Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ δεν βάζει φρένο στην επιδείνωση

• Με το πάγωμα σε μισθούς, συντάξεις και κοινωνικές δαπάνες που προτείνει δεν στοχεύει σε καμιά ανάκτηση των τεράστιων απωλειών των προηγούμενων χρόνων.

Παγωμένοι λοιπόν οι ήδη "πετσοκομμένοι" μισθοί - συντάξεις, με την ακρίβεια να καλπάζει, τις δυσβάσταχτες ασφαλιστικές εισφορές να παραμένουν για τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού.
Δεν προτείνει σαφή κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων, και επιτρέπει να συνεχίζεται η αιμορραγία στις δαπάνες της λαϊκής οικογένειας για Παιδεία, Υγεία, κάλυψη αναγκών. Την ίδια στιγμή μειώνει μόνο την έμμεση φορολογία των μονοπωλιακών ομίλων στον τουρισμό και στηρίζει την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.
Η μεσοπρόθεσμη αναφορά του ΣΥΡΙΖΑ σε σταδιακή αποκατάσταση μισθών που εξαρτάται από τους ρυθμούς της καπιταλιστικής ανάπτυξης, δεν δεσμεύεται ούτε για αποκατάσταση στο επίπεδο του 2009.

• Είναι σκοπίμως ομιχλώδης η θέση του για φορολογική επιβάρυνση των πλουσιότερων και ελάφρυνση των φτωχότερων.

Οι μεγαλομέτοχοι τοποθετούν σημαντικά κεφάλαια σε οφ σορ και σε διεθνείς επενδυτικούς ομίλους. Επομένως, δεν μπορεί να εφαρμοστεί αυτοτελώς μια πρόταση φορολογικής μεταρρύθμισης χωρίς γενικότερη γραμμή ρήξης και ανατροπής.

• Είναι επίσης ανεφάρμοστη η θέση του για το πάγωμα των ιδιωτικοποιήσεων στρατηγικής σημασίας και η επαναφορά στο κράτος ανάλογα με τις δυνατότητες της οικονομίας.

Στη σημερινή ΕΕ της ελεύθερης κίνησης κεφαλαίου σημαίνει λειτουργία κάποιων κρατικών επιχειρήσεων στο πλαίσιο της "απελευθερωμένης" αγοράς, που θα ξεζουμίζουν τους εργαζόμενους και θα ληστεύουν τη λαϊκή οικογένεια - πελάτη, με απανωτές αυξήσεις, όπως η σημερινή ΔΕΗ ΑΕ, ώστε να παραμείνουν κερδοφόρες. Σημαίνει κρατικοποίηση ζημιών των μεγαλομετόχων στις τράπεζες για να ετοιμασθεί ο δρόμος μιας μελλοντικής ιδιωτικοποίησης με ικανοποιητικά κέρδη για τους ομίλους. Ο λαός γνωρίζει. Δεν υπάρχει διαφορετική αντιμετώπιση από τράπεζες στις οποίες δεσπόζει το κράτος, όπως η Αγροτική, ή παλαιότερα η Εθνική.

• Οι διακηρύξεις για παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας δεν ανταποκρίνονται στις δυνατότητες της χώρας και στην ικανοποίηση των ανθρώπινων αναγκών, ούτε περιορίζουν την εισαγωγική εξάρτηση, αφού υπάρχουν οι κοινοτικές δεσμεύσεις και ποσοστώσεις στην αγροτική και βιομηχανική παραγωγή, όταν γενικότερα σκοπός της επένδυσης παραμένει το καπιταλιστικό κέρδος και όχι οι λαϊκές ανάγκες. Στην ουσία, πίσω απ' αυτές τις διακηρύξεις κρύβεται η ομολογία στήριξης των μονοπωλιακών ομίλων που περιέχει η κυβερνητική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για να γίνει αποδεκτή από την άρχουσα τάξη.