Η διέξοδος

Η κρίση ξεσπάει σε κάθε χώρα χωριστά, βρίσκεται στα σπλάχνα του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης κάθε χώρας.
Η Ελλάδα είναι λιγότερο σχετικά αναπτυγμένη χώρα, η κρίση είναι πιο βαθιά, κρατάει περισσότερο και λόγω της ενσωμάτωσης στην ΕΕ, είναι πιο δύσκολη, σύνθετη η ανάκαμψη.
Η θέση «ή πανευρωπαϊκά θα χαθούμε ή πανευρωπαϊκά θα σωθούμε», βολεύει πάρα πολύ για να επιλέξει στις εκλογές ο λαός ποιος είναι ο καλύτερος, ο ικανότερος διαπραγματευτής.
Ολα τα άλλα κόμματα ενοχοποιούν το μνημόνιο, ότι πέρα από τη λιτότητα επέφερε την ύφεση και ευθύνεται για το βάθεμα της κρίσης.
Και το ΚΚΕ ενοχοποιεί το μνημόνιο, το καταγγέλλει, θα κάνει κάθε προσπάθεια για να ανατραπεί στην πράξη, να ανατραπούν οι συνέπειές του.
Ωστόσο, το μνημόνιο επιτέλεσε το σκοπό για τον οποίο έγινε.
Και σκοπός του μνημονίου είναι αυτό το οποίο γίνεται παντού, σε κάθε καπιταλιστική χώρα που έχει κρίση: Να υποτιμηθεί, να απαξιωθεί η εργατική δύναμη, να καταστραφούν κατακτήσεις που υπήρχαν, να εξασφαλιστεί μια πιο φθηνή και χειραγωγήσιμη εργατική δύναμη για τη φάση της ανάκαμψης.
Αυτό το στόχο το μνημόνιο τον πέτυχε.
Ολα τα κόμματα λένε ότι θα βγούμε από την κρίση αν γίνουν επενδύσεις για την ανάπτυξη.
Αυτή η ανάπτυξη κριτήριο έχει τη μέγιστη δυνατή κερδοφορία και όχι την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.
Διέξοδος από την κρίση δεν μπορεί να γίνει χωρίς την προετοιμασία του λαού - ψυχολογική, ιδεολογική, πολιτική, οργανωτική - να συγκρουστεί με τα μονοπώλια και την ΕΕ.