Ποιος κλείνει τα εργοστάσια;

 

αναδημοσίευση από το Ριζοσπάστη

 

Η κυβέρνηση έχει ακέραιη την ευθύνη για την απόφαση της εργοδοσίας της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» στον Ασπρόπυργο να θέσει όλο το προσωπικό του εργοστασίου σε διαθεσιμότητα για τρεις μήνες.

Αυτή η εργοδοτική απόφαση ήρθε να αποκαλύψει με άκρως εκκωφαντικό τρόπο το βρώμικο παιχνίδι της κυβέρνησης, που έστειλε τα ΜΑΤ προκειμένου να σπάσει η ηρωική πολύμηνη απεργία των χαλυβουργών για να καυχιέται ότι ανοίγει τα εργοστάσια ενώ οι απεργοί τα κλείνουν, και το τι εννοούσαν όλα τα «παπαγαλάκια» του συστήματος υποστηρίζοντας ότι «τα εργοστάσια πρέπει να είναι ανοιχτά».

Αποκαλύπτει δε ακόμη πιο ωμά ότι η κυβέρνηση των μονοπωλίων τσακίζει τους εργάτες ακόμη και με την κρατική καταστολή για να σωθούν οι μεγαλοεπιχειρηματίες.

Ο Μάνεσης έρχεται να κλείσει ο ίδιος το εργοστάσιο, για το οποίο πριν λίγους μήνες όλοι οι μηχανισμοί της αστικής τάξης (ΜΜΕ, βουλευτές, συμβιβασμένοι συνδικαλιστές κ.ά.) σε πλήρη σύμπνοια κόπτονταν και χτυπιούνταν προκειμένου να ανοίξει.

«Το εργοστάσιο πρέπει να ανοίξει», «το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ κρατάνε το εργοστάσιο κλειστό», «στη "Χαλυβουργία" βλέπουμε να επαναλαμβάνεται η περίπτωση της ΠΙΡΕΛΙ» και άλλα παρόμοια, ήταν μερικές από τις φράσεις που χρησιμοποιήθηκαν με μοναδικό στόχο να σπάσουν την απεργία και να εξυπηρετήσουν τότε τα συμφέροντα του Μάνεση.

 

Οι εξελίξεις αποδεικνύουν ότι οι δυνάμεις (σε πολιτικό και συνδικαλιστικό επίπεδο) που στηρίζουν την «ανταγωνιστικότητα», όταν μιλούν για «ανοιχτά εργοστάσια»,

αυτό που εννοούν είναι ότι θέλουν ανοιχτά εργοστάσια όπως, όποτε και για όσο συμφέρει και βολεύει την εργοδοσία.

Θέλουν εργοστάσια που δε θα απεργούν οι εργάτες,

δε θα διεκδικούν.

Θέλουν εργοστάσια ανοιχτά για να τα κλείνουν όποτε βολεύει τους πλουτοκράτες, να τα μεταφέρουν ανενόχλητοι σε χώρες με πιο φτηνά εργατικά χέρια, να τα λειτουργούν με εργάτες υποταγμένους σε κάθε τους εφιαλτική αξίωση.

Αυτά τα εργοστάσια υπερασπίζονταν τα ΜΜΕ των μεγαλοκαναλαρχών και μεγαλοεκδοτών, οι κυβερνητικοί και άλλοι βουλευτές, οι συνδικαλιστές που υποστήριζαν ότι η απεργία των χαλυβουργών είναι «τυφλή σύγκρουση και πρέπει να συνδιαλλαγούν με την εργοδοσία».

Γι' αυτό προσπαθούσαν λυσσαλέα και με κάθε τρόπο να χτυπήσουν τον περήφανο, ταξικά οργανωμένο και προσανατολισμένο αγώνα των απεργών χαλυβουργών του Ασπροπύργου.

Γιατί δεν ήταν μόνο ο Μάνεσης αλλά όλοι οι μεγαλοβιομήχανοι που τρόμαξαν από τη φωτιά που άναψαν οι χαλυβουργοί, σε μια περίοδο που το μεγάλο κεφάλαιο απαιτεί εργάτες σκλάβους μέσα στα «ανοιχτά» εργοστάσια για να τους ξεζουμίζει.

Είναι σίγουρο πως η ιδεολογικοπολιτική αντιπαράθεση για το ποιος ανοίγει ή κλείνει τα εργοστάσια θα δυναμώσει.

Από τη μεριά τους οι μεγαλοεργοδότες και όσοι τους υπηρετούν θα ενισχύουν την τρομοκρατία και την παραπλάνηση, προσδοκώντας να πείσουν τους εργάτες πως αν είναι «συνεργάσιμοι» και «υπεύθυνοι» (δηλαδή, αν σκύβουν το κεφάλι στην αντεργατική επίθεση) θα σωθούν οι θέσεις εργασίας.

Ομως, η πείρα των εργατών λέει άλλο πράγμα:

Τα εργοστάσια τα κλείνουν ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής, η ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και η αναρχία στην παραγωγή.

 Πουθενά δε σώθηκαν οι εργάτες επειδή δέχτηκαν τις εργοδοτικές αξιώσεις.

Ισα ίσα.

Εξαπατήθηκαν, οδηγήθηκαν στη σφαγή σαν πρόβατα.

Τελευταίο παράδειγμα αυτό της αυτοκινητοβιομηχανίας «Φορντ» στο Βέλγιο, όπου απολύθηκαν πάνω από 4.000 εργάτες, αν και πριν δύο χρόνια οι εργαζόμενοι είχαν αποδεχτεί μειώσεις μισθών στο όνομα της σωτηρίας του εργοστασίου...

Γιώργος ΜΙΧΑΗΛΑΡΗΣ