Τα καλλιστεία μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο πασχίζουν για την ενίσχυση της εξουσίας του κεφαλαίου, όλο και πιο καθαρά πλέον γίνονται για το ποιος παρουσιάζει πιο ελκυστικό πρόγραμμα αναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου. Ετσι που ό,τι στις εκλογές της 6ης Μάη καταγράφηκε σαν μαζική καταδίκη του μνημονίου και απεγκλωβισμός από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, να μαντρώνεται πια στην επανασύσταση του αστικού πολιτικού συστήματος με τα ίδια παλιά υλικά που πλέον εμφανίζονται με νέο όραμα τη «διαπραγμάτευση». Ετσι που να καταλαγιάζει η λαϊκή οργή κι από ποτάμι ανατροπής να γίνεται χυλός υποστήριξης των συμφερόντων του κεφαλαίου.
Οι αναλύσεις - προβλέψεις του ΚΚΕ επιβεβαιώνονται πριν καν φτάσει η 18 Ιούνη. Μετά τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, τώρα πια στο σύνολό τους και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δηλώνουν πολύ καθαρά τι θα γίνει στις 18. Οτι θα διασφαλίσουν πάση θυσία τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Οι όρκοι πίστης στην επιχειρηματικότητα και την ανάγκη να υπάρξουν καπιταλιστικά κέρδη για να έχει ελπίδα ο εργάτης ότι θα περισσέψει κάποιο κόκαλο και γι' αυτόν, δίνουν και παίρνουν. Δικαίως - από τη σκοπιά των συμφερόντων που εκφράζει - ως και η «Καθημερινή» αναγνωρίζει ότι με το νέο σχήμα της σοσιαλδημοκρατίας το μέλλον για τους καπιταλιστές μπορεί να είναι ξανά ελπιδοφόρο. Η προγραμματική διαφορά του υπό σύσταση νέου κεντροαριστερού πόλου με τον επίσης υπό ανασύσταση κεντροδεξιό πόλο έχει σχεδόν πια μηδενιστεί. Το μαρτυρούν όχι μόνο τα άρθρα στην «Αυγή» που διαβεβαιώνουν την αστική τάξη ότι η νέα αριστερά θα κυβερνήσει έτσι που να βοηθά την αύξηση του πλούτου, δηλαδή με μέτρα που θα συμβάλουν στην ένταση της εκμετάλλευσης των εργατών, αλλά και οι προτροπές του συνόλου των αστικών εφημερίδων να λυθεί πλέον και η μόνη εκκρεμότητα, ο σχηματισμός κυβέρνησης, αφού έτσι κι αλλιώς στο θέμα της εξουσίας έχει ήδη διασφαλιστεί ότι τα πράγματα θα μείνουν ως έχουν... Αν μπορούσαν να σχημάτιζαν κυβέρνηση και χωρίς εκλογές δε θα είχαν πρόβλημα, οι ρόλοι πλέον είναι ήδη μοιρασμένοι.
Με καθαρές πλέον τις θέσεις καθενός από τους διεκδικητές της κυβέρνησης τόσο ως προς το βασικό προσανατολισμό, όσο και ως προς τις αποκαλυπτικές λεπτομέρειες για το ποια τάξη θα κερδίζει και την επομένη των εκλογών, κανείς δε θα μπορεί να πει μετά ότι η όποια κυβέρνηση προκύψει αθέτησε υποσχέσεις. Από σήμερα ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ προδιαγράφουν το άδηλο μέλλον των εργατών. Από σήμερα μιλούν για μέτρα υπέρ του κεφαλαίου. Και δε θα μπορούσε να είναι αλλιώς.
Το πρόγραμμα που παρουσίασε η ΝΔ, το πανομοιότυπο του ΠΑΣΟΚ και οι μεγαλοστομίες του ΣΥΡΙΖΑ έχουν κοινό παρονομαστή την αποδοχή της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Επικαλούνται γι' αυτήν την κοινή τους θέση την αποδοχή της ΕΕ από μεγάλα τμήματα του λαού, τον οποίον έχουν φροντίσει από καιρό να εκπαιδεύσουν σ' αυτήν την αποδοχή.
Το γεγονός ότι μεγάλα τμήματα των λαϊκών στρωμάτων δεν είναι έτοιμα να αποδεχτούν ότι παραμονή στην ΕΕ ισοδυναμεί με καταστροφή, πράγματι δυσκολεύει την οργάνωση της πάλης για την αποδέσμευση. Αλίμονο όμως σ' όσους υπερασπίζονται το δίκιο της εργατικής τάξης αν δεν κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να ανοίξει αυτός ο δρόμος.
Οποια κυβέρνηση στις 18 Ιούνη πρέπει να βρει απέναντι ετοιμοπόλεμο λαϊκό κίνημα. Κι απ' αυτήν την άποψη η ενίσχυση του ΚΚΕ ισοδυναμεί με αύξηση της βασικής δύναμης πυρός του λαϊκού κινήματος.
Την ώρα που οι δυνάμεις υπεράσπισης του κεφαλαίου τονίζουν ότι κύριο είναι να λειτουργήσει καλύτερα ο καπιταλισμός για να υπάρχει πλούτος, το ΚΚΕ θα επιμένει να δείχνει στην εργατική τάξη ότι ο παραγόμενος πλούτος με ιδιοκτήτες στα μέσα παραγωγής τους καπιταλιστές, θα γίνεται όλο και πιο σφιχτή θηλιά στο λαιμό της.
Με δεδομένους πια τους όρκους πίστης από ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ στην επιχειρηματικότητα, στις 18 Ιούνη το εργατικό κίνημα πρέπει να 'ναι έτοιμο να αντιμετωπίσει όχι μόνο μια κυβέρνηση αλλά το σύνολο της αστικής τάξης με όλα της τα κόμματα σε παράταξη.
Οι προβλέψεις για την κατάσταση στην Ευρωζώνη μαρτυρούν πως αυτή η μάχη δε θα είναι περίπατος για την αστική τάξη. Η ανάθεση στη νέα σοσιαλδημοκρατία του καθήκοντος να κρατήσει καθηλωμένους τους λαούς δεν αρκεί. Το εργατικό κίνημα μπορεί να γράψει νέες λαμπρές σελίδες σ' αυτήν την αντιπαράθεση.
Το ΚΚΕ - είναι απόλυτα καθαρό πλέον σε όλους - έχει πάρει ήδη θέση στα μετερίζια της πρώτης γραμμής. Η πρόσκληση μάχης απευθύνεται σ' έναν προς έναν κάθε εργαζόμενο, αγρότη, αυτοαπασχολούμενο, σε γυναίκες και παιδιά.
Απέναντι στην πανστρατιά της αστικής τάξης είναι επείγον να αντιπαρατεθεί όσο το δυνατόν ισχυρότερο το εργατικό - λαϊκό κίνημα με το ΚΚΕ μπροστά.
Οι αναλύσεις - προβλέψεις του ΚΚΕ επιβεβαιώνονται πριν καν φτάσει η 18 Ιούνη. Μετά τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, τώρα πια στο σύνολό τους και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δηλώνουν πολύ καθαρά τι θα γίνει στις 18. Οτι θα διασφαλίσουν πάση θυσία τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Οι όρκοι πίστης στην επιχειρηματικότητα και την ανάγκη να υπάρξουν καπιταλιστικά κέρδη για να έχει ελπίδα ο εργάτης ότι θα περισσέψει κάποιο κόκαλο και γι' αυτόν, δίνουν και παίρνουν. Δικαίως - από τη σκοπιά των συμφερόντων που εκφράζει - ως και η «Καθημερινή» αναγνωρίζει ότι με το νέο σχήμα της σοσιαλδημοκρατίας το μέλλον για τους καπιταλιστές μπορεί να είναι ξανά ελπιδοφόρο. Η προγραμματική διαφορά του υπό σύσταση νέου κεντροαριστερού πόλου με τον επίσης υπό ανασύσταση κεντροδεξιό πόλο έχει σχεδόν πια μηδενιστεί. Το μαρτυρούν όχι μόνο τα άρθρα στην «Αυγή» που διαβεβαιώνουν την αστική τάξη ότι η νέα αριστερά θα κυβερνήσει έτσι που να βοηθά την αύξηση του πλούτου, δηλαδή με μέτρα που θα συμβάλουν στην ένταση της εκμετάλλευσης των εργατών, αλλά και οι προτροπές του συνόλου των αστικών εφημερίδων να λυθεί πλέον και η μόνη εκκρεμότητα, ο σχηματισμός κυβέρνησης, αφού έτσι κι αλλιώς στο θέμα της εξουσίας έχει ήδη διασφαλιστεί ότι τα πράγματα θα μείνουν ως έχουν... Αν μπορούσαν να σχημάτιζαν κυβέρνηση και χωρίς εκλογές δε θα είχαν πρόβλημα, οι ρόλοι πλέον είναι ήδη μοιρασμένοι.
Με καθαρές πλέον τις θέσεις καθενός από τους διεκδικητές της κυβέρνησης τόσο ως προς το βασικό προσανατολισμό, όσο και ως προς τις αποκαλυπτικές λεπτομέρειες για το ποια τάξη θα κερδίζει και την επομένη των εκλογών, κανείς δε θα μπορεί να πει μετά ότι η όποια κυβέρνηση προκύψει αθέτησε υποσχέσεις. Από σήμερα ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ προδιαγράφουν το άδηλο μέλλον των εργατών. Από σήμερα μιλούν για μέτρα υπέρ του κεφαλαίου. Και δε θα μπορούσε να είναι αλλιώς.
Το πρόγραμμα που παρουσίασε η ΝΔ, το πανομοιότυπο του ΠΑΣΟΚ και οι μεγαλοστομίες του ΣΥΡΙΖΑ έχουν κοινό παρονομαστή την αποδοχή της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Επικαλούνται γι' αυτήν την κοινή τους θέση την αποδοχή της ΕΕ από μεγάλα τμήματα του λαού, τον οποίον έχουν φροντίσει από καιρό να εκπαιδεύσουν σ' αυτήν την αποδοχή.
Το γεγονός ότι μεγάλα τμήματα των λαϊκών στρωμάτων δεν είναι έτοιμα να αποδεχτούν ότι παραμονή στην ΕΕ ισοδυναμεί με καταστροφή, πράγματι δυσκολεύει την οργάνωση της πάλης για την αποδέσμευση. Αλίμονο όμως σ' όσους υπερασπίζονται το δίκιο της εργατικής τάξης αν δεν κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να ανοίξει αυτός ο δρόμος.
Οποια κυβέρνηση στις 18 Ιούνη πρέπει να βρει απέναντι ετοιμοπόλεμο λαϊκό κίνημα. Κι απ' αυτήν την άποψη η ενίσχυση του ΚΚΕ ισοδυναμεί με αύξηση της βασικής δύναμης πυρός του λαϊκού κινήματος.
Την ώρα που οι δυνάμεις υπεράσπισης του κεφαλαίου τονίζουν ότι κύριο είναι να λειτουργήσει καλύτερα ο καπιταλισμός για να υπάρχει πλούτος, το ΚΚΕ θα επιμένει να δείχνει στην εργατική τάξη ότι ο παραγόμενος πλούτος με ιδιοκτήτες στα μέσα παραγωγής τους καπιταλιστές, θα γίνεται όλο και πιο σφιχτή θηλιά στο λαιμό της.
Με δεδομένους πια τους όρκους πίστης από ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ στην επιχειρηματικότητα, στις 18 Ιούνη το εργατικό κίνημα πρέπει να 'ναι έτοιμο να αντιμετωπίσει όχι μόνο μια κυβέρνηση αλλά το σύνολο της αστικής τάξης με όλα της τα κόμματα σε παράταξη.
Οι προβλέψεις για την κατάσταση στην Ευρωζώνη μαρτυρούν πως αυτή η μάχη δε θα είναι περίπατος για την αστική τάξη. Η ανάθεση στη νέα σοσιαλδημοκρατία του καθήκοντος να κρατήσει καθηλωμένους τους λαούς δεν αρκεί. Το εργατικό κίνημα μπορεί να γράψει νέες λαμπρές σελίδες σ' αυτήν την αντιπαράθεση.
Το ΚΚΕ - είναι απόλυτα καθαρό πλέον σε όλους - έχει πάρει ήδη θέση στα μετερίζια της πρώτης γραμμής. Η πρόσκληση μάχης απευθύνεται σ' έναν προς έναν κάθε εργαζόμενο, αγρότη, αυτοαπασχολούμενο, σε γυναίκες και παιδιά.
Απέναντι στην πανστρατιά της αστικής τάξης είναι επείγον να αντιπαρατεθεί όσο το δυνατόν ισχυρότερο το εργατικό - λαϊκό κίνημα με το ΚΚΕ μπροστά.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου