Ο τρόπος διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης που ξέσπασε (1998 - 2001) στην Αργεντινή έγινε σημαία από τον ΣΥΡΙΖΑ,
που θέλοντας να σύρει τον ελληνικό λαό να υπερασπίζεται αιτήματα τμημάτων της αστικής τάξης,
φρόντισε να κρατήσει στο σκοτάδι το γεγονός ότι η κρίση στην Αργεντινή ξεπεράστηκε για τους αστούς όχι όμως για το λαό, που παρέμεινε βυθισμένος στην εξαθλίωση.
Το κίνημα που αναπτύχθηκε τότε, παρά τις ανεβασμένες μορφές πάλης, τη μαζικότητά του, δεν είχε πολιτικούς στόχους ρήξης - ανατροπής, χειραγωγήθηκε στην επιδίωξη της κυβερνητικής εναλλαγής και ενσωματώθηκε, ηττήθηκε.
Χτες, όπως μεταδίδουν τα ειδησεογραφικά πρακτορεία, «εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους του Μπουένος Αϊρες και των άλλων μεγάλων πόλεων της Αργεντινής, στη μεγαλύτερη αντικυβερνητική κινητοποίηση της τελευταίας δεκαετίας». Τα ειδησεογραφικά πρακτορεία μεταδίδουν ότι κινητοποιούνται άνθρωποι του μόχθου για τον καλπάζοντα πληθωρισμό (που οικονομικοί αναλυτές τοποθετούν στο 25%), την ανεργία, την τεράστια φτώχεια.
Σημειώνουμε ότι η ανάπτυξη που «έτρεχε» με 8% μέχρι σήμερα, αναμένεται να πέσει τουλάχιστον στο 4% φέτος, επιβεβαιώνοντας ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη ούτε για πάντα ούτε για όλους είναι. Ο λαός δεν ωφελήθηκε απ' αυτήν, φάνηκε καθαρά ότι κανένα μείγμα της αστικής διαχείρισης δεν μπορεί να δώσει λύσεις στα οξυμένα προβλήματά του.
Να γιατί λέμε ότι οι λαοί πρέπει να κλείνουν τα αυτιά τους σε δυνάμεις που λένε ότι θέλουν έναν «καλύτερο καπιταλισμό», σέρνοντάς τους στο κυνήγι μιας χίμαιρας. Ο λαός της Αργεντινής και όλοι οι λαοί πρέπει να σκύψουν στην εμπειρία τους, να διδαχτούν απ' αυτήν, να κατανοήσουν ότι σε τέτοιες κρίσιμες στιγμές πρέπει να είναι καθαρό το «ποιος ποιον» και να ξεχωρίζει η ήρα απ' το στάρι. Διαφορετικά συνεχίζεται και εντείνεται η εκμετάλλευση, και το κίνημα πισωγυρίζει με βαριές ήττες.
που θέλοντας να σύρει τον ελληνικό λαό να υπερασπίζεται αιτήματα τμημάτων της αστικής τάξης,
φρόντισε να κρατήσει στο σκοτάδι το γεγονός ότι η κρίση στην Αργεντινή ξεπεράστηκε για τους αστούς όχι όμως για το λαό, που παρέμεινε βυθισμένος στην εξαθλίωση.
Το κίνημα που αναπτύχθηκε τότε, παρά τις ανεβασμένες μορφές πάλης, τη μαζικότητά του, δεν είχε πολιτικούς στόχους ρήξης - ανατροπής, χειραγωγήθηκε στην επιδίωξη της κυβερνητικής εναλλαγής και ενσωματώθηκε, ηττήθηκε.
Χτες, όπως μεταδίδουν τα ειδησεογραφικά πρακτορεία, «εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους του Μπουένος Αϊρες και των άλλων μεγάλων πόλεων της Αργεντινής, στη μεγαλύτερη αντικυβερνητική κινητοποίηση της τελευταίας δεκαετίας». Τα ειδησεογραφικά πρακτορεία μεταδίδουν ότι κινητοποιούνται άνθρωποι του μόχθου για τον καλπάζοντα πληθωρισμό (που οικονομικοί αναλυτές τοποθετούν στο 25%), την ανεργία, την τεράστια φτώχεια.
Σημειώνουμε ότι η ανάπτυξη που «έτρεχε» με 8% μέχρι σήμερα, αναμένεται να πέσει τουλάχιστον στο 4% φέτος, επιβεβαιώνοντας ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη ούτε για πάντα ούτε για όλους είναι. Ο λαός δεν ωφελήθηκε απ' αυτήν, φάνηκε καθαρά ότι κανένα μείγμα της αστικής διαχείρισης δεν μπορεί να δώσει λύσεις στα οξυμένα προβλήματά του.
Να γιατί λέμε ότι οι λαοί πρέπει να κλείνουν τα αυτιά τους σε δυνάμεις που λένε ότι θέλουν έναν «καλύτερο καπιταλισμό», σέρνοντάς τους στο κυνήγι μιας χίμαιρας. Ο λαός της Αργεντινής και όλοι οι λαοί πρέπει να σκύψουν στην εμπειρία τους, να διδαχτούν απ' αυτήν, να κατανοήσουν ότι σε τέτοιες κρίσιμες στιγμές πρέπει να είναι καθαρό το «ποιος ποιον» και να ξεχωρίζει η ήρα απ' το στάρι. Διαφορετικά συνεχίζεται και εντείνεται η εκμετάλλευση, και το κίνημα πισωγυρίζει με βαριές ήττες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου