπωλίων, θα βάζει στην ημερήσια διάταξη το κεντρικό ζήτημα: ανάπτυξη για το λαό με απαλλαγή από την εξουσία των μονοπωλίων και της ΕΕ, ή, ανάπτυξη με τα μονοπώλια και το λαό εξαθλιωμένο.
από τη στήλη "δια του τύπου" του Ριζοσπάστη
Οι υπογραφές στα κείμενα είναι από τους ίδιους που αρκετούς μήνες τώρα εξηγούν γιατί όλα αυτά τα μέτρα είναι αναγκαία.
Στο μεταξύ, τα «τελευταία μέτρα» έγιναν ήδη προτελευταία, καθώς συμπληρώθηκαν με κάμποσα ακόμα στο δρόμο των νόμων για το εθνικό τυπογραφείο.
Αλλά, καμιά ανησυχία, αφού από τα «θετικά αποτελέσματα» θα ενισχυθούν οι ασθενέστεροι, όπως διατείνεται ο «Ελεύθερος Τύπος». Εδώ δεν ισχύει ούτε καν το «ζήσε Μαύρε μου να φας τριφύλλι».
Τα δισ. που αρπάζονται από τη δουλειά της εργατικής τάξης έχουν ήδη πάρει το δρόμο για να γίνουν νέες ενισχύσεις στο μεγάλο κεφάλαιο - «ευνοϊκό κλίμα για τις επενδύσεις» είναι ο όρος που χρησιμοποιείται.
Τώρα έρχεται η σειρά όλων αυτών που θα ζητάνε να εφαρμοστεί ο νόμος.
Αλλά τι είναι ο νόμος;
Είναι η κατοχύρωση του δίκιου του δυνατού.
Αυτό συνέβη το σαββατοκύριακο. Η αστική τάξη έκανε επίδειξη δύναμης με την έκδοση των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου. Και τώρα θα ζητά εφαρμογή του νόμου.
Γι' αυτή τη στιγμή προετοίμαζαν το κλίμα όλοι εκείνοι που καιρό τώρα διαπίστωναν ότι ο λαός μας ρέπει σε καταστάσεις παραβίασης της νομιμότητας.
Διαρκής Ανυπακοή!
Αυτό είναι το κάλεσμα που απευθύνει το ΚΚΕ.
Γι' αυτό και τα «Νέα» διαπιστώνουν ότι πλέον «δεν έχει λόγο ύπαρξης το ΚΚΕ». Τι παράξενη σύμπτωση. Το ίδιο έγραφε σε χτεσινή ανακοίνωσή της και μία από τις κρατικοδίαιτες οργανώσεις που εμφανίζονται ως τροτσκιστικές.
Ποιος είπε ότι βγήκε στη σύνταξη ο Λαλιώτης;
Η διαστροφή της πραγματικότητας έχει γίνει επιστήμη. Παρουσιάζουν τους δήμους σαν αυτοτελείς επιχειρήσεις που απλά δεν τα καταφέρνουν να έχουν ισοσκελισμένους ισολογισμούς εξαιτίας της διαφθοράς.
Ομως οι δήμοι είναι κράτος.
Αυτό το κράτος ανήκει σε συγκεκριμένη τάξη, την αστική και διοικείται από συγκεκριμένη κυβέρνηση. Ολα όσα παρουσιάζουν σαν παθογένεια της τοπικής διοίκησης είναι κεντρική πολιτική και μ' αυτήν έχει στηριχθεί η εξουσία του κεφαλαίου.
Και βεβαίως δεν είναι η παθογένεια και η διαφθορά, όσο και αν υπάρχει γιατί συναλλαγές κράτους-κεφαλαίου γίνονται, που φέρνει μη ισοσκελισμένους ισολογισμούς, αλλά η λιτότητα που επιβάλλει και αυτό θα γίνει με τους δήμους να πουλούν υπηρεσίες πανάκριβα.
Το παράδειγμα του 54χρονου που πήγε στο χωριό να ζήσει από τη βοήθεια της 81χρονης μάνας του, δεν είναι μοναδικό. Είναι όμως ένα καλό δείγμα του πώς αντιμετωπίζει τη συντήρηση και αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης η αστική τάξη.
Μια προαγγελία για το πώς θα ζήσει η επόμενη βάρδια της εργατικής τάξης αν δεν πάρει η ίδια έγκαιρα τα μέτρα της.
Με την οργάνωσή της, δηλαδή, από σήμερα, στα ταξικά συνδικάτα, με την ανατροπή των συσχετισμών σε κάθε πτυχή της ζωής της, έτσι που στα αζήτητα να βρεθεί τελικά ο αίτιος του κακού, ο κεφαλαιοκρατικός τρόπος παραγωγής που ό,τι είχε να δώσει το 'δωσε και τώρα πια μπορεί να επιβιώνει μόνο όσο του επιτρέπει η εργατική τάξη ζώντας η ίδια από τις σάρκες της.
Μετρώνται ήδη - με τις ευλογίες του Ομπάμα - ως εκατόμβη οι νεκροί στη Γάζα.
Αναγκάζοντας πια ακόμα και τον ΣΥΡΙΖΑ να εκδώσει στα σιωπηρά το βράδυ της Κυριακής μιαν ανακοίνωση με την οποία ζητά «αναστολή»
- αναστολή, όχι κατάργηση - της στρατιωτικής συμφωνίας με το Ισραήλ,
δυο μέρες μετά την με ελαφρά πηδηματάκια άρνησή του να διαδηλώσει έξω από την πρεσβεία του Ισραήλ,
όπου διαδήλωσαν όλοι οι άλλοι εκτός από αυτούς που θέλουν να κάνουν «ό,τι και ο Ομπάμα».
Καθώς από δω και πέρα όλα δείχνουν ότι θα επιδιωχθεί να μετατεθεί η συζήτηση στο ποιος από τους διαχειριστές είναι ικανότερος, διάβασε προσεκτικά τις εκτιμήσεις του ΠΑΜΕ για τους αγώνες που έγιναν και το τι πρέπει να γίνει, για το ποιο είναι εκείνο το κρίσιμο στοιχείο που θα κάνει τη διαφορά.
Για ένα κίνημα ταξικό, ένα κίνημα που θα αμφισβητεί την εξουσία των μονοπωλίων, θα βάζει στην ημερήσια διάταξη το κεντρικό ζήτημα: ανάπτυξη για το λαό με απαλλαγή από την εξουσία των μονοπωλίων και της ΕΕ, ή, ανάπτυξη με τα μονοπώλια και το λαό εξαθλιωμένο.
από τη στήλη "δια του τύπου" του Ριζοσπάστη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου