Θέλει «δανειακή διευκόλυνση» της Ελλάδας, αλλά ανησυχεί ότι με το κυρίαρχο μείγμα «το πρόγραμμα δε βγαίνει»
«Ναι» στα δάνεια για να μην καταρρεύσουν οι τράπεζες, «ναι» στην αποπληρωμή τους απ' το λαό, «ναι» και στην τήρηση των συμφωνιών, αν οι «εταίροι» τηρήσουν τις δικές τους υποσχέσεις! Αυτό είναι το «ζουμί» των όσων δήλωσε στο «Αλ Τζαζίρα» ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας, που μέχρι χτες έβγαινε στα κεραμίδια για να καταγγείλει ότι τα δάνεια καρπώνονται εξ ολοκλήρου οι «χρεοκοπημένοι τραπεζίτες» και έθετε δημαγωγικά όρους και προϋποθέσεις για να συγκαλύψει τη στήριξη του κόμματός του στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με δάνεια που πληρώνει ο λαός.
Ταυτόχρονα, επιχειρεί ξανά να παρουσιάσει σαν ευθύνη του λαού να αποπληρώσει τα χρέη που συσσωρεύει η πλουτοκρατία και σαν προοπτική ωφέλιμη για τον ίδιο τη «σταθεροποίηση» της καπιταλιστικής οικονομίας.
Είπε συγκεκριμένα:
«Είναι αναμφίβολα σημαντικό να υπάρξει η δανειακή διευκόλυνση στην Ελλάδα. Το ζήτημα, όμως, είναι με ποιους όρους θα δοθούν αυτά τα χρήματα και πώς τα αξιοποιούμε. Διότι, όλο το τελευταίο διάστημα, το ελληνικό πρόβλημα, το οποίο είναι μέρος του ευρωπαϊκού προβλήματος, αντιμετωπίζεται με λάθος στρατηγική. Είναι σα να δίνεις χρήματα σε έναν χρεοκοπημένο, νέα δάνεια για να αποπληρώσει τα προηγούμενα και δεν ενδιαφέρεσαι αν αυτός θα έχει τη δυνατότητα να δουλέψει, δηλ. να παράξει πλούτο για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τη διεύρυνση του χρέους που έχει δημιουργηθεί (...) Συνεπώς, εμείς πιστεύουμε ότι πρέπει να ξαναδούμε συνολικά τη δανειακή σύμβαση και να δοθούν χρήματα, αλλά και να σταθεροποιηθεί η ελληνική οικονομία».
Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει τα δάνεια από την τρόικα και καλλιεργεί την αυταπάτη ότι αυτά μπορεί να δοθούν με φιλολαϊκούς όρους, όταν σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα συντρίβονται με ή χωρίς μνημόνια και δανειακές συμβάσεις. Προβάλλει, ταυτόχρονα, το επιχείρημα ότι το δικό του μείγμα διαχείρισης, η διοχέτευση δηλαδή μέρους από τα δάνεια στις επιχειρήσεις, μπορεί να οδηγήσει σε έξοδο από την κρίση και μάλιστα προς όφελος του λαού.
«Οι συμφωνίες αυτές ήδη αμφισβητούνται από την άλλη πλευρά. Ηδη έχουμε μια μονομερή αθέτηση των συμφωνιών από πλευράς της τρόικας, σε μια σειρά από ζητήματα. Ηδη βρισκόμαστε στο τρίτο μνημόνιο, που σημαίνει ότι τρεις φορές έχουν αναθεωρηθεί αυτές οι συμφωνίες και ήδη η Ελλάδα με βάση αυτές τις συμφωνίες θα έπρεπε να έχει πάρει τα 31,5 δισ. τον Σεπτέμβρη και να είχε πάρει άλλα 12 περίπου τώρα. Αυτό σημαίνει ότι η αθέτηση της συμφωνίας είναι διαρκής αλλά είναι από την άλλη πλευρά».
Ο ΣΥΡΙΖΑ σκόπιμα αποφεύγει να απαντήσει αν θα καταργήσει τις συμφωνίες με την τρόικα, επειδή δεν έχει σκοπό να το κάνει. Λέει ότι αυτές ήδη αναθεωρούνται, κρύβει όμως ότι αυτό γίνεται σε βάρος του λαού, εξαιτίας της κρίσης που βαθαίνει και της επιθετικότητας των μονοπωλίων που μεγαλώνει. Συνεχίζοντας με την κατάθεση διαπιστευτηρίων, δηλώνει ότι
«προφανώς και θα καθίσουμε σε ένα τραπέζι να κουβεντιάσουμε (...) το πρόβλημα είναι ότι το πρόγραμμα δεν πιάνει τους στόχους του», διεκδικώντας προφανώς να φτιάξει ο ίδιο σαν κυβέρνηση ένα πιο επιτυχημένο πρόγραμμα με την τρόικα.
Ταυτόχρονα, επιχειρεί ξανά να παρουσιάσει σαν ευθύνη του λαού να αποπληρώσει τα χρέη που συσσωρεύει η πλουτοκρατία και σαν προοπτική ωφέλιμη για τον ίδιο τη «σταθεροποίηση» της καπιταλιστικής οικονομίας.
Είπε συγκεκριμένα:
«Είναι αναμφίβολα σημαντικό να υπάρξει η δανειακή διευκόλυνση στην Ελλάδα. Το ζήτημα, όμως, είναι με ποιους όρους θα δοθούν αυτά τα χρήματα και πώς τα αξιοποιούμε. Διότι, όλο το τελευταίο διάστημα, το ελληνικό πρόβλημα, το οποίο είναι μέρος του ευρωπαϊκού προβλήματος, αντιμετωπίζεται με λάθος στρατηγική. Είναι σα να δίνεις χρήματα σε έναν χρεοκοπημένο, νέα δάνεια για να αποπληρώσει τα προηγούμενα και δεν ενδιαφέρεσαι αν αυτός θα έχει τη δυνατότητα να δουλέψει, δηλ. να παράξει πλούτο για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τη διεύρυνση του χρέους που έχει δημιουργηθεί (...) Συνεπώς, εμείς πιστεύουμε ότι πρέπει να ξαναδούμε συνολικά τη δανειακή σύμβαση και να δοθούν χρήματα, αλλά και να σταθεροποιηθεί η ελληνική οικονομία».
Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει τα δάνεια από την τρόικα και καλλιεργεί την αυταπάτη ότι αυτά μπορεί να δοθούν με φιλολαϊκούς όρους, όταν σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα συντρίβονται με ή χωρίς μνημόνια και δανειακές συμβάσεις. Προβάλλει, ταυτόχρονα, το επιχείρημα ότι το δικό του μείγμα διαχείρισης, η διοχέτευση δηλαδή μέρους από τα δάνεια στις επιχειρήσεις, μπορεί να οδηγήσει σε έξοδο από την κρίση και μάλιστα προς όφελος του λαού.
Ανησυχεί για το πρόγραμμα...
Παρακάτω, στην ερώτηση για το αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταργούσε τις συμφωνίες με την ΕΕ και το μνημόνιο, απαντά: «Οι συμφωνίες αυτές ήδη αμφισβητούνται από την άλλη πλευρά. Ηδη έχουμε μια μονομερή αθέτηση των συμφωνιών από πλευράς της τρόικας, σε μια σειρά από ζητήματα. Ηδη βρισκόμαστε στο τρίτο μνημόνιο, που σημαίνει ότι τρεις φορές έχουν αναθεωρηθεί αυτές οι συμφωνίες και ήδη η Ελλάδα με βάση αυτές τις συμφωνίες θα έπρεπε να έχει πάρει τα 31,5 δισ. τον Σεπτέμβρη και να είχε πάρει άλλα 12 περίπου τώρα. Αυτό σημαίνει ότι η αθέτηση της συμφωνίας είναι διαρκής αλλά είναι από την άλλη πλευρά».
Ο ΣΥΡΙΖΑ σκόπιμα αποφεύγει να απαντήσει αν θα καταργήσει τις συμφωνίες με την τρόικα, επειδή δεν έχει σκοπό να το κάνει. Λέει ότι αυτές ήδη αναθεωρούνται, κρύβει όμως ότι αυτό γίνεται σε βάρος του λαού, εξαιτίας της κρίσης που βαθαίνει και της επιθετικότητας των μονοπωλίων που μεγαλώνει. Συνεχίζοντας με την κατάθεση διαπιστευτηρίων, δηλώνει ότι
«προφανώς και θα καθίσουμε σε ένα τραπέζι να κουβεντιάσουμε (...) το πρόβλημα είναι ότι το πρόγραμμα δεν πιάνει τους στόχους του», διεκδικώντας προφανώς να φτιάξει ο ίδιο σαν κυβέρνηση ένα πιο επιτυχημένο πρόγραμμα με την τρόικα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου